อะไรเอ่ย ไม่มีหัว มีแต่ตัวกะขี้เลื่อย คนถามทำเสียงเป็นนาฬิกาจับเวลาอยู่ครู่หนึ่ง
หมดเวลาๆ ตอบมาได้แล้ว อีกฝ่ายถึงเวลาจะหมด แต่ก็ยังคิดไม่ออก
ไม่รู้อ่ะ เฉลยเหอะ แม้จะบอกเฉลยเหอะ แต่ก็ยังไม่หยุดหาคำตอบ
เฉลยนะ อะไรเอ่ย ไม่มีหัว มีแต่ตัวกะขี้เลื่อย ก้อ
ตัวเองไง
เฉลยเสร็จก็หัวเราะพร้อมกับรอยยิ้มน่ารัก
อ่า แล้วเค้าไม่มีหัวตรงไหน แล้วนี่อ่ะ อะไร ไม่เรียกหัวหรอกเหรอ
คนที่ได้ฟังคำตอบถามคืนบ้างพร้อมกับชี้ไปที่ศีรษะสวยได้รูป
ไม่ช่าย นั่นเป็นที่ใส่ขี้เลื่อยตะหาก เธอหัวเราะอีกครั้ง
อ้าว! แล้วกัน กลายเป็นมนุษย์ไม่มีหัวไปซะแล้ว
เธอที่ตั้งคำถามยังพูดต่อไปเรื่อยๆ พร้อมกับร้อยยิ้ม
ษาพูดจริงๆนะ ก็โป้งเป็นคนไม่มีหัวใจไง ษาไม่เคยได้ ไม่เคยเห็นหัวใจโป้งเลย
โป้งเป็นคนแปลกมากๆเลยรู้มั๊ย อยู่ได้ยังไงก้อไม่รู้ โดยไม่มีหัวใจ
คนชื่อโป้งสะอึกทันทีที่ได้ยินคำพูดจากหญิงสาวตาสวย แม้เสียงจะราบเรียบ
เหมือนคำพูดธรรมดาๆ แต่คนฟังกลับรู้สึกผิด
ษาขอโทษ ษาไม่ได้ตั้งใจจะว่าโป้งนะ อย่าโกรธนะ ตัวเองอย่าโกรธเค้าเลยนะ
หญิงสาวทำท่าเหมือนจะร้องไห้ กลัวอีกฝ่ายจะโกรธ
โธ่! ษา โป้งจะโกรธษาทำไมหละ ไม่เอาน่า อย่าร้องไห้ เดียวไม่สวยนะ
โป้งยิ้มให้ พร้อมกับเอื้อมมือไปเช็ดน้ำตาที่เริ่มไหล หญิงสาวสะดุ้งในตอนแรก
ก่อนจะปัดมือคนที่เช็ดน้ำตาให้ออก แล้วใช้มือน้อยๆของตัวเอง เช็ดน้ำตาอย่างลวกๆ
ราวกับเด็ก
ษารังเกียจโป้งซะแล้ว โป้งได้แต่หัวเราะแห้งๆ
เปล่าหรอก ษา ไม่ได้รังเกียจเลยนะ แต่โป้งชอบทำตัวหวานๆ
พูดหวานๆ จนษากลัวจะเหมือนยา ษานะเกลียดยามากๆเลย
ใครๆก็บอกว่า ไม่ขมหรอกๆ แต่พอกินแล้วนี่สิถึงรู้
สีมันก็ออกจะสวยนะ น่ากิ๊นน่ากิน สีแดงเอย สีส้มเอย
แต่กินแล้วทำเอาษาเกลียดฝังใจเลย ษาเกลียดยา
โป้งอย่าทำตัวเหมือนยานะ เดี๋ยวษาจะเกลียด ไม่ใช่แค่รังเกียจ
คำพูดที่พรั่งพรูออกมาจากหญิงสาวตรงหน้า ทำให้เขาต้องชะงักอีกครั้ง
คำพูดเรียบๆ ช่างเปรียบเทียบ คำพูดที่คนพูดเกลียดก็บอกว่าเกลียด
รังเกียจก็บอกว่ารังเกียจ แต่ไม่ได้พาดพิงถึงเค้าเลย ทำไม เค้าต้องรู้สึกผิดด้วยนะ
ษาพูดเก่งจังวันนี้ ทุกวันนะ โป้งแทบนับคำได้เลย ษาเป็นคนพูดน้อย แต่ยิ้มเก่ง
แหม! คนเราก็ต้องมีบางวันขยันพูด บางวันขี้เกียจพูดบ้างสิ
แต่ช่วงนี้ษากำลังขยันพูด เพราะแต่ก่อนนะ ษาจะเป็นฝ่ายที่ต้องฟัง
ฟังคนนั้น คนนี้เล่าตลอดเลย ษาก็ได้แต่เออออไปตามเรื่อง
แต่ษาก็ไม่รู้หรอก คนไหนพูดจริง คนไหนพูดโกหก
ก็คนที่พูดให้ษาฟังแต่ละคนนะ เก่งๆทั้งนั้นเลย เล่าสนุกๆทั้งนั้นเลย
บางเรื่องฟังแล้วก็น่าสงสาร จนษาแทบร้องไห้ บางเรื่องก็ขำ จนษาเผลอหัวเราะ
บางเรื่องนะ หว๊านหวาน จนษายิ้มแก้มแทบปริ
ษาก็เลยอยากเป็นคนเล่า อยากโกหกคนอื่นเป็นบ้าง แต่ไม่รู้จะมีใครเชื่อเรื่องที่ษาเล่า
อย่างที่ษาเคยเชื่อเรื่องที่เค้าเล่ารึเปล่า เนี่ย! สงสัยษาคงต้องฝึกอีกนานเลย
แต่โป้งต้องช่วยษาด้วยนะ เพราะโป้งเป็นคนที่เล่าเรื่องอะไรๆ ก็เก่งก็สนุก
แล้วโป้งต้องช่วยฟังเรื่องที่ษาหัดเล่าเป็นคนแรกด้วยนะ
ถ้าเป็นคนอื่นคงขำกับความคิดเรื่องการฝึกโกหกคนอื่นของษา
แต่สำหรับเค้าแล้ว ษาทำให้เค้าต้องชะงักอีกเป็นครั้งที่สาม
รอยยิ้มที่เค้ามองษา พร้อมกับฟังเรื่องที่ษาเล่า ค่อยๆจางหายไป
เค้ารู้สึกผิดอีกครั้ง กับคำพูดที่แสนจะธรรมดา ความคิดแปลกๆ
แต่คนพูดทำราวกับมันเป็นเรื่องที่แปลกใหม่ น่าตื่นเต้น
หลายคนคงคิดว่า ไม่มีใครที่ไม่เคยโหก แต่เชื่อเถอะว่า มี
อย่างน้อยก็ษานี่แหละ
แก้ไขเมื่อ 18 ก.ค. 47 14:38:24
จากคุณ :
ต้นอ้อสีม่วง 
- [
18 ก.ค. 47 13:29:34
]
* - * - * - * - * เ พ ร า ะ เ ธ อ ดี เ กิ น ไ ป * - * - * - * - *
