แล้วผมก็รอดมาจนได้
หลังจากที่บอกกับตัวเองว่า..ตายซะเลยดีกว่า
โหย..อะไรจะเจ็บปวดปานนี้
น้าสือวาดภาพผมตอนถูกผ่าได้เหมือนมาก..ผมแหกปากร้องได้ใกล้เคียงกับภาพนั้นมาก
ไม่รู้ทำเวรทำกรรมอะไรไว้..ถึงต้องมาโดนกระทำย่ำยี่ให้เจ็บปวดขนาดนี้
???
++++
ตั้งแต่วันพฤหัสที่แล้ว..มาจนถึงวันพฤหัสคือวันนี้
เป็นช่วงที่ผมเหมือนตกนรกทั้งเป็น
เช้าวันนั้น ผมไปรายงานตัวกับคุณหมอ..
คุณหมอใช้กล้องส่องเข้าไปในรูหู..แล้วพยักหน้าหงึก ๆ
เขียนอะไรยุกยิกลงในกระดาษ
แล้วยื่นกระดาษอะไรไม่รู้ให้ผมเซ็นต์
ก่อนเซ็นต์ คุณหมอบอกว่าจะได้ไม่ต้องมาฟ้องร้องหมอภายหลัง
หากพลาดพลั้งถึงตายขึ้นมา
แล้วก็หัวเราะฮิฮะจนตาหยี
!!!
++++
ผมถูกจูงไปเจาะเลือด..
พยาบาลตาสวย..ใส่ผ้าปิดปากจมูกจนดูไม่ออกว่าอย่างอื่นจะสวยหรือเปล่า
ใช้เข็มดุ้นเท่าสากกะเบือ..ทิ่มเข้าไปในเส้นเลือดของผม
ผมร้องเจี๊ยก เธอทำตาโต..ถามว่า เจ็บด้วยหรือ?
เจ็บสิคับ?
ไม่น่าจะเจ็บนะ
เนื้อคนนะคับ
อ้าวเหรอ..เห็นเส้นเลือดโปนขนาดนี้..นึกว่าเนื้อโค
แสดงว่าสูบบะหรี่มากสิท่า? เธอถาม
ผมพยักหน้ายอมรับ
งั้นไม่เป็นไรหรอกเจ็บแค่นี้..อีกไม่นานจะเจ็บกว่านี้อีกหลายเท่า
เวลาหมอเขาเจาะคอให้
อีกไม่นานหรอก..
ผมกลืนน้ำลายเอื้อก..มองดูเธอสูบเลือดของผมไปประมาณแกลลอนหนึ่ง
เธอถอนเข็มเร็วไปหน่อย..เลือดกระฉูดตาม
ปริ๊ด..
ผมเวียนหัววูบ
ผมเห็นเลือดได้ซะที่ไหน??
++++
จากนั้นก็ถูกบังคับให้ไปเอ็กซเรย์
เป็นตึกเก่า ๆ สภาพทึม ๆ
ไฟนีออนติด ๆ ดับ ๆ
เหมือนโรงพะบานในหนังผียังไงยังงั้น
มีบุรุษพยาบาลคนหนึ่ง ใช้ผ้าปิดหัวปิดปากปิดจมูกซะแทบมิด
โผล่แต่ดวงตาวับแวม
สั่งให้ผมถอดเสื้อผ้า
ไม่ให้เหลืออะไรสักอย่างติดตัว
แล้วให้ใส่ชุดสีฟ้าตัวโคร่ง
ผ้าหยาบยังกะผ้าดิบ
นั่งทำหน้าปริบ ๆ รออยู่หน้าห้องเลขเก้า
ที่นอตหลุดพลิกกลายเป็นเลขหก
ผมกลืนน้ำลายอีกเอื๊อก
++++
การเอ็กซเรย์ผ่านไปในเวลาที่ไม่นานนัก
ขณะแต่งตัวใส่ชุดเดิม..ผมสงสัยเป็นอย่างมาก
สงสัยจนเก็บไว้ไม่อยู่ เลยต้องถามออกไป
เอ่อ..คุณครับ..
ผมมาผ่าหู..
แล้ว?..เขาย้อน
หมอสั่งให้เอ็กซเรย์หู
แล้ว?..เข้าย้อนอีก
คุณก็เอ็กซเรย์หู
แล้ว?..
คุณให้ผมถอดเสื้อผ้าทำไมคับ?
แล้ว?..
+++++
ผมเดินงง ๆ จากการถูกฉายด้วยแสงรังสีที่มีกัมมันตภาพรังสีเอ็กซ์ประมาณ 26 หน่วยครึ่ง
หรือไม่ก็งงก็เพราะคำตอบของ คุณ คนนั้น
ผมก็ไม่รู้เหมือนกันครับ
++++
จากนั้นพวกเขาก็สั่งให้ผมไปเช็คอิน
ได้ห้องพิเศษห้องหนึ่ง..มีทีวีตู้เย็นแอร์พร้อม
มีเตียงแถมให้ด้วย
พยาบาลก็แสนสวย หน้าตาน่ารักน่าใคร่
ใช้เครื่องมือวัดความดันมาวัดที่แขน ใช้ปรอทมาวัดที่ปาก
จดยิก ๆ ลงไปในกระดาษ
แล้วหันมาถามหน้าซื่อว่า
วันนี้คุณอึ๊ไปกี่ครั้งแล้วคะ?
ผมหูอื้อเพราะแรงบีบจากเครื่องวัดความดัน
เลยได้ยินว่าเธอถามถึงอายุของผม
สิบแปดครับ
เธอทำตาเหลือก
++++
คืนนั้นผ่านพ้นไปด้วยคำถามถี่ยิบของพยาบาล
นอกเหนือจากคำถามทั่วไปที่เขามักถามกัน
ญาติคุณยังไม่มาอีกเหรอคะ?
ที่นี่มีกฎว่า ต้องมีญาติมาเฝ้าตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมงนะคะ?
ถ้าไม่มีเราจะต้องเปลี่ยนให้คุณไปนอนห้องรวมนะคะ..
ไหนคะญาติ..อะไรกัน..คุณเกิดจากกระบอกไม้ไผ่หรือนี่??
เกือบสามทุ่มวันนั้น..ผมจึงจำเป็นต้องโทร.หาใครคนหนึ่ง
เอ็งเอาใส่ถุงมากินในนี้เลยแล้วกัน.. ผมบอกเขา
ได้จิงอ้ะ.. เพื่อนผมถาม
ได้สิวะ..เดี๋ยวข้าซื้อน้ำแข็งเผื่อไว้ให้..
งั้นโอเค
นั่นแหละ..ผมถึงได้มีญาติมานอนเป็นเพื่อน
แม้มันจะเหม็นเบียร์ไปหน่อยก็เหอะ..
++++
เช้าวันศุกร์ ผมต้องตื่นตั้งแต่ฟ้ายังไม่สาง
พยาบาลในชุดขาว เข้ามาวัดความดันผมอีกครั้ง
แล้วก็วัดปรอทอีกครั้ง
แล้วก็ถามถึงอึ๊ของผมอีกครั้ง
จากนั้นก็บอกว่า
อาบน้ำให้สะอาดนะคะ..โดยเฉพาะซอกนั้น..
ซอก?
ซอกหูไงคะ..ถูให้สะอาดเชียว..เท่าที่เห็นนี่ต้องอาศัยแปรงมังคะ?
ผมทำตามคำสั่งของเธอ
ในใจก็นึกเสียวไปด้วย
หูของใครผมไม่รู้ แต่หูของผมผมรู้ว่าเป็นจุดรวมของเส้นประสาท
แค่ใครมาหายใจรดติ่งหู ผมก็ขนลุกซู่ไปไหนต่อไหน
นี่อะไร..จะต้องถูกเข็มทิ่ม มีดผ่า
ผมจะไม่เสียวได้อย่างไง??
+++
ได้เวลาประมาณเก้าโมง..
ก็มีเตียงเปล่าเข็นมารับผมถึงในห้อง
ผมเดินลงจากเตียงหนึ่งไปขึ้นอีกเตียงหนึ่ง
เขาก็เข็นผมไปห้องผ่าตัด
ก่อนถึงห้องผ่าตัดต้องขึ้นลิฟท์
ลิฟท์เป็นลิฟท์ไม่ใหญ่นัก จึงรับน้ำหนักมากไม่ได้
ประตูลิฟท์เปิด บุรุษพยาบาลบอกให้ผมลงจากเตียง
เตียงถูกเข็นเข้าลิฟท์ไปพร้อมพร้อมกับบุรุษคนนั้น ผมยืนนิ่งอยู่หน้าลิฟท์
ลิฟท์ลงมารับผมอีกครั้ง คราวนี้บุรุษพยาบาลคนนั้นมาคนเดียว ไม่มีเตียง
เขามารับผมขึ้นลิฟท์
เมื่อออกจากลิฟท์ เขาก็ให้ผมขึ้นเตียง
แล้วเขาก็เข็นเตียงไปที่ห้องผ่าตัด
พอถึงห้องผ่าตัด เขาก็ให้ผมลงจากเตียง
แล้วนั่งรอ
ผมนั่งรอ..พร้อมกับนึกเสียวในใจ
ลิฟท์..เตียง..หู..
หลู เตียง
ฮิบ..
++++
เข็มแรกสำหรับการตกนรกของผมในครั้งนี้เริ่มขึ้นเมื่อเวลาเก้านาฬิกาห้าสิบเก้านาที
ความแหลมคมชำแรกของไปในส่วนลึกสุดของรูหู
เข็มแล้วเข็มเล่า
ความเจ็บปวดกรูเกรียวไปทั่วร่าง
น้ำตาผมไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว
กว่าฤทธิยาชาจะสำแดงผล..ผมก็เกร็งรับความเจ็บปวดนั้นจนแทบเป็นตะคริวไปทั้งร่าง
มีดของหมอผ่าลงเมื่อไรผมไม่รู้ได้..
ได้ยินว่าหมอขอเลื่อยไฟฟ้า..กระดูกโหนกหูยาวไปหน่อย
ได้ยินเลื่อยไฟฟ้าทำงาน เสียงกรี๊ดก้องไปทั้งหัว
ความวิงเวียนตาลาย..ความเจ็บปวดแทบดิ้นตายเกิดขึ้นนับแต่วินาทีนั้น
ผ่าเล็ก ๆ แค่นี้ไม่มีใครเขาวางยาสลบกันหรอก.. ผมนึกถึงคำของคุณหมอขึ้นมาได้
เจ็บนิดเดียว..ผลข้างเคียงก็ไม่มากเหมือนวางยา..
เชื่อหมอเหอะน่า..
น้ำตาผมยังไม่หยุดไหล
++++
เกือบสองชั่วโมงเต็มที่ผมอยู่ในห้องผ่าตัด
ผมถูกเข็นออกมาที่ห้องพักเมื่อไรไม่รู้
เจ้าเพื่อนขี้เมาของผมมันเล่าว่า
ผมหลับอย่างไม่ได้สติ..จนกระทั่งตื่นขึ้นมาในเวลาหนึ่ง
พร้อมกับอาการปวดหูที่ทวีขึ้นจนแทบจะขาดใจตาย
พยาบาลสาว..รีบฉีดยาแก้ปวดให้ผม
อาการไม่ดีขึ้น
มีการเรียกหมอ..หมอไม่อยู่
มีการโทรศัพท์หาหมอ..หมอบอกให้ฉีดอีกเข็ม
พร้อมกับกินยาด้วย
อาการดีขึ้นไม่นาน..ก็ปวดอีก..
คราวนี้ปวดมาก..มากกว่าคราวที่แล้ว
มากจนผมร้องโอยออกมาอย่างไม่เกรงใจใคร
ปวดซับหายเลยโว้ย..
+++++
ขณะจิตหนึ่งที่ผมสงบนิ่งเข้าสู่พะวังของฤทธิยา
ผมนึกถึงชายหาดทะเลหัวหิน
คิดถึงน้าสือ..พี่เอม..พี่นัต และเพื่อน ๆ น้อง ๆ ทุกคน
ผมอยากไปร่วมสนุก..ผมอยากไปเจอทุกคน..
อยากไปฮาเฮ..ท่ามกลางบรรยากาศของมิตรภาพ..ริมฝั่งทะเล..ที่แสนงามนั้น
ถ้าไม่ใช่เพราะคำหมอที่ว่า หมอว่างวันเดียว..จากนั้นหมอจะติดราชการต่างจังหวัดหลายอาทิตย์
คุณจะผ่าเลยไหม..หรือจะรอให้หมอกลับมาก่อน..
แต่หมอว่าผ่าเลยดีกว่า..อุตส่าห์กินยาเตรียมตัวมาเป็นเดือนแล้วนี่นะ..
ไม่งั้นก็ต้องเริ่มใหม่ทั้งหมด..อาการแก้วหูทะลุ..จะผ่าได้ก็ต่อเมื่อภายในหูไม่ติดเชื้อแล้ว..
ยาปฏิชีวนะที่ให้..อาจจะต้องเปลี่ยนให้แรงขึ้นก็ได้..ถ้าเชื้อดื้อยาซะแล้ว..
นี่จึงเป็นเหตุผลที่ทำให้ผมไม่ได้ไปหัวหิน
นี่จึงเป็นเหตุผลที่ทำให้ผมได้แต่นั่งเสียดาย เมื่อได้อ่านและดูภาพของเพื่อน ๆ ที่ได้ไปสนุกกันมา
เราจัดกันใหม่อีกครั้งเถิดครับ..
นะ..
ไม่ต้องเร็ว ๆ นี้ก็ได้..แต่ขอได้โปรดจัดอีกครั้ง
อย่างน้อยก็เพื่อตอบแทนเพื่อนที่แสนดีจากแดนไกล..พี่นัตตี้คนดีคนนั้น
ผมพร้อมจะเป็นหนึ่งในเจ้าภาพ..ที่จะเลี้ยงขอบคุณเธอ..
ดีไหมครับ?
++++++++
ปล. สำหรับเพื่อน ๆ น้อง ๆ ที่โทร.มาแล้วผมไม่ได้รับ..ขอได้รู้ไว้เถิดว่า แม้เวลานี้..ผมก็ยังใช้โทรศัพท์ไม่ได้..
หูผมไม่ได้ยินจริง ๆ ครับ
จากคุณ :
ปิ๊วปิ้ว
- [
22 ก.ค. 47 17:15:41
A:202.57.174.226 X:
]
น้าสือวาดภาพผมตอนถูกผ่าได้เหมือนมาก..ผมแหกปากร้องได้ใกล้เคียงกับภาพนั้นมาก
