PANTIP.COM : W2925845 หนุ่มเกาหลี สาวเกาเหลา และเรื่องบ๊องๆของเรา ## 12 ## []

ความคิดเห็นที่ 2

เซ จองยิ้มใส่ตาฮุน วุ๊คอีกแล้ว ท่าทางวันนี้หล่อนอารมณ์ดีน่าดูเลย นี่ถ้าเขาเล่าเรื่องต่อไปนี้ไป ไม่รู้ว่าหล่อนยังจะยิ้มออกหรือเปล่า

" คือว่าเมื่อเช้าแม่เล่าเรื่องบางอย่างที่มันทำให้เรารู้สึกตะขิดตะขวนใจ มันเป็นเรื่องที่เกี่ยวกับเราสองคนนะ มันทำให้เรารู้สึกไม่ดีมากๆเลย "

พอพูดมาถึงตรงนี้ เซ จองเริ่มเปลี่ยนจากใบหน้าที่ยิ้มแย้ม กลายมาเป็นใบหน้าที่เริ่มจะซีดลงทีละน้อย

" แม่เล่าให้ฟังว่า คุณป้าบอกว่า เราสองคนเป็นแฟนกันอย่างงั้นเหรอ มันต้องมีอะไรผิดพลาดแน่ๆ ต้องมีใครเข้าใจผิดแน่ๆเลย มันจะเป็นไปได้ยังไง ในเมื่อทุกคนก็รู้ว่าเราเป็นเพื่อนกัน เรารู้สึกไม่ดีเลยน่ะ "

หน้าที่ซีดของเซ จอง ตอนนี้เริ่มซีดหนักเข้าไปใหญ่ หน้าของหล่อนดูเครียดมากเลย ว่าแล้วไง ต้องมีใครแกล้งพวกเขาแน่ๆเลย ถึงกุเรื่องนี้ขึ้นมา ดูสิเซ จองเริ่มไม่สบายใจแล้ว

" ขอโทษจริงๆน่ะเซ จอง ไม่น่าเล่าเรื่องนี้ให้ฟังเลย ใครน่ะที่บังอาจกุเรื่องนี้ขึ้นมากลั่นแกล้งพวกเรา เราจะต้องจัดการเสียแล้ว ไม่ต้องกังวลไปน่ะเซ จอง เดี๋ยวเราจัดการเอง แต่ไม่ต้องกังวลว่าแม่ของเราจะไปเล่าให้ใครๆฟังน่ะ แม่ไม่ใช่คนแบบนั้น วางใจได้ "

ดูเหมือนคำปลอบใจและสิ่งที่เขาพูดไป ไม่ได้ทำให้เซ จองรู้สึกดีขึ้นเลยสักนิด เพราะตอนนี้หล่อนปล่อยโฮออกมาเป็นชุดเลย

ฮือออออ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ฮือออออ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ฮือออออ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

" โอ๋ โอ๋ อย่าร้องเลยเซ จอง เราต้องเข้มแข็งน่ะ อย่าให้คนเลวทรามมันมาทำให้เรารู้สึกแย่ "

โฮ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! โฮ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! โฮ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

หง่ะ ร้องหนักเข้าไปใหญ่ ทำไงดีล่ะเนี้ย เอาแบบนี้ดีกว่า

" เอา เดี๋ยวโทรหาแม่เลย บอกแม่ว่าเรื่องที่แม่เข้าใจเกี่ยวกับเราสองคน มันไม่จริงเพราะมีคนกุเรื่อง ให้แม่ช่วยพวกเราดีไหม "

เขาควักโทรศัพท์ขึ้นมา แล้วเอามาโชว์ให้เซ จองดูเผื่อหล่อนจะสบายใจ แล้วก็ทำท่ากดโทรศัพท์หาแม่ให้ดู

!!!!!!!!ผลั้วววว!!!!!!!!!!

เฮ้ยยย!!! เซ จองทำอะไรนะ!!!!!!!! อยู่ๆหล่อนก็ปัดมือถือที่อยู่ในมือเขาตกลงไปเลย แถมหน้าของเซ จองตอนนี้ จากที่เคยซีดเซียวเป็นไก่ต้มกลับกลายเป็นไก่ย่างที่ทั้งดำทั้งแดงไปด้วยไฟแห่งโทสะ

" อย่าโทรนะ!!!! โทรไม่ได้เด็ดขาด!!!! "

อูยยยย จ๋อยสนิทเลยเรา เจอตวาดเข้าเต็มๆ แล้วแม่คุณเขาจะเอายังไงกันแน่ อุตส่าห์หวังดีนะเนี้ย

" ทำไมละเซ จอง หรือเซ จองอยากที่จะรับคำอ้างที่ว่าเราเป็นแฟนกันอย่างงั้นเหรอ "

" ใช่ !!!! "

อะจึ๋ยยยยย............ แถบตั้งตัวไม่ติด เมื่อกี้ว่าไงน่ะ พูดใหม่สิ พูดฝาดไปหรือเปล่าเนี้ย วันนี้กินอะไรมาฮ่ะ
ถึงเพี้ยนแบบนี้ แต่ยังไงก็ตามเขายอมไม่ได้เด็ดขาด ไม่ใช่ว่าเขาเสียหายอะไรหรอกน่ะ แต่กลัวว่าหล่อนจะเสียหาย ถ้าเรื่องสะพัดไปทั่ว โอกาสที่ผู้ชายดีๆสักคนจะเข้ามาหาเซ จองก็หมดไป เพราะเขาอาจเข้าใจผิดว่าเราเป็นแฟนกันจริงๆ

เซ จองคงเห็นว่าเขามีปฏิกิริยาต่อต้านเรื่องนี้อย่างรุนแรง หล่อนก็ค่อยๆสงบสติอารมณ์ลงแล้วหันมามองหน้าเขาด้วยสายตาอันลึกซึ้งที่เขามักจะสบเข้าเป็นประจำ และมันก็ทำให้ใจของเขาอ่อนไหวได้ทุกคราสิเอ้า!

" ฮุน วุ๊คจ๊ะ เรามีอะไรบางอย่างอยากจะบอกกับเธอ แต่เธอต้องรับปากน่ะว่าจะไม่โกธรเรา และต้องช่วยเราด้วย "

" อืมมมม ก็ได้ ไม่โกธรและก็สัญญาว่าจะช่วย แต่ถ้าให้ไปแก้ผ้ายืนกลางถนนไม่เอาน่ะ "

เซ จองยิ้มใส่ตาเขาอย่างอ่อนหวานที่สุด แล้วหล่อนก็เดินเข้ามาใกล้ๆเขา แล้วจับมือสองข้างของเขาขึ้นมากุม!!!!

" เราเองแหล่ะ ที่บอกทุกๆคนว่าเราเป็นแฟนกัน "

" หาาาาาาาา!!!! อะไรน่ะ!!!! เซ จองบ๊องหรือเปล่า!!!! "

ด้วยความตกใจ เขาเผลอสะบัดมือออกจากมืออันนุ่มนิ่มของเซ จองที่บรรจงกุมเอาไว้ พอเซ จองเห็นอาการของเขา เธอเกิดอาการหน้าเสีย ถึงกับปล่อยโฮออกมาอีกรอบสองและท่าทางว่าจะไม่ยอมหยุดด้วย เขาจึงต้องเข้าไปปลอบหล่อนให้สงบสติอารมณ์ลง แล้วช่วยเล่าให้กระจ่างสักทีว่าทำไมถึงบ๊องหนักจนถึงกับกุเรื่องอะไรแบบนี้ขึ้นมา

" ฮุน วุ๊คไม่เข้าใจเราหรอกว่าทุกวันนี้เราเจออะไรมาบ้าง พ่อของเราพยายามที่จะจับคู่เรากับใครต่อใครทุกวัน มันทำให้เราเครียดกินไม่ได้นอนไม่หลับ เราไม่อยากจะทนอีกต่อไปแล้ว เราจึงคิดว่าถ้าเรากุเรื่องว่าเรามีแฟนแล้ว พ่อคงไม่มายุ่งกับเราอีก และมันก็ได้ผลจริงๆ และที่เราเอาชื่อฮุน วุ๊คมาอ้าง ก็เพราะว่าเราเป็นเพื่อนสนิทกัน ไม่ว่ายังไงฮุน วุ๊คก็จะช่วยเราเสมอ เราอ้างชื่อเธอไปก็ละอายใจอยู่ไม่น้อย แต่ก็หวังว่าเธอคงจะเข้าใจน่ะ "

อ๋อออ แบบนี้นี่เอง เข้าใจแล้ว เฮ้ออออ ทำเราตกอกตกใจไปหมดเลย ถ้าเรื่องมันเป็นแบบนี้ มีหรือที่เขาจะไม่เต็มใจช่วย แต่เซ จองแน่ใจแล้วเหรอว่า มันจะไม่นำปัณหามาให้เราสองคนในอนาคตน่ะ

" แล้วถ้าเผื่อวันใดที่พ่อกับแม่ของเราเกิดอยากให้เราแต่งงานกันขึ้นมาจริงๆล่ะ จะทำยังไง "

" เราก็แต่งงานกันเลยสิ!!! "

เฮ้ยยยย!!!! เซ จองนิยังไงน่ะ วันนี้ท่าจะบ้าแล้ววววว

" แหม ฮุน วุ๊ค ดูทำหน้าเข้าสิ สะเทือนใจมากนักใช่ไหมที่เราพูดออกไปเมื่อกี้ ตอนนี้อย่าเพิ่งถามอะไรเราเลย สมองมันป่วนไปหมด ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะบอกความจริงกับพ่อแม่ยังไง "

" อืมมม เอาแบบนี้ดีไหม ยังไงก็ตาม เซ จองก็ต้องบอกความจริงให้พ่อกับแม่รู้น่ะ แต่ถ้าเธอกลัวว่าพ่ออาจจะกลับมาหาคู่ให้เธออีก ก็รอให้เจอคนที่เซ จองรักเสียก่อนแล้วค่อยบอกความจริงก็ได้ "

เซ จองทำหน้าผิดหวังกับคำตอบของเขาอย่างมาก สงสัยว่าหล่อนคงจะไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่ ก็แหมม เขาก็คิดได้แค่นี้แหล่ะ จะเอาอะไรมากล่ะ เอาเป็นว่าเอาตามนี้แล้วกันน่ะ

" ก็ด๊ะ "

เซ จองตอบรับอย่างคนไม่ได้ดั่งใจ เพราะที่จริง ลึกๆภายในใจของหล่อนนั้นอยากให้หล่อนกับฮุน วุ๊คเป็นแฟนกันแบบนี้ตลอดไปตังหาก แต่เอาเถอะ วันนี้ได้เป็นแฟนกำมะลอก็ยังดี เพราะไม่แน่ว่าต่อไปหล่อนอาจจะเลื่อนฐานะมาเป็นตัวจริงก็ได้ ฉะนั้นต่อไปนี้หล่อนจะต้องเริ่มบุกอย่างจริงจังเสียแล้ว คอยดูน่ะ หล่อนจะไม่ยอมให้ฮุน วุ๊คหลุดมือไปเป็นอันขาด เขาจะต้องเป็นของหล่อนคนเดียว ตลอดไป!!! ว่าแล้ววันนี้หล่อนก็ต้องเริ่มปฏิบัติการล่าสามีเลยดีกว่า ขอฮุน วุ๊คตามไปเที่ยวด้วยเรื่องอะไรจะปล่อยให้ไปกับยัยลูกทัวร์สองต่อสอง ไม่มีทางหรอก อย่าหวังให้ยากสสส์!! ฮ่า! ! ฮ่า! ! ฮ่า! ! ฮ่า! !

------------------------------------------------------------

จากคุณ : uluvme - [ 22 ก.ค. 47 18:23:44 ]

ความคิดเห็นที่ 3

ทริ๊ปวันนี้เริ่มแปลกกว่าวันอื่นๆ เพราะว่านายไกด์บ๊องเริ่มต้นการท่องเที่ยวในช่วงบ่าย เขาบอกว่าจะพาฉันมาที่เมืองอันซึนซึ่งอยู่ห่างจากโซลแค่ 30 นาที ที่เมืองนี้มีศูนย์แสดงศิลปพื้นเมืองที่มีชื่อเสียงมาก ที่นี้เขาจะจัดให้มีการแสดงระบำพื้นเมืองต่างๆ รวมไปถึงการบรรเลงดนตรีด้วยเครื่องดนตรีพื้นเมืองให้ชมด้วย นับว่าที่นี้เป็น tourist attraction เลยก็ว่าได้ แต่คนที่อยากจะมาชมการแสดงที่นี้ไม่สามารถมาชมได้ทุกวันน่ะ ก็เพราะว่าที่นี้เขามีการจัดการแสดงในเวลาบ่าย 3 นาฬิกาทุกๆวันเสาร์ที่ 2 และเสาร์ที่ 4 ของเดือนเท่านั้น ซึ่งวันนี้ก็ตรงกับวันเสาร์ที่ 2 ของเดือนพอดีเลย นายไกด์บ๊องบอกว่าฉันโชคดีมากที่อยู่ทัน แต่ฉันรู้สึกโชคร้ายมากกว่าน่ะ ก็เพราะว่าวันนี้มีตัวซวยติดรถมาด้วยไง นั่งอยู่ด้านหน้าเป็นแม่ย่านาง ก็จะมีใครอีกละ นอกจากแม่สุดสวยหน้าจืดไง

ในที่สุดเราก็มาถึงที่ศูนย์แสดงศิลปพื้นเมือง ณ. เมืองอันซึน ตอนนี้ผู้คนดาษดื่นไปหมด เพราะอีกไม่นานการแสดงก็จะเริ่มเล่นแล้ว นายไกด์บ๊องพาพวกเราเข้าไปในศูนย์แสดงฯ มาถึงตรงนี้ฉันก็ถึงบางอ้อที่ว่าทำไมนายไกด์บ๊องถึงดั้นด้นพาฉันมาไกลถึงที่เมืองอันซึน เพื่อที่จะดูการแสดงศิลปพื้นเมือง ทั้งๆที่โซลก็มีหลายที่ๆเปิดแสดงแบบนี้ พอได้เห็นป้ายหน้างาน ก็เลยรู้ว่าที่นี้เขาเปิดให้ผู้ชมเข้าชมได้ฟรีไง!!! เรื่องฟรีๆ หรือ ถูกๆ ไม่พ้นอีตาคนนี้หร๊อกกก

ขณะนี้ก็เป็นเวลา 14:50 น. ซึ่งการแสดงกำลังจะเริ่มขึ้นใน 10 นาทีข้างหน้านี้แล้ว ผู้คนเริ่มทยอยเข้าไปในศูนย์แสดงฯกันแล้ว เหลือเพียงฉัน นายไกด์บ๊อง และก็ยัยหน้าจืด ยังยืนอยู่หน้าประตูอยู่เลย ก็จะทำไมนะเหรอ ยัยหน้าจืดนะสิวุ่นวายซ่ะไม่มี เดี๋ยวเกิดอยากเข้าห้องน้ำก่อน พอเข้าห้องน้ำเสร็จ เกิดกระแดะอยากทานไอ้นู้นไอ้นี้ นี่ถ้าเป็นเพื่อนเป็นฟูง แม่จะปล่อยให้มันสาละวนอยู่คนเดียว จะไม่รอไม่ยุ่งเลย

และแล้วคุณนายท่านก็เสร็จภาระกิจเสียที ทีนี่ก็ได้ฤกษ์เข้าไปในศูนย์แสดงฯกันได้แล้ว นายไกด์บ๊องกับฉันรีบเข้าไปจับจองพื้นที่ข้างในศูนย์แสดงฯ เราได้ที่นั่งประมาณแถวกลางๆ ที่จริงฉันอยากได้พื้นที่แถวหน้า แต่บังเอิญมันเหลือแค่ 2 ที่ อยากจะทิ้งยัยหน้าจืดให้มันไปนั่งแถวกลาง แต่ก็กลัวว่าจะเสียมารยาท ก็เลยต้องตามเขาไปนั่งแถวกลาง ในที่สุดเวลาที่เรารอคอยก็เริ่มขึ้น ม่านค่อยๆเลื่อนขึ้นเผยให้เห็นเวทีที่กว้างและอลังการมาก การแสดงแรกกำลังจะเริ่ม จากหนังสือ brochure ที่ได้เรา การแสดงแรกคือ ระบำพัด

ระบำพัดนั้นเป็นระบำที่ขึ้นชื่อที่สุดของเกาหลี ซึ่งจะมีสาวเกาหลีประมาณ 10 นางด้วยกัน ใส่ชุดฮันบกพร้อมถือพัดหลายหลายสีสันออกมาร่ายรำไปมาอย่างสวยงาม เมื่อฉันได้ชมการแสดงนี้แล้ว ฉันก็เริ่มจะรู้สึกคุ้นๆแล้วสิว่าเคยเห็นการแสดงแบบนี้ที่ไหน อ้อออ.. จำได้แล้ว ที่กระเทยโชว์ที่พัทยานี่เอง แบบนี้เป๊ะๆเลย อาจจะมีการตัดไปบางตอนเพราะที่พัทยา การแสดงแต่ละชุดใช้เวลาแค่ 10 นาที แต่ที่นี้ใช้เวลาตั้ง 20 นาที

การแสดงชุดที่สองนั้นก็คือ ระบำกลอง และก็อีกแล้วค่ะท่าน กระเทยพัทยาอิมพอร์ตการแสดงนี้มาอีกแล้วค่ะ แต่คราวนี้ไม่เป๊ะๆค่ะ หรืออาจจะเป๊ะๆก็ได้ แต่ฉันรู้สึกว่า สาวๆเกาหลีที่ร่ายรำระบำนี้ เวลาหล่อนตีกลอง เสียงมันจะดังกังวานบ่งบอกถึงพลังในการตีที่ขับขานออกมา ยิ่งเมื่อมาบรรจบกับความสวยงามของการร่ายรำ มันทำให้คนดูอย่างฉันรู้สึกซาบซึ้งจนตราตรึงจิตยิ่งนัก ซึ่งการแสดงนี้ผิดกับที่พัทยาทั้งๆที่ร่ายรำทั้งท่าและการแสดงเดียวกัน แต่ฉันเห็นพวกสาวไม่จริงที่พัทยาตีกลองกันเสียงเหมือนหมุนป๋องแป๋งเลย เปาะๆ แปะๆ เหมือนคนไม่มีแรงตี พอการแสดงนี้จบ ฉันก็ได้ตั้งทฤษฏีขึ้นมาให้กับตัวเองว่า สาวแท้ๆแรงเยอะกว่าสาวไม่แท้ จบ............

มาถึงตรงนี้ ยัยหน้าจืดก็เกิดอาการหิวน้ำขึ้นมาแล้วสิ หล่อนหันไประริกระรี้ เอ้ยยย กระซิกกระซี้กับนายไกด์บ๊องซึ่งกำลังเพลิดเพลินอยู่กับการแสดง นายไกด์บ๊องก็สุภาพบุรุษจ๋าเชียว ยอมลุกไปซื้อน้ำให้แม่คุณ ทั้งๆที่ตัวก็ไม่อยากลุกไปไหน เห็นแล้วก็หมั่นไส้ ไม่เอาแล้วไม่สนมันดีกว่า เดี๋ยวพาลหงุดหงิด ฉันหันหน้ากลับไปมุ่งมั่นกับการแสดงชุดต่อไปต่อ

การแสดงชุดที่สาม คือ ระบำดาบ ที่ภาษาเกาหลีเรียกว่า กึมมึน ระบำดาบนี้ค่อนข้างจะสนุกสนาน เพราะไหนจะดนตรีและท่ารำ ทำให้คนดูครื้นเครงได้ดีจริงๆ จากหนังสือ brochure ฉันก็ได้รู้ถึงเรื่องราวความเป็นมาของระบำดาบนี้ว่า หนุ่มน้อยนายนึงที่ชื่อ กวาง ฮานัง ซึ่งเป็นหนุ่มน้อยที่มีฝีมือในการร่ายรำด้วยดาบ และอยู่มาวันนึง เขาได้ถูกเชิญจากกษัตริย์เมืองนึงที่เป็นคู่อริ ให้ไปแสดงการร่ายรำให้ชมเป็นขวัญตา ขณะที่เขากำลังร่ายรำอย่างงดงามดึงดูดอารมณ์ของคนดู รวมถึงกษัตริย์คู่อริ ทันใดนั้นเขาก็จ้วงดาบแทงเข้าไปในกษัริย์องค์นั้นจนตายคาที่ หนุ่มน้อยคนนั้นจึงถูกนำตัวไปประหารชีวิตเนื่องจากความผิดนี้ แต่ชาวเมืองและทุกคนในเมืองนั้น ต่างออกมาปกป้องเขา เนื่องมาจากพวกเขาต่างประทับใจในการร่ายรำของหนุ่มน้อยคนนี้ จนยอมไม่ได้ที่จะให้หนุ่มน้อยคนนี้จบชีวิตลงต่อหน้าต่อตา ในที่สุดทางการก็ทนไม่ไหว ยอมปล่อยหนุ่มน้อยคนนี้ไป และจากนั้นผู้คนก็ยกย่องหนุ่มน้อยคนนี้ ถึงกลับนำท่าร่ายรำดาบมาแสดงกันอย่างแพร่หลายจนมาถึงปัจจุบันนี้

" ฮุน วุ๊คจ๋า ฉันหิวจังเลย อยากได้แซนด์วิชแซลมอนจ๊ะ ช่วยไปซื้อมาให้หน่อยสิจ๊ะ น่ะจ๊ะๆๆๆ "

อะไรอีกล่ะ ได้ยินเสียงยัยหน้าจืดกระซิบกระซาบกับนายไกด์บ๊องอีกแล้ว หน้าตานายไกด์บ๊องก็เริ่มจะบูดๆขึ้นทุกที แต่ก็เห็นยืนขึ้นแล้วเดินไปไหนไม่รู้ สงสัยแม่เรื่องมากข้างๆนี้ อยากจะรับประทานอะไรขึ้นมาอีกละสิ นี่หล่อนไม่เกรงใจใครบ้างเลยหรือไงน่ะ อีตาไกด์บ๊องก็ตามใจเสียจนตัวเองพลอยซวยไปด้วย เฮ้ออ ไม่ไหวเลย ไม่อยากจะสนใจแล้ว จริงๆน่ะ คราวนี้ไม่หันไปมองแล้ว สัญญาเลย!

ฉันกลับไปตั้งใจดูการแสดงต่อไป ซึ่งตอนนี้การแสดงที่กำลังจะเริ่มขึ้นคือ ระบำ Nongak ซึ่งอ่านว่าอะไร อันนี้จนปัญญาจริงๆ แต่ที่รู้ๆ การแสดงนี้ถูกสร้างขึ้นมาให้กับชาวนาได้ร่ายระบำกันในช่วงฤดูเก็บเกี่ยว ระบำนี้จะร่ายรำพร้อมกับการเล่นเครื่องดนตรีไปด้วย และการแสดงนี้ก็เป็นการแสดงแรกที่เป็นผู้ชายแสดงล้วนๆ โอ้...สวรรค์ของฉันเลย

และแล้วในที่สุดก็มาถึงการแสดงลำดับสุดท้าย การแสดงนี้มีชื่อว่า Taepyeongmu หรือเรียกว่า ระบำสันติภาพ ระบำนี้จะเน้นเรื่องความสนุกสนานและความสวยงามของสาวเกาหลีเวลาที่เคลื่อนย้ายถ่ายจังหวะไปตามดนตรี มองดูแล้วก็รู้สึกถึงความเบิกบานใจจริงๆ

จากคุณ : uluvme - [ 22 ก.ค. 47 18:26:22 ]