ความคิดเห็นที่ 1 ใช่ กบน้อยของเธอกำลังล้มอยู่บนเตียงจริงๆ “น่า นีน กินยานี่หน่อยเถอะ จะได้ดีขึ้น” หญิงสาวผมยาวที่นั่งอยู่ข้างเตียงพยายามเกลี้ยกล่อมให้คนดื้อยอมกินยา “ไม่เอา ผมไม่กิน ขม” ฐปณีย์เบือนหัวหนักของเขาหลบ มึนไปหมดจนเห็นร่างเพื่อนคนสนิทซ้อนกันหลายคน “สมน้ำหน้า รู้ตัวเองว่ากินเหล้าไม่เก่งยังทำซ่า!” เกล็ดแก้ววางขวดยาแก้เมาลงอย่างเหลืออด ชายหนุ่มเอ่ยเสียงแหบแก้ตัว “ผมเผลอไปหน่อยเอง ปวดหัวจัง” “เผลอ?? อะไรทำให้คุณเผลอจนลืมว่าตัวเองแพ้แอลกอฮอล์พวกนั้น” หมายถึงสุราดีกรีแรงๆ หากพวกแชมเปญหรือไวน์เขาก็พอจะรับไหว “ผมคิดมาก ผมทำอะไรใครไว้งั้นหรือ ทำไมปรายฟ้าเขาถึงได้คิดลงโทษผมด้วยการทำแบบนั้น” ชายหนุ่มยกมือขึ้นก่ายหน้าผาก ร่างหนาอยู่ในชุดนอนที่เรียบร้อย เกล็ดแก้วสนิทกับเขามากเหมือนดั่งน้องสาวคนหนึ่ง จึงไม่เป็นการเสียมารยาที่จะเข้ามาในห้องส่วนตัวแบบนี้ “ทำแบบไหนคะ นี่เก๋ยังไม่รู้ที่มาที่ไปอะไรเลย เล่ามาเถอะนีน เผื่อเก๋จะช่วยหรือคิดอะไรได้” แววตาที่จริงใจของเกล็ดแก้ว ทำให้เขาต้องเล่า เขารู้สึกปากหนักที่แทบจะร่วงลงมาทับขาและใจเขาให้ไม่ สามารถเดินหนีไปได้ แม้ว่าเขาจะนึกพิเรนท์เองที่เข้าไปเล่นเกมส์นี้ แต่ว่าเขาก็อดจะยอมรับไม่ได้ว่า เขาชอบปรายฟ้าตั้งแต่แรกพบจริงๆ “สรุปคือ ปรายฟ้า เด็กคนนั้นเขาเล่นละครมาตลอดเลยงั้นหรือ อะไรทำให้เขาทำแบบนั้น” เกล็ดแก้วฟังแล้วก็สงสารเพื่อนของเธอ ฐปณีย์โดนแกล้งเกินไปแล้ว “เขาบอกว่าผม เจ้าชู้” ชายหนุ่มลำดับถ้อยคำที่ปรายฟ้ากล่าวหาเขา น่าจะเป็นเช่นนั้น “คุณนี่นะเจ้าชู้ เหอะ! ถ้าไม่เจอเด็กนั่น คุณก็คงจะยังตกอยู่กับรักเก่าๆนั่นอยู่หรอก จริงสิ! ปรายฟ้าเป็นเพื่อนของปาจรีย์ใช่ไหมคะ ” หญิงสาวที่เดินไปมาทุบกำปั้นลงกับฝ่ามืออีกข้าง ครุ่นคิดจนมาสะดุดกับความสัมพันธ์ระหว่างเด็กสาวสองคน “ใช่ครับ ทำไมหรือ ดูหน้าคุณสิ เหมือนเจอมหาสมบัติเลยนะ” ชายหนุ่มยังทำไม่จริงจัง ทำให้หญิงสาวเดินมาทุบเข้าที่แขนจนชายหนุ่มร้องโอด “มาตีผมทำไมเนี่ย” เขาลูบแขน ทำหน้าเรียกหาความเป็นธรรม “ก็ทำออกนอกเรื่องเองนี่คะ ปาจรีย์ คุณไม่คิดหรือว่าทำไมเด็กสาวธรรมดา ชาวบ้านๆแบบนั้นถึงได้เข้าไปในงานเลี้ยงรับรองกลุ่มการค้าระดับประเทศแบบนั้นได้” “อืมม ก็ปาจรีย์ชวน แล้วผมก็คิดอย่างที่คุณคิดนั่นแหละ ปาจรีย์หลอกใช้ปรายฟ้า โอ๊ย! เจ็บนะครับ!”  ฐปณีย์ทำหน้าเหยเมื่อโดนหญิงสาวหยิกให้อีกครั้ง “เจ็บสิคะดี คิดได้แบบนั้นแล้วไม่บอก ปล่อยให้เราทำตื่นตูมอยู่ได้” เกล็ดแก้วสะบัดหน้าหนี “ก็ผมไม่อยากขัดคนหัวกำลังไบรท์นี่ ดูคุณจะสนุก อีกอย่างผมก็ไม่สนใจว่าปรายฟ้าจะเข้ามาหาผมยังไง ผมคิดแค่ว่าจะทำยังไงให้เขามองผมใหม่ มองผมในแบบที่ผมเป็น” “ค่า พ่อสุภาพบุรุษ! งั้นคุณก็ต้องแก้ที่ต้นเหตุนะคะ ต้องทำให้ปาจรีย์เผยความจริงออกมาว่า ทำไมเธอถึงได้ทำร้ายคุณได้ถึงสองครั้งสองหน” “ผมไม่อยากพูดถึงเรื่องครั้งแรกอะไรนั่น ” ฐปณีย์เสียงกร้าวขึ้น ทำให้หญิงสาวลอบถอนใจ “ไม่ได้นะคะนีน นีนไม่ผิด นีนไม่ได้คิดอะไรกับปาจรีย์ แล้วทำไมนีนจะต้องมารับโทษ ข้อหาอะไรบ้าๆนั่น!” “แต่ผมไม่สนใจ ใคร คนนั้นจะคิดอะไร ก็ช่าง!” อารมณ์แห่งโมหะและโทสะคละคลุ้งจนชายหนุ่มมองหาทางออกไม่ได้ “เอาเถอะค่ะ แต่ที่ต้องทำก็คือ ทำให้ปรายฟ้ารู้ความจริงว่าคุณไม่ได้เป็นคนอย่างที่เขาคิด” เกล็ดแก้วเหนื่อยใจกับเรื่องดื้อด้านไร้เหตุผลของเพื่อนสนิท “จะทำยังไงน่ะครับ ทำให้ยังไงให้ปาจรีย์ยอมพูด” ขนาดเธอเห็นว่าพี่สาวร้องไห้แค่ไหน ปากสวยอ่อนหวานนั้นยังไม่เห็นจะเปิดพูดความจริงเลย อีกคนก็ไม่ยอมฟัง! “ปล่อยเป็นหน้าที่เก๋ล่ะกันนะคะ” ฐปณีย์เบือนหน้ามองสีหน้ามั่นใจสุดๆของเพื่อนสาวแล้ว เขาควรจะไว้ใจเธอดีไหมเนี่ย?? แต่เอาเถอะ ตอนนี้เขาก็คิดอะไรไม่ออกอยู่ดีน่ะแหละ สามวันผ่านไป ฐปณีย์หยุดรถยังหน้าโรงแรมหรูแห่งหนึ่ง เขาหันไปมองหญิงข้างกายด้วยความไม่มั่นใจ “จะเอาแบบนี้จริงๆหรือ เก๋ ดีแน่นะ” เขาถามหาหลักประกันของแผนที่เพื่อนสนิทคิดขึ้นมา “เชื่อเก๋เหอะน่า เก๋เป็นหนึ่งในเจ็ดเซียนสมองแห่งบริษัทคุณนะ เคยวางแผนอะไรพลาดที่ไหนล่ะ” ก็จริงที่แผนการค้าของเกล็ดแก้วไม่เคยพลาด แต่แผนการรบ เขาไม่เคยเห็นว่าเธอจะสมรักกับใครสักทีนี่นา “มาเถอะค่ะ ไม่เข้าถ้ำเสือจะได้ลูกเสือหรือคะ เร็วเข้า!” “ครับๆ แม่จอมวางแผน” ฐปณีย์ยอมแพ้ที่จะดื้อดึง เขาก้าวลงจากรถมาเปิดประตูให้เพื่อนสาว พร้อมกับยื่นแขนให้ สองคนเดินผ่านการชักภาพของสื่อหนังสือพิมพ์ธุรกิจ . “ผมจะคอยดูแผนล่อแม่เสือของคุณนะ เก๋ ขอให้มันสมกับการที่ผมจะตกเป็นข่าวกับคุณหน่อยล่ะกัน” ชายหนุ่มยิ้มให้คนรอบกาย แล้วหันไปมาพูดจาประชดหญิงสาว “เป็นข่าวกับเก๋นี่ มันแย่มากใช่ไหมคะ” เธอพูดโดยที่ปากยังคงยิ้มอยู่ ส่วนมือนั้นจัดการตอบแทนคำพูดจาที่แสนดีของเพื่อนเธอ จนเขาเหยหน้ากับรอยหยิกนั้น . ++ มีต่อ @_@ จากคุณ : iNt_GaL - [ 23 ก.ค. 47 01:21:02 ]

ความคิดเห็นที่ 2 เช้าวันรุ่งขึ้นปรายฟ้าแทบจะผงะกับหน้าหนังสือพิมพ์ ที่จริงแล้วเธอไม่เคยจะนึกสนใจข่าวธุรกิจอะไรเลย แต่วันนี้ด้วยความตาดีมองผ่านช่องชี้แจงคอลัมน์ต่างๆในหนังสือพิมพ์ สายตาก็ปราดเจอกับใบหน้าชายหนุ่มที่คุ้นเคยกับหญิงสาวที่เธอเคยเห็น ยืนเคียงคู่ โอบเอวกันอย่างดูรักใคร่ เลยต้องหยิบขึ้นมาดู จะดูนานก็โดนแม่ค้าหน้ามหาวิทยาลัยเขม่นเลยต้องซื้อเข้ามาอ่านในคณะ ปรายฟ้ามองภาพฐปณีย์กับหญิงสาวที่เธอเคยเห็น ยืนเคียงคู่ โอบเอวกันอย่างดูรักใคร่ พร้อมกับอ่านคำขยายความจากรูปด้านล่าง “นักธุรกิจหนุ่มเปิดตัวแฟนสาว ที่เคยมีข่าวกิ๊กกัน แม้ปากบอกว่าจะเป็นเพื่อนสนิท แต่ก็น่าจะมีหวัง” หญิงสาวทิ้งหนังสือพิมพ์ลงกับพื้นโต๊ะม้าหิน เธอไม่อ่านอะไรต่อไปมากกว่านั้น ดวงตาหยีเล็กยิ่งหรี่ลง ในหัวมันสับสนไปหมด สรุปว่า ผู้หญิงคนนั้นคือตัวจริงงั้นหรือ งั้นกับพี่ปองก็คงจบไปแล้วสิ ปาจรีย์ก็ไม่ได้ติดต่อมา ปรายฟ้าหลับตาลงอย่างเจ็บปวด หัวใจมันร้าวรานเสียจะพังให้ได้ตรงนั้น คุณนีน .คุณกับฉันมันก็แค่ลมชั่ววูบ ถ้าฉันไม่ใช่ปรายฟ้าคนนั้น คนที่ดูหรูหรา คุณก็ไม่สนใจฉันจริงๆสินะ แล้วมาทำให้ใจฉันสั่นไหวทำไม ในวันนั้นคุณมอบรอยจูบที่อ่อนหวานแบบนั้นทำไม คุณไม่เคยรู้จักผม ทำไมคุณถึงพูดแบบนั้น ใช่ บางทีฉันอาจจะไม่รู้จักคุณเลยก็ได้ แต่ว่าหัวใจของฉันมันก็ถูกคุณน็อคเสียทั้งที่ไม่รู้จักกันเนี่ยแหละ! “ปาย เป็นอะไรไปทำไมนั่งเงียบๆ อ่านข่าวอะไรอยู่เหรอ?” น่านนลินที่เพิ่งมาถึงถามไถ่เพื่อนฝูงที่นั่งหน้าซีดอยู่ก่อนแล้ว เธออ่านข้อความก็ถึงกับตาค้างด้วยเช่นกัน “ปาย ใจเย็นนะเพื่อน” ปรายฟ้าซบใบหน้าลงกับไหล่ของเพื่อนสาว ไม่มีน้ำตาไหลออกจากใบหน้าหมวยขาวของเธอเลยสักหยด แต่กลับสั่นจนดูน่าสงสาร “ปาย ” น่านนลินลูบหลังเพื่อนสาวปลอบใจ พอตกเย็น ปรายฟ้าก็เดินออกจากตึกเรียนอย่างใจลอย จนชนถูกใครบางคนเข้า “ขอโทษค่ะ” หญิงสาวเงยหน้ามาจะขอโทษ และพบว่าคนที่เธอทำให้จิตใจเธอปั่นป่วนนั้นมายืนอยู่ตรงหน้าเธอแล้ว “เอ่อ คุณนีน” เธอเสหลบตาเขา “ผมมีเรื่องจะคุยกับคุณ ขอเวลาสักประเดี๋ยวได้ไหมครับ” ฐปณีย์บอกเสียงราบเรียบด้วยมารยาท ที่ห่างเหิน “แต่ว่า ” หญิงสาวไม่อยากจะแสดงความอ่อนแอออกมา คนที่เธอตราหน้าไม่มีทางจะคิดอะไรด้วย คนที่เจ้าชู้ เธอพูดจากแบบนั้นไปโดยที่ไม่เคยเห็นว่ามันจริงหรือเท็จ เรื่องนี้ไม่จำเป็นที่จะต้องรู้จากปาจรีย์ ด้วยจิตสำนึกว่าจะตัดสินอะไรควรจะมองให้ถ่องแท้ . เธอเข้าใจมันเมื่อสาย สายเกินไป “สักยี่สิบนาทีก็ได้ นะครับ” หญิงสาวจำต้องตอบตกลงไป ทั้งสองเดินมาจนถึงสระน้ำหน้ามหาวิทยาลัย “เรียนเป็นอย่างไรบ้าง ใกล้จบแล้วสิ” ฐปณีย์ถามไถ่ทุกข์สุขก่อน “ค่ะ ทำวิทยานิพนธ์อยู่” เธอก็ตอบไปเรื่อยๆ ดวงตาเล็กมองทอดออกไปอย่างไร้จุดหมาย “แล้วปาจรีย์ล่ะ ทำเหมือนคุณหรือเปล่า?” “คุณก็รู้ว่าปาจรีย์เรียนคนล่ะคณะกับดิฉัน .ถามทำไมคะ” เขารู้ทุกอย่างเกี่ยวกับเธอนี่ .จะถามไปทำไมกัน คิดจะเล่นอะไร? “แล้วผู้ชายคนใหม่คนนั้นล่ะ สบายดีไหม?” เขายังถามด้วยสุ้มเสียงเฉยเมยอยู่ แต่มันดูประชดเต็มประดา “คุณฐปณีย์!” เธอเรียกชื่อเขาเสียงดัง คนถูกโมโหใส่หันแววตาที่เธอไม่เคยรู้จัก ไม่เคยมองเห็นมาทางเธอ “ผมอยากจะให้คุณฟังเรื่องทั้งหมดจากผม ผมไม่ได้เป็นอย่างที่คุณคิดแม้แต่อย่างเดียว ไม่เคยเจ้าชู้กับใคร เกิดมาก็เคยรักมาหลายคนก็จริง แต่ก็ไม่เคยคิดจะรักหรือชอบใครหลายคนนั้นในเวลาเดียวกัน จนเมื่อไม่นาน ผมหมั้นกับพี่สาวปาจรีย์ เธอกลับทิ้งผมไปอย่างไม่เหลือเยื่อใย ผมเจ็บมาก” ชายหนุ่มหันมามองเธออีกที “จนผมมาพบคุณ ผมชอบคุณนะปรายฟ้า” “คุณไม่ได้ชอบฉัน คุณชอบ ผู้หญิงที่ฉันแสดงเป็นเท่านั้นแหละ” ปรายฟ้างุนงงกับสิ่งที่เขาบอก มันเกี่ยวอะไรกับเธอ แต่ประโยคหลังก็อดจะทำให้เธอเสียงดังใส่ไม่ได้ “เหอะ! คุณคิดว่าผมเป็นเหมือนคุณ? ผมชอบใคร ผมจะรู้จักคนคนนั้นให้ถึงที่สุด ไม่ว่าจะเป็นตัวจริง หรือตัวแสดง โอเค ผมจะเข้าใจนะว่าคุณไม่เคยจะคิดอะไรกับผมจริงๆ ก็เลยไม่เคยคิดที่จะอยากรู้จักกัน จะคิดอะไรก็ตามแต่คุณจะคิด ผมไม่ห้าม เพราะต่อจากนี้ คุณก็คิดจะเป็นคนอื่นกับผมอยู่แล้วนี่ครับ” คำพูดของเขาเหมือนมีดปลายแหลมกรีดใจหญิงสาว เธอนิ่งงัน แขนขาแข็งจนเหมือนถูกสาป ชายหนุ่มยัดบางอย่างลงใส่มือเธอ นามบัตรเขา?? “มะรืนนี้ คืนวันศุกร์ ที่โรงแรมที่เราพบกันครั้งแรก ถ้าคุณอยากรู้จักผมจริงๆ ถ้าคุณคิดมีจิตใจที่เป็นธรรมให้ผมบ้างแล้วล่ะก็ กรุณามานะครับ ถึงคุณจะไม่รักกัน อย่างน้อยเราก็น่าจะเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันได้ แล้วที่พูดอะไรมายาวขนาดนี้ ผมอยากให้คุณรู้จักผมจากปากของผม ไม่ใช่จากปากของคนอื่น แม้ว่าผมจะเป็นคนอื่นของคุณ ผมก็ยังอยากให้คุณได้ฟัง ขอโทษที่รบกวนเวลาของคุณครับ ปรายฟ้า” ฐปณีย์พูดจบก็หมุนกายเดินกลับไปตามทางของเขา ปรายฟ้าเจ็บปวดใจเกินบรรยายได้จริงๆ .มือขาวกำนามบัตรไว้แน่น ดวงตาเรียวเล็กหันมองหลังที่กว้างใหญ่ เสียงของเธอไม่อาจเล็ดลอดออกมาได้เลย ไม่อาจจะบอกว่า เธอไม่ได้ตั้งใจ และเธอก็ไม่อยากจะเป็นคนอื่นกับเขา อยากรู้จัก .”ฉันอยากรู้จักคุณ คุณนีน” +++ จบตอนที่ 6 ค่ะ ตอนที่5 ก็ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2893381/W2893381.html แผล่บๆ เดี่ยวมาตอบกระทู้นะคะ อิอิ จากคุณ : iNt_GaL - [ 23 ก.ค. 47 01:25:50 ]

ความคิดเห็นที่ 3 แหะ กระทู้ของโรสย่อมมีเพลงมาฝากอยู่แล้ว อืมม...เพลงนี้น่าจะเข้ากับบรรยากาศของชายหนุ่มหญิงสาวในเรื่องนะจ๊ะ ไม่มีความหมายของ playground ค่ะ ^^ http://www.icygang.com/jukebox/listen.php?id=1380 ตอบกราทู้กันเถอะ... จากคุณ : ~ไก่แจ้~  -มาแย้ว นานเยย งานเยอะค่า --''-- แหะ แหะ แหะ จากคุณ : Z@_leng  - ขอบคุณมากค่ะ ยอมรับเลยว่าตัวเองเป้นพวกถ้าไม่ไบรท์อยากเขียนขึ้นมา ก็จะแบบหัวตันอะ ...พอเจอชื่อเพื่อนๆทวงกันก็เลยฮึดใจเขียนต่อ แต่ที่รู้สึกแห้งๆไปก็เรื่องแต้มฝัน ...ขอไปเขียนใหม่นะคะ เรื่องนั้น ..อาจจะมาลงใหม่ (อีกไม่นานหรอก) มันมีปัญหาอะไรนิดหน่อย ...รู้สึกเหมือนพายเรื่อวนในอ่างอะค่ะ ...แหะ แหะ จากคุณ : Auntie Dee - ไม่เลิกเขียนหรอกค่ะ ไม่อยากทำร้ายจิตใจคนอ่าน เพราะโรสก็รออ่านอยู่หลายเรื่อง อิอิ ใครดองนิยายไว้เอามาลงซะดีๆ จากคุณ : ephi  - ลุ้นให้เกล็ดแก้วเปิดปากตัวการแผนร้ายให่ได้ดีกว่าเนอะ เธอจะทำยังไงน้า~ จากคุณ : scottie  - ปาจรีย์ไม่ได้เข้าใจผิด แต่ทำให้คนอื่นคิดเข้าใจผิด เอ๊ะยังไง ...รออ่านนะคะ จากคุณ : yayee - ขอโทษค่ะ ที่หายไปนาน ...โรสผิดเอง เคลียร์เวลาตัวเองไม่ได้ ...แง~ จากคุณ : ต้นข้าว - ให้mailไปแล้วนะ แต่ว่า....แต่ว่า โรสไม่ว่างออนเลยง่ะ ไว้หลังไมค์คุยกันก็ได้นะจ๊ะต้นข้าว (ไว้ว่างๆโรสจะแว่บเข้าไปหาในเวบนะจ๊า) จากคุณ : TSURUGI  - แกหมั่นไส้นางเอกอะ ...พูดจาน่าจูบแลยจูบเลย เดี๋ยวตอนหน้ามีอีก 555 จากคุณ : Urylia  - ใช่ค่ะ หล่อนทำพิษมาหลายงานเชียวล่ะ ไม่อยากบอก ...อิอิ ไปก่อนนะคะ พบกันตอนหน้า บายๆค่ะ จากคุณ : iNt_GaL - [ 23 ก.ค. 47 01:36:04 ]

ความคิดเห็นที่ 4 อิอิอิ มาลุ้นต่อสิคะ จากคุณ : ephi - [ 23 ก.ค. 47 03:53:51 ]

ความคิดเห็นที่ 5 อ่ะ ชักจำตอนเก่าไม่ได้แล้วค่ะ ต้องแอบกลับไปอ่านตอนที่ 5 ทบทวนเล็กน้อย อิอิ ตอนหน้าก็จะเข้าใจกันแล้วซิค่ะเนี่ย ดีจัง แต่อยากรู้เหมือนกันว่า ปาจรีย์มีเหตุผลอะไร หน้อที่ทำแบบนั้นเนี่ย หรือว่า..... มารอลุ้นต่อตอนหน้าค่ะ ปล. คิดถึงนายต้นกับหนูฝันเหมือนกันค่ะ อย่าให้รอนานนักนะคะ จากคุณ : Urylia - [ 23 ก.ค. 47 07:19:34 ]

ความคิดเห็นที่ 6 เค้าจะเอาฉากหวีทๆอ่ะ คุณโรส แบบหวานๆนะตอนหน้า ขอแต่คนอื่น ของตัวเองยังมีแค่จิ๊ดเดียว จากคุณ : tonkho-w - [ 23 ก.ค. 47 08:47:07 ]

ความคิดเห็นที่ 7 แล้วทำไมปาจรีย์ต้องทำแบบนี้ด้วยล่ะ อืม .. จากคุณ : scottie - [ 23 ก.ค. 47 08:48:51 ]

ความคิดเห็นที่ 8 อยากรู้เรื่องภายในใจของปาจรีย์เหมือนกัน รอละกัน จากคุณ : Blue dream - [ 23 ก.ค. 47 10:27:46 A:203.156.80.85 X: ]

ความคิดเห็นที่ 9 เค้ามีแผนอะไรกันนะ จากคุณ : :::อาราเร่::: - [ 23 ก.ค. 47 11:33:49 ]

ความคิดเห็นที่ 10 เย้ ๆ  คุณโรสมาต่อแล้ว... เอ....แต่ว่าตอนหน้าจะจบแล้วหลอคะ จบเร็วจังเลย.....  ยังไงก้อทิ้งท้ายแบบหวีท ๆ นะคะ ถึงเรื่องนี้จบก้อมีเรื่องอื่นของคุณโรสมาให้อ่านต่ออีก  หุหุ.....อ่านเพลินเลย.... จากคุณ : Z@_leng - [ 23 ก.ค. 47 16:23:56 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ต้องย้อนไปอ่านตอนเก่าเลย เหอๆ หายไปนานจังนะคะ ปาจรีย์มีเหตุผลอะไรน้าถึงต้องหลอกแม้กระทั่งเพื่อนตัวเอง (สรุปว่าเชื่อพระเอกมากกว่าเพื่อนนางเอกน่ะเอง อิอิ) จากคุณ : TSURUGI - [ 24 ก.ค. 47 21:58:26 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ummmm...It seems to me that ปาจรีย์ falls in love with her sister's fiancé.  In my opinion, she needs to check up her mental heath.  Very disgusting girl!!! จากคุณ : Auntie DEE - [ 26 ก.ค. 47 18:07:14 A:221.187.5.120 X: ]