ขอโทษนะ โก้ง

 โก้ง…แกรู้ไหมว่า จนป่านนี้ ฉันก็ยังลืมแกไม่ได้เลย  มันผ่านมาเป็นปีแล้วนะ  คนที่เขารู้เรื่อง เขาว่าฉันคิดมาก เรื่องมันผ่านไปแล้ว จะไปคิดทำไม อีกอย่าง  แกก็หมดเวรหมดกรรมไปแล้ว  ฉันน่าจะสบายใจมากกว่า
       
                 เปล่าเลย…ฉันกลับรู้สึกว่า   ฉันบาปนักหนาที่ฉันทำให้แกหมดกรรมโดยที่แกไม่ได้สมัครใจเลย  มันเกิดจากความเห็นแก่ตัวของฉันโดยแท้  หาใช่อื่นใดไม่  ฉันเห็นแกมาตั้งแต่ยังเป็นลูกหมาตัวเล็กๆไม่มีเจ้าของวิ่งไปวิ่งมาในหมู่บ้าน   จนแกโตเป็นหมาสาว  แล้วในที่สุดก็ตั้งท้อง...
                       
                 ระหว่างนั้นแกเริ่มคุ้นเคยกับแม่ฉัน เพราะแม่จะคอยเอาข้าวเอาน้ำตั้งไว้ให้กิน  แกเริ่มเข้ามาในบ้านฉันถี่ขึ้น  แล้วแกก็ออกลูกในบ้านฉันอย่างที่คาดเอาไว้จริงๆ
     
                 ลูกแกก็น่ารักนะ ถึงมันจะมีแม่เป็นหมาจรจัดท่าทางจ๋องๆ  ฉันยังจำแววตาที่แกมองฉันได้ดี  มันบอกถึงความซาบซึ้งใจและจงรักภักดีนักหนาที่ฉันกรุณาให้ข้าวให้น้ำ   พูดคุยกับแกราวกับแกเป็นเพื่อน  ให้ที่ซุกกายออกลูก   คอยหาอะไรมาบังให้เวลาฝนตก แถมบางทีคอยปัดยุงให้ด้วย...
 
                ก็ลูกแกตั้งหกตัว  เพราะเวลาฝนตกหนัก ยุงตัวเล็กนิดเดียวแต่กัดเจ็บนัก  จะเอาเข้ามาไว้ในบ้านก็กระไรอยู่ บ้านฉันเป็นทาวน์เฮาส์หลังกระจิ๊ดหนึ่ง
แกคงไม่รู้หรอกโก้ง  ว่าฉันรู้สึกอย่างไร ฉันมีความกังวลใจลึกๆ ใจฉันอยากเลี้ยงแก เลี้ยงลูกแกหมดเลย แต่ฉันรู้ดีว่า มันเกินกำลังของฉัน  ขณะเดียวกัน ฉันก็ไม่อยากเห็นลูกๆของแกเร่ร่อนเป็นหมาจรจัดในหมู่บ้านอีก  เพราะแค่นี้ก็ส่งเสียงเห่าหอนกัดกันสร้างความเดือดร้อนรำคาญให้ชาวบ้านจะแย่  
             
               ฉันรู้มาว่า บางบ้านเอาหมามาเลี้ยงตอนยังเล็กๆน่ารัก แต่พอโตขึ้นมา ก็ไม่เลี้ยงไม่สนใจ  จากหมามีเจ้าของเลยกลายเป็นหมาจรจัดโดยปริยาย  
               แม้แต่แกเอง ฉันก็ไม่รู้ว่า แรกๆแม่แกเป็นหมาจรจัดหรือเปล่า แกถึงได้เป็นหมาไม่มีเจ้าของอย่างนี้  แถมตัวแกก็ออกจะเหม็นหน่อยๆด้วย  
               ฉันสงสารแก.....เกินกว่าจะเอ่ยปากไล่แกให้ไปไกลๆได้เหมือนคนบางคน
               คงเป็นเพราะแกกับฉันทำบุญทำกรรมร่วมกันมาหรือเปล่า  ฉันกับแกถึงได้ต้องมาเจอกันในสถานะที่แตกต่างกันแต่ต้องมาผูกพันกันอย่างไม่ตั้งใจอย่างนี้

              ด้วยเหตุที่ฉันไม่อยากให้ลูกของแกเป็นหมาจรจัดนี่แหละ  เมื่อฉันรู้สภาพตัวเองดีว่า ฉันเลี้ยงไม่ไหว ฉันพยายามเหลือเกินที่จะหาเจ้าของให้ลูกแก....
             
              แต่แกเชื่อไหม พอเขาถามฉันว่า ลูกหมาพันธุ์อะไร ฉันก็บอกเขาไปตามตรงว่า  เป็นลูกหมาจรจัดน่ะ คงพันทางนี่แหละ  เพราะฉันดูว่าแกก็ไม่มีลักษณะเด่นตรงไหน  ไม่มีใครสนใจลูกหมาอีกเลย
           
             ..... ฉันไม่เข้าใจว่า ทำไมใครๆถึงอยากเลี้ยงหมาเพียงเพราะมันเป็นหมาน่ารัก  และคนที่มีกำลังพอจะเลี้ยงได้ ก็อยากจะเลี้ยงหมาฝรั่งที่ราคาแพงๆ ฉันไม่ได้ตำหนิเขาหรอก ทุกคนมีสิทธิ์ที่จะทำในสิ่งที่เสริมสร้างความสุขให้ตัวเองได้อยู่แล้ว หากไม่ทำให้ใครเดือดร้อน
              ความเหลื่อมล้ำในชีวิตไม่ว่าจะคนหรือหมา  มันก็น่าขมขื่นพอๆกันแหละนะ

              มีอยู่รายหนึ่ง ลูกสาวอยากเลี้ยงหมาก็มาเลือกเอาลูกตัวผู้ของแกที่ดูว่าน่ารักที่สุดไป  ฉันก็แสนจะดีใจว่า เออ..มีเจ้าของแล้วหนึ่งตัว
              แต่ทว่า  หลังจากนั้นไม่นานก็พามาคืน.....
             
              ฉันเห็นสภาพของลูกแกตัวนั้น ฉันอยากจะร้องไห้  ฉันเข้าใจว่า เขาคงป้อนนมมันมากเกินไป  ตัวมันโตผิดปกติ  แถมพุงป่องจนฉันอึดอัดแทน  ความน่ารักน้อยลงจนแทบจะไม่เหลือ  เขาเอามาคืนให้....
              แต่ลูกแกติดเจ้าของใหม่เสียแล้ว   มันวิ่งกลับไปบ้านเดิมที่เขาเอามันไปเลี้ยง  ฉันก็ไม่รู้ว่า หลังจากนั้น  เขาเอาไปปล่อยที่ไหนหรือเปล่า เพราะฉันก็ไม่เจอมันอีกเลย....  
               แกรู้หรือยังว่า  ทำไมเมืองไทยถึงมีหมาจรจัดเต็มบ้านเต็มเมือง

               แต่ฉันก็วิจารณ์ใครเขาได้เต็มปากหรอกนะโก้ง  เพราะฉันเองก็ทำผิดต่อแกกับลูกอย่างที่ฉันก็ไม่อาจจะลืมความผิดบาปของตัวเองได้เลย  ลูกๆของแกเริ่มซน และฉันก็เริ่มรู้สึกรักและผูกพันครอบครัวแกมากขึ้นทุกที  ถ้าแกเป็นหมาของฉันมาแต่ก่อนเก่า ฉันก็คงมีแรงฮึดทนเลี้ยงได้ไปตามมีตามเกิด....  
             
              แต่ก็อีกนั่นแหละ  ถ้าแกเป็นหมาของฉันแต่ต้น ฉันก็จะไม่ยอมให้แกตั้งท้องหรอก ฉันจะต้องพาแกไปทำหมัน  เพื่อแกจะได้ไม่ต้องออกลูกให้เป็นปัญหาสังคม  ลูกๆแกกำลังซน เดินออกนอกบ้าน  รถทับตายไปตัวหนึ่ง แม่ฉันร้องไห้เป็นวรรคเป็นเวร ที่เหลือก็เที่ยวเข้าบ้านโน้นออกบ้านนี้  โดนไล่มั่งเตะมั่ง
             
              ฉันรู้สึกแย่เอามากๆเลยนะ โก้ง ฉันไม่อยากรับรู้สิ่งเหล่านี้เลย  ฉันเลยเอาลูกแกไปฝากไว้ที่วัดที่เขามีที่เลี้ยงหมาที่ไม่มีเจ้าของ  แล้วบริจาคเงินให้หลวงพ่อที่ดูแล....    
            เพื่อลดทอนความรู้สึกผิดลงไปบ้าง  ตอนที่พาลูกแกไปให้หลวงพ่อ     ฉันเศร้าใจนะโก้ง   ฉันร้องไห้สงสารลูกแก แต่ฉันก็ทำไปแล้ว

            แล้วยิ่งเห็นแกมาดมๆหากลิ่นของลูก ฉันยิ่งรู้สึกผิดแล้วก็คิดเอาตามประสาคนเห็นแก่ตัวอีกว่า ฉันจะต้องพาแกไปอยู่กับลูก   แม่ลูกควรจะได้อยู่ด้วยกัน  เพราะลูกแกก็ยังไม่หย่านม
               
                คืนนั้น ฉันถึงตัดใจ ไม่เปิดประตูรั้วให้แกเข้ามานอนในเขตบ้านเหมือนเคย  แกเขย่ารั้วอยู่ตั้งนาน ฉันแอบแหวกม่านมองดู  แกคงคิดว่า ฉันจะออกไปเปิดประตูให้แกเข้ามา  ฉันเห็นแล้วล่ะ  แกรีบลุกขึ้นท่าทางดีใจ เตรียมเข้ามาในบ้าน   แล้วแกก็ต้องนอนหมอบอยู่หน้าประตูรั้วตามเดิม  เพราะฉันไม่โผล่หน้าออกไปเลย  
               
                แกไม่รู้หรอกว่า  ฉันร้องไห้อยู่ในบ้าน  ฉันไม่อยากผูกพันกับแกหรอกโก้ง ไม่อยากสงสารแกมากด้วย เพราะฉันเป็นทุกข์เหลือเกิน  ฉันเห็นแก ฉันก็คิดถึงลูกๆของแกที่ฉันเอาไปให้หลวงพ่อที่วัด  
               
                เย็นวันรุ่งขึ้น  พอเห็นฉันกลับถึงบ้าน เหมือนแกรอฉันอยู่  แกวิ่งมารับฉันเป็นครั้งแรกและครั้งสุดท้าย  เพราะฉันหลอกล่อให้แกขึ้นรถ  พาแกไปอยู่กับลูกที่วัดในเย็นนั้นเลย....
                ฉันรู้ว่า แกน้อยใจฉัน    แววตาแกบอกฉันตอนที่ยืนมองฉันขับรถออกจากบริเวณวัด  

               ฉันไปถามข่าวแกในอีกสัปดาห์ต่อมา  ป้าที่ทำหน้าที่ล้างกรงหมาบอกว่า แกนอนตายในวันรุ่งขึ้นหลังจากที่ฉันพาแกไปอยู่วัดนั่นเอง....
               โก้ง  ทำไมแกตายง่ายอย่างนั้น  แกออกจะแข็งแรง  มีคนบอกฉันภายหลังว่า แกอาจตรอมใจตาย  หมาตรอมใจตายได้ด้วยหรือ ฉันเพิ่งรู้....
               
               ฉันพยายามหลอกตัวเองว่า เป็นเพราะฉันอยากให้แกอยู่กับลูก  แต่ไม่ใช่หรอก  ฉันไม่อยากเห็นแกต่างหาก  เพราะเห็นแกทีไร ฉันก็นึกเห็นความใจดำของตัวเองที่เอาลูกหมาไปปล่อยให้พระเลี้ยง  สภาพความเป็นอยู่ก็สุดจะบรรยาย          
               
                แต่จิตใจฉันก็ไม่สูงพอที่จะเสียสละความสุขส่วนตัวเพื่อดูแลครอบครัวหมาของแก  อย่างที่คนบางคนได้เสียสละความสุขของชีวิตทั้งชีวิตเพื่อดูแลหมาที่ไม่มีใครเหลียวแล  ฉันนึกยกย่องเขาอยู่ในใจตลอดมา  เพราะฉันไม่สามารถทำได้แม้เพียงเศษเสี้ยวของเขาเหล่านั้น
           
                ฉันเคยถ่ายรูปแกไว้ บางคนเห็นแล้วถามฉันว่า ถ่ายไว้ทำไม  ฉันรู้ว่า ความหมายของเขาคือ หมาจรจัดที่หาความสวยงามน่ารักไม่ได้อย่างแก มันน่าถ่ายรูปเก็บไว้ดูด้วยหรือ  ฉันไม่ได้อธิบายเหตุผลให้เขาฟังหรอก  เพราะพูดไปเขาก็คงไม่เข้าใจ  
           
                 แกจะอยู่ที่ไหนก็ตามแต่  ขอให้รู้ไว้ว่า ฉันระลึกถึงแกเสมอนะโก้ง  ฉันขอโทษแกจริงๆ  ขอโทษในสิ่งที่ฉันทำกับแก กับลูกของแก...  แล้วฉันก็ตั้งใจไว้แล้วว่า ต่อจากนี้ไปหมาจรจัดที่ไหนมาออกลูกในบ้านฉัน  ฉันจะกัดฟันเลี้ยงและดูแลไปเท่าที่กำลังฉันพอทำได้ ฉันจะไม่เสือกไสพาไปอยู่ที่อื่นอีกเป็นอันขาด
           ฉันอยากไถ่บาปที่ฉันทำกับแก  จริงๆนะ โก้ง.

                                                               จบ

แก้ไขเมื่อ 27 ก.ค. 47 10:05:55

แก้ไขเมื่อ 25 ก.ค. 47 10:07:40

แก้ไขเมื่อ 25 ก.ค. 47 10:05:21