"น้ำตาลเราถามอะไรน้ำตาลหน่อยสิ" เสียงของฝนถามขึ้นระหว่างที่ฉัน ฝน แพร และเตยนั่งรอพวกผู้ชายอยู่
"อืม...ได้สิ มีอะไรเหรอ" ฉันตอบไปด้วยเสียงที่ร่าเริง
"ตกลงนายไม้เขาคบกับน้องส้มอยู่เหรอ" เสียงฝนถามมาอีก
"เอ่อ...ไม่รู้สิ ไม่เห็นเขาบอกอะไรกับเราเลย มีอะไรเหรอ" ฉันตอบฝน
"นั่นสิมีอะไรเหรอยัยฝน" เสียงแพรถาม
"ก็...เมื่อวานนี้เราไปเดินซื้อของกับนายเอกที่จตุจักรน่ะ เราเห็นนายไม้เดินอยู่กับน้องส้มน่ะ เห็นเดินกันกระหนุงกระหนิงเลย เห็นแล้วหมั่นไส้มากเลย" ฝนพูดด้วยน้ำเสียงหมั่นไส้จริงๆ
"เหรอ..." มิน่าล่ะเมื่อวานฉันชวนเขาไปซื้อของด้วยกัน เขาไม่ยอมไปกับฉันแต่กลับไปเดินกับน้องส้ม สำหรับเขาแล้วน้องส้มคงเป็นคนพิเศษ ฉันก็คงเป็นได้แค่เพื่อนของเขา ฉันพูดอะไรไม่ออกเลย
"น้ำตาลเป็นอะไรหรือเปล่า" เสียงของเตยถามฉัน
"เอ่อ...เปล่าจ้ะ" ฉันตอบ
"เราว่านะเดี๋ยวถามนายไม้ให้รู้เรื่องไปเลยดีกว่า" แพรพูดออกมา
"เราว่าอย่าเลย มันเป็นเรื่องส่วนตัวของเขา เราก็เป็นแค่เพื่อนเขาจะไปยุ่งอะไรมากก็ไม่ดี" ฉันบอกกับแพร
"คุยอะไรกันอยู่จ้ะสาวๆ" เสียงของนายก้องดังขึ้น
"เปล่า...ไม่มีอะไร ทำไมพวกนายมาช้ากันจังเลย" แพรหันไปถามก้อง
"โธ่...ก็รถมันติดนี่จ้ะเจ๊" นายก้องพูดปนเสียงหัวเราะ
"รถติดบ้าอะไร นี่มันในมหางลัยนะ จะโกหกอะไรก็ให้มันแนบเนียนหน่อยสิ อย่างนายน่ะมีอย่างเดียวอ่ะแหละคือหลีสาว" แพรกัดตอบ
"อะไรอย่างเราเนี่ยนะจะไปหลีสาว ไม่มี๊ ไม่มี เรามีแต่สาวมาหลี" ก้องตอบอย่างขี้โม้
"แหวะ...ไม่เอาแล้ว ไปกินข้าวดีกว่า ไปกันเถอะน้ำตาลปล่อยให้คนหลงตัวเองโม้ไปเถอะ" แพรพูดพลางฉุดฉันลุกขึ้นเดิน
"ฝนจ๋า...ไปกันเถอะ เอกหิวข้าวแล้ว" เอกอ้อนฝน
"หยุดเลยนะ ไม่ต้องมาพูดอย่างนี้ฟังแล้วขนลุก" ฝนลุกขึ้นมาพลางชี้หน้านายเอกที่สงเสียงอ้อนมา
"เตยไปกินข้าวกันดีกว่าครับ" นายแบงค์พูดพลางจูงมือเตยให้ลุกขึ้น
ณ.โรงอาหาร
"พี่ไม้คะสวัสดีค่ะ พี่ไม้กำลังทำอะไรอยู่เหรอคะ" เสียงของน้องส้มดังขึ้นระหว่างที่พวกเรากำลังนั่งกินข้าวกันอยู่
"อ้าว! น้องส้ม พี่ไม้กำลังกินข้าวอยู่จ้ะ น้องส้มไม่เห็นเหรอจ้ะ" เสียงของแพรตอบน้องส้ม ขณะที่นายไม้นิ่งเงียบเฉย
"..... เห็นค่ะ พี่ไม้คะน้องส้มยังไม่ได้กินข้าวเที่ยงเลยค่ะ น้องส้มขอกินด้วยคนได้มั้ยค่ะ นะค่ะพี่ไม้" เสียงของน้องส้มอ้อนนายไม้
"เอ่อ...โต๊ะนี้พี่ไม่ได้นั่งคนเดียว น้องส้มลองถามเพื่อนๆพี่ดูสิครับ" ไม้ตอบออกมา
"ว่าไงค่ะพี่ๆ น้องส้มขอนั่งด้วยคนนะค่ะ" น้องส้มหันมาบอกกับทุกคน
"แล้วเพื่อนๆน้องส้มล่ะจ้ะ ไปไหนกันหมด หรือว่าไม่มีเพื่อนคบจ้ะ" ฝนถามน้องส้ม
"ฝนไปพูดอะไรอย่างนั้น น้องส้มจะนั่งกับพวกพี่ก็ได้จ้ะ มากินกันหลายๆคนอร่อยดี แล้วพี่ไม้ก็คงจะเจริญอาหารมากขึ้น" ฉันหันไปปรามฝน แล้วก็หันมาพูดกับน้องส้ม
"ขอบคุณค่ะพี่น้ำตาล พี่เอกค่ะเถิบไปหน่อยได้มั้ยค่ะ น้องส้มอยากนั่งตรงนี้อ่ะค่ะข้างๆพี่ไม้" น้องส้มหันไปบอกกับนายเอกที่นั่งอยู่ข้างๆนายไม้
"ไม่อ่ะพี่อยากนั่งตรงข้ามฝน ไม่เห็นหน้าฝนแล้วพี่กินข้าวไม่ลง" นายเอกหันไปบอกกับน้องส้มด้วยน้ำเสียงกวนๆ
"น้องส้มมานั่งตรงนี้ก็ได้จ้ะ พี่จะไปแล้วล่ะจ้ะ" ฉันพูดพลางลุกขึ้นมาจากโต๊ะ
"น้ำตาลจะไปไหน แล้วกินอิ่มแล้วเหรอ" เสียงของไม้ถามฉัน
"อ๋อ เราจะรีบไปหาอาจารย์ที่ปรึกษาน่ะ พอดีเรานัดกับอาจารย์เขาไว้ ไปก่อนนะ เดี๋ยวจะไปไม่ทัน" ฉันพูดจบก็เดินออกมา
"น้ำตาลรอด้วย" เสียงของฝนดังตามหลังมา ฉันจึงหันไปดู ฉันเห็นฝน แพร แล้วก็เตยเดินตามมา
"ทำไมน้ำตาลเดินออกมาแบบนี้ล่ะ เรารู้นะว่าน้ำตาลไม่ได้มีนัดกับอาจารย์หรอก" แพรถามฉัน
"ก็..." ฉันพูดไม่ออก
"น้ำตาลไม่อยากเห็นน้องส้มอยู่กับนายไม้ล่ะสิ" ฝนพูดเหมือนรู้ใจฉัน ฉันพูดอะไรไม่ออกเลยได้แต่พยักหน้ารับ
"เราไปหาที่นั่งคุยกันเถอะ" เตยบอก
"น้ำตาลชอบนายไม้ใช่รึเปล่า" แพรถามฉันเมื่อพวกเรานั่งลงที่โต๊ะม้าหินอ่อนข้างตึกเรียนเรียบร้อยแล้ว
"เราไม่รู้หรอกนะว่ามันเกิดขึ้นเมื่อไหร่ เราได้แต่บอกตัวเองว่าเรากับเขาเป็นแค่เพื่อนกัน เขาเห็นเราเป็นแค่เพื่อน เราต้องพยายามเก็บความรู้สึกตัวเองเอาไว้เมื่อเห็นนายไม้ทำดีกับผู้หญิงคนอื่นเหมือนที่เขาทำกับเรา" ฉันพูดจบน้ำตามันก็พาลจะไหลออกมา
"โธ่...น้ำตาลเอ๊ย เราจะช่วยน้ำตาลยังไงดีเนี่ย" ฝนพูดพลางกอดฉันเพื่อปลอบใจ
"ไม่เป็นไรหรอก เราพยายามทำใจอยู่ อีกสักพักเราคงทำใจได้" ฉันบอกกับฝน
"เราว่าบางสิ่งบางอย่างอาจจะไม่ได้เป็นเหมือนที่เราคิดก็ได้นะ" เตยพูดออกมา
"เตยหมายความว่ายังไง" ฝนถามเตย
"ก็บางสิ่งบางอย่างเราก็อาจจะคิดไปเองก็ได้นะ เราว่าทางที่ดีเราไปถามเจ้าตัวเขาตรงๆเลยดีกว่า" เตยบอกอีก
"เราว่าอย่าดีกว่า เรากับเขาเป็นเพื่อนกันนี่แหละดีที่สุดแล้ว ถ้าถามออกไปไม่แน่ความเป็นเพื่อนของเราอาจจะไม่เหลืออยู่เลยก็ได้" ฉันบอกกับทุกคน หลังจากนั้นพวกเราก็เดินไปเรียนกัน
"เอ่อ...น้ำตาลวันนี้น้องส้มเขากลับด้วยนะ" นายไม้พูดขึ้นเมื่อเดินมาที่ตึกคณะของฉัน เพื่อที่จะกลับบ้านด้วยกันตามปกติ
"อืม...ได้สิ แล้วน้องเขาอยู่ไหนล่ะ" ฉันบอกกับนายไม้ด้วยน้ำเสียงเนือยๆ
"พี่ไม้ค่ะ น้องส้มมาแล้วค่ะ" เสียงของน้องส้มดังมาพร้อมกับตัวของเธอ
"อ้าว! พี่น้ำตาลสวัสดีค่ะ วันนี้น้องส้มขอกลับด้วยนะค่ะ" น้องส้มหันมาบอกฉัน ฉันพูดอะไรไม่ออกได้แต่ยิ้มกลับไป
แล้วก็เดินนำเขาสองคนมา
ระหว่างที่พวกเราสามคนกลับบ้านนั้น ฉันพูดนับคำได้เลยเพราะน้องส้มผูกขาดการคุยกับนายไม้หมดเลย แล้วก็ไม่หันมาคุยกับฉันเลย ฉันเลยได้แต่นั่งเงียบอยู่คนเดียวจนกระทั่งน้องส้มลงจากรถไป นายไม้ถึงหันมาคุยกับฉัน แต่ฉันก็ได้แต่ตอบคำถามของนายไม้อย่างเนือยๆจนนายไม้คงจะขี้เกียจถามเลยหยุดถามไปเลย แล้วเราก็ต่างคนต่างเข้าบ้านเมื่อถึงบ้านของตัวเอง
...มีต่อนะค่ะ...
จากคุณ :
@หนูเอ๋อ@
- [
25 ก.ค. 47 18:51:46
A:168.120.26.65 X:
]
สาวน้ำตาลกับนายไม้ (ตอนที่ 8)
