ความคิดเห็นที่ 1 ขออนุญาต ยกความเห็นท้าย ๆ  ที่จุดประกายต่อเนื่องมาถึงกระทู้นี้ มาแปะอีกครั้งครา ขอรับ แหะ แหะ ทั้งคุณไกลถิ่น , จอมยุทธเมรัย ,  ทั่นปะหล่อง , ทั่นหมีเซอะ ,คุณคนอุดร ไปจนถึงน้องเหล็กฯ โอ.....ครึกครื้น จริงเจียว ขอรับ ขออนุญาต เริ่มตั้งแต่ คุณ “ไกลถิ่น” ใน คคห. ๙๕ เป็นอารัมภบท ขึงกระดาษวาดรูปไว้...................วานึง แตะพู่กันคิดถึง.............................ตวัดเส้น โค้งตรงหยักรำพึง.........................เผยจิต เห็นรูปบ่ลับเร้น.............................กระโดดเต้นนัยนา... เพื่อเข้าสู่การจุดไฟ ของ “จอมยุทธเมรัย” ตาม คคห. ๙๖ (เลขสวย) นะ ขอรับ ความคิดเห็นที่ 96 ช่วงนี้จอมยุทธฯ หายหน้าหายตาไปนาน แต่เนื่องจากสาเหตุ หลักๆ ก็เรื่องงานนั่นแหละขอรับ ที่ต้องพเนจรขึ้นเหนือล่องใต้ อยู่เรื่อยๆ แหะ แหะ ช่วงนี้จะแต่งโคลงซักบทก็สนิมเขลอะ เลยขอคัดโคลงที่ชอบ มาให้อ่านแล้วกัน เพื่อช่วยปั่นกระทู้ ช่วยหนู ศ. เมา...? โดย ขรรค์ชัย  บุนปาน ๏ แสนรักแสนเล่มไท้....................ทรงศร พี่ก็อยากเสียดซอน..........................เสียบบ้าง หนึ่งใจประเอียงอร.........................อายกระอัก คันชักชักคันค้าง...............................คาดต้องศรแสน ๚ ๏ อมรแมนแม่นแม้น.....................เมืองสวรรค์ อิศเรศนารายณ์สรรค์.......................สืบตั้ง ศิวะอุมาปัน.....................................ปักเขต ติดแผ่นพสุธายั้ง..............................ยั่วท้าทายถวาย ๚ ๏ เขียนขนดลายรดน้ำ....................ใจใด ก็ดี วิสสุกรรมลึกไกล.............................เกลี่ยพื้น เสกจิตพิสุทธิ์ใส...............................ใส่จิต เพ่งลวดลายลายตื้น..........................แต่งแต้มหลอนเสมอ ๚ ๏ ละเมอละม้ายมุ่ง..........................บาดาล นาคราชแผ่พังพาน...........................เวิกชะวุ้ง ชะวากเวี่ยพิษหวาน..........................วะวาบวับ นิ่งพี่นิ่งบ่สะดุ้ง.................................สะเด็ดน้ำใจหวัว ๚ ๏ ระรัวรัวมิกริ่งกล้า...........................เกรงแสน ศรฤๅ ท้าเทพแห่งเมืองแมน.......................มาดขย้ำ อุระประเทศแค่เขตแดน...................สามศอก ปอดกระเส่ามิกล้าล้ำ.........................ล่วงล้วงทรวงตน ๚ะ จากคุณ : จอมยุทธเมรัย ความคิดเห็นที่ 97 มาต่อให้เป็น  97  เพราะ  96  (69)  ทั่นจอมยุทธ  "ฟัน"  ไปเรียบร้อบแล้ว อาถรรพ์ถันถั่นทั่น.............ที่ทำ ทุกข์ทบท้นเจ็บจำ-.............จื่อไว้ ก่อนเล่นละเลงรำ................เพียรตรวจ ดูเฮย ปกปิดมิดเม้มได้..................หมดแล้วจริงหรือ ปล.  คุณศาลา  มาเมื่อไหร่ช่วยบอกที่นี่ล่วงหน้านะครับ  จะได้เคลียงาน  ypu20@thaimail.com  หรือ  ypu20@yahoo.com           จากคุณ : ปะหล่อง ความคิดเห็นที่ 98 มาเมาโคลงคุณขรรค์ชัย (๙๖) ... นักโคลงอ่านแล้วดุจได้ขึ้นสวรรค์โดยอัศจรรย์ .. โอ้ว .. อ้า .. ( หากมีโคลงบทอื่นๆ ขอจอมยุทธ์ฯเอามาลงให้ศึกษาด้วยนาครับ ) ................. คุณปะหล่องเป็นคนเมืองกาครับ? เมื่อหัดโคลงในถนนใหม่ๆ ผมเคยแต่งโคลงเป็นกำเมืองเอาม่วน .. บ้าบอประสายังกระทงๆ .. ขอเอามาฝากกันเน่อครับ .. L บ่มีบ่ได้.....................เน่อสาว O โซ๊ะ!อายุซาว............หยั่งตุ้ย V .ฮื่อแม่นวลขาว.........ฮ้อนฮื่อ หายเฮย E .ล่า(หล้า)บ่ดีพลุ้ย........ปล่อยให้ปุ๋มหลาม สวัสดีเจ้า!  อิอิ! จากคุณ : mz ความคิดเห็นที่ 99 ๏ ระรัวรัวมิกริ่งกล้า..........................กลัวศร เสียบนอ ศรปากแม่เสียบซอน.......................ทะลุก้น หากยิ่งขุดสันดอน............................คงดับ ปอดกระเส่ามิกล้าด้น........................ระทดท้อระทวยแสน ๚ะ แต่งโคลงไม่เป็นภาษาจริงๆ พับเผื่อยดิ สงสัย ตาหมีเซอะ กับ ปะหล่อง อ่านโคลงเมา ของ ขรรค์ชัย บุนปาน คงฝันไปถึงไหนต่อไหนแล้ว ฮ่า ฮ่า มาปั่นกระทู้เล่นๆ แค่นั้นแหละ ไปแหล่ว! แก้ไขเมื่อ 26 ก.ค. 47 13:40:30 จากคุณ : จอมยุทธเมรัย ความคิดเห็นที่ 100 ช่างบังเอิญจริงหนอ  เรามาเป็นที่  100  พอดีเล้ย ทั่นจอมยุทธสบายดีรึ  ตำจอกซักหน้อยเทอะ จากคุณ : ปะหล่อง จากคุณ : นายทิวา - [ 26 ก.ค. 47 18:13:22 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ความคิดเห็นที่ 101 แวะมาอีกครั้ง ราวปาฏิหารย์ !!  ผมติดตามกระทู้อาศรมชาวโคลงมาระยะหนึ่ง   และสมาชิกท่านหนึ่งที่สร้างความประทับใจให้ผมมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ (ไม้ยมกสิบตัว)คือท่านจอมยุทธเมรัยฯ(ส่วนท่านอื่นผมก็ประทับใจมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ด้วยไม้ยมกเก้าตัว)  ซึ่งผมสังเกตุว่าหายหน้าหายตาไปนาน   จะทะเล่อทะล่าถามไถ่สมาชิกที่นี่ก็กริ่งเกรง  ด้วยผมยังน้องใหม่มากๆ   สองวันที่ผ่านมา  เห็นคุณศาลาไทยไปเยี่ยมเยือนกระทู้ผมที่ห้องไกลบ้าน   ตั้งใจว่าจะถามคุณศาลาไทยว่าท่านจอมยุทธฯ น้ำเมาหายไปไหน   แต่ก็เกรงใจอีกนั่นแหละ  แล้วจู่ๆ ก็เห็นโพสต์ของท่านจอมยุทธฯ น้ำเมาโผล่มา!!  ขออนุญาตกรี๊ดหน่อยนะครับ....... ((((((((((((((((((((((((((((((((((((((กรี๊ด!!)))))))))))))))))))))))))))))))))))) แวะมาแจมทั้งทีจะมามือเปล่าก็เกรงใจคุณศาลาไทยเจ้าของกระทู้  เลยขออนุญาตถอดโคลงของท่าน MZ เล่นๆ นะครับ ภาษากำเมืองผมก่ะอู้ได้พ้องบ่าได้พ้องม่อกบ่าฮ้ายบ่าดี  จะมาว่ากันเน้อ   อิ อิ เอวไม่มีไม่ได้............................นะสาว (ๆ) อายุย่างยี่สิบราว........................ไป่อ้วน พัดให้ลมแผ่วผ่าว.......................ร้อนรุ่ม  หายพลัน เตือนน้องว่าอย่าได้.....................ปล่อยให้พุงโย้ ฯ ขออนุญาตนะครับคุณ MZ จากคุณ : คนอุดรฯ ความคิดเห็นที่ 102 คห. นี้สาว ๆ ห้ามอ่านนะ ผมขออนุญาตคุยกับพี่ๆเพื่อนๆตามประสาผู้ชายอ่ะ อิอิ ...................................................................................................... เห่ครวญ เจ้าฟ้ากุ้ง ฝนตกยกปีกป้อง .ฟ้าร้องต้องเอาตนงำ ชิดเชื้อเนื้อนวลขำ...........อ่อนลมุนอุ่นอกเรียม . ฝนตกฝนหากตก..............แก้วกับอกอย่าโกรธฝน ลมพัดรับขวัญบน.............แก้วโกมลมานอนเนา ฝนตกไม่ทั่วฟ้า..................เยนแหล่งหล้าในภูเขา ไม่เยนในอกเรา..................เพราะเพื่อนเคล้าเจ้าอยู่ไกล ..................................................................................................... เห่ครวญ เหล็กละมุน ฝนตกยกปีกป้อง ... .กราวสนาน ฟ้าลั่นร้อยคำขาน .. กระหึ่มก้อง ฝนตกละเลงลาน .. .ฉ่ำทั่ว พสุธเฮย ลมพัดรับขวัญน้อง ...บ่สั่นร้องเลยขวัญ ฝนตกไม่ทั่วฟ้า . .นะเยาว์ หลบหลีบซอกหว่างเขา ..ฉ่ำชื่น แห้งเหือด ณ อกเรา .ร้อนรุ่ม รุ่มนา พักก่อนเพรียกฝนฟื้น ...กระหน่ำชื้นชื่นอุรา   ...................................................................................................... คือว่าผมไม่ค่อย get กลอนคุณขรรค์ชัยอ่ะ แต่ชอบกาพย์เจ้าฟ้ากุ้งมากเลย อ่านแล้วจินตนาการต่อไปโน่น อิอิ จากคุณ : เหล็กละมุน (mildsteel) .................................... แหะ แหะ ขอรับ ข้าพเจ้าแวบงานมาต่อกระทู้อาศรมฯภาคใหม่เรียบร้อย จากนั้นก็ต้องแวบไปโดยพลัน แหะ แหะ แบบว่า ราตรีกำลังคืบคลานเข้ามา ดาริกากำลังหวั่นไหว และสุรารสแปร่งปร่า กำลังรอคอยอยู่ด้วยใจระทึก บัดนั้น... ข้าพเจ้าไปล่ะ ขอรับ แหะ แหะ ขอรับ เชิญเพื่อนพ้องน้องพี่ครึกครื้นตามอัตภาพ นะ ขอรับ จากคุณ : นายทิวา - [ 26 ก.ค. 47 18:16:36 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ย่องเข้ามาเพราะเสียงร่ำลือดังออกไป ว่ากระทู้ชาวอาศรมสนุกมากกก.. เห็นท่าว่าจะจริงอ่ะค่ะ ^^ จากคุณ : p_jung - [ 26 ก.ค. 47 18:44:42 A:203.149.44.41 X: ]

ความคิดเห็นที่ 4 พอดี ทำสดใหม่ เข้ามาดูอีกที เลยได้เจอคุณ p_jung แหะ แหะ ก็ต้องขออนุญาตทักทายรับรองเป็นการครึกครื้น ขอรับ อาศรมฯ อารมณ์ครื้นเครง และก็ยินดีมากมาย ที่หลาย ๆ ท่าน แวะมาร่วมพูดคุย ขอรับ เสียงลือเสียงครึกครื้น................โครมคราม ขึ้นบทอัศจรรย์ตาม....................แต่โพ้น คึกคักมิรู้ยาม-.............................โมงบอก เสียงสนั่นลั่นที่โน้น...................วุ่นนั้นห้องครัวฯ แหะ แหะ แบบว่า ทำครัวน่าอัศจรรย์ ขอรับ อิอิ ยินดีมากมาย ที่แวะมาพูดคุย นะขอรับ จากคุณ : นายทิวา - [ 26 ก.ค. 47 19:06:35 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ๏ จันทร์บอกยกจอกแจ้ง      อัศจรรย์ จันทน์เหือดหอมเหหัน            หักไห้ จันท์แจ่มดั่งหยอกหยัน           หยามเหยียด จรรโจษว่าเจ้าไข้                     ขื่นแค้นน้ำจัณฑ์ ๚ะ จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 26 ก.ค. 47 20:23:53 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ๏ ครึกครื้นจึงคลุกเคล้า      เข้ากัน วงนอกวงในมัน                     หมั่นเน้น แจกลูกแจกเล่ห์พลัน            รับช่วง รู้เช่นรู้เชิงเคล้น                     ค่อยค้อนคลึงคลาย  ๚ะ ๏ เครื่องครัวหมายครบแล้ว    วางเรียง กระดูกอ่อนรอขึ้นเขียง             คลับคล้าย เห็นแก่กริ่งเกรงเหนียง            ยานหย่อน ขิงข่ารสแรงร้าย                       แรกลิ้มลองเพลิน ๚ะ จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 26 ก.ค. 47 20:45:51 ]

ความคิดเห็นที่ 7 อันนี้มะใช่บทอัศจรรย์ เป็นประโยคบอกเล่าเฉย ๆ XXXXX                 XX (XX) XXXXX                 XX XXXXX                 XX (XX) XXXXX                 สวาทห้างกลางสวน จำได้แต่ท่อนจบอ่ะ ถ้าจำไม่ผิดเข้าใจว่า scene นี้น่าจะเป็น first love ของท่านภู่อ่ะ คือว่าบรรเจิดและโชว์เก๋าโคตร ขออนุญาตช่วยท่านภู่แต่งให้ได้บรรยากาศร่องสวนหน่อยนะครับ จากคุณ : เหล็กครับ - [ 27 ก.ค. 47 00:21:23 A:195.220.33.57 X: ]

ความคิดเห็นที่ 8 สนุกบกยกนั่งห้าง . กลางสวน แตงบวบอวบอิ่มชวน . .จิตชื่น พี่ไต่เก็บตาลหวน .หอมสด หอมนา ฉ่ำเฉาะพริ้วโอษฐ์รื่น อร่อยน้ำตาลหวาน เออ .สนุกบกนี่มาจากพระลอ ส่วนตาลเฉาะนี่มาตอนเห่ชมเครื่องคาวหวานอ่ะ ขอออกตัวนิดว่าผมมะได้หมกมุ่นนะ จำ ๆ เค้ามาเขียนทั้งนั้นอ่ะ อิอิ หวัดดีพี่ทิวาและเพื่อนๆอาศรมนะครับ จากคุณ : เหล็กละมุน - [ 27 ก.ค. 47 00:22:17 A:195.220.33.57 X: ]

ความคิดเห็นที่ 9 ๏คุณค่าคนนั้นอยู่.............ที่ใด หากไม่ใช่ที่ใจ................ซ่านซึ้ง เติมรสหนักมือไป...........นิดหน่อย จนแม่เจ้าบ่นทึ้ง.............ฝากไว้หลายวัน๚ ***เขียนบทอัศจรรย์เนี่ยมะค่อยไหวเลยอ่ะ วุ๊ย!!!  ต้องกลับไปนั่งเทียนก่อน  อิอิอิ จากคุณ : กรวี - [ 27 ก.ค. 47 00:57:49 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ปอกแตงกวาออกล้าง.............เตรียมรอ พลางคลุกเคล้าละเอียดลออ.....นุ่มเนื้อ จับยัดจับยัดพอ.....................เต็มลูก ต้มจืดบ่จืดเชื้อ.......................ซุปน้ำแกงหวาน "แกงจืดแตงกวายัดไส้หมูสับ" จากคุณ : ปู - [ 27 ก.ค. 47 01:00:24 A:202.133.163.119 X: ]

ความคิดเห็นที่ 11 ไม่มีอะไรจะทำ จอมยุทธฯขอคัดเปลเปล้อร์เก่าๆที่เคยเขียนไว้ มาให้อ่านอีกที ชอบจริงๆ ฮิ ฮิ ชวนอ่านลิลิตพระลอ ว่าด้วยบทอัศจรรย์ เมื่อนิรนาม ชวนอ่านลิลิตพระลอช่วงแรกๆจอมยุทธฯก็พยายามอ่านศึกษาไปด้วย แต่ยอมรับว่ายังไม่กระตือรือร้นเท่าไหร่ จนมาถึงบทอัศจรรย์นี่แหละ อยากมีส่วนร่วมด้วยเพราะมีความชอบเป็นการส่วนตัว ฮ่า ฮ่า ถึงส่วนใหญ่ช่วงนี้จะเน้นโคลงจาก ลิลิตพระลอเป็นหลัก แต่อาจจะยกหรืออ้างอิงโคลงบางบทจากวรรณกรรมเล่มอื่นเพื่อศึกษาด้วย ขอออกตัวก่อนว่า จอมยุทธฯ อาจจะไม่ชำแหละโดยตรงแบบที่ นิรนาม ทำมา เพราะกลัวเนื้อหาบางส่วนอาจจะไม่เหมาะสม แต่จะชวนอ่านไปพร้อมๆกัน โดยดูจินตนาการของกวีในมุมกว้างๆดีกว่า ก่อนจะเริ่มเข้าเนื้อหา จอมยุทธฯ ต้องขอบอกว่า ความจริงแล้วตัวเองยังไม่มีความสามารถพอ ที่จะนำเสนอแง่มุมต่างๆใน ตรงนี้ แต่จะขอยึดแนวทางการนำเสนอจากหนังสือที่ตัวเองมีอยู่ โดยหลักๆ ๓ เล่มคือ ๑. ฉากรักในงานวรรณกรรม ของ นิวัติ กองเพียร โดยสำนักพิมพ์แสงดาว ๒. วรรณกามแห่งสยามคดี ของ คมทวน คันธนู โดยสำนักพิมพ์มิ่งมิตร ๓. บทอัศจรรย์-เสน่ห์ของวรรณคดีไทย เขียนโดย พงศ์ พระยาจักร จากหนังสือ สวนหนังสือ ฉบับที่ ๒๗ ก่อนที่จะเข้าไปอ่านลิลิตพระลอกัน จอมยุทธฯ ว่ามาทำความเข้าใจเกี่ยวกับบทอัศจรรย์ กันก่อนดีกว่าครับ บทอัศจรรย์ คือ บทกลอนหรือบทร้อยกรองที่แสดงออกถึงอาการโอ้โลมปฏิโลม ตลอดไปถึงบทบรรยายถึงการมี สันถวสัมผัสระหว่างตัวละครฝ่ายหญิงกับตัวละครฝ่ายชาย แต่แทนที่จะเป็นการบรรยายแบบใช้คำพูดและตัวอักษรที่ชี้ ออกมาตรงๆ ก็กลับเป็นการใช้ความสามารถในเชิงกวีและถ้อยคำอันวิจิตรอลังการให้มีนัยบ่งชี้ถึงปฏิสัมพันธ์ที่เกิดขึ้น ระหว่างสองฝ่ายแทน ใช้ความสวยงามและความไพเราะของถ้อยคำมาตกแต่งและกลบเกลื่อนความรู้สึกอันชวนให้คิดไป ในเชิงลามกอนาจารเสีย แต่การจะรังสรรค์หรือกลบเกลื่อนได้สนิทเพียงใด ก็ขึ้นอยู่กับความสามารถในเชิงวรรณกวี ของผู้แต่งเป็นสำคัญ (พงศ์ พระยาจักร : บทอัศจรรย์-เสน่ห์แห่งวรรณคดีไทย) ว่าแล้วก้อมาเข้าเรื่องลิลิตพระลอกันเลยดีกว่า จอมยุทธฯ จะขอแยกบทอัศจรรย์ จากลิลิตพระลอ ออกมาเป็น ๒ เหตุการณ์ คือ บทอัศจรรย์ระหว่างนางรื่นนางโรย และนายแก้วนายขวัญ ซึ่งเป็นพี่เลี้ยงของทั้งสองฝ่าย คือ พี่เลี้ยงของ พระเพื่อนพระแพง กับ พี่เลี้ยงของพระลอ เป็นเหตุการณ์หนึ่ง และบทอัศจรรย์ระหว่าง พระเพื่อนพระแพง กับ พระลอ เป็นอีกเหตุการณ์หนึ่ง ใครมีหนังสือลิลิต พระลอ ลองเปิดตามไปนะขอรับ มาถึงตรงนี้จอมยุทธฯ จะใช้หนังสือ ฉากรักในงานวรรณกรรม ของ นิวัติ กองเพียร เป็นหลักในการนำเสนอ จากคุณ : จอมยุทธเมรัย - [ 27 ก.ค. 47 01:21:39 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ลิลิตพระลอนั้นเป็นเรื่องของหญิงไปหาชายด้วยความหลงรูปอันงดงาม ใฝ่ฝันอยากจะเห็นอยากจะได้พบ อยากจะได้ รักผู้ชายทีได้ยินเพียงคำร่ำลือ ไม่ได้ด้วยเล่ห์ก็ต้องเอาด้วยกล จนต้องมีการทำมนต์เสน่ห์จากฝ่ายหญิง นางรื่นนางโรย และนายแก้วนายขวัญ เป็นพี่เลี้ยงของทั้งสองฝ่าย ที่พยายามจะช่วยเจ้านายตัวเองให้ได้เสียกัน ทำทุก วิถีทางทั้งเวทมนต์คาถาหรือไปขับซอเพื่ออวดความงามของพระเพื่อนพระแพงให้พระลอหลงใหล บุกป่าฝ่าดงเดินทาง ไกลเพื่อให้เจ้านายได้พบกัน แม้บ้านเมืองจะเป็นศัตรูกัน กลายเป็นความรักอันยิ่งใหญ่ถึงกับเอาชีวิตเป็นพลี เป็นความรัก ที่ลุ่มหลงงมงาย เป็นความรักที่ยิ่งใหญ่ไม่มีอะไรมาเสมอได้ ฉากอัศจรรย์เกิดขึ้นเมื่อ พระลอ พร้อมพี่เลี้ยงนายแก้วนายขวัญ ตามไก่มาแล้วปลอมตัวหลบเข้าไปเที่ยวในสวนของ เพื่อนแพง ด้วยหัวใจระอุด้วยไฟรัก เพื่อนแพงรบเร้าให้นางรื่นนางโรยเดินทางไปตามหาพระลอที่สวน มาพบกับนายแก้วนายขวัญ ที่กำลังเล่นน้ำอยู่ในสระ ยังไม่ทันจะถามชื่อแซ่กันด้วยซ้ำเกี้ยวพาราสีอยู่ไม่นานก็ชวนกันเสพสังวาสในสระนั้นแล ในระหว่างเล่นน้ำในสระด้วยกันนั้น โคลงแต่ละบทเปรียบเทียบและใช้สัญลักษณ์ในทางสังวาสได้อย่างงดงามทุกโคลง ลองอ่านดูเถอะขอรับ ๏ นางโรยนางเรียกด้วย.............คำงาม ขวัญอ่อนดั่งขวัญกาม...............ยั่วแย้ม ใบบัวหนั่นหนาตาม...................กันลอด ไปนา หอมกลิ่นบัวรสแก้ม..................กลิ่นแก้มไกลบัว ๏ ใบบัวบังข้าขอบ...................ใจบัว ดอกดั่งจะหัวรัว......................เรียกเต้า เชยชมภิรมย์ชัว......................ซมซาบ บัวนา ถนัดดั่งเรียมชมเจ้า.................พี่เหล้นกับตน ๏ บัวนมบัวเนตรหน้า...............บัวบาน บัวกลิ่นขจรหอมหวาน..............รสเร้า บัวสมรละลุงลาญ....................ใจบ่า นี้นา บัวบาทงามจวบเท้า..................เกศแก้วงามจริง ๏ โกมุศกาเมศแก้ว...................โกมล พี่เอย หอมกลิ่นจงกลกล...................กลิ่นแก้ว จงกามินีปน...........................รสร่วม กันนา จงกอบอย่ารู้แคล้ว.................ก่อเกื้อกรีฑา ๏ สรนุกบัวซ้อนดอก...............บัวพระ พี่นา ปลาช่อนปลาไซ้พระ................ดอกไม้ สลิดโพตะเพียนพะ..................กันชื่น ชมนา รวนเพรียกแนมหลิ่งไสร้...........เหยื่อหย้ามฟูมฟอง ๏ สนุกข้างนี้แนบ....................จอมใจ พี่เอย สองสนุกกันใน........................ฝ่ายนั้น ทำขวัญสนุกใด.......................จักดุจ นี้เลย หนีซอกซอนซ้ำหั้น....................เชิดชู้เทียมรงค์ ต้องยกมาให้อ่านกันยาวๆขอรับ เพื่อก่อให้เกิดจินตนาการอันบรรเจิด แล้ว โอ้ โห ลองมาไล่จินตนาการกันซักหน่อย   โคลงสามบทแรกที่ยกมา เป็นการปูพื้นและเกี้ยวพาราสีก่อนที่จะเสพสังวาสกัน โดยการใช้บัวในสระที่ลงอาบน้ำด้วยกัน เป็นสัญลักษณ์ ใช้ภาษาที่งดงามและยั่วเย้าให้เกิดอารมณ์ทางเพศสูงยิ่ง ถ้าได้อยู่ในสระน้ำตรงนั้น ใครเล่าจะอดใจไหว มีข้อสังเกตตรงนี้หน่อยหนึ่ง ตามท้องเรื่อง นางรื่นนางโรย ไปพบนายแก้วนายขวัญนั้น พอปะหน้าก็เกิดความเสน่หายัง ไม่ทันจะถามไถ่ชื่อแซ่ด้วยซ้ำ บทสังวาสก็เริ่มต้น ทันสมัยจริงๆ เพราะผู้หญิงเป็นคนเกี้ยวผู้ชาย ไม่รักนวลสงวนกายกัน เลย สามบทต่อมาเป็นบทในเชิงสังวาส ไม่อยากจะจินตนาการเล้ยยย แต่ถ้าถามว่าบทอัศจรรย์ในน้ำตรงนี้ จอมยุทธฯ ชอบบทไหนมากที่สุด ก้อต้องบอกว่าบทที่ใช้ปลาเป็นสัญลักษณ์ขอรับ งดงามและผุดผ่อง งามถึงขั้นจินตนาการเห็นภาพอันวิจิตรตระการ ขอบอกว่าสุดยอด หลังเสร็จสมในสระน้ำก็ยกพลขึ้นบกอีก อะไรจะยอดเยี่ยมปานนั้น โคลงตรงนี้บอกไว้ว่า ๏ สรงสนุกน้ำแล้วกลับ..............สนุกบก เล่านา สองร่วมใจกันยก.....................ย่างขึ้น ขึ้นพลางกอดกับอก..................พลางจูบ สนุกดินฟ้าฟื้น.........................เฟื่องฟุ้งฟองกาม อ่านๆแล้วขณะประคองกันขึ้นจากน้ำ ยังไม่เว้นเลย โอ้ โห อีกแล้ว สนุกกันจนดินฟ้าฟื้น แน่ะ ตรงนี้แล้วแต่ใครจะจินตนาการ อะครับ เมื่อขึ้นมาในสวนก็ยังไม่ยอมเลิกอีก ดูโคลงอีกสัก ๒ บท ๏ สองนางนำแขกขึ้น................เรือนสวน ปัดฟูกปูอาสน์ชวน...................ชื่นชู้ สองสมพาสสองสรวล..............สองเสพย์ สองฤดีรสรู้...........................เล่ห์พร้อมเพรียงกัน ๏ เสร็จสองสมพาสแล้ว............กลกาม สองอ่อนสองโอนถาม...............ชื่อชู้ สองมาแต่ใดนาม.....................ใดบอก ราพ่อ ให้แก่สองเผือรู้.......................ชื่อรู้เมืองสอง เสร็จกิจจึงจะถามชื่อ แหม...... จากคุณ : จอมยุทธเมรัย - [ 27 ก.ค. 47 01:22:18 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ก่อนจะเข้าเรื่องลิลิตพระลอต่อ จอมยุทธฯขอนำฉากอัศจรรย์ที่เป็นโคลงสี่สุภาพ จากวรรณกรรมเรื่องอื่นมาเพื่อเป็น ทางเลือกในการเสพอรรถรสด้านนี้ หลายๆลีลา ชุดแรกเป็นโคลงที่นำมาจาก " ลิลิตเพชรมงกุฎ " ของเจ้าพระยาพระคลัง (หน) ซึ่งนำเอานิทานจาก " นิทานเวตาล " มาแต่งเป็นลิลิต กล่าวถึงเจ้าชายเพชรมงกุฎ พระราชโอรสของท้าวรัตนนฤเบศร์ แห่งนครศรีบุรี ที่จากบ้านจากเมือง ไปประพาสป่า เกิดหลงป่า จนไปถึงเมืองหนึ่งซึ่งมีพระราชธิดาชื่อว่า ประทุมวดี ในที่สุดได้นางเป็นชายาและพานางกลับ บ้านเมือง โดยใช้กโลบายอันชาญฉลาดของพี่เลี้ยง ตอนหนึ่งบนปราสาทของเจ้าหญิงประทุมวดีมีบทอัศจรรย์ ความว่า ๏ พระเสด็จไคลสู่ห้อง...............บรรทม ถึงอาสน์บรรจถรณ์สม..............ม่านแพร้ว พรวนเงินพรวนคำสม................สายสูตร ยี่ภู่ทองรองเตียงแก้ว................เพริศแพร้วเพดาน ๏ โอฬารสารเสนาะพร้อง............พาที สองเกษมเปรมปรีด์..................ผ่องแผ้ว รวยรื่นรสฤดี...........................ปราโมทย์ พระตระกองกายแก้ว.................แนบเนื้อแนมนม ๏ ชมพักตร์จุมพิศเน้น................นวลปราง เอนแอบอุรานาง........................แนบไท้ สองร่วมภิรมย์ปาง....................ประดิพัทธ์ กันแฮ ดุจลดารัดไม้...........................เมื่อเมื้อราตรี ๏ พยุพยับเมฆครื้น...................ครวญหาญ วิรุณร่วงโรยรินฉาน..................ครึกครื้น เวหาฮึกมืดมัวปาน....................เดือนดับ บงกชแบผกาชื้น......................กลิ่นหรื้นรัญจวน ขอต่อด้วยร่ายตรงนี้อีกหน่อยขอรับเพื่อให้ต่อเนื่อง ร่าย-พระภูธรธิราช   สุขสมพาสพระยุพา   มโหฬาดิเรก   เป็นเอกโอชา   สองเสน่หาสโมสร   ในบรรจถรณ์ทิพรัตน์   โดยกำหนัดนิยม   แรกเริ่มสมสังวาส   ห่อนเคลื่อนคลาดคลารส....... เมื่อพูดถึงวรรณกรรมเจ้าพระยาพระคลัง (หน) ถ้าไม่นำ โคลงสี่สุภาพบทอัศจรรย์ จาก " ลิลิตพระศรีวิชัยชาดก " มานำ เสนอด้วยก็กระไรอยู่ เพราะตรงนี้ถือเป็นโคลงครูในแบบบทอัศจรรย์ของจอมยุทธฯ ก็ว่าได้(เอิ้ก) ก่อนถึงบทอัศจรรย์ตรงนี้ ขอเล่าเนื้อเรื่องเพื่อดูภูมิหลังซะหน่อย ลิลิตพระศรีวิชัยชาดก เป็นเรื่องราวประวัติของพระโพธิสัตว์ที่มีชื่อว่า " ศรีวิชัยกุมาร " ผู้ทรงมีสติปัญญาอันเปรื่องปราด พระองค์ได้ฝึกเลี้ยงนกแสนรู้ไว้ตัวหนึ่งตั้งชื่อว่า " สุรเสน " ภายหลังได้ใช้นกแสนรู้ไปสืบข่าวสารและหาข้อมูลของผู้ที่สมควร จะเลือกเป็นพระชายา หลังจากสืบหาจนครบถ้วนตามเมืองต่างๆ ก็ไปพบเห็นพระราชธิดาของเมืองหนึ่ง นางเป็นสตรี ที่มีสติปัญญาเฉลียวฉลาดและทรงโฉมเป็นอย่างยิ่ง พระศรีวิชัยกุมารได้ทำพระราชสาส์นขอนางต่อพระราชบิดา แต่พระ ราชบิดาทรงพระพิโรธตรัสตอบว่าจะยกพระราชธิดาให้ก็เฉพาะชายที่สามารถเหาะเหินเดินอากาศได้เท่านั้น พระราชกุมาร ใช้วิธีบนบานศาลกล่าวต่อเทพประจำเมืองให้ช่วยเหลือ จนเทพกรุณาพาเหาะขึ้นไปบนปราสาทชั้นที่ ๗ ที่พระราชธิดาประทับ อยู่ หลังจากมีการทดสอบสติปัญญากันพอหอมปากหอมคอแล้วพระราชธิดาก็ตกลงปลงใจยอมเป็นพระชายาในที่สุด แม้จะเป็นเรื่องราวชาดก แต่ เจ้าพระยาพระคลัง (หน) ก็รจนาบทอัศจรรย์ไว้อย่างสุดยอด ลองอ่านดู นะครับ ๏ อ้าอรวรนุชเนื้อ........................นฤมล เรียมใฝ่มาฝากชนม์.....................ชีพด้วย ตราบสิ้นสุธาดล.........................อากาศ ก็ดี สูญสมุทรสุเมรุม้วย.....................ไป่ม้วยเสน่ห์นาง ๏ ตรัสพลางชายเนตรต้อง............ตาสมร เสียวกระสันเสมอศร....................เสียบไส้ แดดิ้นดั่งไฟฟอน........................รสราค กรตระกองลูบไล้........................แนบเนื้ออิงองค์ ๏ บุษบงส่งดอกพ้น....................ชลธาร พอแสงสุริยฉาน........................จรัสต้อง คลายคลี่ผกาบาน........................แบะกลีบ ภุมเมศรู้รสจ้อง.........................จรดเคล้าเสาวคนธ์ ๏ ฝนสวรรค์อั้นอดถ้า..................ฤดูกาล ครั้นวลาหกทะยาน.......................ยั่วฟ้า เมขลาล่อมณีกาล........................อสุรโกรธ ฝนก็ซกเซ็งซ้า............................ทั่วท้องธรณี ๏ คีริมหิมเวศห้วย.......................เหวธาร สระหนองคลองละหาน...............เปี่ยมน้ำ พฤกษาชุ่มใบบาน.......................เบิกช่อ จัตุบททวิบาทซ้ำ.........................ชื่นเต้นตามคะนอง ๏ สองสมบรมสุขล้ำ...................เปรียบสอง สองเกษมสมปอง......................เกลือกเคล้า สองกรสองตระกอง..................องค์แอบ กันนา สองฤๅหยุดยั่วเย้า......................ยิ่งเย้ายวนสม ไม่รู้จะว่าอย่างไรแล้วครับ สำหรับพรรณาโวหารโดยใช้ความเปรียบเทียบ บทอัศจรรย์ชุดนี้ ที่แสดงถึงการใช้สัญลักษณ์ จากสภาพแวดล้อมทางธรรมชาติมารจนาและเรียบเรียงเข้าด้วยกัน วิจิตรบรรเจิดจริงๆ แล้วจะไม่ให้ จอมยุทธฯ ถือโคลงครูชุดนี้เป็นต้นแบบในการแต่งโคลงบทอัศจรรย์ได้อย่างไร ? นอกเรื่องมาหน่อย ไม่ว่ากันนะขอรับ เดี๋ยวจะมาว่าถึงลิลิตพระลอต่อ จากคุณ : จอมยุทธเมรัย - [ 27 ก.ค. 47 01:22:58 ]

ความคิดเห็นที่ 14 มาว่าถึงลิลิตพระลอกันต่อครับ หลังจากผ่านเหตุการณ์แรก ซึ่งเป็นฉากรักหมู่สองคู่ระหว่างนางรื่นกับโรย และนายแก้วกับนายขวัญ ก็จะมาถึง เหตุการณ์ที่สอง ซึ่งเป็นบทอัศจรรย์ระหว่างพระลอ กับพระเพื่อนพระแพง เป็นฉากรักที่เกิดขึ้นระหว่างหนึ่งชาย กับสองหญิง ที่ภาษาสมัยใหม่เขาเรียกว่าแซนด์วิช นั่นเอง คงต้องท้าวความกันสักนิด สองพี่เลี้ยงหลังเสร็จสมสังวาสแล้ว ก็คิดถึงนายตนที่กำลังลุ่มหลงอยากเห็นโฉมของกันและกัน ก็ช่วยกันจนสำเร็จ ในสวนอันงดงามตระการตา พระเพื่อนพระแพงก็มาปรากฎกายอันงดงามให้พระลอได้เห็น และต้องตกตะลึงใน ความงาม ขอยกบทชมความงามของพระเพื่อนพระแพงมาซักบทแล้วกัน ๏ งามยงงามยิ่งแม้................แมนมา แต่งฤๅ โฉมระทวยทอตา....................แหล่งหล้า สมนักบ่านี้นา........................สรบ่า นี้นา สรดกว่าสรดโอ่อ้า..................อ่าโอ้เอาใจ ส่วนสองคู่ชู้ชื่นที่เป็นบ่าวตัวดีก็หลบออกหายไปให้นายได้อยู่กันตามลำพัง ๏ สี่คนคิดชอบถ้อย..............สอนสั่งกันค้อยค้อย สว่างร้อนไฟกาม นี่ขนาดพระพี่เลี้ยงทั้งสี่คนเตือนกันสั่งสอนกันจนเห็นพ้องต้องกันว่า ควรลดไฟกามที่เร่งร้อนลง เพราะนี่คือที่ของ เจ้าฟ้าเจ้าแผ่นดิน เป็นที่ต้องยำเกรง ต้องข่มใจไว้บ้าง แต่ก็โดนแรงราคะเผาจนระทดท้อทั้งสามพระองค์ แต่เมื่อสามกษัตริย์แก่นท้าวกำลังมีความสุข หน้าที่ของพระพี่เลี้ยงก็ต้องหมดลง โคลงตรงนี้บอกไว้ว่า ๏ แรกรักแรงราคร้อน...............รนสมร ยงยิ่งเปลวไฟฟอน...................หมื่นไหม้ มณเฑียรปิ่นภูธร.......................เป็นที่ ยำนา ขืนข่มใจไว้ได้...........................เพื่อตั้งภักดี โคลงบทนี้แปลความประมาณว่า ความรักครั้งแรกนี้ช่างร้อนแรงเปี่ยมไปด้วยกำหนัด ร้อนรนคิดถึงแต่คู่สวาท ดังเปลว ไฟที่เผาไหม้ตั้งหมื่นเท่า แต่ก็ควรข่มใจไว้เพราะนี้เป็นเรือนของพระเจ้าแผ่นดิน เพื่อแสดงความภักดี แต่เมื่อโดนไฟราคะเผาผลาญ ใครเล่าจะทนได้ บทอัศจรรย์ก็ต้องเริ่มต้น สามกษัตริย์ พระลอและพระเพื่อนพระแพง เป็นฉากรักระหว่างหนึ่งชายกับสองหญิงภายในห้อง ซึ่งขึ้นต้นบทอัศจรรย์ด้วยโคลง สองสุภาพ ดังนี้ ๏ ส่วนสามกษัตริย์แก่นท้าว................กรโอบองค์โน้มน้าว แนบเนื้อเรียงรมย์ ๏ เชยชมชู้ปากป้อน.........................แสนอมฤตรสข้อน สวาทเคล้าคลึงสมร ๏ กรเกี้ยวกรกอดเนื้อ......................เนื้อแนบเนื้อโอ่เนื้อ อ่อนเนื้อเอาใจ ๏ พักตราใสใหม่หม้า........................หน้าแนบหน้าโอ่หน้า หนุ่มเหน้าสรสม ๏ นมแนบนมนิ่มน้อง........................ท้องแนบท้องโอ่ท้อง อ่อนท้องทรวงสมร ๏ สมเสน่ห์อรใหม่หมั้ว......................กลั้วรสกลั้วกลิ่นกลั้ว เกลศกลั้วสงสาร ๏ บุษบาบานคลี่คล้อย.......................สร้อยและสร้อยซ้อนสร้อย เสียดสร้อยสระศรี ๏ ภุมรีคลึงคู่เคล้า.............................กลางกมลยรรเย้า ยั่วร้องขานกัน ๏ สรงสระสวรรค์ไป่เพี้ยง.................สระพระนุชเนื้อเกลี้ยง อาบโอ้เอาใจ ๏ แสนสนุกในสระน้อง.......................ปลาชื่นชมเต้นต้อง ดอกไม้บัวบาน ๏ ตระการฝั่งสระแก้ว........................หมดเผ้าผงผ่องแผ้ว โคกฟ้าฤๅปุน ๏ บุญมีมาจึ่งได้...............................ชมเต้าทองน้องไท้ พี่เอ้ยวานชม หนึ่งรา พระลอเสพสังวาสกับพระเพื่อนก่อนพระแพง เป็นอย่างไรก็ต้องลองดูโคลงสองที่ยกมาให้อ่านรวดเดียวข้างบนนี้ แต่สำหรับตอนนี้ จอมยุทธฯ ขอพักผ่อนก่อนขอรับ จากคุณ : จอมยุทธเมรัย - [ 27 ก.ค. 47 01:23:43 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ๏อยากพบเจอจึ่งได้.................ไปนะเออ แต่พี่ติดงานเธอ.......................ทราบแล้ว จึงยากจักมาเจอ......................จั๊กหน่อย  เล่นตัว ไม่เจอะก็ได้แคล้ว....................ไม่รู้ตูเมา๚  (วุ้ย!!!) จากคุณ : กรวี - [ 27 ก.ค. 47 01:24:04 ]

ความคิดเห็นที่ 16 มาต่อขอรับ บทอัศจรรย์จากลิลิตพระลอ ถือเป็นเคล็ดแห่งความสำเร็จทางกามที่โน้มน้าวให้เห็นความเป็นนักรักระดับหัวกะทิ ซึ่งพระลอนี้สามารถเผด็จสวาทเพื่อนแพงได้ในห้องเดียวกัน และเล่นบทอัศจรรย์ประเภทสองรุมหนึ่ง ซึ่งไม่มี ในวรรณคดีเรื่องอื่นๆ ถ้าจะใกล้เคียงกันบ้างก็คงจาก เสภาเรื่องขุนช้างขุนแผน ตอนที่ขุนแผนได้นางพิม แล้ว ไปเผด็จสวาทนางสายทองอีกหนึ่งคน แต่แม้เหตุการณ์จะเกิดบนเรือนเดียวกัน แต่ก็คนละห้อง คราวที่แล้ว จบไว้ที่โคลงสองสุภาพชุดพระลอเสพสังวาสกับพระเพื่อน อ่านอย่างช้าๆแล้วลองจินตนาการจะเห็นภาพ พระลอกับนางเพื่อนเสพสังวาสกันงดงามนัก โอ้ โห อีกแล้ว   ๏ พระเพื่อนสมสมรแล้ว...................ลอราชเชยชมแก้ว แก่นไท้แพงทอง เพื่อความต่อเนื่อง ต้องอ่านบทอัศจรรย์ระหว่างพระลอกับพระแพงต่อเลย ขอรับ ๏ ลบองบรรพ์หลากเหล้น................บ่เหนื่อยบ่ได้เว้น เพิ่มชู้ชมสมร ๏ ดุจอัสดรหื่นห้า............................แรงเร่งเริงฤทธิ์กล้า เร่งเร้าฤๅเยาว์ ๏ ดุจสารเมามันบ้า...........................งาไล่แทงงวงคว้า อยู่เคล้าคลุกเอา ๏ ประโลมเล้าอ่อนไท้.........................แก้วพี่เอยเรียมได้ ยากด้วยเยาวมาลย์ ๏ เอ็นดูวานอย่าพร้อง.......................เชิญพระนุชนิ่มน้อง อดพี่ไว้เอาบุญ  ก่อนเทอญ ตรงนี้ขอถอดพอเอาใจความได้ว่า พระลอสามารถเสพสังวาสได้ทั้งเพื่อนทั้งแพง ด้วยแรงกำลังดังช้างม้าศึก คึกคะนอง จนสองนางต้องครวญครางยอมแพ้ แต่ถึงพระแพงจะพูดจาเป็นเชิงเว้าวอนอย่างไร พระลอก็ ขอให้นิ่งขอให้อดไว้เอาบุญให้พระลอได้เสพสมตามปรารถนาก่อนเถิด เพราะรักเจ้าหลงเจ้าอยากได้เจ้าเหลือเกิน แล้ว และต้องพรากจากกันไม่นานนี้ ทำนองว่าพี่คงตายแน่ถ้าไม่เห็นน้องสักวันเดียว มาถึงตรงนี้ จอมยุทธฯ นึกถึงโคลงบทหนึ่งจาก นิราศนรินทร์ บทหนึ่ง คือ ๏ บำราศรสหื่นห้า...........................แหหาย โหยคระหนรนกาย...........................ก่ำไหม้ รัวรัวราคราวพาย...........................เรือเร่ง แรงแม่ ทันถี่ทุกเล่มไหล้.............................หล่อต้นตามเผยอ โคลงบทนี้ถอดความได้ประมาณว่า ตัวกวีมีอารมณ์กระสันถึงหญิงคนรักจนร่างกายมีแต่ไฟกิเลสเผาผลาญ อยู่เต็ม จึงต้องเร่งพายเรือด้วยพายทุกเล่มสุดกำลัง ตีความดีๆแล้วจะร้องอะไรจะขนาดนั้น มาถึงฉากรักระหว่าง พระลอกับพระแพงกันต่อ ซึ่งตรงนี้บรรยายไว้เป็นโคลงสี่สุภาพ ๏ บ่ มลายสมรเร่งเร้ง......................ฤทธิรงค์ สองอ่อนระทวยองค์.......................ละห้อย ความรักดุจทิพย์สรง.......................โสรจชื่น บัดชื่นบัดเศร้าสร้อย........................สร่างสร้อยสรดใส ๏ สะเทือนฟ้าฟื้นลั่น..........................สรวงสวรรค์ พื้นแผ่นดินแดยัน............................หย่อนไสร้ สาครคลื่นอึงอรร.............................ณพเฟื่อง ฟองนา แลทั่วทิศไม้ไหล้...............................โยกเยื้องอัศจรรย์ ๏ ขุนสีห์คลึงคู่เคล้า..........................สาวสีห์ สารแนบนางคชลี..............................ลาศเหล้น ทรายทองย่องยงกรี.........................ฑาชื่น ชมนา กระต่ายกระแตเต้น...........................ตอบเต้าสมสมร ๏ ทินกรกรก่ายเกี้ยว..........................เมียงบัว บัว บ่ บานหุบกลัว...............................ภู่ย้ำ ภุมรีภมรมัว......................................เมาซาบ บัวนา ซอนนอกในกลีบกล้ำ...........................กลิ่นกลั้วเกสร ๏ บ่ คลาไคลน้อยหนึ่ง..........................ฤๅหยุด อยู่นา ยังใคร่ปองประติยุทธ์.........................ไป่ม้วย ปรานีดอกบัวบุษป์..............................บ่ชื่น ชมนา หุบอยู่ บ่ บานด้วย...............................ดอกสร้อยสัตตบรรณ เสร็จสมอารมณ์หมายแล้ว ทั้งสามก็ลงอาบน้ำในอ่างทองคำ เคล้าคลึงคลอเคลียกันจนตะวันคล้อยต่ำลง จึงได้ขึ้นสู่พระที่ออดอ้อนอาลัยอาวรณ์ทอดถอนใจกว่าจะจากพราก จากคุณ : จอมยุทธเมรัย - [ 27 ก.ค. 47 01:24:48 ]

ความคิดเห็นที่ 17 หลังจากร่ำเมรัยร่วมสหายมา ก็กลับมาค้นเปลเปล้อเก่าๆ ได้แค่นี้ ก็คงถือโอกาสราตรีสวัสดิ์ขอรับ ง่วงนอนจริงๆ ขอนอนก่อนพร่งนี้จะได้มีแรงทำงานต่อ ! จากคุณ : จอมยุทธเมรัย - [ 27 ก.ค. 47 01:27:51 ]

ความคิดเห็นที่ 18 สวัสดีค่ะ  ท่านจอมยุทธฯ  หายหน้าหายตาไปจากอาศรมฯซะนานเรย  (รู้น่ะไปทำไรอยู่  อิอิอิ)   คิดถึงพุงพลุ้ยๆของท่านจังเลยเจ้าค่ะ  แหะๆๆๆๆๆ     เอาของฝากมาให้เจ้าค่ะ... จากคุณ : กรวี - [ 27 ก.ค. 47 01:42:27 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ช่วงนี้อ่านข่าวแล้วสงสารน้องเขานะขอรับ บัดสีบัดซบสิ้น..........................ศักดิ์สาว กระนั้นฤๅ แค่เรทเอ็กซ์-อาร์ ฉาว..............โฉ่คลุ้ง สื่อกระพือสื่อข่าวคาว..............ใครหลอก ใครฤๅ เซ็งกบในกะลาฟุ้ง.....................ฟ่อดน้ำลายขยาย แหม คุณคนอุดร ก้อ... ฮิ ฮิ หนูกีวี่ คือจอมยุทธฯ ติดงานนะขอรับ ช่วงนี้คงได้แวะมาบ่อยขึ้น จากคุณ : จอมยุทธเมรัย - [ 27 ก.ค. 47 10:46:00 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ..๏ คมดาบตราบแอบซ่อน............ในฝัก คงไม่อาจแจ้งประจักษ์..................ฤทธิ์แล้ว หากยามเมื่อใครชัก........................ออกจาก-  ฝักแฮ ดาบจักแทงชีพแคล้ว.....................มิดด้ามดาบคม ฯ ..๏ กลิ่นคาวเลือดคละคลุ้ง...........ปฐพี ดาบดื่มเลือดกี่ที.............................ไป่สิ้น ชักเข้าชักออกมี.............................โลหิต โดนปักเสียบด่าวดิ้น.....................ร่ำร้องครวญคราง ฯ ..๏ ดาบทื่อทื่อแต่เบื้อง.................ปลายดาบ หากแต่อาจกำราบ.......................ทั่วหล้า ยังสามารถฟันปราบ.....................อีกฝ่าย  นึงแล ดาบทื่อท่านอย่าท้า......................ว่าไร้สรรพคุณ ฯ ..๏ ชักทีมีเลือดคลุ้ง.....................เวหา แทงยับใช่ชีวา.............................มอดม้วย ดวงจิตมุ่งปรารถนา....................รสดาบ-  ทื่อแฮ ขุนศึกต่างคึกด้วย........................ดาบนี้ตลอดกาล ฯ จากคุณ : จังงัง - [ 27 ก.ค. 47 13:27:44 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ๏ อนาถใจในเลือดเนื้อ              มะเขือเผา เคยเต่งตึงกลมเกลา                  ตื่นเต้น ยามไฟมอดอับเฉา                   หมองหม่น อ่อนหัตถ์มานวดเฟ้น                 พลิกฟื้นมหัศจรรย์ ๚   *** ไม่มีบทอัศจรรย์ มีบทมหัศจรรย์ อิมเมจิ้ลลล์  ... ได้ป่าว ?? ควันหลงงานเอดส์โลก .... คาใจนัก แต่ไม่มีใครพูดถึงและไม่ว่างในช่วงนั้น ๏ มือถือสากปากนั้น                 คาบถุง อวดเบ่งว่าพยุง                       โลกไว้ ลีลารูดเสาจรุง                        โรคหื่น สวมเสร็จดังใจได้                    ปากเบี้ยวคาถุง ๚ *** ผู้หลักผู้ใหญ่ไม่กล้าแตะ แฮะๆ แล้วข้อยจะแส่ทำอะหยัง ?? ควันหลงอีกก้อนนะ .... จากกระทู้ไร้รูปยังมีรอย .... สักบท ๏ อวดอกเปลือยอกเต้า              โตงเตง ตอนถ่ายมิยำเกรง                     เยาะฟ้า บทบาทที่เลบง                        เกินแบบ แผนแล ใครสั่งให้แก้ผ้า                        นั่นแล้ต้นตอ ๚ ***  ใครว่าฆ่าแพะไม่บาป ... ยกมือขึ้น (ยกเว้นมือที่สาม) เบื่ออออออ! ปล. เหนื่อย เมื่อย ง่วง เซ็ง .... จู่ๆ ก็ว่างจัด ไม่ขัดไม่เกลาไม่แก้(พร่า) ฝ้าฟาง (_@_) ฟูด! (ควัน .. หลง)   จากคุณ : lek Isara - [ 27 ก.ค. 47 14:55:35 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ๏ บัดสีบัดซบไซ้           สับสน บำบัดความสัปดน          ดีดดิ้น บัตรสนเท่ห์พอทน         บัตรเบ่ง เซ็งแฮ รูดบัตรจนตาปลิ้น           บัดนี้หมดแรง ๚ *** อิอิอิ .... บางคน ... ถ่ายรูปโชว์ความโปร่งใส ก่อนลงสมัครพู่หว้า ดูรายการผู้หญิงๆ วันก่อน เจ๊บอกว่านมจริงนะนี่ ... อืมมม์ เกินไปรึเปล่าเจ๊ ? ปล. ถ้าผิดกลุ่ม ผิดก้อน ผิดกาลเทศะ ก็ขออภัยด้วยนะ หมดที่ไปแร้ววว!!! จากคุณ : lek Isara - [ 27 ก.ค. 47 15:25:17 ]

ความคิดเห็นที่ 23 สวัสดีครับคุณ-นายทิวา บทอัศจรรย์นี่ผมเคยอ่านในสมัยยังเด็ก ก็ไม่เข้าใจหรอก ครับ แต่กลอนไพเราะดี มีเรือ มีคลอง มีฟ้าแลบ ครั้นโต ขึ้นมาจึงค่อยเข้าใจ ถือเป็นความสวยงามอีกด้านหนึ่ง ของกวีไทยแต่ไรมา เด็กอ่านได้รสไปอย่าง ผู้ใหญ่ก็อ่าน ได้รสไปอีกแบบ ถือเป็นความสามารถอันเอกอุของกวีเลย ทีเดียว ที่จะคิดค้นวางคำให้แนบเนียนไร้ตะเข็บ ว่าจะเอาบทอัศจรรย์ ในกลอนตลกที่ผมเคยพูดถึงอยู่บ่อย ครั้ง คือเรื่อง "เอ๋งติ๋งห้าว" ของ "ตลกโวหาร" ที่ผมขำมาก มาร่วมกระทู้ด้วยเพื่อให้ดูหัสรส หนังสือก็ออกเดินสายเสีย อีกแล้ว คงค้างคุณ-นายทิวาไว้ก่อนนะครับ ตามตัวเจอจะ คัดมาร่วมวงด้วย แก้ไขเมื่อ 27 ก.ค. 47 15:42:39 จากคุณ : ราม ลิขิต - [ 27 ก.ค. 47 15:39:36 ]

ความคิดเห็นที่ 24 เตรียมส้มสุกลูกไม้.................ผักดี เขือเปราะแฟงฟักมี................มั่วได้ เขือยาวหั่นกลมรี...................วางสลับ กันนา สำรับขยับซุกไซ้....................สุ่มแสร้งอัศจรรย์ฯ แหะ แหะ ขอรับ สวัสดี ขอรับทุกท่าน โอ............ “อัด-สะ-จอ-รอ-หัน-กา-รัน-ยอ” จริงเจียว ขอรับ แหะ แหะ กระทู้คึกคัก ครึกครื้นรื่มรมย์ สมอุรา แบบว่า “อัศจรรย์” จริง ๆ ขอรับ อิอิ ข้าพเจ้าแวบงานมาดู “ผักสวนครัว รั้วอัศจรรย์” แล้วปลื้มใจ ขออนุญาตสวัสดีทักทาย ทุกท่าน ขอรับ ๐ศาลาฯ (๕ , ๖) จ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก แหะ แหะ ร้องไว้ก่อน ใครสอนบ่รู้ อิอิ สงสัยจริงเจียวว่า ครัวนี้ท่านได้แต่ใดมา ปล. สงสารคนขี่ม้า นะขอรับ ต้องค่อย ๆ ขึ้นเนินลาดอย่างลำบากยากเข็ญ อิอิ ๐น้องเหล็กฯ (๗ ,๘) “ขอออกตัวนิดว่าผมมะได้หมกมุ่นนะ จำ ๆ เค้ามาเขียนทั้งนั้นอ่ะ อิอิ” อืมมมม น่านสิ ขอรับ อิอิ ข้าพเจ้าชักสงสัยว่า ไฉน น้องเหล็กฯ จำได้แม่นยำเหลือเกิน อิอิ เขียนมาอีกนะ ขอรับ ๐กรวี (๙,๑๕,๑๘) อิอิ ข้าพเจ้ามารอ “เทียน” ถ้ากรวี “นั่งเทียน” เขียนเสร็จเมื่อไร โปรดรีบนำมาให้ชมโดยพลันนะ ขอรับ แหะ แหะ แบบว่า “อัศจรรย์” น่ะ ขอรับ อิอิ ๐คุณ ปู (๑๐) ขออนุญาต ยกมาอีกที ขอรับ ปอกแตงกวาออกล้าง.............เตรียมรอ พลางคลุกเคล้าละเอียดลออ.....นุ่มเนื้อ จับยัดจับยัดพอ.....................เต็มลูก ต้มจืดบ่จืดเชื้อ.......................ซุปน้ำแกงหวาน แหะ แหะ ขอรับ "แกงจืดแตงกวายัดไส้หมูสับ" จริง ๆ อิอิ ขออนุญาตต้อนรับด้วยความยินดี ขอรับ แหะ แหะ ยอดเยี่ยมเช่นนี้ คงต้องมีเขียนมาฝาก บ่อย ๆ นะ ขอรับ ๐จอมยุทธฯ(๑๑ ,๑๒,๑๓,๑๔,๑๖,๑๗,๑๙) โอ...........เยี่ยมมากกกกกกกกกก “เปลเปล้อ”(ศัพท์เฉพาะ อิอิ) ยอดเยี่ยม อ่านกี่ทีก็มีประโยชน์มากมาย เพื่อนพ้องน้องพี่ เก็บเกี่ยวเทคนิคไปใช้ได้ตามชอบใจ นะ ขอรับ อิอิ ข้าพเจ้าคาดว่า เจ้าตัว บ่หวง ขอรับ ปล.๑ เหตุเพราะช่วงนี้คงว่างขึ้นเยอะ ดังนั้น จึงต้องแจก “การบ้าน” ให้อีก อิอิ หลังร่ำสุราแล้ว ได้โปรดไปค้น “อัศจรรย์วรรณคดี” มาเพิ่มเติมอีก นะ ขอรับ ปล.๒ อ้อ ! ไม่ต้องสงสารน้องเขามาก ถึงขนาดพินิจพิเคราะห์ดูแล้วดูอีก นะ ขอรับ อิอิ ๐จังงัง(๒๐) มาด้วย “ดาบ” กับ “เลือด” แหะ แหะ จะทู่หรือจะทื่อ ดาบก็อยู่ในมือนั่นเอง ว่าแต่ว่า มีปุจฉา ถามว่า “เลือด” สีอะไร ตอบโดยอัศจรรย์มาเสียดี ๆ อิอิ ๐พี่เล็ก (๒๑,๒๒) ๏ อนาถใจในเลือดเนื้อ             มะเขือเผา เคยเต่งตึงกลมเกลา                  ตื่นเต้น ยามไฟมอดอับเฉา                   หมองหม่น อ่อนหัตถ์มานวดเฟ้น                 พลิกฟื้นมหัศจรรย์ ๚ แหะ แหะ ขอรับ อาหารแสลง แบบ “อัศจรรย์” ขอรับ อิอิ ปล. ชักสงสัยว่า พี่เล็ก ดูสเป็ค “พู่หว้าฯ” ละเอียดไปหรือเปล่า ขอรับ อิอิ แหมมมมม ! สงสัยหว้า คงจะไว้ใช้ประกอบการตัดสินใจใช้สิทธิ แหงม ๆ ๐คุณราม (๒๓) สวัสดี ขอรับ ยินดีมากมาย ที่แวะมาร่วมพูดคุย ขอรับ อิอิ ออกรสดีจริงเจียว ขอรับ ข้าพเจ้าเห็นพ้องโดยมิสงสัยว่า “เป็นความสามารถอันเอกอุของกวีเลย ทีเดียว ที่จะคิดค้นวางคำให้แนบเนียนไร้ตะเข็บ” แหะ แหะ แบบว่า คิดก็ได้ ไม่คิดก็ได้ “ทู อิน วัน” ขอรับ ปล.๑ จะรอ บทอัศจรรย์ "เอ๋งติ๋งห้าว" นะ ขอรับ อิอิ ข้าพเจ้า เห็นว่า เป็นเสน่ห์อย่างร้ายกาจ สำหรับจินตนาการของกวี แล้วข้าพเจ้าจะลองไปค้นบทอัศจรรย์ฉบับครื้นเครงมาประกอบด้วย เพื่อความครึกครื้นและการเรียนรู้ ขอรับ ข้าพเจ้ายังขำไม่หาย เมื่อนึกถึงบทอัศจรรย์ของ “ขุนช้าง” หรือแม้กระทั่ง บทอัศจรรย์ ใน “ระเด่นลันได” โอ....แค่คิดก็ครึกครื้นแล้ว ขอรับ ปล.๒ จะรอโคลงอัศจรรย์งาม ๆ ของ คุณราม ที่จะนำมาฝาก ณ อาศรมฯ ด้วยนะ ขอรับ แหะ แหะ ขอรับ สวัสดีทักทาย ฉบับย่อเพียงเท่านี้ก่อนเน้อ ขอรับ ต้องรีบไปสางงานที่พอกหางข้าพเจ้า อ้อ ! แล้วยังมีภารกิจ ไปเยี่ยมชมผัก-ผลไม้ เพื่อจะได้ชื่นชมแบบ “อัศจรรย์” ขอรับ อิอิ อีกนิด ก่อนไป ถึง “นิรนาม” ผช.ปู โปรดรีบเข้ามาร่ายรำ โดยพลัน พร้อมกับ “อัศจรรย์” ฉบับ “แผลง” ด้วยเน้อ อิอิ ไปล่ะ ขอรับ แวบบบบบบบบบบบบ จากคุณ : นายทิวา - [ 27 ก.ค. 47 19:28:13 ]

ความคิดเห็นที่ 25 ๏ เสียงจ๊ากแต่แอบยิ้ม        ยียวน แถมฝากการบ้านทวน        นับร้อย ขุนช้างฯระเด่นฯดวล          นั่งคัด คนแก่เรี่ยวแรงน้อย             แค่นแล้เลยทำ ๚ะ มีหลังไมค์ให้ช่วยงาน  ไม่มีค่าแรง  สงสัยต้องแลกกับ "ยำหนมจีน" อีกตามเคย คัดขุนช้างขุนแผน  บทอัศจรรย์ขุนช้างกับนางวันทอง  มาฝากชาวอาศรมฯ ให้ครึกครื้นกันต่อ... ขุนแผนไปรบ  ขุนช้างวางแผน  ที่สุดนางวันทองก็ต้องแต่งกับขุนช้าง ... ขุนช้างคิดว่าแม่ยายด่า ฟ้าผี่เถิดฉันหาได้แทงไม่ ส่งวันทองมาช้าอยู่ไย ศรีประจันขัดใจอ้ายบ้ากาม ผิดหน้ามาฉุดวันทองไป ผ้าหลุดขัดใจอยู่งุ่มง่าม มาถึงไม้เลียบเหยียบถูกชาม ชามแตกมันก็ปามเอาตีนแก ศรีประจันร้อยว้ายกุตายหวา ยกขาขึ้นแกว่งเลือดแดงแจ๋ มันถ่อยพ้นกำลังอีรังแก วันทองฉวยแคร่ยุดแน่นไว้ ศรีประชันชักชามที่ตำตีน ปีนแคร่มาฉุดวันทองใหม่ มือหลุดจากแคร่แม่ลากไป ขึ้นบนหอใหม่อยู่วุ่นวาย มีต่อ... จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 27 ก.ค. 47 20:32:50 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ....................................................................................................................................................................ต่อ พัลวันเข้าไปในประตู วันทองลากถูผ้าห่มหาย ขุนช้างโผนมานัยน์ตาลาย หลงจูบแม่ยายเข้าสองที ศรีประจันงันงกผลักอกด้าน อ้ายหัวล้านโสโครกะโหลกผี ขุนช้างร้องว้ายตายครั้งนี้ หลงขี่แม่เมียเข้าเสียการ วางแม่ยายมาคว้าวันทอง ฉุดเข้าในห้องอยู่งุ่นง่าน กรักกรุกคุกเข่าเหมือนเต่าคลาน กุจะขึ้นวิมานวันนี้แล้ว วันทองร้องอึงอยู่ในห้อง ขุนช้างข่มเหงน้องพ่อพลายแก้ว อ้ายห่ามันจะฆ่าเมียเสียแล้ว หูตาบ้องแบวเหมือนแมวคราว อ้ายขี้ถ่อยถอยไปให้พ้นกุ หัวหูเหมือนลูกมะพร้าวห้าว ขุนช้างฮึดฮือยื่นมือยาว น้าวสองหัวไหล่เข้าในมุ้ง วันทองถีบผางเข้ากลางอก พลัดตกจากเตียงเสียงดังผลุง ขุนช้างผุดกลับขึ้นทับพุง สายมุ้งขาดสิ้นดิ้นแทบตาย มุ้งพันวันทองดังไข่พอก กุหายใจไม่ออกอ้ายฉิบหาย ขุนช้างไขว่คว้านัยน์ตาลาย มุ้งพันวุ่นวายอยู่สิ้นที แค้นใจด้วยมุ้งยุ่งจริงจริง พอรุ่งขึ้นกุจะทิ้งเสียเวจขี้ ฉีกมุ้งออกได้ไล่คะยี มุ้งยังพันดีแต่วันทอง ขุนช้างเลิกมุ้งที่พันตัว พันไว้แต่หัวให้มีช่อง ได้ทีสบสมอารมณ์ปอง วันทองจนใจอยู่ในโปง ร้องจนตาปลิ้นดิ้นจะลุก กุจุกขี้นมาแล้วไอ้ตายโหง ถีบขุนช้างล้มจมโก้งโค้ง ขุนช้างโลดโดดโหยงอยู่ยักยัน มีต่อ... จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 27 ก.ค. 47 20:40:22 ]

ความคิดเห็นที่ 27 .............................................................................................................................................................................................ต่อ สะดุดขันน้ำเข้าต้ำฉ่า น้ำเปียกแข้งขาอยู่ตัวสั่น วันทองหลุดผลุดนั่งทั้งมุ้งพัน ขุนช้างงกงันเข้าง้างคอ ปล้ำล้มจมเตียงเสียงต้ำเฮือก วันทองเสือกตำฝาตาป๋อหลอ อัศจรรย์ฟ้าลั่นฝนตกปรอ เสียงจ้อไหลอาบซาบแผ่นดิน กุ้งปลาดีใจไล่ผลุดโผล่ แต่ล้วนตัวโตโตเข้าเคล้าหิน เทโพเทพาเที่ยวหากิน ว่ายวารินชำแรกแทรกถึงพื้น วันทองหมองศรีมีแต่ทุกข์ ข้างขุนช้างเป็นสุขสำราญรื่น รักนางพ่างเพียงจะกล้ำกลืน หญิงอื่นหมื่นแสนพี่ไม่รัก เงินทองไม่น้อยร้อยกระบุง พี่ก็มุ่งจะให้เจ้าบุญหนัก ไปไหนก็มิให้เจ้าเหนื่อยพัก ขี่คอผัวรักต่างช้างพลาย ฯ จบเสร็จตอนขุนช้างได้นางวันทอง จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 27 ก.ค. 47 20:46:29 ]

ความคิดเห็นที่ 28 อีกบทที่คัดมาฝากกันให้ครึกครื้นอีกคราว  เป็นอัศจรรย์จาก "ระเด่นลันได" ของ พระมหามนตรี (ทรัพย์)  ดังนี้ ... สุดเอ๋ยสุดลิ่ม เชิญผินหน้ามายิ้มกับพี่บ้าง เฝ้าถือโทษโกรธเกรี้ยวไปเจียวนาง ไม่เห็นอกพี่บ้างที่อย่างนั้น เหมือนน้ำน้อยใกล้มดใครอดได้ พี่ก็ไม่มีคู่ตุนาหงัน ตั้งแต่นวดปวดท้องมาสองวัน ใครจะกลั้นอดทนพ้นกำลัง ทำไมกับลูกผัวกลัวมันไย ผิดก็เสียสินไหมให้ห้าชั่ง จูบเชื่อเสียก็ได้แล้วไม่ฟัง ลูบหน้าลูบหลังนั่งแอบอิง น้อยฤๅนมแต่ละข้างช่างครัดเคร่ง ปลั่งเปล่งใจหายคล้ายกล้วยปิ้ง  -_-" อุ้มขึ้นใส่ตักรักจริงจริง อย่าสะบัดสะบิ้งตัดไมตรี ยิ่งดิ้นยิ่งกอดสอดสัมผัส อุยหน่าอย่ากัดพระหัตถ์พี่ ปัดป้องว่องไวอยู่ในที จนล้มกลิ้งลงบนที่บรรทมใน อัศจรรย์ลั่นพิลึกกึกก้อง ฟ้าร้องครั่นครื้นดังปืนใหญ่ เกิดพายุโยนยวบสวบสาบไป หลังคาพาไลแทบเปิดเปิง ฝกตกห่าใหญ่ใส่ซู่ซู่ ท่วมคูท่วมหนองออกนองเจิ่ง คางคกขึ้นกระโดดลองเชิง อึ่งอ่างเริงร่าร้องแล้วพองคอ นกกระจอกออกจากวิมานมะพร้าว ต้องฝนทนหนาวอยู่งอนหง่อ ขนคางหางเปียกจนมอซอ ฝนก็พอขาดเม็ดเสร็จบันดาล ... ที่นี้ก็เป็นการบ้านให้ท่าน ผช. ทั้งหลายอธิบายความนะเจ้าคะ  ศาลาไทยเป็นแค่เด็กคัดลายมือส่ง     จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 27 ก.ค. 47 21:00:18 ]

ความคิดเห็นที่ 29 เอ !! ท่านอา .. แบบนี้ขี้โกงนี่นา อุตส่าห์เค้นโคลงไปได้ 4 บท ท่านอาก็ยังอุตส่าห์ตั้งโจทย์ถามอีกว่า ๐ มีปุจฉา ถามว่า “เลือด” สีอะไร .. เอางี้ละกัน .. ท่านอา วันก่อนที่ท่านอาถามเรื่องเสียงของเครื่องดนตรีไทย ฉิ่งเวลาตี มันมีเสียงอย่างไร ถ้าท่านอาตอบเป็นโคลงแบบที่ถูกใจลูกลิงแล้วไซร้ .. โคลงชุดถัดไปก็จะตามมา .. เลือดจะสีอะไรหนอ .. ถ้ามิใช่ สี..ข ข ... โว๊ว ..โอ๊ว ..ว๊าว .. จากคุณ : อายๆชอบกล .. (จังงัง) - [ 27 ก.ค. 47 21:09:38 ]

ความคิดเห็นที่ 30 แม่กกขึ้นหกไม้                ชมจันทร์ ปีนป่ายเข้าโรมรัน             คลุกเคล้น เลาะเล็มเล่นพลิกผัน          โผนผก เนื้อแนบเนื้อเนียนเน้น        ดื่มด้วยดำฤษณา จากคุณ : น้ำหวานน่ารัก - [ 27 ก.ค. 47 23:50:53 A:202.57.158.211 X: ]

ความคิดเห็นที่ 31 สวัสดีครับคุณ-นายทิวา ว่าจะช่วยคุณ-นายทิวาเรื่องขุนช้างสักหน่อย เอากระดาษ คั่นไว้แล้วที่ตอน ๑๓ กลับมาอีกทีหลานศาลาไทยจัดการ เรียบร้อย ฮิ ๆ ไวเหลือเกิน ไปเอาหนังสือมาแล้วครับ แต่ก่อนเข้าบทอัศจรรย์ระดับ ต้องยกมือปิดตาแหวกช่องนิ้วมอง ผมใคร่ขอคัดบท อัศจรรย์ในบทละครเรื่องรามเกียรติ์ ซึ่งเป็นพระราชนิพนธ์ ในพระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัย มาแสดงสัก เล็กน้อย เป็นตอนที่หนุมานไล่ล่าวิรุญจำบัง มาพบนางฟ้า ตกสวรรค์ชื่อวานริน ซึ่งรู้ว่าวิรุญจำบังซ่อนตัวอยู่ที่ไหน เมื่อ หนุมานได้นางเป็นภรรยา นางก็ชี้ที่ซ่อนให้ทราบ หนุมาน ขว้างนางขึ้นฟ้า พ้นคำสาปกลับไปอยู่เขาไกรลาสตามเดิม "..ทรามเอยทรามสงวน ถ้อยคำน้ำนวลจะหาไหน ราชการก็ร้อนไม่นอนใจ จะรีบไปสังหารผลาญกุมภัณฑ์ แต่ความรักหนักหน่วงในดวงจิต เป็นสุดที่พี่จะคิดผ่อนผัน เจ้ายิ่งทำเหินห่างไปอย่างนั้น เหมือนแกล้งกันจะให้ขาดราชการ ว่าพลางทางประโลมลูบต้อง ค่อยประคองเคียงพักตร์สมัครสมาน สนิทแนบแอบองค์นงคราญ กรประสานสอดคล้องทำนองใน เกิดวิบัติอัศจรรย์ลั่นเลื่อน สะท้านสะเทือนเขาอังกาศหวาดไหว พยุพยับอับแสงอโณทัย ชลาลัยคลื่นระลอกกระฉอกชล ปลาวาฬว่ายสายสมุทรผุดขึ้นล่อง พ่นฟองฟุ้งฟ้าดังห่าฝน สองสุขเกษมศานต์บานกมล อยู่บนที่แท่นแผ่นศิลาฯ.." ง่า-ถัดมาเป็นบทอัศจรรย์ในเรื่องเอ๋งติ๋งห้าว ของ ตลก โวหาร ระหว่างอ๊าวติ๋งโฮ่งผู้น้องกับนางกะจ๋องป๋อง ซึ่งฝ่าย หญิงอิดออด ไม่ยอม จนอ๊าวติ๋งโฮ่งต้องปรึกษากับเอ๋งติ๋ง ห้าวผู้พี่ว่าจะทำอย่างไร  ก็ได้รับคำแนะนำดังเรื่องราวข้าง ล่างครับ.. "..ฝ่ายหน่อท้าวอ๊าวติ๋งโฮ่งซี่โครงฉีก เห็นแม่หลีกเดินออกไปนอกฝา ลุกทะลึ่งลั่นดานฉับจับธิดา แล้วตรัสปราศรัยกับนางทางไมตรี แม่ยอดยิ่งเยาวลักษณ์ดอกผักตบ เรียมปรารภอยากได้อมขนมอี๋ เจ้าจงอ่อนผ่อนให้ฟัดกัดสักที อย่าให้พี่ต้องปล้ำทำวุ่นวายฯ กะจ๋องป๋องฟังคำเฉื่อยฉ่ำชื่น เพียงจะกลืนลงในปอดนางยอดหวาย ทั้งแสนรักแสนชื่นกลืนน้ำลาย แต่ทำอายอิดเอื้อนเบือนกระบวน จึงตอบคำดำทมิฬปิ่นกระโหลก พ่อยอดโลกหน้าตุ่นอย่าหุนหวน น้องศักดิ์ต่ำคิดคู่ดูไม่ควร เปรียบเหมือนตรวนกับกำไลไกลกันนัก จะร่วมเรียงเคียงคู่อดสูจิต พระอย่าคิดเลยตรงน้องให้หมองศักดิ์ ว่าพลางทำเนตรช้อนคมค้อนควัก ถูกทรงศักดิ์หน้าคว่ำคะมำลงฯ อ๊าวติ๋งโฮ่งจนจิตคิดวิตก จะเกาะกกไม่ได้ความตามประสงค์ จำจะเป่าสายด้ายเทศบอกเหตุตรง ไปถึงองค์พระพี่ได้แจ้งใจความ แล้วจึงเป่าเล่าระหัสที่ขัดขวาง จะทำอย่างไรหนอน้องขอถาม ไม่สมคิดน้องแล้วนะพระตะกลาม หรือจะปามด้วยศอกเข่าลองเข้าดูฯ เอ๋งติ๋งห้าวกำลังยังนั่งพูด กับสังขะอู๊ดงามประโลมโฉมขี้หนู ชวนกันเล่นกะเกยเลยลำพู สำเหนียกรู้ว่าน้องชายใช้สายมา จึงเป่าตอบอนุชาพ่อหน้าด่าง แม้นขัดขวางเคาะด้วยเข่าสิเจ้าหนา สายกระเทือนถึงหูพระอนุชา ไม่รอรายกเข่าเคาะเดาะเข้าไป กะจ๋องป่องชื่นจิตด้วยฤทธิ์เข่า โฉมเฉลายินดีแทบขี้ไหล ระทวยกายหงายนอนอ่อนจิตใจ พระเดือยไก่ตรงเข้าฉะไม่ละวางฯ อัศจรรย์ลั่นก้องในห้องถาน กระดงกระดานหักพังดังโผงผาง เขียดคางคกกู่ก้องร่ำร้องคราง ฝูงอึ่งอ่างขี่กบไล่ขบงู เหล่าปลาช่อนว่ายเซาะเราะหาถ้ำ ทะลึ่งโลดโดดดำทวนน้ำอู้ พอปะโพรงหัวเสือกเกลือกเข้ารู เที่ยวแถกถูแทะดินตอดกินไคล ฟ้าก็ร้องก้องสนั่นลั่นเวหา เมฆขลาหน้าถลนก้นเป็นไฝ ถกขาก๊วยล่อแก้วอยู่แววไว อสูรใหญ่หัวล้านถือขวานตาม นางเหาะหนีตีลังกามาฉับฉับ ยักษ์ไล่จับนางก็เด็ดไม่เข็ดขาม กลับเลิกขาล่อแก้วอยู่แวววาม ยักษ์ตะกลามไล่ตะกรุมขยุ้มนาง จับไม่ได้ใจโกรธกระโดดกัด ไม่ถนัดยักษ์หัวล้านเอาขวานขว้าง ถูกภูเขาหินแยกแตกเป็นราง ด้ามขวานค้างคาหินอ่อนไม่ถอนคืน ทั้งสององค์ทรงรัดกัดกันติด กระชับชิดปลุกปล้ำสำราญชื่น พระถนอมหอมกลิ่นนางอย่างดินปืน ต่างองค์ชื่นอ่อนพับเลยหลับไปฯ.." เรื่องเอ๋งติ๋งห้าวเน้นตลกขบขันเป็นสำคัญ เลยอยากยกตอน เล่นสักวาขึ้นมาสักนิด เรื่องมีอยู่ว่านางสังขะอู๊ด (นางเอก) กับนางกำนัลเที่ยวเดินชมธรรมชาติ ก็เพลิดเพลินกับ สะเดา, เต่ารั้ง, หมามุ่ย,ตำแย,ตะไคร้,มะขามเทศ,หัวปลี ฯ สักพักก็มาเล่นสักวา “..นางทูลพลางทางเตือนให้เพื่อนนั่ง คอยระวังรับกลอนอักษรศรี พอโทนนำรำมะนาท้าในที นางสาวศรีเปิดเสียงสำเนียงลอยฯ สักวาโอ้บุหลันพระจันทร์เจ้า ข้าขอข้าวสุกแดงกับแกงหน่อย ขอแหวนทองแดงผ่องให้น้องน้อย ได้ชดช้อยใส่มือพอลือดัง ขอช้างม้าที่ลำพองให้น้องขี่ ขอเก้าอี้สำรองให้น้องนั่ง ขอยายเกิดเถิดหนาสัจจาจัง ขอยายชังให้มาเลี้ยงข้าเอยฯ พอจบกลอนพระบุตรียินดีแสน เจ้ายิ้มแป้นอยู่ในหน้าว่าเฉลย ช่างเสนาะเพราะล้ำคำภิเปรย ข้าจะเอ่ยร้องบ้างคอยฟังเรา สาวใช้ฟังบังคมก้มเกศา อยู่ตรงหน้าเนื้อเกลี้ยงเรียงเป็นเถา สองพี่เลี้ยงเคียงข้างไม่ห่างเพลา แล้วนงเยาว์เอื้อนเอ่ยเผยสุนทรฯ สักวาพวกเราเหล่าทั้งหมด แม้นใครตดก้นเน่าเฝ้าก้นหนอน ให้พระอินทร์เอาพระขรรค์มาบั่นรอน แล้วถือศรขี่ม้าไล่ฆ่าฟัน ถ้าแม้นใครไม่กระดากอยากจะตด ขอให้มดตะนอยต่อยก้นขัน ถ้าคนไหนตดจริงนั่งยิงฟัน ให้ดวงจันทร์ลั่นป้อยอปู๊ดเอยฯ สาวใช้ฟังนั่งหัวร่อลงงอชัก เพราะดีนักจริงแท้แม่เจ้าเอ๋ย แต่ละกลอนอ่อนโยนเหมือนโคนเตย ไพเราะเลยเกินตำราหมาหยุดฟัง..” จบแค่นี้ก่อนครับผม ดรรชนีพองแล้ว ฮิ ๆ แก้ไขเมื่อ 28 ก.ค. 47 00:25:18 จากคุณ : ราม ลิขิต - [ 28 ก.ค. 47 00:13:09 ]

ความคิดเห็นที่ 32 สวัสดีครับท่านเจ้าบ้านนายทิวา เอ่อ....หัวข้อนี้ทำให้นึกถึงอาศรมฯ ก่อนโน้นที่เป็นภาคหนึ่งของกระทู้นี้...ฮามาก! เนื่องจากไม่มีภาคปฏิบัติ จึงต้องนั่งเทียนเขียนตามศิษย์พี่กรวี ฮิฮิ ...ชารชาญ... ๑ บรรสานเนตรเจตเร้า.............ชโลมรัก เนตรสะทกโฉมผ่องพักตร์.........แน่งน้อย ชารชาญถักชาลดัก...................ชารินาถ โลมสวาทนงนางคล้อย.............แอ่นช้อยครวญคราง ๒ น้ำตาเทียนหยดย้อย.............ย้อมเทียน ปลายพิโลนอ่อนเนียร...............แนบแถ้ง เพลิงพิโลลหยาดวิเชียร.............ชราบชรับ ชวาลแฮ เนียรเจิ่งจุดชวาลแจ้ง................เจิดแจ้งก่ำแดง ๓ เนียรกระหนาบเทียนระรื้น.....ชื่นเหลือ ชวาลกระหยับแรงเฟือ...............เดือดน้ำ เนียรไหลบ่านองเถือ..................เทียนเร่า ชวาลส่ายซ้ายขวาย้ำ.................ยั่วน้ำกระหนาบเทียน + + + + + + + + + + รมย์ บุริน ๒๗ ก.ค. ๔๗ ป.ล. เนียร แปลว่า น้ำ ขอรับ จากคุณ : รมย์ บุริน - [ 28 ก.ค. 47 02:01:57 A:128.82.215.23 X: ]

ความคิดเห็นที่ 33 สวัสดีครับคุณ-นายทิวา เข้ามาเสพ(อ่าน)ซะเต็มอิ่ม   ส่วนเรื่องแจมนั้น  ผมจะย้อนกลับมาร่วมแจม  ตอนนี้ขออนุญาตไปนั่งเทียนก่อน (งานยังล้นมือ อิ อิ) ไม่อยากมามือเปล่าอีกเหมือนเดิม ขออนุญาตเสริมคุณศาลาไทยต่อด้วยเรื่องขุนช้างขุนแผนหน่อยนะครับ ฉากเณรแก้วสลัดจีวรแล้วสะเดาะกลอนย่องเข้าหานางพิม (หลังจากอารมณ์ค้างเมื่อตอนกลางวันที่กลางไร่ฝ้าย  หวังจะเผด็จศึกนางพิมแต่ไม่สมอารมณ์หมาย) ____________________________________________ ๏ สนิทหลับรับขวัญเจ้าทั้งหลับ .... ดังยิ้มรับให้พี่มาร่วมหมอน โฉมแฉล้มแย้มยิ้มพริ้มเพรางอน ...งามเนตรเมื่อเจ้าค้อนพี่ยามชม คอคางบางแบบกระทัดรัด ...........เล็กยาวขาวขัดดูงามสม ไม่พร่องบกอกนางอล่างนม ........ .ค้อยผงมสงวนต้องประคองทรวง ประเดี๋ยวจับประเดี๋ยวจูบเฝ้าลูบชม ...แก้มกับนมนี่เจ้าชื้อมาหรือขา ทำเล่นเหมือนเป็นเชลยมา ..............ฟ้าผ่าเถอะไม่ยั้งไม่ฟังกัน จะหยิกเท่าไรก็ไม่เจ็บ   ............... ฉวยเล็บมาจะหักให้สะบั้น อุยหน่าอย่าทำสำคัญ   ............ ฟาดฟันเอาเถิดไม่น้อยใจ ทำเล็บหักเหมือนไม่รักพี่จริงจัง ....ถึงเงินชั่งหนึ่งหารักเท่าเล็บไม่ เข้าชิดสะกิดพิมยิ้มละไม .........อุ้มแอบอกไว้ด้วยปรีดา ๚ อันสุดท้ายนี้แถม ประเวณีมีทั่วทุกตัวสัตว์......................ไม่จำกัดห้ามปรามตามวิสัย นาค มนุษย์ ครุฑา สุลาลัย..................สุดแต่ใจปรองดองจะครองกัน ขอโทษคุณทิวาด้วยนะครับที่ไม่ได้เอา "โคลง" มาร่วมแจม  อาจจะผิดเจตนารมณ์ไปนิด     มาแวะคราวหน้าจะหิ้วกระดานชนวนพร้อมบทโคลงมาด้วย จากคุณ : คนอุดรฯ - [ 28 ก.ค. 47 05:42:31 A:80.41.233.207 X: ]

ความคิดเห็นที่ 34 พี่เล็กเป็นชายไทยประเพศ เอ๊ย ประเภท No Smoking! แต่ช่วงนี้ยิ่งกว่าสิงรมควัน เพราะมากับ “ควันหลง” ทั้งๆ ที่ยังหนุ่มอยู่แท้ๆ แต่เริ่ม “หลง” ซะแล้ว หลงบ่อยๆ ซะด้วย ตานี้จะเป็นควันหลงจากกระทู้ “ตำรับกำราบเมีย” ของนายทิวาซึ่งทะลุหลักร้อยไปมากแล้ว (ถึงเท่าไหร่ยังไม่ได้โผล่ไปแล) คงไม่แคล้วเรื่องผัวๆ เมียๆ แต่ไม่อัศจรรย์ตามหัวข้อกระทู้นี้ แต่มหัศจรรย์นัก เป็นตำรับฝากเมีย ... ระดับคลาสสิค(ขออภัยที่ใช้ประกิต) ของไทย จาก นิราศนรินทร์ ๏ ฝากอุมาสมรแม่แล้                ลักษมี เล่านา ทราบสวยมภูจักรี                     เกลือกใกล้ เรียมคิดจบจนตรี                      โลกล่วง แล้วแม่ โฉมฝากใจแม่ได้                     ยิ่งด้วยใครครอง ๚ *** ที่ว่าเป็นตำรับฝากเมียระดับคลาสสิคนั้น ก็ดูเอาล่ะกัน จะฝากเมียไว้กับพระแม่อุมาหรือพระลักษมี ก็กลัวพระสวามีของแต่ละพระองค์จะชิดใกล้ คิดไปคิดมาจนจบปริญญาตรี เอ๊ย จนครบสามโลก(ตรีโลก) ก็จนใจว่าจะฝากเมียไว้กะใครดี สุดท้าย “โฉมฝากใจแม่ได้....ยิ่งด้วยใครครอง” ฝากไว้ในใจเฮีย เอ๊ย ในใจเมียนั่นแหละ ประเสริฐล้น ... มหัศจรรย์จริงๆ ปล. พี่เล็กหนุ่มวัยดึกก็คึกได้แค่นี้แหละครับ จะมาแนบเนื้อ โคลงเรือ ฟ้าลั่นอะไรก็เกรงว่าจะเสียผู้หญ่ายยย ! แบบว่ายิ่งแก่ก็ยิ่งชักจะหวานแหวว ... เอ๊ะ! ... ที่นี่ที่ไหน ... ใครคือเรา เราคือใคร ... ชักหลงอีกแร้ววว ! .. อิอิ จากคุณ : lek Isara - [ 28 ก.ค. 47 08:57:16 ]

ความคิดเห็นที่ 35 สวัสดีค่ะ พี่ทิวา และทุกท่าน อัศจรรย์จริงเจียว....แค่ตัวหนังสือ ก็เห็นภาพ .. ยิ่งตัวหนังสือสวย ๆ ก็ยิ่งเห็นชัดประหนึ่งภาพสามมิติ โดยมิต้องใส่แว่น...!!  ฮี่ๆๆ.. ภาพของหนูศ.โซดาใน #๖ น่ะ แจ่มแจ๋วจริง ๆ เหมือนคณะสำรวจกำลังจะเข้าสู่เนินพระจันทร์... ^_^ จากคุณ : ซอมพอแดง - [ 28 ก.ค. 47 10:38:59 A:202.129.2.9 X: ]

ความคิดเห็นที่ 36 อิอิ แอบย่องมา หันซ้ายหันขวาไม่เห็นใคร แต่นะ....ไม่เป็นไร แวะมาทักแล้วจากไป เท่านั้นเอง.... หวังว่าพี่ๆอาศรม คงสบายดีกันนะคะ จากคุณ : รวยระรินกลิ่นชา - [ 28 ก.ค. 47 10:44:44 A:202.133.154.219 X: ]

ความคิดเห็นที่ 37 ชักมันขอรับ...อ่านบทอัศจรรย์ที่เพื่อนพ้องคัดมาฝาก แล้วจอมยุทธฯ จะนิ่งเฉยได้อย่างไร หาอะไร มาฝากเหล้นๆ ต่อดีกว่า ชอบเป็นการส่วนตัวจริงๆ สำหรับเรื่องบทอัศจรรย์นี่ สมัยเด็กๆ ถ้าใครเรียนชั้นประถมหลักสูตรเก่านะ ต้องเคยเจอบทอัศจรรย์ที่ปรากฎอยู่ในหนังสือ "มูลบทบรรพกิจ" ของ "พระยาศรีสุนทรโวหาร" (น้อย อาจารยางกูร) ซึ่งสมัยเด็กๆคงไม่มีใครคิดว่าตรงนี้เป็นบทอัศจรรย์ที่ว่าแต่อย่างใด และก็คงยังไม่มีใคร เข้าใจเนื้อหาของบทอัศจรรย์แน่ๆ บทอัศจรรย์ที่ว่านี้อยู่ในรูปของ "กาพย์สุรางคนางค์ ๒๘" และ "กาพย์ ยานี ๑๑ " ซึ่งมาจาก "กาพย์พระไชยสุริยา" ของ "สุนทรภู่" โดยชุดแรกที่เป็นกาพย์สุรางคนางค์ ๒๘ นั้น อ่านแล้วไม่ทราบเลยว่าเป็นบทอัศจรรย์ แต่มาทราบเอาใน กาพย์ยานี ๑๑ เพราะท่านบอกไว้ว่า "ขึ้นกดบทอัศจรรย์...เสียงครื้นครั่นชั้นเขาหลวง" มาลองอ่านบทอัศจรรย์ดังกล่าวกันดีกว่า ๑. สุรางคนางค์ ๒๘ เป็นบทฝึกอ่านแม่กน ๏ ขึ้นใหม่ในกน                   ก กา ว่าปน                      ระคนกันไป                      เอ็นดูภูธร มานอนในไพร                     มณฑลต้นไทร                แทนไพชยนต์สถาน ๏ ส่วนสุมาลี                        วันทาสามี                        เทวีอยู่งาน                        เฝ้าอยู่ดูแล เหมือนแต่ก่อนกาล             ให้พระภูบาล                  สำราญวิญญา ๏ พระชวนนวลนอน          เข็ญใจไม้ขอน                เหมือนหมอนแม่นา             ภูธรสอนมนต์ ให้บ่นภาวนา                       เย็นค่ำร่ำว่า                       กันป่าไภยพาล ๏ วันนั้นจันทร                    มีดารากร                          เป็นบริวาร                          เห็นสิ้นดินฟ้า ในป่าท่าธาร                         มาลีคลี่บาน                     ใบก้านอรชร ๏ เย็นฉ่ำน้ำฟ้า                    ชื่นขะผะกา                      วายุพาขจร                          สาระพรรณ์จันอิน รื่นกลิ่นเกสร                       แตนต่อคล้อร่อน              ว้าว่อนเวียนระวัน ๏ จันทราคลาเคลื่อน                กระเวนไพรไก่เถื่อน                เตือนเพื่อนขานขัน           ปู่เจ้าเขาเขิน กู่เกริ่นหากัน                      สินธุพุลั่น                       ครื้นครั่นหวั่นไหว ๏ พระฟื้นตื่นนอน               ไกลพระนคร                 สะท้อนถอนฤไทย              เช้าตรู่สุริยน ขึ้นพ้นเมรุไกร                 มีกำม์จำไป                         ในป่าอรัญ ถ้าอ่านแบบไม่คิดอะไร ก็จะได้ความประมาณว่ามีคน ๒ คน มานอนในป่าเท่านั้นแหละ และเข้าใจ ว่านอนกันเฉยๆตลอดคืน ๒. กาพย์ยานี ๑๑ บทฝึอ่านระคน ๏ ขึ้นกดบทอัศจรรย์                          เสียงครื้นครั่นชั้นเขาหลวง นกหกตกรังรวง                                 สัตว์ทั้งปวงง่วงงุนโงง ๏ แดนดินถิ่นมนุษย์                          เสียงดังดุจเพลิงโพลง ตึกกว้านบ้านเรือนโรง                       โคลงคลอนเคลื่อนขะเยื่อนโยน ๏ บ้านช่องคลองเล็กใหญ่                  บ้างตื่นไฟตกใจโจน ปลุกเพื่อนเตือนตะโกน                     ลุกโลดโผนโดนกันเอง ๏ พิณพาทย์ระนาดฆ้อง                     ตะโพนกลองร้องเป็นเพลง ระฆังดังวังเวง                                    โหง่งหง่างเหง่งเก่งก่างดัง ๏ ขุนนางต่างลุกวิ่ง                             ท่านผู้หญิงวิ่งยุดหลัง พันละวันดันตึงตัง                              พลั้งพลัดตกหกคะเมน ๏ พระสงฆ์ลงจากกุฏิ                          วิ่งอุตลุดฉุดมือเณร หลวงชีหนีหลวงเถร                           ลงโคลนเลนเผ่นผาดโผน ๏ พวกวัดพลัดเข้าบ้าน                       ล้านต่อล้านซานเซโดน ต้นไม้ไกวเอนโอน                               ลิงค่างโจนโผนหกหัน ๏ พวกผีที่ปั้นลูก                                  ติดจมูกลูกตาพลัน ขิกขิกระริกกัน                                      ปั้นไม่ทันมันเดือดใจ ๏ สององค์ทรงสังวาศ                        โลกธาตุหวาดหวั่นไหว ตื่นนอนอ่อนอกใจ                              เดินไม่ได้ให้อาดูร กาพย์ชุดนี้อ่านดูแล้วเกิดความรู้สึกว่าน่าตื่นเต้น เพราะอยู่ๆ ก็มีเนื้อความว่าพระสงฆ์องคเจ้าพากัน วิ่งอุตลุดถึงกับลงโคลนเลน ต้นไม้ก็แกว่งไกว ลิงค่างกระโจนกันอยู่เป็นโกลาหล แถมยังมีพูดถึงผี เสียอีกว่าเร่งปั้นลูกกันเป็นการใหญ่ และที่สุดยอดของ "สุนทรภู่" ก็คือกล้าหาญชาญชัยเป็นอย่างยิ่ง ก็คือตอนท้ายนั้นท่านกล้าระบุออกมาเลยว่า  "สององค์ทรงสังวาศ" เมื่อมาอ่านเอาตอนนี้แบบตั้งใจ อ่าน ฏ้ต้องยอมรับละว่าท่านใจถึงจริงๆ ประการสำคัญเมื่ออ่านแล้วกลับไม่รู้สึกว่าเป็นการหยาบคาย เลย นี่ละคือที่สุดยอด โฮ่ โฮ่...   จากคุณ : จอมยุทธเมรัย - [ 28 ก.ค. 47 11:35:18 ]

ความคิดเห็นที่ 38 ท่านอา ..มาแล้ว มาแล้ว วิสัชนา .. ....เลือดแดงสีเข้มนั่น.................คือมหิง-  สาแฮ หากว่าจางนั่นจริง.....................เลือดอ้าย ตัวเจ้าอย่าประวิง.......................อย่าเปิด  ถ้ำนา อย่าปล่อยทรพีร้าย....................ออกถ้ำเป็นเป็น ฯ ...นึกถึงตอนที่พาลี...ไปฆ่าทรพีที่ถ้ำ... ...ทรพี...ผู้ฆ่าพ่อ.....ฮึกเหิมท้าผู้อื่นมาสู้เรื่อยไป... ...จนพาลีผู้เป็นวานรเจ้าเมืองขีดเขิน......ต้องมาฆ่า... ...ก่อนเข้าไปสู้ในถ้ำ...บอกน้องชายว่า... ...เจ้าคอยดูเลือดใว้ให้ดี......เมื่อพี่ต่อสู้...เลือดไหลออกมาจากถ้ำ... ...เลือดเข้มคือเลือดควาย...เลือดจาง   ๆ นั้นไซร้คือเลือดพี่ ...แต่พอดีพาลีฆ่าทรพีได้...เลือดเข้มก็ไหลออกนอกถ้ำ... ...แต่บังเอิญฝนตก......เลือดเข้มเป็นสีจาง ๆ ...น้องชายก็เลยไม่เปิดปากถ้ำ...เพราะคิดว่าพี่ชายถุกฆ่าตายแล้ว... ...จนพี่ชายติดอยู่ในถ้ำเกือบตาย...จนมีคนเปิดปากถ้ำออก... แล้วอย่าลืมนะ ที่ลูกลิงปุจฉาไปล่ะ ตอบมาให้ได้แบบบทอัศจรรย์นะท่านอา เหอ เหอ จากคุณ : จังงัง - [ 28 ก.ค. 47 13:33:08 ]

ความคิดเห็นที่ 39 โลกันต์นุวัติ อัศจรรย์พันลึกโอ้  . . . . . . . อัศจรรย์ พันธุ์ถิ่นอินเตอร์พันธุ์ . . . . . เกลือกกลั้ว ยี้ไทยสู่โลกันต์- . . . . . . . . . อภิวัฒน์ แล้วแฮ ทายาทอสูรเยี้ยยั้ว . . . . . . . .ยาตรเข้าครองสภา . . . . . หวัดดี "รวยระรินกลิ่นชา" เข้ามาเยี่ยมถึงที่เลย ไม่รู้ว่าเขียนโคลงเป็นหรือยัง ถ้ายังเขียนไม่เป็นมาหัดเขียนได้เน่อ . . . . . จากคุณ : นิรนาม ณ ถนนฯ - [ 28 ก.ค. 47 13:40:52 ]

ความคิดเห็นที่ 40 ยอดกวีนักรัก ที่จอมยุทธฯขอยกให้เป็นซือแป๋ของซือแป๋อีกท่านหนึ่งก็คือ เจ้าฟ้ากุ้ง ซึ่งน้องเหล็ก ได้คัดบทเห่ครวญมาให้อ่านกันบ้างแล้วในตอนต้นกระทู้ ถึงตรงนี้ จอมยุทธฯ คงไม่ต้องบรรยายสรรพคุณอะไรมากมาย ขอคัดบทที่อาจถือได้ว่าเป็น บทสุดยอดในแนวอัศจรรย์ของท่านจากเห่กากีบทหนึ่ง มาให้อ่านแล้วกันขอรับ โคลง ๔ กางกรอุ้มโอบแก้ว                     กากี ปีกกระพือพาศรี                       สู่งิ้ว ฉวยฉาบคาบนาคี                    เป็นเหยื่อ หางกระหวัดรัดหิ้ว                 สู่ไม้รังเรียง ยานี ๑๑ กางกรอุ้มโอบแก้ว                      เจ้างามแพร้วสบสรรพางค์ ปีกปกอกเอวนาง                        พลางคลึงเคล้าเต้าจรจรัล ฉวยฉาบคาบนาคา                    เปนภักษาพาผกผัน หางกระหวัดรึงรัดพัน              ดั้นเมฆามาสิมพลี ดลสถานพิมานมาศ                  เกลียวกลมสวาทนาฎกากี เหิมหวลยวลกามี                     ปรีดาแนบแอบอิงองค์ เริงรื่นชื่นเชยปราง                    พลางคลึงเคล้าเต้าบุษบง กอดเกื้อเนื้อนวลหง                 ปลงสวาทชมสมเสพย์สมร กากีแน่งน้อยนาฎ                      อภิวาทประนมกร ก้มเกล้ากล่าวชอ้อน                  ซอนซบหน้าตาเมียงมัน ปักษีกรีฑาชม                             ภิรมเปรมเกษมสันต์ กลมเกลียวเกี่ยวกรพัน             ผันยั่วเย้าเคล้าคลึงชม สองสุขสองสังวาส                   แสนสุดสวาทสองคู่สม สองสนิทนิทรารมณ์                 กลมเกลียวชู้สู่สมสอง แย้มยิ้มพริ้มพรักตรา               สาภิรมสมจิตปอง แสนสนุกสุขสมพอง               ในห้องแก้วแพรวพรรณราย ลมพัดกลัดเมฆเกลื่อน            ฟ้าลั่นเลื่อนแลบแสงพราย วลาหกตกโปรยปราย               สายสินธุ์นองท้องธารา เหราร่าเริงรื่น                            ว่ายเคล้าคลื่นหื่นหรรษา สองสมกลมกรีฑา                    เปนผาสุกทุกนิรันดร์ จากคุณ : จอมยุทธเมรัย - [ 28 ก.ค. 47 13:45:33 ]

ความคิดเห็นที่ 41 ขอคุยนิดนึงนะครับ Part A น้ำตาเทียนหยดย้อย................ย้อมเทียน ปลายพิโลนอ่อนเนียร...............แนบแถ้ง เพลิงพิโลลหยาดวิเชียร.............ชราบชรับ ชวาลแฮ เนียรเจิ่งจุดชวาลแจ้ง................เจิดแจ้งก่ำแดง เนียรกระหนาบเทียนระรื้น ... ...ชื่นเหลือ ชวาลกระหยับแรงเฟือ...............เดือดน้ำ เนียรไหลบ่านองเถือ..................เทียนเร่า ชวาลส่ายซ้ายขวาย้ำ.................ยั่วน้ำกระหนาบเทียน โคลงคุณรมย์สองบทนี้เพราะมาก ๆ อ่านแล้วให้ความรู้สึกว่า ในความมืดและเงียบงันแห่งราตรี มีการสั่นไหวของชวาลาักับเทียนที่ลุกร้อนและหลอมไหล ทั้งสวยงาม ทั้งเจิดจ้าอ่อนไหว และทั้งรุ่มร้อนในตัว สุดยอดจริง ๆ ทำเล่นไป ผมว่าบทนี้ไม่แพ้ (หรืออาจเหนือกว่า) งานในพระลอหรือเจ้าฟ้ากุ้งเลย Part B ผมว่าฉากรักในวรรณคดีหลายบทไม่ต้องโจ๋งครึ่ม แต่จรุงจินตนาการมาก ๆ อย่างฉากที่บรรยายน้องรื่นน้องโรยในน้ำี่ว่า หอมกลิ่นบัวรสแก้ม..................กลิ่นแก้มไกลบัว โอ ..ทั้งกลิ่นบัวกลิ่นแก้มอวลตลบออกมาจากตัวหนังสือเลย อ่านแล้วอยากลงน้ำไปดมจริง ๆ ส่วนอีกบทที่ผมชอบมากๆคือตอนที่น้องพิมขอร้องพ่อพลายมะให้รุกล้ำล่วงเกินตัวที่ว่า อดข้าวดอกนะเจ้าชีวาวาย ไ่ม่ตายดอกเพราะอดเสน่หา นางก้มลงแนบตักซบพักตรา แล้ววอนไหว้ว่าพลางพ่อวางพิม (makeจากความจำอ่ะ ถ้าผิดช่วยแ้ก้ให้หน่อยนะครับ) ชอบสองวรรคสุดท้ายมาก ๆ คือว่าถ้าเจอความอ่อนโยนอย่างน้องพิม หัวใจผมคงหลอมสลายอยู่ตรงนั้นอ่ะ น่ารักโคตร Part C ส่วนสุดยอดบทโจ๋งครึ่มที่บรรยายได้สุดวิจิตรเท่าี่เคยอ่านมา ก็ขอยกให้ท่อนนี้ ๏ สรงสระสวรรค์ไป่เพี้ยง.................สระพระนุชเนื้อเกลี้ยง อาบโอ้เอาใจ ๏ แสนสนุกในสระน้อง.......................ปลาชื่นชมเต้นต้อง ดอกไม้บัวบาน ๏ ตระการฝั่งสระแก้ว........................หมดเผ้าผงผ่องแผ้ว โคกฟ้าฤๅปุน น้องศาลาเคยให้อ่านเปลเปล้อคุณผีที่บอกทำนองว่าลิลิตพระลอนี้ก็คือหนังสือโป๊ดี ๆ นี่เอง อืม .น่าคิด หวัดดีพี่ทิวา พี่จอมยุทธ กรวี น้องสาวเราน้องศาลา คู่หูคุณหมูรมย์ นะครับ :) ละก็ขออนุญาตทักทายพี่ซอมพลอ จังงัง ป๋านิรนาม เฮียเล็ก และเพื่อน ๆ อาศรมท่านอื่นๆด้วยนะครับ :) แก้ไขเมื่อ 28 ก.ค. 47 15:40:26 จากคุณ : mildsteel - [ 28 ก.ค. 47 15:32:21 ]

ความคิดเห็นที่ 42 พี่หญิงซอมพอแดง (๓๕) ถ้าชอบคณะสำรวจ  ไว้จะหามาแปะให้อีก  ตอนนี้รอแต่ "โคลงตำนานของพี่นิรนาม" ที่เห็นบอกกำลังเขียนประกอบภาพไว้ตั้งแต่กระทู้ก่อน  เมื่อไหร่จะได้อ่านหนอ เอิ้ก ๆ เจ้าเหล็กฯ (๔๑) "อดข้าวดอกนะเจ้าชีวิตวาย ไม่ตายดอกเพราะอดเสน่หา นางก้มอยู่กับตักซบพักตรา เฝ้าวอนว่าไหว้พลางพ่อวางพิม" "เปลเป้อ" ฉบับอินทรายุทธ  ไว้บรรยากาศเหมาะ ๆ จะคัดมาให้ชาวอาศรมฯ อ่านอีกรอบ ขืนเอามาตอนนี้เป็นอันวงแตก  คงหมดสนุก  หมดความครึกครื้นไปอีกโข  รอก่อนแล้วกัน >>> "กรวี น้องสาวเราน้องศาลา คู่หูคุณหมูรมย์" <<< ตกลงมันแปลว่าอะไรบ้างเนี่ย แว้บงานเข้ามาพอดี  ไปปั่นงานต่อแล้วเจ้าค่ะ จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 28 ก.ค. 47 15:59:38 ]

ความคิดเห็นที่ 43 แอบหลงรักหนุ่มน้อย        หน้าใส อยากบีบแก้มให้ใจ           ตื่นเต้น กลัวเจ้าตื่นตูมไป              หายวับ ขออย่าได้หลีกเร้น            หลบร้างห่างลา แหะ ๆ ว่าไปเรื่อยเปื่อยเน้อเจ้า... หวัดดีค่ะ น้องเหล็ก  ซอมพอ บ่ใช่ ซอมพลอ นะ (เป็นชื่อเดียวกับที่จังงังทักเลย ว่าใช่ ซอมพอแดงรึเปล่า) ซอมพลอ น่ะผู้อื่น ในเว็บอื่น  บ่ใช่ข้าเจ้าเน้อ.... จากคุณ : ซอมพอแดง - [ 28 ก.ค. 47 16:11:17 A:202.129.2.9 X: ]

ความคิดเห็นที่ 44 อิงแอบนวลนุ่นน้อง      รัญจวน เนื้อแนบเนื้อนงนวล     แนบเนาว์ กระซิบกระเส่าครวญ    เพลงสวรรค์ คลึงเค้นคนเคียงข้าง    เร่งเร้า อารมณ์ ฝนเจิ่งนองเพียงเริ่ม      คืนค่ำ สุขสม ฝนคะนองกระหน่ำ       มืดฟ้า ฝนหลั่งรินดื่มด่ำ          สุขแท้ จริงเฮย ฝนซาแล้วอัศจรรย์      ฟ้าเหลือง แปลกจริง แวบมาแปะไว้ด้วยอีกคนครับ   เรื่อยๆกะบทแรก บทที่ 2 ฝนมันตกพอดี เลยออกมาแบบนี้ครับ ไม่ต่อเนื่องกันเท่าไหร่ คนละอารมณ์ ถูๆไถๆไปละกันครับ ถูกบ้างไม่ถูกบ้างบอกกล่าวกันได้ครับ จากคุณ : คนเดินดินกินข้าวแกง - [ 28 ก.ค. 47 16:59:25 A:202.44.32.11 X: ]

ความคิดเห็นที่ 45 ตอนแรกอ่านคิดว่าเข้าใจนะคะ.. พออ่านไปอ่านไป... เดี๋ยวคงต้องอ่านซ้ำอีกที.. เหมือนเข้าใจอะไรผิดไปอ่ะค่ะ..แหะ..แหะ.. >____<' จากคุณ : p_jung - [ 28 ก.ค. 47 17:19:48 A:203.149.40.77 X: ]

ความคิดเห็นที่ 46 ปริศนาเสียงฉิ่งน้อง          ดรุณี เดาว่าเสียงอาจมี             แปลกได้ ย่อมตามแต่ท่วงที           ทำนองฉิ่ง เนิบเนิบฤกระชั้นกระทั้น    ดุจ(ะ)คล้ายผสานเสียง จำเรียงเพลงพาทย์ร้อง      เพลินรับ คลอคู่ครวญสำทับ           ออดเอื้อน กลองหนังกระหน่ำพรับ     จังหวะ เพลงแม่ เพลงปี่พลอยเขยื้อน        ปริ่มปลื้มเปรอสวรรค์ เสวยทิพยน้ำอาจรู้          เอมหนำ สดับหมื่นวรรณกรรม       เทียบแล้ว เสกหนึ่งหยาดทิพย์นำ     สู่แม่ นาแม่ ได้รจน(ะ)หนึ่งโคลงแก้ว  สุขแล้วใดเหมือน แรกๆกะแต่งติดตลก..เอาฮา (บทแรก) หลังๆโคลงพาไปคับ.. เอ้ย ครับ.. อิอิ ;) เจตนาลองแต่อ่ะครับ เพราะจริงๆแล้วไม่ถนัดแนวนี้เท่าไหร่ (ประสบการณ์น้อย ไม่เหมือนบางคน .. ฮิฮิ) หากผิดพลาดประการใด ขออภัยล่วงหน้ามา ณ ที่นี้นะครับ .. แฮ่ จากคุณ : mz - [ 28 ก.ค. 47 17:37:27 A:203.172.47.46 X: ]

ความคิดเห็นที่ 47 เปิดเมนูกับข้าว.......................ครัวไทย ปลาช่อนปลาดุกไย.................ยั่วยิ้ม อีกปลาหลดปลาไหล..............เลื้อยรี่ ปลาสลิดบิดตัวพริ้ม................พลิกพลิ้วอัศจรรย์ฯ โอววววววววววววว................... อาววววววววววววว.................. ว้าวววววววว “อเมซิ่งครัวไทย” จริง ๆ ขอรับ แหะ แหะ ขอรับ สวัสดีทักทายทุก ๆ ท่าน ในเบื้องต้น ข้าพเจ้าส่งเสียงร้องเช่นว่านี้ เพราะเหตุตื่นตาตื่นใจมากมายจริงเจียว ขอรับ อิอิ ค่ำคืนที่ผ่านพ้น ข้าพเจ้าร่ำสุรา พร้อมกับเยี่ยมชมผัก-ผลไม้ เพื่อจัดสำรับอัศจรรย์ มาถึงวันนี้ ข้าพเจ้าเลยไป “ฉอบปิ้ง” เที่ยวชมตลาดปลา เพื่อนำมาประกอบสำรับ “อเมซิ่ง ครัวไทย อัศจรรย์” ขอรับ แหะ แหะ ขอรับ ปล.มีข้อสังเกตุ สำหรับ “บทอัศจรรย์” บางประการ คือ ๑.ธรรมชาติมักเกิดวิปริตอาเพศ แบบว่า “ไม่ธรรมดา” (อะฮ้า ไม่ธรรมดา อิอิ) พร้อมกันนั้น กวีผู้บรรยายจินตนาการแห่งความไม่ธรรมดา ก็มักนิยมบอกกล่าวเพื่อเข้าเนื้อ(เรื่อง) ด้วยคำว่า “อัศจรรย์” เสมอ ๆ ซา-แดง-หว้า อีกด้านหนึ่ง กวีก็มุ่งปูทาง(โหมโรง) สำหรับคนอ่าน เพื่อเข้าสู่เนื้อ(เรื่อง) โดยง่าย ๒.บทอัศจรรย์ในวรรณคดี (โดยทั่วไป) มุ่งเน้นการบรรยายแบบเหนือจริง ในเชิงวิจิตรกามา ในอีกด้านหนึ่ง อาจสะท้อนปรากฏการณ์ของค่านิยมแห่งยุคสมัย ว่าด้วยการไม่แสดงออกทางเพศอย่างโจ่งแจ้ง พร้อม ๆ กับสำนึกส่วนลึก ที่เห็นว่า เรื่องเช่นว่านี้ เป็นสิ่งไม่ดี และไม่เป็นไปตามธรรมชาติ (ทั้งที่นำเอาธรรมชาติมาบรรยาย อิอิ) ดังนั้น จึงมุ่งเอาความงามของภาษาและจินตนาการ มาบรรยาย เพื่อกลบเกลื่อน ๓.ในวรรณคดียั่วล้อ(เช่น ระเด่นลันได ) อีกด้านหนึ่ง ก็เป็นปรากฏการณ์ของการวิพากษ์วิจารณ์ สังคมชนชั้นสูง โดยนำวิถีที่เป็นอยู่ มายั่วล้อในเชิงเสียดสี แม้กระทั่งบทอัศจรรย์ ก็ยังมีความจงใจ เช่นว่านี้ ๔.ในยุคสมัยหนึ่ง (ยุคการต่อสู้ทางความคิด และความเชื่อทางทฤษฎีการเมือง) ศิลปวัฒนธรรม เป็นเครื่องมือชิ้นหนึ่งที่ทรงประสิทธิภาพ ในการโน้มน้าวคนในสังคมนั้น ๆ รูปธรรมหนึ่งคือ การปะทะกัน ระหว่างสำนักคิดศิลป์บริสุทธิ์(ศิลปะเพื่อศิลปะ) กับ สำนักคิดศิลป์เพื่อชีวิต (ศิลปะต้องรับใช้ชีวิต) กรณีนี้ อาจมองผ่านได้ จากรูปธรรมการต่อสู้ของชนชั้นศักดินาเดิม กับชนชั้นล่าง และชนชั้นกลางบางส่วน ดังนั้น วรรณคดีคลาคสิค(เช่น พระลอ อิเหนา และฯลฯ) จึงเป็นกรณีที่ต้องวิพากษ์(ในยุคนั้น) นัยว่า เป็นการชี้ให้เห็นถึงความฟุ้งเฟ้อ หมกมุ่น ของชนชั้นสูง เพื่อเปรียบเทียบให้เด่นชัดว่า แท้แล้ว ความงามที่แท้ของศิลปะ อยู่ที่การรับใช้ชีวิตและสังคม (เช่นการบรรยายภาพแม่หญิง ที่ทำงานในท้องทุ่ง , หรือการบรรยายภาพชีวิตของชนชั้นล่าง) อันมิใช่รับใช้ความพอใจของคนในชนชั้นศักดินา (อ่านเพิ่มเติมได้จาก งานวิพากษ์ ของ นายผี , จิตรภูมิศักดิ์ และ ฯลฯ) (ข้อสังเกตบางประการ ในกรณีของสำนักคิดศิลปะเพื่อชีวิต มีหลาย ๆ กรณีที่หยิบยกงานเขียนของ ชนชั้นสูง มาอธิบายให้เห็นถึงความฟอนเฟะและการต่อสู้ทางการเมืองของชนชั้นสูงด้วยกันเอง เช่น นิราศหนองคาย ที่ จิตร ภูมิศักดิ์ หยิบมาเพื่ออธิบายปรากฏการณ์ของความขัดแย้ง ระหว่างผู้กุมอำนาจในชนชั้นเดียวกัน และนำมาสู่การบันทึกงาน ในลักษณะของการเปิดโปง ความไม่ถูกต้องในแวดวงสังคมชนชั้นสูง) ทว่า ! เมื่อผ่านห้วงเวลาของการต่อสู้ทางความคิด ในอีกด้านหนึ่ง ก็เป็นความคลี่คลายของยุคสมัย และความคลี่คลายของมุมมองความคิด กระทั่งนำสู่การอธิบายความงามของศิลป์ ในแง่มุมของการ ยอมรับความงามที่แตกต่าง อันขึ้นอยู่กับบริบทการมองชิ้นงานแต่ละชิ้น อย่างไรก็ตาม ก็ใช่ว่า การคลี่คลายดังกล่าว จะนำไปสู่การลดความขัดแย้งได้โดยสิ้นเชิง นั่นเพราะแม้ในปัจจุบัน ก็ยังมีการเลือกเชื่อตามสำนักคิดโดยปฏิเสธความยอมรับ ต่อสำนักคิดที่แตกต่าง ๕.ค้างไว้ก่อนแล้วกัน อิอิ แหะ แหะ ขอรับ ข้าพเจ้า แวะมาตั้งประเด็นข้อสังเกตบางประการ เพื่อแลกเปลี่ยนความเห็นโดยหลากหลาย และเพื่อประโยชน์ ของการเรียนรู้ ขอรับ แหะ แหะ แล้วก็ต้องขออภัย หากมีความคลาดเคลื่อนบางประการ จากการเขียนโดยความทรงจำ ด้วยนะ ขอรับ แวบมาสวัสดี ทักทายทุก ๆ ท่านในเบื้องต้นก่อน ขอรับ แหะ แหะ แบบว่า งานพอกหัวพอกหาง พอกกลางตลอดตัว ขยับบ่ค่อยจะออก แล้ว ขอรับ อ้อ ! อีกนิด ขอรับ ขออนุญาตต้อนรับสมาชิกทั้งเก่าและใหม่ ที่มาร่วมพูดคุยอย่างครึกครื้น ยินดีมากมาย ขอรับ คึกคักมากมาย ศาลาไทย , จังงัง , คุณน้ำหวานน่ารัก , คุณราม , คุณรมย์ บุริน , คุณคนอุดร , พี่เล็ก ,ซอมพอแดง รวยระรินกลิ่นชา , จอมยุทธ , นิรนาม , น้องเหล็กฯ , คนเดินดินกินข้าวแกง , p_jung ได้เห็นเพื่อนพ้องน้องพี่มากมาย พร้อมทั้งเพื่อนใหม่มากมาย มาร่วมพูดคุยอย่างครื้นเครง ข้าพเจ้ายินดีมากมายจริงเจียว ขอรับ แหะ แหะ ต้องขออนุญาตทักทายสวัสดีแบบรวดเร็ว เช่นนี้ก่อน แล้วจะกลับมาทักทายเรียงคนอีกครั้งครา ขอรับ แหะ แหะ เรียบร้อยแล้ว ก็ต้องแวบโดยพลัน ขอรับ อิอิ ไปล่ะ อีกนิดแล้วกัน อิอิ เพิ่งเห็นตาหมี mz บรรเลงดนตรีไทย ตอบลูกลิง โอ........จังหวะเร้าจายยยยยเจง ๆ อิอิ แต่อันนี้ "เจตนาลองแต่งอ่ะครับ เพราะจริงๆแล้วไม่ถนัดแนวนี้เท่าไหร่" แหะ แหะ ออกตัวแบบนี้ ซา-แดง-หว้า ถนัดแนว "โชะ-เชะ" เลยกระมัง อิอิ ไปล่ะ ต้องแวบก่อนล่ะ อิอิ จากคุณ : นายทิวา - [ 28 ก.ค. 47 17:43:48 ]

ความคิดเห็นที่ 48 อัศจรรย์ใจแจ่มเจ้า .จอมขวัญ ตราบสายัณห์ยาวยัน รุ่งเช้า เรี่ยวแรงแม่แข็งขัน ..บ่ตก ยามพี่รุกแม่ตั้ง .....รับได้ทุกกระบวน ยอมพ่ายใจต่อเจ้า .เยาวมาลย์ ทรุดเข่าลงแทบคลาน .อ่อนเปรี้ย โบกมือส่งสัญญาณ . .เราหยุด   แล้วนา ไฉนแม่ไม่ยอมยั้ง ..หยุดบ้างเอาแรง จากคุณ : คนอุดรฯ - [ 28 ก.ค. 47 19:49:55 A:80.41.248.11 X: ]

ความคิดเห็นที่ 49 ...จักได้ไหม?เมื่อใจท้อ...                           ๏ขอไปหาสุดนี้.....................เส้นทาง แม้ขวากหนามกั้นกลาง........ด่าวดิ้น ดำรงอยู่บนละวาง................แห่งจิต   มั่นแฮ เพื่อขจัดไปให้สิ้น................หมดแล้วความกลัว๚ ๏ดั่งประทานจากฟ้า..............สู่ดิน ใจที่แหลกดับดิ้น....................แห่งข้า ได้รับซึ่งปราณิน.....................ด้วยเดช  เบื้องบน เห็นสว่างล้ำเมื่อล้า..................เหนื่อยสิ้นเอนกาย๚ ๏เรื่องผ่านมาเหนื่อยล้า.............มากมี ขจัดไม่หมดสักที......................สุดท้อ มีขวากผ่านชีวี...........................มากเดช   จนจิตคิดไม่ป้อ..........................จากนี้รับกรรม๚ ๏หนักหนาสาหัสแล้ว...............ใจเอย ขอเถิดขอคนเคย........................อยู่ข้าง กลับมาเพื่อเคียงเชย....................มอบสิ่ง  เพื่อใจ จะมุ่งมั่นไป่ร้าง...........................เพื่อพร้อมสู้ทน๚ ๏กำลังใจเพื่อสู้...........................ฤทธา ชนะเหตุเวทนา...........................หมดแล้ หากเกตุเจตทำมา........................เสริมส่ง ขอเจอะเจอมิตรแท้.....................ที่ให้ใจสนอง๚๛ จำได้ว่ามีคนเคยฝากกลอนบทหนึ่งให้   แต่จำได้แค่บรรทัดเดียว  แหะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ  "กำลังใจอยู่ที่ใจใช่ที่อื่น"  เห็นด้วยค่ะ   เมื่อเราอ่อนเรามักจะต้องการกำลังใจจากใครสักคน(ที่เราต้องการ)  แต่หากเราขอแล้วยังไม่ได้จากเค้าอก  เราก้อยิ่งรู้สึกแย่เข้าไปอีก    เพราะฉะนั้นกำลังใจเราควรขึ้นสร้างเองจากใจการชนะศัตรูที่ว่ายากแล้ว  ยังไม่เท่าเราชนะใจตัวเอง...ยากนาขอบอก(สำหรับเด็กดื้อ)....อิอิอิ   แก้ไขเมื่อ 28 ก.ค. 47 21:57:11 จากคุณ : กรวี - [ 28 ก.ค. 47 21:34:15 ]

ความคิดเห็นที่ 50 ๏ อัศจรรย์จรจากเลี้ยว       หลบหนี พืชผักผลไม้มี                       เขี่ยทิ้ง หมายน้ำบ่อหน้าดี               ดีแตก  นาพ่อ เลือกแต่ปูปลาปิ้ง                 กระอักเนื้อติดคอ ๚ะ -_-"  แล้วกันคนเฝ้าอาศรมฯ หมดแรงซะแหล่ว  วางโคลงบทเดียวแล้วแวบซะเฉย ๆ งั้นแหละ   ส่วนผังโคลงสี่สุภาพข้างล่างนี้เอามาฝากทุกท่านที่ยังไม่แม่นผัง  โดยเฉพาะ "คนเดินดินกินข้าวแกง" มาให้จับดัดมือเสียดี ๆ   รำไม่สวย  ป้อไม่งาม  รจนาไม่เสียงมาลัย  ศาลาไทยไม่รู้ด้วยนะ...จ๊ะ... แก้ไขเมื่อ 28 ก.ค. 47 23:25:27 จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 28 ก.ค. 47 23:06:27 ]

ความคิดเห็นที่ 51 ++ สาง ++ ซุ่มพรางไพรพฤกษ์จ้อง...........โจนทะยาน คว้าตะปบเหยื่อเพียงพราน..........ล่าเนื้อ สบเขี้ยวคร่าสังขาร....................ทรายรุ่น เอมโอชรสอาบเอื้อ...................โอษฐ์ด้วยเสน่หา เย็นลมพาแผ่วพลิ้ว....................ยะเยือกกาย พรมพร่ำหยาดพิรุณคลาย...........พิโรธฟ้า หนาวใดกว่าหนาวดาย................เดียวดั่ง นี้นอ พายุอารมณ์ว้า.........................อกว้างหวั่นไหว ดอมกลิ่นกายกรุ่นเจ้า...................จอมขวัญ แก้มแนบแก้มนวลพรรณ..............พิลาสไล้ เคล้าเคลียร่างราวสวรรค์...............เสวยสุข นาสิกกำซาบไซ้...........................สนิทแก้มเนียนนาง ครวญครางรินหลั่งน้ำ...................ตาทราย งามเนตรดุจดาวราย....................เบิกค้าง หนั่นเนื้อระริกกาย........................ระรัวสั่น โลมลูบเลียร่างล้าง.......................เลือดด้วยชิวหา เอมโอชารสเนื้อ...........................ทรายนวล โลหิตโซมร่างยวน.........................ยั่วข้าฯ หัวใจแผ่วยามจวน.........................จบชีพ ควักออกกลืนช้าช้า........................ชื่นแท้เพียงสวรรค์ แก้ไขเมื่อ 01 ส.ค. 47 22:40:20 แก้ไขเมื่อ 01 ส.ค. 47 22:38:36 แก้ไขเมื่อ 29 ก.ค. 47 12:08:37 จากคุณ : KAVINT - [ 29 ก.ค. 47 00:25:12 ]

ความคิดเห็นที่ 52 ขอเรียนเชิญร่วมแบ่งปันบทกวีที่ http://www.sthinsan.netfirms.com/tfn/nfphpbb/viewforum.php?f=8 เป็นลานกวีใหม่ ที่เปิดให้กับบทประพันธ์ทุกรูปแบบครับ เห็นว่ากวีที่นี่ทั้งฝีมือและวุฒิภาวะทางความคิด ไม่เป็นสอง รองใคร เลยอยากขอเรียนเชิญครับ ลานดีมีที่ให้................. สหายกวี มาแต่งตอบวจี.............. เสนาะถ้อย การเมืองเรื่องเสียดี......... ก็เหมาะ เบาหน่อยเกร็ดเล็กน้อย.... แต่งได้ตามธรรม เชิญกวีเก่งกล้า............. เมืองไทย คิดร่วมคำขานไข.......... สง่าง้ำ นำดีช่วยเตือนใจ........... นักอ่าน คำที่คงคติล้ำ............... จักสร้างสังคม จากคุณ : piangdin - [ 29 ก.ค. 47 00:25:38 ]

ความคิดเห็นที่ 53 หลบมาเคาะเคาะ อัศ เจรีย์มากล้วน             ลืมถาม จอ ใหญ่จอเล็กตาม          ติดต้อง รอ นางแบบคนงาม          หงายผลัด ผ้าฤๅ หัน แอ่นอวดตากล้อง        พี่น้องเลยไหม กา น้ำใจเดือดได้             เดือดดี รัน ทดถ้อยวาที                ถากฟ้อง ยอ ยักษ์ใหญ่ยังหนี           เปิดแน่บ พาอัศจรรย์จิตจ้อง            จิกเจ้าจนโทรม จากคุณ : เวรกรรม (welcome) - [ 29 ก.ค. 47 01:08:16 A:193.194.84.195 X: ]

ความคิดเห็นที่ 54 อัศจรรย์คละครั่นครื้น               ครืนโครม ถั่งถั่งหลั่งชโลม                      รดหล้า เหี่ยวเฉาชัดอวดโฉม                ยับย่น ปี้ป่นฝนซัดหญ้า                     ก่อนฟ้ารุ่งสาง แก้ไขเมื่อ 29 ก.ค. 47 01:38:42 จากคุณ : ..วาวา.. - [ 29 ก.ค. 47 01:37:28 ]

ความคิดเห็นที่ 55 ๏ อัศ วินมาแต่ห้วง              เหวไหน จอ ติดปากเสริมตะไกร        เร่ขย้ำ รอ ส่วนแบ่งหรืออะไร           สาวหลบ หัน เบี่ยงเบนประเด็นล้ำ      เล่ห์หน้าที่ชง ๚ะ ๏ กา หงส์เพียงต่างด้วย        แววสี รัน ทดพฤติกรรมมี                 ภาพฟ้อง ยอ ยอ ... ชักช้าที                    ดึงหน่อย  นาพ่อ เชอะ แล่นแหกป่าวร้อง          อดเค้กแบ่งขนม ๚ะ จากคุณ : ช้องนาง. - [ 29 ก.ค. 47 07:51:45 ]

ความคิดเห็นที่ 56 ตกใจกับเมล์ที่ผักเผือกส่งมาให้ จั่วหัวมาว่า ..แอบดูน้องเปิ้ลใส่จีสตริง .. ลูกลิงทำใจตั้งนานกว่าจะกล้าๆเปิด .. อิ อิ .. หวิว ชอบกล จากคุณ : จังงัง - [ 29 ก.ค. 47 08:57:24 ]

ความคิดเห็นที่ 57 กาทู้นี้ เด็กและเยาวชน ต้องอ่านภายใต้ดุลยพินิจของผู้ปกครองหรือป่าว..???  หนูย่าง 13 มาเมื่อวานนี้เองอ่ะ จากคุณ : กาสะลองบานแล้ว - [ 29 ก.ค. 47 10:01:21 ]

ความคิดเห็นที่ 58 ครัวไทยครัวท่านท้าว          ทิวาขรัว ลองส่องประตูครัว             ลอบเข้า ใจหนึ่งก็กริ่งกลัว               โดนจับ ใจหนึ่งก็ระเร้า                   ตื่นเต้นตึงตัง ถึงประตูหลังจดจ้อง              ระวังงู อ้ะ..ไฉนขอบประตู              สั่นเทิ้ม ลองแหวกปากหม้อดู            ถึงผงะ จระเข้เบ้อเริ่มเทิ่ม                ขนัดหม้อรอขยำ --------------------------------- ทั่นทิวาไหนว่าในหม้อมีแต่ปลางัย.. บรึ๋ยยยย์ย์.. ไปดีก่า .. กินข้าวไม่ลงแล้ว .. โอ้กกก.. ปล. กระทู้นี้เด็กดูได้ป่าว? ขอตอบว่า ทางทฤษฎี "เด็ก"จะอ่านโดยขาดความอัศจรรย์ (แปลว่าอ่านได้) แต่อันนี้มันก็อยู่ที่จะตีความคำว่า "เด็ก" ไว้ตรงไหน .. เอิ๊กกก.. (คำเตือน..ห้ามตีเด็กอายุต่ำกว่าสิบห้าขวบ.. บุรุษหรือสตรีมี"คัน" ไม่ควรอ่าน.. อิอิ) จากคุณ : mz - [ 29 ก.ค. 47 12:50:49 A:203.172.47.46 X: ]

ความคิดเห็นที่ 59 กาลครั้งหนึ่ง  ณ วงสุราวงหนึ่ง... เหนือฟ้ามีอีกฟ้า..........................เสมอเสมอ กวีหนึ่งฤๅเลิศเลอ......................เลิศล้ำ ดาวเด่นบ่เด่นเจอ......................ดาวข่ม นิรนามตอกย้ำ............................อีกครั้งทิวาผวา ทิวาโดนแสกหน้า........................นิรนาม กระทำเวย โคลงหนึ่งยกมาถาม..................ซึ่งหน้า "วิจารณ์หน่อย คำ-ความ..........เป็นอย่าง ไรนอ" โคลงบ่เด่นกวีเด่นฟ้า.................เช่นฉะนี้ฤๅไฉน ? มิเป็นไรฝากไว้.............................ก่อนนะ สหายนะ วันพระใช่วันพระ........................แค่เช้า ดาบกระบี่ย่อมปะทะ...................กันอีก จักหลั่งเลือดแกล้มเหล้า...........ค่ำนี้อย่าเผลอ วันนี้ยังไม่มีบทอัศจรรย์มาฝากนะขอรับ จากคุณ : จอมยุทธเมรัย - [ 29 ก.ค. 47 13:23:52 ]

ความคิดเห็นที่ 60 ความคิดเห็นที่ 46   ปริศนาเสียงฉิ่งน้อง          ดรุณี เดาว่าเสียงอาจมี             แปลกได้ ย่อมตามแต่ท่วงที           ทำนองฉิ่ง เนิบเนิบฤกระชั้นกระทั้น    ดุจ(ะ)คล้ายผสานเสียง โอ๊ย เจ๊บเจ็บ เจ็บจริง เจ็บจริง แบบว่า คุณหมีเซอะ ตีพลาดไปโดนนิ้ว อ่ะ ... 555 ที่จะซาบซ่าน กลายเป็นเจ็บ ซะแหล่วววว .. จากคุณ : จังงัง - [ 29 ก.ค. 47 13:46:35 ]

ความคิดเห็นที่ 61 เพ่งดาบคมจมฝักอยากเรียนรู้ ดาบมิสู้หรือไรให้กังขา เห็นสนิมเขรอะกรังครั้งนานมา คงชักช้าหากถอนตอนมีภัย ครั้นจะดึงขัดใจไยไม่ออก ครั้นจะกดมิดดอกบอกว่าใหญ่ ครั้นจะปล่อยจมค้างหว่างภายใน ก็หวิวไหวเสียวซ่านร่า_นอารมณ์ บอกแล้วไม่ถนัด ก็ไม่เชื่อ ดาบเดิบ ก็ไม่เคยพกกะเขา .. ยี้ .. จากคุณ : จังงัง - [ 29 ก.ค. 47 15:19:26 ]

ความคิดเห็นที่ 62 ถึงกรวี #49 ครับ ...จักได้ไหม?เมื่อ... คิดคิดยามห่มแห้ว......................ใจหาย เขาผ่านมาใยกลาย....................คลาดแคล้ว โอ้อกแทบสลาย.........................ยามขาด พี่ยา อยากจักได้ไหมแล้ว...................โปรดเลี้ยงหม่อนนะ (ตัวเอง) ว่าแล้วก็ขอเผ่นก่อนโดนหม้อบิน แต่ถ้าหม้อบินมาถึงนี่ ก็ยินดีเน่อ จะเอาไปร้อยเชือกทำหมวกกันน็อก ฮิฮิ ตะว่าระวังไม่มีหม้อต้มน้ำยาน้ำพริกกุ้งเน่อ ^__^ จากคุณ : หมูรมย์ - [ 29 ก.ค. 47 16:44:57 A:128.82.215.23 X: ]

ความคิดเห็นที่ 63 ดาบมู่ทู่ดูตลกพกตลอด บางคราวสอดดาบเหน็บเก็บซ้ายขวา เธอคงขำทำเฉเจรจา สิบดาบว่าเรียวคมไม่สมปอง ต้องดาบทู่ดูท่าน่าหยิบจับ เธอขยับโยงโย่อยู่เหยงหยอง กักอารมณ์อมพะนำทำปากพอง สองมือน้องโลมไล้สอง .ไขว่. คว้า ยิ่งเรียวปากลากเลี้ยวเกี่ยวเรียวดาบ พี่หวิววาบดาบไหวเจียนใจบ้า คราวปลายส่องต้องลิ้นแม่จินดา ธารน้ำตาล้นรินแทบสิ้นรัก เธอดื่มด่ำน้ำตาที่ถาถั่ง ตาที่ยังแดงก่ำกรำการหนัก ค่อยกลับคืนชื่นชูอยู่ยึกยัก ประสบพักตร์ขนิษฐาใต้ผ้าแล้ว ... ตอนต่อไปไม่สามารถประสาทต่อ จึงจะขอจบบรรพ์อันพุ่งแผล็ว หากลมร้างค้างโคนดุจโดนแร้ว ขอเพื่อนแก้วจงอภัยในที่นี้ --------------------------- กลอนก็ไม่ถนัด อัศจรรย์ก็ไม่ถนัด แต่งไม่จบ ค้างเติ่ง .. ขออภัยด้วยจ้า.. ต้องกลับไปหาแม่หมีแร้วววว ... แฮ่ ปล.แรกๆก็เจ็บอย่างนี้แหละลูกลิง .. เด๋วบ่อยเข้าก็จะชอบเพราะทั้งตื่นเต้นแลหวาดเสียว .. ก็เล่นดีดมะกอกมันก็สนุกอย่างนี้นี่นา .. ฮ่าฮ่า จากคุณ : mz - [ 29 ก.ค. 47 16:45:55 A:203.170.208.62 X: ]

ความคิดเห็นที่ 64 ท่านเหล็กละมุน #41 ครับ ชมกันอย่างนี้ เป็นอันตรายต่อศีรษะผมอย่างยิ่งเลยครับ ผมจึงต้องหาหมวกกันน็อกเมดอินไทยแลนด์มาใส่ก่อน ^__^ อย่างไรก็ตามมิคิดอาจเอื้อมไปถึงลิลิตพระลอหรืองานของ เจ้าฟ้ากุ้งครับ โดยเฉพาะงานของเจ้าฟ้ากุ้งนั้นสุดยอดทั้งนั้นเลย ไม่รู้จะต้องกลับชาติมาเกิดอีกกี่รอบจึงจะได้ขนาดท่าน...เฮ่อ ตะว่าท่านศาลาไทยขอรับ ผมว่าท่านเหล็กพิมพ์ชื่อหมูรมย์ ผิดที่มั้งครับ จริง ๆ แล้วต้องตามหลังชื่อศิษย์พี่กรวีมากว่า เพราะมีอยู่คนเดียวที่เรียกผมแบบนี้... คราวก่อนให้เพลง เหนือมา อยากหาลิ้งค์เพลง I've got a friend ของ James Taylor ให้จริง ๆ แต่หาไม่เจออะครับ ไม่รู้ผ่านหู ท่านศาลาไทยบ้างหรือเปล่าครับ ^__^ จากคุณ : รมย์ บุริน - [ 29 ก.ค. 47 16:48:47 A:128.82.215.23 X: ]

ความคิดเห็นที่ 65 ๏  อันกระผมช้างเผือก            มันเผา                             ชอบป่ายหินเหี่ยวเฉา              โฉดบ้า เห็นลิงที่ชอบเกา                    เหาเห็บ ถือฉิ่งข้างเดียวอ้า                   อดให้ใครตี  ๚ะ๛ จากคุณ : เฮียคัมภีร์ฯ - [ 29 ก.ค. 47 16:56:04 A:202.133.169.214 X: ]

ความคิดเห็นที่ 66 สงสัยนิรนามได้สร้างแรงบันดาลใจแก่จอมยุทธ์เมรัยจนเอามาแต่งเป็นโคลง คือว่าอีตาคุณนายทิวาเอาหนังสือบทกวีมาให้นิรนามพร้อมกับบอกว่าคนเขียนผู้นี้ฝีมือดี นิรนามก็เอากลับไปอ่าน จากนั้นก็จดบางบทออกมา แล้วเอามาให้อีตาคุณนายออกความเห็น อีตาคุณนายทิวาก็วิจารณ์อย่างที่คนอื่นในวงเหล้าวิจารณ์ นิรนามจึงเฉลยว่า บทเหล่านี้คัดมาจากหนังสือเล่มที่คุณนายทิวาเอามาให้นั่นเอง เรื่องราวจึงมีที่มาที่ไปเช่นฉะนี้ บลาระนี . . . . . จากคุณ : นิรนาม ณ ถนนฯ - [ 29 ก.ค. 47 18:31:08 ]

ความคิดเห็นที่ 67 โฮ่ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ (........ ๖ โฮ่ เลย ขอรับ ........) แหะ แหะ ขอรับ เข้ามาแต่ละครา อ่านแต่ละครั้ง ปลื้มอกปลื้มใจเหลือเกิน ขอรับ โอ........“อัด-สะ-จอ-รอ-หัน-กา-รัน-ยอ” เสียจริงเจียว แหะ แหะ ขอรับ ขออนุญาตสวัสดีทักทาย ทุก ๆ ท่าน อีกครั้งครา ขอรับ ๐ศาลาฯ (๒๕,๒๖,๒๗,๒๘,๔๒,๕๐) จ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก (ร้องอีกแหล้ว ขอรับ อิอิ) โอ้..........แทง-กิ้ว-เว-รี่-มัช คัดลอกฉับไว เหลือใจ เลย ขอรับ แหะ แหะ นับหว้า เป็นประโยชน์ต่อการศึกษาร่วมกันเป็นอย่างยิ่ง อืมมม “อัศจรรย์-ยำหนมจีน” ยกกำลังสอง ขอรับ อิอิ ปล. แปะผังโคลงให้แล้ว ไหงไม่ยอมเป็น ผช.ปู จับมือรำ ให้เพื่อนใหม่ด้วย อย่างนี้ ต้องตีด้วยไม้ตะพด อิอิ ๐ลูกลิง (๒๙,๓๘,๕๖,๖๐,๖๑) ปุจฉา ให้ไป ยังไม่ยอม วิสัชนา กลับมา แถมยังมาให้การบ้านเสียอีก เสียงฉิ่ง มีผู้มาเฉลยให้หลายคนแล้ว ถือโอกาสอู้ไม่ทำการบ้านซะเลย แต่แหมม ! มันก็ยังแว่วในหู “เจ๊บ-จิง” อยู่ยังไง ชอบกล อิอิ อย่างนี้ คงต้องตีด้วยไม้ตะพด เสียให้เข็ดกระมัง อิอิ แล้วก็ชอบเล่นบท จอมยุทธหญิงน้ำแข็งเปล่า ดาบ-เดิบ ไม่พก แล้วเป็นไง ผู้เฒ่ายุทธภพ เลยยืมดาบแล้วคืนดาบ เสียหลายดาบ เจียว อิอิ บอกแล้วหว้า อย่าถือคติ “กระบี่อยู่ที่ใจ” เพราะถ้าถือเมื่อใด ใจก็ “เจ๊บจิง” อยู่นั่นเอง อิอิ เอ้า ! ไหน ๆ ก็ ไหน ๆ แถมพิเศษให้อีกดาบหนึ่งแล้วกัน อิอิ ดาบแข็งกลับอ่อนได้............ดาบเดียว เนื้อดาบคงรูปเพียว..............พรักพร้อม ปะดาบหลั่งเลือดเยียว-.........ยาดาบ คงสาบกลิ่นคาวย้อม..............ดาบย้อมเลือดคาวฯ ปล.ไม้ตะพด ของแท้ ต้องมีลาย เพื่อเป็นลูกผู้ชายไม้ตะพด แหะ แหะ แบบว่าชายหนุ่มอายุ ๑๗ จำเขามาบอกต่อ ขอรับ อิอิ ๐น้ำหวานน่ารัก (๓๐) เห็นชื่อใหม่ ๆ ข้าพเจ้าก็ดีใจมากมายทุกครั้งครา ขอรับ ยินดีต้อนรับสู่อาศรมฯ ด้วยมิตรภาพ ขอรับ หวังใจเหลือเกินว่า จะได้เห็นชิ้นงานงาม ๆ เหมือนที่เอามาฝากชิ้นนี้ อย่างต่อเนื่องนะ ขอรับ ๐คุณราม (๓๑) สวัสดี ขอรับ คุณราม โอ......ข้าพเจ้าได้อ่าน อัศจรรย์ ใน “เอ๋งติ๋งห้าว” หัวร่อแล้วหัวร่ออีก นี่แหละ ขอรับ เสน่ห์ของจินตนาการ ที่ยั่วล้ออย่างครึกครื้นจริงเจียว จะอ่านแบบตามธรรมดา หรือจะอ่านแบบวิลิศมาหรา ก็ได้อรรถรสเสียเหลือเกิน แหะ แหะ แบบว่า คุ้มจริงเจียว ขอรับ ปล. ยังรอโคลงอัศจรรย์ชิ้นงาม ของ คุณราม ที่จะนำมาฝาก อยู่นะ ขอรับ แหะ แหะ ๐คุณรมย์ บุริน (๓๒ ,๖๒,๖๔) อ่า.......ข้าพเจ้าจำได้คร่าว ๆ กระทู้อาศรมฯ ก่อนหน้านั้น น่าจะใช้ชื่อ “พักยกอัศจรรย์” กระมัง แหะ แหะ แบบว่า ข้าพเจ้าออกจะเขิลลลลอายยยย ยังไงไม่รู้ชอบกล ขอรับ ที่อัศจรรย์ทีไร บังเอิญ ข้าพเจ้า มารับเวร เฝ้าอาศรมฯ ทุกที เอ่อ......บังเอิญ นะ ขอรับ แหะ แหะ แบบว่า ลมมันเย็นลลลลลล นะ ขอรับ ปล. ข้าพเจ้าเห็นด้วยกับ น้องเหล็กฯ ในข้อที่ว่า “นั่งเทียน” ของคุณรมย์ เห็นภาพ “เทียน” และ “น้ำเทียน” อย่างงดงามจริงเจียว ขอรับ โอ......น้ำ..(ตา).....เทียน..... ๐คุณคนอุดร (๓๓ ,๔๘) สวัสดี ขอรับ คุณคนอุดร แหะ แหะ อ่านเสภาขุนช้างขุนแผน ที่นำมาฝากแล้ว หัวใจก็หวั่นไหวเหลือเกิน พูดถึงเสภาฯเรื่องนี้ เมื่อใด ใจข้าพเจ้าก็จะนึกไปถึง พ่อพลาย ยกกำลังสอง ทุกที ขอรับ สมพาสพิม ดั่งริม แม่น้ำตื้น กะทอกคลื่น เป็นละลอก กระฉอกฉาว ปะสายทอง ดั่งต้อง พายุว่าว ยังไม่ทัน ออกปากอ่าว ก็จมลงฯ จำได้ประมาณนี้ ขอรับ แหะ แหะ แบบว่า ขึ้นเรือนเข้าหานางพิม แล้วก็ต่อด้วยนางสายทอง ๒ นางที่แตกต่าง ทำให้มีผลแตกต่าง นึกทีไร ก็ให้หวาดไหว เสียทุกที ขอรับ แหะ แหะ จากคุณ : นายทิวา - [ 29 ก.ค. 47 18:49:22 ]

ความคิดเห็นที่ 68 ๐พี่เล็ก (๓๔) อิอิ ขอรับ พี่เล็ก “ควันหลง” ส่วนกระป๋ม “หลงควัน” แหะ แหะ แบบหว้า หลงไปหลงมา หาทางออกจาก “ควัน” บ่เจอ ก็เลยต้อง “สุมควัน” ขอรับ อิอิ สุมควันให้ลอยล่องจับกลุ่มเมฆ แล้วจะมีปรากฏการณ์โยกเยกอัศจรรย์ ลั่นฟ้า-ลั่นฝน ขอรับ อิอิ ปล.ถ้านายนรินทร์ อยู่ยุคสมัยนี้ อาจบ่ได้ฝากโฉมกับใครเลยก็ได้ ขอรับ แหะ แหะ ฝากไว้กับใจแม่ ก็ไม่รู้แม่จะเอาไปทิ้งหรือเปล่า น่ะ ขอรับ อิอิ ๐ซอมพอแดง (๓๕,๔๓) ภาพ ๓ มิติ เลย ฤๅขอรับ โอ.... ๓ มิติ จริง ๆ ขอรับ แล้วอันนี้ “เหมือนคณะสำรวจกำลังจะเข้าสู่เนินพระจันทร์...” โอ......สำรวจยกคณะเลยฤๅ ขอรับ อิอิ อึ๋ยยยยยยย ปล.หนุ่มหน้าใสที่อยากบีบแก้ม ป่านฉะนี้ ยังอยู่ดีฤๅเปล่า ขอรับ แหะ แหะ บ่รู้ว่า แก้มหนุ่มป่านนี้ จะเป็นฉันใดแล้วนะ ขอรับ อิอิ ๐รวยระรินกลิ่นชา (๓๖) สวัสดี ขอรับ โอ.......อยากบอกว่า ดีใจที่แวะมาพูดคุย ขอรับ เพียงแวะเข้ามาชม ก็แอบนิยมอยู่ในใจ (ขอยืมหน่อยเน้อ ดอกหญ้าแสนงาม แหะ แหะ) ยังนึกถึงบรรยากาศสนุกสนาน ขอรับ ว่าง ๆ คงได้เฮฮาด้วยมิตรภาพเฉกเดิม นะ ขอรับ ๐จอมยุทธฯ (๓๗,๔๐,๕๙) “ชอบเป็นการส่วนตัวจริงๆ สำหรับเรื่องบทอัศจรรย์นี่” แหะ แหะ ขอรับ ข้าพเจ้าว่า ถึงบ่บอกชัดเจน ใคร ๆ ก็คงเห็นด้วยอย่างไม่มีข้อโต้แย้ง ขอรับ อิอิ อ่า......แต่ก็คัดมาให้ชมอีกนะ ขอรับ อิอิ ปล.นิทานกาลครั้งหนึ่งนี่ พ้มหว้า คุ้น ๆ นะ ขอรับ แหะ แหะ แบบว่า สี่เท้ายังรู้พลาด ปราชญ์ยังรู้พลั้ง ประสากระไรกับนายทิวา อืมมม.....หว้าแต่หว้า ข้าพเจ้าชักสงสัย ไฉนนายทิวาถึงพลั้งแลพลาดบ่อยขนาดนั้น (ฮา.......) ๐นิรนาม (๓๙,๖๖) เอาเข้าไป นิทานกาลครั้งหนึ่ง ยิ่งคลับคล้ายเรื่องจริงชัดขึ้นไปอีก แหะ แหะ ชักสงสัยตะหงิด ๆ เสียแล้ว ว่า ราตรีนี้ จะมีอิหยังหว่า เอ่อ.....พ้มม่ายพรือ ขอรับ อิอิ ปล.ถึงนิรนาม ผช.ปู เข้ามาแล้ว อย่ามามือเปล่า มีเพื่อนใหม่เริ่มรำสวย ผช.ปู โปรดเข้ามาร่วมรำ พร้อมจับมือรำไปด้วยกัน โดยพลัน ขอรับ ๐น้องเหล็กฯ(๔๑) เห็นด้วยกับน้องเหล็กฯ เรื่องความงามของ “เทียน” และ “น้ำตาเทียน” ขอรับ อิอิ แล้วก็รออ่านของน้องเหล็กฯ อยู่อีกหลายเวอร์ชั่น ด้วย ขอรับ ๐คนเดินดินกินข้าวแกง(๔๔) สวัสดี ขอรับ เหมือนเคย ขอรับ อยากบอกว่า ยินดีมากมาย ที่แวะมาพูดคุยแลร่วมขีดเขียนเรียงถ้อย ขอรับ สวนอักษรมีดอกผลแตกต่าง ทว่า ! ก็งดงามอยู่ในสวนอักษร เสมอ ที่เขียนมา ข้าพเจ้าเห็นว่า เป็นการเริ่มต้น ณ สวยอักษร ที่งดงาม ขอรับ ที่เหลือ ก็คือการเกลากิ่งแต่งใบ เพื่อจัดรูปให้งดงามแลแข็งแรงงอกเงย ขอรับ น้องศาลาฯ โซดาซ่า เอาผังโคลงมาปะไว้ให้ วางเทียบผังโคลง แล้วปรับเรื่อง เอก-โท และสัมผัส อีกนิด ก็ใช้ได้ เลย ขอรับ แหะ แหะ จะฝาก ศาลาฯ แล นิรนาม ผช.ปู ให้ช่วยดูให้อีกครา ขอรับ ๐ p_jung (๔๕) แหะ แหะ ขอรับ สวัสดี อีกรอบ ขอรับ จะรอมาอ่าน แลมาร่วมเขียนพูดคุย อีกนะ ขอรับ ๐ตาหมีฯ mz (๔๖,๕๘,๖๓) โอ........วงดนตรีไทย โอ.........ดาบ โอ...............ครัวไทย ข้าพเจ้าชักสงสัย ขอรับ อิอิ ประตูครัวมีทั้งประตูหน้า แล ประตูหลัง ไฉน ถึงชอบเข้าประตูหลัง นะ ขอรับ อืมมมม.....ครือหว้า ประตูครัวนี่ ไม้ป่าไหน ฤๅ ขอรับ อิอิ จ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก อิอิ จากคุณ : นายทิวา - [ 29 ก.ค. 47 19:54:58 ]

ความคิดเห็นที่ 69 ทักทายต่อ (แบบว่าเลขสวย อิอิ (๖๙) ๐กีวี กรวี (๔๙) โอ..........เยี่ยม ขอรับ โคลงดี แลคำดี ขออนุญาต ก๊อปมาอีกที ขอรับ “การชนะศัตรูที่ว่ายากแล้ว  ยังไม่เท่าเราชนะใจตัวเอง” ข้าพเจ้าเห็นพ้องหมดใจ ขอรับ ๐ คุณ KAVINT(๕๑) สวัสดี ขอรับ ยินดีต้อนรับ ขอรับ ขออนุญาตชื่นชม ขอรับ โคลงชุดนี้ งดงามจริงเจียว ขอรับ โอ.......งดงามจริงเจียว หวังใจเหมือนเช่นเคย ขอรับ ว่า จะได้เห็นชิ้นงานงาม ๆ อีกหลาย ๆ ชิ้น ที่จะนำมาฝากอีก นะ ขอรับ ขอบคุณมากมาย ขอรับ ๐คุณ piangdin (๕๒) สวัสดี ขอรับ ยินดี ยินดี และยินดี ขอรับ ที่เข้ามาพูดคุย และนำอีกเวที มาแนะนำที่นี่ ขอรับ ขออนุญาตย้ำอีกครา เพื่อเชิญชวน เพื่อนพ้องน้องพี่ ไปเยี่ยมชม นะ ขอรับ http://www.sthinsan.netfirms.com/tfn/nfphpbb/viewforum.php?f=8 ขอบคุณมากมาย ขอรับ ๐คุณ เวรกรรม (welcome) (๕๓) โอ.....มีเพื่อนใหม่ ๆ ชื่อใหม่ ๆ เข้ามามากมาย น่ายินดีจริง ๆ ขอรับ เพื่อนใหม่ แต่ฝีมือไม่ใหม่ นับว่า น่ายินดีจริง ๆ ขอรับ หวังใจว่า จะมีงานมาฝากอยู่บ่อย ๆ และมาร่วมพูดคุยกันบ่อย ๆ นะ ขอรับ ๐คุณ วาวา (๕๔) สวัสดี ขอรับ คุณวาวา แหะ แหะ มาครานี้ มาเพียงบทเดียว ยังติดใจงานชุด หลาย ๆ ชิ้นของคุณวาวา คงจะมีมาให้ได้ชื่นชมอีกอย่างต่อเนื่อง ขอรับ สวัสดี ขอรับ ๐คุณช้องนาง (๕๕) นี่ก็สุดยอดฝีมือ ถ้าเปรียบระนาด ก็ต้องเรียกว่า “ทางดุ” ดีใจ ขอรับ ที่มีงานดุ ๆ มาฝาก อีก ขอรับ แหะ แหะ จะรองานชิ้นใหม่ ด้วยใจระทึก ขอรับ แหะ แหะ ๐คุณกาสะลองบานแล้ว(๕๗) สวัสดี ขอรับ แหะ แหะ แบบว่า กระทู้นี้ เป็นทูอินวัน ขอรับ เหมือนอย่างที่ คุณรามฯ และ MZ ว่าไว้ ผู้ใหญ่อ่านเอาอัศจรรย์ใจได้ ส่วนเด็กก็อ่านเอาสนุกสนานแกมสงสัยได้ แหะ แหะ ขอรับ ข้าพเจ้าก็อ่านเอาสนุกสนานแกมสงสัย ขอรับ ยินดีที่เข้ามาร่วมพูดคุย ขอรับ แล้วเข้ามาอีกนะ ขอรับ ๐เฮียคัมภีร์ฯ (คัมภีร์โบราณ ๖๕) สวัสดี ขอรับ แหะ แหะ ข้าพเจ้าไม่แน่ใจ เฮียคัมภีร์ฯ = ทั่นคัมภีร์โบราณ หรือเปล่า ขอรับ แหะ แหะ อ่านสำนวน ดูใกล้เคียงเสียเหลือเกิน โดยเฉพาะการใช้คำแลความ ถ้าใช่ทั่นคัมภีร์โบราณ ก็ยินดีมากมาย ขอรับ เพราะห่างหายไปเสียนานโขทีเดียว แต่ถ้าไม่ใช่ก็ขออภัย พร้อมกับขออนุญาตชื่นชมยอดฝีมืออีกท่านหนึ่ง ที่เข้ามาเยือนอาศรมฯ ขอรับ แหะ แหะ ขอรับ แหะ แหะ ขอรับ ทักทายสวัสดีทุก ๆ ท่าน ที่เข้ามาร่วม “อัด-สะ-จอ-รอ-หัน-กา-รัน-ยอ” อย่างครึกครื้น ดีใจ ดีใจ และดีใจ ขอรับ พูดคุย แลกเปลี่ยน ขีดเขียน ด้วยมิตรจิตมิตรใจ สวนอักษร ก็งดงามเหลือเกิน ขอรับ แหะ แหะ ทักทายเพียงนี้ก่อน แบบว่า ตอนนี้ “ดัชนีปาฏิหาริย์” แทบจะชี้บ่ออกแล้ว ขอรับ อิอิ (ขออนุญาตยืมคุณราม มาใช้จั๊กน้อย อิอิ) วันนี้มาทักทายสวัสดี บ่มี “อเมซิ่ง ครัวไทย อัศจรรย์”มาฝาก คงบ่ว่ากันเน้อ ขอรับ แหะ แหะ ขอรับ ไปล่ะ สุรา ดาริกา ไม้ตะพด รออยู่อย่าง “อัศจรรย์” ขอรับ อิอิ จากคุณ : นายทิวา - [ 29 ก.ค. 47 19:55:59 ]

ความคิดเห็นที่ 70 ๏ อะ...โหครัวท่านท้าว       ขรัวทิวา เม...เหม่อวลกลิ่นสุรา          รสคุ้น ซิ่ง...ไวเพราะดองยา            ม้ากระทืบ  โรงพ่อ ครัว...อัศจรรย์มิตรลุ้น         ครบทั้งเทศไทย ๚ะ ว่าแล้วก็ว่าเลย  คัดเสภาขุนช้างขุนแผน  สำนวนครูแจ้งมาให้อ่านกันเป็นการเฉพาะกิจ...อัศจรรย์ บอกกันเสียแต่เนิ่น ๆ ว่าไม่ต้องไปหาในฉบับคุรุสภาเสียให้ยาก  ไม่มีพิมพ์ในสำนวนราชการเจ้าค่ะ ครานั้นบัวคลี่ศรีสมร เห็นปลอบวอนค้อนติงไม่นิ่งได้ ทำสะบัดเบือนหน้าแล้วว่าไป อาไรนี่มาเฝ้าขืนแต่เซ้าซี้ ก็รู้ว่าคุณพ่อยอยกให้ จะไปไหนพ้นมือหรือขาพี่ จงงดน้องไว้สักสองสามราตรี ประเวณีอย่างไรฉันไม่เคย เจ้าพลายแก้วฟังนางพลางว่าวอน จะผัดผ่อนไปไยเล่าเจ้าพี่เอ๋ย แก้วตาอย่าปรารมภ์การชมเชย ถึงไม่เคยก็จะรู้ในครู่เดียว ว่าพลางทางเป่าเทพรัญจวน ให้ปั่นป่วนซาบซ่านในทรวงเสียว จูบแก้มแนมนมเข้ากลมเกลียว อย่าบิดเบี้ยวไปเลยให้บอบระบมกาย เจ้าบัวคลี่ต้องอาคมลมละลวย อ่อนระทวยด้วยคาถาประหม่าหาย แต่ร้อนรักหนักจิตให้คิดอาย ชม้อยชม้ายเมินหน้าไม่พาที เจ้าพลายแก้วกอดน้องสะร้องสะพัก นางก็ผลักข่วนหยิกแล้วพลิกหนี เจ้าพลายต้องนางป้องพอเป็นที สองฤดีเดือดดิ้นอยู่แดดาล เกิดพยับพยุห์พัดอัศจรรย์ สลาตันเป็นระลอกกระฉอกฉาน ทะเลลึกดังจะล่มด้วยลมกาฬ กระทบดานกระแทกดังกำลังแรง สำเภาจีนเจียนจมด้วยลมซัด สลุบลัดเลียบบังเข้าฝั่งแฝง ไหหลำแล่นตัดแหลมแคมตะแคง ตลบตะแลงเลาะเลียบมาตามเลา ถึงปากน้ำแล่นส่งเข้าตรงร่อง ให้ขัดข้องแข็งขืนไม่ใคร่เข้า ด้วยร่องน้อยน้ำอับคับสำเภา ขึ้นติดตั้งหลังเต่าอยู่โตงเตง พอกำลังลมจัดพัดกระโชก กระแทกโคกกระท้อนโขดเรือโดดเหยง เข้าครึ่งลำหายแคลงไม่โคลงเคลง จุ้นจู๊เกรงเรือหักค่อนยักย้าย ด้วยคลองน้อยเรือถนัดจึงขัดขึง เข้าติดตึงครึ่งลำระส่ำระสาย พอชักใบขึ้นกบรอกลมตอกท้าย ก็มิดหายเข้าทั้งลำพอน้ำมา พอฝนลงลมถอยเรือลอยลำ ก็ตามน้ำแล่นล่องออกจากท่า ทั้งสองเสร็จสมชมชื่นดังจินดา ก็แนบหน้าผาสุกมาทุกวัน สมัยเรียนเคยสงสัยเสียนักหนา  ว่าทำไมถึงเป็นสำนวนต้องห้าม  คัดมาให้อ่านกันและพิจารณากันเองเน้อ   แก้ไขเมื่อ 30 ก.ค. 47 12:25:14 จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 29 ก.ค. 47 20:59:10 ]

ความคิดเห็นที่ 71 อัด  แน่นคับอกโอ้              อึดอัด สะ  หว่างยังฟึดฟัด            ขัดข้อง จอ  หนังช่างบ่ชัด                ดังรูป  นวลแฮ รอ  ก่อนขอพี่จ้อง               จูบเนื้อนางสงวน ฯ หัน  มายังทำหน้า              เฉเก กา  ฟักใข่โลเล                   เนื่องเจ้า รัน  ทดอดฮาเฮ                  โอบกอด ยอ  ยกพูดรบเร้า                แต่น้องเมินเฉย ฯ จากคุณ : ขอร่วมอัศจรรย์ด้วยคนครับ - [ 29 ก.ค. 47 23:21:10 A:203.156.20.148 X: ]

ความคิดเห็นที่ 72 หมูรมย์  62... ...มาเรียกศิษย์พ่ง  ศิษย์พี่ได้ไง  เขิลลลลซะ...  เราเพื่อนร่วมสถาบันกันอ่ะ  อิอิอิ   อยากได้ไหมนี่ต้อง...........เลี้ยงไหม  นะจ๊ะ หาไช่ไปเลี้ยงอะไร............ทั่วถ้วน เลี้ยงโดยเป่าโพยภัย..........ไงอ่ะ  พ่อคุณ แล้วจักเติบโตล้วน..............ออกเส้นสวยสวย อยากได้อะไรก้อต้องเลี้ยงสิ่งนั่นดิตะเอง.. จากคุณ : กรวี - [ 29 ก.ค. 47 23:43:49 ]

ความคิดเห็นที่ 73 สวัสดีครับ     นายทิวาและชาวอาศรมฯ เพิ่งกลับจากกาญจนบุรี ไปนอนอยู่ตามรีสอร์ท แวบมากรุงเทพฯได้เพราะอยู่ใกล้   ต้นเดือนที่ผ่านมา   อยู่แถว ๆ ชุมพร พัทลุง ไปจนถึงสงขลา ไกลจนมาเยี่ยม อาศรมชาวโคลงไม่ได้  ยังมีภาคเหนือและอีสาน คงใช้เวลาอีกพักใหญ่..... เดือนสองเดือนนี้คงจะเงียบ ๆ ไปอีก เขียนโคลงบทอัศจรรย์แล้วเบามือไม่ค่อยหยุด  (แหะแหะ...อารมณ์ดิบ...) ขอเขียนถึงพี่และเพื่อนที่พอคุ้นเคยล้อเล่นได้  แทนคำทักทาย  มีโคลงที่ เขียนยามเร่ร่อนไว้เหมือนกัน ยังไม่เวลาขัดเกลา  จึงเก็บไว้ก่อน ชาวโคลงรุ่นใหม่ฝีมือดีมากมาย  คงใกล้เวลาที่ผมจะเป็นผู้ติดตามอ่าน อยู่เงียบ ๆ ได้แล้ว “แฉเพื่อนเฉือนพี่” ไม่เข้าบรรยากาศตอนนี้  ขออนุญาตนายทิวาด้วย จากคุณ : คัมภีร์โบราณ - [ 30 ก.ค. 47 00:08:50 ]

ความคิดเห็นที่ 73 "อดข้าวดอกนะเจ้าชีวิตวาย ไม่ตายดอกเพราะอดเสน่หา นางก้มอยู่กับตักซบพักตรา เฝ้าวอนว่าไหว้พลางพ่อวางพิม" หากแม่ก้มอยู่กับตักซบพักตรา กลัวแต่ว่าพ่อพลายออกลายเถื่อน พ่อจะวางพิมลงตรงกลางเรือน จะป้อนเปื้อนบทสวาทเจียนขาดใจ อดข้าวเกือบร้อยทิวาถึงอาสัญ ที่ป่วนปั่นเสน่หาอย่าผลักไส พอเกิดก่อฝนกระหน่ำฟ้าร่ำไร เมตตาใดหรือจะเท่าเรารักกัน อย่ากลัวเลยว่าแค่เชยแล้วเลยห่าง ทุกเถื่อนทางต่อไปให้สุขสันต์ อันเพลงปี่พระอภัยให้ผูกพัน เป็นนิรันดร์เอื้อนอ้อนสะท้อนทรวง อัศจรรย์กลางเรือนสะเทือนฟ้า พลีบูชาเทพแห่งรักตำหนักสรวง สอยเดือนดาวมาชื่นฉ่ำน้ำผึ้งรวง ใจสองดวงกายสองกายไม่คลายคลา มิอาจวัดว่ารักจักเพียงไหน เกิดกลางใจศรรักปักเสน่หา ศรอีกดอกปักสมานแก่นกานดา เป็นรอยตราให้จำจดรสที่เคย มิใช่เขียนเพื่อประจานมารศรี เพียงแต่มีสวาทหวามเจ้างามเอ๋ย ฟังเพลงพิมกับพี่พลายร่ายชมเชย พี่ก็เลยเขียนถึงเจ้าคราวเปล่าเดียว เพื่อได้รู้ถึงใจในยามนี้ ให้คนดีรีบคืนกลับทับแสนเปลี่ยว อันเพลงปี่หวนไห้โหย...โรยร้างเกลียว เดือนรูปเคียวเยาะศรรักที่หักงอ ขอบคุณนายทิวาที่ต้อนรับด้วยไมตรีจิต ฝากกลอนมาเล่นในอาศรมนี้ด้วยไมตรีจิตเช่นกัน จากคุณ : น้ำหวานน่ารัก - [ 30 ก.ค. 47 00:08:51 A:202.5.86.40 X: ]

ความคิดเห็นที่ 74                      ๏  ๏ แฉเพื่อนเฉือนพี่ ๏ ๏ ๑ ๏  บรรพตขาดเถื่อนถ้ำ          ลำธาร อาทิตย์อับแสงฉาน               โฉ่ฟ้า สตรีเสื่อมสิ้นมาร-                 ยาแห่ง  หญิงเอย “พี่เล็ก” เสื่อมเพศล้า             หดไร้สุนทรี  ๚ ๒ ๏  “ศาลา” สาหัสใกล้            กรมกรอม งมง่วนมุงานงอม                   หง่อมแง้ว เฝ้ายามอยู่โยงยอม               ทนอยู่    รู้นา     แสนเก่งสวยแก่นแก้ว            (แค่แกล้งชมเอย) ๚ ๓ ๏  ฟ้าส่ง “หมีเซอะ” สร้าง       โคลงสาร ลึกลับนับถือนาน                   เนิ่นนู้น เชิงคำเฉียบคมปาน                มีดปาด  เนยแล     (ล้อเล่นนน..) หยิกหยอกเยี่ยมยุทธ์พู้น          เพียบเพี้ยนพิสดาร ๚ ๔ ๏  ใครฤๅยกจอกเย้ย              เยาะจันทร์ ตากหยดน้ำค้างหยัน               โลกย้อม สุรารสเลิศปัน                        ปรนเพื่อน   ขอจิบหมื่นจอกน้อม                มอบให้  “นายทิวา”   ๚ ๕ ๏  คนไหนใครหนึ่งนี้                “นิรนาม” ช่างคิดช่างไขความ                   ช่างค้น เพียงเพชรรัศมีงาม                    น้ำเอก     ส่องผกายเพริดพ้น                    หนึ่งผู้ครูโคลง  ๚ ๖ ๏  ซุกดาบอาบเลือดไว้               ไยเวย พ่อมดหมอโคลงเอย                   อย่าอู้ “โมโน” รีบเถิดเผย                     เพลงโหด กุมดาบด้ามเก่าสู้                        เศิกกล้าอาศรมฯ ๚   ๗ ๏  โคลงเพื่อนเคยหลากล้ำ           คำลึก “หอมโลก,ห่มรู้สึก”                     แสบไข้ “อาพี” หนุ่มตกผลึก                    ผันแผก วิพากย์โคลงเพื่อนได้                  เด่นล้ำชำนาญ   ๚         ๘ ๏  เที่ยงวันจันทร์ส่องเวิ้ง              วาวหาว ตกดึกอาทิตย์ฉาว                       โฉ่ฟ้า “วฤก” ร่ายคำราว                        หยุดโลก   โคลงแล่นแผ่นภพหล้า                 แหล่งล้วนอภิรมย์  ๚ ๙ ๏  เมรัยหมื่นรสย้อม                     “จอมยุทธ” มิอาจจักเสื่อมทรุด                        โศกไข้ นารีนุ่มนวลดุจ                              ไม้ดอก ไยข่มคมดาบให้                           หักเหี้ยนโหดหาย ๚ ............................ ..29 กรกฎ 47 ..................................... จากคุณ : คัมภีร์โบราณ - [ 30 ก.ค. 47 00:16:15 ]

ความคิดเห็นที่ 75 *-*--ทิวาเวียนเปลี่ยนพ้น...........ราตรี*-*-- ดวงดาวด่าวฤดี.........................บ่ร้าง  จันทร์ฉาย สุกสกาวพราวรัศมี....................แผ่ซ่าน เดือนเต็มฤาห่อนสร้าง................สุขล้ำ อัศจรรย์*-*- แวะมาทักทายค่ะ ด้วยเป็นเพียงมือกวีเพ่งหัดแต่งโคลงค่ะ ผิดพลาดประการใดขออภัยด้วยนะค่ะ จากคุณ : malijauna - [ 30 ก.ค. 47 00:36:52 A:203.156.49.206 X: ]

ความคิดเห็นที่ 76 *-*-อรุณ รุ่ง ณ รุ่งเช้า................มาเยือน*-*- แสงแดดสิบิดเบือน....................หม่นฟ้า แสงดาวจากเสมือน....................จากรัก ราแรม หทัยบ่อาจคว้า...........................คู่เจ้ามาครอง จากคุณ : malijauna - [ 30 ก.ค. 47 00:42:58 A:203.156.49.206 X: ]

ความคิดเห็นที่ 77 *-*-เพียงใบเสพบ่สิ้น..........กำสรวล*-*- เสพสิ่งสิ่งเย้ายวล................สร่างสร้าง เสพเจ้าเสพสุดนวล..............บ่ซา จางจาย นงคราญฤาสิร้าง.................ห่างห้วง หฤหรรษ์*--**-* จากคุณ : malijauna - [ 30 ก.ค. 47 00:54:55 A:203.156.49.206 X: ]

ความคิดเห็นที่ 78 คมหอกคมดาบทั้ง...............คมทวน โปรดล่ามโดยโซ่ตรวน..........สะกดไว้ การเมืองเรื่องผันผวน.........เจียมหน่อย นะพ่อ อย่าโผล่มาสาวไส้................ส่งให้กากิน มั่วๆไปตามเรื่องสำหรับจอมยุทธฯในยามนี้ พอดีมีคำถามหลังไมค์ถามมาว่า บทกวีชุด เมา...? ของ ขรรค์ชัย บุนปาน คัดมาจากไหน ก็ขอตอบไว้ตรงนี้ แล้วกันว่าบทโคลงชุดนี้ จอมยุทธฯ คัดมาจาก หนังสือศิลปวัฒนธรรม ปีที่ ๑๔ ฉบับที่ ๑  : พฤศจิกายน ๒๕๓๕ แก้ไขเมื่อ 30 ก.ค. 47 01:21:37 จากคุณ : จอมยุทธเมรัย - [ 30 ก.ค. 47 01:08:57 ]

ความคิดเห็นที่ 79 เมื่อตอนค่ำของคืน ๒๙ ที่ผ่านมา  ตั้งใจว่าจะวางโคลงให้ "เฮียคัมภีร์ฯ" เสียหน่อย  ติดว่าต้องรีบไป กลับเข้ามาอีกที  เจอจัง ๆ เข้าไปทั้งชุด  งานนี้  "แฉเพื่อนเฉือนพี่" เล่นเอาสะดุ้งกันยกวง  เอิ้ก ๆ คิดถึงจังค่ะ  เห็นกลับมาวางโคลงได้บ้างก็ชื่นใจแล้ว  อย่าอ่านอย่างเดียวแล้วหายไปเลยนะคะ ... ๏ คัมภีร์คำพี่คล้าย        เคลือบแคลง โคลงฝาดแซมฝันแฝง      ฝากพร้อม ดาบคมชักออกแดง          เลือดเดือด จึงนุชจึ่งใจน้อม                นับให้เรียมเสมอ ๚ะ ๏ พลาดเผลอจึงเกลื่อนแกล้ง     ชมกัน หมายหยอกใช่หยามหยัน           ย่อมรู้ อยู่โยงอย่าเพิ่งขัน                        หมั่นเยี่ยม  นาพ่อ แสนแสบแสนศึกสู้                         แค่นี้กลัวไฉน ๚ะ  ราตรีสวัสดิ์ค่ะ แก้ไขเมื่อ 30 ก.ค. 47 01:34:38 จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 30 ก.ค. 47 01:24:36 ]

ความคิดเห็นที่ 80 ก็ สวิงสวาย ตามฃะตา ..นะครับ อัศจรรย์พรรณา ตามรสกลมกล่อม ... เนตรแทบทะลักกระอักโอ้ ........ อับทรวง นิลุบลบนสรวง ....................... หล่นคล้อง ระบัดแกว่งแรงหวง .................. กระพือโบก พลอยแมะแปะยอดช้อง ........... ชาดแต้มขับไสว     . ... จากคุณ : วลี.. - [ 30 ก.ค. 47 02:02:04 ]

ความคิดเห็นที่ 81 อ่า .. เอ่อ .. เอ๊า .. เอาก็เอา ยังมีโอกาสอีกหนึ่งวัน ก่อนที่จะถึงวันพระใหญ่ ..กิ..กิ.. วันนี้ จังงังขอกุมดาบจับศึกสักตั้ง .. ท่านหมีแบบว่า ขอสักฉัวะ เถอะ ท่าน ..ก๊ากๆ . ดาบพี่ชายทู่ตลอดคอดตลก เหมือนมีดพกเล่มนี้ที่ใฝ่หา คมดาบขาวยั่วยวนป่วนนัยน์ตา คือมีดพร้าทู่ปลายที่หมายปอง คราวพี่ผ่าทุเรียนถากเตียนหนาม สับมะพร้าวจนด้ามแตกเป็นสอง คราวนั้นมีน้องน้อยคอยประคอง ติดกาวช้างฟังพี่ร้องแทบวางวาย อยากจะพกพกได้น้องไม่ว่า ขอแต่อย่าเที่ยวแข่งไปแกว่งส่าย แล้วมาโอดโอยอ้าหน้าไม่อาย ว่าจะเข็ดจนตายไม่อยากฟัง เอาไปหั่นกัญชามาหรือเปล่า ถึงได้เมาไม่รู้ว่าหน้าหรือหลัง ไม่รู้เหนือรู้ใต้จนได้พลั้ง เที่ยวเสียบถังเสียบกะทะซะจนเยิน แกว่งไม่ออกนอนแห้วแล้วคราวนี้ พ่อคนดีดาบทู่ดูท่าเขิน ด้ามก็หลุดปลายก็ลอกถลอกเกิน ปอกแอ๊บเปิ้ลยังไม่เข้าน่าเศร้าจริง จากคุณ : จังงัง - [ 30 ก.ค. 47 08:10:53 ]

ความคิดเห็นที่ 82 อัด....โคลงลงกระทู้.........อาศรม สะ....กดคำขำคม............แต่งโต้ จอ....สิบเจ็ดนิ้วงม...........เด็กโข่ง รอ....เก็บเกี่ยวเรื่องโม้......อยากเม้าส์เขาเหวย หัน...รีหันขวางข้อง..........จิตนาน กา...ลักมุขไปทาน...........หมดแล้ว รัน...ไฟล์แบดคอมมาร.....หมื่นเฒ่า  นี้นา จวน.อยู่จวนไปแคล้ว........ค่อนเคว้งเคลงโคลง มาเที่ยวจ้า...... จากคุณ : จอมมาร ณ หมู่บ้านหมื่นอักษร - [ 30 ก.ค. 47 09:17:11 ]

ความคิดเห็นที่ 83 สวัสดีครับ เห็นบทแบบนี้แต่ปางเพรงมีกลอนด้วย เลยลองแต่งเล่นดู แต่ว่า... เอากลอนมาวาง คงไม่ว่ากันนะครับท่านเจ้าบ้าน ^__^ ...กทรรปกิจ... ๑ จุมพิตกรช้อนกโบรผอูนอ่อน ริมบัญชรพายโลมไล้เรือนผม จุมพิตกรรณเกศแก้มเล็มตาคม คลายกรกมโลมไต่ไล้เรือนกาย ๒ โอฐแผ่วผัสส์โอฐอรอย่างอ่อนโยน กรล้ำพัสตร์ผัสส์โผอนนวยตัวส่าย ไล้หลังเนียนเบี่ยงสู่บ่าทั้งขวาซ้าย แผ่วผัสส์ย้ายไล้เอวองค์อนงค์นันทน์ ๓ ค่อยค่อยคลี่พัสตร์พธูสู่บาทเจ้า ยลยอดเขาชมพูดูป่าสวรรค์ ก่อนเอื้อมโอฐกรรชิดสนิทบรรพต์ โอ้นวลขวัญหวิวหวามตามทำนอง ๔ สองกอดรัดกระหวัดกทรรปกิจ ต่างบันจอยร้อยสนิทชิดกายสอง ต่างอื้ออึงคนึงฝากรักตามปอง จวบน้ำทองสองบรรสานเป็นหนึ่งเอย + + + + + + + + + + รมย์ บุริน ๒๙ ก.ค. ๔๗ จากคุณ : รมย์ บุริน - [ 30 ก.ค. 47 09:55:10 A:128.82.215.23 X: ]

ความคิดเห็นที่ 84 สนุกครึกครื้นอีกครั้ง เมื่อเห็นเฮียคัมฯ มาร่วมวงอาศรมฯ พร้อมเพื่อนพ้อง ทั้งใหม่และเก่าอีกมากมาย ช่างน่าเมามายกระไรเช่นนี้ ฮ่า ฮ่า สงสัยช่วงนี้ จอมยุทธฯ จะเขียนโคลงโหดๆบ่เป็นอย่างเฮียคัมฯ ว่าไว้จริงๆ เขียนมาทีไรจะได้มาประมาณนี้หละขอรับ กรุงเทพทวารัตน์ไร้                ปราชญ์เจียว ฤๅพ่อ คนเก่งขอคนเดียว                 เด่นด้ายย หน้าไหนอย่าวิพากษ์เชียว       โดนด่า เอ็งแค่เด็กท้ายห้อง                ห่อนรู้ทิพย์หอม แต่ไม่แน่นะต่อไปอาจจะเห็นจอมยุทธฯ เขียนแต่โคลงเศร้าเคล้าน้ำตาก็ได้ ฮิ ฮิ ปล. ลูกปูเดินเฉอย่างจอมยุทธฯ ชอบมั่วโคลงประมาณนี้ เพื่อนๆหรือใครๆที่หัดเขียน โคลงใหม่ๆ ไม่ควรเอาอย่าง แหะ แหะ แก้ไขเมื่อ 30 ก.ค. 47 11:40:58 แก้ไขเมื่อ 30 ก.ค. 47 11:38:39 จากคุณ : จอมยุทธเมรัย - [ 30 ก.ค. 47 11:37:11 ]

ความคิดเห็นที่ 85 สวัสดีครับคุณ-นายทิวาและเพื่อน ๆ ชาวอาศรม ก่อนเขียนต้องทำการบ้านเยอะเหมือนกัน ฮิ ๆ มุดเวบใต้ ดิน เนื่องจากลืม ๆ เลือน ๆ เรื่องราวอัศจรรย์ไปนานโข  จะ พอกล้อม ๆ แกล้ม ๆ ได้บ้างหรือเปล่าก็ไม่รู้ครับ  ๐พัวพันรรรรักร่วม            ใจรอน กรต่อกรกุมกร                  ก่ายกลุ้ม ภุชงค์กระหวัดชร               กลเช่น แลเร่าระริกรุ่ม                  ผูกร้อนโรมรึงฯ  ๐คลึงคลอนบรบุษย์เบื้อง  บานบง ผึ้งผ้ายผ่ายผายพง            ปีกพล่าน ผาณิตชิดแนบองค์            อิงเอิบ เริงกลั้วตลอดก้าน             กลัดสู้เกสรฯ  ๐ดอนรินดินชุ่มแช่ม         ชลธาร กล้าสักปักดิ่งดาน             เดาะแยก หนามไหน่ไต่ระพาน          วัชพืช รกโร่ละเมาะแมก-            ไม้ปลูกปางไหนฯ  ๐โซมสินธุ์เสโทท่วม        ถึงพรหม แรงรื่นอภิรมย์                 หลั่งหล้า เกษียรสมุทรระดม           ดรงค์สาด ทบท่าวฤทัยท่า                เทียบน้องนานฉนำ๚ะ๛ จากคุณ : ราม ลิขิต - [ 30 ก.ค. 47 12:19:16 ]

ความคิดเห็นที่ 86 อัด รูปลามกหน้า             หนึ่งหมาย สะ จิตประจานขาย           ข่าวย้ำ จอ แก้วนุชพลีกาย            เลี้ยงชีพ รอ ร่วมข่มขืนซ้ำ             สัตว์เหี้ยมหื่นหิว ๚ะ หัน รีหันรอบไร้               ที่ยืน กา เหยี่ยวคอยจิกกลืน          เกี่ยวไส้ รัน ทดนุชสุดฝืน              โลกถ่อย ยอ ยกผู้ล่าไว้                 เหยื่อทึ้งทับถม ๚ะ๛           แก้ไขเมื่อ 30 ก.ค. 47 15:09:00 จากคุณ : โมโน - [ 30 ก.ค. 47 15:00:21 ]

ความคิดเห็นที่ 87 ยี้ท้องถิ่น-อินเตอร์ มาเจอกัน แฟนแฟนกรี๊ดเมามันส์ ทุกวันเสาร์ บอกว่าให้เงินฟรี ช่วยแบ่งเบา แต่ที่เห็นในมือเขา เงินเราเอง.  ฮา *ไม่เขียนกลอนหลายเพลา  หาจังหวะไม่เจอ เมื่อวานเข้ามาอ่านพบ "นิรนาม" กำลังพาดพิง "ยี้"  เลย ร่วมวง ดีใจที่พบพี่คัมฯ หมีฯ  หวังว่าคงสบายดี. จากคุณ : อาร์พี - [ 30 ก.ค. 47 15:48:32 A:203.118.111.175 X: ]

ความคิดเห็นที่ 88 ความคิดเห็นที่ 65 .. หว๋าย หว๋าย ท่านคัมภีร์ .. ...นิยมชมชอบช้าง................ชูพันธุ์ พังเผือกพลายเกลือกกัน.........ปวดเกล้า สีดอยิ่งดีฉัน.........................บ่ชอบ ฉิ่งฉับขยับเข้า.......................ครึกครื้นคานทอง  ฯ อัศจรรย์งันงกจิ้งจกทัก เห็นบทรักเจ้าสีดอร้องอ้อเหรอ เที่ยวไล่กรอกกระบอกไผ่กระไรเธอ เป้าเบ้อเร่อกลับพลาด...อนาถใจ อันฉอฉิ่งตีดังช้างวิ่งหนี ก็ย่อมมีคนว่าดุจปราศรัย อันดนตรีมีคุณทุกอย่างไป .. (ขอยืมท่านภู่ฯ มาจิ๊ดนึง ..  ) เรื่องฉิ่งฉับรับได้ซุกไซ้ดี ..ฮี่ ๆ  เที่ยวเอางาไปเสยทั่ว  ออกแรงไปแทงหินจนบิ่นหมดอย่างนี้ .. เท่าไหร่ ก็ ม๊ะกลัว ช้าง .. 555 ปล . อย่าทำช้างเจ็บ .. แก้ไขเมื่อ 31 ก.ค. 47 02:26:09 จากคุณ : จังงัง - [ 30 ก.ค. 47 15:59:05 ]

ความคิดเห็นที่ 89 ขอเลิกผ้า เอ้ย ยกผ้า.. ยอมจังงังจ้าาาา..   ไม่ถนัดๆ.. แนวนี้แต่งแล้วอัศจรรย์ตัวเองพิลึก.. เอิ๊กก อาศรมช่วงนี้ครึกครื้นคึกคักอีกคราว  ต้องขอบคุณจอมยุทธิ์ฯที่จุดเชื้อ .. อิอิ ช่วงนี้ขาเก่าเริ่มโผล่ .. หมีดูแล้วยังต้องโอ้โหอยู่ในใจ .. ไม่รู้จะด้วยท็อปปิคโดนใจ หรือจะเพราะโคลงชุด .. "แฉเพื่อนเฉือน(พวงของหวง)พี่" .. ของเฮียคำภีร์ ( he's come here ) อันนี้มิรู้ได้ วันนี้ได้แต่แว้บๆมาอ่าน  เพราะต้องเตรียมการไปออกบู้ท พรุ่งนี้ไปก็คงไม่ได้เข้ามาหลายวัน อย่างไรอาจได้เจอกันในงานอายสี่ที เอ็กซ์โป นาครับ กึ๊ดเติงหลาย .. แฮ่ จากคุณ : mz - [ 30 ก.ค. 47 15:59:51 A:203.170.208.62 X: ]

ความคิดเห็นที่ 90 คน    ดีขอเด่นข้า           คนเดียว ดี     อื่นอย่าเด่นเดี๋ยว      เหยียบดิ้น มี      งานมิทำเทียว        จับผิด เสื่อม ศักดิ์เขาเอือมสิ้น    สุดข้องกังขา ๚ จากคุณ : โมโน - [ 30 ก.ค. 47 18:06:07 ]

ความคิดเห็นที่ 91 ใบบัวบอกใหญ่กว้าง..............................เพียงใบ ลึกตื้นเยี่ยงอย่างไร...............................ใคร่รู้ แฮะๆ ....แต่งได้เท่านี้เองครับ  แบบว่าสมองมันตื้อ   ขออนุญาต(แกล้ง)วางกระดานโคลงพร้อมชอล์คขาวไว้กลางห้อง  แล้วออกไปเดินข้างนอกนะครับ   แฮะๆ  แบบว่าเผื่อมีมือดีย่องมาต่อให้เสร็จ  เหมือน........ไง จากคุณ : คนอุดรฯ - [ 30 ก.ค. 47 19:36:25 A:80.41.230.71 X: ]

ความคิดเห็นที่ 92 อยากจะบอกว่าชอบบทโคลงของคุณ Kavint จากใจจริงครับ แต่งได้ "เนียน" เหลือเกิน เอมโอชรสอาบเอื้อ...................โอษฐ์ด้วยเสน่หา สุดยอด!! จากคุณ : คนอุดรฯ - [ 30 ก.ค. 47 19:54:25 A:80.41.230.71 X: ]

ความคิดเห็นที่ 93 เพิ่งกลับมาจากไปเที่ยวภาคอีสานมาค่ะ เลยมาแจมสายกว่าใครๆ เลย ^^'' === ๏ อัด อั้นพลันร่างเนื้อ          วางกวี สะ  พรั่งพจน์พรมวจี           จรดไว้ จอ แจแค่เพียงฤดี              กายเงียบ รอ ขีดเขียนเอ่ยให้             หมดสิ้นสิ่งเคือง ๚ หัน มามองกลับเข้า            จิตคน กา- ลเทศะสน                  จึ่งรู้ รัน ทดหม่นมิปน                ภายนอก ยอ ยกใจข่มสู้                  นี่แล้อัศจรรย์ ๚๛ะ === หมายเหตุ: ไร้นามหางานทำในเมืองไทยได้แล้วค่ะ กะจะเริ่มทำงานเดือนหน้าแล้ว ^_^ จากคุณ : ไร้นาม - [ วันอาสาฬหบูชา 01:57:52 ]

ความคิดเห็นที่ 94 เสพทุกข์ย้อมสุขเวิ้ง..................เวียนกัน เสพรสอักษรอัน........................อาบรุ้ง เสพทุกสิ่งอัศจรรย์...................จากชีพ เสพเท่าฤทัยตื่นฟุ้ง....................เฟื่องฟ้าผสมฝัน บางวันสั้นกว่าสั้น......................พึงถนอม ฤๅรีบสลายมายอม.....................เร่งรู้ ต่างคนต่างใจปลอม..................เปลี่ยนยาก หากโลกเหมือนหมดสู้...............อย่าสร้างโลกเสีย จากคุณ : วิญญาณอสัญญา - [ วันอาสาฬหบูชา 19:25:50 ]

ความคิดเห็นที่ 95 คนเฝ้ากระทู้ฝากจากเครื่องมือสื่อสารไฮเทคว่า ... เดินทางไกล ...  ต้องไปหลายวัน    หวั่น ๆ ว่ากระทู้จะครบร้อยเสียในไม่ช้า  ฝากถึง "พี่นิรนาม" ให้ช่วยรับไม้ต่อนะเจ้าคะ     ๏ อัด มวนตามต่อด้วย          อีกมวน สะ บัดปลายมือกวน               เขี่ยเถ้า จอ ภาพเพ่งใจทวน                 สมองคิด รอ เมื่อไหร่ใครเข้า                  ตอบคล้องอัศจรรย์ ๚ะ หัน ทวนงานทบซ้ำ                  มิสร่างซา กา กบาทนับวันลา                  พักร้อน รัน ทดอกเองผวา                    แอบหวั่น ยอ ยกยอกใจย้อน                  หยัดท้าทายตน ๚ะ แก้ไขเมื่อ 03 ส.ค. 47 23:36:46 จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ วันอาสาฬหบูชา 21:52:42 ]

ความคิดเห็นที่ 96 ..สาธุ... นายผีเร่ร่อน หายไปไหนมารึ .. อ้อ วันนี้วันพระ .. ลืมไป ลืมไป .. จากคุณ : จังงัง - [ วันอาสาฬหบูชา 21:53:04 ]

ความคิดเห็นที่ 97 จิตสงบเกิดด้วย.............ใจเฮย หากว่าไป่ละเลย.............จิตรู้ พึงมั่นหมั่นวางเฉย...........เกรี้ยวโกรธ ด้วยไฝ่ซึ่งธรรมกู้.............ชีพพร้อมยืนยง จากคุณ : แหะๆๆๆกรวีเองแหละ - [ วันอาสาฬหบูชา 22:26:11 A:203.113.71.164 X:203.150.217.114 ]

ความคิดเห็นที่ 98 ร้อนเพียงฤดูดอกเจ้า .ทนเอา ร้อนไม่นานคงบรรเทา ..หายร้อน ร้อนฤดีสิร้อนเร่า ... .ดั่งไฟ หมื่นกอง ร้อนรุ่มสุมใจให้ .... .หม่นไหม้หมองนานฯ จากคุณ : คนอุดรฯ - [ วันเข้าพรรษา 04:36:21 A:80.41.180.8 X: ]

ความคิดเห็นที่ 99 ๏ลมรำเพยแผ่วพริ้ว............เพียงลม พัดผ่านความซ้ำตรม..........หม่นไหม้ ยังเยือกยิ่งอารมณ์.............คงอยู่ ยากกู่เมื่อผ่านไซร้............ไป่สิ้นตรมตรอม๚ จากคุณ : กรวี - [ วันเข้าพรรษา 16:09:38 ]

ความคิดเห็นที่ 100 ๏วันคืนที่ผ่านแล้ว..............เลยไกล ไม่กลับหวลมาใหม่.............อีกครั้ง ดวงใจที่แหลกไป................ยากจัก  กลับแฮ ปล่อยล่วงเพราะยากรั้ง.........กลับห้วงใจเอย๚๛ แก้ไขเมื่อ 01 ส.ค. 47 16:36:30 จากคุณ : กรวี - [ วันเข้าพรรษา 16:28:17 ]

ความคิดเห็นที่ 101 ๏ยังรักดุจฝั่งฟ้า.........เคียงครอง แต่ต่างด้วยครรลอง.......ห่างไร้ จึงยากจักเคยปอง.........ดังเจตต์ ดับซึ่งเปลวเทียนไว้.......กลับมืดดังเดิม๚๛ แก้ไขเมื่อ 01 ส.ค. 47 17:41:12 แก้ไขเมื่อ 01 ส.ค. 47 17:17:10 จากคุณ : กรวี - [ วันเข้าพรรษา 17:10:06 ]

ความคิดเห็นที่ 102 ๏คงเพียงคนโง่ด้วย.............กายใจ แม้ห่างไกลอาลัย................ไป่เว้น เคยหักซึ่งความใน................ไม่เอ่ย  ออกมา แต่สุดจักเฝ้าเฟ้น..................เนื่องด้วยโง่งม๚๛ จากคุณ : กรวี - [ วันเข้าพรรษา 17:31:54 ]

ความคิดเห็นที่ 103 #102 สงสัยเพื่อนเราเพิ่งฟังเพลงอะไรน้า... ของนูโว โง่งมงาย หรือเปล่า ฮิฮิ จากคุณ : หมูรมย์ - [ วันเข้าพรรษา 21:29:44 A:128.82.215.23 X: ]

ความคิดเห็นที่ 104 #103 ไม่ตลกเลยอ่ะ  อยากแนะนำให้หมูรมย์กลับไปใส่หมวกกันน๊อคเสียด้วยน่ะ..... จากคุณ : กรวี - [ วันเข้าพรรษา 22:40:10 A:203.113.71.168 X:203.150.217.114 ]

ความคิดเห็นที่ 105 ขออภัยด้วยครับศิษย์พี่กรวี แล้วจะรีบไปหาหมวกันน็อกมาใส่ครับ จากคุณ : หมูรมย์ - [ 2 ส.ค. 47 09:51:53 A:128.82.215.23 X: ]

ความคิดเห็นที่ 106 เขาเล่นอะไรกันเล่นด้วยได้หรือเปล่า จากคุณ : Erfahrenheit - [ 2 ส.ค. 47 14:27:41 ]

ความคิดเห็นที่ 107 ค่าน้ำนมแม่นี้.........................มากคุณ เมตตาแม่ค้ำจุน......................ลูกน้อย ทนอุ้มชูเกื้อหนุน.....................นานมา รักลูกบ่มีด้อย........................จึ่งได้  เลี้ยงดู ทดแทนคุณแม่ให้...................โดยดี รวมพลที่มีพี่..........................แลน้อง จับกลุ่มก้อนวันนี้.....................ตอบแทน อย่าได้รอพึ่งพ้อง....................สั่งให้  อุ้มชู สิบสองสิงหาไท้.....................ราชินี นับเป็นวันที่ดี.........................ใช้ได้ กลับคืนสู่แม่ที่........................เฝ้ารอ ลูกหลานไปกราบไหว้...............อย่าให้  คอยฟรี ใกล้วันแม่แล้ว  ^_^  คิก ๆ ๆ ๆ แต่งไม่ค่อยเป็น แต่ว่ากะลังหัดอ่ะค่ะ   จากคุณ : หิ่งห้อยน้อยใจ (หิ่งห้อยน้อยใจ) - [ 2 ส.ค. 47 16:02:33 ]

ความคิดเห็นที่ 108 อาศรมชาวโคลง ภาค ๙๙ :ฝากรัก http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2941950/W2941950.html จากคุณ : เหล็กละมุนครับ (mildsteel) - [ 2 ส.ค. 47 19:38:29 ]

ความคิดเห็นที่ 109 มาอ่านอีกทีตอนกระทู้ปิดเปิดใหม่พอดี ไม่ทันได้เขียนอะไร จากคุณ : คุณหนูนา - [ 3 ส.ค. 47 11:14:15 ]