ณ. สถานีขนส่งหมอชิต... เวลาประมาณ 3 ทุ่ม
" ป้าคะ ขอแป๊บซี่เย็นๆ ใส่น้าแข็งถุงนึงค่ะ " สาวแว่น สั่งแป๊บซี่กับร้านขายของชำในสถานี มือข้างหนึ่งลากกระเป๋าเดินทางใบใหญ่ ส่วนอีกข้างพยายามหยิบกระเป๋าสตางค์ออกมาจากกระเป๋ากางเกง หลังจากเธอหยิบกระเป๋าสตางค์มาได้เธอก็วางมันเอาไว้ที่หน้าร้านค้าแห่งนั้นก่อนจะเอื้อมมือควักแบงค์ยี่สิบออกมา จ่ายเป็นค่าเครื่องดื่ม แล้วรับเครื่องดื่มที่สั่ง
ย้อนเวลากลับไปเมื่อประมาณเกือบสิบชั่วโมงที่แล้วเธอยังคงอยู่พร้อมหน้าพร้อมตากับ พ่อ แม่ พี่น้องเธอที่สถานีขนส่งของจังหวัดทางภาคเหนือ เธอต้องเดินทางลงมาที่กรุงเทพเพียงลำพังเป็นครั้งแรกเพื่อเรียนต่อ และในตอนนี้เธอก็ได้มาถึงเมืองหลวง เมืองแห่งการศึกษาและอนาคตของเธอแล้ว สิ่งที่เธอต้องทำอันดับแรกในเวลานี้ก็คือการโทรศัทพ์..... นั่นไง ตู้โทรศัทพ์อยู่นั่น เธอหยิบกระดาษแผ่นๆเล็ก ในกระเป๋าเสื้อที่มีเบอร์โทรศัพท์ของญาติออกมาแล้วล้วงกลับไปในกระเป๋ากางเกงอีกรอบเพื่อหยิบเงิน แต่แล้ว....... ' กระเป๋าฉัน กระเป๋ามันหายไปไหน ' ใจเธอชาวาบ นิ่งคิดสักพักเธอก็วิ่งกลับไปที่ร้านขายของชำอีกครั้ง แต่เธอคงรู้จักเมืองหลวงแห่งนี้ได้ไม่ดีพอกระมัง กระเป๋าของเธอไม่ได้อยู่รอเธอที่นั่นแล้ว ป้าที่ขายน้ำเมื่อสักครู่ก็ไม่มีท่าทียินดียินร้ายอะไร บอกเพียงว่า มันเป็นเรื่องปกติที่เธอต้องทำใจ
เธอเดินลากกระเป๋าเดินทางออกจากร้านขายของชำอีกครั้งด้วยความรู้สึกขวัญเสีย พยายามควาญหาเศษเหรียญที่พอจะหลงเหลือติดอยู่ในที่สุดเธอก็ยิ้มออกมาด้วยความยินดีเมื่อเจอเศษเหรียญบาทเล็กๆ อยู่ในกระเป๋าเสื้อเป็นเหรียญสุดท้าย.
.
.
๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑
ณ.ห้องพักรังหนู
กระดาษวาดภาพถูกฉีกขยำเป็นก้อนกลมก่อนจะปาทิ้งลงถังขยะ มันเป็นแผ่นที่สิบได้แล้วมั้งสำหรับคืนนี้ ชายหนุ่มหลังกระดานวาดภาพใบหน้ายับย่น ด้วยความไม่สบอารมณ์..... ทำไมวันนี้ไอเดียมันตีบตันได้ขนาดนี้วะ
กริ๊งงงงงงงงงงง
เสียงโทรศัพท์ดังเป็นรอบที่สอง แล้วสำหรับคืนนี้..... ใครกันโทรมาเวลานี้ คงไม่พ้นพวกไอ้ชิตที่ชวนไปกินเหล้าเหมือนเคย
" ฮัลโหล มีไร " เขากรอกเสียงลงไปในโทรศัพท์ด้วยอารมณ์ที่ยังคั่งค้าง
" น้าชายเหรอคะ ฟ้านะคะ ตอนนี้หนูอยู่ที่หมอชิตแล้วนะคะ หนูทำกระเป๋าตังค์หาย ตอนนี้หนูมีเหรียญอยู่แค่บาทเดียว ไม่มีอะไรติดตัวเลยนอกจากกระเป๋าเสื้อผ้า
น้าชายมารับหนูหน่อยได้ไหมคะ ตอนนี้หนูอยู่หน้า เซเว่นส์ตรงบริเวณห้องพักผู้โดยสารนะคะ " เสียงปลายสายกลับกลายเป็นเสียงที่ไม่คุ้นหูชายหนุ่มเอาซะเลย ทำเอาเขาถึงกับ งงงัน
" เอ่อ ขอโทษนะครับ ต้องการเรียนสายใครครับ " เขากรอกเสียงกลับไปด้วยน้ำเสียงสุภาพกว่าเดิม ด้วยใจนึกรู้ว่าสาวปลายสายคงโทรผิดแน่แท้
" อ้าวว เอ่อ นั่นใครละคะ น้าชายกับน้าวันอยู่ไหมคะ " เสียงปลายสายตอบกลับมาด้วยความรู้สึกงงงัน ไม่แพ้กัน
" ที่นี่ไม่มีคนชื่อชายกับวันนะครับ มีแต่ผมอยู่คนเดียวครับ คุณคงโทรผิดแล้วล่ะ "
" เอ่อ เหรอคะ........................................" เสียงปลายสายเงียบอึ้งแต่ไม่ยอมวาง ถ้าหูของเขาไม่ฝาดไป เขาคล้ายๆกับได้ยินเสียงสะอื้นเบาๆ จากหญิงสาวแปลกหน้านั่น
" คุณมีอะไรให้ผมช่วยไหมครับ น้าของคุณเบอร์อะไรคุณโทรผิดหรือเปล่า ให้ผมช่วยโทรบอกน้าคุณให้ไหมครับ " เขาเริ่มรู้สึกว่าหญิงสาวปลายสายคงต้องการความช่วยเหลือ และเขาเองก็คงจะปล่อยไปไม่ได้
" ขอบคุณค่ะ คือว่าอย่างที่หนูบอกพี่แหละค่ะกระเป๋าตังค์หนูหาย หนูก็โทรผิดอีก ถ้าพี่จะช่วยหนูช่วยโทรไปบอกน้าหนูหน่อยได้ไหมคะ บอกเค้าว่าหนูจะรออยู่ที่หน้าเซเว่นส์ตรงห้องพักผู้โดยสาร เบอร์น้าหนูเบอร์...."
เบอร์ปลายทางที่หญิงสาวบอกมันก็ถูกต้องกับเบอร์ของเขานี่นา แสดงว่าเธอไม่ใช่แค่โทรผิดหรอก แต่เธอจดเบอร์มาผิดเลยต่างหากเล่า
" เอ่อ คือว่าน้องครับ....เบอร์นั่นหนะมัน........" แล้วเสียงสัญญาณปลายสายก็หลุดไป
ชายหนุ่มรู้สึกหัวเสียกับการสนทนาที่ขาดช่วง..... เฮ้อออ ก็ช่วยไม่ได้นี่หว่า จะให้โทรไปบอกที่ไหนละเนี่ยก็มันเบอร์กูชัดๆ หวังว่าน้องเค้าคงหาทางออกได้เองแหละน่า....
เขาพยายามกลับมาสนใจกับงานตรงหน้าอีกครั้ง สลัดความรู้สึกกังวลต่างๆที่เข้ามารบกวนจิตใจทิ้งไป แต่เหมือนยิ่งพยายามไม่ใส่ใจเท่าไหร่ มันก็ยิ่งรบกวนจิตใจเท่านั้น
'...... เด็กผู้หญิงตัวคนเดียว มาจากบ้านนอก ทิ้งเอาไว้อย่างนั้นจะเป็นยังไงบ้างน้า.....'
'..... แต่มันก็ช่วยอะไรไม่ได้นี่หว่า เธอเป็นใครก็ไม่รู้จักจะไปทำอะไรได้..... '
' ..... ถ้าเด็กคนนั้นเป็นญาติเราล่ะ ป่านนี้เธอคงนั่งรอน้าเธออยู่ .....'
' .......แต่กูไม่ใช่ประชาสงเคราะห์นะ แค่งานตัวเองยังทำไม่เสร็จเลย ไม่มีงานแล้วจะเอาเงินไหนกินวะ สงสารตัวเองก่อนเหอะ.....'
'...... เสียงเค้ายังเด็กอยู่เลย ยังไงเราก็ยังมีที่ซุกหัวนอนนี่หว่า เธอคงเดือดร้อนจริงๆแหละ ถ้ามีใครมาหลอกเธอละ.....'
'...... แล้วจะไปช่วยเธอได้ยังไง จะรู้เหรอว่าเธอเป็นคนไหน หมอชิตไม่ใช่เล็กๆ ....'
'......เมื่อกี้เธอบอกว่าชื่อฟ้า รออยู่หน้าเซเว่นส์ เราปล่อยเธอไว้ไม่ได้หรอก....'
๒๒๒๒๒๒๒๒๒๒๒๒๒๒๒๒๒๒๒
แก้ไขเมื่อ 30 ก.ค. 47 16:26:13
จากคุณ :
*แชมพู* 
- [
30 ก.ค. 47 15:54:27
]
~*~ ลิ ขิ ต รั ก ๑~*~ ( ขอหวานๆ กับเค้าสักเรื่องน่า...)
