หนังสือนิยายซึ่งอยู่บนโต๊ะ เป็นการฆาตกรรมผู้หญิงรูปแบบต่างๆ หลากหลายวิธี  แต่ที่แปลกก็คือศีรษะจะถูกตัดหายไปเหมือนกันหมด  ทุกคนจะเสียชีวิตด้วยกลวิธีที่ไม่เหมือนกัน จนกระทั่งถึงเหยื่อรายที่สิบ ซึ่งเป็นศพสุดท้ายที่เจ้าของหนังสือได้แต่งไว้

หยดเลือดที่ไหลเปรอะไปตามเตียงและชุดนอนตัวยาว อยู่ภายใต้ผ้าห่มผืนหนาในห้อง กับเรือนร่างที่สวยงามและเส้นผมที่แผ่กระจายลงบนหมอนในท่านอนตะแคงเหมือน ถ้าไม่สังเกตจะมองไม่ออกเลยว่าร่างนั้นปราศจากศีรษะที่ไร้ลมหายใจ

เมื่อตำรวจตรวจสอบการเสียชีวิตของหญิงสาวแล้ว ลงมติว่า เธอขาดอากาศหายใจ ดูจากรอบคอที่มีร่องรอยของการถูกมัดอย่างทารุณ  ก่อนจะถูกตัดศีรษะออกไป ซึ่งเป็นการฆาตกรรมที่โหดร้ายและน่ากลัว

ครืน!   ครืน!   เปรี้ยง! เสียงฟ้าคำรามดังอยู่ด้านนอก แววตาของคนในห้องมองออกไปทางหน้าต่าง สัมผัสถึงความเย็นของสายลมที่กระพือพัดด้วยความแรง ถึงขนาดทำให้เส้นผมปลิวลงมาปัดหน้า  ก่อนจะเหลียวกลับไปมองศีรษะมากมายที่กองอยู่บนพื้นด้วยความเย็นชา  รอยยิ้มที่แสยะเปิดเผยให้เห็นความน่ากลัวที่แฝงอยู่ในกาย

“หึ หึ ได้เวลาที่จะลงมือจัดการกับเหยื่อรายต่อไปแล้ว” พูดจบก็ลุกขึ้นใส่ชุดดำสนิท ขับรถออกไปด้านนอกจุดหมายคือบ้านของเหยื่อรายที่สิบ

ลมที่พัดหนังสือในขณะที่หน้าต่างไม่ได้ปิด ทำให้แผ่นกระดาษพลิกไปเรื่อยๆจนถึงกลางเล่ม นั่นคือ

ตอนจบของภาคแรก!!!!!

ในขณะที่ฝนค่อยๆโปรยปรายลงมา วิลาก็รีบวิ่งเข้าไปเก็บผ้าที่ตากอยู่หลังบ้านด้วยความเร็วพร้อมกับบ่นไปด้วย
“โอ๊ย จะตกทำไมก็ไม่รู้ ดูสิผ้าเปียกหมด”วิลาเก็บเสื้อผ้าทั้งหมดโดยไม่ได้มองกลับไปทางด้านหลังเลยว่ามีบุคคลที่ประสงค์ร้ายแอบเข้ามาทางประตูหน้าบ้าน ด้วยฝีเท้าที่แผ่วเบาอย่างเงียบกริบ หลบขึ้นไปชั้นบนที่ห้องนอนของเธอ

เสียงฝนที่โปรยปรายลงมากระทบกับหลังคา ทำให้กลบเสียงอื่นภายนอกหมด เรียกว่าต้องใช้แรงตะโกนมากกว่าทุกครั้ง ถึงจะสามารถทำให้คนอื่นได้ยิน

หลังจากที่เก็บผ้าเสร็จแล้วหญิงสาวก็เดินมาปิดประตูสไลด์กระจกล็อคกลอนตามความเคยชินเมื่อเริ่มมืดแล้ว
เปรี้ยง!  ฟ้าผ่าลงมาอีกครั้งเสียงดังและฝนก็ตกหนักมากกว่าเดิม

เธอนอนฟังเพลงอย่างสบายอารมณ์บนโซฟาตัวสวยในบ้าน ไม่ได้รับรู้เลยว่ามัจจุราชแห่งความตายได้แฝงกายเข้ามาอยู่ใกล้ตัวหญิงสาวแล้ว

อากาศที่เย็นในขณะที่ฝนตกทำให้วิลาเผลอหลับไปที่ห้องรับแขกชั้นล่าง
ฆาตกรที่แฝงตัวอยู่ในมุมมืดของห้องนอนยืนรอคอยเหยื่อที่จะขึ้นมาด้วยท่าทางใจเย็น เพราะนี่คือฉากจบของนิยายเล่มนั้นแล้ว

จนกระทั่งสองทุ่มวิลาเริ่มรู้สึกตัว เธอลุกขึ้นเดินมาปิดเพลงก่อนจะเดินโซเซเดินขึ้นไปชั้นบน เปิดประตูห้องนอนเข้าไป
“แอ๊ด!!!!!!!
“ปึ๊ก!

หนังสือเล่มหนาซึ่งอยู่ในมือของเงาร้ายถูกกระแทกลงไปบนศีรษะของวิลาด้วยความแรงทำให้ร่างของเธอล้มลงไปนอนสลบที่พื้นแน่นิ่ง มันค่อยๆลากร่างของเธอขึ้นมาบนเตียง แววตาที่กระหายเลือดและอยากเห็นภาพของหญิงสาวซึ่งเต็มไปด้วยหยดเลือด  ดีใจขนาดหนักที่จะได้จัดการกับเหยื่อตรงหน้า

มันจัดการเปลี่ยนชุดของวิลาให้เป็นชุดนอนสีขาวบริสุทธิ์ และจะเป็นคนบรรจงแต่งแต้มสีสรรให้ชุดขาวกลายเป็นลายศิลปะด้วยหยดเลือดที่รินไหลมาจากร่างกายของเธอ

เชือกเส้นหนึ่งถูกนำขึ้นมาใช้ สองมือจับไปที่ปลายทั้งสองด้านเริ่มดึงให้ตึงขมวดเป็นปมมัดเป็นเกลียว คล้องไปที่ลำคอของหญิงสาวซึ่งนอนหลับตารอคอยความตายมาเยือน

กึก! มือทั้งหมดเริ่มดึงปลายเชือกของแต่ละด้าน ดึง ๆ และดึง อย่างช้าๆ ดวงตาของฆาตกรแสดงถึงความเปรมปรีด์ ใกล้ถึงจุดลูกกระเดือกของวิลาแล้ว แต่นิ้วมือทั้งสิบก็ยังคงทำหน้าที่ยมฑูตกำหนดความตายให้กับเหยื่อตรงหน้าอย่างใจเย็น

กร๊อบ!!!!!!!!!!!!!!
เชือกถูกดึงจนสุดเมื่อถึงจุดหมายปลายทาง ก่อนจะส่งวิญญาณของวิลาไปสู่สุคติ ดวงตาที่เหลือกถลนพร้อมกับลิ้นที่ขึ้นมาจุกอก

“ไม่เป็นไร เดี๋ยวชั้นจะทำให้เธอสวยภายในสิบนาทีนี้วิลา”

มันหยิบมีดปลายแหลมซึ่งเป็นอันเดียวกับที่จิ้มลูกกระตาของสาวพนักงานขายโทรศัพท์ขึ้นมา คมมีดที่ขาววาววับในห้องมืดกระทบกับแสงไฟด้านนอก ค่อยๆ เลื่อนมายังศีรษะของหญิงสาว มือซ้ายจับไปยังเส้นผมกระชากไว้และค่อยๆถลกหนังศีรษะของร่างตรงหน้ามาถือไว้ในมือ

เลือดสดๆที่ไหลรินออกมาจากศีรษะเปื้อนชุดนอนสีขาวของเธอ  แต่ภาพตรงหน้ายังไม่เหมือนในหนังสือนิยาย  เหลืออีกขั้นตอนเดียว คือการตัดศีรษะของหญิงสาว คิดได้ดังนั้น

คมมีดในมือค่อยๆกรีดลงไปยังหลอดลมของวิลา
ฉั๊วะ!  เลือดกระฉูดขึ้นมาเลอะเต็มชุด  สร้างความพอใจให้กับมันอย่างมาก จนกระทั่งสำเร็จ ก่อนจะใช้มือหยิบหนังศีรษะจัดวางให้แผ่สยายเหมือนในหนังสือที่บอกไว้ พลิกร่างของเหยื่อให้นอนตะแคงข้างกอดหมอน จนได้อย่างที่ต้องการ

“นิยายเรื่องนี้คงจะถึงตอนจบแล้วสินะ สนุกจริงๆ เหมือนได้เป็นตัวเอกในเรื่องเลย ขอโทษนะที่ต้องมาเป็นส่วนประกอบของตัวละครฆาตกรรม หึ หึ หึ

มือหนึ่งหยิบถุงขยะสีดำขึ้นมา  ใส่ศีรษะของหญิงสาวลงไปในนั้น และลุกขึ้นเดินออกจากห้อง ลงสู่ชั้นล่างและก้าวออกไปในยามค่ำคืนในขณะที่ฝนตกยังไม่หยุด
+++++++
ศีรษะที่อยู่ในมือสร้างความภูมิใจแก่เจ้าของมาก เมื่อได้มันมาอยู่ตรงหน้า มือทั้งสองจับไปที่ริมฝีปากคู่งามของวิลา ใช้เข็มเย็บผ้าดึงมุมปากให้เหมือนหุ่นกำลังยิ้มหวาน  ดึงให้ตึงและคงที่อยู่อย่างนั้นทั้งสองข้าง

“ต่อไปก็ได้เวลานำออกแสดงโชว์แล้วสินะ มะรืนนี้จะมีการแสดงสินค้า วันนั้นจะเป็นวันที่ทุกคนจะได้พบกับรอยยิ้มของหญิงสาวทั้งหมด หึ หึ ฮ่า ๆๆๆ  พร้อมกับใช้นิ้วแตะไปที่ครีมบนหน้าเค้กใส่ปากด้วยความอร่อยผสมกับเลือดและน้ำเหลืองที่ไหลออกมาจากใบหน้าของเหยื่อรายที่สิบ และป้อนใส่ปากศีรษะที่อยู่ตรงหน้า

“ชอบกินไม่ใช่เหรอ เค้กน่ะ อุตส่าห์ป้อนแล้วนะอ้าปากสิ”

และก็ถึงวันเปิดงาน  มีกล่องของขวัญขนาดใหญ่ถูกส่งมาจากรถพัสดุรับส่งสินค้า โดยเจ้าของเป็นคนนำมาส่งเองถึงที่ และขึ้นรถขับออกไปด้วยรอยยิ้มแห่งความสุขที่จะได้โชว์ศิลปะให้ทุกคนรับรู้

กล่องของขวัญสีสวยซึ่งอยู่กลางงานกับเสียงโห่ร้องที่เชียร์ให้แกะออก สร้างความอยากรู้อยากเห็นให้กับผู้คนในงานว่าของข้างในคืออะไร ทั้งนักข่าวและสื่อต่างพากันเตรียมอุปกรณ์ให้พร้อมในการบันทึกภาพ

ทันทีที่กล่องถูกเปิดออก สายตาทุกคู่ต้องตื่นตะลึงกับภาพอันน่าเกลียดและน่าสะพรึงกลัว รวมถึงแสงไฟที่ส่องกระทบทำให้เห็นความน่าแขยงมากขึ้นกว่าเดิม

กรี๊ด!!!!!!!!!!!!!!!!!  เสียงของหญิงสาวคนหนึ่งกรีดร้องโหยหวลอย่างเสียใจเมื่อได้เห็นภาพเพื่อนรักอยู่ในสภาพที่รับไม่ได้

อีกฟากหนึ่งของถนน รถบรรทุกสินค้าถูกจอดทิ้งไว้กลางทาง หากแต่ภายในหน้ารถคนขับซึ่งอยู่ใต้เบาะมีร่างของพนักงานผู้ชายถูกแทงอย่างไม่ยั้งที่หน้าอกทิ้งไว้ให้เป็นปริศนาต่อไป

แก้ไขเมื่อ 02 ส.ค. 47 19:06:38

แก้ไขเมื่อ 31 ก.ค. 47 22:30:41

แก้ไขเมื่อ 31 ก.ค. 47 22:28:01

แก้ไขเมื่อ 31 ก.ค. 47 22:23:07

แก้ไขเมื่อ 31 ก.ค. 47 22:20:32

แก้ไขเมื่อ 31 ก.ค. 47 21:51:35