CafeTech-ExchangePantip MarketChatTrendyMobilePantown


    ~*~ ลิ ขิ ต รั ก ๒~*~

    จากตอนที่ 1
    http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2938038/W2938038.html
          น้องฟ้าเด็กสาวใสซื่อผู้หลงเข้ามาในเมืองกรุงเพื่อศึกษาต่อแต่เคราะห์กรรมทำให้เธอกระเป๋าตังค์หาย  เท่านั้นไม่พอเบอร์โทรศัพท์ญาติสนิทเพียงคนเดียวในเมืองกรุงของเธอก็ดันจดมาผิดอีกต่างหาก แต่เธอก็คงไม่โชคร้ายเกินไปนัก ( ไม่แน่อาจจะโชคร้ายกว่าเดิม)  เมื่อมาพบพระเอ๊กพระเอกเจ้าของเบอร์โทรศัพท์ปริศนาเข้ามารับเธออกจากหมอชิต  ชะตาของเธอจะเป็นอย่างไรต่อไป ติดตามได้ณ.บัดนี้

    แต่ช้าก่อน เรามาขอทักทายเพื่อนๆ กันก่อนดีกว่า

    **คุณ NoK_Zilla** ** คุณ Z@_leng  ** ** พี่ซอมพอแดง ** **littledevil**
    ขอบคุณนะคะ ที่รออ่าน จะไม่พยายามไม่ทำให้ผิดหวังค่ะ
    ทำให้



    ** aor **
    อืมม นั่นสิ ฟ้าเชื่อคนง่ายๆ แบบนี้แย่เลยเนอะ  อิอิ wink


    **พี่ scottie**
    ว๊ายยยย ผิดจริงๆด้วย  
    รักถนน  รักถนน  รักถนน  รักถนน  รักถนน  รักถนน  
    รักถนน  รักถนน  รักถนน  รักถนน  รักถนน  รักถนน
    คัดตัวบรรจง 10 รอบ yuck


    **พี่ณัฐกร **
    เผอิญ นายแทนไทเป็นพระเอกค่ะ  พระเอ๊กพระเอก  
    ก็ต้องแสนดีหน่อยสิคะ  อิอิ
    ส่วนหนูเพียงฟ้า ก็เป็น นางเอ๊กนางเอก ไงคะ  ต้องใสซื่อไว้ก่อน ไม่งั้นจะเข้าคอนเซปได้ไงอ่ะ


    **iNt_GaL **
    คิดงานไรไม่ออกเหรอคะ  ช่วยคิดไหมเอ่ย???  แต่อย่าไปช่วยคนอื่นคิดดีกว่า เพราะของตัวเองก็เอาไม่รอดเหมือนกัน  เฮ้ออ


    **พี่พีท **
    พี่ๆ ฝันไปเปล่า  อย่างพี่คงไม่ได้รอชายหนุ่มหรอกมั้ง  แต่คงหรอกสาวแก่มากกว่า 5555555

    ** พี่TSURUGI **
    น้องฟ้าใจง่าย น้องฟ้าใจง่าย  กรี๊ดดดด  แต่เอาน่า นางเอกเราใสซื่อนะฮ้า....  


    ** พี่ไอซ์ ** **คุณ ned.max **
    ยังไม่จบแต่จบแน่ๆน่า นะ นะ นะ อ่านๆก่อนนะนะนะ  อ้อนวอนสุดฤทธิ์  นานๆเขียนแนวนี้ที  พลีสสสส วิจารณ์หนูหน่อยจะรุ่งหรือร่วง ก็งานนี้แหละ

    -------------------------------------
    และสำหรับข้อสงสัยจากเนื้อเรื่องในตอนที่แล้ว  มาตอนนี้บางคำถามอาจจะมีซึ่งคำตอบก็ได้  แล้วน้องฟ้าผู้ใสซื่อของเรา เธอใจง่ายขนาดนั้นเลยหรือไร  ติดตามได้ตอนต่อไป ณ.บัดนี้....

    คำเตือน  เพื่ออรรถรสในการอ่าน กรุณาวางเหตุผลเอาไว้สักครู่ เพราะนิยายเรื่องนี้เขียนจาก จินตนาการความเพ้อฝันของผู้เขียนล้วนๆ  555
    V
    V
    V
    V
    V
    ต อ น ที่  2

            รถเมล์คันสุดท้ายของค่ำคืนพาเขาและเธอออกจากหมอชิต แสงไฟจากถนนสาดส่องกระทบใบหน้าใสซื่อที่ไร้การแต่งแต้มจากเครื่องสำอางค์ผิวขาวซีดๆ ของเธอยิ่งทำให้เธอดูจืดสนิท  นับเป็นใบหน้าที่หามองไม่ได้ง่ายนักสำหรับสาวชาวกรุงทั่วไป   ชายหนุ่มหันมองเด็กสาวเป็นระยะแล้วก็อดแปลกใจกับตัวเองไม่ได้ว่าอะไรกันนะที่ทำให้เขาต้องมานั่งข้างๆ เด็กสาวแปลกหน้าคนนี้   เธอเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่างอย่างสนอกสนใจกับบรรยากาศยามค่ำคืนของเมืองหลวง

                     “ เอ่อ ฟ้ามาทำอะไรที่กรุงเทพล่ะ ”    เขาเอ่ยถามทำลายความเงียบ

                     “  มาเรียนค่ะ  หนูเอนท์ติดมหาวิทยาลัยที่นี่ ”

                     “ อืมม  มาจากจังหวัดไหนเหรอ ”

                      “ ลำปางค่ะ ”

                     “ เอ่อ แล้วฟ้าไม่มีญาติคนอื่นอีกเลยเหรอที่นี่หนะ นอกจากน้าสองคนนั่น ”   เด็กสาวส่ายหน้าแทนคำตอบ  ชายหนุ่มพยายามคิดหาหนทางต่อไป

                     “ ลองโทรไปถามพ่อกับแม่ฟ้าที่ลำปางดีไหม แล้วพรุ่งนี้พี่จะพาไปส่งหาญาติ ”   เด็กสาวส่ายหน้าซ้ำอีกครั้ง

                    “  ที่บ้านพ่อกับแม่หนูไม่มีโทรศัพท์หรอกค่ะ เอ่อ บ้านหนูอยู่ชานเมือง แม่บอกว่าถ้ามาถึงกรุงเทพแล้วให้โทรเลขไปบอก ”  
                     ‘ เวรกรรม  แล้วจะทำไงดีล่ะที่นี้ ’  ชายหนุ่มถอนหายใจเฮือกใหญ่ ด้วยความจนปัญญา

                       “  อ้อออ  ฟ้าน้าของหนูชื่อนามสกุลจริงว่าไรล่ะ  ลองบอกพี่มาซิ พี่คิดว่าถ้าเราโทรไปถามที่ 1133 อาจจะหาเบอร์น้าหนูได้ ”   เด็กสาวตาโตเป็นประกาย  ก่อนจะหันมายิ้มด้วยความยินดี  แทนไทใจชื้นขึ้นเมื่อเห็นใบหน้าเปล่งประกายของหญิงสาว  คืนนี้ภาระของเขาอาจจะสิ้นสุดลงเร็วๆนี้
    .
    .
    .
                      “ สวัสดีคะ กรุณาแจ้งจังหวัดและเบอร์โทรของผู้ที่ท่านต้องการติดต่อด้วยคะ ”  

                      “ คุณวันเพ็ญ  ใจดี  จังหวัดนนทบุรีครับ ”  ชายหนุ่มกรอกเสียงลงไปแล้วรอคอยด้วยความหวัง  

                      “ รายชื่อนี้ไม่ได้แจ้งไว้ในฐานข้อมูลค่ะ ”  ชายหนุ่มสีหน้าสลดลงเมื่อได้ยินเสียงตอบรับจากปลายสาย

                      “ รอสักครู่นะครับ ”    ชายหนุ่มลดโทรศัพท์มือถือลงก่อนจะหันมาหาเด็กสาวอีกครั้ง

                      “  เค้าบอกว่าไม่มีชื่อนี้  ชื่อน้าชายหนูละ ”

                      “ น้าเขยหนูหนะเหรอ  หนูรู้แต่ว่าชื่อสมชาย  แต่หนูไม่รู้นามสกุลคะ ”  ความหวังของทั้งคู่สะดุดลงอีกครั้งก่อนจะวางสายไปด้วยความรู้สึกเหมือนกลับมาเริ่มใหม่อีกครั้ง
                     
    ๔๔๔๔๔๔๔๔๔๔๔๔๔๔๔๔๔๔๔๔๔

    แก้ไขเมื่อ 02 ส.ค. 47 23:54:57

    แก้ไขเมื่อ 02 ส.ค. 47 23:52:50

    จากคุณ : *แชมพู* - [ 2 ส.ค. 47 23:19:14 ]