จากตอนที่ 1
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2938038/W2938038.html
น้องฟ้าเด็กสาวใสซื่อผู้หลงเข้ามาในเมืองกรุงเพื่อศึกษาต่อแต่เคราะห์กรรมทำให้เธอกระเป๋าตังค์หาย เท่านั้นไม่พอเบอร์โทรศัพท์ญาติสนิทเพียงคนเดียวในเมืองกรุงของเธอก็ดันจดมาผิดอีกต่างหาก แต่เธอก็คงไม่โชคร้ายเกินไปนัก ( ไม่แน่อาจจะโชคร้ายกว่าเดิม) เมื่อมาพบพระเอ๊กพระเอกเจ้าของเบอร์โทรศัพท์ปริศนาเข้ามารับเธออกจากหมอชิต ชะตาของเธอจะเป็นอย่างไรต่อไป ติดตามได้ณ.บัดนี้
แต่ช้าก่อน เรามาขอทักทายเพื่อนๆ กันก่อนดีกว่า
**คุณ NoK_Zilla** ** คุณ Z@_leng ** ** พี่ซอมพอแดง ** **littledevil**
ขอบคุณนะคะ ที่รออ่าน จะไม่พยายามไม่ทำให้ผิดหวังค่ะ
ทำให้
** aor **
อืมม นั่นสิ ฟ้าเชื่อคนง่ายๆ แบบนี้แย่เลยเนอะ อิอิ 
**พี่ scottie**
ว๊ายยยย ผิดจริงๆด้วย
รักถนน รักถนน รักถนน รักถนน รักถนน รักถนน
รักถนน รักถนน รักถนน รักถนน รักถนน รักถนน
คัดตัวบรรจง 10 รอบ 
**พี่ณัฐกร **
เผอิญ นายแทนไทเป็นพระเอกค่ะ พระเอ๊กพระเอก
ก็ต้องแสนดีหน่อยสิคะ อิอิ
ส่วนหนูเพียงฟ้า ก็เป็น นางเอ๊กนางเอก ไงคะ ต้องใสซื่อไว้ก่อน ไม่งั้นจะเข้าคอนเซปได้ไงอ่ะ
**iNt_GaL **
คิดงานไรไม่ออกเหรอคะ ช่วยคิดไหมเอ่ย??? แต่อย่าไปช่วยคนอื่นคิดดีกว่า เพราะของตัวเองก็เอาไม่รอดเหมือนกัน เฮ้ออ
**พี่พีท **
พี่ๆ ฝันไปเปล่า อย่างพี่คงไม่ได้รอชายหนุ่มหรอกมั้ง แต่คงหรอกสาวแก่มากกว่า 5555555
** พี่TSURUGI **
น้องฟ้าใจง่าย น้องฟ้าใจง่าย กรี๊ดดดด แต่เอาน่า นางเอกเราใสซื่อนะฮ้า....
** พี่ไอซ์ ** **คุณ ned.max **
ยังไม่จบแต่จบแน่ๆน่า นะ นะ นะ อ่านๆก่อนนะนะนะ อ้อนวอนสุดฤทธิ์ นานๆเขียนแนวนี้ที พลีสสสส วิจารณ์หนูหน่อยจะรุ่งหรือร่วง ก็งานนี้แหละ
-------------------------------------
และสำหรับข้อสงสัยจากเนื้อเรื่องในตอนที่แล้ว มาตอนนี้บางคำถามอาจจะมีซึ่งคำตอบก็ได้ แล้วน้องฟ้าผู้ใสซื่อของเรา เธอใจง่ายขนาดนั้นเลยหรือไร ติดตามได้ตอนต่อไป ณ.บัดนี้....
คำเตือน เพื่ออรรถรสในการอ่าน กรุณาวางเหตุผลเอาไว้สักครู่ เพราะนิยายเรื่องนี้เขียนจาก จินตนาการความเพ้อฝันของผู้เขียนล้วนๆ 555
V
V
V
V
V
ต อ น ที่ 2
รถเมล์คันสุดท้ายของค่ำคืนพาเขาและเธอออกจากหมอชิต แสงไฟจากถนนสาดส่องกระทบใบหน้าใสซื่อที่ไร้การแต่งแต้มจากเครื่องสำอางค์ผิวขาวซีดๆ ของเธอยิ่งทำให้เธอดูจืดสนิท นับเป็นใบหน้าที่หามองไม่ได้ง่ายนักสำหรับสาวชาวกรุงทั่วไป ชายหนุ่มหันมองเด็กสาวเป็นระยะแล้วก็อดแปลกใจกับตัวเองไม่ได้ว่าอะไรกันนะที่ทำให้เขาต้องมานั่งข้างๆ เด็กสาวแปลกหน้าคนนี้ เธอเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่างอย่างสนอกสนใจกับบรรยากาศยามค่ำคืนของเมืองหลวง
เอ่อ ฟ้ามาทำอะไรที่กรุงเทพล่ะ เขาเอ่ยถามทำลายความเงียบ
มาเรียนค่ะ หนูเอนท์ติดมหาวิทยาลัยที่นี่
อืมม มาจากจังหวัดไหนเหรอ
ลำปางค่ะ
เอ่อ แล้วฟ้าไม่มีญาติคนอื่นอีกเลยเหรอที่นี่หนะ นอกจากน้าสองคนนั่น เด็กสาวส่ายหน้าแทนคำตอบ ชายหนุ่มพยายามคิดหาหนทางต่อไป
ลองโทรไปถามพ่อกับแม่ฟ้าที่ลำปางดีไหม แล้วพรุ่งนี้พี่จะพาไปส่งหาญาติ เด็กสาวส่ายหน้าซ้ำอีกครั้ง
ที่บ้านพ่อกับแม่หนูไม่มีโทรศัพท์หรอกค่ะ เอ่อ บ้านหนูอยู่ชานเมือง แม่บอกว่าถ้ามาถึงกรุงเทพแล้วให้โทรเลขไปบอก
เวรกรรม แล้วจะทำไงดีล่ะที่นี้ ชายหนุ่มถอนหายใจเฮือกใหญ่ ด้วยความจนปัญญา
อ้อออ ฟ้าน้าของหนูชื่อนามสกุลจริงว่าไรล่ะ ลองบอกพี่มาซิ พี่คิดว่าถ้าเราโทรไปถามที่ 1133 อาจจะหาเบอร์น้าหนูได้ เด็กสาวตาโตเป็นประกาย ก่อนจะหันมายิ้มด้วยความยินดี แทนไทใจชื้นขึ้นเมื่อเห็นใบหน้าเปล่งประกายของหญิงสาว คืนนี้ภาระของเขาอาจจะสิ้นสุดลงเร็วๆนี้
.
.
.
สวัสดีคะ กรุณาแจ้งจังหวัดและเบอร์โทรของผู้ที่ท่านต้องการติดต่อด้วยคะ
คุณวันเพ็ญ ใจดี จังหวัดนนทบุรีครับ ชายหนุ่มกรอกเสียงลงไปแล้วรอคอยด้วยความหวัง
รายชื่อนี้ไม่ได้แจ้งไว้ในฐานข้อมูลค่ะ ชายหนุ่มสีหน้าสลดลงเมื่อได้ยินเสียงตอบรับจากปลายสาย
รอสักครู่นะครับ ชายหนุ่มลดโทรศัพท์มือถือลงก่อนจะหันมาหาเด็กสาวอีกครั้ง
เค้าบอกว่าไม่มีชื่อนี้ ชื่อน้าชายหนูละ
น้าเขยหนูหนะเหรอ หนูรู้แต่ว่าชื่อสมชาย แต่หนูไม่รู้นามสกุลคะ ความหวังของทั้งคู่สะดุดลงอีกครั้งก่อนจะวางสายไปด้วยความรู้สึกเหมือนกลับมาเริ่มใหม่อีกครั้ง
๔๔๔๔๔๔๔๔๔๔๔๔๔๔๔๔๔๔๔๔๔
แก้ไขเมื่อ 02 ส.ค. 47 23:54:57
แก้ไขเมื่อ 02 ส.ค. 47 23:52:50
จากคุณ :
*แชมพู*
- [
2 ส.ค. 47 23:19:14
]