สูตรสำเร็จของคนเพิ่งเรียนจบ
คือการได้ทำงาน...
ทำงานที่ตัวเองชอบ
ทำงานที่ตัวเองฝึกฝนวิชามาตั้ง 4 ปี
ที่บางคนก็ฝึกมามากกว่านั้น
บางคนโชคดี
ที่สนุกกับงาน
และเชื่อว่าจะยังไม่เบื่อหน่ายง่ายๆ
อีกด้านหนึ่งของชีวิต
หลายๆคนที่ทำงานแล้ว
อยากลาออกจากงาน
และบางคนก็ลาออกแล้ว เพราะทนเจ้านายตัวเองไม่ได้
คนที่ยังไม่มีงาน ยังโหยหาชีวิตที่ว่านี้
แต่ก็ไม่ใช่เรื่องง่ายนัก ที่งานดีๆ จะมาประชิดตัวได้บ่อยๆ
ชีวิตบัณฑิตกับการเริ่มการทำงาน
เป็นสูตรสำเร็จ...จริงๆ
แต่โลกของการทำงาน
ไม่มีอะไรเป็นสูตรตายตัวสักอย่าง
เราต้องพบดับอะไรมากมาย
เจ้านายขี้วีน
หัวหน้าหน้าม่อ
เพื่อนร่วมงานเฮงซวย
สวัสดิการตกต่ำ
การทำงานที่ไร้ระบบ...
และอะไรที่มากมายก่ายกอง
ทั้งสิ่งที่เราเคยเจอแล้ว...
และอาจจะเจอเรื่องแย่ๆแบบนี้ ในอนาคต...
ใครที่ผ่านการเรียนในมหาวิทยาลัย
คงรู้จักห้องเชียร์ได้เป็นอย่างดี
เพราะความกดดันในห้องเล้กๆห้องนั้น
ถ้าเทียบกับการทำงานแล้ว
มันกลายเป็นเรื่องน้อยนิดเท่านั้น...
บรรยากาศในห้องเชียร์ เราน่ะมันรู้อยู่แล้วว่า
วันแรกมันเป็นอย่างนี้ แล้วเดี๋ยวมันต้องเป็นอย่างนั้น
เหมือนกินก๋วยเตี๋ยวที่ไม่ต้องปรุง
เพราะรสชาติที่พอดี
อาจจะมีน้ำตาเล็ด เพราะใส่พริกป่นเยอะไปบ้าง
แต่สุดท้าย...มันก็อิ่มท้องและมีความสุข
แต่ชีวิตการทำงานเนี่ยสิ
เหมือนกินก๋วยเตี๋ยวร้านที่ไม่เคยกินมาก่อน
ต้องลุ้นว่า มันจะอร่อยมั้ย
แล้วถ้ากินแล้วเหลือ
เจ้าของร้านจะด่าเอามั้ย
แล้วเค้าจะมีเครื่องปรุงให้เราครบครันรึเปล่า...
ไม่มีอะไรแน่ใจได้สักอย่าง...
การทำงานของหลายๆคน
อาจจะไม่เป็นสูตร ที่ใส่เครื่องปรุงมาพร้อม
แต่ถ้าไม่ต้องเสียเวลาปรุงแต่งมากนัก
นับเป็นเรื่องที่ดีมากๆเลยนะ
เพราะคงไม่ต้องท้องเสีย เพราะเจอแบบเผ็ดมากไป
หรือว่าเข็ดฟัน เพราะเปรี้ยวสุดๆ
หรือว่าจะเจอแบบจืดชืดอย่างน้ำล้างจาน
ค่อยๆปรุง ค่อยๆชิมไป
มันคงอร่อยไม่หยอก
ทั้งๆที่ไม่ได้ปรุงเครื่องปรุงมากมายอะไร...
จากคุณ :
เยื่อไผ่
- [
4 ส.ค. 47 22:45:28
A:203.113.36.7 X:203.150.217.116
]
ก๋วยเตี๋ยว
