ความคิดเห็นที่ 1 ตอนที่ 4 พี่จะบ้าเหรอ ร้อนตายชัก มีใครที่ไหนเขาเล่นน้ำตอนนี้กัน บนชั้น 11 ของคอนโดสุดหรู ริมหาดชะอำ ห้องถูกแบ่งเป็น 3 ห้องใหญ่ ๆ ห้องหนึ่งพ่อแม่ของผม ยึดตั้งแต่มาถึง อีกห้องหนึ่ง แม่ของเธอและเธอ ก็ยึดไปเงียบ ๆ ส่วนผมกับน้องชายวัย 7 ขวบกว่า ถูกสั่งให้ยึดห้องนั่งเล่นเป็นที่นอน เราสองคนมองตากัน ดวงตาของน้องชาย แสดงว่าดีใจอย่างล้นเหลือ ที่จะได้ซนลับหลังพ่อแม่ ส่วนผม มีดวงตาเต็มไปด้วยความเสียดาย.. ห้องนี้หรูไปซะแล้ว . หลายท่านอาจจะหาว่าผมเสียดายในเรื่องที่ไม่ควร จริงครับ ผมเสียดายในเรื่องที่ไม่ควรจริง ๆ ก็ผมอยากจะนอนกับพ่อกับแม่ของผมนี่นา -_-‘ จะมีใครเชื่อผมไหมเนี่ย?? . เราไปถึงชะอำประมาณสิบเอ็ดโมงกว่า แวะทานอาหารกันซะก่อนที่จะขึ้นห้อง ห้องอาหารของคอนโดมีสระน้ำ สระน้ำมีคนเล่นอยู่บ้าง คนที่เล่นมีเด็กบ้าง ผู้ใหญ่บ้าง และผู้หญิงบ้าง เด็กแต่งตัวยังไงไม่รู้ ผู้ใหญ่แต่งตัวอย่างไงไม่รู้ แต่ผู้หญิงแต่งตัวอย่างไง ผมรู้ ผมรู้ไปถึงยี่ห้อของชุดว่ายน้ำเลยทีเดียว และรู้ว่า แต่ละยี่ห้อแตกต่างกันอย่างไร . เธอเห็นสระน้ำแล้วทำตาโต ที่ตาโตไม่ใช่เห็นผู้ชายเล่นน้ำ แต่เธออยากเล่นบ้าง ดูเธอรีบกินมาก คงต้องการจะรีบขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อ แล้วจะรีบลงมาเล่นน้ำ ผู้หญิงกับการเล่นน้ำ ดูเหมือนจะเป็นของคู่กัน เธอชอบน้ำ น้ำที่อ่อนโยน อบอุ่น โอบไล้ไปทั่วร่าง ร่างที่อยู่ในชุดว่ายน้ำ ชุดว่ายน้ำที่ประหยัดผ้าเหลือเกินนั้น ชุดว่ายน้ำที่กระชับเหลือเกินนั้น ผมอิ่มก่อนใครเขาเพื่อน เพื่อเตรียมตัวเตรียมใจเป็นเพื่อนเธอว่ายน้ำ ลูกกระเดือกของผมวิ่งขึ้นวิ่งลงจนนายมะเขือหัวเราะ . น้องของผมชื่อดอกมะเขือครับ แม่ผมเป็นคนตั้ง ดีไม่มีน้องอีกคน ไม่งั้นคงได้ชื่อว่า “หญ้าแพรก” ครบเครื่องเรื่องไหว้ครูพอดี . สระน้ำยามเที่ยงไม่อนุญาตให้ใครที่ไม่บ้าพอลงเล่นได้ มีแต่ผมคนเดียวที่ลงมาเล่น ส่วนเธอนั้นไม่เห็นลงมา ปล่อยผมเล่นน้ำกลางแดดเปรี้ยงอยู่คนเดียว เสียงนายมะเขือยังดังอยู่แว่ว ๆ พี่จะบ้าเหรอ ร้อนตายชัก มีใครที่ไหนเขาเล่นน้ำตอนนี้กัน บังเอิญผมบ้าพอ ผมเลยเล่นคนเดียว เวลาผ่านไปไม่นาน ผมเดินตัวดำปี๋ขึ้นห้อง . ตกเย็นวันนั้นก็สมใจ ผม นายมะเขือ และก็เธอ แต่งชุดว่ายน้ำลงมาเล่นน้ำ เธอห่มผ้าขนหนู ผมกับน้องชายไม่ห่มผ้าขนหนู ผมไม่ชอบผ้าขนหนู โดยเฉพาะตอนนี้ผมยิ่งไม่ชอบผ้าขนหนู ผมหวังว่า ผ้าขนหนูจะไปให้ไกลหูไกลตาผมเร็ว ๆ . แล้วผ้าขนหนูก็เป็นใจ ผมนึกชอบผ้าขนหนูขึ้นมาบ้างแล้ว เธอสลัดผ้าขนหนูออก เผยให้เห็นชุดว่ายน้ำ เป็นชุดว่ายน้ำที่น่าเกลียดที่สุดที่ผมเคยเห็น มัน..มัน.. มันมีเสื้อยืดสวมทับอีกที ส่วนกางเกงว่ายน้ำ เป็นกางเกงกึ่งประโปรง ที่ห้อยลงมาจากเอวจนไม่เห็นอะไรเลย ผมสังเกตยี่ห้อของมันไว้ ว่างเมื่อไหร่ผมจะมาบอก..ไม่ให้คุณ ๆ ซื้อ อย่าไปอุดหนุนเลยครับ น่าเกลียดอ๊อก เชื่อผมเฮอะ.. . นายมะเขือวัยเจ็ดแปดขวบ ว่ายน้ำค่อนข้างแข็ง นัวเนียอยู่ไม่ห่าง เปล่า..ไม่ใช่นัวเนียอยู่กะผม แต่อยู่กะเธอ ส่วนเธอว่ายน้ำไม่ค่อยแข็ง มีน้องชายของผมเป็นครูช่วยสอน ส่วนผมว่ายแข็งมาก เธอเมิน ไม่มองแม้แต่ว่าผมจะใส่กางเกงว่ายน้ำสีอะไร . น้ำใส กลิ่นคลอรีนโชยบาง ๆ อุณหภูมิสบาย ๆ ทำให้ผมหายเครียดไปได้เยอะ พอเวลาผ่านไปไม่นาน ยิ่งใกล้เย็นเท่าไหร่ก็มีผู้มาใช้สระน้ำมากขึ้นเท่านั้น ผมเลยมีโอกาสเห็นชุดว่ายน้ำที่สวย ๆ บ้าง ผมหันหลังใช้สองแขนกางอยู่ริมสระ เงยคอพักอยู่บนตลิ่ง สายตาสอดส่ายไปทั่ว ลูกกระเดือกกระดกขึ้นลงไปทั่ว สายน้อยนางหนึ่ง อายุเท่าไหร่ไม่รู้ แต่รู้สึกจะแก่กว่าผมนิดหน่อย โหย..ชุดว่ายน้ำสวยมาก และเธอก็ว่ายน้ำสวยมาก แต่เวลาเธอหยุดพัก ดูจะสวยมากกว่า เธอใส่หมวกคลุมผมที่คงจะยาว ผิวขาว หุ่นคล้ายนางแบบ เมื่อเห็นผมมองเธอ เธอหลบตา แต่ไม่หลบอย่างอื่น ผมเห็นเธอหน้าแดงด้วยล่ะ . โอ๊ย ไหล่ของผมถูกของแบน ๆ ตบเข้าให้ ด้วยความลืมตัว ผมมาลอยตัวอยู่กลางสระน้ำได้ไงไม่รู้ ผมหันไปหาเจ้าของฝ่ามือ ผมไม่เห็นใคร นอกจากแฟนของผม เธอไม่มีทีท่าว่าเป็นเจ้าของฝ่ามือนั้น เธอกำลังเล่นสนุกอยู่กับเจ้ามะเขือ อ๋อย..ผมคราง ส่วนเจ้ามะเขือกำลังอ้าปากหัวเราะแบบประหยัดเสียงอยู่ อิ๊อิ๊.. . แล้วผมจะรีบกลับมาเขียนต่อนะครับ . ตอนที่ 5 แต่... แค่นี้ผมก็จะสำลักตายอยู่แล้ว ชายหาดยามค่ำมีปูลม ปูลมกลัวคน กลัวเจ้ามะนาว และกลัวไอ้แพนตาก้อน แต่ไม่กลัวไฟฉาย ผมส่องไฟไปที่มัน มันยื่นลูกกะตาขึ้นดู ทำปากมุบมุบ พอผมขยับตัว มันปรู๊ดลงรู ปูลมกลัวคน แต่ไม่กลัวลม ไม่กลัวคลื่น ไม่กลัวทราย มันหาอาหารจากทราย มันกินทรายเข้าไป มันคายทรายออกมา ขยักไว้แต่สิ่งที่จะกินเป็นอาหารได้ แล้วทิ้งทรายไว้เป็นก้อนกลม ๆ ที่ตอนแรกผมนึกว่าเป็น “อึ” ปูลม +++++++++++++++++ เธอชอบปูลม เธอชอบทุกอย่างที่มีชีวิต และตัวเล็ก ๆ เธอเห็นซากแมงกระพรุนนอนเกยหาด เธอคิดว่ามันยังไม่ตาย เธอจึงนั่งดูอยู่เป็นนานสองนาน เจ้ามะเขือมาจากไหนไม่รู้ หากิ่งไม้มาได้ เขี่ยมันให้หงายขึ้นมา วงเลยแตก.. เหม็นเน่าชะมัด ................ สิ่งมีชีวิตจะไม่ยอมนอนเฉย.. จะดิ้นรนไปจนกว่าจะสิ้นใจ คนน่าจะดูแมงกระพรุนเป็นตัวอย่าง จะได้ไม่ไปโดนน้ำตายเป็นคู่ คู่..อย่างที่เป็นข่าว แล้วเจ้ามะเขือก็วิ่งหายไปในความมืด เขาคงมีอะไรทำของเขา ตามประสาเด็กซน ผมตะโกนสั่งเด็ดขาด ห้ามลงน้ำ ถ้าลง โดนเตะ.. ผมมีโอกาสได้อยู่สองต่อสอง ผมถือเชือกที่ล่ามไอ้แพนตาก้อน เธออุ้มเจ้ามะนาว เรานั่งลงบนพื้นทรายริมทะเลย ลมเย็น ฟ้าสวย เสียดายไม่มีดวงจันทร์ ถ้ามีคงจะโรแมนติกมากกว่านี้ แต่ แค่นี้ผมก็จะสำลักตายอยู่แล้ว และนี่คือการสารภาพความรู้สึกครั้งใหญ่ของผม ซึ่งคุณ ๆ ก็รู้อยู่แล้วว่า ผลของการสารภาพครั้งนี้เป็นอย่างไร เธอตกลงให้ผมเป็นแฟน แต่ในลักษณะใด น่าจะอ่านต่อหน่อยนะครับ หลายท่านคงไม่รู้ว่าเธอกับผมนั้นเพิ่งรู้จักกันมาได้ประมาณสองปี เพราะเธอเพิ่งย้ายมาอยู่ข้างบ้านของผม ต้องบอกไว้ก่อนก็เพราะว่าเดี๋ยวจะแปลกใจกัน ว่าเห็นกันมาตั้งแต่เล็กแล้วทำไมถึงจะเพิ่งมาบอกรักกัน ความสมเหตุสมผลเป็นเรื่องสำคัญ ผมรู้ แต่ผมมักจะทำไม่ได้ ผมเขียนอะไร ๆ มักจะไม่สมเหตุสมผลเสมอ เพราะผมเป็นคนไม่มีเหตุผล เอาซะเลย.. เรียนสนุกไหม? คำถามเชย ๆ นี้หลุดออกมาจากปากผม ก็ดี..-ห้วน และสั้น หากหางเสียงนั้นยังปนหวานพอสัมผัสได้ปูแล่ม ๆ ทะเลสวยดี ผมคุยต่อ ตอนมืดเนี่ยนะ ดูไงสวย? สวยเพราะมีแสงดาวสะท้อนไปมาไง แล้ว? เปล่า..แค่อยากจะชวนคุย ก็คุยมาสิ ไม่รู้จะคุยว่าอะไร ดับไฟซะก่อนดีมะ..ฉันอยากจะมองฟ้ามืด ๆ ผมดับไฟ จริง ๆ แล้วควรดับนานแล้ว แต่มัวนึกถึงเรื่องอื่นอยู่ เลยลืม พอดับไฟ ดวงดาวอีกสองดวงก็ส่องประกายขึ้น บนใบหน้าของเธอ สวยเหลือเกิน ++++++ ในความมืดสลัวอาบแสงดาวนั้น ในสายลมที่โชยผ่านเส้นผมของเธอสะบัดลู่ไปข้างหนึ่งนั้น ผมหลงรักเธออย่างลืมหูลืมตาไม่ขึ้น แต่ผมจะบอกเธอได้อย่างไร..ว่าผมรักเธอ ทีนี้..แล้วก้อ..ผมเริ่มต่อ .เธอเงียบ คงตั้งใจฟัง ลมมันเย็น.. เธอหัวเราะ คราวนี้ไม่ปิดปาก เสียงของเธอใสมาก จะบอกว่าอะไรก็บอกมาซะที..เห็นทำกุ๊ก ๆ กิ๊ก ๆ มานานแล้ว เธอรู้? ทำไมจะไม่รู้ ว่าเรากำลังจีบอยู่? เธอพยักหน้า แล้ว? แล้วอะไร? เธอถาม สำเร็จไหม? .นิ่งไปครู่หนึ่ง ใช้มือหนึ่งขุดทราย เธอคิดว่าสำเร็จไหมล่ะ เธอย้อนถาม ไม่รู้ ก็อยากฟังคำตอบอยู่นี่ จะให้ฉันตอบตอนนี้เหรอ? ไม่เร็วเกินไป? จะเร็วจะช้าก็ต้องตอบอยู่ดี นั่นสิ แล้วทำไมต้องเร่ง อยากรู้ อย่างน้อยก็รู้ว่า ที่ทำไปทุกอย่างนี่ ได้ผลไหม? ถ้าตอบว่าได้ ก็ดีใจ แค่นั้น? จะให้ทำไงอีก? เปล่า.. หมายความว่า เธอรักเราเหมือนกัน? เห็นเธอเงียบ ผมเลยเงียบบ้าง ผู้หญิงคนนี้ ยากจะเข้าใจ สุ่มสี่สุ่มห้าไป คำตอบที่ได้อาจจะเป็น เดี๋ยวโดนเตะ!!! ก็รู้สึกดีนะ ในที่สุดเธอก็ตอบ แค่เนี้ย..ผมอุทาน เรายังเด็กนัก.. .ถึงคราวผมเงียบบ้าง ใช้มือดึงผักบุ้งทะเลที่ขึ้นอยู่แถวนั้นมาถือเล่น เรายังต้องเจออะไรอีกเยอะ เรายังต้องมีเพื่อน มีคนที่เราจะชอบ มีคนที่จะชอบเราอีกเยอะ เราแน่ใจแล้วหรือว่า เราจะไม่พูดมัดตัวเองกันเกินไป เพี๊ยะ..เธอสะกิดผมด้วยฝ่ามือ ถามทำไมไม่ตอบ.. ผมนิ่งคิดไปครู่หนึ่ง ผูกมัดรึ? เราจะผูกมัดกันได้ด้วยอะไร สัญญา..หรือคำพูด หรืออะไร? ไม่มีอะไรผูกมัดเราได้หรอก ตอนนี้เรารักเธอ ถ้าเธอรักเราเราก็คบกันเป็นแฟน เราช่วยเหลือกัน เราห่วงใยกัน มันก็น่าจะดีกับชีวิตของเรา หากวันข้างหน้า..เราได้เจอคนใหม่ เราก็เพียงกลับมาพูดกัน ตกลงกัน เราทั้งสองยังมีสิทธิในเรื่องหัวใจอย่างเต็มที่ สายลมยังคงพัดสร้างความชื่นเย็น เวลาผ่านไปช้า ๆ แต่เร็วสำหรับเธอ เธอทำท่าจะลุกขึ้น พร้อมกับพูดว่า ก็ได้ งั้นเราคบกันเป็นแฟนก็ได้ แต่อย่าลืมข้อตกลงในวันนี้ ผมยิ้มแป้น..ฉุดแขนเธอไว้ งั้นขอหอมแก้มที เพี้ยะ . เราสองคนเดินกลับที่พัก หมาเดินตาม แมวนอนหลับ ผมฉายไฟกลับไปที่เรานั่งพรอดรักกันเมื่อสักครู่ เห็นพื้นทรายถูกขุดเป็นหลุมกว้างพอที่รถบรรทุกจะตกลงไปได้มิด เห็นผักบุ้งทะเลกองพะเนินเทินทึก นี่แหละอำนาจของความรัก มันทำให้คนมีความสุข มันทำให้คนเขินที่สุด ในชีวิต ผมมัวแต่ดีใจ ผมเลยลืมปูลม ผมเลยลืมเจ้ามะเขือ น้องชายของผมไปเสียสนิท ไม่น่าเลย.. จากคุณ : นายดอกเข็ม - [ 5 ส.ค. 47 00:32:23 A:202.5.87.22 X: ]

ความคิดเห็นที่ 2 ตอนที่ 6 แววกลัดกลุ้มรุ่มร้อนฉายออกมาจากตาเธอจนเห็นได้ชัด ไม่น่าเลย โลกกำลังเป็นสีชมพูอยู่แท้ ๆ กลับกลายเป็นสีตุ่น ๆ ขึ้นทันที มะเขือไปไหน? เธอชะงัก ชะเง้อมองไปมา ผมมองหาบ้าง น้องของผมแม้จะซน แต่ก็ไม่กล้าขัดคำสั่งของผมแน่ ๆ เขาคงไม่ลงไปในน้ำ แต่เขาอยู่ไหน? .. ชายหาดยามนั้นแม้จะไม่มีแสงจันทร์ แต่ก็ใช่ว่าจะมืดสนิทจนมองอะไรไม่เห็น ผมกลับไม่เห็นเขา ผมตะโกนเรียกชื่อน้องของผม มะเขืออออออออ เอื๋ออออออ .. เงียบสนิท เราสองคนมองตากัน แววกลัดกลุ้มรุ่มร้อนฉายออกมาจากตาเธอจนเห็นได้ชัด เขาคงเดินเล่น เดินไปไกล จนหลงทาง เราออกไปตามหากันดีกว่า .. พ่อแม่ของเราอยู่ข้างบน โน่น ชั้น 11 คงจะคุยกันหนุงหนิงอย่างวางใจ เด็ก ๆ คงดูแลกันเองได้ แต่เปล่า..ผมกับเธอต่างดูต่างแลกันเอง แล้วลืมนายมะเขือไปเสียได้ แย่แล้วเรา.. .. โฮ่ง..เสียงไอ้แพนตาก้อนเห่า จริง ๆ แล้วมันเห่าเสียงดัง “เป๋ง”มากกว่า แต่ผมกลัวว่าคุณ ๆ จะคิดว่าเป็นสัตว์ชนิดอื่นเข้า เลยใช้คำว่า “โฮ่ง” เพราะมันเป็นหมา มันเห่า แล้วมันส่ายหาง มันดึงเชือก ผมหันมายิ้มกับเธอ เรามีเจ้าแพนตาก้อน หมาซึ่งถือว่าเป็นสัตว์ที่มีความจำดี จมูกดี ฉะนั้น ไม่ต้องกลัว เราคงจะหาตัวของนายมะเขือได้ไม่ยาก ผมกับเธอจึงรีบเดินตามการนำของมันไป .. ห่างจากชายหาดหลังคอนโดฯ หลังนั้นประมาณ 300 เมตร เป็นมุมมืด เนื่องจากมีต้นไม้ที่ขึ้นริมทะเลขึ้นอยู่รกครึ้ม ไอ้แพนตาก้อนร้องเป๋งอีกครั้ง ดึงเชือกจนผมแทบทำหลุดมือ เราถลาตามมันเข้าไป ภาพที่เห็น .. .. เปล่า..ไม่มีอะไร มีแค่คนสองคน เป็นชายหนุ่มหญิงสาว ลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว เดินหนีออกไปจากกลุ่มต้นไม้นั้นอย่างรวดเร็ว ไปอย่างไม่เหลียวหลัง ผมเห็นเสื้อผ้าของผู้หญิง ยังใส่ไม่เรียบร้อยด้วยซ้ำ แล้วผมก็เห็นนายมะเขือ เขาทำหน้ายุ่ง ลุกขึ้นมาจากมุมมืดด้านหนึ่ง ธ่อ..พี่..ทำไมถึงต้องโผล่มาตอนนี้ กำลังสนุกเลย.. ผมง้างเท้า.. ส่วนเธอ.. เพี๊ยะ น้องชายของผมจึงเป็นผู้ชายคนแรก ที่ถูกแฟนของผมเตะ .. เธอบ่นอะไรอีกร้อยแปดพันหมื่นคำ น้องของผมได้แต่ทำหน้าม่อย เขาพยายามจะเถียงว่า ก็คู่ของพี่เข็ม..กะพี่ดาว มองเท่าไหร่ก็ไม่เห็นสนุก คนหนึ่งขุดทราย คนหนึ่งดึงผักบุ้ง สนุกตายล่ะ สู้คู่เมื่อกี๊ไม่ได้.. มันกว่ากันเยอะ.. ก่อนจะโดนอีกโครมหนึ่ง เขาวิ่งจู๊ดไปซะแล้ว มีเจ้าแพนตาก้อนวิ่งตามหางชี้ เราสองคนมองหน้ากัน แล้วหัวเราะแหะ .. หนุ่มสาวเดี๋ยวนี้เป็นอย่างนี้กันหมดเหรอ เท่าที่เห็นเมื่อสักครู่อายุทั้งสองก็คงไม่มากไปกว่าเราเท่าไหร่ ทำไมเขาไม่รู้จักควบคุมตัวเอง ทำอย่างนี้มันเสื่อมเสียไปถึงพ่อแม่ ไปถึงวงศ์ตระกูล เป็นเรื่องที่ไม่ควรทำเป็นอย่างยิ่ง ผมนิ่งฟัง ใจนึกเสียดาย ว้า .. จากคุณ : นายดอกเข็ม - [ 5 ส.ค. 47 00:32:58 A:202.5.87.22 X: ]

ความคิดเห็นที่ 3 ตอนที่ 7 เรื่องเพียงเรื่องเดียว เธอพร้อมจะทุบมันให้กลายเป็นร้อยเรื่องได้ตลอดเวลา การเที่ยวทะเลครั้งนั้นผมมีความสุขมาก และมีความหมายต่อผมมาก เราทั้งสองคบกันเป็นแฟน เป็นแฟนที่อยู่ในสายตาของพ่อแม่ แต่ท่านไม่เห็นด้วยหรอกนะครับ ท่านก็ห้ามเท่าที่จะห้ามได้ ท่านบอกอย่าให้เรื่องเรียนเสีย ต้องแยกแยะให้ถูก ซึ่งก็เป็นที่มาของตอนแรกที่ผมเล่าไว้ งั้นไม่เล่าอีกดีกว่า เดี๋ยวซ้ำ.. .. ตอนนี้ผมกับเธอกำลังเร่งอ่านหนังสือ ตอนนี้มีเรื่องเดียวอยู่ในหัวของผม ก็คือการเอ็นท์ให้ติด แม้ผมจะไม่เข้าใจว่า ทำไมผู้ใหญ่เขาถึงต้องขีดเส้นวัดความสำเร็จของลูกหลานเอาไว้อย่างงั้น ถ้าเอ็นท์ไม่ติด เขาต้องขายหน้า เขาต้องหาว่ามีลูกไม่รักดี ทั้งที่การเรียนที่ไหน ก็ควรจะทำให้เด็กเป็นคนดีได้ ผมยังเด็กอย่างนี้ ยังคิดได้อย่างงี้ แล้วทำไมผู้ใหญ่อย่างงั้น จึงคิดไม่ได้อย่างงี้บ้าง ทำไม??? .. แต่ผมมีเรื่องจะบอก เป็นเรื่องไม่ค่อยดีเท่าไหร่ บังเอิญผมเป็นคนน่ารัก และผมก็ไม่รู้จักเลือกที่จะน่ารักสำหรับคนบางคนเท่านั้น ผมทำตัวน่ารักไปซะหมด จนกระทั่งมีคนมาหลงรักผมอีกคนหนึ่ง เธอคนนี้พยายามมาแย่งพื้นที่ในหัวของผมที่เต็มไปด้วยตัวหนังสือนั้น ให้มีที่ว่างพอสำหรับเธอบ้าง เธอพยายามเป็นอย่างยิ่ง .. ก่อนผมจะเล่า ขอให้คุณ ๆ ปิดเรื่องนี้เป็นความลับ จุ๊ ๆ อย่าให้แฟนผมรู้เป็นอันขาด มีแต่ตายสถานเดียว จริง ๆ นา .. เริ่มแรกที่เราได้พบกัน เธอเป็นน้องสาวของเพื่อนรักของผมคนหนึ่ง เพื่อนคนนี้สนิทกับผมมาก โทร.หากันทุกวัน หลายครั้ง ผมก็ไปเที่ยวบ้านของเขา ผมรู้จักกับคุณพ่อ คุณแม่ และคุณน้องของเขา ไม่เว้นแม้แต่หมาตัวนั้น ถ้ามันมี “เขา” ผมจะเรียกมันว่าควายอย่างเต็มปากเต็มคำ .. เธอคนนั้นขาวมาก เพราะทั้งบ้านเป็นคนจีน ผมดำ คิ้วดำ ตาดำ เรียนชั้นเดียวกับเธอที่เป็นแฟนผม อ้อ..ผมบอกชื่อแฟนผมไปแล้วนี่นา คงจะต้องเลิกใช้คำว่าเธอแทนชื่อซะแล้ว เดี๋ยวจะสับสน เพราะมีตัวละครเพิ่มขึ้นมาอีกแล้ว แฟนผมชื่อว่าดาว ส่วนเธอคนที่เป็นน้องสาวของเพื่อนผมนี้ ชื่อว่า ดาว เหมือนกัน ฮะฮะ..แปลกไหมล่ะครับ ฮะฮะ.. .. จากคุณ : นายดอกเข็ม - [ 5 ส.ค. 47 00:37:31 A:202.5.87.22 X: ]

ความคิดเห็นที่ 4 ผมเล่าถึงไหนแล้วเนี่ย.. ตอนที่เขียนอยู่นี้ยังไม่ได้ต่อเน็ตครับ มันแพง มันเปลือง แม่ดุ พ่อว่า.. และนายมะเขือ แย่งเล่นเกมส์ตลอด ส่วนผม.. ภาระอันหนักอึ้ง เกี่ยวกับเรื่องเรียน ทำให้การจะเข้ามาเดินเที่ยวในถนนนี้ เหมือนคนเป็นโรคลักปิดลักเปิด ผมขาดวิตามินซี แต่ไม่ขาดวิตามินแอล.. ตั้งแต่เป็นหนุ่มขึ้นมา ผมมีเลิฟเข้ามาในชีวิตตลอด . ผมได้รับเมล์จากน้องดาว น้องดาวซึ่งไม่ใช่ดาว ไม่ใช่ดาวคนที่อยู่ข้างบ้าน ไม่ใช่ดาวคนที่เป็นแฟนของผม เป็นน้องดาวน้องสาวของเพื่อนสนิทคนนั้น เป็นเรื่องบังเอิญยิ่งกว่ารถไฟชนเครื่องบิน ที่ชื่อของผู้หญิงใกล้ตัวของผมทั้งสอง จะมาเหมือนกัน ยังมีความเหมือนมากกว่านั้น เธอเรียนชั้นเดียวกัน และเธอคง “รัก” ผมเช่นเดียวกัน . ผมเคยได้แชตคุยกับเธอหลายครั้ง นี่คือตัวอย่าง ดาว เซย์: เฮ้ ดีใจจัง วันนี้พี่เข็มออนไลน์ตรงกับดาว เข็ม เซย์: เฮ้..ดีใจเหมือนกัน วันนี้ไม่ต้องกินคุ๊กกี้ ดาว เซย์: คุกกี้? เข็ม เซย์ : อาหารชนิดหนึ่ง ที่คุณทานมากแล้วคุณจะอ้วก ดาว เซย์: แต่ดาวชอบ ฯขฯ  จิงอะ ฯดฯ จิงดิ ฯขฯ ไม่เปลี่ยนใจ? ฯดฯ ไมต้องเปลี่ยน? ฯขฯ งั้นพี่จะฝากเจ้าด้วงไปให้ ฯดฯ ดีเลย..555 พี่ยังเรียกพี่ดวงเป็นพี่ด้วงเหมือนเคย ฯขฯ 555 ก็หน้ามันเหมือนตัวด้วงนี่นะ ฯดฯ พี่เข็มทำไรอยู่ ฯขฯ เตะบอลล์มั้ง? ฯดฯ 555 ขอไพที่ถาม ดาวมีเรื่องจะถามได้ไหม? ฯขฯ ไม่ได้.. ฯดฯ อ้าว? ฯขฯ อยากถามถามเลย ห้ามถามว่าได้ไหม? ฯดฯ.ดี ดี งั้นถามเลย ฯขฯ ? ฯดฯ ถ้าพี่เข็มมีผู้หญิงมาชอบคนหนึ่ง พี่จะรู้สึกอย่างไร? ฯขฯ รู้สึกชอบผู้หญิงคนนั้น ฯดฯ จิงดิ? ฯขฯ จิง..ก็เขาอุตส่าห์ชอบเรานี่นะ ฯดฯ พี่อยากรู้ไหมว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร ฯขฯ อยากรู้มั่กมาก มากกกกกกกกกกกกกก ฯดฯ งั้นไม่บอก ฯขฯ อ้าว.. ฯดฯ เป็นคนใกล้ ๆ แถว ๆ เนี้ย.. ฯขฯ . นั่นเป็นตัวอย่าง ของการที่ผมโดนจีบ ยังมีเมล์ประหลาด ๆ ที่ผมอยากให้อ่าน พี่เข็ม.. ตอนนี้ดึกแล้ว ทุกคนนอนหมด พี่ดวงก็นอนแล้ว แต่ดาวนอนไม่หลับ ไม่รู้เป็นไร.. พี่เข็ม บอกดาวหน่อยได้ไหม? ความรักเป็นอย่างไร? อย่างนี้ใช่ไหม ที่เรียกว่ารัก พี่เข็ม พี่เคยคิดถึงใครไหม? พี่เคยอยากให้เขามาอยู่ใกล้ ๆ เพื่อจะได้นอนหลับสบาย และฝันดี จาก..ดาว . แหะ.. ผมอ่านแล้วก็ได้แต่หัวเราะ . การเป็นผู้ชายใครว่าง่าย ยิ่งการเป็นผู้ชายอย่างผม ยากนัก และก็เชื่อว่า ผู้ชายในวัยผม จะต้องเป็นอย่างนี้ทุกคน คือดีใจ ภูมิใจ ที่ตนเองเป็นที่รักของใครหลาย ๆ คนพร้อม ๆ กัน โดยหารู้ไม่ว่า ผู้หญิงไม่คิดอย่างงั้น . ผู้หญิงมีอะไรที่ซับซ้อนกว่าเยอะ เรื่องเพียงเรื่องเดียว เธอพร้อมจะทุบมันให้กลายเป็นร้อยเรื่องได้ตลอดเวลา ใครจะรู้ แค่น้ำในแก้ว ให้ผู้หญิงผู้ชายมองพร้อม ๆกัน ผู้ชายอาจจะมองเพียงก็แค่น้ำ แต่ผู้หญิงมองได้มากกว่านั้น น้ำนั้นมาจากไหน? ทำไมมีเท่านี้? จะเอาไปทำอะไร? สะอาดหรือเปล่า? ทำไมถึงต้องเอามานั่งมอง? โอย นี่แหละผู้หญิง . จากคุณ : นายดอกเข็ม - [ 5 ส.ค. 47 00:41:43 A:202.5.87.22 X: ]

ความคิดเห็นที่ 5 ตอนที่ 8 จะได้ผลไหมน้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา ผมเป็นผู้ชาย อายุ 17 ปี กะอีก เดี๋ยว นับก่อน 8 เดือน อีกสี่เดือนข้างหน้าก็จะครบ 18 ปี รูปร่างผอม..ผมสั้นเหยียดตรงยังกะไม้กวาด ผิวไม่ขาว แต่ก็ไม่ดำ ไม่แดงด้วย เป็นคนผิวธรรมดา ใช้สบู่ไม่เปลือง รูปหล่อไหม?..ตอนเรียนม.ต้น เคยบอกกับตนเองว่าหล่อกะเขาอยู่บ้างเหมือนกัน แต่พอมาเรียนม.ปลาย เพื่อน ๆ หลายคนดูจะหล่อกว่า ที่หล่อกว่าเพราะผมสูง..และเก้งก้าง มองไกล ๆ เหมือนต้นตาลท่ามกลางต้นหูควาย เอ้ย..หูกวาง เพิ่งจะมาดูได้ดีหน่อยก็ช่วงนี้ ช่วงที่กินคุ้กกี้นี่แหละ .. ที่ต้องบรรยายนั้นก็เพื่อให้คุณ ๆ นึกออกว่า ทำไมผมถึงได้มีแฟนกับเขาได้..ตั้งหนึ่งคน ทำไมผมถึงมีผู้หญิงอีกคนมาชอบได้ ทำไมผมถึงมีเรื่องอะไร ๆ มาเล่าให้อ่าน.. อยู่ได้ตั้งหลายตอน.. .. ผมเป็นนักกีฬาของโรงเรียนกับเขาเหมือนกัน เล่นบาส และก็เล่นบอล จะให้ตีปิงปองก็พอได้ จะให้เล่นเทนนิสก็พอไหว ยิ่งสนุ๊กเกอร์นี่ ขอบอก มีเท่าไหร่ตบหมดโต๊ะ แต่ใช้เวลาข้ามวันหรือไม่ ไม่บอก สรุปก็คืออะไรที่มันกลม ผมจะเล่นได้หมด และส่วนใหญ่ก็จะเล่นได้ดี ยกเว้นอย่างเดียว อะไรเอ่ย ถูกต้อง..โบวลิ่ง โยนกี่ทีก็ตกราง คนร่างสูงมักจะไปได้ไม่ดีกับกีฬาประเภทนี้ นั่นคือบทสรุปที่ไม่เคยได้เข้าข้างตัวเองเล้ย.. ของผม..อิ๊อิ๊ .. น้องดาวเข้ามาในชีวิตของผมได้อย่างไร? คุณ ๆ รู้แล้ว มีเหตุการณ์อะไรที่ควรจะเล่า มีสิครับ แต่ยังไม่ได้เล่าซะที คือมีหลายเหตุการณ์ไปหน่อย เลยไม่รู้จะเอาเหตุการณ์ไหนดีมาเล่า เอาเหตุการณ์นี้ก็แล้วกัน .. ผมอยากดูหนังเรื่องหนึ่ง เจ้าด้วงเพื่อนของผมก็อยากดู วันอาทิตย์หนึ่งเราก็เลยนัดกันว่าจะไปดู แต่ผมต้องไปหาเพื่อนที่บ้าน เพราะที่บ้านเขามีซีดีเพียบ มากจนผมนึกว่าบ้านของเขาแอบปั้มซีดีเถื่อน เขาได้ยินความคิดของผมก็ร้องเจี๊ยก เอ็งหาคุกมาให้ซะแล้ว พ่อข้าทำงานอยู่บริษัทหนังว้อย .. ก่อนจะไปดูหนังด้วยกันวันนั้น ผมก็กะจะเข้าไปยืมวีซีดีจากเพื่อนในคราวเดียว ปรากฏว่า ผมได้ซีดีมาเกือบร้อยเรื่อง เป็นการช่วยอย่างกระตือรือร้นของน้องดาว ผมจึงต้องให้รางวัลเธอด้วยการแกล้งชวนเธอไปดูหนังด้วยกัน เสร็จเลย.. มีรึเธอจะไม่ไป .. จำได้ว่าหนังที่ดูเป็นหนังเฉินหลง เรื่องเกี่ยวกับชุดทักซิโด้ เป็นเรื่องที่ใครก็บอกว่าสนุกมาก ผมเลยอยากดู .. น่าอิจฉาเจ้าด้วง (ขอเรียกไอ้ได้ไหมนี่?) มันสนุกของมันอยู่คนเดียว ส่วนผมก็น้องดาว ทำอะไรกันก็ม่ายรุ ต่างคนต่างก็ไม่รู้เรื่อง ผมออกจากโรงหนังพร้อมกับน้ำตาไหลพราก เสียดายตังค์ .. จากประสบการณ์ที่ได้อ่านงานเขียนของพี่นินามบ้าง พี่ปิ๊วบ้าง พี่อื่น ๆ บ้าง ผมจึงบอกกับตัวเองว่าควรจบตอนไว้เพียงแค่นี้ ทิ้งเอาไว้ให้ผู้อ่านสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้น? จะได้ตามอ่านในตอนต่อไป จะได้ผลไหมน้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา .. ไม่น่าจะได้ผลแหะ เพราะเมื่อย้อนกลับไปอ่านดู แปะทั้งทีไม่มีเนื้อหาอะไรคืบหน้าไปเท่าไหร่เลย เดี๋ยวโดนดุแน่ เขียนต่อดีกว่า .. หนังต่อสู้กันตามสไตล์เฉินหลง มีลูกโหดลูกฮาไปตลอดทั้งเรื่อง ที่รู้ก็เพราะผมได้ยินเสียงเพี๊ยะพะ ฮาฮา ดังตลอดเวลา แต่ดังอยู่หูเดียว อีกหูหนึ่งได้ยินแต่เสียงน้องดาว เธอชวนคุยตลอดเรื่อง .. เรื่องที่เธอชวนคุยไม่เกี่ยวกับหนังเลย หนุงหนิงอะไรก็ไม่รู้ ผมก็ได้แต่ครับ ได้แต่เปล่า ได้แต่อ๋อเหรอ..งั้นก็ดีสิ ได้แต่อือม์ ตลกเนาะ ได้แต่... ไปเรื่อย ๆ จนหนังจบ .. ไม่เท่านั้น เก้าอี้ที่น้องดาวนั่งสงสัยจะเสีย ขาหักไปข้าง เธอถึงได้ทิ้งน้ำหนักมาพิงไหล่ผมซะเมื่อยดิก ผมนั่งตัวเกร็ง.. ความนุ่มนิ่มที่ไหล่ซ้ายก่อกวนหัวใจจนจั๊กจี้หู .. มีอยู่จังหวะหนึ่งที่ดูเหมือนเธอจะเมื่อย เธอขยับแขนขวาที่ติดอยู่กับมือซ้ายของผม คล้องเข้ามาในวงแขนของผม ที่พักแขนซึ่งคนออกแบบบ้า ๆ ออกมาให้มีแค่อันเดียว จนไม่เพียงพอกับการวางแขนของคนสองคน แขนของผมจึงไพล่ไปอยู่บนตักของเธอ ผมเกร็งจนเมื่อยดิก .. อาจจะเป็นเพราะผมเมื่อยดิก อาจจะเป็นเพราะผมเป็นผู้ชายที่ค่อนข้างโง่ อาจจะเป็นเพราะผมเป็นไก่อ่อนในเรื่องพวกนี้ อาจจะเป็นเพราะผมเกรงใจเพื่อนที่เป็นพี่ของเธอ อาจจะเป็นเพราะผมรักเดียวใจเดียวอยู่กับแฟนของผม อาจจะเป็นเพราะ.. อ้าว..หนังจบพอดี .. ผมเดินเหงื่อแตกหลังออกมาพร้อมกับเธอและเพื่อน แวะทานไอ้ติมแผ่นดินไหวกันจนท้องป่อง เดินไปเล่นเกมส์ตู้จนกระเป๋าแฟ่บ เราจึงได้แยกย้ายกันกลับบ้าน .. ผมกลับบ้านด้วยน้ำตาไหลพราก ไม่สนุกเยย.... .. เสียงกระซิบน้องดาวยังอยู่ที่ข้าง ๆ หู คราวหน้าเรามากันสองคนนะ นะพี่นะ? .. ทีนี้คงจบตอนได้แล้วมังครับ?? .. จากคุณ : นายดอกเข็ม - [ 5 ส.ค. 47 00:44:49 A:202.5.87.22 X: ]

ความคิดเห็นที่ 6 ตอนที่ 9 มีเหตุการณ์อย่างหนึ่งเกิดขึ้นตั้งแต่เช้า..... โอย.. วันนี้เพิ่งเข้ามาได้ มีเหตุการณ์อย่างหนึ่งเกิดขึ้นตั้งแต่เช้า เล่นเอาผมเกือบแย่.. . ผมก็ตื่นนอนตามปกติในวันที่ไม่ต้องไปเรียน คือสิบเอ็ดโมงเช้า มีโทรศัพท์มา..เจ้ามะเขือละจากเกมส์ขึ้นมาเรียก ผมเดินเมาขี้ตาไปรับโทรศัพท์ อาโหล.. เพิ่งตื่นเหรอ? อื้อ ว่างมะ? ไม? ออกมาหน่อยดิ ไหน? มาบุญครอง มีไร? มีปัญหานิดหน่อย เรื่อง? เออน่า..มาได้หรือเปล่าล่ะ? ตอนนี้? ใช่ ได้..บ่ายสี่เจอกัน ตาบ้า..นี่เพิ่งสิบเอ็ดโมง จะรอนะ รอตรงไหน? . โอเค. กริ๊ก.. เป็นเสียงวางหูทอราสับ . ผมกับแฟนของผมจะคุยกันด้วยสำนวนประมาณนี้ คือไม่ชอบพูดอะไรยาว ๆ ยิ่งสนิทกันมากเท่าไหร่ ก็ยิงพูดกันสั้นขึ้นเท่านั้น เหมือนกับว่าเรารู้กันอยู่แล้วว่าอะไรเป็นอะไร เราใช้หัวใจสื่อกันมากกว่า อย่าง “มองตาก็เห็นความนัย” หรือ “อ้าปากก็เห็นไส้ไก่” อะไรประมาณนั้น . ผมอาบน้ำแต่งตัวด้วยความเร่งรีบ และนี่คือภาพของการอาบน้ำของผม เปิดประตูห้องน้ำ ปิดประตูห้องน้ำ คว้าแปรงสีฟัน หยิบหลอดยาสีฟันมาบีบ เอาเข้าปาก หันไปเปิดฝักบัว ปล่อยน้ำให้ไหลออกมา เอาหัวจุ่มเข้าไปก่อน ขยับมือที่จับแปรงขยับไปมา อีกมือหนึ่งถอดเสื้อผ้า พอโป๊ได้ที่ ก็พาตัวเข้าไปในสายน้ำ มือที่ถอดเสื้อนั่นแหละ หยิบสบู่ขึ้นมาถูกตัว จากนั้นล้างปาก ล้างสบู่ออกจากตัว ปิดน้ำ เช็ดตัว..เสร็จและ . เสื้อยืดกับกางเกงลุยยี่ห้อแขม่ว เป็นชุดยอดนิยมของผม ทุกอย่างเบ็ดเสร็จเรียบร้อยภายในห้านาที กำลังจะออกจากบ้านอยู่แล้วเชียว แต่เจ้ามะเขือมาสะกัดไว้ซะก่อน เขาอาบน้ำแต่งตัวเร็วกว่าผม ไม่น้อยกว่าสามนาที . ไปด้วย ไปทำไม อยู่เล่นเกมส์ไปสิ ไม่เอา อยากไปเที่ยว ไปแป๊บเดียว เดี๋ยวก็กลับ งั้นก็ดี จะได้กลับมาเล่นเกมส์ อ้าว งั้นไปทำไม? ก็อยากไป ไม่ให้ไปจะฟ้องแม่ งั้นไปได้.. . ผมกับน้องชายก็พูดกันด้วยภาษานี้ เป็นภาษาพื้นบ้านแท้ ๆ ของบ้านผม . คุณเคยมีน้องอายุเจ็ดแปดขวบไหมครับ? ไม่น่ามีเลยนะครับ ไม่น่ามีเลยจริง ๆ ครับ . ว๊า..เขียนได้แค่เนี้ย.. ตามอ่านนะครับ คืนนี้ผมจะแอบแม่มาแปะ . จากคุณ : นายดอกเข็ม - [ 5 ส.ค. 47 00:45:49 A:202.5.87.22 X: ]

ความคิดเห็นที่ 7 ตอนที่ 10 น้องผมเป็นเด็กน่ารักครับ น้องชายของผมน่ารัก ใคร ๆ ก็บอกว่าน่ารักมากกว่าพี่ เวลาใครชมเขาอย่างงี้เขาจะยิ้มแป้น หันมายักคิ้วข้างเดียวกับผม ส่วนผมก็ยิ้มแป้น ลับหลังคนชมผมก็ใช้มืออันนุ่มนิ่มของผม แป้นไปที่กระโหลกของเขาเบา ๆ เขกหัวมะเขือทำไม เปล่า เปล่าไร เจ็บนะ เหรอ? แง่ม.. บนรถเมล์ ผมยืนอยู่ใกล้ ๆ กับนายมะเขือ ผู้ได้รับอภิสิทธ์ในฐานะยังเป็นเด็ก ผมซึ่งยังไม่โตเป็นผู้ใหญ่ซะหน่อย แต่ก็ไม่ได้นั่ง เขานั่งใกล้สาวน้อยคนหนึ่ง แรก ๆ เห็นนั่งเฉย ๆ เผลอแป๊บเดียวชวนเธอคนนั้นคุยจ้อซะแล้ว น้องผมเป็นเด็กน่ารักครับ ผมขอยืนยัน พี่เข็ม..พี่แนนจะลงที่เดียวกับเราเลย ผมงง พี่เขาบอกว่าจะไปเดินหาซื้อโทรศัพท์ เราไปช่วยพี่เขาเลือกนะ ผม เธอหันมายิ้มให้ น้องมะเขือน่ารักจังค่ะ พูดเป็นน้ำไหลไฟดับ ขอบคุณครับ ผมตอบ จริง ๆ แล้วเขาพูดจนน้ำไม่ยอมไหลไฟไม่ยอมดับมากกว่า เธอปิดปากหัวเราะ ตาเธอใสดีจัง เวลาเธอยิ้มเธอสวยจัง เพราะอย่างงั้นผมจึงหลุดปากไปว่า ซื้อโทรศัพท์ต้องซื้อที่ร้านนี้ครับ ถูกด้วย ดีด้วย และแถมของอีกเพียบเลย ร้านไหนคะ? เดี๋ยวผมจะพาไป.. เจ้ามะเขือพยักหน้าหงึก ๆ ยิ้มจนเห็นฟันขาว พี่เข็มเขาเก่งครับเรื่องนี้ เขาเลือกโทรศัพท์ให้เพื่อน ๆ เขาตลอด น่าน..น้องผมเขาน่ารักยังงี้แหละ เหลือบดูนาฬิกาที่ข้อมือ ช่วงเวลาโรงเรียนปิดรถมักจะไม่ติด วันนี้ก็เช่นกัน ผมนั่งรถจากพุทธมณฑลสายสอง มาถึงมาบุญครองใช้เวลาไม่ถึงชั่วโมง แต่กระนั้นก็ใกล้เวลานัดแล้ว ผมต้องรีบพา “พี่แนน” ของเจ้ามะเขือไปที่ร้านโทรศัพท์ให้เร็วที่สุด ผมเป็นคนดี มีน้ำใจ เลยต้องการแสดงออกซึ่งความดีนั้นให้สาวประทับใจ เพื่ออะไรนั้น.. ผมก็ตอบตัวเองไม่ได้ครับ แหะแหะ ดาว แฟนของผมนัดให้ผมไปเจอตรงแถว ๆ รูปปั้นบรรพบุรุษของเจ้าของห้าง นั่นคือประตูทางโน้น ผมเลือกเข้าประตูทางนี้ จะได้ไม่ชนกันไง ผมเลือกลิฟท์ที่จะขึ้นไปชั้นบน เราทั้งสามอยู่ในลิฟท์พร้อมกับคนอื่น ๆ น้องมะเขือชวน”พี่แนน”คุยตลอดทาง ผมจึงได้มีโอกาสพิศโฉมนงคราญอย่างเต็มตาอีกครั้ง โหย.. อึ๋มพอพอกับแฟนผมนิดเดียวเอง อิ๊ พอลิฟท์ถึงชั้น 4 อันเป็นชั้นที่ต้องการ ประตูลิฟท์เปิดออก ผมก็เจอเพชรฆาตยืนรออยู่แล้ว ดาว..นั่นคือดาวแฟนของผม เธอคงกำลังรอลิฟท์เพื่อจะลงไปข้างล่าง ไปยังที่ที่ได้นัดผมไว้ โลกแคบหรือห้างแคบกันแน่??? ตายแน่แล้ว.. ผมรีบหลบแว่บเข้าข้างหลังชายคนหนึ่ง เป็นปฏิกริยาอัตโนมัติที่สมองยังไม่ทันสั่งการ อ้าวพี่ดาว.. เสียง(ไอ้)เจ้ามะเขือเรียกทัก ผมเหงื่อแตก.. อ้าว..มะเขือ..แล้วพี่เข็มอยู่ไหน? อยู่นี่จ้ะ.. ผมฝืนยิ้ม เหงื่อแตกเต็มหัว เดินหลีกออกมาจากหลังชายคนนั้น แล้วเดินออกจากลิฟท์ไปพร้อมกับนายมะเขือ และ “พี่แนน” ในสมองหมุนจี๋เพื่อหาคำตอบให้ได้ ว่านัดข้างล่างแล้วขึ้นมาทำไมข้างบน พี่ดาวครับ นี่พี่แนน พี่เข็มกำลังพาพี่แนนไปซื้อโทรศัพท์ หญิงสาวทั้งสองยิ้มให้แก่กัน ส่วนผมนั้นยิ้มอย่างจะกินเลือดกินเนื้อให้กับไอ้มะเขือ ซื้อโทรศัพท์ ? อ๋อ..ค่ะ คือแนนไม่รู้จักร้านอะค่ะ เลยเข้ามาถามเขา เขามีน้ำใจเลยพามาส่ง อ้อ..ร้านขายโทรศัพท์มีเยอะแยะไปนี่คะ? แต่ร้านที่แนนหาเป็นร้านที่เขาขายเฉพาะยี่ห้อนี้ค่ะ แนนไม่รู้จักเลยต้องให้เขาช่วยบอก ค่ะ.. อ้าว..เจอแล้วค่ะ ร้านนั้นเอง –เธอชี้มือไปที่ร้านหนึ่ง ซึ่งไม่ใช่ร้านที่ผมต้องการจะพาเธอไปหรอก-ขอบคุณนะคะ คุณใจดีจังค่ะ ว่าแล้ว “พี่แนน” ของเจ้ามะเขือก็เดินจากไป ไม่ลืมจะทิ้งรอยยิ้มกัดกินใจไว้ให้ผมหนึ่งรอย ประมาณว่า “ฉันช่วยเธอที่สุดแล้วนะยะ!!” ส่วนที่เหลือผมจึงต้องช่วยตัวเอง การช่วยเหลือตัวเองของผมยังไม่ได้เริ่มต้นขึ้น น้องมะเขือผู้น่ารักก็ทำให้ตาที่เขียวของดาวจางลง พี่เข็มไม่อยากขึ้นมาหรอกครับ แต่มะเขือขอให้พี่เข็มขึ้นมาส่งเขาเอง มะเขือสงสารเขา.. แล้วพี่ดาวล่ะครับ กำลังจะลงไปพอดีใช่ไหมล่ะ? ทุกอย่างกำลังไปได้ด้วยดี ถ้าเสียงของเจ้ามะเขือจะเบากว่านี้ คนชื่อดาวหรือพี่ดาวไม่ใช่มีคนเดียวในโลก โดยเฉพาะคนใกล้ตัวผมนี่มีถึงสองคน คนที่สองดันโผล่มาได้ยินได้ไงก็ไม่รู้ เธอได้ยินเสียงเรียกชื่อของเธอ เธอเลยหันมา เธอเห็นผมเข้า.. เธอร้องหวีดขึ้นมาด้วยความดีใจ พี่เข็มขา . ผมหันขวับ ใจหายวาบ ตายแน่แล้ว . ผู้หญิงคนหนึ่งหน้าตาเหมือนน้องดาวน้องสาวของเพื่อนผมอย่างกะแกะกะแพะ กำลังถลาเข้ามาหาผมเหมือนจะโผเข้ามากอด รอยสัมผัสที่นุ่มนิ่มยังกรุ่นอยู่ที่แขนซ้าย ส่วนแก้มด้านซ้าย ก้นด้านซ้าย หรือลำตัวด้านซ้ายของผม จะได้รับรสสัมผัสที่แข็งกระด้างจากแฟนผมหรือไม่อย่างไร โปรดอย่าถามผม ผมไม่ใช่คนแถวนี้ แน้ ผมไม่ใช่คนที่นี้!!!!! งือ จากคุณ : นายดอกเข็ม - [ 5 ส.ค. 47 00:48:27 A:202.5.87.22 X: ]

ความคิดเห็นที่ 8 ตอนที่  11 ไม่เห็นมีอะไรซักหน่อย การที่ดาวสองดวงโคจรมาพบกันโดยบังเอิญ แทนที่จะเกิดระเบิดวินาศสันตะโรตามที่ผมคิด แต่ผิดคาด น้องดาวดูเหมือนจะรู้ว่าผู้หญิงหน้าตาดีคนนี้เป็นแฟนของผม เธอเพียงทำท่าดีอกดีใจที่ได้พบผม ดีอกดีใจที่ได้รู้จักกับแฟนผม ดีอกดีใจที่ได้รู้จักกับน้องชายของผม แล้วเธอก็ขอตัวจากไป ไม่เห็นมีอะไรซักหน่อย ผมคิดมากไปเองแท้ ๆ เหมือนกับที่พี่พี่บางคนว่าไว้.. ผมหลงผิดไปเองจริง ๆ นึกว่าตัวเองมีเสน่ห์เหลือร้าย แป่ววววว . แต่กระนั้นก็มีสิ่งผิดปกติเกิดขึ้นบางอย่าง วันนี้ดาวไม่มีทีท่าจะสนใจในความสัมพันธ์ระหว่างผมกับ “พี่แนน” และ “น้องดาว” เธอไม่ถามถึงหรือพูดต่อ เธอกำลังมีเรื่องสำคัญ เธอออกจากบ้านมาแต่เช้า เธอไปทำธุระอะไรเธอไม่บอก บอกแต่ให้ผมมาหาเธอที่นี่ บอกแต่ว่ามีปัญหานิดหน่อย ปัญหานิดหน่อยที่ว่าคืออะไร จะนิดหน่อยจริงหรือ เธอถึงได้มองข้ามเรื่องอื่นไปเสียหมด ผมชักเริ่มหวั่นใจ . เรานั่งกันอยู่ที่บริเวณฟู๊ดเซ็นเตอร์ เราเลือกซื้ออาหารมาคนล่ะอย่าง เจ้ามะเขือทานราดหน้าเส้นใหญ่ ดาวทานก๋วยเตี๋ยวหมูน้ำตก ผมทานข้าวราดแกงไข่ดาว ไม่อาหย่อยเยย.. . วันนี้ดาวไปรับเพื่อนของคุณแม่ที่ดอนเมือง ผม.. เพื่อนของคุณแม่เป็นอาจารย์อยู่ที่ “ยู” ในแคนาดา ผม.. เขามาเที่ยวเมืองไทยพร้อมครอบครัว .. เขามาบอกข่าวดีว่าดาวจะได้ไปเรียนที่นั่น เขาจัดการให้เรียบร้อยแล้ว . มันอร่อยนักเหรอ ไอ้ข้าวแกงจานเนี้ย..??? . ผมรวบช้อน.. ดีใจด้วย เธอ ได้เป็นนักเรียนนอกอย่างงี้น่าอิจฉาจัง.. เธอ.. ผมเองคงไม่มีวาสนาถึงอย่างนั้น.. เธอ ผม แค่เนี้ย?.. ผม พูดได้แค่เนี้ย..? เตะเลยพี่ดาว น้องชายสุดรักของผมพูด . ดาวคงต้องไป.. เราคงไม่ได้เจอกันอีก ผม.. มะเขือท้าวคางนั่งฟังเธอตาแป๋ว ผมล้วงกระเป๋าหาเหรียญสิบ แล้วยื่นให้เขาไปเล่นเกมส์ มะเขือค้อน..แต่ก็รับเงินไป ก่อนไปยังไม่วายจะหันมาบอกว่า พี่ชายเรา ซื่อบื้อจริงจริง . ไปเมื่อไหร่..ผมถาม พร้อมเมื่อไหร่ก็ไปได้เลย คุณแม่จะไปอยู่ด้วย คงอีกไม่นาน? ประมาณเดือนหนึ่งที่ต้องเตรียมเอกสาร แล้วเรื่องเรียนที่นี่.? คุณแม่กับเพื่อนของท่านจัดการให้หมดแล้ว ไปที่นั่นก็เข้ามหาลัยได้เลย ดีจัง..ผมรำพึง ไม่ดี..ผมสบตาเธอ ดาวไม่อยากไป..ผมยิ้ม เพราะผม? .เธอเงียบ หลบตา อย่านะถ้าเป็นเหตุผลนั้น เรื่องของเราเป็นเรื่องเล็กเหลือเกินของชีวิต เรื่องเรียนสำคัญกว่า.. เธอยังเงียบ ยังหลบตา ใช้สองมือเขี่ยเส้นก๋วยเตี๋ยวตรงหน้า เส้นเหลือแยะเชียว.. เสียดาย.. ผมก็จะเอ็นท์ให้ติด ติดอะไรก็จะเรียน เรียนให้จบพร้อม ๆ กับดาว แล้วเราจะได้มาเจอกันอีกครั้ง เราจะรอวันนั้น ดาว คำนี้สั่นเครือเข้าไปในหัวใจของผม ..ดาวคงไม่ได้กลับเมืองไทยอีกเลย.. คุณแม่จะไปเป็นอาจารย์สอนที่นั่นด้วย . . ฟ้าผ่า.. แผ่นดินไหว ระเบิดนิวเคลียร์พลาดเป้ามาเมืองไทย แมวมีปีกงอกออกมาแล้วบินไปต่อหน้าต่อตา คงจะทำให้ผมใจหายน้อยกว่านี้ . ความรักที่เพิ่งเริ่มต้นได้ไม่นาน ความรักที่เพิ่งออกช่อชูดอก ยังต้องอาศัยเวลา อาศัยความเข้าใจ หล่อเลี้ยงประคบหงมอีกพักใหญ่ กลับมีอันต้องพบกับปัญหา ปัญหาที่ดาวบอกว่า “นิดหน่อย” นิดหน่อยเหลือเกินนะ..???? ผมล้มตัวลงนอนเมื่อถึงบ้าน เสียงน้องชายตัวดีดังขึ้นข้างหู อย่าเสียใจไปเลยพี่เข็ม อย่างน้อย..พี่ดาวเขาก็ยังรักพี่ ไม่ใช่หรือ??? . ผมรู้สึกแหกผากที่ดวงตา มองหน้าน้องชายตัวกะเปี๊ยก เขายิ้มให้กำลังใจ เขาอายุเจ็ดแปดขวบแน่หรือ? .. . ผมดึงน้องชายเข้ามากอด แล้วร้องไห้ . จากคุณ : นายดอกเข็ม - [ 5 ส.ค. 47 00:53:56 A:202.5.87.22 X: ]

ความคิดเห็นที่ 9 ตอนที่ 12  ท่ามกลางสายลมแห่งความรัก..... ขอโทษครับที่หายไปนาน ที่หายไปนานเพราะมัวแต่ตัดสินใจเลือกคณะที่จะเรียน ผมเอ็นท์ติดครับ และตัดสินใจแล้วครับ ผมจะเป็นนักรัฐศาสตร์ ผู้จบออกมาแล้วได้เป็นทูต ม่ายก็เป็นเสมียนประจำสถานทูต ม่ายก็เป็นพนักงานเดินหนังสือในสถานทูต ม่ายก็เป็นอะไรก็ได้ ยกเว้นที่เกี่ยวข้องกับยมฑูต อิ๊..ผมกลัว การรู้ผลเอ็นท์ในครั้งนี้ ไม่ได้สร้างความแปลกใจและดีใจให้กับผมเท่าไหร่ ไม่เหมือนครั้งแรก ๆ ที่เห็นคะแนนของตัวเอง สะสมขึ้นมาทีละน้อยจนมีคะแนนพอที่จะเรียนในคณะที่ชอบ ในมหาวิทยาลัยที่ดี(ในความคิดของผม)ได้ อาจเป็นเพราะพอจะรู้ล่วงหน้า อาจเป็นเพราะผมเป็นคนเรียนเก่ง อาจเป็นเพราะผมไม่มีอารมณ์จะดีใจ อาจจะเป็นเพราะเธอจะห่างไกลไปจากผมก็ได้ ทำให้ผมรู้สึกเฉย ๆ และมองอาการดีใจของคุณพ่อคุณแม่ด้วยอาการเฉย ๆ รวมทั้งมองอาการระริกรี้ของเจ้าดอกมะเขือที่จะได้ไปเที่ยว(อีกแล้ว)ด้วยอาการเฉยเฉย เช่นกัน พี่เข็มเป็นไร? ป่าว ไมทำหน้ายังงั้น หิว.. แล้วใครให้ไปอมขาโต๊ะเอาไว้ แง่ง เรื่องพี่ดาวเหรอ อือม์ มะเขือก็อยากช่วยนะ แต่ไม่รู้จะทำไง อยากจริงปะ? จริง แน่นะ . ไมเงียบ พี่เข็มมีแผนแปลก ๆ อิแระแน่เลย ช่าย.. ต้องไม่ดีแน่เลย ช่าย.. งั้นมะเขือไม่ช่วย ถ้าไม่ช่วยก็หุบปากซะ อุ๊บ เขายกมือขึ้นกุมปาก แล้วไปให้ไกล ๆ เขากลับหลังหัน แล้วเดินออกจากห้องของผมไป หลังจากกลับจากมาบุญครองวันนั้น ผมกับดาวเหมือนตกอยู่ในห้วงทะเลทุกข์ ข้างหน้าก็ทะเล ข้างหลังก็ทะเล ข้าง ๆ ก็ทะเล ส่วนข้างบน ก็ต้องเป็นฟ้าสิ..จะเป็นทะเลได้ไง .. ไม่ดีเลย.. เธอกล่าวในเย็นวันหนึ่ง ผมไปนั่งกินคุ๊กกี้ที่ใต้ต้นไม้ในบ้านเธอ ไม่ดีเลยจริงจริง ผมย้ำอย่างเห็นด้วย ตาก็มองที่คุ๊กกี้จานใหญ่ ไม่อยากให้ถึงวันนั้นเลย ผมคงทนคิดถึงดาวไม่ไหวแน่ ๆ เธอพยักหน้า ทำตาซึม เราคงไม่ได้กินคุ๊กกี้ด้วยกันอีกแล้ว ผมเงียบ อันนี้ไม่ยักจะเสียดายแฮะ.. ในใจนั้นพูดไป แต่ปากผมก็พูดว่า ช่าย เราคงไม่ได้อ่านหนังสือด้วยกันอีกแล้ว ช่าย.. เราคงได้แต่เมล์คุยกัน โทรศัพท์คุยกัน แล้วในที่สุด เราก็จะเป็นคนแปลกหน้าของกันและกัน ช่าย.. ตาบ้า..แอบทิ้งคุ๊กกี้อีกแล้ว..เดี๋ยวดาวฟ้องแม่นะ แรก ๆ ก็โหยหากันมากมาย ฟูมฟายแทบขาดใจ แต่วันเวลาเปลี่ยนไป เธอก็จะมีเพื่อนใหม่ ๆ เข้ามาในชีวิต มีเรื่องใหม่ ๆ เข้ามาในชีวิต มีผู้หญิงใหม่ ๆ เข้ามาในชีวิต และเธอก็จะลืมดาว ผมส่ายหน้าหัวแทบหลุด กัดคุ๊กกี้ที่คาบไว้เพราะกลืนไม่ลงนั้นไว้หลวม ๆ ไม่มีทาง..ที่พูดได้เพราะคุ๊กกี้กระเด็นหายไปแล้ว ผมไม่เป็นคนอย่างงั้นแน่ ไม่เชื่อรอดู.. ถึงเธอจะเป็นอย่างงั้นก็ไม่เป็นไร ดาวเข้าใจดี ใครก็เป็นอย่างงั้น คงไม่มีใครมาเสียเวลากับใครบางคนที่อยู่ไกลมาก และจะได้เห็นหน้ากันอีกหรือเปล่าก็ไม่รู้ เราสองคนน่าจะมาทบทวนสัญญากันในวันนั้นอีกครั้ง เพื่อให้เราทั้งคู่ ไม่มีพันธะต่อกันและกัน ดีมะ? ภาพความทรงจำในคืนหนึ่ง ณ ริมทะเลนั้นกลับมาอีกครั้ง ผมจำได้ดีว่าเธอขุดทรายเป็นหลุมลึกพอที่ควายจะลงไปนอนยิ้มได้อย่างไร และผมก็ดึงผักบุ้งทะเลเล่นจนกองสูงมากพอที่จะเลี้ยงควายตัวนั้นได้อย่างไร เราสองคนให้สัญญาแก่กันและกัน เราตกลงกันว่าจะเป็นแฟนกัน และจะดูแลกันตลอดไป จนกว่าฝ่ายหนึ่งจะเปลี่ยนใจ หรือมีเหตุต้องเป็นฝ่ายบอกลาไกลในวันหนึ่ง วันนั้นมาถึงแล้ว เร็วกว่าที่คาด ไวกว่าที่คิด เสียนี่กระไร???!!!! ไม่ดี.. ผมบอกเสียงมั่นคง เธอมองผมด้วยสายตาเป็นเครื่องหมายคำถามชัดเจน เรามาบอกเลิกสัญญากันตรงนี้ไม่ได้ เราต้องไปบอกกัน ณ สถานที่ที่เราให้สัญญาแก่กัน นั่นสิจึงจะมีความหมาย มีความหมายชนิดที่ประทับอยู่ในหัวใจของเราสองคน ไม่รู้ลืม พี่ ๆ คงจำได้ เมื่อไม่นานมานี้ผมได้เกริ่นไว้ว่าผมไปต่างจังหวัดมา ไปกับใครและมีอะไรเกิดขึ้นนั้น แล้วผมจะเล่าให้ฟัง แล้ววันที่ผมจะเล่าให้ฟังนั้นก็มาถึง เร็วกว่าที่คิด ไวกว่าที่คาด ซะจิงจิง ผมไปกับดาว แฟนของผม เราไปกันสองคน เราไม่ได้ชวนเจ้าดอกมะเขือไป เราไม่ได้บอกผู้ใหญ่ว่าเราไปด้วยกัน เพราะการไปครั้งนี้ ไม่ได้ไปค้างคืน เช้าไปเย็นกลับ.. และเราก็เชื่อมั่นว่า เราสองคน จะดำรงตนอยู่ในความเป็นเด็กดี ได้ตลอดไป ผมยืมรถของคุณพ่อของผมไป บอกท่านว่าผมไปหาเพื่อนแค่ตรงนี้ เย็น ๆ หรือไม่ก็ค่ำ ๆ ก็กลับ ไม่ต้องเป็นห่วง คุณพ่อทำหน้านิ่ว คิ้วขมวด ด้วยความเป็นห่วงลูกชาย ขับดี ๆ นะ ถึงจะมีประกันแต่ก็แค่ชั้นสาม ซ่อมแพงนาว้อย.. เห็นมะ..คุณพ่อของผมเป็นห่วงลูกชายจริงจริง งำงำงัมงัม ชายหาดชะอำยามเที่ยงวันร้อนมาก ผมเลยโรแมนติกไม่ขึ้น ได้แค่เพียงนั่งหลบแดดอยู่ในร่ม สั่งส้มตำ ปูนึ่ง กุ้งเผา และยำรวมมิตรทะเลมากิน โดยไม่ลืมไก่ย่างมันเยิ้มหอมกรุ่น น้ำจิ้มใสแหนว และข้าวเหนียวอีกสองห่อใหญ่ ผมนั่งดูดาวทานด้วยความเพลิดเพลิน เธอเคี้ยวตุ้ย ๆ ด้วยความเอร็ดอร่อย ส่วนผมกำลังเล็มกระเพราหมูกะไข่ดาวในจานตรงหน้า ก็ผมไม่กินอาหารทะเลนี่นา.. แง่ง เราคุยกันด้วยเรื่องร้อยแปด พันเก้าร้อยห้าสิบเรื่อง คุยจนไม่รู้จะคุยเรื่องอะไร เลยนั่งมองหน้ากันเฉย ๆ ดาวสวยมาก อย่างน้อยก็สวยในสายตาของผม เธอใส่เสื้อสีชมพูอ่อน ตัดกับผิวที่ขาวของเธอจนดูซีดไปทั้งตัว หากผมเธอเข้ม คิ้วเธอเข้ม ตาเธอเข้ม และปากเธอแดง แก้มเธอจึงใส ใสแทบจะเห็นไรเขียวของหลอดเลือด เธอใส่กางเกงขาสั้น.. ด้วยล่ะ.. เอิ๊กส์.. แดดร่มลมตก ได้เวลาต้องกลับบ้าน แต่ดาวอยากเล่นน้ำทะเล ดาวเอาเสื้อผ้าใส่เป้มาด้วย ส่วนผมไม่ได้เอามา เพราะนอกจากผมไม่กินอาหารทะเลแล้ว ผมยังไม่ชอบน้ำทะเล ผมไม่ชอบที่มันเค็ม เหนียว..และหนืดดดดดดดดด แต่ผมต้องเล่นน้ำทะเลกับเธอ ด้วยเหตุผลเดียวกับที่ผมต้องกินคุ๊กกี้ฝีมือคุณแม่ของเธอ นั่นคือ “จะ(กิน)เล่นหรือไม่เล่น?” ไม่งั้นโดนเตะ ทะเลตะวันตกสวยมาก ยิ่งเวลาพระอาทิตย์ตกทะเลก็ยิ่งสวย แสงแพรวพราวบนขอบฟ้า ระยิบยับแข่งล้อสายตากับพริ้วน้ำ ลมเย็นที่พัดเข้าหาฝั่ง เรือตังเกที่เริ่มกลับรัง เอ้ย..กลับบ้าน เสียงหวีดวิ้วของสายลม ราวเสียงพริ้วระงมของคำรัก กึ๊ยส์.. ได้เวลาโรแมนติกแล้ววววว หลังอาบน้ำจืดเปลี่ยนเครื่องแต่งตัวกันเรียบร้อย เธอนั่งเช็ดผม ส่วนผมนั่งตากเสื้อผ้าให้แห้ง พระอาทิตย์ล้าแสงจนแทบมองไม่เห็น มีเพียงแสงเรือง ๆ ของท้องฟ้าที่ไกลลิบ เรานั่งเคียงกันอยู่ริมหาด ท่ามกลางสายลมแห่งความรัก ไหล่ของเธอพิงอยู่ที่ไหล่ของผม ความอบอุ่นแผ่ซ่านไปทั่วกาย จนกลายเป็นความร้อน.. เมื่อมือของเธอและผมเกาะกุมกันอย่างแนบแน่น และนิ่มนวล เขียนไม่จบซะแล้วครับ ตอนสำคัญยังมาไม่ถึงซักกาที เอาไว้เขียนตอนหน้านะครับ จะเขียนขอบคุณพี่พี่ไปในคราวเดียวกันเลย ขอบคุณมากครับผม จากคุณ : นายดอกเข็ม - [ 5 ส.ค. 47 00:56:58 A:202.5.87.22 X: ]

ความคิดเห็นที่ 10 ตอนที่ 13 รักของเราจะต้องเป็นรักที่ดี รักที่มีสุข เราจะไม่ยอมให้รักของเราทำให้เราต้องร้องไห้เด็ดขาด.... ฟ้ามืดไปแล้ว บรรยากาศเป็นใจอย่างมาก.. สองมือที่เกาะกุม แทนความหมายของความในใจ มือสาวมันนุ่มอย่างงี้นี่เอง..รู้งี้จับนานแล้ว เสียดาย อีกไม่นาน เธอจะไม่อยู่ให้จับเสียแล้ว.. ดาวคงคิดถึงเมืองไทย.. คิดถึงทะเล คิดถึงชายหาด คิดถึงทุกสิ่งทุกอย่าง..ที่คุ้นเคยมาตั้งแต่เกิด คิดแล้วใจหาย..ดาวไม่อยากไปเลย.. ผมกระชับมือเธอแน่นขึ้นนิดหนึ่ง บรรจงประคองขึ้นด้วยสองมือ ก้มหน้าดูมืออันนุ่มเย็นหากอบอุ่นหัวใจนั้น พูดเสียงพร่าขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว ถ้าจะพูดคำว่าคิดถึงกันขึ้นมาแล้ว คนอยู่สิจะคิดถึงมากกว่า โหยหามากกว่า ทุกข์ทรมานมากกว่า ใต้ต้นมะม่วงที่เคยนั่ง ทุกร่องรอยที่เคยมีเราสองคนอยู่ด้วยกัน จะเฝ้าตอกย้ำให้คนอยู่ได้เห็นอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน.. น้ำตาไหลอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน ไม่เหมือนคนไป สังคมใหม่ สถานที่ใหม่ ความแตกตื่นใจในความแปลกใหม่ คงจะกลบความคิดถึงได้ในเวลาไม่นาน.. อาจจะเป็นอย่างนั้น.. ดาวคงบอกไม่ได้ ว่าดาวจะไม่เป็นอย่างนั้น ดาวไม่รู้..ว่าดาวจะเป็นอย่างไร แต่ดาวรู้อยู่อย่างหนึ่งว่า ดาวจะไม่ลืมประเทศไทย ดาวจะไม่ลืม..เข็มเลย ชั่วชีวิต สายลมแห่งความรักยังคงโชยพัด เสียงคลื่นกระซิบหาดดังเป็นจังหวะหากแผ่วเบา กลิ่นหอมของเส้นผมของเธอโชยมาจนได้กลิ่นของความสะอาด ผมน้ำตาซึม.. ชีวิตข้างหน้าเราคงแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง มีเพียงหัวใจของเราที่เต้นเป็นจังหวะเดียวกัน เข็มจะไม่ลืมดาว เข็มจะไม่หมดรักดาว เข็มจะรอดาว รอวันที่เราได้พบกันอีกครั้ง.. แม้ว่าวันนั้นจะมาถึงหรือไม่ ยาวนานแค่ไหน เข็มก็จะรอ.. ผมได้ยินเสียงสะอื้นของดาว.. ดาวบนฟากฟ้า พอหมดแสงข่มก็เปล่งแสงแข่งในแผ่นพื้นฟ้ายามราตรี น้ำตาดาวหยาดลงมาเป็นสาย เธอมองนิ่งมาที่ผม.. ผมใช้อีกมือที่ว่างปาดน้ำตาดาว..ฝืนยิ้ม คนดีอย่าร้องไห้..คนดีอย่าเสียน้ำตาให้กับความรักของเรา รักของเราจะต้องเป็นรักที่ดี รักที่มีสุข  เราจะไม่ยอมให้รักของเราทำให้เราต้องร้องไห้เด็ดขาด ดาวสัญญานะ.. ดาวสัญญา ดาวพยักหน้า น้ำตาพรั่งพรูออกมายิ่งขึ้น ผมดึงศีรษะของเธอมาแนบอก ลูบผมของเธออย่างแผ่วเบาเพื่อปลอบโยน ฟังสิ.. รอบตัวเรานี้มีแต่เสียงระงมของคำรัก เข็มรักดาว ผมรักคุณ ความรักนี้จะไม่แปรเปลี่ยนเป็นเด็ดขาด เข็มสัญญา.. ขอบคุณมาก.. ในทุกสิ่งทุกอย่างที่เข็มทำให้ดาว ดาวเป็นคนไม่ดี..ดาวชอบใช้อารมณ์ ดาวจู้จี้ ดาวมือไว ดาวปากร้าย ดาวขี้ระแวง.. แต่เข็มก็ทนดาวได้ทุกอย่าง ชีวิตนี้คงไม่มีใครดีต่อดาวเท่าเข็มอีกแล้ว.. เข็มจะจำคำคำนี้เอาไว้ คำที่ดาวบอกว่าจะไม่มีใครดีต่อดาวเท่าเข็มอีกแล้ว เพื่อเป็นกำลังใจในการที่จะรอดาวอย่างไม่รู้วันที่แน่นอนเยี่ยงนี้ ดาวส่ายหน้า..อย่ารอดาว..อย่ามาเสียเวลากับสิ่งที่แม้แต่ดาวเองก็ไม่แน่ใจ เราสองคนตกลงกันไว้แล้วไง ว่าเราจะคบกันด้วยหัวใจเท่านั้น เราจะไม่มีพันธะ เราจะไม่มีคำสัญญา หากหัวใจของเรามั่นคงเข้มแข็งต่อกันและกันอย่างเพียงพอแล้ว เราจะได้อยู่ร่วมกันอย่างแน่นอน.. คืนนี้คงเป็นคืนสุดท้าย ที่เราจะได้อยู่ด้วยกันและบอกความในใจกันได้อย่างนี้ อีกไม่เกินสองอาทิตย์ ดาวก็คงต้องไปแล้ว นับจากนี้ไป เข็มจะเป็นอิสระ เข็มจะรักใคร เข็มจะคบใคร เข็มมีสิทธิเต็มที่ ในขณะเดียวกัน ดาวก็มีสิทธิเต็มที่ที่จะทำอย่างนั้น แต่ถ้าหากวันหนึ่ง ดาวได้กลับมา..ดาวขออะไรสักอย่างได้ไหม.. แม้ว่าเข็มจะมีใครเคียงข้างอยู่หรือไม่ก็ตาม ดาวขอพบหน้าเข็มอีกสักครั้ง สัญญานะคะ.. เสียงพร่ำสะอื้นดังขึ้นมาจากใบหน้าที่แนบอก สะท้านสะเทือนไปถึงหัวใจของลูกผู้ชายอย่างผม..ผมสะอื้นอย่างลืมตัว กลั้นน้ำตาไม่ให้ท่วมท้นไปกว่านี้ ในอ้อมกอดของผม ผมเชื่อว่าความรู้สึกของความรักทั้งหมดที่ผมมีต่อดาว ผมได้ถ่ายทอดไว้จนหมดสิ้นแล้วในอ้อมกอดนั้น เข็มสัญญา เธอยิ้ม ดวงตายังเต็มไปด้วยหยาดน้ำ ฉ่ำ สวยซึ้ง ตรึงเข้าไปถึงส่วนลึกของหัวใจ เราสองคนมองตากันเนิ่นนาน..ลมพัดเย็นชื่นชะโลมใจ เสียงของหัวใจร่ำร้องและโหยหา.. ดาวโน้มศีรษะเข้าหาผมช้าช้า..จนริมฝีปากประกบกันอย่างแผ่วเบา นิ่ง..นาน..หวาน..ชื่น “ดาวรักเข็มค่ะ..” “เข็มก็รักดาวครับ..” ความสุขที่แทรกขึ้นมาท่ามกลางความทุกข์ระทมที่จะต้องพลัดพราก เป็นความสุขที่ประหลาดล้ำประทับแน่นอยู่ในความทรงจำไม่รู้หาย เป็นจูบแรกของผม เป็นจูบแรกที่จะสำคัญที่สุดในชีวิตของผม ผมสัญญา น้องดอกมะเขือนอนหลับไปแล้ว.. เขารู้สึกตัวตื่นขึ้นเมื่อผมนอนลงเคียงข้าง เขาขยับตัว กระซิบแผ่วเบา พี่เข็มไปไหนมา.. ทะเล กะพี่ดาว? อือม์ พี่ทำไรมะดีมาชะมะ ป่าว มะเขือไม่เชื่อ.. มะเขือ..ผมทำเสียงเน้น หืมม์ ฟังพี่นะ คับ พี่ทั้งสองคนรู้ดีว่าเราทั้งสองยังอยู่ในวัยเรียน ยังมีอะไรมากมายที่เราต้องทำในชีวิตนี้ ความรักของเราที่ให้แก่กันและกันเป็นความรักที่ไม่มีอะไรเจือปน เรารักกันเพราะเรารักกัน เราจะเฝ้ามองกันด้วยสายตาของความห่วงใย และพร้อมจะยินดีที่ฝ่ายหนึ่งฝ่ายใดประสบความสำเร็จและมีความสุข ความรักชนิดนี้ทำให้เราทั้งสองมีความสุขใจ แม้จะต้องอยู่ห่างไกลกันแค่ไหนก็ตาม ........................................................................................... หลับไปแล้วหรือ? ยัง.. งั้นหลับได้แล้ว..ดึกแล้ว พี่เข็มก็ต้องหลับด้วย ดึกแล้ว และก็เลิกร้องไห้ได้แล้ว.. โตซะป่าว ขี้แยเป็นเด็กไปได้.. สิ้นเสียงของเขา ผมสัมผัสได้ถึงท่อนแขนเล็ก ๆ ที่ทอดมาโอบกอดผม แสดงการปลอบใจ เขากระซิบเบา ๆ มาอีกครั้ง เดี๋ยวมะเขือก็ร้องบ้างหรอก.. หางเสียงถอนสะอื้นมาเจือจาง..... ..................................................................................... จากคุณ : นายดอกเข็ม - [ 5 ส.ค. 47 00:59:42 A:202.5.87.22 X: ]

ความคิดเห็นที่ 11 จากนั้นผมก็เขียนอีกสามสี่ตอน (ซึ่งขออนุญาตมาแปะภายหลังนะครับ ตอนนี้ง่วงซะแร้ว) แต่ละตอนก็สั้นจุ๊ด..เขียนเล่าไปด้วยความอยากเขียนแท้ ๆ ผมโชคดีอย่างเหลือเกินที่มีพี่ ๆ คอยตามอ่าน และให้คำแนะนำตลอดจนกำลังใจอย่างล้นเหลือ ผมก็เพิ่งรู้ตัวเองว่าผมก็เขียนหนังสือได้กับเขาเหมือนกัน แม้ว่าการเขียนหนังสือ"ได้" กับการเขียนหนังสือ"เป็น" นั้นจะมีความหมายแตกต่างกัน แต่ก็ทำให้ผมภูมิใจมาจนกระทั่งบัดนี้ และความภาคภูมิใจนั้น..ก็สั่งให้ผมเขียนต่อไป พี่ ๆ ช่วยตามอ่านหน่อยนะคร้าบบบ .... ลมบอกไปนิดหนึ่งครับ คราแรกที่ผมแปะเรื่องนี้ ผมใช้ชื่อคนอื่นเขาแปะ คือยืมชื่อเขามา..และก็คืนเขาไป ตอนนี้ผมจะใช้ชื่อนี้แล้วครับ "นายดอกมะเขือ(สุดหล่อ)" อะแฮ่ม อิ๊... จากคุณ : นายดอกมะเขือ - [ 5 ส.ค. 47 01:06:22 A:202.5.87.22 X: ]

ความคิดเห็นที่ 12 อิอิ จำได้ๆ เรื่องนี้มะเขือเป็นพระเอก น่ารักมาก :) จากคุณ : โคอาร่า - [ 5 ส.ค. 47 09:33:03 A:10.0.153.141 X:203.130.143.243 ]

ความคิดเห็นที่ 13 อ่านหมดแล้วคับ พี่ดอกเข็ม และวันนี้ก็ไม่มีเวลาอ่านอีกรอบด้วยสิ ว่างๆๆ จะหาเวลาอ่านอีกสักที เรื่องนี้น่ารักดี ถ้าเป็นหนังสือแล้วขอเล่มนึง นะ นะ รออ่านเรื่องของนายดอกมะเขือหลังสอบเสร็จ คิดถึง... คิดถึงน้องดาวอ่ะ จากคุณ : อิอิ (ninaM) - [ 5 ส.ค. 47 11:22:35 ]

ความคิดเห็นที่ 14 กินใจจริงๆ จากคุณ : อาราเร่ - [ 5 ส.ค. 47 14:04:54 A:192.168.177.33 X:172.16.1.7, 203.113.86.156, 203.150.217.27 ]

ความคิดเห็นที่ 15 น่ารักดีแฮะ จากคุณ : เด็กชายเจ้าน้ำตา (เจ้าชายไร้เงา) - [ 5 ส.ค. 47 14:48:58 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ทุกตอนน่ารักหมดเลยค่ะ.. มาคันหัวใจกับ first kiss ตอนที่ 13 เท่านั้นนะน้องดอกฯ.. เป็นเด็กเป็นเล็ก.. เอ๊ออ.. สบายดีแล้ว..ก็โอเคค่ะ.. จะได้โตไว ๆ.. อิอิ.. :) จากคุณ : คิมมี่ (*CriMy*) - [ 5 ส.ค. 47 16:57:14 ]

ความคิดเห็นที่ 17 แหวะ ... นายมะเขือสุดหล่อ พี่ชายหลงตัวเองคนเดียวไม่พอ เผื่อแผ่ถึงน้องด้วย จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 5 ส.ค. 47 19:02:11 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ขอบคุณพี่ ๆ คับ แม้ตอนนี้จะปวดหู..เอ้ย..ปวดหัวหน่อย ๆ ดีใจจังที่ได้เจอพี่โคโรฮ่า..เอ้ย..โคอาร่า..พี่ที่แสนใจดีประจำถนนแห่งนี้ ขอบคุณนะครับที่ยังจำผมได้(เจ้าดอกมะเขืออย่าไปจำเขาเลยคับ..ผมน่ารักกว่าตั้งเยอะ) พี่นีนาอึ้มคับ ผมก็คิดถึงพี่คับ(น้องดาวฝากมาคับ) พี่อ่านหนังสือไม่เสร็จซะที ผมเลยไม่ได้อ่านเรื่องของพี่ต่อซะที ขอเป็นกำลังใจให้สอบได้ "ดี" (ๆๆๆๆๆ) นะคับ อิ๊.. พี่อาราเร่คับ..อิ่มยังคับ..แบ่งผมกินมั่ง ตอนนี้ผมกำลังจะขาดใจ.. เพราะคิดถึงพี่ๆ ไงคับ พี่เด็กชายเจ้าน้ำตาครับ..ขอบคุณครับพี่..ผมน่ารักจริงเหรอครับ?? แต่พี่เจ้าชายไร้เงาน่ารักกว่าเยอะเร้ย.. พี่คิมมี่คับ..อ๊ะ..อย่าดูถูก first kiss นาคับ มันสำคัญจิง ๆนา เนี่ย..ผมยังอดยกมือแตะริมฝีปากไม่ได้เลย.. งือ... ขอบคุณครับพี่ พี่ศาลพระภูมิคับ แหะ..สรุปว่าน่ารักทั้งพี่ทั้งน้องแล้วกันครับ น่า..นะ.. ขอบคุณครับพี่ ++++++++++ จากคุณ : นายดอกเข็ม - [ 6 ส.ค. 47 22:01:22 A:61.90.13.129 X: ]

ความคิดเห็นที่ 19 อืม...นายเข็มออกอัลบั้มรวม เอ...ทำเหมือนค่ายเพลงเลยแหะ ออกอัลบั้มรวมเรียกเรตติ้ง เวลานักร้องเริ่มจุด จุด จุด  อิอิ จากคุณ : oriole - [ 6 ส.ค. 47 22:17:04 ]

ความคิดเห็นที่ 20 น่ารัก จนแหวะไม่ลง ปวดหูเหมือนใครบางคนเลยนิ จากคุณ : ป้าเอม - [ 7 ส.ค. 47 19:01:54 ]

ความคิดเห็นที่ 21 นายมะเขือน่ารักที่สุดเลยนะเนี่ย จากคุณ : ต้นอ้อ (ต้นอ้อสีม่วง) - [ 8 ส.ค. 47 21:23:26 ]