ถ้าจะเปรียบคนเรา ... ให้เป็นเหมือนกับหนังสือสักเล่มนึง
หนังสือเล่มแรกในชีวิตที่เราทุกคนได้อ่าน ...
ก็คงจะมีเนื้อหาไม่แตกต่างกันสักเท่าไหร่นัก
เป็นหนังสือแห่งความรัก ...
ความอ่อนโยน ความเอื้ออาทรที่ยิ่งใหญ่ที่สุด ในชีวิตของเราทุกๆ คน ..
ในวัยเด็กนั้น .. เราทุกคน ก็คงเป็นเหมือนกับสมุดสีขาวเล่มเล็กๆ
ที่ยังไม่มีเนื้อหาสาระมาเติมแต่ง
เราต่างใช้เวลาในการเรียนรู้ และจำจดสิ่งดีๆ
จากหนังสือแห่งความรัก ที่ทำหน้าที่ดูแล และให้ความรู้
ความรัก ความเข้าใจ
จนเมื่อวันนึง ... ที่สมุดเล่มเล็ก เริ่มที่จะเข้าใจ
และเรียนรู้ ความเป็นไปในโลกนี้มากขึ้น ..
เราจึงได้ออกไปสู่โลกภายนอก .. ที่เต็มไปด้วยหนังสืออีกมากมาย ..
และเมื่อวันเวลาได้ทำหน้าที่ของมันไปอย่างช้าๆ ...
สมุดเล่มเล็ก จึงเริ่มเต็มไปด้วยเนื้อหาสาระ
ที่ได้ผ่านกาลเวลา กับเรื่องราวอีกมากมาย ....
จนในวันนึง สมุดเล่มเล็กนั้น ก็เปลี่ยนสถานะของตัวเอง
ให้เป็นเหมือนกับหนังสือเล่มใหม่ ...
ที่เต็มไปด้วยสีสรรค์ จินตนาการ และความสดใส ..
.............................
.....................
.............
......
...
สำหรับผมแล้ว ...
ก็คงเป็นเหมือนกับหนังสือที่มีหน้าปกสีดำสนิท ..
ไม่มีแม้ตัวหนังสือ ที่เขียนบอกเอาไว้ว่า ... เป็นหนังสืออะไร
หลายๆ คน เลือกที่จะมองข้ามไป เพียงเพราะไม่แน่ใจ ..
ไม่ใว้ใจ บ้างก็คิดไปว่า มันดูน่ากลัวเกินไป
ที่จะเข้าไปอ่านและทำความเข้าใจ
บางคนก็เลือกที่จะหยิบมันขึ้นมาดู
ก่อนที่จะแสดงสีหน้าลังเล ... แล้วก็ตัดสินใจ วางมันลงไว้ที่เดิม
แต่ ณ วินาทีนั้น ... หนังสือสีดำ ก็ยังรู้สึกได้ถึงความมีคุณค่า ..
เธอคนนั้น .. อาจจะเพียงแค่ หยิบมันขึ้นมาดู ด้วยความสงสัย
หรืออาจเพียงแค่ รู้สึกว่ามันแปลกกว่าหนังสือเล่มไหน ..
แต่มันก็อดไม่ได้ที่จะตื่นเต้น และดีใจ ...
ที่อย่างน้อย ยังมีคนมองเห็น ว่ามันเป็น หนังสือเล่มนึง
ที่มีตัวตนอยู่ในโลกนี้ ยังเคยได้รับความสนใจ
ยังมีคนแลเห็นมัน ... ถึงแม้ว่าเค้าจะวางมันลงไว้อย่างเดิมก็ตาม
ด้วยความตั้งใจ ... ( ของใครสักคน )
ในเช้าวันนึง .. จู่ ๆ หนังสือสีดำก็ตกลงมาจากชั้นวางหนังสือ ..
พร้อมกันกับหนังสือเล่มเล็กอีกเล่มหนึ่ง
ด้วยความห่วงใย .. ผมชะโงกหน้าไปถามไถ่ ผู้ร่วมชาตะกรรม ..
" เป็นงัยบ้างครับคุณ ? "
" ....... "
" คุณครับ ... เป็นอะไรไปรึเปล่า ? "
" ค่ะ .. ไม่เป็นไรแล้วล่ะค่ะ "
" คุณชื่ออะไรอ่ะ ผมหนังสือสีดำครับ " ผมถามเธอ ..
" สำคัญเหรอคะ ... ว่าชั้นจะชื่ออะไร ? "
นั่นเป็นประโยคสนทนาแรกของเรา ...
..................
.........
....
...
" คุณว่าจะมีใคร ... เก็บเรากลับเข้าชั้นมั้ยคะ "
" ไม่รู้สิครับ ... แต่ผมว่าคงอีกนานเลยล่ะ นี่ก็ดึกมากแล้วด้วย "
.....................
..........
.....
...
ช่วงนึงของชีวิต ... ผมเคยได้อยู่ใกล้ๆ กับเธอ
ในที่ๆ มีเราเพียงแค่สองคน ..
บางสิ่งระหว่างเรา ดึงดูดกันอย่างน่าประหลาดใจ ..
สำหรับผม ... เธอเป็นหนังสือที่เหมือนกับไม่มีหน้าปก ...
หน้าปกใสๆ นั้น ไม่อาจปิดบัง หรือซ่อนเร้น
ความสดใสร่าเริงของเนื้อหาภายในนั้นได้เลย ..
ทุกๆ บรรทัด ทุกๆ ประโยค ล้วนเต็มไปด้วยความหมายที่งดงาม ...
ได้อ่านเธอ เหมือนกับได้อ่านความฝันของเด็กสาว
ได้อ่านเรื่องราวของปรากฎการณ์ ธรรมชาติ ที่งดงาม ....
เสียงของคลื่นทะเล ... ไอแดดอุ่น ๆ ของหน้าหนาว .. .
เสียงนกร้องเพลงในยามเช้าของวันใหม่ ...
เหมือนได้ยินเสียงของหัวใจ ... เมื่อมีใครสักคนเดินเข้ามา
ข้างในใจ .. เราเหมือนกัน ..
ต่างกันเพียงแค่ ... ผมเลือกที่จะปิดบังเนื้อหาเหล่านี้ไว้ ภายใต้หน้าปกสีดำ ..
มันอาจยากที่จะเข้าใจ .... แต่ใน วันนี้ .. ตอนนี้
เธอก็เข้าใจ ในทุกๆ อณู ของความเป็นตัวผม ..
เรามีวันเวลา ที่แสนดีด้วยกัน ...
จนเมื่อเช้าวันใหม่ก้าวเข้ามา ...
เราทั้งสอง ก็ต้องกลับไป ... ในที่ๆ เราต่างจากมา ...
ผมอยู่บนชั้นวางหนังสือ ... ในตำแหน่งเดิม ..
ส่วนเธอ ... ก็อยู่ในที่เดิมของเธอเช่นกัน ...
เธอจะรู้มั้ย ?
ข้างในใจ .. ฉันเป็นสีอะไร ?
........................
.........
.....
ปล. เป็นเรื่องที่ดัดแปลงรายละเอียด จากเรื่องเก่าที่ผมเคยเขียนไว้นานมากแล้ว
: )
แก้ไขเมื่อ 06 ส.ค. 47 01:23:06
เ ธ อ จ ะ รู้ มั้ ย .... ข้ า ง ใ น ใ จ . . . ฉั น เ ป็ น สี อ ะ ไ ร ?
