ความคิดเห็นที่ 1 ..๏ บุหลันขวัญหล้าคราเพ็ญ งามเด่นบริสุทธิ์ผ่องใส สุกปลั่งรังรองยองใย มากใครหมายแขแลมา ต้อยต่ำกระต่ายกรายเก้อ ละเมอหวังเพ็ญเห็นค่า จุมพิตรัศมีลีลา อ่อนล้าขื่นขมตรมตรอม ใฝ่ฝันกลั้นใจหมายเอื้อม รักเหลื่อมเกินข้าคว้าถนอม หลงเฝ้าแสงฟ้าข้าฯยอม ถึงพ่ายก็พร้อมพลีตน ชะแง้แลจันทร์ในจิต มืดมัวไร้สิทธิ์สับสน บุหลันลอยเลื่อนเคลื่อนบน กระต่ายว่ายวนน้ำตา ๚ะ๛ แก้ไขเมื่อ 09 ส.ค. 47 12:27:47 จากคุณ : จังงัง - [ 7 ส.ค. 47 10:44:15 ]

ความคิดเห็นที่ 2 มาลงชื่ออ่าน (อย่างเดียว)ตามเคยค่ะ @^_____^@ จากคุณ : p_jung - [ 7 ส.ค. 47 12:10:05 A:210.246.67.120 X: ]

ความคิดเห็นที่ 3 สวัสดีจังงัง... บทนี้งามหนอ กลอนหกเหรอ....ไม่ค่อยเห็นใครเขียนนะ จากคุณ : สดายุ... - [ 7 ส.ค. 47 12:22:12 ]

ความคิดเห็นที่ 4 หวัดดีหนูจุง อ่านอย่างเดียวก็มิเป็นไร... มาอ่านก็...ชื่นใจ...คนเขียนแล้ว อิๆๆ จากคุณ : สดายุ... - [ 7 ส.ค. 47 12:23:14 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ๐..มรรคาและวาที..๐ ๑๔. ๐บรรหารประทานปฐมผู้ ฐิติอยู่จะรู้ทาง บรรสารประการสัตพยางค์ ยุติพรางจะย่างพรม ๐หยั่งแล้วก็แววบวรรัตน์ สุภวัตรปรารมภ์ สืบสายสยายทิฐิวิกรม อภิรมยรังรอง ๐หักคันถอันมุหะประดิษฐ์ ดลมิดและมืดมอง เอื้ออรรถชัดนยะสนอง พิเคราะห์ต้องจะพ้องตาม ๐ฝ่ากาลผ่านวุฒิวิทู ทิฐิคู้บ่รู้ความ เบี่ยงเบนกระเวนอุตริทราม ประจุพราหมณงามเผย ๐จึงพอกและงอกวัชตระการ จิระผ่านตระหง่านเงย ศรัทธาก็หนาบ่ละบ่เลย ผิว์เฉลยก็ล้วนหลง ๐ควรอยู่ ฤ ผู้บุตรพระพุทธ ทิฐิทรุดบ่เป็นทรง ควรอยู่ ฤ ผู้มุสะณรง- คจะคงจะขับขำ ๐สายธารเลาะผ่านสุทธะไผท ฤ ไฉนจะเปื้อนดำ ย่อมหม่นเพราะปนมละกลัม- พรซ้ำเป็นส่วนเสริม ๐แฝงลอยจะปล่อยมุหะดรง คผจงและแต่งเติม เอื้อฤทธิมิจฉะกระเหิม ดลเคลิ้มบ่อาจคลาย. ๐วรรษาจะบ่ามลระลอก ฤ จะพอกวิภัชพราย ย่อมผู้จะรู้พิริยะผาย จะขยายขยับยิน. แก้ไขเมื่อ 07 ส.ค. 47 12:28:12 จากคุณ : สดายุ... - [ 7 ส.ค. 47 12:25:32 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ดินห่างฟ้าแค่ไหนใครรู้บ้าง แผ่นฟ้ากว้างครอบคุ้มคลุมเวหน คิดเอื้อมฟ้าคงมิได้ด้วยใจจน รอลมบนมีเมตตา...ฟ้าจูบดิน สวัสดีวันแดดใสค่ะ ^_^ จากคุณ : บุหรงรำแพน - [ 7 ส.ค. 47 12:55:01 A:203.113.51.103 X:203.150.217.111 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ลองดูค่ะพี่... แสงเดือนแสงดาวทั้ง           ราตรี กล่อมจิตนรีลง                     หลับคล้าย เพลิงผละธาตุชีวิต               หนาวยิ่ง เยือกชิดปิดพ่ายเร่า              ก่อนดิ้นเพลิงผลาญ... จากคุณ : ไกลถิ่น - [ 7 ส.ค. 47 13:08:16 A:24.0.29.222 X: ]

ความคิดเห็นที่ 8 สวยงามครับ :) จากคุณ : บางขณะ - [ 7 ส.ค. 47 13:12:55 ]

ความคิดเห็นที่ 9 สวัสดีจ๊ะ... น้องบุหรง...เอาของเก่ามาปัดฝุ่นซะหน่อย ๐จูบฟ้าลาดิน๐ ๐ก่อนตะวันหันลาจากฟ้านั่น ทิ้งริ้วทองสัมพันธ์ฝากมั่นหมาย กอดม่านเมฆโอบเอื้อมให้เหลื่อมพราย แต่งแต้มปลายทิฆัมพรสะท้อนไกล ๐โลมลูบฟ้าลาดินจะสิ้นแสง รอยก่ำแดงคราจะลับนั้นขับไข เสมอฝากคะนึงหาและอาลัย กักเก็บไว้ใต้แสงอันแรงราม ๐รักของฉันคงยามงดงามยิ่ง เพราพริ้งเกินกาลจะผ่านข้าม คุกรุ่นสุกสกาวทั้งวาววาม ทุกโมงยามไม่เคยละเฉกตะวัน ๐ไม่มีจากลับตาเฉกฟ้าเศร้า จมเปลี่ยวเหงากับวิกาลที่ผ่านผัน หากจักรุมกุมเกื้อเฉกเครือวัลย์ โอบยอดกระหวัดพันมิรั้นลา ๐รักฉันไม่ลับล่วงเหมือนสรวงฟาก ตะวันพรากคอยถวิลไม่สิ้นหา จะหยัดเคียงเรียงข้างไม่ห่างตา พร้อมสร้อยเสน่หาไม่ล้าเลือน จากคุณ : สดายุ... - [ 7 ส.ค. 47 13:48:03 ]

ความคิดเห็นที่ 10 เหอๆ หายไปแป้บเดียวขึ้นกระทู้ใหม่อีกแล้วครับท่านผู้ชม กระทูคุณสดายุ ขายดีจริงๆ มีผู้อุดหนุนเยอะ รีบมาจองที่นั่งก่อนนะครับ กันพลาด อิอิ ชอบ #5 จังเลยครับ ไพเราะมาก ....... ../|\...นมัสเต แต่ที่งามสุดๆ ต้องยกให้ #1 เลยครับ แม๋รูปกับ กลอนช่างพอเหมาะพอเจาะเหลือเกินนะครับ คุณ จังงัง เก่งกันจังเลยอะ -_-" ... ต้องเร่งซะเลี้ยวอิอิ จากคุณ : บอกอกูรู - [ 7 ส.ค. 47 14:55:04 ]

ความคิดเห็นที่ 11 สวัสดีคุณ สดายุ คุณจงงง  คุณไถลลื่น(ไกลถิ่น) คุณ  p_jung  คุณบางขณะ คุณบุหรง คุณบอกอกูรู (เห็นชื่อแล้วนึกถึงนิตยสารพายุเงียบเลย) มาอ่านงานด้วยความชื่นชมและชื่นชอบเด้อ..สิบอกไห่ จากคุณ : GTW - [ 7 ส.ค. 47 15:11:56 ]

ความคิดเห็นที่ 12 สวัสดีครับ น้องไกลถิ่น... เอ...เขียนโคลงอะไรมาหว่า....ดูมะออก ๐เหิมหนคำรณเสียง ประจุเรียงกระหน่ำพล แสนห่าชลาชล ก็ละหล่นละหลั่งไหล ๐โสรจสรงดรงค์พจน์ มธุรสรำไพ อกออมถนอมนัย เสนาะใจอันจำนง ๐เฟื้อยฟาดวิภาษอร กลศรอันเสียบทรง แสนโศกก็โกรกลง ทะลุส่งให้ซมซาน แก้ไขเมื่อ 07 ส.ค. 47 15:51:22 จากคุณ : สดายุ... - [ 7 ส.ค. 47 15:46:58 ]

ความคิดเห็นที่ 13 #8 สวัสดีครับคุณบางขณะ ยินดีต้อนรับสู่..."สหกานทรส"... ครับ...กระทู้นี้มีครบทุกสูตร....จะเอาสูตรไหน บอกได้เลย ฮิๆๆ จากคุณ : สดายุ... - [ 7 ส.ค. 47 15:54:05 ]

ความคิดเห็นที่ 14 #10 คุณบอกอ มาช่วยเฝ้า-ปั่น...กระทู้ด้วยกันหน่อยมั๊ยครับ...ฮิๆๆ พรุ่งนี้ผมหยุดหายใจหนึ่งวัน ยังไม่เห็นกลอน-กาพย์คุณเลย โคลงสี่ก็เอามาลงบ้างนะ จะได้หลากหลายหน่อย อิๆๆ ...กระชุ่มกระชวย โพยมขยับสลับสลอนขจรและจาก ประภาสประจาคพรากทิวาและลาสวรรค์ ประกายไสวพิสัยแสดงแจรงตะวัน ละร่วงถลันและพลันถลาละหล้าละเลือน พระจันทร์กระจ่างสว่างก็เหลืองเมลืองเกาะฟ้า สกาวนภาก็พาขจรสะท้อนเสมือน วิกรมและแจ้งก็แข่งประดังกะดาวสิเดือน มิหลบมิเลือนมิเชือนมิดับมิลับนะเพ็ญ นทีกระเพื่อมและเหลื่อมศศีรุจีพะพลิ้ว ละล่องละลิ่วเลาะริ้วระคนและวนสิเห็น กระแทกพลังเซาะฝั่งและม้วนขบวนกระเซ็น กระดกกระเด็นก็เผ่นก็โผนและโจนทะยาน วิกาลประดับสลับระรองสิส่องละลิบ ระยับระยิบกระพริบกระจายก็พรายสถาน พระพายประโปรยก็โรยสะบัดสะพัดทะยาน ประโลมสราญปานจะสรรค์สวรรค์พนา ละไหลถะถั่งพะพลั่งประดาชลากระชั้น ผจญผจัญมิหวั่นมิไหวไถลถลา ประดังเผชิญเนินผิว์แทรกก็แหวกก็พา เลาะเลี้ยวศิลาก็บ่าและแตกและแหลกละออง. แก้ไขเมื่อ 07 ส.ค. 47 16:16:39 จากคุณ : สดายุ... - [ 7 ส.ค. 47 16:14:46 ]

ความคิดเห็นที่ 15 #11 สวัสดีครับคุณจี ขอบคุณที่มาเยี่ยมชมครับ....มีคนชอบก็เขียนยอมตาย ฮิๆๆ ๐กลางธารเชี่ยว๐ ๐ใบลิ่วปลิวคว้างระหว่างวาย พลิกคว่ำพลิกหงาย สบสายธารเชี่ยวเหนี่ยวไหล ๐ลอยแผ่แลกระเพื่อมเหลื่อมใบ ครรลองล่องไป รำไรเร้าฉ่ำนำสนอง ๐น้ำโผนโจนแยกแหลกละออง พาใบไหวคะนอง ฟายฟองผิว์ฉลองลำสาย ๐หากขืนฝืนจรย้อนกราย ทวนกระแสกำจาย อาจผายด้วยเติมกระเหิมหวน ๐เชี่ยวกรากเกริกพลังพลั่งปรวน ถั่งท้นปรนขบวน จักผวนทวนพลังคลั่งไฉน ๐ใบบางคงแตกละแหลกใบ ด้วยอาจอำนาจไกร อันไหวทะลักบ่พักแรง ๐เพียงหวัง..ยังขลาดหวาดแสยง คลื่นกล้ำคว่ำตะแคง สำแดงประดังจะดับดาล ๐จึงไหลเอื่อยเรื่อยลำธาร ถึงผาพาทะยาน สำราญเหินห้วงทะลวงหน ๐คงยากคืนกลับขยับวน ผงาดขืนฝืนพล บันดลต่อต้านผ่านผยอง ๐กลางนทีรี่คล้อยลอยประคอง ใบบางกลางละออง เพียงซ้องเสริญแซ่กระแสธาร. จากคุณ : สดายุ... - [ 7 ส.ค. 47 16:45:09 ]

ความคิดเห็นที่ 16 อยากอ่านภาษาสวย ก็ได้อ่านค่ะ ขอบคุณเจ้าของกระทู้ จากคุณ : เกเร อารมณ์ดี (kayray) - [ 7 ส.ค. 47 17:57:17 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ๐กลางธารเชี่ยว๐ อ่านแล้วเห็นภาพ(สงสัยใบไม้จัง) นึกถึงหนังเรื่อง "สายน้ำไม่ไหลกลับ" ขึ้นมาทันทีเลย อ้อ รบกวนช่วยแปลประโยคนี้หน่อยครับ แฮ่ะๆ ข้าน้อยด้อยความรู้ แต่ว่าอยากทราบความหมายจริงๆ ๐โสรจสรงดรงค์พจน์ (จากความเห็นที่ 12 ครับ) พี่ท่านใช้คำยาก(สำหรับข้าน้อย)แฮ่ะๆๆ จากคุณ : GTW - [ 7 ส.ค. 47 20:47:12 A:210.86.202.35 X: ]

ความคิดเห็นที่ 18 สวัสดีครับคุณสดายุ ชื่อกระทู้แหย่ต่อมอกหักเข้าเต็มเปา ขอเขียนอะไรตามใจ ฉันเพลิน ๆ เล่นสักหน่อยนะก๊าบ ฮิ ๆ แต่เมื่อวานไม่ได้อาบ น้ำจริง ๆ หาทางเข้าห้องถูก ทว่าหยิบขันไม่ขึ้น ยืมชื่อกระทู้ มาเป็นชื่อกลอนหน่อยครับผม ภาพวันที่สั่นไหว    ๐เมื่อวานไม่อาบน้ำงามอีกแล้ว ดื่มหลายแก้วกอดวันที่สั่นไหว รินสุราเข้ารดกบฏใจ   แต่วรรษาสมัยอันไกลโพ้น ฯ     ๐เมื่อมึนเมาเรานี้ดุจปีศาจ   ทะลวงฟันฉันอาทมาตโผน จะต่อยตีปรี่เฉ่งเร่งตะโพน   ถอยสักก้าวมีดโกนเถอะปาดคอ ตีลังกาเหาะหาวเป็นดาวเดือน กระจายเปื้อนปร่าปนทุรนศอ ฝ่ายชาวบ้านเรียกอ้วกออกพลวกออ ฝ่ายชาวเมืองนั้นหนอเรียกอาเจียน ฯ     ๐แล้วร้องว่าโฉมแม่มากเหมือนลิง จะจีบทิ้งจีบขว้างหาค้างเศียร อยากจะไปไปเลยเสบยเตียน   น้ำตาติ๋งสิงเซียนโศกสุรา อยู่บ้านนอกคอกนาระอาจิต   เธอจึงคิดทิ้งควายเพราะขายหน้า เบื่อลูกรังกรังแห้งแดงชบา   ลูบทีไรสิวฝ้าล้วนรามือ สงัดคืนดื่นดึกคงนึกเกลียด   อยากละเลียดเลานจ์ลิ่วจึงปลิวหวือ ฟังจิ้งหรีดกรีดกราดสาดกระพือ หูคงอื้อออกสะอิ้งซิงอะซอง ฯ     ๐เมาเหมือนหมาสาใจเธอไหมนี่ ถึงฉันนี้สิ้นหวังใจกรังหนอง ช่างหัวเผือกหัวมันยันฟักทอง   ซัดยาดองแด่เธอผู้เผลอมา ได้อกหักรักเป็นถึงเล็นเกาะ   อีกรู้เคาะตีโขกกระโหลกหนา ทั้งรู้รสงดสนานวารสุรา   แหละรู้ค่าของหญิงไม่จริงใจ สารพัดอัดรู้จนหูตูบ   ว่างามรูปวางลงเลิกหลงไหล หากเนื้อแท้แม่นี้มีพิษภัย   วันเวลาเสียไปน่าเสียดาย ๚ะ๛ แก้ไขเมื่อ 09 ส.ค. 47 01:29:27 จากคุณ : ราม ลิขิต - [ 7 ส.ค. 47 21:26:45 ]

ความคิดเห็นที่ 19 มาอ่านค่ะ กลอนนี่มันบรรยายได้สวยงามเพริดแพร้วดีจังนะคะ ไม่มีหัวทางนี้แต่ชอบอ่านค่ะ แปลไทยเป็นไทยอีกทีปวดหัวดี จากคุณ : ephi - [ 7 ส.ค. 47 21:41:05 ]

ความคิดเห็นที่ 20 สวัสดีครับคุรราม เพิ่งกลับมาจากหน้าบ้านไม่ถึง 3 นาที  (ไปนั่งดื่มเบียร์ชมเมฆ) มาอ่านงานคุณรามตาสว่างเลย โห..นี่ สุดๆๆ   ๐เมาเหมือนหมาสาใจเธอไหมนี่ เอิ๊กสซซซ์... แรงสะใจ!!!! จากคุณ : GTW - [ 7 ส.ค. 47 21:46:20 A:210.86.202.35 X: ]

ความคิดเห็นที่ 21 อาราม... อะโห... แสบสุดเจง ๆ ไกลถิ่นเพิ่งตื่น นะเนี่ย หายง่วงเลย... O_o" ของแบบนี้ปกติเค้าไม่เสียดายกันนะอา ไม่อยากหันไปมองด้วยมั้ง... (ถ้าเลียน แบบวัยสะรุ่นก็วุ่นกิ๊กให้กระจาย เอื้อก!) คงรักมากถึงฝังลึกติดทนมากนะคะ... ... ... ... คุณจีทีดับบลิว... ไกลถิ่นไถลลื่นจนล้มแผละไปแล้วค่ะ... >_< จากคุณ : ไกลถิ่น - [ 8 ส.ค. 47 00:42:09 A:24.0.29.222 X: ]

ความคิดเห็นที่ 22 ๐ โกรธหรือ...อัสนีสีกุหลาบ แปลบปลาบกระซิบโศกวิโยคไหว ฉีกฟ้าแหลกเหลวด้วยเปลวไฟ ข้นไหม้เวิ้งว้างเหนือทางนั้น ๐ ทาทอละออแสงแรงสูง เสมือนจูงเชือกเหงาเงาหวั่น กึกก้องทำนองเสียงเปรี้ยงลั่น ฤาจักปั้นวิญญาแห่งพายุ ๐ ฝ้าฟ้าสะเทื้อนเปื้อนม่าน รอยแนวร้าวรานกร่อนผุ เกิดการแบ่งแยกแตกปะทุ คือบรรลุเกรี้ยวกราดที่บาดแล้ว ๐ เมื่อสงบจังหวะที่ประเสียง ก็เหลือเพียงจารึกผลึกแก้ว สู่โปรยปรายสายฝนปนวาบแวว ฉ่ำชื้นแนวขอบโลกด้วยโศกนี้ ๐ พลังอารมณ์แรงแห่งธรรมชาติ ยังคงประกาศซึ่งศักดิ์ศรี กร้าวยังเกิดประโยชน์ต่อธรณี ใช่กร้าวที่ทำลายสลายกาล แก้ไขเมื่อ 08 ส.ค. 47 00:50:44 จากคุณ : ตะวัน - [ 8 ส.ค. 47 00:48:43 ]

ความคิดเห็นที่ 23 สวัสดีครับคุณ GTW, หลานไกลถิ่น, คุณสดายุ, เพื่อน ๆ ผู้ รักการเรียงร้อยถ้อยคำที่รักยิ่งทุกท่าน (ปากหวานตลอด ศก พ่อคนอกหัก) คุณ GTW ครับ..เขียนยังไง ผมก็ออกไปข้างรังควานท้อง ทุ่งทีนั้น ฟังสุเทพก็แล้ว ชรินทร์ก็แล้ว สุนทราภรณ์ก็แล้ว รักสายก้าน แก้วสุพรรณทุกที ดูท่าว่าคงคาดเข็มขัดไม่ได้ ตลอดชีวิต ผ้าขะม้าคาดพุงเป็นอาจิณเป็นแน่ ฮี่ ๆ แต่สุรา เมรัยชอบบรั่นดีฮ่ะ เขาว่าเริ่มต้นยังไง ก็จะไปอย่างนั้น เหมือนคนกินเหล้า ครั้ง แรกออกพระ ออกลิง ออกยักษ์ ท่าไหน ก็จะติดหนึบไป กับตัวท่านั้น เห็นจะจริง ทำไงดีหนอผม  เมามายมักแหก คอกออกไปทางเถนน่ะซิ ดูพจนานุกรมแล้วท่านว่า เถน คือ นักบวชอลัชชี  ตามไปดูอลัชชี ท่านว่าหมายถึง นอก จารีต, ไม่อาย  แหม! โดนอีก เรื่องไม่อาย (โดยเฉพาะ หน้านี่แหละ) ฟังคุณ GTW ว่านั่งจิบเมีย เอ๊ย! เบียร์ชมเมฆ ผมแสนวิเวก หัวใจ น้ำยายไหยไปสามหยด ที่นี่ฝนฟ้าร่าเริงตลอดครับ สลัวมัวซัว มืดครึ้มอึมครึม บางทีก็รำคาญเหมือนกัน  วาง สนุ๊กอยู่นั่นแหละ จะออกไปไหนก็ไม่สะดวกใจ อิจฉาคนมี เมฆให้ชมจังเลยครับ ......................................... หวัดดีจ้ะหลานไกลถิ่น รายที่พิโรธวาทังถึงนี่ คนเดียวในดวงจายยยยจ้ะ เฮ้อ! วาสนามีประเดี๋ยวประด๋าว รักเลยข้ามขอบฟ้าไปไม่รอด ติด อยู่แถว ๆ เนินเขานี่แหละ หาไม่แล้ว..ถ้ามีลูกชายจะให้เป็น นายทหาร ถ้ามีลูกสาวจะให้เรียนพยาบาล..ฮิ ๆ เพลงลูกทุ่ง เขาว่างั้น แต่ไอ้เรื่องกิ๊กนี่ อาไม่ค่อยรู้เรื่องกับเขาเลยนะ เรื่องกุ๊กยัง พอต้มไข่ ทอดไข่เป็นอยู่บ้าง แต่คงสู้ท่านพญาวิหคไม่ได้ วันก่อนสูตรไข่ออกเพียบ (สูตรปรุงอาหารที่ทำด้วยไข่น่ะ ไม่ใช่ไข่ออกนา-ฮา) แต่เรื่องกิ๊กยังเงียบไม่ยอมเผย (ข่าว ทางมิคสัญญีแลนด์ แดนทะเลทรายสันนิษฐานว่าคงตรึม) รักแล้วรักให้จริงอย่าทิ้งขว้าง จิตอย่าจางจากใจใฝ่ถนอม ชีวิตเราเศร้านักเกิดรักตรอม ไม่ควรดอมเด็ดชายไม้ริมทาง ฯ ไม่ควรหยามย่ำหญิงแค่อิงแอบ เมื่อลิ้นแลบสุจริตให้ติดบ้าง หากให้ดีมีตลอดอย่าพลอดพราง จะเป็นก้างตำคอต่อจนตาย ๚ะ๛ แก้ไขเมื่อ 09 ส.ค. 47 01:35:24 แก้ไขเมื่อ 08 ส.ค. 47 15:08:26 แก้ไขเมื่อ 08 ส.ค. 47 02:45:15 จากคุณ : ราม ลิขิต - [ 8 ส.ค. 47 02:19:59 ]

ความคิดเห็นที่ 24 สวัสดีครับคุณตะวัน (สวลี) ขอเอาเปรียบสักนิด เอากลอนเก่าเศร้าในอก มาสนทนากับ คุณตะวันสักชิ้นครับ เคยวางกระทู้ที่พันทิปเมื่อนานมาแล้ว วันหนึ่งเกิดครึ้มใจ ส่งไปสยามรัฐสัปดาห์วิจารณ์ ท่านก็ให้ ความเมตตา กรุณาเอาไปใส่ไว้ในสะพานรุ้ง ประจานความ อกหักของผม ฮิ ๆ สมัยนั้นผมทำงานอยู่สถานีอนามัยที่ห่างไกลและกันดาร เธอมาเยือนผมหนหนึ่ง แล้วก็คงเอา ง่า-หัวใจผมไปโยนทิ้ง ข้างทาง (คงจะพร้อม ๆ กับถุงโอเลี้ยง) ตอนขึ้นรถกลับ บ้านครับ คือเธอไม่เคยหวนกลับมาอีกเลยจนบัดนี้ ทิ้งผม ร่ำไห้น้ำตาแทบเป็นสายเลือด (เวอร์ไปเปล่า) ขี้มูกโป่ง (เด็กไปมั้ง) อยู่คนเดียว..เศร้า!! บ้านนอก หมู่บ้านเราเขาว่ามันล้าหลัง   เหมือนเมื่อครั้งปู่ย่าเคยอาศัย เรียกบ้านนอกคอกนาว่ากันไป ถึงอย่างไรฉันรักอยู่หมู่บ้านเรา เลื้อยลูกรังวางรอยค่อยค่อยเลี้ยว ผ่านทุ่งเปลี่ยวเปิดทางอย่างเหงาเหงา รำเพยลมเรียบล้ามาเบาเบา   ฝุ่นสีเศร้าไหววู่อยู่บางบาง ใครคนหนึ่งเคยชี้หน้าว่าฉันโง่   ไม่ต้องโงหัวเด่นก็เห็นหาง ทำเผยอยิ้มย่องไม่มองยาง   เขาสองข้างทั้งคู่รู้ว่าควาย ไหวน้ำตาอาดูรดังสูญสิ้น   กันแสงสินธุ์นัยน์ท้นข้นความหมาย ขณะจิตเจ็บรู้จู่กระจาย   สติคลายทยอยคลื่นกลับคืนคง เมื่อวัดคนตรงทุนใช่คุณค่า   และมุ่งว่าเนื้อเนมต้องเหมหงส์ เมื่อตีกรอบครอบใจแต่ในกรง ขอบรรจงวางกรุงมุ่งกลับมา อนามัย ใช่! เราเพียงเท่านี้   แต่ที่นี่ฉันอยู่รู้รักษา ได้ปลอบโศกหมองเศร้าชาวประชา ได้ลงนาสมเห็นฉันเป็นควาย หมู่บ้านเราเขาว่ามันล้าหลัง   รอยลูกรังเลี้ยวรู้สู่จุดหมาย ถึงเป็นปลักเหม็นเปื้อนไม่เคลื่อนปลาย ฉันขอตายเคียงคู่หมู่บ้านเรา ๚ะ๛ แก้ไขเมื่อ 08 ส.ค. 47 02:48:46 จากคุณ : ราม ลิขิต - [ 8 ส.ค. 47 02:38:12 ]

ความคิดเห็นที่ 25 อาราม... นั่งเทียนเขียนข่าวแล้วอา... แม้นหนึ่งยังยากหามาเคียงกาย จะให้หมายถึงตรึมต้องบึ้ม! บอมบ์ Y_Y ปกติชายทิ้งหญิง มีแต่อารามนี่แหละที่ปล่อยให้หญิงทิ้งชาย... (จริงอ๊ะปล่าวเนี่ย -_-" ) จากคุณ : ไกลถิ่น - [ 8 ส.ค. 47 02:52:38 A:24.0.29.222 X: ]

ความคิดเห็นที่ 26 แซวคนอกหักข้างบนหน่อย.... ^^ ปากหวานขนาดนี้ เหตุใดฤดีจึงป่วนปั่น ไปทำอีท่าไหนสาวทิ้งกัน หรือว่าเมาจนหาขันไม่เจอ... ฮี่ๆๆ.... จากคุณ : ซอมพอแดง - [ 8 ส.ค. 47 12:25:10 A:203.113.51.102 X:203.150.217.116 ]

ความคิดเห็นที่ 27 สวัสดีจ้ะหลานไกลถิ่น, น้องซอมพอแดง, คุณสดายุ แหม! หลานไกลถิ่น อาพูดจริงทุกเรื่องเลยจ้ะ สาบานให้ตก น้ำป๋อมแป๋มสิเอ้า (ทว่าต้องมีเรือลอยอยู่ใกล้ ๆ ด้วยนา) แต่เรื่องนั่งเทียนน่ะ ตอบหลานเราอย่างข้างล่างดีฝ่า เกิดมาเป็นสื่อมวลชงลงได้เขียน ต้องนั่งเทียนกรรมฐานนะหลานหนา ในไร่ส้มล้วนมีแต่อีกา เที่ยวขโมยปัญญาประชาชน ฯ ต้องโกหกพกพระพายจึงขายออก จรรยาบรรณ-จันทร์บอกศุกร์ออกขน ปากต้องใบ้ใจกระจ่าหน้าต้องทน กับพิกลด่ายังไงไม่รู้ตัว ๚ะ๛ ................................ เรื่องอกหักเป็นเรื่องธรรมชาติติติติติติ ฮิ ๆ เอาไอ้นี่มาฝาก น้องซอมพอแดงหน่อย ยังคงเก็บรักไว้ในอ้อมฝัน   สู้กับวันหวนหาที่บ่าโหย เดินหน้าสามถอยสี่พี่ไม่โวย เก็บโอดโอยอัดอั้นมันคนเดียว ฯ เมื่อยามรักบรเพ็ดดุจผาณิต อุตพิดหอมชมภิรมย์เหลียว ครั้นรักขึ้งน้ำผึ้งขมระทมเทียว กลิ่นเหมือนเยี่ยวอูฐแท้กุหลาบเธอ ๚ะ๛ แก้ไขเมื่อ 09 ส.ค. 47 01:25:49 จากคุณ : ราม ลิขิต - [ 8 ส.ค. 47 15:05:34 ]

ความคิดเห็นที่ 28 อารามคะ... เช้านี้อากาศเย็นสบาย ไม่เห็นดาวสักดวง... เมฆคงบัง ยิ่งอ่านยิ่งงง... ไม่รู้ไกลถิ่นคิดลึกไปอ๊ะปล่าว... ^_^! มีข้อกังขามากมายไปหมด... อาช่วยไขปัญหาหน่อยจิคะ ทำไมสื่อมวลชง-ไม่ใช่สื่อมวลชนล่ะคะ... เคยได้ยินแต่แมลงวันในไร่ส้ม... เพิ่งเคยได้ยิน อีกา... แล้วเที่ยวขโมยปัญญาประชาชนยังไงคะ เกี่ยวอะไรกะจรรยาบรรณจันทร์ศุกร์... ฯลฯ หรือไกลถิ่นบ๊องหว่า... ไม่เข้าใจเลยอะ #_# จากคุณ : ไกลถิ่น - [ 8 ส.ค. 47 17:12:27 A:24.0.29.222 X: ]

ความคิดเห็นที่ 29 กุศลมโนมะ-________เลืองแสง วชิระแรงตี_________สะเทือน เทวะจำแลงกาย______รักษะ คุณธรรมเหมือนเกราะ__บ่แหลกสลาย... นอกเรื่องค่ะ... ฮิ ๆ ๆ ^-^ จากคุณ : ไกลถิ่น - [ 8 ส.ค. 47 17:15:26 A:24.0.29.222 X: ]

ความคิดเห็นที่ 30 สวัสดีจ้ะหลานไกลถิ่น กำลังจะไปอาบน้ำซะหน่อย เลยต้องวิ่งโขยกเขยกมาคุย ก่อน ใครอ่านไงอาก็ไม่รู้หรอกนะ ในรื่องของสัญญลักษณ์ บ้างก็ตีความตามตัวหนังสือ บ้างก็ตีความตามจินตนาการ บ้างก็ตีความตามความรู้รอบตัวที่ตนมี บ้างก็ตีความตาม ประสบการณ์ตน ฯลฯ อาเองตีมันทุกด้านนั่นแหละ ไม่ พยายามที่จะจนมุม ต้องแกะให้ได้ว่าผู้เขียนเสนออะไร   ง่า-หลานเราอย่ายึดติดทางใดทางหนึ่งนา การจำกัดจะทำ ให้เราหมดหนุกไปหายจิ เกิดมาเป็นสื่อมวลชงลงได้เขียน ต้องนั่งเทียนกรรมฐานนะหลานหนา ในไร่ส้มล้วนมีแต่อีกา เที่ยวขโมยปัญญาประชาชน ฯ นี่เขียนเสียดสีล้อเลียน อาเปลี่ยนสื่อมวลชนเป้นมวลชงเสีย งั้นแหละ เขียนแบบชงให้ชาวบ้านอ่านน่ะ บางทีเหมือนเข้า ไปอยู่ในเหตุการณ์อย่างใกล้ชิดเลยทีเดียว ฮ่วย! เขียน ออกมัน ๆ คนชอบอ่าน จะนกน้อยหรือแมลงวันในไร่ส้มก็ตาม หากเป็นสื่อมวลชง แล้ว อาว่าอีกาดี ๆ นี่เอง (อีกามันก็นก) นิสัยกาอย่างหนึ่ง คือขี้ลักขี้ขโมย การเขียนเพื่อขาย ไม่เสนอข่าวอย่างสร้าง สรรค์ ตรงตามความเป็นจริง มันเท่ากับเอาขี้เลื่อยมายัดใส่ ขโมยสติปัญญาไป ฮิ ๆ จรรยาบรรณ วันจันทร์พูด วันศุกร์ลืมน่ะ หมายถึงไม่อยู่ กับร่องกับรอยนะสิ แล้วไม่ได้ถือจรรยาอะไรจริง ๆ จัง ๆ นัก ไม่จะมีข่าวอะไร ๆ ที่แปลก ๆ ออกมาบ่อย ๆ เหรอ แก้ไขเมื่อ 09 ส.ค. 47 01:23:29 จากคุณ : ราม ลิขิต - [ 8 ส.ค. 47 19:32:16 ]

ความคิดเห็นที่ 31 วันนี้เพิ่งกลับมาจากชมเมฆอีกแล้ว ฝนตกหนักช่วงเย็น ออกไปไหนไม่ได้ พอดีที่บ้านมีโหลยาดอง ที่ผมดองกับกระชายดำอยู่ครึ่งโหล โหลใหญ่นะครับ ประมาณว่าใส่เหล้า 40 ได้ประมาณ 20 ขวด  น้ำงี่ดำเชียว นั่งจิบเหล้าดองยา กับ ไข่เค็ม 1 ฟอง และส้มผัก (อาหารอีสาน ทำมาจากต้นหอมดอง ) อร่อยมากครับ (เคยทานไหมครับ เปรี้ยวๆ เข้ากับเหล้าดองยามากเลยทีเดียว)  คิดถึงคุณรามที่สุดเลย นี่ถ้าอยู่ใกล้ๆ จะแวะไปเยือน พานั่งชมเมฆทุกเย็นเลย  แต่วันนี้มีเพียงแมว 2 ตัวที่มาก่อกวนปีนโต๊ะแย่งไข่เค็ม จนต้องจับโยนลงพื้นทุก 2 นาที 555555555555 ว่าแต่คุณรามอกหักจริงหรือครับ อิอิอิ............ อ้อ ขอยืมงานคุณไถลลื่น(ไกลถิ่น) ลื่นไปถึงไหนแล้วนี่ ฮี่ๆๆๆๆ นั่งเทียนเขียนข่าวแล้วอา... แม้นหนึ่งยังยากหามาเคียงกาย จะให้หมายถึงตรึมต้องบึ้ม! เบียร์ !!!!!!! เอิ๊กซซซ แก้ไขเมื่อ 08 ส.ค. 47 19:57:03 จากคุณ : GTW - [ 8 ส.ค. 47 19:53:22 ]

ความคิดเห็นที่ 32 ขอบคุณจ้าอาราม... เกือบทำให้ไม่ได้อาบน้ำเลย :p การตีความ... ยากนี่คะอาราม ไกลถิ่นลองอ่านหลาย รอบแล้ว แต่ละรอบได้คำตอบไม่เหมือนกันเลย... ก็ เลยถามให้แน่ชัดน่ะจ้า... (ถือโอกาสที่ได้รู้จักคนเขียน ไง แหะ ๆ ๆ ^_^! ) เนี่ยแหละค่ะ... สาเหตุที่ไกลถิ่นเคยสะกิดเอวถามเรื่อง อ่านเอาเรื่องกับอ่านหาเรื่อง... เวลาไกลถิ่นพยายามอ่าน เอาเรื่องก็กลายเป็นอ่านหาเรื่องกะคนเขียนทุกที... เฮ้อ หาว่าเขาเขียนว่าเรา ไกลถิ่นเป็นโรคจิตประเภทขาด ความมั่นใจในตนเองมั้งคะ... -_-" (สมควรต้องปรึกษา Psycho Man ฮิ ๆ ๆ :p ) ... ... ... อ้าว... คุณจีทีดับเบิ้ลยู อยู่นี่พอดี ไถลลื่นผ่านค่ะ... ยืมไปได้ ตามสบาย... ^__^ จากคุณ : ไกลถิ่น - [ 8 ส.ค. 47 20:50:07 A:24.0.29.222 X: ]

ความคิดเห็นที่ 33 สวัสดีครับคุณ GTW , หลานไกลถิ่น, คุณสดายุ ผมเคยคุยกับคุณ GTW ไปหนแล้วเนอะ เรื่องกระชายดำนี่ ยังอดขำไม่ได้ ที่ผัวกินเข้าไป คืนนั้นผัวกับเมียไม่ได้นอน เลยทั้งคืน มาหลับเอาใกล้สว่างด้วยความระโหยโรยแรง ฮ่า ๆ ๆ นึกว่าทำอะไรกัน ที่ไหนได้ทั้งสองคนรอว่าเมื่อไหร่ กระชายดำจะออกฤทธิ์เสียที รอทั้งคืนจนทนไม่ไหว ง่วง จัดเลยผล็อยหลับใกล้เช้า ฮิ ๆ อาจารย์เราเคยเป็นงี้มั่ง เปล่า แกล้มยาดองฟังแล้วน้ำลายหก ผมเคยกินตามร้านชาวบ้าน ก็เป็นพวกมะดัน มะยม มะขามเปียก มะขามอ่อน จิ้มเกลือ เข้ากันดีแท้ ๆ ไว้ต้องขอลองไข่เค็มดูมั่ง แหม! เกิดมาทั้งที ไม่เคยอกหักรักคุดเลยนี่ เสียเหลี่ยมลูก ผู้ชายชื่อไอ้แผน ผู้มีแต่ผื่นและแผลหมดสิขอรับ เสียอยู่ แต่ว่าเรื่องตั้งยี่สิบปีมาแล้ว ป่านนี้ผมยังสลัดออกจากหัวไม่ หลุดเลย เหมือนเห็นกันอยู่หลัด ๆ นี่เอง..ก็-ไปเสียแล้ว (เอ้า! ขึ้นธรณีกันแสงได้-ฮา) ................................... วันนี้อาขอยึดหัวหาดคุณสดายุอีกวัน.. ที่ว่ามาตามความเห็นส่วนตัวว่าไม่ยากหรอกจ้ะ เพียงแต่เรา ต้องมีเสายึดใจไว้สัก ๒ เสา (ห้ามขึ้นไปเต้นประกอบลีลา เด็ดขาด ฮิ ๆ) คือความนิ่งและการมองโลกในแง่ดี แค่นี้ก็ เหลือเฟือ ถมเถแล้วที่ทำอะไรต่อมิอะไรต่อไปด้วยความ ปลอดโปร่ง หากไม่มีอย่างว่า เราจะมองอะไรออกอวกาศหมด ตีความ สิบครั้ง หากไม่ตรงกันเลย ก็เลือกเอาที่คิดว่าบวกที่สุด ที่ ติดลบโยนทิ้งไปให้หมด เราก็จะสบายใจ สภาพแวดล้อม ก็จะดี ผู้คนจะชื่นมื่น ตั้งใจไปลงคะแนนเลือกผู้ว่ากัน (อันนี้ ไม่เกี่ยวนะ เขียนเล่นเฉย ๆ) สำหรับเรื่องความไม่มั่นใจในตนเอง ส่วนใหญ่มักพบว่ามีที่ มาจากความไม่แม่นยำจัดเจนในสิ่งที่เราทำ ก็ต้องทำให้เรา แม่นยำจัดเจนขึ้นมา อย่างมีพัฒนาการขึ้นด้วย เช่น อย่างคุณสดายุเป็นวิศวกร อาจะไปพูดอะไรเกี่ยวกับ ด้านวิศวะ ก็คงจะหาความมั่นใจในตัวเองไม่ได้ หากจะพูด ให้มีความั่นใจในตัวขึ้นบ้าง ก็จะต้องศึกษาค้นคว้ากันเยอะ และยาว เผลอ ๆ อาจจนหนวดถึงเข่า เคราถึงนม ผมถึงตีน ไปเลยก็ได้ แต่ก็ใช่ว่าจะทำไม่ได้ หากตั้งใจจริง อะไร อย่างนี้เป็นต้นและใบ พูดเป็นตุเป็นตะไปเลย ฮิ ๆ สอนสังฆราชให้ว่ายน้ำหรือ เปล่าหนอ ทั้งหมดอาเป็นงี้แหละ เลยเอามาโม้ให้ฟังหน่อย แก้ไขเมื่อ 09 ส.ค. 47 01:19:51 จากคุณ : ราม ลิขิต - [ 9 ส.ค. 47 01:18:23 ]

ความคิดเห็นที่ 34 สวัสดีครับคุณสดายุ และทุก ๆ ท่าน เห็นท่าน GTW มีความสุขกะสองแมว เลยเอาเรื่องแมว ๆ มาฝาก เป็นเรื่องของแมวแถบเมดิเตอร์เรเนี่ยน ที่ผมเรียกว่า "ทะเลวิฬาร์" เพราะเกาะบางเกาะมีแมวมากกว่าคนอีก ^__^ แมวที่พูดถึงเป็นแมว บ้านเพื่อนผมในตูนิเซีย ประเทศมุสลิม เหนือสุดอาฟริกา ใต้อิตาลี... ๔๐ อิตาลีที่ใต้เกาะซิซิเลีย คือประเทศตูนีเซียมีแมวหลาย สิบสี่ตัวในบ้านเพื่อนไม่มากมาย (แต่ผมร้อง อะโห) บ้างเหมียวลายบ้างเหมียวขาวคละเคล้าไป ๔๑ เพื่อนเล่าว่าตากไส้กรอกไว้ดาดฟ้า เจ้าเหมียวมาแอบชิมแล้วเฉไฉ วันนั้นเพื่อนจับได้จึ่งวิ่งไล่ เพื่อหยอกให้แมวกลับใจไม่กลับลอง ๔๒ แมวรู้ตัวว่าตัวผิดก็คิดกลัว กระโดดตัวลอยลงจากชั้นสอง เพื่อนเป็นห่วงรีบชะโงกเพื่อตามมอง แมวช่ำชองไม่ร้องวิ่งปร๋อเลย ^___^ จากคุณ : รมย์ บุริน - [ 9 ส.ค. 47 03:31:38 A:128.82.215.23 X: ]

ความคิดเห็นที่ 35     มาเขียนงานแต่เช้าแวะเจ้านี้ มาดูเหล่าเพื่อนซี้ที่ขีดเขียน แต่เสียใจงานยุ่งเย้อพะเรอเกวียน ขอแค่เพียรหนึ่งบทกลอนก่อนนะคุณ มาแล้วได้เท่านี่แหละค่ะ สวัสดีทุกท่านงานงามทั้งนั้นเลยค่ะ จากคุณ : ทิกิ. (tiki_ทิกิ) - [ 9 ส.ค. 47 07:52:19 ]

ความคิดเห็นที่ 36 #16 สวัสดีครับคุณเกเร ยินดีต้อนรับ มาบ่อยๆสิครับ เอางานมาลงให้อ่านกันตามอัชฌาศัย จากคุณ : สดายุ... - [ 9 ส.ค. 47 08:33:28 ]

ความคิดเห็นที่ 37 #17 คุณจีครับ โสรจ....อาบชำระ สรง...อาบเหมือนกันใช้เป็นสร้อยคำ ดรงค์...คลื่น/ระลอก พจน์...ถ้อยคำ หมายถึง...เวียนว่ายอยู่ในระลอกคลื่นแห่งวรรณกานท์ ออกจะยี่เก..อยู่หน่อยๆ...ฮาๆๆ จากคุณ : สดายุ... - [ 9 ส.ค. 47 08:44:43 ]

ความคิดเห็นที่ 38 #18 ท่านพี่รามครับ กระทู้นี้เขียนอะไรตามแต่ใจปรารถนาครับ.... ยิ่งอารมณ์เก่าๆ...ที่คุโชนขึ้นมาคราหนึ่งคราใด แล้วสามารถจุดความคิดคำนึงย้อนกลับไปได้ ย่อมควรแก่การติดตามยิ่งนัก ผมยังคิดจะลองเขียนกลอนตอนผ่าน...ไฮเนเกนส์..ไปสัก2กระป๋อง....ว่ากลอนจะออกรูปไหน ส่ายไปมาเหมือนหัวคนเขียนหรือเปล่า ฮาๆๆ.... สำหรับกับท่านพี่แล้ว... จะหยิบจับอะไรวางลง....หรือนำออกไปบางส่วนบางตอน.... ด้วยความยินดีครับ....ไม่ต้องขออนุญาตแต่ประการใด จากคุณ : สดายุ... - [ 9 ส.ค. 47 09:01:50 ]

ความคิดเห็นที่ 39 #19 คุณ ephi การบรรยายภาพด้วยภาษา...หรือเส้นแสงเงา ล้วนเกิดแต่ความพอใจของผู้สร้างเป็นประการสำคัญ เป็นอารมณ์ที่เกิดขึ้นโดยไม่มีข้อแม้...เงื่อนไข การเสพรับของบุคคลที่สองจึงพึงเกิดขึ้น ด้วยลักษณ์เดียวกัน เวลาเราดูภาพเหนือจริงที่เหล่าจิตกรวาดแล้ว ปวดหัวฉันใด-ยากต่อการทำความเข้าใจฉันใด การอ่านร้อยกรองย่อมได้ไม่ต่างกัน...ฉันนั้น เป็นเรื่องของภาวะอารมณ์ที่อาจสอดคล้อง หรือแตกต่าง....อันเนื่องแต่จริตและลำดับ แห่งการรับรู้...ของปัจเจกภาวะหนึ่งๆ อันนี้ไม่มีคำแปลครับ....ฮิๆๆ จากคุณ : สดายุ... - [ 9 ส.ค. 47 09:11:34 ]

ความคิดเห็นที่ 40 มาตามเก็บอ่านอีกรอบค่ะ @^_____^@ จากคุณ : p_jung - [ 9 ส.ค. 47 09:16:42 A:210.246.67.183 X: ]

ความคิดเห็นที่ 41 #20คุณจี #21ไกลถิ่น ขอผ่านก่อนละกัน....คุณรามตอบไปแล้ว #22คุณตะวัน สงสัยผมจะเป็นแฟนตัวจริง...ของบทกลอนงดงาม แบบนี้ซะแล้ว ขอแปะโป้งไว้ก่อนนะครับ....ขอนึกพลอตก่อน จะเก็บ..."อสนีสีกุหลาบ"...ใส่กระเป๋าออกเดินทาง สักชั่วยาม...ครับ จากคุณ : สดายุ... - [ 9 ส.ค. 47 09:19:56 ]

ความคิดเห็นที่ 42 #24 คุณรามครับ ๐ผ่านเห็นถุงโอเลี้ยงเขาเหวี่ยงทิ้ง เกลือกกลิ้งในทางเกวียนเขาเวียนผ่าน น้ำแข็งละลายลับไปนับนาน แปรเข้มดำเป็นน้ำตาลอยู่นานครัน ๐จืดจางหวานรสไปหมดสิ้น ยังแต่ถวิลเข้มดำเต็มขั้น ไม่เคยจางร้างหวานกับวารวัน คงเป็นรอยตำนานฝันให้หันมอง. ต่อตำนานถุงโอเลี้ยง...กับ..รอยเกวียนหน่อยครับ ฮิๆๆ แก้ไขเมื่อ 09 ส.ค. 47 12:18:09 จากคุณ : สดายุ... - [ 9 ส.ค. 47 10:34:21 ]

ความคิดเห็นที่ 43 น้องไกลถิ่น...บุหรง...คุณราม....คุณจี...คุณรมย์ รู้ไหมอะไรที่ผมชอบที่สุด.. ตั้งแต่เด็กๆ....ที่หน้าบ้านมีโต๊ะนั่ง..กว้างขวาง...สูงแค่เข่า ชาวบ้านจะมานั่งคุยกัน....สรรเพเหระ....เจ้าบ้านเสร็จกิจธุระก็จะออกมาเสวนาด้วย ผมชอบบรรยากาศแบบที่ไม่ต้องเชื้อเชิญแบบนี้ คุยกันเอง....ตามแต่สะดวก....เป็นธรรมชาติดี แบบกระทู้นี้ จากคุณ : สดายุ... - [ 9 ส.ค. 47 12:27:49 ]

ความคิดเห็นที่ 44 //เด็กหญิง //ดอกมะลิ//ดอกไม้//ดอกมะลิ//ดอกไม้ สวัสดีค่ะพี่สดายุ คุณราม คุณไกลถิ่น คุณรมย์ คุณตะวัน คุณ..เอ่อ..ทุกท่านค่ะ (แฟนทู้พี่สดายุ แน่นจริงๆ อิอิ..สิเหน่ห์ปลายคีย์- บอร์ดยังเพียงนี้หนอ...เอิ้กๆๆ ตัวจริงจะแค่ไหน) อืมม์ แต่คุณตะวันนี่เขียนกลอนสวยจับหัวใจดิ้น ไม่หลุดจริงๆค่ะ //เด็กผู้หญิง เป็นผู้หญิงแสนสวยอีกคนในห้องสมุดที่รัมมาเจอ พอๆกับสำนวนสวยของจังงัง รัมแวะเอาการบ้านมาส่งค่ะ คุณไกลถิ่น รัมง่ะ ไม่เคยรวยถ้อยคำแบบได้เรื่องได้ราวอ่ะค่ะ แหะๆ..ถ้าจ๋อยๆๆไปเรื่อยไม่มีสาระเลย เรื่องเล่าจะ เยอะประเภทเดี่ยวไมโครโฟนค่ะ แหะๆ คิดอะไรให้ลึกซึ้งมีสาระช่างคิดช่างสงสัยแบบ คุณไกลถิ่น รัมยังได้แต่ทำตาปริบๆ แอบตามอ่าน ..ได้แค่นั้นจริงๆค่ะ โลกรัมนี่ท่าจะแคบจิ๊ดนึง ต่อให้อ่านมากอย่างพี่สดายุแนะแล้ว รัมก็ยังเป็น Rum in the Box ล่ะ....เฮ้อออ บางทีการดิ้นรน ออกจากกล่องของรัมจะให้โทษให้ทุกข์มากก่ากะ- บุพการี อิอิ..เอาล่ะ ไม่ได้อึดอัด แค่อายกะภูมิปัญญา เล็กน้อยค่ะ รัมอยู่ต่อไปก้อได้เนอะ ว่าแล้ว..ส่งการบ้านดีกว่าค่ะ @_ไอมัวสลัวล้อม นภตรอมสิพร้อมภินท์ โพยมชุ่มชอุ่มสินธุ์ พิศมฆินทร์ก็สิ้นปรีดิ์ เพียรหาอุษาแสง บ่แถลงแสดงที ทึบทึมและครึ้มศรี ดุจระพีบ่คลี่ครอง ยามยลก็หม่นไหม้ หฤทัยก็ไห้นอง ฟ้าหม่นและคนหมอง นยพ้อง ฤ ต้องมนตร์ ทรวงยับขยับแยก กละแตกจะแหลกปรน อึมครึมและซึมฝน อัสสุชลก็ท้นตาม_@ จากคุณ : รำนำ - [ 9 ส.ค. 47 15:03:08 A:80.200.198.135 X: ]

ความคิดเห็นที่ 45 อกเอ๋ยใจแม่เจียนขาด ดุจฆาตคราคร่ำคลอไหล ปวดเบ่งเร่งวาตขาดใจ อุแว้!แม่ให้ยินดี นมนี้แม่ให้เจ้าดื่ม ปลาบปลื้มยามเจ้าเจริญศรี คุณพระเทพไท้ธรณี โปรดรักษ์เจ้านี้อนันต์ ตกอับคับใจไร้สุข สรรพทุกข์พร้อมเคียงคู่ขันธ์ สวัสดีมีชัยวัยวัน ชีวิตแม่นั้นสมบูรณ์ ยามนี้แม้เจ้าไกลห่าง เส้นทางรักมิเสื่อมสูญ นับวันจากแรกจำรูญ และคงเพิ่มพูนตลอดกาล กลอนหกไม่ค่อยจะถนัดเลย ขาดๆเกินๆ พิกล .. พี่ชายช่วยลูกลิงหน่อยน๊า .. เอาแบบละเอียดยิบ แผลสด เตรียมทิเจอร์ไว้แล้ว ... แซ่บ บ่ แซ่บ น่า นะ พี่ชายปรุงหน่อยนะ  นวดๆๆๆๆ แล้วจาพาไปโรงนวด ..กิ..กิ.. จากคุณ : จังงัง - [ 9 ส.ค. 47 16:23:16 ]

ความคิดเห็นที่ 46 วันนี้ขอแปะโป้งไว้ก่อนนะครับ.....ท่านทั้งหลาย แล้วจะกลับมาโดยเร็ว เฮ้อ จากคุณ : สดายุ... - [ 9 ส.ค. 47 17:05:18 ]

ความคิดเห็นที่ 47 คุณรามฯ บท 24 "บ้านนอก" เยี่ยมค่ะ ชอบการบรรยายและพลอตเปรียบเทียบ ขณะอ่าน รู้สึกถึงภาพแห่งการเดินทาง รอยยิ้ม ฝุ่น กันดาร หญ้า และน้ำใจ เรียบง่าย แต่งดงาม ชอบตรงนี้มากๆค่ะ " เมื่อตีกรอบครอบใจแต่ในกรง ขอบรรจงวางกรุงมุ่งกลับมา" ขออนุญาตคุณสดาฯ ต่อคุณรามสักบทนะคะ                  "พรมข้าว" ๐ ยื่นยอดเหยียดยลพ้นผืนฟาก ข้าวจากพื้นดินถิ่นอาศัย เติบสานยอดเขียวเป็นเรียวใบ สืบสู่สดใสในผืนนา ๐ น้ำค้างหยาดแรกที่แทรกยอด ยังกอดใบงามยามอุษา กางเขนบินหายลับสายตา เมื่อขอบฟ้าอาบแสงแห่งตาวัน ๐ ลมพริ้วทิวข้าวราวผืนผ้า พรมเขียวพร่างตาท่วมบ่าขวัญ ขลุ่ยผิวออดเสียงเพียงรำพัน ข้าฝันเคียงเจ้าทุกเช้า-คืน ๐ ไม่มีบรรณาการอันล้ำค่า มีเพียงอุ่นตาทุกคราตื่น และอ้อมทรวงสามัญที่ปันฟืน เป็นยั่งยืนแห่งแสงอุ่นแรงไฟ ๐ เหน็บหนาวเหนื่อยล้าหลับตาพัก พี่จะรัก...โอบอ้อมถนอมใกล้ กอดให้คลายหนาว...จะเอาใจ กล่อมเสียงเพลงไพรในนิทรา ๐ แนบเนื้อเล่นลมกับพรมข้าว ใต้ตะวันพันดาวปรารถนา สวรรค์แห่งธรรมชาติสะอาดตา เจ้ากลับละวิญญาสู่ป่าเมือง แก้ไขเมื่อ 09 ส.ค. 47 17:36:03 แก้ไขเมื่อ 09 ส.ค. 47 17:34:08 จากคุณ : ตะวัน - [ 9 ส.ค. 47 17:06:36 ]

ความคิดเห็นที่ 48 สวัสดีทุกท่านครับ ตามมาเก็บงานเพราะๆสวยๆ ขอบคุณรมย์ บุริน ที่เอาเรื่องแมวมาฝาก น่ารักมากครับ คุณสดายุที่อธิบายศัพท์ คุณไถลลื่นที่ให้ยืมงาน อ้อ คุณราม ตอนนี้กำลังกลับมาจากทำงาน ถึงบ้านสี่ทุ่มกว่า กำลังล่อเหล้าดองกระชายดำอีกแล้ว อิอิ แต่ไม่ต้องรอใครจนหลับ เพราะไม่มีใครให้รอ แฮ่ะๆๆ วันนี้มีพุทธา(บ้านผมเรียกบักทัน) ลูกโตๆ จิ้มกับเกลือเป็นกับแกล้ม เปรี้ยวๆเค็มๆ อร่อยเหลือหลาย เอิ๊กซซ พูดมาเปรี้ยวปาก เดี๋ยวขอตัวไปตักอีกสักจอกก่อน แง่มมม (ทำไมเข้าพรรษายิ่งหนักแฮะเรา) อ้อ คุณสดายุ ตั้งแต่เด็กๆ....ที่หน้าบ้านมีโต๊ะนั่ง..กว้างขวาง...สูงแค่เข่า ชาวบ้านจะมานั่งคุยกัน....สรรเพเหระ....เจ้าบ้านเสร็จกิจธุระก็จะออกมาเสวนาด้วย แบบนี้หน้าบ้านผมก็มีนะ แต่ที่บ้านผมเรียก "ตั้งวง" ครับ อิอิ บางทีจะเลิกวงก็เที่ยงคืน บางทีก็ไปดูงานที่พิศาลนวดแผนโบราณ เอิ๊กฏซซซ จากคุณ : GTW - [ 9 ส.ค. 47 22:48:39 ]

ความคิดเห็นที่ 49 ...ชม้ายไพร... o ชม้ายชกาไพร..................ชรไม ณ เชรา ชรุกชะง่อนผา......................รุจิเรขระรองหาว นภาสุพรรณฉาย...................ชุติย้ายประกายพราว อุษาชอุ่มหนาว.....................ชรเอมอุราใส ชกากู่เจื้อยแจ้ว....................มธุเสียงวะแว่วไกล ฉทึงชะลอไหล.....................ชระล่องละลิ่วลับ กบิลกระโดดโหน..................ชรโมลกระโจนจับ เกาะกิ่งกระแบกมับ................ชระลัดชมันหมาย มฤคระทึกหวาด....................เพราะขยาดพยัคฆ์ลาย พยัคฆ์ยะเยื้องหาย................สละคลายหทัยขาม ธราบ่ราบเรียบ......................ทิฆชาติละเลียบตาม รำแพนบุหรงราม...................ปะทะแสงสุรีย์ชอน นิทราอยู่บนห้าง....................ชรรางนภารอน บ่หน่ายบ่เหนื่อยร้อน..............ฉลุรูปสู่ผืนฟิลม์ + + + + + + + + + + รมย์ บุริน ๙ ส.ค. ๔๗ จากคุณ : รมย์ บุริน - [ 10 ส.ค. 47 02:43:08 A:128.82.214.168 X: ]

ความคิดเห็นที่ 50 เห็นกบิลผ่านมาแถวนี้ เลยเอารัมภาของโปรดมาฝากครับ ^__^ จากคุณ : นายโลม (รมย์ ) - [ 10 ส.ค. 47 02:50:34 A:128.82.214.168 X: ]

ความคิดเห็นที่ 51 สวัสดีครับคุณรำนำ, คุณตะวัน, คุณ GTW, คุณสดายุ คุณรำนำครับ ทำไมสำเนียงเหงางั้นล่ะ หายป่วยหรือยัง หนอ หายไวไวนะครับ (มาม่าไม่เอา) ผมชอบกลอนอยู่บท หนึ่ง ดูเหมือนจะอยู่ในมหานวนิยายเรื่องเพชรพระอุมา ของ พนมเทียน เวลาร่ำสุราได้ที่ทีไร ผมจะเริ่มท่องไว้ เสมอ เป็นการง่ายยิ้มได้ไม่ต้องฝืน เมื่อชีพชื่นเหมือนบรรเลงเพลงสวรรค์ แต่คนที่ควรชมนิยมกัน ต้องใจมั่นยิ้มได้เมื่อภัยมา ฮิ ๆ ภัยมักจะมาหาผมเรื่อยแหละ ให้เป็น Rum in the Box Office ดีฝ่า ชื่นมื่นกว่ากันเยอะ ... ณ ที่นี้-ที่พักใจให้ผองเพื่อน เราไม่เชือนมีแต่แชร์แห่กันฉวย ก้าวเท้าสองเข้ามาซีไม่มีซวย ฟ้าสีสวยรวยเมฆฝันพระจันทร์งาม ถึงจับฉ่าย (สายอังกฤษคือพิซซา) ก็เฮฮาโห่ฮี้โหกยันโลกสาม ขี้เกียจเขียนจะเวียนคุยเราลุยตาม ไม่ได้ถามเราก็ตอบจนหอบเอย ๚ะ๛ ................................... ติดคุณตะวันไว้เหมือนกันครับ เนื่องจากอยากทำตามคุณ สดายุ ฮิ ๆ (ความจริงง่วงนอนมากครับ) คุณตะวันเขียน กลอนได้สะท้านไปทุกรูขุมขนเลยขอรับ ติดไว้ก่อนขอรับจะกลับมา หากไม่ติดสุราไปเสียก่อน เขียนทะลวงทรวงอกกนกกลอน ผมล่ะร้อนรุ่มใจไหวตะวัน นานหนักเหลือเหงื่อไม่ตกซ่กอย่างนี้ ขมองมีมาลำเค็ญแทบเป็นหมัน กินข้าวเสร็จคิดดูซีลืมสีฟัน อีกหนึ่งกัลป์แมคอาเธอร์จะกลับเอย ๚ะ๛ ................................... หวัดดีครับคุณ GTW ง่า-ผมไปดูงานมั่งฮี่ ขำเคยไปนวด แผนโบราณ เขาบอกว่ามือใหม่ ๆ ผมไม่เชื่อ เช้ามาเดินกระ เพลกไปสามวัน (เรื่องจริง) กลับบ้านดึก สี่ทุ่มนี่ผมไม่เคยเลยฮ่ะ เพราะสว่างทุกที-ฮา ส่วนเรื่องเข้าพรรษาผมเองก็อธิษฐานครับ-ว่าจะกินเท่าเดิม ไม่มากกว่าที่เคยเป็น..อาทิตย์นี้หายาดองจริง ๆ ซดมั่งดี กว่า แก้โรคกษัยและลมสว้านตีขึ้น เฮ้อ! เดี๋ยวนี้ชักไม่ค่อย แข็งแล้ว (คอ) อยากดูงานการนวดคลายปวดเส้น บีบแล้วเค้นเค้นแล้วคลำคลำแล้วเขียว เหมือนคราวก่อนเป็นจรหนี..อั๊วซี้เลี้ยว! ขอให้เชี่ยวชาญหน่อยนะกลอยใจ ใช้ฤๅษีดัดตนไม่บ่นหรอก แต่หากหลอกตาฤๅษีนี่ไม่ไหว พี่มานวดนวดเข้าซีขานี่ไง ชอบมาใช้ให้พี่ น.ท้อจริงเอย ๚ะ๛ ................................... คุณรมย์มาเมื่อไรนี่ ตะกี้ไม่เห็น ว้า! ตอบไม่ทัน แก้ไขเมื่อ 10 ส.ค. 47 10:06:47 แก้ไขเมื่อ 10 ส.ค. 47 03:35:25 จากคุณ : ราม ลิขิต - [ 10 ส.ค. 47 03:32:21 ]

ความคิดเห็นที่ 52 'ดีจ้าทุกท่าน... (กวาดรวม ^-^) เอ่อ... เกิดอาการอ่านไม่ทันแล้ว ยู้ฮู... ^0^ ม่วนแต้ ๆ เจ้า ทั้งลูกทุ่ง ลูกกรุง ลูกลิง ลูกอม ลูกกวาด... ไปจนถึงลูกเกด... ฮิ ๆ ๆ ^-^ ที่บ้านไกลถิ่น (ลื่นตรงไหน) ก็เรียก "ตั้งวง" เหมียนกัลล์จ้ะคุณ GTW ^__^ ... ... ... คุณรัม... "คิดอะไรให้ลึกซึ้งมีสาระช่างคิดช่างสงสัยแบบ คุณไกลถิ่น ..." ...เข้าใจผิดแล้ววว -_-" ไกลถิ่นไม่มีสาระเลยค่ะ (มีแต่ "สาระแน" เป็นส่วนผสมหลัก :p) พาออก อวกาศ-หลุดโลก จนหายใจไม่ออกขาด Oxygen กันถ้วนหน้า... แหะ ๆ ๆ ^_^! ...ไกลถิ่นว่าคุณรัมเดี่ยวไมโครโฟนหนุกดีจ้า... ฮิ ๆ ๆ บังคับไปในตัวว่า... คุณรัมต้องเปิดเวทีบ่อย ๆ เย่! ไชโย! \^0^/ (คุณรัมเซ็นสัญญาใจไว้ในรอยจุ๊บบน กระทู้ก่อนไง ฮิ ๆ ๆ ห้ามเบี้ยวเด็ดขาด... ^-^) ... ... ... อาราม... โอ้เย่... "สอนสังฆราชให้ว่ายน้ำ" ง่ายกว่า "สอนจระเข้ อ่านหนังสือ" แยะเลยค่ะ... ฮิ ๆ ๆ ^__^ (ใครอย่าปล่อย มาเพ่นพ่านนะ ไกลถิ่นชอบดูพุงจิ้งจกตุ๊กแกแต่กลัวจระเข้ ^_^!) ...สยามนิวส์ข้ามทวีปมาถึงแล้ว... ขอบคุณมาก ๆ ค่ะ... อารามใจดีจังเลยค่ะ... เกรงใจจริง ๆ ดีใจจัง ๆ ^___^ เห็นพาดหัว "เปิดโลกวรรณกรรม ... ข้ามทวีป" เล่นเอา ตะลึงตึ่งตึ้ง... ละก็ แต๊ดแด แต๊ดแด... แต่แด๊... ไปจนถึง ต๊ะติงนอยเลย ฮิ ๆ ๆ (เวอร์ไปจิ๊ดเดียว แฮ่... ) ดูดีกว่าที่คิด เยอะค่ะ... โดยเฉพาะดาวบนหน้าหนึ่ง ^0^ wow! ... ... ... พี่สดาฯ... โล่งอกที่คอเดียวกัน ฮิ ๆ ๆ ^-^ "*ตอนแรก ๆ ยังเกร็ง หงายเก๋งอยู่เลยค่ะที่มาเหมาซะหลายกรอบ... กลัวว่า พี่จะดุ จะด่า จะ... จะ... จะ... ฯลฯ สารพัดกลัว เฮ้อ...*"   ...แต่ข้อความที่อยู่ใน "* ... *"จริงซะที่ไหน... ฮ่า ๆ ๆ ^0^ ไกลถิ่นใช้พื้นที่เปลืองจะตาย :p จากคุณ : ไกลถิ่น - [ 10 ส.ค. 47 08:55:33 A:24.0.29.222 X: ]

ความคิดเห็นที่ 53 #44 น้องรำนำ.. เขียนดีขึ้นนะ อยากติงตรงศัพท์ที่บัญญัติขึ้นเอง เวลานึกคำอะไรก็แล้วแต่หากไม่แน่ใจว่ามีความหมายหรือไม่ลองตรวจสอบ ที่นี่ดู.... http://rirs3.royin.go.th/riThdict/ คำว่า...มฆินทร์...เข้าใจว่าจะลดรูปลงจาก....เมฆินทร์ ....จอมเมฆินทร์....ที่เคยใช้เป็นชื่อหนัง แต่มันทำไม่ได้นะครับ +++++++++++++++++++++++ . ค้น :  เมฆา; เมฆินทร์; เมฆี คำ :  เมฆา; เมฆินทร์; เมฆี เสียง :  เม-คา; เม-คิน; เม-คี คำตั้ง :  เมฆ ชนิด :  น. ที่ใช้ :  กลอน ที่มา :   นิยาม :  เมฆ. ภาพ :   อ้างอิง :   ปรับปรุง :  98/4/2 ++++++++++++++++++++ พยายามใช้คำที่มีความหมายถูกต้องเถิด...นะ วันนี้ยุ่งอีกแล้วขออภัยทุกท่านอีกครั้ง ขอบคุณทุกท่าน...คุณราม...คุณตะวัน....คุณรมย์....คุณจี...น้องไกลถิ่น น้องซอมพอแดง(หายไปไหนนะ......ฮิๆๆ) จากคุณ : สดายุ... - [ 10 ส.ค. 47 09:06:42 ]

ความคิดเห็นที่ 54 สวัสดีครับคุณตะวัน ขอของเก่าอีกสักชิ้นขอรับ เห็นยังอยู่ในบรรยากาศลูกทุ่ง กรุงไทย ผมเขียนให้พยาบาลผู้ปฏิบัติงานอยู่ในระดับตำบล หมู่บ้านครับ เคยนำลงในหน้ากวีทรรศน์ ของเนชั่นสุด สัปดาห์เมื่อปีสองปีมาแล้ว ตั้งใจเอามาฝากคุณตะวันครับ ปรัศนีกับความเชื่อมั่น ใจที่หวานปานอ้อยร่อยลงไหม   มโนไฟอันวามทรามไหมหนอ มันสั่นไหมมือรักที่ถักทอ   ยังคิดกรอด้ายดาวสาวลงดิน? หมอกระบายไอขุ่นภาพขุนเขา   เป็นโค้งเค้าลางเลือนเตือนถวิล ความยะเยือกเกลือกกรายร่ายกวิน   บรรเลงจินตนาการเข้าขานใจ กลางดวงจิตรอิดโรยระโหยหนัก   พญายักษ์มาเยือนถึงเพื่อนไหม ยังหวังว่าสร้อยสนและกลภัย   ยังคงไกลห่างกามไม่ข้ามกาล รักจะสุขกับประชาบนหล้าโลก   และพร้อมโศกกับใครใครผู้ไพศาล จะกินเกียรติแห่งข้าพยาบาล   จะไม่ซานเซซังเข้าขังไซ เธอบอกกล่าวเล่าฉันในวันหนึ่ง   กลางหมอกซึ่งหม่นมัวสลัวไหล เหมือนวันนี้ที่มัวมนเป็นพ้นไป   ฉันมาเยือนความยิ่งใหญ่ในใจเธอ สุขศาลาค่าต่ำคำเขาติ   ไยจึงริลดตนเหมือนคนเซ่อ ตัวเป็นหงส์หลงกาบ้าแล้วเกลอ   ไม่เคยเจอคนใจไม่รักดี แต่ละคำเด็ดขาดและบาดลึก   ฉันสะอึกอ่อนใจกระไรนี่ เธอสะอื้นอัดอั้นพันทวี   หลายนาทีน้ำตาท้นล้นเป็นทาง ร้องเถิดเพื่อนร้องมาถ้ามันเจ็บ   ฉันจะเย็บเยียวยาจนฟ้าสาง ขอมั่นจิตมิตรใจที่ไม่จาง   ฉันอยู่ข้างเธอแท้อย่างแน่นอน หมอกระบายไอขุ่นพร่าขุนเขา   คงเห็นเงาใหญ่ยิ่งแห่งสิงขร ใครคนหนึ่งแกร่งกล้าสถาพร   คนสัญจรอย่างฉันมั่นหัวใจ๚ะ๛ จากคุณ : ราม ลิขิต - [ 10 ส.ค. 47 09:58:33 ]

ความคิดเห็นที่ 55 //ฮ่าฮ่าฮ่า//ฮ่าฮ่าฮ่า//ฮ่าฮ่าฮ่า//ฮ่าฮ่าฮ่า//ฮ่าฮ่าฮ่า//ฮ่าฮ่าฮ่า//ฮ่าฮ่าฮ่า//ฮ่าฮ่าฮ่า มาขำแบบอายๆ คนรู้ทันอ่ะค่ะ..ขำแก้เก้อ เอิ้กกก พี่สดายุ..เป็นครูรัมจริงล่ะแย่เลย อิอิ ว่าจะทำไม่รุไม่ชี้ซะหน่อย แหะๆ ว่าแล้ว รีบปิดไฟนอนก่อนโดนจับได้ เอิ้กกกก ติดเรื่องคุยกะไกลถิ่น และคุณรามไว้ก่อนนะคะ อิอิ จากคุณ : รำนำ - [ 10 ส.ค. 47 11:02:13 A:217.136.22.62 X: ]

ความคิดเห็นที่ 56 เอ ... ครั้นจะเด็ดกลีบกุหลาบ เลือกใครดี สงสัย ดอกกุหลาบคงไม่พอให้เด็ดกลีบ นั่นก็ชมว่ากลอนสวย นี่ก็เอาบทของโปรดมาฝาก ... เป็นลิงเจ้าเสน่ห์ เอ๊ย เจ้าเล่ห์ ... เลือกไม่ถูกแฮะ .. พะ พะ พี่ ชาย ... อย่าอู้นานน๊า เด๋วไม่ทันส่งขึ้น intranet  อ่ะ .. จากคุณ : จังงัง - [ 10 ส.ค. 47 12:27:31 ]

ความคิดเห็นที่ 57 สวัสดีค่ะทุกท่าน... พอดีโมเด็มที่บ้านเจ๊งกะบ๊ง!.. จึงไม่อาจเป็นวาสิฎฐีภาค กลางคืนได้  นี่เพิ่งเอาเครื่องไปยก  ปวดหลังไปหมดเลย (แบกเครื่องไปให้ช่างน่ะ.. ^^  ) พี่สดาฯ บ่นหานี่ แสดงว่าคิดถึง แม่นบ่ ?... ฮิ ๆ ขออนุญาตชนแก้วกับจารย์จี หน่อยดีกว่า เห็นจิบเบียร์กับยาดองอย่างสำราญ พระน้องนางน้ำลายไหล.. ตะวันแลงอ่อนแสงลาลับ นกกาคืนกลับสู่ไม้ใหญ่ เกาะกิ่งเกาะคอนนอนพักใจ ซุกตัวอุ่นไอในรังรอง ยามนี้เหงาใจยังไงไม่รู้ หดหู่ห่อเหี่ยวแสนเปลี่ยวเศร้าหมอง จักขอจิบเบียร์และนั่งเมียงมอง ดวงดาวสาดส่องแสงต้องนภา ละเลียดดื่มไปแก้ใจร้อนรุ่ม สลัดความกลุ้มกระเด็นติดฝา สหายร่วมวงอยู่ข้างกายา มิปรารถนาเรื่องยุ่งวุ่นวาย ฟังเรื่องหลอน ๆ ชวนขนหัวลุก จารย์จีเล่าสนุกมีเรื่องมากหลาย ยามลมหวีดหวิวพัดโลมผิวกาย โอ้มันคลับคล้ายจะเห็นเป็นตัว.... บรื๋อวววว !! ราตรีนี้อาจมิมีจันทร์ แต่ความฝันยังคงยิ้มหัว อกใจไหวหวั่น สั่นระรัว หวาดเกรงและกลัวเบียร์หมดแ้ก้วเอย... ฮิ ๆ...ตลกบริโภค !! จากคุณ : ซอมพอรำพึง - [ 10 ส.ค. 47 13:54:15 A:202.129.2.9 X: ]

ความคิดเห็นที่ 58 น้องรำนำ ขอบคุณในคำชมค่ะ กลอนสวยหรือไม่พี่ไม่รู้ แต่ตัวพี่นี้ ไม่สวยแน่นอนค่ะ ฮ่าๆๆๆๆ (ถามน้องศาลาไทยดูได้ค่ะ เห็นกันเนืองๆ) คุณสดายุ...ไม่ทราบเอาของออกจากกระเป๋า หมดหรือยังคะ...อย่านานล่ะ...นี่แน่ะ! คุณรามฯคะ บทที่ 54 นี่ก็ ออดอ้อนใช่เล่นนะคะ ชอบบทนี้ค่ะ "ร้องเถิดเพื่อนร้องมาถ้ามันเจ็บ   ฉันจะเย็บเยียวยาจนฟ้าสาง ขอมั่นจิตมิตรใจที่ไม่จาง   ฉันอยู่ข้างเธอแท้อย่างแน่นอน" อ่านกลอนคุณรามฯ แล้วทำให้นึกถึง เพลงเก่า "น้ำตาแสงไต้"ขึ้นมา จริงๆก็ไม่เกี่ยวกันเลยสักนิด ด้วยว่าเพื่อให้สมกับเป็นสวลี จึงขอนำพลอตเพลงนี้มาใช้ละกันค่ะ         ๐๐น้ำตาแสงไต้๐๐ ๐ ริบหรี่แสงเรืองผ่านในม่านฝัน ไต้วูบกลั่นวาบสว่างแล้วว่างหาย เพียงลมแผ่วเยือนผ่านก็กรานกราย ทุรนทุรายในมืดดำแห่งค่ำคืน ๐ ขลุ่ยออดเสียงสั่งน้ำค้างพรมพร่างเกลื่อน น้ำตาเปื้อนหล่นแต้มแซมฟากผืน นิทราเอ๋ยใครอำลาข่มตายืน โศกสะอื้น สงัดซ้ำ เกินร่ำลา ๐ เพราะค่ำนี้...พี่จะจากจำพรากน้อง เอื้อนทำนองขลุ่ยเสียงก็เพียงฆ่า ชีวิตนวลจะแตกดับกับดาริกา เสน่หาจะมอดแล้ว...หรือแก้วใจ           จากคุณ : ตะวัน - [ 10 ส.ค. 47 16:17:24 ]

ความคิดเห็นที่ 59 โอ๊ย...โอ๊ย สารภาพบาปก่อนละกัน.... เวลามีน้อยเหลือเกิน ขอบคุณท่านพี่ใหญ่..ราม ลิขิต....ที่มาช่วยต้อนรับ เพื่อนพ้องน้องพี่... ขณะที่เจ้าบ้านกำลังร่อแร่กับงาน.... แต่จะมาเร็วที่สุด....ครับ จากคุณ : สดายุ... - [ 10 ส.ค. 47 17:03:04 ]

ความคิดเห็นที่ 60 ขอคั่นจังหวะด้วยโคลงสักชิ้นหนึ่ง ในวันแม่ ................................... ๐๐แม่๐๐ ๐ขบคำเปรียบคล้ายคร่ำ        ครวญศรี ควานล่วงธเรษตรี                ต่างสิ้น เทวษท่วมเทียบวจี               เจียนดับ ชนม์แม่ เพียงพจน์กระผีกริ้น             ร่วมน้อมได้ไฉน ๐คุณาอนรรฆพ้น                  ภูมิตรี อนันต์สุดพันแสงสี                ส่องได้ เกินเนื่องคะนึงฤดี                 ดาลเปรียบ เสี้ยวส่วนบรรสมไซร้              สื่อได้กระผีกเดียว ๐อ้อมอกนั้นอุ่นเอื้อ              ไอสวรรค์ กรรทบบันทึกสัณ-                หภาคพร้อม กำซาบวิศิษฏ์นัน-                ทเนาแนบ นานนา เนื้อหน่อกำหนดน้อม            แน่นแท้ปทัสถาน ๐ไพบูลย์ระบัดด้วย               ดนัยสร สถิตสถาพร                        พากย์ย้ำ โอวาทเอ่อวิวรณ์                  หวังเอิบ อกเอย บรรสพบรรสารล้ำ                 หลั่งย้อมจริยา ๐กอปรบุญกราบบาทแก้ว       กมลา อธิษฐานพุทธธรรมา             แม่ต้อง กระจ่างทุกอัสสา-                สะแม่ นาแม่ เป็นร่มโพธิ์รูปพ้อง               แผ่พ้นกัลปาวสาน แก้ไขเมื่อ 11 ส.ค. 47 15:53:51 จากคุณ : สดายุ... - [ 10 ส.ค. 47 18:22:05 ]

ความคิดเห็นที่ 61 #45 จังงัง กลอนหกก็ดูเรื่อยๆนะ เห็นคนเล่นน้อย อาจเพราะมันจังหวะไม่ค่อยดี คือจะน้อยก็ไม่น้อย พริ้งพรายสะบัดก็ไม่ใช่ จังหวะตกห้าหก ก็จะเสร็จกาพย์ยานี คนนิยมมากกว่า เรื่องรายละเอียด หลังๆนี่รู้สึกตัวว่าตัวพี่เองเปลี่ยนไป คือหามุม หาเหลี่ยมที่มันคมๆ อย่างน้อยตัวเอง ต้องพอใจก่อน   จะค่อยๆทิ้งสัมผัสที่ไม่ให้ความหมาย ในกลอนแปด เป็นคำที่ตัดออก  แล้วความยังเหมือนเดิม  หรือไม่เสียไป ก็ควรตัดออกเลย  มันจะเหลือ เจ็ด เหลือ หก ก็ช่างมัน เอาสัมผัสพองาม หากเขียนแล้วอ่านดูเห็นว่า ยังพื้นๆ ก็เก็บไว้ก่อน แล้วลองมาดูใหม่เมื่อผ่านไปสักวันสองวัน  จะเห็นได้เลยว่าต้องเปลี่ยนหลายจุด หลังๆจะเป็นอย่างนี้ งานในไทยโพเอมของพี่น่ะ โยนทิ้งได้เกือบหมด มาย้อนอ่านตอนนี้แล้ว ต้องดัดแปลงใหม่เกือบร้อยเปอร์เซ็นต์ เขียนไปได้ไงฟะ ตอนนั้น   ฮาๆๆๆ จากคุณ : สดายุ... - [ 10 ส.ค. 47 18:36:27 ]

ความคิดเห็นที่ 62 #22 ย้อนไปตอบคุณตะวันสักบทครับ ๐แปลบปลาบห้วงเวหนคำรนอยู่ ให้รับรู้ความต่างระหว่างศักย์ ระหว่างช่วงสัมผัสจำรัสนัก แน่นหนักและงดงามทุกยามนะ ๐เชื่อมระหว่างเมฆินทร์ / แผ่นดินต่ำ ร่ายรำอำนวยความสวยสะ ร่วมกฎกติกาเป็นภาระ เพื่อพันธะกรณีจักคลี่คลาย ๐กุหลาบเหลืองแดงเจ้าแฝงกลิ่น ให้วัชรินทร์ยืมสีมาคลี่สาย เคลื่อนสะท้านมณฑลกลางฝนฟาย ก็คลับคล้ายจะผยองให้มองตาม ๐เม็ดน้ำหล่นหลั่งกลางคลั่งคลื่น แตะตื่นอนธการให้ผ่านข้าม ในภาพบริบทอันงดงาม เป็นนิยามความสัมพันธ์ที่สั่นมัว. อิๆๆ ขอดัดแปลง/เพิ่มเติม...ตามใจตัวเองสักหน่อย แก้ไขเมื่อ 11 ส.ค. 47 21:32:22 แก้ไขเมื่อ 11 ส.ค. 47 08:03:16 จากคุณ : สดายุ... - [ 10 ส.ค. 47 19:02:58 ]

ความคิดเห็นที่ 63 ตามอ่านไม่ทันแล้วค่ะ ตาลาย จากคุณ : รสา รสา - [ 10 ส.ค. 47 20:58:34 ]

ความคิดเห็นที่ 64 เพิ่งกลับครับ ไปคุยกับน้องอิ๋ว สโมสรพักหนึ่ง ( 4 ขวด) กำลังชวนน้องไปปาลูกโป่ง(มีงานในกองทัพทหารอากาศ) เสียดายว่า. กลับมาไล่อ่านข้อความต่างๆ สรุปว่า มีความสุขมากครับ ^______^............... จากคุณ : GTW - [ 10 ส.ค. 47 21:19:25 ]

ความคิดเห็นที่ 65 เหมือนกันนั่นแหล่ะ พี่ชาย ลิงไม่มีความมั่นใจในที่ตัวเองเขียนเลย ย้อนยุคไปอ่าน ก็ ประหลาดสุดๆ เฝือทั้งบรรทัดก็เคย โคลงสี่บาทอ่านได้ใจความกึ่งสลึงก็มี .. ตั้งแต่เขียนมา วรรคทอง ม๊ะมี ซักบรรทัดเลย .. ฮ่า ฮ่า .. ( ปล . ไม่รู้เป็นโรคติดต่อจากใครแถวๆนี้หรือเปล่า อ่ะ ..กิ..กิ..) จากคุณ : จังงัง - [ 10 ส.ค. 47 21:43:28 ]

ความคิดเห็นที่ 66 ของฝาก ของฝาก อยู่ไหนน่ะ จากคุณ : รสา รสา - [ 10 ส.ค. 47 21:46:40 ]

ความคิดเห็นที่ 67 ..ภาพวันที่สั่นไหว.. o งงิดประชิดล้อม   จิตตรอมระด่าวดิ้น พิรุณผลาญดิน พิศฟ้าก็พร่าสี o เสาะหาสุรีย์แสง มรุแกล้งมิอาจมี ทมบทะมื่นผี ชรแรงมิอาจไส o สะทึ่นสะอื้นร้อง ชลนองนภาลัย ประหวัดประหัตใจ มนป่นประดุจผง o ทิวาวะวาบไหว หฤทัยประลัยลง ประหนึ่งจะงอยหงส์ ทะลุเข้า ณ เบ้าตา + + + + + + + + + + รมย์ บุริน ๑๐ ส.ค. ๒๕๔๗ สวัสดีครับท่านเจ้าบ้านคุณสดายุ และทุก ๆ ท่าน ขอยืมความเห็นที่ ๔๔ ของคุณรำนำมาแต่งส่งการบ้านคุณสดายุนะครับ คงไม่ ถูกใบแดงโทษฐานลอกการบ้านส่งนะครับ ^__^ ท่านรามครับ สงสัยผมคล้องพระแคล้วคลาด ถึงได้วืดวาดกับท่านเป็นประจำ จำได้ว่าครั้งหนึ่งเคยคุยกันเรื่องสัก ๆ ผมเคยเห็นเพื่อนบ้านสนิทกันท่องคาถา เพื่อปลุกเสือเผ่น พอของขึ้นนี่แรงเยอะและทำท่าจะกระโจนท่าเดียว ไม่รู้ว่า เสือท่านปลุกได้หรือเปล่าครับ ไม่ได้ยินศิษย์พี่รสาหลายวัน เอ..ไปที่ไหนมาหนอถึงมีตุ๊กตามโทชกามาฝาก ด้วยอะ ^__^ น่ารักดีครับ จากคุณ : รมย์ บุริน - [ 11 ส.ค. 47 05:46:08 A:128.82.215.23 X: ]

ความคิดเห็นที่ 68 ภาพวันที่สั่นไหว... (ด้วยคนค่ะ ^-^ ) เงาสะท้อนทอภาพระนาบน้ำ พลิ้วไหวตามกระแสคลื่นแผ่ไหว ภาพฉายเคลื่อน, เลือน, เคลื่อน สะเทื้อนไป ละเลียดไล้ลมร่ายส่ายแสงเงา น้ำกระเซ็นหลายหยดรินรดอุ่น แตะละมุนละไมกลีบใบเฉา ผ่อนผวาหวาดลมถาโถมเร้า ทะลายเหล่ากอไม้ชายนที สนิทใจในหยาดพิลาสหยด สนิทใจใสสดแห่งสาดสี ระบำกรุ่นอุ่นไอให้ชีวี ระบำมายาคลี่ยวนยีตา ลมกรรโชกโบกฤทธิ์ปลิดใบหล่น สู่เวิ้งชลเคยฉ่ำดื่มด่ำค่า ผ่านฉาบเงาเงื่อนงำเคยนำพา สู่ใต้ห้วงธาราอันธการ ตื่นตระหนกภาพแท้ที่แลเห็น ยะเยือกเย็นเชือดเฉือนเยือนสังขาร แสวงอุ่นเคยแอบแนบวิญญาณ อันตรธานหายไปกับวัยวัน... จากคุณ : ไกลถิ่น - [ 11 ส.ค. 47 06:58:23 A:24.0.29.222 X: ]

ความคิดเห็นที่ 69 คารวะรวบยอด.... สวัสดีทุกทิศ..ครับ.. แหะ..ๆ...อ่านบ่ทันแล้วขะรับ คุณราม... ท่านกำนันผู้คลุกคลีกับสีสันของชนบท ด้วยอารี....แล้วจะต่อกลอนท่านพี่อีกทีครับ น้องซอมพอแดง... คนนี้หากหายไป...ต้องประกาศหาตัว ไม่งั้นคิดถึงตายเลย...อิๆๆ น้องรำนำ... อ่านเจองานของพี่...ทะแม่งๆ-สงสัย-ก็สะกิดบอกกันบ้างนา....บางทีก็ไม่ได้ตรวจกับดิกเหมือนกัน คุณตะวัน งดงามทุกบททุกตอน สร้างแรงบันดาลใจให้ผม...กลับมามีพัฒนาการด้านกลอนอีกครั้ง...หลังจากห่างๆไป คุณจี... รายนี้หากเจอคุณราม...คงแหลกกันไปข้าง(ขวดน้ำอำพัน) คุณรมย์... โอ๊ย..โอย...ข้าพเจ้าบ่ใช่ผู้รู้นา.... เขียนฉันท์"ได้"เยอะก็จริง....แต่ยังห่างคำว่า.."ดี"...อีกไกลโข อาศัยลูกด้านไปวันๆ....ฮิๆๆ น้องไกลถิ่น... คนเก่ง...จินตนาการสาวเจ้างดงามละเมียดละไมขึ้นทุกวัน อารมณ์แบบนี้...จะไปไกลทีเดียว คุณรสา... กลับจากเที่ยวยุโรปหรือครับ ขอทวงของฝากสัก..บท..สิครับ..อิๆๆ จังงัง... วรรคทองไม่มีเพราะแง่คิดเรา(พี่ด้วย)...ยังไม่สร้าง จังหวะขัดแย้งได้งดงาม....คอนทราส...นั่นแหละ ลองสังเกตดูสิ...เวลาอ่านกลอนจะเจอสองแบบ เล่าเรื่อง...ไปเรื่อยๆ...แบบพวกนิราศต่างๆ กับ...ยอกย้อน...ตั้งประเด็น...แล้วตบลงให้คม...อย่างที่เรียกว่าพลอตนั่นแหละ...บางทีมีมุมเดียวเท่านั้น แต่งดงามจนติดหูติดตาคน "ชั่วเหยี่ยวกระหยับปีกกลางเปลวแดด ..ตั้ง ร้อนที่แผดก็ผ่อนเพลาพระเวหา .........ตบ พอใบไม้ไหวพลิกริกริกมา ................ตั้ง ก็รู้ว่าวันนี้มีลมวก ...."......................ตบ หรือ "เพียงกระเพื่อมเลื่อมรับวับวับไหว ....ตั้ง ก็รู้ว่าน้ำใสใช่กระจก ....................ตบ เพียงแววตาคู่นั้นสั่นสะทก .............ตั้ง ก็รู้ว่าในหัวอกมีหัวใจ....."...............ตบ หรือ พอเสียงร่ำรัวกลองประกาศกล้า ......ตั้ง ก็รู้ว่าวันพระมาอีกหน ...................ตบ พอปืนเปรี้ยงแปลบไปในมณฑล .....ตั้ง ก็รู้ว่าประชาชนจะชิงชัย ................ตบ ข้างบนนี้เขียนจากความทรงจำ....จาก..เพียงความเคลื่อนไหว-เนาวรัตน์ พงศ์ไพบูลย์....หากว่าไม่ตรงทุกถ้อยคำ-ขออภัย แบบนี้มันงดงามได้ความที่กินใจ....กว่าแบบเล่าเรื่อง คือใส่อุปมาอุปไม...เข้าไปบ้างเพื่อ กระตุกความคิดคนอ่าน เราเห็นว่าไง แก้ไขเมื่อ 11 ส.ค. 47 13:43:04 แก้ไขเมื่อ 11 ส.ค. 47 13:15:50 จากคุณ : สดายุ... - [ 11 ส.ค. 47 08:36:06 ]

ความคิดเห็นที่ 70 ๐ฉันหยุดยืน เคว้งคว้าง ในทางน้อย สืบร่องรอย เลือนลาง - รอยข้างหน้า ค่อยดุ่มดั้น เดินผ่าน กาลเวลา มุ่งฟันฝ่า กับหน้าที่ ของชีวิต ๐สองตาฉัน คอยเล็ง - คอยเพ่งหา กับคุณค่า งามใส อันไพจิตร จึงกอดเกี่ยว เอี้ยวแล ทุกแง่คิด ผ่านช่องทาง ถูก-ผิด ให้จิตจำ ๐ฉันเห็นใบ ไม้น้อย ลิดลอยลับ คือท่วงที ลำดับ ของสรรพส่ำ ร่วงพลิกคว่ำ พลิกหงาย กับปลายกรรม ก่อลำนำ เวียนวน อยู่บนทาง ๐บ้างร่วงผล็อย ลอยแผ่ กระแสสินธุ์ มอบชีวิน ซบกับซาก ของขวากขวาง หลากหลายโขด หินแหลม ตั้งแซมกลาง จะผ่านพราง ฤๅให้รอด ตลอดธาร ๐สกุณา จำเรียง ส่งเสียงแว่ว ระหว่างแก้ว รวีแสง สีแดงฉาน ฉันยิน-ยล หยัดร่าง อยู่กลางกาล อีกไม่นาน คงเห็นปลาย ที่หมายรอ. จากคุณ : สดายุ... - [ 11 ส.ค. 47 09:37:16 ]

ความคิดเห็นที่ 71 ๐เรื่อปลาบประภาพปรา-     กฏกล้าประกายยวง แย้มปันตะวันดวง              ภวปวงก็ล่วงใส ๐ปลุกชนมปรนชื่น             ยุติขื่นสะอื้นใคร กลบสร้อยและร้อยใส         คุอุไรมารับขวัญ ๐ลืมตามิบ่าต่ำ                  ตริแต่ล้ำและสำคัญ สืบใจและไขว่จรรย์            มุและมั่นสุมรรคหมาย ๐โลกหนอสิพอนึก             ตริและตรึกลุตราบตาย ยาวสั้นชิวันสาย                 นยะผายสิเพียบเผา ๐ตัวเธอบ่เผลอทาง            จะเหยาะย่างแต่ยังเยาว์ มรรคาอาจบ่าเขลา             ผัสสะเร้าคะนึงหา ๐สบเห็นและเร้นหรรษ์        จะประจันจำนรรจา พรั่งพร้อมจะย้อมผา-          ณิตทาอุราวิถี ๐แง่งามและความเงื่อน        จะเขยื้อนลุย่ำยี สาดสร้อยเป็นรอยสี            คละชิวีระหว่างวน ๐จงเธอเผยอหน้า               ธรรมตราและตรึงตน จงเธอบ่เผลอกล                มลลนจะรวดเหลือ ๐ตรองเถิดประดาถ้อย         บ่จะคล้อยกับคลุมเคลือ กลบทัศน์กระหวัดเถือ          ยุติเกื้อตลอดกาล ๐มั่นในหทัยหนึ่ง                บ่จะขึงอัตตาจาร นอกขรมอันขับขาน            ฤตระการเท่าในตน. จากคุณ : สดายุ... - [ 11 ส.ค. 47 09:52:17 ]

ความคิดเห็นที่ 72 ตั้ง แล้ว ตบ  ...  แข่งวอลเล่ย์เหรอคะ  เรามีทีมสตรีเหล็ก ประำจำจังหวัดนะฮะ... ฮิ ๆ ไม่ได้แหย่ ไม่ได้เล่น... น้องนอนไม่หลับ หัวใจมันกระสับ กระส่าย....  ^_^ เสด็จพี่สดายุ... เสด็จน้องหางนกยูง มีคำถามหน่อยค่ะ ร้อยกรองบทหนึ่ง ๆ นี่  พี่ใช้เวลาเขียนช้าเร็วประมาณไหนคะ ถ้าติดขัดตรงนั้น ตรงนี้ ทำไงถึงคิดออกคะ  แนะนำเป็น เคล็ดวิชาให้ผู้น้องฝึกสักหน่อยนิ.. เสด็จน้อง ถ้าคิดไปต่อไ่ม่ออก  อยากมุดหัวลงโอ่งน่ะ...^^ จากคุณ : หางนกยูง - [ 11 ส.ค. 47 10:26:43 A:202.129.2.9 X: ]

ความคิดเห็นที่ 73 บทที่ 70 เยี่ยมมากค่ะ ได้อรรถรสและเนื้อความ ชอบๆ...แกมสะใจ เจ้าของกระทู้ตอบไม่ทัน ทำท่านิ้วสั่นระริกระรัว (แถมตอบเราสั้นนิดเดียว อีกแล้วอ่ะ...........) จากคุณ : ตะวัน - [ 11 ส.ค. 47 10:27:19 ]

ความคิดเห็นที่ 74 แม่ ๐กบกรก้มกราบระนาบตัก แน่นหนักยิ่งในหทัยสาย คือรักตราบสิ้นแผ่นดินวาย ไม่คลายคะนึงหาและอาทร ๐หนังหย่อน..กรเริ่มล้าชราแล้ว โอ้..เกศแก้วเคยฟังที่สั่งสอน แต่ยังน้อยเอื้อสิ้นทั้งกินนอน ทุกข์ร้อนคอยปัดช่วยพัดวี ๐เจ็บแผลแม่ผวาสุมยาใส่ ห่วงใยเฝ้าแหนใคร่แทนที่ เจ็บแม้นได้ด้วยถวิลและยินดี ดุจวารีโอบหนุนค้ำจุนเรือ ๐ลูกเติบใหญ่วัยแกร่งแม่แรงลด กำลังหดหายไปเริ่มไม่เหลือ แก่แล้ว..แก้วตาเอ๋ยเคยจุนเจือ ยังอุ่นเอื้ออกให้ด้วยใยดี ๐แต่นี้ไม่ต้องซ้ำคอยย้ำลูก จะพันผูกถูกทางย่างวิถี จดจารจับจิตพิสิษฐ์วจี เหมือนแม่มีมอบหมายมากมายมา ๐ขอคุณพระสะสมบุญบ่มแม่ คอยแผ่แท้สุข-ห่างทุกขา อยู่เป็นร่มเงารื่นที่ยื่นยา ครอบฟ้าปกเกศปกเขตเรือน. จากคุณ : สดายุ... - [ 11 ส.ค. 47 10:46:42 ]

ความคิดเห็นที่ 75 #72 น้องบุหรง ร้อยกรองที่เขียน...มันแล้วแต่ชนิด กลอน-กาพย์-ฉันท์ จะเร็วหน่อย โคลงจะช้าสุด....ติดหลายเรื่อง...เขียนแล้วไม่ค่อยได้บทที่ถูกใจตัวเองสักที ขึ้นกับอารมณ์ด้วย... หากเป็นบทที่เขียนด้วยอารมณ์โกรธ...หงุดหงิด...ด่าชาวบ้านด้วยความสะใจนี่...จะเร็วที่สุด...ออกมาเหมือนท่อน้ำแตก...เหมือนบท...."กวีสีกบาล"...ในนามโทโส... บทนั้นเขียนเร็วมาก.... เขียนบทนารีปราโมชประเภท....โอบแก้ว-เอ่ยกรอง นี่ก็เร็ว....บางทีนึกตอนรถติดไฟแดงได้ครบทั้งบท แต่ถ้าไม่มีอะไร....อารมณ์เรื่อยๆ...นี่เขียนช้าและไม่ค่อยมี เหลี่ยมมุมอะไร...มันเหมือนฝืนๆแต่ดันทุรังเขียน ที่ถูกควรปิดคอมพ์แล้วไปออกกำลังหรือไปเดินแถวสยาม เดี๋ยวก็ได้เรื่อง.... อย่างเมื่อเช้าเห็นข่าว...เขียนอินโดจีน...ของคุณเนาวรัตน์ ท่านนั่งริมน้ำตกที่กำลังไหลพลั่กๆในลาว.... เห็นแล้วนึกออกเลยว่าบทนี้ต้อง...เล่นวสันตดิลก... ใช้บรรยาย....ความพลิกพลิ้วสะบัดฟองละอองฝอย....ได้เลย ขึ้นอยู่กับอารมณ์ที่กระทบ...จริตแต่ละคนไม่เหมือนกัน อย่างพี่นี้หากเดินสยาม...เห็นยีนส์รัดรูป-เอวต่ำ....เสื้อสายเดี่ยวรัดรูปสีขาว...ผมยาวประมาณน้องจุ๋ย(เมื่อคืนดูรึเปล่า-ตอนใส่กางเกงชาวประมง-เสื้อยืดแขนจั๊ม...ออกมานั่งมองพระเอกนั่งหลับหน้ากระท่อม---แม่คุณเอ๋ย--งามซะ---บอกได้เลยว่าใช่เลย...อย่างนี้)...นี่เขียนนารีปราโมชได้เลย....อินทรวิเชียร-กลอนแปด...หรือโคลงสี่ จากคุณ : สดายุ... - [ 11 ส.ค. 47 11:04:28 ]

ความคิดเห็นที่ 76 เชื่อเลย..แฟนคลับน้องจุ๋ยตัวจริงอยู่นี่เอง... !! เดี๋ยวน้องเข้าเว็บช่อง 7  บอกให้ยืด ๆ เรื่องนี้หน่อย อย่าให้อวสานเร็ว ดีมั้ยคะ...ฮี่ๆๆ... แม่.... คือคนที่ไปบวชแก้บน ยามที่ลูกหายป่วย !!! นี่ล่ะ แม่ของหนู....  ^_^ จากคุณ : บุหรง - [ 11 ส.ค. 47 11:37:12 A:202.129.2.9 X: ]

ความคิดเห็นที่ 77 #73 คุณตะวันครับ ที่ตอบสั้นเพราะหวังจะตอบเป็นกลอน คือตั้งใจเป็นที่สุดที่จะให้ออกมาดีหน่อย นี่ก็ไปค้นกรุ...มาปัดฝุ่น...เอามาลงใหม่บ้าง เขียนใหม่บ้างครับ ตอบไม่ทันก็ต้องเอาของเก่ามาแก้ขัดก่อน....ฮิๆๆ ต้องขออำภัยด้วยครับ ๐ดำทะมึนขึ้นพาดเวหาสห้วง ดับช่วงชวลิตอาทิตย์แสง เมฆคลุ้มลมถั่งเริ่มคลั่งแรง หวีดแว้งหวิวย้ำดุจคร่ำครวญ ๐แอบในอกอยู่ไม่รู้สิ้น กับถวิลอาวรณ์อันย้อนหวน ขณะวายุพัดสะบัดรวน ปั่นป่วนในอกแท้ไม่แพ้กัน ๐งามนั้นโหมพลังฤๅยั้งได้ สัมผัสแล้วไพล่เป็นใจสั่น ลอออ่อนจรจับในฉับพลัน เหนี่ยวฉันทาระลอกขึ้นงอกงาม ๐เป็นความอบอุ่นกลางฝุ่นฝน และคำรนของกำซาบอันวาบหวาม ช้อยช่วงโชติรงค์ให้หลงตาม กับเสี้ยวส่วนวับวาม..ของความรัก. จากคุณ : สดายุ... - [ 11 ส.ค. 47 11:48:50 ]

ความคิดเห็นที่ 78 น้องบุหรง เอากลอนล่าสุดข้างบนนี่ไปโพสต์ให้... น้องจุ๋ยด้วยเลยดีมั๊ย....อิๆๆ บอกว่าแฟนพันธุ์แท้...ชื่อสดายุ...ฝากมา ๐จะติดตามงามงอนทุกตอนเรื่อง นับเนื่องแต่ละครั้งที่ฝังอก น้อยฤๅงามนั่นเจ้าหมั่นยก ย่อมปกเสน่หาไม่ล้าเลือน จากคุณ : สดายุ... - [ 11 ส.ค. 47 12:07:31 ]

ความคิดเห็นที่ 79 ๕๕๕ .. เชื่ออย่างที่สุดว่า โทโส เขียนได้ไว กว่า พี่ชาย ... ก๊ากๆๆ ขำจะแย่อยู่แล้วเนี่ย .. จากคุณ : จังงัง - [ 11 ส.ค. 47 12:44:57 ]

ความคิดเห็นที่ 80 #67 คุณรมย์ครับ ง่า...ชื่อฉันท์นี่ผมจำไม่ได้แล้ว.... วังสัฏ...หรือเปล่ามิแน่ใจ....ขึ้นด้วยลหุ... o งงิดประชิดล้อม ...งงิด..มืด...อิๆๆมีดิกออนไลน์นะถึงรู้ จิตตรอมระด่าวดิ้น...คำส่งสัมผัสไม่นิยมรูปวรรณยุกต์นะครับ...แต่ไม่ถึงกับห้ามขาด พิรุณผลาญดิน พิศฟ้าก็พร่าสี o เสาะหาสุรีย์แสง มรุแกล้งมิอาจมี...มรุ/เทวดา... ทมบทะมื่นผี...ทมบ/วิญญาณสถิต...คำยากจัง ชรแรงมิอาจไส o สะทึ่นสะอื้นร้อง ชลนองนภาลัย ประหวัดประหัตใจ มนป่นประดุจผง o ทิวาวะวาบไหว หฤทัยประลัยลง ประหนึ่งจะงอยหงส์ ทะลุเข้า ณ เบ้าตา เริ่มเขียนก็ได้ขนาดนี้แล้ว....น่าชื่นชมครับ ผมว่าคุณรมย์...เขียนวังสัฏได้....อินทรวิเชียร ก็หมูล่ะทีนี้ เขาว่า..อินทรวิเชียร...เหมาะกับใช้ชมธรรมชาติ แต่ผมว่าเขียนแนววิพากย์การเมืองได้ดุดันดีนะ จากคุณ : สดายุ... - [ 11 ส.ค. 47 12:58:34 ]

ความคิดเห็นที่ 81 สวัสดีครับทุก ๆ ท่าน ท่านเจ้าบ้านถ่อมตัวจังเลยครับ... ขออนุญาตทักไกลถิ่นสักแปล๊บนึง แล้วจะมาคุยต่อครับ ไกลถิ่น กลอนท่านข้าพเจ้าอ่านแล้วก็คล้อยตาม แต่พอถึงบทจบนี่ ทำให้ไม่กล้าส่องกระจกเลยอะ ^__^ จบข่าว ต่อ ๆ ครับ คุณสดายุครับ คำว่า contrast ที่แปลว่าความเปรียบต่างนี่ถูกใจผมมาก ขอรับ ถูกใจมากจนผมนอนช้าไปอีกหน่อยนึง เพราะถ้าไม่ได้เขียนคง นอนไม่หลับ ถือโอกาสตอบท่านรามเมื่อครั้งลายลำยอง ๑ ตรงนี้เลยละกันครับ เอามะพร้าวห้าวมาขายสวนก็ขออภัยด้วยครับ วิเคราะห์กลอนตามใจฉัน ๑๐๑ บรรดาศิลปศาสตร์ทุกแขนง จะดีหรือไม่ดีก็ตัดสินกันที่คอนทราสต์นี่ แหละครับ ดังนั้นศิลปินทั้งหลายจึงเป็นผู้สร้างสื่อให้มีคอนทราสต์ถูกใจคน คอนทราสต์มีไม่มาก ก็รับรู้ได้ว่ากลมกลืน คอนทราสต์จัดก็รับรู้ได้ว่าแตกต่าง ความเหนือชั้นของงานศิลป์ในความเห็นผม คือการสร้างคอนทราสต์ซ้อน คอนทราสต์ที่งดงามให้คนเสพนั่นเอง "ชั่วเหยี่ยวกระหยับปีกกลางเปลวแดด ร้อนที่แผดก็ผ่อนเพลาพระเวหา พอใบไม้ไหวพลิกริกริกมา ก็รู้ว่าวันนี้มีลมวก..." กลอนเพียงความเคลื่อนไหว ของท่านเนาวรัตน์ พงศ์ไพบูลย์ กลอนนี้ ดังไม่ดัง ผมเคยเปิดพจนานุกรมกวีของฝรั่งดู (จำชื่อไม่ได้) มีชื่อ The Mere Movement กับชื่อผู้แต่งอยู่ในส่วนของประวัติงานกวีไทย ด้วยอะครับ ผมจะพูดคร่าว ๆ เกี่ยวกับคอนทราสต์ต่าง ๆ ที่ปรากฏในกลอน นอกจากคอนทราสต์ทางด้านความหมายที่คุณสดายุได้กล่าวไว้แล้ว ๑ คำเป็นคำตาย "กระหยับปีก" เป็นชุดคำตายทั้งแผง ในระหว่างคำเป็น เพื่อหยุดจังหวะในการอ่านอย่างจงใจ อ่านช้าลง ก็จำได้ง่ายขึ้น ยิ่งอ่านช้าแบบทีละพยางค์ ก็ยิ่งฝังในสมองได้ลึกขึ้น และเพื่อ ความแตกต่างจากกลอนทั่วไป "พลิกริกริก" อีกหนึ่งชุดคำตายในระหว่างคำเป็น และตบท้ายด้วยคำตายคือ "วก" เพื่อตอกย้ำความทรงจำ จะเห็นได้ว่า กลอนชุดนี้มีเล่นคำตายตลอดทั้งเนื้อกลอน ๒ เสียงเอก เสียงเอกเป็นเสียงพิเศษในกลอน เพราะเป็นเสียงที่ดึงต่ำ ทำให้กลอน ไหวลึก ๆ ด้วยระยะห่างของระดับเสียงนั่นเอง เสียงเอกนั้นให้ความลุ่มลึก ในอารมณ์ ยิ่งถ้าเสียงเอกติดกันเป็นกระบวนอย่างวรรคแรกใน เพียงความเคลื่อนไหว กลอนจะฟังเป็นไมเน่อร์คีย์ชัดเจนขึ้น คือ แฝงไปด้วยความรู้สึกลึก ๆ นั่นเอง "...เหยี่ยวกระหยับปีก....." คือชุดเสียงเอกที่ผมกล่าวถึง กลอนชุดนี้ มีเสียงเอกมากกว่ากลอนปกติ เสียงเอกและคำตาย ทำให้กลอนมีเอกลักษณ์โดดเด่น ๓ กลอนใช้เสียงจัตวาลงท้ายวรรคสองน้อย จาก ๑๐ บท เป็นเสียงจัตวา ๓ บท เสียงเอก ๕ บท (ตาย ๓ เป็น ๒) เสียงโท ๒ บท เสียงเอกครึ่งนึงด้วยเหตุผลข้อ ๑ และ ๒ เสียงจัตวากลายเป็นชนส่วนน้อย และไม่อยู่ในบทติดกัน (ถ้าอยู่ติดกัน เสียงเอกจะลดบทบาทลง เลยจับเอกอยู่เรียงกัน ให้ฝังใจคนก่อน แล้วจึงค่อยเอาเสียงอื่นตามมา หากกลอนจบ ด้วยวรรคสองเสียงเอก ฟัง ๆ แล้วคงไร้ความหวังชอบกล) ดู ๆ ไป เหมือนจะจงใจให้สองจัตวาอยู่ในบทขึ้นและบทจบ ^__^ ไม่รู้ว่าท่านคิดหัวหางแล้วค่อยเติมตัวหรือเปล่าครับ ๔ ศัพท์ใช้ไม่บ่อยแต่อ่านเข้าใจท่ามกลางศัพท์ง่าย ๆ ศัพท์ใช้ไม่บ่อย-ศัพท์ง่าย ๆ:  เหยี่ยว-กระหยับ แดด-แผด ใบไม้ไหวพลิก-ริกริก ลม-วก ฯลฯ ๕ ใช้คำซ้ำทั้งในวรรค และระหว่างวรรคอย่างกลมกลืน ริก ก็รู้ วับ ไร หญ้า สี่สิบ หัว นกฟ้า ปลาน้ำ ฯลฯ สังเกตว่าตอนจบก็กลับมาใช้ คำว่า พอ แปลบ ก็รู้ว่า อีกครั้ง (การใช้เสียงที่ได้ยินไปก่อนมาใช้ในบทจบ ทำให้กลอนจำง่าย ติดหูครับ) ๖ สระหรือพยัญชนะเหมือนหรือเกือบเหมือน ติดหรือเกือบติดกันตั้งแต่ ๓ ตัวขึ้นไป "..กระหยับ..กลาง แผด..ผ่อนเพลาพระ เพลาพระ..หา  ใบไม้ไหว  พลิกริกริก รับวับวับไหว วับวับไหว ว่าน้ำใสใช่กระ ตา..นั้นสั่นสะ  ตู...ผูกถูก ยาก..ยิ่งใหญ่ เลือดเดือดเนื้อ ปืนเปรี้ยงแปลบไป ชาชน..ชิงชัย ฯลฯ" ๗ พยัญชนะหรือสระสลับ "เหยี่ยวกระหยับปีกกลางเปลว แผดก็ผ่อน เพียงกระเพื่อม ถนัดถนี่ นั้นความเปื่อยเน่าเป็นของแน่ ประชาชนจะชิงชัย ฯลฯ ฯลฯ ด้วยความผสมผสานของคอนทราสต์มากและน้อย ซ้อนกันอย่างลงตัว กลอนเพียงความเคลื่อนไหวจึงเป็นกลอนที่ฝังใจคนได้ง่าย ๆ ครับ ราตรีสวัสดิ์ครับ จากคุณ : รมย์ บุริน - [ 11 ส.ค. 47 13:02:09 A:128.82.215.23 X: ]

ความคิดเห็นที่ 82 โอ..คุณรมย์...ขอบคุณครับ ผมกำลังหา...ต้นฉบับอยู่เชียว ฝากเพื่อนครับ ลิงค์นี้เป็นที่รวมสุดยอดของวรรณกรรมแต่อดีตตราบปัจจุบัน ++++++++++++++++++++++++++++ http://www.geocities.com/thailiterature โคลงกำสรวลศรีปราชญ์ โคลงทวาทศมาส เพลงยาวพยากรณ์กรุงศรีอยุธยา บุณโณวาทคำฉันท์ โคลงพระนาควัดท่าทราย พระนิพนธ์ในเจ้าฟ้าธรรมธิเบศร์ กาพย์ห่อโคลงนิราศธารโศก กาพย์ห่อโคลงนิราศธารทองแดง บทเห่เรือ บทเห่สังวาส บทเห่ครวญ บทเห่เรื่องกากี โคลงนิราศนรินทร์ เพลงยาวนายนรินทร์ธิเบศร์ กาพย์พระไชยสุริยา นิราศเดือน ของ นายมี นิราศพระแท่นดงรัง ของ นายมี มัทนพาธา (องก์ที่ ๓ บางตอน) กวีนิพนธ์บางบท ของ อังคาร กัลยาณพงศ์ กวีนิพนธ์บางบท ของ เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์ ขอบฟ้าขลิบทอง ของ อุชเชนี ++++++++++++++++++++++++++++++++ เชิญทัศนากันตามสะดวก จากคุณ : สดายุ... - [ 11 ส.ค. 47 13:34:16 ]

ความคิดเห็นที่ 83 สวัสดีครับคุณสดายุ ใช้เอ็ม ๑๖ แต่เช้าเลยนะครับ กราดเป็นชุดเชียว ฝนตก หนักอีกแล้ว ดีที่วันนี้ฟ้าไม่คะนอง ค่อยยังชั่วหน่อย ทำไมจะเป็นอย่างคุณสดายุได้บ้างนะ..ติดไฟแดง ยัง อารมณ์ดี นึกได้ทั้งบท แล้วก้อเห็นสาว ๆ มีอารมณ์อีกด้วย ฮิ ๆ ข้าพเจ้าสวย ๆ เดินเฉียดได้กลิ่นกรุ่น..เฉยสนิท  นารี ปราโมชไม่มี พิโรธอาตมังมาทุกวัน ไม่มีอารมณ์..เขียนถึง เลย-ฮา แต่อ่าน ๆ แล้วจักจี้เอวชาวบ้านนิดหน่อย ๆ ชอบ แห่แหนกันมาสุมเศียรผมเสียจริง ๆ ไม่รู้เป็นอะไร ไร้อารมณ์พรมจิตพิศวาส เหมือนร้างหยาดรมณีย์สิ้นสีสัน ตัวอักษรอ่อนล้าวิลาวัณย์ เห็นพระจันทร์เต่งตึงแค่ครึ่งเดียว หาใช่หวานการอิตถีสตรีเพศ สำแดงเจตน์เจาะจงอนงค์เหลียว จริงมั้ยครับท่านผู้ชมด่าขรมเชียว ผมวิ่งเปี้ยวไปดีกว่าอิฐมาเอย ................. น้องซอมพอสูตรนั้นนะยังไม่ครบถ้วนกระบวนความหรอก มันต้องตั้ง-ตบ แล้วก็..จูบ-อีกอย่าง แจ๋วเลย ระวังนา ตั้งแล้วตบพบได้ในวอลเล่ย์ แต่ซังเตหลวงนี้มีให้ขัง สายตาพี่ตั้งตะปบกระทบปัง สายตาตั้งน้องตะปบกระทบกราม ด้วยรักน้องปองนุชสุดจิตแล้ว แม้ว่าแห้วรอให้ก็ไม่ขาม ความสำเร็จอยู่ที่ว่าพยายาม ฝ่าดงหนามเจ็บเท่าไรต้องไม่แคร์ ................. คุณรมย์ครับ..เสือผมน่ะ ปัจจุบันขี้เซาปลุกยากปลุกเย็น กลุ้มใจอยู่กับมันเหลือกำลัง บอกให้ไปกินคนซะบ้าง มันก็ ส่ายหัว จะกินแต่เหล้าอย่างเดียว ผมขี้มักจะตามใจ ก็เลย ปล่อยเลยตามเลย (เสือตัวเดียวกันหรือเปล่าเนี่ยะ) เสือขี้เซาหาวหวอดกอดขวดเหล้า โฮกเบาเบาหลับต่อ ธ่อ! ไอ้เสือ คร้านจะปลุกเมื่อยปาก,ลากเรือเกลือ ไม่น่าเบื่อเท่าเจ้านี่ผีจริงจริง นอนอุตุดุดันมันไม่บ่น เห็นชอบกลกลุ้มหนักศักดิ์สมิง ลายก็ร่วงเล็บก็เลี่ยนเอียนจะติง ปล่อยเป็นติ่งตุ๊ดตู่กู้ไม่คืน ................. คุณตะวันขอรับ..ง่า-น้ำตาแสงไต้ พันท้ายนรสิงห์ (ไม่ใช่น้ำ จิ้มนะครับ) คุณสง่า อารัมภีร์แต่งได้ไพเราะเพราะพริ้งกัด กร่อนกินใจสุดทน ใครฟังแล้วไม่เพราะนี่ ขว้างฟันบนลง ล่างฟันล่างขึ้นบน ใสหลังคาบ้านน้องซอมพอแดงที่ลำปาง ได้เลย (ซ่อมเอาเองนะ) อมตะอย่างนี้ประพันธ์ได้ยังไงนะ เพลงน้ำตาแสงไต้ นวลเจ้าพี่เอย คำน้องเอ่ยล้ำคร่ำครวญ ถ้อยคำเหมือนจะชวน ใจพี่หวนครวญคร่ำอาลัย น้ำตาอาบแก้ม เพียงแซมเพชรไสว แวววับจับหัวใจ เคล้าแสงไต้งามจับตา นวลแสงเพชร เกล็ดแก้วอันล้ำค่า ยามเมื่อแสงไฟส่องมา แวววาวชวนชื่นชม   น้ำตาแสงไต้ ดื่มใจพี่ร้าวระบม ไม่อยากพรากขวัญภิรมย์ จำใจข่มใจไปจากนวล นวลเจ้าพี่เอย..นวลเจ้าพี่เอย แก้ไขเมื่อ 11 ส.ค. 47 17:17:38 แก้ไขเมื่อ 11 ส.ค. 47 16:54:14 จากคุณ : ราม ลิขิต - [ 11 ส.ค. 47 15:16:16 ]

ความคิดเห็นที่ 84 ลองประดิษฐ์ฉันท์ดูสักแบบ ไม่รู้จะซ้ำใครหรือเปล่า สดายุตาฉันท์ ๑๔ 001010           11101012 001012           11101013 ๐ยามเย็นก็เย็นจรัส       สุริยะปัดประกายละลง ชาเย็นก็เพ็ญอนงค์     ประพฤติบ่งสิกลับและกลาย ๐ยามนี้ฤดีระทม                 ศักยะล่มจะวูบจะวาย ควรยามจะข้ามเพาะหมาย รติสยายพิมลมาน ๐เหินห่างเพราะว้างละมุน     อรติหนุนกระหยับทะยาน ย้อนอกวิตกวิจาร               ประดิษฐานตระหง่านและหงาย ๐ไร้สิทธิ์จะคิดจะคาน               อุระสะท้านบ่คืนบ่คลาย สิ้นแสงจะแบ่งระบาย               หทยสายเพราะโศกน่ะทรง. แก้ไขเมื่อ 12 ส.ค. 47 07:23:08 แก้ไขเมื่อ 11 ส.ค. 47 15:41:23 แก้ไขเมื่อ 11 ส.ค. 47 15:29:11 จากคุณ : สดายุ... - [ 11 ส.ค. 47 15:25:52 ]

ความคิดเห็นที่ 85 สวัสดีครับคุณราม วันนี้ว่างครับ เรื่อง...นารีปราโมช...นี่เป็นมาแต่ออกแต่อ้อน...ฮิๆๆ แก้ไม่หาย....พระเจ้าคงสาปเอาไว้.... เลยต้องมารับอารมณ์แบบนี้....เฮ้อ...กรรมหนัก...อิๆๆ เหมือนพิมพ์ภาคฝากมั่นลงสัญญา ให้ตรึงตราแต่ประอรไม่ผ่อนเพลา จากคุณ : สดายุ... - [ 11 ส.ค. 47 15:47:34 ]

ความคิดเห็นที่ 86 #47 คุณตะวัน... พอดีเคยเขียนเกี่ยวกับทุ่งนาข้าว...ไว้บทหนึ่งครับ ๐ยืนต้นทนขืนรอคลื่นฝน เกลื่อนกล่นบนแปลงช่างแล้งหวัง เนิ่นนานลาญตากเป็นซากซัง กลบฝังทั้งต้นทั้งคนคอย ๐ฝนร้างห่างน้ำต้องกล้ำแดด ส่องแสดแผดพร่าชีวาหงอย เปลี่ยนเขียวเป็นแห้งเป็นแล้งรอย เปลี่ยนน้อยเป็นหมดกำสรดการณ์ ๐แห้งซังยังซากคอยพรากจิต วิกฤตกับท้องที่ร้องขาน ตานั้นย่อมผินสู่ดินดาน เป็นกาลหัวต่ำลงค้ำพื้น. แก้ไขเมื่อ 11 ส.ค. 47 16:21:55 จากคุณ : สดายุ... - [ 11 ส.ค. 47 16:19:44 ]

ความคิดเห็นที่ 87 ไม่ได้ไปยุโรปค่ะ แต่กลับมาที่ยุโรปค่ะ งงไหมคะ ไปประเทศกึ่งยุโรปกึ่งเอเชีย เป็นประเทศที่เคยยิ่งใหญ่ เป็นมหาอำนาจในสมัยพระเจ้าซาร์ค่ะ แต่โดนฆ่าล้างโคตรเพื่อเปลี่ยนระบบการปกครอง น่าสงสารระบบกษัตริย์เขามากค่ะ ของไทยยังดีที่ประหารเฉพาะรายบุคคล แต่ปัจจุบันประเทศนี้ เปลี่ยนจากระบบค้อนและเคียวมาเป็นทุนนิยมประมาณสิบปี (ถ้าจำไม่ผิด) เห็นแล้วคนแก่ที่นี่น่าสงสารมากค่ะ ต้องทำงานงก ๆ แลกอาหาร นับว่าพี่ไทยเรา โชคดีกว่ามาก ๆ ค่ะ ไปประเทศนี้แล้วคิดถึงบ้านมากค่ะ ตุ๊กตาในรูปไม่ทราบว่าออกเสียงถูกต้องอย่างไร คงคล้าย ๆ กับที่คุณรมย์เรียกแหล่ะค่ะ ทำนอง มาโตรช-ฉก้า หรือ มาตรุช-ฉก้า (Matryoshka) เดี๋ยวถามเพื่อนคนรัสเซียอีกทีหนึ่งค่ะ ช่วงนี้เขียนกลอนโคลงไม่ออก เอาก้าบ ก้าบไปก่อนนะคะ ยุโรปถิ่นอยู่มานาน..............เห็นถึงแก่นสาร บ้านเมืองคนเรียกศิวิไล แต่คนไม่ต่างกันไกล..............มีบ้างเหมือนไทย แก่งแย่งแข่งดีคือกัน ไทยเราน้ำใจแบ่งปัน..............เผื่อแผ่สมานฉันท์ ยิ้มแย้มเอื้อเฟื้อช่วยเหลือ ทุกที่ดีชั่ว .... (ต้องรีบไปแล้วค่ะ พรุ่งนี้มาต่อนะคะ) ส่วนคุณรมย์ที่มาเริ่มถกกันไว้ ในกระทู้นี้ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2923545/W2923545.html#99   ขอบทนิยามของคำที่กล่าวมาด้วยค่ะ จะได้เริ่มถกกันต่อไปได้เข้าใจตรงกัน เพราะอาจนิยามไม่เหมือนกัน แล้วจะถกกันไปคนละทางเสียเปล่า ๆ ค่ะ และที่ตัวเองเขียนไปอาจไม่รัดกุมพอ อาจทำให้เข้าใจผิดได้ พรุ่งนี้จะมาขยายความที่เขียนไปด้วยค่ะ อะไรคือ "สมถภาวนา" อะไรคือ "สมาธิขันธ์" ทำไม "สมถภาวนา" คือ "สมาธิขันธ์" อะไรคือ "วิปัสสนาภาวนา" อะไรคือ "ปัญญาขันธ์" ทำไม"วิปัสสนาภาวนา" คือ "ปัญญาขันธ์" จากคุณ : รสา รสา - [ 11 ส.ค. 47 21:04:37 ]

ความคิดเห็นที่ 88 สวัสดีค่ะทุกท่าน... ^__^ แม่นางรสา... เล่าเรื่องตะลุยรัสเซียให้ฟังหน่อยจิจ๊ะ... ไกลถิ่นไม่เคย ไปเที่ยวกะเขาเลยง่ะ ^_^! อ่านกลอนไกลถิ่นก็งี้แหละคุณรมย์ มุมมองจากคนบ้าเที่ยวล่าสุด ฮิ ๆ ๆ ^__^ ชอบอ่านวิเคราะห์กลอนตามใจฉัน (คุณรมย์)... จำได้ว่า ไกลถิ่น เคยลองเหมือนกัน แต่ยับไม่เป็นท่า... ^-^" ว่าง ๆ คุณรมย์เขียนต่อ ภาค ๑๐๒ เน้อ... สนุกดี ^__^ "อารมณ์แบบนี้...จะไปไกลทีเดียว" (พี่สดาฯ เบอร์ 69) ...ตอนนี้ไกลถิ่นหลุดวงโคจรโลกไปอยู่ดาวอังคาร... คงไปต่อถึง กาแล็กซี่แอนโดรเมดา... ฮ่า! ...เอ่อ แต่ถ้าหมายถึงการเขียน-ยาก(ส์) ค่ะ... อยากพัฒนาเหมือนกัน แต่ก็สับสน & หลงทางอยู่เลย... ถ้าพี่สดาฯ เห็นจุดไหนที่ควรปรับปรุง ก็บอก ๆ กันมั่งนะคะ เผื่อจะหายมึนงงซะที... ^__^ จากคุณ : ไกลถิ่น - [ วันแม่แห่งชาติ 03:36:55 A:24.0.29.222 X: ]

ความคิดเห็นที่ 89 สวัสดีครับคุณสดายุและทุก ๆ ท่าน โอ..เห็นเบอร์ ๘๔ แล้วก็ทึ่งว่าคุณสดายุคิดฉันท์เองได้ด้วย ก็เลยลองขอความคิดมาสานต่อเป็นฉันท์ที่เห็น บอกตามตรงครับ คุณสดายุ ฉันท์แนวยานีนี่ผมพอไหว อีกอันนึงก็แนวมาณวก ก็พอได้ แต่พอไปวสันตดิลกขึ้นไป มันงงชอบกล คือผมชอบเสียง ลหุสามตัวติดอยู่หน้าวรรคแบบ "สดายุตาฉันท์ ๑๔" มากกว่าอยู่ ข้างในแบบวสันตดิลกอะครับ พอได้อ่านก็รู้ว่าใช่เลย...ต้องแบบนี้ ก็เลยนั่งแต่งนั่งเกลาเป็น "ฉันท์ ๑๓" ดูบ้าง อ่านดูแล้วก็พอได้ ถ้าไม่รังเกียจผมจะขอใช้ชื่อเป็น "สดายุฉันท์ ๑๓" จะได้รับกับ "สดายุตาฉันท์ ๑๔" อีกอย่างเนื้อเรื่องที่ผมแต่งก็เกี่ยวกะนกยักษ์ (ครุฑ?) ด้วย (หาความหมายคำว่าสดายุไม่เจอ แต่เห็นคุณซอมพอฯ แซวบ่อย ๆ) ถ้าไปซ้ำกับใครก็บอกด้วยครับ จะได้ใช้ชื่อคนที่คิด ก่อนตามประเพณี ส่วนฉันท์ที่คุณสดายุช่วยดูให้ ผมไปตามล่าชื่อ มาแล้วที่สมาคมนักกลอนฯ ชื่ออุเปนทรวิเชียรครับ + + + + + + + + + + ...นาคครุฑประยุทธ์ประลอง... x x x ฉันท์ ๑๓ 0 0 1 0 1 0 ....... 1 1 1 0 1 0 2 0 0 1 0 1 2 ....... 1 1 1 0 1 0 3 o โสมส่องสุพรรณสุภา...............สิริธราระเรื้องทาง ส่องโฉมสุรางคนาง....................นริระรองลออนวล หอมเกศสกาวอุบล......................ระอุกมลรัญจวน แนบศรีสรีระอวล........................ปะทุอุราประเจิดฉาย สบตาสุดาสมร...........................ปิติประอรฉะอ้อนอาย คลี่พัสตร์สุชาประกาย.................สุปริยเนื้อนลินชัน ไล่ไล้ประเล้าประโลม...................สุรัติโฉมกระชับกรร สองเอมเกษมสันต์......................รมยฉันท์สมานสอง แนบชิดสนิทอณู.........................สริระคู่อุทกนอง นาคครุฑประยุทธ์ประลอง...........สมรภูมิพนากาฬ นาคเลื่อนเขยื้อนขยับ...................ครุฑก็จับประจัญบาน นาคร่อนทแยงทะยาน..................ครุฑก็จิกระริกรัว นาครัดกระหวัดสกัด....................ครุฑสะบัดตวัดพัว นาคยั่วบ่ยั่นบ่กลัว........................ครุฑก็นัวระรัวคืน เดชครุฑกระชุ่มกระชวย................ภุชค์ระทวยมิอาจขืน ดั่งเมฆมิอาจจะยืน......................ปะทะพระพายคระไลตาม นาคหลั่งสลิลสราญ.....................ประจุละหานชทึงหลาม ฟ้าร้องคำรนคำราม......................ทวิสะท้านสะเทิ้มกาย จุมพิตพะนอประอร......................พจนอ้อนก็ผ่อนคลาย ก่อนสองตระกองสบาย.................มนสมานนิทราเอย + + + + + + + + + + รมย์ บุริน ๑๑ ส.ค. ๒๕๔๗ จากคุณ : รมย์ บุริน - [ วันแม่แห่งชาติ 05:46:42 A:128.82.215.23 X: ]

ความคิดเห็นที่ 90 สวัสดีอีกครั้งครับคุณสดายุ ท่านราม ซอมพอแดง ไกลถิ่น ศิษย์พี่รสา และทุก ๆ ท่าน ฮิฮิ มาขำเสือท่านราม อย่างงี้เขาเรียกว่าจะตกถังข้าวสาร เป็นเสือนอนกิน ^__^ ตะว่าท่านซอมพอแดง ทุก ๆ ทีเห็นเอาก้นกบจุ่มน้ำ ไฉนเอาหัวจุ่มน้ำซะหล่ะ สมัยเรียนอยู่มอต้น คุณครู ให้แบ่งห้องเป็นพรรคการเมืองหาเสียง ชื่อพรรคที่ผมอยู่คือ เสรีนิยม สโลแกนคือ "คิดไม่ออก บอกเสรี- นิยม" ฮ่าฮ่าฮ่า อ่านคุณสดายุเล่าทำให้รู้ว่าตัวความคิดนี่อยู่แถวสยามนั่นเอง ไม่รู้จะไปเดินยังไง ยังไงก็- ตาม ซอมพอฯ คนนี้ผมถือว่าหนึ่งในสุดยอดฝีมือกลอนมันส์คำแซว ฮิฮิ ตะว่าคำประพันธ์ประเภทใดที่ คิดไม่ออกเจ้า? ห้ามตอบว่าโหมะเลยเด้อ...^__^ ไกลถิ่นครับ ขอบคุณหลาย ๆ สำหรับคำนิยม จริง ๆ ความคิดพวกนี้มาจากการดูรูป ดู Home and Garden TV อะ (เกี่ยวกันไหมนี่ ?) คือแต่ก่อนเราก็ไม่เข้าใจ texture ดียังไง ของหลายอย่างผสมกัน ดียังไง ทำไมต้องเอาผ้าม่านโค้ง ๆ มาประดับกับหน้าต่างสี่เหลี่ยม พอดู ๆ ไปที่แท้ทุกอย่างสร้าง ความลึกในการมองนั่นเอง ของมองตื้น ๆ รู้ง่าย เบื่อเร็ว ของมองลึก ๆ ค่อย ๆ ซึมซับ เบื่อช้า ศิษย์พี่รสาครับขอเวลาหาข้อมูลสักพักครับ จะได้อ้างอิงชัดเจน แหะแหะ ที่จริงก็ยุ่งเหมียนกันอะครับ คงไม่รีบนะครับ นี่แสดงว่าศิษย์พี่ไปเที่ยวรัสเซียมาแน่เลย แล้วตุ๊กตามโทรชกา (ขอชื่อไทย ๆ นิดนึงจะได้ เรียกง่าย ๆ หน่อย ^__^) นี่ต้องซื้อทียกชุดเลยหรอกครับ? จากคุณ : รมย์ บุริน - [ วันแม่แห่งชาติ 06:10:06 A:128.82.215.23 X: ]

ความคิดเห็นที่ 91 #87 คุณรสาครับ ไปเที่ยวรัสเซียมานี่เอง ปีที่เปลี่ยนแปลงการปกครอง....ผมอยู่เยอรมัน คนที่นั่นเขาสนใจกันมาก....ตอนนั้น กอบาชอพ...ถูกกลุ่ม ทหารยึดอำนาจ....แล้วเยลซินเข้ามาขวาง...หรือไงนี่แหละ เหตุจากนโยบาย...เปิดกว้าง...ลมเลยเข้าประตูมากหน่อย อิๆๆ สมัยนั้นจวนเวลาที่กำแพงเบอร์ลินจะพังแล้ว จากพื้นที่ใหญ่โต...ทรัพยากรธรรมชาติมหาศาล...น่าที่จะ เป็นประเทศร่ำรวยกว่าใครในโลกนี้ด้วยซ้ำ แต่เพราะไปใช้ลัทธิการปกครองที่ฝืนธรรมชาติของคน จึงไปไม่รอด หลักการสร้าง/ทำ..ผลผลิตแล้วนำมาเป็นกองกลาง...ไม่สะสมเป็นของส่วนตน...ใช้ได้กับสังคมพระเช่นสันติอโศก...หรือ...นิคมกิบบุชในอิสราเอล...เท่านั้น... มนุษย์เป็นผู้มีอัตตาสูง อะไรที่ขัดขวาง..ความมี/ความเป็น..ของอัตตา ในทางสังคมแล้วย่อมตั้งมั่นได้ไม่นาน จะให้คนหมู่มากในสังคมอื่นที่ไม่ได้สอน..ให้ลด/ละอัตตา ลดความต้องการส่วนตนลง....ยากเย็น..ครับ เกาหลีเหนือ/คิวบา/จีน...ย่อมรอวันเปลี่ยนแปลงเช่นรัสเซีย ไม่ต่างกัน สำหรับจีน จะเห็นได้ว่า...ความคิดเหมาเจ๋อตุง...ใช้ไม่ได้ แต่ความคิดแบบ...แมวสีอะไรก็ได้..จับหนูได้เป็นพอ...กลับใช้ได้ดี... แปลว่า...เติ้ง เสี่ยวผิง เหนือกว่าเหมาในภารกิจ หลังปฏิวัติสำเร็จ.. คนห่างไกล...เช่นกลุ่มคนเดือนตุลาไทยกลับท่อง..."สรรนิพนธ์เหมา"..แบบอาขยาน.... ขณะที่คนใกล้ชิดเหมาเช่นเติ้ง...กลับมีความคิดเป็นของตนเอง.... แล้วใครล่ะที่ยิ่งใหญ่ให้โลกจดจำได้... บ่นไปเรื่อยครับคุณรสา...อย่าถือสาผมเลย จากคุณ : สดายุ... - [ วันแม่แห่งชาติ 06:51:06 ]

ความคิดเห็นที่ 92 #88 น้องไกลถิ่น ถ้าให้มองกันตรงๆ...ไกลถิ่นเป็นคนอ่อนไหว... เหมาะกับงานเขียน คือช่างคิด...มีจินตนาการ.... เพียงแต่การอยู่ในโลกตะวันตกที่ต่างวัฒนธรรม อาจเกิดการปะปนแนวคิด...ออก-ตก...เกิดความขัดแย้ง ในตัวตนเองได้เหมือนกัน เนื่องจาก"คุณค่า"...ในหลายสิ่งของสองวัฒนธรรมนั้นให้ความหมายต่างกัน แต่โดยหลัก..ปรัชญา..ที่ครอบคลุมพฤติกรรมมนุษย์ อย่างถ้วนหน้าไม่เกี่ยงสีผิวและจารีต ย่อมพาข้ามความแปลกแยกตรงนี้ได้ เนื่องจากปรัชญาเป็นสากล และโดยเฉพาะพุทธปรัชญาแล้ว...ฝ่าข้ามกาลเวลาซะด้วยซ้ำ....ใครมีหลักตรงนี้แน่น...ก็จะชัดเจนในตนตลอดกาล สาธุ... ฮี่ๆๆ จากคุณ : สดายุ... - [ วันแม่แห่งชาติ 07:02:53 ]

ความคิดเห็นที่ 93 #89 คุณรมย์ครับ... ฮิๆๆ...สนุกครับคุณรมย์เล่นด้วย....แถมเล่นได้ดี ซะด้วย....ไอ้ชื่อน่ะผมตั้งไปงั้นเอง....เอาชื่อตัวเองไปก่อน ปกติแล้วเขาจะตั้งตามจังหวะลีลา เช่นชุ่มฉ่ำโปรยปรายเฉกลมในฤดูใบไม้ผลิ...เรียก..วสันตดิลก.... ตอนแรกผมก็เอาแบบคุณรมย์นี่แหละ... แต่อ่านแล้วจังหวะมันสะดุดสั้นไปหน่อย เลยพลิ้วต่ออีกหน่อย....อิๆๆ บทนี้คุณรมย์เขียนได้งดงามครับ...โดยเฉพาะการเล่น ชักกะเย่อ...นาค-ครุฑ...เยี่ยมครับ นาคเลื่อนเขยื้อนขยับ...................ครุฑก็จับประจัญบาน นาคร่อนทแยงทะยาน..................ครุฑก็จิกระริกรัว นาครัดกระหวัดสกัด....................ครุฑสะบัดตวัดพัว นาคยั่วบ่ยั่นบ่กลัว........................ครุฑก็นัวระรัวคืน ต้องใช้ชื่อ..."รมยฉันท์ ๑๓"...ได้ความหมายดีด้วย ฉันท์แห่งความพอใจ ฮิๆๆ จากคุณ : สดายุ... - [ วันแม่แห่งชาติ 07:12:48 ]

ความคิดเห็นที่ 94 ๐งามโอ้งามพากย์พร้อม           ใจจ่อมใจรุมล้อม ก่อห้อมความสัมพันธ์   ๐มั่นกรองมั่นกอปรนี้                 ชวนช่วยชวนชมชี้ อย่าลี้อย่าเลือนหาย                       ๐หมายเถิดหมายต่อแต้ม          เยือนย่อมเยือนด้วยแก้ม หยาดแย้มหฤหรรษ์                 ฉะนี้นา   แก้ไขเมื่อ 12 ส.ค. 47 07:55:29 จากคุณ : สดายุ... - [ วันแม่แห่งชาติ 07:49:28 ]

ความคิดเห็นที่ 95 โคลงสองสุภาพ ๐ฝนหายเหมือนกลั่นแกล้ง ขาดช่วงผืนดินแล้ง หมู่ไม้เหี่ยวเฉา ๐ร้างร่มเงาหลีกลี้ ล่วงแผดก็แดดนี้ เร่าร้อนเหงื่อไหล ๐ร้อนฤๅไหนดั่งข้า ยามพิศวิจิตรหน้า ซ่านซึ้งตรึงสมร ๐อาวรณ์ก็พลุ่งคว้าง สุดเอ่ยแลสุดอ้าง พ่างเพี้ยงเสน่หา ๐โฉมวิภาแม่นั้น วากย์ทั่วไผทคั้น ยากแท้เทียบถึง ๐วงคำนึงจากถ้อย ล่วงอักษรปราชญ์ร้อย ยิ่งน้อยเปรียบโฉม ๐ฤๅปลั่งโสมฟากฟ้า จรปลีกประพาสหล้า แผ่ล้ำสะคราญศรี ๐ให้ตูปรี่ไขว่คว้า เกลือกแก่นิวรณ์กล้า หวั่นว้างเพียงฝัน ๐ร้อนแดดนั้นล่วงสิ้น ปฏิพัทธ์เมื่อเดือดดิ้น อกเพี้ยงพังภินท์ ๐ฝนเอยรินหล่นบ้าง ราดรดอกอ้างว้าง ห่างห้วงปวงเข็ญ ๐สายชลเย็นกลบแล้ง สายเนตรเหือดอกแห้ง อย่างนั้นเจียวสมร แม่นา.     จากคุณ : สดายุ... - [ วันแม่แห่งชาติ 08:05:59 ]

ความคิดเห็นที่ 96 สวัสดีค่ะ พี่สดาฯ พี่ราม รมย์ พี่ตะวัน(เรียกพี่ไว้ก่อน ^^) ไกลถิ่น แม่นางรสา และแฟน ๆ แอบแฝงทุกท่านค่ะ.. ชอบนาคกับครุฑ เหมือนกันค่ะ  ..เห็นภาพเลย เยี่ยมจริง ๆ คารวะ ๒ ไห... สดายุฉันท์ + รมยฉันท์  ว้าววว!!! "สดายุ" เป็นชื่อท่านชายในชุดนิยายรัก ของ "พนมเทียน" ค่ะ คาแร็คเตอร์  สุุขุม นุ่มลึก ผู้รอบรู้ศาสตร์แขนงต่าง ๆ หล่อ รวย  แต่ โสด!!! ฮิ ๆ   เคยมีคนถกประเด็นกันว่า ทำไมชายผู้เพียบพร้อมอย่างนี้ จึงมิเป็นฝั่งเป็นฝาซะที  .... ความเห็นอันนึงบอกว่า เป็นเกย์รึเปล่าหว่า... วงแตกเลย... อิอิ  ^_~ แล้วท่านชายสดายุ ในนิยาย  กับ พี่สดาฯของน้อง เหมือนกันกี่เปอร์เซ็นต์จ๊ะ...? (แอบล้วงหัวใจถาม..เผื่อจะเผลอบอก..  ) ฮ่าๆ กลอนมันส์คำแซวหรือคะ รมย์.. มันอยู่ที่ว่าวันนั้นผีเข้า รึเปล่าน่ะ.. จากคุณ : ซอมพอรำพัด - [ วันแม่แห่งชาติ 11:37:11 A:202.129.2.30 X: ]

ความคิดเห็นที่ 97 แม่นางน้อยไกลถิ่น ถ้าจะให้เล่าตั้งแต่การเตรียมหลักฐานขอวีซ่า คาดว่าปีหน้าก็ยังเล่าไม่จบจ้า แนะนำว่าถ้าอยากไปนะ ให้ไปกับทัวร์จะถูกและสะดวกกว่าไปลุยเองแบบพวกข้าน้อยค่ะ แต่การไปเองก็ได้ลุ้นจนหัวใจจะวายไปตลอดทางจ้า เริ่มจากหลงวนอยู่ในรถไฟใต้ดินที่มีแต่ภาษารัสเซีย คนส่วนมาก็พูดภาษาปะกิตไม่ค่อยได้ แม้แต่ ตม. กองตรวจคนเข้าเมืองยังพูดไม่ได้เลย แถมมาถอนใจใส่เราอีก แค่เช็คเข้าออกที่สนามบินก็ลุ้นแล้วลุ้นอีก ว่าจะได้เข้าหรือเปล่า เข้าไปแล้วขากลับ ก็ลุ้นอีกว่าเขาจะให้ออกหรือเปล่า ไม่อยากอยู่ประเทศนี้หรอก ประเทศไหนมันก็ไม่เหมือนประเทศเราหรอกเนอะ โดยเฉพาะเรื่องอาหารการกิน รถยนต์ทุกคันที่นี่สามารถเรียกเป็นรถแท็กซี่ได้ด้วยค่ะ แถมต่อราคากันมันเลยค่ะ รวมไปถึงการซื้อของต่าง ๆ ด้วยค่ะ ข้าวของราคาค่อนข้างถูก เทียบกับราคาแฮมเบอร์เกอร์ในแม็คฯ หรือ เคเอฟซีนะคะ ข้าน้อยไปแค่ ๒ เมืองเอง คือมอสโควกับเซนต์ปีเตอร์สเบิร์กค่ะ แถมเจอยุงรัสเซียกัดเจ็บชมัด แขนขาลายพร้อย สาวรัสเซียก็สวย รูปร่างดีสูงยาวเข่าดี แต่งตัวตามแฟชั่นมาก เชื่อแล้วว่าทำไมสามารถตีตลาดไทยได้ ถ้ามีโอกาส ช่วงต้นธันวา ข้าพเจ้าอาจได้แวะเท็กซัส จะว่างพาเที่ยวไหมน้า ท่านสดายุ ไม่ทราบว่าตอนอยู่เยอรมนีอยู่เมืองอะไรคะ อย่างนี้ก็เว่าด๊อยช์กันได้สิคะ โดยส่วนตัวระบบการปกครองไหน ๆ ก็ดีค่ะ ถ้าปกครองโดยเข้าถึงระบบนั้นจริง ๆ แต่ที่เห็น ๆ ไม่ว่าจะระบบไหนก็ตาม คอรัปชั่นทั้งนั้นค่ะ แม้แต่ในจีนเองก็ตาม เพื่อนคนจีนเล่าให้ฟังค่ะ เรื่องการปกครองต้องให้เด็กรัฐศาสตร์ อย่างคุณเชษฐามาถกแล้วค่ะ ไปจุดธูปเรียกมาดีกว่า คุณรมย์ฯ ตุ๊กตาที่ว่าเห็นคนไทยบางท่านเรียกตุ๊กตาแม่ลูกดกนะคะ เพราะตัวหนึ่งมีลูกหลายตัวค่ะ อย่างในรูปข้างล่างก็ ๓๐ ตัวมั้งคะ ลองนับดู เรื่องธรรมนั้น ไว้ว่าง ๆ ค่อยมาถกก็ได้ค่ะ โดยส่วนตัวก็ไม่ว่างเหมือนกัน ขอให้สอบจบเร็ว ๆ นะคะ จากคุณ : รสา รสา - [ วันแม่แห่งชาติ 19:09:46 ]

ความคิดเห็นที่ 98 สวัสดีครับน้องซอมพอ คุณรสา อิๆๆเอาฉันท์ก่อน พรุ่งนี้ค่อยคุยต่อนิ ๐เปลวเทียนเฉวียนฉวัด พิศจรัสณค่ำณคืน เบียดพลบจะขบจะขืน นิลทะมื่นจะล้างมลาย ๐แสงน้อยประดอยประดิษฐ์ พละกระจิดฤกลบฤกลาย มืดดำขย้ำขยาย จุลประกายจะกร่อนไฉน ๐กลางหม่นวิกลวิกาล มุขยะมารจะผ่านประลัย คลุมครอบณขอบสมัย ทมิฬนัยก็แย้มและหยัน ๐จงดูผิว์สูฤเรา ศักยะเร้าจะรบจะรัน สามารถและอาจผจัญ ชิวะจะบั่นประหัตประหาร ๐เราผู้จะคู่พิภพ พละตรลบลุเทพพิมาน ค่ำคืนจะขืนจะคาน สัทตระการบ่ผ่านให้เห็น ๐จงดูผิว์สูฤเรา จริตเคล้าแต่เขลาลำเค็ญ เพียงรู้จะอยู่และเย็น อุตริเร้นจะโรยละลา ๐หมื่นเทียนจะเนียนประกาย ชยุติผายประภัสสรา กราดกล้ำชะดำถลา ประหัตคาณค่ำณคืน ๐ช่วงเธียรจะเนียนสว่าง สุทธพยางค์จะหยัดจะยืน ฆาตเขลาและเฝ้าจะฝืน มรณคลื่นเพราะตื่นเพราะตรอง จากคุณ : สดายุ... - [ วันแม่แห่งชาติ 21:39:56 ]

ความคิดเห็นที่ 99 สาธุ... หลวงพี่สดาฯ พาเข้าวัดซะแล้ว ^__^ กว่าไกลถิ่น จะเข้าใจเรื่องปรัชญา... คงต้องรอให้ผ่านโลกจนถึงวัย อาสดาฯ เอ๊ย... พี่สดาฯ ก่อน ฮิ ๆ ๆ ^-^ คุณรมย์... เดี๋ยวลองไปดูมั่งค่ะ แต่จะซึมซับบ้างไหมนี่... ยังไม่แน่ใจแฮะ ^_^" ท่านชายสดายุในนิยาย...  กับพี่สดาฯ ของซอมพอรำพัด ต่างกันลิบ... แต่ต่างตรงไหนน้อออ... ฮิ ๆ ๆ :p พี่รสา... ถ้ามาเท็กซัสแล้วไม่ให้ไกลถิ่นพาเที่ยว... ไกลถิ่น งอนตุ๊บป่องแหง ๆ ^__^ (อาจมีหลงทางเล็กน้อย... บอก ไว้ก่อนค่ะ :p ) จากคุณ : ไกลถิ่น - [ 13 ส.ค. 47 03:47:24 A:24.0.29.222 X: ]

ความคิดเห็นที่ 100 #96 น้องบุหรง ฮิๆๆ....เอาไปเทียบกันได้ไง นั่นเขา..ราชนิกูล...คุณพนมเทียนสร้างภาพจนประทับใจ มากกว่าตัวเอกเสียอีก...แถมโลดแล่นอยู่ในหลายๆเรื่อง อย่างมีสีสัน ตัวละคอนเดียวที่มีบทบาทในหลายเรื่อง-หลายคู่พระ-นาง มีใครซะที่ไหนนอกจากบุรุษผู้นี้ ชื่อนี้ก็เอามาจากคุณพนมเทียนนี่แหละ.... ไม่เคยรู้จักพญานกสดายุในรามเกียรติ์มาก่อนเลย ชอบหลายชื่อในนิยายคุณพนมเทียน ทัสสยุ...เวชยันต์...เยียรบับ...ฯ ละคอนบางเรื่องเคยนำ ตฤณ ฤทธิโชค...มาแสดง บท..ม.จ.สดายุ...ก็ดูเข้าทีดี...หากยุคนี้ควรเป็น.. วริช เทอดวงศ์....น่าจะเหมาะ ส่วนข้าพเจ้าเองนี้....ขี้ริ้วขี้เหร่....ความรู้น้อย.... พูดจาไม่ไพเราะเสนาะโสตผู้ชราภาพทั้งหลาย ขาดสัมมาคารวะต่อคนแก่....ไม่มีอะไรดีขะรับ ฮิๆๆ จากคุณ : สดายุ... - [ 13 ส.ค. 47 11:02:58 ]

ความคิดเห็นที่ 101 คุณรสา ครับ ผมไปอบรมระยะสั้นเพียงเดือนเดียวครับ ไม่เคยไปอยู่แบบคุณรสา ไปพักที่ Bad Soden ชานเมือง แฟรงค์เฟอร์ท เป็นเมืองเล็กๆสำหรับผู้ชรามาพักผ่อน แบบรักษาสุขภาพ แต่น่าแปลกใจที่มีร้านอาหารชื่อ บางกอก อยู่ด้วย ภาษาเยอรมัน..พูดไม่ได้เลยครับ รู้อยู่สองสามคำ... อาฟวีเดอร์เซน....ลาก่อน วี ไฮเซน ซี...คุณชื่ออะไร Gutten morgan .อรุณสวัสดิ์ Gutten tag . ได้แค่นี้แหละครับ จากคุณ : สดายุ... - [ 13 ส.ค. 47 11:17:41 ]

ความคิดเห็นที่ 102 น้องไกลถิ่น... นี่...อย่าไปแอบอู้คำเมืองลับหลังพี่กับน้องบุหรงนา... เดี๋ยวพี่ฟังไม่ออก....ฮิๆๆ ว่าแต่มีแผนจะกลับมาเยี่ยมบ้านเมื่อไรมั่งล่ะ จากคุณ : สดายุ... - [ 13 ส.ค. 47 11:22:16 ]

ความคิดเห็นที่ 103 มาถึงกระทู้ที่ 103 จนได้ค่ะ ชอบบทที่ 73 ที่คุณสดายุลิขิตมากๆ จบได้งดงาม (คิดได้ไงเนี่ย) ๐เป็นความอบอุ่นกลางฝุ่นฝน และคำรนของกำซาบอันวาบหวาม ช้อยช่วงโชติรงค์ให้หลงตาม กับเสี้ยวส่วนวับวาม..ของความรัก. ชอบจริงๆค่ะ ข้าน้อยขอคารวะ          ๐๐ พลังธาร ๐๐ ๐ ไหลเรื่อยเอื่อยเคลื่อนเขยื้อนสาย เซาะทรายโตรกส่ำกระหน่ำเสียง สาดสะท้อนซู่ซับวาบวับเพียง ดวงดาวเรียงล้อมม่านตระหง่านนั้น ๐ พลังคลื่นแทรกซ่าไหลบ่าสึก ยังซ่อนลึกทะลวงผ่านทุกลานลั่น ครางแห่งถ้อยโอดคร่ำก็รำพัน กระแทกชั้นผาแยกเพื่อแทรกรอย ๐ หมอกฝ้าฟ้าเฟื่อนก็เคลื่อนค้าง ขยับร่างเงียบเงาผู้เหงาหงอย สะอื้นแห่งโตรกเศร้ายังเฝ้าคอย ชื่นแห่งพลอยคลื่นธารที่รานร้อน ๐ เจ็บก็เจ็บแต่ใจกลับไหวหวั่น รอคืนวันคลื่นธารเคลื่อนผ่านซ่อน เซาะเนื้อผาแกร่งกล้าให้อาทร เอื้อนเว้าวอนคลื่นรักเกินหักใจ แก้ไขเมื่อ 13 ส.ค. 47 11:37:09 แก้ไขเมื่อ 13 ส.ค. 47 11:34:50 จากคุณ : ตะวัน - [ 13 ส.ค. 47 11:32:52 ]

ความคิดเห็นที่ 104 ...กรองศอ... กรผสารกรวดเกลี้ยงกรองสาย แทนไพฑูรย์เพทายสวมศอ ก้อนผลาป่าเผือนบ่เลิศลออ อ่าใจภักดิ์จากพ่อพะนอเจ้า เพราะพ่อพ้องจิตผนิดโฉม รักรันโรมโจมจับยามเหงา แม้จุมพิตรูปเจ้าค่ำเช้า มิผ่อนเพลาใจเพ้อเพรียกพร่ำ ผเดินฝ่าแดดแผดตลอดบ่าย บ่เหนื่อยบ่หน่ายถ่ายรูปจวบเย็นย่ำ อาบเหงื่อชุ่มโชกตัวดำ สองเราสุขล้ำสาใจ วันผันเจ้าผินบินห่าง กรองศอยังอยู่ข้างเจ้าไหม หรือเจ้าแขวนไว้..แถวหัวกระได เอาไว้ใช้เซ่นผีบ้านผีเรือน + + + + + + + + + + สวัสดีครับคุณสดายุ และทุก ๆ ท่าน (สงสัยท่านรามติดธุระแน่เลย...) เอากลอนอ่านเรื่อยเปื่อยมาลงครับ ชื่อฉันท์ที่คุณสดายุตั้งให้ขอบคุณมากครับ ถูกใจมากเลย ^__^ ตะว่าเรื่องนิยายของพนมเทียน แหะแหะ จนป่านนี้ยังไม่เคยอ่านซักเล่ม เลยได้แต่ฟัง คุณตะวันวันนี้มาด้วยพลังธาร กลอนยังพริ้วไหวไม่มีตก ยอดจริง ๆ จนบัดนี้ผมยังหาสนิมไม่เจอเลยขอรับ ^__^ จากคุณ : รมย์ บุริน - [ 13 ส.ค. 47 12:43:20 A:128.82.214.168 X: ]

ความคิดเห็นที่ 105 คุณตะวันครับ... บทนี้ออดอ้อน-เว้าวอน... จนนึกได้อีกภาพเลยนะครับ ภาพสาวน้อย...กับ..บุรุษหนุ่มในห้วงคำนึง เมื่อสบตา..สอดนิ้วมือผสานกัน... ๐ เจ็บก็เจ็บแต่ใจกลับไหวหวั่น รอคืนวันคลื่นธารเคลื่อนผ่านซ่อน เซาะเนื้อผาแกร่งกล้าให้อาทร เอื้อนเว้าวอนคลื่นรักเกินหักใจ อีกอย่างคุณตะวันใช้สัมผัสกระโดดที่ปลายวรรคทั้งหมด งดงามจริงๆ... จากคุณ : สดายุ... - [ 13 ส.ค. 47 13:00:03 ]

ความคิดเห็นที่ 106 คุณรมย์ครับ พอดีว่าผมเคยอ่านหนังสือพวกนี้สมัยเรียน มัธยม...นานมากแล้ว ชอบคุณพนมเทียนมากที่สุด ทมยันตี โสภาค สุวรรณ ก็อ่านบ่อย แต่หลังๆไม่ค่อยอ่านแล้ว....หนักไปทาง สารคดี...การเมือง...ศาสนา-ลัทธิ เรื่องแต่งอ่านน้อยมากครับระยะหลัง พอดีว่ากระทู้ยาวเกินร้อยแล้ว ไว้ไปคุยต่อกระทู้ใหม่เลยละกันครับ จากคุณ : สดายุ... - [ 13 ส.ค. 47 13:06:21 ]

ความคิดเห็นที่ 107 คุณรมย์...ชมเกินไปค่ะ ตามอ่านงาน คุณรมย์เสมอๆ และก็เห็นพัฒนาการที่ คมคาย...งดงามขึ้นทุกครั้งค่ะ คุณสดายุ...แหม...เห็นอีกภาพเหมือนกัน เลยค่ะ ไม่รู้เหมือนกันว่าอะไรดลใจ ให้แต่งภาพซ้อนภาพเช่นว่า... รอกระทู้ใหม่ของคุณสดาฯอย่างใจจดใจจ่อค่ะ จากคุณ : ตะวัน - [ 13 ส.ค. 47 14:19:23 ]

ความคิดเห็นที่ 108 อะโห คุณตะวันให้กำลังใจกันแบบนี้ กำลังใจมาตรึมเลยครับ ผมว่าพัฒนาการคนนี่เหมือนกราฟ log คือตอนแรก ๆ ก็มีค่าเพิ่มเร็ว แต่ไป ๆ มา ๆ กลับเพิ่มช้ายิ่งกว่าทากเดิน ^__^ จากคุณ : รมย์ บุริน - [ 13 ส.ค. 47 22:26:31 A:128.82.214.168 X: ]

ความคิดเห็นที่ 109 คุณตะวัน....คุณรมย์ไปคุยต่อกระทู้ใหม่เลยละกันครับ จากคุณ : สดายุ... - [ 14 ส.ค. 47 08:04:52 ]

ความคิดเห็นที่ 110 ผ่านมา ดีใจที่ได้เจอกระทู้นี้ สวยงามมากค่ะ แต่.. สงสัยค่ะ ทำไม "สื่อมวลชง" ได้รับการยอมรับ แต่ "มฆินทร์" ไม่โอเค กฏเกณฑ์อยู่ที่ผู้แต่ง ผู้อ่าน หรือ ว่ามีบัญญัติไว้ที่ไหนหรือไม่คะ จากคุณ : มอญดูดาว - [ 22 ม.ค. 49 03:40:03 A:200.166.84.103 X: ]