วันนี้ตื่นมากับความมึนงงภายใจจิตใจ... ทำยังไงจึงลืมความฝันเมือคืนไปได้
ชายคนนหนึ่งจ้องมองภาพภ่าย ภาพถ่ายที่เขาไม่เคยเข้าใจถึงมัน .. เก้าอี้สีดำสองตัวถูกจัดวางอย่างเป็นระเบียบ ตรงกลางมีแท่งเหล็กสีขาววางไว้อย่างไม่ตั้งใจ บรรยากาศภายในภาพแม้ไม่มีอะไรแต่มันทำให้เขาขนลุกได้อยู่ชั่วขณะ บางครั้งเมื่อเขายกถ้วยกาแฟที่อยู่ในมือขึ้นมาดื่มก็รับรู้ได้ว่ามันได้จืดชืดเสียแล้ว เขาทนเขาไม่ได้ดื่มกาแฟจืดๆอย่างนี้มานานมากแล้ว ในฝัน แม้ไม่รู้ว่ารสชาดเป็นอย่างไร แม้จะไม่รู้ว่าระยะเวลามันเนิ่นนานเท่าไหร่ สิ่งเหล่านี้เขาก็คิดปรุงแต่งขึ้นเองว่า มันควรจะเป็นเช่นไร
เขาไม่เข้าใจภาพนั้น จริงอยู่ที่ความเชื่อของเขาบ่งบอกว่า ภาพภายใต้ดวงตาที่ปิดสนิทของเขากำลังจ้องมองบางสิ่งที่เขามโนภาพขึ้นมาเองเฉกเช่นใครหลายคนพูดไว้ว่า การที่เราอ่าน มอง ได้ยิน สัมผัส เราได้แต่รับรู้สิ่งที่ได้จัดวางไว้แล้ว เพื่อให้เรา "รับ" หลายอย่างอย่างเข้าใจ แต่ตรงตามที่ผู้ทำได้กำหนดมาแล้ว
แต่หลายครั้ง ที่เราคิดภาพเหล่านั้นขึ้นมาใหม่ สิ่งที่ได้ยิน ทำให้เราได้รับแรงบันดาลใจใหม่ๆ สิ่งที่เราอ่านทำให้เราได้รับความคิดใหม่ๆ สิ่งที่เราเห็นเมื่อตั้งใจที่จะจ้องมอง ก็มักให้ภาพใหม่แก่สายตาเราด้วยเช่นกัน
แล้วหากเป็นเช่นนี้ เราจะรับรู้ได้อย่างไรว่า สิ่งที่เราเจอ เราไม่ได้เพียงเป็นคนสร้างมันขึ้นมาใหม่ หากแต่เราเพียงแค่จ้องมองดูอย่างระวังห่างๆเท่านั้น
ผมมองภาพนั้นอย่างไม่เข้าใจ และรับรู้ได้ว่าทุกภาพภายในห้องแสดงนั้น ผมยืนอยู่เพียงลำพังกับภาพเก้าอี้หลายตัว ... มันสื่อถึงอะไร ... ผมคงต้องคิดมันขึ้นมาเอง .. ผมได้รับสารอย่างถูกต้องหรือไม่ ... ผมมั่นใจว่ามันจะถูกต้องหากผมปรุงแต่งมันขึ้นด้วยตัวผมเอง
... ผมเดินไปนั่งบนเก้าอี้ตัวหนึ่งภายในห้องแสดง ... ยกกาแฟถ้วยนั้นขึ้นมาดื่ม ...
... รสชาดของมันช่างแสนอร่อย ... เหมือนภาพถ่ายที่เปลี่ยนสีไปเรื่อยๆเมื่อมีคนมาจ้องมอง
เก้าอี้ตัวนั้นจากเมื่อกี้เป็นสีดำ ปัจจุบันได้กลายเป็นสีขาวขึ้นมาบ้างแล้ว แม้จะไม่ขาวทั้งหมด แต่ผมเชื่อว่า
สักวัน ผมจะทำให้มันเป็นสีขาว เหมือนที่ผมรับรู้ว่า แก้วกาแฟที่จืดถ้วยนั้น ... มันได้กลายเป็นน้ำเปล่าไปเสียแล้ว
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
บางบริบทของคนเราก็ยากที่จะเข้าใจ
จากคุณ :
บางขณะ 
- [
7 ส.ค. 47 13:00:51
]
นอน และ ตื่น
