PANTIP.COM : W2954714 เหตุเกิดเพราะรัก : สำหรับฉัน..แค่นั้นยังไม่พอ... [เรื่องสั้น]

ความคิดเห็นที่ 3

คนในแสงสว่างตรงรี่เข้าไปคว้าโทร.มือถือขึ้นมากดไปยังเลขหมายปลายทาง
“สวัสดีจ้ะ ม่านไหม”
ชายหนุ่มปลายสายทักทายมาด้วยเสียงทุ้มนุ่ม
“..พี่นันท์คะ ไหม.. ไหม...”
“ไหมเป็นอะไรไปน่ะ ทำไมเสียงดูเนือย ๆ พิกล ไหมไม่สบายรึเปล่า?”
คนปลายสายถามด้วยความร้อนรน ม่านไหมหันไปยิ้มกับคนในเงาสะท้อนด้วยสายตาเจ้าเล่ห์ เธอแกล้งลดเสียงให้แผ่วเบาเกือบจะที่สุด
“..พี่นันท์คะ ไหม... ไหมปวดหัวมาก ๆ เลยค่ะ ไหมคิดถึงพี่นะคะ...”
“เดี๋ยวก่อนไหม ไหมเป็นอะไร บอกพี่ก่อน ไหม....”
ม่านไหมรีบวางโทรศัพท์ในทันที เธอเดาว่าป่านนี้คนปลายสายคงกำลังว้าวุ่นใจ เป็นห่วงว่าเธอจะป่วยเป็นอะไรมากหรือเปล่า ม่านไหมรีบโอนโทรศัพท์เข้าระบบฝากข้อความอัตโนมัติ เธอมองชื่อของคนที่ปรากฏในหมายเลขเรียกเข้า เป็นตามที่คาดการณ์ไว้ นันท์รีบโทร.กลับมาหาทันทีที่เธอวางสาย และการที่เธอไม่รับโทรศัพท์ย่อมต้องทำให้นันท์กังวลใจเกี่ยวกับตัวเธอมากขึ้นไปอีก และนันท์ก็อยู่ไกลจากเธอมาก เธอแน่ใจว่าชายหนุ่มไม่มีทางขับรถมาหาเธอในเวลานี้แน่นอน ม่านไหมยิ้มอย่างดีใจที่แผนของเธอประสบความสำเร็จอย่างงดงาม แล้วเสียงโทรศัพท์อีกสายหนึ่งก็ดังแทรกเข้ามา ปอแก้ว น้องสาวที่รักใคร่กันอีกคนหนึ่งโทร.เข้ามาหาเธอในจังหวะที่พอเหมาะพอดี
“สวัสดีจ้ะปอแก้ว”
ม่านไหมแสร้งทำเสียงแผ่วเบาเหมือนเมื่อครู่
“สวัสดีค่ะพี่ไหม คิดถึงสาวขอนแก่นจังเลย”
ปอแก้วเป็นน้องสาวอีกคนหนึ่งที่เป็นเป้าหมายอันดับต้น ๆ ของม่านไหม ความที่ทั้งสองอยู่ห่างกันคนละจังหวัด ทำให้ม่านไหมสามารถควบคุมสถานการณ์ไว้ได้โดยง่าย
“จ้ะ พี่ก็คิดถึงแก้วนะ”
ม่านไหมจงใจทำน้ำเสียงให้แผ่วเบาลงจนอีกฝ่ายรู้สึกได้
“พี่ไหม พี่ไหมไม่สบายเหรอคะ แก้วโทร.มารบกวนหรือเปล่า?”
“พี่ปวดหัวจ้ะแก้ว สงสัยโรคเก่ากำเริบ แค่นี้ก่อนนะจ๊ะ พี่ขอตัวไปพักผ่อนก่อนนะแก้ว...”
“ค่ะ ทานยาแล้วนอนพักเยอะ ๆ นะคะพี่ แก้วเป็นห่วงพี่นะคะ”
“ขอบใจจ้ะ….”
ม่านไหมตอบด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาก่อนจะวางสาย ไม่นานนักข่าวเรื่องการป่วยของเธอก็แพร่ะสะพัดไปในหมู่เพื่อนสนิทของปอแก้ว เพื่อนทุกคนในกลุ่มของปอแก้วต่างโทร.เข้ามาหาเธอกันไม่ขาดสาย ม่านไหมมองหมายเลขที่เรียกเข้ามาแต่ละสายด้วยความพอใจ
“ตลกดีนะคนพวกนี้ แค่บอกว่าปวดหัวแค่นี้เอง โทร.เข้ามาหากันซะไม่หยุดหย่อน”
ม่านไหมหัวเราะอย่างอารมณ์ดี สบตากับคนในเงาสะท้อนด้วยความอิ่มเอมใจกับความห่วงใยที่ได้รับ
“คอยดูนะ เดี๋ยวจะต้องมีข้อความเป็นห่วงเป็นใยตามมาอีกเป็นสิบ ๆ ข้อความ”
แล้วก็จริงดังคาด ไม่นานนักม่านไหมก็ได้รับข้อความถามไถ่และให้กำลังเรื่องอาการป่วยของเธออย่างล้นหลาม แม้แต่นันท์ ชายหนุ่มที่เธอสนใจก็ยังโทร.เข้ามาหาเธออยู่เป็นระยะ ๆ ในที่สุด “แผนเรียกร้องความสนใจ” ของเธอก็ประสบความสำเร็จจนเป็นที่น่าพอใจ
“ดีมากม่านไหม เธอทำได้ดีกว่าที่ฉันคิดไว้มากเลยนะ”
คนในเงาสะท้อนชมเชย ทั้งสองหันมาสบตาและยิ้มให้กัน
“เธอคงพอใจแล้วสินะม่านไหม ในที่สุดทุกอย่างก็เป็นไปตามที่เธอต้องการ”
“ไม่หรอก แค่นี้ยังไม่พอ ทุกคนที่รู้จักไหมต้องโทร.มาหาไหมจนครบทุกคน ไม่ใช่แค่นั้นนะ พวกเค้าต้องเป็นห่วงแล้วก็คิดถึงไหมอีกเป็นวัน ๆ ด้วย”
“นั่นสิ ผลตอบแทนคุ้มค่าจริง ๆ แล้วเธอจะไม่เหนื่อยแย่เหรอ ที่ต้องทำอะไรมากมายขนาดนี้”
“ไม่ ไหมไม่เหนื่อยหรอก ต่อให้ไหมต้องสร้างเรื่องอีกสักกี่ร้อยเรื่อง ไหมก็ไม่มีวันเหนื่อย เพราะสิ่งที่ไหมจะได้รับ คือ ความรักและเอาใจใส่จากทุกคนที่ไหมรู้จัก ทุกคนต้องรักและเป็นห่วงไหมยิ่งกว่าใครอื่น จะไม่มีใครสำคัญสำหรับพวกเค้ามากไปกว่าไหม เพราะไหมเป็นคนที่สมควรจะได้รับความรักและการเอาใจใส่จากทุกคนมากที่สุด”
ม่านไหมสบตากับคนในเงาสะท้อน ในสมองของเธอตอนนี้เต็มไปด้วยเรื่องราวมากมายที่สร้างไว้สำหรับตอบคำถามของทุกคนที่จะประเดประดังกันเข้ามา แล้วเธอก็วางแผนต่อเนื่องไปอีกหลายขั้นตอน เพื่อที่จะทำให้เธออยู่ในความสนใจของทุกคนตลอดเวลาไปอีกนานแสนนาน...

จากคุณ : อัญชา - [ 10 ส.ค. 47 18:06:41 ]