ขอเริ่มต้นด้วยบทกลอนวันเฉลิมพระชนมพรรษาสมเด็จพระนางเจ้าฯ พระบรมราชินีนาถ
ถึงรอบสิริ มงคล เทพดลสร้าง
วันฟ้าแผ้ว เพ็ญกระจ่าง ดาวพร่างใส
ประสูติพระ แม่เจ้า ของชาวไทย
กาลสมัย นั้นไซร้ ไทยปรีดา
พระเอยพระ สิริโฉม ยิ่งแขไข
แม่ยิ่งมิ่ง ดวงใจ ไทยทั่วหล้า
แผ่นดินไทย อวลไออุ่น พระเมตตา
ไทยสราญ ชื่นชีวา ทั่วหน้ากัน
ขอพรอัน ศักดิ์สิทธิ์ ประสิทธิ์ผล
พระองค์ชนม์ ชีพสุข ไร้โศกศักย์
ทรงเกษม สำราญ นานนิรันดร์
พระเจริญ เป็นมิ่งขวัญ ปวงประชา
วันคล้ายวัน ประสูติกาล ผันผ่านถึง
เป็นวันซึ่ง ซึ้งใจ ไทยทั่วหล้า
พสกชน สุขเกษม เปรมปรีดา
น้อมพรทั้ง ไตรหล้า ถวายพระพร
ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อมขอเดชะฯ
..
เรื่องสั้น น้ำเต้าหู้ของแม่..
วัลลีถูกผัวแมงดาที่อยู่เกาะกินหล่อนร่วมปีกว่าตบเอา (ทุกวัน)
เงินนี่ฉันให้ไม่ได้เลยจริงๆ ฉันจะเอาเงินไปซื้อนมให้ตาหนูแดงมันกิน
หญิงสาวกล่าวด้วยน้ำตานองหน้า พลางกำเงิน 200 บาทที่ได้จากการขายน้ำเต้าหู้มาทั้งวันแน่น
ก็กุจะแดกเหล้า นมไอ้ดงไอ้แดงเอาไว้ที่หลังว้อย!!
ผัวหนุ่มวัยอ่อนกว่าสำราก พร้อมกับใช้ฝ่ามือหยาบหนาตบเข้าไปที่ใบหน้าหล่อนอย่างหนักหน่วง ง้างและกระชากเงินในอุ้งมือเมียออกมา มันผิวปากเมื่อได้เงินสมประสงค์ แต่ก่อนที่ผัวแมงดาจะก้าวเท้าออกไปจากกระต๊อบสังกะสีสนิมเขรอะ วัลลีผวาตัวโถมกายเข้ากอดเท้าของมันไว้
นวย!! ฉันขอร้องล่ะ ไอ้แดงไม่ได้กินนมมาตั้งแต่เมื่อวานแล้ว ฉันขอเงินนี่เถอะนะ
หล่อนร้องร่ำรำพัน เลือดแดงไหลย้อยที่มุมปาก เงยหน้าส่งสายตาอันพร่ามัวไปด้วยหยาดน้ำตา อ้อนวอนเผื่อว่าผัวรักจะเห็นใจ แต่สิ่งที่ได้รับกลับเป็น
เอ๊นังนี่!! เอ็งก็ออกไปขายน้ำเต้าหู้เพิ่มซี่ ล่อมันทั้งวันทั้งคืนเลย แล้วเมื่อไหร่เอ็งจะปล่อยกุซะทีวะ กุจะรีบไป เพื่อนคอยอยู่!!
อำนวยกระชากและสะบัดเท้าให้หลุดจากการเหนี่ยวรั้ง แล้วเตะไปที่ชายโครงด้วยรองเท้าคอมแบทคู่ใหม่ ที่มันพึ่งไถเงินหล่อนไปซื้อเมื่อเดือนที่แล้ว หญิงสาวตัวงอนอนคว่ำหน้า กุมท้องร้องโอดโอย วัลลีได้ยินเสียงประตูสังกะสีปิดดังโครม ลูกแดงตกใจร้องไห้จ้า หล่อนรวบรวมเรี่ยวแรงที่เหลืออยู่ค่อยๆ ยันตัวขึ้น สีหน้าบิดเบี้ยวด้วยความเจ็บปวดรวดร้าว แล้วจึงถัดตัวไปตามความยาวของพื้นกระดาน ในเปลผ้าขาวม้าสุดมุมห้อง ลูกชายของหล่อนกำลังดิ้นด้วยความหิวนม วัลลีใช้ชายเสื้อปาดเช็ดน้ำตา กล้ำกลืนเสียงสะอื้น พลางหันไปมองเครื่องมือหาเช้ากินค่ำของหล่อน น้ำเต้าหู้ยังมีนอนก้นอยู่บ้าง
สิ่งนี้มันก็คือนมเหมือนกัน ทำไมถึงจะแทนกันไม่ได้ล่ะ วัลลีคิด
หล่อนตักและเทน้ำถั่วเหลืองที่เหลือจากการขายมาทั้งวันลงในขวดนมของแดง พลางป้อนใส่ปาก เด็กน้อยทั้งกัดทั้งดูดจุกนมด้วยความหิวกระหาย โดยไม่สนใจเลยว่ารสชาติจะผิดเพี้ยนไปจากเดิม
ขอโทษนะแดง แม่คงหาซื้อนมแพงๆ ให้ลูกไม่ได้ แม่มันจน พ่อเขาก็เอาเงินแม่ไปจนหมด แม่มีปัญญาหาให้ลูกกินได้แค่นี้เอง
มือหนึ่งคอยประคองขวดนม อีกข้างหนึ่งก็ไกวเปล ดวงตาของเธอเหม่อลอย พรุ่งนี้หล่อนจะต้องทำงานหนักกว่าเดิม เพื่อให้เพียงพอไปปรนเปรอผัวให้อิ่มหนำในน้ำเมา และอาจมีเศษเงินเหลือพอไปซื้อนมมาให้ลูกกินบ้างก็ได้ แต่พอเอาเข้าจริงๆ กลับไม่เป็นเช่นนั้น หลายปีผ่านไปจนแดงเข้าโรงเรียน วัลลีก็ยังคงเลี้ยงดูลูกชายด้วยน้ำเต้าหู้อยู่เช่นเดิม
แดง เย็นนี้รอแม่อยู่ที่เดิมนั่นแหละ แม่ขายเสร็จแล้วจะไปรับ
วัลลีพูดกับลูกชาย ขณะเดินจูงมือมาส่งที่หน้าโรงเรียน ที่นั่นมีครูเวรยืนยิ้มรออยู่ แดงบ่นขึ้นมาทันที
โห.. แม่ฮะ!! งั้นแดงก็อยู่ค่ำอีกแล้วน่ะสิ แดงไม่อยากอยู่โรงเรียนคนเดียว มันน่ากลัวจะตาย ให้พ่อมารับได้มั้ยฮะ
เอ่อ.. หล่อนตะกุกตะกัก ไม่กล้าสบตา พ่อเค้าคงมาไม่ได้หรอก ลูกก็น่าจะรู้อยู่แล้วนี่ เอาเถอะ เดี๋ยววันนี้แม่จะปิดร้านเร็วหน่อยก็ได้
แดงทำหน้าสลด แล้วก็พูดพึมพำว่า ก็ยังดีฮะผมจะรอ อย่างน้อยก็มีเจ้าตูบเป็นเพื่อนเล่น แต่ว่าแม่ฮะ ที่จริงให้แดงกลับบ้านเองก็ได้ แดงว่าแดงจำทางได้นะ
หล่อนส่ายหน้า อย่าพึ่งเลยลูก รถราออกจะเยอะแยะ เอาไว้โตกว่านี้หน่อยแล้วแม่จะให้กลับเองจ๊ะ
เด็กชายในชุดนักเรียนพยักหน้าจำยอม พอดีครูเวรหน้าประตูเดินเข้ามาหา เขาเลยพูดกับวัลลีว่า
งั้นแดงไปเรียนก่อนนะ เย็นๆ แม่ก็รีบมาหน่อยล่ะ
แดงสวัสดีหล่อน ต่อจากนั้นก็หันไปไหว้ครู แต่ก่อนที่ครูเวรจะพาลูกชายข้ามเขตรั้วโรงเรียนเข้าไป วัลลีก็รั้งลูกไว้ด้วยคำพูด
เดี๋ยวก่อน! ลูกลืมน้ำเต้าหู้แน่ะจ๊ะ
ลูกแดงรับถุงน้ำเต้าหู้มาถือ พร้อมกับยิ้มให้หล่อน
ขอบคุณฮะแม่ เกือบอดกินของโปรดเสียแล้วสิ
ครูเวรที่ยืนจูงมืออยู่ด้านข้างได้ยินอดหัวเราะไม่ได้ วัลลีโบกมือลา ต่อจากนั้นก็เดินกลับไปยังหน้าตลาดสด ที่ซึ่งรถเข็นขายน้ำเต้าหู้ของหล่อนตั้งอยู่ เมื่อไปถึงก็พบน้าศรีเจ้าของแผงขายผักกำลังยืนสั่งเด็กหนุ่มที่มารับจ้างขนผักปากเป็นระวิง
ระวังหน่อยสิยะ เดี๋ยวผักชั้นก็ช้ำก่อนจะขายกันพอดี เฮ้ยไอ้ชด! อย่าเอากะหล่ำชั้นไปวางทับต้นหอมซี่ อ้าว..! มาแล้วเหรอแม่ลี?
จ๊ะน้าศรี ขอบใจที่ช่วยดูร้านให้ตอนที่ฉันไปส่งลูกนะ
ไม่เป็นไรหรอกคนกันเองแท้ๆ เออนี่.. เมื่อกี้นี้ฉันเห็นไอ้นวยผัวเอ็งด้วยละ มันเมาเดินตุปัดตุเป๋ไปทางท้ายตลาดโน่นแน่ะ อะไรกันว้า เดี๋ยวนี้มันเมายันเช้าเลยนะยะ เอ็งน่ะน่าจะเลิกๆ กับมันไปซะได้แล้ว มีผัวแบบนี้ชั้นไม่เก็บไว้ทำพันธุ์ร้อก จะจับมันตอนแล้วก็เอาไอ้จ้อนของมันไปสับๆๆ ให้เป็ดกินซะเลย น้าศรีพูดใส่อารมณ์เต็มที่
หน้าวัลลีเจื่อนลงทันใด ยังไงเสียผัวก็คือผัว จะดีจะชั่วอย่างไรหล่อนก็รัก แม้จะรู้อยู่เต็มอกว่าสิ่งที่น้าศรี หรือแม้กระทั่งใครต่อใครในตลาดนั้น ได้กล่าวไว้อย่างถูกต้องและมีเหตุผล ว่าคนดีๆ อย่างวัลลีไม่เหมาะที่มาอยู่กิน หรือคอยทนมือทนเท้ารองรับอารมณ์ของผัวขี้เมา ที่วันๆ เอาแต่ไถเงินไม่ช่วยทำงานหาเลี้ยงชีพใดๆ เลย แต่นั่นแหละหนาความรัก ยากนักจะหาเหตุผลมาอธิบายได้ หล่อนถึงได้ต้องทนรับกรรมอยู่อย่างนี้
เพลาสาย ตะวันเริ่มสาดแสงเข้มข้น วัลลีปาดเหงื่อที่พร่างพรูใบหน้า ปากร้องเชิญชวนคนเดินซื้อของในตลาดให้มาอุดหนุนน้ำเต้าหู้ ขณะที่หล่อนกำลังทอนเงินให้ลูกค้าอยู่นั่นเอง น้าศรีก็วิ่งกระหืดกระหอบมาหา พร้อมกับแม่ค้าในตลาดอีกสองสามคน
วัลลีๆ!! เกิดเรื่องใหญ่แล้วรู้มั้ย?! ผัวเอ็งมันเมาไปเดินตกคลองอยู่ที่หน้าวัดท้ายตลาด!!
ว่าไงนะน้า!! แล้วอำนวยเป็นไงมั่ง?! หล่อนถามมือไม้สั่น เงินทอนของลูกค้าร่วงกราว
จะเป็นไงละ ก็ม่องนะสิ นี่พวกวินมอไซด์พึ่งช่วยกันงมมันขึ้นมาเมื่อตะกี้นี้เอง!!
คำพูดประโยคนี้ยังคงดังก้องอยู่ในหัวของวัลลี แม้ว่างานศพจะเสร็จสิ้นไปแล้วก็ตาม ด้วยเงินทองที่มีอยู่เพียงน้อยนิด และเงินช่วยเหลือจากชาวตลาดอีกนิดหน่อย ทำให้หล่อนสามารถจัดงานสวดศพอำนวยได้เพียงแค่วันเดียวแล้วจึงเผาเลย แต่กระนั้นก็นำมาซึ่งความยินดีของบรรดาคนรู้จักในรูปของคำปลอบใจ น้าศรีลูบหลังพลางกล่าวกับหล่อนว่า
หักห้ามใจเสียเถอะแม่วัลลี ที่จริงเอ็งควรจะดีใจต่างหากที่มันด่วนตายจากไป ขืนมันอยู่ต่อไปก็ดีแต่ไถตังค์ทุบตีเอ็งซะเปล่าๆ หนูแดงเองก็จะได้มีโอกาสเรียนสูงๆ อีกด้วย เพราะเอ็งจะได้ไม่ต้องแบ่งเงินไปลงขวดเหล้าให้ไอ้นวยอีกแล้ว
น้าศรีพูดถูก เพราะหลังจากนั้นเป็นต้นมา เงินทองที่หามาได้ด้วยน้ำพักน้ำแรงของวัลลีทั้งหมด หล่อนนำไปเป็นทุนการศึกษา เพียงพอที่จะส่งเสียให้ลูกชายได้เรียนต่อ ในโรงเรียนมัธยมศึกษาชื่อดังในตัวจังหวัด แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นที่แดงสอบเข้าได้ก็ด้วยความเฉลียวฉลาดของเขาเอง
พอเข้าเรียนได้ไม่นาน แดงก็สอบไล่ได้เป็นที่ 1 ในชั้นมาโดยตลอด โดยมีแม่วัลลีชื่นชมอยู่ห่างๆ คอยขนข้าวปลาอาหาร และที่ขาดเสียไม่ได้ก็คือน้ำเต้าหู้ของโปรด แต่ทว่าช่วงหลังๆ ที่ผ่านมา แดงมักทำตัวหลบๆ เลี่ยงๆ ไม่อยากเอาน้ำเต้าหู้หิ้วไปกินที่โรงเรียน บางทีก็รับมาแบบเสียไม่ได้ ยิ่งต่อหน้าเพื่อนๆ โดยเฉพาะพวกเด็กสาวแล้วด้วยแล้ว แดงเกินความอาย จนกระทั้งวันหนึ่ง เขาเอ่ยปากกับวัลลีว่า
แม่ครับต่อไปไม่ต้องเอาน้ำเต้าหู้ให้ผมกินที่โรงเรียนอีกนะ
วัลลีซึ่งตอนนี้เส้นผมเริ่มเปลี่ยนเป็นสีดอกเลาและรวบมวยไว้ด้านหลัง หล่อนรับฟังและถามแดงด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
ทำไมล่ะแดง แม่เห็นลูกชอบกินออก ติดเอาไปกินที่โรงเรียนเถอะจะได้ไม่หิวไง
แดงรู้ว่าแม่วัลลีหวังดีและเป็นห่วง แต่เขากังวลต่อภาพพจน์ที่เพื่อนๆ มีต่อเขามากกว่า แดงจึงบอกกับหล่อนว่า
ผมไม่หิวหรอกครับแม่ ที่โรงเรียนมีอะไรให้กินเยอะเลย และอีกอย่างตอนนี้ผมชักเบื่อๆ น้ำเต้าหู้เสียแล้ว ก็แหม.. กินอยู่ทุกวันตั้งแต่แบเบาะนี่นะ
แดงหัวเราะแล้วหิ้วกระเป๋านักเรียนออกไป ทิ้งให้วัลลีถือถุงน้ำนมถั่วเหลืองคาไว้ในมือเงียบๆ
ตกเย็น ด้วยความเป็นห่วงเป็นใยกลัวว่าแดงจะแขวนท้องจนไส้กิ่ว วัลลีจึงหิ้วถุงใส่น้ำเต้าหู้ไปยืนดักคอยที่หน้าโรงเรียน หล่อนเห็นแดงเดินสรวลเสเฮฮาออกมาพร้อมๆ กับเพื่อนกลุ่มใหญ่ นางยิ้มด้วยความปลาบปลื้มใจ ที่พบว่าลูกชายเป็นที่นิยมชมชอบในหมู่เพื่อนฝูง
แดงสังเกตเห็นแม่ของตนก่อนใคร เขาแปลกใจที่อยู่ดีๆ แม่ดันมาปรากฏตัวอยู่ที่หน้าโรงเรียนได้ ทำไงดี? เด็กหนุ่มกระวนกระวายใจ ไม่อยากให้เพื่อนๆ รู้ว่านั่นคือแม่ของเขา แม่ค้าขายน้ำเต้าหู้หน้าตลาดสด ผมหงอกวัยกลางคนหน้าตาไม่สะสวยเหมือนแม่ของเพื่อนๆ ที่ขี่เก๋งมารับ แดงตัดสินใจก้มหน้ารีบเดินดุ่มๆ ผ่านแม่ไป ทำเป็นไม่เห็น ทำเป็นไม่รู้จัก โดยไม่สนใจเหลือบดูสีหน้า ที่ฉายอยู่บนใบหน้าของแม่เสียด้วยซ้ำ!
คำพูดที่เตรียมจะทักกลับต้องตีบตันอยู่แต่ในลำคอ ได้แต่ส่งสายตาตามแผ่นหลังกว้างของลูกที่ห่างไกลออกไป หล่อนเก็บความน้อยเนื้อต่ำใจไว้ในอกตรม เมื่อกลับมาถึงบ้านก็พบว่าแดงรอกินข้าวอยู่แล้ว วัลลีนำอาหารเย็นที่เตรียมไว้ออกมานั่งกินกับลูก หล่อนพูดคุยทำตัวเป็นปกติเหมือนเหตุการณ์เมื่อเย็นไม่เคยเกิดขึ้น หากแต่ว่าอุปทานไปเองหรือเปล่านะ หล่อนแทบสัมผัสได้ถึงกำแพงล่องหน ที่แผ่ขยายออกมาจากตัวลูกชายจางๆ ใกล้แค่เอื้อมแต่ดูเหมือนเหินห่าง
แก้ไขเมื่อ 13 ส.ค. 47 02:07:12
แก้ไขเมื่อ 11 ส.ค. 47 03:02:12
แก้ไขเมื่อ 11 ส.ค. 47 02:27:41
แก้ไขเมื่อ 11 ส.ค. 47 01:59:48
จากคุณ :
ณัฐกร 
- [
11 ส.ค. 47 01:42:15
]
น้ำเต้าหู้ของแม่... [เรื่องสั้นวันแม่]
