ความคิดเห็นที่ 1 ตอนที่นัทตี้เป็นเด็กเล็ก ๆ นั้น เคยเล่าให้ฟังกันไปเหมือนกันว่า พ่อว่ายน้ำคลองจับลูกใส่ห่วงไปปล่อยกลางคลอง เพื่อดูความกล้าของลูก เมื่อพ่อว่ายกลับมาเกือบจะถึงฝั่งได้ยินน้าสาวตะโกนว่า นัทตี้จมน้ำ หลุดห่วงไปแล้ว พ่อรีบว่ายกลับไปทันที และดำหาทันที เจอพรายน้ำผุด ๆ ตรงหน้าก็คว้าขาได้ทัน เกือบจะก้นคลองอยู่แล้ว พ่อนั้นหน้าเขียวเหลืองแทบไม่ไหว น้าสาวต้องไปรับนัทตี้มา นัทตี้สบายดี ได้แต่ร้องไห้แง ๆ ถามว่า การที่เด็กเล็ก ๆ สัก 4 ขวบจมน้ำไปอย่างต่ำ 5 นาที ขอย้ำว่าอย่างต่ำเนี่ยก็ 5 นาที เด็กนั้นควรจะมีชีวิตรอดได้หรือไม่? และเด็กนั้นไม่เป็นอะไรเลย ไม่ต้องผายปอด ไม่ต้องเม้าทูเม้าด้วย หรือว่านั่นคือปาฏิหารย์ หรือว่าความบังเอิญ หรือว่าเด็กนั้นปอดใหญ่ อีกครั้งนั่งรถจี๊ปทหารไปกับครอบครัว มีพ่อ แม่ คนขับ และเด็กสามคนนั่งหลังกับแม่ เราเห็นล้อรถของใครไม่รู้วิ่งผ่านรถเราไป เราหัวเราะกันด้วยความขบขัน สักพักรถเราก็จอดสงบลง เราจึงได้รู้ว่า ลูกล้อรถนั่นมันคือ ล้อรถของรถเราเอง รถทำไมไม่คว่ำ ไม่มีแม้แต่รอยกระแทกฟกช้ำ ไม่มีใครเป็นอะไรเลย บังเอิญใช่ไหม ? หรือว่าความสมดุลย์ของการถ่วงน้ำหนัก และในตอนนั้นไม่มีใครรู้สักคนว่า ล้อรถนั้นคือล้อของรถเรา อีกครั้งเมื่อตอนเกิดอุบัติเหตุทางเรือ เรือจะออกแล้ว นัทตี้จ่ายเงินแล้ว พอเรื่อจะออก ก็วิ่งขึ้นไป คนในเรื่อหันมามองกันใหญ่ คงคิดว่าไอ้เด็กคนนี้มันบ้าหรือเปล่าวะ? มันจะไปไหนของมันกัน เปล่า ไม่ได้ไปไหน นั่งรอเรื่อลำใหม่ต่างหาก อยู่ที่ท่าเรือนั่นแหละ ปรากฏว่า เรือลำนั้นที่นัทตี้วิ่งขึ้นมานั้น ไปชนกันกลางทาง ช่างบังเอิญเหลือเกิน ขอให้คุณ ๆ คิดถึงใจของนัทตี้ในเวลานั้นนะ ว่าถ้าเป็นคุณจะรู้สึกอย่างไร? บังเอิญอีกใช่ไหม? และยังมีเหตุการณ์ต่าง ๆ นา ๆ ที่เกิดขึ้นมากมายในชีวิตของนัทตี้ที่อธิบายไม่ได้ แต่ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น นัทตี้นั้นจะรอดหลุดพ้นได้ตลอด ตัวเองนั้นยอมรับสารภาพว่า กลัวความมืด พูดกันง่าย ๆ คือ กลัวผี ผีจริง ๆ นั้นยังไม่เคยเห็น แต่ว่ากลัวไว้ก่อนนั่นแหละดี แต่ไอ้ที่เกิดกับตัวเองนั้น มันอธิบายไม่ได้นี่นา ก็ยกผลประโยชน์ความดีนั้นให้ผีไป ที่คอยคุ้มครองนัทตี้อยู่ มีต่อ จากคุณ : นัทตี้ - [ 14 ส.ค. 47 04:02:15 A:62.167.76.159 X: ]

ความคิดเห็นที่ 2 เมื่อสามสี่ปีก่อนนั้น ได้เข้าไปเกี่ยวข้องกับขบวนการยาบ้า ก็มีผู้หญิงไทยนี่แหละ ถูกจับเรื่องขายยาบ้าทางนี้ การขนยาบ้าของเธอคือการเลาะตะเข็บกางเกงยีนส์และเอายาบ้าเรียงเป็นแนวที่ละเม็ด ๆ จนเต็มตะเข็บ มีความพยายามดีมากเนอะ และความคิดทางชั่วร้ายนี่ดีมาก เป็นเรื่องลงหนังสือพิมพ์ท้องถิ่นทางนี้อย่างเกรียวกราว คนที่ถูกจับก็ไม่ยอมโดนคนเดียว ให้การซัดทอดไปคนอื่นด้วย เกิดความระส่ำระสายในหมู่คนไทยที่จับกลุ่มกันอยู่ที่ร้านไทย นัทตี้ไม่เกียวกับเขาหรอก เรื่องจับกลุ่ม แต่ที่เกี่ยวเพราะว่า สมมติชื่อว่านาง ข. เขาโทรมาขอความช่วยเหลือ ว่าเขาจะทำยังไงดี เพราะเขานั้นไม่อยากถูกจับไปด้วย เพราะว่าลูกยังเล็ก เรื่องมีอยู่ว่า คนที่ถูกจับนั้น ได้เอายาบ้าไปให้นาง ก. ที่เสพและขายเอาเป็นค่าใช้จ่ายด้วย เนื่องจากนาง ก.เล่นการพนัน และเกิดการหยิบยืมจากนาง ข. ที่ออกเงินกู้และขายทองผ่อน นางข.ไปทวง นางก. ไม่มีเงินให้ มีแต่ยาบ้าให้เท่านั้น โดยบอกว่าให้ไปขายเอาเงินเอง นางข.นั้นด้วยความงก จึงเอายาบ้านั้นไว้โดยไม่ได้คิด(ตามที่เธอว่า)นั้นไปขายต่อ ได้เงินมาเท่าไหร่ เธอไม่ได้บอกนัทตี้เรื่องจำนวนเงินที่ได้ ถึงคราวซวย เมื่อคนแรกที่ปล่อยยาบ้าถูกจับ ก็เกิดการซัดทอด ตำรวจและศาลได้เตรียมเอาคนที่ถูกระบุชื่อมาให้การ นัทตี้นั้นบอกเธอทางโทรว่า ให้บอกศาลไปตามความเป็นจริง อย่างที่เล่าให้นัทตี้ฟัง และขอความเห็นใจศาลด้วยว่าทำไปโดยรู้เท่าไม่ถึงการณ์ (งกจริง ๆ ทั้งผัวและเมียคู่นี้ เขาทั้งคู่เกิดมาเพื่อเงินจริง ๆ ) ศาลที่นี่ใจดี อาจจะกันไว้เป็นพยาน หรือไม่ก็แค่ภาคทัณฑ์ไว้ อาจจะถูกปรับ ไม่ถึงกับติดคุก ถ้าติดคุกก็สบายกว่าบ้านเราเยอะ มีทีวี มีฟิตเนสด้วย อีกสองวันต่อมา เธอโทรมาอีกว่า เธอนอนไม่หลับ เธออยากไปหาเจ้าแม่ อีกเมืองหนึ่ง เจ้าแม่อะไร? นัทตี้ถาม คนทรงย่าโมน่ะ แม่นมากยังกะตาเห็นเลย  เธอบอก นัทตี้ตกลงไปกับเธอด้วยความอยากรู้อยากเห็นว่าเจ้าแม่อะไร ? และตามมาอยู่เมืองนอกด้วยเชียวเหรอ ที่บ้านเจ้าแม่เป็นแฟลต เจ้าแม่นั้นเพิ่งกลับจากทำงาน อาบน้ำ และนุ่งห่มขาว ตั้งจิตระลึกถึงองค์ "ย่าโม" นางข. นั้นเตรียมดอกไม้ ธูปเทียนมาให้นัทตี้เสร็จ (แต่ว่าเราต้องจ่ายเธอนะ) เธอดันหลังให้นัทตี้เข้าไปก่อน ท่านย่าถามว่า มีเรื่องเดือดร้อนอะไร? นัทตี้นั้นด้วยความที่ตั้งใจมาจับผิด จึงไม่ได้ฟังท่านมากนัก เพียงแต่มัวฟังในคำพูด สำเนียงที่ท่านพูดเป็นเหมือนตัวละครสมัยเก่า ท่านถามซ้ำ นัทตี้ว่า มาให้ท่านตรวจดวงชะตาให้หน่อย ท่านว่า นัทตี้นั้นอยู่สุขสบายดี ไม่มีเรื่องทุกข์ร้อนใจอันใด คุยกันไปมาท่านก็ว่า ท่าน้ำหน้าบ้านนัทตี้นั้นมีเรือจอดอยู่ จะมีเนินสูงคล้ายจอมปลวกเนินเตี้ย ๆ อยู่ใต้ร่มเงาไม้ใหญ่ ทางด้านซ้าย ว่าแล้วท่านก็ทำมือสองมือวาดไปทางซ้าย แล้วว่า มีผู้ชายนุ่งขาวห่มขาว นั่งอยู่บนเนินที่เหมือนจอมปลวกนั้น ให้นัทตี้ไปเชิญท่านมา นัทตี้ถามว่า ไม่มีนี่ท่าเรือ ไม่มีจอมปลวกด้วย ท่านว่า  มีสิ เจ้าไปดูให้ดี เขารอเจ้าอยู่ นัทตี้ว่า แล้วเขาเป็นใครล่ะ ท่านว่า เป็นบรรพบุรุษของเจ้า ที่ตามเจ้ามาตั้งแต่เจ้าเกิด น่าน เอาเข้าไป ใครล่ะ? ปู่เหรอ ? ปู่นุ่งโสร่งแขกนี่ เพราะปู่อยู่ยะลา ตาเหรอ ? ตานุ่งขาก๊วยนี่ พ่อเหรอ ? พ่อนุ่งกางเกงแพร ใครล่ะ ?หรือว่าเป็นตาทวด ปู่ทวด ไม่มีใครตายแล้วนี่นา ชักสนุกแล้วสิ ถามท่านไปว่า ก็ในเมื่อว่าท่านย่าว่าเป็นบรรพบุรุษของลูก แล้วทำไมไม่เดินเข้าบ้านมาล่ะ หรือว่าข้ามถนนไม่ได้ ท่านใจเย็นมากตอบว่า ไม่ได้ เจ้าต้องเชิญท่าน ทุกวันเกิดของเจ้า จงเอากล้วยน้ำว้า ถวายท่าน เอาเข้าไป เล่นของแพงด้วยนะ นัทตี้ถามท่านย่าว่า กล้วยอื่นไม่ได้เหรอ? ท่านย่าว่า ไม่ได้ นัทตี้ไม่ถามท่านต่อไป เพราะถ้าถามมากกว่านี้ท่านอาจจะโมโห ถวายพระถีบ เสียเปล่า  ๆ นัทตี้เองนั้นก็เริ่มนั่งขัดสมาสแล้ว แปลว่า กรูไม่เชื่อโว้ย แต่เท่าที่รู้จากนาง ข.คือท่านบอกว่า นาง ข. นั้นพ้นแน่ ไม่ติดคุก มีต่อ จากคุณ : นัทตี้ - [ 14 ส.ค. 47 04:39:53 A:62.167.76.159 X: ]

ความคิดเห็นที่ 3 กลับบ้านมา นาง ข.มาแวะดื่มน้ำและกาแฟที่บ้านนัทตี้ เธอขอชมบ้าน นัทตี้พาเธอชม เธอเดินไปจับไม้แกะสลักรูปคนเล่นดนตรีไทย ในเครื่องดนตรีต่าง ๆ เดินไปพิจารณาดูไม้แกะสลักรูปเทวดา เดินไปดู ไม้หอมแกะสลักกำแพงเมืองจีน และท้ายสุดก่อนที่จะไปดูไม้แกะสลักที่กำแพงเป็นรูปสัตว์ป่าต่าง ๆ เธอก็ร้องขึ้นว่า ใช่แล้ว เมื่อเธอมองผ่านหน้าต่างด้านติดถนนไปยังฝั่งตรงข้าม นัทตี้นั้นถามว่าอะไร เธอว่า นั่นไงท่าน้ำที่ท่านย่าบอก เธอจูงแขนนัทตี้ข้ามไปฝั่งนั้นทันที มีเรือจอดอยู่หนึ่งลำจริงๆ (เป็นเรือของชมรมแจวเรือ ที่เขาจะเอามาลงไว้ 2-3 ลำ ในทะเลสวบหน้าบ้านนี้เพื่อให้สมาชิกลองพายฝึกมือ) นัทตี้งงมาก เพราะเมื่อวานนี้ยังไม่มีนี่นา เอามาลงตอนไหนว่ะ และทำไมวันนี้มีแค่ลำเดียว ด้วยความที่หญ้าขึ้นสูง ก่อนที่เธอจะกลับไปเธอให้นัทตี้สังเกตว่า ร่มไม้หันไปทางไหนทั้งตอนเช้าและบ่าย เธอว่า ให้นัทตี้ไปถกหญ้าหาเนินปลวกที่ท่านย่าบอก นัทตี้นั้น ลืมไปแล้วด้วยซ้ำ จนกระทั่งทางอำเภอส่งคนมาตัดหญ้า และไถเสียเตียน ก็มองออกไปโดยไม่ได้ตั้งใจ วันนั้นเมื่อตะวันคล้อยบ่ายแก่ ๆ เงาไม้ทอดไปทางด้านขวาของบ้านนัทตี้ ตรงปลายร่มเงาไม้นั้น มีปูนซีเมนต์หล่อเป็นก้นกระทะใบใหญ่ ๆ (กระทะคนไทยที่ใช้ผัดน่ะ) นูนตรงกลาง และถ้ามองจากไกล ๆ จะไม่รู้เลยว่านั่นคือปูนซีเมนต์ ที่สงสัยคือว่า ท่านย่ารู้ได้ยังไง ว่านัทตี้นั้นอยู่ที่ไหน? สภาพแวดล้อมที่ท่านบอกไว้ รู้ได้ยังไง? ที่ท่านบอกไว้ทุกอย่างถูกต้องหมด เพียงแต่ว่า ท่านบอกว่าข้างซ้าย มันเป็นไปได้ที่อยู่ข้างขวาของบ้านนัทตี้ ถ้าเราหันหน้าจากบ้านเราออกไป แต่ถ้าหันตัวเราไปที่หน้าประตูทางเข้าบ้าน มันจะอยู่ข้างซ้าย ผู้หญิงคนนี้ อยู่คนละเมือง และไกลกับนัทตี้ และที่สำคัญไม่รู้จักกับเธอมาก่อน แม้แต่ว่าเห็นหน้า ก็ไม่เคย ครั้งนี้เป็นครั้งแรกเช่นกัน นัทตี้นั้นเป็นพวกชอบลองของ อธิฐานในใจว่า ถ้ามีท่านผู้นุ่งขาวห่มขาว ที่เป็นบรรพบุรุษของลูก ที่ตามมาคุ้มครองแต่เกิดมาจนบัดนี้ และท่านอยู่ตรงนั้นจริง ๆ ลูกขอให้ลูกนั้นได้งานทำ จึงจะเชื่อและบูชาด้วยกล้วยน้ำว้า ในวันเกิดของลูก อีกสองวันนัทตี้หมายตาโรงงานทำสายเมตรที่อยู่ด้านหลังบ้านนัทตี้แค่เดินไปไม่กี่ก้าวไว้ อยากทำงานที่นั่นน่ะ ใกล้บ้านดีด้วย ก้าวดุ่ม ๆ ไปสมัครทื่อ ๆ อย่างนั้นแหละ เขาสัมภาษณ์นัทตี้ทันทีเหมือนกัน นัทตี้ได้ต่อรองเรื่องเงินเดือนและได้ที่เราพอใจด้วย   เชื่อไหม ? ไม่น่าเชื่อ น่าแปลกที่ว่าเขารับเราไว้เป็นพนักงานคนใหม่ นัทตี้นั้น ถวายกล้วยตามสัญญา ในวันเสาร์ที่มาถึง บังเอิญหรือเปล่า ? หรือว่า เป็นเพราะบรรพบุรุษที่ตามเรามา ? ให้คำตอบตัวเองไม่ได้เหมือนกัน มีต่อ จากคุณ : นัทตี้ - [ 14 ส.ค. 47 05:10:04 A:62.167.76.159 X: ]

ความคิดเห็นที่ 4 ทำงานอยู่ที่นี่ด้วยความสุขใจ จะขออะไรก็ได้ทั้งนั้น ไม่ว่าจะเป็นเงินเดือน หรือแม้กระทั่งเปลี่ยนแผนก ที่หลายคนอยากได้นัก ด้วยเหตุที่นัทตี้ได้ที่นั่งนั้นมา จึงเกิดการอิจฉากันเกิดขึ้นในโรงงานแห่งนั้น หัวหน้างานนั้นลุ้นคนของตัว ขนาดถึงพูดกันท่านัทตี้ไว้และตัวเขาเองนั้นได้พูดให้คนของเขามาทำกับเจ้านายใหญ่ แต่ว่าโพยที่ออกมาคือ เราคนไทยหน้าดำ ตัวเล็ก นั้นต่างหากที่ได้ไป นั่นเพราะอะไร เจ้านายใหญ่รู้ดี เพราะเขาจะเดินไปมาวันละหลาย ๆ หนต่อวัน เมื่อทำได้ครบสามเดือนแรกในปีแรกนั้น นัทตี้ได้เงินเพิ่มขึ้นอีก 150 ฟรังค์ อีกสามเดือนต่อมาได้อีก 100 ฟรังค์ในปีเดียวกัน เมื่อตอนที่ย้ายหน้าทีมานั้น มีความหมางใจให้กับหัวหน้างานอยู่ก่อนแล้ว เรื่องที่นั่งที่เราได้มา เขาไม่เคยได้รับของกำนัลจากนัทตี้เลย และนัทตี้นั้นไม่พูดด้วยถ้าไม่จำเป็น เพราะถ้าถามอะไรเกียวกับงาน เขานั้นจะปล่อยงานให้ผ่านทุกที ซึ่งตรงนั้นเราทำไม่ได้ เราต้องเรียกคิวซีมาดู ผลปรากฏว่า คิวซีให้ทิ้งให้หมด เกิดการขัดแย้งกันในเรื่องงานด้วย ที่นัทตี้ทำเช่นนั้น เหมือนกับว่าข้ามหน้าข้ามตาเขาซึ่งเป็นหัวหน้างานคุมทั่วไปทั้งแผนก แต่ที่นัทตี้ไม่ปล่อยผ่าน เพราะว่า หัวหน้างานบอกผ่านแต่ไม่เซ็นชื่อรับผิดชอบ ถ้างานเกิดตีกลับ คนที่รับผิดชอบนั้นคือเรา เขานั้นไม่รับรู้กับเราด้วยนี่ เรื่องอะไรต้องไปแคร์คนแบบนั้น เราแคร์ตรงที่ งานที่เราทำอยู่นั้นคือรายได้ที่เราจะได้ ถ้าลูกค้าตีกลับเพราะของไม่มีคุณภาพครั้งหนึ่ง หมายถึงว่า ความเชื่อถือในสินค้าไม่มีอีกแล้ว นั่นหมายถึงว่า โรงงานนั้นอาจจะต้องปิด และนั่นคือ เราไม่มีรายได้และตกงาน คนทางนี้ไม่คิดแบบนัทตี้ ด้วยเหตุนี้งานที่นัทตี้ทำจะไม่มีถูกตีกลับมาสักชิ้นเดียว และทำได้เสร็จก่อนวันนัดส่งด้วยหนึ่งวันหรือครึ่งวันเป็นอย่างน้อยทุกที ลืมบอกไปว่า งานที่นัทตี้ทำนั้นคือ เวอร์เนีย หรือ เขาควาย ที่ใช้ระบบวัดเป็นมิลลิเมตร ซึ่งต้องการความเที่ยงตรงเป็นอย่างมาก เมื่อหัวหน้างานเอาคนของเขาเข้าไม่ได้ เกิดการเสียหน้า เมื่อเราไปข้ามหน้าตาเขา เขาก็เสียหน้า การพูดจากับเราไม่มีคำว่าดี จะใช้คำดุหรือว่าโดยที่ไม่ได้ถามเราสักคำว่าที่เขาได้ยินมานั้น ถูกต้องหรือผิด นัทตี้นั้น ไม่มีอะไรติดหลังให้ต้องกลัว เมื่อเขาโวยมา เราก็โวยกลับ เขาเถียงเราไม่ได้ วันหลังเขาก็มาถึงก็โวย ๆ  ๆ แล้วเดินหนีไป นัทตี้นั้นได้แต่ยักไหล่ สถานการณ์ตึงเครียด เมื่อเขาเดินตามเราภายในวันเดียวกันถึงสามหน มันมีเหตุให้ต้องเดิน เพราะดิจิตอลนั้นไม่ตรงหนึ่ง ต้องส่งให้คนทำเขาแก้ มาว่าเราฉอด ๆ ว่าที่ทำงานเราไม่ได้อยู่นี่ เพื่อนอธิบายว่า เราเพิ่งเข้ามาเดี๋ยวนี้แหละ และต้องรอของแก้ด้วย มันเดินหนีไป อีกทีหนึ่งคือลากเอาของไปส่งที่ห้องเก็บของ และรอของ อีกทีหนึ่งคือ เราเดินเข้าห้องน้ำ สุดแสนจะทน เรื่องทำสงครามประสาทนี่ไม่เก่ง ถ้าเอากันซึ่งหน้านั้น โอเค นัทตี้พิมพ์จดหมายเย็นวันนั้น เป็นจดหมายลาออก วันจันทร์เจ้านายใหญ่ได้รับจดหมาย มาเรียกให้ไปคุย โดยมีไอ้เลวหัวหน้างาน(ออสเตรีย) และเลขา นั่งอยู่ด้วย เขาถามว่า ทำไมเราถึงลาออก คิดดีแล้วเหรอ เขาเสียดายเรามานะ รู้ไหม? นัทตี้ชี้มือไปที่ไอ้เลวนั้นและบอกว่า เพราะไอ้สมิทนี่แหละ เจ้านายถามว่า ทำไม? นัทตี้ว่า เพราะไม่มียุติธรรม ไม่มีตา ชอบให้คนเลียก้น และไม่มีความสามารถในงานและการปกครองคน ไอ้สมิทนั่งเงียบ(มันแก่แล้ว) เจ้านายใหญ่พูดไม่ออก และเลขานั้นก็จดไม่ถูกเหมือนกัน เมื่อเจอเข้าไปตรง ๆ นัทตี้นั้นเดินสะบัดก้นออกมา ในใจโล่งไปเยอะ แต่ยังเสียดายไม่หาย ว่าน่าจะโดดถีบมันสักทีจะสะใจมากกว่านี้ ธรรมดานั้นคนที่ลาออกจากงานเองนั้น จะไม่ได้รับเงินชดเชย นอกจากบริษัทเจ๊ง หรือว่า โดนไล่ออก แต่ว่านัทตี้นั้น จุดธูปบอกบรรพบุรุษ ของนัทตี้อีกหนให้ชนะ ขอให้นัทตี้ส่งเรื่องไป แล้วให้ได้เงินชดเชยด้วย ทางการนั้นส่งไปที่บริษัท เรื่องที่นัทตี้ร้องเรียนไป ทางบริษัทบิดเบือนความเป็นจริงทั้งหมด นัทตี้ไม่ยอม โทรหาเพื่อนที่เห็นในวันนั้นและเพื่อนคนอื่น และขอใช้ชื่อเขานั้นมาลงอ้างอิงในจดหมายตามความเป็นจริง โทรหาเพื่อนที่ออกไปแล้วเพราะความอยุติธรรมของไอ้สมิท ว่าขอให้ก็อปปี้ใบผ่านงานของเขานั้นมาให้ด้วย เนื่องจากว่า ใบผ่านงานของเธอนั้น เขียนว่า เธอเป็นแค่ผู้ช่วยเหลือ ทั้ง ๆ ที่ไม่เป็นความจริง และเธอมีเหตุผลที่ลาออกเนื่องจากจะไปแต่งงาน ซึ่งมันโง่มากกับสมองควาย ๆ ของเลขาที่เข้ากันได้กับไอ้สมิท (ออสเตรียเช่นกันทั้งคู่) ผลสรุปออกมา คือ เราได้เงินชดเชย 80 เปอร์เซนต์จากเงินเดือนทุกเดือนในระหว่างหางาน หรือว่าจนกว่าจะครบ 2 ปี ตอนนี้นัทตี้อยู่ดีมีสุขโดยไม่ต้องทำงานให้เมื่อยอวัยวะส่วนใด ปีแล้ว ๆ ที่ผ่านมา บริษัทขาดทุน เพื่อนทำงานกันแค่ 80 เปอร์เซนต์ ไอ้สมิทเกษียณก่อนกำหนด แต่ว่ามันคงไม่สบายตัวสบายใจเท่าใดหรอก เพราะว่าได้ยินเพื่อนร่วมงานมาเล่าให้ฟัง ทำไมแค่เราเขียนจดหมายแค่นั้น เราก็ชนะ ทำไมเพื่อน ๆ จึงช่วยเราทั้ง ๆ ที่พวกเขาเสี่ยงกับการถูกออก และที่สำคัญคนพวกนั้นคือหัวหน้าครอบครัวเสียด้วย มันไม่ธรรมดานะสำหรับที่นี่ ในระบบของตัวใครตัวมัน หรือว่ามันเป็นกฏแห่งกรรม หรืออีกทีคือบรรพบุรุษชุดขาวของนัทตี้นั้น ใช่ไหม? แปลกนะ แต่ว่าไม่ใช่ความบังเอิญแน่นอน มีต่อ จากคุณ : นัทตี้ - [ 14 ส.ค. 47 06:08:14 A:62.167.76.159 X: ]

ความคิดเห็นที่ 5 รู้สึกดีใจอย่างไม่มีเหตุผล หเมื่อได้อ่านงานคุณนัทตี้ (อีกครั้ง) ^___^... อืมม์ ไม่ว่าจะเป็น "ใคร"  หรือ "อะไร" ก็ตามที่อยู่เบื้องหลังความสำเร็จของนัทตี้ (จนต้องลึกลับปนเคียดแค้น) ผมว่าสิ่งนั้น พยายาม "สื่อ" ออกมาในรูปแบบของ "ความโชคดี" ตอนรถล้อหลุดนี่ อย่าว่าแต่ครอบครัวคุณนัทจะเห็นแล้วหัวเราะ ขนาดผมเอา นึกภาพแล้ว ยังนั่งหัวเราะคนเดียวเลย (หัวเราะทีหลังดังกว่า ) หัวเราะให้กับภาพที่นึก และหัวเราะให้กับสีหน้าท่าทางของคนที่เพิ่งรู้ว่า ล้อ ที่ว่า เป็น ล้อ ของรถตัวเอง ฮ่ะๆๆ ขำ 2 ชั้น ^___^.... ผมอ่านงานคุณนัทตี้มาตั้งแต่การปรากฏโฉมครั้งแรกในถนน รู้สึกแล้วว่า คุณนัทตี้ เป็นคนที่ "ไม่ธรรมดา" เลย   ชีวิตมีหลายแบบหลายอารมณ์ เอ้าจริงๆ และน่าสนใจมากครับ <สรุปว่าอยากอ่านอีกก็ว่ามาเถอะเพ่...> วิ๊ววว!!!! จากคุณ : GTW - [ 14 ส.ค. 47 06:15:35 ]

ความคิดเห็นที่ 6 เมื่อเราบินกลับมาจากเมืองไทยเมื่อวันที่ 3 ที่ผ่านมา เรามีจดหมายมากองพะเนินเทินทึกยิ่งกว่าชิงฝาขวดกระทิงแดง ในจำนวนจดหมายนั้นมีอยู่ฉบับหนึ่งที่เรารอคอยอยู่ว่าเมื่อไหร่ จดหมายนั้นคือจดหมายจากศาล ที่คำตัดสินบอกว่า หนึ่ง ให้คู่กรณีนั้นล้มต้นสนน้ำเงิน 3 ต้นนั้นภายในสองเดือน ถ้าจะสู้ความต่อให้เสียค่าธรรมเนียมอีก 250 ฟรังส์ สอง ให้คู่กรณีจ่ายค่าที่วางในศาลคืนให้เรา 500 ฟรังส์ และให้คู่กรณีของเราจ่ายค่าศาลแทน มันสะใจเรามากนัก ที่มันพ่ายแพ้ ใช่ต้องเป็นเช่นนั้นอยู่แล้ว คนเลว ๆ อย่างมันไม่สมควรที่จะได้รับความยุติธรรม เรื่องที่ฟ้องนั้น ที่จริงเราไม่ควรจะชนะด้วยซ้ำ เพราะว่าเราปล่อยให้มันผ่านมาจนเกือบสามปี ในสามปีที่รู้จักกับมันนั้น เราให้มันทุกอย่าง มันมาซื้อบ้านข้างหลังนัทตี้ ที่มีบ้านต่อจากมันอีก สองหลัง เมื่อก่อนนั้นพวกเราไม่มีรั้วอะไรเลย เดินกันไปมาได้ ที่บ้านนัทตี้นั้นด้านหน้าถนน และด้านข้างซ้ายขวาทั้งสองด้าน ที่ต้องกั้นเพราะลูกยังเล็กในตอนนั้น ด้านหลังนั้นเราปล่อย ให้เพื่อนบ้านเดินผ่านสวนเราไปทางซ้ายของบ้านนัทตี้ที่ เป็นละแวกบ้านอีกกลุ่มหนึ่งได้อย่างสบาย ๆ ทำประตูเปิด ปิดไว้อย่างดี และรั้วนั้นสูงแค่ 60 เซนต์ พอมันมาอยู่มันกั้นรั้วทั้งสี่ด้านสูงท่วมหัวเป็นคุก มันมาซื้อบ้านหลังนี้ใหม่ ๆ มันทุบโป้งป้างจนตีหนึ่ง โอเค ไม่มีปัญหา เพื่อนบ้านใหม่ บ้านที่ติดกับมันก็นอนไม่ได้ เพราะเป็นบ้านแฝด มาดื่มกาแฟบ้านเราวันละ 2-3หน พร้อมขนมคุ๊กกี้ โอเค เพื่อนบ้านใหม่ ไม่เคยมีของติดมือมาฝากลูกเราแม้แต่ช็อกฯสักแท่ง มันมายืมของใช้เราไปสารพัด โอเค สามีไม่หวง เพื่อนบ้านใหม่ มันทำรั้วเข้ามาในเขตบ้านเรา โอเค เพื่อนบ้านใหม่ ละแวกที่นัทตี้อยู่นั้นไม่มีใครชอบมันสักคน มันปล่อยหมาไปอึบนสนามเขา และเมื่อเจ้าของเขาบอกมันให้ผูกหมา มันกลับตอบว่า ไม่มีอะไรทำหรือไง ถึงได้นั่งเฝ้าหน้าต่างทั้งวัน นัทตี้ให้พ่อสามีย้ายมาอยู่บ้านนัทตี้ เพราะแกนั้นแก่มากแล้ว มันอยากได้บ้านพ่อสามีที่พ่อสามีเช่าอยู่มากว่า 20 ปี ขอร้องให้เราติดต่อเจ้าของบ้านให้ โดยบอกว่าจะให้ค่านายหน้าด้วย มันซื้อได้เสร็จมันไม่ทำตามที่พูด พ่อสามีเติมน้ำมันสำหรับทำความร้อนไว้เต็ม เราบอกมันเรื่องนี้ว่าให้มันเอาเงินให้พ่อสามี มันตอบว่า ถ้าอยากได้มาปั๊มออกไปเอง นี่คือความหยิ่งยะโสของมันอันดับแรก เราจะสร้างกระท่อมในสวน โดยขออนุญาตจากอำเภอแล้วและบอกมันว่าห่างจากรั้วมันมา 2 เมตร มันไม่เซ็นให้ โอเค เราก็บอกสามีว่า ไม่ต้องไปแคร์ เราก็สร้างตามที่กฏหมายกำหนดไว้ คือ 3 เมตรจากรั้วและไม่ต้องไปง้อมันด้วย มันมากินกาแฟอีก นัทตี้ให้มัน มันเห็นกระท่อมเสร็จแล้ว มันโวยวายว่า ไม่เห็นให้มันเซ็นอนุญาตเลย นัทตี้ตอบทันควันว่า ไม่จำเป็นต้องบอกนี่ ฉันทำตามกฏหมายทุกประการ มันหน้าม้านไปเลย ตอนทีมันซื้อบ้านพ่อสามีนั้น มันบอกว่าจะรื้อให้หมด ไม่ต้องทำความสะอาดยังได้เลย เราไปทำความสะอาดครั้งสุดท้ายก่อนจะคืนบ้าน มันโทรมาบอกว่า มันจะส่งคนมาทำความสะอาดบ้านใหม่ และจะสั่งเอาคอนเทนเนอร์มาใส่ขยะที่เหลือ โดยส่งบิลมาเก็บกับเรา และวันนั้นโทรมันนัทตี้เป็นคนรับ เราบอกว่าของเจ้าของบ้านเก่าเขา เราไม่กล้าเอาของเขามาหรอก มันไม่ยอม ยืนยันว่าจะส่งบิลมาเก็บกับทางเรา วันนั้น เป็นเวลาสี่โมงครึ่งแล้ว นัทตี้วางหูจากมันเสร็จ ปั่นจักรยานไปที่อำเภอ และเล่าความเป็นมาให้ฟัง เจ้าหน้าที่บอกว่า ไม่ต้องจ่ายเพราะบ้านนั้นอยู่มาเกินกว่า 20 ปีแล้ว วันรุ่งขึ้นมันเอาเลื่อยไฟฟ้ามาคืน เพราะมันเอาไปตัดต้นไม้บ้านพ่อสามีนั้น สามีเอาเลื่อยไปให้ที่ร้านลับใบมีด ซึ่งเป็นธรรมดาที่เตรียมไว้ในการใช้ครั้งต่อไป ทางร้านโทรมาบอกว่า เบรคเสีย จะซ่อมหรือไม่ซ่อม ราคาค่าซ่อม 250 ฟรังค์ เราโทรไปบอกมัน มันบอกกับสามีว่า มันไม่ได้ทำ แต่มันจะซื้อให้เราใหม่ราคาร้อยกว่าฟรังส์เอง เลื่อยเรานั้น อย่างดี อันละ 1200 ฟรังส์ตอนที่ซื้อมา ดูความยะโสของมัน นัทตี้นั้นระเบิดทันที เช้าวิ่งไปที่อำเภออีกด้วยตัวเอง ขอระเบียบการเรื่องรั้ว เรื่องเขตแดน เรื่องต้นไม้และสารพัดเรื่องที่เกี่ยวข้องกับเพื่อนบ้านที่ควรรู้ ปรากฏว่า รั้วมันนั้นสูงกว่ากำหนดที่ให้ไว้คือ 180 เซ็นฯ ต้นเสาที่มันฝังดินไว้เพื่อทำรั้วนั้น ต้องห่างจากเขตแดนอย่างน้อย 9 เซ็นฯ มันกินเข้ามาในที่เราเกือบสิบเซ็นฯ เพราะเป็นเสากลมและใหญ่ ต้นไม้ของมันสูงเกินกว่าที่กำหนดคือ 2.40 เมตร และไม่ใช่ไม้ผล เพราะมันเป็นต้นสนสีน้ำเงินที่สามารถสูงได้ถึง 15-20 เมตรด้วยซ้ำ เพราะเหตุนี้มันต้องห่างจากแนวเขตเพื่อนบ้านถึง 6 เมตรเป็นอย่างต่ำ เนื่องจากรากมันจะมาทำลายชอนไชในเขตบ้านเราได้ มันปลูกห่างไว้เพียง 1.50 เมตรหลังกระท่อมในสวนของเรา ตอนที่เราปลูกกระท่อมนั้น เราขอมัน 2 เมตรจากเขตบ้านมัน แต่มันอ้างว่า กระท่อมเรานั้นจะไปบังแดดมันหมด ตอนนี้มันต่างหากที่รุกรานเรา เพราะเงาต้นไม้ทาบทับกระท่อมเรา เมื่อเราศึกษากันดีแล้ว สามีไปถามทนายประจำอำเภอทีจะมาให้คำปรึกษาฟรีเดือนละ 2-4 หน เราร่างจดหมายฟ้องเรื่องต้นไม้นี่แหละ มันอาจจะดูเหมือนเด็กเล่นขายของที่ทะเลาะกัน แต่ว่ามันเหลืออดกับไอ้คนพรรค์นี้เต็มทีแล้ว มันจะยิ่งรุกเราและเอาเปรียบเราเสมอ อย่างที่บอกไว้ตอนต้นคือ จุดธูปบอกบรรพบุรุษชุดขาว อธิฐานว่า "ใครที่มันคิดร้ายเอาเปรียบเราขอให้มันพ่ายแพ้และฉิบหาย" มีต่อ จากคุณ : นัทตี้ - [ 14 ส.ค. 47 07:30:38 A:62.167.76.159 X: ]

ความคิดเห็นที่ 7 น่ายิงทิ้ง แล้วฝังริมรั้ว จากคุณ : GTW - [ 14 ส.ค. 47 08:14:50 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ครั้งแรกที่มันได้รับหมายฟ้องจากทางเรานั้น มันส่งคนมาเจรจา นัทตี้อยู่บ้านคนเดียวในวันนั้น เราต้อนรับเขาอย่างดี และบอกเขาด้วยว่า บ้านนี้ไม่ต้อนรับไอ้คนเลวนั้นแล้ว ไม่ต้องมาเหยียบที่นี่อีก เมื่อมันได้รับคำยืนยันจากเราไป ไอ้คนเลววิ่งไปจ้างทนายมาสู้กับทางเรา ทนายนั้นก็ใช่ย่อย เขียนจดหมายมาขู่ในทำนองว่า ถ้าเราแพ้เราต้องจ่ายค่าทนาย ค่าศาล และค่าเสียหายอะไรจิปาถะให้กับมัน ถ้าเรายุติ ก็เป็นอันว่าจบกันไป ยุติธรรมไหมเนี่ย? เราไม่มีทนายด้วยนะแล้วมันจะให้เราออกค่าทนาย สามีนั้นรีรอ นัทตี้บอกเขาว่า ถ้าเดินหน้าแล้วไม่ต้องกลัวคำว่าแพ้หรือชนะ เราตอบทนายไปว่า ให้สู้กันในชั้นศาล หลังจากนั้นสองเดือน นัทตี้ได้รับข่าวดีว่า ความฉิบหายค่อย ๆ คืบคลานมาเยือนมันแล้วอย่างเงียบ ๆ มันถูกไล่ออกจากการเป็นตัวแทนของประกันที่เป็นอาชีพของมันอยู่ หมายความว่า เงินเดือนที่มันจะได้รับแต่ละเดือนนั้นต้องสูญไปด้วย เราทำประกันไว้กับมัน เราเอาออกหมดไปใส่ไว้กับประกันบริษัทเดียวกัน แต่ว่าคนละเมือง ผู้ชายคนนี้นั้น รู้จักกับสามีดี เขาถามว่าทำไมมาประกันกับเขา? สามีเล่าให้ฟัง เขาหัวเราะดัง ๆ แล้วบอกสามีเรื่องที่มันถูกไล่ออก ไม่ได้เงินเดือนต่อไป แต่จะได้เปอร์เซนต์ค่าขายแทน แต่ว่าอีกนั่นแหละ มันจะได้สักเท่าไหร่เชียว เพราะว่าตอนนี้ใคร ๆ ที่ทำประกันกับมันก็พากันออกมาทำประกันอยู่กับคนนี้หมด ส้มหล่นไม่รู้ตัว เรื่องที่ถูกออกก็เรื่องนี้แหละ ที่โดนลูกค้าร้องเรียนความเป็นธรรมไปหลายราย สะใจจริง ๆ เรารอหมายศาลนัดมาดูสถานที่เกิดเหตุคือระหว่างแนวบ้านเรากับมัน นัทตี้ออกไปกับสามี ไอ้เลวมากับทนาย มันเปิดฉากฟ้องศาลก่อนว่า ทางเราเห็นชอบด้วยทุกอย่างตอนที่ทำ ที่เราทะเลาะเพราะเรื่องที่เราอิจฉาเขา และเรื่องที่เรากำลังมีความกันอยู่นี้มันนานหลายปีแล้ว วันนั้นนัทตี้ตั้งใจว่าจะฟังอย่างเดียว พอได้ยินพูดแบบนี้ก็สวนทันควัน สามีอ้าปากไม่ทัน ตอบว่า ไหนล่ะกระดาษลายเซ็นที่บอกว่ายินยอม และไอ้เรื่องอิจฉานั้นมันเป็นแค่ความรู้สึก จับต้องและพิสูจน์ไม่ได้ พูดแบบนี้ฉันฟ้องได้นะว่าดูหมิ่น และไอ้เรื่องที่ว่านานมาแล้วนั้นมันก็จริง แต่ว่าถ้าต้นไม้มันไม่สูงเกินกว่า 2.40 เมตรนั้น จะไม่มีปัญหาเหมือนกัน ศาลได้แต่ฟัง ทนายแทรกมาว่า ถ้าจะให้ทางฝ่ายลูกความเขานั้นตัดต้นไม้ เราก็ต้องตัดต้นไม้แถบชาย ๆ บ้านเขาด้วย (มีต้นลูกพรุน ห่าง 3.50 เมตรหนึ่งต้น และเถาไม้เลื้อยซุ้มประตูหน้าบ้าน สองต้น) นัทตี้ชักมันปาก ตอบทันทีว่าได้สิ นัทตี้ตัดได้แน่ แต่ว่าทางคุณน่ะต้องเอารั้วลงให้ 180 เซ็นฯ เป๊ะนะ และกรุณาเอาไอ้เสาปูนทั้งหลายที่อยู่ในเขตที่ของฉันรื้อไปด้วย คุณเป็นทนายย่อมรู้ดีกว่าฉันนะว่า รั้วนั้นต้องห่างจากเขตเพื่อนบ้านเข้ามาอย่างน้อย 9 เซ็นฯ ทนายนั้นได้แต่มองหน้ากับไอ้เลว และทำท่าแบมือ ยกไหล่ ศาลนั้นได้พูดขึ้นมาเมื่อเห็นว่าพวกเราชักจะไปกันใหญ่ ว่าเรายังจะไม่พูดเรื่องรั้ว แต่ว่าเราจะพูดกันเรื่องต้นไม้นะ และในเมื่อทั้งสองฝ่ายตกลงกันไม่ได้ ก็รอตัดสิน หลังจากที่ศาลกลับไปแล้วนั้นสามียกนิ้วโป้งให้ ตามธรรมดาเป็นคนพูดไวอยู่แล้ว และยิ่งมีเรื่องรบกวนความรู้สึกอยู่ก็ยิ่งเร็ว เขาอ้าปากจะพูดแล้วก็หุบ นัทตี้แย่งไปเรียบร้อยแล้ว จัดจ้านจริง ๆ เพื่อนบ้านต่างก็รู้ว่าบ้านเราฟ้องไอ้เลวนี่ มาถามข่าวอยู่ตลอด เรากลับจากเมืองไทย ได้รับและอ่านจดหมายแล้ว เรากระโดดดีใจที่เราชนะ เพื่อนบ้านมาทักทายกับเรา และถามข่าวเรื่องนี้ด้วย ใบจากศาลที่ตัดสินนั้น กระจายไปยังเพื่อนบ้านอีก  5 ครอบครัวที่ผลัดกันเอาไปชื่นชม ใคร ๆ ก็พูดบอกเราเป็นเสียงเดียวกันว่า "ดี สมน้ำหน้ามัน" หรือว่า "คนเลวต้องเจอแบบนี้แหละ" หรือว่า "ดีแล้ว คนแบบนี้ต้องโดนฆ้อนทุบหัวเสียบ้าง ไม่งั้นไม่รูสึก" แต่ที่ทุกคนแปลกใจคือ ทำไมเรากล้าหาญไปสู้กับยักษ์ แล้วชนะเสียด้วย ไอ้นี่มันรวยมาก เพราะธนาคารให้เครดิต มันมีบ้านอยู่สี่หลังทั้งหมด มันคิดว่า เราคงใจฝ่อที่เห็นมันใช้ทนาย และคงไม่กล้าสู้เงินในเรื่องทนาย เราไม่มีทนาย เราก็ชนะได้ด้วยความขาวสะอาด ยังไม่จบแค่นี้ เมื่อวานนี้สามีไปซื้อของได้เจอกับเพื่อนบ้านเก่าที่อยู่ใกล้เคียงกันกับพ่อสามี บ้านหลังเก่าที่พ่อสามีเคยอยู่มันก็ซื้อไป บ้านนั้นอยู่หัวมุมถนนพอดี มีบ้านด้านหลังสองบ้านที่เนื้อที่ติดกันกับไอ้เลว และอีกบ้านคือบ้านที่อยู่ทางด้านซ้ายมือที่อยู่ในระดับแนวถนนเส้นซอยเหมือนกัน และอีกบ้านคือบ้านที่ตรงข้ามแต่ว่าข้ามถนนซอยมาอีกฝั่ง เพราะพวกเขานั้นจะรวมหัวฟ้องไอ้เลวนี้กัน ให้สามีช่วยเอาใบที่ต่อสู้กันทั้งหมดไปให้พวกเขาดูกันหน่อย พวกเขาขอไว้ศึกษาดูสักสามสี่วัน สามียอมให้ใบศาล ใบจากทนาย ใบที่เราฟ้องทั้งหมดนั้นไป เนี่ยมันร้ายกาจขนาดไหน ไปอยู่ที่ไหนก็เอาเปรียบชาวบ้าน คนแบบนี้จะฉิบหายแล้วยังไม่เลิกรา เอาให้มันฉิบหายไปเลยดีไหม ? นัทตี้จะได้ช่วยบอกบรรพบุรุษชุดขาวของนัทตี้ให้ แล้วพวกคุณล่ะว่าไงกันดี เชื่อ หรือว่า ไม่เชื่อ จากคุณ : นัทตี้ - [ 14 ส.ค. 47 08:25:54 A:62.167.76.159 X: ]

ความคิดเห็นที่ 9 โอ้ คิดถึงงานเขียนของคุณนัทตี้จัง เดี๋ยวขอเก็บไปอ่านนะคะ :) จากคุณ : โคอาร่า - [ 14 ส.ค. 47 09:20:50 A:203.113.33.12 X: ]

ความคิดเห็นที่ 10 อ่านไปครึ่งแล้วค่ะ  เดี๋ยวช่วงบ่ายมาอ่านต่อ คิดมานานแล้วเหมือนกันว่า   บนความโชคร้ายของพี่นัทตี้  มักมีความโชคดีปนอยู่ด้วยเสมอ แต่พี่ก็ยังยืนอยู่บนโลกนี้ได้อย่างโสภาจนทุกวันนี้ได้ คงเป็นบุญกุศลที่พี่ได้สร้างขึ้นมาเองมั้งคะ ส่วนเรื่องเหลือเชื่อต่าง ๆ นั้นก็ยากจะอธิบาย   ความสามารถของมนุษย์ธรรมดาอย่างเรา  บางอย่างก็จำกัดการรับรู้ทั้งหมดได้ จากคุณ : วังวน - [ 14 ส.ค. 47 10:48:18 ]

ความคิดเห็นที่ 11 อ่านแล้วขนลุกเลยค่ะ จากคุณ : เม-ดา - [ 14 ส.ค. 47 14:31:36 ]

ความคิดเห็นที่ 12 แหะๆ อ่านจบแล้วค่ะ เข้ามาอีกครั้งเพื่ออวยพรวันเกิดให้คุณนัทตี้ ขอให้มีความสุขมากๆ สุขภาพแข็งแรง ปราศจากโรคาภยันตรายทั้งปวงนะคะ :) ส่วนเรื่องที่ว่าเชื่อหรือไม่เชื่อนั้น ขอตอบว่าไม่ลบหลู่ดีกว่าค่ะ แหะๆ แต่อย่างไรก็ตาม เวรย่อมระงับด้วยการไม่จองเวรนะคะ ถ้าหากเขามีอันเป็นไปในทางร้าย บางทีเราอาจจะเป็นคน ที่เสียใจและรู้สึกผิด ว่าเป็นเพราะเราไปอธิษฐานให้เขา เป็นแบบนั้นหรือเปล่าน่ะค่ะ แหะๆ ต่างคนต่างอยู่ดีกว่า อันนี้ฝากถามคุณนัทตี้ว่า เมืองที่อยู่นั้น กล้วยหอมกับ กล้วยน้ำว้าเขาขายราคายังไงคะ อย่างไหนถูกแพงกว่ากันน่ะค่ะ :) จากคุณ : โคอาร่า - [ 14 ส.ค. 47 15:17:59 A:203.113.33.6 X: ]

ความคิดเห็นที่ 13 คนไม่ดี  ธรรมชาติกับสังคมก็ลงโทษเขาเองค่ะ พี่หลุดพ้นตรงนั้นมาแล้ว  คงสบายใจแล้ว  ให้อภัยเขาเถิดค่ะ   ปล่อยเขาเป็นไปตามผลพฤติกรรมที่เขาก่อ จากคุณ : วังวน - [ 14 ส.ค. 47 16:21:15 A:202.133.166.183 X: ]

ความคิดเห็นที่ 14 ใช่แล้ว คำว่า "อธิษฐาน" คำนี้แหละ ที่นัทตี้อ่านแล้วอ่าน อีกว่า  ดูมันแปลก ๆ พิกล ในงานเขียนตัวเอง มิน่าล่ะ พอคุณโคอาร่า มาเขียนไว้จึงรู้ว่า  ตัวเองนั้นตกตัว "ษ"ไปจริง ๆ ไม่ได้แกล้งตกนะ แต่มันตกจริง ๆ  ฮิฮิ จากคุณ : นัทตี้ - [ 14 ส.ค. 47 16:21:31 A:62.167.201.5 X: ]

ความคิดเห็นที่ 15 อ่านจบ คนอ่านคนนี้ หอบแฮกๆ ก็มันนึกภาพออกเลย เหมือนว่า ยัยคนเขียนมานั่งเล่าอยู่ตรงหน้า พูดจ้อยๆ แบบลืมหายใจ หล่อนสามารถมาก เพลินดี ชอบนะ มาเล่าอีกเยอะๆ เพราะรู้สึกทึ่งปนเสียว กับสิ่งลึกลับที่อยู่เคียงข้างหล่อน กิง กิง จากคุณ : ป้าเอม - [ 14 ส.ค. 47 16:24:52 ]

ความคิดเห็นที่ 16 วังวน เมื่อวานทำลิงก์อะไรไว้ให้พี่นะ พี่หามันไม่เจอแล้ว เรื่องที่วังวนเขียนเอาไว้น่ะ เอามาลงเป็นลิงก์ให้พี่อีกทีได้ไหม จะได้คลิ๊กเข้าไปอ่านได้เลย คนอื่นจะได้อ่านกันด้วย และโดยเฉพาะพี่ หาไม่เจอจริง ๆ อ่ะ จากคุณ : นัทตี้ - [ 14 ส.ค. 47 16:58:31 A:62.167.201.5 X: ]

ความคิดเห็นที่ 17 555 ของพี่เมื่อวาน ของหนูเมื่อเช้าเอง เอ้.. ทักพี่ทางเอ็ม ไม่ตอบค่ะ การสื่อสารขัดข้องหรือเปล่า สัมผัสแห่งรักแท้...และรักนิรันดร์  ตอนที่ 1  (มี 4 ตอนจบ) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2927125/W2927125.html ออกตัวไว้ก่อนนะคะ   เรื่องนี้เขียนดีตอนแรก  ตายตอนจบ อิ ๆ จากคุณ : วังวน - [ 14 ส.ค. 47 17:31:45 ]

ความคิดเห็นที่ 18 คุณเม-ดา ขนลุกเรื่องที่นัทตี้ลุยใช่ไหม ? หรือว่าขนลุกเรื่องที่บรรพบุรุษชุดขาวของนัทตี้ เนี่ยนะ มันเป็นเรื่องที่นัทตี้ไม่อยากบอกเล่าให้ใครฟัง เพราะคนที่ไม่เข้าใจจะหาว่า งมงาย แต่สิ่งที่ไม่เห็นตัวตนนั้น จะช่วยเราทุกอย่างในทางที่ถูกเสมอ มันอธิบายไม่ได้ มันไม่น่าเชื่อ แต่สิ่งที่เจอมาทั้งหมดคือเรื่องจริง ไม่ว่าจะขออะไรในทางที่ถูกต้อง จะต้องได้เสมอ นัทตี้จะขอต่อเมื่อจำเป็นและหมดหนทางจริง ๆ แปลกแต่จริงจ้ะ จากคุณ : นัทตี้ - [ 14 ส.ค. 47 17:33:31 A:62.167.201.5 X: ]

ความคิดเห็นที่ 19 โคอาร่า พี่ขอตอบจากใจจริงนะว่า เรื่องที่น้องเขียนมานั้นมันถูกต้องอยู่ แต่ว่า ให้น้องนั้นคิดเป็นตัวพี่และใจพี่ในตอนนั้น เราคือปุถุชนคนธรรมดา เมื่อเราให้เขาทุกอย่าง ยอมให้ทุกอย่างแล้วเขายังไม่มีความรู้สึกตรงนั้น แต่กลับยิ่งได้ใจเอาใหญ่ คนแบบนั้นเรียกว่าเลวใน ศันดาน(ใช้ ส. สะกด) ขุดเท่าไหร่ อภัยเท่าไหร่ จะไม่มีวันดีขึ้น ที่พี่บอกว่า "ใครที่มันคิดร้ายกับเราขอให้มันฉิบหาย" นั้น มันเป็นสิ่งที่เราขอ สิ่งที่เราตั้งใจด้วย พี่ไม่ได้มีความรู้สึกผิดตรงนั้น เพราะว่าเขาสมควรได้รับผลกรรมอันนั้นแล้ว เขาเสวยความสุขบนความทุกข์ของคนอื่น เขาเอ่ยวาจาให้ร้ายเราเช่นว่า อิจฉาเขา เขาเอาทรัพย์สินของเราไปเป็นของเขาเช่น พื้นที่ดินของเรา เขามีใจทุจริตต่อคนรอบข้าง และไม่มีความเกรงใจในบุคคลอื่น เขาคิดว่าเขาเป็นพระเจ้า ทำยังไงก็ได้ สารพัดความเลวที่เขาทำมันขึ้นมาอย่าง  ตั้งใจ ขอย้ำว่า ตั้งใจ เราให้อภัยมาตลอด จนหมดสิ้นความอดทน เขารุกเราให้จนมุมก่อน เราคงไม่ยอมให้เขากระทืบซ้ำแน่ เหมือนกับคำไทยที่ว่า "หมาจนตรอก" นั่นแหละ หมามันคงกัดเอาให้เหมือนกัน ที่พี่ยกตัวอย่างมานี่ เพราะอยากให้รู้ว่า ถ้าเราฟังเขาเล่า โดยที่ไม่ได้เป็นบุคคล คนนั้นเอง เราจะไม่รู้สึกตรงนั้น การที่บอกว่า ให้อภัย นั้นพูดได้เสมอ แต่ว่าการกระทำมันยากนะ เนี่ยแหละ ถึงได้บอกว่า พูดง่าย แต่ทำยากนะ จากคุณ : นัทตี้ - [ 14 ส.ค. 47 17:55:21 A:62.167.201.5 X: ]

ความคิดเห็นที่ 20 กล้วยหอม ราคากก.ละไม่เกินสามสี่ฟรังส์ กล้วยน้ำว้ำไทย ราคากก. ละ สิบห้าฟรังส์ค่ะ ผัก ผลไม้ จากไทย จะราคาเท่ากันหมดคือ 15 ฟรังส์(450 บาทไทย) ไม่ว่าทางไทยจะมีผลไม้ราคาถูกเท่าไหร่ ทางนี้จะคิด 15 ตลอด ตัวอย่างเช่นกล้วยที่พี่ซื้อมาวันพฤหัสนั้น หวีละ 19.90 ฟรังส์ค่ะ มะพร้าวน้ำหอม ลูกละ 12 ฟรังส์เพราะไม่ถึงโล บ้านเราลูกละ 15 บาท ที่นี้ราคาตามน้ำหนัก ลูกสาวพี่ชอบกินผลไม้จากเมืองไทย เพราะเหตุนี้ ถ้าใครมาขอลูกสาว คงต้องบวกค่าตัวเข้าไปอีก 30 เท่า เพราะว่าแม่คุณนั้นใช้เงินฟรังส์ค่ะ(1ฟรังส์สวิสฯ เท่ากับ 30-32 บาทไทย) จากคุณ : นัทตี้ - [ 14 ส.ค. 47 18:04:12 A:62.167.201.5 X: ]

ความคิดเห็นที่ 21 ป้าเอม ไม่ต้องทึ่งและเสียว เรารู้จักกันดีนี่นา ว่านัทตี้นั้นชอบเรื่องเสียว ๆ ขนาดไหน เรื่องนี้ได้แรงบันดาลใจจากคุณ Darha นัทตี้นั้นเข้าใจเธอ ในเรื่องสิ่งไม่เห็นตัวตน เพราะเราเจอมากับตัวเองอย่างที่เล่าให้อ่านกันนี่ไง ที่นัทตี้เล่าแต่เบื้องหน้าให้ป้าเอมฟังในเอ็มเพราะว่า ไม่รู้ว่าป้าเอมคิดยังไง แต่ที่เล่าเบื้องหลังกันวันนี้ เพราะอยากให้คนอ่านรู้กันบ้างว่า สิ่งไม่มีตัวตนนั้นมีจริง กฏแห่งกรรม มีจริง ถึงเราเป็นคนธรรมดา ก็สามารถทำได้ในระดับหนึ่ง ถ้าเราสุจริตทั้งกาย วาจาและใจ ไม่คิดร้ายใคร อภัยได้ตามสมควรแก่เหตุการณ์และความตั้งใจของบุคคลที่กระทำนั้นด้วย โกหกได้ ถ้าเรื่องนั้นจะทำให้คนสบายใจและไม่ทะเลาะกัน แข่งขันกันได้ในทุกทาง แต่ว่าให้ตรงไปตรงมา มีสามีน้อยได้ ถ้าเป็นแค่ความสุขทางใจ ไม่มากกว่านั้น คิดถึงจังเนี่ย มาหาสามีน้อยทางนี้ไหม ? มีเป็นสิบ ๆ คน เดินผ่านหน้าเราไปหล่อ ๆ ทั้งนั้นเลย แค่มองก็มีความสุขใจแล้วจ้า จากคุณ : นัทตี้ - [ 14 ส.ค. 47 18:20:55 A:62.167.201.5 X: ]

ความคิดเห็นที่ 22 จารย์จีจ๋า น่ารักมากที่ยิงทิ้งแล้วฝังเนี่ย ? ชอบจัง นี่นะถ้าอยู่เมืองไทย คงได้เป็นศพไปแล้วจริง ๆ นัทตี้ยิงเอง จารย์ช่วยฝัง คงจะน่าตื่นเต้นพิลึก แต่เนี่ยยังไม่เคยคุยและเจอกันเลย ไอ้แผนการณ์ที่วางไว้จะสำเร็จได้ยังไงล่ะ ไหนล่ะ เบอร์โทร จากคุณ : นัทตี้ - [ 14 ส.ค. 47 18:26:57 A:62.167.201.5 X: ]

ความคิดเห็นที่ 23 ไม่เชื่ออย่าลบหลู่จริงไม๊ค่ะพี่นัตตี้ นู๋ก็เจอกะตัวเต็ม ๆ ค่ะเรื่องแบบนี้ จากคุณ : ephi - [ 14 ส.ค. 47 18:50:13 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ยินดีด้วยค่ะ และสุขสันต์วันเกิดนะคะ :) จากคุณ : scottie - [ 14 ส.ค. 47 22:53:21 ]

ความคิดเห็นที่ 25 ขอแก้ความเข้าใจผิดกันหน่อยนะคะ นัทตี้เกิดวันเสาร์จริง แต่ว่าเดือนเกิดอยู่ต้นปีค่ะ เพราะเหตุนี้ถึงต้องไหว้กล้วยวันเสาร์ทุกเสาร์ เนี่ยล่ะ คุณephi   เรื่องราวที่เจอมามันเป็นอย่างไรกัน ไม่เห็นเล่าให้กันฟังบ้างเลย อุบไว้คนเดียว บอกกันมาบ้างสิ คุณสก็อตตี้ ขอบคุณล่วงหน้าค่ะอีกตั้งครึ่งปีแน่ะ จากคุณ : นัทตี้ - [ 15 ส.ค. 47 01:04:55 A:62.167.201.5 X: ]

ความคิดเห็นที่ 26 แก้ไขเมื่อ 15 ส.ค. 47 01:06:24 จากคุณ : รสา รสา - [ 15 ส.ค. 47 01:05:14 ]

ความคิดเห็นที่ 27 ไม่เชื่ออย่าลบหลู่จริง ๆ ด้วยค่ะ.. หากเราทำดี..แม้จะไม้ได้ผลตอบแทนอะไร.. แต่เราก็จะไม่เจอเรื่องร้ายนะคะ.. :) จากคุณ : คิมมี่ (*CriMy*) - [ 15 ส.ค. 47 04:30:11 ]

ความคิดเห็นที่ 28 รสา รสา   ขอบใจสำหรับกำลังใจจ้า *********************** ***********ขอหมายเหตุสักหน่อยนะ******** รสา รสา โทรมาถามข่าวคราวเรื่องที่นัทตี้ไปเมืองไทยกลับมานั่น (ก่อนเขียนเรื่องนี้เสียอีก) มันเป็นโทรศัพท์ที่นัทตี้ไม่เคยคาดหมาย ว่าคุณเธอนั้นจะมีเวลา และมีน้ำใจไถ่ถาม รสา รสา นั้น เธอมีน้ำใจ แต่สิ่งที่ทำให้เธอนั้นเหมือนคนไม่มีน้ำใจนั้น นัทตี้เข้าใจดีเพราะอยู่ในสภาพเดียวกัน ยิ่งมีน้ำใจมากเท่าไหร่ ยิ่งชอกช้ำตัวและใจเรามากเท่านั้น รสา รสา นั้น เธอมีความยุติธรรมและตรง เราพูดกันทางโทรนั้น เป็นการแลกเปลี่ยนความคิด และความเป็นอยู่ของกันและกัน และเป็นคนตรง สิ่งนี้นัทตี้มีเช่นกัน ยิ่งเรามาอยู่ทางนี้ยิ่งตรงมาก เพราะว่าคนทางนี้เขาจะใช้คำพูดแบบทื่อ ๆ และตรงที่สุด ไม่อ้อมค้อม ไม่ต้องแคร์ความรู้สึกกัน ถ้าพูดอธิบายอ้อมโลก จะกลับกลายเป็นว่า เราต่างหากที่แก้ตัว คนทางนี้ไม่ได้คิดว่า เรานั้นพูดอ้อม ๆ เพื่อถนอมน้ำใจเขาต่างหาก ด้วยเหตุนี้ ทำให้พวกเราที่ถูกกดและดันจากสภาพรอบตัว กลายเป็นคนแข็งกระด้าง และ ทื่อ ๆ เหมือนกับคนไม่มีวาทะศิลป์ในการพูด นี่แหละนะ สิ่งที่อยากบอก มันยังมีหลายอย่างที่เป็นสิ่งละอันพันร้อย ที่อยู่รอบ ๆ ตัวเรา ที่เราต้องมีผลกระทบ และความไม่เข้าใจจากคนรอบ ๆ ข้างทั้งทางนี้และทางโน้น มารู้จักกับพวกเราให้ลึกซึ้งสักหน่อย แล้วจะรู้ว่าพวกเรานั้นเป็นคนดีของสังคงไทยและที่นี่ทีเดียว สัมผัสเราให้ใกล้สักนิด แล้วคุณจะเข้าใจ เนี่ยแหละที่อยากบอก จากคุณ : นัทตี้ - [ 15 ส.ค. 47 15:46:41 A:62.167.45.55 X: ]

ความคิดเห็นที่ 29 คิมมี่ ใช่จ้ะ ถูกต้องทุกอย่าง เล่าให้ฟังบ้างสิว่าทางโน้นที่คิมมี่อยู่ มีสภาพความเป็นอยู่ และความนึกคิด สภาพแวดล้อมคนรอบ ๆ ตัวเป็นยังไง อ้อ อีกอย่างที่ลืมเขียน ว่าไอ้คนเลวที่เขียนนั้น เป็นออสเตรียที่ได้เมียสวิสฯ ไม่ได้มีความคิดที่เกลียดกับคนออสเตรียเป็นทุนเดิม มีเพื่อนออสเตรียเหมือนกัน ที่ดี ๆ อยากบอกอีกเรื่องคือ มีพี่สะใภ้ออสเตรีย ที่สุด ๆ เหมือนกัน ทั้งดูถูกเรา ทั้งเห็นแก่ได้ และเมื่อก่อนนั้นเป็นคนโปรดของพ่อสามี บัดนี้พี่สะใภ้นี้ต้องพ่ายแพ้แก่นัทตี้ ที่เขาเคยดูถูกเราไว้นั้น เขาดูถูกจริง ๆ ในอนาคต นั่นคือ สิ่งที่เขาพูดออกมานั้น เราทำได้ดี และมีมากกว่าที่เขาคิด เช่นเรื่องบ้าน เขาว่าเราว่าชาตินี้เราไม่มีทางจะมีบ้านเป็นของตัวเองเพราะราคาแพงมาก เขามีบ้านที่ออสเตรีย นัทตี้มีบ้านที่สวิสฯ ถ้าเทียบกันเรื่องราคา เรามากกว่าเค้าเป็นสอง สามเท่า ทำเลที่ตั้ง เราดีกว่า เพราะอยู่ในเมือง และไม่พลุกพล่านด้วย ไม่มีใครมาสามารถปลูกตึก ปลูกบ้าน บังหน้าบ้านเราได้ เพราะมันเป็นทะเลสาบ เขานั้นมาดูบ้านเราทันที เมื่อเขาได้ทราบข่าวจากพ่อสามีที่ไปทานข้าว(เขาเชิญแต่พ่อสามีทุกที และเชิญก็ต่อเมื่อเขาต้องการอะไรทุกที เช่นหลังทานอาหารต้องตัดหญ้าให้เขา) เขาติโน่น ตินี่ด้วยความที่ปากนั้นชอบเชือดเฉือน ปากที่ไม่เคยให้คุณกับใคร แต่นัทตี้นั้นรู้ดีว่า นั่นคือความอิจฉาออกมาจากใจจริง ๆ ที่นัทตี้ได้รับและรู้สึก เราซื้อรถ เขาติรถเราว่า ยี่ห้อโตโยต้า (รุ่นปิคนิค น้องพรีเวีย แต่ห้าประตู) เป็นรถญี่ปุ่น เขาไม่ซื้อหรอก กระจอก ต่อมาไม่นานสักครึ่งปี โอเปิ้ลออกรุ่นใหม่มาคือ ซาฟีร่า เขาซื้อใหม่แข่งกับเรา แล้วเอามาอวดถึงบ้านเรา ซาฟีร่าของโอเปิ้ล  รูปร่างข้างใน และรูปทรงข้างนอก เหมือนกับโตโยต้าปิคนิค ที่เราซื้อ ยังกับฝาแฝด และที่สำคัญ รถเรานั้น 6 ปีแล้วยังวิ่งแจ๋ว รถเขาซื้อได้เพียงแค่ 2 ปี เบรคไม่ดี ต้องทำใหม่ ตอนที่เธอซื้อนั้น เธอถามนัทตี้ว่า ซื้อเงินสดหรือผ่อน นัทตี้ว่า สด และไม่มีคำตอบจากเธอ หุบปากที่ช่างถามนั้นโดยอัตโนมัติ เมื่อเธอซื้อรถใหม่มาและเอามาโชว์ เธอว่า รถเธอนั้นเป็นรถยุโรป ราคาแพง (คือเธออยากอวดเราว่า รถญี่ปุ่นคือรถเรานั้น กระจอก ราคาคงกระจอกไปด้วยมั้ง) เมื่อนัทตี้ได้ยินหันไปถามสามีเธอว่า ราคาเท่าไหร่? ฮันส์ตอบว่า สามหมืน เขาหันไปถามสามีว่า ซื้อรถปิคนิคมาราคาเท่าไหร่ ? สามีตอบว่า สามหมื่นหก และนั่นเป็นเรื่องจริง เพราะรถที่เราซื้อนี้ ต้องสั่งมาจากทางโน้น เมื่อก่อนใช้ โอเปิ้ลมอนเตเร สั่งทำจากเยอรมัน ก่อนหน้านั้นใช้ บีเอ็ม ก่อนที่สามีจะอุบัติเหตุ ก่อนที่จะแต่งงานกันนั้น สามีใช้ มาสด้า อาร์เอ็กซ์ 7 ไม่ใช่ว่าอยากจะเว่อร์ที่ท้าวความให้อ่านกัน แต่ว่าอยากชี้ให้เห็นถึงความประสาทในตัวเธอ โรคจิตชนิดหนึ่งที่ชอบแข่งขันชิงดีเด่นของพี่สะใภ้ เธอบอกนัทตี้ว่า เธอซื้อเงินสด สามีนัทตี้เล่าให้ฟังว่าพี่ชายเขาเล่าว่า เขาเอารถไปเทิน แล้วที่เหลือคือ จ่ายสด เธอซื้อสดจริง แต่ว่าเธอไม่ยอมบอกหมด ว่า ไม่สดทั้งหมด มันเหมือนกับการหักเหลี่ยม เอาเหลี่ยมกันเล็ก ๆ น้อย ๆ นี่คือเธอ พี่สะใภ้ที่น่ารักของนัทตี้ บ้านเธออยู่ฝั่งโน้นใกล้ชายแดนสวิสฯ เหมือนกัน แต่ว่า นัทตี้และครอบครัวไม่เคยย่างกรายไปเยี่ยมเธอ ถ้าเธอไม่โทรเชิญมา เธอมีลูกเล็ก ๆ เป็นผู้ชายสองคน คนหนึ่งอายุเท่ากับลูกสาวนัทตี้เอง ที่ไม่ไปนั้น เพราะไม่อยากฟังอะไรให้ร้อนหู ครั้งสุดท้ายที่ไป เธอพยายามยัดเยียดให้นัทตี้รู้สึกว่า ตัวเองเป็นแม่ที่ใช้ไม่ได้ เพราะเธอเล่าถึงเรื่องที่โรงเรียนว่าลูกชายเธอนั้น เก่งไปหมด ไม่ว่ากีฬา หรือการเรียน ดนตรีฯลฯ เธอหมายความอยู่ในทีเหมือนว่า ที่สวิสนั้น โรงเรียนแย่กว่าออสเตรีย และลูกเราเป็นเด็กที่ไม่ได้เรื่อง คือเล่นไปวัน ๆ อะไรทำนองนั้น ถ้าเธอพูดออกมาได้ให้ตรงใจกับที่มันบอกอยู่ภายในนั้นคือ ลูกนัทตี้ไม่เอาถ่าน หรือว่า ปัญญาอ่อน อะไรแบบนี้ก็ได้ มันมากเกินไปสำหรับคนเป็นแม่ นัทตี้ไม่ได้โต้ตอบ แต่กลับมาบ้านนั้นได้เล่าให้ลูกฟัง ให้ลูกรับรู้ไว้ว่า ป้าสะใภ้นั้นเป็นประเภทงูพิษ เหตุผลที่พูดให้ลูกรับรู้นั้น เพราะว่าความเป็นญาติ ที่เด็กอย่างลูกไม่เข้าใจ เขาทำใจดีด้วย แต่ไม่จริงใจ ถ้าเขาพูดสอนอะไรลูกเรา ลับหลังเรา อย่าเชื่อ ให้คิดเอาเองก่อนที่จะทำตาม นัทตี้นั้นจะปล่อยลูกให้เขามีชีวิตของเขาเอง ให้เรียนรู้เอง เราจะคอยเป็นแบล็คกราวน์ให้ทางเบื้องหลัง ให้เขาคิดเอง หาเหตุผลเอง ว่าถูกหรือผิด เมื่อเขาทำผิดเราไม่ได้ตี เราคุยกัน ให้เหตุผลกัน มันให้ความรู้สึกรับผิดชอบในการกระทำที่เขาทำลงไป เขาจะรู้ตัวเองว่า เขาไม่สบายใจเมื่อเขาคิดว่าไม่ถูก เขาจะถามเราเองตรงนั้น ถ้าถูกเราก็ชม เราคุยกันทุกคืนก่อนนอน แต่พี่สะใภ้นั้น บังคับลูกให้ลูกทำตามใจที่ตัวต้องการให้เป็นไป เด็กนั้นจะก้าวร้าว และดื้อกับแม่มากที่เดียว แต่เวลาที่เขามาบ้านนัทตี้กับพ่อโดยที่แม่ไม่ได้มาด้วย เราจะจับได้ตรงนั้นว่า เขาปลดปล่อยมาก อิสระมาก และไม่เคยดื้อกับนัทตี้เลย เล่นกันดี ไม่มีทุบเตะตีกันในระหว่างพี่น้องสองคนของเขาเอง ไม่งั้นเมื่อไปเล่นบ้านเธอทีไร จะเห็นเด็กสองคนนี้ทะเลาะกันเองทุกที และแม่นั้นจะคอยพูด คอยว่า เหมือนปากชักยนต์ ยังมีอีกหลายเรื่องที่เกี่ยวกับเธอ กับพ่อสามีก็เช่นกัน พ่อสามีนั้นซึ้งใจเธอตอนที่นัทตี้นั้นอพยพกลับเมืองไทยกันสองปี เมื่อโทรไป แกจะร้องไห้มาตามสาย ว่ากลับมาเสียที แกไม่ได้บอกว่าแกนั้นซึ้งใจพี่สะใภ้คนโปรดแล้ว นัทตี้มารู้จากปากเพื่อนผู้หญิงของแกเอง เอลิซาเบ็ทคือชื่อเธอ อายุตอนนี้ก็ 63 ปี เธอเล่าให้ฟังว่า ตอนที่นัทตี้อยู่เมืองไทยนั้น พ่อสามีอยู่คนเดียว เธอไม่เคยมามอง มาก็ต่อเมื่อเธอข้ามมาซื้อของจำเป็นทางนี้ ครั้งหนึงพ่อสามีตกบันได ขาบวมเคล็ด ขับรถไม่ได้ แกโทรหา ดอริส (พี่สะใภ้) เพื่อให้ช่วยพาแกไปโรงพยาบาลหน่อย เธอตอบมาตามสายว่า ไม่มีเวลา พ่อสามีนั้นต้องโทรไปหาเอลิซาเบ็ท ซึ่งเธอทำงานอยู่ เธอต้องลางานออกมา เพื่อพาพ่อสามีไปหาหมอ นี่คือน้ำใจเธอ และยังมีอีกหลายอย่างที่พ่อสามีซึ้งใจ นี่คือเธอ ที่ถ้าจะให้บรรยายสรรพคุณนั้น คงบรรยายไม่มีวันจบ ตอนนี้สามีเธอนั้นชักจะสุดทน และเกิดระหองระแหงกันบ่อยมาก นั่นเป็นเพราะความที่เธอรุกรานความเป็นคนของเขามากเกินไป เขาดีมาก ๆ เหมือนสามีนัทตี้ และเป็นแฝดคนพี่ของสามี เนี่ยนะ ชีวิตคน ให้เอาไปคิดกันเป็นการบ้าน เนี่ยนะ ชีวิตคน ที่ไม่รู้จักคำว่าพอ และสารพัดอยาก ๆ  ๆ เนี่ยนะ ชีวิตคน ที่สามารถเลื่อกทางการใช้ชีวิตที่ดีก็ได้ ไม่ดีก็ได้ อ่านแล้วขอให้คิดกันลึก ๆ นะ นี่คือความตั้งใจจากนัทตี้ จากคุณ : นัทตี้ - [ 15 ส.ค. 47 18:11:20 A:62.167.45.55 X: ]

ความคิดเห็นที่ 30 เคยมีป้าสะใภ้เป็นคนประเภทปากหวานก้นเปรี้ยวเหมือนกัน แต่ตอนนี่เราไม่ได้อยู่ด้วยกันแล้วเลยไม่ต้องแคร์เขา แต่คนแบบนี้น่าแกล้งเปิดโปงมากๆ นะคะ จากคุณ : บัวสีน้ำเงิน - [ 16 ส.ค. 47 06:59:49 A:221.128.107.155 X: ]

ความคิดเห็นที่ 31 คุณบัวสีน้ำเงิน ขอบคุณมากในคำว่า "ปากหวานก้นเปรี้ยว" นัทตี้นึ่กไม่ออกว่า คำไทยที่เขาเปรียบคนแบบนี้นั้น เขาว่ายังไง นึกได้แต่คำว่า "ชาวนากับงูเห่า" และมันแปลได้ไปกันคนละเรื่องเลย จึงใช้ตรง ๆ ไปว่า "งูพิษ" นั่นนะสิ นัทตี้ถึงได้เข้าใจไงว่า ไอ้ความรู้สึกกดดันเราอยู่นี่มันเป็นอย่างไร เพราะเหตุที่เรานั้น ไม่ได้รุกรานเขาสักหน่อย ถึงเขาจะระรานเราด้วยคำพูดและการกระทำที่ทำกับพ่อสามีกลาย ๆ นั้น เราจะเจ็บร้อนแทนไปด้วย บางทีนัทตี้ก็นึกอยากจะต่อปากต่อคำด้วย แต่ส่วนใหญ่ก็ปล่อยเธอไปทุกที เพราะมันไม่มีประโยชน์อะไรตรงนั้นที่ไปโต้ตอบ เพราะหนึ่งนั้นสงสารพี่ชายสามีที่เป็นคนดีรักลูก (เมียนั้นอาจจะไม่เหลือแล้ว แต่เป็นหน้าที่) สองนั้นบางครั้งมีเด็กอยู่ด้วยใกล้ ๆ ไม่พูดดีกว่า นัทตี้สนิทกับพี่ชายสามีทั้งสองคน เราหยอกล้อกันเหมือนเราเป็นน้องสาวมากกว่า กว่าที่เราจะชนะใจคนครอบครัวนี้ ใช้เวลานานเป็นหลายปี เขาจึงรู้ได้ว่า เราเป็นอย่างนี้และเสมอต้นเสมอปลายมาตลอด พี่สะใภ้คนโตเป็นคนสวิสฯ นัทตี้แต่งงานมา 14 ปีนี้ ไม่เคยได้เจอเธอสักครั้ง เธอตัดขาดกับพ่อสามีไปเลย ไม่ถาม ไม่ดู คนที่สองก็พี่สะใภ้คนออสเตรียที่เล่าให้อ่านกัน คนที่สามคือนัทตี้ ตอนนี้พ่อสามีอายุมากแล้ว นัทตี้เองนั่นแหละเป็นคนให้แกทำพินัยกรรม โดยให้แกนั้นเขียนเองโดยไม่ต้องให้นัทตี้รับรู้ นัทตี้ให้สามีโทรตามพี่ชายทั้งสองมาที่นี่ด้วย โดยสั่งว่า ไม่ต้องให้เมีย ๆ เขานั้นมาด้วย ให้เขาพูดกันเองกับพ่อ และ ลูกชายทั้งสามเองโดยนัทตี้นั้นไม่ได้ไปนังฟังหรือเสนอหน้าด้วย นัทตี้มีเหตุผลส่วนตัว ว่าเราอยากทำอะไรให้มันขาวสะอาดที่สุด เพราะพ่อสามีมาอยู่กับนัทตี้ ถ้าเกิดแกตายลงไปไม่ได้ทำให้เรียบร้อย ถึงเราจะไม่ได้เอา พี่สะใภ้คงต้องเป่าหูสามีว่า เราเอา ความสัมพันธ์ระหว่างพี่และน้องนั้นจะขาดสะบั้นเพราะว่า เมีย ตอนไปเมืองไทย โทรสั่งพี่สามีคนนี้ว่า ให้มาดูพ่อบ้างนะ โทรมาหาแกบ้าง รับแกไปทานข้าวบ้าง พี่ชายสามีรับปาก และระหว่างที่เราไม่อยู่นั้น จะจ้างให้คนเขามาทำความสะอาดบ้านและตัดหญ้าด้วย ทำอาหารใส่ตู้แข็งให้แกด้วย เพียงแต่อุ่นเอา และให้มาดูแกกลาย ๆ กลับมาจากเมืองไทย พ่อสามีฟ้องว่าพี่ชายมาดูแค่สองหน ไม่มีโทร ไม่มีอะไรทั้งนั้น เขาอ้างว่า ทะเลาะกับเมีย แต่ไม่ได้บอกว่าเรื่องอะไร เราเดาเอาได้เองว่า คงเป็นเรื่องนี้แน่นอน เนี่ยแหละนะ  คนไม่มีน้ำใจ   อยากช่วยกันเปิดโปง งั้นคุณบัวสีน้ำเงิน ก็เขียนเล่ามาบ้างสิ ตั้งกระทู้ใหม่เลย จะตามไปอ่านค่ะ จากคุณ : นัทตี้ - [ 16 ส.ค. 47 14:21:56 A:62.167.82.241 X: ]

ความคิดเห็นที่ 32 โอ้ พี่นัทตี้ เขียนได้ตรงใจมากค่ะ จากคุณ : รสา รสา - [ 16 ส.ค. 47 16:41:07 ]

ความคิดเห็นที่ 33 เชื่อแน่นอน 100% เต็มเลยหละค่ะสำหรับเรื่องลึกลับนี่เพราะพึ่งเจอกับตัวมาสดๆร้อนๆ ตอนย้ายบ้านเมื่อต้นเดือนนี่เองค่ะ.... เล่นเอาพ่อตัวดีนิ่งไปเลย เพราะเค้าไม่เคยเชื่อและถ้าเค้าไม่เจอเองแล้วละก้อไม่มีทางเสียหละที่จะยอมเชื่อ ..... ฮิๆๆๆๆๆๆๆ ... สมน้ำหน้า เรื่องเพื่อนบ้านเฮงซวยนั้น แม่จ๋าก็รู้มาเหมือนกันว่าบ้านของพ่อแม่สามีที่ Zurich ก็เจอด้วย แต่คนที่โน่นเค้าอดทนกันดีจริงๆนะคะเค้าว่าบอกตำรวจไปแล้วหละทีนี้ก็ต้องรอว่าศาลจะเอายังไง เพราะตำรวจไม่มีอำนาจที่จะจับกุมไปคุมขังได้เพราะยายนี่คงต้องส่งไปที่โรงพยาบาลโรคจิตอย่างเดียวแหละ แล้วการที่จะทำอย่างนี้ได้ก็ต้องพึ่งศาลอย่างเดียว ระหว่างรอเราก็ต้องทนกับสงครามประสาทที่ยายนี่ทำตลอด .....เฮ้อ นี่ถ้าแม่จ๋าอยู่ด้วยตอนที่เกิดเรื่อง หรือถ้าเรื่องเกิดที่เมืองไทยนี่สงสัยแหลกกันไปข้างเหมือนกัน ไม่รู้จักพี่ไทยเสียแล้ว...อิๆๆๆๆๆ จากคุณ : Mae ja - [ 18 ส.ค. 47 17:09:18 ]