นิทานเรื่องนี้ลงพิมพ์ในคอลัมน์ยุวสกุลไทย
นิตยสารสกุลไทยรายสัปดาห์ ฉบับที่ 2589-2590
พร้อมด้วยภาพประกอบฝีมือเราเองค่ะ
ถ้าสนใจ ก็ลองไปหาอ่านดูนะคะ
********
เ มื อ ง ช า ย ท ะ เ ล
เมืองชายทะเลเป็นเมืองที่ไม่ได้อยู่ติดกับทะเล ไม่ได้อยู่ติดกับทะเลสาบ หรือแม่น้ำ แต่ที่ทุกคนเรียกเมืองนี้ว่าเมืองชายทะเล ก็เพราะว่าบ้านทุกหลังจะทาสีหลังคาด้วยสีน้ำเงิน ส่วนตัวบ้านทาด้วยสีขาว
เมื่อมองจากภูเขาลงมาจะเห็นเหมือนกับว่าเมืองทั้งเมืองกลายเป็นทะเล และต้นไม้ที่อยู่รอบๆ คือโขดหิน ทุกคนในหมู่บ้านภูมิใจกับหลังคาสีน้ำเงินของพวกเขามาก จนไม่ยอมเปลี่ยนสีหลังคาเป็นสีอื่น
นอกจากตัวบ้านสีขาวและดอกไม้หลากสีแล้ว ดูเหมือนว่าทุกอย่างในเมืองนี้จะเป็นสีน้ำเงินทั้งหมด
รถสีน้ำเงิน(อาจจะเป็นน้ำเงินอมเขียว หรือน้ำเงินอมแดงก็ได้ แต่ขอให้มีสีน้ำเงินปนอยู่ด้วย )
ไฟสัญญาณจราจรสีน้ำเงิน (น้ำเงินไล่เฉดสี เพราะไม่อย่างนั้นทุกคนจะดูไม่ออกว่าควรหยุดรถเมื่อไร หรือสามารถเลี้ยวรถได้หรือไม่)
ป้ายรถโดยสารประจำทางสีน้ำเงิน
ตู้โทรศัพท์สีน้ำเงิน
ถังขยะสีน้ำเงิน
แน่นอน ชาวเมืองไม่เคยเบื่อสีน้ำเงินเลย
จากคุณ :
ม่วนน้อย
- [
15 ส.ค. 47 13:45:06
]