กรุ๊งกริ๊ง...
"Friendly Book ยินดีต้อนรับครับ"ผมพูดประโยคที่ผมจำได้ขึ้นใจออกไป ขณะเดียวกันในใจผมก็หวังว่าคนที่เดินเข้ามาในร้านจะเป็นเธอคนนั้น แต่แล้วผมก็ต้องผิดหวังเป็นรอบที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้แล้วในอาทิตย์นี้
'นี่สีน้ำหายไปตั้งอาทิตย์นึงแล้วนะ เกิดอะไรขึ้นกับเธอหรือเปล่า หรือเธอจะไม่สบาย หรือเธอจะ...' ก่อนที่ความคิดของผมจะเลวร้ายไปกว่านี้เสียงของเพื่อนผมก็ดังขึ้นมาเรียกผมออกจากภวังค์
"เฮ้ย! ไอ้นัย สีน้ำหายไปหนึ่งอาทิตย์แล้วนะ อาทิตย์นี้ก็ทำท่าจะไม่มาด้วย เขาเป็นอะไรหรือเปล่า" เจ้าธีเพื่อนผมถามคำถามเดียวกับที่ผมคิดเลย
"ไม่รู้สิ เขาคงไม่เป็นอะไรหรอกมั้ง อาจจะติดธุระหรืออะไรก็ได้" ผมตอบเพื่อนผมไปพลางปลอบตัวเองไปในตัว
"ก็หวังว่าจะเป็นอย่างนั้นนะ แล้วก็ระวังนะไอ้ติดอะไรเนี่ย อาจจะมีอะไรมาติดแทนก็ได้นะ" เพื่อนผมพูดให้ผมงง
"ติดอะไรแล้วก็อะไรติดแทน งงแล้ว พูดออกมาให้เคลียร์ดิ" ผมบอกกับเจ้าธี
"ก็ไม่มีอะไรหรอกแค่..." เพื่อนผมยังกั๊กเอาไว้อีก
"แค่อะไร พูดออกมาเร็วๆ" ผมเร่งมัน
"ก็แค่เขาอาจจะไปติดหนุ่มที่ไหนก็ได้ไง หรือไม่ก็มีหนุ่มๆมาติดเขาไง แต่ดูแล้วอันหลังเปอร์เช็นต์ความเป็นไปได้สูงกว่าอันแรกนะเนี่ย ระวังเหอะแก" เพื่อนผมพูดจบก็หัวเราะแล้วเดินออกจากเคาน์เตอร์ไป ผมไม่ปล่อยให้ความค้างคาอยู่ในใจผมได้นาน เพราะผมเดินไปหาเพื่อนผมแล้วก็ไปถามคำถามที่มันค้างคาอยู่ในใจผม
"เมื่อกี้ที่แกบอกว่าให้ระวังน่ะ ระวังอะไรฟะ"
"อะไร ไม่รู้เหรอ ก็ระวัง ม.ค.ป.ด. ไง เข้าใจยัง" ในที่สุดผมก็ได้คำเฉลยซักที
'นั่นสิเรายังไม่รู้เลยนี่ว่าสีน้ำมีแฟนยัง แล้วถ้ามีแล้วจะทำไงดีเนี่ย' ผมพูดกับตัวเองในใจ ผมก็นั่งคิดของผมไปเรื่อย(แต่ก็ยังทำงานไปด้วยนะครับ) จนกระทั่งหมดกะของผม แล้วผมก็คิดออกซึ่งคำตอบนั้นก็คือ 'นั่งลุ้นต่อไปว่าเธอจะมีแฟนยัง เพราะจะไปถามตรงๆก็เกินไป ยังไม่สนิทกันขนาดนั้นเลย'
วันนี้เป็นวันเสาร์ครับ ผมกะว่าจะออกไปซื้อของมาทำรายงานซักหน่อย ก็เลยตื่นขึ้นมาแต่งตัวออกไปห้างสรรพสินค้าแถวๆบ้านครับ ระหว่างที่ผมเดินดูของในร้านขายแผ่นโปรแกรมคอมพิวเตอร์อยู่นั้น ผมก็ได้ยินเสียงที่คุ้นหูผมอยู่ใกล้ๆ ผมก็เลยเงยหน้าขึ้นไปมอง แล้วผมก็ดีใจมากๆเลยล่ะครับ เพราะเสียงนี้เป็นเสียงของสีน้ำครับ แต่เธอยังไม่เห็นผม ผมกำลังจะเดินเข้าไปทักเธอครับ แต่ก็ต้องชะงักครับ เพราะผมเห็นเธอเดินไปหาผู้ชายคนหนึ่งที่ดูแล้วท่าทางจะไม่ใช่คนไทย แล้วผู้ชายคนนั้นก็หันมายิ้มให้กับเธอด้วยครับ ความดีใจที่เกิดขึ้นกับผมเมื่อกี้นี้มันหายไปในพริบตาเลยครับ ผมเดินออกจากร้านไปเลยครับ
'ผู้ชายคนนั้นเป็นใครกันนะ' ผมถามตัวเอง แล้วผมก็ได้คำตอบให้กับตัวเองแล้ว คำตอบนั้นก็คือ
'แฟนสีน้ำแหงๆเลย เพราะสีน้ำเคยบอกว่ามีพี่ชายคนเดียวนี่หน่า อกหักแล้วเหรอเรา ยังไม่ทันบอกให้เจ้าตัวเขารู้เลย' แล้วผมก็เดินกลับบ้านไปอย่างเซ็งๆ
กรุ๊งกริ๊ง...
"Friendly Book ยินดีต้อนรับครับ" ผมพูดด้วยน้ำเสียงเนือยๆ แต่แล้วผมก็ต้องเงยหน้าจากการห่อปกหนังสือให้ลูกค้าขึ้นมามองเสียงที่ทักผมด้านหน้าเค้าน์เตอร์
"สวัสดีค่ะ พี่นัย" สีน้ำนั่นเอง ผมจะทำอะไรได้ล่ะครับ นอกจากส่งยิ้มไปให้เธอ
'เอ๊ะ! เมื่อกี้เธอเรียกเราว่าไงนะ 'พี่นัย'ใช่เมื่อกี้เธอเรียกเราคำนี้จริงๆด้วย สงสัยเป็นการกันไม่ให้เราคิดกับเธอเป็นอย่างอื่นแน่เลย ก็ได้พี่ชายก็พี่ชาย' ผมบอกกับตัวเองอย่างปลงๆ แล้วก็ลงมือห่อปกหนังสือต่อจนเสร็จ ลูกค้าคนนั้นรับหนังสือแล้วก็เดินออกจากร้านไป
"หายไปนานเลยนะ สีน้ำ" เพื่อนผมทักเธอ
"นานอะไรค่ะ แค่สองอาทิตย์เอง ไม่ได้หายไปเป็นเดือนสักหน่อย พี่ธีพูดเกินไปนิดนึง" เธอท้วงเพื่อนผม
"เดี๋ยวเมื่อกี้สีน้ำเรียกผมว่าไงนะ" เพื่อนผมติดใจกับคำว่าพี่เหมือนกัน
"ก็'พี่ธี' ไงค่ะ ทำไมเหรอคะ"
"ก็ไม่มีอะไรหรอกแต่งงอ่ะ ว่าทำไมต้องมาเรียกพี่ด้วย" เพื่อนผมถามเหมือนรู้ใจผมจริงๆเลย
"ก็วันก่อนโน้นพี่ธีกับพี่นัยบอกว่าพี่ๆเรียนปี 3 แล้วนี่ค่ะ สีน้ำเลยคิดว่าเรียกพี่ดีกว่าอ่ะค่ะ" เธออธิบายให้ผมกับธีฟัง
"อ๋อ เข้าใจแล้ว" ใช่ครับ ผมก็เข้าใจแล้วเหมือนกัน หายกังวลไปเรื่องนึงล่ะครับ
"แล้วสีน้ำหายไปไหนมาเหรอ ไม่มาตั้งสองอาทิตย์แน่ะ" ผมถามอีกเรื่องหนึ่งที่ยังค้างคาใจผมอยู่
"พอดีสีน้ำไม่ว่างน่ะค่ะ ก็เลยมาไม่ได้" เธอตอบ
'ไปกับแฟนอ่ะดิ ถึงไม่ว่าง' ผมต่อให้เธอในใจ
"พวกพี่ก็นึกว่าเราไม่สบายซะอีก" เพื่อนผมบอกกับเธอ
"เปล่าหรอกค่ะ สีน้ำยังแข็งแรงดีค่ะ" เธอตอบกลับมาอย่างอารมณ์ดี
"พี่กับไอ้นัยกะจะโทรไปหาแล้ว แต่นึกขึ้นได้ว่าไม่มีเบอร์โทรศัพท์ของสีน้ำ ก็เลยไม่รู้จะติดต่อยังไง" ธีบอกกับสีน้ำ
'เริ่มต้นดีมากเจ้าธีเพื่อนรัก ฉลาดมาก' ผมชมเจ้าธีอยู่ในใจ
"ไม่ต้องลำบากขนาดนั้นหรอกค่ะ ขอบคุณนะคะที่เป็นห่วง" เธอตอบกลับมาอย่างเกรงใจ
"ก็ลูกค้าพิเศษของร้านนี่ ก็ต้องดูแลกันหน่อยจริงมั้ยไอ้นัย" เพื่อนผมพูดจบก็หันมาพยักเพยิดกับผม
"ใช่ ลูกค้าพิเศษ(สำหรับผม)ทั้งทีก็ต้องดูแลกันหน่อย" ผมรับลูกต่อจากเพื่อนผม
"แล้ววันนี้มาดูหนังสือเรื่องอะไรเหรอครับ" ผมถาม
"ยังไม่รู้เลยอ่ะค่ะ กะจะมาเลือกเอาจากที่นี่แหละค่ะ พี่ๆมีเล่มไหนแนะนำมั้ยคะ" เธอตอบพร้อมกับถามกลับมา
"พี่มีอยู่เล่มนึงอยากจะแนะนำให้สีน้ำอ่าน เห็นลูกค้าเข้ามาซื้อเยอะเหมือนกัน แล้วพี่ดูๆแล้วก็น่าสนุกดี" ผมบอกกับเธอ
"เหรอค่ะ เล่มไหนค่ะ สีน้ำจะได้เดินไปดู" เธอถาม
"ไอ้นัยพาน้องเขาไปดูดิ เดี๋ยวตรงนี้ข้าดูแลเอง" เจ้าธีบอกกับผม ผมก็เลยนำน้องเขาไปตรงชั้นหนังสือที่มีหนังสือเล่มนั้นวางอยู่ เมื่อเธอหยิบได้เธอก็เดินมาที่เค้าน์เตอร์ และก็ยื่นให้กับเจ้าธี ผมเดินตามเธอมาด้วย ระหว่างที่เธอยืนรอเจ้าธีห่อปกอยู่นั้น โทรศัพท์ในกระเป๋าสะพายของเธอก็ดังขึ้น ผมเห็นเธอรับแล้วก็ได้แต่ตอบรับเป้นภาอังกฤษ สีหน้าของเธอดูร้อนรนยังไงพิกล พอดีเพื่อนผมห่อเสร็จพอดี เธอรีบรับถุงหนังสือ แล้วก็หันมาโบกมือลาให้กับพวกเรา และเดินออกจากร้านไปอย่างเร่งรีบ
'สงสัยเกิดเรื่องอะไรขึ้นกับแฟนเธอแหงๆเลย' ผมคิดในใจ
"น้องเขารีบอะไรนักหนาก็ไม่รู้เนอะ ดูดิรีบจนลืมบัตรสมาชิกกับเงินทอนเลย อ่ะเอาไปเก็บให้น้องเขาหน่อย" เพื่อนผมพูดกับผม พร้อมกับยื่นบัตรสมาชิกของเธอกับเงินทอนของเธอมาให้ผม ผมรับเอาไว้แล้วก็เก็บใส่กระเป๋าสตางคืของผมเอาไว้(ผมแยกเงินของเธอเอาไว้อีกช่องนึงครับ ไม่ต้องกลัวว่าผมจะอุบอิบเอาเงินของเธอไปหรอกครับ)
จากคุณ :
@หนูเอ๋อ@
- [
18 ส.ค. 47 15:23:27
A:168.120.26.241 X:
]
Friendly Book...จุดเริ่มต้นของสองเรา (ตอนที่ 3)
