หมาข้างบ้าน
มันยืนอิงแอบอยู่กับดงกล้วย ท่อนล่างอ่อนเปลี้ยตั้งแต่ปลีน่องจนถึงสะบักหลัง ยิ้มให้กับเจ้าของบ้านซึ่งไม่มีทางจะรู้ว่ามันหลบอยู่ตรงนี้ พ่อพระของคุณนายในบ้านนั่น ส่งเสียงทักทายอย่างกับสามีดีๆ ในหนังฝรั่ง
ผมกลับมาถึงบ้านแล้วครับที่รัก
และหลังจากนี้มันไม่รับรู้หรอกว่าจะเกิดอะไรขึ้นในนั้น เพราะเวลาอีกสองสามชั่วโมงนี่มีค่ายิ่งนักกับการผ่อนพักเอาแรง
เมื่อหันหลังกลับสู่บ้านตน ก็เพิ่งเห็นว่าเขายืนมองอาการทั้งหมดของมันอยู่ก่อนแล้ว
ไอ้ตัวสู่รู้!
มันสบถในลำคอ ขยับขาเหมือนอยากจะเตะเขาสักป้าบ ทั้งที่เขานิ่งมองโดยไม่ส่งเสียงอันใด ที่จริงเขาคงแทบจะไม่มีแรงส่งเสียงอะไรออกมาด้วยซ้ำ แต่ก็นั่นแหละเขามักจะต้องเป็นเหยื่ออารมณ์ของมันเสมอ ทุกครั้งที่มันค้างคามาจากในบ้านคุณนาย
อาจเป็นเพราะรูปร่างหน้าตาค่อนไปเป็นพันทางลูกรังคลุกขี้โคลนโดนขี้ทรายเกรอะกรัง จนไม่ชวนให้ใครรักหรือหลงใหลได้ปลื้มกับการได้สบหน้า
ไม่เหมือนกับมันที่คุณนายบ้านข้างๆ พร้อมอ้าแขนรับเสมอ แม้มันจะตะกายตะกุยเข้าหาตรงหว่างอกอย่างไม่มีมารยาท
แต่สตรีคนเดียวกันนี่แหละ ที่มองมาด้วยแววตาอันปรานี และคอยเอื้อเฟื้อเจือจานแก่เขาอยู่เสมอ บางครั้งที่เขาจะโดนเจ้าถิ่นในบ้านนั้นรุมรังแก เธอก็จะออกมาช่วยห้ามปรามและปลอบโยน แม้เขาจะไม่โชคดีอย่างนั้นทุกครั้ง แต่ก็ยังมีแก่ใจจะคอยลุ้นว่าวันนี้
พรุ่งนี้ คุณนายคนสวยจะออกมาช่วยคุ้มครองอีกหรือไม่ นี่คงเป็นความหวังหนึ่งเดียวในชีวิตอันแสนลำเค็ญเข็ญใจ
สมน้ำหน้า
มันส่งคำเย้ยหยันมาทางสายตา
การมองดูเขาด้วยสายตาเช่นนี้เริ่มจากวันหนึ่งที่เขาไปด้อมๆ มองๆ และส่งเสียงเรียกมันเมื่อเห็นว่าหายเข้าไปในบ้านคุณนายนานจนผิดสังเกต เพราะความเป็นห่วงแท้ๆ โดยไม่ได้มีเจตนาเป็นอื่นแม้แต่น้อย
วันนั้นถ้าเขาไม่เรียกให้มันโผล่หน้าออกมา มันจะรู้ไหมว่าสามีของคุณนายกำลังเลื่อนประตูรั้วเตี้ยๆ นั่นเพื่อนำรถเข้ามาจอดในบ้าน
กระนั้นเขายังไม่วายโดนมันค้อนใส่หลายตลบ ขบเขี้ยวเคี้ยวฟันหลายหนอย่างคิดไม่ตกว่าจะทำอย่างไรกับเขาดี สลับกับการมองเข้าไปในบ้านอย่างอาลัยอาวรณ์ ก่อนลัดหลบกิ่งกาหลงและดงกล้วยจนกลับถึงบ้าน โดยมีเขาวิ่งตามแทบไม่ทัน
นับจากนั้นเขาหวังเพียงแค่ให้มันทำหน้าที่ของมันบ้าง ให้สมกับความรักความซื่อสัตย์ การคอยช่วยเหลือระแวดระวังภัยที่เขามีต่อมัน เขาไม่แน่ใจว่ามันจะทำอาการเฉยชาและพูดกับเขาเฉพาะเมื่อต้องการด่าว่าอย่างหยาบคายไปถึงเมื่อไหร่
ประตูเกือบจะกระแทกกับจมูกของเขา เมื่อมันผลุบผ่านเข้าไปอย่างไม่ไยดีโลก เขาเดินคอตกวนเวียนไปมาอยู่ตรงนั้นอีกนาน จะบอกมันว่าตนหิวจนไส้กิ่วก็ไม่ทัน มิหนำหากเผลอส่งเสียงอะไรออกมาอีก มันอาจจะออกมาเตะเขาจริงๆ จากที่แค่เงื้อง่าอยู่เมื่อครู่ เขาจึงกัดกินความหิวนั้นประทังกายให้ทรงตัวอยู่ได้อย่างยากเย็น
จนเสียงโทรศัพท์ในบ้านดังขึ้น ประตูหน้าบ้านจึงแง้มออก มันโผล่เฉพาะส่วนหัวออกมาแล้วมองไปยังระเบียงห้องนอนของบ้านคุณผู้หญิงบ้านโน้น
เขามองตามขึ้นไปเห็นคุณนายรูปสวยยืนเท้าแขนหนึ่งกับลูกกรงแก้ว อีกมือหนึ่งถือโทรศัพท์เครื่องเล็กๆ เธอพูดคุยกับมันพร้อมกับส่งยิ้มหวานฉ่ำมาทางเขา แล้วมันก็ยื่นมือข้างหนึ่งโผล่ออกมาจากประตู ทำสัญญาณอะไรสักอย่างเพื่อแสดงว่ามันรับรู้จุดมุ่งหมายของคนโทรมา
เขาไม่ต้องเดาหรอกว่ามันกับคุณนายนั่น นัดแนะกันเรื่องอะไร เพราะเดี๋ยวสามีเธอก็จะหลับเป็นตายโดยเหลือไว้เพียงเสียงกรนสนั่นเท่านั้น
จะว่าไป..ถ้าตัดความเลวร้ายที่มันปฏิบัติต่อเขา มันก็จะเหลือข้อดีมากมายให้คุณนายได้ยินยอมพร้อมใจกาย ให้มันล่วงผ่านเข้าไปถึงไหนๆ เขาออกจะเข้าข้างมันเสียด้วยซ้ำเมื่อเทียบกับสามีของเธอ เพราะเมื่อความไม่ยอมอุดหนุนจุนเจือมีเสมอกัน รูปร่างและพละกำลังของมันก็กินขาด
ขาของเขาทรุดลงด้วยความอ่อนเพลีย เพราะยังไม่มีอะไรตกถึงท้องตั้งแต่เย็นวาน เมื่อเช้าลองพยายามแล้วครั้งหนึ่งที่จะย่องไปในครัวบ้านคุณนายแต่ไม่สำเร็จ ตรงประตูหลังซึ่งจะเปิดไว้เสมอสำหรับสมาชิกอีกส่วนหนึ่งของบ้าน ไอ้สองตัวนั่นก็ดันนั่งขวางลำไว้เสียมิดชิด พวกมันตั้งใจจะกันท่าแน่ๆ เพราะหลายครั้งที่เขาได้รับการเชื้อเชิญเมื่อยามที่โผล่หน้าเข้าไป แน่นอนแต่ละครั้งนั้นๆ ส่วนแบ่งของพวกมันจะน้อยลง
ตุ๊กตุ่น ตุ๊กตาอย่ารังแกพี่เค้านะคะ คุณนายเคยคอยบอกเจ้าถิ่นทั้งสองด้วยสำเนียงหวานหยดทุกครั้งที่เขาเข้าไปร่วมวงด้วย จนเขาแอบสารภาพกับตัวเองว่า เขาก็หลงรักคุณนายอย่างเต็มหัวใจ ถ้าทำได้อย่างมันหรือถ้าคุณนายอยากให้ทำได้อย่างมัน เขาจะไม่มีวันปฏิเสธโดยเด็ดขาด
อีกครู่เดียวคุณนายก็จะลงมาที่ห้องครัวในเสื้อคลุมผ้าโปร่งตา สีขาวเนียน เธอผูกสายคาดไว้ที่สะเอวด้านซ้าย มันเป็นการง่ายกว่าการผูกไว้ด้านหน้า หากใครสักคนจะแกล้งกระตุกให้รุ่ยหลุด
ทุกครั้งที่คุณนายลงครัวนี้ สามีคุณนายจะยังกรนลั่นอยู่ชั้นบน มันจำต้องซุ่มนอนเงียบอยู่ในบ้าน มีนาฬิกาเป็นเพื่อนและมีเวลานัดหมายเป็นเครื่องปลอบใจ
เพราะครั้งหนึ่งด้วยความคะนอง มันถลาเข้าไปปลดเสื้อคลุมของเธอ อาการตกอกตกใจจึงไม่ได้เกิดขึ้นเฉพาะคนที่ถูกจู่โจมให้เปลือยเปล่าทั้งๆ ที่มือยังถือชามข้าว ด้วยบรรดาพวกที่รายล้อมอยู่ตรงนั้นก็พลอยส่งเสียงระงมเป็นโกลาขึ้นมาด้วย กว่าคุณนายจะใช้ความเชี่ยวชาญในเชิงนี้สงบสถานการณ์ลงได้ มันและเขาก็โดนไล่ตะเพิดออกมาได้พักหนึ่งแล้ว
พยาธิในลำไส้กำลังก่นด่าเขาอย่างไม่เหลือดี น้ำกรดน้ำย่อยในกระเพาะรวมตัวกันเป็นพายุคะนองปั่นป่วนเสียดแสบสนั่นดัง น้ำลายแห้งผากเพราะพยายามกลืนมันลงไปล้างคอแห้งระโหย ตาปูดโปนช้ำยับยิ่งพร่าเลือน กลิ่นสาบของพรมเช็ดเท้าแปรตนให้กลายเป็นกลิ่นอาหารย่างอย่างบาบีคิวหรือสัตว์หัน
ดูเถิดชีวิตในบ้านนี้ ชีวิตที่มีเพียงมันกับเขา ช่างเลวร้ายอย่างเหลือเชื่อ แม้อาหารการกินในบ้านจะบริบูรณ์ด้วยเมตตาจากคุณนาย แต่เขาซึ่งอยู่ร่วมชายคาเดียวกันแท้ๆ กลับอดอยากเหมือนพวกจรจัด เที่ยวต้องลักต้องขโมยเศษอาหารบ้านอื่นเขากิน
เสียงเรียกหา ตุ๊กตุ่น ตุ๊กตา ทำให้เขาหูผึ่งได้ทันที รีบยันกายขึ้นจากความน้อยเนื้อต่ำใจ ค่อยๆ ย่องเงียบกริบเหมือนแมวพิการ เหลือบมองขึ้นไปบนห้องสำหรับนอนของคุณนายนิดหนึ่ง มีอะไรไหวๆ อยู่หลังม่านบาง
กลางวันแสกๆ คงไม่ใช่ขโมยขะโจรที่ไหน เขาคิดและไม่ยอมตะแคงหูฟังต่อไปว่าเสียงกรนอันเป็นปกติวิสัยของสามีคุณนายก็เงียบไปพร้อมรอยเคลื่อนไหวอันนั้น
กว่าจะมาแอบนิ่งอยู่ตรงข้างประตูก็ทรมานสังขารแทบทนไม่ได้ กลิ่นหอมแชมพูของไอ้ ตุ๊กตุ่น-ตุ๊กตา โชยฉุนมาถึงจมูก เขาค่อนข้างแน่ใจว่าพวกข้างในคงจะไม่ได้กลิ่นของผู้ที่หมอบหลุบหุบหูหางอยู่ตรงนี้ เพราะจมูกสวยๆ นั่นคงตั้งใจแต่จะสูดแต่กลิ่นอาหารหอมๆ อยู่อย่างไม่ใส่ใจอะไรอื่น
ถึงตรงนี้สถานการณ์ของเขากับมันได้มาพ้องกันเสียแล้ว การมานอนรอของที่เขากินเหลือนี่อาจนับเป็นเกียรติก็ได้ หากนำไปเทียบกับการเที่ยวขู่กรรโชกหรือปล้นชิงเขากิน และหากตัดคำว่า ของเหลือเดน ทิ้งไป ทั้งเขาและมันก็ย่อมมีอะไรที่สดใหม่วางแบรอไว้ตรงหน้าได้เสมอ
เขาไม่รู้หรอกว่าพวกที่สมองมีพัฒนาการไปจนถึงกับกล้าเรียกตัวเองว่า เจ้าโลก นั่น จะวางบรรทัดฐานกติกามารยาทเกี่ยวกับการอยู่ร่วมกันไว้อย่างไร เขาไม่เชื่อด้วยซ้ำว่าสารพัดคัมภีร์และรูปปั้นเพื่อการปฏิบัติบูชาเหล่านั้นจะช่วยให้พวกเจ้าโลกนั่นตั้งตนตรงตามเกณฑ์ไปได้ถ้วนทุกคน เขารับรู้เพียงว่าทุกสรรพสิ่งในโลกก็ล้วน เสพรับ ขับถ่าย เหมือนกันหมดทั้งสิ้น เขาจึงเชื่อว่าไม่ว่า เขา หรือ มัน ย่อมจะแสดงบทบาทชีวิตไปอย่างไร ที่สุดก็ต้องดำรงตนเพื่อตามสนองความต้องการของร่างกายและอารมณ์ทั้งสิ้น
เขาจึงอดนึกสงสารมันไม่ได้ เพียงเพราะมันเกิดมาผิดที่ผิดทางผิดเพศพันธุ์เท่านั้น การกระทำของมันจึงต้องกลายเป็นการลอบลักหลบซ่อนไปเสีย ทั้งที่จริงหากมันเป็นอย่างเขา เรื่องนี้มันก็จะธรรมดาเหลือเกิน เพราะมันไม่ได้มีความจำเป็นมากไปกว่าการหาอะไรใส่ปากท้อง เขาคิดว่านี่ต่างหากที่สำคัญและควรค่าแก่การเสี่ยงภยันตรายต่างๆ
การเสี่ยงเพื่อปากท้องนี่เอง ทำให้สภาพของเขาบอบช้ำถึงเพียงนี้ เพราะการไม่ดูดำดูดีของมัน ทำให้เขาเหมือนกับซากหมาแก่ๆ ตัวหนึ่งที่โดนหมาหนุ่มๆ รุมโทรมประทุษร้ายไม่วายเว้น ทุกครั้งที่จำต้องกล้าแหยมมาขอปันเศษเดนอาหาร
เขาเคยปรับทุกข์เรื่องนี้กับคุณนวลซอยเจ็ด เธอเป็นผู้เดียวที่ชื่นชมในวีรกรรมทำเพื่อปากท้องของเขา เขาเกือบจะหลงรักเธอได้ หากไม่มีใบหน้าของคุณนายเข้ามาเบียดบังเสียก่อน ถึงลูกที่คลอดออกมาของคุณนวลจะมีส่วนคล้ายกับเขาอยู่บ้าง แต่เราต่างเข้าใจกันว่ามันก็เป็นธรรมดาโลกอีกอย่างหนึ่งเท่านั้น นับแต่จุดเริ่มต้นแห่งความคลับคล้ายนั่นเทียว แล้วก็ปัญหาปากท้องของเธอกับบรรดาลูกๆ นั่นเอง ที่ทำให้คุณนวลต้องตายอย่างหมาข้างถนน
แล้วเขาก็กลับมานึกขันอยู่ในใจว่า ไยความอยากกระหายจึงชวนให้จิตใจฟุ้งซ่านได้ถึงเพียงนี้ มันจะรู้สึกอย่างเดียวกับเขาไหมหนอ มันอาจจะโชคดีกว่าเขาหน่อยตรงที่ความอยากกระหายกระสันหาของมัน มีเครื่องบำรุงบำเรอที่แน่นอน ต่างจากเขาที่จะต้องเพียรหาจังหวะเพื่อให้ตัวเองบอบช้ำน้อยที่สุดกว่าจะได้ดับกระหายในแต่ละคราว
เขาหลับตาตั้งสติมั่น เพื่อวางแผนการณ์อันรัดกุม เพื่อให้ผ่านมื้อนี้ไปได้อย่างไม่ต้องเจ็บตัวไปมากกว่านี้ ก่อนอื่นเขาต้องแผ่เมตตา แล้วจึงอาราธนาให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์ช่วยคุ้มครอง พับความละอายและการเกรงกลัวใดๆ ไปไว้เสียทางหนึ่ง แล้วจึงค่อยทำมารยาตาละห้อยโผล่หน้าเข้าไปให้คุณนายรู้สึกว่าเขาน่าเวทนาเป็นที่สุด จนเธอต้องออกไปไล่พวกมันไปเสียให้ห่าง เพื่อเปิดทางให้เขาลิ้มรสฝีมือของเธอได้บ้าง
เมื่อคิดได้ดังนี้ เขาจึงเริ่มพึมพำสิ่งที่อาศัยจดจำมาจากเสียงเย็นๆ เชยๆ ที่สามีของคุณนายเปิดอยู่ลั่นๆ ทุกวันตอนก่อนรุ่ง สัพเพสัตตา สัตว์ทั้งหลายที่เป็นเพื่อนทุกข์ เกิด แก่ เจ็บ ตาย ด้วยกันทั้งหมดทั้งสิ้น เขาตั้งใจจะท่องบ่นมนตราอันนี้ให้ครบ หากสัญชาติญาณการระวังภัยไม่ถูกปลุกให้ตื่นขึ้นมาเสียก่อน
เสียงคลิกเบาๆ พร้อมเสียงฝีเท้าที่หยุดลงตรงที่หนึ่งในบ้าน และจิตสังหารตลบฟุ้งของไอ้สองตัวหรือสามตัวที่แผ่ออกมาพร้อมกับการหยุดเคี้ยวแจ๊บๆ จั๊บๆ เสียงคุณนายอ้อนวอนให้พวกมันจัดการกับอาหารตรงหน้า เสียงจากบ้านของเขาซึ่งมันคงคิดจะทำอะไรสักอย่างจึงได้เปิดประตูออกมา
เขาหันขวับไปมองที่มันขณะที่คุณนายถอนหายใจอย่างไม่สบอารมณ์เท่าใดนัก เขาอยากจะเตือนมันถึงความไม่ชอบมาพากลที่เกิดขึ้น แต่จนใจเพราะเขาเองก็อยู่ในห้วงที่คับขันเหลือเกิน หากเขาเผลอเอะอะอะไรออกไปตอนนี้ เขาอาจจะต้องเสียดวงตาข้างซ้ายไปตลอดกาลเพราะถูกจ้องเล่นงานมาเป็นประจำ แล้วขานี่ก็อาจจะถึงกับต้องพิการ หากการกรุ้มรุมนั้นช่วยกันย้ำรอยเดิม จึงได้แต่สำรวมจิตอีกครั้งเพื่อแผ่เมตตาส่งไปให้ถึงมัน
อเวราโหนตุ อย่าได้มีเวรซึ่งกันและกันเลย
มันมาแอบอยู่ตรงดงกล้วยนี่แล้ว ส่งเสียงกู่เหมือนนกเขาพิการอยู่สามสี่ครั้ง ก่อนที่ทางฝั่งคุณนาย บ่นออกมาเบาๆ จะรีบร้อนอะไรนักหนาก็ไม่รู้ พร้อมกับดึงดันพาไอ้ ตุ๊กตุ่น-ตุ๊กตา ไปพักไว้อีกฝั่งหนึ่งของตัวเรือน ซึ่งจะมีอาหารสำเร็จรูปชั้นเลิศวางรออยู่อีกจานเบ้อเร่อ
พวกมันหันมาจ้องตาและแยกเขี้ยวใส่เขาได้นิดเดียว ก่อนที่คุณนายจะรีบกระตุ้นรุนให้มันเดินต่อไป ส่วนสายตาเธอก็ซอกซอนไปถึงดงกล้วยนั่นเรียบร้อยแล้ว
แล้วนกเขาพิการอีกตัวก็ขันขั้นเบาๆ
เมื่อคุณนายเลี้ยวลับมุมบ้านไป เขาไม่สนใจอีกว่ามันจะเผยตัวออกมาจากที่ซ่อนเช่นกัน เสียงผิวปากอย่างสบอารมณ์นั่นลอยผ่านหูซ้ายทะลุหูขวา เหมือนๆ กับอีกเสียงที่สูดหายใจลึกๆ อยู่ในบ้าน เพราะมันไม่สำคัญเท่ากับอาหารสองชามโตตรงหน้า ที่เขาจะสามารถละเลียดกินได้อย่างไม่ต้องระแวดระวังภัยอะไรอีกแล้วในมื้อนี้
เพียงเขานั่งให้เรียบร้อย แสดงวิธีการรับประทานอย่างมีแบบแผนของผู้ได้รับการฝึกอบรมมาดี เพียงแค่นี้เมื่อคุณนายกลับเข้ามา เธอก็พร้อมจะโปรยยิ้มอย่างเอ็นดูมาให้เขา เผลอๆ จะหาน้ำหาท่ามาตั้งรอไว้ด้วยซ้ำ
ขณะที่เขาค่อยย่องเบาเข้าไปยังอาหารตรงหน้า มันก็คงย่องไปถึงประตูหน้าแล้ว และคงเปิดประตูเข้าไปรอในห้องรับแขกโซฟาใหญ่นั่นเหมือนกับทุกครั้ง แล้วคุณนายก็เพียงแค่พยักทักเขาเล็กน้อยก่อนรีบผ่านเข้าไปยังห้องรับแขกส่วนหน้าอีกคน
เขาจึงถือว่าอาการ พยักเพยิด ของคุณนายคือการอนุญาตให้เขาจัดการสิ่งที่อยู่ตรงหน้าได้อย่างจุใจ ในชั่วเสี้ยวนาทีหนึ่งก่อนที่เขาจะทุ่มเทประสาททั้งหมดไปกับความอิ่มหนำตรงหน้า ภาพของมันก็กลับมาปรากฏไหววูบอยู่ในห้วงคำนึง
มันไม่ใช่ภาพเปล่าเปลือยของคนคู่หนึ่งในห้องรับแขกอันเป็นที่ชินตาชินใจของเขามาเนิ่นนาน
และไม่ใช่ภาพตอนที่มันตั้งท่าจะประทุษร้ายเขาเมื่อถูกขัดจังหวะด้วยเสียงสัญญาณเตือนภัยที่เขากู่ร้องขึ้นมา
แต่ภาพนั้นก็ช่วยให้เขาถึงได้ถึงวัฏฏแห่งชีวิต
ภาพนั้นทำให้เขานึกถึงการอโหสิกรรมอันเป็นกรรมที่ประเสริฐสูงสุดขึ้นมาได้เฉยๆ
เสียงครวญครางอย่างกระสันรัญจวนดังแผ่วแว่วมาอย่างเคยอีกครั้ง มันคงกลบเสียงขึ้นนกและเสียงฝีเท้าที่ค่อยย่างก้าวลงมานั่นเสียด้วยในคราวเดียว เขาก้มหน้าก้มตาเสพรสมือของคุณนายอย่างไม่สนใจใครอีกแล้ว
ฉับพลันเสียงที่เคยได้ยิน ที่รักๆ ผมกลับมาถึงบ้านแล้วนะครับ ก็ดังขึ้น
"ไอ๊สัตว์กะหมา มืงนี่เองที่กล้ามาตีท้ายครัวกู อย่าอยู่ให้รกโลกเลยมืง!!!
เขาตกใจแทบสิ้นสติแต่สี่ตีนก็เผ่นแน่บหางจุกตูดออกจากห้องครัว
เปรี้ยง!
. เปรี้ยง!
. เปรี้ยง!
เสียงปืนดังรัวขึ้นสามนัด ตามด้วยเสียงกรีดร้องของคุณนายคนสวย
เขายิ่งโกยอ้าวอย่างไม่คิดชีวิต ไม่คิดจะรู้หรอกว่าในห้องรับแขกนั่นเกิดอะไรขึ้น นึกโมโหอยู่แต่ว่า ไอ้สามีคุณนายนี่ช่างใจร้ายเสียจริง แค่เข้ามาขออาศัยกินประทังชีวิตแค่นี้ก็ถึงกับจะฆ่าจะแกงกันได้ลงคอ
*******************************
แก้ไขเมื่อ 20 ส.ค. 47 02:42:46
แก้ไขเมื่อ 19 ส.ค. 47 04:48:44
แก้ไขเมื่อ 19 ส.ค. 47 04:43:34
จากคุณ :
SONG982 
- [
19 ส.ค. 47 04:41:19
]
!!!!!!!........ ห ม า ข้ า ง บ้ า น ......!!!!!!
