กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ในยุคที่ยังมีอัศวิน มีคนเถื่อน มีพ่อมดแม่มดอยู่ในโลก
มีเด็กผู้หญิงกำพร้าคนหนึ่งพักอาศัยอยู่ที่เพิงเล็ก ๆ ในซอกตึก เธอพบกริชทื่อ ๆ ขึ้นสนิมเล่มหนึ่งตกอยู่ข้างทาง เด็กผู้หญิงไม่มีอาวุธมาก่อน เห็นว่ากริชนี้แข็งดี เอาไว้ขุดดินก็ได้ เถือกิ่งไม้เล็ก ๆ ก็ได้ ตัดผ้าให้ขาดก็ได้ จึงเก็บกริชเอาไว้ข้างตัวไม่เคยห่าง
กาลต่อมาพอเธอถูกหมาไล่กัดหรือโดนเด็กไล่แกล้ง เด็กผู้หญิงก็จะควักกริชออกมาใช้เป็นอาวุธ ก็สร้างบาดแผลให้เด็กเกเรและหมาดุ ๆ ได้ เด็กผู้หญิงจึงยิ่งภูมิใจในกริชของตัวเองมากยิ่งขึ้นไปอีก ต่อมาเพื่อไม่ให้ใครมาไล่แกล้งเธออีก เวลาเด็กผู้หญิงไปเจอหมาหรือเด็กอื่นก็จะควักกริชออกมาขู่ก่อนทุกครั้งไป ทำให้ไม่มีหมาหรือเด็กอื่นใดเข้าไปใกล้เด็กผู้หญิงได้อีก แต่เด็กผู้หญิงเห็นพวกผู้ใหญ่มีเรี่ยวแรงมหาศาลกว่าเด็กมาก เกิดกลัวขึ้นมาว่าหากผู้ใหญ่จะมาทำร้ายตัวเองจะสู้ไม่ไหวแน่ ๆ ดังนั้นเวลาเดินผ่านผู้ใหญ่ก็จะควักกริชออกมากวัดแกว่งขู่พวกผู้ใหญ่ด้วยท่าทางดุร้ายยิ่งขึ้นกว่าขู่เด็ก เพราะกลัวผู้ใหญ่จะเข้ามาใกล้
พวกผู้ใหญ่ที่เป็นชาวเมืองไม่พกอาวุธ เห็นกริชแม้จะทื่อและขนาดเล็กแต่มันก็ก่อให้เกิดแผลได้ เมื่อเห็นเด็กผู้หญิงแกว่งกริชใส่ก็เดินหนีเพราะกลัวจะแกว่งมาโดนเสื้อผ้าหรือร่างกาย พวกอัศวินผ่านมาเห็นเด็กผู้หญิงแกว่งกริชก็ให้นึกสังเวชในความไร้เดียงสา แม้จะสู้ได้แต่ก็ไม่ถือสา เจอกริชแกว่งใส่ก็แค่เอาด้ามดาบปัดออกห่างแล้วเดินจากไป
ดังนั้น ถึงเด็กผู้หญิงจะมีอาวุธทื่อ ๆ และไม่มีวิชาต่อสู้แต่ก็ไม่มีใครมาตอแยกับเธออีก
วันหนึ่งมีพวกคนเถื่อน (Babarian) เข้ามาในเมือง พวกนี้ไม่มีวัฒนธรรมเรื่องให้เกียรติผู้หญิง ร่างกายของคนเถื่อนแข็งแรงเนื่องจากผ่านการต่อสู้มาหลายปี เห็นเด็กผู้หญิงแกว่งกริชด้วยท่าดุร้ายก็เกิดโมโหเห็นว่าเด็กผู้หญิงโอหัง เด็กผู้หญิงแกว่งกริชใส่แต่คนเถื่อนก็หลบได้ด้วยความชำนาญ เขาแย่งกริชออกจากมือ ทุบเด็กผู้หญิงจนหมอบ แล้วจับเด็กผู้หญิงไปเป็นทาสรับใช้ให้หายแค้น เด็กผู้หญิงซึ่งไม่มีวิชาการต่อสู้และไม่มีอาวุธก็ต้องลำบากเป็นทาสของคนเถื่อนไปตลอดชีวิต และมาสำนึกว่าตัวเองน่าจะแค่ใช้กริชกับพวกเด็กและหมาดุก็พอแล้ว ไม่น่าแกว่งใส่ผู้ใหญ่เลย
.......................................
รบกวนขอคอมเมนต์ด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ
จากคุณ :
มานะฯ 
- [
19 ส.ค. 47 21:48:12
]
มาใหม่ค่ะขอคำแนะนำด้วยค่ะ : เด็กผู้หญิงกับกริช
ส่วนเราคิดว่า โครงเรื่องไม่ครบถ้วนองค์ประกอบมันยังไงไม่รู้