ตอน : ฉันรักพี่นัท

หลังจากวันนั้น ฉันก็เจอกับพี่นัทเกือบทุกวัน มันเหมือนไม่ได้เจอกันวันไหน แล้วจะตายขึ้นมา…

วันแรกๆ ที่เจอกัน ฉันก็ยังเขินไม่หาย พี่นัทก็ดูจะเขินๆ ฉันเหมือนกัน…… บางทีพี่นัทก็หน้าแดงขึ้นมาเฉยๆ โดยไม่มีสาเหตุเวลาสบตาฉัน…… บางทีก็ยิ้มอายๆ …….

พี่นัทจะมารับฉันที่หน้าโรงเรียนทุกวันตอนเลิกเรียน... ... ส่วนใหญ่พี่นัทจะพาฉันซ้อนท้ายมอเตอร์ไซด์ไปเที่ยว... ... .. ไปนั่งอยู่ริมถนนแถวๆ นอกเมือง พี่นัทจะพาเดินลงไปจากไหล่ถนน... .. ลงไปด้านล่าง.. ซึ่งเป็นทุ่งหญ้าผืนใหญ่... ... เห็นภูเขาอยู่ไกลๆ ลมพัดเย็นสบาย... ... .

นั่งอยู่ข้างกัน มันเหมือนแทบจะไม่ต้องคุยกัน... ... . แค่ได้นั่งใกล้ๆ ไหล่ และแขนติดกัน ฉันก็มีความสุข... ... และอุ่นใจ…….. ทำให้ฉันลืมเรื่องร้ายๆ ที่บ้านไป จนเกือบไม่มีมันเหลืออยู่ในสมองอีกเลย... ... .

ฉันพึ่งพบความสุขจริงๆ วันนี้เอง เหมือนมีรักอยู่เต็มหัวใจ... ... อบอุ่น….. สุข…… อิ่มเอิบ เหลือเกิน………

คราวนี้เหมือนฉันเปลี่ยนไป……. พี่นัทมักจะถามเรื่องที่บ้านอีก…….. เหมือนจะให้ฉันได้ระบาย... . เหมือนตอนเจอกันในอินเตอร์เนท ……แต่ปล่าวเลย……ฉันไม่อยากแม้แต่จะคิดถึงมันในตอนนี้ …ไม่อยากให้เวลาที่อยู่ด้วยกัน ต้องมีทุกข์ใดๆ มาแทรกกลาง เวลาที่ความสุขมันล้นใจอย่างตอนนี้ …..

พี่นัทไม่เคยส่งฉันแค่ปากซอยเหมือนแฟนคนก่อน... ... พี่นัทจะมาส่งหน้าบ้าน สวัสดีพ่อเลี้ยงฉัน ก่อนจะขับรถกลับไป…….

ฉันถามพี่นัทว่า ทำไมไม่กลัวพ่อเลี้ยงฉันหรอ ... .. พี่นัทตอบว่า มันไม่ดีที่จะมาทำอะไรแบบลับๆ ล่อๆ … ผู้ใหญ่จะดูไม่ดี……….

มันทำให้ฉันรู้สึกมั่นใจในตัวพี่นัทมากขึ้น รู้สึกว่าเค้ามีความคิดเป็นผู้ใหญ่มาก…….. มากกว่าฉันเยอะ…….. เค้าเป็นทุกอย่างของฉัน ….



คิดถึง….คิดถึง…..คิดถึง…..อยากอยู่ใกล้พี่นัทตลอดเวลา…พอพี่นัทขับรถกลับบ้านไป นรกก็ผุดขึ้นมาจากพื้น... ... .. สวรรค์ของฉันหายไป…...


ภาพเก่าๆ ในบ้านที่น่าเบื่อก็กลับมา... ... .

หลังจากทำงานบ้านเสร็จ ฉันไม่อยากคุยกับใครแม้แต่แม่…..ฉันอยากอยู่คนเดียว ฉันจะเข้าไปอยู่ในห้อง... ... . ปิดไฟ…... . นอนกอดหมอน….. เหม่อลอย…… ปล่อยอารมณ์ให้ลอยไป….. นึกถึงความสุขที่พึ่งผ่านมาเมื่อตอนเย็น สลับกับจินตนาการใหม่ที่ฉันสร้างขึ้นมา…... .. ว่าไปโน่นไปนี่ ไปเที่ยวกับพี่นัท…..ได้อยู่ใกล้กัน………. ฉันยังได้กลิ่นวาเป็กซ์ที่พี่นัทใช้ เพราะพี่นัทเป็นหวัด มันยังติดจมูกฉันอยู่เลย…..เหมือนกลิ่นของมันยังวนเวียนอยู่รอบๆ ……. ฉันเห็นความรักลอยอยู่เต็มเพดาน……


ฉันไม่รู้ว่าคนอื่นจะเป็นแบบฉันรึเปล่า… หรือว่ารักครั้งแรกมันเป็นแบบนี้... ... . อานุภาพมันรุนแรงขนาดทำให้ฉันนอนไม่หลับ….อยากเขียนคำว่า รัก... ..รัก... ..รัก... .. ซักล้านคำ………. เขียนไปบนอากาศจนเช้า……… ไม่อยากแม้แต่จะหลับ เพราะมันทำให้หน้าของพี่นัทหายไปจากจินตนาการ….

พี่นัท …..นารักพี่นัทนะ…..ฉันรำพันกับตัวเอง แม้ในความเป็นจริง ฉันจะยังไม่เคยพูดก็ตาม……


5 วันที่คบกัน พี่นัทไม่เคยแม้แต่จะจับมือฉัน ทั้งๆ ที่เดินแกว่งมือเฉียดกันไปเฉียดกันมา…….
เพื่อนบอกว่า ผู้ชายถ้ารักจริง มักจะกลัวไม่ค่อยกล้าทำอะไร เพราะทำไปแล้วกลัวผู้หญิงจะโกรธแล้วจะจีบไม่ติด…… ไม่เหมือนผู้ชายหลอกฟัน ที่มักจะวัดดวงเอา ได้ก็ได้ ไม่ได้ก็ไม่เป็นไร เพราะไม่ได้รัก ไม่ได้หวังเป็นแฟน……


วันที่คบกันครบ 1 อาทิตย์ เป็นวันสิ้นเดือนพอดี….พี่นัทมารับฉันเหมือนเดิม ไปนั่งริมเนินหญ้าเหมือนเดิม... ... . แต่วันนี้แปลกไป พี่นัทบอกให้ฉันหลับตา แล้วยื่นกล่องๆ นึงมาให้ฉัน……ฉันลืมตาขึ้นมาถึงกับอึ้งไป…….

……..มันเป็นโทรศัพท์มือถือ…….

ฉันไม่เคยคิดว่าจะมีโอกาสได้ใช้มือถือเหมือน เพื่อนเค้าด้วยซ้ำไป เพราะแม่คงไม่ซื้อให้…..พี่นัทบอกว่า มันเป็นเครื่องมือสอง เพราะพี่นัทไม่มีตังค์... . อยากจะซื้อให้ตั้งแต่วันแรกๆ เพราะอึดอัดที่โทรคุยกับฉันไม่ได้... ... แต่เงินที่พี่นัทมีก็กำลังจะหมด พี่นัทบอกว่าวันนี้แม่โอนเงินมาให้ ก็เลยแอบไปซื้อมาเมื่อตอนกลางวัน…เดือนนี้พี่นัทคงต้องอดข้าวเอา เพราะคงไม่กล้าขอแม่เพิ่ม…..

และวันนี้ก็เป็นวันแรกที่พี่นัทพึ่งจับมือฉัน……….พี่นัทหน้าแดง(ฉันแอบสังเกตุเห็น) ฉันก็ไม่ได้ขัดขืนอะไรแถมจับมือพี่นัทไว้แน่นเหมือน พร้อมใจ รอมาตั้งหลายวัน….

ฉันหันไปยิ้มกับพี่นัทอย่างพึงใจ…. มือพี่นัทนุ่ม และอุ่นเหมือนมือผู้หญิง..เหมือนมือคนไม่ทำงานหนัก มือฉันยังดูกร้านกว่าซะอีก เพราะฉันทำงานบ้านทุกวัน…….

ฉันนั่งข้างพี่นัทอย่างมีความสุข รู้สึกเหมือนพี่นัทรักฉันมากเหมือนที่ฉันรักพี่นัท... ... ฉันนั่งพิงซบหน้าอกพี่นัท พี่นัทกอด และลูบหัวฉันเบาๆ มันสุขจนไม่มีคำบรรยาย ฉันได้ยินเสียงหัวใจพี่นัทเต้น มันเหมือนเราเป็นร่างคนคนเดียวกัน ใกล้ชิดกันจนได้ยินเสียงหัวใจ….


วันนี้เรานั่งอยู่ด้วยกันจนลืมว่าโลกนี้มีเวลา…….. มันหมุนไล่เราทั้งๆ ที่เราไม่เต็มใจ ….มันเหมือนพึ่งได้เจอกันแค่ 5 นาที ทั้งที่วันนี้เราเจอกันนานมาก นานจนค่ำ... .. มืดจนมองไม่เห็นภูเขา มีแต่แสงไฟหน้ารถที่วิ่งไปมาอยู่ด้านหลังเท่านั้น ... ที่ส่องเข้ามา…..


“ กลับได้แล้วนา เดี๋ยวโดนแม่ดุอีก “
ฉันมองหน้าพี่นัทด้วยแววตาเชื่อฟัง


พอฉันลุกขึ้นทำท่าจะเดินไปที่รถ พี่นัทก็ดึงมือฉันไว้ แล้วก็บอกฉันว่า “ พี่นัทรักนานะ “

………………………

……………………..

ฉันได้แต่อึ้ง……..มองหน้าพี่นัท น้ำตามันปริ่มๆ พูดอะไรไม่ออก... ... ได้แต่อ้าปากค้างเบาๆ ….. อยากจะบอกว่า รักพี่นัทตอบไป แต่ปากมันไม่ยอมขยับ…..


ยังไม่ทันที่ฉันจะคิดอะไรทัน พี่นัทก็ก้มหน้าลงมาจูบฉันที่ริมฝีปาก... ... . พี่นัทกอดฉันไว้แน่นเหมือนจะโอบให้กลืนเข้าไปทั้งตัว... ... . ฉันหลับตาพริ้ม แล้วค่อยๆ ลืมตาปรือมามองหน้าพี่นัทอย่างช้าๆ ... ... ... . เหมือนเปลือกตามันหนักจนลืมไม่ขึ้น... …..อารมณ์ของฉันมันกระเจิงไปแล้วจนบอกไม่ถูก เหมือนเลือดทั้งร่างกายฉีดขึ้นมาหล่อเลี้ยงอยู่เต็มใบหน้าฉันจนร้อนไปทั่วบริเวณแก้ม………ฉันรู้สึกขนลุกไปทั้งตัว………..

เหมือนเวลาหยุดหมุน เหมือนรอบข้างทุกอย่างหายไป ลืมแม้กระทั่งท้องฟ้ากับดาวที่ชอบเงยหน้าไปมอง …….


พี่นัทค่อยๆ คลายจูบออก…….กอดฉัน กดหัวฉันเอาไว้แนบอก... ... .. ลูบหัวฉันเบาๆ ท่ามกลางสายลมเย็น…….


“ นารักพี่นัทนะ “ ฉันพูดออกไปตามที่หัวใจต้องการ …. โดยสมองไม่มาขัดขวางอีกต่อไป….


ฉันซบหน้ากับอกพี่นัทอยู่อย่างนั้น ……



ฉันรักพี่นัท…..ฉันรักพี่นัท….ฉันรักพี่นัท…….

หัวใจฉันยังพูดกับตัวเองอยู่ข้างใน……..