ความคิดเห็นที่ 1         เสียงถอนหายใจเฮือกใหญ่ทำให้จอมขวัญยืนนิ่งอยู่เบื้องหลังของตฤณชาติมองแผ่นหลังกว้างที่เหยียดตรงเสมอไม่ว่ายามนั่งหรือยืน ...เราจะทุกข์เป็นเดือดเป็นร้อนไปกับเขาทำไม ก็เพิ่งรู้จักกันไม่ได้ผูกพันอะไรกันมากมายสักหน่อย         “กาแฟค่ะ ไม่สบายใจเหรอคะ นายไม่เข้าใจหรือลูกน้องก่อปัญหาคะ” หญิงสาววางถ้วยกาแฟลงบนโต๊ะแล้วทรุดตัวลงนั่งฝั่งตรงข้ามกับชายหนุ่ม         “ไม่เข้าใจตัวเองครับ”         “ขวัญก็เคยเป็นค่ะ”  ตอนนี้ก็เป็น...ไม่เข้าใจว่าทำไมตนเองถึงอยากเห็นรอยยิ้มที่เพื่อนๆเคยเปรียบเปรยว่าเหมือนแสงแดดยามสายที่อบอุ่นแต่ไม่ร้อนแรง         “วันนี้ใครจะมารับคุณขวัญครับ คือผมเห็นมีรถมาส่ง” อยากจะถามออกไปโต้งๆให้รู้สุขรู้เศร้าไปเลยว่า..ใครมาส่งแต่ก็จนใจ         “แม่จะส่งรถมารับค่ะ”         “ผมไปส่งก็ได้ ” ชายหนุ่มรีบเสนอตัว           “ว่างเหรอคะ”         “ผมเข้ากรุงเทพฯทีไร ถ้าไม่สังสรรค์กับเพื่อนที่ประจำอยู่ที่นี่ ก็ว่างครับ นานๆถึงได้กลับบ้านที่ชลบุรี”         “อยู่ชลบุรีแล้วทำไมไม่เป็นทหารเรือคะ” หญิงสาวถามอย่างล้อเลียน         “นั่นสิ นี่ก็อีกข้อที่ผมไม่เข้าใจตัวเอง แต่ผมร้องเพลงมาร์ชนาวิกโยธินได้นะ จบด้วย ผมมีเพื่อนสนิทตท.รุ่นเดียวกัน อยู่เหล่านี้” คนพูดตาเป็นประกายพร่างพราวเมื่อนึกถึงความหลังเมื่อครั้งเรียนโรงเรียนเตรียมทหาร นตท. (นักเรียนเตรียมทหาร) น...น้ำใจหนึ่งเดียว ต. ตั้งใจแน่วแน่ ท. ทำไม่ได้ไม่มี สถาบันที่หลอมรวมเด็กหนุ่มต่างที่ต่างถิ่นต่างจิตต่างใจให้รวมเป็นหนึ่งเดียวแม้จะแยกเหล่าแยกกองแต่ภารกิจและหน้าที่ก็ทำเพื่อชาติเพื่อแผ่นดินเหมือนกัน         “คุณรู้ไหมสีจตุรงค์ซึ่งเป็นสีประจำโรงเรียนเตรียมทหารที่มีสี่สีหมายถึงอะไร” คนถูกถามยิ้มพรายไม่แพ้คนถาม         “แดง...ทหารบก น้ำเงิน...ทหารเรือ ฟ้า...ทหารอากาศ เลือดหมู...ตำรวจค่ะ” คนตอบตอบฉะฉานราวกับจบจากสถาบันเดียวกัน         “ผมลืมไปว่าพ่อคุณเป็นทหาร” ชายหนุ่มบอกเสียงอ่อยๆด้วยความรู้สึกพลาดท่าให้กับสาวน้อยยิ้มหวาน         “แล้วก็อย่าลืมด้วยค่ะว่าพี่ชายขวัญเป็นทหารอากาศ เรียนเตรียมฯมาเหมือนกันค่ะ”         “พี่ชายคุณเป็นทอ.รึ งั้นที่มาส่งคุณวันนี้” คนถามหัวใจเต้นแรง         “พี่จอมค่ะ คนที่คุณเห็นนั่นแหละค่ะ” ดูเหมือนหมอกเมฆที่มืดครึ้มคลุมหัวใจมาเกือบตลอดทั้งวันจะสลายหายไปอย่างรวดเร็วเมื่อได้รับคำตอบ         “งั้นวันนี้ผมไปส่งคุณเอง ไม่ต้องให้คุณหญิงส่งรถมารับ” นายทหารหนุ่มแห่งทบ.รุกรบเร็วจนอีกฝ่ายตั้งรับไม่ทัน         “เอ่อ...คือ ขวัญไม่รบกวนหรอกค่ะ” ท่าทีอึกอักของหญิงสาวทำให้ตฤณชาติยิ้มกว้าง         “ทหารยินดีรับใช้ประชาชนครับ”         “ประชาชนอย่างแม่ก็คงยินดีต้อนรับทหาร ดีไม่ดีเย็นนี้คุณอาจไม่ได้ไปสังสรรค์กับเพื่อนๆก็ได้ แล้วอย่าเสียใจทีหลังนะคะที่ไปส่งขวัญ”         “ไอ้พวกนั้นมันได้เวลาจากผมไปเยอะแล้ว อย่างมากมันก็คงสรรเสริญเยินยอที่ผมเห็นสาวดีกว่าพวกมัน” สาวที่ถูกกล่าวถึงก้มหน้าปิดบังความเคอะเขิน ในขณะที่คนพูดยิ้มแก้มแทบปริ แสงแดดในยามสายคงเปลี่ยนเป็นแสงแดดในยามเที่ยงที่ร้อนแรงแทบจะแผดเผาร่างบางตรงหน้าให้หลอมละลาย **_ _*_ _*_ _*_ _*_ _*_ _*_ _*_ _*_ _*_ _** จากคุณ : อุณากรรณ - [ 25 ส.ค. 47 17:20:49 ]

ความคิดเห็นที่ 2         “ผมอยากได้ดอกไม้สักช่อครับ” จอมขวัญเงยหน้าขึ้นมองต้นเสียง แล้วต้องตะลึงยืนเกร็งอยู่เป็นครู่ คนที่หายหน้าหายตาไปเกือบปีหลังจากเสร็จงานละครการกุศลครั้งนั้นไม่มีแม้แต่ข่าวคราวที่ส่งถึงบัดนี้มายืนยิ้มเผล่อยู่เบื้องหน้าหล่อน         “ผมไปช่วยราชการที่ชายแดน ตอนนี้กลับเข้ามารับตำแหน่งที่กรุงเทพฯ เย็นนี้ลูกสาวนายจะเลี้ยงฉลองรับปริญญา ผมเลยมาซื้อดอกไม้ให้เธอ”  ตฤณชาติชี้แจงยาวเหยียด         “ดอกอะไรคะ” คนถามยังมีท่าทีปั้นปึ่ง ซื้อให้ลูกสาวนาย...เขาคงไม่รู้กระมังว่าวันนี้หล่อนก็เลี้ยงฉลองรับปริญญาเหมือนกัน ฮึ! เรื่องอะไรจะบอก เชิญไปฉลองกับลูกสาวนายเถอะ         “คุณชอบดอกอะไรล่ะ” ร่างสูงถามกลับแทนที่จะตอบ         “แล้วลูกสาวนายคุณชอบดอกอะไรล่ะคะ”         “ไม่รู้สิ แล้วส่วนมากผู้หญิงเขาชอบดอกอะไรล่ะ ผมไม่เคยซื้อ” เชอะ...ไม่เคยซื้อน้อยล่ะสิ ซื้อทีคงเป็นสิบๆช่อ ตระเวนส่งให้ทั่วทุกมุมเมือง จอมขวัญส่งสายตาค้อนให้ร่างสูงที่ยืนนิ่วหน้าอย่างตัดสินใจไม่ถูก         “คุณจัดให้ผมหน่อยเถอะ เอาสวยๆอย่างที่คุณชอบ งบไม่อั้น” คนบอกฉีกยิ้มกว้างจนคนมองหมั่นไส้...อวดรวย         “คุณนั่งรอก่อนก็ได้ค่ะ” หญิงสาวผายมือไปยังเก้าอี้หวาย แล้วเดินไปเลือกดอกไม้         “ทำไมคุณเปิดร้านขายดอกไม้ล่ะ” ลูกค้าหนุ่มยังเดินตามแม่ค้าสาวไม่ยอมนั่งรอตามคำเชิญ         “แล้วทำไมคุณมาเป็นทหารล่ะ”         “มันไม่เหมือนกัน”         “ทำไมจะไม่เหมือน คุณชอบจับปืน ฉันชอบจัดดอกไม้” จอมขวัญหันมาบอกอย่างพาลๆ         “ ทหารต้องเป็นด้วยใจรัก ก็เหมือนกับอาชีพอื่น ไม่ใช่ว่าผมชอบจับปืน ไม่ใช่ว่าอยากแต่งเครื่องแบบติดดาวบนบ่าเดินเก๊กทำเท่ห์ให้สาวมอง ผมอยากเป็นหนึ่งในรั้งกำแพงไทย อยากรักษาแผ่นดินเกิดให้คงอยู่บนแผนที่โลกด้วยสมองและสองมือ เหมือนดังคำปฏิญาณต่อหน้าพระบรมราชานุสาวรีย์รัชกาลที่ 5เมื่อครั้งเข้าเรียน ร.ร.จปร.ชั้นปีแรก ว่า ‘ ข้าพระพุทธเจ้าจักรักษามรดกของพระองค์ท่านไว้ด้วยเลือด เนื้อ และชีวิต’ ” เสียงทุ้มหนักแน่น ดูองอาจสมชายชาติทหาร นี่เอง...อาวุธที่พ่อใช้พิชิตใจแม่ แล้วหล่อนล่ะ...จอมขวัญอดย้อมถามตัวเองไม่ได้         “คุณโกรธผมหรือ” ชายหนุ่มถามสะดุดใจกับคำเรียกขานตนเองของหญิงสาว         “ฉันจะโกรธคุณเรื่องอะไร”         “นั่นสิ” ชายหนุ่มพยักหน้ารับอย่างปลงๆแล้วเดินกลับมานั่งรอเก้าอี้ที่หญิงสาวบอกตั้งแต่แรก         หญิงสาวลอบมองชายหนุ่มที่ก้มหน้าเขียนการ์ดใบเล็กที่เจ้าตัวนำมาด้วย ผิวคล้ำขึ้นหากผอมลง ไปช่วยราชการที่ชายแดนคงออกลาดตระเวนบ่อยจนไม่มีเวลาพักล่ะมั้ง นี่หล่อนจะห่วงเขาทำไม จะนอนกลางดินกินกลางทรายยังไงก็เรื่องของเขาสิ หน้าที่นี้...ต้องเป็นของลูกสาวนายเขาต่างหาก         “ยินดีด้วยครับกับบัณฑิตใหม่” ช่อดอกไม้ที่ตนเองจัดกับมือเมื่อครู่ถูกยื่นมาตรงหน้า         “หะ...ให้ขวัญเหรอคะ” คนพูดงุนงงจนลืมไปว่ากำลังแสดงบทงอนอยู่         “ถ้าหากคุณคือ คุณจอมขวัญ ลูกสาวพล.อ.เจษฏา นายใหม่ของผมล่ะก็ ไม่ผิดแน่ครับ”         ‘ อุทิศเลือด  ชีวี  เพื่อถิ่นไทย             ส่วนดวงใจ  มอบจอมขวัญ  ดวงชีวัน                                                     ตฤณชาติ’ ข้อความในการ์ดทำให้คนอ่านก้มหน้านิ่งรู้สึกร้อนๆหนาวๆไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมองคนเขียน         “ขอบคุณค่ะ” พึมพำขอบคุณทว่าตาก็ยังไม่มองสบ         “แล้วเย็นนี้คุณจะไม่ชวนผมไปทานข้าวที่บ้านหรือครับ” เสียงทุ้มออดอ้อนจนร่างบางก้มหน้าต่อไม่ไหว         “แล้วนายไม่สั่งให้ไปหรือคะ”           “นายสั่งกับแฟนชวนไม่เหมือนกันนี่ครับ”  เมื่อเห็นหญิงสาวอ่านการ์ดแล้วไม่โวยวายคนพูดเลยชักได้ใจตีขลุมหน้าตาย         “ใครเป็นแฟนคุณ” น้ำเสียงเง้างอนที่ถามกลับมายิ่งเพิ่มความกว้างของรอยยิ้มบนใบหน้าคร้ามคมของชายหนุ่มให้มากขึ้นกว่าเดิม ...อย่างน้อยก็ใจตรงกันบ้างแหละวะ ไม่งั้นแม่คุณคงไล่ตะเพิดออกจากร้านไปแล้ว         “เดี๋ยวสิคุณขวัญ” ตฤณชาติเอื้อมมือไปคว้าแขนคนที่กำลังจะเดินหนี         “ปล่อยนะคะ เด็กมองอยู่” หญิงสาวบอกเบาคล้ายกระซิบ ตฤณชาติจำต้องปล่อยเมื่อกวาดสายตาไปเจอเด็กสาวรุ่นสองคนที่มองมาตาแป๋วซึ่งคงเป็นเด็กที่มาช่วยงานจอมขวัญ         “งั้นเราออกไปคุยกันข้างนอก เด็กสองคนนี้เฝ้าร้านได้ไหม” เมื่อรุกแล้วไม่มีถอยใช้ได้ทั้งในยามรบและยามรัก และบัดนี้ตฤณชาติก็กำลังใช้ในยามรัก         “แล้วคุณไม่ต้องทำงานหรือคะ” หญิงสาวมองร่างสูงที่ยังคงสวมเครื่องแบบ         “ผมเข้ามารายงานตัว ท่าน...ผมหมายถึง พ่อของคุณ บอกว่าวันนี้ที่บ้านมีเลี้ยงฉลองรับปริญญา ผมเลยนึกขึ้นได้ว่าคุณเรียนจบแล้ว ท่านยังบอกอีกว่าคุณเปิดร้านดอกไม้ที่นี่”   จากคุณ : อุณากรรณ - [ 25 ส.ค. 47 17:23:17 ]

ความคิดเห็นที่ 3         คนพูดอยากบอกมากกว่านั้นว่า ผมเลยตามคุณมา อยากเจอ อยากเห็นหน้า อยากได้ยินเสียง นอนเหงาที่ชายแดนเอื้อมดาวฟ้ามาอยู่เคียงบ่าได้ แต่ดาวใจที่หมายจะมาเคียงกายนั้นต้องถามคุณ แต่คนพูดก็จนใจจนด้วยถ้อยคำแม้ไม่ขลาดในเรื่องรบ แต่ก็ยังขลาดในเรื่องรัก อีกอย่างทหารเขาพูดกันยาวๆซะที่ไหน         “ข้างหลังมีห้องเล็กๆที่ขวัญใช้ทานข้าวค่ะ ถ้าคุณ...”         “งั้นไปเถอะ ทางไหน” มือใหญ่แข็งแรงเอื้อมมากุมมือเล็กถามโดยไม่หันมามองหน้าสายตาสอดส่ายหาประตูทางด้านหลังร้าน ร่างบางที่เดินตามมาสองจิตสองใจ ทั้งอยากวิ่งหนีทั้งอยากรู้ว่าชายหนุ่มตรงหน้าจะพูดอะไร         ...คนใจร้อน ไหนแม่เคยบอกว่าทหารสุขุม เป็นสุภาพบุรุษจับจูงมือผู้หญิงทั้งที่ยังไม่ได้รับอนุญาตเนี่ย...แม่ว่า ร.ท.ตฤณชาติของแม่เป็นสุภาพบุรุษไหมคะ จอมขวัญอยากวิ่งกลับไปถามคุณหญิงกานดาผู้เป็นแม่เสียจริง แต่อย่าเพิ่งเลยรอฟังคำพูดคนใจร้อนก่อนดีกว่า         “คุณขวัญ”         “คะ” สีหน้ายุ่งยากใจของตฤณชาติทำให้หญิงสาวต้องกลั้นยิ้ม         “คือ...”         “คืออะไรคะ” ยิ่งเห็นอีกฝ่ายอึกอักยิ่งอยากยั่ว         “ผม...เฮ้อ...” ร่างสูงถอนหายใจเฮือกใหญ่หันหลังให้หญิงสาวทันควันค้ำแขนทั้งสองข้างกับเคาน์เตอร์ที่ติดผนังก้มหน้าพิจารณาพื้นเคาน์เตอร์สีขาวสะอาดอยู่ครู่ก่อนเงยหน้าขึ้นมองผนัง         “ผมอะไรล่ะคะ ถ้าคุณไม่พูดขวัญต้องออกไปทำงานล่ะนะคะ” คำขู่นี้ได้ผลเพราะร่างสูงหันขวับกลับมา         “ผมรักคุณ แล้วคุณล่ะ” คราวนี้ถึงทีคนชอบแหย่อึ้งตะลึงพลิกกลับมาเป็นฝ่ายอึกอักเองบ้าง         “ขวัญ...”         “ขวัญอะไรครับ” จอมขวัญเพิ่งตระหนักว่าเวรกรรมสมัยนี้ขี่จรวดตามทันเร็วจริงๆไม่ต้องชาติไหนหรอกชาตินี้แหละ         “ว่าไงครับ” คนถามเดินเข้ามาหาด้วยท่าทีคุกคาม         “ขวัญก็...”         “ก็...” ตฤณชาติทวนคำใจเต้นไม่เป็นส่ำ         “ขวัญก็....” เสียงหวานใสขาดหายไปอีก จนคนรอฟังแทบจะขาดใจตาย         “ขวัญก็ไม่บอกสิคะ” คนเจ้าเล่ห์ยิ้มหวานก่อนจะหันกลับหมายจะออกจากห้องแต่ถูกวงแขนแข็งแรงคว้าเอวไว้ได้ทัน         แม่ขา...ดูสุภาพบุรุษของแม่สิคะ เสียงจอมขวัญร่ำร้องอยู่ในใจ รู้สึกเหมือนจะเป็นไข้ ใจก็หวิวจะเป็นลม โอย...แม่ ช่วยขวัญด้วย หญิงสาวร้องอยู่ในใจเมื่อวงแขนแข็งแรงรั้งร่างเข้าไปหา         “อย่าดิ้นสิ” เสียงทุ้มร้องห้าม         “ก็ปล่อยสิคะ” คนบอกใช้มือเรียวยันอกกว้างแข็งตึงเต็มไปด้วยกล้ามเนื้อของอีกฝ่ายไว้ทั้งสองมือ         “ก็คุณโกงผมนี่”         “ขวัญ...ขวัญขอโทษ” คนขี้โกงละล่ำละลักบอก         “ดีล่ะ...ขอโทษก็จะให้โทษ” คนจะถูกลงโทษชักใจสั่นๆ ยิ่งเมื่อมือแข็งแรงยื่นมาเชยคางมนให้เงยหน้าขึ้น หญิงสาวหลุบสายตาหลบไม่ยอมสบตาคมที่ส่องประกายเจิดจ้าบ่งถึงความหมายมั่นอย่างแท้จริง ใบหน้าคร้ามที่ก้มเข้ามาใกล้แทบจะทำให้ร่างบางเป็นลมอ่อนระทวยลงกับพื้น โอย...ตายแล้ว โทษแบบไหนกันที่จะได้รับ         “คุณขวัญ ชีวิตผมพลีให้ชาติ พ่อ แม่ และตอนนี้ชีวิตของนายตฤณชาติจะพลีเพื่อจอมขวัญอีกคน จอมขวัญคนนี้คนเดียวไม่มีคนอื่นอีกแล้ว” เสียงทุ้มนุ่มละมุนละไมนัก คนพูดจะรู้ไหมว่าทุกคำทุกพยางค์มันไหลล้นเข้าไปรวมอยู่ในใจดวงเล็กๆของผู้หญิงคนหนึ่งและคงจะแนบแน่นอยู่ในนั้นตราบเท่านาน         “ถ้าคุณยังไม่อยากบอกอยากพูดตอนนี้ก็ไม่เป็นไร ผมรอได้ บางทีผมอาจจะรวบรัดคุณเร็วไป แต่รักมันอัดแน่นอยู่ในอกจวนจะระเบิดอยู่แล้ว ไปปฏิบัติภารกิจที่ชายแดนยามออกลาดตระเวนยังไม่เท่าไหร่เพราะสมาธิต้องอยู่กับกิจที่ทำประมาทไม่ได้ แต่ตอนกลับหน่วยล้มตัวลงนอนก่อนจะหลับนี่สิมันทรมาน ลืมตาก็เห็นหน้า หลับตาก็เห็นหน้า”  ฟังสิคะ...แม่ แม่ต้องเติมคุณสมบัติอีกข้อของทหารลงไปด้วยแล้วล่ะค่ะ ปากหวานเจ้าคารม เก่งทั้งรักเก่งทั้งรบ         “เหนื่อยมากไหมคะ ลำบากมากไหมเวลาออกลาดตระเวน” จอมขวัญขยับตัวแต่วงแขนที่รัดไว้เพียงแค่คลายออกแต่ยังไม่ยอมปล่อย         “เหนื่อยแค่ไหน ลำบากเท่าไหร่ก็ต้องทน ‘ทางไปสู่เกียรติศักดิ์      จักประดับดอกไม้     หอมหวลยวลจิตไซร้      บ่มี’ ”         “คุณพาผมออกนอกเรื่องนะเนี่ย ขอแค่โอกาส การกระทำและเวลามันจะพิสูจน์ความจริงใจของผมเอง ผมขอโอกาสในฐานะของนายตฤณชาติ ขอเป็นเพียงผู้ชายคนหนึ่งที่พึงจะรักผู้หญิงคนหนึ่งได้ ไม่ใช่นายทหารที่พรั่งพร้อมด้วยยศบนบ่าหรือทำเพื่อหวังก้าวหน้าเพราะคุณคือลูกสาวของนายอย่างที่ทหารหลายนายมักถูกมองอย่างนั้น  คุณจะให้โอกาสผมไหม” คนขอโอกาสเล่นฉวยโอกาสยกมือเล็กขึ้นจรดริมฝีปากจนเจ้าของมือหน้าแดงระเรื่อก่อนจะดึงมือออกตอบด้วยเสียงอ้อมแอ้ม จากคุณ : อุณากรรณ - [ 25 ส.ค. 47 17:38:38 ]

ความคิดเห็นที่ 4         “ก็คุณบอกเองว่า ‘การกระทำและเวลามันจะพิสูจน์ความจริงใจของผมเอง’ไงคะ”         “เย็นนี้ต้องเป็นมื้อที่ผมกินข้าวอร่อยที่สุดแน่ๆ” น้ำเสียงที่บอกฟังรื่นรมย์เข้ากับใบหน้าคมที่ยังเกลื่อนด้วยรอยยิ้ม         “แต่คนที่บ้านขวัญต้องช็อคแน่ๆ”คนพูดทำหน้าแหยๆ         “ทำไม” ตฤณชาติถามด้วยเดาคำตอบไม่ถูก         “ก็ขวัญประกาศออกปาวๆว่าไม่ชอบทหาร” ร่างบางบอกเสียงอ่อยๆจนคนฟังหัวเราะลั่นอย่างชอบใจ อยากจะแหย่ให้อายว่า...งั้นตอนนี้คุณก็ชอบทหารแล้วสิ...ก็สงสาร         “ทำไมคุณขวัญไม่ชอบทหารล่ะครับ”         “ขวัญเห็นแก่ตัวค่ะ ขวัญไม่อยากให้คนที่ขวัญรักตาย ไม่...ขวัญก็ขอตายก่อนดีกว่าทนเห็นคนที่เรารักจากไป มันคงทรมานมาก”         คำตอบที่ได้ยินทำให้ตฤณชาติเงียบนึกหาคำพูดปลอบใจไม่ออก ธรรมชาติของมนุษย์มักจะกลัวในสิ่งที่ยังมาไม่ถึง ก็ไม่แปลกหากจอมขวัญจะเป็นหนึ่งในนั้น           “แต่ทหารเขารู้ตั้งแต่แรกแล้วว่า เมื่อเขาตัดสินใจเข้ามารับใช้ชาติ ทั้งใจทั้งกายต้องอุทิศเพื่อแผ่นดิน บางครั้งหน้าที่การงานและความรับผิดชอบต่อครอบครัวมันก็ไปด้วยกันไม่ได้ ไปรบแนวหน้าแต่ห่วงแนวหลัง เป็นสิ่งที่เกิดขึ้นเสมอสำหรับทหารและตำรวจ ลู ก แ ล ะ เ มี ย ก็ รั ก   ช า ติ แ ล ะ แ ผ่ น ดิ น ต้ อ ง รั ก ษ า   แ ต่ ถ้ า ห า ก ช า ติ ต า ย แ ผ่ น ดิ น ห า ย   ลู ก แ ล ะ เ มี ย เ ข า จ ะ อ ยู่ เ ป็ น สุ ข ไ ด้ อ ย่ า ง ไ ร ”         “มาร์ชสี่เหล่า คุณคงเคยได้ยิน         ท ห า ร บ ก ....  เลือดและเนื้อพลีให้ยอมถวาย ต่างยอมอุทิศใจกาย  ชีวาตม์มลายยอมตายเพื่อชาติ  เรารบจนใจขาดเพื่อชาติไทย         ร า ช น า วี ช า ติ ไ ท ย ..... ฝั่งทะเลของเรา อย่าให้เขารุกล้ำ  ทหารเรือทุกลำยอมสู้ตาย          เหนือนภาฟ้าไทย ใครรุกใครรานอธิปไตย  ทั พ อ า ก า ศ  ของไทยพลีชีพบูชา          ตำ ร ว จ ไ ท ย ..... พิทักษ์ไทยประชา ปราบปรามพวกทุจริตมิจฉา  อีกอันธพาลนานาให้สิ้นไป         แต่ผมเห็นจะชอบท่อนสุดท้ายมากที่สุด...”         “ไ ท ย สี่ เ ห ล่ า นี้ ห า ก ส า มั ค คี พ ร้ อ ม เ พ รี ย ง จิ ต ใ จ   เ ส มื อ น เ ก ร า ะ แ ก้ ว   ค ล า ด แ ค ล้ ว   กำ บั ง  ผ อ ง ภั ย   คุ้ ม ค ร อ ง ไ ท ย   ใ ห้ ยื น ย ง ”  เสียงหวานใสดังแทรกขึ้น         “คุณร้องได้นี่” ตฤณชาติอุทาน         “บ้านขวัญมีทั้งทัพบก ทัพอากาศ ขาดก็แต่ทัพเรือกับตำรวจนะคะ”         “บ้านคุณคงจะมีแค่ทบ.กับ ทอ.เท่านั้นแหละ เพราะลข. ก็เห็นจะไม่ผิดจากทบ.แน่”         “อะไรคะ ลข.” คนถามทำหน้ามุ่ยนึกไม่ออก เพราะในบรรดาอักษรย่อที่คุ้นๆ ... ลข.ไม่เคยได้ยินผู้เป็นบิดาเอ่ยถึงเลย         “ลข. ของพล.อ.เจษฏาคือ ร.ท.ตฤณชาติ ก็ลูกเขยไงครับ ” คนบอกบอกกลั้วหัวเราะเมื่อเห็นอีกฝ่ายตกหลุมพรางที่ขุดไว้         “ขี้ตู่” ตฤณชาติยิ้มกว้างรับคำกล่าวหา         “ขวัญจะเข้าไปดูร้านล่ะค่ะ แล้วค่อยเจอกันที่บ้านนะคะ แม่คงดีใจที่เจอคุณ” เขินจนทำอะไรไม่ถูกเลยไล่แก้เขินซะเลย         “ผมจะอยู่ที่นี่”  เสียงบอกหนักแน่นจริงจัง         “คุณอย่าไล่ผมนักเลย นานๆผมจะได้เข้ามาเสพสุขในกรุง อีกอย่างท่านอนุญาตให้ผมมารับคุณกลับด้วย”           “พ่อน่ะเหรอคะ” คนถามทำหน้าไม่เชื่อ         “จริงๆนะครับ” คนพูดไม่ได้บอกความจริงทั้งหมดว่า พล.อ.เจษฏาก็แค่เปรยๆว่าต้องมารับจอมขวัญหลังเลิกงาน แต่ลูกน้องคนใหม่ขอรับอาสาด้วยเหตุผล ‘ผมต้องไปทำธุระแถวนั้นพอดี เดี๋ยวผมแวะรับคุณขวัญไปส่งที่บ้านเองครับ’ ชายหนุ่มก็ยังนึกไม่ออกว่าหากนายใหม่รู้ว่าธุระที่มาทำนั้น คือ การจีบลูกสาวท่าน ตนเองจะถูกลงโทษหรือเปล่า **_ _*_ _*_ _*_ _*_ _*_ _*_ _*_ _*_ _*_ _*_ _** จากคุณ : อุณากรรณ - [ 25 ส.ค. 47 17:39:55 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ดาวฟ้าดาวใจ ตอนที่ ๑ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2975455/W2975455.html NoK_Zilla ..... มี สามตอนค่ะ แหะๆ ขอโทษทีค่ะ ไม่ได้บอกไว้ yackety-yak....คนเดิมนี่คนไหนน้อ...ขอบคุณค่ะที่รออ่าน วันศุกร์ได้อ่านนะคะ คู่กัดฯ และตอนจบเรื่องนี้ด้วยค่ะ oreocream.....ชอบเหมือนกันค่ะ ปกติคิดอะไรอย่างนี้ไม่ค่อยออก จู่ๆมันก็แว๊บๆเข้ามา...คนนี้ก็แฟนพันธุ์แท้อีกคนนะคะ อิอิ น้องต้นหญ้าฯ....ไงจ๊ะ ไม่เจอกันนาน นั่นแน่...มีคนคิดเหมือนนางเอกด้วย seabreeZe''....หุๆ ดีใจจังที่ดักทางถูก ต้วนมันอ้า   ....ตอนนี้ หนุ่มในเครื่องแบบยังเป็นเป็คอยู่ไหมคะ ก็เห็นนายแคนเรตติ้งเกินหน้าเกินตาคนเขียนเลยขอดองซะ เรียมเจ้าขา   .... ดีใจมากที่คนอ่านๆแล้วสนุก นางเอกตอนนี้คงไม่ร้ายมั้งคะ หรือไง Scottie....ตอนแรกก็กะจะลงจนจบแหละค่ะ แต่พิมพ์ไม่ทัน แหะๆ แบบว่าคิดถึงคนอ่านมากๆๆๆๆ เลยแบ่งมาลง ephi. ...ร้องดังๆสิคะ ไม่ได้ยิน อยากฟังๆๆๆๆ วุ้น....โดนตรงไหนคะ เจ็บไหม แหะๆ แรงบันดาลใจขอเล่าท้ายเรื่องตอนจบดีกว่า เดี๋ยวเล่าตอนนี้จะอ่านไม่สนุกน่ะค่ะ p_jung....อ้าว...แล้วไหงบอกชอบปรเมษฐ์ เอ๊ะ...ยังไงเด็กคนนี้ กระเฉดน้อย.....จ๊าก...ดีนะเนี่ย ยั้งไว้ทันไม่ปล่อยเจ้าตัวเล็กออกมาเพ่นพ่าน ชอบชื่อมากค่ะ ขวัญชาติ ขอเอาไปใช้เลยดีไหมเนี่ย :::อาราเร่::: .....เอามาให้อ่านแล้วค่ะ Tethys....นั่นแน่....แสดงว่าเคยเกลียดแล้ว ผลล่ะคะเป็นไง อยากรู้ๆ เอ่อ่อ่ะนะคะ .....ตอบเจ้าค่ะ  แฮ่ๆ  ไม่ได้เจอกันเลยเนอะ เจ้ากานต์ kon-hin  ....ขอบคุณค่ะที่มาอ่าน ถูกใจไม่ถูกใจบอกได้นะคะ   คิมมี่ ...... ฉายานายตฤณยาวๆจังค่ะ ระวังคอแหบนะคะ อย่ากรี๊ดมากเผื่อไว้กรี๊ดคู่กัดฯมั่งเน้อ อรพิม ....ก๊าก....เอาแล้วไง  พี่ออง...จุ๊ๆ อย่าดังไปเดี๋ยวโจทย์ได้ยิน โจทย์เขาน่ะ ไม่ใช่โจทย์หนู ปล. คิดถึงๆ อยากเจออีกจัง อ่านอย่าบอกใครแล้วค่ะ ลุ้นดี หนูหาเล่ห์เสน่หา ของ รพินทรนาถ ฐากูร อ่านไม่ได้ค่ะ  อยากอ่านมากๆ แก้ไขเมื่อ 25 ส.ค. 47 23:07:08 แก้ไขเมื่อ 25 ส.ค. 47 17:48:47 จากคุณ : อุณากรรณ - [ 25 ส.ค. 47 17:42:25 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ตฤณ น่ารักมากๆเลยคะ อิอิ แต่อย่าลืมอีกเรื่องนะคะ ชอบมากๆเหมือนกัน   จากคุณ : yackety-yak - [ 25 ส.ค. 47 18:08:21 A:61.90.31.78 X: ]

ความคิดเห็นที่ 7 หนุกมาก  เอาแบบนี้อีกชอบ   อยากรุ้ว่าหาข้อมูลจากไหน  และมีแรงบันดาลใจจากไหน จากคุณ : 815 - [ 25 ส.ค. 47 18:23:33 A:161.200.121.82 X:161.200.255.161 ]

ความคิดเห็นที่ 8 จบหรือยังค่ะ ไหนๆก็หวานมาตลอดแล้วอย่าหักมุขคนอ่านให้ตอนจบเป็นเรื่องเศร้านะค่ะ จากคุณ : เนโกะจัง - [ 25 ส.ค. 47 18:33:50 A:219.66.115.232 X: ]

ความคิดเห็นที่ 9 ละครที่ไปซ้อมกันนี่เล่นไปหรือยังคะ จากคุณ : เอ็นจัง - [ 25 ส.ค. 47 18:47:46 A:202.183.141.81 X: ]

ความคิดเห็นที่ 10 แต่งได้น่ารักดีค่ะ ข้อมูลเยอะมากๆเลย จากคุณ : oreocream (oreocream) - [ 25 ส.ค. 47 19:12:46 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ^ ) _ _ _ _ _ _ __ _ ( ^ ! ง่ะ เจ๊ อย่าติดเชื้อเจ๊โอมาสิคะ เรื่องนึงยังไม่จบเอาอีกเรื่องมาลงเนี่ย รู้มั๊ยฮ้า ว่ามันทรมานแค่ไหนนนนนนน หุหุหุ คิดเรื่องเก่าไม่ออกอ่ะดิ หุหุหุหุ เค้าจาอ่าน ไอ้ 3 คู่อ่ะ คู่ฟัด คู่ฟัน คู่ฉันคือเธอ ก๊ากๆๆๆ จากคุณ : เอ่อ่อ่ะนะคะ - [ 25 ส.ค. 47 19:18:31 ]

ความคิดเห็นที่ 12 คู่ฟัด คู่ฟัน คู่ฉันคือเธอ 555 555 คุณเอ่อ่อ่ะนะคะคิดได้ไงเนี่ย ^^ เนื้อเรื่องกะลังหวานได้ที่เลยอะ กลัวใจคนเขียนจัง -_-'  อย่าหักมุมน้า... จากคุณ : ต้วนมันอ้า - [ 25 ส.ค. 47 20:37:55 ]

ความคิดเห็นที่ 13 หวานจนมดขึ้นเลย อ่านไปหน้าเเดงไปเลยอ่ะค่ะ จากคุณ : เรียมเจ้าขา - [ 25 ส.ค. 47 20:57:33 ]

ความคิดเห็นที่ 14 > < หลังจากที่เชียร์ คู่พี่วินทร์กับแป้ง จบไปนานนนแล้ว คราวนี้ไม่ขอเชียร์... ขอรักนายตฤณชาติเลย -______-! (เว่อร์ไป ๆ) จากคุณ : ต้นหญ้าเอื้อมฟ้า (invisible_TJ) - [ 25 ส.ค. 47 21:33:13 ]

ความคิดเห็นที่ 15 แหะๆ รักกันรวดเร็วจริงจริ๊ง จากคุณ : scottie - [ 25 ส.ค. 47 23:34:47 ]

ความคิดเห็นที่ 16 นานๆโผล่มาที ต่อติดทุกที เก่งจริงๆ ^^ จากคุณ : :::อาราเร่::: - [ 26 ส.ค. 47 11:11:02 ]

ความคิดเห็นที่ 17 อิอิ... ซึ้งจังค่ะ... พอดีเป็นแฟนคนในเครื่องแบบ - - เลยอินจัดเลย... วันหลังเอาเป็นเรื่องเกี่ยวกะ ทอ. หรือไม่ก็ ตร. แล้วก็ ทร. มั่งน๊า... เอาแบบ 4 เหล่าทัพเลยจ้า... ว่าแต่ว่า - - รู้เรื่องเกี่ยวกะนักเรียนเหล่าละเอียดขนาดนี้ - - ศึกษาข้อมูลหรือว่าเป็นญาติ(แฟน)นักเรียนเหล่ากันคะเนี่ย... จากคุณ : VoDkA_sHot - [ 26 ส.ค. 47 11:34:47 A:202.183.162.179 X: ]

ความคิดเห็นที่ 18 ฮ่าๆๆ... ปกติม่ะค่อยชอบคนในเครื่องแบบอ่ะค่ะ.. แต่พี่เมษฐ์....หมูพียอม...ม...ม... เอิ๊กส์.... ป่านนี้พี่เมษฐ์ขนลุกซู่ๆด้วยความหวาดกลัวแล้วมั๊งคะ.. ฮ๋าๆๆๆๆๆ @^____________^@ จากคุณ : p_jung - [ 26 ส.ค. 47 11:40:49 A:210.246.67.119 X: ]

ความคิดเห็นที่ 19 หวาน...ซึ้ง...สวยงาม... ความรักที่อบอุ่นของคนในเครื่องแบบ  เคยมีอดีตหวานเกี่ยวกับคนในเครื่องแบบมาบ้างเหมือนกัน  แต่มันเป็นอดีตไปแล้ว  พออ่านเรื่องนี้เลยรู้สึกว่ามันเข้าไปสะกิดใจนิดหน่อย...  แต่ชอบค่ะ   หวังว่าน้องขวัญคงมีจุดจบที่ไม่เป็นเพียงแค่อดีตนะคะ  เอาใจช่วยให้ความรักของนายทหารบกสมหวังค่ะ จากคุณ : ปลายตะวัน - [ 26 ส.ค. 47 12:17:11 A:10.10.125.35 X:127.0.0.1, 203.148.221.33 ]

ความคิดเห็นที่ 20 อ่านแล้วนั่งยิ้มหวาน ฮือ ฮือ  เจอเรื่องสั้นกึ่งยาวอีกละ จะพยายามมาตามอ่านจนครบ เชียร์ลุ้นนายทหารสะหน่อย อิอิ เคยเกลียด เป็นชอบ เป็นรู้สึกพิเศษ เอ ถ้าเกลียดใหม่มีหวังงงงงงงงง เอิ๊ก  เอิ๊ก ว่าแต่ว่า หลักสูตร สำนวนจีบสาวแบบ ทบ นี่ มาเป็น แพทเทิร์นเดียวกันเหยยย ท่าทางจะมีหลักสูตรสอนในจปร อุอุ จากคุณ : จันทร์จ๋า ฟ้านี้เห็นจันทร์แย้ว (Tethys) - [ 26 ส.ค. 47 20:27:56 ]

ความคิดเห็นที่ 21 หวานจริงๆ.. คนในเครื่องแบบนี่ เป็นอย่างนี้หมดหรือเปล่าหนอ..^^ จากคุณ : กุ๊กๆ - [ 27 ส.ค. 47 04:24:55 ]

ความคิดเห็นที่ 22 เพิ่งรู้นะคะเนี่ย  ว่าคนในเครื่องในเครื่องแบบก้อหวานซะ   เอ....  เป็นกันทั้งหมดรึเป่าน้า... อยากรู้จังว่าโรงเรียนเตรียมฯ  เค้ามีหลักสูตรสอนกันมั๊ยเนี่ย.... จากคุณ : Z@_leng - [ 27 ส.ค. 47 18:17:05 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ตอนจบ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2984316/W2984316.html จากคุณ : อุณากรรณ - [ 28 ส.ค. 47 18:43:07 ]

ความคิดเห็นที่ 24 โห...หวานมากเรย.. เขินด้วย ๆ... ฮี่ ๆ ๆ จากคุณ : คิมมี่ (*CriMy*) - [ 1 ก.ย. 47 23:09:48 ]

ความคิดเห็นที่ 25 โอ๊ะโอ๋ มีตอนจบแล้ว เห็นด้วยอย่างนึงค่ะ พวกทหารนี่ปากหวานชะมัด เคยมีคนบอกว่า ใครคุยกับทหารแล้วไม่เคยโดนปากหวานใส่นี่ต้องพิจารณาตัวเอง เหอๆๆ จากคุณ : TSURUGI - [ 23 ก.ย. 47 21:31:55 ]