ความคิดเห็นที่ 1 นี่ๆๆ....เพื่อนคนไหน หรือค่ะ... เศร้าขนาดนั้นเลย..หนูยีก็เคยเป็นนะกานต์.. แต่หนูยีอาการไม่ค่อยหนักค่ะ..นิดๆหน่อยๆ ... ที่สำคัญ  หนูยี เสียงไม่ชวนฝัน  เหมือนเพื่อนคนนั้น..ของกานต์ ละ.. คิดถึงจ้า...ถ้าไม่ช่วยให้หายไปทั้งหมด..แต่อาการก็พอจะบรรเทาได้บ้างละน่า ^___^ จากคุณ : หนูยี - [ 25 ส.ค. 47 19:59:35 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ช่วงเวลาแบบนี้ใครบางคนกำลังเดินทางกลับบ้าน แต่ใครบางคนทำได้แค่คิดถึงบ้าน เวลาค่ำเป็นเวลาที่เหงาที่สุดของวัน พี่ว่างั้นนะ จากคุณ : เจ้าหญิงน้อย - [ 25 ส.ค. 47 20:17:50 A:203.113.32.14 X:203.150.217.115 ]

ความคิดเห็นที่ 3 แปลกเนอะ  พี่คิดว่าเด็ก ๆ วัยรุ่นเดี๋ยวนี้ ดีใจที่ได้ออกมา อยู่หอข้างนอกซะอีก  แต่สาวน้อยแถว ๆ นี้ คิดถึงบ้าน...ดีจัง.. จากคุณ : ซอมพอแดง - [ 25 ส.ค. 47 21:00:40 A:203.113.51.101 X:203.150.217.111 ]

ความคิดเห็นที่ 4 Home sweet Home จากคุณ : รสา รสา - [ 25 ส.ค. 47 21:51:18 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ตอน ในความเป็นเพื่อน เราไม่เหมือนเดิม ในความเป็นเพื่อน เราไม่เหมือนเดิม เธอยังคงมีฉัน เรายังคงมีกัน แต่ช่องว่างของเราออกห่างออกไปทุกที เพราะเธอไม่เป็นอย่างที่เธอเคยเป็น เพราะเธอไม่ใช่เธอที่ฉันเคยเจอ อย่างนี้ใช่ไหมที่เรียกว่าความเปลี่ยนแปลง ฉันอยากขอ  ขอไม่ให้เป็นแบบนั้น  อยากให้เราเป็นเหมือนเดิม อยากให้เราทำอะไรก็ได้ที่อยากทำ อยากให้เราอยู่ด้วยกันได้ตลอดเวลา อยากให้เราคุยกันได้โดยไม่มีบุคคลที่สาม ฉันรู้ว่าเธอยังรักฉัน และฉันก็รักเธอมาก แต่เมื่อเธอมีใครอีกคนที่ต้องใส่ใจ ส่วนฉันก็ต้องอยู่ในส่วนของฉันต่อไป ฉันไม่ได้เสียใจ ตรงกันข้าม ความรู้สึกดีใจที่เธอได้ผ่านพ้นช่วงเวลาของการทรมาน แล้วพบแสงแห่งความหวังในที่สุด เธอมีความสุข ฉันย่อมมีด้วย ยามเธอทุกข์ เรากอดคอกันร้องไห้ เธอบอกว่าเราจะไม่ทิ้งกัน ฉันไม่ทิ้งเธอ เธอไม่ทิ้งฉัน อย่ากลัว แต่วันนี้ฉันกลัว ไม่ใช่กลัวถูกทิ้ง แต่กลัวช่องว่างที่จะทำให้เราห่างกันไปเรื่อย จนไม่สามารถกลับมาติดกันได้ มันไม่ใช่การทิ้งกัน แต่บางสิ่งภายในความรู้สึกมันหายไป และเวลาจะค่อยๆพามันไป จากนี้ ทีละนิด จนหมดในที่สุด เหลือไว้เพียงแค่ตะกอนแห่งความทรงจำ ที่เลือนลาง นึกขึ้นมาเมื่อไหร่ ก็มีแค่นั้น ... ซากแห่งความสุข ถ้าฉันพูดไป เธอคงเข้าใจผิด นี่เธอเป็นอะไร เธอหวงเพื่อนเธอใช่ไหม เธอไม่ต้องการให้ฉันมีความสุขใช่ไหม หรือเธออยากเห็นฉันอยู่กองความทุกข์กับเธอต่อไป ถ้าฉันตอบว่าใช่ นั่นคือ เห็นแก่ตัว ถ้าตอบไม่ นั่นคือ เสียสละ ยอมเสียส่วนหนึ่งของชีวิต  ยอมปล่อย"สามเหลี่ยม" ออกจาก "วงกลม" แล้วสักวัน วงกลมที่ขาดหาย จะเติมเต็มจนกลายเป็นส่วนที่สมบูรณ์ จากนี้ฉันคงต้องเป็นแบบนั้น ฉันยอมเป็นวงกลมที่ขาดหาย ดีกว่าให้สามเหลี่ยมอึดอัดตายเพราะความไม่พอดี... เอ่อ่อ่ะนะคะ ด้วยความปราถนาดี Puff, The Magic Dragon by Peter Paul And Mary Puff, the magic dragon lived by the sea And froliced in the autumn mist in a land called Honali, Little Jackie Paper loved that rascal Puff, and brought him strings and sealing wax and other fancy stuff. Oh Puff, the magic dragon lived by the sea And froliced in the autumn mist in a land called Honali, Puff, the magic dragon lived by the sea And froliced in the autumn mist in a land called Honali. Together they would travel on a boat with billowed sail Jackie kept a lookout perched on Puff's gigantic tail, Noble kings and princes would bow whene'er they came, Pirate ships would lower their flags when Puff roared out his name. Oh! Puff, the magic dragon lived by the sea And froliced in the autumn mist in a land called Honali, Puff, the magic dragon lived by the sea And froliced in the autumn mist in a land called Honali. A dragon lives forever but not so little boys Painted wings and giant's rings make way for other toys. One grey night it happened, Jackie Paper came no more And Puff that mighty dragon, he ceased his fearless roar. His head was bent in sorrow, green scales fell like rain, Puff no longer went to play, along the cherry lane. Without his life-long friend, Puff could not be brave, So Puff that mighty dragon sadly slipped into his cave. Oh! Puff, the magic dragon lived by the sea And froliced in the autumn mist in a land called Honali, Puff, the magic dragon lived by the sea And froliced in the autumn mist in a land called Honali. แก้ไขเมื่อ 25 ส.ค. 47 22:02:38 จากคุณ : เอ่อ่อ่ะนะคะ - [ 25 ส.ค. 47 21:58:36 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ก็น่าจะเหงาอยู่หรอกนะครับ  ก็อยู่หอคนเดียวนี่นา เฮ้อ เห็นใจด้วยครับ จากคุณ : poseng - [ 25 ส.ค. 47 22:20:47 A:203.118.98.207 X: ]

ความคิดเห็นที่ 7 เดี๋ยวก็จะคุ้นเคยมากขึ้น จากคุณ : scottie - [ 25 ส.ค. 47 23:42:32 ]

ความคิดเห็นที่ 8 เห็นด้วยกับคุณ scottie ค่ะ  (อิๆ ก็อปโลด) จากคุณ : นิทราดาว - [ 26 ส.ค. 47 00:15:59 A:203.155.226.153 X: ]

ความคิดเห็นที่ 9 ชอบเพลงนี้จัง ทำให้นึกถึงบรรยากาศในหนังยุค 60 จากคุณ : ณัฐกร - [ 26 ส.ค. 47 02:06:42 ]

ความคิดเห็นที่ 10 พอชินแล้วก็พอทนอ่ะคะ.. แต่ที่ไหนก็ไม่สบายเท่าบ้านหรอกเนอะ.. ^^ จากคุณ : p_jung - [ 26 ส.ค. 47 12:06:27 A:210.246.68.220 X: ]

ความคิดเห็นที่ 11 มาอ่าน อยากบอกเหมือนพี่รักษ์... จากคุณ : อุณากรรณ - [ 26 ส.ค. 47 14:00:08 A:203.155.209.137 X: ]

ความคิดเห็นที่ 12 เข้าใจดีว่าความคิดถึงบ้านมันเป็นยังไง ? ทำใจน้อง หาอะไรทำ อีกหน่อยก็ดีขึ้น เป็นแค่บททดสอบเบื้องต้นของชีวิตเท่านั้น ยังมีอะไรที่หนัก ๆ รออยู่ข้างหน้านะ คิดในทางบวก ทางเดินมันมีตลอด สู้ สู้ สู้ นะอย่าหมดกำลังใจเป็นอันขาด จากคุณ : นัทตี้ - [ 26 ส.ค. 47 23:38:52 A:62.167.68.225 X: ]

ความคิดเห็นที่ 13 อิอิ ถึงว่าทำไมแวะไป Jazz House เหงาแบบนี้นี่เอง ชอบเพลง Puff มาตั้งแต่สมัยเด็ก ๆ เคยรู้สึกตลอดเวลา ถ้าเป็น Puff คงหงอยกร่อยน่าดู การมีชีวิตอมตะ แล้วต้องเห็นเด็กน้อยเติบโตขึ้น หนุ่มน้อย คงไม่ต้องการ Puff  เติมในชีวิตอีกต่อไป ยี้ ยี้ เศร้านิ... คิดสดใส แบบมังกร ไดโดมอน ดีก่า หุหุ ... ยิ้ม ค่ะ ยิ้ม เหงาก็เขียนอะไร ๆมา ทิ้งไว้ให้ชาวถนนอ่านนิ จากคุณ : จันทร์จ๋า อยากกลับดาวเสาร์ (Tethys) - [ 27 ส.ค. 47 17:26:48 ]

ความคิดเห็นที่ 14 โรคนี้ก็เป็นเหมือนกันนะ ช่วงประมาณ 30-45 วันก่อน ที่หอบผ้าหอบผ่อนมากรุงเทพฯใหม่ๆ น้าเอาไปทิ้งไว้ที่หอพักคนเดียว ทีวีก็ไม่มีให้ดู กลางคืนมันโหวงๆ ที่ฝึกงานก็ยังไม่เคลียร์ (ตอนนั้น) เหมือนยังจะไม่มีอะไรให้ทำ นั่งเฉยๆ (แล้วจะมาฝึกทำไมว่ะเนี้ยะ) กลับหอไปร้องไห้เลย....ฮือๆๆๆๆ ทำไมฉันไม่ไปทำงานแลนด์ฟ่ะ มาฝึกเป็นกองบ.ก.ทำไม พักหลังงานชักจะมา แต่ยังไม่มีที่ให้สถิตย์เป็นตัวเป็นตน เป็นอะไรที่ชีวิตเซ็งสุดๆ เสาร์-อาทิตย์กลับบ้านน้า...เห็นหมาของน้าแล้วน้ำตาไหล คิดถึงไอ้มอมแมมจัง....T_T (พ่อแม่ไม่คิดถึงหรือไงฟ่ะ?) เป็นหนักอยู่ สองสามวัน พักหลังๆ เริ่มมทำใจได้ล่ะ...ตอนนี้ ออกมาทำงานแลนด์แล้วนะจ๊ะเจ้ากานต์ ******************************* ยังไงกานต์ก็สู้ๆ น๊า พี่เป็นกำลังใจให้ จากคุณ : เม-ดา - [ 28 ส.ค. 47 12:30:30 ]

ความคิดเห็นที่ 15 เหงาเรอะ.. อิอิ เค้าเป็นเพื่อนสนิทกะเราอะ คิดถึงบ้าน... โฮ๊ะ ๆ เค้าเป็นรูมเมทผมคับ ไปไหนก็มีเพื่นอสนิทกะรูมเมทประจำ ทำไงก็เจอตลอด.. พรุ่งนี้ชวนเจ้าสองตัวนี่ไปนั่งดูพระอาทิตย์ขึ้นที่ทะเลสาบดีก่า.. ^_____________________________________^ จากคุณ : น้ำลายบูด - [ 1 ก.ย. 47 11:22:12 ]

ความคิดเห็นที่ 16 เวลาเย็นไม่รู้สึกเหงานะคะ.. แต่กลับรู้สึกว่าได้เป็นตัวของตัวเองดี.. เล่นกีฬา ถ่ายรูป อ่านหนังสือ ฟังเพลง ไปเรื่อย.. แต่พอตกดึกนี่สิ...เอ้อ...อารมณ์เดียวกันเรย.. อิอิ.. :) จากคุณ : คิมมี่ (*CriMy*) - [ 1 ก.ย. 47 23:45:37 ]

ความคิดเห็นที่ 17 กำลังเป็นอยู่เลยทั้งๆที่ก็อยู่หอมาตั้ง4ปีแล้วปกติก็ไม่เป็นไรสนุกดีแต่ทุกครั้งที่ได้กลับบ้านแต่ต้องออกจากบ้านมาอยู่หออีกก็โฮมซิกทุกครั้ง^ ^ จะเป็นวันที่ต้องกลับมาอยู่หอวันแรกแหละมันไม่ชินกันง่ายๆหรอกจะเป็นกันเป็นระยะๆ จากคุณ : namiria - [ 4 ก.ย. 47 18:40:22 A:158.108.99.195 X:158.108.2.2 ]