ฉันมาอยู่ที่นี่ ฉันมาเห็นอะไรที่ต่างจากบ้านเกิดของฉัน บ้านเกิดอันแสนสงบ ที่นี่ผู้คนมากมายหลากหลาย พวกเขามาจากที่ต่างๆกัน  มารวมกันอยู่ที่นี่และกำลังจะไปที่แห่งเดียวกัน ฉันมองเห็นความวุ่นวายของชีวิตความวุ่นวายที่ตั้งอยู่บนความเปลี่ยวเหงาของจิตใจ  คนที่นี่ คงเคยชินหรือยอมรับเสียแล้วกับความวุ่นวายนี้  แต่ฉันที่มาอยู่ใหม่กลับไม่คุ้นเคยถึงความวุ่นวายนี้เลย   ฉันจากบ้านเกิดมาเป็นเวลาไม่นานนัก แต่ฉันยังคิดถึงวันเก่าๆ ที่นั่น ที่ๆ มีต้นไม้สีเขียวสด ที่ๆมีความเรียบง่ายของสรรพสิ่ง  ที่ๆมีจิตวิญญาณที่แสนดีและเป็นมิตร  แต่ฉันต้องมาอยู่ที่นี่เพื่อเหตุผลบางอย่าง  ฉันเข้าใจถึงเหตุผลข้อนั้นที่ฉันไม่อาจหนีมันไปได้   ฉันจำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องปรับตัวเข้ากับที่นี่ ที่ๆไม่ใช่บ้านเกิดของฉัน  



ฉันเห็นถึงความแห้งแล้งของจิตวิญญาณ  ความไร้สีสันของชีวิต  ชีวิตที่เดินไปเหมือนสายพานแห่งการผลิต  ผู้คนที่นี่ส่วนใหญ่มีหน้ากากบดบังใบหน้าเวลาเข้าหากัน  น้อยนักที่จะทลายหน้ากากและเข้าหากันด้วยความบริสุทธิ์ใจ   แต่ชีวิตที่นี่ก็ยังเป็นที่ปรารถนาของผู้คนมากมาย พวกเขาต้องการที่จะเข้ามาหาสิ่งที่พวกเขาเรียกว่า "ความเจริญ"    แต่ฉันเห็นว่าความเจริญนั้นเป็นสิ่งที่จอมปลอม ความเจริญที่นี่ไม่ได้เกิดขึ้นมาจากที่ลึกสุดของจิตวิญญาณ แต่กลับเกิดขึ้นมาบนผิวหน้าของความต้องการที่ไม่รู้จบ แล้วเราสมควรที่จะเรียกสิ่งนี้ว่าความเจริญอีกหรือ?



ที่นี่ทำลายจิตวิญญาณอันบริสุทธิ์ของผู้คนจากที่ต่างๆ  จิตวิญญาณที่ผ่านการสร้าง ขัดเกลา  ร้อยเรียง จากเบื้องลึกของจิตใจตั้งแต่ลืมตาขึ้นมาดูโลก  ผู้คนจำนวนมากต้องเดินตามสายพานของสังคมแห่งนี้  สังคมแห่งความวุ่นวาย ยุ่งเหยิง  และขาดหายซึ่งชีวิต และความจริง



บางทีฉันอาจคิดมากเกินเหตุ  หลายคนก็คิดเช่นนั้น แต่ฉันคิดเช่นนั้นจริงๆ  ฉันมาที่นี่  ฉันเห็นสิ่งต่างๆ ฉันกำลังทำความเข้าใจกับมัน  แต่ฉันจะเข้าใจสังคมของที่นี่ได้หรือไม่ ฉันยังไม่รู้คำตอบ เพราะที่นี่ไร้วิญญาณ ที่จะให้เข้าใจ