ทุกๆ ท่านคงจะทราบดีว่า ช่วงเทศกาลสงกรานต์ของปัจจุบันนั้น เป็นเช่นไร จะมีหนุ่มสาว มากมาย ต่างพากันมารวมอยู่ในจุดสำคัญต่างๆ เพื่อที่จะเล่นน้ำสงกรานต์  ซึ่งถ้าเป็นในกรุงเทพฯ ก็จะไปรวมกันอยู่ที่ตรอกข้าวสาร จะมีเสียงสาดน้ำ กันทั่วไปหมด.........
และมันทำให้ผมนึกถึงเรื่อง เรื่องนึง ซึ่งมันผ่านมาประมาณ 6 – 7 ปีแล้ว

“เฮ้ย ไอ้พีม ไอ้เคว้ง ขนกระเป๋าไปท้ายรถ จัดให้เรียบร้อยนะ จัดไม่ดี ไม่มีที่นั่งนะเว้ย”  น้าเม้งวานให้พวกผมขนของขึ้นรถ เพื่อที่จะเตรียมตัวเดินทางสู่จ.เชียงราย (น้าเม้ง เป็นน้องชายพ่อผมเอง)

“เฮ้ย ไอ้ชิง มาช่วยกันขนเด่ะ ดูมันๆ ทำเฉย”  เคว้งพูดด้วยท่าทางเซ็งในอารมณ์  หลังเคว้งพูดจบ ชิงก็มาช่วยขน (ชิงเป็นคนจ.เชียงราย ท่าทางซื่อๆ ขอติดรถกลับไปบ้าน ซึ่งเป็นหลานของแฟน น้าเม้ง ท่าทางไอ้เคว้งมันไม่ค่อยถูกชะตา )  

พอพวกผมขนของใส่ท้ายรถเสร็จ ภาพที่เห็นคือ “จะนั่งตรงไหนวะ ไม่มีที่เหลือเลยว่ะ”

“จัดใหม่ๆ” น้าเม้งพูด พร้อมกับชี้นิ้ว ว่าใบไหนวางตรงไหนก่อน จัดไปซักพักก็เริ่มดีขึ้น พอมีที่เหลือสำหรับคน 2 คนซุกตัวลงไปได้ พวกผมก็เริ่มเบียดตัวเข้าไป แลดูกลมกลืนกับสัมภาระมากมาย
(รถที่ใช้เดินทาง เป็นรถ TOYOTA ข้างหน้านั่งได้ 5 คน รวมคนขับ ส่วนด้านหลังเก็บสัมภาระก็เต็มแล้ว แต่ผมกับเคว้งต้องนั่งข้างหลัง เพราะที่มันไม่พอ)  เวลาประมาณ 2 ทุ่มครึ่งล้อก็เริ่มที่จะหมุน  เดินทางผ่านดอนเมือง และเข้าสู่ทางหลวงสาย 32 (สายเอเชีย)มุ่งหน้าสู่นครสวรรค์

“เฮ้ย พีม ทำไมมันทรมานอย่างนี้วะ ขยับตัวไม่ได้เลยว่ะ เมื่อยฉิบ” เคว้งเริ่มบ่น

“เออ เนี่ย หัวเข่าข้าไม่ค่อยดีด้วยว่ะ เมื่อยเหมือนกัน” ผมก็รู้สึกไม่แตกต่างจากเคว้งเท่าไหร่นัก

“ดู ไอ้ชิงมันนั่งสบายเลย เอ็งเห็นป่ะ”  หลังเจ้าเคว้งพูดจบ ก็มีกลิ่นทะแม่งๆ ลอยมาเตะจมูกพวกผม

“เฮ้ย ใครตดวะ โฆตรเหม็นเลย อุแหวะ ขยับก็ไม่ได้ ยังมีคนตดอีก” เคว้งสุดจะทน

“แหะๆ ขอโทษที พยายามกลั้นแล้ว แต่มันไม่ไหวอ่ะ” อ้ายชิง พูดออกมาหน้าตาเฉย  แต่ท่านผู้อ่านครับกลิ่นมันแรงจริงๆ  ผมเข้าใจนะครับว่าตดใคร ก็เหม็นทั้งนั้นแหละ  แต่ตดของไอ้ชิงมันเหม็นมาก ผมรู้สึกว่ามันเหม็นกว่าคนทั่วไป  กระจกทุกบานจึงถูกเปิดออก เพื่อไล่กลิ่นอย่างรวดเร็ว

“ไอ้ชิง ตดทำไมวะ อุตส่าห์เสียสละให้นั่งที่ดีๆ แล้วยังกล้าทำแบบนี้อีกรึ” เคว้งชักของขึ้น
“ช่างมันเถอะ ทนๆหน่อยวะ เพื่อน ของอย่างนี้ห้ามกันลำบาก”  ผมพูดปลอบเคว๊งไป เพราะว่าคงทำอะไรได้ไม่มาก ผ่านไปซักพัก ผมกับเคว้ง ก็เริ่มที่จะผลัดกันหลับ ผลัดกันตื่น ระหว่างทาง ก็จะมีแวะปั๊มบ้าง ลงไปยืดเส้นยืดสาย และก็เดินทางต่อ จนเวลาที่รอคอยก็มาถึง ประตูท้ายรถได้ถูกเปิดออกมา  

“เฮ้ย ลงๆ ถึงแล้วเว้ย”  น้าเม้งพูด พร้อมเริ่มทยอยหยิบสัมภาระลงมา ขณะนั้นเวลาประมาณ ตี 5 กว่าๆ เราได้เดินทางถึงจุดหมายปลายทางแล้ว ณ อำเภอแม่ขะจาน จ.เชียงราย (บ้านแฟนน้าเม้ง)
พวกผม ก็เริ่มขนของลงจนหมด พอเสร็จก็แยกย้ายกันไปนอน ผมก็ไปนอนกับเคว้งในห้องที่ทางญาติแฟนน้าเม้งจัดไว้ให้ ซึ่งมันก็เป็นฟูกเก่าๆ แต่สะอาดสะอ้าน ผมได้ยืดแข้งยืดขาเต็มที่ จนรู้สึกว่า ทำไมมันสบายอย่างนี้ (คงเป็นเพราะนั่งในที่คับแคบมาเป็นเวลานาน)  คร๊อก.......ฟี้.......

เอก อี้ เอ๊ก เอ๊ก....  เสียงไก่ขันแต่เช้า ทำให้เริ่มรู้สึกถึงบรรยากาศบ้านต่างจังหวัด แต่โทษทีครับ ไม่มีใครตื่นหรอก ก็พึ่งจะล้มตัวลงนอนกันไปเมื่อตะกี้  พวกเราทุกคนจึงนอนไปจนสายแหละครับ ประมาณ 11 โมงกว่าๆ (จริงๆ แล้วยังไม่อยากตื่น แต่ว่าได้ยินเสียงคนเล่นเกมส์แต่เช้า ติ้ว..ติ้ว..ติ้ว)
อ้ายชิงนั่นเอง มันตื่นมาเล่นเกมส์ หนวกหูเสียจริง

“เฮ้ย ไอ้ชิง ทำไมไม่นอนวะ เสือกมาเล่นเกมส์ เปิดเสียงซะดัง” เคว้งกล่าวออกมาอย่างหงุดหงิด(ซึ่งเสียงเกมส์ที่ไอ้ชิงเปิด มันก็ไม่ดังเท่าไหร่หรอกครับ แต่ว่าบ้านมันเงียบมาก ก็เลยได้ยินชัด

“ก็มัน ไม่ง่วงแล้วนิ” อ้ายชิงกล่าว ด้วยหน้าตาซื่อๆ แต่ยังไม่ยอมหยุดเล่น  
พวกผมก็เห็นว่าก็ 11 โมงกว่าแล้ว ตื่นก็ได้  รอจนเวลาประมาณเที่ยง น้าเม้งก็ตื่นขึ้นมาหลังจากขับรถมาทั้งคืน และแล้วเวลาที่รอคอยก็มาถึง “ ไปเตรียมอุปกรณ์ ขัน โอ่ง ปืนฉีดน้ำ ขนขึ้นรถเร็ว”
พวกผมรีบเตรียมอุปกรณ์ เพื่อที่จะไปเล่นน้ำสงกรานต์กัน

“เฮ้ย ไอ้พีม และแล้ว เวลาที่รอคอยก็มาถึง เล่นน้ำ ปะแป้งสาวๆ ที่คูเมือง จ.เชียงใหม่ เอ็งจำได้มั้ย ปีที่แล้วน่ะ สาวๆ เพียบ ผิวงี้ขาวนะ เนียนนะ หน้าตาน่ารัก แก้มสีอมชมพู  เนี่ย แค่คิดข้าก็เคลิ้มแล้ว”

“เออ ๆ จำได้ นี่แหละที่ทำให้ลำบากแค่ไหนก็ต้องมา” ผมตอบรับกันอย่างเป็นปี่ เป็นขลุ่ย ซึ่งเมื่อปีที่แล้ว พวกผมเคยมาครั้งแรก ประทับใจมากครับ เพราะว่าสาวเชียงใหม่น่ารักจริงๆ ครับ พูดเพราะ เรียบร้อยไปซะหมด ไอ้เคว้งน่ะ มันชอบมากครับ เที่ยวนี้จึงมาอีก

รถกระบะ 1 คัน กับสมุนเต็มคันรถมุ่งหน้าสู่จ.เชียงใหม่  ระหว่างทางมีคนเล่นน้ำประปรายตลอดทาง เดี๋ยวเปียก เดี๋ยวแห้ง อยู่อย่างนี้แหละครับ พอมาถึงจ.เชียงใหม่ เป็นอย่างที่คิดไว้ครับ ที่คูเมือง มีคนเล่นน้ำกับเพียบ รถงี้ติดไปหมด สาวๆ มากมาย มีให้เลือกกันให้สาดน้ำไม่หวาด ไม่ไหว ดูเจ้าเคว้งจะรู้สึกครึกครื้น เป็นพิเศษ ส่วนอ้ายชิง มันก็สาดน้ำไปทั่ว สาดทุกคนที่ผ่านเข้ามาในสายตา ไม่ว่าเค้าจะบอกว่า “ ไม่เล่น อย่าสาดน้ำค่ะ” หรืออ้างเหตุผลอะไรก็ตาม อ้ายชิงมันไม่เคยสน มันสาดน้ำหมดทุกคนจริงๆครับ  แต่ผมเห็นบางคนที่อ้ายชิงสาดน้ำไป เค้าทำท่าทางไม่พอใจ แต่ก็อย่างว่าแหละครับ นี่มันเทศกาลสงกรานต์นะครับ มันจะแปลกอะไรถ้าโดนสาดน้ำ จนเปียก

และแล้วเวลาอันแสนสุขก็ผ่านไป 3 วันเต็มๆ กับการเล่นน้ำสงกรานต์ พวกเราสนุกกันมากครับ แต่ก็จำเป็นที่จะต้องเดินทางกลับสู่กรุงเทพฯ  แต่ใครจะรู้เล่าว่า 3 วันแห่งความสุขของพวกเรา อาจจะทำให้ใครไม่พอใจก็ได้

กริ๊งงง   กริ๊งงง  กริ๊งง..........

“หวัดดีครับ ต้องการพูดสายกับใครครับ” ไอ้ชิงรับโทรศัพท์

“พูดกับเอ็งนั่นแหละ ซ่าส์มากนักใช่มั้ย เมียข้าบอกไม่เล่นน้ำ เอ็งก็ยังมาสาด ระวังตัวให้ดีนะ” เป็นเสียงผู้ชาย เสียงใหญ่ๆ พูดสำเนียงดุดัน พูดจบก็วางสายไป

อ้ายชิงก็อึ้งสิครับ งานนี้ คำขู่แบบนี้ ก็ทำให้เด็กอายุ 16 ปี อย่างอ้ายชิงกลัวไปหมดแล้วครับ  มันไม่กล้าเล่าให้ใครฟังครับ แม่ถามว่าใครโทรมา อ้ายชิงก็บอกว่าคนโทรผิด  ผ่านไปซักพัก พวกผมก็เริ่มเก็บสัมภาระ เพื่อเตรียมตัวเดินทางกลับ

กริ๊งงงง    กริ๊งงงงง    

“หวัดดีครับ ต้องการพูดสายกับใครครับ” อ้ายชิงรับโทรศัพท์อีกครั้ง

“พูดกับเอ็ง นั่นแหละ ไอ้ชิง บ้านเอ็งอยู่ซอยบ้านโป่ง เลขที่ 255/11 ใช่มั้ย รอเดี๋ยวนะ จะเข้าไปหา หนอย สาดน้ำใคร ไม่สาด เสือกมาสาดเมียข้า” น้ำเสียงเดิม พูดจบ และวางไป
ตอนนี้ อ้ายชิงมันกลัวถึงขีดสุดแล้วครับ มันรีบเดินไปหาน้าเม้ง ซึ่งกำลังทยอยยกสัมภาระขึ้นรถอยู่

“น้าเม้ง น้าเม้ง  เมื่อกี้มีคนโทรมาขู่ มันบอกจะเข้ามาหา มันรู้จักบ้าน ชิงด้วย” อ้ายชิงเล่าเรื่องทุกอย่างทั้งหมดให้น้าเม้งฟัง   พอเล่าจบน้าเม้งก็พอจะเข้าใจ
“เนี่ย เอ็งคงไปสาดน้ำผู้หญิงที่เค้าไม่อยากเล่นน้ำ แล้วแฟนเค้าไม่พอใจเข้าแล้วสิ แต่ทำไมมันรู้จักบ้านชิงล่ะ  นี่แสดงว่ามันต้องสืบมาแล้วแน่เลย” น้าเม้งพูดออกไป ตามที่หัวสมองจะวิเคราะห์ได้

“น้าเม้ง น้าเม้ง อย่าพึ่งกลับกรุงเทพฯ ได้มั้ย เนี่ยมันบอกว่ากำลังจะเข้ามาน่ะ” อ้ายชิงพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ แสดงกลัวถึงขีดสุด เพราะว่าถ้าน้าเม้งกลับกรุงเทพฯ ไปแล้ว ก็จะเหลือแต่ชิง และน้องชาย กับแม่ ที่อยู่เท่านั้น

“ไม่ได้ พรุ่งนี้น้าต้องทำงาน ยังไงก็ต้องกลับวันนี้”  

“โฮ  ฮือๆๆ แล้วชิงจะทำยังไง ต้องตายแน่เลย”  อ้ายชิงปล่อยโฮออกมาครับ น้ำตางี้ไหลเป็นทางเชียวละครับ ผมเห็นแล้วยังสงสารเลย คงจะกลัวจริงๆ  เตือนมันแล้วนะว่าใครไม่เล่นน้ำก็อย่าไปสาดเค้า  ไม่รู้จะช่วยยังไงจริงๆ

“ก๊ากกกกกกกกกกก   ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ  ตลกจริงๆว่ะ บอกแล้วอย่าซี๊ซั๊วสาดน้ำ” เคว้งหัวเราะลั่น สีหน้าสะใจสุดๆ  

ซักพักพวกผมก็ต้องเดินทางกลับสู่กรุงเทพฯ  ทักทายญาติผู้ใหญ่ทุกคนเรียบร้อย ก็ขึ้นรถเตรียมตัวเดินทาง  ส่วนไอ้ชิงดึงมือน้าเม้งไว้แน่น ไม่ยอมให้กลับ

“น้าเม้ง น้าเม้ง อย่าไปเลย ฮือๆๆ อย่าไปเลย ชิงกลัวจริงๆ”  พูดไป น้ำตาไหลไป ผมสงสารมันจริงๆครับ แต่ก็ต้องเดินทางกลับ น้าเม้งขึ้นรถ เตรียมตัวออกรถ เดินทางกลับ อ้ายชิงก็ไปนั่งร้องไห้อยู่หน้าบ้านคนเดียว และแล้วรถก็เดินทางลับตาอ้ายชิงไป

กริ๊งงง  กริ๊งงง  กริ๊งงง  เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น แต่ชิงไม่ยอมรับโทรศัพท์แล้ว  แม่ของชิงจึงมารับแทน

“สวัสดีค่ะ ต้องการพูดสายกับใครคะ”  

“อ๋อ นั่นแม่หรือครับ ขอสายชิง หน่อยครับ”

“เดี๋ยวรอซักครู่นะจ๊ะ”  แม่เดินไปเรียกชิง รับโทรศัพท์ บอกว่าเพื่อนโทรมาหา

“ฮาโหล”  ชิงพูดเสียงอ่อยๆ

“เฮ้ย นี่พีมเอง ทำอะไรอยู่วะ ยังไม่เลิกร้องอีกหรอ  เดี๋ยวแป๊บนึงนะ” ผมพูดกับชิงทางโทรศัพท์
“เฮ้ย ไอ้ชิง จำข้าได้หรือป่าว แฟนของคนที่เอ็งสาดน้ำไง ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” ไอ้เคว้งพูดด้วยน้ำเสียงเดียวกับคนที่โทรไปหาชิงเมื่อ 2 ทีแรก ซึ่งก็เป็นไอ้เคว้งเองแหละที่ดัดเสียงแล้วโทรไปหาอ้ายชิง

“อะไรกันเนี่ย มันอะไรกัน งงไปหมดแล้ว”  อ้ายชิงงงมาก เมื่อได้ยินเจ้าของเสียงนี้อีกครั้งซึ่งอยู่กับผม

“นี่ ข้าเอง เคว้งไง  เมื่อกี้กลัวจนหัวหดเลยนี่หว่า สะใจจริงโว๊ย ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” เจ้าเคว้งพูดด้วยความสะใจ ที่หลอกอ้ายชิงสำเร็จ  

“เฮ้ย หลอกนี่หว่า ไอ้..........เอ๊ย ปีหน้าไม่ต้องมาแล้วนะเอ็ง แค่นี้นะ ตื๊ด ตื๊ด ตื๊ด” อ้ายชิงพูดจบก็วางสายไปเลย คงจะโกรธ แล้วก็อายละครับท่านผู้อ่าน  แต่ผมไม่นึกเลยว่าจะเป็นฝีมือไอ้เคว้ง เฮ้อ..........