ความคิดเห็นที่ 1 "เอาล่ะทีนี้ จำไว้นะลูก พ่อกับแม่จะพาแขกกลับมาหลังละคอนโอเปรา ฉะนั้น ดูแลบ้านให้เรียบร้อยด้วยนะจ๊ะ" คุณแม่ออกคำสั่ง" "อย่างนั้นนะ" คุณพ่อเสริมพลางสอดผ้าคอใส่ด้านในเสื้อโค้ท คุณแม่เหลือบชำเลทองมองที่กระจกเงาแล้วค่อยบรรจงสวมหมวกเข้าที่ แล้วขุกเข่าจูบลาเด็ก ๆ เมื่อประตูหน้าบ้านปิดลง จูดี้และปีเตอร์ หัวเราะขบขันยินดี ทั้งสองขนของเล่นออกมาจากกล่องเล่นมาทำเรี่ยราด แต่เสียงหัวเราะพวกเขาก็เค่อย ๆ เบาลงจนเงียบจนในทีสุดปีเตอร์ก็นั่งจ่อมลงในเก้าอี้ "พี่รู้อะไรไหม ?ผมเบื่อเหลือทนจริง ๆ " เขาบ่น "พี่ก็เหมือนกัน" จูดีถอนหายใจ "ทำไมเราไม่ออกไปเที่ยวเล่นนอกบ้านนะ?" ปีเตอร์ตกลงเห็นด้วย แล้วทั้งสองคนก็ข้ามถนนเขาสวนสาธารณะไป มันเป็นวันที่อากาศหนาวในเดือนพฤศจิกายน เด็กจะเห็นลมหายใจเป็นไอน้ำ ทั้งคู่เกลือกกลิ้งบนใบไม้ แต่เมื่อจูดีพยายามจะยัดใส่เสื้อเสว็ตเตอร์ของปีเตอร์ เขาโดดผลุงขึ้นไปแอบข้างหลังต้นไม้ เมื่อพี่ สาวตามจับตัวเขาให้ได้ เขากำลังขุกเข่า ใต้ต้นไม้ มองดูกล่องใบเล็ก ๆ "นั่นอะไรน่ะ" "มันเป็นเกม" จูดีอ่านจากกล่องของเธอ "จูแมนจิ"จูดีอ่านตามกล่อง "เกมผจญภัยในป่าใหญ "ดูสิอะไรนั่น ดูสิ"ปีเตอร์บอกพลางชี้ไปที่ข้อความบันทึกอยู่ที่ก้นกล่องคล้ายการคัดลายมือของเด็ก มีคำว่า"เกมให้เปล่า ความสนุกสนานสำหรับบางคนแต่ไม่สำหรับทุก ๆ คน ปล. โปรดอ่านคำชี้แจงโดยละเอียดถ้วนถี่" "อยากเอากลับบ้านไหมล่ะ" จูดีถาม "ก็ไม่เชิงนัก" ปีเตอร์บอก "ผมว่าคงมีคนเอามาทิ้งเพราะมันน่าเบื่อ" "โธ่เอ๊ย มาน่ะ" จูดีทักท้วง "ลองดูสักหน่อยน่ะ มะมาลองวิ่งแข่งกันกลับบ้านเถอะ" ว่าแล้วเธอลงส้นเท้าวิ่งไล่ไปกับปีเตอร์ โดย The gl@ss Bee (glassbee) 27 เม.ย. 2546 แก้ไขเมื่อ 29 ส.ค. 47 01:50:17 จากคุณ : Le Buveur d'encre - [ 29 ส.ค. 47 01:46:23 ]

ความคิดเห็นที่ 2 เมื่อถึงบ้าน เด็กทั้งสองกางเกมแผ่ลงบนโต๊ะเล่นไพ่ มันดูคล้ายกับเกมที่พวกเขามอยู่แล้ว มีกระดานซึ่งกางออกแสดงเส้นทางช่องสี่เหลี่ยมจตุรัสเป็นสี ๆ ช่องสี่เหลี่ยมเหล่านั้นมี ข้อความเขียนอยู่ เส้นทางตั้งต้นในป่าลึกและจบลงที่จูแมนจินครแห่งอาคารบ้านเรือนและหอคอยที่เป็นสีทอง ปีเตอร์เริ่มเขย่าลูกเต๋า พร้อมกับเล่นเบี้ยชิ้นอื่น ๆ ซึ่งอยู่ในกล่อง “วางของพวกนั้นลงแล้วฟังนะ” จูดี้บอก “พี่จะอ่านคำอธิบายนะ ‘จูแมนจิ, การผจญภัยในป่าใหญ่ของคนหนุ่มสาว ออกแบบโดยเฉพาะสำหรับพวกขี้เบื่อและอยู่ไม่สุข “ก. ผู้เล่นเลือกเบี้ยแล้ววางลงบนป่าลึก ข. ผู้เล่นเขย่าลูกเต๋า และย้ายเบี้ยไปตามทางฝ่าอันตรายในป่าใหญ่ ค. ผู้เล่นคนแรกที่ถึงจูแมนจิ และตะโกนร้องชื่อเมืองออกมาดัง ๆ คือผู้ชนะ” “นั่นหมดแล้วใช่ไหม?” ปีเตอร์ถามอย่างผิดหวัง “ไม่ใช่” จูดี้บอก, “มีอะไรอีกตรงนั้น พิมพ์ตัวอักษรตัวใหญ่ว่า ‘ง.สำคัญมาก : เมื่อเรื่มเล่นเกม จูแมนจิ แล้ว มันจะไม่ยุติจนว่าผู้เล่นคนหนึ่งคนใดไปถึงนครสีทอง” “โธ่ นึกว่าเรื่องใหญ่โต” ปีเตอร์บอก แล้วหาวอย่างเบื่อ ๆ “เอาล่ะ” จูดี้บอก ส่งลูกเต๋าให้น้องชายของเธอ “เธอเริ่มก่อน.” แก้ไขเมื่อ 29 ส.ค. 47 01:53:33 จากคุณ : Le Buveur d'encre - [ 29 ส.ค. 47 01:51:41 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ปีเตอร์ทอยลูกเต๋า ปล่อยจากมืออย่างสบาย ๆ . “เจ็ด(แต้ม) ” จูดี้บอก ปีเตอร์ย้ายเบี้ยของเขาไปช่องที่เจ็ด “สิงโตโจมตี ถอยกลับไปข้างหลังสองช่อง” จูดี้อ่าน "คุณพระ น่าตื่นเต้นอะไรอย่างนี้” ปีเตอร์ออกปากแต่น้ำเสียงไม่ตื่นเต้นมากนัก ขณะที่เขาเอื้อมหยิบเบี้ย เขาเงยขึ้นมองดูพี่สาว เธอมีสีหน้าตื่นกลัวยิ่ง . “ปีเตอร์,” เธอกระซิบกระซาบ “หันไปช้า ๆ นะ.” เด็กชายหันทั้งนั่งอยู่ในเก้าอี้ เขาแทบไม่เชื่อสายตา ที่นอนอยู่บนเปียโนนั่นคือสิงโตจ้องมองมาที่ปีเตอร์และเลียปากอยู่ โดย The gl@ss Bee   [27 เม.ย. 2546 ]   แก้ไขเมื่อ 29 ส.ค. 47 01:58:00 จากคุณ : Le Buveur d'encre - [ 29 ส.ค. 47 01:55:28 ]

ความคิดเห็นที่ 4 สิงโตคำรามดังสนั่น จนปีเตอร์ผวาตกจากเก้าอี้ แมวตัวใหญ่นั้นกระโดดลงที่พื้น ปีเตอร์ลุกขึ้นยืน แล้ววิ่งไปทั่วบ้านพร้อมกับสิงโตห่างชั่วความยาวของเคราตามหลังมา เขาวิ่งขึ้นชั้นบนแล้วมุดหลบไปใต้เตียง สิงโตพยายามตะปบข้างใต้ แต่ติดหัวลอดไปไม่ได้ ปีเตอร์ ปืนออกมาได้ วิ่งจากห้องนอน แล้วปิดประตูดังปัง เขากระอักกระไอ ยืนหายใจหายคออยู่กับจูดี้. “ผมไม่คิด,” ปีเตอร์บอกทั้งยังหอบอยู่ “ว่าฉันอยาก. . . จะเล่น. . . เกมนี้. . . ต่อแล้วล่ะ” “แต่เราต้องเล่นนะ” จูดี้บอกขณะช่วยพาปีเตอร์กลับลงบันไดมา “พี่ไม่แน่ใจว่า อย่างไรนะ คำสั่งความหมายว่าสิงห์โตจะไม่ออกไปจนกระทั่งหนึ่งในเราชนะเกม.” ปีเตอร์ยืนถัดจากโต๊ะเล่นเกม “เราจะเรียกทางสวนสัตว์มาพามันออกไปได้ไหมล่ะครับ?” เสียงคำรามและตะกรุยตะกายดังมาจากประตูห้องนอน.ชั้นบน “หรือบางทีเราจะรอจนคุณพ่อกลับบ้านมา” “ไม่มีใครมาจากสวนสัตว์หรอกเพราะว่าพวกเขาจะไม่เชื่อเรา” จูดี้บอก “แล้วน้องก็รู้นี่ว่าแม่จะต้องหัวเสียแน่ถ้ามีสิงห์โตในห้องนอน เราเริ่มต้นเกมนี้ไปแล้วตอนนี้เราต้องเล่นมันจนจบ” ปีเตอร์มองดูที่กระดานเกม จะเป็นอย่างไรถ้าจูดี้ได้เจ็ดแต้มนะ? แล้วนั่นก็คงจะมีสิงโตสอง ตัว ชั่วขณะที่ปีเตอร์คิด เขาก็กำลังจะร้องไห้ ครั้นแล้วเขากลับนั่งลงอย่างมั่นคงในเก้าอี้ของเขาและบอกว่า“เล่นกันเถอะครับ.” จูดี้หยิบลูกเต๋า ทอยได้แปดแต้ม และเดินเบี้ยของเธอ “ลิงขโมยอาหาร เสียหนึ่งตา ” เธออ่าน เสียงทุบตีหม้อขว้างปาไหดังมาจากในครัว เด็กทั้งสองวิ่งเข้าไปเห็นลิงนับโหลกำลังทำลายห้องออกเป็นเสี่ยง ๆ โดย The gl@ss Bee   [27 เม.ย. 2546 .]   แก้ไขเมื่อ 29 ส.ค. 47 02:00:34 จากคุณ : Le Buveur d'encre - [ 29 ส.ค. 47 01:57:33 ]

ความคิดเห็นที่ 5 “โอ๊ยตายแน่” ปีเตอร์บอก “นี่คงทำคุณแม่โกรธมากกว่าสิงโตแน่” “เร็วเข้า” จูดี้บอก, “กลับไปเล่นเกม” ปีเตอร์เล่นตาที่เวียนมาถึง ขอบคุณสวรรค์ เขาเดินไปลงในช่องว่าง เขาทอยอีกครั้ง “ฤดูมรสุมเริ่มต้น เสียหนึ่งตา” น้ำฝนหยดเล็ก ๆ เริ่มตกในห้องนั่งเล่น แล้วฟ้าร้องฟ้าแล่บฟ้าผ่าสั่นกำแพงสะท้านและทำให้ลิงกลัวลนลานออกจากครัว ฝนเริ่มตกไม่ลืมหูลืมตาขณะที่จูดี้หยิบลูกเต๋า. “คนนำทางหลงทาง เสียหนึ่งตา” ฝนหยุดในทันที เด็กทั้งสองเหลียวไปเห็นผู้ชายก้มมองแผนที่อยู่ “โอ๊ยตาย ฉันว่าตอนนี้คงอยู่ในตำแหน่งอับโชค” เขาพึมพำ “บางทีเลี้ยวซ้ายตรงนี้แล้ว . . . ไม่ใช่ ไม่ใช่. . . เลี้ยวขวาตรงนี้ . . . ใช่ แน่ ๆ ฉันคิดว่าเลี้ยวขวา. . . หรือบางที. . . " “ขอโทษค่ะ” จูดี้บอก แต่คนนำทางนั่นไม่สนใจเธอ. “. . . รอบ ๆ ต รงนี้ แล้วข้าม. . . ไม่ใช่ ไม่ใช่ . . ตรงนี้และไปรอบนี่. . . ใช่ล่ะ แต่แล้ว. . . หืม.. .“ จูดี้ยักไหล่และส่ง ลูกเต๋าต่อ ให้ปีเตอร์ (ยังมีต่อในกระทู้) จากคุณ : Le Buveur d'encre - [ 29 ส.ค. 47 02:08:14 ]

ความคิดเห็นที่ 6 อ้าว!!  ไม่เล่นเกมต่อแล้วเหรอ.. จากคุณ : canossa - [ 29 ส.ค. 47 07:26:53 A:133.68.21.115 X: ]

ความคิดเห็นที่ 7 :) จากคุณ : scottie - [ 29 ส.ค. 47 14:41:27 ]

ความคิดเห็นที่ 8 เรื่องนี้เป็นต้นแบบของ Jamanji ที่เคยเป็นหนังใช่ไหม จากคุณ : ทินา - [ 29 ส.ค. 47 15:10:09 A:203.209.114.175 X: ]

ความคิดเห็นที่ 9 จำได้ว่าเคยดูตอนเป็นหนังอ่ะค่ะ สนุกมาก ภาพประกอบสวยค่ะ ^_^ จากคุณ : O-HO - [ 29 ส.ค. 47 21:22:21 ]

ความคิดเห็นที่ 10 จำได้ตอนเป็นหนัง สนุกมากๆ จากคุณ : Auntie DEE - [ 30 ส.ค. 47 05:37:00 A:221.187.6.221 X: ]

ความคิดเห็นที่ 11 เคยดูตอนเป็นหนัง อ่านเป็นตัวหนังสือก็สนุกไปอีกแบบ ชอบภาพประกอบจังค่ะ^___^ จากคุณ : ปิยะรักษ์ - [ 30 ส.ค. 47 16:50:36 A:203.149.31.222 X: ]

ความคิดเห็นที่ 12 ยังจำหนังได้ค่ะ จากคุณ : รสา รสา - [ 30 ส.ค. 47 18:20:34 ]

ความคิดเห็นที่ 13 มารอดูต่อไปค่ะ.. @^____^@ จากคุณ : p_jung - [ 30 ส.ค. 47 20:39:29 A:210.246.68.173 X: ]

ความคิดเห็นที่ 14 แวะมาทักทาย Chris Van Allsburg เป็นนักเขียนคนโปรดรึคับ จากคุณ : ninaM - [ 31 ส.ค. 47 16:54:18 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ต่อ “. . . สี่ ห้า หก" เขานับ. “ถูกแมลงทฺซีทฺซีกัด ป่วยเป็นไข้หลับเสียหนึ่งตา” จูดี้ได้ยินเสียงหึ่งดังคาอย ๆ แล้วเห็นแมลงตุวเล็กๆ ร่อนลงบนจมูกของปีเตอร์ ปีเตอร์ยกมือขึ้นปัดไล่แมลงไป แต่แล้วก้หยุด หาวคำโตและ นอนหลับ หัวพับไปคาโต๊ะ “ปีเตอร์, ปีเตอร์, ตื่นเถอะ!” จูดี้ร้องปลุก แต่ไร้ผล เธอหยิบลูกเต๋ามาทอด แล้วเดินไปที่ช่องว่าง เธอทอดอีกครั้งและรออย่างใจจดใจจ่อ “ฝูงแrดตื่นตกใจวิ่งเตลิด กลับไปข้างหลังสองช่อง” เขาตื่นขึ้นรวดเร็วพอ ๆ กับตอนนอนหลับไป ปีเตอร์ ทั้งสองคนได้ยินเสียงโครมครามมาจากโถง มันดังขึ้น ๆ ทันใดนั้น ฝูงแrดกระโจนใส่ผ่านห้องนั่งเล่นเข้าไปในห้องกินข้าว บดขยี้ข้าวของเครื่องเรือนทั้งหมดที่ขวางหน้า ปีเตอร์และจูดี้อุดหูขณะที่เสียงไม้แยกแหลกเป็นชิ้นและเครื่องเคลือบดินเผาตกแตกดังอื้ออึงไปทั้งบ้าน. โดย The gl@ss Bee (glassbee)  [27 เม.ย. 2546 ] แก้ไขเมื่อ 02 ก.ย. 47 00:13:24 จากคุณ : Le Buveur d'encre - [ 2 ก.ย. 47 00:11:57 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ปีเตอร์ทอยลูกเต๋าอย่างรวดเร็ว “งูหลามแอบเข้ามาในกระโจมที่พัก ถอยกลับไปข้างหลังหนึ่งช่อง” จูดี้กรีดร้องเสียงหลง แล้วกระโดดผลุงขึ้นบนเก้าอี้ของเธอ “ตรงเตาผิงน่ะ" ปีเตอร์บอก จูดี้นั่งลงอีกครั้ง มองงูยาวแปดฟุตกำลังเลื้อยพันรอบ นาฬิกkบนหิ้งเหนือเตาผิง อย่างประสาทผวา คนนำทางเงยหน้าขึ้นจาก แผนที่ของเขามองดูที่งู แล้วเผ่นไปอยู่ที่มุมห้องไกล ๆ สมทบกับเหล่าลิงบนม้านั่ง จูดี้ล่นตาของเธอและเดินไปลงในช่องว่าง น้องชายของเธอทอดลูกเต๋าได้สามแต้ม “โอ๊ย ไม่นะ” เขาคราง “ภูเขาไฟระเปิด ถอยกลับไปข้างหลังสามช่อง” ห้องนั้นเริ่มอุ่นและเริ่มต้นสั่นเล็กน้อย ลาวาเหลวละลายไหลจากช่องเตาผิง ไปปะทะกับน้ำบนพื้นห้องแล้วห้องทั้งห้องก็เต็มไปด้วยไอน้ำจูดี้ทอยลูกเต๋า และเดินไปข้างหน้า. แก้ไขเมื่อ 02 ก.ย. 47 00:22:37 จากคุณ : Le Buveur d'encre - [ 2 ก.ย. 47 00:17:11 ]

ความคิดเห็นที่ 17 “ค้นพบทางลัด ได้ทอดอีกครั้ง โอ้โห!” เธอร้องออกมา จูดี้เห็นงูคลายตัวเองออกจากนาฬิกา. “ถ้าพี่ได้สิบสองแต้ม พี่สามารถออกจากป่าได้” ปีเตอร์บอก. “ได้โปรด ได้โปรดเถอะ” จูดี้ร้องวิงวอนขณะเขย่า ลูกเต๋า งูนั้นเลื้อยส่ายลงมาทั่พื้นห้อง เธอวางลูกเต๋าจากมือของเธอ. หก แล้วอีกหก จูดี้ที่หยิบเบี้ยของเธอแล้วทิ้วมันลงบนกระดาน “จูแมนจิ,” เธอตะโกนออกมาดัง ๆ เท่าที่เธอจะทำได้ ไอน้ำในห้องหนาขึ้น ๆ จูดี้ไม่สามารถแม้แต่จะมองเห็นปีเตอร์ที่อยู่ตรงข้ามโต๊ะ ครั้นแล้ว ราวกับว่าประตูและหน้าต่างทุกบานได้เปิดออก อากาศสดชื่นโชยพัดเอาไอน้ำออกไปจากห้อง จนหมดทุกสิ่งทุกอย่างคืนสู่สภาพเดียวกับก่อนที่จะเล่นเกม ไม่มีลิง ไม่มีคนนำทาง ไม่มีน้ำ ไม่มีข้าวของเครื่องเรือนที่ชำรุด ไม่มีงู ไม่มีสิงโตคำรามที่ชั้นบน ไม่มีแrด ปีเตอร์และจูดี้โยนเกมใส่เข้าไปในกล่องโดยไม่พูดไม่จากัน ทั้งสองรีบออกไปทางประตู วิ่งข้ามถนนไปที่สวนสาธารณะ และวางเกมไว้ใต้ต้นไม้ เมื่อกลับมาบ้าน ทั้งสองรีบเก็บของเล่นของเขาทั้งหมดอย่างรวดเร็ว แต่เด็กทั้งสองคนตื่นเต้นมากเกินกว่าจะนั่งอยู่เงียบ ๆ ดังนั้น ปีเตอร์จึงนำภาพจิกซอว์ออกมาต่อ ขณะที่พวกเขาจ่อชิ้นส่วนภาพเข้าด้วยกัน ความตื่นเต้นทั้งหลายก็คลายลงอย่างช้า ๆ และแล้วก็อ่อนเพลีย เมื่อภาพต่อเสร็จไปเกือบครึ่งรูป ปีเตอร์และจูดี้ก็ม่อยหลับไปในเก้าอี้โซฟา โดย The gl@ss Bee (glassbee)  [27 เม.ย. 2546 , 02:08:08 น.]   แก้ไขเมื่อ 02 ก.ย. 47 00:25:21 จากคุณ : Le Buveur d'encre - [ 2 ก.ย. 47 00:19:01 ]

ความคิดเห็นที่ 18 “ตื่นเถอะจ๊ะลูกรัก,” เสียงของคุณแม่ปลุกเรียก จูดี้ลืมตา คุณแม่และคุณพ่อได้กลับมากับแขกที่กำลังเข้ามา. จูดี้เขย่าปีเตอร์เบา ๆ ปลุกให้เขาตื่น ทั้งสองอ้าปากกว้างหาวและยืดแข้งยืดขา ลุกยืนขึ้น คุณแม่แนะนำพวกเขากับแขกแล้วถามว่า “คุณมีอะไรตื่นเต้นตอนบ่ายไหมจ๊ะ?” “อ๋อ ใช่ครับ” ปีเตอร์บอก. “เรามีน้ำท่วม, ฝูงสัตว์แตกตื่นตกใจ, ภูเขาไฟ ป่วยเป็นไข้หลับ และ—” ปีเตอร์ถูกขัดจังหวะด้วยเสียงหัวเราะของพวกผู้ใหญ่’ “ดีล่ะ” คุณแม่บอก, “แม่คิดว่าลูกทั้งคู่รับเชื้อป่วยเป็นไข้หลับกัน. ทำไมลูกไม่ขั้นไปชั้นบนแล้วผลัดเสื้อผ้าชุดนอนล่ะจ๊ะ? แล้วลูกจะได้มาต่อภาพจิ๊กซอว์ให้เสร็จและกินอาหารเย็นไง” เมื่อปีเตอร์และจูดี้กลับลงมาที่ชั้นล่าง ทั้งคู่พบว่าคุณพ่อได้ย้ายจิ๊กซอว์เข้าไปไว้ในห้อง ขณะที่เด็ก ๆ กำลังง่วนต่อภาพ คุณนายบัดวิง แขกคนหนึ่ง นำถาดอาหารมาให้พวกเขา “ภาพปริศนายากอะไรอย่างนั้น” เธอบอกเด็ก ๆ. “แดนเนียลและวอลเตอร์น่ะ มักเริ่มต้นต่อภาพปริศนา แต่ไม่เคยต่อสำร็จเลย" แดนเนียลและวอลเตอร์คือลูกชายของ คุณนายบัดวิก "พวกเขาไม่เคยอ่านคำอธิบายเหมือนกัน เออ นั่นน่ะนะ” คุณนายบัดวิงบอกแล้วหันกลับเข้าไปร่วมวงแขกอีกครั้ง, “ฉันว่าพวกเขาคงจะเรียนรู้เอง” เด็กทั้งสองคนตอบ, “หนู(ผม)ก็หวังว่าอย่างนั้นค่ะ(ครับ)” แต่พวกเขาไม่ได้มองที่คุณนายบัดวิงพวกเขากำลังมองออกไปนแกหน้าต่าง เด็กสองคนกำลังวิ่งไปที่สวนสาธารณะ. แดนเนียลและวอลเตอร์ค บัดวิงกำลังวิ่งไป และแดนเนียล มีกล่องบาง ๆ ยาว ๆ อยู่ใต้แขนของเขา จบเรื่องเกมกระดานป่วนเมือง โปรดติดตามตอนต่อไปเรื่องเกมกระดานป่วนฟ้า ------------------------------------------------------------------------------------ โดย The gl@ss Bee (glassbee)  [27 เม.ย. 2546 , .]   แก้ไขเมื่อ 05 ก.ย. 47 10:22:55 แก้ไขเมื่อ 02 ก.ย. 47 00:28:13 จากคุณ : Le Buveur d'encre - [ 2 ก.ย. 47 00:21:28 ]

ความคิดเห็นที่ 19 คุณ canossa เดี๋ยวต่ออีกเกม คุณ  scottie คุณ  ทินา แม่นแล้ว คุณ O-HO ที่จริงภาพเนียนไป เพราะของจริงจะเห็นเส้นดินสอชัดนะครับ คุณ  Auntie DEE หนังสือก็ต่างกับหนังใช่ไหมครับ คุณ  ปิยะรักษ์ คุณ รสา รสา คุณ  p_jung ต่อแล้วครับ คุณ  ninaM ของดีก็ย่อมเป็นที่โปรดปรานสิครับ แก้ไขเมื่อ 05 ก.ย. 47 10:22:19 จากคุณ : Le Buveur d'encre - [ 2 ก.ย. 47 00:28:35 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ป่วยฟ้า หรือ ป่วนฟ้า คะ จากคุณ : รสา รสา - [ 2 ก.ย. 47 01:32:45 ]

ความคิดเห็นที่ 21 Yo!yo!   มาเล่นเกมต่อแล้ว ขำอ่ะ  แrด สัตว์พันธ์ใหม่จากเซนเซอร์ จากคุณ : Canossa - [ 2 ก.ย. 47 02:46:58 ]

ความคิดเห็นที่ 22 คุณ  รสา รสา ขอบคุณครับที่ช่วยบอก  วันที่โพสต์ง่วงมากเลยเป็นอย่างที่เห็นแหละ แต่ตอนนี้แก้แล้วครับ คุณ  Canossa เดี่ยวต่ออีกเกมครับ จากคุณ : Le Buveur d'encre - [ 5 ก.ย. 47 10:25:39 ]

ความคิดเห็นที่ 23 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2996396/W2996396.html เกมกระดานป่วนฟ้า จากคุณ : Canossa - [ 5 ก.ย. 47 21:31:29 ]