มองฟ้าไร้ดาดาว ช่างเหน็บหนาวร้าวรอนใจ
ความรักมักลับไป จรจากไกลไป่กลับคืน
ดุจเดือนเลือนลับแสง ไร้เรี่ยวแรงแฝงขมขื่น
รักหวังไม่ยั่งยืน ต้องทนฝืนกลืนน้ำตา
เจ็บช้ำมาซ้ำหน ไม่มีคนทนรักษา
ปวดร้าวเศร้าทุกครา อยากลืมลาความอาลัย
คลื่นซบกระทบฝั่ง ชวนวาดหวังรักครั้งใหม่
ช่วยล้างรอยด่างใจ ลบเลือนไปกับสายลม
อยากเจอเธอคนหนึ่ง คนที่ซึ่งพึงสุขสม
ปลอบขวัญวันระทม ถ้าโลกกลมผมคงเจอ
จากคุณ :
brokenheart man
- [
30 ส.ค. 47 01:33:19
]