ความคิดเห็นที่ 1 กระทู้เดิม อาศรมชาวโคลง ภาค ๑๐๒ ๏ ๏ ๏ ลูกปูป้วนเปี้ยนป่วนเมืองเหนือ ๏ ๏ ๏ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2977622/W2977622.html ศาลาไทยไม่ได้ไปเลือกตั้งกับเขาดอกเจ้าค่ะ  แต่ก็ยังติดตามข่าวสม่ำเสมอ กระทู้นี้ชวนคุยสารพัดเรื่องเช่นเคย  กลับจากเมืองเหนือหลายท่านไปเลือกตั้งกัน เลยเกาะติดสถานการณ์เสียหน่อย  แถมด้วยกลอนควันหลงจากปลายกระทู้ก่อน เอิ้ก ๆ ส่วนเรื่องเที่ยวเมืองเหนือ  หลายท่านยังไม่ได้มาเล่า  อย่าทิ้งไปซะเฉย ๆ ล่ะ ความคิดเห็นที่ 112   น่าจะต่อกระทู้เที่ยวเหนือไปอีกสักสองกระทู้ครับ  หรือว่าคณะท่องเที่ยวต้องกลับมา ทำงานย้อนหลังที่ลางานไปหลายวัน ก็เปิดประตูอาศรมฯไว้ให้เพื่อน ๆ มาวางโคลง หรือเขียนกลอนได้เรื่อย ๆ ตารางไปอีสานเดือนหน้าของผมออกมาแล้ว    คราวนี้หลายจังหวัด    ถ้ามีช่องว่างได้ กลับ ก็จะมานอนกรุงเทพฯ แต่ก็มีช่วงที่ต้องค้างคืนสามสี่วันเหมือนกัน  เอารถไปด้วย วันหนึ่งอาจจะวิ่งได้หลายแห่ง   แหะแหะ  อ้างงาน ๆ เขียนกลอนล้อหิ่งห้อยน้อยใจไว้ข้างบน เอามาแปะไว้ที่นี่ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2985832/W2985832.html อันนินทากาเลเหมือนเทถ่าย พอโกรธนายงานเหนื่อยก็เรื่อยหลง โอ้เลขาหน้าสวยแสนงวยงง มาเจาะจงบ่นพร่ำแสนกรรมเวร แล้วสอนว่าอย่าไว้ใจมนัส มวยคิวบาโดนหมัดจนต้องเผ่น ปวีณาเมืองไทยไม่ถึงเกณฑ์ ปวีณาเอเธนส์ถึงเหรียญทอง บัดเดี๋ยวดังหงั่งเหง่งวังเวงหวิว สุดสยิวเหลียวแลชะแง้จ้อง สาวพริตตี้โตโยต้าถึงน่ามอง ยังเป็นรองน้องแนทอยู่เล็กน้อย อันมนุษย์สุดนิยมเพียงลมเป่า จะเหม็นเฉ่าลมโชยระโหยห้อย ผัดกระเพราดาวไข่สองกล่องร้อย ไม่ต่ำต้อยไปกว่าพิซซ่าฮัท ถึงบางพูดพูดดีเป็นสีเสียด คนเขาเกลียดรสถ้อยมาคอยกัด โอ้ชูวิทย์พูดไว้เห็นได้ชัด คนบางกอกเขาถนัดเทคะแนน อพิลักอภิรมย์ข่มเฉลิม ประชาชนตักเติมให้เก้าแสน ไทยเลิฟไทยยิ้มร่าทว่าแค้น อพิสิดยิ้มแป้น  แสน  สะจาย.... จากคุณ : คัมภีร์โบราณ  - [ 30 ส.ค. 47 10:48:56 ] ความคิดเห็นที่ 113   มองดูข่าวการเลือกตั้งครั้งเมื่อวาน ร้อง..อูฮู้..เพราะตระการงานยิ่งใหญ่ ชาวกรุงเทพฯพร้อมกันใช้สิทธิ์ไป ทุ่มเทแรงทุ่มเทใจให้อพิลักษณ์ คะแนนเล่นไม่ตกตั้งแต่เช้า เหมือนเป็นลางบอกข่าวว่าพลาหนัก พวกคะแนนเล็กน้อยกระจ้อยนัก จะชนะอภิลักษ์ไม่มีทาง ปวีนาตามมาราติดติด แต่ไม่ชิดหรอกขอบอกแค่หลอกขวาง อีกชูวิทย์ถึงตามติดก็ไม่มีทาง จะกีดขวางอภิลักษณ์นั้นไม่มี อภิลักษณ์ชนะขาดเพราะมาดเท่ห์ แถมยังหล่อกว่าทั้งเพใช่หมองศรี ไม่เคยมีประวัติสาดวาดไม่ดี ได้คนดีคนนี้ที่พ่อเมือง จากคุณ : โตเกียว - [ 30 ส.ค. 47 13:30:26 A:203.113.71.168 X: ] จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 30 ส.ค. 47 19:14:42 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ผมกาเบอร์หนึ่งนั้น...........สองที ไขว้กลับไปมามี..............ส่วนสร้าง เพราะชอบนโยบายดี........กว่าเพื่อน ความหล่อมีเอี่ยวบ้าง........ล่ำบึ้กคมสัน ฯ รถรางกลางเกาะแก้ว........บัสเลน ป้ายอัจฉริยะเห็น.............ภาพได้ ที่จอดรถดูเป็น................รูปร่าง เชื่อมต่อขนส่งให้.............ระบบสร้างครอบคลุม ฯ . . .ฉะนี้แล ฯ จากคุณ : ผู้เฒ่าสูงสุด - [ 30 ส.ค. 47 19:43:00 ]

ความคิดเห็นที่ 3 “อัปลักษณ์” ถูกกระแทกเข้า............เขย่าเมือง “ประกี่หน้า” บ่ประเทือง....................ประดุจสิ้น “ชูพิษ” ผิดกลับเมลือง.....................จรุงบาป “ฉะเหลว” หลุบตะกายดิ้น..................เทพบ่รู้อนาถนครฯ แหะ แหะ ขอรับ ข้าพเจ้าแวบงาน ขออนุญาตมานอนหลับ “งับหงิด” นะ ขอรับ ปล. บรรยากาศ ชาวอาศรม “แอ่วเหนือ” ยังมีที่ประทับใจอีกมากมาย แต่ยังบ่มีเวลามาขยาย แหะ แหะ ติดหนี้ไว้ก่อนแล้วกัน ขอรับ แบบว่า ยุค “พิษใหม่-ยำใหญ่” ต้องทันสมัย กับการใช้ “หนี้-อา-นา-คด” ขอรับ แหะ แหะ ขอรับ เสร็จแล้วก็เผ่น(ด้วยจังหวะ "ม้าย่อง" ) ก่อนล่ะ ง่วงเหลือกำลัง ขอไป นอน-หงับ-งับ-หงิด ก่อนแล้วกัน ขอรับ จากคุณ : นายทิวา - [ 30 ส.ค. 47 19:44:51 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ^ ) __________ _ _ __ _ _ __ _ _ _ _ _ _______ ( ^ หนูเด็กดอย ไม่เกี่ยวกะเขา แอบเข้ามานั่งอ่านกลอน รอให้มีเลือกผู้ว่า อบจ. หนูจะเอามาลงมั่ง อิอิ ว่าไปนั่น จากคุณ : er_r_naka_aha - [ 30 ส.ค. 47 20:17:33 A:10.30.1.68 X:202.28.27.4 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ต่างแดนจึ่งไม่ได้...........เลือกใคร ถือสิทธิ์เพียงในใจ..........ขีดไขว้ น่ามีเลือกทางไกล............แนะบอก ท่านนา ยามห่างใช้สิทธิ์ไซร้........เลือกให้เฉพาะ ส. ส. ฤๅ เมื่อวานก็นั่งลุ้นไปด้วย ทั้ง ๆ ที่ไม่ได้ไปเลือกเหมือนกันค่ะ จากคุณ : รสา รสา - [ 30 ส.ค. 47 20:33:53 ]

ความคิดเห็นที่ 6                          ๏ ขอ ๏   ๏    ขอนิ้วเรียวนุ่มนี้                   นุชถนอม เพียงหนึ่งลำเทียนยอม                ยื่นชม้อย นิ้วนางห่วงหวงหอม                    มิเหือด   หายเอย ขอพี่สวมแหวนน้อย                    กอดนิ้วนิรันดร์กาล  ๚ ๏   เกรียมอกเกรงทิพย์แก้ม          หอมกลาย             ลมรื่นจักรินราย                         ลอบเคล้า เพลิงแดดแผดผิวหาย                 หอมกรุ่น ขอฝากจุมพิตเฝ้า                       ฟอดเฟ้นฟอนหอม  ๚ ๏   กรอมใจเกรงคู่น้อย               มณีหวาน เพชรยอดสุเมรุยาน                    หย่อนย้วย บัวมาศเหี่ยวเรื้อราน                   โรยร่วง                           ขอชื่นรสทิพย์ด้วย                     ดื่มช้อยชูชัน ๚ ๏   วอนนุชหวังเสพซึ้ง                 สระสรวง                         มองคลื่นผืนทะเลหลวง                ลึกล้ำ โลมเกาะเลาะแก่งปวง                  หินปุ่ม   ชุ่มเอย ขอว่ายเพียงแอ่งน้ำ                     อ่างน้อยลอยสวรรค์  ๚ ๏   เชิญขวัญหวังหลับใกล้            กายอร     เตียงนุ่มผวยนิ่มนอน                   อ่อนเนื้อ ขอตักนุชแทนหมอน                   นาแม่ ยามพี่หลับลึกเรื้อ                       เพื่อร้อยเรียงฝัน  ๚ะ๛     แก้ไขเมื่อ 30 ส.ค. 47 20:55:40 จากคุณ : คัมภีร์โบราณ - [ 30 ส.ค. 47 20:48:09 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ที่กระทู้  ....อยากจะหวาน....เป็น  โดย มัชฌิมา http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2980331/W2980331.html ๏ อยากหวานก็อ่านเอง ๏ ฝนพรมลมพรำคืนค่ำแล้ว พร่าแพร้วพรั่งพรูไม่รู้จบ ดึกนี้คงนานก่อนซานซบ เลือนลบเงาร่างเธอจางไป ฝนพรมลมพรำคืนค่ำนั้น เราฝันกลางฝนหลั่งล้นไหล เดินกุมมือกันแสนมั่นใจ อวลไอหอมอุ่นละมุนมือ ฝนพรมลมพรำคืนค่ำนี้ บอกดาวคนดีที่แสนซื่อ อย่าเป็นดวงดาวขายข่าวลือ เปิดสะดือเปิดก้นให้คนชม ..... จากคุณ : คัมภีร์โบราณ - [ 30 ส.ค. 47 21:34:10 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ชอบชื่อจากที่นายทิวาตั้งให้จัง ชื่อ อัปลักษณ์ อย่างงี้  ปะกี่หน้า อย่างงี้  ชูพิษ  หรือแม้แต่ว่าฉะเหลว  คิดได้ไงอ่ะ เก่งจริง  ๆ ไม่ธรรมดานะเนี่ย จากคุณ : นัทตี้ - [ 31 ส.ค. 47 02:56:58 A:62.167.51.248 X: ]

ความคิดเห็นที่ 9 ไม่ได้เลือกตั้งแต่ตั้งใจดูว่าใครจะเป็นผู้ว่า จากคุณ : idaho (idaho) - [ 31 ส.ค. 47 11:37:59 ]

ความคิดเห็นที่ 10 "เอกลักษณ์" รูปเด่นพร้อม     ปากดี "ปะกี่หน้า" ราวี                ห่อนเว้น "ชูสิทธิ์" หนึ่งเสียงมี            ตามระบอบ "ฉะแหลก" ไม่กินเส้น          ฤแสร้งทวนกระแส จากคุณ : ช้องนาง. - [ 31 ส.ค. 47 12:24:39 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ก่อนเลือกตั้งผู้ว่า         กอทอ มอแฮ ให้คาดเดาก็พอ           คาดได้ เลขที่ชนะได้หนอ         คือเลข คี่แล ผลลัพธ์บ่งบอกไว้        แม่นแท้หนอเรา วันอาทิตย์อยู่บ้าน        หลับสนิท ใครว่า"หงับงับหงิด"    ว่าเข้า ผมบ่ติดภารกิจ           ใดหรอก นาแม่ แต่ชื่อของข้าพเจ้า        อยู่แคว้นนครปฐม จากคุณ : Little Red - [ 31 ส.ค. 47 12:43:47 ]

ความคิดเห็นที่ 12 เลือกตั้งผู้ว่าผู้-          ทรงเกียรติ ผู้ไม่ว่าผู้กบเขียด       เลือกเจ้า ของแท้และของเฉียด เฉียดจะ แท้นา เอาสิบร้อยแว่นเข้า     ส่องรู้โดยไฉน อภิลักลั่น..ลึกล้ำ         บริหาร ปะวินาทีทะยาน          ถล่มส้อง ชูวิตะมินชายชาญ       เชิงชอบ ฉะเหลิงฉะดะต้อง       หลบรู้ทางฉลุย ................................... แม้นมิใช่บางกอกเกี้ยน   ชาวกรุง แต่เพื่อนฝูงเป็นกระบุง     อยู่โน้น จากบ้านป่าดอยตุง         ใจจรด จ่อนา ข่าวหุบเขาหัวโล้น          ใคร่รู้อยู่เสมอ จากคุณ : mz - [ 31 ส.ค. 47 14:24:15 A:203.172.47.43 X: ]

ความคิดเห็นที่ 13 ลูกปูตามเลือกตั้ง      ติดผล คาดว่า..นึกว่า..จน    ประกาศป้าย ไหมล่ะ บอกว่าคน     นี่นั่น ฉันว่าแล้วสดท้าย      สดต้นสดกลาง ฯ แรมรอนมา ด้วยโหยหาคิดถึง มีโอกาสผ่านมาทางโลกไซเบอร์ แวบ ๆ (สองสามวัน) มิรอช้าที่จะแวะมาอาศรมฯ สวัสดีท่านน้องฯ ท่านพี่ ท่านเพื่อน และ มิตรอาศรมฯ ทุกท่าน ครับผม วันนี้คงวางได้แค่นี้หละครับ สวัสดีครับ จากคุณ : พิราบเงิน - [ 31 ส.ค. 47 16:02:52 ]

ความคิดเห็นที่ 14 อะพิษรักอิสเฮิ้ด................ติ้งมี ชูวิสเปอร์พอที..................เถิดน้อง ปะวินน่าซอยฝี...................ปากแสบ ฉะเริ่มจากมันจ้อง..............ด่าให้เสียหาย พี่จิตใจตื่นเต้น..................ตูมตาม มาน่านะคนงาม.................ขยับใกล้ นี่ตีปุ่มเตียงสาม................ปุ่มแตก แล้วแม่ การุ่นเก่าเดือดไซร้............อาจล้นออกพวย จากคุณ : ป - [ 31 ส.ค. 47 17:02:24 A:203.209.123.2 X: ]

ความคิดเห็นที่ 15 แล้วมีใครเห็นใจ คนทำงานเบื้องหลังการเลือกตั้งบ้างครับ เหนื่อยสุด ๆ ครับ ...... ตลอดเวลา 45 +10 วัน ที่เตรียมการ ครับ ไม่ได้หลับ ไม่ได้นอน หลายคืน .....ผมรับผิดชอบการประมวลผลคะแนนของเขตบางกอกน้อย ง่วงก็ง่วง แต่ก็หลับไม่ได้ อัดกาแฟ อั๊ก ๆๆๆๆๆๆๆ เบลอก็ห้ามเบลอ เพราะถ้าผิดพลาดขึ้นมาตายเลยครับ แง้ว แง้ว .... แต่ก็แสดงความยินดีกับผู้ชนะการเลือกตั้ง ได้เป็นบอสของผมด้วยครับ แง้ว แง้ว จากคุณ : นัวเนียร์แสนซน - [ 31 ส.ค. 47 17:06:52 ]

ความคิดเห็นที่ 16   ๏ เพลงยาวถึงผู้ว่าฯ ๏ ๏   ปางก่อนบางกอกเรียกว่าเกาะ พายเรือเลาะลัดล่องคูคลองได้ มีเรือแจวเรือจ้างเรือกลไฟ ก่อนรถรางคันใหญ่วิ่งไปมา ปางนั้นบางกอกยังเงียบกริบ สายน้ำล่องลิบไหลเรื่อยหล้า เป็นคูเป็นคลองเป็นเจ้าพระยา ใสเย็นเป็นมหานทีทอง มีวังเวียงเคียงวัดกษัตริย์สร้าง สนามหลวงไกลกว้างไว้เที่ยวท่อง หน้าฝนมีฝนหล่นละออง หนาวร้อนตกต้องตามฤดู ลมฟ้าอากาศแต่กาลก่อน หน้าหนาวก็ไม่ร้อนให้หดหู่ ถึงหน้าฝนมีฝนหล่นพรั่งพรู เราจึงอยู่ร่มเย็นทุกยามไป ปางนี้บางกอกเป็นกรุงเทพฯ ทันสมัยพอสังเขปประมาณได้ มีรถรางวิ่งบนหัวคนไทย แต่รถไฟดำดิ่งวิ่งลงดิน หาบเร่แผงลอยเริ่มร่อยหรอ มินิมาร์ทชูคอไม่จบสิ้น ขนมครกขนมไข่เคยได้กิน น้ำตารินเสียท่าพิซซ่านั้น แฮมเบอเกอร์วางก้ามทำกัดกร้วม ร้านกล้วยแขกข้างส้วมก็ตัวสั่น ถือฮอทดอกยืนแด่กแปลกใจครัน เห็นทอดมันทำเมินเดินไม่มอง มีโรงแรมสูงลิ่วถึงทิวเมฆ ลอยเสียดฟ้าโยกเยกแหงนคอจ้อง ห้องสวีทเริงสวาทมิอาจลอง ใช้เงินจองเป็นแสนน่าแค้นเคือง โรงเรียนชื่อฝรั่งโด่งดังเด่น เสียค่าเทอมขูดเข่นเงินก้อนเขื่อง โอ้ช่างกลก่อกรรมอยู่เนืองเนือง เป็นช่างเครื่องช่างฆ่าช่างกล้าตาย คลองน้ำครำดำข้นอยู่ข้างข้าง วังเวงว่างผู้คนลงวนว่าย น้ำโสโครกไหลคล่องร่องระบาย ปนกับสายเจ้าพระยาอยู่ชาชิน ฝนไม่ตกรถก็ติดไม่แตกต่าง ไว้อ้อมแอ้มแอบอ้างไม่จบสิ้น น้ำมันแพงขุดได้จากไต้ดิน แต่ของกินปลูกได้ไร้ราคา เมื่อได้รับเก้าแสนคะแนนสวรรค์ จงสร้างสรรค์สี่ปีให้มีค่า ขืนทำหล่ออวดโง่ให้โห่ฮา สมัยหน้าจงอย่าเซ่อเสนอตัว เขียนเพลงยาวถึงผู้ว่าฯสารภาพ เพื่อล้างบาปขอขมาน้ำตารั่ว อันเบอร์หนึ่งไม่ได้กาไม่น่ากลัว แต่ผมมั่วดันไปกา..ลีน่าจัง....๚ แก้ไขเมื่อ 31 ส.ค. 47 18:41:26 จากคุณ : คัมภีร์โบราณ - [ 31 ส.ค. 47 18:40:09 ]

ความคิดเห็นที่ 17 หลานย่าโมโคราชสายเลือดข้น เหงื่อเจ้าหล่นแขนเจ้าล้าหน้าเจ้านิ่ง ตาเจ้าแกร่งแรงเจ้ากล้าใจเจ้าจริง เจ้าคือหญิงยิ่งบุรุษสุดหัวใจ สองเท้าหยัดมือยกขึ้นเหยียดฟ้า ถึงเหนื่อยล้ามากล้นเจ้าทนได้ เพื่อไตรรงค์ธงสะบัดขึ้นกวัดไกว เพื่อร้องเพลงชาติไทยที่เอเธนส์ คารวะแด่     อุดมพร  พลศักดิ์     นักกีฬาหญิงไทย คนแรกที่คว้าเหรียญทองโอลิมปิกได้   แก้ไขเมื่อ 31 ส.ค. 47 18:56:05 จากคุณ : คัมภีร์โบราณ - [ 31 ส.ค. 47 18:49:01 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ในที่สุดวันแห่งการเปลี่ยนแปลงก็มาถึง  พรุ่งนี้ต้องเริ่มต้นงานใหม่อีกคราว  สีสันของชีวิตเพิ่มขึ้นอีกแล้ว ... ตั้งกระทู้แล้วเพิ่งได้เข้ามาอ่านของแต่ล่ะท่าน  โคลงคำหลากหลายรสจริง ๆ  เขียน "ประดาบ" ให้เฮียคัมภีร์ฯ ก่อน                           ๏ ให้ ๏ ๏ แนบนิ้วเรียวนุ่มนี้         นวลถนอม มุมปากเอ่ยคำหอม          รสร้อย นิ้วนางห่วงหวงยอม        นุชมอบ   เพียงพ่อ สวมแต่แหวนวงน้อย       มั่นนิ้วเสมอมา ๚ะ ๏ อุ่นคราเคลียแนบแก้ม     เคยพะนอ เกรงผ่านวันแหนงหนอ        หน่ายเนื้อ เพลิงแดดแผดผิวพอ           คืนกลับ จุมพิตแรงเร้าเรื้อ                 เร่งเฟ้นเฟือนหอม ๚ะ ๏ ดมดอมยามยั่วเย้า      ยวนกาย ดื่มด่ำปานดับดาย            รุกร้อน บังบัวเบียดอกชาย            แนบชิด     เอียงอกเทออกชะอ้อน      เสพซึ้งโดยกระแส ๚ะ       ๏ มอบแลมั่นหนึ่งน้อย      นุชหวง แสนรักกว่าใดปวง            เปรียบได้ สูญเสียสุดถามทวง          คืนกลับ เพียงฉ่ำชื่นกลืนไห้            กลบห้วงหฤหรรษ์ ๚ะ                     ๏ รับขวัญชวนชิดข้าง      เคียงอร ดินฉ่ำน้ำค้างนอน             แนบพื้น อิงอกอุ่นแทนหมอน          เรียมกอด พรายพร่าน้ำตารื้น          แค่เฝ้าฝากฝัน ๚ะ๛ จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 31 ส.ค. 47 19:16:47 ]

ความคิดเห็นที่ 19  ท่านผู้เฒ่าสูงสุด (๒) อ่านนามแฝงแล้วไม่กล้าเดาอายุ  กลัวเดาพลาดเสียเปล่า ๆ เอิ้ก ๆ ขอบคุณสำหรับโคลงสองบท  ชอบใจสองบาทแรกเสียจริง ๆ เข้าใจเขียนให้อมยิ้มเล่น "ผมกาเบอร์หนึ่งนั้น...........สองที ไขว้กลับไปมามี.................ส่วนสร้าง" ๏ ศาลาไทยอดเข้า         ไปกา ได้แต่รอเวลา                  นับแต้ม เช้าสายบ่ายเย็นหา        ถามข่าว จนเริ่มเปิดฝาแย้ม          ง่วงล้าลานอน ๚ะ ตอนนี้ก็คงต้องรอให้รับรองผลเรียบร้อย  แล้วดูกันว่านโยบายที่เคยหาเสียงไว้ทำได้จริงอ๊ะป่าว  พี่ทิวา  (๓) เรียงกันมาเลยเจ้าค่ะ หนึ่งสองสามสี่ บาทโคลง พอดีครบบท (บาท) เอิ้ก ๆ เท่าที่จำได้  บรรยากาศแอ่วเหนือคราวนี้  พี่ทิวาเล่าน้อยไปหน่อยนะเจ้าค่ะ สงสัยเมฆหมอกกิจการงานจะบดบังจนไม่อาจปลีกตัวมาได้ มาแต่ละทีเลยต้องรีบชะแว้บด้วยจังหวะ "ม้าย่อง" ดีนะเจ้าที่แค่ "นอน-หงับ-งับ-หงิด"  ไม่ถึงกับ "หงุ-หงิ"  เอิ้ก ๆ  ... มีความสุขสม่ำเสมอนะเจ้าคะ ...  เจ้าเอ่ออ่านะคะ  (๔) เด็กดอยบ้านอยู่บนดิน  มิใช่ถิ่นเทวานคร เอิ้ก ๆ  นาน ๆ แวะมาอาศรมฯ ดีใจจังเลยจ้ะ "รอให้มีเลือกผู้ว่า อบจ. หนูจะเอามาลงมั่ง" อิ ๆ เก็บหลักฐานไว้ทวงคราวหน้า  เลือก อบจ. เมื่อไหร่  เจอกันแน่จ้า  พี่รสา  (๕) อิ ๆ ลุ้นด้วยเหมือนกันเหรอคะพี่รสา  ว่าแต่ไม่เห็นบอกเลยนะคะว่าลุ้นใคร ๏ โอลิมปิกเร่งลุ้น        รับเหรียญ ยกเหล็กเจ้าสังเวียน           ร่วมสร้าง เลือกผู้ว่าเร่งเพียร               พบปะ ลองหยั่งคะแนนตาค้าง      ถูกทิ้งเรือนแสน ๚ะ ไม่ไหวแล้วล่ะเจ้าค่ะ  คืนนี้คงขอตอบกระทู้แค่นี้ก่อน  งานใหม่มีเรื่องต้องเตรียมตัวอีกโข  คืนนี้คงสว่างคาตาอีกเช่นเคย แก้ไขเมื่อ 01 ก.ย. 47 12:34:04 จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 31 ส.ค. 47 19:47:27 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ศึกเลือกตั้งจบแล้ว          รู้ผล ผู้ว่าฯ คือบุคคล              รับใช้ อาสาประชาชน              งานหนัก ทำอย่างรับปากไว้           แค่นี้ที่ขอ ๚ สวัสดีทุกท่านค่ะ ^_^ จากคุณ : ซอมพอแดง - [ 31 ส.ค. 47 21:16:21 A:203.113.51.101 X:203.150.217.27 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ใครหนอมาร่ำร้อง...........สนใจ คุณพ่อของผู้ใด..............น่ะนั้น ขอให้เล่นเห็นใจ.............รึปล่าว คงไม่ได้หรอกอะฮั้น.........หมดแล้วคะแนน จากคุณ : โตกียว - [ 31 ส.ค. 47 23:47:40 A:203.113.71.167 X: ]

ความคิดเห็นที่ 22 กอทอมอร่วมร้อย              เรียงใจ เลือกภู่ว่ากันไป                 แต่งตั้ง เช้าบ่ายเร่งกาไว                เบอร์หนึ่ง รับปากดูแลทั้ง                  หมดสิ้นกอทอมอ จากคุณ : Sunflower (หิ่งห้อยน้อยใจ) - [ 1 ก.ย. 47 05:01:46 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ลำนำลำเนา ทุ่งหญ้าละลิ่วล้อ         ลมซน ดินผากเมื่อหน้าฝน      ชุ่มน้ำ คงปลาว่ายเสือกกสน    สรนุก ลมพัดบ่ชายช้ำ           ชอกเนื้อใดสงวน มองภาพลัดภาพข้าม      ฟ้าไป ณ ที่ไกลแสนไกล         กว่านี้ เบื้องหน้าอาจพงไพร      สัตว์ดื่น หรืออาจกินรีรี้              ระริกร้องเริงสนาน อาจมีเสืออูฐเก้ง            ไดโน เสาร์นอ แมมมอธฉลามชะโด      จระเข้ ย่ำป่าฝ่าธารโผ             ผ่านยุค อาจ อาจ และอาจ เอ้     สุดเอื้อมคะเนถึง ยุคเก่าป่าปกพื้น          เป็นทิว ยุคใหม่ป่าใหม่ปลิว      ยอดหญ้า ฉลามแค่ร่างซิวซิว      ในหล่ม ธารเฮย แมมมอธไดโนฯ ล้า      หมดสิ้นพันธุ์สาย รำพึงรำบายภาพได้      พอสมัย เก็บทุ่งหญ้าแทนใจ      ชุ่มชื้น ลมพรมเม็ดฝนไหล      เปียกโชก ตื่นภวังค์ลุกขึ้น           ปาดหน้าตาคลอ ฯ เก็บภาพ "ทุ่งหญ้า" แถวนี้ผสมจินตนาการ มาฝาก เป็นอีกวันที่มีเวลามาเล่น จึงรีบมาแต่เช้า แฮ่ จากคุณ : พิราบเงิน - [ 1 ก.ย. 47 08:56:55 ]

ความคิดเห็นที่ 24 แด่ท่านนัวเนียร์ ๑๕ ผู้ กรำงานหนักโอ้        อ่วมอาน อยู่ แต่ค่ำ-เช้าพาน       แต่ป้าย เบื้อง บนสั่ง ประสาน    งานสรรพ หลัง คดหลังงอคล้าย    จักรแล้วทุกที ความ ดีเกิดแต่ผู้         เบื้องหลัง สำเร็จ อย่าลืมตังค์       คึ่นเน้อ ของ ขวัญ ชำร่วยรัง-    สฤษหน่อย ท่านนา ผู้ว่าฯ อย่าละเมอเก้อ    ว่าข้าเก่งเดียว ฯ ร่วมเชียร์ด้วยครับท่านคัมภีร์ฯ ๑๗ อุดมพร ยอดยิ่งแล้      นงพงา พลศักดิ์ ใจกายา        แกร่งกล้า วีรสตรี ราชสีมา         เมืองย่า- โมเฮย โอลิมปิก ประกาศหล้า หนึ่งหล้าเหรียญทอง ฯ แด่ท่านน้อง ฯ ๑๘,๑๙ งาน คือชีวิตซ้อง       ชีวัน ใหม่-เก่าแค่รู้ทัน        เติบก้าว อะไร ๆ ก็มิสำคัญ       เท่าเจตน์ ประจงนา ก็ใหม่ ก็เอี่ยม เต็มห้าว  ฮึกคว้าชัยวิไล ฯ จากคุณ : พิราบเงิน - [ 1 ก.ย. 47 09:38:57 ]

ความคิดเห็นที่ 25 ซอมพอแดง ๒๐ สวัสดี ผู้-              ว่ากทม ทุก(ข์) ประชาถม    ถี่ขึ้น ท่าน มีอุดม-         การณ์เยี่ยม ค่ะ คร้าบ ระรื้น     ต่างชม ฯ โตเกียว ๒๑ ใครหนอ ญี่ปุ่นให้      เมืองมา ชื่อใหม่ ช่างงามตา    โอ่โอ้ สำนวน สื่อภาษา       เสนาะโสต คุ้น ก็แต่คุ้น อย่าโต้    ว่าถ้าลามปาม ฯ แซวเล่นนะครับ Sunflower ๒๒ หมด ใจเมืองเทพฯทั้ง    เก้าแสน สิ้น สุดนับคะแนน         แจกยิ้ม ก(ะ) เกณฑ์สิบแปดแผน  กลยุทธ์ ทม* มหึมา ปิ้ม            เทียบชั้นเมืองแมน เทอญราฯ *แปลว่า ใหญ่ มาจากภาษาขอม บ่ได้มาป่วนนาครับ ก็บอกแล้วว่าคิดถึง ผิดพลาดขออภัย จริง ๆ จากคุณ : พิราบเงิน - [ 1 ก.ย. 47 10:06:57 ]

ความคิดเห็นที่ 26 เลือกตั้งเสร็จเรียบร้อย...............ผ่านไป สานต่อนโยบาย.......................อวดอ้าง สี่ปีรวดเร็วไว...........................พ้นผ่าน รีบเร่งเสกสรรสร้าง...................ปล่อยค้างโดนรุม จากคุณ : ลำน้ำ - [ 1 ก.ย. 47 10:20:01 A:203.185.128.66 X: TicketID:063720 ]

ความคิดเห็นที่ 27 แวบงานเข้ามาดู แหะ แหะ บ่มีโคลง-กลอน มาฝาก มาบอกว่า ชอบ "เพลงยาวถึงผู้ว่าฯ" ของ ทั่นคัมภีร์โบราณ เสียเหลือเกิน ปล. ถึง หนูศ. "เท่าที่จำได้  บรรยากาศแอ่วเหนือคราวนี้  พี่ทิวาเล่าน้อยไปหน่อยนะเจ้าค่ะ" แหะ แหะ ถูกต้องนะคร้าบบบบ แบบว่า เหล้าน้อยไปหน่อย บ่ค่อยได้จิบเลย ประมาณว่า เหล้ามันแพงอย่ากินมากนักเชียว ซักแก้วเดียวขอให้เมาเต็มที่ ขอรับ อิอิ ถึงเหล้าน้อย ทว่า ก็เมายาวนาน นะ ขอรับ แบบว่า มาวววววว-หวัด-ลง-พุง ขอรับ อิอิ สวัสดี ทักทาย ทุก ๆ ท่าน ด้วย ขอรับ จากคุณ : นายทิวา - [ 1 ก.ย. 47 15:56:50 ]

ความคิดเห็นที่ 28 กวีสง่าแม้น               มณีสาร คำเพราะคือสังวาล     กอบแก้ว ควรเพิ่มวิริยการ         กวีเวท เทอญพ่อ กอบกิจประเสริฐแล้ว    ไป่ต้องร้อนตัว ฯ (พระราชนิพนธ์ ใน ร.๖ เรื่องพระนลคำหลวง) กวี คือนักแต่งกลอน ฯลฯ สง่าน่ายกย่องเหมือนแก้วมณีที่เจียรไนแล้ว คำเพราะ คือคำงาม ๆ และเนื้อหาดี ๆ ที่กวีประจงแต่งไว้ เสมือนกับสังวาลแก้วประดับกาย ฉะนั้น ควรเพิ่มความเพียรในด้านวิชากวีต่อไปเถิด ท่านกวีทั้งหลาย เพราะว่าสิ่งที่ทำนี้ เป็นหน้าที่ของชาวไทยที่ดี มิต้องกลัวเดือดร้อน (พิราบเงิน-ถอดความ) ไปสัมนาวิชาการ ในวงวรรณคดี อาจารย์ท่านหนึ่ง ผู้ที่มีความเชี่ยวชาญในด้านวรรณคดีและภาษา ท่านได้บอกเคล็ดลับในการศึกษาวิจัย สมัยเรียนจนถึงปัจจุบันว่า ท่านและเพื่อน ๆ มักจะนั่งเสวนาวิเคราะห์วิจารณ์ในแง่มุมต่าง ๆ ของหนังสือที่แต่ละคนอ่าน พิราบเงินว่า มันเข้าท่าดี ชาวอาศรมฯ ในยามที่ว่าง ไม่รู้จะคุยเรื่องอะไร น่าจะยกวรรณกรรม โดยเฉพาะประเภทกวีนิพนธ์ หรือตามแต่ถนัด มาวิเคราะห์กันตามแต่จะคิดเห็น โดยไม่ซีเรียสถึงผลนัก ก็น่าจะดี ขอชี้แจงเพียงเท่านี้นะขอรับ หมดเวลาแล้ว คงต้องจรไปอีกครา มีโอกาสจะมาใหม่ครับ รักษาสุขภาพทุกท่าน สวัสดีครับผม จากคุณ : พิราบเงิน - [ 1 ก.ย. 47 16:16:26 ]

ความคิดเห็นที่ 29 พิราบเงิน ไม่ได้คิดหรอกน่ะทั้น.............จะลามปาม แหย่มิตรเพราะห่วงตาม..........บอกให้ เพียงไม่อยากไต่ถาม.............ความต่อ รู้น่ะเหนื่อยแค่ไหน...............ท่านนั้นบอกเอง จากคุณ : โตเกียว - [ 1 ก.ย. 47 16:37:23 A:203.113.71.166 X: ]

ความคิดเห็นที่ 30 พิราบเงิน ไม่ได้คิดน่ะทั้น...................จะลามปาม แหย่มิตรเพราะห่วงตาม..........บอกให้ เพียงไม่อยากไต่ถาม.............ความต่อ รู้น่ะเหนื่อยแค่ไหน...............ท่านนั้นบอกเอง จากคุณ : โตเกียว - [ 1 ก.ย. 47 16:44:05 A:203.113.71.166 X: ]

ความคิดเห็นที่ 31 ลองซ้อมมือเขียนนิราศและบทกลอนดูก็เห็นว่าหลงจังหวะไปบ้างเหมือนกัน เขียนเพลงยาวแบบสั้น ๆ ก็ไม่ได้ลงท้ายว่า ..เอย..    ลืมครับ นาม “ผู้เฒ่าสูงสุด” ในความเห็นที่ 2 ทำให้ผมต้องอ่านโคลงของท่านอย่าง ระแวงว่ารุ่นครูบาอาจารย์คงเข้ามาเยี่ยม  ขอคารวะสำนวนโคลงไว้ก่อนครับ เห็นแต่รูปรอแต่เรื่องจากนายทิวาก็มาแวบเดียวแล้วหายไปด้วยจังหวะม้าย่อง เมื่อสองสามกระทู้ก่อน เห็นวางกลอนซึ้ง ๆ นอกอาศรมฯ อยู่ตรงไหนก็จำไม่ ได้แล้ว กระทู้นี้ได้อ่านโคลงจากหลายท่านที่ผมคิดถึงอยู่ มาวันหวยออกพอดี คุณ Little Red เขียนโคลงน่าอ่านเสมอ (11)  ส่วนคุณ MZ ยังมือเที่ยง เฉียบขาดเหมือนเดิม หายไปไหนเงียบ (12)  อีกท่านหนึ่งที่ได้เห็นแล้ว ดีใจ  คุณพิราบเงิน (13) ยังเก่งอยู่นะ มือไม่ตก แหะแหะ หนูศอแสนเหงา (18) ทีหลังเวลาจะประดาบกับเฮียควรจะออม มือรักษาหน้ากันไว้บ้างเน้อ  ....งานใหม่ หรือ  ที่ทำงานใหม่ ...เงินเพิ่มด้วยใช่ไหม .. ร่วมเขียนที่กระทู้  สามวันดีสี่วันใคร่ โดยจอมมาร ณ หมู่บ้านหมื่นอักษร http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2989291/W2989291.html              ๏  สีซอให้เมียฟัง ๏     ๏   อดเหล้าดอกนะเจ้า                  ลงแดง อดเล่นหวยรัฐแทง                        เถื่อนไว้ อดมื้ออิ่มมื้อแกง                          มิอร่อย อดรักน้องเมียให้                          ครั่นเนื้อครั่นตัว   ๚     ๏   ประเวณีนี่นี้                            พอประมาณ น้อยหน่อยแต่ว่านาน                     นะน้อง มีหดย่อมมียาน                            ยาวยืด ฟิตเนสลดหน้าท้อง                       แทบล้มแทบตาย  ๚     ๏   ถึงม้วยดินถิ่นฟ้า                      มหาอุด เมียโปรดได้เสื่อมสุด                     เสน่ห์เคล้า     ยามเหนื่อยมิได้หยุด                     ได้หย่อน รีบสะกิดระริกเร้า                          เร่งให้ทำครัว  ๚     แก้ไขเมื่อ 01 ก.ย. 47 22:11:12 จากคุณ : คัมภีร์โบราณ - [ 1 ก.ย. 47 22:04:49 ]

ความคิดเห็นที่ 32 ถึงงานหนักเหนื่อยล้า.............มาเยือน เพราะหมู่มิตรคอยเตือน..........อุ่นห้อง อยากนอนหลับเป็นเดือน........ออกห่าง  งานเฮย ด้วยเหนื่อยล้าแต่ต้อง............เร่งรีบสะสาง จากคุณ : โตเกียว - [ 1 ก.ย. 47 22:42:36 A:203.113.71.168 X: ]

ความคิดเห็นที่ 33 ด้วยภาระที่ล้น..........มากมี รี่เร่งรีบทุกที.............เหนื่อยล้า อีกเมื่อไหร่จักมี.........คาบว่าง คงบ่มีให้ข้า..............สักเสี้ยวนาที จากคุณ : โตเกียว - [ 1 ก.ย. 47 22:52:28 A:203.113.71.168 X: ]

ความคิดเห็นที่ 34 เมื่อวานมัวแต่ทำงานจนเพลิน  แวะมาอาศรมฯ  แต่ลืมแจ้งข่าวสำคัญ ก็อย่างที่รู้ ๆ กันว่า  ปกติจะนัดเจอะเจอกันในหมู่มิตรสหายช่วงเดือนกันยายน และสำหรับกันยายนปีนี้  ครบรอบอีกคราว  ๏ ๏ ๏ สังสรรค์อาศรมฯ ปีสาม ๏ ๏ ๏ วันเสาร์  ที่  ๑๘ กันยายน ๒๕๔๗ นี้  เวลา ๑๘.๐๐ น. เป็นต้นไป ที่ร้านบอส  ถนนนวลจันทร์ เรียนเชิญ และ ขอเชิญมิตรสหายทุกท่าน  ทั้งคนใหม่คนเก่า  ตามแผนที่แนบนี้นะเจ้าคะ ปล. รายละเอียดเพิ่มเติมรอพี่ ๆ ทั้งหลายมาแจกแจงก็แล้วกันเน้อ จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 2 ก.ย. 47 07:44:36 ]

ความคิดเห็นที่ 35 ท่านอื่น ๆ ที่ยังไม่ได้ทักทายกัน  ฝากสวัสดีไว้ก่อน  อย่าเพิ่งน้อยใจ  ว่างจะรีบแว้บมานะคะ ทั้งน้านัทตี้   เจ้าไอซ์ Idaho   คุณช้องนาง   พี่แดงน้อย   พี่หมีเซอะ   พี่พิราบเงิน (คิดถึงจัง) คุณ ป   พี่เดียร์-นัวเนียร์แสนซน   พี่หญิงซอมพอแดง   คุณโตเกียว (แต่งมาหลายโคลงแล้ว...ยินดีค่ะ) เจ้าหิ่งห้อยน้อยใจ   คุณลำน้ำ    ท่านทวดทิวา (เรียกแบบนี้ดีกว่า...นะ ๆ)  และเฮียคัมภีร์ฯ - คู่ประดาบ เอิ้ก ๆ วุ่นจริง ๆ เจ้าค่ะ  ว่างแล้วจะรีบแวะเข้ามาบ่อย ๆ ว่าแล้วก็แว้บก่อนนะเจ้าคะ ... ปล. ถึงเฮียคัมภีร์ฯ อีกนิด  ... ไม่ใช่หนูศอแสนเหงาซะหน่อย ยังเป็น หนู ศ. โซดาซ่า  เหมือนเดิม  ไม่เชื่อถามพี่ ๆ ดูได้ เอิ้ก ๆ ...งานใหม่...หัวใจเดิม จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 2 ก.ย. 47 07:54:52 ]

ความคิดเห็นที่ 36 มายื่นใบลากิจ ไม่ไปงานมิตติ้งอาศรมเป็นรายแรกเลย เฮ้อ !! ..เสียดาย ..เสียดาย ..จนน้ำลายหก ด้วยเหตุที่ติดภาระกิจสำคัญ ต้องไปช่วยทาร์ซาน จัดกิจกรรมสัมนา และในฐานะ หัวหน้าพรรคลิง ต้องเตรียมงานหลายอย่าง จึงทำให้ช่วงนี้ ห่างหาย (แต่มิใช่ห่างเหิน) ไปบ้าง ไม่อยากจะบอกเลยว่า ซ้อมเต้นระบำ ฮูลา ฮูล่า ฮาวายเอี้ยน พิซซ่าขอบชี๊สหนานุ่มอยู่ ด้วยความที่เกรงว่า งานมิตติ้งคราวหน้า จะต้องไปส่าย ให้ดู .. กิ..กิ.. แค่คิดก็ขำแล้ว จากคุณ : จังงัง - [ 2 ก.ย. 47 15:18:05 ]

ความคิดเห็นที่ 37 อยากดูจังงังเต้นฮาวายอ่ะ  เฮิ๊กๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ  ตุลานี้มาเต้นให้ดูหน่อยดิ.. เต้นฮาวายน่ะเจ้า..............จังงัง อย่า!!หากผายลมดัง.......ร่วมด้วย อยากให้แม่ลิงกัง..............เต้นน่ะ   ขอร่วมใส่ขาก้วย..................เพื่อเข้ามองนาง ***มาเต้นเมื่อไหร่  บอกล่วงหน้านะจ๊ะ...อิอิอิ แก้ไขเมื่อ 02 ก.ย. 47 17:14:40 จากคุณ : กรวี - [ 2 ก.ย. 47 17:08:07 ]

ความคิดเห็นที่ 38 ๏   หลบพี่หนีเพื่อนอ้าง               อำลา เหาะลิ่วข้ามมหา-                       สมุทรกว้าง สู่โลกแห่งห้วงวา-                       รีรอบ มีคลื่นครืนซ่าค้าง                       สาดเคล้าทรายหาย  ๚ ..............ลาอาศรมฯ  ศุกร์  เสาร์  อาทิตย์  ............... จากคุณ : คัมภีร์โบราณ - [ 2 ก.ย. 47 22:55:39 ]

ความคิดเห็นที่ 40 ..๏ พิษงูฤๅสู้ซึ่ง......................พิษลวง พิษเล่ห์รุมสุมทรวง..............พิษร้าย พิษสงสัตว์ทั้งปวง...............พิษอาจ  ด้อยแล พิษเหลี่ยมคนคดคล้าย........พิษเพี้ยงเลวมหันต์ ฯ ..๏ พิษงูฤๅรุนแรง...............จักกำแหงเสียดแทงใจ พิษนี้สิหายไป.....................ยามเมื่อได้การเยียวยา พิษร้ายอันใดหนอ.............หนักหนาพอคร่าชีวา พิษพจน์คดวาจา...............ย่อมร้ายกว่าพิษสารพัน ฯ กิ..กิ.. ท่านหนังสือเก่าวางใบลาสามวันท่องวารี .. ขากลับอย่าลืมพกเงือกดองงามๆมาฝากบ้างเด้อ .. แก้ไขเมื่อ 03 ก.ย. 47 17:18:58 จากคุณ : จังงัง - [ 3 ก.ย. 47 07:54:17 ]

ความคิดเห็นที่ 41 ท่านพิราบเงิน  # 25 แปลกใจเมืองเทพฯทั้ง                หมดนา ถ่ายเททุ่มหมดกา                      ไขว่ไขว้ ผองท่านโครงการมา                  ทำหมด  ไหมนอ ทม*มหึมาไซร้                         เกือบร้อยนโยบาย     แปลกใจเพราะนับล้าน                คะแนน กาเลือกคัดตัวแทน                    หล่อแท้ อภิลักษณ์จากเมืองแมน             ของท่าน ตามติดดูต่อแล้                        จากนี้คอยดู บ่ได้ว่าพิราบนี้                          ป่วนนา มาฮ่วมเล่นกันมา                       บ่าวหน้อย      (รึเปล่า) แต่งเล่นเอาม่วนภา-                   ษาถิ่น เช้ารุ่งยันบ่ายคล้อย                   แหบแห้งหิวน้ำ คาระวะทุกท่านเจ้า แหะ ๆ ๆ มาแก้พิมพ์ผิดอ่ะเจ้า แก้ไขเมื่อ 03 ก.ย. 47 09:56:00 จากคุณ : Sunflower (หิ่งห้อยน้อยใจ) - [ 3 ก.ย. 47 09:53:02 ]

ความคิดเห็นที่ 42 หยุด!!ได้ไหมเข่นฆ่า ........ซึ่งกัน หยุด!!ข่มเหงโรมรัน.............เถิดเจ้า หยุด!!เพื่อร่วมฝ่าฟัน.............สู้ต่อ  กิเลสนา โลกที่เคยเร่าเร้า......................จักได้สุขสนอง จากคุณ : กรวี - [ 3 ก.ย. 47 11:53:21 ]

ความคิดเห็นที่ 43 กรรมใดคนแกร่งกล้า..............ทำการ ผลย่อมเหลือประมาณ...........กล่าวอ้าง ชั่ว-ดีจักขับขาน.......................ออกเพื่อ  รู้นา โลกอาจรุ่มร้อนบ้าง.................แต่แล้วโปร่งใส จากคุณ : กรวี - [ 3 ก.ย. 47 11:57:54 ]

ความคิดเห็นที่ 44 กิเลสคนยิ่งร้าย.............เหลือคณา เกินกว่าผู้ใดมา..............เปรียบได้ เป็นดั่งหนึ่งมนต์ตรา.......เพื่อลุ่ม  ไหลหลง หากละกิเลสไซร้............ชีพนี้สงบเฮย จากคุณ : กรวี - [ 3 ก.ย. 47 12:04:58 ]

ความคิดเห็นที่ 45 +++หยุด!!ได้ไหม?+++ ๏หยุด!!ได้ไหมเข่นฆ่า ........ซึ่งกัน หยุด!!ข่มเหงโรมรัน.............เถิดเจ้า หยุด!!เพื่อร่วมฝ่าฟัน.............สู้ต่อ  กิเลสนา โลกที่เคยเร่าเร้า......................จักได้สุขสนอง๚ ๏กิเลสคนยิ่งร้าย.............เหลือคณา เกินกว่าผู้ใดมา..............เปรียบได้ เป็นดั่งหนึ่งมนต์ตรา.......เพื่อลุ่ม  ไหลหลง หากละกิเลสไซร้............เยี่ยงนี้สงบเอย๚ ๏มั่นมุ่งหมายก่อสร้าง................กรรมดี เพื่อประโยชน์ผลมากมี.............สุขแล้ กอบเกื้อผลพร้อมพลี.................เพื่อเหล่า  ประชา สุขจักเปรียบใดแท้....................สุขนี้ยากเสมือน๚ ๏กรรมใดคนแกร่งกล้า..............ทำการ ผลย่อมเหลือประมาณ...........กล่าวอ้าง ชั่ว-ดีจักขับขาน.......................ออกเพื่อ  รู้นา โลกอาจรุ่มร้อนบ้าง.................แต่แล้วใสเสมอ๚๛ แก้ไขเมื่อ 03 ก.ย. 47 13:52:23 แก้ไขเมื่อ 03 ก.ย. 47 13:40:52 จากคุณ : กรวี - [ 3 ก.ย. 47 13:35:41 ]

ความคิดเห็นที่ 46 ฝนจ๋าฝนจากฟ้า          แสนไกล เขาฝากข่าวมาไหม      อยากรู้ วอนลมพัดเมฆไป       อีกฟาก เถิดนา เป็นหยาดตาจากผู้      ร่ำร้องเรียกขวัญ ๚ จากคุณ : ซอมพอแดง - [ 3 ก.ย. 47 13:53:04 A:202.129.2.9 X: ]

ความคิดเห็นที่ 47 เลือกครานี้บ่ได้          กาบัตร ด้วยติดกิจเร่งรัด         ผูกไว้ ชูพิษคิดเลือกชัด        สอบตก ได้ที่อัปลักษณ์ไซร้     นั่งเข้า  ครองเมือง หุหุหุ ติดภาระกิจก๊าบบบบบบ ไม่ได้ไปเลือกกะเค้า ทำไมคิดเลือกชูพิษ ง่ายๆคือ ไม่ชอบ ปชป กะ ทรท แล้วก็ง่ายๆกะคำว่า ใครนโยบายดีผมเอามาใช้หมด เออ ง่ายๆดี ชอบ จากคุณ : คนเดินดินกินข้าวแกง - [ 3 ก.ย. 47 16:03:16 ]

ความคิดเห็นที่ 48   ศาลาไทยติดหวัดนอนซมอีกแล้ว  ดีนะไม่ใช่ไข้หวัดนก  ไม่งั้นคงมาเฝ้าอาศรมฯ ไม่ได้ คงได้แค่สวัสดีสั้นอย่างเคย   ไล่ลำดับกันไปเรื่อย ๆ ก่อนจะขอตัวไปนอน ทั้งหวานใจ - จังงัง  ห้ามลาเฟ้ย  เพี้ยง ๆ ให้สัมมนาเลื่อน เอิ้กๆ สวัสดีพี่กรวี   เขียนมาหลายบท  ขยันแบบนี้  กลับใต้คราวหน้า  เจอกันแน่ อิ ๆ เฮียคัมภีร์ - วันจันทร์มารายงานตัวด้วยนะเจ้าคะ เอิ้ก ๆ เจ้าหิ่งห้อยน้อยใจขาประจำ - ขยันตั้งกระทู้จริง ๆ ตามตอบให้ทันเน้อ พี่หญิงซอมพอแดง - รายนี้ก็ไม่เคยขาดลามาสาย อิ ๆ คนเดินดินกินข้าวแกง - แจ่มเลยโจ๊กโคลงบทนี้  ขนาดนิดเดียว สี่คำท้าย วรรคจบเขียนติดกันจ้ะ จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 4 ก.ย. 47 00:38:31 ]

ความคิดเห็นที่ 49 สวัสดีครับ มิตรรักชาวอาศรมฯ ทุกท่าน ศาลาไทยเป็นหวัดซะแร้ว ขอให้หายไว ๆ รักษาสุขภาพด้วยนะครับ ไม่ค่อยได้เข้าเว็บ ต้องย้อนอ่านตรึมเลย ..ฝากโคลงสักหน่อยค่อยย่องออกไป ฮิฮิ ๏  ผู้         คนเขายกขึ้น                      ครองวอ ว่า           วาดหวังพึงพอ                     พึ่งได้ กรุง         ใหญ่ยุ่งเหยิงรอ                   คำตอบ เทพ        เหยียบมารหมกไหม้            อย่าไหม้ผู้ทน ๚ ป.ล.ทั่นพิราบเงิน (#๒๓) โคลงสนุกครับ เห็น เอา "ชื้น" สัมผัสกับ "ขึ้น" คิดว่าคงมีทฤษฎีใหม่มาบอกเราชาวอาศรมแน่ ๆ เลย จะรออ่านด้วยความระทึกไจ แก้ไขเมื่อ 05 ก.ย. 47 23:41:15 จากคุณ : :::อกนิษฐ์::: - [ 5 ก.ย. 47 22:41:41 ]

ความคิดเห็นที่ 50 ๏ ปราสาทพนมรุ้งดั่ง                   ทิพย์สถาน นเรนทราทิตย์ประธาน                 เสกสร้าง ถวายพระศิวะปาน                      ไกรลาส     สถิตเสถียรงามสล้าง                  มาตรแม้นสรวงสวรรค์ ๚ *** นเรนทราทิตย์ คือผู้สร้างปราสาท เชื้อสายราชวงศ์มหิธรปุระ ผู้เกี่ยวข้องเป็นพระญาติกับพระเจ้าสุริยวรมันที่ ๒ ผู้สร้างนครวัด (นเรนทราทิตย์ เป็นชื่อเฉพาะ/ชื่อบุคคล จึงอนุโลมให้หลุดเอกได้) ปล. ไปทำงานและแวะชมโบราณสถานหลายแห่งมาเมื่อสัปดาห์ที่แล้วครับ จากคุณ : lek Isara - [ 6 ก.ย. 47 01:21:03 ]

ความคิดเห็นที่ 51 ๏ เสกสรรกำหนดสร้าง                จักรวาล พระนารายณ์ อวตาล                เสกไว้ บรรทมสินธุ์ ณ บาดาล               เกษียรสมุทร บัวผุดพระพรหมได้                     ประทับสร้างอินทรีย์ ๚ จากคุณ : lek Isara - [ 6 ก.ย. 47 01:22:55 ]

ความคิดเห็นที่ 52 ๏ เมธีจารึกถ้อย                        คำแถลง สัตบุรุษจำแลง                          ภาพพร้อม มาประดับศิลาแลง                     หน้าจั่ว เล่าเรื่องวรรณคดีน้อม                 จิตน้าวปฏิปทา ๚ จากคุณ : lek Isara - [ 6 ก.ย. 47 01:23:56 ]

ความคิดเห็นที่ 53 ๏ หลวงพ่อเพชรคู่บ้าน                เมืองพิจิตร วัดท่าหลวงเสถียรสถิต                ท่าน้ำ สัมมาชีพสุจริต                          พาสุข หลวงพ่อเพชรช่วยค้ำ                  ลูกช้างสุขิน ๚ จากคุณ : lek Isara - [ 6 ก.ย. 47 01:24:51 ]

ความคิดเห็นที่ 54 ๏ แข่งเรือยังแข่งได้                   ทุกปี บึ๊ดย่ำบึ๊ดแต่ละที                       ไขว่คว้า แข่งบุญวาสนาบี-                       ฑาจิต ดังวิ่งแข่งกับม้า                          จึ่งคว้าน้ำเหลว ๚ *** แวะที่พิจิตร หน้าวัดหลวงพ่อเพชรเมื่อต้นสัปดาห์ที่แล้ว เห็นเค้ากำลังซ้อมแข่งเรือกันพอดี เลยจับภาพมาให้ชมกันเล่นๆ จากคุณ : lek Isara - [ 6 ก.ย. 47 01:26:01 ]

ความคิดเห็นที่ 55 ๏ พิษณุโลกเลิศล้ำ                     ตำนาน พระพุทธชินราชสมาน                  จิตได้ วัดพระศรีมหาธาตุกาล                  เก่าก่อน ยังสถิตเสถียรให้                         กราบไหว้ทุกสมัย ๚ *** องค์พระในภาพที่เห็นนั้นคือพระอัฏฐารส ในช่วงเวลานี้ องค์พระพุทธชินราชในวิหารอยู่ระหว่างการปิดทองใหม่ทั้งองค์ครับ จากคุณ : lek Isara - [ 6 ก.ย. 47 01:27:48 ]

ความคิดเห็นที่ 56 ๏ พิษณุโลกอีกครั้ง                      อีกครา สมเด็จวัดนางพญา                       ผ่องแผ้ว ตำรับพระเมตตา                          ย้อนยุค เบญจภาคีแคล้ว                          คลาดพ้นภัยพาล ๚ *** พระประธานวัดนางพญาครับ อยู่ตรงข้ามวัดใหญ่ (วัดพระศรีมหาธาตุ) ครับ จากคุณ : lek Isara - [ 6 ก.ย. 47 01:28:53 ]

ความคิดเห็นที่ 57 ๏ วัดพระศรีมหาธาตุย้อน             ยุคสมัย ศรีสัชนาลัย                              เฟื่องฟุ้ง กำแพงเพชรสุโขทัย                    มรดก โลกแฮ ปราสาทพนมรุ้ง                         หลากล้วนศาสนสถาน ๚ *** อุทยานประวัติศาสตร์ศรีสัชนาลัย คณะลูกปูไม่น่าพลาดเลย อิอิ จากคุณ : lek Isara - [ 6 ก.ย. 47 01:30:01 ]

ความคิดเห็นที่ 58 ๏ ช้างยังยืนล้อมรอบ                  วัดวา คอยปกปักรักษา                        พรักพร้อม ประดุจดั่งเทวา                           พิทักษ์ รอบรอบวัดช้างล้อม                    รอบด้วยคชสาร ๚ จากคุณ : lek Isara - [ 6 ก.ย. 47 01:31:00 ]

ความคิดเห็นที่ 59 ๏ อุทยานประวัติศาสตร์ล้วน         พราวแพรว วัดเจดีย์เจ็ดแถว                         เพริศแพร้ว มุมมองทั่วทุกแนว                      งามนัก เพียงพิศใจผ่องแผ้ว                    สงบได้ดังประสงค์ ๚ ***  รายละเอียดยังไม่ได้เรียบเรียงนะครับ ว่างๆ จะทำเว็บให้ชมกัน ปล. ได้รับข่าวสารวันเกิดอาศรมแล้วนะครับยัยหนู แล้วเจอกันนะจ๊ะ ... ราตรีสวัสดิ์ จากคุณ : lek Isara - [ 6 ก.ย. 47 01:33:45 ]

ความคิดเห็นที่ 60 แวะมาทักทายคุณเจ้าของกระทู้ขอรับ.....สองสามกระทู้ที่ผ่านมาไม่ได้อ่านเลย (พิมพ์ออกมาเก็บไว้อ่านแล้วครับ...เป็นกองพะเนินบนโต๊ะทำงาน) มีเวลาผมคงต้องได้อ่าน....งานยุ่งขอรับ ขาจรอย่างผม...คงได้แต่ฝากความคิดถึงพี่ๆ (อาจจะอายุมากกว่าผม  หรืออายุน้อยกว่าผม ...แต่ขอนับว่าพี่ในเชิงกวีด้วยความจริงใจครับ) จากคุณ : คนอุดรฯ - [ 6 ก.ย. 47 04:18:53 A:80.41.248.3 X: TicketID:031873 ]

ความคิดเห็นที่ 61 อยากไปด้วยจัง... จากคุณ : ตะวัน - [ 6 ก.ย. 47 10:04:26 A:unknown X:202.183.230.35 ]

ความคิดเห็นที่ 62 ๏ เลือกคนแล้วรีบเข้า       คูหา ทำเครื่องหมายโดยกา-     กบาทไขว้ เสร็จกิจจึ่งนำมา              ใส่กล่อง อภิรักษ์ชนะได้                ท่วมท้นคะแนนเสียง ๚ ๏ ขึ้นเขียงเป็นผู้ว่า           กอทอ มอแฮ ควรเร่งมาขุดตอ               เก่าทิ้ง งานด่วนอย่าชะลอ            อภิรักษ์ ใครขัดแข้งจับปิ้ง              จับป้ายเปลี่ยนสี ๚ *** ก็ขอแสดงความยินดีกับผู้ว่า กทม. คนใหม่ (ห้ามผวน) วันนี้เป็นวันแรกที่ท่านจะมาว่าการ คือมาทำงาน ไม่ใช่มาว่านักการ อิอิ เป็นคนหนุ่มพันธุ์หล่อ (พันธุ์เดียวกันเยย) ก็ขอสนับสนุนครับ ทำดีๆ นะครับ   ทำไปหล่อไป อย่าเห็นแก่ความอร่อย ไม่อร่อยแล้วมาบ่น เบื่อแล้วหละ *** สำหรับท่านอื่นๆ ที่พลาดไป ก็ไม่เป็นไร รีบใช้งานคุณอภิรักษ์แทนล่ะกัน ปล. ถึงหนูตะวัน (เจ้าเก่า) อยากไปด้วยก็ต้องมารายงานตัวตาม # ๓๔ ก่อนนะจ๊ะ แก้ไขเมื่อ 06 ก.ย. 47 11:33:33 จากคุณ : lek Isara - [ 6 ก.ย. 47 11:30:54 ]

ความคิดเห็นที่ 63 เมื่อคืนนั่งทำ “พูดถึง” บทกวี “ขอ” ของพี่ใหญ่, ทำเสร็จตีสามเก็บใส่ฟล๊อบบี้ดิสก์ แต่โชคร้าย. เก็บไม่เข้า. เครื่องค้าง. ทำอยู่สามครั้ง. เมื่อลองเปิดไฟล์ดูเหมือนนรกมารออยู่หน้าบ้าน. ข้อมูลกลายเป็นตัวยึกยือ อ่านไม่ออก เปลี่ยนฟอนท์ก็แล้ว. สรุปว่าเจ้าของงาน “ขอ” นั้นมี “องค์” แรง.  คงหาทางทำใหม่วันหน้า.   วันนี้เลยนำ “น้ำปาย”  แก้ขัด. อ่านบทกวี "น้ำปาย" ที่นิรนามส่งมา,  เจอ "แดดเพลิง" อีกแล้ว-ฮา. เมื่ออ่านบทกวีของกวีคนใดคนหนึ่ง แล้วจะพบว่า เขามีความนิยมในการ “ใช้คำ” ลักษณะใดลักษณะหนึ่งเสมอ. ท่านเสฐียรโกเศศเรียก ปรากฎการณ์แบบนี้ว่า “ทวงท่าที่แสดงออก” , เป็นลักษณะเฉพาะตัวของกวีแต่ละคน. กรณีนี้ก็เช่นกัน. ขอบคุณนิรนามที่ได้แสดงความเห็นต่อ "พูดถึง-ที ลอ ซู", ทำให้รู้สึกว่า อบอุ่นขึ้นอีกเยอะที่มีเพื่อน คุยหลังจากคุยคนเดียวมาหลายครั้ง.  การบ้าน “น้ำปาย” ไข่นุ้ยรับมาหลายเพลา, ตั้งท่าว่าจะ “พูดถึง” ก็ หลายครั้งแต่มีเรื่องแทรกทุกทีไปซิน่า. คราวนี้มีเวลาอยู่บ้างก็เลยลองนั่งพิจารณาดูรายละเอียด, มี บางอย่างที่ปะปนอยู่กับความไพเราะของบทกวีชิ้นนี้. จากคุณ : Ar@p - [ 6 ก.ย. 47 12:01:14 ]

ความคิดเห็นที่ 64 น้ำปาย  (แม่น้ำปาย อ.ปาย จ.แม่ฮ่องสอน) "เป็นลำปายป่า, มาจากไหน ? มาอาบพงไพรขุนเขา เมื่อบ่ายแดดย้อนสะท้อนเงา เหมือนเล่าบอกบทให้จดจำ" -ภาพคิดที่ประทับใจ (สะเทือนใจ) ของกวีเกิดขึ้นขณะเผชิญหน้ากับแม่น้ำปาย. “เป็นลำปายป่า, มาจาก ไหน ?” กวีเปิดฉากด้วยการตั้งคำถามกึ่งรำพึงกับตัวเอง. “เมื่อบ่ายแดดย้อนสะท้อนเงา” ทำให้ทราบว่า เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นเมื่อยามบ่าย. กวีเกิด "ญาณทัศนะ" ขณะเพ่งมองการรินไหลของสายน้ำและแดด สะท้อนเงา. ที่ต้องบอกว่า "ญาณทัศนะ" เพราะสิ่งที่กวี "เห็น" เป็นสิ่งที่คนทั่วไปมักไม่เห็นกัน. การมอง เห็นครั้งนี้ถือว่าเป็นการมองด้วย “ตาที่สาม”, ซึ่งว่ากันว่า มีเฉพาะกวีเท่านั้น. "ความไหวในความนิ่ง" หรือ "ความสูงที่อิงในความต่ำ" เป็นความเชื่อของตะวันออกบางสายที่เชื่อว่า ผู้ เข้าถึง"ภาวะ" เช่นนี้ถือว่า "บรรลุ" บางสิ่งบางอย่างที่สูงส่ง. บางแห่งเรียกสิ่งนี้ว่า “ทวิลักษณ์” (สิ่งที่อยู่ คู่กันแบบหยิน-หยาง). ความรู้นี้เกิดขึ้นเองริมแม่น้ำปายหรือว่า เป็นความจำเก่าๆ ที่กวีได้มีโอกาสไปอ่านหนังสือปรัชญาตะวัน ออกมาก่อนก็ไม่อาจทราบได้. ถ้าเกิดความรู้เช่นนั้นเอง (ญาณ) ต้องถือว่ากวีท่านนี้มีศักยภาพในการเข้า ถึงโพธิญาณสูง แต่ถ้าบรรยากาศที่พบเห็นทำให้นึกถึง "ความรู้เก่า" ที่อ่านจากหนังสือ หรือฟังใครมาก็อยู่ในลักษณะ " จับเรื่อง ต่อเรื่อง". เป็นการน้ำความรู้เก่ามาผสมกับความรู้สึก. จากคุณ : Ar@p - [ 6 ก.ย. 47 12:02:59 ]

ความคิดเห็นที่ 65 "ให้เห็นความไหวในความนิ่ง ความสูงที่อิงในความต่ำ ในเกร็ดสีเพลิงเริงระบำ ในก่ำแสงแสดแห่งแดดพราย" *"เกร็ดสีเพลิง" ในบริบทแบบนี้ต้องหมายถึงแดดสะท้อนทำมุมกับฟองน้ำหรือน้ำที่กระเพื่อม. แต่สี เพลิงต้องหมายถึงสีแดง, ซึ่งไม่น่าจะเกิดได้ในยามบ่าย. เว้นแต่เย็นๆ ตอนผีตากผ้าอ้อม. (ความไม่สม เหตุผลนี้น่าจะเกิดจาก อ.สถาพร เมาสาโทแน่ๆ เลย) - ฮา. หรือแม้แต่ "แสงแสด" ก็ต้องเหลืองปนแดง. มันจะมีได้อย่างไรในยามบ่าย.  ขึ้นเหนือเที่ยวที่ผ่านมาทีม อาศรมฯ ลองสังเกตเรื่องนี้ด้วยหรือเปล่า. จากคุณ : Ar@p - [ 6 ก.ย. 47 12:03:39 ]

ความคิดเห็นที่ 66 "ต้านพรายแดดแพรว-แนวภูเขา ป่าเงียบนิ่งเหงาในเงาบ่าย อาบแดดสีเพลิงเริงระบาย และไม่มีนกว่ายในเวิ้งฟ้า" *"แดดสีเพลิง" , อ.สถาพรชอบคำนี้มากจริงๆ,  คราวที่แล้วก็  "โดยแดดเพลิง". ไข่นุ้ยยังข้องใจคำนี้มาก เนื่องจากคิดตามไม่ได้ว่า  ตอนบ่าย แดดมันจะเป็นสีเพลิงได้อย่างไร.  ทิวาผู้สันทัดช่วยตีความเผื่อด้วยเด้อ. ----------------------------------------------------------- "โดยพลวงเต็งรังร่วมแต่งร่าง จนอาจอวดอ้างเป็นภู-ป่า แต่เมื่อแดดแสดได้สาดทา เหลื่อมภูก็พร่าก็เปลี่ยนพลัน" * กวีต้องการบอกว่า ป่าตึงและเต็งรัง ดูพร่าไปเมื่อต้องแดดแสด. มองไม่เห็นเหลื่อมสูงๆ ต่ำๆ ที่เคยเห็น. แต่ที่แปลกก็คือทำไมต้อง "เปลี่ยนพลัน". ฟ้าปิดแล้วเปิดกระทันหันหรือไง. หรือต้องการใช้ “พลัน” แทน  “ผัน” ซึ่งเป็นเสียงสูงที่ไม่อาจวางในตำแหน่งนี้ได้. จากคุณ : Ar@p - [ 6 ก.ย. 47 12:04:29 ]

ความคิดเห็นที่ 67 "น้ำปาย แต่งคนให้ว่ายในเวิ้งฝัน ให้ว่ายไปดูเพื่อรู้ทัน ความว่างทั้งนั้นของจักรวาล." --------------------------------------------- *บทสรุปน่าจะไม่ตรงกับประเด็นที่ว่ามาข้างต้นเลย. เพราะ "ความว่าง" (ตอนจบ) ที่คิดว่า อ้างเมื่อไหร่ก็ เท่ห์นั้นเป็น "แขก" (พุทธ).    ไม่อาจโยงไม่หา"ความนิ่งในความไหว. ความสูงในความต่ำ" ซึ่งเป็นจีน  ( เต๋า) ได้. เป็นการอ้างข้ามความเชื่อ.   แสดงว่า กวีท่านนี้เป็นนักปรัชญาที่ไม่ให้ความสำคัญกับ  "การนิยามความหมายและการให้เหตุผล" หรือ "ตรรกศาสตร์".  แต่จาระไนบทกวีไปเรื่อยๆ เมื่อไม่มีอะไรพูดต่อก็จบ. จากคุณ : Ar@p - [ 6 ก.ย. 47 12:05:12 ]

ความคิดเห็นที่ 68 อีกอย่าง ตามหลักคิดการเกิดญาณทัศนะใน "ความว่าง" ไม่อาจเป็นเรื่องเดียวกับการ "ว่ายในเวิ้งฝัน", ซึ่ง เป็นเรื่องของอารมณ์.   ฝ่ายพุทธยืนยันว่า ผู้มีปัญญารู้แจ้งแล้วจึงจะสัมผัส "ภาวะว่าง" ได้ และบุคคล เช่นนั้นต้องอยู่เหนืออารมณ์ใดๆ. ผู้ที่ยัง "ว่ายในเวิ้งฝัน" อยู่จึงไม่ใช่อาการของผู้ที่จะเข้าถึง "ความว่าง" ในบทจบ.  ที่สำคัญผู้ที่จะเข้าถึง " ความว่าง" (ตามหลักการของฝ่ายพุทธ) ต้องตั้งเป้าหมายก่อนจึงจะเข้าถึงได้.  ถ้ากวียัง “ว่ายฝัน” อยู่ก็ แสดงว่ายังไม่ได้ยินการ “บอกบท” ของเงาสะท้อนในตอนแรกจริงตามที่อ้างและไม่มีทางมองเห็น “ ความไหวในความนิ่ง”. “ความว่างทั้งนั้นของจักรวาล”  อาจทำให้ถามต่อเป็นอภิปรัชญาออกไปอีกว่า แล้ว “จักรวาล” เป็นของ อะไรที่ใหญ่กว่าอีก, ดีไม่ดีอาจจะพาดพิงไปถึงทฤษฎี “บิกแบงค์” นู่น, เรื่องนี้คงจบยาก. ถ้าบอกว่า “ ความว่างมันมี-เป็นอยู่เช่นนั้น” ก็คงไม่ต้องพูดอะไรต่ออีก. แต่ถ้า "ความว่าง" ที่กวีพูดถึงเป็นการดำเนินตาม "แนวคิด" อื่น, ก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง. *ถึงกวีจะมีสิทธิ์พิเศษในสรรค์สร้างภาษามาใช้ในงานของตน, แต่การนำเสนอที่ขัดแย้งกับความจริงก็ เป็นเรื่องที่ทำให้บทกวีด้อยค่าลงได้และไม่ประสบความสำเร็จในการสื่อสาร.  ท้องฟ้ายามเช้าสีอะไร   ตอนเที่ยงวันสีอะไร  ตอนเย็นสีอะไร  กวีต้องรู้จักและบอกให้ตรง.  มิฉะนั้นจะเป็น "ให้การเท็จ" แก่ คนอ่าน. หรือมิตรสหายจะว่าอย่างไร. จากคุณ : Ar@p - [ 6 ก.ย. 47 12:06:29 ]

ความคิดเห็นที่ 69 มา "มองต่างมุม" กับอาพี อย่างแรก - ยามบ่าย . . ก่อนอื่นขอออกตัวก่อนว่า นิรนามยังไม่เคยไปน้ำปายเหมือนกัน แต่เมื่อบทกวีพูดถึง "เกล็ดสีเพลิง" และ "ก่ำแสงแสด" นิรนามเข้าใจว่า หมายถึงแสงแดดเวลาบ่ายที่ค่อนไปทางเวลาเย็น ปกตินิรนามรักสายลมและแสงแดด (บอกแล้วห้ามแหวะนะจ๊ะ) ชอบดูแสงแดด "สีเหลือง" . . นั่งดูได้นานๆโดยไม่เบื่อ (เป็นการอู้งานที่เพลิดเพลินจำเริญใจยิ่งนัก) แม้ชีวิตทั้งชีวิตจะอยู่ในเมืองที่มีแต่ตึก แต่ก็ชอบดูแสงแดดสีเหลืองยามเช้าและยามเย็นทาไปบทตึกสีขาว ทำให้บางครั้งรู้สึกว่าแดดสีเหลืองจะ "ร้อน" กว่าแดดเที่ยงที่สีขาว (ทั้งที่ความจริงจะไม่ใช่) แล้วถ้าดูแดดที่สะท้อนผิวน้ำจนเห็นประกายระยิบระยับ จะรู้สึกเหมือนแดดทำให้น้ำเดือด ดังนั้น โดยส่วนตัวจึงไม่ค่อยค้างคาใจกับ  "เกล็ดสีเพลิง" และ "ก่ำแสงแสด" ในบทกวีชิ้นนี้สักเท่าไหร่ จากคุณ : นิรนาม ณ ถนนฯ - [ 6 ก.ย. 47 17:30:26 ]

ความคิดเห็นที่ 70 อย่างสุดท้าย - นิรนามมองว่าบทกวีที่ความคิดดีไม่จำเป็นต้องโยงเข้าหาปรัชญาอะไรเสมอไป เช่นว่า "ให้เห็นความไหวในความนิ่ง ความสูงที่อิงในความต่ำ ในเกร็ดสีเพลิงเริงระบำ ในก่ำแสงแสดแห่งแดดพราย" ความไหวเข้าใจว่าคือกระแสน้ำปาย ความนิ่งคือขุนเขา ความสูงในที่นี้ก็เข้าใจว่าหมายถึง ภูเขา ส่วนความต่ำคือพื้นราบข้างล่างและน้ำปาย ตรงนี้โดยส่วนตัวมองว่า บทกวีพยายามสื่ออารมณ์ความรู้สึกที่ได้การชมทัศนียภาพอย่างเงียบๆ ถ้าถามว่าบทกวีช่วงนี้ว่าสร้างอารมณ์ร่วมให้นิรนามได้ไหม ตอบ . . คิดว่าได้นะ มันทำให้นิรนามระลึกได้ว่า เวลานั่งชมธรรมชาติที่ดึงดูดใจ ใจก็จะจดจ่อกับฉากธรรมชาติ แล้วก็มีความรู้สึกประมาณนี้ และบทต่อไปยังสามารถกระตุ้นให้ระลึกถึงอารมณ์ความรู้สึกที่เคยรู้สึกคือ "ป่าเงียบนิ่งเหงาในเงาบ่าย อาบแดดสีเพลิงเริงระบาย และไม่มีนกว่ายในเวิ้งฟ้า" (ใช่เลย เคยรู้สึกประมาณนี้) วกกลับมาเรื่องปรัชญา การไปชมธรรมชาติ นิรนามว่ามันคือจุดประสงค์หลักคือ มาชมธรรมชาติ มาชมความงาม มาปล่อยอิสระใจจากความนึกคิดอันคับข้องของชีวิต ไม่ได้ตั้งใจมาหาปรัชญา แต่ถ้าเกิดพุทธิปัญญาขึ้นมา ก็น่าจะเป็นของขวัญที่ธรรมชาติมอบให้ แม้แต่วรรคสุดท้ายซึ่งเป็นวรรคที่นิรนามชอบมากคือ "ความว่างทั้งนั้นของจักรวาล" (เมื่อเทียบกับบทกวี "น้ำตกที ลอ ซู" จะพรรณนาไปเรื่อยๆ โดยไม่มีวรรคโดนใจเหมือนบท "น้ำปาย" บทนี้) นิรนามเข้าใจว่าหมายถึงว่า . . จักรวาล รวมทั้งชีวิตคนเรา . . มันก็แค่นั้น มาแล้วสุดท้ายก็ต้องไป (ตาย) เหมือนกับธรรมชาติจะบอกว่า อย่าไป "ยึดติดยึดมั่นถือมั่น" อะไรให้มันมากจนเกินไป อ้ายที่ยึดติดมันก็ กำเนิดมาจากความว่าง แล้วก็จะสูญสลายไปในความว่าง การชมธรรมชาติ "อาจจะ" ทำให้คนเรากลับบ้านแล้วเกิดหนทางที่จะแก้เรื่องคับข้องใจโดยไม่ยึดมั่นถือมั่นมากเกินไป อาจจะ ยอมผ่อนปรนในส่วนของตัวเองลงสักหน่อย ซึ่งช่วยให้ ชีวิต สามารถ "อยู่ดี" โดยไม่จำเป็นต้องถ่อไปหาธรรมชาติทะเลป่าเขา เพื่อ "อยู่ดี" ทุกๆวัน สามารถ "อยู่ดี" ในบ้าน ในเมือง ในที่ทำงาน ในสังคม ได้ดีระดับน้องๆของการอยู่กับธรรมชาติป่าเขา คิดว่างั้นนะ (ทฤษเดาได้เป็นคุ้งเป็นแควเลยนะนิรนาม ฮ่าๆๆ) . . . . . แก้ไขเมื่อ 06 ก.ย. 47 17:47:48 จากคุณ : นิรนาม ณ ถนนฯ - [ 6 ก.ย. 47 17:34:40 ]

ความคิดเห็นที่ 71 ยินดีที่ได้อ่าน อาร์พีและคุณนิรนามเสวนาบทกลอนกัน ดูเหมือนจะนานมากแล้วที่ไม่มีการ แลกเปลี่ยนมุมมองกันเช่นนี้   บทกลอนที่ “พูดถึง” นี้   อ่านดูแล้ว  ภาษา  การถ่ายทอดความ รู้สึก  คล้ายกับอาร์พีอยู่เหมือนกัน  แต่ประเด็นที่จับดูเหมือนว่าด้วย ความว่าง ซึ่งดูเหมือนจะ เป็นอุดมคติหรือเป้าหมาย ตามคติของพุทธศาสนา แต่ถ้าอ่านทุกบทแล้วมองความคิดรวบยอด ผมเพ่งมองถึงความรู้เท่าทันความเปลี่ยนแปลงที่ เป็นไปทุกขณะจิตอย่างมีสติ     คือความไม่หวั่นไหวและเป็นทุกข์ไปตามความไหวในความ นิ่ง  ความสูงในความต่ำ  ความ   “รู้ทัน......ความว่างทั้งนั้นของจักรวาล” นี้เอง   ที่ผมขอเดา ว่า “จักรวาล”  คือ  “อัตตา”   เมื่อรู้เท่าทันตัวตน   ก็รู้ถึงความว่างของจักรวาล  คือความไม่มี ตัวตนแท้จริงของสรรพสิ่งนั่นเอง สรุปว่า   ใช้ทฤษเดาเช่นเดียวกับคุณนิรนาม     ป.ล.  มีเวลาเข้ามาหายใจได้หลายเฮือกในอาศรมฯ  เขียนกลอนวางโคลงได้บ้าง  ก็ถึงเวลาที่         ผมต้องไปเดินสายภาคอีสานแล้ว   ช่วงแรกนี่ 11 – 14 กันยายน ต่อไปก็ 17 – 19  และ         24 – 26  ...ไปคราวนี้มีกล้องดิจิตอลเพิ่งซื้อใหม่ไปด้วยครับ  ถ้ามีช่องว่างได้แวะที่ไหน        น่าจะมีภาพมาฝาก   ตอนนี้กำลังปวดหัวอยู่  เพราะไม่เหมือนกล้องซิงเกิ้ลเลนส์ที่เคยใช้        หลบไปนอนแถวชายทะเล   ลองถ่ายดูแล้ว ไม่ได้เรื่องสักภาพ จากคุณ : คัมภีร์โบราณ - [ 7 ก.ย. 47 12:32:15 ]

ความคิดเห็นที่ 72 อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา สรรพสิ่งประกอบด้วย...................อัตตา แปรเปลี่ยนเป็นอนิจจา..................แน่แท้ หลงยึดมั่นนำพา..........................ความทุกข์ จิตว่างตัวตนแล้...........................สุขแท้อนัตตา ทุกสิ่งมีตัวตน.......................เหมือนกับคนมีกายา ตัวตนคืออัตตา.....................มวลอะตอมมารวมกัน อัตตาไม่มั่นคง.....................ไม่ยืนยงคงกระพัน เกิดแก่เปลี่ยนแปรผัน.............ทุกสิ่งนั้นอนิจจัง อัตตาใช่ของใคร...................แม้นปักใจไปมุ่งหวัง อัตตาให้จีรัง.........................เกิดทุกขังขึ้นในใจ ความทุกข์เป็นปัญหา...............ใช้ปัญญาแก้ภายใน ปล่อยวางให้เป็นไป..................ตามวิสัยแห่งวิชชา ปล่อยว่างจากตัวตน.................จิตหลุดพ้นสู่อนัตตา กิเลสก็โรยรา..........................ไม่ล้ำรุกให้ทุกข์ใจ ขออณุญาตร่วมแสดงความคิดเห็นตามที่เข้าใจ ซึ่งไม่แน่ว่าถูกหรือผิดแค่ไหน สวัสดีครับ จากคุณ : วิชชา - [ 7 ก.ย. 47 14:17:50 A:202.29.32.176 X:202.29.32.5 ]

ความคิดเห็นที่ 73 แวะมาแจ้งแก่มิตรสหายทุกท่านว่า  ศาลาไทยไม่ได้หายไปไหนนะเจ้าคะ  ไม่ได้ตั้งใจอู้ด้วยค่ะ หากแต่ตอนนี้พอเปลี่ยนหน้าที่รับผิดชอบใหม่  ต้องจัดระบบใหม่นิดหน่อย  งานยุ่งจริง ๆ ค่ะ วันนี้แว้บเข้ามาทักทายก่อน  ช่วงเย็น ๆ ค่ำ ๆ ถ้าไม่ติดธุระอะไรอีก  จะแว้บมาอีกคราวนะคะ ๏ คิดคำโคลงเริ่มร้าง     โรยแรง ถึงห่างยังฝันแฝง          ฝากให้ มุมหนึ่งเริ่มคลางแคลง    ใจมิตร ปากว่ารักกลับไร้          มิย้อนเยือนมา ๚ะ ๏ เปื้อนน้ำตาฉ่ำรื้น       คืนครวญ ยิ้มหยอกเย้ายียวน        ยั่วน้อง วันผ่านหนักเบาทวน       ลดโทษ  นาพ่อ ยุ่งกว่ายุ่งยังคล้อง         ห่อนแคล้วคิดถึง ๚ะ จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 8 ก.ย. 47 12:25:28 ]

ความคิดเห็นที่ 74 ๏ ลาสรวงลงสู่พื้น...................ไผท พรายแข่งแสงอุไร..................อร่ามฟ้า อรุณรุ่งรุจไว-........................แววเก็จ วางเพชรเพียงพื้นหญ้า.............หยาดน้ำค้างฉาย ฯ ๏ เครื่องหมายคราเมื่อเช้า........ช่วงวัน โชติเฉิดประกายฉัน................แฉกรุ้ง คราสายขาดหายหัน................เห็นระแหก ระเหยระเห็จไอน้ำฟุ้ง...............ฟ่องคว้างกลางลม ฯ ๏ ชนม์สมเฉกเช่นแม้น............เสมือนชล ชนม์ชาตชวาลผล...................เพริศแพร้ว ชนม์ชีระด้วยกล.....................กาลกร่อน ชนม์ดับลับพ้นแล้ว..................ภาพรุ้งฤๅเห็น ฯ ๏ อย่าเป็นเช่นแค่น้ำ-..............ค้างนอง ครั้งหนึ่งเคยเรืองรอง...............รุ่งล้น แล้วเลือนแปดเปื้อนหมอง........ปนหม่น ปลงหมดชีพแล้วพ้น................พากย์รู้ผู้ขาน ๚ะ ๓๑ สิงหาคม ๒๕๔๗ ====================================== สวัสดีครับสหายอาศรมฯ งานยังยุ่งรัดพุงเช่นเดิม .... ไม่มีโอกาสเขียนโคลงใหม่ เลยเอาโคลงเก่ามาแจมไว้ก่อน ครับผม จากคุณ : วฤก - [ 8 ก.ย. 47 13:14:02 ]

ความคิดเห็นที่ 75 สะกดใจให้หลุดพ้น.....อัตตา ทำจิตมุ่งภาวนา.......ลึกซึ้ง และเลิกละอหิงสา......ชีพสัตว์ ดับทุกข์ร้อนแรงขึ้ง.....สู่ห้วงโลกธรรม จากคุณ : นัวเนียร์แสนซน - [ 8 ก.ย. 47 16:24:51 ]

ความคิดเห็นที่ 76 พี่อกนิษฐ์ (๔๙) ไม่สบายหายแล้วค่ะ  ช่วงนี้เริ่มทำงานกับหน้าที่ใหม่  เลยยุ่ง ๆ แต่ยังมีความสุขสม่ำเสมอนะคะ พี่อกนิษฐ์อยู่ทะเลหรืออยู่บกหว่า  ท่าทางจะขึ้นบกแล้วนะ  ถึงแวะมาเขียนโคลงได้ เอิ้ก ๆ วันที่ ๑๘ กันยายนนี้  อย่าลืมมาเจอกันนะคะ  ตามแผนที่นั่นเลยล่ะค่ะ ลุงเล็กเจ้าขา (๕๐ - ๕๙, ๖๒) อิจฉาเป็นที่สุด  ศาลาไทยไม่ได้ไปศรีสัชนาลัยนานมาก  ครั้งที่แล้วนานหลายปีเหมือนกัน ฮึ่ม ๆ อย่าให้งานเรียบร้อยบ้างก็แล้วกัน  จะลัดฟ้าไปเที่ยวไกล ๆ ซะให้เบื่อกันไปข้างหนึ่งเลยล่ะ คุณคนอุดร (๖๐) สวัสดีค่ะ  หายไปหลายวันเชียว  เอ...หรือซุ่ม ?!? เอิ้ก ๆ ท่าทางจะงานยุ่งเหมือนกัน  งัยก็เอาใจช่วยนะคะ  สู้ ๆ ศาลาไทยก็สู้แค่ตายเหมือนกัน แหะ ๆ พี่ตะวัน (๖๑) พี่ตะวันเจ้าขา  คิดถึงจังเลยยยยยยยยยยยยยยยย ไปคราวหน้า  จะรีบโทรไปชวนพี่ตะวันคนแรกเลย  ว่าแต่  ห้ามเบี้ยวเค้านะ เอิ้ก ๆ เกลออาพี (๖๓ - ๖๘) เอิ้ก ๆ อาพีข่าวว่าเรื่อง ฟล็อปปี้ดิสก์นี่  โดนมาหลายคนแล้วนะจ๊ะ  ท่าทาง "องค์" ที่ว่าจะอยู่หลายที่ ขอบคุณความรู้สึก  และความคิดเห็นเรื่อง "น้ำปาย" ที่นำมาฝากกัน และเกิดเป็นข้อคิดแตกต่าง ให้ได้แลกเปลี่ยนกันในวันนี้  เชื่อว่าหลาย ๆ ท่านคงมีความคิด  ความเห็น เกิดขึ้นกับตัวเอง อาจจะไม่ได้แสดงออกเป็นข้อความออกมาให้มิตรสหายรับรู้  แต่ก็เกิดขึ้นแล้วในใจนะคะ พี่นิรนาม (๖๙ - ๗๐) ขอบคุณข้อคิด-เห็นต่าง  ที่นำมาแลกเปลี่ยนกัน  ผู้ช่วยครูอย่างพี่นิรนามเนี่ย  ถูกใจศาลาไทยจังค่ะ เฮียคัมภีร์ ฯ (๗๑) เปล่าขายสินค้า  แอบกระซิบ Canon EOS-300D  ใช้ได้เลยล่ะค่ะ  พี่ที่ทำงานซื้อมา แอบลองมาแล้ว http://www.bask1.com/mcontents/marticle.php?id=64187  <<< คุณสมบัติการใช้ประโยชน์ค่ะ เห็นแล้วน่าจะคล่องมือสำหรับคนใช้ Manual มาก่อน  เพียงแต่ประหยัดไม่ต้องลุ้นล้างสไลด์นะค่ะ แหะ ๆ งานนี้ท่าทางคืน ๑๘  ศาลาไทยคงไม่ได้เจอเฮียคัมภีร์ฯ (อย่างเคย)  ว้า...วัยรุ่นเซง... คุณวิชชา (๗๒) นาน ๆ มาที  แต่มาแล้วคุ้มค่าการรอคอยดีจริงเชียว  ขอบคุณโคลงชุดใหญ่ที่นำมาแลกเปลี่ยนกันนะคะ จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 8 ก.ย. 47 19:01:37 ]

ความคิดเห็นที่ 77 +++เหนื่อย+++ ๏ละชีพสัตว์เพื่อสร้าง.............เมตตา ตั้งจิตพร้อมภาวนา...............ยิ่งล้น หมั่นสร้างหล่อกรุณา............ต่อสัพพะ  สัตว์เอย เกลาขัดให้ผ่านพ้น..............จากห้วงแห่งกรรม๚ ๏เคยก่อกรรมชั่วพร้อม..............โทษทัณฑ์ ตั้งแต่หนใดกัน........................ไม่รู้ จึงได้เกิดผลอนันต์...................มากยิ่ง   แสนเหนื่อยเมื่อคิดกู้.................สุขนั้นกลับสนอง๚ ๏บางทีคิดทดท้อ.......................เหนื่อยใจ สู้เพื่อผลอันใด...........................จิตนี้ ได้กลับแค่เพียงใจ......................นิดหน่อย เหนื่อยหนักพักจิตลี้...................ผ่อนพร้อมกายใจ๚๛ แก้ไขเมื่อ 09 ก.ย. 47 13:31:02 จากคุณ : กรวี - [ 8 ก.ย. 47 22:40:16 ]

ความคิดเห็นที่ 78 ขึ้นบกแล้วครับ :) ได้ยินเขาว่าพายุจะเข้าก็เลยรีบขึ้นเล้า เอ๊ย ขึ้นบก หลบหลีกปลีกหนีความลำบาก ไปหาความลำบน? ๏ คลื่นโถมลมถั่งกล้ำ                       กลางสมุทร เรือแล่น บ่ ล่วงสุด                           ฝั่งฟ้า คืนวันหวั่นหวาดผุด                         ผวาว่าย  วัฎแฮ ชีพหนึ่งจึงเหนื่อยล้า                       จดจ้องจุดหมาย ๚ จากคุณ : :::อกนิษฐ์::: - [ 9 ก.ย. 47 00:34:05 ]

ความคิดเห็นที่ 79 เดือนที่ผ่านมามีฝึกผสมกับสิงคโปร์ (เอาภาพเก่ามาลง คนบกคงไม่เบื่อทหารเรือนะครับ) ๏ เรือรบหลวงแล่นคุ้ม                    ครองทะเล ราชฤทธิ์ฤทธิ์มเห-                         สักสู้   วิคตอริริปูเซ                                 จมจ่อม แดเด็ดแดริ้งรู้                               เร่งรณ ๚ะ๛ (อันที่จริงมีเรือ ๔ ลำ แต่จำชื่ออีกลำไม่ได้ ร.ล.ราชฤทธิ์, RSS Victory, RSS Daring, ..?) จากคุณ : :::อกนิษฐ์::: - [ 9 ก.ย. 47 01:07:54 ]

ความคิดเห็นที่ 80 ๏   ผลประโยชน์แหล่งล้วน                 ทะเลไทย เรารักษ์ "จนสุดใจ                              ขาดดิ้น" อย่าหลงข่าวเฉไฉ                              เบือนบิด สินทรัพย์มิหมดสิ้น                             จากแคว้นแดนสยาม ๚ ไฟล์รูปภาพ จากคุณ : :::อกนิษฐ์::: - [ 9 ก.ย. 47 01:20:09 ]

ความคิดเห็นที่ 81 ขอถือโอกาสนี้อวยพรวันเกิดพี่ หมอวฤก (๑๐ ก.ย.) ล่วงหน้าก็แล้วกันครับ ๏   สุข    ศรีมีร่างร้าง                       โรคา สันต์       เสพเลปน์ชีวา                     ชุ่มไว้ วัน          คืนชื่นหรรษา                      สมนึก  วฤกเอย เกิด        สี่ดีงามให้                          ห่มห้อมถนอมขวัญ ๚ะ๛ (เป็นที่น่าสังเกตว่า วฤก นี่ค่อนข้างจะคล้ายกับคำว่า wolf มาก) จากคุณ : :::อกนิษฐ์::: - [ 9 ก.ย. 47 01:37:24 ]

ความคิดเห็นที่ 82 I wrote your name in the sky, but the wind blew it away. I wrote your name in the sand, but the wave washed it away. I wrote your name in my heart, and forever it will stay. บรรจงแต้มชื่อน้องบนท้องฟ้า ลมพัดพาลอยเลื่อนก็เลือนหาย ครั้นจารึกสลักชื่อบนผืนทราย พลันมลายด้วยเกลียวคลื่นกลืนกินไป จึงสลักชื่อน้องไว้ในใจพี่ เป็นสักขีตราบชีวีนี้หาไม่ ว่าใจพี่มีเพียงน้องมิคลอนคลาย แม้ตัวตายใจดวงนี้มีเพียง......เธอฯ จากคุณ : คนอุดรฯ - [ 9 ก.ย. 47 05:05:33 A:80.41.130.216 X: ]

ความคิดเห็นที่ 83 คิดถึงคำที่ซึ้ง                    ความหมาย แม้ห่างไกลเกินกาย           จักคว้า คำนึงอยู่มิวาย                  หลับตื่น อยากพบอยากเจอหน้า       อีกครั้งทำไฉน หวัดดีค่า...ทุกท่าน..  คิดฮอดหลาย   พี่เล็กไปแอ่ววัดเพลินอีกแล้ว  ^_^ เห็นทะเลแล้ว เกิดอาการครั่นเนื้อครั่นตัว  ฮี่ๆ... จากคุณ : ซอมพอแดง - [ 9 ก.ย. 47 10:54:43 A:202.129.2.9 X: ]

ความคิดเห็นที่ 84 ๏ คิดถึงคิดฮอดเจ้า         ครือกัน เคยนั่งเสวนาฉัน              พี่น้อง อาศรมแอ่วเวียงสวรรค์      อบอุ่น รอหน่อยเสียงเรียกร้อง      ไป่ช้าสมถวิล ๚ *** คิดถึงเช่นกันจ้ะหนูซอมพอฯ คุณยาย(น่ารัก) คุณพ่อคุณแม่และคุณชายกลาง อยากไปเที่ยวทะเลอยู่เหมือนกัน แต่ผู้สันทัดกรณีแนะนำว่าควรรอให้หมดหน้าฝนก่อน ถ้าว่างวันไหนช่วยแวะวัดพระแก้วดอนเต้า เพื่อซื้อหนังสือประวัติวัดให้หน่อยนะจ๊ะ แล้วถ่ายรูปศาลนางสุชาดามาด้วยก็ยิ่งดี เพราะมีกล่าวถึงในตำนาน จะรวบรวมทำเว็บ พอถึงทริปไปทะเลค่อยนำมาให้ก็ได้ คงไม่นานเกินรอ (เก็บเงินปลายทางนะจ๊ะ) อิอิ ปล. คิดถึงจริงๆ นะ อยากได้หนังสือมาก วันนั้นยังไม่เปิดจำหน่าย คิดถึงจริงๆ ซอมพอฯ เกรงใจนะ  แต่บ้านไกล ช่วยหน่อย ... อิอิอิ แหะๆ พิมพ์ผิดหลายตัว อย่างคำว่า “คง” พิมพ์เป็น “เคง” เป็นต้น อิอิ :oP แก้ไขเมื่อ 09 ก.ย. 47 11:50:47 แก้ไขเมื่อ 09 ก.ย. 47 11:46:56 จากคุณ : lek Isara - [ 9 ก.ย. 47 11:44:52 ]

ความคิดเห็นที่ 85 ได้เจ้าพี่เล็ก  เดี๋ยวหญิงไปดูให้นะคะ  จะลากคุณชายกลาง ไปเป็นตากล้องให้ด้วย ฮี่ๆๆๆ... ได้แล้วจะส่งให้เด้อเจ้า.... จากคุณ : ซอมฯ - [ 10 ก.ย. 47 12:54:04 A:202.129.2.9 X: ]

ความคิดเห็นที่ 86 ๏ ชายกลางมีลูกล้อ      ฤๅไฉน หญิงจึ่งลากถูไป          เช่นนั้น คิดคิดยิ่งห่วงใย           ชายท่าน นาแม่ ลากผ่านเพียงแผงกั้น    อาจต้องหน้าเขียว ๚ *** จ๋าจ้ะ ! ส่งรูปทางเมล์ก็ได้นะ lektc@hotmail.com ปล. ลากดีๆ นะ ลากซื่อๆ ..... ซื่อไป ... อิอิอิ หมายเหตุ : คำว่า “ซื่อ” ภาษาเหนือหมายถึง “ตรง”   ซื่อไป ก็คือ ตรงไป (ได้ครูดีสอนไว้ อิอิ) ฮิฮิ .. มาแก้คำผิด คำว่า “ลากถู” ดันเขียนเป็น “ลากถูก” ไม่รู้ว่าถูกอะไย? ฮี่ๆ แก้ไขเมื่อ 10 ก.ย. 47 14:51:11 จากคุณ : lek Isara - [ 10 ก.ย. 47 14:40:35 ]

ความคิดเห็นที่ 87 หายศีรษะไปนาน ไปวัดมาค่ะ เอาบุญมาฝากทุกท่านด้วยนะคะ ชีวิตเดินล่วงพ้น...................ตามกาล สติขับปัญญาญาณ.....................จับจ้อง เพียรรู้ก่อนสังขาร.................โรยล่วง ขจัดกิเลสติดข้อง...................เร่งสร้างเจริญกุศล ฯ   พระพุทธรูปปางปฐมเทศนาที่วัดป่าโคเปนเฮเกน จากคุณ : รสา รสา - [ 10 ก.ย. 47 17:06:24 ]

ความคิดเห็นที่ 88 สังเกตที่พระหัตถ์ของพระพุทธรูปในภาพข้างบน มือข้างหนึ่งทำเป็นรูปวงกลม แสดงถึงการเวียนว่ายอยู่ในวัฏฏสงสาร ส่วนพระหัตถ์อีกข้างหนึ่งแสดงถึง การตัดกิเลสหลุดพ้นจากสังสารวัฏฏ์ มากคนมากเรื่องร้อย................เวียนวน วัฏฏะไล่ต้อนผจญ...................หม่นไหม้ กรรมเก่าใหม่เล่นกล................ผันผ่าน สติจับรู้เท่าไว้..................กิเลสไร้สังขาร  ฯ จากคุณ : รสา รสา - [ 10 ก.ย. 47 17:15:02 ]

ความคิดเห็นที่ 89 นึกถึงคำสอนที่พระอาจารย์เจ้าอาวาสเทศน์ให้ฟังค่ะ ถ้าตัวเรานั้นใช่...................ของเรา ถ้าใช่บังคับเอา....................ย่อมได้ ถ้าคันจึ่งต้องเกา..................หายหิด นาพ่อ ถ้าไม่ใช่เราไซร้...................ใคร่รู้ของไผ ฯ   จากคุณ : รสา รสา - [ 11 ก.ย. 47 03:32:16 ]

ความคิดเห็นที่ 90 พี่รสา... กลับมาแล้วนี่นา เย่... ^__^ ร่างเราลองชีพใช้               นานนาน ทุกอย่างย่อมหย่อนยาน       แน่แท้ ตนแปรเปลี่ยนตามกาล       กำหนด ผู้ครอบครองเราแล้            ใช่แล้วเวลา... จากคุณ : ไกลถิ่น - [ 11 ก.ย. 47 10:36:26 A:24.0.29.222 X: ]

ความคิดเห็นที่ 91    +++ตราบนิรันดร์+++                                 กี่คืนวันที่เฝ้ารอไม่ท้อถอย กี่วันคืนที่เฝ้าคอยคล้อยห่วงหา กี่หยดน้ำที่หลั่งไหลจากสองตา กี่หนาวฝนล่วงมาข้ารอคอย รักคงมั่นยังอยู่ไม่รู้หาย แม้เพียงกายห่างไกลไม่เคยถอย เฝ้าดั้นด้นเสาะหาแม้ค่าน้อย เธอย้ำรอยมองมาแค่เศษดิน แม้ความรักที่มีให้ไม่เคยเปลี่ยน ยังมั่นคงไม่หมุนเวียนเพียรถวิล เฝ้ารอแล้วรอเล่าด้วยชีวิน เธอกลับเทียบเปรียบกับดินสิ้นค่านัก ทั้งมุ่งหมายหมายมุ่งและมุ่งมั่น เฝ้าบากบั่นเส้นทางไม่คร้ามหัก กลับมาพบสบพี่ยาไม่พารัก แต่..ใจฉันยังคงรักปักษ์นิรันดร์.... จากคุณ : กรวี - [ 11 ก.ย. 47 22:30:13 A:203.113.71.165 X:203.150.217.113 ]

ความคิดเห็นที่ 92 แหะ แหะ ขอรับ แวบเข้ามาสวัสดีทุก ๆ ท่าน ขอรับ พร้อมกันนั้น มาเชิญชวนไปร่วมยกจอกอวยพรวันคล้ายวันเกิด "วฤก" สหายท่านหนึ่ง ของ ชาวอาศรมฯ ขอรับ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3009029/W3009029.html แหะ แหะ ขอรับ มาเร็ว ไปเร็ว ไปล่ะ ขอรับ จากคุณ : นายทิวา - [ 12 ก.ย. 47 21:32:06 ]

ความคิดเห็นที่ 93 เข้าอาศรมมาเมื่อตอนค่ำ  นั่งทำงานไปด้วย ตอบกระทู้ไปพลาง  คอมพิวเตอร์คู่ใจนิ่งไปเฉย ๆ เล่นเอาใจหายวาบ  เพราะทั้งงานราษฎร์งานรัฐงานอดิเรก  รวมอยู่ในเครื่องนี้เครื่องเดียว  เสร็จแน่แล้วศาลาไทย ทิ้งเครื่องไว้จนคาดว่าหายช็อคแล้ว  ลองเปิดขึ้นมาใหม่  ปรากฏว่าทุกอย่างปกติเหมือนเดิม  ค่อยโล่งอก ติดอยู่แต่มีคนขโมยซีนอยู่ด้านบน  เอา link อวยพรวันเกิดมาแปะให้เรียบร้อย  - - -  ขอบคุณพี่ทิวาค่ะ พี่หมอวฤก (๗๔) อ่านโคลง "น้ำค้าง" ของพี่หมอแล้วชื่นชมจริง ๆ ค่ะ  ชื่นชมในความขยันและช่างคิด ขออนุญาตชวนมิตรสหายท่านอื่น ๆ ร่วมอวยพรวันคล้ายวันเกิดพี่หมอ (อีกคราว) นะคะ วันที่ ๑๘ นี้ คงได้ร่วมพูดคุยกันอีกครั้ง  - - - ห้ามขาด ลา มาสาย นะคะ ๏ โอกาสคนเช่นเช้า        แดดปราย เพียงนิดผ่านกลับสาย     พลาดแล้ว พึงเร่งรุดจุดหมาย            อย่าหยุด คมคิดเฉกฉายแก้ว          ส่องแจ้งทางหวัง ๚ะ พี่เดียร์ ~ นัวเนียร์แสนซน (๗๔) งานเยอะหรือเปล่าคะ  งี้แหละน้าาาา... เพิ่งปรับตำแหน่งใหม่   ยังหาวันว่าง  แวะเวียนมาวางโคลงให้สม่ำเสมอ  ดีใจจังค่ะ วันที่ ๑๘ ห้ามพลาดนะคะพี่เดียร์  เคลียร์งานไว้ก่อนด้วยเน้อ พี่กรวี (๗๗, ๙๑) มีเรื่องอะไรหนักหนาให้เหนื่อยคะ  เหนื่อยก็พัก  แล้วค่อยเริ่มใหม่สิคะ //star ๏ เหนื่อยกายหวังกอปรเกื้อ        กิจการ เหนื่อยจิตเจียนแหลกลาญ           รักร้าว เหนื่อยนักมิพักนาน                       เพียรต่อ เหนื่อยเพื่อชีพแกร่งกร้าว              เติบกล้าเต็มคน ๚ะ ขอบคุณกลอนชุดใหม่ที่นำมาฝากกัน  ชื่อเพราะจังค่ะ "ตราบนิรันดร์" อ่านชื่อกลอนแล้วพลอยคิดไปถึงเพลง "จงรัก" - - - ไปด้วยกันได้ไหมเนี่ย เอิ้ก พี่อกนิษฐ์ (๗๘ - ๘๑) หนีความลำบาก  ไปหาความลำบน ... อ่านจบแอบอมยิ้มเล็ก   ๏ ลำบากมาจากห้วง           ทะเลไกล เชิญพ่อพักเหนื่อยใน             ตักน้อง โคลงคำขับคลอไหว              คอยกล่อม รายรอบล้วนเพื่อนพ้อง         มิตรพร้อมล้อมวง ๚ะ เอิ้ก ๆ รอพายุสงบ  คงมีงานให้เหนื่อยอีก  ชอบรูปเรือที่นำมาฝากจังค่ะ  พาลคิดถึงทะเลอีกแล้ว   คุณคนอุดรฯ  (๘๒) I wrote your name in the sky, but the wind blew it away. I wrote your name in the sand, but the wave washed it away. I wrote your name in my heart, and forever it will stay. บรรจงแต้มชื่อน้องบนท้องฟ้า ลมพัดพาลอยเลื่อนก็เลือนหาย ครั้นจารึกสลักชื่อบนผืนทราย พลันมลายด้วยเกลียวคลื่นกลืนกินไป จึงสลักชื่อน้องไว้ในใจพี่ เป็นสักขีตราบชีวีนี้หาไม่ ว่าใจพี่มีเพียงน้องมิคลอนคลาย แม้ตัวตายใจดวงนี้มีเพียง......เธอฯ เขียนชื่อเธอเต็มห้วงหาวคราวมองฟ้า ลมกลับพาลอยลับหายคล้ายกลั่นแกล้ง จารึกลงบนผืนทรายหมายสำแดง คลื่นซัดแรงจนลบเลือนเหมือนไม่มี จึงจำหลัก ณ ทรวงในกลางใจฉัน แทนคำมั่นจงประจักษ์ด้วยศักดิ์ศรี อดีตผ่านกาลเบื้องหน้าแม้ว่ามี นับแต่นี้...วางใจลงตรงเท้าเธอ... ท่าทางศาลาไทยจะเขียนกลอนหวานยากเสียแล้วค่ะคุณอุดรฯ ขอบคุณกลอนแสนหวานที่นำมาฝากกันค่ะ   พี่หญิงซอมพอแดง (๘๓, ๘๕) ๏ เพียงคำฟังแค่คุ้น         คิดถึง ดังรวบใจรัดรึง                 อุ่นอ้อม ราวทรวงบ่วงใดตรึง         คงมั่น เย็นฉ่ำรวมหล่อล้อม        หลั่งเลี้ยงรักถนอม ๚ะ เมื่อตอนค่ำออนไลน์ MSN เจอน้องคนหนึ่งตั้งชื่อตัวเองว่า   "คิดถึงเป็นส่วนหนึ่งของรัก" เลยเก็บมาเขียนเป็นโคลงฝากกัน  อยากให้พี่หญิงมาเจอกันคืน ๑๘ ด้วย ทำงัยดี ??? ลุงเล็ก (๘๔, ๘๖) โคชราขานี้ไม่ต้องพูดถึง  ฝีมือถ่ายภาพเชื่อขนมกินได้ เขียนโคลงประกอบให้อีกต่างหาก   เลยพาลูกปูท่านอื่นรอดตัวไป   ๏ ไปทะเลเมื่อไหร่แม้น       มาชวน เริ่มคิดถึงทะเลครวญ         คลื่นเคล้า ลมทะเลพัดใจทวน             ภาพทบ ยิ้มยั่วริมทะเลเย้า              อยากย้อนเยือนทะเล  ๚ะ ฟังพูดถึงทะเลแล้วอยากไปทะเลอีก  เอาความคิดถึงไปฝากทะเลกันนะคะลุง พี่รสา (๘๗, ๘๘, ๘๙) หายไปหลายเพลาเชียวค่ะพี่รสา  กลับมามีสิ่งดี ๆ มาแจกจ่ายมิตรสหายน่ารักจริง ๆ ยัยหนูทวงของฝาก ฮี่ ๆ ๏ คนมากมากเรื่องร้อย        เรื่องราว คำมากมากความยาว          ยืดเยื้อ คิดมากมากใจหนาว            หน่วงเหน็บ คบมากมากมิตรเอื้อ             อุ่นน้ำใจสหาย ๚ะ ไกลถิ่น  (๙๐) เย้ ๆ ดีใจจังกลับมาเขียนโคลงได้อย่างเดิมแล้ว  รอ ๆ อยู่ว่าเมื่อไหร่จะแวะมาเขียนอีก วันก่อนตอนศาลาไทยเปิดกระทู้กลอน  ก็เล่นอ่านอย่างเดียวซะงั้นแหละ   ๏ เวลาทุกคนแท้                 เท่ากัน เกิดจวบตายเทียมทัน         หนึ่งน้อย เพียงระยะห่างอาจผัน       ผิดแผก หน่วยสิบสู่พันร้อย             อยู่ยั้งยืนไฉน ๚ะ พี่ทิวา (๙๒) ขอบคุณอีกคราวที่ร่วมด้วยช่วยกันเอา link อวยพรวันเกิดพี่หมอวฤกมาแปะให้เจ้าค่ะ ๏ รีบมาเร่งเผ่นโพ้น                  โจนทะยาน เหนื่อยหนักพักหน่อยงาน         ค่อยลุ้น หนึ่งคนขับโคลงขาน                 หมายกล่อม ขืนมากกลับกลายจุ้น                เขม่นแล้วแจวละวา ๚ะ  ราตรีสวัสดิ์มิตรสหายทุกท่านค่ะ แก้ไขเมื่อ 13 ก.ย. 47 01:24:38 แก้ไขเมื่อ 12 ก.ย. 47 23:27:44 จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 12 ก.ย. 47 22:35:16 ]

ความคิดเห็นที่ 94 กลับมาตั้งนานแล้วจ้าหนูไกลถิ่น ตอบไกลถิ่นไปแล้วด้วยค่ะ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2971736/W2971736.html#46   น้องศาลาฯ เมล์ที่อยู่มานะคะ ช่วงนี้ยุ่งอยู่กับการย้ายบ้านชั่วคราวค่ะ ช่างมาเปลี่ยนพื้นครัวใหม่ให้น่ะค่ะ แวะมาเพิ่มของฝากค่ะ http://www.senate.chula.ac.th/Aree.html แก้ไขเมื่อ 13 ก.ย. 47 16:36:06 จากคุณ : รสา รสา - [ 13 ก.ย. 47 14:34:03 ]

ความคิดเห็นที่ 95 นิรนามไปอ่านเจอข้อเขียนน่าสนใจเรื่อง "อารมณ์สะเทือนใจ" จึงขอลอกมาอ่านกันหน่อยเด้อ . . . . . ในหนังสือ ปาฐกถาเรื่องแต่งหนังสือของเฮิน* แห่งหนึ่งกล่าวถึงเรื่องอารมณ์สะเทือนใจไว้ชัดน่าฟัง จึงขอนำคำแปลเป็นภาษาไทยมาลงไว้ดั่งต่อไปนี้ * * * * * เมื่อมีอะไรมากระทบอินทรีย์เรา เกิดเป็นผัสสะขึ้นแล้ว เราก็รู้สึกเป็นครั้งแรกหรือฟื้นความจำของเราซึ่งเคยรู้สึกอย่างนั้นมาแต่หนหลัง ทันทีทันใดนั้นเอง เราก็เกิดอารมณ์สะเทือนใจเป็นสุขเวทนาหรือทุกขเวทนาตามติดๆมา ถ้าเราสามารถถอดความรู้สึกออกเป็นถ้อยคำให้ถ้วนถี่และถูกต้อง ก็จะได้ผลเหมือนภาพถ่ายไม่สู้ผิดอะไรกันนัก จะถือว่าภาพถ่ายนี้เป็นศิลปะโดยแท้ไม่ได้ เป็นทำนองเดียวกับภาพเขียน ถ้าเขียนเหมือนตัวจริงใกล้เข้าไปทางภาพถ่ายเพียงใด ก็มีค่าทางศิลปะน้อยลงเพียงนั้น ถ้าจะถอดความรู้สึกนี้ให้ได้ดีถึงขนาด ก็ยังไม่เป็นวรรณคดีที่มีความหมายสูงยิ่งไปกว่าภาพถ่าย ซึ่งจะเรียกว่าเป็นศิลปะที่มีความหมายสูงไม่ได้เหมือนกัน เพราะฉะนั้นวรรณคดี (หรือศิลปะ) จึงไม่ใช่เกิดจากภาพแห่งความรู้สึกตามปรกติ แต่ว่าเกิดขึ้นจากภาพแห่งอารมณ์สะเทือนใจ จะยกตัวอย่างให้เห็น เมื่อกล่าวถึงเรื่องอารมณ์สะเทือนใจ ท่านคงนึกถึงเรื่องน้ำตาเรื่องเศร้าโศกเสียใจ ถ้าเข้าใจแค่นั้นก็ผิด จะขอเริ่มเรื่องอารมณ์สะเทือนใจอย่างง่ายๆ คืออารมณ์สะเทือนใจแห่งต้นไม้ เมื่อท่านมองดูต้นไม้ สิ่งที่จะปรากฏแก่ความรู้สึกของท่านมีอยู่สองประการ ประการแรก ภาพของต้นไม้นั้นจะฉายสะท้อนเข้าไปอยู่ในสมองของท่านโดยอาศัยจักขุอินทรีย์ คือตาเป็นเครื่องนำเข้าไป กล่าวคือเป็นภาพต้นไม้แผ่นเล็กๆ อย่างภาพถ่ายเข้าไปติดอยู่ในแก้วตาดำ ภาพนี้แม้ท่านต้องการจะใช้ถ้อยคำพรรณนาวาดขึ้นก็ทำไม่ได้ ถึงจะวาดขึ้นได้สำเร็จ ก็เพียงได้ผลเหมือนของจริงเท่านั้น ไม่มีอะไรเป็นคุณค่าวิเศษควรกล่าวถึง เมื่อท่านเห็นต้นไม้นั้น ก็รู้สึกวับทันทีว่านั่นต้นไม้ และในชั่วพริบตานั้นเองท่านจะรู้สึกเป็นครั้งที่สองซึ่งต่างกันมากกว่าที่รู้สึกในครั้งแรก ท่านจะรู้สึกว่าต้นไม้นั้นมีอะไรอยู่ในนั้นที่ทำให้รู้สึกชอบกลพูดไม่ถูก เท่ากับต้นไม้นั้นมีอะไรอย่างหนึ่งซึ่งเป็นลักษณะพิเศษของมัน ความรู้สึกนึกเห็นลักษณะพิเศษนี้ คือที่ทำให้ท่านเกิดอารมณ์สะเทือนใจ เป็นสิ่งที่กวีและศิลปินแสวงหาเพื่อให้เกิดมีขึ้นในความรู้สึกของตน จากคุณ : นิรนาม ณ ถนนฯ - [ 13 ก.ย. 47 19:35:23 ]

ความคิดเห็นที่ 96 จะต้องอธิบายเรื่องนี้อีกเล็กน้อย สิ่งทุกอย่างมีชีวิตหรือไม่มี ถ้าเฝ้าสังเกตดูอยู่ จะทำให้เกิดความรู้สึกลางประการขึ้นได้ เพราะสิ่งทุกอย่างย่อมมีหน้าตาของมันเองโดยเฉพาะ เมื่อท่านพบใครเป็นครั้งแรก ท่านมองดูหน้าเขา ท่านได้รับสัมผัสทางตาแล้วก็เกิดความรู้สึกขึ้นลางประการติดตามมาทันทีทันใด ทำให้ท่านชอบหรือไม่ชอบหน้าของเขา หรือไม่ก็รู้สึกเฉยๆ ไม่ชอบไม่ชังแล้วแต่เรื่อง เรื่องมีหน้าตานี้เป็นที่รู้อยู่ด้วยกันทุกคน แต่กวีหรือศิลปินเท่านั้นที่รู้ดีว่ามีอยู่ในสิ่งต่างๆด้วย ไม่จำเป็นต้องมีอยู่เฉพาะที่คน ความรู้สึกแตกต่างระหว่างกวีหรือศิลปินที่เยี่ยมกับคนสามัญทั่วไปอยู่ที่กวีหรือศิลปินมองเห็นหน้าตาของสิ่งต่างๆได้ด้วยมีความรู้สึกเป็นอารมณ์สะเทือนใจ กล่าวคือเป็นผู้รู้คุณลักษณะอันพิเศษซึ่งมีอยู่ในสิ่งนั้นๆ ต้นไม้ก็ดี ภูเขาก็ดี บ้านเรือนก็ดี หรือแม้แต่หินก็ดี ย่อมมีหน้าตาและคุณลักษณะของมัน สำหรับให้จักษุประสาทของผู้เป็นกวีหรือศิลปินเห็น เราอาจจะฝึกฝนอบรมตนเองให้เห็นคุณลักษณะของสิ่งต่างๆอย่างที่ว่านี้ได้ ด้วยการดำเนินไปในวิธีที่ถูกทาง แต่ทั้งนี้ ไม่ได้หมายความว่าเมื่อท่านดำเนินถูกทางแล้วก็เป็นกวีหรือศิลปินที่แท้ได้เสมอไป จะเป็นได้ก็เมื่อท่านได้แสดงความรู้สึกเป็นอารมณ์สะเทือนใจออกปรากฏแก่ผู้อื่นได้อย่างงาม บัดนี้ต่างว่า ถ้าจะขอให้ท่านทุกคนพรรณนาเรื่องต้นไม้ต้นหนึ่งให้ฟัง จะเป็นต้นมะม่วงก็ได้ คาดได้ว่าท่านทั้งหลายเป็นส่วนมากคงพรรณนาได้เกือบเหมือนๆกันทุกคน แต่ทั้งนี้ไม่เป็นข้อพิสูจน์ว่ามะม่วงต้นนั้นให้ความรู้สึกแก่ท่านเหมือนกันทุกคน เพราะจะเป็นไปเช่นนั้นไม่ได้เลย จะเป็นได้ก็เพียงหมายความว่าในหมู่พวกท่านได้รับความคุ้นเคยเรื่องความคิดเห็นและการเขียนติดเป็นนิสัยกันมาเป็นส่วนมาก ซึ่งมีลักษณะตรงกันข้ามกับหลักแห่งศิลปะ เพราะท่านส่วนมากคงพรรณนาเรื่องต้นไม้นั้นเกือบเป็นทำนองเดียวกันหมด เหตุด้วยท่านได้รับการศึกษาอบรมมาเป็นจำนวนปีๆ ความคิดของท่านคุ้นเคยอยู่กับรูปของภาษาซึ่งใช้กันอยู่เป็นสามัญในการพรรณนาเรื่องต้นไม้ ท่านอาจจะจำเอาสำนวนและถ้อยคำของกวีหรือของผู้บรรยายคนใดคนหนึ่งไว้ได้ แล้วนำเอามาใช้เป็นการแสดงออกซึ่งความรู้สึกของท่าน ถ้าเป็นเช่นนั้นก็แน่ทีเดียวว่า ท่านคงไม่ได้แสดงความรู้สึกของท่านเองออกมา เพราะการศึกษาตามธรรมดาสอนเราให้ใช้ความคิดและภาษาของคนอื่นพรรณนาความรู้สึกของเราเอง และนิสัยอันนี้ที่ตรงกันข้ามทีเดียวกับหลักศิลปะทุกหลัก คราวนี้ต่างว่าในหมู่พวกท่านมีอยู่คนหนึ่งซึ่งมีนิสัยเป็นบัณฑิตทางกวีนิพนธ์และทางศิลปะเป็นพิเศษอย่างประหลาด (genius) พรรณนาเรื่องต้นไม้นั้นได้อย่างพิศวง ผิดแปลกจากสามัญที่คนอื่นเขาพรรณนากัน ก็จะทำให้ท่านทั้งหมดประหลาดใจเมื่ออ่านข้อความที่พรรณาไว้ ถึงกับอยากเห็นต้นไม้ต้นนั้นอีกครั้งหนึ่ง เพื่อดูให้รู้แน่ด้วยตาตนเองว่า ตามที่พรรณนาไว้นั้นจริงหรือไม่ แล้วท่านจะประหลาดใจยิ่งขึ้นอีกว่า ตามที่พรรณนาไว้มันจริงเสียยิ่งกว่าจริง ไม่ใช่จะทำให้ท่านสามารถเข้าใจเรื่องของต้นไม้นั้นในทางที่เห็นใหม่ แต่ยังทำให้เห็นได้ว่าท่านทั้งหลายแต่ก่อนนั้นมองเห็นความจริงที่มีอยู่ในต้นไม้นั้นแค่ครึ่งเดียว และที่ท่านพรรณนาเรื่องต้นไม้นั้นมาแล้วผิดหมด ส่วนผู้ที่เขาพรรณนานั้น ไม่ได้ใช้ถ้อยคำของคนอื่นแต่งพรรณนาเรื่องต้นไม้นั้น แต่ว่าใช้ถ้อยคำของตนเอง และเป็นถ้อยคำที่ง่ายๆเด็กๆฟังก็เข้าใจ จากคุณ : นิรนาม ณ ถนนฯ - [ 13 ก.ย. 47 19:36:14 ]

ความคิดเห็นที่ 97 ถ้าเราจะเปรียบเทียบเรื่องอารมณ์สะเทือนใจของเด็กกับของผู้ใหญ่ตามธรรมดาสามัญ เด็กเห็นคุณสมบัติพิเศษของสิ่งต่างๆได้ดีกว่าผู้ใหญ่ ถ้าจะขอให้เด็กเล็กๆสัก 20 คน ต่างว่าเด็กเหล่านั้นมีอายุราว ๕ หรือ ๖ ขวบไปมองดูต้นไม้ต้นนั้น แล้วให้เด็กบอกว่ามีความรู้สึกเป็นอย่างไร เชื่อว่าเด็กเหล่านั้นหลายคนคงจะกล่าวถึงสิ่งแปลกประหลาดเกี่ยวกับต้นไม้นั้น ด้วยความรู้สึกใกล้เข้าไปกับความจริงยิ่งเสียกว่านิสิตในมหาวิทยาลัยที่เป็นชั้นสามัญ ทั้งนี้ก็เพราะความไม่รู้เดียงสาของเด็กเหล่านั้นเอง ซึ่งตามธรรมดาย่อมมีจินตนาการนึกเห็นอะไรๆ เป็นมีชีวิตจิตใจไปทั้งนั้น ไม่ว่าจะเป็นหินเป็นต้นไม้หรือเป็นสิ่งอะไร เด็กเห็นแตกต่างไปจากผู้ใหญ่ ไม่ใช่ว่าเด็กมีอำนาจสังเกตสูงกว่าผู้ใหญ่เท่านั้น เด็กยังมีความรู้สึกทางสัญชาตญาณ อันเป็นความรู้ได้รับเป็นทายาทสืบต่อกันมาจากชีวิตในอดีตนับเวลาเป็นล้านๆปี ความรู้สึกทางสัญชาตญาณนี้ยังสดชื่นอยู่ในความรู้สึกของเด็กยังไม่รู้สึกด้านไปเหมือนกับของผู้ใหญ่ซึ่งได้รับรู้เรื่องต่างๆ เข้าไปพอกพูนในจิตใจอันเนื่องมาจากการศึกษาอบรม และจากสิ่งที่ได้ประสบพบเห็นเจนใจมาแล้วเป็นเฉพาะตัว ต่างว่าลองถามเด็กดูว่าเห็นอะไรแปลกในใบหน้าคนนั้นคนนี้ เด็กจะมองดูหน้าคนนั้นแล้วตอบว่า หนูชอบ หรือไม่ชอบหน้าเขา ถ้าถามต่อไปว่าทำไมจึงไม่ชอบ เด็กจะแสดงกิริยากึกกักอยู่สักครู่แล้วจะบอกท่านว่าไม่ชอบอะไรลางอย่างซึ่งมีอยู่ในใบหน้าของคนนั้น ถ้าคาดคั้นให้เด็กน้อยคนนั้นอธิบายต่อไป เด็กจะทำอาการอึดอัดอยู่นานแล้วตอบโพล่งออกมา โดยเปรียบเทียบลักษณะพิเศษที่มีอยู่ในใบหน้าของชายคนนั้นกับสิ่งหนึ่งซึ่งจะทำให้ท่านประหลาดใจเห็นจริงตามที่เด็กยกขึ้นมาเปรียบเทียบ นี่แสดงว่าเด็กคนนั้นมองเห็นอะไรมีอยู่ภายในใบหน้าของชายคนนั้นซึ่งท่านเองมองไม่เห็น อำนาจอันมาแต่สัญชาตญาณของเด็กนี้เป็นอำนาจอันหนึ่งอันเดียวกันกับที่มีอยู่อย่างแท้จริงในความรู้สึกของกวีและศิลปิน และเป็นอำนาจที่สามารถรู้ได้ว่าหนังสือเรื่องใดเป็นวรรณคดี (มีวรรณศิลป์) และหนังสือเรื่องใดเป็นแต่วรรณคดีเรื่องธรรมดา บัดนี้ท่านคงเข้าใจดีแล้วว่าข้าพเจ้าหมายความถึงอะไรเมื่อกล่าวว่าการศึกษาไม่สามารถจะสอนให้บุคคลเป็นกวีหรือศิลปินขึ้นได้ อย่างเดียวกับการอ่านหนังสือ ไม่ใช่ว่าจะสามารถสอนคนให้รู้จักทำโต๊ะหรือเก้าอี้เป็น (จากการอ่านตำรา) ฉะนั้น อำนาจความรู้สึกที่สามารถเห็นเป็นศิลปะ เป็นอำนาจอิสระจากการศึกษา จึงต้องเพาะต้องอบรมกันเป็นส่วนหนึ่งนอกจากการศึกษา * * * * * จากคุณ : นิรนาม ณ ถนนฯ - [ 13 ก.ย. 47 19:37:04 ]

ความคิดเห็นที่ 98 ตามข้อความที่แปลมานี้เป็นคำอธิบายเรื่องอารมณ์สะเทือนใจทางวรรณคดี ถ้าว่าถึงศิลปะทั่วไปก็มีหลักเดียวกัน ศิลปินคนใดปราศจากอารมณ์สะเทือนใจ ศิลปินคนนั้นก็ไม่ใช่ศิลปินที่แท้จริง เพราะไม่สามารถนำเอาอารมณ์อันก่อให้เกิดความนึกแห่งศิลปะมาพิสูจน์ให้ปรากฏแก่คนอื่นได้ ที่กล่าวว่าการศึกษาไม่สอนให้บุคคลเป็นกวีหรือศิลปินได้ อย่าเพิ่งตกใจว่า ถ้าเป็นเช่นนั้นจะไปศึกษาวรรณคดีหรือศิลปะกันเอาอะไร อย่าลืมว่าท่านผู้กล่าวบอกไว้แล้วว่า เราทุกคนอาจฝึกฝนตนเองให้เห็นคุณลักษณะของสิ่งต่างๆด้วยการดำเนินวิธีที่ถูกทาง ถ้าเราฝึกฝนให้เป็นคนรู้จัก ความงาม ความดี ความมีระเบียบเรียบร้อยเป็นประจำอยู่ในสันดานแล้ว เมื่อมองเห็นหรือได้ยินสิ่งใด ก็อาจรู้ได้ไวว่าสิ่งนั้นดีหรือไม่ดี งามหรือไม่งาม ถ้าเป็นกวีหรือศิลปินก็สามารถแสดงออกแห่งความรู้สึกนึกเห็นในสิ่งนั้น โดยอาศัยความรู้ทางเทคนิคและความชำนาญจัดเจนที่ได้อบรมศึกษามา สรางเป็นวรรณกรรมหรือศิลปกรรมขึ้นได้ แต่ทั้งนี้มิได้หมายความว่าสิ่งที่สร้างขึ้นเป็นวรรณกรรมหรือศิลปกรรมนั้น จะมีลักษณะวิเศษเสมอด้วยกวีหรือศิลปินที่ลือชื่อเช่น เชกสเปียร์ ศรีปราชญ์ สุนทรภู่ ก็หาไม่ เพราะท่านเหล่านั้นมีบัณฑิตเป็นกวีมาแต่กำเนิด คนพิเศษเป็นอัจฉริยะบุรุษอย่างนี้นานๆจึงจะมีขึ้นสักคนหนึ่ง ที่กล่าวว่าไม่มีที่ศึกษาแม้ในมหาวิทยาลัยก็สอนให้ไม่ได้นั้น หมายถึงกวีหรือศิลปินชนิดนี้เท่านั้น ที่กล่าวว่าเด็กๆมีความรู้สึกและนึกเห็นได้ดีกว่านิสิตสามัญในมหาวิทยาลัยนั้น ก็เพราะคนทุกคนเมื่อเป็นผู้ใหญ่แล้ว การศึกษาที่ได้เล่าเรียนมา ตามธรรมดาย่อมสอนให้เราใช้หรืออาศัยความคิดของคนอื่น คือถือตามแบบอย่างซึ่งไม่ใช่เป็นของเราเอง แม้แต่การใช้ภาษาซึ่งเป็นคำง่ายๆเด็กๆฟังก็เข้าใจ แต่เราก็ไม่กล้าใช้เพราะเกรงว่าจะผิดแบบแผนเป็นนอกครูไป เหตุนี้นานๆจึงจะเกิดมีกวีหรือศิลปินที่แท้จริงขึ้นสักคนหนึ่ง . . . . . จากหนังสือ "การศึกษาวรรณคดีแง่วรรณศิลป์" โดย เสฐียรโกเศศ (ศาสตราจารย์ พระอนุมานราชธน) สนพ. ศยาม, พิมพ์ครั้งที่ ๕ พ.ค. ๒๕๔๖, ราคา ๑๔๐ บาท จัดจำหน่ายโดย สายส่งศึกษิต บริษัทเคล็ดไทย จำกัด www.kledthai.com . . . . . จากคุณ : นิรนาม ณ ถนนฯ - [ 13 ก.ย. 47 19:37:50 ]

ความคิดเห็นที่ 99 ๏   อารมณ์สะเทือนใจ           เกาะกุมให้บ่ยลยิน อารมณ์ศิลปิน                       มลายสิ้นยามเสาะหา ๚ ๏   อารมณ์สะเทือนจิตสะท้าน              หวั่นไหว พืชสัตว์ภูผาไตร-                                 ภพฟุ้ง ศิลปินดื่มด่ำใน                                    ขณะหนึ่ง ขณะคิดจิตสะดุ้ง                                  สะดุดสิ้นศิลป์สลาย ๚     จากคุณ : :::อกนิษฐ์::: - [ 13 ก.ย. 47 22:41:04 ]

ความคิดเห็นที่ 100 +++ เชิญขวัญ +++ ๏ ใบตองแต่งพุ่มซุ้ม..............ทรงพนม แทนสิขเรศสม.....................เสกสร้าง สุเมรุสมาคม........................ครบหมู่ มวลเหล่าเทพล้อมข้าง...........เขตไหว้บายศรี ฯ ๏ บัดพลีบวงเพื่อเชื้อ.............เชิญขวัญ ขอประสิทธิประสาทสรรค์.......เสร็จได้ ดังพราหมณ์พร่ำรำพัน............ร้องเพรียก พาสู่องค์ลงใกล้....................กลับเหย้าเยอขวัญ ฯ ๏ อย่าทันเที่ยวเถื่อนถ้ำ..........แถวไพร หลงสถิตสถานไกล...............สกัดกั้น จงฟื้นตื่นหลงใหล..................แล้วกลับ รู้รับเสียงเรียกนั้น..................เหนี่ยวเข้าคืนองค์ ฯ ๏ บรรจงแต่งพุ่มซุ้ม...............ทรงพนม เสนอดอกผกาชม..................ชื่นเน้อ ญาติมิตรสมาคม...................ครบหมู่ คอยอยู่มาเถิดเย้อ.................อย่าลี้เลยขวัญ ๚ะ ๑๔ กันยายน ๒๕๔๗ ===================================== สวัสดีครับสหายอาศรมฯ เสาร์-อาทิตย์ที่ผ่านมา วฤก กลับบ้านศรีสะเกษ ร่วมกับพี่น้อง จัดงานบายศรีสู่ขวัญให้มามี้ซึ่งป่วยมาสี่ปีแล้ว ถึงอาการทางกายจะไม่ดีขึ้น แต่สภาพจิตใจดีขึ้นมาก เลยนำรูปงานบายศรีมาฝาก ... คนล้อมวงใกล้พานบายศรีถ่ายภาพยากเหลือเกินครับ แหะ ๆๆ ปล. ขอบคุณอกนิษฐ์ นายทิวา หนูศาลาไทย และสหาย สำหรับพรวันเกิด ขอรับ จากคุณ : วฤก - [ 14 ก.ย. 47 11:04:44 ]

ความคิดเห็นที่ 101 ขออภัย มือเร็วไป ลืมใส่รูป จากคุณ : วฤก - [ 14 ก.ย. 47 11:05:59 ]

ความคิดเห็นที่ 102 ถือโอกาสอู้ตอนเข้าหลักร้อย  ไปต่อกันที่กระทู้ใหม่นะคะ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3013732/W3013732.html สังสรรค์อาศรมโคลง ๑๘ กันยายน ๒๕๔๗ จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 14 ก.ย. 47 22:58:22 ]