CafeTech-ExchangePantip MarketChatTrendyMobilePantown


    ความทรงจำที่เจ็บปวด (ของฉัน)..ฉันชื่อ " พรรณนา " ตอนที่ 21

    ตอน : ฉันเมา...

     


    หลังจากวันนั้น …..วันที่ไปนั่งรถเที่ยวกัน…

    เหมือนฉันติดพี่ข้าว…..


    ทุกครั้งที่ฉันไม่สบายใจ…..จะคิดถึง พี่เค้าทันที

    เหมือนเค้าเป็นที่ระบาย…..


    ฉันไม่ได้คิดอะไรกับพี่ข้าว เหมือนที่มีกับพี่นัท…

    ….ไม่ใช่……

    ฉันไม่มีวันลืมพี่นัทได้หรอก…... และก็คงยังรักเค้าแบบนี้ ตลอดไป…

    แม้เค้าจะทำให้เจ็บก็ตาม….


    พี่ข้าว เหมือนเป็น ยาแก้ปวด..….

    มันก็แค่ทำให้ไม่ปวด……ไม่ได้ช่วยให้แผลหายไป….

    แผลยังคงเหมือนเดิม….


    แผลสด…. ที่เลือดซึมซิบ ….

    รอวันแห้งกรัง… ตกสะเก็ด….

    หลุดลอก เหลือรอยนูน

    เป็นแผลเป็น…

    ให้ระลึกถึง ความเจ็บ

    เวลาลูบไล้ ไปสะดุดมัน……


    ……….


    ฉันดื่มเบียร์ เกือบทุกครั้ง ที่ไปนั่งที่ร้านนั้น กับพี่ข้าว….

    ซึ่งพี่ข้าว พาฉันไปทุกวัน…..

    มันเงียบ….สงบ……แฝงไว้ด้วยความเหงา….

    ความเหงา ที่มาจาก เนินหญ้า ที่เห็นอยู่ไกลๆ ……

    แม้มันจะเจ็บที่ได้มอง…..แต่เหมือนบางครั้ง มันก็สุข


    ความสุข..ที่ซ้อนทับอยู่บนความเจ็บ…..กับภาพดีๆ

    ที่ยังบันทึกตรึง อยู่ตรงนั้น …..ในกาลเวลา……

    ……..


    มันไม่เหมาะเลย สำหรับเด็กผู้หญิง ที่ยังเรียนอยู่อย่างฉัน…..

    จะมานั่งดื่มเบียร์อยู่กับผู้ชาย….

    บางครั้ง ฉันก็อายสายตา โต๊ะรอบข้าง…

    ที่มองเรามา….. ราวกับเรา เป็นเด็กเหลือขอ…


    แต่มันเป็นสิ่งเดียว ที่ทำให้ฉันผ่อนคลาย……

    จากทุกข์ ที่ประดังเข้ามา ในเวลานี้ …..



    ทุกครั้งที่ แอลกอฮอล์ ซึบซาบเข้าสู่กระแสเลือด…

    นำพามันไป….ซึมสู่สมอง… และทุกเซลในกาย


    รู้สึกได้ทันที..ถึงบรรยากาศที่เริ่มเปลี่ยน…

    มันเหมือน เป็นสวิชต์ ที่เปิดประตู เข้าไปสู่อีกโลกนึง….

    โลกที่ เบาสบาย……ซ้อนทับอยู่บนโลก แห่งความเป็นจริง…..


    ฉันรู้สึกประทับใจ พี่ข้าว… ที่เค้านั่งฟังฉันได้ไม่รู้เบื่อ….

    ทั้งที่ฉันบอกว่า รัก…. รัก…. รัก…..รักพี่นัทตลอด…


    พอฉันเล่าจนสบายใจ..เค้าก็มัก จะเล่าเรื่องขำๆ ให้ฉันฟัง……

    มันทำให้ชีวิตสุข….หลังจากทุกข์ทรมานมานาน….


    มันเหมือนทำให้ฉันลืมเรื่องร้ายๆ ไป……

    แม้มันจะแค่บางช่วงเวลา…



    มีความสุขกับวันนี้……วันที่กำลังจะผ่านไปอีกวัน…..


    ... ...


    บางวัน…… เวลาอยู่คนเดียว….. ตอนกลางคืน

    มันก็เหงาขึ้นมาเหมือนเดิม….


    มันคงน่าอาย ที่จะบอกว่า…..

    ฉันอยากกลับไปนอนกอดพี่นัท…. และก็มีอะไรกันอีก..…..

    เหมือนมันขาดมานาน……


    บางครั้งฉันก็นอนนึกถึง ตอนที่มีอะไรกันกับพี่นัท…..


    มันเจ็บจัง……ที่รู้ว่าเค้ากำลังทำแบบนั้น กับคนอื่น…..


    …………


    เค้าบอกว่า เซ็กส์ เป็นยาเสพติด….

    เสพไปแล้ว….มันมีสุข….

    ผ่อนคลาย…. และสบาย….

    เหมือนขาดมันไม่ได้…

    ทุรนทุราย…..

    อยากกลับไปหามันอีก…..


    แต่ฉันก็ไม่ได้อยากทำอะไร…..

    ได้แต่หักห้ามใจ….ไม่ไปนึกถึงมัน……


    วันนี้ แม่โทรมาบอกว่ากลับดึก….มีกินเลี้ยงที่บริษัท….

    บอกให้ฉันรีดเสื้อชุดทำงาน สำหรับพรุ่งนี้ให้ด้วย….


    รีดเสื้อให้แม่เสร็จ พี่ข้าวก็โทรมา…..ชวนฉันไปนั่งทานอะไรกันอีก….


    วันนี้พี่ข้าวแต่งตัวหล่อมาก…บอกว่า วันนี้แม่ฉันไม่อยู่ จะพาไปฟังเพลง….

    ฉันก็ไม่ขัดอะไร….ก็ออกจากบ้านไป….


    แล้วก็ไปนั่งที่ร้านเดิมอีก…ร้านริมบึง……


    วันนี้เกือบจะไม่ได้คุยเรื่องพี่นัทอีก…

    คุยกันแต่เรื่องตลกๆ ที่ไปเจอกันมา ในโรงเรียน…

    ไม่ได้มีเรื่องเครียดอะไร…มีแต่เรื่องตลก….

    แต่เบียร์ มันก็ทำให้เรื่องที่ไม่น่าขำ…… เป็นเรื่องขำ จนสนุกได้…….




    ฉันนั่งดื่มกับพี่ข้าว จนเริ่มรู้สึกเบาสบาย…

    บรรยากาศที่กำลังดีๆ ….ก็เริ่มเปลี่ยน….


    พี่นัท มากับ พี่คนนั้น ……( ฉันควรจะเรียกว่า นังคนนั้น มากกว่า )

    มันเป็นภาพที่แทงใจฉัน จนเหมือนหัวใจแทบจะหลุดออกมากอง อยู่บนจาน…


    ฉันกัดริมฝีปากนั่งนิ่ง….ไม่พูดอะไร…..

    จนพี่ข้าวถามว่าเป็นอะไร…


    ฉันบอกว่า….เค้าคือผู้ชาย คนนั้น ……. คนที่ฉันรัก….

    แปลกที่น้ำตา มันไม่ไหลเหมือนเมื่อก่อน…

    แต่มันชาไปทั้งตัว….


    พี่นัทเห็นฉัน…..ยิ้มทักฉันเหมือน มันเลี่ยงหลบไปใหนไม่ได้…..

    ไม่มีแม้แต่แววตาสงสาร….ทั้งๆ ที่ทำกับฉัน เจ็บจนแทบขาดใจ…


    พี่นัทจูงมือพี่คนนั้น (นางคนนั้น ) ไปนั่งโต๊ะ ที่อยู่ไกลกันคนละมุมร้าน……


    ฉันมอง มือพี่นัท ที่จูงมือพี่คนนั้น จนแทบจะไม่กระพริบตา….

    มันสัมผัสได้ถึงความรู้สึกของมือ….ที่พี่นัทเคยจับมือฉัน…..

    มือที่นุ่มนวล…เหมือนมือผู้หญิง….

    วันนี้เปลี่ยนเป็นไปจูงมือคนอื่น…. ซึ่งไม่ใช่ฉัน…


    ฉัน……. ซึ่งนั่งอยู่ตรงนี้……


    บอกตัวเองไม่ได้ว่า ฉันเป็นใคร….แล้วมาทำอะไรอยู่ในร้านนี้….

    ต้องมาดูภาพที่บาดตาแบบนี้…..

    ..มันเจ็บ..

    …..

    ฉันเอาทิชชู มาเช็ดน้ำตา ที่กำลังจะไหล…แล้วก็กระดกเบียร์ทีเดียว จนหมดแก้ว….

    พี่นัทนั่งหันหลังให้ฉัน เหมือนไม่อยากสบตา……

    พนักงานเสิร์ฟ ก็มารินเบียร์ให้อีก……ฉันก็ซดวืดเดียวหมด….

    จนรู้สึกโลกเริ่มหมุน…..

    มันมึนไปจนตาลาย…..อารมณ์แตกกระเจิง…..


    ฉันจินตนาการไปว่า….เดินเข้าไปหาพี่นัท แล้วก็ตบนังคนนั้น ….

    ด่ามัน ว่ามัน ว่ามาแย่งแฟนฉัน……


    แต่ก็ได้แค่คิด…..ฉันคงไม่ทำแบบนั้น …..


    ฉันไม่อยากนั่งมองอะไรแบบนั้น ต่อ…..

    เลยชวนพี่ข้าวกลับ……


    ฉันเดินออกจากร้านแทบไม่ตรงทาง…..ไม่หันหน้าไปมองพี่นัทอีก….

    ซ้อนท้ายพี่ข้าวมา ฉันก็ร้อง….ร้อง…..ร้อง…..ร้องไห้อีก…..


    บอกพี่ข้าวว่าฉันจะไม่มาร้านนี้อีกแล้ว…..

    ฉันเกลียดถนนเส้นนี้…..


    ……


    พี่ข้าว เห็นฉันไม่สบายใจ….เลยถามว่า ตกลงจะไปนั่งฟังเพลงต่อมั้ย หรือกลับบ้านเลย……


    ฉันก็ตอบว่าไม่กลับ…..ฉันไม่อยากกลับ…..

    ไม่อยากไปนอนร้องไห้อีก….


    ก็เลยไปนั่งฟังเพลงกัน……

    มันเป็นร้านอาหาร ชั้นล่างของศูนษ์การค้า….

    แต่งร้านสวย…ค่อนข้างมืด….เหมือนกับเป็นผับ ที่เปิดช่วงกลางวัน…..

    เปิดเพลงเพราะ……

    บางเพลงก็กินใจฉันซะเหลือเกิน…..

    พี่ข้าว พาฉันไปนั่งโต๊ะ ซึ่งหลบมุมเข้าไปข้างใน… ซึ่งสลัวหน่อย….

    ฉันเลยร้องไห้ แบบไม่เกรงใจใคร….


    เพลงไหนสะเทือนใจ…ก็ร้องออกมาอีก….

    เหมือนดีเจแกล้งฉัน เปิดเพลง รักอกหัก ติดกัน….

    จนฉันแทบ ไม่ได้หายใจหายคอ….


    ฉันเมามากเลย…..นั่งซบพี่ข้าว….เหมือนไม่รู้ตัวว่ากำลังทำอะไรอยู่….

    พี่ข้าวก็จับมือฉัน….เหมือนปลอบไม่ให้เสียใจ….


    ฉันจำไม่ได้ว่ากินไปกี่แก้ว….รู้แต่ว่าเมา….

    เมาจน ขากลับ….นั่งเกาะรถพี่ข้าว จนเกือบไม่อยู่….

    แล้วฉันก็บอกให้พี่ข้าวจอดรถ….ข้างทาง….

    ฉันอ้วกมันออกมาหมด…..


    พี่ข้าว ก็วิ่งไปซื้อน้ำ จากร้านขายของชำ แถวนั้น มาให้…..เช็ดปากให้ฉัน….

    แล้วก็พาฉันไปที่หอ……

    …….

    ฉันบอกว่าไม่เข้าไป…..ฉันจะกลับบ้าน…..

    ฉันจำได้ว่าพูดอยู่หลายครั้ง…..

    แต่พี่ข้าว ก็ประคองฉันเข้าไป…..ฉันเดินแทบจะไม่ไหว…..

    ช่วยตัวเองไม่ได้ในเวลานี้…..


    พี่ข้าวปิดไฟ แล้วก็กอดฉัน…..จูบฉัน…..

    ฉันก็ปัด บอกพี่ข้าวว่าอย่า….

    ฉันจะกลับบ้าน….ฉันจะกลับบ้าน….

    พี่ข้าวก็ไม่ฟังฉัน….ถอดเสื้อฉันออก….


    ฉันไม่มีกำลังอะไร จะไปขัดขืน พี่ข้าวอีกแล้วในเวลานี้….


    ในใจก็นึกถึงเรื่อง….ที่พี่นัททำกับฉันมาตลอด…..

    แต่ก็ไม่อาจต้านทาน…..


    มันเหมือนเหงา….มันเหมือนเปล่าเปลี่ยว…..มาเป็นทุน

    มันขาดเรื่องรัก และ เซ็กส์ มานาน……

    และฉันก็เมา..เมาจนห้ามใจตัวเองไว้ไม่ได้……คุมสติไม่อยู่


    พี่ข้าว จูบ และ เอามือลูบไล้ไปทั่ว จนฉันขนลุกซู่ไปทั้งตัว…..

    เหมือนเลือดสูบฉีด มาออ อยู่บริเวณแก้มใต้ตา จนมันตึงไปหมด…

    เค้าเอามือเข้าไปจับตรงนั้น ….เหมือนเค้ารู้จักผู้หญิงดีไปทุกส่วนของร่างกาย….

    จนฉันทนไม่ไหว…..

    ปล่อยให้พี่ข้าว ทำทุกอย่างจนเสร็จ…..


    ……….


    แล้วก็นอนกอดกันอยู่อย่างนั้น จนฉันหลับไป…..


    ………


    ฉันมีอะไรกับผู้ชาย คนนึง... .ทั้งๆ ที่ฉันไม่ได้รักเค้าเลย... .

    ถ้าฉันไม่เมา อะไรๆ ก็คงไม่เกิดขึ้นแบบนี้…..

    แก้ไขเมื่อ 03 ก.ย. 47 11:45:34

    จากคุณ : sonydiver - [ 3 ก.ย. 47 00:12:57 ]