ความคิดเห็นที่ 1 ...นี่เขาทนมองเธออี๋อ๋อกับคนอื่นนานขนาดนี้ได้ยังไงนะ... อัศวินบอกกับตัวเองด้วยความสงสัย ภาพสองหนุ่มสาวที่นั่งคุยกันอย่างสนิทสนมทำให้หัวใจของเขาเจ็บชาๆ อย่างบอกไม่ถูก แรกๆ ก็เจ็บจี๊ดเหมือนถูกเข็มทิ่ม แต่เมื่อโดนทิ่มแทงบ่อยครั้งเข้า ความเจ็บก็กลายมาเป็นความด้านชา กิ๊กใหม่ของเจียระไนส่งสายตาหวานหยดมาให้เธอเป็นระยะจนคนแอบมองอย่างเขารู้สึกหมั่นไส้เจ้าหมอนั่นขึ้นมาตะหงิดๆ ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่ามาทำบ้าอะไรที่นี่ อยากจะด่าตัวเองนักว่าทนนั่งมองคนที่ตัวเองชอบจู๋จี๋กับคนอื่นได้ยังไง ประสาทหรือเปล่า หนึ่งชั่วโมงผ่านไป เมื่อเห็นว่าเจียระไนและกิ๊กใหม่เช็คบิลเก็บเงิน อัศวินก็เรียกพนักงานมาเก็บเงินตาม แต่เป็นเพราะโต๊ะของเจียระไนเรียกเก็บเงินก่อน โต๊ะของเขาเลยเสร็จช้ากว่า เจียระไนลุกออกไปแล้ว บิลของเขาเพิ่งจะมาถึง ชายหนุ่มหยิบเงินพอดีราคาอาหารวางไว้ในถาดและผลุนผลันตามคนทั้งคู่ออกไป อัศวินมองซ้ายมองขวาแต่ก็ไม่พบทั้งเจียระไนและผู้ชายคนนั้น สงสัยคงไปแล้ว...ชายหนุ่มบอกกับตัวเองอย่างผิดหวัง แต่แล้วเขาก็ต้องสะดุ้งเฮือกเมื่อเห็นใบหน้าถ:-)ทึงของเจียระไนในระยะสายตา “เจี๋ย” อัศวินครางออกมาเบาๆ ใจหล่นลงไปกองอยู่ที่ตาตุ่มเมื่อรู้ตัวว่าถูกจับได้ “วินกำลังทำอะไรของวินน่ะ ตามเจี๋ยมาทำไม” เจียระไนมองหน้าเขาอย่างคาดคั้น แววไม่พอใจฉายชัดอยู่ในดวงตาคู่สวย “เราไม่ได้...” ยังไม่ทันที่จะได้ชี้แจงอะไร เสียงแจ๋วๆ ของเจียระไนก็โวยวายออกมาก่อน “วินไม่ต้องมาแก้ตัวเลย เจี๋ยไม่เชื่อ เจี๋ยเห็นวินเดินตามเจี๋ยมาตั้งแต่ตอนที่เจี๋ยเดินเข้ามาในร้านแล้ว วินนั่งรอจนเจี๋ยกับบอมบ์กินข้าวเสร็จแล้ววินเดินตามเจี๋ยออกมา วินคิดว่าเจี๋ยโง่จนไม่รู้อะไรเลยหรือไง” เจียระไนต่อว่าต่อขานเขาชุดใหญ่ เมื่อเห็นว่าปกปิดอะไรไม่ได้ อัศวินจึงสารภาพความตามจริง “โอเค เรายอมรับก็ได้ว่าเราตามเจี๋ยมา” “ทำไม ทำไมวินต้องตามเจี๋ยด้วย” ดวงตาสีดำมองเขาอย่างงุนงงและไม่เข้าใจ “ขอเหตุผลดีๆ ด้วยนะ ถ้าไม่อย่างนั้นก็ไม่ต้องมาพูดกันอีกเลย” อัศวินถอนหายใจเฮือกใหญ่...เฮ้อ...สงสัยความลับที่เก็บมานานคงต้องถึงคราวเปิดเผยเสียแล้วกระมัง เอาล่ะวะ เป็นไงเป็นกัน พูดออกไปก็ได้ เอาให้มันเห็นดำเห็นแดงไปเลย “วิน! เจี๋ยยังรอตำตอบจากวินอยู่นะ” เธอเร่ง ดวงหน้าสวยงอเป็นจวัก อัศวินจ้องลึกลงไปในดวงตาสีดำซึ่งมองตอบเขาอย่างท้าทาย “เจี๋ยรู้ไหมว่าเราชอบเจี๋ย” ทันทีที่ประโยคต้องห้ามหลุดออกมาจากปากของจำเลย ทนายอย่างเจียระไนก็ได้แต่ตกตะลึงอ้าปากค้างด้วยความคาดไม่ถึง “เราชอบเจี๋ย” ชายหนุ่มกล่าวย้ำอีกครั้งเมื่อเห็นอีกฝ่ายนิ่งเงียบไป หญิงสาวมองหน้าเขาด้วยความตกใจ คำพูดของอัศวินดังก้องอยู่ในสมองเธอราวกับเสียงสะท้อน เธอไม่อยากจะเชื่อเลยว่าอัศวินจะชอบเธอ แต่น้ำเสียงของเขาก็หนักแน่นและจริงจังเกินว่าที่เธอจะปฏิเสธได้ว่าเขาโกหกหรือล้อเล่น ”แล้วรู้ไหมว่าเราชอบเจี๋ยมาตั้งแต่ปีหนึ่งแล้ว” “เจี๋ยไม่รู้...แต่...แต่เจี๋ยไม่ได้ชอบวินแบบคนรักนี่ เจี๋ยคิดกับวินเพียงแค่เพื่อนเท่านั้น” เจียระไนตอบด้วยความสับสน เธอหลุบตาลงต่ำและนิ่งคิด...แต่ถึงเขาจะชอบเธอจริงๆ คนอย่างเขาก็ดีเกินไป ไม่เหมาะกับแบดเกิร์ลอย่างเธอหรอก “เจี๋ยจะลองพิจารณาเราแล้วเลิกฝันถึงมิสเตอร์ไร้ท์ลมๆ แล้งๆ ของเจี๋ยไม่ได้หรือ” ไม่มีใครคิดหรอกว่าแบดเกิร์ลอย่างเจียระไนจะมีความคิดโรแมนติกเรื่อง ’มิสเตอร์ไร้ท์’ หรือ ’คนที่ใช่’ คนส่วนใหญ่ที่ไม่รู้จักเธอดีอาจคิดว่าเธอเป็นผู้หญิงเจ้าชู้ควงผู้ชายไม่ซ้ำหน้า แต่จริงๆ แล้วเป็นเพราะเธอเชื่อเรื่องมิสเตอร์ไร้ท์เป็นตุเป็นตะต่างหาก เธอถึงได้เปลี่ยนผู้ชายไปเรื่อยๆ เพราะรู้สึกว่าผู้ชายที่เธอคบไม่ใช่มิสเตอร์ไร้ท์ของเธอ เจียระไนส่ายหัวยิก “เจี๋ยไม่ได้ชอบวินแบบนั้น เจี๋ยไม่อยากคบวินแล้วต้องเสียความเป็นเพื่อนของเราไป” “แล้วทีคนอื่นล่ะ” อัศวินแย้งด้วยความน้อยใจ...เธอช่างไม่มีเหตุผลเอาเสียเลย แต่จะว่าไปแล้ว เขาก็ไม่มีเหตุผลเหมือนกันนั่นแหละ “มันไม่เหมือนกัน” น้ำเสียงของเธอเหนื่อยอ่อนเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายเริ่มพูดไม่รู้เรื่อง “ไม่เหมือนกันตรงไหน เราก็เป็นผู้ชายเหมือนกัน” เขายังคงเถียงต่อไปอย่างไม่ลดละ “โอ๊ย! บอกว่าไม่เหมือนก็ไม่เหมือนสิ วินอย่ามาเซ้าซี้เจี๋ยนะ เจี๋ยขอบอกวินเป็นครั้งสุดท้ายว่าเจี๋ยชอบวินแบบเพื่อนเท่านั้น ถ้าวินยังไม่เข้าใจ วินก็ไม่ต้องมาคุยกับเจี๋ย” เจียระไนพูดออกมาอย่างเหลือทน เมื่อกล่าวจบ เธอก็เดินหนีไปทิ้งให้อัศวินยืนเคว้งกลางห้างคนเดียวโดยมีผู้คนที่เดินผ่านไปมามองตามด้วยความสมเพช ><><><><><><><><><>< เหตุการณ์เมื่อวานทำให้อัศวินมองหน้าเจียระไนไม่ติด แต่การบอกความจริงกับเธอก็ทำให้เขาสบายใจขึ้นมานิดๆ เพราะไม่ต้องเก็บงำความลับให้หนักอกเหมือนเมื่อก่อน น่าแปลกที่เธอยังคงเจอหน้าและพูดคุยกับเขาได้เหมือนเดิมราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น หรือว่าเธอจะไม่รู้สึกอะไรกับเขาจริงๆ เธอถึงได้ทำเฉยชากับเขาแบบนี้ “วันนี้วินเป็นอะไร ทำไมเงียบๆ ไปไม่เหมือนทุกวันเลย” มุจรินถามด้วยความเป็นห่วงเพราะไม่เคยเห็นเพื่อนขรึมมากขนาดนี้มาก่อน แม้ว่าปรกติอัศวินจะเป็นคนเงียบๆ อยู่แล้วก็ตาม “เปล่านี่ ไม่ได้เป็นอะไร” ชายหนุ่มปฏิเสธ ไม่อยากให้มุจรินต้องมาหนักใจเพราะเรื่องส่วนตัวของเขาและเจียระไน “เหรอ” พูดเหมือนจะเชื่อคำพูดของเขา แต่สายตาสงสัยที่มองมาทำให้อัศวินมั่นใจว่ามุจรินไม่เชื่อเขาแม้สักกระผีกเดียว “เจี๋ยว่าวินก็เป็นวินเหมือนทุกวันนั่นแหละ มิคกี้คิดมากไปเองหรือเปล่า” เจียระไนพูดโดยไม่หันไปมองหน้าคนที่เธอกล่าวถึงเลยสักนิด “อืม...เหรอ” มุจรินมองหน้าเพื่อนซี้ทั้งสองอย่างจับผิด คิ้วเรียวขมวดมุ่นครุ่นคิด “พี่วินคะ” เสียงใสที่ดังมาจากทางข้างหลังทำให้คนที่ถูกเรียกรวมทั้งสองสาวประจำกลุ่มหันไปมองตาม “ใครน่ะวิน” เจียระไนเอียงคอกระซิบถามเมื่อเห็นว่าผู้มาใหม่นั้นดูไม่คุ้นหน้าเอาเสียเลย “เพื่อนของไหม...น้องรหัสเรา ชื่อว่ากี๊” “แล้วน้องเค้ามีธุระอะไรกับวินน่ะ” มุจรินผลัดกันถามด้วยความสงสัย “เดี๋ยวค่อยเล่าให้ฟังทีหลัง” อัศวินตัดบทเมื่อเห็น ‘กี๊’ หรือ ‘กิดาการ’ เดินมาถึงตัว “หวัดดีค่ะพี่วิน” กิดาการทักทายด้วยน้ำเสียงอ่อนหวาน รอยยิ้มน่ารักแต่งแต้มบนใบหน้าจนเห็นลักยิ้มบุ๋มที่สองข้างแก้ม กิดาการและเจียระไนเหมือนคู่สีขาวดำที่ตัดกัน...กิดาการเป็นคนตัวเล็ก ผมสั้นแค่คอ ดวงตากลมโตไม่มีเหล่าเต๊งหรือที่เรียกกันว่าตาสองชั้น จมูกเล็กเหมือนผลชมพู่ ไม่โด่งแต่ก็ไม่แบน แก้มเป็นสีชมพูเรื่อๆ ริมฝีปากเคลือบกลอสใส ผิดกับเจียระไนที่เป็นสาวหุ่นดี สูงถึงร้อยเจ็ดสิบสอง ผมดำของเจียระไนยาวถึงกลางหลัง เหมือนน้ำตกย้อมสีดำดีๆ นั่นเอง หน้าก็คมเข้มและจัดได้ว่าเป็นคนสวย ไม่เหมือนกิดาการที่เป็นคนน่ารักเหมือนสาวญี่ปุ่น “หวัดดีจ้ะกี๊ ลมอะไรหอบเรามาถึงนี่ได้ วันนี้ไม่มีเรียนหรือไง” “กี๊เรียนเสร็จแล้วค่ะ พอดีเมื่อวานกี๊กับไหมหัดทำคุกกี้ กี๊เลยแบ่งส่วนของกี๊มาให้พี่วินชิมค่ะ” กิดาการยื่นถุงคุกกี้ให้ชายหนุ่ม “ขอบใจมากนะกี๊...หวังว่าทานเข้าไปแล้วท้องไส้พี่คงจะไม่เสียหรอกนะ” เขากระเซ้า กิดาการค้อนน้อยๆ ก่อนที่จะตอบว่า “ไม่หรอกค่ะ กี๊กับไหมลองชิมกันแล้ว รับรองว่าอร่อยชัวร์” เธอพูดโอ่ๆ...แน่ล่ะ ถ้ามันไม่อร่อย เธอจะกล้าเอามาให้เขาชิมหรอกหรือ “รู้แล้วจ้า แต่ถ้าพี่ชิมแล้วไม่อร่อยกี๊ต้องชดใช้ด้วยการทำเค้กช็อกโกแลตอย่างเมื่อวันก่อนมาให้พี่ก้อนนึงเป็นการไถ่โทษนะ” กิดาการมักจะหาเรื่องเอาขนมอร่อยๆ มาให้เขาชิมอยู่เรื่อย เค้กช็อกโกแลตเมื่อวันก่อนก็เหมือนกัน เขายังติดใจในรสชาติของมันไม่หาย “ได้เลยค่า” สาวหน้าใสลากเสียงยาว ดีใจที่เค้กช็อกโกแลตอร่อยถูกใจเขา “พี่วินคะ อาทิตย์หน้ากี๊แข่งว่ายน้ำ พี่วินอย่าลืมไปเชียร์กี๊ด้วยนะคะ” หญิงสาวหันมาย้ำเตือนความจำอีกฝ่ายก่อนที่จะโบกมือลาและวิ่งหายไปในฝูงคน “วิน นี่มันอะไรกัน ไหนอธิบายมาให้ฉันฟังหน่อยสิ” เมื่อกิดาการพ้นสายตาไป มุจรินก็หันมาซักไซ้เพื่อนต่อด้วยความอยากรู้ “ก็ไม่มีอะไรหรอก กี๊เป็นเพื่อนของไหม” “แล้วอะไรอีก” มุจรินเร่งถามยิกๆ ก่อนที่ตากลมๆ จะเบิกกว้างเป็นสองเท่า “อย่าบอกนะว่าน้องเค้ามาแอบชอบวิน” น้ำเสียงของเธอเกือบจะเป็นตะโกน ”ชู่ว์...เบาๆ สิ น้องเค้าเป็นผู้หญิงนะ พูดแบบนี้มันไม่ดี เดี๋ยวน้องเค้าเสียหายหมด” ชายหนุ่มเอานิ้วชี้แตะปากเป็นเชิงห้าม “พูดอย่างนี้แสดงว่าใช่ชัวร์ แล้วนี่เป็นยังไงมายังไง น้องเค้าถึงได้มาชอบวินได้ล่ะ” มุจรินถามต่อด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น เพราะนานๆ ทีถึงจะมีผู้หญิงมาหลงติดกับอัศวินเสียคน “เราไม่รู้หรอกว่าน้องเค้าชอบเราหรือเปล่า” อัศวินตอบแบบเลี่ยงๆ แม้จะรู้อยู่แก่ใจดีว่ากิดาการนั้นชอบเขาจริงๆ “มิคกี้รับรองเลยว่าน้องเค้าต้องชอบวินแน่ๆ ไม่อย่างนั้นจะเทียวไปเทียวมาเอาขนมมาให้วินชิมอย่างนี้ทำไม ของแบบนี้เค้ามีแต่ชิมกันเองไม่ก็ให้เพื่อนชิม ไม่มีใครเค้าเอามาให้พี่รหัสของเพื่อนชิมหรอก เจี๋ยคิดเหมือนฉันไหม” ประโยคหลังเธอหันไปถามเจียระไนที่เงียบเสียงไปนาน “อื้อ เจี๋ยก็ว่าอย่างนั้นเหมือนกัน ไม่น่าเชื่อเลยนะว่าวินของเราจะมีสาวมาชอบ” หญิงสาวเออออไปตามเรื่อง ไม่กระตือรือร้นกับข่าวใหม่ของอัศวินเท่าที่ควร ความจริงเธอออกจะตกใจกับข่าวนี้ไม่ใช่น้อย ก็ใครมันจะไปคิดละว่าผู้ชายที่ดูธรรมด๊าธรรมดาอย่างอัศวินจะมีคนน่ารักอย่างกิดาการมาชอบได้ “สงสัยพวกเราคงต้องให้ความร่วมมือกับน้องกี๊เสียหน่อยแล้วมั้ง เผื่อว่าวินจะได้ลงจากคานกับเค้าอีกคน” มุจรินหัวเราะชอบใจ ในสมองคิดเรื่องแผนการที่จะทำให้อัศวินทวีความสนิทสนมกับกิดาการเปรอะไปหมด “ขอร้องเลยนะมิคกี้ ไม่ต้องยุ่งเลย เรื่องของเราๆ จัดการเองได้” พูดจบก็หันหลังเดินหนีเพราะกลัวจะถูกซักไซ้อะไรเพิ่มเติม “โธ่เอ๊ยวิน กลัวพวกเราเข้าไปยุ่งแล้วไก่จะตื่นหนีไปก่อนใช่ม้า” มุจรินยั่วเย้าตามหลังเพื่อนไปไม่เลิก...ก็แหม นานๆ ทีจะมีเรื่องที่ทำให้คนมีหลักการอย่างอัศวินพูดไม่ออกได้ เป็นใครก็ชอบล่ะนะ “เจี๋ยว่าไง น้องกี๊ก็น่ารักดีนะ สดใสร่าเริงเหมาะกับวินดี บางทีถ้าได้น้องกี๊เป็นแฟน นายวินของเราอาจจะเลิกทำหน้าขรึมก็ได้นะ” มุจรินพูดจ้อกับเจียระไนต่อไปโดยไม่ได้สังเกตสีหน้าไม่ยิ้มของอีกฝ่ายเลย “ฮื่อ ก็คงงั้นมั้ง” เจียระไนได้แต่ตอบแบบขอไปที รู้สึกเหมือนขนมที่อยู่ในมือมาตลอดกำลังถูกใครบางคนแย่งเอาไปกินต่อหน้าต่อตา ><><><><><><><><><>< มีต่อค่ะ จากคุณ : มิถุนายน - [ 3 ก.ย. 47 00:59:02 ]

ความคิดเห็นที่ 2 อัศวินทำตัวเหินห่างจากเจียระไนมากกว่าเดิม เขาไม่ได้พยายามหลบหน้าเธอ เขายังคงเจอหน้าเธอเหมือนเดิมทุกวัน แต่ที่เปลี่ยนไปก็คือ เขาหันไปสนิทสนมกับกิดาการมากกว่าเมื่อก่อน แม้ว่ากลางวันเขาจะไปกินข้าวกับเจียระไนและมุจรินเหมือนทุกๆ วัน แต่คราวนี้กลับมีกิดาการและไหมพ่วงมาด้วย มันทำให้เจียระไนรู้สึกหงุดหงิดใจอย่างบอกไม่ถูก อย่างวันนี้ก็เช่นกัน กิดาการมานั่งแป้นแล้นอยู่ที่โต๊ะประจำของเธออีกแล้ว “พี่วิน ลืมหรือเปล่าคะว่าวันนี้เป็นวันอะไร” มาถึงกิดาการก็ทวงสัญญาจากอัศวินทันที “ไม่ลืมหรอกน่า ยังไงพี่ก็ต้องไปดูกี๊แข่งรอบคัดเลือกอยู่แล้วล่ะ” “แล้วนี่แข่งกี่โมงจ๊ะ” มุจรินถามบ้าง ผิดกับเจียระไนที่เอาแต่เงี่ยหูฟังเพื่อเก็บข้อมูลอย่างเดียว “บ่ายสี่โมงค่ะ นี่เดี๋ยวก็ต้องไปเตรียมตัววอร์มอัพแล้วล่ะค่ะ” กิดาการบอก “พี่ไปด้วยได้ไหม หรือว่าน้องกี๊ชวนแต่พี่วินคนเดียว” จู่ๆ เจียระไนก็ถามขึ้นมาด้วยน้ำเสียงชวนหาเรื่อง กิดาการชะงักไปเพราะน้ำเสียงไม่เป็นมิตรของอีกฝ่าย “เอ่อ...พี่เจี๋ยไปก็ดีน่ะสิคะ จะได้มีคนมาเชียร์กี๊เยอะๆ” “แหม...ตอนแรกพี่ก็นึกว่ากี๊จะชวนแต่พี่วินของกี๊คนเดียวเสียแล้วล่ะสิ” เจียระไนประชดประชันด้วยสีหน้ายิ้มๆ จนทุกคนในที่นั้นอึ้งไปเพราะความคาดไม่ถึง มุจรินเห็นหน้าซีดๆ ของกิดาการแล้วก็อดสงสารไม่ได้จึงช่วยพูดแทนว่า “โอ๊ย! น้องกี๊เค้าคงไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้นหรอกเจี๋ย พวกเราไปเชียร์เยอะๆ สิดี น้องเค้าจะได้มีกำลังใจไง...ใช่ไหมวิน” ว่าแล้วก็หันไปหาคนสนับสนุน “ใช่แล้ว พี่สามคนจะไปเชียร์กี๊แน่นอน แต่พี่ว่าตอนนี้กี๊รีบไปเตรียมตัววอร์มอัพก่อนเถอะ แล้วพี่จะตามไปสมทบทีหลัง” อัศวินเปิดโอกาสให้กิดาการและเพื่อนหลบฉากไปก่อนที่กรงเล็บของเจียระไนจะตะปบลงมาเป็นครั้งที่สอง “งั้นไหมกับกี๊ไปก่อนนะคะ เจอกันที่สระว่ายน้ำค่ะ” แพรรีบกล่าวลาและลากเพื่อนที่กำลังจะถูกฉีกออกไปให้พ้นทาง เมื่อรุ่นน้องทั้งสองเดินจากไป อัศวินก็หันมาจ้องหน้าคนก่อเรื่องเขม็ง “เจี๋ยทำบ้าอะไรของเจี๋ยน่ะ” ชายหนุ่มไม่เข้าใจจริงๆ ว่าเจียระไนต้องการอะไร ถึงได้พูดเหมือนหึงเขากับกิดาการถึงขนาดนั้น มุจรินมองหน้าคนนั้นทีคนนี้ทีอย่างหวาดๆ กลิ่นทะแม่งๆ ของเรื่องที่เกิดขึ้นเตือนให้เธอหาทางจรลีแล้วปล่อยให้คู่กรณีทั้งสอง (ที่เธอยังงงๆ ว่าเกิดอะไรขึ้นกับอัศวินและเจียระไนกันแน่) เจรจากันเองต่อไป “เอ่อ...งั้นมิคกี้ไปก่อนนะ มิคกี้นัดกุณไว้ แล้วเจอกันที่สระนะ” ”มิคกี้ เดี๋ยวสิ อยู่เป็นเพื่อนเจี๋ยก่อน” คนก่อเรื่องตะโกนเรียก แต่มุจรินกลับเดินจ้ำอ้าวหนีไปไม่สนใจน้ำเสียงร้อนรนของเจียระไนเลยแม้แต่น้อย “มิคกี้ทำถูกแล้วล่ะ” อัศวินหันมาเอ่ยเรียบๆ เมื่อเผชิญหน้ากันตัวต่อตัว ความเก่งกล้าที่มีก็เลือนหายไปสิ้น เจียระไนลุกขึ้นเตรียมหนีบ้าง แต่อัศวินกลับรั้งข้อมือเธอไว้ “เรายังมีเรื่องที่จะต้องคุยกันนะเจี๋ย” ชายหนุ่มพูดด้วยน้ำเสียงคาดโทษ “แต่เจี๋ยไม่มีนี่” เธอบิดมืออิดออด แต่อัศวินก็ไม่ยอมปล่อยมือจากเธอง่ายๆ “เราจะถามเจี๋ยตรงๆ นะ เจี๋ยพูดแบบนั้นกับกี๊ทำไม” “พูดยังไง” หญิงสาวทำไก๋...จะให้เธอบอกออกไปตรงๆ ได้ยังไงว่าเธอกำลังหึง...โอ๊ย! ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเธอกำลังหึงวินกับเด็กคนนั้น เป็นไปได้ยังไงเนี่ย...แม้แต้เธอก็ยังงงกับตัวเองไม่หาย “เจี๋ยไม่ต้องทำมาเป็นไม่รู้ไม่ชี้เลยนะ เจี๋ยรู้อยู่แก่ใจดีว่าเจี๋ยพูดอะไร” เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายไม่ยอมรับออกมาตรงๆ อารมณ์ของอัศวินก็เริ่มเดือดปุดๆ “เจี๋ยไม่ได้...” หญิงสาวนิ่วหน้าน้อยๆ เมื่ออัศวินบีบมือเธอแรงขึ้น “เจี๋ยเจ็บนะวิน ปล่อยมือเจี๋ยนะ” “อย่าเปลี่ยนเรื่องเจี๋ย! เจี๋ยทำเหมือนเจี๋ยหึงเรากับกี๊” เจียระไนนิ่งเงียบ สิ่งที่เขาพูดออกมามันจริงทั้งหมด เธอเองยังไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเธอจะหึงอัศวินกับกิดาการ...ทำไมนะ ทั้งๆ ที่เธอบอกกับตัวเองว่าเธอคิดกับวินเพียงแค่เพื่อนเท่านั้น แต่ทำไมเธอถึงได้รู้สึกหงุดหงิดหัวใจยามที่กี๊เข้ามาประจ๋อประแจ๋กับวินล่ะ “ไหนว่าชอบเราแบบเพื่อนเท่านั้นไง แล้วทำอย่างนี้หมายความว่ายังไง” อัศวินชักฉุน ไม่เข้าใจว่าเจียระไนจะเอายังไงกับเขากันแน่ เขาอุตส่าห์พยายามตัดใจ แต่เธอกำลังทำให้เขาเขว “เจี๋ยเปล่านะ” “ถ้าเจี๋ยไม่ชอบเราเจี๋ยก็น่าจะเปิดโอกาสให้เราบ้าง เจี๋ยคงไม่คิดที่จะเก็บเราไว้กับเจี๋ยแล้วปล่อยให้เรามองเจี๋ยออกไปกับคนอื่นซึ่งมันก็ทำให้เราเจ็บปวดทุกทีหรอกใช่ไหม เพราะถ้าเจี๋ยทำแบบนั้นจริง เจี๋ยก็เห็นแก่ตัวมาก” เมื่อโดนกดดันด้วยคำพูดมากๆ เจียระไนจึงระเบิดเสียงออกมาว่า “ใช่สิ เจี๋ยมันไม่ดี เจี๋ยมันเห็นแก่ตัว เพราะอะไรรู้ไหม เพราะว่าเจี๋ยชอบวินน่ะสิ” พูดออกไปแล้ว หญิงสาวก็ได้แต่ตกตะลึง ไม่อยากจะเชื่อหูตัวเองว่าพูดอะไรออกไป ไม่ใช่แค่เจียระไนเท่านั้นที่ตกใจ อัศวินเองก็มองหน้าอีกฝ่ายอย่างตื่นตะลึงไม่แพ้กัน “เจี๋ยรู้ไหมว่าเจี๋ยพูดอะไรออกมา เจี๋ยอย่าเอาเรื่องแบบนี้มาพูดเล่นๆ นะ วินไม่เห็นขำ” เขาไม่เชื่อว่าเจียระไนจะรู้สึกกับเขาเกินกว่าคำว่าเพื่อนในเมื่อเธอเป็นฝ่ายบอกเขาเองว่าเธอชอบเขาแบบเพื่อนเท่านั้น “เจี๋ยไม่ได้พูดเล่น เจี๋ยพูดจริงๆ นะ” น้ำเสียงของเจียระไนสั่นเหมือนจะร้องไห้ “เราไม่เชื่อ เป็นเพราะกี๊มาสนิทกับเราแล้วทำให้เราห่างๆ เจี๋ยไปจนเจี๋ยรู้สึกเหมือนถูกเราทิ้ง เจี๋ยเลยบอกว่าเจี๋ยชอบเราเพื่อที่เราจะได้กลับมาหาเจี๋ย ทั้งๆ ที่ความจริงแล้วเจี๋ยไม่ได้ชอบเราเลย” สองมือแข็งแรงยึดไหล่บอบบางไว้แน่น เขาจ้องลึกลงไปในดวงตาดำราวกับจะต้องการค้นหาความจริงในใจเธอ “เจี๋ย...เจี๋ย...” หญิงสาวพูดไม่ออก ในใจสับสนเป็นที่สุด มือที่จับไหล่เธอตกลงมาอยู่ข้างตัว “เจี๋ยลองกลับไปคิดให้ดีๆ ว่าเจี๋ยคิดยังไงกับเรากันแน่...แล้วพรุ่งนี้เราจะมาเอาคำตอบ” อัศวินพูดทิ้งท้ายก่อนที่จะเดินจากไป ทิ้งให้เจียระไนมองตามด้วยความรู้สึกหลากหลาย ><><><><><><><><><>< กลับถึงบ้าน เจียระไนก็ขังตัวเองอยู่ในห้องและทบทวนเรื่องของอัศวินวนไปวนมาไม่ต่ำกว่าสิบรอบ ...เขาจะรู้ตัวไหมนะว่าเขาทำให้เธอสับสนมากมายแค่ไหน... เธอมีความคิดที่ว่าสักวันหนึ่งเธอจะต้องเจอมิสเตอร์ไร้ท์ของเธออย่างแน่นอน เพราะฉะนั้นเธอจึงพยายามขวนขวายหาคนที่ใช่จริงๆ จังๆ โดยการทำตัวเป็นฮาร์ทเบรกเกอร์ เที่ยวหักอกเปลี่ยนผู้ชายไปเรื่อยเมื่อเห็นว่าเขาคนนั้นไม่ใช่มิสเตอร์ไร้ท์ของเธอ เจียระไนเคยถามตัวเองเหมือนกันว่าเธอจะรู้ได้ยังไงว่าคนๆ นั้นคือคนที่ใช่ในเมื่อมันไม่ได้มีทฤษฎีตายตัวอะไรที่จะบอกได้ เพราะฉะนั้นเธอจึงบอกไม่ได้หรอกว่าคนไหนคือมิสเตอร์ไร้ท์ของเธอ เพียงแต่ว่าบางอย่างในใจเธอมันบอกว่าไม่ใช่ ...แล้วอัศวินล่ะ...เธอชอบเขาแบบไหน...เขาใช่มิสเตอร์ไร้ท์ของเธอหรือเปล่า... หญิงสาวเกือบจะส่ายหัวออกมาในทันทีด้วยเพราะต้องการที่จะปฏิเสธตัวเอง แต่เมื่อมานึกถึงคำพูดของอัศวินที่บอกให้เธอกลับไปคิดให้ดีๆ ว่าเธอคิดยังไงกับเขากันแน่ เธอก็พยายามทบทวนหัวใจตัวเองอย่างยุติธรรม จะว่าไปแล้ว เธอก็ไม่เคยออกอาการหึงหวงใครเลยนอกจากอัศวินเพียงคนเดียว...ทำไมเธอจะต้องหึงเขาถ้าเราไม่ได้คิดอะไรกับเขา...เธอเฝ้าถามตัวเองก่อนที่จะผล็อยหลับไปด้วยความเหนื่อยอ่อน ><><><><><><><><><>< มีต่อค่ะ จากคุณ : มิถุนายน - [ 3 ก.ย. 47 01:01:59 ]

ความคิดเห็นที่ 3 เจียระไนเอามือกุมขมับเมื่อเห็นคนที่ทำให้เธอคิดหนักทั้งคืนยืนหน้าขรึมอยู่หน้าบ้านเธอ โอ๊ย! วิน มาทำไมแต่เช้าเนี่ย อย่าบอกนะว่าไอ้ที่พูดว่าจะมาเอาคำตอบวันพรุ่งนี้หมายถึงจะมารอคำตอบถึงบ้านเธอเลย...วินบ้า นี่กะไม่ให้เวลาเตรียมตัวเตรียมใจก่อนเลยใช่ไหม...หญิงสาวบ่นอุบอิบในใจ เจียระไนเท้าสะเอวมองหน้าอีกฝ่าย พยายามทำใจดีสู้เสือทั้งๆ ที่ใจเต้นตึกตักเมื่อเห็นหน้าเขา “อย่าบอกนะว่าจะมาฟังคำตอบ” เมื่อเห็นหน้าไม่ยิ้มของเขา เธอก็รู้ได้ในทันทีว่าเขาหมายความตามที่พูดจริงๆ “ก็อย่างที่บอกเมื่อวาน เรามาฟังคำตอบจากเจี๋ย” “เฮ้อ...นี่วินกะจะไม่ให้เจี๋ยเตรียมตัวเตรียมใจเลยใช่ไหม” อัศวินพยักหน้า มือของเขาเย็นเฉียบราวกับถูกแช่อยู่ในน้ำแข็ง ใจหนึ่งก็อยากรู้คำตอบจากปากของเจียระไนเสียเต็มประดา แต่อีกใจหนึ่งกลับไม่อยากรู้เพราะกลัวว่าคำตอบที่ได้จะไม่ได้เป็นอย่างที่เขาหวังไว้ เพราะการกระทำเมื่อวานของเจียระไนทำให้ความหวังริบหรี่ของเขาเรืองรองขึ้นมานิดๆ แต่เขาก็ไม่รู้ว่าหลังจากได้คำตอบจากเธอแล้ว ความหวังที่มีจะดับวูบหรือสว่างไสวกันแน่ “ก่อนอื่นเจี๋ยขอถามอะไรวินหน่อยได้ไหม” หญิงสาวเลียบเคียงถามอย่างไม่มั่นใจ “ได้สิ เจี๋ยอยากถามอะไรเราล่ะ” “วินชอบเจี๋ยจริงๆ เหรอ” เธอเอียงคอถาม สงสัยจริงๆ ว่าคนดีๆ อย่างเขามาหลงชอบคนนิสัยเสียอย่างเธอได้ยังไง ”ก็ชอบนะ...ชอบมานานแล้ว” ชายหนุ่มก้มหน้าเพื่อซ่อนความเขิน คำตอบของเขาทำให้แก้มของเจียระไนแดงระเรื่อขึ้นมาโดยอัตโนมัติแต่เธอก็ยังถามต่อไปว่า “แล้วน้องกี๊ล่ะ ไม่ชอบน้องเค้าเหรอ น้องเค้าน่ารักนะ น่ารักกว่าเจี๋ยตั้งเยอะ แถมยังนิสัยดีกว่าเจี๋ยด้วย” เพราะว่ากิดาการน่ารักและนิสัยดีกว่าเธอ เธอจึงอิจฉาและเกิดอาการที่เขาเรียกกันว่า ‘หึง’ ใส่อัศวินและกิดาการ “เราไม่ได้ชอบกี๊แบบนั้น” “จริงเหรอ” เจียระไนย้ำถามเหมือนไม่แน่ใจในคำตอบที่ได้รับ “จริงสิ ความจริงคนอย่างกี๊ก็ทำให้ใครรักได้ไม่ยากนักหรอก ถ้าเราไม่ได้ชอบเจี๋ยอยู่ก่อนแล้ว เราอาจจะชอบกี๊ตอบก็ได้” ความอ่อนหวานเป็นเสน่ห์อย่างหนึ่งของกิดาการ ผิดกับเจียระไนที่ค่อนข้างจะเอาแต่ใจ แต่ก็เป็นเสน่ห์แบบร้ายๆ ที่หลายคนชอบ “ทำไมถึงชอบเจี๋ยล่ะ” อัศวินนิ่วหน้าราวกับว่าเจอคำถามสุดยาก “ตอบไม่ได้เหรอ” เจียระไนหน้าเสียเมื่อเห็นว่าชายหนุ่มยังคงรีรอที่จะให้ความกระจ่างแก่เธอ “ไม่ใช่อย่างนั้น เอ่อ...คือว่า...จะพูดยังไงดีนะ คือ...แรกๆ เราชอบเจี๋ยเพราะเจี๋ยเป็นคนสวย...แน่ล่ะใครๆ ก็ชอบผู้หญิงสวยๆ ใช่ไหม” เขาหยุดถามเธอซึ่งก็เธอพยักหน้าอย่างเข้าใจ “แต่พอคบเป็นเพื่อนกันไปนานๆ เราก็เห็นบางอย่างในตัวเจี๋ย แม้ว่าเจี๋ยจะเป็นคนเจ้าชู้คบผู้ชายเยอะแยะ แถมยังชอบหักอกชาวบ้านเค้าไปทั่ว แต่เราก็รู้จะว่าเจี๋ยทำแบบนั้นไปทำไม เราชอบที่เจี๋ยเป็นคนมองโลกในแง่ดี ร่าเริง เวลาเราอยู่ใกล้ๆ เจี๋ยแล้วสบายใจดี แม้ว่าเจี๋ยจะชอบเพ้อฝันไปนิด บางทีก็ออกจะบ้าๆ บอๆ ไปหน่อย แต่มันก็ทำให้เรายิ้มได้ทุกที” เจียระไนตาโตเมื่ออัศวินบรรยายข้อดีข้อเสียของเธออย่างละเอียด เธอไม่คิดว่าเขาจะมองเธอทั้งสองด้าน คนส่วนใหญ่ชอบมองเธอเพียงด้านเดียว แน่ล่ะว่าฮาร์ทเบรกเกอร์อย่างเธอมักจะโดนคนอื่นมองแบบเสียๆ หายๆ อยู่เรื่อย หญิงสาวใจเต้นตึกตักเมื่อเงยหน้าขึ้นแล้วพบกับดวงตาตี่ๆ แต่จริงจังของเขา “เจี๋ยจะให้คำตอบเราได้หรือยัง” “เอ่อ...แต่เจี๋ยยังไม่หมดคำถามนะ” เธอเอ่ยตะกุกตะกัก “นี่เจี๋ยกำลังถ่วงเวลาอยู่ใช่ไหม” อัศวินมองเธอด้วยสายตาของพ่อแม่ที่จับได้ว่าลูกของตัวเองทำอะไรผิด “ไม่รู้ล่ะ ถ้าเจี๋ยไม่ตอบ วันนี้เราสองคนก็ยืนจ้องหน้าอย่างนี้ไปเรื่อยๆ ก็แล้วกัน” เขายื่นคำขาด...เธอจะรู้ไหมว่าเขายืนรอคำตอบจนขาสั่นๆ ของเขาหยุดสั่นไปเรียบร้อยแล้ว เจียระไนแอบค้อนเมื่อถูกจับได้ เธอไม่สามารถหลอกหรือปิดบังอะไรผู้ชายคนนี้ได้เลย ดูเหมือนว่าเขาจะตามเธอทันไปเสียทุกเรื่อง “หลับตาสิ” เธอสั่ง “หลับตาเหรอ” เขาทวนซ้ำอย่างสงสัย เจียระไนพยักหน้า “ใช่ ถ้าวินอยากรู้คำตอบวินก็รีบหลับตาเร็วๆ สิ” อัศวินหลับตาลง อยากรู้เหมือนกันว่าเธอต้องการจะทำอะไรกันแน่ หวังว่าคงไม่ถือโอกาสนี้หนีเขาไป ไม่ยอมบอกคำตอบให้เขารู้หรอกนะ...เมื่อคิดได้ดังนั้น ชายหนุ่มจึงแอบหรี่ตาดูว่าเธอจะทำอะไรต่อไป เจียระไนเขยิบเข้าไปใกล้ร่างที่สูงครือเธอ หญิงสาวสูดลมหายใจลึก คว้ามือของเขาขึ้นมา แบมันออก นิ้วชี้กดลากลงไปบนฝ่ามือหนา I LOVE U ครั้นจะปล่อยมือเขาเมื่อเขียนเสร็จ อัศวินก็บีบกระชับมือเธอไว้แน่น ดวงตาที่หลับค่อยๆ ลืมตื่นขึ้น เจียระไนมองสบตาเขาอย่างจริงใจและบีบมือใหญ่แทนการตอบรับ ”แน่ใจแล้วหรือเจี๋ย” อัศวินถามเสียงสั่น สงสัยว่าตัวเองกำลังฝันไปหรือเปล่า “ก็...แน่ใจตั้งแต่เมื่อคืนแล้วล่ะ” หญิงสาวตอบเขินๆ “ความจริงเจี๋ยก็ไม่รู้ตัวหรอกนะเจี๋ยว่าชอบวินเพราะเจี๋ยมัวแต่มองหามิสเตอร์ไร้ท์ทั้งๆ ที่เจี๋ยมีคนดีๆ อย่างวินอยู่แล้วทั้งคน ดีนะที่วินยังไม่เบื่อเจี๋ยทิ้งเจี๋ยไปรักคนอื่นเสียก่อน ถ้าเกิดวินชอบกี๊ขึ้นมาจริงๆ เจี๋ยคงต้องเสียใจเพราะเพิ่งรู้ใจตัวเองแน่ๆ” อัศวินหยิกแก้มตัวเองเบาๆ เพื่อยืนยันว่าเขากำลังอยู่ในโลกแห่งความเป็นจริง “อูย...เจ็บแฮะ” เจียระไนหันไปมองคนข้างกายด้วยความสงสัย “ทำอะไรน่ะวิน หยิกตัวเองทำไม” “อ่า...เราแค่อยากทดสอบอะไรนิดหน่อยน่ะ” หน้าเขาแดงจนถึงใบหู อายที่ทำอะไรพิลึกพิลั่นต่อหน้าเจ้าหล่อน "อ๋อ” เธอลากเสียงยาว ดวงตาฉายแววเจ้าเล่ห์รู้ทัน “อย่าบอกนะว่ากำลังทดสอบว่าตัวเองอยู่ในความฝันหรือเปล่า งั้นเจี๋ยช่วยทดสอบให้อีกครั้งเอาไหม” หญิงสาวไม่พูดเปล่า เธอเอื้อมมือไปหยิกหมับที่แก้มแข็งๆ ของเขาอย่างรวดเร็ว อีกฝ่ายที่ไม่ทันตั้งตัวจึงได้แต่ร้องโอ๊ยเสียงดัง เขาลูบบริเวณที่ถูกหยิกแล้วพูดว่า “มือไวจริงนะ เราทดสอบของเราเองได้ ไม่ต้องพึ่งมือหนักๆ ของเจี๋ยหรอก...อย่าง-นี้-ต้อง-หยิก-คืน” อัศวินทำเสียงฮึ่มฮั่มในลำคอ สองมือชูสูงเตรียมตะครุบตัวผู้ต้องหา “อ๊า! ไม่เอานะ” มีหรือที่เจียระไนจะยอมให้เขาหยิกคืน สองเท้าเธอโกยอ้าววิ่งลี้หนีห่างอัศวินที่ไล่กวดเธอมาติดๆ คนที่ใช่ของเธอเมื่อไหร่จะมา...เธอยังไม่ได้คำตอบของคำถามนี้หรอก แต่เธอก็มั่นใจว่าเธอตัดสินใจไม่ผิดที่เลือกอัศวิน ผู้หญิงหลายคนปล่อยให้คนรู้ใจของตัวเองหลุดมือไปเพราะคิดว่าเขาคนนั้นไม่ใช่มิสเตอร์ไร้ท์ของพวกเธอ อัศวินทำให้เธอเลิกตามหาคนที่อยู่ในฝันและทำให้เธอสนุกกับความสุขจากความจริง คนที่ใช่ของฉันเมื่อไหร่จะมา...เธอเลิกถามคำถามไปแล้วล่ะ เพราะอะไรน่ะเหรอ เพราะเธอมี ‘เขา’ อยู่แล้วทั้งคน เขาคนนี้...คนรู้ใจของเธอ จบเรื่อง My Mr. Right...คนที่ใช่ (ของฉัน) เมื่อไหร่จะมา โดยมิถุนา ทักทายท้ายเรื่องค่ะ เบื่อๆ เลยส่งเรื่องสั้นมาให้อ่านเล่นๆ ค่ะ อาจจะดูรวบรัดไปบ้าง...หรือเปล่า (แบบว่ามันเป็นเรื่องสั้นเลยต้องรวบรัดหน่อยน่ะค่ะ ทั้งๆ ที่อยากมีรายละเอียดให้มากกว่านี้) ชอบไม่ชอบยังไง ติชมกันได้นะคะ เผื่อจะเอาเรื่องของหนูกี๊มาลงให้ต่อค่ะ มิถุนา   จากคุณ : มิถุนายน - [ 3 ก.ย. 47 01:02:16 ]

ความคิดเห็นที่ 4 wow แค่ชื่อก็ สะดุดแล้ว แบบว่า รออยู่เหมือนกัน  อย่างนี้ต้อง ขอไปอ่านก่อนนะคะ จากคุณ : SuMo - [ 3 ก.ย. 47 02:03:19 A:203.118.124.26 X: ]

ความคิดเห็นที่ 5 Sanook ja. And the title is so interesting. จากคุณ : TJ - [ 3 ก.ย. 47 02:24:12 A:129.109.70.20 X: ]

ความคิดเห็นที่ 6 มีเรื่องสั้นมาขัดตาทัพ โอเคค่ะ อิอิอิ จากคุณ : ephi - [ 3 ก.ย. 47 04:09:32 ]

ความคิดเห็นที่ 7 สนุกค่ะ น่ารักดี จากคุณ : ก้อนหิน - [ 3 ก.ย. 47 05:53:16 A:24.51.155.234 X: ]

ความคิดเห็นที่ 8 Mr.Right .... อยากเจอบ้างเหมือนกันน้า รู้สึกเหมือนจะมีอีกหลายคู่ที่เล่าได้ ลุยเลยนะคะพี่เปิ้ล \(^0^)/ รออ่านค่า จากคุณ : หนอนน้อย - [ 3 ก.ย. 47 08:47:01 ]

ความคิดเห็นที่ 9 น่ารักดีค่ะ คิดๆแล้วก็เหมือนชีวิตจริงของใครหลายๆคนนะ รอหา "คนที่ใช่" อยู่ บางทีความรักมักจะเล่นตลกเสมอ... ว่าแล้วก็ออกตามล่าหามิสเตอร์ไรท์บ้างดีกว่า จากคุณ : wayvy - [ 3 ก.ย. 47 11:29:04 A:128.227.171.139 X: ]

ความคิดเห็นที่ 10 ^ ) _ __ _ _ _ __ _ _ _ __ _ _ _ __ _  ( ^ จากคุณ : Er_R_naka- - hungry - [ 3 ก.ย. 47 12:25:13 A:10.5.1.82 X:202.28.27.6 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ชอบค่ะ ชื่อเรื่องนี่โดนใจมาก จากคุณ : น้ำใส - [ 3 ก.ย. 47 12:31:04 A:10.31.1.166 X:202.28.27.5 ]

ความคิดเห็นที่ 12 เรื่องสั้น หวานจบในตอน :) มีของเล่นใหม่ด้วย จากคุณ : scottie - [ 3 ก.ย. 47 12:38:30 ]

ความคิดเห็นที่ 13 หวัดดีจ้า มาแปะเรื่องสั้น อย่าลืมเรื่องยาวน้า ^^ เรื่องน่ารักจังเลย แทมว่าเคยอ่านภาคของมิคกี้ใช่มะ เอาเรื่องคนอื่นมาต่อนะจ๊ะ อิอิ จะคอยจ้า จากคุณ : Viva Tam - [ 3 ก.ย. 47 13:25:58 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ชอบค่ะ ถูกใจชื่อมากๆ เลย เพราะโดนใจจริงๆ เมื่อไหร่จะมาน๊า? จากคุณ : iamnui - [ 3 ก.ย. 47 14:09:59 A:210.86.215.32 X: ]

ความคิดเห็นที่ 15 กับเพื่อนเนี่ย... เป็นอาการ "หวง" มากกว่า "หึง" นะคะ พอเห็นเพื่อนมีแฟนก็หวงเพื่อน..พาลไม่ชอบคนที่มาจีบเพื่อน อิอิ แต่ถ้าจะตอบว่า..แบบนั้นเรียกชอบหรือเปล่า.. คงยากค่ะ..เพราะเพื่อนยังไงก็คือเพื่อน.. ก็คงดีเน๊ออ....ถ้าเจอ mr.right จริง ๆ.. อิอิ.. จากคุณ : คิมมี่ (*CriMy*) - [ 3 ก.ย. 47 17:25:59 ]

ความคิดเห็นที่ 16 น่ารักดีจังเลยค่า...  บอกรักได้น่ารักมากเลย. เขียนลงบนฝ่ามือ  หุหุ...  น่ารัก จากคุณ : Z@_leng - [ 3 ก.ย. 47 17:44:46 ]

ความคิดเห็นที่ 17 แล้วอีกเรื่องเมื่อไหร่จะมาน๊า จากคุณ : pp - [ 4 ก.ย. 47 00:16:35 A:81.174.247.188 X: ]

ความคิดเห็นที่ 18 นั่นสิ แล้วเมื่อไหร่คนที่ใช่ของเราจะมาซะทีหละ จะรออ่านเรื่องต่อไปนะค่ะ จากคุณ : oreocream (oreocream) - [ 4 ก.ย. 47 18:41:20 ]

ความคิดเห็นที่ 19 หุหุ คนที่ใช่ ของเราล่ะ  อยู่หนาย มีเรื่องสั้นหวานๆ มาให้อ่านด้วย  ขยันเจง ๆ ขอบคุณค่ะ   จากคุณ : วรดา - [ 5 ก.ย. 47 14:38:05 ]

ความคิดเห็นที่ 20 คุณ : SuMo - อิอิ ชอบชื่อเรื่องเหมือนกันค่ะ...รับทราบคับผม คุณ : TJ - ขอบคุณค้าบบบบบ อิอิเปิ้ลก็ว่าแล้วว่าชื่อเรื่องจะต้องถูกใจหลายๆ คน   คุณ : ก้อนหิน - ขอบคุณค่ะ ดีใจที่ชอบ   คุณ : หนอนน้อย  - หนูเอิ้กเดาไม่ผิดหรอก พี่เพิ่งแปะของหนูกี๊ไป แล้วยังมีอีกหลายคู่ แต่ขอเวลาก่อนนะ คุณ : wayvy - เพื่อนของมิถุนาหลายคนก็รอคนที่ใช่ค่ะ...แต่ก็เห็นด้วยที่ว่าบางทีก็อาจจะไม่เป็นอย่างที่คิดนะคะ   คุณ : Er_R_naka- - hungry - :-)) คุณ : น้ำใส - ขอบคุณค่ะ :-))   คุณ : scottie  - เอามาเเก้ตัวที่หลังๆ แปะช้าเหลือเกินค่ะ ยังไงก็ลองเข้าไปอ่านเรื่องของหนูกี๊ได้นะคะ   คุณ : Viva Tam  - เรื่องยาวไม่ลืมหรอกจ้า...ใช่แล้ว เปิ้ลแอบรีไซเคิลตัวละครอีกแล้วล่ะ ตอนนี้เอาเรื่องของกี๊มาแปะเเล้ว เรื่องอื่นๆ จะตามมาทีหลังเมื่อว่างๆ จ้า คุณ : iamnui - ขอบคุณมากๆ ค่ะ กะอยู่แล้วล่ะค่ะว่าชื่อเรื่องต้องโดนใจหลายๆ คน เพราะว่ามิถุนาก็ชอบเหมือนกัน   คุณ : คิมมี่ (*CriMy*)  - อิอิ มันก็มีหลายกรณีล่ะค่ะ แต่ว่าเพื่อนบางคนก็เป็นอย่างที่ว่า หวง...จริงๆ อืมมมม แต่มิถุนายังไม่เห็นเจอนะคะ เคยเจอแต่ หึง น่ะค่ะ (แล้วตอนนี้คู่นั้นก็โอเคกันเรียบร้อยไปแล้วล่ะค่ะ)   คุณ : Z@_leng  - ขอบคุณค่ะ มิถุนาก็แอบอมยิ้มไปด้วยเวลานึกถึงฉากนั้นค่ะ   คุณ : pp - 5555 อีกแล้วมาแล้วนะจ๊ะ แต่เรื่องต่อไปขอเวลาหน่อยจ้า   คุณ : oreocream (oreocream)  - อันนี้ตอบแทนไม่ได้ค่ะ แต่ว่าเรื่องต่อไปมาแล้วนะคะ   คุณ : วรดา  - คิกๆ ต้องรอต่อไปก่อนนะคะ ส่วนเรื่องต่อไปต่อไปมาเเล้วนะคะ จากคุณ : มิถุนายน - [ 5 ก.ย. 47 22:28:37 ]

ความคิดเห็นที่ 21 เฮ้อ... มีแต่คนที่ใช่สำหรับเรา แต่เรามันไม่ใช่คนที่ใช่ของเค้าอะดิ               จากคุณ : ต้วนมันอ้า - [ 7 ก.ย. 47 11:34:11 ]

ความคิดเห็นที่ 22 สนุกดีค่ะ น่ารักมากเลย จากคุณ : nam (nampolaris) - [ 7 ก.ย. 47 13:56:44 ]

ความคิดเห็นที่ 23 คุณ : ต้วนมันอ้า  - ก็ต้องรอต่อไปล่ะค่ะ (แต่ว่าบางทีของแบบนี้มันไม่ต้องรอให้เป็น Mr. Right ก็ได้นะคะ...อย่างเจี๋ยเองก็ไมได้รอเลย หนูเจี๋ยเลือกนายวินให้เป็นคนของเธอไงคะ)   คุณ : nam (nampolaris)  ขอบคุณค่ะ จากคุณ : มิถุนา (ไม่ได้ล็อกอิน) - [ 7 ก.ย. 47 22:17:56 A:61.90.26.87 X: ]

ความคิดเห็นที่ 24 มาเป็นกำลังใจให้นะจ๊ะ อ่านเรื่องของคุณเปิ้ลทุกเรื่องเลยนะ อิอิ แล้วก็อยากหาคนที่ใช่ด้วยเมียนกันน่ะ อะอะ แต่หายังไม่ได้เลย... จากคุณ : nu - [ 11 ก.ย. 47 20:26:05 A:203.144.156.179 X: ]

ความคิดเห็นที่ 25 คุณ : nu ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะ...เจอแฟนพันธุ์แท้ตัวจริง ดีใจจังค่ะ...คนที่ใช่...เมื่อไหร่จะมา...อันนี้คงต้องค้นหาด้วยตัวเองนะคะ จากคุณ : มิถุนา (ไม่ได้ล็อกอิน) - [ 27 ก.ย. 47 13:06:13 A:61.90.26.131 X: ]

ความคิดเห็นที่ 26 น่ารักจังค่ะ...จะรอเรื่องต่อไปนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ ;) ....ปล. ชอบชื่อเรื่องจังค่ะ :D.... จากคุณ : PJ - [ 28 ก.ย. 47 10:06:38 A:61.90.49.217 X: ]

ความคิดเห็นที่ 27 ใช่เลยคะ ลงท้ายเรื่องให้ข้อคิดได้ดีมากๆๆคะ จากคุณ : creamsoda - [ 28 ก.ย. 47 21:07:55 A:10.195.207.213 X:203.148.162.224 ]

ความคิดเห็นที่ 28 คุณPJ -ขอบคุณค่ะ...อิอิ รู้สึกว่าชื่อเรื่องนี้จะถูกใจหลายๆ คนนะคะเนี่ย คุณcreamsoda - ใช่ไหมคะ ถ้าเรามีตัวจริงของเราอยู่แล้ว เราจะไปมัวหาคนที่ใช่อยู่ทำไมล่ะค่ะ จากคุณ : มิถุนายน - [ 17 ต.ค. 47 20:31:05 ]

ความคิดเห็นที่ 29 ลงชื่อคร้าบ.... จากคุณ : คุณพีท (PeterPuck) - [ 20 ต.ค. 47 18:38:40 ]