ตอน : จดหมายของแม่
แสงแแดดจากหน้าต่าง มันจ้าจนแสบตาไปหมด
จนฉันต้องหรี่ตา
..
เพดานห้อง ยังหมุนอยู่เลย
.
รู้สึกปวดหัว ตุ้บ ตุ้บ ไปหมด
..คลื่นไส้ จนอยากอาเจียน
.
พอรวบรวมสติได้ ฉันก็ต้องตกใจ
..
มันสายมากแล้ว
..ฉันคงไปเรียนไม่ทัน
.
วันนี้มันวันอะไร
วันที่เท่าไหร่
..
ฉันมึนมาก จนนึกลำดับวันไม่ถูก
..
พอนึกย้อนหลังไป ก็เบาใจ
.ว่ามันเป็นวันเสาร์
ฉันเลยล้มตัวลงนอนต่อ
.เพราะยังไม่หายเมา
.
ฉันหลับไปเกือบทั้งวัน
ตื่นมาอีกที ก็เกือบบ่ายโมง
.
แต่มันก็เพลียเหลือเกิน
จนไม่อยากลุก
..
มันเป็นครั้งแรก ที่ฉันรู้จัก
กับคำว่าเมา ว่ามันเป็นยังไง
มันทรมานมาก
..เหมือนจะขาดใจ
.
เค้าเรียกว่า แฮ้งค์ ใช่หรือเปล่า
.
มันทำให้ฉันเข็ดไปเลย ไม่อยากไปดื่มมันอีก
.
นึกถึงเรื่องเมื่อวาน
.ก็ต้องกลับมาเสียใจ
.
ไม่น่าเชื่อ ว่าเพราะเมา ทำให้ฉัน ทำตัวเหลวแหลกได้ขนาดนั้น
..
มันทำให้ฉันรู้สึกผิดมากเลย
รู้สึกผิด ที่ยอมนอนกับ พี่ข้าว ทั้งๆ ที่ไม่ได้รักเค้าเลย
ฉันถามตัวเองหลายรอบ
.ว่านั่นคือตัวฉันหรือเปล่า
.
ทำลงไปได้ยังไง
.
คิดแล้วก็เสียใจ
..
ยิ่งนึกถึงตอน ว่าแม่เถียงแม่
ซึ่งฉันไม่เคย
ปกติ เวลาแม่บ่น ฉันจะฟังเฉยๆ ไม่เคยมีปากมีเสียง
.
จำได้รางๆ ว่าแม่ร้องไห้ หลังจากที่ฉันว่าแม่
พอถึงตรงนี้ มันก็เสียใจขึ้นมา
.
แม่คงเสียใจมาก ที่ฉันว่าแม่แรงๆ อย่างนั้น
ถ้าวันนั้น ฉันไม่เมา เรื่องมันก็คงไม่เป็นแบบนี้
.
เหมือนทำอะไรกับมันไม่ได้อีกแล้ว
..
แก้ไขอะไรไม่ได้
.
ได้แต่นอนรู้สึกผิด คิดจนกลุ้มใจ
.
มีกระดาษแผ่นนึง วางอยู่บนหัวเตียง
.
เป็นลายมือของแม่
.
ฉันค่อยๆ เอื้อมมือไปหยิบมันมาอ่าน
และนี่คือข้อความ ในจดหมายทั้งหมด
นาลูกรัก
..แม่รู้ว่าลูกคงตื่นไม่ไหว เลยไม่ได้ปลุก
แม่รักลูก
ไม่มีแม่คนไหนในโลกนี้ ที่ไม่รักลูก
. ลูกที่เกิดมากับตัว และเลี้ยงมาตั้งแต่ ตีนเท่าฝาหอย
.. หมามันยังรักลูก
.
ไม่อยากให้ลูกคิดเอาเอง ว่าแม่ไม่รัก
. ซึ่งมันไม่จริง
. เพียงแต่แม่คงไม่มีเวลามาดูแลนามาก เพราะนาโตแล้ว ไม่ได้เป็นเด็กเหมือนน้องนิว
.. แต่ก็ไม่ได้หมายความว่า แม่ไม่รัก
.แต่แม่ไม่มีเวลา
..แม่ต้องทำงานหนัก หาเงินมาเลี้ยงครอบครัว กับพ่อน้องนิว ก็ไม่ได้หมายความว่า แม่จะรักเค้ามากกว่าลูก
.แต่แม่จำเป็นที่จะต้องทำให้ครอบครัว ดูเหมือนเป็นปกติสุข ไม่มีความร้าวฉาน เพราะแม่ไม่อยากให้อะไรๆ ต้องมากระทบกระเทือนจิตใจ น้องนิว เหมือนนาไปอีกคน
ลูกคงไม่รู้ ว่าแม่ลำบาก และต้องอดทนขนาดไหน
มีหลายๆ เรื่องที่แม่ก็เล่าให้นาฟังไม่ได้ เพราะนายังเด็ก คงไม่เข้าใจ
แต่แม่ ก็ได้แต่หวังว่า วันนึงวันที่นาโตเป็นผู้ใหญ่
. คงเข้าใจแม่ได้เอง
.
เรื่องเมื่อวาน แม่ยกโทษให้
.. แต่ถ้าคิดจะคบกันคนที่มาส่งเมื่อคืนอีก แม่ขอให้เลิกซะ และแม่ก็คงไม่ถามว่า ไปมีอะไรกันมารึเปล่า เพราะไม่อยากได้ยินคำตอบ
เหมือนคราวที่คบกับพี่นัท
หวังว่าคงไม่สายเกินไป
ผู้หญิงที่อกหัก เป็นเหยื่อของ ผู้ชายที่ฉวยโอกาส เหมือน ลูกกวางบาดเจ็บ กินง่าย ไม่ต้องลงทุนลงแรง แค่ทำทีเข้ามาปลอบโยน ทำเป็นเข้าใจ ให้เราได้ระบาย จนเหมือนเราเห็นเค้าเป็นที่พึ่ง จนเราตายใจ สุดท้ายก็มาหลอกเรา ทำเราให้เจ็บช้ำหนักเข้าไปอีก
.แม่ก็เหมือนแม่กวาง ที่ไม่มีพ่อกวางคอยดูแล
ต้องไปหาอาหารมาเลี้ยงลูก ต้องทิ้งลูกตัวน้อยๆ เอาไว้
.. ทุกครั้งที่ออกไป
.. ก็ได้แต่ภาวนา อย่าให้เสือมาคาบลูกน้อยไปเลย ซึ่งบางทีแม่ก็ต้องทำใจ เหมือนเป็นเรื่องที่แล้วแต่บุญแต่กรรม ถ้าลูกทำกรรมมาดี ก็ได้แต่หวังว่าลูกคงจะ คิดดี ทำดี และพาตัวรอดจนปลอดภัย
.
รัก จากแม่
..
.
ฉันเอาจดหมายของแม่ มาแนบไว้กับอก แล้วก็ร้องไห้
.รู้สึกบาป ที่ต้องทำให้แม่ต้องเสียใจ
.
เย็นวันนั้น พี่ข้าวก็โทรมา
ถามว่า ฉันคิดมากอะไรรึเปล่า เรื่องเมื่อคืน
..ขอโทษฉัน บอกว่าที่เค้าทำไปก็เพราะเมา
.แต่ก็ทำไปเพราะ รักฉันจริงๆ
แต่มันก็ไม่มีประโยชน์อะไรแล้ว หลังจากที่อ่านจดหมายของแม่
.
ฉันถามพี่ข้าวแค่คำเดียว
.
เมื่อคืน พี่ข้าวใช้ถุงยางรึเปล่า
พี่ข้าวตอบว่าใช้
มันทำให้ฉันนึกย้อนกลับไป
.ฉันเห็นถุงยางที่ใช้แล้ว ถอดกอง อยู่ข้างกางเกงฉันจริงๆ
แค่นั้น แหละ ที่ฉันอยากรู้
..
ฉันบอกเลิกกับพี่ข้าว
.บอกว่าไม่ต้องมาหาฉัน อีกต่อไป
แก้ไขเมื่อ 03 ก.ย. 47 18:06:13
แก้ไขเมื่อ 03 ก.ย. 47 17:56:10
จากคุณ :
sonydiver 
- [
3 ก.ย. 47 17:53:12
]
ความทรงจำที่เจ็บปวด (ของฉัน)..ฉันชื่อ " พรรณนา " ตอนที่ 23
