ความคิดเห็นที่ 1 หลังจากคุณพ่อคุณแม่ของเขาทั้งสองออกจากบ้านไปแล้ว วอลเตอร์ก็นั่งลงหน้าจอโทรทัศน์ "แกกับชั้นจะออกไปเล่นไล่จับด้วยกันได้ไหม?" แดนนี่ถาม "ต้อง'พี่กับฉัน" วอลเตอร์แก้ "ไม่ใช่ 'แกกับชั้นและคำตอบก็คือไม่" แดนนี่ต้องการไปเล่นจริง ๆ เขาขว้างหมวกของเขาใส่วอลเตอร์ แต่ วอลเตอร์ทพเป็นไม่สนใจ แล้วโยนลูกเเบสบอลปาใส่หัวเขา วอลเตอร์ กระโดดลุกขึ้น. "งั้นก็ได้ เจ้าเชื้อราตัวกะจิ๋ว ประเดี๋ยวก็ได้เจอของจริงแล้วกัน" แดนนี่ลากวอลเตอร์รั้งท้ายออกจากห้อง ลงไปผ่านห้องโถงออกประตูหน้าบ้านไป พวกเขาวิ่งเข้าไปในสวนสาธารณะฝั่งตรงข้ามถนน ทว่าแดนนี่วิ่งไม่เร็วเท่าพี่ชายของเขา วอลเตอร์จับเขาล้มลง "ฉันบอกแล้วไง!" แดนนี่ร้องเสียงแหลม ขณะที่วอลเตอร์ จับจมูกของเขาดึง แล้วปล่อยเขาไป "เฮ้ย นั่นมันอะไรน่ะ?" เขาถาม ข้าง ๆ ถัดเด็กชายทั้งสองไปคือกล่องเกมบาง ๆ ยาว ๆ วางพิงต้นไม้อยู่ วอลเตอร์ ละจากน้องชายของเขาและลุกขึ้นยืน "โห มันก็แค่เกมเก่า ๆ งี่เง่าเกมหนึ่งนะ นี่" เขาบอก พลางแหย่ท้อง แดนนี่ด้วยกล่อง "มันเหมาะสำหรับเด็ก ๆ แบบนายล่ะ" เขาขึ้นขี่แดนนี่ แล้วอ่านอักษรบนกล่อง,จูแมนจิ, การผจญภัยในป่าใหญ่. แดนนี่คว้าเกมใส่ใต้แขนของเขาแล้ววิ่งไล่หลังพี่ชายเขากลับบ้าน โดย gb (glassbee)  [24 พ.ค. 2546 , 00:01:49 น.]   แก้ไขเมื่อ 05 ก.ย. 47 10:40:40 จากคุณ : Le Buveur d'encre - [ 5 ก.ย. 47 10:38:36 ]

ความคิดเห็นที่ 2 เมื่อกลับเข้ามาข้างในบ้านแล้ว แดนนี่มองดูกล่องที่ มีแต่ภาพวาดของสัตว์ป่าเต็มไปหมด เขาเอาลูกเต๋า เบี้ยสองสามตัวและกระดานพื้นๆ ออกมา วอลเตอร์พูดถูกต้องแล้ว มันเป็นแค่เกมเด็ก ๆ แถมน่าเบื่อด้วย แดนนี่เริ่มไสมันไปให้พ้นไกล ๆ แต่ก็ได้พบว่ามีกระดานเกมอีกแผ่นยัดแน่นอยู่ใต้กล่อง เขาโขกกล่องลงกับพื้น แล้วมันก็กระดอนออกมา กระดานนี้น่าสนใจกว่ามาก มันมีภาพจานบิน จรวด, และดาวเคราะห์นอกอวกาศ กับเส้นทางเดินช่องสี่เหลี่ยมจตุรัสสี ๆ จากโลกถึงดาวเคราะห์สีม่วงที่เรียก แซธูรา และทางกลับคืนสู่โลก แดนนี่วางเบี้ยบนโลก แล้วทอย ลูกเต๋า หลังจากเขาจะเคลื่อนที่ไปตามทาง สิ่งน่าอัศจรรย์ก็เกิดขึ้น เสียงดังหึ่งมาจากกระดานพร้อมกับเสียงคลิกแล้วบัตรสีเขียวใบเล็ก ก็กระเด้งออกมาจากขอบต่อหน้าต่อตาเขาทันที เขาหยิบขึ้นมาอ่าน "ฝนอุกาบาต ให้ลี้ภัยหนีไปเสีย" "วอลเตอร์" แดนนี่เริ่มจะพูดว่า " อะไรคือลี้-" ก็ถูกขัดจังหวะด้วยเสียงแรต-แตตแตต ดังมาจากหลังคา โดย gb (glassbee)  [24 พ.ค. 2546 , 00:03:57 น.]   แก้ไขเมื่อ 05 ก.ย. 47 10:43:58 จากคุณ : Le Buveur d'encre - [ 5 ก.ย. 47 10:42:03 ]

ความคิดเห็นที่ 3 วอลเตอร์ เงยหน้าขึ้นจากจอโทรทัศน์ "ไอ๊หยา " เขาอุทาน "คงเป็นพายุลูกเห็บ!" "มันไม่ใช่ลูกเห็บ!" แดนนี่ร้องตะโกนพลางชูบัตรขึ้น "มันเป็นอุกาบาต" เสียงนั้นดังขึ้น ๆ ราวกับลูกกอล์ฟสักพันลูกหล่นกระดอนลงบนหลังคา ห้องนั้นก็มืดนัก วอลเตอร์ เปิดไฟ แล้ว-โครม-ก้อนหินขนาดเท่าตู้เย็นร่วงทะลุเพดานคตกลงมาทับโทรทัศน์แหลก "เห็นไหมล่ะ" แดนนี่โอ่ "ฉันบอกพี่แล้ว อุกาบาต" วอลเตอร์ จ้องมองที่รูโหว่บนเพดาน. "ก็ได้" เขายอมรับ, "อุกาบาต. แต่ทำไมมันถึงได้มืดเร็วนะ?" จากรู โหว่เขาสามารถเห็นซากห้องนอนของพ่อแม่เขาและที่เลยออกไปนั้น ท้องฟ้ามืดดำที่มีดาวเต็มไปหมด "ข้างบนนั้นมันดูเหมือนกลางคืนนะ" "มันไม่ใช่กลางคืนหรอก" แดนนี่ บอก "มันเป็นนอกอวกาศ" "นายกำลังพูดอะไรน่ะ? พระช่วย นอกอวกาศ" วอลเตอร์พึมพำขณะเขาไปที่ประตูหน้าบ้าน "เราคงหลงเวลาแล้วล่ะ มันเป็นกลางคืน ก็เแค่นั้น" เขาถลาไปเปิดประตูและเกือบจะก้าวออกไปข้าวนอกก่อนที่จะตระหนักว่า ไม่มีข้างนอกอยู่ที่ตรงนั้นอีกต่อไป. อย่างน้อยก็ ไม่ใช่ตรงที่เขาคาดไว้ [โปรดติดตามต่อในกระทู้นี้] โดย gb (glassbee)  [24 พ.ค. 2546 , 00:05:42 น.]   แก้ไขเมื่อ 05 ก.ย. 47 10:49:47 จากคุณ : Le Buveur d'encre - [ 5 ก.ย. 47 10:48:19 ]

ความคิดเห็นที่ 4 มาทักทายค่ะ (เคยอ่านแล้ว) จากคุณ : scottie - [ 5 ก.ย. 47 11:47:04 ]

ความคิดเห็นที่ 5 เกมกระดานป่วนเมือง   :-) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2984990/W2984990.html คุณผึ้งแก้วลืมทำ link อ่ะ อ่านตอนแรก ก็งงๆ นะ นึกว่าเด็กสองคนนั่นอยู่ที่บ้านของจูดี้กับปีเตอร์ จากคุณ : Canossa - [ 5 ก.ย. 47 21:39:05 ]

ความคิดเห็นที่ 6 เกมกระดานคราวนี้น่าตื่นเต้นกว่าคราวก่อนแฮะ ^_^ จากคุณ : O-HO - [ 5 ก.ย. 47 23:45:43 ]

ความคิดเห็นที่ 7 อยากลองเล่นเกมแบบนี้บ้างจังค่ะ ท่าทางจะต้องสนุกอย่างแน่นอนได้ออกไปนอกอากาศด้วย จากคุณ : คนชื่นชอบนิยาย ^^ - [ 6 ก.ย. 47 10:01:22 A:203.113.33.13 X:203.150.217.113 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ต่อ "เห็นไหมล่ะ นอกอวกาศ" แดนนี่โว เขาเดินนำ วอลเตอร์ กลับสู่ห้องนั่งเล่นและอวดเกม แซทธูรากับบัตรให้ดู วอลเตอร์ นั่งยันศีรษะจ้องดูที่ที่ตั้งของจตุรัสสี ๆ ปรุไปรอบกระดานและกลับมาสิ้นสุดที่โลก. "ดูเหมือนเราต้องเล่นต่อหรือไก็ติดอยู่ที่นี่ตลอดไป."แดนนี่ บอก "วิเศษล่ะอยู่ที่นี่ตลอดไปกับนาย" วอลเตอร์ว่าพลางสูดลมหายใจเข้าลึกๆ วางเบี้ย บนตำแหน่งโลกแล้วทอย ลูกเต๋า และเดินไปตามทาง กระดานเริ่มมีเสียงหี่งและ-ดังคลิก--บัตรโผล่ผลัวะออกมา เขาสังเกตเงียบ ๆ แล้วโยน บัตรลงบนกระดาน แดนนี่เอนไปข้างหน้าและอ่าน: "ขั้วแรงโน้มถ่วงของคุณกลับเป็นตรงข้าม' ฉันสงสัยว่านั่นหมายถึงอะไร?" เขาเงยหน้าขึ้นมองแต่ วอลเตอร์ หายไปแล้ว "วอลเตอร์!" เขาตะโกนเรียก "บนนี้" วอลเตอร์ขานรับ แดนนี่เงยขึ้นมองเห็นพี่ชายติดอยู่บนเพดาน. "ฉันเสียแรงโน้มถ่วงไปแล้ว" "นั่นยังไม่ใช่ทั้งหมดพี่กำลังจะถูกสูบหายไป," แดนนี่บอกประสาทอ่อน ๆ เพราะว่าเขาเห็นวอลเตอร์นั้น กำลังถูกดึงไปช้า ๆ ตรงสู่รูบนเพดานและการเดินทางว้าแหว่เข้าไปในอวกาศภายนอก. วอลเตอร์ รับรู้เข้าใจดีและเริ่มต้นคลานไปตามเพดาน แต่ไม่สามารถฝืนตัวเองจากการเคลื่อนใกล้รูยิ่งขึ้น ๆ แดนนี่มองดูรอบ. ที่วางถัดไปจากอุกาบาต คือสายโทรทัศน์ที่แหลกกระจาย เขาโยนส่งให้ วอลเตอร์, รัดเข้ากับเข็มขัดของเขาอย่างแน่นหนา. แดนนี่หยิบชายตอนปลายและผูกพี่ชายของเขากับเก้าอี้โซฟา โดย gb (glassbee)  [24 พ.ค. 2546 , 00:08:54 น.]   แก้ไขเมื่อ 07 ก.ย. 47 20:15:53 จากคุณ : Le Buveur d'encre - [ 7 ก.ย. 47 20:13:08 ]

ความคิดเห็นที่ 9 แดนนี่หมุนทอยลูกเต๋า และเดินเบี้ยย้ายไป ตามเส้นทางคลิก บัตรโผล่ออกมาอีกใบ 'ไจโรสโคป(gyroscope) ของคุณไม่ทำงาน." ทันทีนั้นบ้านก็เอียง ทุกสิ่งในห้องเลื่อนไหลไปกองด้านหนึ่ง แดนนี่จมอยู่ใต้กองเฟอร์นิเจอร์ เขาแหวกตัวเองหลุดออกมาอย่างช้า ๆ ทั้งที่ยังกำกระดานไว้แน่น มาพบว่าวอลเตอร์นั้น ลอยอยู่กลับเข้ามาจากรูบนเพดาน แดนนี่ผูกเขาเข้ากับเก้าอี้โซฟาแล้วยื่นลูกเต๋าส่งขึ้นไปให้ วอลเตอร์ ทอย แล้วแรงโน้มถ่วงของเขาก็คืนมา หล่นบนพื้นเสียงดังโครม แดนนี่เดินเบี้ยของเขาและส่งบัตรให้พี่ชาย "หุ่นยนต์ของคุณคือ จุดอ่อน" วอลเตอร์ อ่าน. มีเสียงโลหะเคลื่อนที่สม่ำเสมอ จาก โถงทางเดิน แคลง ๆ ๆ เด็กทั้งสองจ้องไปกรอบวงกบประตู เห็นหุ่นยนต์สีเงินเงาวาววับก้าวเข้ามา มันลำบากลำบนเดินบนพื้นเอียง หัวของมันหมุนไปมาและดูเหมือนหยุดแช่ที่วอลเตอร์ ตาของหุ่นยนต์สว่างขึ้นแล้วมันพูดสำเนียงเครื่องจักรแปลก ๆ ว่า "ภาวะฉุกเฉิน, ภาวะฉุกเฉิน, สิ่งมีชีวิตชีวาต่างดาว. ต้องทำลาย." มือโลหะเหมือนกรงเล็บกำแล้วคาย คายแล้วกำ "โอ๊ะ-โอ," แดนนี่กระซิบ, "ฉันคิดว่าเขากำลังพูดถึงพี่นะ." โชคดีที่เมื่อหุ่นยนต์ก้าวไปข้างหน้ามันพลาดจากประตู มีเสียงชนเข้ากับกำแพง และล้มลงกับพื้น. มันลุกขึ้นแล้วลุกขึ้นอีก และลุกอีก "รีบทอยเลยดีกว่าก่อนมันจะเข้ามาในที่นี่." " วอลเตอร์บอก แดนนี่ทอยลูกเต๋า และหยิบบัตรของเขา: "คุณผ่านทีซูรี สาม ชิดมากเกินไป แรงโน้มถ่วงเพิ่มขึ้นอย่างมหันต์." [โปรดติดตามต่อคราวหน้า] โดย gb (glassbee)  [24 พ.ค. 2546 , 00:12:29 น.]   แก้ไขเมื่อ 07 ก.ย. 47 20:21:40 จากคุณ : Le Buveur d'encre - [ 7 ก.ย. 47 20:20:11 ]

ความคิดเห็นที่ 10 คุณ  scottie >>>"เขาจะทำหนังภาค 2 หรือเปล่าคะ?" ไม่ทราบเหมือนกันครับ อ่านแล้วก็อ่านอีกได้นะครับ   คุณ  Canossa ขอบคุณครับ  เด็กสองคนปรากฎในเรื่องแรกตอนท้าย พ่อแม่เด็กเองมีการเอ่ยถึงในเรื่องก่อนเหมือนกัน ทราบไหมครับว่าเรื่องนี้ห่างจากเรื่องแรกถึงยี่สิบปีเชียวถ้าจำไม่ผิด คุณ  O-HO คงเพราะไม่เคยมีหนังเรื่องนี้มังครับ คุณคนชื่นชอบนิยาย คงต้องติดตามต่อไปล่ะครับ จากคุณ : Le Buveur d'encre - [ 7 ก.ย. 47 20:27:22 ]

ความคิดเห็นที่ 11 อื๋อ..   20 ปี?  คนแต่งใช้เวลา 20 ปี แต่งเรื่องนี้ต่อจากเรื่องแรก?? เกมนี้ท่าทางจะโหดกว่า Jumanji นะเนี่ย จากคุณ : canossa - [ 8 ก.ย. 47 04:04:40 A:133.68.21.115 X: ]

ความคิดเห็นที่ 12 อ้าว ยังไม่จบนี่นา ปรากฏ พิมพ์ผิดค่ะ จากคุณ : รสา รสา - [ 9 ก.ย. 47 02:36:26 ]

ความคิดเห็นที่ 13 มันส์ค่ะ ชอบเรื่องนี้จัง พอรู้ว่าคนเขียนคนนี้เขียนเรื่องอะไรมาแล้วบ้าง ก็เลยชอบเขา ตามแบบคุณผึ้งแก้วนะ เรื่องที่รู้จัก ก็อ่านจากที่คุณเอามาแปลน่ะเอง แหะๆ จากคุณ : ninaM - [ 9 ก.ย. 47 19:11:32 ]

ความคิดเห็นที่ 14 คุณ  canossa ต้องติดตามต่อจนจบนะครับ คุณ  รสา รสา ขอบคุณครับ ปรากฏ ปรากฏ ปรากฏ ปรากฏ ปรากฏ ปรากฏ ปรากฏ ปรากฏ ปรากฏ ปรากฏ ปรากฏ ปรากฏ ปรากฏ ปรากฏ ปรากฏ ปรากฏ ปรากฏ ปรากฏ ปรากฏ ปรากฏ ปรากฏ ปรากฏ ปรากฏ ปรากฏ ปรากฏ ปรากฏ ปรากฏ ปรากฏ ปรากฏ ปรากฏ ปรากฏ ปรากฏ ปรากฏ ปรากฏ ปรากฏ ปรากฏ ปรากฏ ปรากฏ ปรากฏ ปรากฏ ปรากฏ ปรากฏ ปรากฏ ปรากฏ ปรากฏ ปรากฏ ปรากฏ ปรากฏ ปรากฏ ปรากฏ ปรากฏ ปรากฏ ปรากฏ ปรากฏ ปรากฏ ปรากฏ ปรากฏ ปรากฏ ปรากฏ ปรากฏ ปรากฏ ปรากฏ ปรากฏ ปรากฏ ปรากฏ ปรากฏ ปรากฏ ปรากฏ ปรากฏ ปรากฏ ปรากฏ ปรากฏ ปรากฏ ปรากฏ ปรากฏ ปรากฏ ปรากฏ ปรากฏ ปรากฏ ปรากฏ ปรากฏ ปรากฏ ปรากฏ ปรากฏ ปรากฏ ปรากฏ ปรากฏ ปรากฏ ปรากฏ ปรากฏ ปรากฏ ปรากฏ ปรากฏ ปรากฏ ปรากฏ ปรากฏ ปรากฏ ปรากฏ ปรากฏ ปรากฏ ทีหลังจะไม่พิมพ์ผิดอีก คุณ ninaM เป็นพูหญิงหรือครับ เอ่อหลงนึกว่าเป็นผู้ชายตั้งนาน เรื่องของ Chris Van Allsburg  ที่ผึ้งแก้วแปลก็มี มะเดื่อแสนหวาน http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2153339/W2153339.html ก็แค่ฝันไป http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2161551/W2161551.html มดคู่ป่วน http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2966116/W2966116.html ยังมีของ log-in อื่น ที่เค้าโพสในนี้ รถด่วนขบวนขั้วโลก . . . (The Polar Express) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W1954869/W1954869.html แก้ไขเมื่อ 09 ก.ย. 47 22:12:16 จากคุณ : Le Buveur d'encre - [ 9 ก.ย. 47 22:02:07 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ต่อ ในไม่ช้าห้องเริ่มคืนระดับเดิม แต่มีบางสิ่งพิกลกำลังเกิดขึ้นกับแดนนี่ วอลเตอร์มองดูเขา. "คุณพระ" เขาอุทาน แดนนี่ตัวกำลังสั้นลง ๆ แต่แผ่กว้างขึ้นด้วย ไม่ช้าเขาก็มีรูปร่างและขนาดเท่าลูกบอลชายหาดขนาดใหญ่. "วอออลเตอร์" เขาร้องเรียกเสียงต่ำ. "ฉันนนนรู้สึกกกกหนักกกก" "ทำลายสิ่งมีชีวิตต่างดาว," หุ่นยนต์ร้องทวนซ้ำขณะพยุงตัวเองลุกขึ้นอีก ครั้งนี้มันผ่านประตูมาได้และหันหน้าตรงมาที่วอลเตอร์. แดนนี่ตะโกนบอกพี่ชายเขาว่า "ผลักกกกฉันนน!" "อะไรนะ?" วอลเตอร์ถาม "ผลักกกกฉันนน!"แดนนี่ตะโกนบอกอีก. "ช่วยยยผลักกกกกฉันนน!" วอลเตอร์ ก้มตัวลงแล้วผลักน้องชายเขา แดนนี่หมุนกลิ้งข้ามห้องไปเหมือนลูกบอลโบว์ลิ่งลูกมหึมา ชนหุ่นยนต์ล้มลงและทับขามันแบน "ฉันเก็บบบบมันนนนได้เปล่าาาาาา?" แดนนี่ถามเพราะกลิ้งไปชิดกำแพงและกลับหัวลงจึงมองไม่เห็น แก้ไขเมื่อ 09 ก.ย. 47 22:06:45 จากคุณ : Le Buveur d'encre - [ 9 ก.ย. 47 22:06:05 ]

ความคิดเห็นที่ 16 วอลเตอร์ ผลักเขากลับไปหากระดานเกม. "นายแน่อยู่แล้ว" เขาบอก ตบหัวน้องชายเบาๆ "นายยอดไปเลย" วอลเตอร์ หยิบลูกเต๋า และทอย เขาหยิบบัตร แต่มือของเขาสั่นเมื่อเขาอ่าน "เรือสลัดซอร์ก้อนปล่อยรังสีโฟต้อนโจมตี." เด็ก ๆ แล เห็นยานอวกาศจากหน้าต่าง ลูกไฟสองดวงยิงมาจากเรือและดิ่งตรงมาที่ บ้าน บัดวิง ดวงแรกปะทะปล่องไฟของบ้านและส่งผลให้อิฐตกลงไปในเตาผิง. ลูกสองชนห้องอาบน้ำชั้นบน. น้ำเริ่มหยดลงมาตามรูโหว่บนเพดาน. วอลเตอร์ ส่ง ลูกเต๋า ให้แดนนี่ผู้ยกแขนสั้น ๆ หนัก ๆอย่างลำบากยากเย็น. เขาทอย และวอลเตอร์ เคลื่อนเบี้ยแทนเขา เขาคืนสู่รูปร่างปรกติของเขาคืนอย่างช้า ๆ แผ่นบัตรกระเด้งออกมา. แดนนี่อ่านเงียบๆ "แย่แล้ว" เขาบอก. "ซอร์ก้อน จอมโจรสลัดลงจอดที่ของนายนะ" ห้องสั่น สะเทือนเมื่อมีสียงยานอวกาศปะทะเข้ากับบ้าน. เด็ก ๆได้ยินเสียงก้าวเท้าบนหลังคา. จากรูโหว่บนเพดาน เขาสองคนเห็นใครหรืออะบางสิ่งปีนลงมาจากรูบนหลังคาและเข้าไปในห้องที่อยู่ชั้นบน แดนนี่และ วอลเตอร์ ย้ายไปที่ห้องโถง ยืนอยู่ข้างหลังหุ่นยนต์ตัวแบน ๆ เขาทั้งคู่กอดกันตกใจกลัวเกินจะขยับไปไหนได้ เสียงฮัมดัง มาจากใต้เท้าของเขาทั้งสอง พวกเขาก้มลงดูลงแลเห็นตาของหุ่นยนต์สว่างวาบขึ้นร มันยกหัวตาจ้องเขม็ง จากรูบนเพดาน แล้วพูดว่า "สิ่งมีชีวิตต่างดาวต้องทำลาย." มือคล้ายกรงเล็บ ของมันตะครุบแต่ไม่สามารถลุกขึ้นยืนได้ [โปรดติดตามต่อคราวหน้า] โดย gb (glassbee)  [24 พ.ค. 2546 , 00:17:06 น.]   แก้ไขเมื่อ 09 ก.ย. 47 22:11:17 จากคุณ : Le Buveur d'encre - [ 9 ก.ย. 47 22:10:22 ]

ความคิดเห็นที่ 17 Pop up to read Kha ^_^ จากคุณ : O-HO - [ 9 ก.ย. 47 22:25:29 ]

ความคิดเห็นที่ 18 มาอ่านค่ะ เพิ่งรู้ว่าคนเขียนคนนี้เป็นคนเขียน Polar Express ด้วย อยากดูการ์ตูนจัง เห็นว่าใกล้ฉายแล้ว จากคุณ : ทินา (ทินา) - [ 11 ก.ย. 47 00:08:42 ]

ความคิดเห็นที่ 19 คุณ ninaM เป็นพูหญิงหรือครับ เอ่อหลงนึกว่าเป็นผู้ชายตั้งนาน <---     ตะกี้เข้า web คุณผึ้งแก้ว  ทำไมชื่อตรง designed and created by กลายเป็นตัวคันจิไปได้ เปลี่ยน font แล้วนา... เรื่องนี้ทรมานบันเทิงจริงๆ       จากคุณ : Canossa - [ 11 ก.ย. 47 01:47:46 ]

ความคิดเห็นที่ 20 อะ คัดด้วยคอมพ์หรือเปล่าคะ จากคุณ : รสา รสา - [ 11 ก.ย. 47 02:14:49 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ทอยเต๋าไปตกตาไม่ดีทุกครั้งเลย เกมนี้ค่าความเสี่ยงที่จะตกที่นั่งลำบากสูงจัง นินามไม่เล่นแน่ๆ (ขออ่านอย่างเดียว) ปล. เราเป็น ญ หรือ ช กันแน่หนอ งง ตัวเองและ อิอิ (แต่ไม่ได้เป็งเกย์น้า) จากคุณ : ninaM - [ 11 ก.ย. 47 17:59:19 A:202.183.173.169 X: ]

ความคิดเห็นที่ 22 คุณ  O-HO You're welcome! คุณ  ทินา ครับ คุณ Canossa หัวเราะอารายอะ เป็นกราฟิคชื่อคนทำไงครับ คุณ  รสา รสา ถถถถถถถูกต้องแล้วครับ! คุณ  ninaM  เล่นหน่อยน่า  ยิ่งคนน้อยๆ อยู่ จากคุณ : Le Buveur d'encre - [ 11 ก.ย. 47 23:38:15 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ต่อครับ แดนนี่และ วอลเตอร์ ช่วยมันลุกขึ้น มันเซไปข้างหน้า หางเป็นเกล็ดและขาเหมือนจิ้งจกของโจรสลัดแกว่งลงจากรู เจ้าหุ่นยนต์ใช้กรงเล็บของมันตะปบรอบหางของสัตว์อย่างแม่นยำ ซอก้อนร้องโหยหวน การกระชากตัวเองขึ้นรูไปทั้งที่มีเจ้าหุ่นยนตเกาะอยู่. มันกระหน่ำตีดข้ากับกำแพงและร้องโหยหวนเ และแล้วเจ้าหุ่นยนต์ที่เสียแขนไปข้างก็รอดผ่านรูลงมา เด็กๆได้ยินเสียงซอก้อนล้มลุกขุกคลาน ผ่านหลังคามาและเห็นแสงกะพริบวาบของจรวดขณะยานของมันเร่งจากไป สถานการณ์ดูเหมือนสิ้นหวัง. ตาของหุ่นยนต์มืดลงอีก. พวกเขาสองคนเล่นกันมาเกือบจะสาม ชั่วโมง, และ เบี้ย ของเขาทั้งหลายคาอยู่แถวแกแลคซี่ทีห่างไกลจากแซทธูร่า และไกลจากโลกถึงสองเท่า "เราคงทำมันไม่สำเร็จ"วอลเตอร์เปรย "แน่ใจเถอะว่าเราจะทำได้" แดนนี่ตอบ เขาส่ง ลูกเต๋า ให้พี่ชาย. "ฉันกับพี่ เราสามารถทำมันได้" วอลเตอร์เขย่าลูกเต๋า ในมือแล้วถอนหายใจ "นายกับฉัน," เขาบอกทั้งวิตก. "นายกับฉัน. " เขามองที่นี่น้องชายตัวเล็กๆของเขาที่กำลังยิ้มยิงฟัน. "นั่นแหละถูกต้อง," แดนนี่บอก "ร่วมด้วยช่วยกัน." วอลเตอร์ ทอยลูกเต๋าได้หนึ่งและสองแต้ม. เขาเคลื่อนเบี้ยไปที่ช่องจตุรัสสีดำช่องเดียวบนกระดาน บัตรกระเด้งออกมา "คุณได้เข้าสู่หลุมดำ," วอลเตอร์ อ่าน. "กลับหลังย้อนเวลาไปหนึ่งชั่วโมงสำหรับแต่ละแต้มบน ลูกเต๋า." เขากระโดดขึ้นและดูรอบห้อง. "นายเห็นหลุมดำบ้างไหม?" น้องชายของเขาชี้ที่พื้น. รอยด่างสีดำแพร่กระจายใต้เท้าวอลเตอร์'อย่างแช่มช้าคล้ายบ่อหมึก แต่แรก วอลเตอร์ คิดว่าเขากำลังจมเข้าไป หากกลายเป็นว่ารูกำลังขยายขี้น. เขาพยายามวิ่งหนีแต่เท้าเขาไม่รู้สึกรู้สา ครั้น แล้วรูนั่นก็ท่วมสูงขึ้นๆ ขาเขาไม่สามารถรู้สึกได้แล้วสักข้าง "เกิดอะไรขึ้น?" เขาร้องเสียงหลง แดนนี่ดูรูเบื้องล่างอย่างไม่ชอบใจ "วอลเตอร์," เขาบอก, "ช่วงล่างของพี่หายไปแล้ว" รูท่วมสูงขึ้นและสูงขึ้น ร่างวอลเตอร์มีเหลือน้อยลง ๆ จนกระทั่งเหลือแค่หัวของเขายังอยู่เท่านั้น. แดนนี่พยายามรั้งส่วนที่เหลือของน้องชายไว้ แต่มือที่หายเขาไปในความดำมืดราวกับมันเป็นกลุ่มควัน คางเขาตกไปถึงหน้าอกแล้วเขาก็เริ่มร้องไห้สะอึกสะอื้น. "แดนนี่" วอลเตอร์เรียกเสียงอ่อนนุ่มแดนนี่มองขึ้นๆปที่หัวซึ่งลอยอยู่ของพี่ชายของเขา. "แดนนี่," เขาเริ่มต้น, "ฉันไม่เคยบอกสิ่งนี้กับนาย แต่ฉัน . . ." และนั่นคือทั้งหมดที่เขาได้พูด เพราะว่าหลุมนั่นยังสูงขี้น ท่วมผ่านปากของเขา, จมูกของเขา, และในที่สุดหัวของเขาก็จมมิดหายไป โดย gb (glassbee)  [24 พ.ค. 2546 , 00:21:02 น.]   แก้ไขเมื่อ 11 ก.ย. 47 23:50:47 จากคุณ : Le Buveur d'encre - [ 11 ก.ย. 47 23:44:46 ]

ความคิดเห็นที่ 24 วอลเตอร์ ถูกกลืนหายไป ล่องลอยอยู่ในความมืดมนอนธกาลว่างเปล่า. เขาปิดตาขณะเริ่มหมุนติ้ว กระโดดลอดข้ามส้นเท้าผ่านช่องว่างดำเหนียวหนืด และแล้วก็มีเสียงโครมคราม, เขาถลาทรุดหัวเข่าของเขาลงเต็มหน่วง มีบางสิ่งอยู่ในแขนของเขา, บางสิ่ง เลื้อยอยู่ รอบ ๆ เขาลืมตาพบตัวเองกลับมาอยู่ในสวนสาธารณะใกล้บ้านของเขา. เขาใช้แขนโอบรอบคอแดนนี่จนแน่น และมือจับจมูกไว้ "ฉันกำลังบอก," แดนนี่ร้องเสียงแหลม . วอลเตอร์ ปล่อยมือและทิ้งตัวลงนอนบนสนามหญ้า. เขาวิงเวียนมาก   แดนนี่กระโดดลุกขึ้นและเริ่มวิ่ง, แต่แล้วก็หยุด. "เฮ้ย," เขาบอก, "นั่นมันอะไร?" เขาไปที่ต้นไม้และหยิบกล่องที่วางพิงลำต้น. เขายึ่นกล่องมาให้ วอลเตอร์จารณา "ดูสิ" เขาบอก , "มันเป็มเกมชนิดหนึ่ง." วอลเตอร์ หยิบมันไว้ "เฮ้ย, เอามันกลับคืนไปเถอะ,"แดนนี่ บอก "พี่ไม่อยากเล่นไอ้นี้,หรอก" เขาบอก. "เชื่อฉันสิ, ฉันลองมันหนหนึ่งแล้ว." เขาเดินลัดไปที่ถังขยะแล้วยัดกล่องลงไปไว้ข้างในลึก ๆ "ไปเถอะ" เขาบอก, "ฉันมีความคิดดี ๆ ไปเล่นไล่จับกันเถอะ." แดนนี่ยิ้ม "ฉันหมายถึงด้วยกัน, ฉันและพี่?" วอลเตอร์ วางแขนของเขาโอบรอบพี่ชายของเขา. "ใช่, นั่นถูกต้องแล้ว" เขาบอก. "ฉันและนาย ด้วยกัน."                                       จบแล้วเด้อ โดย gb (glassbee)  [24 พ.ค. 2546 , 00:25:52 น.]   แก้ไขเมื่อ 11 ก.ย. 47 23:51:50 จากคุณ : Le Buveur d'encre - [ 11 ก.ย. 47 23:49:36 ]

ความคิดเห็นที่ 25 ง่ะ  กลับบ้านผ่านหลุมดำ เรื่องจบแล้ว ไม่เห็นมีตรงไหนเกี่ยวกับ 20 ปีเลย คุณผึ้งแก้วเฉลยหน่อยน้า.. คนออกแบบ web ให้คุณผึ้งแก้วเป็นคนญี่ปุ่นเหรอ?? จากคุณ : Canossa - [ 12 ก.ย. 47 02:04:42 ]

ความคิดเห็นที่ 26 หลุมดำช่วยชีวิต ^_^ จากคุณ : O-HO - [ 12 ก.ย. 47 23:13:48 ]

ความคิดเห็นที่ 27 อะนะ ย้อนเวลาได้นี่เอง จากคุณ : รสา รสา - [ 13 ก.ย. 47 15:01:36 ]

ความคิดเห็นที่ 28 ทอยเต๋าตกตาดีทีเดียวรอดเลย เกมนี้เสี่ยงจัง... ไม่กล้าเล่นครับ ยืนยัน รออ่านเรื่องใหม่ดีกว่า อิอิ จากคุณ : ninaM - [ 13 ก.ย. 47 16:41:46 ]

ความคิดเห็นที่ 29 คุณ  O-HO  ถูกต้องแล้วครับ คุณ  รสา รสา เค้าจบง่ายไปน่ะ ห้วน ๆ คุณ ninaM เรื่องใหม่มาแล้น http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3093882/W3093882.html จากคุณ : Le Buveur d'encre - [ 30 ต.ค. 47 00:39:50 ]