CafeTech-ExchangePantip MarketChatTrendyMobilePantown


    เมื่อธามาดาชวนรวยระรินกลิ่นชา(ไปงาน)แต่งงาน

    บ่ายวันนั้นอากาศร่มครึ้ม  กลุ่มเมฆสีเทาจับตัวหนาลอยเคลื่อนมาจากทิศตะวันออก   เสียงลมพัดใบไม้ร่วงกราวลงพื้นเป็นระยะดังสัญญาณเตือนว่าอีกไม่ช้านานทุกสรรพสิ่งใต้ฟ้าแห่งนี้กำลังจะเปียกฝน   รวมไปถึงบ้านย่านปากทางลาดพร้าวของกระทาชายนายธามาดา - เจ้าของเรื่องอกหักในเวบพันทิปของเราก็ไม่มีข้อยกเว้น

    สิ่งที่ชายหนุ่มคนนี้ทำในบ่ายวันนี้ไม่มีอะไรซับซ้อนเลย   หลังจากนั่งทานข้าวเที่ยงได้สองสามคำด้วยความตรอมใจและทอดหุ่ยอยู่หน้าโทรทัศน์ในห้องครัวเกือบชั่วโมงแล้ว   เมื่อฝนตั้งเค้าว่าจะตกเขาก็แค่เพียงออกมาขยับราวตากผ้าเข้าร่มและนั่งจุมปุ๊กจ๋อยสนิทที่ระเบียงหน้าบ้าน
     
    ไม่ต้องเดาก็คงทราบ   นักเขียนเรื่องสั้นอกหักของเรากำลังอกหักอยู่เสียเอง......


    ธามาดาตกหลุมรักนิทราดาว (นามสมมติ)   เพื่อนร่วมรุ่นปริญญาโท   แม้จะรู้ว่านิทราดาวมีคนรักเป็นหนุ่มนักดนตรีเป็นตัวตนมานานแล้วและนิทราดาวคอยเตือนใจเขาอยู่เสมอว่าหัวใจของเธอมีเจ้าของแล้ว   แต่ทั้งธามาดาและนิทราดาวก็สนิทสนมกันและเข้ากันได้ยิ่งกว่าเพื่อนแบบปกติวิสัย  

    ความรักของเขาสองคนควรจะจบลงอย่างสวยงามกว่านี้ถ้าหากหัวใจของนิทราดาวจะไม่มีใครอื่นเป็นเจ้าของอยู่   เงื่อนไขที่ว่าทำให้นิทราดาวหยุดความสนิทสนมไว้เพียงในระดับเพื่อนสนิทเท่านั้น   ไม่สามารถก้าวเข้ามาได้มากกว่านี้อีก   ฝ่ายชายเองก็รักษาน้ำใจด้วยการรู้จักเจียมตัวไม่เข้าไปก้าวก่ายชีวิตคู่ที่นิทราดาวมีอยู่แล้ว  ได้แต่เพียงบอกความในใจว่ารักนิทราดาวอย่างตรงไปตรงมา   ซึ่งสาวเจ้าก็ดีใจหายที่รับฟังไว้ด้วยขอบคุณพร้อมคำเตือนอย่างหวังดีอีกครั้งว่า

    "ดาวเข้าใจความรู้สึกของพี่นะคะ   และขอบคุณที่พี่รู้สึกดีๆกับดาว   แต่พี่เข้าใจดาวนะคะ  แฟนของดาวรักดาวมากและดาวก็รักเขา   ดาวดีใจที่ได้รู้จักพี่   แต่ดาวอยากจะเป็นผู้หญิงที่ดี  มั่นคงกับคนที่เป็นเจ้าของหัวใจของดาว   พี่เข้าใจดาวนะคะ   ดาวทำอะไรมากกว่านี้ไม่ได้จริงๆ"

    นาทีนั้น   ธามาดารู้สึกกับตัวว่า  คำว่า "ไม่มีที่ให้ยืน" เป็นอย่างไร


    กำลังนั่งเซานึกถึงคนที่เรารักแต่เขาไม่สามารถรักเราได้อยู่   เสียงรถมอเตอร์ไซค์ของบุรุษไปรษณีย์ก็แว่วขึ้นในประสาทหู   จากไกลมาใกล้   และมาจอดทำเสียงกุกกักที่ตู้จดหมายหน้าบ้านครู่หนึ่งแล้วจรจากไป   ใช้เวลาพอสมควรกว่านายธามาดาจะเดินหงอยๆไปเปิดตู้จดหมายได้ (อาการหนัก)

    และหนึ่งในจดหมายนั้นก็ทำให้ธามาดาอาการหนักกว่าเดิม   เพราะมันคือจดหมายจากเพื่อนเก่าที่ห่างหายไปนาน......แนบมากับการ์ดแต่งงานสีชมพูอ่อนหวาน

    (มีต่อ)

    แก้ไขเมื่อ 13 ก.ย. 47 22:46:40

    จากคุณ : นิทราดาว - [ 13 ก.ย. 47 21:00:54 ]