ความคิดเห็นที่ 1 สตีเว่น เดินพล่านไปมาในห้องนั่งเล่นของคาร์รันซ่าด้วยสีหน้าอันเคร่งเครียด ขณะที่กษัตริย์พิการนั่งหลังค่อมอยู่บนรถเข็น  ชายหนุ่มกำลังร้องขอให้งานแต่งงานของเขากับมาเรียเป็นไปตามกำหนดเดิม “นี่คือชีวิตของเรานะขอรับ กษัตริย์ คาร์รันซ่า  ข้อพิพาทเรื่องสินสอดไม่ควรจะทำลายพิธีของเรา” กษัตริย์ยกมือเป็นเชิงให้เงียบเมื่อซีการ์และไมเคิล วลาโด เข้ามา “ท่านเอาเรื่องยุ่งยากอะไรมาให้ข้าอีกล่ะ ไมเคิล  ข้าได้ยินเรื่องฆาตกรรมอันน่าเศร้าที่ถนนด้านเหนือแล้ว” “นั่นคือสาเหตุที่ผมมาที่นี่  ร้อยเอก ซีการ์ ต้องการให้ผมช่วย แต่โปรดจัดการกับเรื่องของสองหนุ่มสาวนี้ก่อนเถอะครับ" มาเรียพูดขึ้นเป็นคนต่อไป และเธอก็พูดกับไมเคิลโดยตรง “เรารู้ดีว่าชะตาของเราอยู่ในมือคุณซึ่งจะตัดสินข้อพิพาทเรื่องสินสอดในเที่ยงวันพรุ่งนี้ แต่เราก็ไม่อาจยอมรับคำตัดสินที่ห้ามไม่ให้เราแต่งงานกันจนกว่าจะมีการจ่าย ลิว หรือสร้อยทองมากขึ้นได้” “พวกเจ้าต้องเชื่อฟังคำตัดสินของ คริส” กษัตริย์ตรัส “นั่นคือวิถีทางของยิปซี” “ถ้าอย่างนั้นก็ได้เวลาเปลี่ยนแปลงแล้ว” สตีเว่นประกาศ “หากจำเป็น เราก็จะไปจากกราวิต้าเสีย เราจะหนีไปแต่งงานกันที่บูคราเรสท์!” ไมเคิลวางมือลงบนไหล่กว้างของชายหนุ่ม “รอดูก่อนเถอะว่าพรุ่งนี้จะเกิดอะไรขึ้น อย่าทำเรื่องหุนหันที่จะทำให้ทั้งสองครอบครัวเสื่อมเสียเลย” คำของเขาทำให้มาเรียมั่นใจขึ้นและดึงสตีเว่นหลบออกมา ในที่สุดทั้งสองก็ตัดสินใจจะรอจนกว่าวันรุ่งขึ้น  กษัตริย์คาร์รันซ่าพูดขึ้นเมื่อคู่หนุ่มสาวจากไปแล้ว “เจ้าต้องไม่ปล่อยให้ความรู้สึกส่วนตัวมีผลต่อการตัดสินใจนะ ไมเคิล หากค่าสินสอดนั้นไม่ยุติธรรม เจ้าก็ต้องตัดสินไปตามนั้น” “แต่ตอนนี้เรามีเรื่องสำคัญกว่าต้องจัดการ” “เรื่องฆาตกรรมใช่ไหม คนตายเป็นยิปซีพเนจรใช่หรือเปล่า” “พวกเขาเป็นยิปซีจากกรีกซึ่งมาหาเราเพราะคิดว่าจะปลอดภัย แต่กลับได้รับลูกกระสุนเป็นการตอบแทน” “จากใครกันล่ะ” “เรื่องนั้นเรายังไม่รู้” “คนนอก ...” “ไม่น่าจะใช่ คนของเราเห็นผู้กองค้นทองผิดกฎหมายในรถ เขา หรือเธอ คนนั้นจึงออกไปขวางทางและยิงเจ้าของรถทั้งสองทิ้งเสีย  ฆาตกรคงคิดจะค้นรถเพื่อหาทอง แต่ได้ยินเสียงรถของเราเสียก่อนจึงหนีเข้าไปในป่า เราช้าไปเพียงก้าวเดียวเท่านั้น” “ทำไมถึงพูดว่า เธอ ล่ะ” “เราไม่อาจตัดผู้หญิงออกไปได้” ไมเคิลบอก “ผู้หญิงสามารถเรียกรถให้หยุดได้ง่ายกว่ามาก และอาจซ่อนปืนยาวไว้ใต้ประโปรงยาวก็เป็นได้ ร้อยเอก ซีการ์ สั่นศีรษะ “อาวุธที่ใช้น่าจะเป็นปืนพกมากกว่า ประตูรถฝั่งคนขับเปิดออกก่อนที่จะมีการยิงกันเพราะไม่มีรอยกระสุนที่กระจกรถแม้แต่น้อย ผมว่าฆาตกรคงยืนอยู่ใกล้ผู้ตาย และที่ระยะห่างเพียงเท่านั้น กระสุนของปืนยาวต้องทะลุผ่านร่างกายไปแล้ว แต่ไม่ใช่ในกรณีนี้ นอกจากนี้ปืนยาวและปืนอัตโนมัติยังที่ปลอกกระสุนลงมาเมื่อยิงไปแล้ว แต่กลับไม่พบร่องรอยบนพื้น และในเมื่อฆาตกรคงไม่มีเวลาพอจะเก็บหลักฐาน ผมว่าเขาน่าจะใช้ปืนลูกโม่” จากคุณ : ทินา - [ 22 ก.ย. 47 17:10:20 A:161.200.131.13 X:161.200.255.162 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ตาของคาร์รันซ่าเป็นประกาย “คุณเป็นนักสืบที่ไม่เลวทีเดียว” “นักสืบน่ะใช่ แต่ความรู้เรื่องชาวรอมของผมยังไม่ดีนัก ผมพูดภาษาของพวกคุณได้ และพอจะรู้ธรรมเนียมอยู่บ้าง แต่ก็ยังต้องให้ไมเคิลช่วยสืบอยู่” “คุณขอให้เขาทรยศชาวยิปซีด้วยกันงั้นหรือ” “คนที่ตายไปก็เป็นชาวยิปซีและแขกของหมู่บ้านนี้เช่นกัน” “พวกเขาเพียงแค่ผ่านมา” ไมเคิลแก้ “แต่เราก็มีหน้าที่ต้องรับรองความปลอดภัยให้พวกเขา” กษัตริย์พยักหน้า “ถูกต้อง และชาวรอมก็ยึดถือคุณธรรมเป็นหลัก เรามีหน้าที่ต้องหาฆาตกรให้พบ หากเขาอยู่ในหมู่พวกเราจริง  เราจะมีสิทธิ์ห้ามไม่ให้หญิงสาวที่ยังไม่แต่งงานอยู่ตามลำพังกับชายหนุ่มได้อย่างไร หากเราปล่อยให้ฆาตกรสองศพลอยนวลไปได้” “ผมจะช่วยคุณ” ไมเคิลบอกร้อยเอก “หากนั่นคือความประสงค์ของกษัตริย์คาร์รันซ่า” “นั่นคือความประสงค์ของข้า” ชายบนรถเข็นตอบ “พรุ่งนี้เช้า” ซีการ์ถาม “พรุ่งนี้เที่ยง” ร้อยเอกซีการ์ค้างที่บ้านของพวกวลาโดในคืนนั้น  โรซานน่า ภรรยาของไมเคิลซึ่งซีการ์เพิ่งเคพบเป็นครั้งแรกเป็นผู้หญิงหน้าตาดีแต่เก็บตัวซึ่งไม่สนใจในการงานของสามีแม้แต่น้อย เธอแกะสลักรูปสัตว์ซึ่งทำจากไม้ส่งขายร้ายในหมู่บ้าน และกว่าจะค่ำเธอก็ไว้ใจเขามากพอจนหยิบไพ่ทาโรต์ออกมาทำนายดวงให้ “เธอเก่งนะ” ไมเคิลมองภรรยาของเขาด้วยความภูมิใจที่เก็บไว้ไม่มิดในขณะที่เธอทำนายว่าร้อยเอกซีการ์ จะมีชีวิตที่ยืนยาว ความสุข และลูกหลายคน “ตอนนี้ผมก็มีลูกอยู่สี่คนแล้ว” เขาบอก “คุณเห็นอะไรมากกว่านั้นไหม” “อย่างน้อยก็ต้องมีคนที่ห้า เป็นผู้หญิงเสียด้วย” ร้อยเอก ซีการ์ ยิ้ม คืนนั้นเขาอาศัยนอนที่โซฟาเก่าๆชั้นล่าง ก่อนจะตื่นขึ้นมาเมื่อเวลาผ่านเที่ยงคืนไปเล็กน้อยและเห็นเงาวูบวาบอยู่หน้าบ้าน เขาเอื้อมมือไปคว้าปืนก่อนจะจำได้ว่าเป็นไมเคิลเองที่แอบออกไปนอกบ้าน ไม่ว่าเขาจะออกไปพบผู้หญิงหรือหาตัวฆาตกรก็ตาม ซีการ์ก็รู้ดีว่าเขาไม่อยากให้ใครไปด้วย กว่าเขาจะตื่นขึ้นมาอีกครั้งก็รุ่งสาง โดยมีไมเคิลที่แต่งตัวเรียบร้อยรออยู่ที่โต๊ะกินข้าว บางทีเมื่อคืนเขาอาจไม่ได้นอนเลยก็เป็นได้ ซีการ์กลิ้งตัวลงจากโซฟาพลางขยี้ตาไล่ความง่วง ก่อนจะเดินไปที่ห้องน้ำอย่างเงียบๆ “คุณสัญญาว่าจะส่งตัวฆาตกรให้ผมก่อนเที่ยง” เขาทวงหลังจากทำธุระส่วนตัวเสร็จ “ผมบอกว่า ตอนเที่ยงต่างหาก ตอนนี้ต้องจัดการเรื่องค่าสินสอดเสียก่อน” “ช่างเรื่องสินสอดเถอะน่า คุณรู้หรือเปล่าว่าใครฆ่าสองคนนั่น” “รู้สิ” “แล้วที่ซ่อนของทองล่ะ” “นั่นก็ด้วย” “เมื่อคืนคุณไปไหนมา” “พอถึงเวลาคุณก็จะรู้เอง ผู้กอง” จากคุณ : ทินา - [ 22 ก.ย. 47 17:11:49 A:161.200.131.13 X:161.200.255.162 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ทั้งสองเดินเข้าไปในหมู่บ้านหลังอาหารมื้อเช้า ไมเคิล วลาโด ทักทายทุกคนที่สวนไปมา เขาใส่เสื้อกั๊กสีสดตัวใหม่ภรรยาตัดให้และภูมิใจกับมันมาก “คุณอารมณ์ดีจังนะ” ซีการ์ทัก “อากาศอุ่นขึ้นแล้ว ไม่นานเราก็จะหว่านพืชชุดใหม่ได้ เมื่อคนของผมมีอะไรทำ พวกเขาก็จะไม่ก่อเรื่อง” “สักวันหนึ่งคุณจะเป็นพวกนำของพวกเขา” ซีการ์บอก “คุณจะขึ้นเป็นกษัตริย์” “คาร์รันซ่าคือกษัตริย์ การขัดคำของกษัตริย์จะนำโชคร้ายมาสู่เผ่าเรา” “คุณยังเชื่อเรื่องโชคลางพรรค์นั้นอีกหรือ” ไมเคิลไม่ตอบ แม้คนทั้งคู่จะไปถึงที่ว่าการหมู่บ้านก่อนเวลาตัดสินที่ไทเคิลประกาศไว้มาก แต่พ่อของคู่หนุ่มสาวต่างก็มารอ อยู่ก่อนแล้ว  อาร์เกส มาลิต้า เดินพล่านไปมาพลามอง อิโอน เฟเทสติอย่างจงเกลียดจงชัง “อา ไมเคิล วลาโด” เขาพูดขึ้นทันทีที่ทั้งสองเข้ามาใกล้ “วันนี้คุณมีคำตัดสินให้ผมแล้วใช่ไหม” “มีแล้ว พอเที่ยงคุณก็จะรู้เอง” “ลูกสาวแกไม่คู่ควรกับลูกชายฉันหรอก!”  เฟเทสติร้องขึ้น ทำให้อาร์เกส มาลิต้า โผเข้าหาเจ้าของเสียงทันที ซีการ์รีบเข้าไปห้ามไว้  สมาชิกครอบครัวคนอื่นๆช่วยกันรั้งตัวคู่กรณีออกจากกันและปลอบให้สงบ “ผมคิดว่าตามธรรมเนียมยิปซี ครอบครัวจะเป็นฝ่ายจัดการเรื่องการแต่งงานเสียอีก” ซีการ์พูดเมื่อเดินเข้าไปในตัวอาคารแล้ว “ตามปกติก็ใช่ แต่สตีเว่นกับมาเรียนั้นรักกันอยู่ก่อนแล้ว  เดิมพ่อของทั้งคู่ก็ไม่ค่อยชอบหน้ากันเท่าไหร่ ยิ่งมีเรื่องค่าสินสอด พวกเขาก็ยิ่งเกลียดขี้หน้ากันเข้าไปอีก  ไม่ว่าพวกเฟเทสติจะให้ค่าสินสอดเท่าไหร่ ผมว่ามาลิต้าก็คงไม่ยอมยกมาเรียให้อยู่ดี” “ตอนคุณกับโรซานน่าแต่งงานกันมีปัญหาบ้างหรือเปล่า” ไมเคิลหัวเราะ “ไม่ถึงขนาดนี้หรอก  แต่เรื่องแบบนี้ไม่ใช่เรื่องแปลกสำหรับคนเลือดร้อนอย่างเราชาวยิปซีหรอก” ชาวบ้านเริ่มทยอยกันเข้ามาในห้องประชุม และแยกกันนั่งเป็นสองฝ่ายตามแต่ว่าตนเองเป็นพวกใคร มีเพียงสตีเว่นกับมาเรียเท่านั้นที่นั่งคู่กันอยู่แถวสุดท้ายของฝั่งครอบครัวฝ่ายชาย  ซีการ์ต้องประหลาดใจเมื่อภรรยาของไมเคิลเข็นรถพากษัตริย์คาร์รันซ่าเข้ามาก่อนเที่ยงเล็กน้อย ซีการ์ยืนอยู่ท้ายห้องขนาดเล็กนั้นส่วนไมเคิลนั่งอยู่หลังโต๊ะพิพากษา “คริส ได้เปิดทำการอีกครั้งหนึ่งแล้ว” เขาประกาศ “ถึงแม้ว่าคำตัดสินของผมจะไม่ใช่เครื่องชี้ขาด หรือมีผลตามกฎหมายของรัฐนี้ มันก็เป็นกฎของชุมชนเรา อิโอน เฟเทสติ และอาร์เกส มาลิต้า โปรดยืนขึ้น”  เขารอให้ทั้งสองทำตามก่อนจึงพูดต่อ “เราเห็นว่าสินสอดที่ครอบครัวเฟเทสติเสนอมานั้นยุติธรรมและมากพอ ดังนั้นครอบครัวของมาเรีย มาลิต้า จึงต้องรับไว้” เสียงโห่ร้องดังขึ้นจากฝั่งครอบครัวของไมเคิล เฟเทสติ ในขณะที่พวกมาลิต้าเงียบกริบ  ร้อยเอกซีการ์เหลือบไปเห็นกษัตริย์คาร์รันซ่ายิ้มนิดๆ  สตีเว่นจูบมาเรียอย่างแผ่วเบาที่ม้านั่งท้ายห้อง “ยังมีอีกเรื่องหนึ่ง” ไมเคิลประกาศเมื่อคนบางส่วนเริ่มทยอยออกไปแล้ว “แม้ คริส นี้จะไมได้มีหน้าที่สืบสวนคดีโดยตรง เราก็ไม่อาจปล่อยให้เหตุการณ์เลวร้ายที่เกิดขึ้นเมื่อวานผ่านไปเฉยๆได้ นักเดินทางสองคนซึ่งเป็นชาวรอมเช่นเดียวกับเราถูกปล้นและฆ่าอย่างทารุณในเขตหมู่บ้านของเรา  ดังนั้นฆาตกรจึงต้องถูกจับมาลงโทษ ผมได้ทำการสืบสวนเรื่องนี้ดูแล้ว และจำเป็นต้องระบุตัวฆาตกรออกมา ณ ที่นี้” จากคุณ : ทินา - [ 22 ก.ย. 47 17:22:20 A:161.200.131.13 X:161.200.255.162 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ห้องทั้งห้องเงียบกริบขณะที่เขาพูด ซีการ์รอฟังคำต่อไปอย่างใจจดใจจ่อ “อิโอน เฟเทสติ คุณคือฆาตกร” เฟเทสติที่กำลังยิ้มกว้างด้วยชัยชนะจากเรื่องค่าสินสอดอึ้งไปชั่วครู่ก่อนจะชักปืนลูกโม่ออกมาจากเสื้อโค้ต ซีการ์ยิงช้าไปเพียงเสี้ยววินาที เขาเห็นไมเคิลล้มลงด้วยแรงกระสุนของฆาตกร โรซานน่ายืนกรานให้พาไมเคิลกลับไปที่บ้านและลงมือทำแผลเอง  เธอทั้งดึงทั้งดันจนลูกกระสุนออกมาจากแผลที่หัวไหล่ในที่สุด  ซีการ์เก็บลูกกระสุนไปเทียบกับกระสุนที่พบในแผลของเหยื่ออีกสองราย แม้ว่าจะไม่จำเป็นเราก็ตาม  กระสุนของเขาระเบิดศีรษะ อิโอน เฟเทสติ ไปเรียบร้อยแล้ว โรซานน่า กษัตริย์คาร์รันซ่า และซีการ์ต่างแย่งกันถามคำถามทันทีที่ไมเคิลลุกขึ้นนั่งและพูดได้แล้ว “ผมรู้ว่าการประกาศชื่อฆาตกรออกไปอย่งนั้นเป็นเรื่องโง่เขลาไปหน่อย” แต่ผมไม่รู้ว่าเขาจะพกอาวุธมาด้วย เขาคงเอามาป้องกันตัวเองจากพ่อของมาเรียล่ะมั้ง” “คุณรู้ได้อย่างไรว่าเขาเป็นคนฆ่า” ร้อยเอกซีการ์ถาม “คุณไปรู้อะไรที่ผมไม่รู้มาหรือ” “ไม่ใช่เลย – ทั้งคุณและผมก็เห็นและได้ยินเท่าๆกันนั่นแหละ  ที่ผมออกไปเมื่อคืนก็เพื่อตรวจสอบให้แน่ใจเท่านั้น  ตอนที่เราเห็นรถของยิปซีครั้งแรกในหมู่บ้านนั้น มันใหม่เอี่ยม แทนที่จะเปรอะไปด้วยฝุ่นจากการเดินทางอย่างรถของคุณ แต่ป้ายทะเบียนรถกรีกนั้นกลับฝุ่นเขรอะ แล้วนั่นแปลว่าอะไรล่ะ” “ให้ตายสิ! พวกนั้นเปลี่ยนป้ายทะเบียนรถ” “จะให้ถูกแล้วคือเปลี่ยนรถต่างหาก คุณไม่พบก้อนทองก็เพราะคุณค้นรถผิดคัน  รถคันนั้นมาจากหมู่บ้านนี้เอง พวกเขาเพียงแต่เอาทะเบียนไปติดเท่านั้น หากคุณฟังคำในคริสเมื่อวานนี้ คุณก็จะรู้ว่า อิโอน เฟเทสติ เป็นคนเดียวในหมู่บ้านที่มีรถแบบนั้น และผมเองยังพูดเลยว่ารถพวกนั้นเหมือนกันแค่ไหน ข้อพิสูจน์ของทฤษฎีนี้ก็คือพ่อหนุ่มสตีเฟนเป็นคนบอกเราเองว่าพ่อของเขาเป็นคนแรกที่เห็นคนแปลกหน้าจึงใช้ให้เขามาแจ้ง  ระหว่างที่เขาวิ่งมา พ่อเขาก็วางแผนกับสองคนนั้น เขาเอาสมบัติของตัวเองออกจากรถ เปลี่ยนป้ายทะเบียน แล้วก็ให้สองคนนั้นขับมันเข้ามาในหมู่บ้าน พวกเขารีบกันมากจนไม่ทันสังเกตเห็นป้ายทะเบียนที่เปรอะฝุ่น  เฟเทสติต้องพยายามให้รอยนิ้วมือตัวเองติดอยู่น้อยที่สุด หากวางแผนจะฆ่าสองคนนั้นเสีย” “เขาวางแผนฆ่าตั้งแต่ต้นเลยหรือ” “อาจจะไม่ใช่ก็ได้  เขาอาจจะเจอก้อนทองใต้รถบ้านระหว่างที่เจ้าของรถอยู่กับเรา เขาต้องการเงิน อย่างน้อยก็เพื่อเป็นค่าสินสอดให้ลูกชาย จึงตัดสินใจเก็บรถที่มีทองไว้เอง เขาไปพบนอร์น ทีน และราชาเอล ที่จุดนัดหมายนอกหมู่บ้าน แล้วก็ฆ่าทิ้งเสียแทนที่จะคืนรถให้” “เมื่อคืนคุณออกไปทำอะไรมา” ซีการ์ถาม “ไปดูรถที่บ้านเฟเทสติ ผมคิดว่าเขาคงเก็บก้อนทองไว้ที่เดิมก่อนเพื่อความปลอดภัย และผมก็เจอมันในที่ที่คุณบอก แถมยังเปรอะไปด้วยน้ำมันหล่อลื่นด้วย” “แล้วทำไมพวกยิปซีนั่นถึงไม่ฝากทองไว้กับเฟเทสติแทนที่จะเปลี่ยนรถให้วุ่นวาย!” “พวกเขาคงไม่อยากให้เฟเทสติรู้ว่าขนอะไรมาด้วย และเมื่อผมตรวจรถดูก็พบว่ามันถูกซ่อนไว้อย่างดีและงัดออกยากมาก” แหวนตามนิ้วมือของโรซานน่าเป็นประกายแพรวพราวขณะทำแผลให้สามี “แล้วเรื่องงานแต่งงานล่ะคะ” เธอถาม “ตอนนี้พ่อของสตีเว่นก็ตายไปแล้ว” “เราต้องฝังศพ อิโอน เฟเทสติ เสียก่อน” ไมเคิลตัดสินใจ “จากนั้นจึงจัดพิธีแต่งงานไปตามปกติ เพราะเรื่องค่าสินสอดก็ตกลงกันไปเรียบร้อยแล้ว” ยิปซีก็มีทั้งคนดีและคนไม่ดี กับปตันซีการ์คิดเมื่อนึกถึงสองหนุ่มสาวขึ้นมาได้ “ผมคงต้องไปแล้ว” เขาบอก “ดูแลตัวเองให้ดีล่ะ ไมเคิล คุณเกือบตายแล้วรู้ไหม” ไมเคิล วลาโด ยิ้ม “ผมมีโชคของยิปซีน่ะ” “แต่วันนี้มันไม่ได้ช่วยอะไรเฟเทสติเลย” จากคุณ : ทินา - [ 22 ก.ย. 47 17:25:29 A:161.200.131.13 X:161.200.255.162 ]

ความคิดเห็นที่ 5 จบแล้วค่า ขอบคุณคุณ Jekyll, หนูยี, คุณScottie,คุณปิยะรักษ์ และทุกคนที่มาอุดหนุนนะคะ เรื่องชุดนี้ยังมีตอนอื่นอีก ไว้สอบเสร็จแล้วเจอกันใหม่ค่ะ จากคุณ : ทินา - [ 22 ก.ย. 47 17:27:37 A:161.200.131.13 X:161.200.255.162 ]

ความคิดเห็นที่ 6 สนุกจัง ขอให้มีเวลาเยอะๆ แปลมาฝากกันอีกนะคะ :) ขอบคุณมากค่ะ จากคุณ : scottie - [ 22 ก.ย. 47 18:46:02 ]

ความคิดเห็นที่ 7 link ตอนแรกค่ะ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3021855/W3021855.html สนุกดีค่ะ... แล้วจะรออ่านอีก โชคดีในการสอบนะคะ ^^ แก้ไขเมื่อ 22 ก.ย. 47 19:36:59 จากคุณ : ปิยะรักษ์ - [ 22 ก.ย. 47 19:33:55 ]

ความคิดเห็นที่ 8 อืม .. จบซะแล้ว เสียดายจัง อิ อิ จะรอต่อไปค่ะ ... จากคุณ : Jekyll - [ 23 ก.ย. 47 15:28:34 ]

ความคิดเห็นที่ 9 สนุกดีครับ จะรอเรื่องใหม่ครับ จากคุณ : บูรพา - [ 24 ก.ย. 47 00:08:01 A:203.113.37.9 X:203.150.217.111 ]