เช้านี้ ส้มโอ กับ โมจิ เดินเข้าโรงเรียนมาด้วยกัน ตามปกติ

“เมื่อวานตอนเย็นพี่ ยุทธ คุยอะไรกับ ส้มโอ เหรอ โมจิ ว่าจะถามแต่ก็มีเรื่องยุ่งๆเข้ามาซะก่อน”

“ก็ไม่มีอะไร ยุทธ มันบอกว่า ก้าน มันกลับบ้านไปแล้ว”

“ทำไม มีอะไรกันเหรอ”

“ไม่รู้สิ สงสัย ก้าน มันคงจะให้ติวหนังสือให้มั้ง ช่วงนี้ก็ใกล้สอบแล้วนี่ ว่าแต่ โมจิ เถอะ ติวชีวะให้ ส้มโอ หน่อยสิ”

“อะไรกัน อัจฉริยะ ไอคิวเกือบ สองร้อยอย่าง ส้มโอ นี่ยังต้องให้เด็กไอคิว ร้อยหกสิบกว่า อย่าง โมจิ ติวให้อีกเหรอ”

“ช่วยไม่ได้ ก็คนมันเกลียดการท่องจำนี่ ว่าไง จะติวให้รึเปล่า”

“ก็ได้ๆๆ ดีเหมือนกัน เดี๋ยวจะได้นัดเพื่อนคนอื่นๆ มารวมกันติวทีเดียวไปเลย”

โมจิ เงียบไปนิดหนึ่ง

“นี่ ที่บ้าน ว่างรึเปล่า โมจิ ว่าจะไปติวกันที่นั่นนะ”

“ว่างสิ ว่าแต่ โมจิ จะติวเมื่อไหร่ล่ะ จะได้เตรียมสถานที่ได้ถูก แล้วมีเพื่อนมากันสักกี่คนด้วย อีกอย่างจะได้บอกพ่อกับแม่ล่วงหน้า เผื่อท่านกลับมาเจอ จะได้ไม่งุนงง เหมือนตอน ม.ต้น”

“พรุ่งนี้แหละ เพราะ ถัดจากอาทิตย์หน้าก็สอบกันแล้วนี่”

“งันโมจิ ต้องมาช่วยส้มโอเตรียมสถานที่แล้ว”

แล้วทั้งสองคนก็เดินคุยกันจนเข้าห้องเรียนไป

ทางด้าน ยุทธ กับ แซม ซึ่งเจอกันที่หน้าหอประชุม ก็คุยกันนิดหน่อยแล้วก็เดินกอดคอกันไปที่ห้องเรียน

///ระหว่างทาง\

ทั้งสองเจอก้าน

“เฮ้ย ก้าน เป็นไง หายปวดท้องแล้วเหรอ”

“ดันปวดท้องซะได้นะ--- อดดู---ยำ ส้มโอ เลย”

“/// ...ยำปุ๊บ ---ก็ยิง...ปั๊บสิ ไม่บอก...เลยนะ ว่า---กับ ส้มโอ เนี่ย รักกันเหมือนพี่น้อง”

ยุทธ ส่ายหัว

“คนละเรื่องกัน+++ พี่น้องก็ส่วนพี่น้อง ถ้า111จะไปหาเรื่องกับใคร ก็เป็นเรื่องของ111 ...ไม่มีหน้าที่เข้าไปเ_อก นอกจาก111จะโดนเล่นตุกติกแค่นั้น ---สบายใจได้”

“ก้าน ---ไม่ต้องกลัว ไอ้ยุทธ มันพูดคำไหน ก็คือคำนั้น มา เดี๋ยว...ไปบอก ส้มโอ ให้ว่าวันนี้---พร้อมแล้ว เย็นนี้เจอกันที่เดิม”

“ปล่อยให้111ผ่านไปเหอะ แซม”

“เริ่มกลัวใช่ไหมล่ะ---”

“เปล่าเว้ย”

“111ไม่ยำ---เละคา222หรอก เพื่อน อย่างมากก็แค่หลบๆ จนกว่า---จะเหนื่อย หรือรู้ตัวว่าต่อให้พยามให้หอบเป็นหมา แล้ว111ก็จะพูดว่า”

ยุทธ บอกกับก้าน พร้อมหันหน้าไปทาง แซม

“เหนื่อยแล้ว พอเหอะ ไปกินข้าวกันดีกว่า”

แซมตอบ

“แล้ว111ก็ลาก ...ไปนั่งกินข้าวกับ111จริงๆด้วยนะนั่น”

ก้านทำหน้างง

และเหมือน ยุทธ จะรู้ทันว่าก้านงง เลยชิงอธิบายก่อนที่ก้านจะถาม

“ก็หลังจากที่ แซม 111ร่วงไปนอนนับดาวที่พื้น 111ก็มาท้าขอรีแมทช์ คราวนี้ไปรีกันที่เวทีมวยเลย”

“การ์ดไม่ตั้ง ฟุตเวิร์ค ไม่ค่อยมี แต่ตาไว*** ...ยอมจริงๆว่ะ” แซมเสริม

“ถ้า---ไม่ไปกดสวิทช์ ปลุกร่างมารในตัว111ให้ตื่นขึ้นมา ก็ไม่มีปัญหาหรอก”

“สวิทช์??????”

“เอาเหอะ ถ้า---ทำท่าจะไปกดสวิทช์...จะเตือน---เอง”
แล้วทั้งสามก็เดินเข้าห้องเรียน

ในห้องเรียนก่อนเข้าคาบเรียน โต๊ะเรียน ขนาดใหญ่ 6 ตัวได้ถูกแปรสภาพเป็น โต๊ะปิงปอง เด็กนักเรียนมีเด็กนักเรียนหกคน ถือไม้ปิงปองอยู่ในมือกำลังดวลกันอยู่ รอบๆก็มีเด็กนักเรียนอีกกว่าสิบคน ยืนดูเพื่อนตีปิงปอง และรอที่จะเสียบ เมื่อเพื่อนแพ้ บางกลุ่มที่ไม่สนใจการละเล่นนี้ ก็ปลีกตัวออกมานั่งคุยกันที่ม้านั่งหินอ่อนใต้ร่มไม้หน้าตึก บางคนก็กำลังเอาสมุดการบ้านของเพื่อน มานั่งปั่น

“นี่ อิม ส้มโอ เค้าโอเคแล้วนะเรื่องสถานที่น่ะ โมจิ ว่าจะนัดเพื่อนๆ ไปติวกันพรุ่งนี้ สัก สิบโมงเช้านะ สายได้ไม่เกิน 1 ชั่วโมง”

“ดีเลย โมจิ เดี๋ยว อิม จะไปเตรียมชีทให้นะ ว่าแต่ต้องทำสักกี่ชุดเนี่ย”

“จ้า ฝากด้วยนะจ๊ะ อิม ไม่ต้องทำมากหรอก ชุดสองชุดก็พอ ให้คนที่อยากได้ไปถ่ายเอาเอง”

แล้ว โมจิ ก็เดินไปที่กลุ่มอื่นๆเพื่อบอกเกี่ยวกับการติวก่อนสอบ

จนกระทั่งถึงกลุ่มของ ยุทธ

“พี่ยุทธ ทุกๆคน พรุ่งนี้นะที่บ้าน ส้มโอ ไปติวกัน”

“กี่โมงล่ะ”

“สิบโมงเช้า”

“ยังไม่ตื่น”

“ให้ ไม่เกิน สิบเอ็ดโมง ไปกินข้าวด้วยกันก่อนแล้วค่อยติว”

“โอเค แล้วจะไป”

สายตาของ โมจิ ก็เหลือบไปเห็นเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง

“ไปก่อนนะพี่”

ว่าแล้ว โมจิ ก็เดินจากไป

“ออม จ๋า”

“ว่าไงจ๊ะ โมจิ”

“พรุ่งนี้ที่บ้าน ส้มโอ นะ 10 โมง”

“แน่นอน ว่าแต่ โมจิ อย่าลืมบอกให้ ส้มโอ เก็งข้อสอบด้วยนะจ๊ะ”

“รับรองว่าไม่ลืมแน่นอนจ๊ะ”

เจ้าอ้วนยืนอยู่ที่เลข 8 เจ้ายาว เกือบจะครบรอบแล้ว ส่วนเจ้าผอม เดินอีก 30 ก้าว ก็ถึงที่ ที่เจ้ายาวยืนอยู่
เด็กนักเรียนกว่าพันคนไปรวมตัวกันที่สนามฟุตบอลของโรงเรียนเพื่อที่จะเคารพธงชาติ

ที่เสาธง ซึ่งตั้งอยู่บนพื้นยกสูงจากระดับสนามเกือบ  1 เมตร เส้นเชือกที่ถูกร้อยผ่านรอกที่อยู่ยอดเสานั้น ด้านหนึ่งถูกเด็กนักเรียนชาย อีกด้านหนึ่งก็มีเด็กนักเรียนหญิงคอยถือเชือกประคองอยู่ ด้านล่าง เด็กนักเรียนกว่าพันคน ยืนตัวตรง เพื่อเคารพธงชาติ

เสียงเพลงชาติจบลง เด็กนักเรียนหญิงอีกคนหนึ่งก็ก้าวมาที่แท่นเพื่อที่จะนำเด็กนักเรียนทั้งหมดสวดมนต์ แผ่เมตตา
ต่อจากนั้นอาจารย์อ้วนๆ ก็เดินมาประการข่าวหน้าเสาธง
กิจกรรมยามเช้าของโรงเรียนแห่งนี้เป็นแบบนี้มานานแล้ว และจะเป็นอย่างนี้ไปอีกนาน

เมื่อเลิกแถวนักเรียนก็กลับเข้าไปที่ห้องเรียน

วันนี้ ที่ห้องของโมจิ คาบแรกไม่มีการเรียนการสอน คาบที่สองกับสาม เป็นวิชาฟิสิกส์ ซึ่งอาจารย์ ติดธุระ กว่าจะได้เรียนอีกที ก็เป็นคาบที่สี่

กลุ่มเด็กผู้ชาย

สายรองเท้านันยางที่เคยมัดไว้หลวมๆ เพื่อให้เหยียบส้นแล้วมีความรู้สึกเหมือนใส่สลีปเปอร์  ก็ถูกปรับให้รัดเท้ามากขึ้น

เข็มขัด ที่เป็นอุปสรรคในการหายใจ ถูกถอดออก
เสื้อพละซึ่งเป็นเสื้อที่คล้ายๆกับเสื้อเชิ้ต แต่มีกระดุมติดลงมาถึงแค่กึ่งกลางหน้าอก กระดุมที่เคยจดอย่างเรียบร้อย ถูกปลดออกทั้ง 2 เม็ด ชายเสื้อหลุดออกมานอกกางเกง
ลูกฟุตบอลที่เก็บเอาไว้ที่ตู้เก็บของหลังห้องถูกนำออกมา

รองเท้า--------พร้อม

เสื้อ------------พร้อม

ลูกบอล--------พร้อม

สนาม----------ว่าง

ทุกอย่างลงตัว

ประตูฟุตบอลขนาดเล็ก กว้างประมาณ 2 เมตรครึ่ง ถูกยกไปวางที่สนาม ห่างจากข้างสนามประมาณ 15 เมตร โดยหันประตูไปทางทิศเหนือ ห่างออกไป 40 เมตร ประตูฟุตบอลอีกประตูหนึ่งถูกจัดให้เข้าที่เรียบร้อย

ฟุตบอลพร้อม

ผู้เล่น ลงสนาม

ลีก บ้าบอลเริ่มขึ้นอีกครั้ง

กลับมาที่กลุ่มเด็กผู้หญิง

บางส่วนก็นั่งคุยกันที่หมู่ม้านั่งหินอ่อนใต้ต้นไม้หน้าอาคารเรียน บางส่วนก็อยู่ในห้องเรียน ตีปิงปองกัน

บางคนก็เอาหนังสือการ์ตูน หรือหนังสือนิยายมาอ่าน

เจ้ายาวเดินทางได้ 1 รอบครึ่ง เจ้าอ้วนหยุดตัวเองอยู่ที่เลข 10เจ้าผอมก็ยังวิ่งตามปกติของมัน

แล้วเรื่องก็เกิดขึ้น

เด็กผู้ชายตัวเล็กๆ ผอมๆ สูงไม่ถึง 160 เซนติเมตร วิ่งพรวดเข้ามาในห้อง ชนเด็กผู้หญิง สองสามคน ที่ยืนขวางทางอยู่ วิ่งไปทางหลังห้อง หน้าโต๊ะปิงปองที่เพื่อนๆเล่นปิงปองกันอยู่

ประตูหลังห้องถูกปิดเอาไว้กันลูกปิงปองเด้งออกไปนอกห้อง หน้าประตูมีเด็กผู้หญิงนั่งอยู่บนเก้าอีกขวางไว้
อีกไม่กี่วินาทีต่อมา

แซม ก็วิ่งตามเข้ามาด้วยอารมณ์ที่เดือดดาล ด้วยเสื้อที่เปียกโชก

“--- ไอ้ sss เจมส์ ---มานี่เลย”

แซมตะโกนขึ้น

นักปิงปอง หยุดตี เด็กผู้หญิงที่นั่งอยู่ในห้อง เริ่มแหวกออกไปยืนติดกำแพง

“เรื่องอะไร---หลบไม่ได้เองนี่หว่า”

เจมส์ ตะโกนบอก

สิ้นคำพูดของเจมส์ สติของ แซม ที่ตึงเต็มที่ ก็ขาดผึ่ง
มือขวาคว้าเก้าอี้ได้

โครม

เสียงเก้าอี ซึ่งเมื่อไม่กี่วินาทีก่อนหน้านี้เพิ่งลอยแหวกอากาศ ปะทะเข้ากับโต๊ะเรียน ที่เอามาทำเป็นโต๊ะปิงปอง เก้าอี้ตัวเดิม กระดอนไปตกหลังโต๊ะเรียน จากนั้นก็กลิ้งด้วยแรงโมเมนตัม ไปกระทบกับผนังห้อง เฉียดเด็กผู้หญิงคนหนึ่งไปนิดเดียว

แซม ซึ่งขณะนั้น หูอื้อไม่ได้ยินเสียงอะไรทั้งสิ้น สายตาจับจ้องอยู่ที่เจมส์ ไม่ทันได้สนใจสภาพรอบข้าง ก็วิ่งเข้าใส่ เจมส์

อีก 5 ก้าวจะถึง เจมส์

แซม ที่ตอนนี้เต็มไปด้วยความแค้นหมายมั่นปั้นมือที่จะจัดการอย่างใดอย่างหนึ่งกับ เจมส์ ให้สาสม ก็รู้สึกจุก จนต้องลงไปกองกับพื้น

เข่าขวาเล็กๆ ที่ลอยมาแทงเข้าลิ้นปี่ในจังหวะที่แซมหายใจออกและไม่ได้เกร็งหน้าท้องนั่นเองที่ทำให้เขาต้องลงไปกองกับพื้น

ขณะเดียวกัน เจมส์ ที่กำลังจะฉากหลบการชาร์จ เข้ามาของ แซม โดยจะวิ่งสวนออกไปทางขวามือของตัวเอง ก็ต้องเอาหน้าท้องตัวเองปะทะเข้ากับหน้าแข้งเล็กๆข้างซ้ายลงไปนอนกุมท้องข้างๆ แซม

แก้ไขเมื่อ 28 ก.ย. 47 02:22:53