ความคิดเห็นที่ 1 เจ้าชายสะดุ้ง!!  หันมามองอย่างงุนงง “เอา มัน ออกไปที   เร็วเข้า!”  เสียงเจ้าหญิงร้องเสียงสั่นด้วยความตกใจกลัว   บีบแขนเจ้าชายแน่น   พลางซบหน้ากับต้นแขนของชายหนุ่มหลับตาปี๋ เจ้าชายผมเทามองเห็นแมลงมุมตัวใหญ่สีดำขนาดเท่าฝ่ามือเกาะอยู่กลางแผ่นหลังของคนที่เกาะแขนของเขาแน่นแจด้วยความตกอกตกใจ   แล้วยกมือแตะแผ่นหลังของเจ้าหญิงเบา ๆ   แมลงมุมยักษ์ได้รับรังสีไอเย็นจากฝ่ามือของเจ้าชายรีบกระโดดหนีไปทันทีทันใด “มันไปแล้ว เฟรนลี่ ”   พลางตบแผ่นหลังเจ้าหญิงเบา ๆ เจ้าหญิงเฟรนลี่เงยหน้าจากต้นแขนของเจ้าชาย  แล้วค่อย ๆ เหลือบมองไปทางด้านหลังอย่างช้า ๆ  เมื่อมองไม่เห็นเจ้าแมลงมุมตัวนั้นแล้ว  จึงถอนหายใจอย่างโล่งอก   ก่อนหันกลับมามองหน้าเรียบเฉยของเจ้าชาย   เจ้าหญิงรีบผละมือออกจากแขนของเจ้าชายอย่างเร็วจี๋  แล้วสั่นหัวทำหน้าตาเลิกลั่กไม่รู้ไม่ชี้  ตีหน้าตาย  เหมือนจะบอกว่า   เปล่า ไม่มีอะไรเกิดขึ้นซักหน่อย เจ้าชายมองเจ้าหญิงอย่างรู้สึกขำอยู่ในใจ  แม้สีหน้าเรียบเฉยนั้นจะไม่มีรอยยิ้มระบายอยู่  แต่ดวงตาสีสนิมเหล็กคู่นั้นดูอ่อนโยนขึ้น “เจ้าหิวหรือเปล่า ”  เจ้าหญิงนึกขึ้นได้ว่า  บุรุษหนุ่มผมเทาไม่ได้กินอะไรเลยมาหลายวันแล้ว ตั้งแต่หมดสติไปครั้งนั้น  เอื้อมมือดึงชายแขนเสื้อเจ้าชายเบา ๆ ก่อนจะส่งผลไม้ที่เก็บมาให้ บุรุมผมเทารับผลไม้มาจากมือหญิงสาว  สายตาสังเกตเห็นรอยช้ำเขียวบนแขนของเธออยู่หลายแห่ง  แม้ร่องรอยนั้นจะจางลงไปบ้างแต่ร่องรอยความเขียวช้ำก็ยังเห็นเด่นชัดอยู่  ตามศอกปรากฏสะเก็ดแผลเป็นปื้นยาว  เข้าใจว่าคงเป็นแผลจากการล้มลุกคลุกคลานที่เธอช่วยหามเขาหนีเจ้ามดยักษ์   อยากจะถามคนตรงหน้าว่า ยังเจ็บอยู่ไหม .  แต่ก็ไม่รู้จะถามเธออย่างไร  จึงได้แต่นิ่งเงียบ “รู้มั้ย เจ้าหลับไปนานเท่าไหร่  เจ้าหลับไปนาน 7 วัน 7 คืนเชียวนะ”  เจ้าหญิงชวนคุยทำลายความเงียบงัน  พลางทำท่าทางประกอบ “ขนาดนั้นเชียวเหรอ?”  เจ้าชายพอเข้าใจสิ่งที่หญิงสาวกำลังบอก   และไม่คิดว่าตัวเองจะหลับไปนานขนาดนั้น   หญิงสาวยังคงเล่าเรื่องราวประกอบท่าทางต่อไป ทำให้บุรุษหนุ่มต้องแอบซ่อนยิ้มไว้ในสีหน้าเรียบเฉยนั้น  ในความน่ารักช่างเจรจาของเจ้าของดวงตาสีเขียวมรกต อากาศเริ่มเย็นลง  เมื่อราตรีกาลมาเยี่ยมเยือน  ท้องฟ้าสีดำนอกหน้าต่าง  มีพระจันทร์ลอยเด่นเกือบเต็มดวงส่องแสงสีทองนวลตา “พระจันทร์คืนนี้สวยจังเลยนะ  แรร์เน็ส”  เจ้าหญิงหันมาชวนเจ้าชายมองพระจันทร์กำลังขึ้นจากขอบฟ้า “นั่นสิ ”  เจ้าชายพูดเสียงเบา ๆ ในลำคอ   “เจ้าเชื่อมั้ย ว่าข้าไม่เคยมองเห็นพระจันทร์มาก่อนเลย  ไม่เคยรู้เลยว่าพระจันทร์มีความงามขนาดนี้  ข้าเพิ่งมองเห็นพระจันทร์เป็นครั้งแรกเลยนะ“  เจ้าชายหันมามองคนที่นั่งข้าง ๆ เจ้าหญิงเฟรนลี่เอาแต่ยิ้มให้อย่างเดียว  ไม่รู้ว่าเจ้าชายพูดอะไรบ้าง  แต่ก็พยักหน้าหงึก ๆ รับรู้  เหมือนจะรู้เรื่อง  และทำตัวเป็นผู้ฟังที่แสนดี ==============   กลางดึกสงัด  เงียบสนิท  เสียงแมลงที่เคยร้องตอนหัวค่ำเงียบไปแล้ว  ลมหยุดพัด  อากาศเย็นยะเยือกขึ้นอีก  มีบางสิ่งเคลื่อนไหว   เจ้าชายแรร์เน็สรู้สึกตัวทันที  เมื่อลืมตามอง  เห็นเจ้าหญิงเฟรนลี่กำลังลุกขึ้น  ขยับตัวอย่างเบา   เดินตรงไปยังประตูกระท่อม “เฟรนลี่!”  เจ้าชายส่งเสียงเรียกเธอ  แต่ผู้ถูกเรียกไม่ตอบ  กลับเดินต่อไป ชายหนุ่มลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว เดินเร็ว ๆ ออกจากกระท่อมตามไป “เฟรนลี่! เจ้าจะไปไหน”  แล้วรีบเข้าไปคว้าแขนเจ้าหญิงไว้ หญิงสาวหันมายิ้มให้อย่างเย็นชา  แววตาสดใสคู่นั้นหม่นหมองเหลือเกิน  เจ้าชายรู้ทันทีว่านั่นไม่ใช่ตัวตนที่แท้จริงของเจ้าหญิง มือเรียวนั้นออกแรงผลักเจ้าชายเบา ๆ  แต่ร่างของบุรุษผมเทากลับกระเด็นไปไกลกระแทกเข้ากับต้นไม้ใหญ่อย่างแรง  ชายหนุ่มลุกขึ้นอย่างรวดเร็วที่สุด  กระชับดาบในมือ  กระโจนเข้าหาอีกครั้ง  แต่ก่อนที่จะถึงตัว  กลุ่มพลังรุนแรงซัดพุ่งตรงมายังเจ้าชาย  บุรุษผมเทาหมุนกลับตัวกลางอากาศหลบกลุ่มพลังนั้นได้ทันท่วงที   ต้นไม้ใหญ่ระเบิดเป็นเสี่ยง ๆ เมื่อถูกกลุ่มพลังอัดกระแทกเข้าอย่างจัง เจ้าชายแรร์เน็สพุ่งตัวอย่างรวดเร็วราวสายฟ้าฟาด ถึงตัวเจ้าหญิงเฟรนลี่ภายในพริบตา  จับมือของหญิงสาวล็อคเอาไว้  เพื่อไม่ให้ปล่อยพลังงานแผลงฤทธิ์ออกมาอีก “ข้าไม่อยากทำร้ายเจ้า  จงหยุด!!  แล้วออกไปเดี๋ยวนี้” “เจ้ากล้าทำร้ายร่างหญิงสาวแสนสวยคนนี้หรือ? ฮ่ะ! ฮ่ะ! ฮ่ะ!”  เสียงหัวเราะแหลมเล็กราวกับเสียงของแม่มด  แสนจะบาดแก้วหูเหลือเกิน หญิงสาวยื่นหน้าสวยเข้ามาใกล้ใบหน้าของเจ้าชายอย่างรวดเร็ว  ยังผลให้เจ้าชายตกใจด้วยคาดไม่ถึงมาก่อน   เท้าก้าวถอยหลังและปล่อยมือคนที่อยู่ตรงหน้า  จังหวะนั้นเอง  นางปิศาจซัดพลังงานใส่เจ้าชายทันที   บุรุษผมเทาพลิกตัวหลบอย่างว่องไวแล้วยกดาบชี้ไปยังฝ่ายตรงข้าม “นางปิศาจ!” “ข้าขอเตือนเจ้า  อย่าใช้ร่างของเฟรนลี่ทำในสิ่งที่ชั่วช้า”  เจ้าชายตะโกนสั่งเสียงเคร่งเครียด “ฮ่ะ! ฮ่ะ! ฮ่ะ!”  นางปิศาจหัวเราะเอิ๊กอ๊ากเสียงดังลั่นอย่างสะใจ “การหอมแก้มเจ้าหรือ  ชั่วช้า  แรร์เน็ส  เมื่อกี๊เจ้าหลบทำไมเล่า ”   “อย่าทำให้เธอเสียเกียรติ!”  เจ้าชายย้ำเสียงจริงจัง “ข้ากลัวเจ้าเหลือเกินแล้ว  ฮ่ะ! ฮ่ะ! ฮ่ะ!”  นางปิศาจระเบิดเสียงหัวเราะเยาะเย้ย “บอกมานะ! เจ้าจะพาเธอไปไหน “ “เธอเป็นผู้อ่านคาถา  ใคร ๆ ก็ต้องการตัวเธอทั้งนั้นไม่ใช่เหรอ”  เสียงแหบ ๆ นั้นตอบกลับมา “เจ้ารู้ .??”  คิ้วเข้มขมวดย่นเข้าหากัน “แล้วคิดว่า  มีเจ้าคนเดียวหรือไงที่รู้?  แรร์เน็ส”  เสียงแหบ ๆ นั้นตอบโต้กลับด้วยเสียงแข็งห้วน “ลาก่อนนะ พ่อรูปหล่อ  ข้าต้องไปแล้ว” “หยุดนะ!”  เจ้าชายพุ่งเข้าหาร่างเจ้าหญิงเฟรนลี่ทันที   นางปิศาจในร่างเจ้าหญิงเฟรนลี่หมุนตัวหลบคมดาบในมือเจ้าชายอย่างคล่องแคล่ว  ใช้ไม้เท้ารูปทรงหงิกงอปะทะดาบสีเงินในมือเจ้าชาย  เกิดประกายไฟแปลบปลาบ  ไม้เท้าต้านดาบเงินไม่ได้หักโพละ! ตรงกึ่งกลางทันที   ปลายดาบยั้งไว้ที่ลำคอของหญิงสาว  ตัดใจฟันลงไปไม่ได้  แม้จะรู้ดีว่าเมื่อเกิดบาดแผลมีเลือดออก  สิ่งที่สิงอยู่จะต้องออกไปจากร่างนั้นทันที “เจ้าไม่กล้าทำร้ายเธอหรอก  ข้ารู้ ”  นางปิศาจแสยะยิ้ม “หมดเวลาแล้ว   พ่อสุดหล่อ  ข้าต้องนำตัวเธอไปแล้วล่ะ เสียใจด้วยนะ ฮ่า ฮ่า ฮ่า ” ร่างของเจ้าหญิงกำลังจะเลือนหายไปในที่สุด “แย่แล้ว!”   เจ้าชายรีบโผเข้าไปกอดร่างนั้นเอาไว้  เกิดแสงสีทองสว่างวาบขึ้นจากเหรียญโลหะทรงกลมมนที่เจ้าชายสวมอยู่ที่คอ  ซึ่งเป็นเหรียญเงินที่โลย์เดลมอบให้เจ้าชายนั่นเอง  แล้วรีบถอดเหรียญนั้นสวมให้เจ้าหญิงทันที   ร่างที่กำลังพร่าเลือนไปแจ่มชัดขึ้นในฉับพลัน  แสงสีทองกระจายเป็นเส้นบางรูปวงแหวนแผ่รัศมีออกจากจุดศูนย์กลางของเหรียญเงินนั้น  วงแล้ววงเล่า  พร้อมกับเสียงกรีดร้องโหยหวนของนางปิศาจร้ายที่ดังกึกก้อง   ร่างของหญิงสาวสั่นพลั่ก ๆ อยู่ครู่หนึ่งจึงสงบนิ่งลง   เกิดลำแสงสีม่วงเทาพุ่งตัวสลายไปในอากาศ   ในที่สุดนางปิศาจร้ายก็ไม่อาจทนอยู่ในร่างของเจ้าหญิงเฟรนลี่ต่อไป  ด้วยไม่สามารถต้านทานอำนาจของเหรียญเงินซึ่งสวมอยู่ที่คอของเจ้าหญิงได้ เจ้าชายกอดร่างเย็นเฉียบของเจ้าหญิงไว้แน่น  ด้วยกลัวเธอจะแข็งตายเสียก่อน   อุณหภูมิในร่างกายของบุรุษหนุ่มสูงขึ้นในทันที  เมื่อสัมผัสความเย็นจากตัวเจ้าหญิง   เป็นคุณสมบัติพิเศษของพลังเย็นที่แฝงอยู่ในร่างกาย  หากกระทบสิ่งที่เย็นร่างกายจะร้อนขึ้นเพื่อสร้างความอบอุ่น  หากกระทบสิ่งที่ร้อนร่างกายจะเย็นลง  เพื่อปรับสมดุลของอุณหภูมิในร่างกายโดยอัตโนมัติ ใบหน้าของร่างเล็กในอ้อมแขนซีดขาว  เนื่องจากร่างกายปะทะความเย็นยะเยือกของอากาศ “เจ้าต้องไม่เป็นอะไรนะ”   ในใจภาวนาขอให้เธอปลอดภัยตลอดเวลา สักพักใหญ่ เจ้าหญิงเฟรนลี่เริ่มรู้สึกตัว  ค่อย ๆ ลืมตาขึ้นอย่างงุนงง   ว่ามันเกิดอะไรขึ้น?  สัมผัสได้ถึงกระแสของความรู้สึกที่เต็มไปด้วยความห่วงใย  ใบหน้าสวยขยับขึ้นจากไหล่ของเจ้าชาย “เฮ้ย!  อะไรกันเนี่ย!” เจ้าหญิงตกใจ เมื่อรู้ว่าตัวเองอยู่ในอ้อมกอดของเจ้าชายผมสีเทา  แทบอยากร้องกรี๊ด  แต่กลับร้องไม่ออก  รู้สึกลำคอแห้งผาก  สมองตื้อและมึนงงไปหมด  เหมือนโลกกำลังหมุนวนไปมา “ปล่อยข้านะ  แรร์เน็ส  เจ้าทำอะไร”  เสียงนั้นเบาอย่างอ่อนแรง “เจ้าไม่เป็นไรแล้วใช่มั้ย!”  เจ้าชายดีใจที่เห็นเจ้าหญิงรู้สึกตัว  ร่างกายของเจ้าหญิงเริ่มอุ่นขึ้นแล้ว  ต่างจากเมื่อครู่ที่เนื้อตัวเย็นเฉียบ “ปล่อยข้าเดี๋ยวนี้! ได้ยินมั้ย ”  เสียงอ่อนแรงของเจ้าหญิงยืนยันคำเดิม  พลางยกมือทุบหน้าอกเจ้าชายอย่างไร้เรี่ยวแรง “ข้า ”  เสียงเจ้าชายอึกอักอยู่ในลำคอ เจ้าชายแรร์เน็สคลายอ้อมแขนออก  แต่มือยังคงประคองร่างเจ้าหญิงไว้อยู่   บุรุษผมเทาทำหน้าเจื่อน ๆ  เงอะงะชอบกล  ปั้นสีหน้าไม่ถูกไม่รู้ว่าจะอธิบายให้เจ้าหญิงฟังได้อย่างไร  ไม่อยากให้เจ้าหญิงเข้าใจผิด    ทั้งยังไม่รู้ภาษาที่จะบอกกล่าวเจ้าหญิงให้เข้าใจได้อีกด้วย  สร้างความอึดอัดใจให้กับเจ้าชายอย่างมาก   แต่ในที่สุดเจ้าชายก็ทำใจ     ปล่อยเลยตามเลย  แล้วแต่เจ้าหญิงจะคิดอย่างไรก็สุดแท้แต่จะคิดก็แล้วกัน “เจ้าเป็นไงบ้าง” “แรร์เน็ส ข้ารู้สึกเหนื่อยจังเลย  ทำไมไม่มีเรี่ยวแรง”  เจ้าหญิงรู้สึกปวดเมื่อยตามเนื้อตัวไปหมด  ราวกับไปยกของหนักมาอย่างสาหัสสากัน  ต้องเกิดอะไรขึ้นแน่ ๆ “ข้าจะพาเจ้ากลับไปนอนนะ”  เจ้าชายอุ้มเจ้าหญิงไว้ในอ้อมแขน  พากลับไปที่กระท่อม ผ้าห่มสีตุ่นถูกคลี่ออกเพื่อคลุมลงบนร่างของเจ้าหญิงเฟรนลี่  ดวงตาสีมรกตมองการกระทำของเจ้าชายตลอดเวลา  สีหน้าเรียบเฉยของเขาเวลานี้มีแววกังวลใจ  ดวงตาสีสนิมเหล็กคู่นั้นเต็มไปด้วยความห่วงหาอาทร  ก่อนที่เจ้าชายจะละมือนั้นออกจากผ้าห่ม  เจ้าหญิงคว้ามือของเจ้าชายไว้ “แรร์เน็ส ข้าเป็นอะไร ” เจ้าชายไม่รู้ว่าเจ้าหญิงถามอะไร  และจนปัญญาที่จะอธิบายให้เข้าใจได้ “เจ้านอนเถอะ  ไม่ต้องกลัว  ไม่ต้องกังวลอะไรทั้งนั้น  เมื่อตื่นขึ้นมาเจ้าจะรู้สึกดีขึ้นเอง   ตอนนี้เจ้าต้องพักผ่อนนะ เฟรนลี่ ”  มือหนา ๆ อีกข้างหนึ่งของเจ้าชายเลื่อนมากุมมือของเจ้าหญิงเอาไว้  ไม่อาจบ่งบอกเป็นถ้อยคำใดได้  จึงได้แต่ส่งผ่านสัมผัสจากความรู้สึกแทน   เจ้าชายรู้ดีว่าเจ้าหญิงมีอาการปวดเมื่อยตามเนื้อตัวอย่างมาก  และไร้เรี่ยวแรง  เป็นเพราะนางปิศาจร้ายใช้พลังชีวิตของเจ้าหญิงทำให้สิ่งที่เจ้าหญิงไม่เคยทำมาก่อน  ร่างกายจึงเกิดอาการเหนื่อยล้า  และหมดเรี่ยวหมดแรงอย่างนี้ เจ้าหญิงเฟรนลี่หลับตาลง   รับสัมผัสความรู้สึกผ่านมืออุ่น ๆ ของเจ้าชายที่ทำให้รู้สึกอบอุ่นและปลอดภัย ===============   สวัสดีค่าทุกคน  เข็ญตอนที่ 7  ออกมาได้ซักที    แนะนำติติงได้นะคะ  น้อมรับทุกตัวอักษรค่ะ  สบายดีสบายใจกันทุกคนหรือเปล่าคะ  หวังว่า คงสบายดีกันทุกคนนะคะ  ดูแลรักษาสุขภาพกันนิดหนึ่งนะคะ  ก่อนที่มันจะแย่จนรักษาไม่ได้น้า คุยกันหน่อย ^ _ ^ คุณ : รสา รสา อืม พี่รสาคะ  ทำไมชาวต่างชาติถึงสนใจหลักพุทธปรัชญา หรือคำสอนของพระพุทธเจ้า ที่ปรากฏอยู่ในพระอภิธรรมละคะ คุณ : p_jung แปลกใจเล็กน้อยที่เห็นคุณพีในกระทู้เรานะ    ฮี่ ฮี่ ^ _ ^  มาช้าก็ยังดีกว่าไม่มานะคะ  ขอบคุณ ที่แวะมาเยี่ยมเยียนกัน  ต้องขออภัยด้วยนะคะ  ที่ไม่ได้เข้าไปติดตามเรื่องของคุณพีต่อเยย  แฮ่ ๆ ๆ จากคุณ : ริเศรษฐ์ - [ 29 ก.ย. 47 23:39:06 ]

ความคิดเห็นที่ 2 แสดงว่าเจ้าชายต้องได้รับหลังความเย็นมา อืม .. จากคุณ : scottie - [ 30 ก.ย. 47 00:37:31 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ตอนเก่า ๆ ค่ะ ตอนที่ 1 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2900148/W2900148.html ตอนที่ 2 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2914317/W2914317.html ตอนที่ 3 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2923228/W2923228.html ตอนที่ 4 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2947324/W2947324.html ตอนที่ 5 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2967958/W2967958.html ตอนที่ 6 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3013649/W3013649.html   จากคุณ : รสา รสา - [ 30 ก.ย. 47 01:20:43 ]

ความคิดเห็นที่ 4 เพราะธรรมะที่พระพุทธองค์ทรงค้นพบ คือหลักความจริงตามธรรมชาติ ธรรมะ สามารถสอนให้เรามีความเข้าใจในคนเราด้วยกัน จะได้มีความเมตตา ช่วยเหลือแบ่งปันค่ะ ผลที่ได้ตามมาคือความสุข ความสบายใจ ซึ่งเท่ากับเป็นการลดละเลิกตัณหา ๓ ตัว คือ โลภะ โทสะ โมหะ ลงได้ เมื่อรู้เท่าทันกิเลสมาร ๓ ตัวนี้แล้ว ในที่สุดก็สามารถดับอวิชชาได้ เมื่อดับอวิชชาได้ตามหลักอิทัปปัจจยตา ก็จะไม่มีการเวียนว่ายตายเกิดอีก เรียกว่าเข้าถึงมรรคผลนิพพาน นั่นเอง แต่ถ้าคนเรายังไม่เบื่อในการเวียนว่ายตายเกิด ในวัฏฎสังสารนี้ ยังสนุกอยู่ ก็หลงติดวงวนนี้ต่อไป สิ่งที่จะลดละเลิกกิเลส ดับอวิชชาได้ก็ด้วยสติ นั่นเองค่ะ แต่เขาจะไม่ค่อยสนใจพิธีกรรมทางศาสนาเท่าไหร่ค่ะ เพราะบางทีของเราก็ไปติดกับรูปแบบทางพราหมณ์เสียเป็นส่วนมากค่ะ จากคุณ : รสา รสา - [ 30 ก.ย. 47 01:27:21 ]

ความคิดเห็นที่ 5 อยากให้น้องริ ลองติดต่อไปทาง มูลนิธิศาลาพระราชศรัทธา และมูลนิธิถาวร จิตตวโร วงศ์มาลัย อำนวยการและอุปถัมภ์โดย พระพิสาลพัฒนาการ (พระอาจารย์มหาถาวร จิตตวโร) วัดปทุมวรารามราชวรวิหาร กรุงเทพฯ โทรศัพท์02-253-8822, 02-252-5469 เพื่อติดต่อขอรับซีดีที่น่าสนใจมี ๔ แผ่นดังนี้ - พุทธจริยา - ลีลากรรมของสตรี สมัยพุทธกาล - พระอานนท์ พุทธอนุชา - ผู้สละโลก เสร็จแล้วจะขอคัดลอกต่อให้เพื่อนก็ได้ค่ะ ฟังแล้วดีมาก ๆ ค่ะ จากคุณ : รสา รสา - [ 30 ก.ย. 47 01:36:03 ]

ความคิดเห็นที่ 6 แหม่.. น้านนานมาทีนึงอะคับ.. ^________________________________^ จากคุณ : น้ำลายบูด - [ 30 ก.ย. 47 03:25:18 ]

ความคิดเห็นที่ 7 เรื่องนี้แฟนตาซีดีอ่ะค่ะ เหมือนได้ย้อนกลับไปดูช่องเก้าการ์ตูนเลย ^^ ปล. แหะ..แหะ... หายไปนานขนาดแปลกใจเลยเหรอคะ >__<' ปล.2 ไม่เป็นไรค่ะ.. ไม่ว่างก็ไม่ต้องรีบอ่านเรื่องของหมูพีก็ได้อ่ะค่ะ^^ @^__^@       จากคุณ : p_jung - [ 30 ก.ย. 47 08:29:39 A:202.183.137.126 X: ]

ความคิดเห็นที่ 8 @ ^ _ _ _ _ _ __ _ _ __ _ _ __ _ _ ^ @ จากคุณ : Er_R_Naka- - - oho - [ 30 ก.ย. 47 09:32:54 A:10.30.1.61 X:202.28.27.6 ]

ความคิดเห็นที่ 9 โชคดีเจ้าหญิงไม่เป็นอะไร ตอนนี้น่ารักดี อิอิ ชอบเม้นท์ของคุณรสา รสา จัง จากคุณ : ณัฐกร - [ 30 ก.ย. 47 13:08:30 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ชอบเม้นท์อันไหนหรือคะคุณณัฐกร ไม่ได้เกี่ยวกับกระทู้เลยค่ะ เพียงแต่ตอบคำถามที่น้องริถามมาน่ะค่ะ ว่าแต่สงสัยอะไรก็ถามได้นะคะ จากคุณ : รสา รสา - [ 30 ก.ย. 47 15:45:22 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ชอบคห.ที่ 4 ครับ รู้เท่าทันกิเลส ดับอวิชาด้วยสติ เคยได้ฟังพระรูปหนึ่งที่นับถือ ท่านเทศน์ไว้ว่า อย่าให้กิเลสมันวิ่งนำหน้าสติ ประโยคนี้ผมใช้เป็นหลักยึดถือในการดำเนินชีวิตอยู่ทุกวัน จากคุณ : ณัฐกร - [ 30 ก.ย. 47 23:35:52 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ขออนุญาตพี่ริเศรษฐ์ตามเก็บก่อนค่ะ ^^ จากคุณ : คนชื่นชอบนิยาย ^^ - [ 1 ต.ค. 47 05:38:59 A:203.145.13.105 X: ]

ความคิดเห็นที่ 13 แล้วเคยได้ยินอันนี้ไหมคะ คุณณัฐกร "จิตที่ส่งออกนอกกายเป็นสมุทัย (ต้นเหตุของทุกข์) จิตที่พิจารณาในกายเป็นมรรค (หนทางที่ทำให้เกิดความดับทุกข์)" จากคุณ : รสา รสา - [ 1 ต.ค. 47 15:01:31 ]

ความคิดเห็นที่ 14 คุณ : scottie แม่นแล้วค่าาาาาา  พี่จ๋า . ^ _ ^  ว่าแต่หมายถึง  พลังเย็นใช่ไหมคะ  พี่พิมพ์ผิดรึเปล่าคะ คุณ : รสา รสา ขอบคุณสำหรับลิงก์ของตอนเก่า ๆ นะคะ  ^ _ ^ เห็นด้วยค่ะ ว่าพิธีกรรมทางศาสนาของเรา  ยังเหมือนอิงศาสนาพราหมณ์อยู่นะคะ   เมื่อไหร่เราจะเลิกวนเวียนก็ไม่รู้  แฮ่ มันต้องเห็นทุกข์ชัด ๆ เราจึงจะเลิกละสิ่งที่เราติดอยู่ได้  จริงไหมคะ ขอบคุณมาก ๆ ค่ะ พี่รสา  สำหรับคำแนะนำนะคะ  ซื้อไว้เหมือนกันค่ะ  เป็นเทปพระอานนท์  พุทธอนุชา มี 1 ชุด  ยังฟังไม่จบเลย  แหะ แหะ คุณ : น้ำลายบูด โหหหหหหหห  วันนี้พูดตั้งหลายพยางค์แหนะค่ะ  ทุกทีมาโปรยยิ้มให้อย่างเดียว  สบายดีนะคะ คุณ : p_jung แตร่ว !!! กลายเป็นช่องเก้าการ์ตูนไปซะแล้ว  ฮี่ ฮี่  ชอบการ์ตูนเรื่องนี้รึเปล่าคะ  ^ _ ^  แต่เรื่องนี้เราเขียนมาจากการ์ตูนจริง ๆ นะ  เรื่องจอมคนแดนฝันอ่ะ  ชอบพระเอกมากกกกกกกก   แต่ไม่รู้ว่าจะเขียนได้ดีเท่าการ์ตูนหรือเปล่านะ  แต่เราก็มาแต่งใหม่อ่ะนะ  ได้แรงบันดาลใจมาจากเรื่องนั้นล่ะ คุณ : Er_R_Naka- - - oho น้องกานต์ใช่ไหมเอ่ย .  จำรอยยิ้มของน้องกานต์ได้แล้วน้า มีคนเดียวนะ  รอยยิ้มแบบนี้  ^ _ ^ คุณ : ณัฐกร วันนี้ไม่ข้อแนะนำหรือคะ  คุณณัฐ   ขอบคุณที่ชมว่าน่ารักนะคะ  เรื่องน่ะค่ะ  อิอิ อย่าให้กิเลสมันวิ่งนำหน้าสติ ประโยคนี้ผมใช้เป็นหลักยึดถือในการดำเนินชีวิตอยู่ทุกวัน ----หืม ถ้าทำได้จริง ๆ  เยี่ยมมาก ๆ เลยค่ะ คุณ : คนชื่นชอบนิยาย ^^ ตามเก็บถึงไหนแล้วเนี่ย  น้องเอ๋จ๋า . ^ _ ^ จากคุณ : ริเศรษฐ์ - [ 1 ต.ค. 47 19:08:37 ]

ความคิดเห็นที่ 15 หลานริ: ปู่ตามมาทันแล้ว (งานเยอะพักนี้ ไม่ได้หลับไม่ได้นอน) พอเช้ามาก็ลุกมาอ่านเจ้าชายหิมะ จะได้เย็นๆ หญิงสาวหันมายิ้มให้อย่างเย็นชา  แววตาสดใสคู่นั้นหม่นหมองเหลือเกิน  เจ้าชายรู้ทันทีว่านั่นไม่ใช่ตัวตนที่แท้จริงของเจ้าหญิง แววตาหม่นหมองกับยิ้มเย็นชา มันขัดๆกันยังไงไม่รู้แฮะ โดนสิงแบบนี้เจ้าหญิงหมดราคาเลย งือ....เกือบไปแล้วไหมล่ะ  ที่จริงเจ้าชายต้องใช้มีดหมอ ข้าวสารเสก หวายลงอาคม นะจ๊ะ.....ตีๆๆๆ จะออกไหม..จะออกไหม...อะไรแบบนี้ อิอิ คิดถึงหลานเสมอจ้า ^___^................ จากคุณ : GTW - [ 2 ต.ค. 47 09:24:31 ]

ความคิดเห็นที่ 16 เพิ่งเคยได้ยินครับ เป็นคำสอนที่ดีแฮะ ขอยืมเก็บไว้ใช้นะครับ ปล. เกรงใจเจ้าของกระทู้อ่ะ อิอิ จากคุณ : ณัฐกร - [ 2 ต.ค. 47 13:38:30 ]

ความคิดเห็นที่ 17 พี่ริขา แวะมาเยี่ยมไว้ก่อนนะคะ แล้วค่อยเก็บไปอ่านทีเดียวน๊า จากคุณ : เม-ดา - [ 2 ต.ค. 47 19:36:14 ]

ความคิดเห็นที่ 18 คุณ : GTW สวัสดีค่า ..ปู่ของหลาน  สบายดีป่าวคะ   ได้รับความคิดถึงแล้วค่า .  ช่วงนี้ใกล้สอบแล้ว  ปู่คงกำลังงานยุ่งล่ะสิ  ออกข้อสอบเสร็จยังละคะ แววตาหม่นหมองกับยิ้มเย็นชา มันขัดๆกันยังไงไม่รู้แฮะ --- หรอคะ   หลานแค่อยากบอกว่า  ปกติ เจ้าหญิงเป็นคนที่มีแววตาแจ่มใสอ่ะค่ะ  พอโดนสิงก็ต้องมีแววตาที่ไม่เหมือนเดิมไง  ยิ้มก็ไม่เหมือนเดิมด้วยอ่ะ  แหะ แหะ เรื่องเสกอะไรนี่มันเป็นเรื่องของคุณไสย์  ไม่ใช่หรอคะ  หลานไม่มีความรู้ค่ะ  ปู่อ่ะ ต้องมีความรู้แน่เลย  เพราะคำว่า  ไสย์  นี่มันเป็นส่วนหนึ่งของนามสกุลปู่นี่นา .  ^ _ ^  อิอิ คุณ : ณัฐกร ด้วยความยินดีค่ะ  ไม่ต้องเกรงใจนะคะ  คุยกันเรื่องธรรมะ เป็นเรื่องที่ดีค่ะ  คุยกันเลยนะคะ คุณ : เม-ดา อย่าเก็บไว้นานนักนะคะ  เดี๋ยวคิดดอกเบี้ยซะเลย  อิอิ แก้ไขเมื่อ 02 ต.ค. 47 20:46:19 จากคุณ : ริเศรษฐ์ - [ 2 ต.ค. 47 20:21:46 ]

ความคิดเห็นที่ 19 น้องริ เชื่อไหม พี่ฟังเรื่องของพระอานนท์ครั้งแรก น้ำตาไหลเลยล่ะ ซึ้งจัดน่ะค่ะ จากคุณ : รสา รสา - [ 6 ต.ค. 47 03:12:44 ]

ความคิดเห็นที่ 20 อันนี้คุณณัฐกรอาจเคยได้ยินแล้ว เธอจงระวังความคิดของเธอ เพราะความคิดของเธอจะกลายเป็นความประพฤติของเธอ เธอจงระวังความประพฤติของเธอ เพราะความประพฤติของเธอจะกลายเป็นความเคยชินของเธอ เธอจงระวังความเคยชินของเธอ เพราะความเคยชินของเธอ จะกลายเป็นอุปนิสัยของเธอ เธอจงระวังอุปนิสัยของเธอ เพราะอุปนิสัยของเธอจะกำหนดชะตากรรมของเธอชั่วชีวิต (โดย พระอาจารย์ชา สุภัทโท) จากคุณ : รสา รสา - [ 6 ต.ค. 47 03:15:41 ]

ความคิดเห็นที่ 21 น่ารักอีกแล้วเจ้าหญิง.. แต่อยากรู้ว่า..ทำไมคนถึงต้องการตัวเจ้าหญิงนะจ๊ะ ลุ้น ๆ ๆ ต่อ.. เจ้าชายเท่ห์จัง..เดี๋ยวร้อน เดี๋ยวเย็น.. ฮี่ๆๆๆ.. :D จากคุณ : คิมมี่ (*CriMy*) - [ 13 ต.ค. 47 19:11:33 ]

ความคิดเห็นที่ 22 หุๆๆ นานๆทีจะมาเรยนะคะเนี่ย แต่ก้อคุ้มค่ากับการรอ ^^ จากคุณ : ~BloSSoM~ - [ 16 ต.ค. 47 23:28:02 A:203.113.37.9 X:203.150.217.114 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ok สนุกมากค่ามึนไปเลยอ่านตั้งแต่ตอนที่1 ถึงตอนที่7 รวดเดียวเลย ปกติเพ่งจอคอมนานๆไม่ได้อ่ะค่ะ ชอบมากแค่ลองคิดเล่นๆนะคะว่าถ้าเรื่องนี้กลายเป็นหนังสือการ์ตูนจะสนุกขนาดไหนนะ^_^ อย่าลืมเปิดดิกนะคะว่าข้าพเจ้าคือใครอิอิ ดูชื่อเอานะ จากคุณ : dragonfly - [ 18 ต.ค. 47 19:45:46 A:203.172.57.124 X: ]

ความคิดเห็นที่ 24 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3150625/W3150625.html ตอนที่ 8 จากคุณ : ริเศรษฐ์ - [ 1 ก.ย. 48 23:50:53 ]