ครั้งแรกที่ผมเริ่มฝึกโกหก ก็เมื่อตอนที่แม่ของผมแนะนำให้รู้จักกับพ่อใหม่

    ผมต้องแสร้งทำเป็นรักพ่อคนใหม่ของผม ซึ่ง...เท่าที่จำความได้ ในตอนนั้นผมไม่ได้รู้สึกอะไรเลยจริงๆ เพียงแค่คิดว่า มันคงจะทำให้แม่มีความสุขได้ ถ้าผมทำดีกับพ่อคนที่สองของผม

    ตอนนั้นผมอยู่ประถม ชั้นปีอะไรก็จำไม่ได้แน่ชัด ประมาณ ป 4 หรือ ป 5 น่าจะใกล้เคียง ผมสวมบทบาทลูกที่ดีชั้นเยี่ยม ไม่ว่าเราไปไหนคนก็นึกว่าเรา 3 คนเป็นพ่อแม่ลูกกันจริงๆ (ความจริงในตอนนั้น ก็อาจถือว่าเป็นจริงๆก็ได้) แต่เรื่องมันไม่ได้เป็นอย่างนั้น

    ผมยังอาศัยอยู่กับพ่อ และญาติๆของพ่อ ในตอนนั้น ด้วยเหตุผลอะไรก็ไม่ทราบแน่ชัดที่ทำให้แม่ออกจากบ้านไปเริ่มชีวิตใหม่ ความทรงจำตอนที่แม่หายออกจากชีวิตของผมไปนั้นออกจะเบลอๆ จำได้แต่เพียงว่า เมื่อรู้สึกตัวอีกที เวลาน่าจะผ่านไปเกินค่อนปีแล้ว ตอนนั้น...แม่มาหาผม ที่โรงเรียนประจำ อาจารย์ที่เป็นผู้ดูแลนักเรียนเรียกผมลงไปพบ และนั่นเองที่ผมได้เจอกับแม่อีกครั้ง แม่คงอธิบายให้อาจารย์ฟังหลายๆอย่าง และผมบอกได้ว่า แม่กลัวว่าผมจะโกรธ ที่แม่หายออกไปจากชีวิต

    ตอนนั้น ผมคงรักแม่มากอยู่เหมือนกัน ผมพยายามทำให้แม่รู้ว่า ผมไม่ได้โกรธ ซึ่งก็เป็นความจริง ผมไม่ได้รู้สึกโกรธเลยแม้แต่น้อย นั่นเพราะ ไม่ว่าด้วยความรู้สึกที่หายไปจากความทรงจำ หรือไม่ว่าจะเพราะตอนนี้ผมจำอารมณ์ของตัวเองในตอนนั้นไม่ได้ก็ตามที แต่เอาเป็นว่าเท่าที่ระลึกได้...ถึงเหตุการณ์ในตอนนั้น ผมไม่มีความรู้สึกอะไรเลย เหมือนมันว่างเปล่าไปหมด รู้เพียงแค่ว่า ผมต้องทำตัวเป็นเด็กไว้ และต้องทำเหมือนผมไม่รู้เรื่องอะไรก็ตามที่เกิดขึ้นระหว่างผู้ใหญ่

    ผมจำผู้ชายที่อยู่กับแม่ได้ คนที่แม่บอกให้เรียกเขาว่าพ่อในเวลาต่อมา

    เขาเป็นเพื่อนกับแม่ ตั้งแต่ตอนที่แม่ยังอยู่ที่บ้าน ตอนนั้นผมนอนห้องเดียวกับพ่อและแม่ ผมมักจะแกล้งหลับเสมอเวลาพ่อกับแม่ทะเลาะกัน น่าแปลกที่ความทรงจำที่ไม่สมบรูณ์ของผมนี้ มักจะชัดเจนขึ้นมาในส่วนที่ผมไม่อยากที่จะจดจำ และหนึ่งในหลายเหตุการณ์ที่ฝังลึกอยู่ในใจผมนั้นก็ยังปรากฏขึ้นในสมองของผมเสมอ เหมือนมีใครมาฉายหนังซ้ำๆ แต่น่าแปลกที่ผมกลับไม่รู้สึกเสียใจ อันที่จริง ผมไม่รู้สึกอะไรต่อเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในวันนั้นเลย
   
    วันนั้น แม่พาเราไปเที่ยวสวนสัตว์ ผมจำได้ ว่าผู้ชายคนนี้ คนที่เป็นเพื่อนของแม่ได้ไปกับเราด้วย

    ในตอนแรกของความทรงจำนั้น ไม่มีพ่อของผมอยู่ในเหตุการณ์ และก็อีกเช่นกัน ผมจำไม่ได้ว่าสวนสัตว์ที่ไปนั้นคือที่ไหน...เวลาอะไร และผมได้ทำอะไรไปบ้าง ภาพที่ขาดหายเริ่มปรากฎชัดขึ้นมาอีกครั้งเมื่อตะวันตกดิน ผมและน้องกำลังเล่นเครื่องเล่นอยู่ที่มุมเล็กๆของสวนสัตว์ สิ่งทีผมยังจำได้ชัดเจนจนถึงตอนนี้ก็คือ ภาพของพ่อผม ยืนพิงรั้วอยู่ไม่ห่างจากพวกเราไปนัก...



    ###################################

    ครั้งที่สองในชีวิตที่ผมได้มีโอกาสโกหกอย่างเป็นทางการ

    สามหรือสี่ปีหลังจากที่แม่เดินออกไปจากชีวิตของพ่อ ผมยังจำได้ว่าแม่ยังติดต่อกลับมาหาพวกเราบ่อยครั้ง ผมได้เจอแม่ประมาณปีละสองถึงสามหน ด้วยความที่ผมอยู่โรงเรียนประจำ ในช่วงวันจันทร์ถึงศุกร์แม่จึงมาหาได้โดยที่พ่อ และทางบ้านไม่รู้ ต่างกับน้องของผม ซึ่งอาศัยอยู่ที่บ้านของพ่อ ผมเดาว่าแม่คงคิดถึงน้อง แม่จึงมาขอที่บ้าน ให้ผมและน้องไปอยู่กับแม่ในช่วงปิดเทอมฤดูร้อน

    ตอนอยู่บนรถนั้น และเช่นเคย เมื่อผู้ใหญ่คุยกัน ผมก็แกล้งหลับ
   
    แม่กับพ่อใหม่ ปรึกษาอะไรกันบางอย่าง ซึ่งผมพอจะจับความได้ว่า แม่ตั้งท้อง แต่ผมก็ทำเป็นไม่รู้เรื่องไปตลอดการเดินทาง แม่ก็คิดว่าผมไม่รู้เรื่องจริงๆ และผมจำได้ว่า ผมแอบหัวเราะในใจอยู่หลายครั้ง เมื่อแม่ของผมพยายามจะบอกผมว่าแม่กำลังจะมีน้องคนใหม่ กับพ่อคนใหม่ แต่แม่ก็ไม่กล้าที่จะบอกผมตรงๆซักที น่าแปลกที่ตลอดระยะเวลาปิดเทอมฤดูร้อนนั้น แม่ก็ยังคิดว่าผมยังไม่รู้เรื่อง ผมว่า ผมคงเป็นนักแสดงที่เก่งใช้ได้ทีเดียว - ตอนนั้น ผมอายุ 14 ปี
   
    ผมและน้องไปอยู่กับแม่อีกครั้งในปิดเทอมฤดูร้อนปีถัดไป

    ลูกเกด คือชื่อของน้องคนใหม่ของผม เมื่อได้พบเธอครั้งแรก ผมไม่รู้สึกอะไรเลย ผมไม่แคร์ว่าแม่จะลืมผม แล้วไปรักน้องคนใหม่หรือไม่ ผมเพียงรู้ว่า ผมอยากจะตะโกนใส่หน้าแม่และพ่อคนใหม่ว่า ชื่อ ลูกเกด นั้น แสนจะเชยสิ้นดี!   แต่ขอโทษที ผมเป็นเด็กดีนี่ครับ ผมก็แค่ตอบไปว่า น้องน่ารักเหมาะสมกับชื่อ - ตอนนั้นผมอายุ 15



    #####

    บทสรุป

    อย่างที่ผมคาดไว้ ในปีถัดมา หลังจากปิดเทอมฤดูร้อนครั้งนั้น แม่ก็มาหาผมน้อยลง ปีนั้นทั้งปี ผมได้พบแม่เพียงครั้งเดียว แม่และพ่อใหม่มารับผมไปที่รีสอร์ทแห่งหนึ่งเพื่อดูสุริยุปราคา พ่อ(ใหม่) ยังเล่นมุขกับผมว่า ที่นี่แหละ ที่ทำให้เกิดน้องลูกเกด แน่นอน พ่อ(ใหม่)ไม่คิดว่าเด็กอายุ 16 อย่างผมจะเข้าใจมุขสกปรกของเขา ก็ผมเป็นเด็กดีนี่นา!

    และนั่น...ก็เป็นครั้งสุดท้ายในชีวิต ที่ผมได้เจอแม่...

แก้ไขเมื่อ 01 ต.ค. 47 09:09:39

แก้ไขเมื่อ 01 ต.ค. 47 09:03:53

แก้ไขเมื่อ 01 ต.ค. 47 03:12:24