PANTIP.COM : W3045888 อุบัติเหตุสื่อรัก(2) [เรื่องสั้น]

ความคิดเห็นที่ 1

เรือสปีดโบ๊ตลำน้อยใช้เวลาหนึ่งชั่วโมงครึ่งในการเดินทางมายั่งเกาะดาหลา ทันทีที่เรือลำเล็กเข้ามาเทียบท่า หญิงสาวร่างสูงเพรียวผิวสีน้ำผึ้งได้เดินออกมาต้อนรับ ปริทัศน์มองหญิงสาวที่อยู่เบื้องหน้าแล้วเขาต้องยอมรับทันทีว่าเธอสวยไม่มีที่ติ ดวงตากลมโตสีน้ำตาล ริมฝีปากอวบอิ่มสีชมพูสดใส ใบหน้ารูปไข่ซึ่งทาทับด้วยแป้งฝุ่นเพียงบางเบา และผมหยักศกสีน้ำตาลสลวยที่ยาวลงมาถึงกลางหลัง ทำให้เจ้าหล่อนดูมีเสน่ห์และน่าหลงใหลยิ่งนัก แต่ก็ไม่ใช่สำหรับเขา เพราะหัวใจของเขาได้เป็นของหญิงสาวร่างเล็ก ใบหน้ารูปหัวใจซึ่งกำลังยืนยิ้มหวานอยู่ข้างๆเขาเสียแล้ว

“สวัสดีค่ะ พี่ทัศน์ พี่ทราย มิลันเป็นลูกพี่ลูกน้องของพี่เมฆค่ะ พอดีพี่เมฆติดธุระสำคัญเลยให้มิลันมาดูแลพี่ๆแทนค่ะ” เธอพูดพร้อมกับ่งยิ้มหวนให้กับผู้มาใหม่ทั้งสอง

“ มิลันว่า พี่ๆไปดูห้องพักที่มลันเตรียมไว้ให้ดีกว่าไมค่ะ เออ..ถ้าพี่ๆไม่ว่าอะไร มิลันขอเรียกพี่ว่าพี่เหมือนกับพี่เมฆแล้วกันนะคะ ฟังแล้วดูสนิทกันดี” มิลันตาพูดด้วยน้ำเสียงเจื่อยแจ่วและเป็นกันเองพร้อมกับเดินนำสองหนุ่มสาวไปยังที่พัก

อาณาบริเวณรอบๆของรีสอร์ทแห่งนี้รายล้อมไปด้วยต้นไม้และดอกไม้นานาชนิดที่ปลูประดับไว้อย่างสวยงาม บ้านพักที่ถูกออกแบบมาให้เข้ากับธรรมชาติ และสร้างอยู่ห่างจากกันพอสมควรซึ่งเหมาะสำหรับคนที่ชอบการพักผ่อนแบบเป็นส่วนตัว อีกทั้งช่วงที่สองหนุ่มสาวมาพักนี้ไม่ได้ตรงกับฤดูกาลท่องเที่ยวจึงทำให้ปริมาณนักท่องเที่ยวบนเกาะนี้ดูบางตาและเงียบสงบเป็นพิเศษ

หลังจากที่วาลุกาจัดการกับข้าวของเครื่องใช้ต่างๆเรียบร้อยแล้ว หญิงสาวก็นึกอยากจะไปเดินเล่นริมทะเลขึ้นมา ไวเท่าความคิด เธอไม่รีรอรีบสวมรองเท้าแตะคู่โปรด พร้อมกับเดินออกไปที่ชายหาดทันที สายลมเย็นสบายที่พัดมากระทบกับใบหน้ารูปหัวใจทำให้หล่อนรู้สึกสดชื่นและปลอดโปร่งเป็นพิเศษ หยิงสาวถดรองเท้าและหยิบขึ้นมาหิ้วไว้ด้วยมือข้างหนึ่ง พร้อมกับเดินลุยน้ำทะเลเย็นช่ำเล่นอย่างสนุกสนานเพลิดเพลิน วาลุกาเดินเล่นมาเรื่อยๆจนมารู้สึกตัวอีกทีก็พบว่าตัวเองยืนอยู่หน้าบ้านพักหลังเล็กซึ่งรายล้อมไปด้วยต้นดอกลีลาวดี ที่แข่งกันส่งกลิ่นหอมตลบอบอวนไปทั่วทั้งบริเวณ หญิงสาวอดใจไม่ไหวจึงถือวิสาสะเดินเข้าไปในสวนและเอื้อมมือเรียวบางออกไปเพื่อที่จะเด็ดลีลาวดีดอกเล็กซึ่งอยู่ใกล้มือ แต่แล้วเธอก็ต้องชะงักเมื่อเสียงทุ้มของใครคนหนึ่งร้องห้ามดังมาจากด้านหลัง เสียงซึ่งหล่อนคุ้นเคยเป็นอย่างดี วาลุกาตกอยู่ในอาการตะลึง ดวงตากลมสวยคลอไปด้วยหยาดน้ำตาเม็ดใส เธอค่อยๆหันหลังมาช้าๆ และในวินาทีแรกที่เธอเห็นร่างสูงซึ่งยืนอยู่ตรงหน้า น้ำตาเม็ดเล็กๆ ก็ร่วงผลูลงมาอย่างอดกลั้นไม่อยู่

“นภัทร์ ใช่เธอจริงๆ ใช่ไหม นี่ ทราย..ทรายไม่ได้ฝันไปใช่ไหม”
หล่อนพูดออกมาเบาๆด้วยน้ำเสียงที่สั่นและแฝงไปด้วยความปิติยินดี พร้อมกับค่อยๆเอื้อมมืออันสั่นเทานั้นออกไปช้า เพื่อที่จะสัมผัสใบหน้าครามของชายหนุ่มที่เธอแสนรัก แต่ชายหนุ่มตรงหน้ากับมีปฏิกิริยานิ่งเฉยและพยายามผละหนีเมื่อวาลุกาเดินตรงเข้ามาหาเขา แต่แล้วหญิงสาวก็ต้องชะงัก เมื่อเสียงๆหนึ่งดังออกมาจากภายในบ้าน และตามมาด้วยร่างเพรียวระหงของมิลันตา หญิงสาวแปลกใจกับภาพที่ตนเห็นอยู่เบื้องหน้าแต่ก็สลัดความแปลกใจนั้นทิ้งพร้อมกับยิ้มและเดินเข้าไปหาหนุ่มสาวทั้งสอง

“ อ้อพี่ทรายนี่เอง มิลันก็นึกว่าตะวันคุยอยู่กับสาวสวยที่ไหนซะอีก”
วาลุกามองหญิงสาวอ่อนไวกว่าด้วยความงุนงง เมื่อเห็นชายหนุ่มที่หล่อนเฝ้าคิดถึงมาตลอด 3 ปี ยิ้มให้กับลูกพี่ลูกน้องของเพื่อน

“โถ่เอ้ย มิลันนี่แย่จริงเลย มัวแต่คุยจนลืมแนะนำซะได้” มิลันตาพูดขึ้นมาหลังจากหันมาสนใจกับชายหนุ่มที่เธอเรียกว่าตะวันอยู่นาน
“ ตะวันค่ะ นี่พี่ทรายค่ะ พี่เค้าเป็นเพื่อนของพี่เมฆ พี่ทรายค่ะ นี่ภูตะวันสามีของมิลันเองค่ะ”

เมื่อวาลุกาได้ยินดังนั้นเธอก็รู้สึกสับสนระคนกับน้อยใจที่สามีของเธอทำเหมือนกับว่าไม่รู้จักเธอแถมเขายังยิ้มหวานให้กับหญิงผิวสีน้ำผึ้งที่อยู่เคียงข้างเขา ใบหน้ารูปหัวใจของเธอเริ่มซีดเผือด ทุกสิ่งทุกอย่างรอบๆตัวหญิงสาวเริ่มเบาหวิว สติสัมปชัญญะของเธอเริ่มเละเลือน

“เออ......พี่ทรายคะ พี่ไม่สบายรึเปล่าคะ หน้าพี่ดูซีดจังเลย”
ยังไม่ทันทีมิลันตาจะพูดจบร่างเล็กบางของหญิงสาวรุ่นพี่ตรงหน้าก็ล้มลงทันที
“ว้ายตายแล้วพี่ทราย.........................”

ติดตามตอนต่อไป

จากคุณ : rainy_rain - [ 3 ต.ค. 47 11:52:18 A:10.30.2.93 X:202.28.27.3 ]