ความเดิม – โจอี้ แก้ว อามถูกเรียกตัวมายังแฟรี่เวลเพื่อช่วยองค์หญิงโร้สที่ถูกคาซาโตะจับตัวไป แจ๊สซิก้า 1 ในสมุนของคาซาโตะมารุกรานทั้ง 3 เพื่อที่จะกำจัด แต่ถูกการเล่นละครของฟาลเวทำให้หนีไป แล้วทั้ง 3 ก็เดินทางต่อไป เพื่อไปเอาดาบเล่มที่ 3.....
ตอนที่- 7
ทั้ง 3 หยุดพักที่ธารน้ำ ล้างหน้าและเอาข้าวมากิน
“ฟาลเว จะเป็นยังไงบ้างนะ” อามนั่งพิงต้นไม้ที่สูงใหญ่ ใกล้กับธาน้ำที่ใสสะอาดง
“ไม่ต้องห่วงหรอก เขาแข็งแกร่งออก” โจอี้ปลอบ
“งั้นเราไปหาดาบเล่มที่ 2 กันเถอะ”
และแล้วลำแสงประหลาดก็เจิดจรัส ระรึกฤกษ์ ออกมาจากถุงมือของอามเป็นแสงสีเขียวอ่อน อ่อนโยนราวกับลมโบกพัด สะบัดใบไม้....
“ที่สุดท้าย ต่อไปคือ ปราสาทภูเขาไฟ จงเดินไปอีก 12 เมตรก็จะถึง เจ้าจงเข้าไปยังถ้ำนั้น มันจะเคลื่อนตัวขึ้นไปเอง” เสียงของราชครูเปดังขึ้นจากถุงมือของอาม
“ราชครู!” โจอี้ตะโกนใส่ แต่ทว่าแสงสีเขียวนั้นหายไปเสียแล้ว.....
โจอี้ก้มหน้าเศร้า “ไปกันเถอะ” โจอี้ตั้งมั่น
“ครืน” แผ่นดินไหวอย่างแรง “อ๊ะ” ทั้ง 3 ล้มอย่างระเนระนาด แผ่นดินไหวสงลง
“ไปกันเถอะ” แล้วทั้ง 3 ก็วิ่งไป
.........
เสียงขององค์หญิงน้อย ค่อยๆล่องลอยออกมา
“นักรบในตำนาน มาช่วยข้าเร็ว เร็วเข้า ก่อนที่จะสายเกินไป” องค์หญิงโร้สร่ำไห้อีกครั้ง ใบหน้าของเธอหม่นหมองอย่างเห็นได้ชัด ดวงตาที่สดใสกลับกลายเป็นการแปดเปื้อนไปด้วยน้ำตาอันมหาศาลที่ไม่มีวันหยุด และคนที่ทำให้เป็นเช่นนี้ มีเพียงคนเดียว เขาคนนั้นปรากฏร่างขึ้นมาต่อหน้าองค์หญิงโร้สแล้ว
“คาซาโตะ”
“หยุดเถอะนะ” องค์หญิงห้ามเขา คาซาโตะกำมืออย่างแน่น ในใจของเขารู้สึกอึดอัดไม่ใช่น้อย
“ข้า..... ข้าไม่มีวันเปลี่ยนใจแน่” องค์หญิงเข้าใจในคำพูดของเขา
“อย่านะ แฟรี่เวล กำลังจะหายไปหยุดเถอะนะ” องค์หญิงทำท่าวิงวอน
“อย่าทำแบบนี้ ข้าขอร้องเถอะ องค์หญิงโร้ส” แล้วเขาก็เดินหายไปในอากาศ
ที่หน้ากระจกวารี ฟรูซเอซ ยืนมองท่าทางของคาซาโตะและองค์หญิงโร้สด้วยความริษยา
“หนอย องค์หญิงโร้ส” ฟรูซเอซแทบอยากจะแก้แค้นให้สาสมเสีย
“ออกไปนะ ฟรูซเอซ”
“อย่ามายุ่งกับข้านะ” ฟรูซเอซตวาด และเดินหนี ทาสรับใช้นาม “เอนาว่า” ที่เป็นครึ่งคนครึ่งหมาป่า
“แกก็รู้ว่าจะเป็นยังไง” เอนาว่าย้ำความจริง
...........
และแล้วทั้ง 3 ก็เดินทางมาถึงปราสาทภูเขาไฟ ซึ่งเป็นสถานที่เก็บดาบเล่มสุดท้ายของโจอี้
“มาถึงแล้วสินะ” แก้วกล่าว
“การเดินทางของเรานี่ก็นานเหมือนกันนะ” แก้วระลึกถึง ความเป็นความตายที่ได้พบ ได้เจอะมา
“นี่คือดาบเล่มสุดท้ายแล้วสินะ” โจอี้กล่าว ทันใดนั้นก็มีแสงจากลูกแก้วที่ติดอยู่ในถุงมือสว่างขึ้นมาเป็นประกายสีแดง ที่ร้อนแรง และเป็นประกายที่สวยงดงามจริงๆ
“ราชครู”
“นี่คงเป็นครั้งสุดท้ายแล้ว ที่พวกเจ้าจะได้พบกับข้า”
“หมายความว่าไงคะ!?”
“เจ้าหญิงโร้สอ่อนพลังลงมากแล้ว จงรีบไปเถอะ เหล่านักรบในตำนาน จงโค่นคาซาโตะให้จงได้ หลังจากนั้น......” ไม่ทันไร สายที่คุยกันราวกับโทรศัพท์ก็ถูกตัด
“ราชครู ราชครู!!!” โจอี้น้ำตาไหล
“ไปกันเถอะโจอี้ พวกเราสัญญา ว่าจะช่วยแฟรี่เวลแห่งนี้ ร่วมกับโจอี้นะฉันสัญญา” แก้วยิ้มอย่างใจจริง
“ฉันก็สัญญานะ พวกเรา 3 คนจะสู้อย่างไม่แยกกัน” อามยื่นมือมา
แล้วทั้ง 3 ต่างก็จับมือร่วมกันอีกครั้ง สิ่งสุดท้ายที่พวกเธอจะได้รับคืออะไร.....
“ตูม” ประตูภูเขาไฟเปิดขึ้น
“อ๊า โจอี้” แก้วกับอามกรีดร้องเรียกชื่อเพื่อนคนสำคัญที่กำลังถูกไฟสีแสดและแดง วนเวียนอยู่ข้างๆกาย ไฟเหล่านั้นดึงตัวของโจอี้เข้าไปแล้ว ประตูปิด
“โจอี้ โจอี้” แก้วทุบประตูที่ร้อนฉ่า “ร้อนจังเลย”
ในขณะที่ทั้ง 2 ไม่ทันตั้งตัว ด้านหลังมีเอนาว่า สมุนตัวสุดท้ายของคาซาโตะ และตัวของคาซาโตะปรากฏตัวขึ้น
“แก คาซาโตะ” แก้วขมวดคิ้วตั้งสมาธิดึงดาบออกมา
“มังกรน้ำ” แก้วโจมตีด้วยสายน้ำ “ตูม” เอนาว่าสร้างเกราะคมไว้ได้ทันพอดี
“หนอยแนะ” คราวนี้อามเอาบ้าง เธอใช้ดาบที่ถูกขัดเกลามาฟันลงไป “เปรี้ยง” เสียงกรีดร้องด้วยความตกใจและเจ็บว่า “อ๊า”
“อาม” คาซาโตะยื่นมือ และปล่อยพลัง
“อ๊า!!!!” ทั้ง 2 ร้องออกมา เกราะของทั้ง 2 หายไปพร้อมดาบและหมดสติลง
“ฝากด้วยนะ เอนาว่า” เสียงทุ่มของคาซาโตะบงการเอนาว่า แล้วเขาก็หายไปเมื่อได้รับคำว่า ขอรับ จากเอนาว่า
.............
“เปลวเพลิง”
“นี่คือดาบของเจ้า ข้าขอมอบให้”
“ราชครูเป” โจอี้เหมือนสติลอยไปมา
“แต่เจ้าต้องพิสูจน์ ถึงจิตใจของเจ้า ตามเปลวไฟนั่นไป” แล้วเปลวเพลิงก็พุ่งทะลุตัวโจอี้ไป เธอวิ่งตามมัน.......
ประตูบานใหญ่เปิด โจอี้พบ แก้วและอาม นอนสลบอยู่
“แก แกเป็นใคร” โจอี้รู้สึกโกรธขึ้น
“ข้าชื่อ เอนาว่า สมุนคนสุดท้ายของท่านคาซาโตะ”
“แกหนอยแนะ พลังเพลิงพิฆาต” เปลวไฟพุ่งกระหน่ำไปอย่างไม่ลดละ
“อะ” เอนาว่าผงะเล็กน้อย
“สายฟ้า จงมา” เอนาว่าสั่ง สายฟ้าสีขาวพุ่งโจมตีพื้นดินจนแหลก” ท้องฟ้าเริ่มมืดครึ้ม แผ่นดินที่มีต้นไม้ใบหญ้าจนแทบเหลือแต่พื้นดินทรายสีอิฐ
ต้นไม้แทบไม่เหลืออีกแล้ว นั่นเพราะองค์หญิงโร้ส แทบไม่เหลือพลังที่จะอธิษฐานให้แด่แฟรี่เวลแห่งนี้แล้ว จิตใจของหล่อนแทบสูญสลายไปบนแผ่นดินแฟรี่เวล แทบจะหายไปหมด........
“สายฟ้าจงมา” สายฟ้าสีขาวมาอีกครั้ง
“พลังเพลิงพิฆาต” แต่เปลวเพลิงที่พุ่งโจมตีด้วยจิตอันแข็งของโจอี้ ปะทะกับสายฟ้าสีขาว “ตูม” สายฟ้าถูกล้อมไปด้วยเปลวเพลิง เกิดเป็นระเบิดครั้งใหญ่
“ตูม”
“เอ๊ะ” ฟาลเวมองขึ้น แผ่นดินไหวอีกครั้ง “แย่แล้ว” ต้นหญ้าที่หลงเหลือราวกับทุ่งหญ้าในทะเลทราย ฟาลเวรีบวิ่งไปยังต้นตอของลำแสง
‘อาม โจอี้ แก้ว’ เขาระลึกถึง 3 ชื่อนี้
“ฟาลเว......” มีเสียงอันเล็กแต่ผสมความเศร้าเรียกชื่อเขา
“ใครนะ” ฟาลเวหยุดไปชั่วครู่
“นี่ข้าเองนะ โร้ส ไงละ”
“หา? องค์หญิงโร้ส” ฟาลเวตะลึง
..........
“หนอยแนะ” ฮิคารุเลือดอาบไปทั่ว
“ทนได้ถึงเพียงนี้ สมแล้วที่เป็นนักรบแห่งตำนาน ที่องค์หญิงโร้สเรียกตัวมา”
“แน่นอน ฉัน.... ฉันจะต้อง..... ปกป้องเพื่อนทั้ง 2 คนนี้ให้ได้”
แก้วและอามค่อยๆลืมตาขึ้นมา
“เพราะแก้วและอาม เป็นเพื่อนที่สำคัญที่สุดในชีวิตฉัน พวกเราจะต่อสู้ไปเพื่อปกป้ององค์หญิงโร้สให้ได้”
“แล้วเราทั้ง 3 คนจะต้องกลับไปที่โลกให้ได้!!!!!” โจอี้เลือดขึ้นหน้าด้วยความโกรธจัด
“พลังเพลิงพิฆาต!!!” โจอี้กระโดตัวขึ้นไปบนฟ้า ปล่อยพลังเฮือกสุดท้ายที่มี โจมตีไปหมดตัว หมดหัวใจ
“อ๊า นี่มันอะไรกันเนี่ย” เอนาว่ากระเด็นและค่อยๆหายไปในแสงสว่าง
“ทะ ทะ ท่าน... คาซา..โตะ”
คาซาโตะ รู้สึกถึงจิตของเอนาว่าที่กำลังหายไป “เอนาว่า” คาซาโตะกัดฟัน เอนาว่านับถือคาซาโตะเป็นพ่อ และองค์หญิงโร้สเป็นแม่ เนื่องจากเอนาว่าเป็นหมาป่ามาก่อน คาซาโตะเสกให้เป็นคนและตั้งแต่นั้นมาก็รับใช้คาซาโตะและองค์หญิงโร้สตลอดมา แต่ตอนนี้......
“ตูม” ร่างของเอนาว่าระเบิดไปแล้ว
“โจอี้!!!” ฟาลเวเรียกโจอี้ที่กำลังจะล้มลงอย่างไร้สติ
ทว่าเปลวไฟสีแดงก็ลอยขึ้นมา ปรากฏเป็นดาบเข้าไปในถุงมือของเธอ ไม่นานนัก.........
“โจอี้ โจอี้เป็นอะไรหรือเปล่า” เสียงของแก้วเรียกเธอ
“อา แก้ว อาม” โจอี้โผขึ้นมากอดไว้
“อาว ฟาลเว ปลอดภัยเหรอดีจังเลย” โจอี้ยิ้ม
“ดาบของโจอี้นะ อยู่ในถุงมือของโจอี้แล้วนะ” โจอี้ยิ้ม
“จริงเหรอ” โจอี้ยิ้ม“ขอบคุณนะ ทุกคน” โจอี้ยิ้มอย่างมีความสุข และแล้ว ดาบของทั้ง 3 คนก็ครบจนได้ ศึกระหว่างนักรบในตำนานปะทะคาซาโตะ กำลังจะเริ่มเปิดฉากขึ้นแล้ว ไม่นานความจริงทุกสิ่งก็เปิดออกมา.........
(มีต่อ)

วิจารณ์ทีนะครับ