ท้าวอภัยนุราชเจ้าเมืองเวสาลี มีธิดาองค์หนึ่งนามว่า "นางจำปาทอง" เมื่อนางเจริญวัยขึ้น ได้ลงไปเล่นน้ำที่สระและพบไข่จระเข้ นางจำปาทองจึงนำไข่จระเข้ไปฟักในวัง จนจระเข้เป็นตัวและเลี้ยงไว้ เมื่อจระเข้เติบโตขึ้นก็มีนิสัยดุร้าย ราษฎรได้รับความเดือดร้อนจึงพากันไปร้องทุกข์ต่อท้าวอภัยนุราช ทำให้พระองค์เนรเทศนางจำปาทองออกจากเมืองเวสาลีโดยมีนางแมวที่เลี้ยงไว้ติดตามไปด้วย เมื่อเดินทางมาถึงแม่น้ำ นางจำปาทองเห็นจระเข้ก็เกิดความเสียใจ จึงกระโดดลงไปในน้ำหวังให้จระเข้กัดกิน พระอินทร์บันดาลให้เกิดบัวกรดรองรับนางไว้ เมื่อรอดมาได้นางจึงชวนนางแมวกลับเข้าเมืองเวสาลี แต่เทวดาบันดาลให้นางหลงเข้าไปในป่า
นนทยักษ์อาศัยอยู่ที่เขาอัศกรรฐ์จะเดินทางไปเฝ้าท้าวสิงหลที่เมืองสิงหล เดินทางผ่านมาแลเหห็นนางจำปาทองหลับอยู่ก็เกิดความรัก จึงเข้าไปปลุกนาง นางจำปาทองเห็นยัหษ์ก็ตกใจกลัว จึงพานางแมววิ่งหนี นนทยักษ์ก็วิ่งตามไปจนถึงกุฎีพระโคดมฤาษี นางขอให้พระฤาษีช่วย ฤาษีจึงเสกผ้าเป็นลิงไล่นนทยักษ์หนีไป นางจำปาทองกับนางแมวจึงขออาศัยอยู่ที่อาศรมในป่าด้วย
ท้าวสิงหลเป็นยักษ์ที่ตั้งอยู่ในคุณธรรม ครองเมืองสิงหลมานานแต่ไม่มีโอรสและธิดา คืนหนึ่งฝันว่ามียักษ์มาโดยนำดอกจำปาทองแต่มีปลีติดมาถวาย ครั้นตื่นจึงให้โหรทำนาย โหรทำนายว่าท้าวสิงหลจะได้ธิดาลักษณะงดงามแต่มีเพื่อนร่วมเดินทางที่แปลกประหลาดมาด้วย ต่อมานนทยักษ์ได้เข้าเฝ้าและทูลว่าได้พบสาวน้อยรูปงามพักอยู่ที่อาศรมของโคดมฤาษี ท้าวสิงหลจึงรีบเสด็จไปยังอาศรม เมื่อเห็นนางจำปาทอง จึงขอนางจากพระฤาษีไปเลี้ยงเป็นราชธิดาและพานางแมวมาด้วย ทั้งได้ประทานนามใหม่ว่า "นางสุวิญชา"
ฝ่ายพระไยเชษฐ์ ครองเมืองเหมันต์ มีนางสนมอยู่ ๗ คน วันหนึ่งพระไชยเชษฐ์พานางทั้ง ๗ ไปประพาสป่าตั้งพลับพลาพักแรมในป่า พระอินทร์ส่องพระเนตรดูรู้ว่าพระไชยเชษฐ์กับนางสุวิญชาเป็นเนื้อคู่กัน จึงให้มาตุลีเทพแปลงเป็นกวางทองมาล่อ พระไชยเชษฐ์นึกว่าเป็นกวางจริง จึงออกไปตามกวางกับพี่เลี้ยงทั้ง ๔ กวางล่อใหลงเข้าไปเมืองสิงหลแล้วหายไป ทำให้ทั้งหมดหาทางกลับไม่ถูก พลัดเข้าไปในสวนหลวงเมืองสิงหลโดยไม่รู้ตัว
ฝ่ายนางสุวิญชา คืนหนึ่งฝันว่ามีพระยานาคมารัดตัว ครั้นตื่นึ้นก้รู้ว่าจะมีเนื้อคู่ นางกลัวว่าจะได้ยักษ์เป็นสามีเพราะอยู่ในเมืองยักษ์ จึงเกิดความไม่สบายใจ ทูลท้าวสิงหลขออกไปเที่ยวชมสวนให้คลายกังวล ยักษ์ที่ติดตามนางไปเห็นพระไชยเชษฐ์และพี่เลี้ยงทั้งสี่จึงเข้าไปจับตัว ด้วยความตกใจกลัวพระไชยเชษฐ์และพี่เลี้ยงจึงวิ่งหนีไปจนถึงที่นางสุวิญชาพักอยู่ พระไชยเชษฐ์เห็นนางเป็นมนุษย์จึงขอความช่วยเหลือ นางห้ามพวกยักษ์ไว้แล้วไต่ถามเรื่องราว เมื่อนางทราบว่าพระไชยเชษฐ์เป็นกษัตริย์พลัดบ้านเมืองมาคิดว่าอาจเป็นเนื้อคู่ตามความฝัน จึงให้พระไชยเชษฐ์พักอยู่ในสวนแล้วทูลม้าวสิงหลให้ทรงทราบ ท้าวสิงหลสั่งให้พระไชยเชษฐ์เข้าเฝ้าก็เกิดความสงสารสั่งให้เสนายักษ์พาพระไชยเชษฐ์กลับเมืองเมหันต์ แต่พระไชยเชษฐ์เกิดหลงรักนางสุวิญชาจึงขออยู่รับราชการ เพื่อเป็นการตอบแทนบุญคุณแล้วจึงค่อยกลับไปเมืองเมหันต์ ท้าวสิงหลพอพระทัยจึงให้พระไชยเชษฐ์อยู่เมืองสิงหลต่อไป
กล่าวถึงรณพักตร์ เจ้าเมืองอีกเมื่องหนึ่งซึ่งยังไม่มีมเหสี ให้ทหารออกสืบหาราชธิดาเมืองต่างๆ เพื่อมาเป็นมเหสี ทราบว่าท้าวสิงหลมีธิดาลักษณะวิเศษกว่าธิดาของเมืองอื่นๆ จึงส่งทูตไปขอต่อท้าวสิงหล และหากไม่ยกให้จะต้องทำสงครามกัน ท้าวสิงหลไม่ยินยอม ทำให้รณพักตร์ไม่พอใจ ยกกองทัพมาล้อมเมืองไว้ พระไชยเชษฐ์อาสาออกรบทั้งที่รู้ว่าตนไม่มีฤทธิ์ พระอินทร์จึงเอาศรลงมาให้ พระไชยเชษฐ์แผลงศรไปถูกรณพักตร์ตาย เสร้จสึกท้าวสิงหลยกนางสุวิญชาให้เป็นรางวัล แล้วมีสาส์นไปทูลเชิญท้าวธรรมึกและนางแก้วสัจจมาทำการอภิเษกทั้งสอง แล้วพากันกลับไปเมืองเหมันต์
นางสนมทั้งเจ็ด เมื่อเห็นพระไชยเชษฐ์พานางสุวิญชาและนางแมวมาด้วย เกิดความริษยา ต่อมานางสุวิญชาตั้งครรภ์แก่จวนคลอดนางทั้งเจ็ดจึงทำอุบายว่า มีช้างเผือกเข้ามา พระไชยเชษฐ์จึงนำทหารออกไปคล้องช้างเผือกในป่า ทิ้งให้นางสุวิญชาอยู่กับสนมทั้งเจ็ด เมื่อจะคลอดนางทั้งเจ็ดหลอกให้นางสุวิญชาผูกตา แล้วนำกุมารที่เกิดมาพร้อมศรและพระขรรค์คู่บารมีใส่หีบฝังไว้ใต้ต้นไทร เอาท่อนไม้มาใส่พานไว้แทน สร้างเรื่องว่านางคลอดลูกเป็นท่อนไม้
เมื่อพระไชยเชษฐ์กลับมาถึงเมืองเหมันต์ ได้เรียกนางสนมทั้งเจ็ดมาสอบถามถึงนางสุวิญชาว่าคลอดรึยัง นางทั้งเจ็ดได้นำท่อนไม้มาให้แล้วเพ็ดทูลว่า นางสุวิญชาคลอดลูกออกมาเป็นท่อนไม้ พระไชยเชษฐ์หลงเชื่อเพราะถูกเสน่ห์และอาคมของนางสนมทั้งเจ็ด จึงสั่งให้นำนางสุวิญชาไปประหารชีวิต
นางสุวิญชาเห็นพระไชยเชษฐ์โกรธคิดจะฆ่าตนก็กลัว ตรงเข้าไปอ้อนวอนขอชีวิตและทูลว่านางถูกใส่ร้าย แต่พระไชยเชษฐ์กำลังตกอยู่ในมนต์เสน่ห์ จึงคิดจะฆ่านางสุวิญชาให้ได้ พี่เลี้ยงทั้งสี่เข้าขัดขวางไว้พร้อมให้เหตุผลว่า ถ้าฆ่านางสุวิญชาเสียท้าวสิงหลต้องโกรธและยกทัพมาแน่นอน พระไชยเชษฐ์จึงเพียงแต่ขับไล่นางสุวิญชาและนางแมวออกจากเมืองเมหันต์ไป
เมื่อนางสุวิญชาถูกขับออกจากเมือง จึงเดินทางรอนแรมไปในป่าเพื่อกลับเมืองสิงหล นางแมวได้เล่าให้ฟังว่า นางสนมทั้งเจ็ดทำอุบายหลอกพระไชยเชษฐ์ให้เชื่อว่านางคลอดลูกเป็นท่อนไม้ แต่แท้จริงแล้วนางคลอดลูกเป็นชายและถูกนำไปฝังที่ใต้ต้นไทร
นางสุวิญชาเมื่อพบพระโอรสก็คิดจะเดินทางกลับไปเมืองเมหันต์เพื่อแก้ข้อกล่าวหาแต่นางแมวทัดทานต่อว่าจึงเปลี่ยใจไปพาพระโอรสและนางแมวกลับเมืองสิงหล ด้วยบุญญาธิการของพระโอรสทำให้พระอินทร์เมตตาสงสารสั่งให้พระวิษณุกรรมพานางสุวิญชา โอรส และนางแมวไปส่งยังเมืองสิงหล
ฝ่ายท้าวสิงหลถึงคราวจะเกิดเหตุร้ายก็ให้มีอาการตาซ้ายขวาเขม่นใจคอไม่สบาย พระองค์ใคร่ครวญดูก็รู้ว่าจะมีเหตุอันไม่เป็นมงคลขึ้น ขณะเดียวกันนั้นนางสุวิญชาได้พาพระโอรสและนางแมวมาเข้าเฝ้า เล่าความทั้งหมดให้ท้าวสิงหลฟัง นางแมวเห็นว่านางสุวิญชาไม่เล่าความจริงทั้งหมดให้ท้าวสิงหลฟังจึงทูลว่า ความจริงพระไชยเชษฐ์จะฆ่านางสุวิญชาให้ตาย แต่พี่เลี้ยงทั้งสี่ขอชีวิตไว้ ท้าวสิงหลโกรธนางสุวิญชาที่ปิดบังความจริงไว้ไม่เล่าเรื่องทั้งหมด อีกทั้งโกรธพระไชยเชษฐ์ที่เห็นแก่หน้าพระองค์ จึงสั่งทหารให้จัดทัพไปฆ่าพระไชยเชษฐ์ยังเมืองเมหันต์
แก้ไขเมื่อ 05 ต.ค. 47 19:55:37
จากคุณ :
เด็กอายุ 15 
- [
5 ต.ค. 47 19:52:26
]
???? วรรณคดีไทยบนถนนนักเขียน ไชยเชษฐ์ ????
