ความคิดเห็นที่ 1 ดีใจด้วยนะคะที่ได้เหมียวกลับมา ว่าแต่อยู่ใกล้แมวมาก ๆ ระวังโรคหอบหืดด้วยค่ะ จากคุณ : รสา รสา - [ 8 ต.ค. 47 00:19:19 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ดีใจด้วยนะคะ แมวเราหายไปแล้วไม่กลับมาเลย จากคุณ : แมวเหมียวหางสั้น - [ 8 ต.ค. 47 00:36:24 ]

ความคิดเห็นที่ 3 .....  หมาตัวโปรดที่บ้านเพิ่งตายจากไปเมื่อ 2 วันก่อนเอง... อ่านแล้วน้ำตาซึมเลยครับ..... อยู่กันมา 13 ปี ตั้งแต่เราเสียงเริ่มแตก ก่อนหน้านี้ราวเดือนครึ่งมันอาการไม่ดี พาไปหาหมอ หมอบอกรากฟันอักเสบ ให้ยามาชุดหนึ่ง  ไม่หาย อาทิตย์ต่อมาพาไปดูอาการหมอบอกเป็นไซนัสอักเสบ  ให้ยามาอีกชุดหนึ่ง...  ไม่หายอีกเช่นเคย อาทิตย์ต่อมาพาไปอีกรอบ หมอบอกต้องให้ยาแรงกว่าเดิม แต่จะไม่แรงมากเพราะยาขับออกทางตา แก่แล้ว...เดี๋ยวตาบอด  ให้ยาไปสองวัน มันตาบอดจริงๆ....และเช่นเคย   ไม่หาย อาทิตย์ที่สี่ พาไปให้หมอดู หมอบอกว่าต้องผ่าตัด อาจจะเสี่ยงหน่อย อีกอาทิตย์นัดมาผ่า ให้ยามาอีกชุดหนึ่ง..... อาทิตย์ที่ 5...   พาไปให้หมอดูเลยวันนัดไปวันนึงเพราะไม่อยากเสี่ยง...หมอคนใหม่บอกว่าไม่ใช่ไซนัสแล้ว...  เป็นมะเร็งใต้เพดานปากพร้อมกับง้างปากให้เราดู...  ผ่าไม่ได้ ทำอะไรไม่ได้....  หมอให้แค่ยาแก้อักเสบกับยาแก้ปวด สำหรับลดความทรมาน..................................................................... 12วันหลังจากพาไปหาหมอ   เกือบหนึ่งเดือนในโลกมืด....  วันสุดท้ายยาหมดผมออกไปซื้อยาแก้ปวดกับแก้อักเสบมาเพิ่ม....แต่มันไม่ยอมอยู่กินซะหน่อย พ่อบอกว่ามันเดินวนรอบบ้านเหมือนไม่ได้ตาบอด...... เดินเข้ามาหาผมในห้องนอนแต่ผมไม่อยู่ พ่อบอกมันว่าผมไม่อยู่  มันเดินวนกลับออกมานอนหน้าห้องผมตรงที่ที่มันเคยนอนมาตลอด......  พ่อไปชงกาแฟกิน พอกาแฟหมดแก้ว เดินมาดูมันอีกรอบก็ไม่หายใจซะแล้ว  นอนพักผ่อนไปตลอดกาลอยู่หน้าห้องผมตรงที่ที่มันเคยนอนมาตั้งแต่วันแรกที่ย้ายมาอยู่บ้านนี้ จนวันสุดท้าย............ กลับมาบ้านมันไปนอนในหลุมโคนต้นมะม่วงเรียบร้อยแล้ว.....  ไปนั่งด่ามันถึงหลุม  อุตส่าห์ออกไปซื้อยามาให้กินตั้ง 320 นะทำไมไม่ยอมอยู่รอกินซักมื้อก็ยังดี เศร้า........น้ำตาซึมเลยครับ ปล. ทำกระทู้ป้าเสียบรรยากาศรึเปล่าเนี่ย จากคุณ : คนเดินดินกินข้าวแกง - [ 8 ต.ค. 47 01:04:24 ]

ความคิดเห็นที่ 4 :) จากคุณ : scottie - [ 8 ต.ค. 47 02:13:55 ]

ความคิดเห็นที่ 5 จากคุณ : นางสาวแสนดี..sandy - [ 8 ต.ค. 47 04:35:07 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ไชโย !  ดีใจด้วยค่ะ  ^_^           หิ่งห้อยก็รักเหมียวค่ะ   แต่เลี้ยงมะได้  เพราะว่าเป็นภูมิแพ้  แง๊ ๆ ๆ ๆ         ก็เลยเลี้ยงแต่รูปเหมียว + ซูนัก   จากคุณ : หิ่งห้อยน้อยใจ - [ 8 ต.ค. 47 06:30:39 ]

ความคิดเห็นที่ 7 เรื่องจริงหรือคะ ดีใจด้วยนะคะที่มันกลับมา ปกติแมวจะจำบ้านได้แม่น ภาษาแมวของพี่จ๊าบมากนะคะ  นับถือ 55 จากคุณ : วังวน - [ 8 ต.ค. 47 08:23:03 ]

ความคิดเห็นที่ 8 นึกว่ามีแต่หมาที่กับข้าวไม่ถูกใจจะไม่ยอมกิน แมวก็ไม่กินเหมือนกันเหรอเนี่ย จากคุณ : oreocream (oreocream) - [ 8 ต.ค. 47 10:38:59 ]

ความคิดเห็นที่ 9 @ ^ _ _ __ _ _ _ _ __ _ _ _ _ _ _ ^ @ ตอนนั้นน้องหมาของกานต์ออกไปเที่ยวแล้วไม่ยอมกลับตั้งหลายวัน ร้องไห้อยู่ตั้งนาน นึกว่าโดนจับไปทำลูกชิ้นซะแล้ว ล่ะมันก็กลับมา แม่บอกว่า มันติดหมาตัวเมียอ่ะ เซ็งเลย ตูจะร้องทำมายยยย จากคุณ : Er_R_NK- - -hatcha - [ 8 ต.ค. 47 10:47:49 A:10.30.1.52 X:202.28.27.3 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ดีใจด้วยนะคะ ที่น้องเหมียวกลับมา การที่เราผูกพันธ์กับอะไรมานาน คอยดูแลมาตลอด แล้ววันหนึ่งมันหายไป เราก็เสียใจเป็นธรรมดา แต่ที่ไม่ธรรมดาคือการที่เสียไปแล้วได้คืนมานี่เอง เป็นความโชคดีนะคะ แต่สำหรับนู๋ อยากให้มันหายไปจากบ้าน มากกว่าโดนรถ ชนตายนะคะ เพราะอย่างน้อย เราก็ยังมีหวังแอบไว้ในใจ ว่า สักวัน สักวัน น้องคงกลับมา ป.ล. น้องหมาของนู่โดนรถชนตายคะ อยู่ด้วยกันมา10 ปี เศร้ามาก จากคุณ : โอเลี้ยงแก่ๆ - [ 8 ต.ค. 47 13:33:10 A:158.108.101.25 X:158.108.2.2 ]

ความคิดเห็นที่ 11 รสา รสา ได้รับเมลล์พี่หรือยังจ้ะ เออ พี่เลี้ยงแมวมาได้แล้วนี่ 5 ตัว ลายเสือทั้งหมด แต่ไม่มีตัวไหนมันอยู่กับเราได้นานสักที ไอ้เรื่องหอบหืด  อืม  นี่พวกเราก็กอดหอมมันอยู่ทุกวันเนี่ย แต่แมวมันฉีดยาครบนะ ถึงเวลาหมอจะโทรมาตามทุกที ช่วงนี้ทางนี้จะมีไวรัสระบาดในแมว มันจะจาม ไอ เราต้องพาหาหมออีกรอบแล้ว  แล้วมันจะเกี่ยวกันได้ไหมเนี่ย แมวเหมียวหางสั้น   พี่เสียใจด้วยนะ ที่แมวหายไป ที่บ้านพี่มีอยู่สองตัวที่หายไปโดยไร้ร่องรอย ไอ้สองตัวนี้เป็นตัวผู้ ตัวใหญ่มาก ไม่กลัวแม้กระทั่งหมา พี่ว่าที่มันหายไป คงเป็นเพราะลายมันสวยมากกว่า มันจะมีลายใหญ่ ๆ เป็นวงกลมเหมือนเป้ายิงปืนวน ๆ อยู่ข้างตัวมันทั้งสองข้าง ที่หูมันจะมีขนยาวขึ้นมาเหมือนแมวป่า หน้าตาแมวทางนี้น่ารักมาก ไม่หน้ายาวเหมือนแมวไทย แต่ไม่หน้าหักเหมือนแมวเปอร์เซีย ที่นี่ฝรั่งทางแถบที่พี่อยู่เนี่ย มีเหมือนกันที่เขากินเนื้อแมว  แต่เราไม่แน่ใจนะว่ามันจะถูกจับไปกินหรือเปล่า หรือไม่ก็มีฝรั่งบางคนที่รักแมว พอเห็นแมวเราเชื่องก็เอาอาหารมาล่อ และขังมันไว้ในบ้านไม่ยอมให้ออกมา คนทางนี้นิสัยแปลก ๆ ในเรื่องของสัตว์ ไอ้พวกที่รักสัตว์ ก็รักมันจัง เพราะมันแสนรู้จริงๆ ไอ้พวกที่เกลียดสัตว์ก็เกลียดจริงๆ  ไม่รู้ว่าจะบอกยังไง แต่มีอยู่ตัวหนึ่ง เป็นตัวเมีย ชื่อจีโจ้ มันหายไปหนึ่งอาทิตย์พอดี   พี่ออกตามหาไปทั่วไม่เคยได้เจอ จนวันหนึ่งเช้าประมาณเจ็ดโมง พี่ได้ยินเสียงร้องเหมียว ๆ มาจากบนห้องนอน เพราะพี่เปิดหน้าต่างไว้ ซึ่งห้องนอนอยู่เหนือโรงรถ และข้าง ๆ นั้นจะมีประตูที่เข้าชั้นล่างใต้ดินบ้านพี่ได้ พี่ลุกขึ้นทันที และให้สามีฟังด้วย เราลุกกันหมด รีบลงไปหาดูชั้นใต้ดิน พอพี่เปิดประตูออกไป พี่เจอจีโจ้มันนั่งอยู่ ขาหลังทั้งสองข้างลากไปอยู่ข้างหลัง พอพี่เห็นสภาพมันปั๊บ ใจเราเนี่ยหายวาบ ลูกสาวน้ำตาหยดแหมะออกมาเลย พี่นั่งลงตรงมัน มันเอาหน้ามาเคลียหน้าเราด้วย เหมือนบอกว่า หม่าม๊าช่วยด้วย พี่รีบให้สามีโทรศัพท์หาหมอ  วิ่งไปเอาผ้าเช็ดตัวผืนใหญ่มาอุ้มมันขึ้น  หมอก็ดีนะ ให้รีบพามาทั้ง ๆ ที่ร้านยังไม่เปิดด้วยซ้ำ เรารีบพามันขึ้นรถไป ใกล้ ๆ บ้านนี่เอง หมอบอกว่า หมอช่วยมันไม่ได้แล้ว เพราะมันคงโดนรถชนจนด้านท้ายพิการ ฉี่ไหลตลอดเวลา เข้าเฝือกไม่ได้หรอก และมันทรมานมันด้วย เราต้องยอมให้หมอฉีดยาให้มันตาย ฉีดให้สองเข็ม เข็มแรกเป็นยานอนหลับ เข็มสองคือยาที่ทำให้ตาย ลูกสาวนี้ร้องไห้ใหญ่ เพราะความสงสาร เราสองคนผัวเมียนี่ไม่ร้อง แต่มันจุกตรงคอ กลั้นเอาไว้ สงสารมันนะ มันยังอุตส่าห์ลากขา โดยใช้สองขาหน้า พาตัวกลับบ้านมาหาเราจนได้ มันคงอยากให้เราช่วย แต่ที่เสียใจ คือ เราช่วยมันไม่ได้จริง ๆ  เศร้าไปนาน จากคุณ : NATTI นัทตี้ - [ 8 ต.ค. 47 14:48:02 ]

ความคิดเห็นที่ 12 คนเดินดินกินข้าวแกง  น้าเสียใจด้วยนะโจ๊ก  น้าก็มีหมาที่รักมากอยู่ตัวหนึ่ง มันเป็นดักเกิ้ล ขนเกรียน ตัวเมีย และรู้มากเลย ที่จริงมันเป็นหมาของพ่อสามีน้าไง แต่เมื่อน้ามาอยู่มันจะหวงเรามาก เป็นเพราะเราเอาใจใส่เขาอย่างดี มันจะหวงน้ามากเลย ขนาดสามีมานั่งใกล้ มันจะขึ้นมานั่งขวางระหว่างเราสองคน ไปไหนก็จะไปด้วย อาหารที่พ่อสามีให้ประจำทุกวันคือ อาหารสำเร็จเป็นพวกเมล็ดข้าว และใส่กับนมผสมน้ำ น้าจะแอบเอาโน่นนี่ให้มันกินประจำ แม้กระทั่งไอศครีม ผลไม้ก็กิน เวลาที่พ่อสามีไม่อยู่บ้านเป็นอาทิตย์ น้าจะเอามันมานอนเป็นเพื่อนที่หน้าเตียง เพราะตอนนั้นสามีอยู่โรงพยาบาลทำกายภาพบำบัด ได้กลับแค่เสาร์อาทิตย์ ความแสนรู้ของมันไม่ต้องพูดถึง ไม่มีใครสอนด้วย มันทำของมันเอง เหมือนกับแม่หวงลูกอย่างนั้นจริงๆ เวลาเขาอยากกินอะไรอร่อย ๆ เขาจะเข้ามาตะกายแล้วพอถามว่า จะเอาอะไร เขาจะเอาลิ้นมาเลียปากแพล็บ ๆ แล้วเดินนำหน้าเข้าครัว ถ้าเราไม่ลุก เขาจะมาเรียกอีก จนเราต้องหยิบให้  ถ้าน้ำในถ้วยหมด จะมาบอกโดยจะเอาขาหน้าสองขาปีนที่ตั้งดอกไม้ในบ้าน ตรงนั้นเราจะมีกระป๋องทีใส่รดน้ำต้นไม้อันเล็ก ๆวางไว้ พอเดินไปดูในครัวไม่มีน้ำในถ้วยของเขาจริงๆ ด้วย ตอนที่น้าย้ายกลับมาเมื่องไทยเมื่อปี 96-98  พ่อสามีบอกว่ามันเดินตามหาเราทุกห้อง แม้กระทั่งในสวน ลูกน้าเกิดปี 95 เดือนธันวา  พอเอาลูกกลับมาเขาจะมาดู น้าบอกว่า ลูกสาวนะ สมาชิกใหม่ เวลาให้ลูกกินนม เขาจะเอาหน้ามาวางที่ตักน้า ตรงที่เท้าหนูน่าวางอยู่ เอาลูกวางไว้ตรงไหน จะเฝ้าอยู่มันตรงนั้น ปี 98 น้าบินกลับมาอยู่นี่ตลอด เขาตามองไม่เห็นแล้ว หูก้ไม่ดีและ ที่หลังของเขาไม่ดีแล้ว เดินจะล้มแปะ ล้มแปะ วันแรกที่น้าไปถึง มันตากแดดอยู่ที่หน้าบ้าน น้าเรียกมัน มันไม่ได้ยิน น้าเดินไปใกล้ยื่นมือให้มันดม มันดีอกดีใจมาก สั่นตัวสั้นก้นยุ่งไปหมด มันเดินมาดมพวกเรา แล้วไปหยุดอยู่ที่หนูน่า เพราะมันเคยเฝ้าหนูน่ามาตั้งแต่ออกโรงพยาบาล ตอนนั้นหนูน่าได้ประมาณสองขวบเศษ เธออยากจะไปเล่นกับเด็กแถว ๆ บ้านตามประสาเด็กที่เห็นเด็กอื่นเล่นอยู่แถวนั้น สามีน้าพาลงบันไดไปไม่กี่ขั้น มันเดินตามลงไปทั้ง ๆ ที่หลังไม่ดี น้าต้องอุ้มมันลงไปที่ถนน เพราะมันล้ม เชื่อไหมว่า มันเดินตามหลังหนูน่าไปต้อย ๆ ช้า ๆ เหมือนยายตามหลาน ไปนั่งรอจนกระทั่งหนูน่าวิ่งกลับมา มันจึงเดินตามต้อย ๆ กลับบ้านมา เป็นที่น่าเสียดายมาก ที่พ่อสามีบอกว่า มันแก่แล้ว จะใช้ปืนยิงหัวมัน ทีเดียวตายเลย ไม่ต้องให้มันทรมาน น้าบอกว่า สงสารมันนะ น้าพาไปหาหมอ หมอแนะนำว่า อย่าให้มันอยู่ต่อเลย มันทรมาน ตกลงว่า เราต้องฉีดยาให้มันตายไป วันที่ไป น้าไม่ได้ไปด้วย ให้สามีไป ยอมรับว่า ทำใจไม่ได้ พ่อสามีนี้น้ำตาปริ่มขอบตาเลย เนี่ยแหละ เรื่องของน้า เพราะเหตุนี้น้าเข้าใจนะ ว่าโจ๊กน่ะจะเสียใจขนาดไหน มันผูกพันกันจนบอกไม่ถูกนะ ระบายมาเถอะ อยากเล่าอะไรก็เล่ามา ไม่ว่าจ้ะ จากคุณ : NATTI นัทตี้ - [ 8 ต.ค. 47 15:11:57 ]

ความคิดเห็นที่ 13 สก็อตตี้ ขอบใจจ้ะ นางสาวแสนดี ขอบคุณเช่นกัน หิ่งห้อยน้อยใจ  ขอบคุณมากจ้ะ และเสียใจด้วยที่เป็นภูมิแพ้เลี้ยงไม่ได้ ใช้ตาชื่นชมของคนอื่นก็แล้วกัน แค่นี้ก็เป็นสุข วังวน  ภาษาแมว ? จริงอ่ะ มันจำบ้านได้สิ วิ่งเข้าวิ่งออกวันละหลายรอบ ปกติมันไม่ไปไหนไกลบ้าน พี่รู้ ไอ้ตัวนี้มันอยู่กับพี่นานกว่าตัวอื่นนะปีที่ 4 แล้ว เลี้ยงมันประคบประหงมมันมาตั้งแต่เล็ก แมวที่บ้านพี่นี่ตัวแรกกับตัวที่สองเป็นพี่น้องกันชื่อ ฟรังโก้ กับ จีโจ้ ตัวนี้ที่บอกว่า รถชนพิการ ตัวต่อมาก็ชื่อ จีโจ้ ตัวนี้เราเอามาพร้อมกับพี่มัน ไอ้ตัวพี่ชื่อ ลัคกี้ เพราะมันจะได้อยู่กับเรานาน ๆ แต่ก็หายไปเมื่อได้ปีกว่าพอดี ก่อนที่พี่จะกลับมาจากเมีองไทยสัก สองสามวัน ไอ้ตัวนี้ชื่อ มันนี่  เป็นตัวเมีย มันชื่อนี่เพราะมันต้องหาหมอบ่อย  ไม่สบายบ่อยมาก ลูกสาวเรียก  มั๊นซี่ เนี่ยมันทำให้เราไม่สบายใจหลายวันทีเดียว oreocrerm  จ้ะ แมวมันก็ประท้วงได้เหมือนหมาเหมือนกัน มันทำได้หลายอย่างนะ มันเปิดประตูได้ เป็นนาฬิกาปลุกได้(ตอนนั้นทำงาน มันจะเรียกตอนตีห้าทุกวัน ไม่เว้นวันหยุดด้วย) เดินตามได้เป็นหมา  เรียกเราให้ไปเปิดประตูหรือว่าเรียกเราให้เอาข้าวให้ได้  ชอบเล่นน้ำ  และขยันเอาของขวัญมาให้แม่มันประจำ เช่น ถุงเท้าเก่า ๆ ของชาวบ้านเขา  นก  หนู  เป็ด ปลา  กบ  ไม่ว่าเขาเจอตัวอะไรจะคาบเอามาวางให้ และ ทำหน้ายิ้มอย่างภูมิใจด้วยนะ มันไม่น่าเป็นไปได้ แต่ที่เล่ามานี่ มันเป็นไปแล้ว อ้อ ลืมบอกไป มารยาทเขาดีมาก ถ้ามีแขกมาที่บ้าน เขาจะออกไปที่อื่น ไม่มานั่งประเจิดประเจ้อคอยฟัง ไม่เหมือนไอ้ตัวพี่แฝดเขาหรอก ไอ้ตัวนี้ แม้กระทั่งหมามันก็กระโดดเกาะสี่เท้าข้างตัวหมาเลย และเวลาที่ใครมาบ้าน จะต้องมานั่งฟังด้วย เนี่ยมันแปลก แต่ว่า เรื่องทำสกปรก แมวทั้งห้าตัวที่เลี้ยงมา จะไม่เคยทำให้ต้องว่าเลย แม้กระทั่งเรื่องขน เขาจะรู้ว่าถ้าหน้าร้อน เขาจะไม่เคยเหยียบย่างเข้ามาในห้องนอนเราเพราะขนเขาร่วง แต่หน้าหนาว เขาจะรอไปนอนพร้อมลูกสาว ลองบอกว่า ไปนอนกันมันนี่  มันจะวิ่งปรู๊ดไปรออยู่ที่หน้าประตูห้องก่อนลูกสาวเสียอีก ต้องลองเลี้ยงดูค่ะ เมื่อก่อนพี่ไม่เคยชอบแมว แต่มาเจอไอ้พวกนี้เข้า เราไม่เสียใจเลยที่เราเอาพวกมันมาเลี้ยง น่ารักมาก  ๆ จากคุณ : NATTI นัทตี้ - [ 8 ต.ค. 47 15:31:13 ]

ความคิดเห็นที่ 14 สงสัยว่าที่เมืองไทยนี่คงไม่มียาฉีดให้ตายนะครับ เพราะหมอที่นี่ไม่เคยพูดถึงเลย รักษากันเหมือนคนนั่นแหละครับ ว่ากันจนลมหายใจสุดท้าย ทำอะไรไม่ได้ก็ให้ยามาบรรเทาอาการทรมานของมันอย่างเดียว ดูแลกันจนหมดลมหายใจไปเอง คงเพราะความแตกต่างทางวัฒนธรรมมั้งครับ แต่แบบนี้ก็ดีนะครับ ถ้าให้ฉีดยามันผมก็ทำใจไม่ได้อ้ะครับ จากคุณ : คนเดินดินบ่ได้ล๊อคอิน - [ 8 ต.ค. 47 15:34:06 A:202.44.32.9 X: ]

ความคิดเห็นที่ 15 เอ่ออ่ะ  คนรักหมารักแมวมันเป็นแบบนี้นะ พี่เข้าใจ เพราะที่บ้านเมืองไทยก็มีหมาเยอะ ชอบดมปากลูกหมาเล็ก ๆ ด้วยนะ พี่น่ะ มันเรื่องจริงที่ว่า เมื่อเราเลี้ยงเขาก็ต้องรักเขา หมาแมวหรือสัตว์อื่น ๆ เนี่ย  มันสัมผัสเราได้ว่าเรารักหรือไม่รัก พี่จึงบอกว่าเข้าใจคนรักสัตว์ เพราะตัวพี่เองก็เป็นจ้ะ โอเลี้ยงแก่ ๆ   โอ๊ะโอ๋ อย่าร้องไห้น่ะ ของหนูจ้ะหมาโดนรถชนตาย เออ น่าเศร้าว่ะ ที่เห็นมันตายต่อหน้าต่อตา ของนายโจ๊ก หมามันแก่และไม่สบายตาย เอางี้ ไปหามาเลี้ยงใหม่ ผลัดกันเลี้ยง ผลัดกันกอด  ห้ามโยนหน้าที่รับผิดชอบ  ต้องช่วยกันรับผิดชอบด้วย มันมีเหมือนกันไอ้ประเภทรักหมา แต่ว่าได้แต่เล่นด้วย แต่ไม่สนใจให้ข้าวปลา หรือว่า อาบน้ำ ทำความสะอาดขี้ พวกนี้ ดี ๆ อย่างนี้น้าเห็นว่าเหมาะสมกันมาก จะได้ไม่มีปัญหาว่า ฉันไม่ชอบหมา ฉันชอบหมา แบบนี้ ไปหามาเลี้ยงกันซะ จากคุณ : NATTI นัทตี้ - [ 8 ต.ค. 47 15:41:45 ]

ความคิดเห็นที่ 16 คนเดินดิน ฯ อ้าว จริงเหรอ ที่เมืองไทยไม่มีฉีดยาให้มันตายเหรอ ? น้าว่า มันไม่ได้ร้ายแรงอย่างที่โจ๊กคิดนะ คือว่า หมอเนี่ย เขาจะฉีดยานอนหลับให้มันก่อนไง  รอจนมันหลับสนิท ใช้เวลาไม่นาน แล้วฉีดยาอีกเข็มให้มันตาย เหมือนกับมันนอนหลับไป ไม่ทรมานมันด้วย หมาทางนี้เราจะต้องเสียค่าภาษีหมากลาย ๆ ด้วยไง คือว่าถ้าเรามีหมาหนึ่งตัวเราต้องเสียปีละประมาณ 180 ฟรังส์(สามีน้าบอก) เมื่อก่อนเราเสียน้อยกว่านี้ แมวไม่เสีย ทางนี้เขาถือว่า ถ้ามันไม่ไหวแล้วก็อย่าถ่วงมันไว้เลย มันทรมาน มันรักษาไม่ได้แล้ว แถวบ้านน้ามีแมวตัวหนึ่งของเพื่อนบ้าน มันมีตาข้างเดียว โดนควักลูกตาออกไปข้างหนึ่ง มันแก่แล้วแต่มันยังเดินเหินและกินอะไรได้อยู่ ที่มันโดนควักตาก็เพราะมันเป็นมะเร็ง เพื่อนบ้านเขารักษามัน อย่างแมวของน้า น้าก็พยายามรักษามัน ถ้าเกิดอะไรขึ้น แต่ถ้ามันโดนรถชนจนอัมพาต ฉี่ไหลตลอดเนี่ย หมอบอกว่า ไอ้เชื้อโรคมันจะเข้าไปในร่างกายในกระเพาะฉี่มันได้ มันจะอักเสบ และยังไง ๆ ก็ไม่รอดอยู่ดี อย่างหมาที่น้าต้องฉีดยา เพราะหมาพันธ์ดักเกิ้ลเนี่ย คือหมาไส้กรอก มักจะมีปัญหาเรื่องหลัง ถึงเราให้เขาอยู่ต่อไป มันก็ทรมาน นี่ไง ที่ทางนี้เขาให้ทำได้ และอีกเรื่องคือ ส่วนใหญ่หมาแมวทางนี้ เขาจะทำหมันให้มัน ไม่ว่าตัวผู้ตัวเมีย นอกจากบ้านชาวนาที่เลี้ยงแมวเลี้ยงหมาไปตามยะถากรรม เขาจะไม่ทำหมันมัน พอมีลูกก็ยกให้ฟรี ๆ สำหรับแมวนะ แต่หมาน่ะ แล้วแต่ บางทีก็ขายกันในราคาถูก ๆ ไอ้พันธ์ที่ชาวนาเลี้ยงนี่ เขาเรียกว่า พันธ์อัพเปิ้ลเซล มันเป็นหมาพันธ์ดั้งเดิม มันดุมาก และ เชื่อใจไม่ค่อยได้ เป็นหมาเจ้าอารมณ์ บางทีก็ดี บางทีก็กัดให้ง่าย ๆ น้าเคยเล่าว่าเอาพันธ์ อัลเชเชี่ยน แท้ มาเลี้ยง แต่ว่าต้องยกให้คนอื่นไป เพราะไอ้หมาเนี่ย มันไม่ดุเลย พอคนกดกริ่ง มันจะไปรอหน้าประตูกระดิกหางให้แล้ว ทั้ง ๆ ที่ไม่รู้จัก คนที่น้ายกให้ไปเขากำลังท้อง พอลูกเขาออกมา ไอ้นี่มันเป็นอารักขาให้เด็กตลอด มันเป็นหมาใจดีจริงๆ ว่ะ แต่ดีแล้วที่ยกให้เขาไป มันได้รับการเลี้ยงดูอย่างดีเหมือนอย่างที่เราเลี้ยง แค่นี้น้าก็พอใจแล้ว จากคุณ : NATTI นัทตี้ - [ 8 ต.ค. 47 15:59:42 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ดีใจด้วยนะคะ.. ถึงจะเป็นน้องหมูที่กลัวน้องแมวขึ้นสมองก็ตาม -"- แต่ว่าเข้าใจอ่ะค่ะ... เพราะว่าน้องหมาเคยหายออกจากบ้านไป.. ตามหาเท่าไหร่ก็ไม่เจอ... หลายปีผ่านไป จนทุกวันนี้นั่งรถไปไหนจะคอยมองหาน้องหมาน่าตาธรรมดาๆ สีน้ำตาลเสมอ... เพราะหวังว่าจะได้เจอ...แม้ว่าจะเป็นความหวังที่เลือนลางเต็มที... ...ดีใจด้วยจริงๆค่ะ.. จากคุณ : p_jung - [ 8 ต.ค. 47 16:33:33 A:210.246.67.108 X: ]

ความคิดเห็นที่ 18 ดีจังค่ะที่พี่เจอแมวอีกที ส่วนของแม่จ๋านั้นคงไม่ได้เห็นพวกเค้าอีกแล้ว เรื่องมันมีอยู่ว่า ..... บ้านที่แม่จ๋าย้ายไปอยู่ใหม่นี่จะมีแมวตังหนึ่งที่ชอบเดินผ่านไปมาหน้าบ้านตลอด เดินไปๆมาทั้งวัน เราก็คิดว่าคงเป็นทางเดินกลับบ้านของเค้ามั้ง นานวันเข้าเค้าแอบเห็นว่าเค้าชอบมานอนแอบอยู่ใต้ท้องรถก็เลยเอาปลาหมึกมาล่อ เผื่อออกมาให้เราได้จับได้อุ้มมั่ง แต่เมินซะเถอะ เจ้าหล่อนไม่ยอมออกมากินแต่นั่งรักษาระยอยู่อย่างนั้นแหละ แถมยังแยกเขี้ยว ทำเสียงขู่เราฝ่อๆ ซะอีก แม่จ๋าก็เลยวางปลาหมึกไว้แล้วเข้าไปแอบมองจากในบ้าน เค้าก็ออกมากิน ทำแบบนี้อยู่หลายวันเธอก็ไม่ยอมให้แตะ ก็เลยถอดใจที่จะอุ้มแล้ว แต่ก็เลี้ยงข้าว เลี้ยงน้ำเค้าอยู่ พร้อมกับตั้งชื่อให้ว่า เหมียวน้อย แล้ววันหนึ่งก็มาพบว่าเค้ามีลูกอีก 3 ตัวอาศัยอยู่บนหลังคาเพื่อนบ้าน ข้างหลังบ้านของแม่จ๋านี่เอง ทั้งสามผอมกระหร่อง ก็เลยไปซื้ออาหารแมวสำเร็จรูปมาแล้ว ตั้งแต่นั้นก็เลี้ยงเค้าทั้งหมดเหมือนแมวตัวเอง แต่ไปอยู่บนหลังคาบ้านคนอื่น เวลาให้อาหารนี่ตัวเหมียวน้อยเองจะมานั่งรอนอนรอที่ข้างๆบ้านโดยเฉพาะถ้าเราตื่นสาย เค้าก็จะรอจนเราตื่น อิ่มหน่ำสำราญดีแล้วก็นอนอาบแดดสักครู่แล้วก็หายหัว จนถึงเวลาอาหารเย็นก็จะมานั่งรออีก ส่วนลูกๆของเหมียวน้อยทั้งสามนั้น แม่จ๋าต้องข้ามอาณาเขตเอาอาหารไปให้ถึงบนหลังคาบ้านของเพื่อนบ้าน (หลังคามันต่ำพอเอื้อมถึง) ทุกวัน แล้วก็ทำการตั้งชื่อให้เสร็จสรรพ ตัวสีน้ำตาลชื่อ บราวนี่ ตัวสีขาวหางขอดชื่อ ไวท์ตี้ ตัวสุดท้ายท่าทางขี้โลกแล้วเวลาเดินเธอก็จะสั่นๆอยู่ตลอดก็เลยเรียกว่า น้องเช็คกี้ เราเลี้ยงแมวทั้งหมดนี้มานานเกือนสองเดือนโดยที่เราไม่เคยแม้แต่จะได้แตะตัวเค้าเลย เพราะเค้าจะวิ่งหนีไปหลบ พอเราเดินจากไปเค้าก็จะออกมากินอาหารจนหมด แล้วเมื่อคืนวันพุธที่ผ่านมา ตอนตี 1 เตรียมตัวจะเข้านอนก็ได้ยินเสียงคล้ายอะไรหล่นจากหลังคาโครมคราม ตามด้วยเสียงแมวร้อง ร้องแบบโหยหวล เหมือนกับถูกอะไรหนีบอยู่ แม่จ๋าเด้งตัวลุกขึ้นแล้วก็วิ่งออกจากบ้านไปยังที่มาของเสียงทันที ออกไปทั้งๆที่มันมืดๆนั่นแหละ ไฟฉายก็ไม่มี อาศัยแสงดาวแสงเดือนก็พอจะมองเห็นอยู่ลางๆ แมวก็ร้องดังขึ้น เสียงมันมาจากทาง แม่จ๋าก็ทำเสียงเรียกแมว แล้วก็พยายามมองหาที่มา เสียงที่ออกมามันเหมือนเค้าถูกบีบหายใจไม่ออก พอดีกับที่เห็นว่ามันมีโอ่งตั้งอยู่ แล้วเหลือช่องระหว่างโอ่งพลาสติก แม่จ๋าก็สรุปเอาเองเลยว่าลูกแมวคงตกลงไประหว่างช่องนั้น นะเอง ก็เลยพยายามเอานิ้วแหย่ลอดช่องตาข่ายที่พื่อนบ้านทำกั้นไว้ พยายามจะผลักโอ่งนั้น เผื่อมันเขยื้อนแล้วแมวจะได้หลุดตกลงมาได้ แต่ผิดคาด แมวกลับร้องหนักขึ้น แล้วเสียงสุดท้ายที่แม่จ๋าได้ยินจากแมวนั้นมันเป็นเสียงที่เหมือนกับว่าแมวถูกบีบอย่างหนักแล้วหายใจไม่ออก แบบอ็อกๆคร็อกๆ แล้วเสียงก็หายไปเลย ตอนนั้น คิดไปต่างๆนานา ว่านิ้วตรูไปจิ้มโอ่งให้ไปทับแมวเพิ่มหรือไงเนี่ย ก็เลยพยายามมองลอดเข้าไประหว่างรั้วตาข่าย แล้วความคิดหนึ่งมันก็แว๊บเข้ามาในหัว สมองคนเรานี่มันช่างจินตนาการจริงๆ เพราะในหัวแม่จ๋าตอนนั้นประมวณเสียงต่างๆขึ้นมา แล้วก็สรุปหาคำตอบเสร็จสรรพถึงที่มาของเสียงว่าน่าจะเกิดจากอะไร พร้อมๆกับสายตาสอดส่ายหาสิ่งที่กำลังคิด แล้วจู่ๆสิ่งที่สมองมันคิดแต่ใจไม่อยากจะยอมรับมันก็อยู่ตรงข้างหน้านั่นเอง อยู่ห่างจากจมูกไปประมาณหนึ่งศอก อะไรสักอย่างกลมๆขดอยู่ระหว่างโอ่งกับฝาบ้าน ตาเจ้ากรรมก็ไม่ยอมหลบไปมองอย่างอื่น แต่กลับจ้องเพื่อที่จะโฟกัสให้มันชัดขึ้น แล้วก็เห็นเจ้าตัวขดกลมนั้นมันมีลวดลายเหมือนกับที่เราเห็นบ่อยๆทางช่อง animal planet ยังไงยังงั้นเลย ขนาดก็พอๆกับข้อมือของแม่จ๋า ยังค่ะเห็นจะๆขนาดนั้น แต่ใจมันก็ไม่เชื่อ ก็เลยตะโกนบอก พ่อตัวดีให้มาช่วยดูว่ามันใช่ไอ้ที่เราคิดหรือเปล่า พร้อมกับวิ่งเข้าไปหาเทียน แต่ขอโทษเถอะได้แค่เทียนที่เค้าจุดไว้เพื่อความสวยงามเท่านั้น แต่ก็ยังดีกว่าไม่มีแสงอะไรช่วย กลับไปที่เดิม พร้อมแสงเทียนอันริบหรี่ แต่มันช่วยได้เยอะมาก เพราะเราได้เห็นกันจะๆเลยว่า ไอ้ที่มาของเสียงนั้นมันคืออะไร มันคือ "งู" คะ ไม่งูหลาม ก็งูเหลือม แหละ เห็นชัดๆอย่างนั้นแล้วนี่ แม่จ๋าเด้งกลับเข้าบ้านแทบไม่ทันส่วนพ่อตัวดีนี่ไม่รู้แว้บเข้าไปก่อนตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่ยังดีที่มีแก่ใจเรียกเราให้กลับเข้าไปในบ้านด้วย แหมไม่ต้องเรียกฉันก็วิ่งหน้าตั้งกลับเข้าไปอยู่แล้วหละ ขอบใจยะที่เป็นห่วง .... กลับไปตั้งหลักในบ้านได้สักครู่ขนแขนกี่เส้นๆนี่ตั้งโด่งไปหมด เพราะไอ้สมองเจ้ากรรมมันดันประมวณภาพแล้วฉายซ้ำไปซ้ำมา ยังกับดูหนังแหนะ พูดเมื่อไหร่ก็ยังขนลุกไม่หาย เข้านอนก็นอนไม่หลับ จะตะโกนบอกเพื่อนบ้านก็กลัวโดนปืนส่อง ... ฮ่าๆๆๆๆๆๆ แล้วนี่ตรูจะทำยังไง ก็ไหนๆก็ไหนๆก็เลยไปเรียกยามหน้าบ้านมาถามพี่มีไฟฉายหรือเปล่า มาช่วยดูอะไรให้หน่อยซิ ไปถึงที่เกิดเหตูไม่เห็นขดกลมๆนั่นแล้ว ก็เลยเข้าไปหาใกล้ๆ บอกยามว่าเอมันหายไปไหนแล้ว จะใช่งูหรือเปล่าหว่า ยามบอกว่าคุณไม่ต้องไปหาให้เมื่อยหรอก นั่นไงหางของมันอยู่ใกล้ๆเท้าคุณนั่นแหละ .... แว้ก... เด้งกลับอีกรอบ พร้อมๆกลับเห็นหางงูที่เลื้อยลับไปเพราะโดนแสงไฟกวน คิดไม่ตกว่าตรูจะทำไงดีเพราะไม่รู้จะปลุกเพื่อนบ้านยังไง กลับเข้าไปนอน ไม่รู้ผล่อยหลับไปตอนไหนตื่นมาตอนเช้า10 โมงตาบวมตุ๋ย อาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็เลยแจ้นไปหาเพื่อนบ้าน บอกเล่าเก้าสิบให้ฟัง แล้วก็เลยเข้าที่ทำงาน อีกชั่วโมงถัดมา น้องสาวโทรมาบอกว่าเพื่อนบ้านพาตำรวจมาเพื่อจะจับงูให้ ที่บ้านเรา แม่จ๋าก็บอกว่า อ้าวก็บอกไปแล้วว่ามันไม่ได้เกิดที่บ้านเราแต่เป็นฝั่งบ้านเค้าแล้วเราสใส่เกือกไปเห็นเองต่างหาก สรุปแล้วก็หาไม่เจอ คุณตำหนวดก็บอกน้องสาวว่าทำไมไม่โทรไปแจ้งตอนที่เห็นละคะ ...... แหมคุณพี่ขา ตอนตีหนึ่งแล้วเหตุมันเกิดหลังบ้านคนอื่นอีก จะให้อิฉันทำไงละคะ ที่สำคัญแม่บ้านของเพื่อนบ้านดันพูดว่า มิน่าหละได้ยินเสียงเราเอะอะกันใหญ่อะไรงูๆ ท่าทางจะน่ากลัวเนอะ...... แน้ๆๆๆๆๆ ขนาดเค้าได้ยินเค้ายังไม่ตื่นมาดู ไม่ไปเรียกเจ้านายเค้าเลย แล้วจะให้เราทำไงละคะเนี่ย...... สรุป .... ยังจับงูไม่ได้ แต่คุณตำหนวดที่แสนดีให้เบอร็ไว่เผื่อว่ามันจะกลับมาเยี่ยมด้วยความคิดถึงอีก ส่วนแมว ... เห็นน้องเช็คกี้ตอนเช้านั่งอยู่บนหลังคาที่เดิมอยู่ ก็เลยเอาอาหารไปวางให้เหมือนเคย แต่อีกสองตัวไม่เห็น ก็เลยไม่รู้ว่าตัวไหนกันแน่ระหว่างไวท์ตี้กับบราวนี่ที่ถูกกินไปแล้ว ..... โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ........ จากคุณ : Mae ja - [ 8 ต.ค. 47 16:50:04 ]

ความคิดเห็นที่ 19 p_Jung  ขอบใจจ้ะที่ช่วยพี่ดีใจ หมากับแมวมันก็เหมือนกันนะ ถ้าเรารักมันเสียอย่าง คิดในทางดีว่ามันอาจจะถูกคนเขาจับไปเลี้ยง ถ้ามันยังเด็ก ๆ อยู่ มีโอกาสเป็นไปได้เยอะ แต่ก่อนพี่อยู่เมืองไทย มีพวกก่อสร้างอยู่ในหมู่บ้าน เขาไม่รู้ไปเอาหมาเล็ก ๆ ที่ไหนมา พออีกหน่อยพวกเขาย้ายกันไป เขาก็ทิ้งมันไว้ที่หมู่บ้าน มันทำความรำคาญให้ชาวบ้านเขามาก ถึงกับเรียก กทม. มาจับ ที่นี่ไอ้พี่เนี่ย กลัวโดนชาวบ้านด่าเหมือนกัน เวลาเทข้าวให้มันกินเนี่ย ต้องกลางคืนไปแล้ว มันมีหมาแม่ลูกอ่อนที่มันดุมาก มันจะมานั่งหรือเดินวนเวียนอยู่แถวหน้าบ้านพี่ประจำ ที่นี่มันดุ ถึงขนาดกัดเด็ก แต่กับลูกพี่ออกไปวิ่งมันไม่กัดนะ แต่มันไม่ให้จับตัว พอกินข้าวเสร็จมันจะมุดหายไปในบ้านคนตรงข้ามที่ไม่มีคนอยู่ให้นมลูกกิน วันหนึ่งรถ กทม เข้ามาวิ่งจับกันฉุกละหุก จับไปได้เยอะมากพี่ยังวิ่งตามไปดูเลย ว่ามีหมาตัวไหนที่พี่รู้จักบ้าง อีตัวเมียนี้มันวิ่งเข้าบ้านที่ไม่มีคนอยู่นั่นไป คนก็ปีนไปจะจับมัน มันมุดออกมา ตกลงว่า เขาจับลูกมันไปทั้งหมด พี่ต้องทนดูเขาเอาลูกมันไป จะไปโวยวายอะไรตรงนั้นไม่ได้ เพราะสามีปรามไว้ไม่ให้ยุ่งด้วย และ ชาวบ้านเขาก็วิ่งตามกันมาดูเป็นพรวน ถ้าเราเจือกไปตรงนั้น เจอตีงหลายตีงแน่ คนหนึ่งมีสองตีง นะน้อง เลยต้องทนดูมันถูกจับไป ถือว่าเป็นเวรกรรมของสัตว์ไปแล้วกัน พาลูกเข้าบ้าน เพราะลูกร้องไห้สงสารหมา ต้องบอกแกว่า เขาเอามันไปให้คนที่ไม่มีหมาเลี้ยงไง มันจะได้มีเจ้าของ มีปลอกคอใส่ มันจะได้มีข้าวกิน ลูกสาวก็เข้าใจ ดีนะที่พี่ไม่บอกแกอย่างที่คนอื่นพูดให้ฟังว่า โยนให้จระเข้กิน ไม่งั้นคงเป็นเรื่อง แต่ไอ้การที่น้องมองไปตามถนนเนี่ย และยังมีความหวังอยู่ มันก็ดีเหมือนกัน บางครั้งมันเหมือนกับหลอกตัวเอง แต่ไม่ผิดหรอก เพราะมันเป็นการเติมกำลังใจให้ตัวเอง ให้มีความหวัง มันไม่ได้เดือดร้อนชาวบ้านนี่ ทำไปเถอะ แต่อย่าถึงขนาดไปทึกทักขี้ตู่เอาของคนอื่นมาล่ะ ? เพราะพี่เจอกับตัวเอง กลายเป็นตัวตลกไปเลย คือว่า เพื่อนบ้านพี่เขาชวนไปบ้านคนเยอรมันคนหนึ่งที่เขาจะย้ายกลับเยอรมัน ที่นี่ข้าวของในบ้านเขาจะขาย มันกลางคืนแล้ว และเขามาชวนให้ไปเป็นเพื่อนกัน พี่ก็ไปด้วย ที่โน่นพี่ก็เดินตามหลังเพื่อนไปดูโน่นดูนี่ ที่นี่พอลงมาชั้นล่างจะกลับแล้ว ก็มีแมวตัวหนึ่ง มันสามสีสวย น่ารักดี มันเข้ามาคลอเคลียด้วย พี่ถามเจ้าของเขาว่า แมวเขาเหรอ? เขาบอกว่า ไม่ใช่ ไม่มีเจ้าของ แต่มันมาที่นี่ทุกวัน มากินข้าว พี่บอกว่าจะเอาไปด้วยไหม ? เค้าว่าไม่เอา มันลำบาก พี่เลยบอกว่า ถ้าไม่มีเจ้าของพี่จะเอากลับบ้านด้วย ตกลงว่าวันนั้นพี่เอามันกลับบ้านมาด้วย เพื่อนยังหัวเราะเลยว่า ซื้ออะไรไม่เอา ได้แต่แมวมาฟรี ๆ ตัวหนึ่ง ที่นี่ไอ้แมวเนี่ย มันเชื่องมาก ๆ อุ้มมันนั่งรูมา มันยังเฉย ไม่สะทกสะท้าน วันรุ่งขึ้นโทรหาหมอ  เอาไปให้หมอเพื่อจะตรวจสุขภาพและฉีดยา เพราะเราไม่รู้ว่า เขาเป็นอะไรหรือเปล่าไง กันไว้ก่อน ที่นี่พี่ก็ถามหมอว่า บอกหน่อยสิ ไอ้ตัวนี้มันอายุสักเท่าไหร่? หมอบอกว่า อ้าว ไม่ใช่แมวเราเหรอ? พี่เลยเล่าให้หมอฟังว่าเรื่องมันเป็นไปอย่างไร หมอน่ะ ฉีดยาให้มันไปแล้ว ก่อนที่พี่จะมารับมันกลับและถามหมอ ที่นี่หมอน่ะ บอกว่ามันอายุได้สักสองสามขวบ แต่ว่าที่ไม่มีเจ้าของน่ะ เขาไม่เชื่อหรอก เพราะไอ้เหมียวเนี่ยมันทำหมันแล้ว พี่ก็เลยจ๋อย หมอเขาก็เลยโทรศัพท์ถามบ้านสัตว์ ในเมืองที่พี่เจอมัน ปรากฏว่า เจ้าของเขาแจ้งไปแล้ว ว่าแมวเขาหาย ลักษณะตรงกับแมวที่พี่เอามา เป็นอันว่า พี่ต้องเอาแมวตัวนี้ไปส่งคืนไว้ที่บ้านสัตว์ และทางโน้นจะแจ้งให้เจ้าของมารับไปอีกที สามีพี่หัวเราะท้องแข็ง  เล่าให้เพื่อนบ้านฟังเขาก็หัวเราะ ในความไม่รู้ของเราเลย แต่ก็ช่างมันเถอะนะ มันมีเจ้าของแล้ว เราขี้ตู่เอามันมาเองต่างหาก จะโทษใครล่ะ ค่ายาฉีด 60 ฟรังส์ พี่ก็ไม่ได้ไปเอากับเจ้าของเขา ถือว่าให้แมวไปแล้วกัน และที่จริงเราต่างหากที่ผิดตรงที่ไปเอามันมาเอง เนี่ยแหละ เรื่องตลก ๆ ของคนรักหมารักแมว จากคุณ : NATTI นัทตี้ - [ 8 ต.ค. 47 19:07:01 ]

ความคิดเห็นที่ 20 แม่จ๋า โชคดีมากเลยที่ไม่โดนงูมันกินเข้าไปด้วย แม่จ๋ายิ่งตัวบาง ๆ อยู่ พี่ว่าไอ้สองตัวน่ะ เป็นเหยื่องูไปแล้ว น่ะ อย่าไปคิดอะไรเลย เราให้เขาได้เท่าที่เราทำได้ เรื่องอื่น ๆ ปล่อยให้มันเป็นเรื่องของเวรกรรมแล้วกันนะหนู แต่ว่า โอ๊ย เสียวว่ะ จากคุณ : NATTI นัทตี้ - [ 8 ต.ค. 47 19:09:06 ]

ความคิดเห็นที่ 21 สวัสดี ขอรับ คุณนัทตี้ แหะ แหะ ขอรับ เรื่องเศร้า ๆ แบบแมว ๆ ข้าพเจ้าก็พลอยรู้สึกไปด้วย จ๊ากกกกกกกกกกกกกกก แมววววววววว แมววววววววว แมววววววววว อันที่จริง ข้าพเจ้าไม่ใคร่ถูกกันกับแมวขอรับ งั้น ขอแวบหนีไปก่อนแล้วกัน ขอรับ แหะ แหะ ขอรับ สวัสดี ขอรับ จากคุณ : นายทิวา - [ 8 ต.ค. 47 19:30:45 ]

ความคิดเห็นที่ 22 อ่านไปก็นึกเห็นภาพไป ครอบครัวนี้น่ารักมากๆ หาเจ้าเหมียวเจอแล้วก็ขอแสดงความดีใจด้วยครับ แล้วเจ้าพี่ชายมันล่ะ เจอไหม? ช่วงนี้ที่สวิสคงเป็นสีส้มๆแดงๆแล้วสินะครับ อากาศเปลี่ยนต้องรักษาสุขภาพด้วยนะ พี่เล่นเอ็มกี่โมงฮะ ไม่เคยเจอกันเลย จากคุณ : อันโตนิโอ(หาได้ล็อคอินไม่) - [ 8 ต.ค. 47 22:46:16 A:61.90.111.44 X: ]

ความคิดเห็นที่ 23 นายทิวา  อ้าว ไม่ชอบแมวใช่ไหม? อืม เหมือนนัทตี้ตอนที่อยู่เมืองไทยเลย ตอนเด็ก ๆ มีแมวมันหลงมาตัวหนึ่ง พ่อเลี้ยงไว้ แม่ไม่ชอบ แต่เราเนี่ยอยากเล่นกับมัน แต่ว่ามันร้ายมาก คอยจะข่วนตลอด ต่อมาไอ้ตัวนี้มันทะเลาะกับหมาที่เลี้ยงไว้ นัทตี้ก็เข้าไปห้ามหมาแมวไม่ให้ทะเลาะกัน ปรากฏว่า ได้เลือดจากที่มันข่วน เป็นรอยยาวติดที่แขนถึงปัจจุบันนี้ หลังจากนั้นย้ายเข้ากรุงเทพมา ก็ไม่เคยเลี้ยงแมวอีกเลย เรื่องที่ยิ่งไม่ชอบมันมาก ๆ คือว่าที่กรุงเทพเนี่ย ข้างบ้านเขาเลี้ยงแมว แล้วมันเข้ามาฉี่รดกระจาดใส่ผ้านัทตี้ซะเหม็นไปหมดเลย หน้าตามันไม่น่ารักและยังแถมร้องเหมียว ๆ ตลอดเวลาน่ารำคาญ อีกอย่างคือ โครตจะเบื่อเลยที่ตอนกลางคืนมันมากัดกันให้เราได้ยินแทบทุกคืน แต่หมานะรักมันและคุ้นเคยกับพวกหมามาตลอด เริ่มมารักแมวเพราะว่า ไอ้แมวสองตัวพี่น้องกันคู่แรกเนี่ย เจ้าของเขาเลี้ยงมันได้หนึ่งปีพอดี ที่นี่เขาจะย้ายบ้าน และไม่สามารถเอาสัตว์ไปได้ นัทตี้ก็รับเอาไว้ เพราะว่าไม่อยากขัดลูกและสามี ตอนแรกเนี่ยก็ยังเฉย ๆ ไม่เกลียด ไม่รัก ที่นี่เราอยู่ด้วยกัน เราเห็นความสะอาดของมัน เราเห็นความแสนรู้ ช่างอ้อน ช่างประจบของมันแล้วเราก็อดใจรักมันไม่ได้ ก็เลยเลี้ยงแมวมาตั้งแต่บัดนั้น ตายและหายไปสี่ตัวแล้ว เหลือไอ้ตัวนี้ตัวเดียวที่อยู่นานที่สุด และเราหวังว่ามันคงจะอยู่กับเราไปอีกนาน ที่เขียนมายืดยาว อยากจะบอกว่า แมวทางนี้กับแมวที่เมืองไทย มันแตกต่างกันมาก นัทตี้ชอบหน้าตามัน หน้าตามันน่ารักเหมือนลูกเสือจริงๆ หน้าไม่ยาวเหมือนแมวไทย ลายเสือของมัน เป็นลายใหญ่ ๆ ไม่ใช่ริ้วเล็ก ๆ เหมือนแมวไทย ความสะอาดนี่มันเป็นยอด ไม่เคยขี้เยี่ยวรดมั่วซั่ว ตั้งแต่เราเอามันมาเลี้ยงใหม่ ๆ แล้ว ไม่มีกลิ่นแมว และที่พ่ายแพ้มันและรักมันสุดหัวใจเพราะมันแสนรู้ เล่าไปแล้วเหมือนโกหก ว่าแมวมันทำแบบนี้ได้ด้วยเหรอ? ขนาดนัทตี้เองเนี่ย ได้สัมผัสมันแล้วยังยอมรับเลยว่า มันแปลก ใครว่า ว่าแมวเนี่ยฝึกมันไม่ได้ แมวนี่มันฟังเรารู้เรื่องนะ ตั้งแต่เลี้ยงแมวมาที่นี ไม่เคยเจอตัวไหนที่ข่วน ที่ร้องเหมียว ๆ ให้เรารำคาญ เขาจะรู้อยู่รู้กิน เดินตามคนอย่างกับเป็นหมา  อยากรู้อยากเห็นเป็นที่หนึ่ง เปิดประตูเองได้(กระโดดเอาขาเกี่ยวที่เปิดประตูห้อง)  ปลุกเรียกทุกวันตรงเวลาเป๊ะยิ่งกว่านาฬิกาปลุก เอาขาหน้าเขี่ยให้เราลุกขึ้นไปเปิดประตูบ้าน หรือว่าเอาอาหารให้หน่อย เวลาอาบน้ำก็ไปนั่งรอนั่งเฝ้า มันหลายอย่างไง ไว้ให้นัทตี้ส่งรูปเป็นก่อนนะ จะส่งไปให้ดูกันว่ามันน่ารักน่ากอดขนาดไหน   ไม่ได้ยุให้เลี้ยงแมวเหมือนนัทตี้นะ แต่เล่าให้ฟังเฉยๆ จ้ะ จากคุณ : NATTI นัทตี้ - [ 9 ต.ค. 47 02:44:13 ]

ความคิดเห็นที่ 24 อันโตนิโอ ตอนนี้ที่สวิสมันเข้าใบไม้ร่วงแล้ว อากาศเรียกว่ายังใช้ได้ ไม่หนาวไม่ร้อน สบาย ๆ จ้ะ ต้นไม้เริ่มเปลี่ยนสี มันสวยนะ แต่ยังเห็นไม่ชัดเท่าเดือนหน้านี้ ขอบใจที่เข้ามาดีใจกับพี่ด้วย เนี่ยโล่งอกเลย ไอ้พี่ชายมันหายไปไร้ร่องรอย หาไม่เจอ ไม่รู้หายไปไหน ธรรมดาที่พี่เล่นเอ็มเนี่ยตอนประมาณสามทุ่มเมืองไทย ไม่ทุกวัน แต่ว่าเราโทรนัดกัน พี่จะคุยอยู่กับวังวน ป้าเอม และป้าต๋าว ส่วนมากนะ บางครั้งได้เจอน้องคนอื่นบ้างไม่บ่อยเช่นศาลาไทย น้องเจ  น้องโอ๊ต หรือว่าลุงนุ่นถ้าแกว่างและพี่นั่งหน้าคอมฯ แต่นาน ๆ ที ที่เราจะมาเจอตรงกัน ตอนนี้เห็นทีจะหยุดเล่นคอมฯสองอาทิตย์ละมั้ง เพราะว่าป้าต๋าวกับป้าเอม จะบินมาหาพี่วันที่ 12 เช้าที่นี่ ป้าต๋าวกับป้าเอมพกบอดี้การ์ดมาด้วยอย่างละคน และของพี่ก็ลูกสาวและสามี เราคงพากันเที่ยวและเม้ากันตามเคยประสาคนแก่ น้องรสาจะมาสมทบด้วยวันหยุดเสาร์อาทิตย์ เนี่ยที่พี่ดีใจอยู่คือ ป้าเอมกับรสา รสา รู้เรื่องคอมเยอะแยะ คราวนี้แหละคงมีคนมาสอนพี่ให้ส่งรูปบ้าง ไว้พวกป้า ๆ กลับเมืองไทยแล้ว คงเอารูปมาลงให้ดูกันว่าเราไปไหนกันมาบ้าง งานนี้งานคนแก่จ้ะ คนหนุ่ม ๆ อย่าลืมตามเข้ามาดูแล้วกัน จากคุณ : NATTI นัทตี้ - [ 9 ต.ค. 47 03:05:06 ]

ความคิดเห็นที่ 25 มันช่างบังเอิญเหลือเกินที่ก่อนละลุกจากเตียง ผมนอนนึกถึงแมว 2 ตัว ที่เคยเลี้ยงสมัยเรียนหนังสือ(อย่างไม่เต็มใจเท่าไร เพราะไม่มีมีเงินเลี้ยงดู สมัยเรียนเงินไม่ค่อยมี ค่าข้าวแต่ละวันยัไม่ค่อยพอ ต้องแบ่ให้แมวอีก เฮ้อ...ทำไมไม่ไปอยู่กับคนรวยๆฟะ...) พอตื่นขึ้นมา ก็มาอ่านนิยายในเน็ต เป็นอันดับแรก (แฮ่ะๆ วันนี้เช้าวันเสาร์ครับ ที่เมืองไทย ขอตามใจตัวเองหน่อย) เปิดมาก็ได้อ่านเรื่องแมวๆพอดี แถมก่อนจะตื่น แมวมันมาปลุก (ไม่รู้แอบเข้ามาในห้องตอนไหน แล้วเงียบมาก เหมือนไม่มีแมว) แต่พอเช้าตรู่ มันโดดขึ้นมาบนเตียง ร้องเงี้ยวๆๆใส่หูเรา ให้เปิดประตูให้มันออกไป หนอย...) และแมวที่ผมเลี้ยงเอาไว้ หายไปจากบ้านเกือบเดือนแล้วครับ  ไม่รู้ว่าหายไปไหน หายไปเฉยๆ จนป่านนี้ยังไม่กลับมาเลย ส่วนแมวที่ผมเล่าให้ฟังตัวนี้ มันเป้นลูกของแมวพเนจร มาออกลูกข้างๆ แล้วพอลูกโต แม่มันก็หายไปเลย  ลุกของมัน 3 ตัว  หายไป 2 ตัว เหลือตัวเดียว และท้องไม่มีพ่อ มาคลอดลูกในบ้าน(เช่า)ของผมอย่างหน้าตาเฉย นี่คาบลูกไปซุกไหนก็ไม่รู้ นานๆที่จะได้ยินเสียงเล็กๆร้องเหมี้ยวๆ ออกมาจากที่ใดที่หนึ่งในบ้านที่รกๆ แก้ไขเมื่อ 09 ต.ค. 47 06:41:53 จากคุณ : GTW - [ 9 ต.ค. 47 06:41:21 ]

ความคิดเห็นที่ 26 จารย์จี จารย์รู้ไหม โบราณเขาว่าไว้ว่า แมวหมามาสู่ ให้รับไว้ จารย์เป็นคนดีมาก ที่ยังเลี้ยงมัน  ถึงตอนนั้นยังจะไม่มีเงินมีทองสะดวกสะบายก็ยังแบ่งให้มันเท่าที่เรามี ส่วนลูกของมัน แม่มันต้องซ่อนธรรมดา อย่าไปค้นหาเขาเลย ถ้าไปค้นแล้วเจอ แม่เขาจะคาบลูกหนี บ้านจารย์รกมากนักเหรอ ไม่ดีนะ ให้นัทตี้ไปช่วยรื้อไหม ?รับรองสะอาดเรี่ยม จารย์อาจจะเป็นคนสันโดษ แต่ว่าอย่าปล่อยให้มันรกนะ มันทำให้ไม่เจริญหูเจริญตาเจริญใจ และไม่ดีกับสุขภาพด้วย จารย์ยังมีคุณค่ากับนักเรียนอีกเยอะ อาชีพครูเป็นอาชีพที่ทำบุญได้ทุกวัน อ่านตรงที่นัทตี้จะเขียนต่อไปนี้ให้ดีนะ นัทตี้อ่านมาแล้วซึ้งใจมาก "นักเรียนจะมีความสุขได้ ครูต้องมีความสุขก่อน ในเมื่อคุณยังไม่อยากสอน แล้วจะทำให้เด็กอยากเรียนได้อย่างไร" นั่นเป็นสิ่งที่จันทร์ฉาย(ครู) ไม่เคยคิดมาก่อน เธอถามว่า เขามีความสุขในการสอนได้อย่างไร ทศพรตอบอย่างอารมณ์ดี   "ผมใช้ธรรมะ" จันทร์ฉายรู้สึกแปลกใจ เธอคิดเสมอว่า ถ้าจะใช้ศาสนาในชีวิตคือการทำบุญ และเธอไม่มีเงินพอจะไปทำบุญได้บ่อย ๆ "ธรรมะไม่ใช่การทำบุญอย่างเดียว ธรรมะสอนให้ผมสันโดษ พอใจในชีวิตของตัวเอง สอนให้มีอุตสาหะและพยายามที่จะทำให้ด็กมีความสุข สอนให้รักษาศีลเพื่อความสงบในใจ สอนให้มีปัญญา คือรู้ว่าทุกอย่างเป็นสิ่งไม่เที่ยง และสอนให้มีพรหมวิหาร 4 คือเมตตา กรุณา มุทิตา อุเบกขา แก่ทุก ๆ คนที่ผมได้พบ ไม่ว่าจะคุ้นเคยหรือไม่คุ้นเคย นี่เรียกว่าผมใช้ธรรมะทั้งวัน โดยที่ผมไม่ต้องใช้เงินเลย ครูก็ทำได้เหมือนผม" จันทร์ฉายขอให้เขาแนะนำแก่เธอ "ผมว่าครูทำบุญอยู่แล้วทุกวัน ก็คือ ให้ปัญญา ให้ความรู้แก่เด็ก ๆ ทำให้เด็กฉลาด นี่เป็นการทำบุญอยู่แล้ว ถ้าครูมองอย่างนี้ เดี๋ยวครูจะอิ่มใจว่าตัวเองมีประโยชน์แก่สังคม ผลิตเด็กที่มีความรู้ แต่การสอนเด็กต้องใช้เทคนิคในการสอน เช่น ยกตัวอย่างสนุก ๆ หรือหาภาพมาให้ดู ถ้าครูมีใจกับการสอน วิธีการมันจะมาเองแหละครับ นอกจากนี้มองให้ลึกลงไป เด็ก ๆ มีปัญหา ครูก็เป็นที่ปรึกษาได้ มีเมตตาแก่เด็ก ช่วยจิตใจเด็ก ยิ่งเด็กมีปัญหาครอบครัวแตกแยก มีความกดดัน เมื่อครูมีเมตตากับเขา ห่วงใยเขา ทำให้เขารู้สึกว่า อย่างน้อยเขายังมีครู ครูอาจจะดึงเขาไว้จากทางที่ผิดได้ เป็นบุญมหาศาล โรงเรียนมีคนเยอะ มีแบบฝึกหัดให้เรามากมาย เช่น เราฝึกที่จะอดทนไม่โกรธ ครูรู้ไหมครับว่า การไม่โกรธเป็นการทำบุญให้ตัวเองอย่างหนึ่ง เพราะสิ่งที่เราจะต้องทำในพุทธศาสนาคือ ลด ละ เลิกโลภ โกรธ หลง ในโรงเรียนเรามีบุญมากมายวางรออยู่ครูเลือกเก็บเอาเถอะครับ แล้วครูจะมีความสุขกับธรรมะในใจ" เป็นครั้งแรกที่จันทร์ฉายรู้สึกว่าเธออยู่ในสถานที่ดี และน่าจะมีชีวิตที่มีความหมายได้มากกว่าที่เคยมา เธอขอบคุณนักเล่านิทาน ที่เดินทางมาและนำสิ่งดี ๆ มามอบให้แก่เด็ก ๆ และตัวเธอเอง ฉันจะยุติการยกตัวอย่างปัญหามุมมองและการใช้ธรรมะในชีวิตประจำวันลงเพียงเท่านี้ ถ้าหากท่านผู้อ่านมีความตั้งใจที่จะเติมธรรมะลงในชีวิต ต่อไปก็จะเข้าใจได้ด้วยตัวเอง เมื่อศึกษาข้อธรรมคำสอนแล้ว   เพราะบุคคลย่อมมีความคิดหลากหลายตามแต่เหตุปัจจัยของคนนั้นส่งมา  การจะใช้ธรรมะจึงเป็นเรื่องส่วนบุคคลว่าใครจะใช้อย่างไร มีคำสอนว่า "การเชื่ออะไรไปทั้งหมดเป็นเรื่องงมงาย แต่การไม่เชื่ออะไรไปทั้งหมดเลย ก็เป็นเรื่องงมงายเหมือนกัน" ฉะนั้น ท่านสอนให้เราพิจารณาว่า ควรจะเชื่อหรือไม่เชื่อสิ่งใด เมื่อเราศึกษาดีแล้ว ก็ย่อมจะเลือกถูกได้เอง และเมื่อนั้นธรรมะก็จะมีประโยชน์แก่ชีวิตจนถึงที่สุดได้     เนี่ยแหละที่นัทตี้คัดมาให้อาจารย์อ่านค่ะ จากคุณ : NATTI นัทตี้ - [ 9 ต.ค. 47 17:20:18 ]

ความคิดเห็นที่ 27 คุณนัทตี้ ขอบคุณมากครับที่คัดอะไรดีๆมาให้อ่าน  (copy ไว้นำไปประยุกต์ใช้แล้ว) ซึ่งก็ตรงกับที่ผมยึดถืออยู่มากพอสมควร อย่างน้อยผมก็สนุกกับการสอนนะ เพียงแต่หลักการของผมคือ "ประยุกต์สิ่งที่อยู่รอบตัวให้เกิดประโยชน์สูงสุดในแง่ของสุขภาพใจ" ^__^.. บางชั่วโมงผมสอนเนื้อหาที่หนักๆ แต่สามารถสอนไปฮาไป สนุกสนาน จนบางทีต้องขอตัวตั้งสติ หยุดสอน เพราะขำ+หัวเราะ กับเด็กๆจนท้องแข็ง พูดไม่ไหว (ตอนนี้เด็กมักจะได้ที พอผมเริ่มหายขำ ตีหน้าขรึม จะสอนเด็ก เด็กตัวแสบก็จะหาเรื่องมาแหย่ให้ผมหัวเราะ สอนต่อไม่ได้อีกครั้ง และอีกครั้ง (ฮา.....) แต่มีสิ่งหนึ่งที่ผมภูมิใจมากๆ คือ ชีวิตนี้ ไม่เคยแบเงินรับเงินสอนพิเศษจากนักเรียน ทั้งที่เพื่อนๆหลายๆคนเปิดสอนกันโครมๆ ทั้งข้อสอบรั่ว ทั้งหมกเม็ด(ครูแบบนี้มีจริงๆ)  แต่ผมปฏิเสธการร่วมมือสอนแบบนั้น แต่สอนฟรี....ค่าเอกสารอะไรฟรีหมด  เป็นครูอายครับ ที่จะแบเงินค่าสอนพิเศษจากเด็ก เพราะผมคิดว่าครูคือผู้ให้ความรู้ ไม่ใช่ผุ้ชายความรู้ แต่เด็กๆที่ผมเคยสอนฟรีนี่ล่ะครับ เคยช่วยผมไว้มากมายในหลายๆเรื่อง คุณนัทตี้อาจจะแปลกใจถ้าผมบอกว่าผมเป็นครูปกครอง.. แต่เป็นครูปกครองที่ไม่ดุที่สุดในโรงเรียน ตีหน้าดุไม่เป็น แต่ตีหน้าแบบโหดๆเป็น (ฮา) แล้วก็ตีเจ็บๆเป็น(ฮา) แม้ว่าจะห้ามตีเด็ก แต่ผมยังตีอยู่บ้างตามความจำเป็น และที่แน่นอน ตีเพราะความรัก ผมพูดกับนักเรียนเสมอๆว่า คณุตีเพราะความรัก ไม่เรียวแห่งความรัก ถ้าเธอทำผิด ครูจะตี ยิ่งรักมากยิ่งตีแรง ฮะนั้นไม่ต้องหาเรื่องให้ครูรักพวกเธอมาก (ฮา) ส่วนคนไหนทำผิดแล้วครูไม่ตี  เป็นอากาศธาตุ แสดงว่าครูไม่รักไม่สนใจ (คุณนัทตี้เชื่อไหมว่า เด็กกลัวที่สุดคือการไม่โดนตีนี่ล่ะ เพราะเป็นจิตวิทยาอย่างหนึ่ง เด็กแม้จะไม่ถูกตีเพราะทำผิด แต่จะรู้สึกตลอดเวลาว่าตนเองไม่ได้รับความรักความสนใจจากคณุ สุดท้ายต้องมาเจรจา รับสารภาพผิด อ้อนวอน อาจารย์ตตีผมเถอะ ตีหนูเถอะ ผมก็ตีอย่างจำใจ (ฮา) แต่วิธีนี้จะใช้กับเด็กที่ไม่สำนึกผืด คิดไม่ได้เท่านั้น ตอนนี้ผมก็พยายามไม่โกรธ ใช้ความสงบสยบความเคลื่อนไหว  แต่บางทีก็มีฟิวส์ขาดเหมือนกัน (ฮา...) ในกรณีที่ผู้ปกครองพูดไม่รู้เรื่อง เข้าข้างลูกตัวเองตลอด ที่จริงบ้านผมไม่ค่อยรกหรอกครับ แต่ถ้าคุรนัทตี้ไปจัดให้ ผมจะรีบทำรกๆล่วงหน้าทันที (ฮา) ขอบคุณครับ ^__^... เรื่องแมว อืมม์ พอดีนึกได้ เดี่ญวขอตัวไปหาอะไรให้มันกินก่อนครับ เห็นร้องเงี้ยวๆอ้อนขอข้าวกินนานแล้ว เดี๋ยวพี่แกน้อยใจคาบลูกหนีออกจากบ้านเสียก่อน ^__^..... จากคุณ : GTW - [ 9 ต.ค. 47 18:30:34 ]

ความคิดเห็นที่ 28 อ่านกระทู้นี้แล้วอมยิ้มตามค่ะ ทั้งที่พี่นัทตี้ตอบ ทั้งที่อาจารย์จีตอบ ^^ หมูพีเคยมีโอกาสไปช่วยเค้าทำงานพวก animal rescue กับผู้ใหญ่ที่นับถือท่านนึงค่ะ สนุกมากๆ เพราะว่าได้ไปช่วยหาบ้านให้สัตว์ที่ถูกทอดทิ้งค่ะ เวลาหาบ้านใหม่ดีๆให้เค้าได้นี่... มีความสุขมากๆ บางตัวแบบว่ากำลังจะถูกเอาไปเจี๋ยนพอดีเลยค่ะ แล้วเค้าไปช่วยเอาไว้ทัน.. เป็นครั้งหนึ่งในชีวิตที่รู้สึกเหมือนกับตัวเองเป็นซูเปอร์เกิลด์เลย <(^o^)=o เรื่องน้องหมา... หมูพีทำใจแล้ว ว่าเค้าคงจะกลับบ้านไม่ได้แน่ๆ เพราะถ้ากลับได้ เค้าต้องกลับบ้านแน่นอนค่ะ (เป็นน้องหมาที่ชอบออกไปโต๋เต๋ข้างนอก ไม่ให้ไปก็ซึม ไม่ยอมกินข้าวเป็นไงล่ะ ห่วงแต่เที่ยวจนได้เรื่อง  -"-) ตอนนี้เค้าไม่กลับมาแน่ๆแล้วละมั๊งคะ (แหะ..แหะ... จะ6ปีแล้วค่ะ) แต่ไม่ว่าจะยังไง... เค้าก็ยังเป็นน้องหมาขวัญใจของหมูพีเสมอค่ะ @^_____________^@ จากคุณ : p_jung - [ 9 ต.ค. 47 20:27:42 A:203.118.101.41 X: ]

ความคิดเห็นที่ 29 ขอลิงค์ไปให้ห้องแมวอ่านกันนะค่ะ ^_^ จากคุณ : นางสาวแสนดี..sandy - [ 9 ต.ค. 47 21:26:02 ]

ความคิดเห็นที่ 30 ขอบคุณพี่นัทตี้นะคะที่ปลอบใจ นอกจากที่เจ้าหนูตัวนั้นจะหนีหายไปแล้ว เหมียวก็ยังมีอีกหลายตัว เพราะเลี้ยงมาซัก 15 ปีได้น่ะค่ะ ของเหมียวก็มีเหมือนของพี่นะคะที่มันหายไปตอนเช้า แล้วกลับมาบ้านตอนเย็นมันลากขากลับมา ตอนนั้นเหมียวร้องไห้เลย พ่อคงสงสารทั้งคนทั้งแมว จึงพามันไปหาหมอ หมอก็บอกว่ามันคงเดินไม่ได้ ต้องมีอุปกรณ์ช่วย แต่หมอก็ฉีดยาให้มัน พอพามันออกมาจากคลินิกหมอยังไม่ถึงบ้านเลย เจ้าเหมียวน้ำลายฟูมปาก เลยพากลับไปหาหมอ หมอบอกว่ามันแพ้ยาค่ะ แต่ให้ค้างคืนเพื่อดูอาการอยู่ที่คลินิก พอตอนเช้าพ่อไปรับมันกลับมาที่บ้าน พ่อบอกว่าไม่ต้องเสียใจนะลูก เราก็รีบไปดูที่กล่อง โอ้โห แมวเรามดขึ้นเต็มตัวเลย พ่อบอกว่าหมอเค้าให้นมมันกินตอนกลางคืน แล้วให้มันนอนบนโต๊ะ มดมันกัดแมวเราทั้งตัว แต่มันก็ยังไม่ตาย มันมองเราตาแป๋วเลย ตอนนั้นไม่อยากไปโรงเรียนเลยแต่ก็ต้องไป กลับมาตอนเย็นมันก็ไม่ทรมานแล้ว พอกินข้าวเสร็จพ่อก็จัดการฝังมันใต้ต้นไม้ในบ้าน หลังจากนั้นมาพอแมวป่วยพ่อก็ไม่อยากให้พาไปหาหมอสักเท่าไหร่เลยค่ะ อ้อ ยังมีอีกหลายเรื่องเลยค่ะ พิมพ์ไปน้ำตาไหลไปเลยนะเนี่ย จากคุณ : แมวเหมียวหางสั้น - [ 9 ต.ค. 47 23:31:43 ]

ความคิดเห็นที่ 31 จารย์ จี  จารย์เป็นฝ่ายปกครองหรือคะ อืมนัทตี้เข้าใจ เพราะนัทตี้เคยเล่าไว้ในกระทู้ของน้าสือเหมือนกัน ว่านัทตี้ยังติดหนี้อาจารย์ฝ่ายปกครองท่านนี้อยู่ มันเป็นความรู้สึกดี ๆ ที่มีให้นะ อาจารย์นั้นผูกคอตายเพราะเครียด เนี่ยมันทำให้นัทตี้ได้คิด อาจารย์คนนี้เป็นหนุ่มไฟแรง ตอนนั้นอาจารย์สามสิบได้มั้ง(เดาเอา) อาจารย์ไม่ตีเพราะเราโตแล้ว แต่เรามันโตแต่ตัวกับอายุไง เนี่ยที่นัทตี้มาคิดเสียใจเพราะนัทตี้คงเป็นหนึ่งในจำนวนนั้นที่ทำให้อาจารย์เครียด ถึงนัทตี้จะเป็นรุ่นแรก ๆ ของอาจารย์ท่านนี้ก็ตาม ยอมรับว่า เรานี่เล๊วเลว แต่ไม่เคยที่จะกระด้างกระเดื่องกับอาจารย์นะ ยอมรับด้วยว่าเราทำ ก็แค่คาดโทษ ไม่เคยถึงผู้ปกครองสักที นั่นเพราะอาจารย์เมตตาเราด้วยแหละ นัทตี้เคยบอกอาจารย์ว่า จารย์ขอร้องอย่าเขียนจดหมายเพราะนัทตี้โดนมากกว่านี้แน่ เรื่องโดดเรียนและชกต่อยเท่านั้นที่นัทตี้เป็นประจำ แม้กระทั่งบางทีมีเรื่องกัน นัทตี้ไม่ได้ยุ่งด้วย แต่เขาเรียกเรามาถามก่อนอันดับแรก สิ่งที่อาจารย์ท่านนี้รู้คือ ท่านรู้ว่านัทตี้ไม่โกหก ผิดรับผิด และบอกความจริงทุกอย่าง แม้บางครั้งเราเป็นฝ่ายเริ่มก่อน แต่เรามีเหตุผลนะว่า เราน่ะไม่ได้ไปชกเขาโดยที่ไม่มีสาเหตุ มันต้องมีสาเหตุแน่นอนที่เราทนไม่ได้ ถึงนัทตี้ไม่ได้เข้าเรียนแทบไม่ได้เข้าสอบ อาจารย์ประจำวิชาต้องเตือน แต่ว่าผลสอบออกมาได้สองตลอดอย่างต่ำ ภาษาจีนและภาษาไทยเป็นตัวช่วยนัทตี้ เพราะสองวิชาจะได้สี่ตลอด ไม่มีวันไหนไม่โดนครูว่า ต้องทุกวัน ไม่งั้นกินไม่ได้นอนไม่หลับ ถ้านัทตี้เข้าเรียน ก็สงสารไอ้พวกเด็กเรียนมัน ที่ต้องมาทนฟังอาจารย์ด่านัทตี้ไปด้วย และอีกอย่างนัทตี้อาศัยก็อปปี้เลคเช่อร์ จากเพื่อนพวกนี้ด้วย จนพวกนี้มันเอือมระอา แต่ว่ามันก็ยังให้ยืม และยังคบเราอยู่จนทุกวันนี้ ไปเมืองไทยที ไม่อยากให้เพื่อนรู้ เพื่อนกลุ่มโน้นลากไป กลุ่มนี้ลากมา และทุกทีต้องมาลงเรื่องที่นัทตี้เคยทำเอาไว้ แต่มันกลายเป็นเรื่องโจ๊กไป พวกเพื่อนที่เรียนด้วยกันมา ไม่มีใครลืมวีระกรรมอันโดดเด่นและหนึ่งเดียวของเราสักคน มันไม่ใช่เป็นเรื่องน่ายินดีเลย ถ้าเราคิดย้อนกลับไปในตอนนั้น เนี่ยที่ทำให้นัทตี้เสียใจที่อาจารย์ผูกคอตายเพราะเราก็มีส่วนด้วย เออนะ ไม่มีใครสมบูรณ์แบบไปซะหมด จริงไหมจารย์ อันนี้ตัวเองยอมรับมาก ๆ และไอ้บทความอันนั้นน่ะ มันซึ้งใจนัทตี้มาก และขอชมจารย์ด้วย ที่มีจิตใจที่ดีและเมตตาให้แก่ลูกศิษย์มีศิลปะในการโน้มน้าวใจ ได้อ่านแล้วปลื้มใจและสุขใจดีแท้ จากคุณ : NATTI นัทตี้ - [ 10 ต.ค. 47 02:31:35 ]

ความคิดเห็นที่ 32 วีรกรรม แก้ จากคุณ : NATTI นัทตี้ - [ 10 ต.ค. 47 02:33:23 ]

ความคิดเห็นที่ 33 หมูพี  จ้ะ พี่ดีใจด้วยที่คิดได้แบบนั้น ทำไปเถอะสัตว์มันก็มีหัวใจนะ ทำให้แล้วก็รู้สึกดีนะ ว่าไหม นางสาวแสนดี  เอาไปเลยอนุญาตจ้ะ แต่ว่าพี่ทำลิงก์ไม่เป็น ทำเองได้ไหมล่ะ แมวเหมียวหางสั้น  เออน่ะพี่เข้าใจนะว่ามันเศร้า พี่เองยังไม่ลืมเลยจนบัดนี้ แต่ที่พี่ไม่เข้าใจคือว่า หมอสัตว์ที่บ้านเราเขาไม่มีความสะอาดพอนะ พี่ว่า คือว่าหมาที่บ้านต้องไปหาหมอ ที่นี่น้องสาวต้องรีบพาไปเพราะมันมีแผลลึกไง โดนหมาอื่นรุมกัดเป็นสิบตัว น้องชายต้องเอาไม้ไปไล่ตีหมาพวกนั้น และอุ้มหมาเราออกมา และรีบพาไปร้านใกล้บ้านที่เพิ่งมาเปิด ไม่ใช่ร้านประจำที่เคยพาไป น้องสาวบอกว่า งงเหมือนกันที่หมอเล่นเอานิ้วป้ายครีมแล้วเอามาทาหมา  แล้วเอานิ้วจิ้มไปที่ครีมนั้นอีก ควักมาทาให้อีก หมอบอกว่า หมาต้องไว้ที่คลีนิคสักคืนสองคืนดูอาการ แต่ว่าน้องสาวพี่เขาไม่เอา เขาเอาหมากลับมา  กะว่า จะพามันไปร้านเก่าวันรุ่งขึ้น เขาบอกว่า หมอเนี่ยไม่มีความสะอาดพอ เล่นควักครีมทาและเอานิ้วเดิมควักไปที่ครีมอีก แล้วไอ้หมาเราน่ะ มันโดนรุมกัด น้ำลายหมาตัวอื่นเปรอะเต็มไปหมด ไม่รู้ว่าตัวไหนเป็นตัวไหน หมอน่าจะเอาไม้ หรือ สำลีคอตต้อนบัตป้ายจะดีกว่า ป้ายแล้วทิ้งอะไรอย่างเงี้ย ตกลงว่าหมาตัวนี้มันตายจริงๆ น้องสาวนอน ๆ นั่ง ๆ เฝ้ามันทั้งคืน ไม่ได้นอนเท่าไหร่ มันมาตายตอนเช้ามืดพอดี น้องสาวนั่งร้องไห้มาตั้งแต่เอามันกลับมาแล้ว เพราะตัวนี้เป็นตัวรักของเธอเลย ที่บ้านก็รักมัน เพราะมันช่างประจบ มันจะได้รับอนุญาตให้นอนได้ในห้องด้วย ตรงปลายเท้าและมันน่ารักจริงๆ จนมันตายน้องสาวยังร้องไห้กระซิก ๆอยู่ ไอ้เราเป็นพี่ไม่รู้ว่าสงสารน้องหรือสงสารหมา ปลอบไม่ถูก ตอนหลังน้องสาวเล่าว่า เธอฝันว่าไอ้ตัวนี้มันลุกขึ้นได้ และ มันมาลาเธอด้วย คือพี่บอกไม่ถูกน่ะว่าเขาคิดมากไปหรือเปล่า แต่ยังไงก็ฟังเขาเล่าแหละไม่ได้ขัดคอ เออนะ เรื่องของคนรักหมา จากคุณ : NATTI นัทตี้ - [ 10 ต.ค. 47 02:51:19 ]

ความคิดเห็นที่ 34 เออ อีกเรื่องที่พี่อยากจะเขียนอะไรสักหน่อย เรื่องหมอสัตว์ คือว่าที่พี่อ่านของ คนเดินดินกินข้าวแกง เล่าถึงหมาที่พาไปหาหมอ หรือว่า เรื่องของ แมวเหมียวหางสั้นเนี่ย  พี่ว่ามันแปลก ๆ ยังไงพิกล ที่ว่าแปลกคือว่า หมอสัตว์บ้านเรา ไม่ได้อธิบายเหรอว่า แมวที่มันโดนรถชนจนบั้นท้ายพิการขาลากเนี่ย มันรักษาไม่ได้แล้ว แมวที่บ้านพี่ที่ถุกชนจนส่วนล่างไม่ทำงานแล้วเนี่ย อย่างเช่นฉี่ไหลตลอดเวลา จะรักษายังไงก็อยู่ได้อีกไม่นาน หมออธิบายและให้ฉีดยาตายดีกว่า เขาไม่ได้คำนึงถึงผลประโยชน์อย่างบ้านเราว่า ต้องดึงไว้นาน ๆ เพือจะได้ค่ารักษามากขึ้น เนี่ย มันทำให้พี่คิดเหมือนกันนะ ว่าผลประโยชน์มาก่อนมนุษยธรรมหรือเปล่า? จากคุณ : NATTI นัทตี้ - [ 10 ต.ค. 47 03:01:00 ]

ความคิดเห็นที่ 35 ฝากข่าวถึงคุณ p_jung - น้องหมาหายไป 6 ปี ไม่แน่นะครับ วันไหนจำทางกลับบ้านได้ อาจแวะกลับมานาอีกครั้ง พร้อมครอบครัวของมัน  ฮะนั้น อย่าเพิ่งสิ้นหวังครับ หมาหายไป 10 ปี กลับบ้าน ยังไม่สาย.. คุณนัทตี้เป็นนักเรียนคงซนน่าตี เอ้ย..น่าดู แต่ว่าเทียบกับความซนของนักเรียนสมัยนี้คนละแบบเลย แต่เรื่องครปกครองของคุณนัทตี้ ผมว่าน่าจะมีเรื่องอื่นมากกว่านะครับ ฉะนั้นไม่บาปทางใจแน่นอน ผมเคยเห็นเด็กคนหนึ่งเอสเด้กไม้ไปวางที่หลุมศพ(หมา) ทุกวัน กว่าจะเลิกทำก็เดือบเดือน เออนะ เรื่องของคนรักหมา +++ อ้อ คุณนัทตี้ อยากดูรูปแมวยิ้มมากครับ มาวางให้ดูหน่อยสิครับ นะนะนะ จากคุณ : GTW - [ 10 ต.ค. 47 07:10:41 ]

ความคิดเห็นที่ 36 คือ ขอบอกพี่นัทตี้ค่ะ ว่าแมวของหนูนั้น ไม่ได้โดนรถชนค่ะ แต่รู้สึกว่าจะโดนตีอย่างแรงน่ะค่ะ มันก็พยายามจะลากขาไปมา ส่วนเรื่องที่หมอรักษานั้น เขาบอกว่าจะให้มันผ่าตัดที่โรงพยาบาลสัตว์ จากคุณ : แมวเหมียวหางสั้น - [ 10 ต.ค. 47 08:49:24 ]

ความคิดเห็นที่ 37 จารย์จี ขอบคุณค่ะที่ปลอบใจมา แต่ยังไงชาตินี้นัทตี้ไม่ลืมภาพดี ๆ ของอาจารย์ท่านนี้แน่นอน มันเป็นความประทับใจเหมือนพ่อกับลูก หรือ พี่กับน้อง ถ้าเราเที่ยบอายุกันตอนนั้น นัทตี้ 16-17-18 ปี แล้ว (เรียนสามปี ปวช ) อาจารย์เองก็เพิ่งจบมาได้ไม่เท่าไหร่ ประมาณไม่เกิน 30 ล่ะเอ้า นัทตี้รักอาจารย์ท่านนี้น่ะ และตอนนั้นท่านเป็นขวัญใจสาว ๆ ซะด้วยเพราะยังไม่แต่งงานและขาวหล่อเชียว เออนะ แต่รักของนัทตี้ไม่เหมือนคนอื่น มันเป็นความชื่นชม ความประทับใจ อย่างเราเป็นน้องและอาจารย์คือพี่คนโต ยอมรับว่า รักน้ำใจจารย์ท่านนี้มาก ถึงแม้จะโดนว่า โดนตาม โดนประจาน โดนลากคอ(ดึงคอเสื้อ) แต่นัทตี้ก็ยังรักแกอยู่ดี ก็เรามันผิดจริงๆ นี่นา แกจะคอยตามนัทตี้เป็นเงา จับส่งห้องเรียน กับป๋าหัวหน้าฝ่ายปกครองอีกท่านหนึ่ง เคยเห็นไหม เล่นดักประตูทั้งสองทาง อาจารย์ประจำชั้นเอาไม่อยู่ อาจารย์ประจำวิชาไม่รู้จะทำอย่างไรกับเราแล้ว เพราะนัทตี้นั้น เมื่อมาถึงโรงเรียนก่อนแล้ว และจะเขียนนัดเพื่อนที่ยังมาช้าบนโต๊ะเรียนด้วยช็อคนั่นแหละ ให้มาหาที่เก่า มันเหมือนกับเป็นการเยาะเย้ยครูนะว่าเก่งจริงมาจับสิ อะไรทำนองนั้น คือมันไม่ได้คิดอะไรมากมาย คิดว่าสนุก หลอกล่ออาจารย์เล่น มันไม่ใช่มีแค่นี้นะ มันมีร้าย ๆ มากกว่านี้ เล่าไปมันยาว นัทตี้ไม่ได้แรด แต่ว่าซนและเบื่อขอบเขต เบื่อกฏเกณฑ์เท่านั้น เรื่องหมาที่ตายก็มี นัทตี้กับน้องเคยจุดธูปไหว้หลุมศพหมา(ฝังไว้ในสวนกล้วย) แต่ว่าตอนนั้นประมาณสักสิบขวบได้มั้ง โดนลูกพี่ลูกน้องหลอกเอา ว่าต้องช่วยกันสวดมนต์มันจะได้ไปสวรรค์ เออ แต่ยังจำได้ว่า เราเนี่ยทำกันอยู่นาน จนธูปที่พ่อซื้อมาใหม่เดี๋ยวหมด ๆ เรื่องเลยแตก พ่อก็เลยอธิบายให้ฟัง และเราก็เลิกจุดธูปไหว้หมาตั้งแต่นั้น เนี่ยเรื่องของนัทตี้เด็ก ๆ จากคุณ : NATTI นัทตี้ - [ 10 ต.ค. 47 15:14:03 ]

ความคิดเห็นที่ 38 แมวเหมียวหางสั้น เออถ้าเป็นยังงั้นก็แล้วไป หมายถึงว่าถ้ารักษาแล้วมันเป็นปกติก็โอเค แต่น้องสาวพี่เนี่ย เขาจะเรื่องมากเรื่องความสะอาดของหมอที่ทำให้หมาเขา เมื่อตอนที่พี่กลับเมืองไทยไปประมาณกรกฏา ปลาย ๆ เดือนแล้ว หมาที่บ้านโดนยาเบื่อ มันเป็นหมาแก่มากแล้ว ชื่อไอ้เขียว วันนั้นญาติ ๆ บ้านใกล้ๆ กัน( อยู่ในสวน) ก็มาตะโกนเรียกบอกว่า  ให้หลานชายออกมาดูหมามันน้ำลายฟูมปากหน้าประตูบ้านเนี่ย ไอ้หลานมันอยู่บ้านคนเดียว ดันโทรไปหาแม่มัน(ลูกพี่ลูกน้องคนนี้แหละที่ให้พี่ไหว้หมา) แม่มันโทรมาหาน้องสาว ไอ้น้องสาวบอกว่า รีบไปเรียกแท็กซีมาเอามันไปหาหมอ ขอยืมเงินบ้านป้าที่อยู่ไปอีกด้านไปก่อน มันเรียกแท็กซี่พาหมาไป หมอช่วยชีวิตมันได้ และอยู่ที่ร้านสองคืน ที่พี่ไม่เข้าใจคือ หมาบ้านญาติคนที่มาเรียกก็โดนยาเบื่อพร้อมกัน แต่ว่าตาย หมาเราออกไปก็เกือบตาย พี่พูดไม่ถูกนะ มันคิดไปได้ต่างๆ นา ๆ ว่า คนใจร้าย หมาเราไม่ได้ทำความเดือดร้อนให้ใครด้วย อีกอย่างคือคิดในทางไม่ดีว่าอาจจะเป็นพวกหัวขโมย เออนะ แต่เล่นยาเบื่อเลย ไม่เข้าใจว่าทำไมโหดกันจัง จากคุณ : NATTI นัทตี้ - [ 10 ต.ค. 47 15:24:24 ]

ความคิดเห็นที่ 39 ^_^ รักแมวเหมือนกับครับ (เหมียว....ว) จากคุณ : ธามาดา - [ 10 ต.ค. 47 23:22:37 ]

ความคิดเห็นที่ 40 คาราวะทุกทั่นค่ะ พี่นัทตี้  &  อาจารย์จี  # 27 หนูหิ่ง ฯ ไม่เคยเป็นอาจารย์  เคยเป็นแต่ลูกศิษย์  ซนนิด ๆ แก่นหน่อย ๆ     แต่รักอาจารย์นะคะ  ^_^ จะสนิทกับอาจารย์แม่ (อ.ที่ปรึกษา) และอาจารย์แนะแนวเป็นพิเศษค่ะ สมัยเรียน ปวช.  ประทับใจอาจารย์ท่านหนึ่งมาก ๆ เลยค่ะ   เป็นอาจารย์หญิง  สอนวิทยาศาสตร์  ตัวเล็ก ๆ น่ารักมาก ๆ เวลาเรียนหิ่งห้อยน้อย  จะนั่งหน้าสุด  เห็นอาจารย์ชัดสุด อาจจะเป็นเพราะหิ่งห้อยสายตาสั้น  ก็เลยจ้องเอา ๆ จนอาจารย์อาย  บางครั้งอาจารย์ต้องถามว่า.....  เธอมองอะไร  ^_^   ถ้าเมื่อไหร่ที่อาจารย์ถามแบบนี้  แสดงว่าหิ่งห้อย มองนานเกินไปแล้ว อาจารย์เขินสุด ๆ แล้ว ต้องเปลี่ยนจุดมองใหม่  ฮี่ ๆ ๆ     แต่หิ่งห้อยน้อย.....  นิสัยไม่ดี  ยิ่งรู้ว่าอาจารย์เขิน  ก็ยิ่งแกล้ง  มองใหญ่เลยค่ะ       . ไม่รู้ว่าบาปหรือเปล่านะคะ  แหะ ๆ ๆ หิ่งห้อยน้อย  รักแมว  รักสุนัข  แต่เลี้ยงไม่ได้       ก็เลยเลี้ยงแต่รูป  เอามาแปะให้ดูเล่น ๆ รูปหนึ่งค่ะ แก้ไขเมื่อ 10 ต.ค. 47 23:52:23 จากคุณ : หิ่งห้อยน้อยใจ - [ 10 ต.ค. 47 23:50:24 ]

ความคิดเห็นที่ 41 อ่านแล้วน้ำตาซึม จากคุณ : นราเกตต์ - [ 11 ต.ค. 47 02:08:32 ]

ความคิดเห็นที่ 42 รูปแมวคุณ หิ่งห้อยน้อยใจ  ทำไมหน้ามันเศร้าน่าสงสารจัง แง้...... จากคุณ : GTW - [ 11 ต.ค. 47 07:45:34 ]

ความคิดเห็นที่ 43 อุ๊ย.... ตื่นเต้น จะได้เจอพ่อแม่และพี่สาวของเจ้าเหมียวแล้ว นอนก็ไม่ค่อยจะหลับ กระสับกระส่าย กลัวไปทำตัวเปิ่นๆแถวเมืองนอกอีก นัทตี้  ตัวเองอย่าทิ้งกันนะจ๊ะ ที่รัก จากคุณ : ป้าเอม - [ 11 ต.ค. 47 09:27:19 ]

ความคิดเห็นที่ 44 ธามาดา จ้ะ ดีจ้ะ มันน่ารักดีเนอะ หิ่งห้อย เออนะ อย่างนี้เรียกว่า แกล้งคงได้มั้ง แต่ไม่ผิดนี่ พี่เองยังชอบมองคนสวย ๆ เลย ถึงเป็นผู้หญิงเองก็ตามที แมวตัวนี้มันทำหน้าตาสงสัยนะ เห็นไหมว่าเขามีคำถาม ? เอ แต่จารย์จีว่ามันทำหน้าเศร้า นั่นสิ สงสัยเศร้าจริงๆ ที่ไม่มีใครตอบคำถามนะจารย์ แต่ที่พี่สงสัยคือว่า ทำไมหูเขาไม่ตั้งล่ะ ?รูปนี้เอามาจากไหนล่ะ น่ารักดี นราเกตต์ คุณอยู่ในสามบวกหนึ่งคาเฟ่ไม่ใช่เหรอ? เออ เราตกใจเลยที่เห็นชื่อคุณ สงสัยรักสัตว์เหมือนกัน แต่อย่างไรก็ขอบคุณมากที่เข้ามาอ่าน เอ้านี่จ้ะผ้า เอาไว้ซับน้ำตาซะนะคนดี โอ๋ อย่าเศร้าสิ จารย์จี เข้ามาอ่านคำตอบและลงชื่อไว้ทุกที อย่างนี้สิน่ารัก ป้าเอม เค้าโทรไปอวยพรให้เดินทางโดยปลอดภัยแล้วนะ ที่นี่เป็นเหมือนบ้านนอก เรายังอยู่กับธรรมชาติ มาเที่ยวไม่ผิดที่หรอกจ้ะ เออ ไม่ทิ้งหรอก แต่เอาหมกไว้ที่สนามบินนั่นแหละ ป้าเอมป้าต๋าวและบอดี้การ์ด เดินทางมาหานัทตี้คืนนี้ (11) ไว้พวกเราคงได้เจอกันอีกครั้ง ในเรื่องราวของสี่สาวแสนสวย(รสา รสา ด้วยค่ะ) ท่องสวิส ฯ มาติดตามอ่านและดูรูปกันนะ ว่าพวกเราไปไหนกันมาบ้าง แต่รับรองว่า ไม่ใช่ในที่พวกทัวริสไปเที่ยวกัน อ้อ มีอยู่ที่หนึ่งที่ป้าเอมอยากไปเหมือนทัวริสอื่นคือ ลูเซิน อาจจะติดมาบ้าง นอกนั้นไม่บอก ให้มาดูและอ่านกันเอง บายจ้ะ คงไม่ได้เจอพี่ ๆ น้อง ๆ กันสักสองอาทิตย์ จากคุณ : NATTI นัทตี้ - [ 11 ต.ค. 47 14:31:44 ]

ความคิดเห็นที่ 45 ไม่เคยเลี้ยงแมวค่ะ...ขืนเลี้ยงโดนเจ้าเล็บงามที่บ้านเล่นงานแน่ แต่อ่านแล้วคิดถึงหมาที่เคยเลี้ยงจัง... เขาไปกินยาเบื่อที่ไหนมาก็ไม่รู้ แล้วกลับมาตายที่บ้าน เห็นเขามองหน้าเราแต่มันเกินจะช่วยแล้ว อยากร้องไห้แต่ร้องไม่ออก... ป่านนี้เขาไปสบายแล้ว แต่เจ้าตัวที่เหลือคงยังกลุ้มใจที่มีเจ้านายอย่างนี้ไปอีกนาน... ^^' จากคุณ : ปิยะรักษ์ - [ 11 ต.ค. 47 14:54:54 A:203.149.33.245 X: ]

ความคิดเห็นที่ 46 ปิยะรักษ์  น้องหมามันรักเจ้าของ และยอมรับในตัวเจ้าของมันนะ   อย่าคิดมากไป เลี้ยงเขาไปเท่าที่เราทำให้ได้ น้องหมาเนี่ยมันรับรู้ได้เอง ว่าเราเนี่ยรักมันขนาดไหน อย่าไปกลุ้มใจแทนมันเลย นั่นเป็นความรู้สึกดี ๆ ที่เรามีให้น้องหมาต่างหากแล้วเอามาลงโทษตัวเราเอง นะ เชื่อพี่ พี่บอกความรู้สึกให้แทนน้องหมาแล้ว ว่าดีใจจ้ะที่มีเจ้านายแบบนี้ จากคุณ : NATTI นัทตี้ - [ 11 ต.ค. 47 15:56:51 ]

ความคิดเห็นที่ 47 มาแอบอ่านด้วยคนค่ะ ยังอ่านไม่จบเพราะยาวมาก แต่เสียดายที่เลี้ยงแมวไม่ได้เพราะสุขภาพไม่อำนวย ปล. คุณนัทตี้ เขียนได้สนุกดี แล้วจะติดตามอ่านต่อไปค่ะ ขอให้เที่ยวกันให้สนุกนะคะ จากคุณ : ป้านุภา (นุภา) - [ 11 ต.ค. 47 16:14:58 ]

ความคิดเห็นที่ 48 สวัสดีค่ะ.. แอบอ่านมาหลายวันแล้ว.. แต่ละเรื่องน่าเศร้าทั้งนั้นเลยอ้ะ T_T ทุกทีที่อ่านเรื่องหมาๆแมวๆเศร้าๆอย่างนี้.. หนูจะหันไปคว้าพ่อตัวดีมากอด.. รักๆๆๆๆๆๆ รักหนุ่มsundaeมากๆเลย กิ๊ดดดดดดดดดด จากคุณ : ` FLuFFybY~ KeLLy ^ - [ 11 ต.ค. 47 17:26:15 ]

ความคิดเห็นที่ 49 ป้านุภา  ว๊าว ดีใจจริงๆ ค่ะ ที่ได้เพื่อนใหม่วัยเดียวกัน สุขภาพไม่อำนวย แต่ใจอำนวยไม่ใช่เหรอคะ เอาน่ะ ใจไม่แพ้ซะอย่าง อะไร ๆ มันต้องแพ้เราทั้งนั้นแหละค่ะ อ้อ นัทตี้อยากแนะนำอะไรสักนิดได้ไหมเอ่ย คือว่า นัทตี้ก็ร่ายกายไม่ค่อยดี เป็นเบาหวานค่ะ เมื่อก่อนนั่ง ๆ นอน ๆ ทำแต่งานบ้าน มันทำให้เราแย่ลงทุกวัน เดี๋ยวเป็นโน่นเป็นนี่ ที่นีวันดีคืนดี นัทตี้เริ่มเบื่อตัวเอง กระโดดขึ้นมาใส่ชุดว่ายน้ำ เปิดเพลงมันส์ ๆ เต้นมันอยู่ตามจังหวะเพลง แรก ๆ แค่สิบนาที ต่อมาเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ อย่าหักโหมนะคะ เอาพอหายใจได้ไม่หอบ ต่อมาเริ่มมากขึ้น ๆ ในแรก ๆ เหงื่อมันไม่ยอมออกหรอก ต่อมาเหงื่อมันเริ่มออก หลังจากที่เราลองเริ่มดูประมาณหนึ่งเดือน หมออธิบายว่า การที่เราเป็นแบบนี้ คือออกกำลังและเหงื่อไม่ออก เพราะว่า ร่างกายเรายังไม่ชิน ยังไม่รับคือเหมือนของใหม่ไง ที่นี่ถ้าเราทำทุกวันมันจะเริ่มเผาผลาญไขมัน และ จะดีขึ้นเรื่อย ๆ และไอ้ที่ปวดหลังปวดเอวมันก็หายไปด้วย อารมณ์แจ่มใสขึ้น มีอาการสดชื่น อยากทำโน่นทำนี่ ทำให้แอ๊คทีฟ ขึ้น ถ่ายก็สะดวก นอนก็หลับสบาย และทำให้เราหันมาดูแลตัวเองมากขึ้น หลังจากกลับจากเมืองไทย นัทตี้ไม่ได้ออกกำลังกายอีกเลย นัทตี้อยากลองดูว่ามันจะจริงหรืออย่างที่หมอบอก มันเรื่องจริงเลย เพราะตอนนี้นัทตี้กลายเป็นคนเบื่อตัวเองอีกแล้ว และอยากแต่จะนอน ๆ ๆ ถ่ายก็ไม่สะดวก ไม่ทุกวันเหมือนตอนออกกำลังกาย คือว่า ลำไส้มันได้ออกด้วยไงคะ นะคะป้า เรามาออกกำลังกายกันดีกว่า เอาพอเบาะ ๆ ก่อน ทำทุกวัน เช้าก็ได้ อืม แล้วการทำคล้าย ๆ การนั่งสมาธิ คือหายใจเข้าให้ท้องติดแฟบเข้าไปด้านหลัง (หายใจเข้าเต็มปอดไงคะ) และหายใจออกเนี่ย มันทำให้เลือดลมเดินดี ลองดูค่ะ นัทตี้ว่าจะเริ่มทำเหมือนกัน แต่ว่า ตอนนี้ขอเที่ยวก่อน แล้วเข้ามาชมรูปสวย ๆ ที่นัทตี้กับเพื่อน ๆ เอามาให้ดูนะ คงจะปลายเดือนนี้แหละค่ะ ไว้เจอกันค่ะ บาย จากคุณ : NATTI นัทตี้ - [ 11 ต.ค. 47 17:41:04 ]

ความคิดเห็นที่ 50 FluFFyb ฯลฯ  เนื่องจากชื่อที่เขียนยากมาก และยาวมาก นัทตี้ให้ไปเลยไปยาลใหญ่ เออ ดีค่ะ กอดกันวันละนิดจิตแจ่มใส หมาแมวมันต้องการแบบคนเหมือนกัน   จากคุณ : NATTI นัทตี้ - [ 11 ต.ค. 47 17:44:16 ]

ความคิดเห็นที่ 51 แหะ ๆ ๆ อาจารย์จี  # 42  &   น้านัทตี้ รูปแมวเหมียวตัวน้อยนั่น สายตามันน่ะมองเหมือนสงสัย ก็เป็นตัวแทนของหิ่งห้อยไง ยามน้อยใจใคร่รู้เหมือนหนูเลย เอ้าอีกรูปเหมือนหนูตอนง่วงนอน นั่งเขียนกลอนหาวโห่โอ้เฉลย ชอบจึงเพียรเขียนจนเช้าก็เคย ก็ทรามเชยเอ๋ยเอ่อเพ้อเจ้อไป เขียนเล่นเล่นเป็นกลอนตลอดศก คอยหยิบยกภาษาเอามาใส่ เรียบเรียงเรื่อยร้อยแก้วร้อยกรองไป ยั่วแหย่ใครเรื่อยเรื่อยไม่เหมื่อยเลย แหะ ๆ ๆ น้านัทตี้เที่ยวให้สนุกนะคะ  เที่ยวเผื่อหนูหิ่ง ฯ ด้วยค่ะ  ^_^     จากคุณ : หิ่งห้อยน้อยใจ - [ 12 ต.ค. 47 00:01:52 ]

ความคิดเห็นที่ 52 เพิ่งมีเวลาแวะมาคุยค่ะ ป้านุภา  ว๊าว ดีใจจริงๆ ค่ะ ที่ได้เพื่อนใหม่วัยเดียวกัน สงสัยว่าคงไม่ใช่วัยเดียวกันหรอกค่ะ เพราะเป็นป้าอายุคงย่อมมากกว่า"น้า"อยู่แล้ว ป้าขอขอบคุณคำแนะนำของคุณนัทตี้มากค่ะ เห็นด้วยว่าการออกกำลังกายทุกวัน จะทำให้รู้สึกดีขึ้น แต่ป้าเป็นโรคหัวใจรั่วทำได้แค่เหวี่ยงแขนเหวี่ยงขาเท่านั้นค่ะ ที่จริงก็แอบโยกย้ายอยู่เหมือนกัน ไม่ถึงกับเต้นถ้าเต้นมีหวังว่าต้องถูกส่งโรงพยาบาลแน่ ๆเลย วันนี้ขอคุยเท่านี้ก่อนนะคะคราวหน้าค่อยคุยกันอีก ขอให้คุณนัทตี้รักษาสุขภาพด้วย และขอให้เที่ยวให้สนุกค่ะ แก้ไขเมื่อ 12 ต.ค. 47 04:39:50 จากคุณ : นุภา - [ 12 ต.ค. 47 04:37:35 ]

ความคิดเห็นที่ 53 อืมม์ แมวตัวน่าเศร้า จะดูว่าหน้าสงสัยก็ได้ ขึ้นอยู่กับอารมณ์คนดู พอดีผมดูตอนอารมณ์เศร้าเลยรู้สึกว่ามันน่าละห้อยน่าสงสารชอบกล แต่วันนี้มาในอารมณ์สงสัยเลยมองว่าหน้านสงสัย ฮ่ะๆ จากคุณ : GTW - [ 12 ต.ค. 47 07:14:43 ]

ความคิดเห็นที่ 54 หิ่งห้อยน้อยใจ เอ้อ..... หนูหิ่งฯ นอนท่านี้หรือจ้ะ ....เอื๊อก คุณนุภา ไม่เป็นไรค่ะ น้ากับป้าเหมือนกัน แล้วแต่คนเรียก เป็นป้าของเด็กเล็ก ๆ เป็นน้าของเด็กโต ๆ ใช้ได้ค่ะ วัยเราเรียกว่า วัยเริ่มต้นสบายไงคะ นั่ง ๆ นอน ๆ กิน ๆ เที่ยว ๆ เต้นไม่ได้ งั้นเดินได้ค่ะ เดินเรื่อย  ๆ แต่ห้ามหยุดดูโน่นนี่นะคะ ไม่งั้นขาดตอน ขอบคุณค่ะที่อวยพรมา นี่ยังไม่ได้นอนจนกระทั่งบัดนี้ ทางนี้ตีสามกว่าแล้วค่ะ เวลาห่างกันห้าชั่วโมง ไม่กล้านอน เพราะห่วงสองสาว ป้าต๋าวกับป้าเอม กลัวว่าถ้าหลับไปแล้ว นาฬิกาปลุกเกิดปลุกเราต้องเอื้อมมือไปกดปิด คิดว่าขอนอนต่อห้านาที ที่ไหนได้เก้าโมงเช้า และอีกอย่างหนึ่งคือกลัวนาฬิกาปลุกไม่ปลุกเพราะถ่านหมด อันนี้ก็เคยค่ะ แต่ตอนนี้ด้วยความกลัวว่าจะไม่ตี่น ต้องกันเหนียวไว้ก่อน เพราะเพื่อนสาวอุตส่าห์บินมาหาถึงนี่ นอนไม่หลับจริงๆ ไม่รู้เพราะอะไรสิ จารย์จี นี่แน่ใจว่าแมวนะ อุ๊ยน่ารักจัง แมวที่บ้านเหรอ ? ไว้มีลูกขอนัทตี้ตัวนะ  เหมือนลูกหมาปนลูกแมวเลย สีสวยด้วย  อย่างนี้นัทตี้ฟัดตาย จากคุณ : NATTI นัทตี้ - [ 12 ต.ค. 47 09:00:57 ]

ความคิดเห็นที่ 55 ^_^  น้านัทตี้  นั่นน่ะ  หนูหิ่งตอนเขียนกลอนแล้วง่วง สุด ๆ ค่า.......... มีหมอนหนุนหลังอยู่มะให้ล้มด้วย คิก ๆ ๆ ๆ ส่วนนี่เป็นรูปหนูหิ่ง ฯ ตอนเช้า   งัวเงียตื่นมาแล้วคลานไปเข้าห้องซูขาอ่ะค่า........   ฮี่ ๆ ๆ ...............  เหมี๊ยว ๆ ๆ .......... จากคุณ : หิ่งห้อยน้อยใจ - [ 13 ต.ค. 47 21:28:43 ]

ความคิดเห็นที่ 56 หนูเองค่ะ จากคุณ : NATTI นัทตี้ - [ 18 ต.ค. 47 17:35:24 ]