ความคิดเห็นที่ 1 วันนั้นเธอออฟเร็วเหลือเกิน   มันช่างเป็นคืนที่เงียบเหงา    แสงจันทราสาดส่องอาบให้ห้องนอนผมเป็นสีนวลตา  บรรยากาศอบอวลไปด้วยอุ่นไอรักชวนให้ผมเฝ้าคิดถึงแต่เธอ   ปล่อยความหวังและความฝันอันแสนหวานล่องลอยไปกับแสงจันทร์เพื่อส่องสว่างไปยังสถานที่ที่เธอยืนอยู่ คืนนั้นเหตุใดเปลือกตาของผมจึงเมื่อยล้านัก  ทั้ง ๆ ที่บางคืนผมคุยกับเธอเกือบตลอดคืนจนแทบจะไม่ได้หลับได้นอน   ความง่วงงุ่นกำลังจะพาให้ผมเข้าสู่นิทรารมย์อันสงบ  แต่แล้วกลับมีร่างของใครบางคนปรากฏขึ้นตรงหน้า เธอ !   ใช่เธอจริง ๆ ด้วย   ผมไม่ได้ตาฝาด เธออยู่ในชุดเบาบางบานพลิ้ว   ชายกระโปรงโบกสะบัดไปตามสายลมโชยอ่อน ๆ ที่พัดผ่านเข้ามาทางบานหน้าต่าง  เส้นผมของเธอสยายยาวปะบ่ายั่วยวนยิ่งนัก “ฟ้า !”   ผมร้องเรียกชื่อเธอด้วยความตกใจ ยังไม่ทันที่จะตั้งตัว  เธอก็เอาปลายนิ้วชี้แตะเบา ๆ ที่ริมฝีปากผม  นิ้วมือของเธอเย็นเฉียบแต่นุ่มนวล  ชวนให้ผมลูบไล้ตั้งแต่ปลายนิ้วไปจนทั่วฝ่ามือ  วงแขนผมเริ่มโอบรัดเอวบางของเธอ  แล้วค่อย ๆ ลูบไล้ไปเรื่อย ๆ  เนื้อหนังมังสาของเธอช่างนุ่มนิ่มหอมหวนเหมือนดั่งภาพฝัน “ฟ้า  คุณจริง ๆ หรือ  ผมไม่อยากจะเชื่อเลย” ผมพึมพำเบา ๆ  แต่ริมฝีปากยังไม่หยุดที่จะจูบเธอไปทั่วพวกแก้มแล้วต่ำลงมาที่ซอกคอ   นิ้วมือผมเริ่มลูบไล้เนื้อนิ่ม ๆ ของเธอทีละส่วน  แล้วไปหยุดอยู่ตรงยอดอกอันอวบอูมนุ่มนิ่มเต็มไม้เต็มมือ   “ค่ะ  คุณเคยบอกที่อยู่ของคุณกับฟ้าแล้ว”  เธอตอบผสมเสียงคราง  อ่อนระทวยอยู่บนตักของผม พริบตาเดียว  ผมก็ถอดชุดนอนบางเบาของเธอทั้งชิ้นในและชิ้นนอกหลุดลงไปกองกับพื้นห้อง  เธอดิ้นหลุดออกจากอ้อมแขนของผมลงไปเกลือกกลิ้งอยู่บนเตียงอย่างยั่วยวน   แสงจันทร์สลัวที่อาบร่างอันเปลือยเปล่าของเธอทำเอาผมแทบคลั่ง   ผมรีบจัดการกับเสื้อผ้าตัวเองถอดมันออกมาทุกชิ้น  บัดนี้สัญลักษณ์ความเป็นชายของผมผงาดตื่นตัวเตรียมทำหน้าที่ของมันอย่างเต็มภาคภูมิ อืม... เนื้อหนังเธอช่างนุ่มนิ่มเหลือเกิน  พื้นที่สวนดอกไม้ก็เนืองแน่นบดเบียดรัดเกสรตัวผู้ของผมเสียจนมิดชิด  เสียงครางงึมงำของเราสองคนประสานกันคละเคล้ากับเสียงสั่นไหวของที่นอนสปริงหนานุ่ม   อา... ผมควบเธอทิ้งน้ำหนักไปในการขับเคลื่อนอย่างเร้าร้อน   ดูเธอมีความสุขส่งเสียงร้องระงมจนไม่เป็นภาษา แรงอัดในกายผมเริ่มจุกแน่นขึ้นเรื่อย ๆ  จนถึงจุดสูงสุด   แล้วมันถูกปลดปล่อยออกมาอย่างเต็มแรง  พุ่งตรงสู่เธอผู้เป็นเป้าหมาย   แรงอัดแห่งความรักที่มีอยู่เต็มหัวใจถูกปลดปล่อยเข้าไปในร่างของเธออย่างเต็มเปี่ยม หมดพลังรักผมก็หมดเรี่ยวแรง  ไม่เคยออกแรงมากเท่านี้มาก่อน  อย่างดีก็ได้แต่มองภาพเปลือยของผู้หญิง  แล้วจินตนาการขับเคลื่อนมันด้วยสองมือของตัวเอง ก่อนหน้านี้  ผมยังไม่เคยนอนกับผู้หญิงคนไหน ผมหมดเรี่ยวแรงจริง ๆ  ไม่มีแรงแม้แต่จะเอื้อมแขนเข้าไปโอบกอดเธอ .............................................. แสงแดดลอดผ่านบานหน้าต่างเข้ามาส่องเปลือกตาที่หลับสนิทของผม  ความร้อนระอุทำให้ผมต้องตื่นขึ้นมา  ผมพลิกร่างเปลือยของตัวเองคลำหาร่างขาวผ่องข้างกาย ว่างเปล่า ! บนเตียงผมว่างเปล่า  เปียกชุ่มไปด้วยหยาดน้ำอมฤต ผมจำได้ว่า  ผมปลดปล่อยมันใส่เธออย่างเต็ม ๆ  ถึงจะไหลย้อนออกมาอีกครั้ง  ก็ไม่น่าจะมากมายถึงเพียงนี้ ผมรีบลุกขึ้นใส่เสื้อผ้า  เปิดประตูห้องนอนออกไปเดินตามหาเธอทั่วทุกซอกทุกมุมของบ้าน ไม่มี....  ไม่มีแม้แต่เงาของเธอ เหตุการณ์เมื่อคืนผมแน่ใจว่ามันไม่ใช่ความฝัน   สัมผัสได้ถึงทุกตารางนิ้วบนเรือนร่างอันเนียนนุ่มหอมรัญจวนอย่างยากที่จะลืมเลือน “ไอ้นริศ !  แกขับรถไปส่งฉันที่บางลำภู  ไอ้ไสวมันลาป่วย  เร็ว !”   นังคุณนายมันมาออกคำสั่งใช้งานผมอีกแล้ว  ผมไม่อยากเห็นหน้ามัน “อย่านะ !  แกอย่างเดินหนีฉันเชียว  เรื่องเมื่อวานฉันยังไม่ได้สะสางกับแก”  มันยังตวาดใส่หน้าผมเสียงดัง ผมเดินผ่านหน้ามันไปอย่างไม่ใส่ใจ  ไม่มีอะไรอีกแล้วจะสำคัญไปกว่ายอดรักของผม “ไอ้นริศ ! ไอ้ชั่ว !”  เสียงมันยังไล่หลังมา ผมเข้ามาในห้องนอนตัวเองกดปุ่มเปิดคอมพิวเตอร์  ต่อสายอินเตอร์เนตเปิดโปรแกรม MSN Messenger   เธอ On อยู่จริง ๆ ด้วย Naris says:  “ฟ้า !” Angel says: “นริศคะ  เมื่อคืนฟ้าต้องขอโทษนะคะ  ที่จากมาโดยไม่ได้ล่ำลา  เกรงว่าคนในบ้านของคุณจะมาพบเข้าน่ะคะ” เธออธิบาย ใช่  ๆ  จริง ๆ ด้วย  มันเป็นเรื่องจริง  ไม่ใช่ความฝัน โอ.. ที่รัก  ยอดรักของผม “นริศ ! ๆ”   มีคนเข้ามาขัดจังหวะเราสองคนอีกแล้ว   นงนาฎลูกสาวคนเล็กของคุณนายเดินเข้ามาในห้อง แย่จริง  นี่ผมลืมไม่ได้ลั่นกลอนล็อคประตูไว้ได้ยังไงนี่ “เอามือถือแกมาให้ฉันยืมใช้ก่อน  ของฉันมันเสีย”   พอพูดจบมันก็เข้ามาคว้าโทรศัพท์มือถือเครื่องแรกและเครื่องเดียวในชีวิตผม   เครื่องที่ผมกว่าจะได้มาต้องใช้ความเพียรพยายามขอร้องพ่ออยู่นาน ผมรีบคว้าไว้ก่อนที่มือมันจะสาวถึง “โถ่เอ่ย !  งกไปได้  วัน ๆ แกนั่งหน้าจอทั้งวัน  จะไปใช้อะไร  เอามา”   มันเงื้อมือเข้ามาแย่ง  ผมผลักมันกระเด็นหลังชนประตูดัง โคร่ม ! “ไอ้นริศ  ไอ้ลูกนอกคอก  แกกล้าดียังไงมาทำกับฉันแบบนี้” มันตรงเข้ามาตบหน้าผมเข้าฉาดใหญ่    ความเจ็บปวดผสมกับแรงโมโหที่มันเข้ามาขัดจังหวะคุยกับยอดรัก    ทำให้ผมโต้ตอบมันกลับอย่างรวดเร็ว   แรงกระแทกจากหมัดของผมทำเอาตัวมันลอยละลิ่วกระเด็นซบลงไปนอนบนเตียงนอน มันลุกขึ้นมาอย่างงุนงง  ฝ่ามือกุมปากที่มีเลือดไหลออกมาเป็นทาง   โอดครวญความเจ็บปวดอยู่ได้ไม่นาน   ก็รู้สึกตัวว่าแขนทั้งแถบของมันเปียกชื้นไปด้วยหยาดน้ำทิพย์แห่งเพศผู้ที่ผมปลดปล่อยไว้เมื่อคืน “กรี๊ด !ๆๆๆๆ ไอ้นริศ  ไอ้บ้ากาม!”   มันกรีดร้องเสียงดัง  แล้ววิ่งออกไปจากห้อง   ผมตามเข้าไปลั่นกลอนประตูล็อกลูกบิดอย่างมิดชิด Angel says:   “นริศคะ  ฟ้าคิดถึงคุณจังเลย”   ประโยคอันหวานรัญจวนนั้น  ทำให้เลือดหนุ่มของผมเริ่มเดือดพล่านขึ้นมาอีกครั้ง Naris says: “ฟ้าครับ  ผมจะมีโอกาสแบบเมื่อคืนนี้อีกไหม”   ใจจริงผมอยากจะกระซิบประโยคนั้นข้างหูเธอ  มากกว่าบอกผ่านตัวอักษรแบบนี้ Angel says: “มีสิคะ   ถ้ามีโอกาสฟ้าจะไปหาคุณอีก”   อ่านประโยคนั้นแล้วเลือดหนุ่มของผมยิ่งร้อนผ่าวมากขึ้น Naris says: “ผมไปหาฟ้าดีกว่านะครับ  ผมรู้จักแถวนั้นผมเคยไป”   ผมกดแป้นคีย์บอร์ดบอกเธอรัวแทบจะไม่ทัน Angel says: “อย่าเลยคะ  ฟ้าเกรงว่า  หากคุณรุ้ว่าฟ้าอยู่ที่ไหน  คุณจะไม่กล้ามาหาสิคะ”   โอ... ยอดรัก  ทำไมพูดเช่นนั้น “ไอ้นริศ ! ไอ้นริศ !”  เสียงตะโกนของอีคุณนายพร้อมกับเสียงของแข็งกระแทกประตูอย่างแรงจนบานประตูเปิดผงาดออก ผมรีบคว้าเอารูปนางฟ้ายอดรักของผมที่ปริ้นใส่กระดาษเอสี่ไว้นานแล้วมาพับใส่ลงในกระเป๋ากางเกง คนที่เดินนำเข้ามาคือ  ไอ้มิ่งกับไอ้ชิต  คนงานทำสวน  ไอ้สองคนนี่แหละที่นังคุณนายมันเคยใช้ให้พวกมันซ้อมผม   ผัวะ !   นังคุณนายมันตรงเข้ามาตบผมเต็มกกหู   “แกกล้าดียังไงไอ้นริศ  มาชกหน้าลูกสาวฉัน  ไอ้ตัวซวย”   มันบอกให้ไอ้มิ่งกระชากคอเสื้อผมให้ลุกขึ้น   ตะโกนใส่หน้าเสียงดัง  กลิ่นเหม็นเน่าของน้ำลายมันสาดกระเด็นเต็มหน้า “วันนี้ฉันเอาแกตายแน่ไอ้นริศ  ลูกฉันเลี้ยงมาไม่เคยตีสักแปะ  แล้วแกคิดจะทำอะไรของแก  คิดจะบ้ากามกับลูกสาวฉันเหรอ  ไอ้ชั่ว”   มันตบหน้าผมเข้าอีกฉาดใหญ่ “ซ้อมมัน !”    แล้วมันหันไปออกคำสั่งกับไอ้ชิต   สิ้นเสียงของมันผมก็ดิ้นรนสุดแรง  ไม่ยอมให้พวกมันรุมกระทืบอีกเด็ดขาด  ผมชกไอ้มิ่งกระเด็นหลังกระแทกผนัง  แล้วรีบกระโดดออกทางหน้าต่าง  โชคดีที่ห้องนอนผมอยู่ชั้นล่าง ผมวิ่งไปที่ประตูรั้ว  ออกวิ่งอย่างเต็มแรง   พวกมันกำลังตามมา ผมจะไปหาเธอ  นางฟ้าของผม  ไปตามที่หัวใจเรียกร้อง  พอกันทีไม่อยู่แล้วไอ้บ้านบ้า ๆ หลังนี้ พวกมันไล่ตามผมมา  ผมวิ่งมาที่ประตูกระโดดปีนรั้วลงมายังพื้นถนน  โบกรถมอร์เตอร์ไซด์รับจ้างแล้วกระโดดขึ้นไป  ผมหนีมันพ้นแล้ว  พวกมันตามมาไม่ทัน ฮ่า ๆ ผมกำลังจะไปหาคุณ  นางฟ้าที่รัก  มีคุณคนเดียวที่รักและเข้าใจผม .................................... ผมไปตามหาเธอที่ระยอง   เงินที่ติดมาในกระเป๋ายังมีเหลืออีกนิดหน่อยคงจะพอมีเหลือเป็นค่าเดินทาง พอถึงที่นั่น  ผมนั่งรถสองแถวจากขนส่งไปลงที่ชายหาด  แถบที่เธอเคยบอกว่าพักอยู่แถวนั้น   รูปเหมือนที่ปริ้นออกมาในมือ  กับชื่อของเธอคงพอจะถามชาวบ้านในละแวกนั้นได้ “อ๋อ !  ผู้หญิงคนนี้เหรอ  รู้จัก    เคยเป็นผู้จัดการรีสอร์ทหลังคาสีเทานั่น”    แล้วยายขายข้าวแกงชี้ไปทางรีสอร์ทแห่งหนึ่ง  อยู่ห่างออกไปอีกไม่ไกลนัก “ขอบคุณครับ  ขอบคุณมากเลยครับยาย”  ผมดึงรูปกลับมาแล้วรีบวิ่งตรงไปทันที  โดยไม่ฟังเสียงใด ๆ อีก “เฮ้ย !  เดี๋ยว !  เดี๋ยวสิ  ไม่ฟังเสียงเอาสะเลย” เจ้าของรีสอร์ทแห่งนั้น  เป็นชายวัย 40 ปีเศษ   เขาขมวดคิ้วเพ่งมองรูปที่ผมส่งให้อยู่นาน “ตกลงน้ารู้จักผู้หญิงในรูปนี้ไหมครับ”   ผมร้อนใจถามย้ำอีกครั้ง เขาพยักหน้า  หัวใจของผมลิงโลดด้วยความดีใจ “จริงหรือครับ  ตอนนี้เธออยู่ที่ไหนครับ”    ผมถามเสียงรัวจนฟังแทบไม่ได้ศัพท์ เขาจ้องหน้าผมด้วยแววตาประหลาดใจ  ก่อนที่จะพูดขึ้น “พ่อหนุ่ม  ผู้หญิงคนนี้เป็นภรรยาเจ้าของเดิมที่นี่” ผมเบิกตากว้างด้วยความตกใจ  “ภรรยาเจ้าของเดิมที่นี่” เธอมีสามีแล้วหรือนี่  ! และประโยคต่อมาที่เขาบอกก็ทำหัวใจของผมแทบหยุดเต้น “แต่เธอตายไปหลายปีแล้วนะ  มีคนพบศพเธอลอยมาเกยหาด  ตำรวจสันนิษฐานว่าเธอถูกคนร้ายหลายคนรุมข่มขืนแล้วฆ่า  ก่อนที่จะโยนศพลงทะเล   สามีเธอทำใจไม่ได้ที่จะอยู่ที่เดิมต่อไป  เลยบอกขายต่อให้ผมนี่แหละ” เขาส่งรูปในหนังสือพิมพ์ฉบับที่ทำข่าวของเธอให้ผมดู  ใบหน้าของศพนั้นแม้จะอืดบวมแต่ผมก็จำได้แม่นว่าเป็นเธอ “นี่ไง  หนังสือพิมพ์ฉบับนี้ผมยังเก็บเอาไว้อยู่เลย” คำอธิบายของเขาทำให้ทุกสิ่งรอบกายของผมหยุดหมุน  ผมลอยเคว้งคว้างอยู่ท่ามกลางดงหมอกอันมืดมิด   ความทรงจำเกี่ยวกับตัวเธอหมุนวนสับสนไปหมด เธอตายแล้ว ! ถูกข่มขืนแล้วฆ่าตาย ! แล้วผมพูดคุยกับใคร  ! แล้วผมนอนกับใคร ! สิ่งที่ผมกอดจูบและสัมผัส  แท้จริงแล้วมันคืออะไรกันแน่ ! เธอหลอกผม ! เธอตายแล้ว  เธอมาหลอกให้ผมรักทำไม  เธอตายไปแล้วเราจะอยู่ด้วยกันได้ยังไง ท่ามกลางชีวิตที่ลอยเคว้งคว้างอยู่บนหนทางอันมืดมน  แล้วเธอก็เข้ามายึดเหนี่ยวให้ผมยืนหยัดอบอุ่นหัวใจ   แต่แล้วมันกลับกลายเป็นความหลอกลวง  หลอกลวงอย่างเยือกเย็น   ผมถูกผีหลอก ! หลอกให้ผมจมปลักอยู่กับภาพหลอนของเธอ จนบัดนี้... ที่ต้องจมปลักอยู่กับความปวดร้าว ผมไม่ยอมแพ้.... ผมจะไปหาเธอ.... เกลียวคลื่นสีน้ำเงินม้วนตัวขึ้นสูงตามกระแสลมแรง  สาดซัดเป็นละอองฟองขาวกระทบร่างอันอ่อนแรง  ผมยืนหยัดต้านแรงกระแทกของน้ำได้ไม่นาน  มันก็ท้วมท้นขึ้นมาเรื่อย ๆ จนค่อย ๆ มืดมัวลงตรงหน้า  แรงกระหน่ำของแรงอัดในน้ำ  ราวกับเข็มเป็นพัน ๆ เล่มทิ่มแทงลงบนร่างจนแทบจะแหลกละเอียด “นั่นไง !”   เสียงคุ้น ๆ หูดังแว่ว ๆ มาจากข้างหลัง   “นั่น ! ๆ  โว้ย   เห็นหัวดำ ๆ ผุด ๆ ตรงนั้น  ว่ายเข้าไปดู  ว่ายเข้าไป”   เสียงคุ้นหูนั้นเริ่มจางหายไป   มโนภาพของเธอล่องลอยอยู่ตรงหน้า  สัมผัสความรู้สึกเริ่มชาด้านไม่รับรู้ถึงความเจ็บปวดอีก  ก่อนทุกอย่างตรงหน้าจะพลันดับลง “นริศ  ๆ  นี่พ่อนะลูก  กลับมา  กลับบ้านเราเถิดลูก”   เสียงนั้นล่อยลอยผ่านเข้ามาในการรับรู้  แต่คงมิใช่คลื่นเสียงที่ผ่านเข้าไปในประสาทสัมผัสทั้งห้า คอมพิวเตอร์เครื่องเดิมในห้องนอนเล็ก ๆ  สว่างวาบขึ้น  เว็บบอร์ดหาเพื่อนชื่อดังฉายแสงขึ้นมา  ลำแสงสว่างเป็นแถบสีน้ำเงินจัด “ชื่อฟ้าคะ  อายุ 22  ฟ้าเหงาจัง  อยากมีเพื่อนชายคุยด้วยสักคน” .........................จบ........................... คนที่หลงทางอยู่ในโลกส่วนตัวหาทางออกไม่ได้  ก็เหมือนผีร้ายเกาะกินใจจนตาย จากคุณ : วังวน - [ 8 ต.ค. 47 00:02:05 ]

ความคิดเห็นที่ 2 อืม พ่อมาได้ไงอ่ะเนี้ยะ หรือทั้งหมด เป็นความฝัน จากคุณ : กริช (กริชครับผม) - [ 8 ต.ค. 47 01:01:14 ]

ความคิดเห็นที่ 3 เรียกว่านิยายผีปนชีวิตได้ไหมเนี่ย จากคุณ : NATTI นัทตี้ - [ 8 ต.ค. 47 01:45:57 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ว่าแล้ว .. จากคุณ : scottie - [ 8 ต.ค. 47 02:10:30 ]

ความคิดเห็นที่ 5 “ชื่อฟ้าคะ  อายุ 22  ฟ้าเหงาจัง  อยากมีเพื่อนชายคุยด้วยสักคน” อ่านประโยคนี้แล้วคิดว่า ทำไมดูผู้หญิงคนนี้บ้าผู้ชายจังค่ะ เพราะถ้าเหงา ก็ไม่จำเป็นต้องเฉพาะเพื่อนที่เป็น ผู้ชายนี่คะที่จะคุยด้วยได้ ส่วนนริศก็ไม่น่าจะใช่ความรักนะคะ ดูเป็นความใคร่มากกว่าค่ะ หรือว่าเดี๋ยวนี้สังคมมันเป็นแบบนี้ไปเสียแล้ว จากคุณ : รสา รสา - [ 8 ต.ค. 47 02:16:15 ]

ความคิดเห็นที่ 6 เอ๋ว่าพี่วังวนต้องชอบชื่อ "ฟ้า" แน่ๆ เลยค่ะ เพราะเห็นสองเรื่องแล้วที่ตัวเอกชื่อฟ้า ป.ล สุดท้ายขอฝากข้อความ : วันนี้ส่งค่ะ ^^ จากคุณ : คนชื่นชอบนิยาย ^^ - [ 8 ต.ค. 47 05:49:30 A:203.145.14.170 X: ]

ความคิดเห็นที่ 7  ขอรีบตอบก่อนจะไม่มีโอกาสได้เปิดเนต เมื่อคืนรีบไปหน่อยไม่ได้โพสชี้แจง เรื่องนี้ตั้งใจเขียนในส่วนภาพมืดของคนเรา  ซึ่งน่าจะเกิดมาจากพื้นฐานชีวิตอันเลวร้ายในวัยเด็ก คนที่มีบาดแผลในใจ  หลบซ่อนตัวเองอยู่แต่ในโลกส่วนตัว  มีชีวิตที่เหมือนดังความฝัน (ส่วนผีนั้น  ขอยกเป็นของแถมล่ะกัน อิ ๆ) คุณกริช อย่างที่บอกแหละค่ะ  เขามีแผลใจฉกรรจ์มานาน  มีชีวิตเหมือนดังภาพฝัน ฉากตอนจบที่มีเสียงของพ่อ  เขียนทิ้งท้ายไว้ไปอย่างนั้น   มันอาจจะเป็นเพียงความคิดของเขาก็ได้ ลมหายใจเฮือกสุดท้ายของคน  น่าจะหวนคิดถึงคนที่รักเรามากที่สุด พี่นัทตี้ เป็นเรื่องสั้นสะท้อนชีวิต  ผสมผี   ค่ะ  (55 แค่อยากลองเขียนแนวผี ๆ) คุณ scottie ว่าแล้ว  ว่าเธอต้องเป็นผีหรือเปล่า คนรักการอ่านอย่างคุณ scottie   เดาออกไปหมดทุกเรื่อง แหม กลุ้มใจจัง  เลยคิดมุขอำไม่ค่อยออก คุณ รสา รสา ถูกต้องแล้วค่ะ   ตั้งใจจะเขียนให้เธอบ้าผู้ชาย และเดี๋ยวนี้สังคมมันก็เป็นยิ่งกว่านี้อีกมั้งคะ คือในเรื่อง คิดไปเล่น ๆ ว่า  เธอถูกข่มขืนแล้วฆ่า เพราะฉะนั้น  วิญญาณของเธออาจจะเป็นบ้า  หรืออาฆาตแค้น คอยจ้องเล่นงานผู้ชายที่มีจิตใจอ่อนแอ  ให้เขาลุ่มหลงจนเสียคน หรือเสียชีวิตอย่างในเรื่อง ส่วนพระเอกนั้น  จิตใจก็คงแบ่งเป็นสองส่วน ความใคร่นั้นคงนำมาส่วนหนึ่ง  เป็นธรรมชาติของเพศเขา ส่วนความรักนั้น  คงเป็นลักษณะไม่มีสิ่งยึดเหนี่ยวจิตใจเสียมากกว่า ในเมื่อในบ้านไม่อบอุ่น  พอมีคนมาพูดคุยดีด้วย  ก็หลงงมงายไปกับเขา รักแท้หรือเปล่านี่ยังไม่รู้  แต่หลง (เชื่อ) ไปกับเขาแน่ ๆ ก็แค่อยากเขียนแนวภาพมืดของจิตใจคนบ้างเท่านั้น ช่วงนี้กำลังเก็บตัวเขียนเรื่องยาวรักหวาน ๆ (หรือเปล่าไม่รู้) หลังจากเขียนแนวสั้นมาหลายเรื่อง  ขอเวลาอีกนิดกำลังจะโพส ไม่ทราบคุณ รสา รสา อ่านเรื่องนี้หรือยังคะ  (55 ขอโฆษณาอีกเรื่อง) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3018117/W3018117.html จากคุณ : วังวน - [ 8 ต.ค. 47 09:14:56 ]

ความคิดเห็นที่ 8 คุณ คนชื่นชอบนิยาย เรื่องนี้ให้นางเอกชื่อฟ้า  เพราะอยากให้ได้อารมณ์ของพระเอก ว่ามีนางฟ้ามาโปรดชีวิตอันขมขื่นของเขา  ประมาณนั้น พี่ก็นึกชื่อตัวละครเป็น location  มั้งคะ แบบว่า  ฟ้า  ฝน  เมฆ  หมอก  อะไรประมาณนี้   พอหมดท้องฟ้าแล้ว  พี่ก็มาคิดอีก location หนึ่ง ฝ้าย ไหม แพร  ลิลนิน  โทเร  ชีฟอง  ดีไหม  55 เรื่องนี้ที่บอกกะจะส่งให้เอ๋อ่านก่อนโพส  แต่ไม่รบกวนดีกว่า เพราะงานเดิมเอ๋ก็คงมึนแล้ว  เลยโพส ๆ ไปก่อนที่เราจะไม่มีคอมฯ ให้เราเปิดเนตใช้  ตามเหตุผลที่เคยบอกไป แล้วก็รีบส่งตอนที่ 3 มาให้นะจ๊ะ  พี่อยากจะปริ้นมาเก็บไว้อ่านก่อนที่จะเปิดคอมฯ ไม่ได้เช่นกัน (แง ๆ) พี่เริ่มเขียนตอนที่ 6  แล้วนะ  (ทั้ง ๆ ที่ตอนที่ 5 ยังไม่ลงตัวดี อิ ๆ) รอคอยของเอ๋มาเติมแต่งอารมณ์จ๊ะ   จากคุณ : วังวน - [ 8 ต.ค. 47 09:21:50 ]

ความคิดเห็นที่ 9 @ ^ _ _  _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ ^ @ น่ากลัวจริงๆ (คนที่ติดอยู่ในโลกของตัวเองแล้วหาทางออกไม่เจอนะคะ ไม่ใช่ผีนะ) จากคุณ : Er_R_NK- - - r na - [ 8 ต.ค. 47 10:54:44 A:10.30.1.52 X:202.28.27.3 ]

ความคิดเห็นที่ 10 อ่านแล้วมึนครับ ยังดูแปลกๆกับการดำเนินเรื่องที่ยังดูพิกล (ยังอ่านไม่จบ อ่านแค่ครึ่งแรก) ตามันมึนเสียก่อนเลยอ่านไม่ไหว จากคุณ : ความสุข - [ 8 ต.ค. 47 14:02:25 A:203.146.94.129 X: ]

ความคิดเห็นที่ 11 เมื่อคุณวังวนพูดถึงตัวเอก ดิฉันก็เลยขอแสดงความคิดเห็นดังนี้ค่ะ ที่จริงครอบครัวตัวเอกผู้ชาย (ขอไม่ใช่คำว่าพระเอกนะคะ เพราะพระเอกน่าจะมี คุณสมบัติที่ดีกว่านี้ค่ะ) ก็ไม่ได้เลวร้ายมากนะคะ นริศทำตัวไม่ดีเองมากกว่าค่ะ (โทษครอบครัวอย่างเดียวไม่ได้หรอกค่ะ ถ้าเทียบไป ตัวเองมีโอกาสดีมากกว่าคนอื่นมากค่ะ) ถ้านริศรู้จักปรับตัวปรับใจ ยอมรับสภาพตัวเอง ช่วยงานบ้านบ้าง ทุกคนก็น่าจะเมตตาเอ็นดูนะคะ คุณพ่อก็อุตส่าห์ซื้อเครื่องคอมพ์ให้ มีมือถือใช้ด้วย แค่นี้ก็เกินพอแล้วค่ะ ตัวเองไม่ตั้งใจเรียนเองนี่คะ ไม่ใช่ที่บ้านไม่ส่งเสียให้เรียน หรือใช้แรงงานเยี่ยงทาสอย่างเดียวนี่คะ ส่วนเรื่องนั้นขอเซฟก่อนนะคะ ขอบคุณสำหรับลิ้งก์ค่ะ จากคุณ : รสา รสา - [ 8 ต.ค. 47 16:40:00 ]

ความคิดเห็นที่ 12 คุณ 6Er_R_NK- - - r na ขอบคุณนะคะที่มองเห็นประเด็นหลักที่ผู้เขียนต้องการจะสื่อ น่ากลัวจริงๆ (คนที่ติดอยู่ในโลกของตัวเองแล้วหาทางออกไม่เจอนะคะ ไม่ใช่ผีนะ) ก็คือหาทางออกไม่ได้  ก็เหมือนติดบ่วงผีร้าย  ทำลายตัวเอง น้องความสุข ว่าแล้วเชียว  มิน่า 55 คุณรสา รสา คนเขียนก็ไม่ได้ว่านริศเป็นคนดีหรอกค่ะ   คือพยายามจะเขียนในด้านมืดในจิตใจของเขา แต่การเลี้ยงดูก็มีส่วนมากนะคะที่จะปลูกฝังให้คนเป็นคนดีหรือเลว การที่เขามีพ่อที่เดี๋ยวดี เดี๋ยวร้าย กับเขา มีแม่เลี้ยงคอยข่ม ดุว่า  ทำให้เขาขาดความนับถือตัวเอง  สูญเสียความเชื่อมั่น การที่เขามีอะไรไม่เท่าเทียมกับคนอื่น  ก็ทำให้เกิดแรงอาฆาต  จิตใจเลวร้ายไปได้ แต่บอกตรง ๆ วังวนมาหัดเขียนเล่น ๆ ก็ด้วยแนวคิดที่ว่า ไม่เห็นด้วยกับนางเอก พระเอกในละคร ที่เติบโตมากับสิ่งเลวร้าย ถูกทำร้ายจิตใจมาโดยตลอด   ไม่มีพื้นฐานของความรักในใจเลย แต่กลับเติบโตขึ้นมาเป็นคนดีได้  ซึ่งเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้   เนื่องจากในวัยเด็กเล็ก ๆ เขายังคิดไม่เป็น  ยังไม่สามารถเปรียบเทียบชีวิตตนเองว่าดีกว่าคนอื่น ๆ อีกหลายคนได้ เมื่อเติบโตขึ้นก็จะปลูกฝังความเลวร้ายไว้  จนยากที่จะแก้ไข   แต่ทั้งนี้ก็คงแล้วแต่พื้นฐานจิตใจ  หรือลักษณะนิสัยเฉพาะบุคคลด้วยค่ะ   ว่าเขาจะเอนเอียงไปในทางไม่ดีมากแค่ไหน ส่วนในเรื่องนี้อยากจะสื่อถึงผลเสียของการหลงอยู่ในโลกส่วนตัว แต่ก็คิดว่ายังเขียนได้ไม่สมบูรณ์นัก  แค่อยากลองเขียนแนวนี้ดู   ปล. คุณ รสา รสา อินอีกแล้ว  พระเอก  "พระ"  คงหมายถึง  ผู้ชายมั้งคะ  ไม่เกี่ยวกับความดีความชั่ว 55 ยังคงระลึกถึงเสมอค่ะ จากคุณ : วังวน - [ 8 ต.ค. 47 18:26:39 ]

ความคิดเห็นที่ 13 นั่นสิ คนที่หาทางออกไม่เจอ น่ากลัวจริง แต่ที่กลัวคือ อ่านๆอยู่แล้วเจอน้องฟ้าเข้า จะทำไงดี (หรือว่าจะขอหวย2ตัว 3ตัวดีอ่ะ) จากคุณ : oreocream (oreocream) - [ 8 ต.ค. 47 19:24:31 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ต้องขอโทษพี่วีด้วยนะคะ ที่ส่งให้ล้าช้า แต่ว่าเอ๋ส่งไปให้แล้วนะคะ รับด้วยค่ะ (ไม่รู้ว่าจะถูกใจพี่วีหรือเปล่า กลัวจัง) จากคุณ : คนชื่นชอบนิยาย ^^ - [ 8 ต.ค. 47 21:44:53 A:203.113.32.9 X:203.150.217.117 ]

ความคิดเห็นที่ 15 เรื่องตามลิ้งก์ ไปอ่านแล้วนะคะ ขอวิจารณ์ตรงนี้เลยแล้วกันค่ะ ตรงตัวเอียง ตัวเล็กมาก อ่านลำบากค่ะ เลยอ่านข้าม ๆ บ้าง เนื้อเรื่องเลยไม่ค่อยปะติดปะต่อเท่าไหร่ค่ะ ตัวละครในเรื่องมันขัด ๆ กับบทบาทอาชีพน่ะค่ะ เช่น อาอ้อ ที่เป็นครู น่าจะมีใจเมตตามากกว่านี้นะคะ เป็นครูก็น่าจะซึมซับกับเด็กมากกว่านี้น่ะค่ะ น่าจะสนับสนุนให้เรียนต่อ แต่จากการพูดจา การแต่งตัว ถ้าบอกว่า เป็นหญิงทำงานบาร์จะน่าเชื่อถือมากกว่าค่ะ ส่วนคนข้างบ้านเป็นแค่พ่อค้าแม่ค้า ยังดูใจดีกว่าคนในบ้านอีกค่ะ เนื้อเรื่องสับไปสับมา การดำเนินเรื่องอ่านแล้วต้องตั้งสติมาก ๆ ค่ะ และมีที่พิมพ์ผิดหลายที่ด้วยค่ะ แต่ก็ดีที่มีเรื่องสะท้อนสังคมแบบนี้ค่ะ อยากให้ลองหาเรื่อง ฟ้ากระจ่างดาว ของกิ่งฉัตรมาอ่านดูนะคะ เรื่องจะสะท้อนปัญหาพวกนี้ค่ะ จากคุณ : รสา รสา - [ 9 ต.ค. 47 03:45:59 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ตามมาอ่านอีกรอบ พี่ไม่รู้จะวิจารณ์ยังไงนะ คือว่าพี่คงชอบอ่านพวกหนังสือผี  ๆ พวกนี้ด้วยละมั้ง พี่เลยไม่ค่อยคิดอะไรลึกเท่าไหร่นัก แต่ก็เข้าใจตอนท้ายที่วีเขียนไว้ในบรรทัดล่างสุด เอามันมาคิดดูทำให้พี่คิดถึงเรื่องหนึ่งที่เกิดขึ้นจริงที่นี่ เรื่องมันมีอยู่ว่า มีครอบครัวหนี่งแม่เป็นคนจีนมาได้คนสวิส และมีลูกสาวด้วยกันคนหนึ่ง ต่อมาพ่อแม่แยกทางกัน ดู ๆ ก็ไม่น่าจะมีปัญหาอะไร แต่ลูกสาวของสองคนเนี่ยเขาฆ่าตัวตาย ยังวัยรุ่นสาวอยู่18-19แล้ว โทรทัศน์เขาเอามาออกให้ดู ที่นี้เท่าที่ฟังแม่คนตายเล่าว่า ลูกเธอนั้น บอกเธอว่า มีเสียงสั่งให้เธอทำโน่นทำนี่อยู่ในหูในหัวอยู่ตลอดเวลา แม่ก็ไม่ได้คิดอะไร ก่อนตายเนี่ยเธอไปหาพ่อ (พ่อแม่แยกกันแล้วจริง แต่ว่าเธอมีความสัมพันธ์กับพ่อแม่เหมือนเดิม) แล้วกำลังนั่งกินข้าวกับพ่อเนี่ยเธอก็บอกพ่อว่า เธอไม่ไหวแล้ว มันสั่งเธออีกแล้ว จนกลับบ้านไปสุดท้ายเธอฆ่าตัวตาย พี่ไม่ได้ฟังตอนแรกว่าเขาว่าเธอฆ่าตัวตายเพราะอะไร มาเปิดเจอได้ดูเอาตอนที่เขาคุยกับพ่อและแม่ของเด็กและสัมภาษณ์เพื่อน ๆ เพื่อน ๆ ก็บอกกันเป็นเสียงเดียวกันว่า คนที่ตายนี่พูดกับเพื่อนอยู่บ่อย ๆ แต่ไม่มีใครสนใจ คิดว่ามันเป็นเรื่องไร้สาระไป และทุกคนก็มานั่งเสียใจทีหลัง ๆ จากเธอตายแล้ว เรื่องที่เขาเอามาลงให้ดูมันเป็นเรื่องเกี่ยวกับการฆ่าตัวตายของเด็กวัยรุ่นทางนี้ ที่นับวันมันยิ่งมากขึ้น เขาเอามาลงให้ดูว่า คนที่เป็นเพื่อน เป็นพ่อแม่ ควรจะสัมผัสได้ถึงสัญญาณอันตรายนั้น ไม่ควรปล่อยเฉย ควรยื่นมือช่วยเหลือทันทีก่อนที่จะสายเกินไป แต่ที่พี่ได้ฟังที่แม่กับพ่อเขาพูดตรงกันเนี่ย เขาบอกว่าการที่พ่อแม่แยกทางกันเนี่ย เด็กสาวคนเนี้ยเธอไม่ยอมรับในตอนแรก ซึ่งพ่อแม่เขาก็คิดว่า อีกหน่อยเธอคงเข้าใจและเธอก็อายุค่อนข้างมากแล้ว ไม่ใช่เด็กเล็ก ๆ ลูกสาวของเขาสองคนเนี่ยกลายเป็นคนเก็บตัวอยู่พักใหญ่ และตอนหลังก็ยอมรับในเงือนไขที่พ่อแม่ยื่นให้คือไปมาหาสู่พ่อแม่เมื่อไหร่ก็ได้ จนมาก่อนตายเนี่ย ที่เธอบอกใคร ๆ ว่าเธอได้ยินเสียงสั่งในหูในหัวตลอดเวลา จนสุดท้ายฆ่าตัวตาย พี่น่ะมานั่งคิดตามอย่างคนพุทธว่า เออ มันเป็นเจ้ากรรมนายเวรมาเรียกหรือเปล่า ?(คิดในใจไม่ได้พูดนะ สามีไม่เชื่อหรอกเรื่องแบบนี้) แต่สามีพี่บอกว่า เด็กคงทำใจยอมรับไม่ได้ และคิดว่าตัวเองคงไม่มีค่าสำหรับพ่อแม่อีกต่อไปแล้วมั้ง จึงได้คิดมากคิดวนไปวนมาอยู่คนเดียวและหาทางออกไม่ได้เลยฆ่าตัวตาย เนี่ยพี่เลยเล่าให้ฟัง เพราะความหมายที่วีเขียนไว้บรรทัดสุดท้ายนั่นแหละ จากคุณ : NATTI นัทตี้ - [ 9 ต.ค. 47 03:49:34 ]

ความคิดเห็นที่ 17 คุณ oreocream ค่ะ  ตอนโพสอยู่ในช่วงกลางคืน  ก็คิดเหมือนกันว่าเกิดน้องฟ้าโผล่มาจะทำยังไง อิ ๆ ไอเดียเรื่องนี้เกิดจากการนั่งเล่นเนตนี่แหละ  แล้วเกิดคิดแผง ๆ ขึ้นมาว่า คนที่คุยกับเราทาง msn อาจจะเป็นคลื่นของจิตวิญญาณ  ก็เป็นได้  55 ถ้าไปขอหวย  กลัวถูกหลอกกินสิคะ  บอกแล้วว่า  "ผีหลอก"  น่ากลัว คุณ รสา รสา เรื่องต้นกล้านั้น  ก็ยังเขียนได้ไม่มีเท่าที่ควรหรอกค่ะ  ยังมีข้อบกพร่องต้องแก้ไขอีกหลายจุด บทบาทของตัวละครที่ดูขัดกับอาชีพของเขา  ก็เพียงแต่อยากจะเขียนอะไรในมุมกลับกันบ้าง ประกอบกับ  ประสบการณ์ของผู้เขียนเอง  ที่จะมักจะเจอครูที่ไม่มีจรรยาบรรณ   (เช่น เมาเหล้า ลวนลามนักเรียน  หรือ รีดไถ่เงินผู้ปกครอง) ซึ่งในสังคมปัจจุบันก็ใช่ว่าจะไม่มีให้เห็น   ส่วนตัวละครอาอ้อนั้น   ผู้เขียนนำมาจากชีวิตจริงของคน ๆ หนึ่ง  ซึ่งเธอมีอาชีพนั้น และมีลักษณะเช่นนั้นจริง ๆ (คือเปลี่ยนเสื้อผ้าหลังเลิกงานไปเที่ยวต่อ) คนข้างบ้านอาจจะใจดีกว่าคนในบ้าน   อาจเป็นเพราะคนข้างบ้านไม่มีส่วนสัมพันธ์กับความผิดของพ่อเด็ก  ไม่สูญเสียผลประโยชน์ แต่ย่า กับอาอ้อ  เจ็บแค้น  ทำให้พาลมาเกลียดเด็ก เรื่องที่คุณ รสา รสา แนะนำ  จะหาซื้อมาอ่านนะคะ  กะจะไปงานมหกรรมหนังสือฯ คงจะหาซื้อหลายเล่ม ขอบคุณค่ะ พี่นัทตี้ ใช่เลยค่ะ  คนที่มีบาดแผลในใจ  โดยเฉพาะแผลที่เกิดขึ้นในวัยเด็ก จะทำให้เขามีบุคลิกภาพหรือพฤติกรรมที่แตกต่างไปจากคนทั่วไป เรื่องที่พี่เล่าให้ฟังนั้น  ก็คงเกิดขึ้นจากจินตนาการของเขาเอง  ที่สั่งให้เขาทำ เขาคงหลงอยู่โลกจินตนาการที่เกิดจากความคิดในหัวตัวเอง  เวียนวนอยู่อย่างนั้น ไม่มีใครดึงเขาให้หลุดออกมา เพราะพ่อกับแม่ก็ล้วนแต่มีปัญหาของตน  ไม่ใส่ใจลูก ในที่สุดส่วนใหญ่คนพวกนี้จะทำร้ายตัวเอง   เรื่องผีนั้น  วีก็ยกมาใส่เฉย ๆ คล้ายกับเปรียบเทียบเป็นรูปธรรมให้ดูเท่านั้น ก็ยังเขียนไม่ดีนักหรอกค่ะ  คนอ่านอาจจะเวียนหัว  แค่อยากลองเขียนดู ขอบคุณนะคะ  เรื่องที่พี่ยกตัวอย่างมาเป็นประโยชน์มากเลย จากคุณ : วังวน - [ 9 ต.ค. 47 13:49:15 ]

ความคิดเห็นที่ 18 หวัดดีค่ะพี่ีวี ช่วงก่อนหน้านี้ ไม่ค่อยได้แปะชื่อบนถนนเลย ก็ด้วยเหตุผลสุดคลาสสิค มะมีเวลา (กระซิก) ตอนนี้พอว่างค่ะ ตรวจข้อสอบเด็กเสร็จชุดหนึ่งละ เลยแวบมาถนนได้ เรื่องนี้น่าสนใจดีนะคะ แต่ตอนแรกคิดว่า ใช้มุมมองของผมเล่าเรื่อง โดยให้แสดงความเกลียดชังคนในครอบครัว เพราะความเข้าใจผิดของตัวละคร แต่ที่แท้ เขาเข้าใจผิด ที่จริงคนในบ้านก็รักเขา แต่เขาคิดมากไปเอง ประมาณนี้ แต่ดูเหมือนไม่ใช่... ตรงที่เป็นเหตุผลให้เขาเกิดความน้อยเนื้อต่ำใจ คิดว่าไม่มีใคร ก็เลยหันไปพึ่งเพื่อนทางเน็ต ถ้าเพิ่มเข้าไปมากกว่านี้น่าจะมีน้ำหนักมากขึ้นค่ะ รวมทั้งเรื่องของฟ้าด้วย คือรู้ว่า เขาเสียชีวิตเพราะถูกข่มขืนฆ่า ทำไมต้องมาหาเพื่อนทางเน็ต หรือต้องการแก้แค้นผู้ชายที่เป็นคนทำให้ตนเองจบชีวิต? เห็นด้วยนิดๆ กับความเห็นของคุณรสาว่า การหาเพื่อนของฟ้า ดูแปลกๆ อ่านจบแล้ว ก็ยังมะค่อยแน่ใจในตัวฟ้า เป็นผีน่าสงสาร หรือผีไม่ดี? ที่เขาถูกฆ่าตาย เป็นความโชคร้าย หรือเพราะนิสัยของเขา เช่นอาจชอบแต่งตัวยั่วยวนผู้ชาย อะไรประมาณนี้หรือเปล่า รวมทั้งตอนจบของเรื่อง รู้ว่าถูกหลอก ก็ยังกระโจนไปหาเธออีก เหมือนกับว่า เขาติดกับดักความใคร่ยังไงไม่รู้ค่ะ แต่ไม่ว่ายังไง คิดว่าเรื่องนี้น่าสนใจดีค่ะ อ่านรวดเดียวจบ เพราะสำนวนที่สละสลวยของพี่ ที่เป็นจุดที่ bookmark ประทับใจเช่นเคย ู ^ ^ จากคุณ : bookmark - [ 9 ต.ค. 47 20:28:59 ]

ความคิดเห็นที่ 19 คุณ bookmark ก่อนจะโพสกะจะเมล์ไปบอกอยู่แล้วเชียวว่าเรื่องนี้คุณ bookmark ไม่ต้องอ่านก็ได้ ประมาณว่า  ผู้เป็นโรคหัวใจ ความดันสูง สตรีมีครรภ์  ไม่ควรเสี่ยงอ่าน 55  ล้อเล่นค่ะ   เพราะคุณเคยบอกว่าไม่ชอบแนวชีวิตขม ๆ  เรื่องนี้ขมผสมเถื่อนเลยล่ะ ก็ยังเขียนได้ไม่ดีพอแหละคะ  เพราะแค่กะจะลองเขียนเจาะด้านมืดในใจคนดูเป็นเรื่องแรก ใช้เวลาเขียนแค่สองชั่วโมง  ความปราณีตละเอียดละออกับอารมณ์จึงออกมาไม่ค่อยจะดีนัก ความต้องการก็คือจะให้ออกมาลักษณะ พ่อทั้งรักทั้งเกลียด  คล้ายกับความรู้สึกของย่าที่มีต่อต้นกล้า แม่เลี้ยงนี่เกลียดแน่  และรู้สึกว่าตัวเองไม่เท่าเทียมกับพี่น้อง ส่วนการหาเพื่อนของฟ้านั้น  พี่ไปเห็นมาจากกระทู้หาเพื่อนในเวปไหนไม่รู้ อ่านแล้วก็อึ้ง  เลยจำมา  แล้วก็ลอกของเขามาเลยล่ะ ส่วนทำไมเธอทำตัวแบบนั้น  คนเขียนก็คงไม่ได้คิดลึกซึ้งอะไรมากมาย เพียงแต่อยากจะเปรียบว่า  ความเลวร้ายในจิตใจมนุษย์  ก็คือ  ผีร้ายทำลายตัวเอง   เท่านั้น กระซิบนิดหนึ่ง   ขณะนี้ข้าพเจ้ากำลังเขียนเรื่องยาวอยู่  ได้หลายตอนแล้ว พอดีสมองมันตัน ๆ เลยหลอกให้น้องเอ๋ (คนชื่นชอบฯ) ช่วยเขียนตอนต่อไปให้   เสร็จแล้วเราคงว่างมาก  คันมือ  ก็เลยคิดแผง ๆ มาเขียนเรื่อนผี ๆ แบบนี้ คิดว่าเรื่องยาวนี้คุณ bookmark คงจะชอบมากกว่า  ออกแนวความรักหวาน ๆ ผสมชีวิตอึมครึมนิดหน่อย แต่เรื่องน่าจะออกมาเบากว่าเรื่องยาวเรื่องแรกที่โพสไป คงอีกสักสองสามอาทิตย์น่าจะโพสได้  รอเคลียเรื่องยุ่ง ๆ ทางบ้านอีกนิดหน่อย สุดท้ายนี้อยากจะบอกว่า   สงสารชีวิตครูช่วงระหว่างการสอบจัง  55 จากคุณ : วังวน - [ 10 ต.ค. 47 07:55:23 ]

ความคิดเห็นที่ 20 หวัดดีค่ะพี่วี ทึ่งค่ะทึ่ง ใช้เวลาเขียนสองชั่วเอง มีข้อสงสัย มะได้หมายความว่างานชิ้นนี้ไม่ดีนะคะ bookmark ว่าน่าสนใจดี เพียงแต่จุดที่ตัวเองสงสัย ถ้าหากมีการเคลียร์กว่านี้ น่าจะดีกว่านี้ อย่างไรก็ตาม พี่วีคะ ความเห็นของคนอ่าน ยังไม่ใช่คำตัดสินเรื่องทั้งหมดหรอกค่ะ คนอ่านอาจจะก๊งเองก็ได้ ขึ้นอยู่กับการพิจารณาของคนเขียนด้วย ว่าความเห็นคนอ่านมีเหตุผล น่ารับฟังไหม ตัวเองไม่ใช่นักวิจารณ์ ก็เมนท์ไปตามที่คิดค่า อ่านอีกรอบ ก็อาจมีความเห็นอีกแบบก็ได้ ^ ^ เรื่องยาวเรื่องใหม่ แต่งกะน้องเอ๋เหรอคะ ว้าว สนค่ะสน อยากบอกว่า เรื่องของพี่วี ไม่ว่าแนวไหน ก็อ่านค่ะ เพราะชื่นชอบสำนวน ^ ^ จากคุณ : bookmark - [ 10 ต.ค. 47 16:54:57 A:203.113.77.68 X:203.150.217.118 ]

ความคิดเห็นที่ 21 อ่านแล้วคิดถึงล่องจุ๊น ใน ขอหมอนใบนั้น.. ที่เธอฝันยามหนุน ของ ประภัสสร  เสวิกุล ไม่รู้สินะ มันคล้ายๆ เรื่องสั้นชิ้นนี้มีอิโรติกมาผสม  โดยไม่ได้เล่นกับภาษาสวยหรูอะไรมากมาย  แต่ก็สื่อออกมาได้เข้าใจ เสียดายตรงที่ว่า  น่าจะบรรยายถึงภูมิหลัง ให้ได้รู้จักครอบครัวนี้มากขึ้นอีกนิด เพื่อให้สมจริง และน่าเชื่อถือมากกว่านี้ เนื้อเรื่องค่อนข้างยาว  แต่ก็ทำให้ได้ลุ้นอยู่ตลอดว่าเรื่องจะไปจบที่ตรงไหน สะดุดใจตรงช่วงที่นงนาฎลูกสาวคนเล็กของคุณนายเข้ามายืมมือถือ เธอเป็นทอมหรือเปล่าครับ นริศถึงได้โต้ตอบเธอแบบนั้น  เพราะเท่าที่ตามอ่านดู  พอเดาได้คร่าวๆ ถึงนิสัยของเขา ซึ่งนิสัยแบบนี้ไม่น่าจะต่อยผู้หญิงได้อย่างนั้น  ผู้ชายส่วนใหญ่คงไม่ทำกันหรอก และอีกอย่าง  กว่าที่นงนาฏจะเข้ามาในห้อง  หลังจากผ่านพ้นกามกิจเมื่อคืน  เวลาก็ล่วงไปนานพอควร ถึงน้ำอมฤตที่ปล่อยจากนริศจะเยอะพอควร (กระดากปากชะมัด) ลงบนเตียงที่มีผ้าปูที่นอน ก็ไม่น่าจะเลอะ เยิ้มแขนของเธอได้ขนาดนั้น  เพราะปรกติมันน่าจะแห้งและแข็งเป็นปื้นไป   (ไม่ได้มาจากประสบการณ์ตรงนะครับ อิอิ ฟังเขาว่ามา  ถ้าผมคิดผิดไปก็ขออภัยด้วย) ทั้งนี้ทั้งนั้น  เรื่องนี้ ภาษาดี  กระชับ  รื่นไหล  สลับฉากได้เนียน   ปล.ประโยคสุดท้ายนั้น  ผมว่าไม่แปลกและสมจริงดี  สมัยนี้มีให้เห็นกันเยอะ จากคุณ : ณัฐกร - [ 10 ต.ค. 47 18:11:13 ]

ความคิดเห็นที่ 22 คุณณัฐกร ตกลงว่าไอ้น้ำ...อะไรนั่น เอ่อ...มันจะต้องแข็งเหรอคะ คุณวังวนเขาอาจจะไม่รู้นิ ใช่ไหมคะ อืม แต่อ่านแล้วรู้สึกอีโรติกจริงๆด้วยค่ะ แล้วก็รู้สึกว่าตัวพระเอกเป็นคนที่มองโลกในแง่ร้ายจัง กับน้องสาวตอนแรกก็ดูเหมือนว่าจะดีนี่คะ ให้ยืมโน้ตบุ๊คบ่อยๆ แต่พอเธอมาขอยืมมือถือมั่งเขากลับไม่ให้ ทำให้ออกจะงงๆ ว่าตกลงพี่น้องเขาดีต่อกันหรือไม่กันแน่ อย่างที่ คห.21 ว่า อย่างน้อยน่าจะมีภูมิหลังของครอบครัวนี้สักหน่อยนะคะ จะได้รู้ว่าจริงๆแล้วพ่อรักเขาจริงรึเปล่าน่ะค่ะ จากคุณ : นราเกตต์ - [ 11 ต.ค. 47 01:53:42 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ถูกผีหลอกนี่ยังแย่น้อยกว่าถูกความหลงหลอนอีกนะคะ... (ความจริงอ่านเรื่องของคุณวังวนมาหลายเรื่องแล้ว ชอบมากๆ  เลยขออนุญาตรายงานตัวค่ะ) จากคุณ : ปิยะรักษ์ - [ 11 ต.ค. 47 13:58:27 A:203.149.33.245 X: ]

ความคิดเห็นที่ 24 To : bookmark ปกติเรื่องสั้นตอนเดียวจบพี่จะใช้เวลาเขียนประมาณ 2 ชั่วโมงเองค่ะ  หรือน้อยกว่านั้น แต่ปริ้นออกมานอนอ่านทบทวน ขัดเกลาอีก คืนสองคืน ส่วนเรื่องนี้  อ่านแค่รอบเดียว แก้ไขนิดหน่อย  แล้วโพสเลย ด้วยเหตุที่  "ขี้เกียจ"  อิ ๆ  ไม่มีข้ออ้าง  มันก็เลยออกมาเป็นอย่างที่เห็น   ยอมรับโดยดุสดีว่า  บางจุดบรรยายไม่กระจ่างเท่าที่ควร จุดประสงค์ในการเขียน  เพียงเพื่อ  พักสมองจากเรื่องยาวที่บอกเท่านั้น   (นี่แหละสาเหตุของความขี้เกียจที่กินหัวข้างต้น) เพราะเรื่องยาว  พยายามสื่ออารมณ์ของเด็กหญิงคนหนึ่งให้ละเมียดละไมมากที่สุด (แต่ไม่รู้จะดีแค่ไหนนะ)  เลยทำให้รู้สึกเครียด ๆ อึ้ง ๆ สมองตื้อไปหมด พอได้พัก  เราก็เลยอยากจะเขียนอะไรเถื่อน ๆ บ้าง  ก็เลยขี้เกียจคิดลึกซึ้งไง 55 ขอบคุณนะคะที่เข้ามาอ่าน  คุณเคยบอกว่าไม่ชอบอ่านแนวนี้ ก็เลยเกรงใจ๊ เกรงใจ  เกรงว่าต้องอ่านแนวที่ไม่ชอบด้วยมิตรภาพ ปิดเทอมแล้ว  คุณ bookmark ว่างแล้ว เขียนเรื่องมาให้อ่านอีกนะคะ  จะได้แลกเปลี่ยนแนวคิดกัน (และล้างสมองตื้อ ๆ ของข้าพเจ้าให้เขียนเรื่องยาวออกมาได้ 55) คุณ ณัฐกร แหม รอๆๆๆ บอลมาตั้งหลายวัน  รอคำวิจารณ์ดี ๆ จากท่านผู้รู้ 55 ใช่แล้ว  เรื่องนี้ตั้งใจเขียนแนวอีโรติกผสม ด้วยเหตุที่เห็นนักเขียนชายหลายท่านสามารถเขียนแนวอีโรติก  โดยสื่ออารมณ์และความรู้สึกของผู้หญิงได้ยอดเยี่ยม ในฐานะที่เราเป็นหญิง เลยอยากจะเขียนอีโรติกเถื่อน ๆ แนวความรู้สึกผู้ชายบ้าง แค่พวกอยากลองไม่มีอะไร   ส่วนเรื่องน้ำอสุจินั้น  คือพี่ไม่รู้จริง ๆ เพราะไม่เคยลองแบบพระเอกในเรื่องเหมือนกัน วันหลังถ้าเขียนแนวนี้จะปรึกษาบอลก่อนดีไหม อิ ๆ แต่คิดว่ามันน่าจะชื้น ๆ อยู่  แล้วก็มีกลิ่นที่พอจะเดาออก 55 เรื่องนี้วิจารณ์น้อยจัง  บอลมีอะไรก็แนะนำได้นะไม่ต้องเกรงใจ เราต่าก็วิจารณ์ที่ให้เกียรติซึ่งกันและกันและเข้าใจกันใช่ไหม ที่พี่เคยบอกว่าคิดมากว่าจะโพสเรื่องนี้ดีไหม   ก็ด้วยเหตุเพราะ มันเป็นแนวอีโรติกเถื่อน ๆ ไง  มือใหม่เลยเขิน ๆ ไม่กล้าโพส อิ ๆ วันนั้นไม่กล้าบอกแบบนี้ เรื่องนี้เขียนออกมาค่อนข้างหยาบ  ด้วยเหตุผลที่บอกคุณ bookmark ไปนั่นแหละ คุณ นราเกตต์ โอโห  ปลื้มจัง  มีนักเขียนมาอ่านด้วย   ขอบคุณมากค่ะ อย่างที่บอกคุณ bookmark เรื่องนี้เขียนออกมาค่อนข้างหยาบ ไม่ปราณีตกับรายละเอียดเท่าที่ควร ใช่แล้วค่ะ  ตั้งใจจะเขียนให้เขามองโลกในแง่ร้าย และจิตใจมีแต่วัตถุนิยม  ขาดความรัก มีความรู้สึกเกี่ยวกับรูปธรรมมากกว่านามธรรม  ทำให้เขาหวงของ คุณปิยะรักษ์ ขอบคุณค่ะที่เข้ามาอ่าน  แหม ดีใจจังที่บอกว่าอ่านของเรามาหลายเรื่อง คือตั้งใจจะเปรียบเทียบว่า  สิ่งที่เขากำลังหลง  เหมือนผีร้ายที่ทำลายตัวเขาเอง ขอบคุณด้วยค่ะที่สรุปให้   แก้ไขเมื่อ 11 ต.ค. 47 19:48:07 จากคุณ : วังวน - [ 11 ต.ค. 47 17:44:48 ]