ความคิดเห็นที่ 1 ตอนที่ ๑ เริ่มต้น "ชอยจินฮี!!" มีคนตะโกนเรียกชื่อฉัน ฉันจึงหันกลับไปดู ก่อนอื่น ขออนุญาตแนะนำตัวเองนะคะ ฉันเรียนอยู่โรงเรียนไฮสคูลจองวก แน่นอนค่ะว่าฉันเป็นผู้หญิง ฉันมีน้องชายนิสัยน่ารำคาญอยู่คนหนึ่งค่ะ เขาอ่อนกว่าฉันหนึ่งปี เขาชื่อชอยจีวู ฉันกลอกตา จำเสียงที่ไว้ใจได้นั่นได้ดี ไม่ใช่เสียงใครอื่น คิมซูวูน ตาวายร้ายนั่น ซูวูนเป็นผู้ชายที่น่ารำคาญที่สุดในโลก และเดาสิว่าอะไร ใช่แล้วล่ะ เขาชอบฉัน! ฉันไม่รู้ว่าปีนี้ตัวเองปฏิเสธที่จะคบกับเขาไปแล้วกี่ครั้ง แต่ก็ไม่เป็นผลเลย! ทำไมฉันถึงปฏิเสธเขาน่ะเหรอ ก็เพราะว่าเป็นซูวูนนั่นแหล่ะ! แม้จะล้านปี หัวใจของฉันก็ไม่มีวันอยู่กับเขา ฉันจะคบกับผู้ชายที่ฉันรักเท่านั้น เพื่อนที่ยืนอยู่ข้างฉันตบหน้าผากตัวเอง ตะโกนว่า "อ๊าย! ไม่ใช่ซูวูนนะ บอกฉันมานะว่าไม่ใช่เขา!" ฉันหัวเราะใส่เธอและกล่าวอย่างสงบเสงี่ยม "คิมลีนา เขานั่นแหล่ะ ฮ่าๆๆ ซูวอนนั่นแหล่ะ!" ฉันพึมพำพลางลากตัวลีนาไปด้วย "มาเถอะน่า แกล้งทำเป็นว่าเธอไม่ได้ยินเขา แล้วก็เดินให้เร็วขึ้นด้วย" ฉันลากเธอไปตามทางสนาม ขณะที่ลีนากลอกตาตัวเธอเองไปด้วย "บ้าชะมัด เขาจะมาถึงเราแล้ว เธอจะบอกอะไรเขา" ทันทีที่เธอถามจบ ซูวอนก็เดินมาถึงเรา "ซูวูน! นายต้องการอะไรจากฉัน" ฉันถามอย่างโกรธกริ้ว ซูวูนยิ้มแบบที่เอาชนะใจทุกคนได้ แล้วตอบว่า "อ้า เอาเถอะน่า! แค่ได้เบอร์โทรกับอีเมล์ก็คงดี!" ฉันทำหน้าตาเย็นชาสุดๆ เขาปิดปากเงียบ มองไปที่ลีนา แล้วแอบส่งรอยยิ้มสดใสให้ ลีนามองตอบ และก็เหมือนผู้หญิงคนอื่นๆ เธอไม่อาจหลบสายตาเขาได้ ฉันตบหน้าซูวูน เขาจะได้เลิกยิ้มเสียที และเพื่อนฉันจะได้หลุดเป็นอิสระจากยิ้มกว้างสดใสบ้าๆ นั่น ซูวูนมองฉันอย่างงงงวย แต่แล้วก็กลับมายิ้มอีกครั้ง "ก้าวร้าวดี ฉันชอบ!" ฉันกลอกตา "ไปชอบคนอื่นไป๊!! ให้ตายสิ! มีผู้หญิงสวยกว่าฉันตั้งเยอะ ไป ไป๊ ชิ่ว!! เลิกล้างสมองเพื่อนฉันซะที!" ซูวูนส่งสายตาเหมือนลูกสุนัขให้ฉัน "ทำไมล่ะ ตอนนี้เธอรู้สึกอิจฉาแล้วเหรอ" ลีนาเลิกมองแล้วยิ้มน่ารักๆ ให้ซูวูน ฉันตบหน้าซูวูนอีกครั้ง เขาทำหน้ามุ่ยปากยื่น "อ๊า! ไม่เอาน่าจินฮี! ฉันขอแค่เดตครั้งเดียว ทำให้ฉันมีความสุขหน่อยเถอะนะ!" ฉันจ้องเขาอย่างเอาเป็นเอาตาย แล้วเดินผละหนีจากเขา ลีนาเลิกมองแล้ววิ่งตามฉันมา "ทำไมเธอถึงไม่ให้โอกาสเขาล่ะ เขาฮอตจะตายไป!" ฉันทำหน้าแบบว่าเขาไม่ได้ดูฮอตเลยย่ะ เธอจึงถอนหายใจ "ช่วยออกความคิดหน่อยสิ จะหลบหมอนี่ยังไงดี! เขากำลังทำให้ฉันบ้า! ตลอดทั้งปีมานี่ เขาขอฉันเดตทุกวัน แล้วเขายังขโมยเบอร์โทรฉันมาจากห้องสมุดอีก! ฉันต้องเปลี่ยนเบอร์มา ๒ ครั้งก็เพราะเขา!" ลีนายักไหล่ "แค่หาแฟนให้ตัวเองซักคน แล้วก็บอกซูวูนว่าเธอมีแฟนแล้ว!" ฉันมองเธออย่างขบขัน ผู้ชายแบบไหนล่ะอยากได้ฉันเป็นแฟน นอกจากซูวูนน่ะ "ลีนา! ฉันมีความคิดแล้ว! ฉันจะขอผู้ชายซักคนแกล้งมาเป็นแฟนหลอกๆ ฉันหมายความว่า ไม่ต้องเป็นแฟนกันจริงๆ น่ะ" ฉันตะโกนบอก ลีนามองฉันอย่างขบขันแล้วพยักหน้าช้าๆ "ฉันไม่ได้พูดแบบนั้นใช่มั้ย เรื่องหลอกน่ะ" เสียงออดดังขึ้น ลีนาทำหน้าตาสะพรึงกลัว "ตายละวา! ฉันมีเรียนวิทยาศาสตร์! อาจารย์ต้องฆ่าฉันแน่!" ฉันพยักหน้าขณะที่เธอรีบวิ่งไป แต่ฉันไม่เหมือนเธอ ฉันใช้เวลาเดินไปห้องเรียนห้องเดิมอย่างสบายๆ พอฉันนั่งลง เสียงออดก็ดังขึ้นอีกครั้ง อาจารย์เดินเข้ามาพร้อมเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง วิกผมของเธอ วิกผมเหรอ? บ้าอะไรกันเนี่ย วิกผมคลุมหน้าคลุมตาเธออยู่ ฉันจึงบอกไม่ได้ว่าเธอจะเป็นนังตัวร้ายของโรงเรียนคนต่อไปหรือเปล่า อาจารย์คิม อาจารย์หัวล้านและน่าเกลียดของเรามองไปที่โต๊ะว่างข้างๆ โต๊ะฉัน แล้วพูดกับทุกคนในชั้นด้วยน้ำเสียงศักดิ์สิทธิ์ลึกลับแปลกประหลาด "ทุกคน! วันนี้ เรามีนักเรียนใหม่มาอยู่ห้องเรา เขาชื่อลีมินวู" ให้ตายเถอะ! ฉันได้ยินถูกใช่ไหม อาจารย์บอกว่า คนที่ใส่เสื้อเชิ้ตแบบผู้หญิงๆ ใส่วิกผม และใส่ยีนส์รัดรูปนั่น เป็นผู้ชาย? จากนั้น ทุกคนในชั้นก็ได้ตระหนัก เสียงซุบซิบพึมพำเริ่มขึ้นทันที ก่อนที่จะมีใครพูดอะไร ซูวูนซึ่งนั่งอยู่หลังห้องก็กระโดดลุกขึ้นมาตะโกนว่า "เขาเป็นเกย์นี่หว่า!" อาจารย์คิมไม่สนใจคำคัดค้านของเรา บอกให้มินวูนมานั่งข้างฉัน ฉันกลอกตา ขณะเดียวกันก็มีหลอดไฟกะพริบอยู่ในสมองของฉัน ผู้ชายคนนี้แหละคือใบเบิกทางที่จะกำจัดซูวูน! ฉันหันหน้าไปหามินวู แอบยิ้มให้เขา "ฉันชื่อชอยจินฮีนะ " แก้ไขเมื่อ 07 พ.ย. 47 13:46:21 จากคุณ : envy_econ - [ 8 ต.ค. 47 15:54:40 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ตอนที่ ๒ ข้อตกลง หลังจากที่เราใช้เวลาด้วยกันหลายวัน เอาล่ะ ที่จริงฉันก็พูดเกินไปน่ะ เราไปเที่ยวกัน ๓ วัน มินวูเลือกเสื้อผ้าเก่ง เราเลยมาอยู่ที่ห้างสรรพสินค้า ลีนาเอาศอกดุนฉัน กระซิบกระซาบว่า “เธอจะขอยัยนี่ เอ๊ย หมอนี่ เขาน่ะ เมื่อไหร่” ฉันมองดูลีนาพลางโก่งคิ้ว “บางทีฉันไม่ควรขอเขาเลยนะ หมอนี่เป็นเกย์นะ! อะไรทำให้เธอคิดว่าเขาจะตกลง” เหมือนกับว่ามินวูได้ยิน เขาหันกลับมาแล้วกล่าวอย่างร่าเริง “เขาจะตกลงอะไรเหรอ” หลังจากที่เขาถามจบ มินวูก็วิ่งไปที่ราวเสื้อผ้า หยิบเสื้อที่มีสายคล้องคอสีชมพูเอามาทาบแนบอก “ฉันดูเป็นยังไงบ้าง สาวๆ” เขาถามเรา ขากรรไกรของลีนาหุบลงไปหนึ่งเมตร ขณะที่ฉันพยักหน้าแล้วถอนหายใจ มินวูหัวเราะกิ๊กกั๊ก วิ่งไปที่เคาน์เตอร์คิดเงิน พนักงานหญิงยิ้ม แม้ระยะทางไกลฉันก็ได้ยินพนักงานหญิงถามเขาว่าจะซื้อให้แฟนหรือเปล่า เสียงฉุนเฉียวของมินวูตอบเธอกลับไปว่าซื้อใส่เองย่ะ นั่นคงทำให้พนักงานหญิงคนนั้นกลัว เพราะสีหน้าของหล่อนเริ่มเป็นสีเขียวปนน้ำเงิน บอกตามตรงฉันไม่เคยเห็นใครหน้าเปลี่ยนสีไปอย่างนั้นเลยนะ หลังจากออกจากร้านนั้น ลีนาก็ถอนหายใจ “สาวๆ ฉันหมดแรง!” เธอตะโกน มินวูพยักหน้าแล้วเอ่ยห้วนๆ “ฉันก็เหมือนกัน! ไปร้านกาแฟเล็กๆ น่ารักๆ ตรงนั้นกันเถอะ!” ฉันพยักหน้ารับ เราเดินไปที่ร้าน มินวูหยุดแล้วหยิบเอาเสื้อที่มีสายคล้องคอสีชมพูออกมา เขาทำหน้านิ่ว พูดว่า “พวกเธอมีหน้าอก แต่ฉันสิ มีก็น้อย ฉันเพิ่งมาคิดได้ว่า ฉันต้องผ่าตัดศัลยกรรม จะได้ใส่เสื้อได้พอดีตัวขึ้น” ฉันกับลีนาตะโกนออกไปทันที “ไม่นะ!” มินวูชะงัก ตรวจดูว่าเสื้อของเขามีรอยเปื้อนตรงไหนหรือเปล่า ขณะเดินเข้าร้าน พวกทึ่มซึ่งนั่งอยู่ที่โต๊ะเริ่มพากันผิวปากแซว มินวูอายหน้าแดง ส่วนลีนาก็กลอกตา หลังจากสั่งอาหารเสร็จ มินวูกับลีนากำลังมองก้นบ๋อยหนุ่ม ฉันกระแอม แล้วมองมินวู “เอิ่ม มินวู ฉันรู้ว่าเรารู้จักกันไม่นาน แต่ฉันต้องการความช่วยเหลือจากเธอนะ” ฉันถามเขา มินวูมองฉันแล้วยิ้ม “เธอจะขอให้ฉันช่วยอะไรก็ได้นะ!” ฉันพยักหน้าช้าๆ พร้อมจะทะลักคำถามสุดยอดที่จะทำให้ฉันขึ้นสวรรค์ออกมา! “มินวู เธอจะ เอิ่ม เอ่อ ฉันต้องการความช่วยเหลือจากเธอนะ เอิ่ม คือว่า เธอรู้จักซูวูนใช่มั้ย คือว่า ” ฉันพูดตะกุกตะกัก ขณะที่ใบหน้าของมินวูสว่างไสว “รู้สิ! ซูวูนคิม!! เขาฮอตมาก!!” ลีนาส่งยิ้มที่ว่า ‘ฉันบอกเธอแล้วว่าเขาฮอตแต่เธอทำเป็นไม่ฟังฉันเลยนะยะ’ ให้ฉัน ฉันถอนหายใจ “มินวู ฉันกำลังพยายามหลบเขา ฉันจึงอยากขอความช่วยเหลือจากเธอ ให้มาเป็นแฟนหลอกๆ ของฉัน ฉันรู้ว่าเธอ ” ฉันหยุดพูด ขณะที่รอยยิ้มของมินวูเริ่มจางหายไป “นั่นเลยเป็นสาเหตุที่เธออยากเป็นเพื่อนกับฉันสินะ ต่อมาจะได้ใช้ฉัน และเพราะว่าฉันเป็นเกย์ นั่นก็หมายความว่าถ้าเราเป็นแฟนกัน เธอก็ไม่ต้องกังวลว่าจะโดนหักอก” ลีนามองด้วยสีหน้าที่ว่า ‘ใช่เขาพูดถูกและเราก็ล้มเหลว‘ ฉันจ้องมองกลับไปที่เธอ ฉันหันกลับไปมองมินวู ยิ้มแล้วพูดว่า “ฟังนะมินวู จริงๆ แล้วฉันกลัวอกหัก เธอจะช่วยฉันได้มั้ย” มินวูคิดกับตัวเอง รอยยิ้มของเขาค่อยๆ กลับมาเป็นเหมือนเดิม “ตกลง!” ลีนาลุกขึ้นยืน และ ๒๐ นาทีสุดท้าย ในที่สุดเธอก็พูดขึ้นมาเป็นครั้งแรก “ปฏิบัติการทำให้ลีมินวูดูเกย์น้อยลงและดูเป็นแฟนของชอยจินฮีมากขึ้น+” เธอชูกำปั้นขึ้นฟ้า คนทั้งร้านมองเธอแปลกๆ มินวูเอ่ยขึ้นมาเบาๆ “แต่เดี๋ยว ถ้าฉันช่วยเธอ จะนานแค่ไหนกัน และฉันจะได้อะไรหลังจากนั้น” ฉันทำหน้าตั้งคำถามกับเขาแล้วพึมพำตอบไป “หนึ่งเดือน เขาจะได้เรียนรู้ที่จะลืมฉัน และสิ่งที่เธอจะได้รับ ” ลีนากระโดดลุกขึ้นอีกครั้ง แล้วพูดต่อจากฉัน “เราจะช่วยให้เธอได้คิมซูวอน . หนึ่งในหนุ่มที่ฮอตที่สุดในโรงเรียน!” มินวูมีสีหน้าปิติยินดี แต่แล้วก็พึมพำบ่น “ฉันไม่รู้ว่าเป็นแฟนกันเนี่ยเป็นยังไง ฉันเองก็ไม่เคยมีแฟนเป็นผู้หญิงเลยในชีวิตฉัน! หรือ แฟนที่เป็นผู้ชายก็ไม่เคยเลยนะ” ลีนาเอนตัวมาหาฉันแล้วกระซิบว่า “ขอบคุณพระเจ้าที่เขาไม่ปฏิเสธ! ไม่งั้นฉันก็ไม่รู้อะไรด้วยแล้วนะยะ!” ฉันเอนตัวกลับไปหามินวู “เราต้องการให้เธอเปลี่ยนแปลงเป็นหนุ่มที่ฉันต้องการ!” มินวูคิดแล้วร้องอุทานออกมาว่า “แต่ แต่! ฉันชอบอย่างที่ฉันเป็นนะ ฉันคิดว่าตัวเองดูเซ็กซี่ออก! อย่าพยายามเปลี่ยนแปลงฉันเลย! ไม่ ไม่ ไม่นะ ฉันจะไม่ปล่อยให้พวกเธอ ” ฉันส่งสีหน้าอีกแบบหนึ่งของตัวเองที่ว่า ฉันเองก็มีหลายสไตล์ เขาถอนหายใจแล้วพยักหน้า “ก็ได้! แต่อย่ามาแตะต้องตุ้มหูฉันนะ แม่ให้ฉันเจาะหูได้ข้างเดียว และฉันก็ชอบตุ้มหูอันนี้มาก” ลีนาทำหน้าชิงชัง “แต่มันห้อยต่องแต่งนะยะ!” มินวูพูดโต้แย้งเธอกลับ “แต่ของเธอก็ดูเหมือนของปลอมย่ะ” ฉันคว้าทั้งคู่ไว้และดิ่งออกจากร้าน แล้วมินวูก็เตะฉันเข้าให้ “เธอทำแบบนั้นเพื่ออะไร เราต้องเปลี่ยนแปลงเธอนะ!” ฉันตะโกนใส่บั้งหูเขา มินวูถอนหายใจแล้วหลบอยู่ข้างหลังฉัน มีคนตะโกนถือไม้กวาดด่าเราอยู่ “เด็กเปรตสมัยนี้! ไม่ยอมจ่ายตังค์! พวกเธอคิดจะชักดาบรึไง” หญิงชราเจ้าของร้านตะโกนขรม อ๊าก ฉันรู้แล้วทำไมเขาถึงเตะฉันน่ะ ฉันได้ยินเสียงหัวเราะอยู่ข้างหลัง และคนเดียวที่หัวเราะเหมือนตัวไฮยีน่าแถวๆ นี้ก็คือน้องชายสุดที่รักฉันเอง ชอยจีวู แก้ไขเมื่อ 07 พ.ย. 47 13:53:26 จากคุณ : envy_econ - [ 8 ต.ค. 47 16:04:51 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ตอนที่ ๓ การเปลี่ยนแปลง "นายมาทำอะไรอยู่ที่นี่ ไอ้น้องบ้า" ฉันถามเขาพลางหรี่ตา จีวูยิ้ม เอนตัวพิงกำแพง จุดไฟแช็กแล้วก็ปิด   จีวู น้องชายฉัน เป็นหนุ่มฮอตสไตล์แก๊งสเตอร์ของโรงเรียนเรา แม้ว่าเขาจะอ่อนวัยกว่า เขาก็มีเสน่ห์กว่าผีเสื้อน่ารักๆ เขายิ้มเยาะฉันแล้วตอบว่า "ไม่ใช่เรื่องของคุณ อย่ามาคุยกับผม ผมไม่รู้จักคุณ" หญิงชราที่ถือไม้กวาดตะโกนด่าฉันอีกครั้ง ฉันให้เงินไป ๒๐ เหรียญ "เก็บเงินทอนไว้นะคะ" หญิงชราเต้นโหยง ตะโกนด่าฉัน "นี่เธอ! ๒๐.๐๔ ดอลลาร์นะ จ่ายเพิ่มมาเดียวนี้!" มินวูหยิบกระเป๋าสตางค์สีชมพูออกมา และพยายามหาเศษเหรียญ ลีนาถอนหายใจให้น้องชายฉัน อ่อ ขอบอกเรื่องนี้ก่อนนะว่าเธอเป็นพวกบ้าผู้ชายน่ะ ขณะที่ฉันกำลังดูสถานการณ์แวดล้อม พยายามไม่สนใจความเป็นจริงที่เกิดขึ้นไปชั่วขณะ กลุ่มเพื่อนของจีวูก็ตามมา จีวูทำหน้าตาฉุนเฉียวใส่ฉัน "ผมไม่รู้จักคุณจริงๆ นะ พาเพื่อนน่าเกลียดๆ กับเพื่อนเกย์ของคุณไปด้วย" ในที่สุดเขาก็ส่ายหน้า แล้วเดินไปหาเพื่อน ทีแรกพวกบ้านั่นหัวเราะเยาะฉัน ตอนนี้เขากำลังพยายาทำให้ฉันดูงี่เง่าใช่ไหม กล้าหาญจังนะ! ฉันหันไปทางจีวู ตะโกนด่าเขา "จีวู ไอ้น้องชาย! แน่ใจนะว่ากลับบ้านแล้ว ก็ซักกางเกงในอย่างที่แม่สั่งไว้ด้วย!" ลีนายิ้ม เพราะเธอโดนจีวูดูถูกเหยียดหยามว่าน่าเกลียด เธอหันมาหาฉันและทำหน้าใส่ฉันที่ว่า 'กลับบ้านไป เขาจะฆ่าเธอแน่' อย่างน้อยมินวูก็ตัดสินใจพูด "ว้าว จินฮี " ฉันยิ้มให้มินวู "ฉันจัดการได้ดีใช่มั้ย" มินวูส่ายหัว มีสีหน้างวยงง "น้องชายเธอฮอตมั๊กมาก!" มินวูแทบจะกรี๊ดออกมา ฉันถอนหายใจอย่างสิ้นหวัง ดึงคอเสื้อมินวูลากเข้าร้านเสื้อผ้าที่ใกล้ที่สุด ลีนามองเรา เธอหนีบกิ๊บโลหะให้มินวูพลางยิ้ม "โอเค! นี่คือเครื่องมือตรวจสอบการโกหก ทุกครั้งที่เธอโกหก มันจะส่งเสียงดังปี๊บ" ฉันกับมินจูมองเธออย่างลำบากใจ "ทำไมเธอมีเครื่องตรวจสอบการโกหก" ฉันถาม ทึ่งในสิ่งที่ฉันไม่รู้เกี่ยวกับเพื่อนคนนี้เลย ลีนายิ้ม "เพราะพวกผู้ชายชอบโกหกอยู่เรื่อย ฉันเลยต้องมีอะไรบางอย่างที่ทำให้พวกเขาพูดความจริงได้ และด้วยสาเหตุนี้ ฉันก็จะได้รู้ว่ามีคนโกหกฉันเรื่องเสื้อผ้า หน้าตาฉัน ฯลฯ รึเปล่า" ฉันส่ายหัว ถามคำถามกับมินวู "เธอชอบสีอะไร" มินวูบ่ายเบี่ยงอย่างลังเลใจ "ฉันชอบสีน้ำเงิน" เครื่องมือตรวจสอบการโกหกเริ่มส่งเสียงปี๊บเมื่อมินวูพูดโพล่งออกมา "โอเค! ฉันชอบสีชมพู พวกเธอมีความสุขรึยังล่ะ" เครื่องมือตรวจสอบการโกหกหยุดส่งเสียงปี๊บ ฉันคิดว่าเรื่องนี้คงจะผ่านไปได้ด้วยดี >.< ลีนามองไปที่เสื้อเชิ้ตโปโลสีขาว "เธอมีเสื้อผ้าผู้ชายมั้ย" มินวูเหงื่อไหลเป็นแนวอยู่เต็มหน้า "เอิ่ม เธอก็เห็นนี่ ฉันมี" เครื่องตรวจสอบการโกหกเริ่มส่งเสียงดังขึ้นอีกครั้ง ลีนายิ้ม พูดกับฉันที่ทำหน้าหวาดวิตก "บอกเธอแล้วไงว่ามันจะผ่านไปด้วยดี" ฉันแทรกขึ้นด้วยการถามไปว่า "แล้วเธอไม่ได้สวมชุดชั้นในชายเหรอ" มินวูหน้าแดง ตอบว่า "เปล่า ." ฉันคาดหวังว่าเครื่องตรวจสอบการโกหกจะดังขึ้น ทว่าไม่มีเสียงอะไร ฉันถอนใจ "งั้นเธอใส่ชุดชั้นในแบบไหน" ลีนามองตามินวู ตะโกนว่า "อย่าโกหกนะ!" ตอนนี้ใบหน้ามินวูเปลี่ยนเป็นสีแดงเรื่อ "ฉันใส่กางเกงในสายเดี่ยวสีชมพูน่ะ T0T" ลีนาเคาะเครื่องตรวจสอบการโกหก ขณะที่ฉันทำหน้าพิลึก "เอิ่ม เราต้องไปอีกไกล และฉันก็คิดว่า เสื้อผ้าไว้เป็นอีกเรื่องนึงละกัน มาเน้นเรื่องผมยาวดำของเธอกันเถอะ เธอใช้คอนดิชั่นเนอร์รึเปล่า ผมเธอดูดีมีน้ำหนักนะ" มินวูก้มหน้าลงมองดูพื้นแสดงการยอมรับ "เฮอร์บ้อลเอซเซนส์" ลีนายิ้ม ผลักฉันกับมินวูออกจากร้าน "ฟังนะ แบบนี้จะเร็วกว่า มินวู เธอใส่ไซส์อะไร ฉันจะไปหาเสื้อผ้าให้เธอเอง เธอสองคนไปทำผมซะ" มินวูยิ้ม เงยหน้าขึ้นมา "ฉันใส่ไซส์เล็กน่ะ(ไซส์ s) เอวฉันแค่ ๒๕ เอง ฉันพยายามลดให้เหลือ ๒๒ อยู่น่ะ" ในที่สุดเราก็เลือกซื้อเสื้อผ้ากับทำผมให้มินวูได้ มินวูยังคงหลับตา เขาถามด้วยน้ำเสียงแหลม "ทำผมอันเป็นที่รักของฉันเสร็จหรือยัง" เจ๊เจ้าของร้านทำผมยิ้ม ตบผมซึ่งมีอยู่จำนวนน้อยนิดตามประสาผู้ชายเบาๆ "เสร็จแล้วค่ะ ลืมตาได้เลยตอนนี้" ทันทีที่มินวูลืมตา เขาก็กรีดร้องด้วยความหวาดผวา มองย้อมกลับไปภาพอดีตของตัวเอง   เขาดูฮอตจริงๆ นะ! "อ้า! ผมฉัน! ผมยาวสลวยสวยเก๋ของฉัน! ไปหมดแล้ว! T0T '(" มินวูร้องไห้คร่ำครวญ แก้ไขเมื่อ 07 พ.ย. 47 13:56:33 จากคุณ : envy_econ - [ 8 ต.ค. 47 16:07:48 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ชื่นชอบหนุ่มฮอตฯของพี่เอนวี่มากเลยค่ะ ขอให้หนุ่มฮอตขายดีๆนะเคอะ > o < จากคุณ : มณฑารัตน์ - [ 8 ต.ค. 47 19:38:10 ]

ความคิดเห็นที่ 5 อะไรกันเจ๊ คุณมณฑารัตน์ ลดวัยเหรอครับ อิอิ เดี๋ยวแปลแฟนฟิค บันทึกเจ้าหญิง หรอก จากคุณ : envy_econ - [ 9 ต.ค. 47 13:56:10 ]

ความคิดเห็นที่ 6 เข้ามาอ่าน หนูเป็นแฟนพี่เอ็นวี่เหมือนกันค่า อิอิ จากคุณ : มะวัน - [ 10 ต.ค. 47 05:19:17 ]

ความคิดเห็นที่ 7 หวาย พี่มะฯ อ่ะ น้องเอนวี่ยังเด็กอยู่นะ คิกคิก จากคุณ : envy_econ - [ 10 ต.ค. 47 07:52:59 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ตอนที่ ๔  ซูวูน นายชอบฉันจริงๆ หรือ ประตูเปิดขึ้น มินวูเดินเข้ามา พร้อมกับกางเกงยีนส์สีดำตัวใหม่ เสื้อทีเชิ้ตสีดำโชว์กล้ามหน้าท้องซิกซ์แพ็ค และผมสีดำตั้งเป็นหนาม ทุกคนในโถงทางเดินหันมามองหนุ่มคนใหม่ เหมือนกับเป็นละคร มินวูถอนแว่นตากันแดดสีดำออกแล้วขยิบตาให้สาวน้อยคนหนึ่งที่อยู่ใกล้ล็อกเกอร์ เจ้าหล่อนทำหน้าชวนฝัน ฉันเดินไปหามินวู ทำหน้านิ่วใส่ “ฉันคิดว่าเธอเป็นเกย์ ทำไมเธอถึงยิ้มให้ผู้หญิงคนนั้น” มินวูกลอกตา “คนเป็นเกย์จะสนุกไม่ได้รึไง” ฉันคว้าแขนเขามาควง คิมซูวูนอยู่สองสามล็อคถัดไป หลอกแบบนี้ต้องน่าเชื่อแน่ ลีนาวิ่งมาทางฉัน กรี๊ดด้วยความตื่นเต้น “ชอยจินฮี! ข่าวมินวูไม่ได้เป็นเกย์ และเธอก็กำลังคบกับเขากำลังแพร่สะพัดไปทั่วเหมือนไฟป่า! มินวูเป็นหนุ่มฮอตคนต่อไปของโรงเรียนเรานะ!” มินวูยิ้มพลางหัวเราะกิ๊กกั๊ก “เหมือนแฟนกันจริงๆ เลยนะ ^^” เขาบอก ฉันมองเขาขณะที่เขารีบหุบปาก ทันทีที่ฉันปล่อยแขนมินวู ซูวูนก็มาอยู่ตรงหน้าฉัน เขายิ้มแฉ่งเหมือนเคย ทว่าวันนี้ในหน้าของเขากลับดูบูดบึ้ง “ชอยจินฮี!” ซูวูนตะโกนใส่ฉัน ฉันหยุดเดิน มินวูมองซูวอนด้วยสีหน้า’เธอเป็นของฉันว้อย’ ซูวูนยิ่งโมโหเข้าไปใหญ่ ทว่ายังคงรักษาท่าไว้ เขาดึงฉันเข้าไปแล้วพึมพำว่า “ฉันอยากคุยกับเธอเป็นการส่วนตัว” พอเราอยู่ห่างออกไปในระยะที่พอดี ฉันก็เห็นพวกผู้หญิงวิ่งแร่มาหามินวู ฉันหันกลับไปที่ซูวูนขณะที่เขาก้มมองพื้นอยู่ เขาเงยหน้าขึ้นมาประสานสายตากับฉันในที่สุด ดวงตาสีน้ำตาลเฮเซลของเขาก็เต็มไปด้วยน้ำตา “ชอยจินฮี เธอก็รู้ว่าฉันชอบเธอ ไม่ใช่แค่ชอบนะ ฉันรักเธอ! ฉันเสียสละทุกสิ่งทุกอย่างเพื่อเธอ ฉันปฏิเสธผู้หญิงเป็นร้อยเพื่อเธอ ทำไม ทำไมเป็นเขา” คิ้วซ้ายฉันเลิกสูงขึ้นขณะที่คิ้วขวาอยู่กับที่ “ฉันให้โอกาสเธอแล้ว ^^ จำได้มั้ยเมื่อสองปีที่แล้ว” ซูวูนมองฉัน ทำหน้าเศร้า “ชอยจินฮี ทำไม” ฉันหัวเราะใส่เขา “เธออยากรู้ใช่มั้ยว่าทำไม” ซูวูนพยักหน้า (--)(__)(--)(__) ฉันยืนตะลึงอยู่ตรงนั้นชั่ววินาที ก่อนที่จะตะโกนออกไป “ฉันเองก็ไม่รู้ว่าทำไม!” ซูวูนทรุดฮวบลงบนเข่า แล้วจับหัวเข่าฉันไว้พลางสะอื้น “จินฮี! ฉันรักเธอ! อย่าทิ้งฉันไป!” ฉันมองเขาแล้วบ่นพึมพำ “หนุ่มฮอตสุดป๊อบฯ งี่เง่าผู้สิ้นหวัง ” ฉันสลัดเขา ในที่สุดเขาก็ลุกยืนขึ้น เขาเอ่ยขึ้นมาพลางทำสีหน้าสลด “ได้ยินเธอบอกว่าฉันเป็นหนุ่มฮอต นั่นก็พอแล้วสำหรับฉัน และถ้าไอ้ลีมินวูมันหักอกเธอ ฉันจะตื๊บมัน ฉันจะรอคอยเธอจนกว่าใจเธอจะเป็นของฉัน มันจะตราตรึงอยู่ในความทรงจำฉันตลอดไป” ฉันพยักหน้าให้เขาอย่างรวดเร็วขณะที่เขาเดินคอตกจากไป ฉันพึมพำกับตัวเองด้วยความโกรธ และยืนอยู่ตรงนั้นเหมือนคนโง่เง่า เสียงออดดังขึ้น ฉันวิ่งไปห้องเรียนพลางตระหนักว่าตัวเองเข้าเรียนวิชาประวัติศาสตร์สาย แฮ่กๆ “ชอยจินฮี! ทำไมเธอถึงมาสาย” ไม้เรียวอยู่บนโต๊ะ เธอมองฉันด้วยสีหน้าโหดเหี้ยม อาจารย์ฮอย เธอคือปีศาจร้าย! ฉันมองเธอ พยายามคิดถึงข้ออ้าง ซูวูนลุกยืนขึ้น “ผมเป็นสาเหตุให้เธอมาสายครับ” เขาบอก ยังคอตกอยู่ ทั้งชั้นเรียนอ้าปากค้างร้องโหด้วยความประหลาดใจ ทว่าตางั่งมินวู เขาร้องโหดังที่สุด มินวูงี่เง่า งี่เง่า!  อ๋าย เรื่องถัดมาคือกิริยาท่าทางของผู้ชาย ซูวูนยังคงพูดต่อ “เธอมาสายเพราะผมขโมยหนังสือวิชาประวัติศาสตร์เธอไปซ่อน เป็นสาเหตุให้เธอต้องค้นหาหนังสือและมาสายครับ ” เขาทำหน้าเหมือนลูกสุนัข  แล้วบุ้ยปาก อาจารย์ฮอยตะโกนออกมา “นายคิม ๕๐ ที!” หลังจากคิดและสบถกับตัวเองอยู่เงียบๆ ซูวูนก็ถูกสั่งให้ไปที่หน้าห้องและคุกเข่ากับพื้น อาจารย์เฆี่ยนหลังเขาด้วยไม้เรียว โอ้ ฉันขอโทษนะ ซูวูน! แต่มันเป็นความผิดของนายนี่! โดนตีแต่ละครั้งเขาก็แสดงสีหน้าเจ็บปวดและกรีดร้องด้วยเสียงแหลมเล็ก ฉันบอกได้เลยว่าเขาโดนตีครั้งนี้จะต้องเจ็บจนกระดูกหัก! มินวูเอียงตัวมากระซิบกับฉัน “ฉันไม่มีวันโดนตีเพราะผู้หญิง น่าตำหนิผู้หญิงคนนั้นนะ! ฮ่าฮ่า ^0^” ฉันจ้องมองมินวูขณะที่เขายังพล่ามอยู่ “ซูวูนนี่ทึมเนอะ เขาขู่จะต่อยฉันถ้าฉันหักอกเธอ ถ้าฉันชอบผู้หญิง ฉันจะไม่มีวันเลือกคนอย่างเธอ ยังไงซะ ซูวูนก็เป็นหนุ่มหล่อหน้าตาดีใช่มั้ย ฉันไม่เข้าใจเลยว่า .” มินวูถูกอาจารย์ฮอยพูดแทรกขึ้นมาอย่างรวดเร็ว อาจารย์ดูเหน็ดเหนื่อยจากการทำโทษซูวูน “เธอ ลีมินวู! ห้ามพูดคุยขณะที่มีนักเรียนกำลังถูกทำโทษ! ๕๐ที!” มินวูหันมาทางฉัน มองฉันอย่างเคียดแค้น ขณะที่ซูวูนมีสีหน้าขอบคุณอาจารย์ฮอยที่หยุดทำโทษ   ก็ช่วยไม่ได้นะ ลีมินวู เธอคุยกับฉันเอง และเธอก็ไม่ได้เป็นคนช่วยฉันจากปัญหานี้ เธอก็สมควรโดนแล้วล่ะ ฉันเห็นแก่ตัวมากไหมเนี่ย >.< มินวูทำให้ทั้งชั้นเรียนเศร้า เขาพาใบหน้านองน้ำตาค่อยๆ เดินไปหน้าชั้นแล้วก้มตัวลง ฉันหัวเราะกับตัวเองเงียบๆ วันนี้คงจะเป็นอีกวันหนึ่งที่ยาวนาน แก้ไขเมื่อ 07 พ.ย. 47 13:59:50 จากคุณ : envy_econ - [ 11 ต.ค. 47 17:24:45 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ตอนที่ ๕ ภาพอดีต ๒ ปีที่แล้ว ฉันรู้สึกได้ว่าหัวใจตัวเองเต้นยามที่ซูวูนเอียงตัวเข้ามาใกล้ เราเต้นรำไปตามจังหวะดนตรีที่สุดแสนจะเพอร์เฟคต์ เขาดึงร่างฉันเข้าไปใกล้จนฉันรู้สึกได้ว่าลมหายใจของเขารดต้นคอฉันอยู่ มันเพอร์เฟคต์เหมือนดั่งเทพนิยาย ทว่า นี่คือความจริง เป็นความจริงที่เกิดขึ้นกับจินฮี หนุ่มที่ฮอตที่สุดในโรงเรียนกำลังเต้นรำกับเธอ! หญิงสาวธรรมดา เขากำลังเต้นรำกับเธอนะ! "เธอจะเป็นของฉันได้ไหม จินฮี ตลอดไปได้ไหม ฉันรักเธอ ตั้งแต่ครั้งแรกที่ฉันสบสายตากับเธอ ช่วงเวลาที่เธอก้าวเข้ามาในโรงเรียนเป็นครั้งแรก หัวใจฉันก็เริ่มเต้นร่ำ และฉันก็อดที่จะรักเธอไม่ได้ " เขากระซิบที่ข้างหู ฉันรู้สึกว่าดวงตาของตัวเองเบิกกว้างขณะเราเต้นรำวนไปรอบห้อง ฉันเห็นลีนาขยิบตาให้ฉันอย่างไม่เชื่อโชคชะตา ทว่าฉันไม่ได้รู้สึกอะไรกับเขามากไปกว่าเดิม ฉันรู้สึกแค่เป็นเพียงอารมณ์ชั่ววูบ ฉันกอดเขาแน่น ดูซิจะมีความรู้สึกเหมือนโดนหนามแหลมทิ่มแทงหรือเปล่า ทว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น ไม่มีเลย แต่จินฮี! นี่คือหนุ่มฮอตนะ! เธอปฏิเสธเขาไม่ได้นะ! ในเทพนิยาย ถ้าเจ้าชายมาขอเจ้าหญิง เธอก็จะตอบตกลง! เขาโน้มตัวมาจูบฉัน ฉันดึงตัวกลับ พูดเสียงดัง "ฉันขอโทษ ฉันต้องคิดดูก่อน ตกลงมั้ย" ซูวูนเดินเข้ามาใกล้ฉันมากขึ้น "ฉันจะรอ รอจนกว่าวันที่เธอให้โอกาสฉันนะ จินฮี " ฉันพยักหน้าตอบ แล้วเดินออกจากห้องมุ่งตรงกลับบ้าน ++++ วันต่อมาหลังงานเต้นรำในคืนนั้น ฉันเดินไปโรงเรียน ทุกคนเมาท์แตกกันอย่างรื่นเริง ฉันพยักหน้าให้คนที่มาทักทาย ลีนาวิ่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่มาหาฉัน "นี่! รู้สึกยังไงบ้าง ที่ได้เต้นรำกับ คิมซูวูน" ฉันยักไหล่ พยายามยิ้ม "ฉันว่าก็โอเคนะ " เสียงออดดัง ขณะที่ลีนาวิ่งเข้าห้องเรียน (เหมือนเคย) และฉันก็ค่อยๆ เดินเข้าห้อง ซูวูนหยุดขวางทางฉันแล้วยิ้มให้ "เธอพร้อมจะบอกฉันรึยัง ฉันนอนไม่หลับเลยทั้งคืนเพื่อรอฟังคำตอบจากเธอ " ฉันส่ายหัวปฏิเสธและเดินจากไป แล้วหยุดระหว่างครึ่งทางไปห้องเรียน ฉันสะบัดตัวกลับยิ้มแฉ่ง "ฉัน ชอบเธอ แต่ฉันยังไม่ได้รักเธอ " ~~~~ ไม่กี่เดือนต่อมา หลายเดือนตั้งแต่ที่ซูวูนถามคำถามนั้นกับฉัน และก็หลายเดือนที่ฉันไม่ได้ตอบไป ทว่าคำถามที่แท้จริงก็คือ "เขาจะซื่อสัตย์มั่นคงกับฉันไหม เขาเป็นหนุ่มที่ฮอตที่สุดนะ " ฉันกำลังจะเดินเลี้ยวตรงหัวมุม ก็ได้ยินเสียงซูวูนกับผู้หญิงคนหนึ่งคุยกัน ฉันจำเสียงผู้หญิงคนนั้นได้ มันเป็นเสียงปาร์คฮันนา เธอเป็นผู้หญิงที่สวยที่สุดในโรงเรียน ถึงเธอจะสวย เธอก็เจ้าอารมณ์ ร้ายกาจ และชอบวางมาดหัวสูง บุคลิกเหมือนคนที่ป๊อบปูลาร์หน้าตาดีคนอื่นๆ ฉันแอบฟังพวกเขาคุยกัน ซูวูน "ฉันรักเธอนะ ฮันนา เธอจะว่าอะไรมั้ยถ้าเราเจอกันหลังโรงเรียนเลิก" ฮันนา "คิกคิก พี่คะ! แล้วผู้หญิงคนนั้นล่ะ พี่เคยบอกว่าชอบเธอมาก่อนนี่ ชอยจินฮีน่ะ" ซูวูน "นั่นเป็นคำโกหก ฉันแค่อยากให้เธออิจฉา" ซูวูนโน้มตัวเข้าใกล้ฮันนามากขึ้นขณะที่เธอหัวเราะกิ๊กกั๊กแทบบ้า ไม่มีอีกแล้ว ฉันเดินไปหาเขา ตบเขาด้วยหนังสือเรียนวิชาเลขที่หนากว่า ๔๐๐ หน้า ไม่สนว่าเขาจะเจ็บหรือไม่ ซูวูนมองมาทางฉัน "จินฮี! มันแค่เรื่องตลกเข้าใจผิดนะ! ฉันรักเธอคนเดียว! กับเขาก็แค่อารมณ์ชั่ววูบนะจินฮี! ฟังฉันหน่อยนะ!" ฉันหันหลังกลับ ฝืนยิ้ม "หุบปากซะไอ้คนชั่ว ความรู้สึกที่มีต่อฉันก็เป็นอารมณ์ชั่ววูบด้วยล่ะสิ แล้วถ้าความรู้สึกที่ฉันมีให้นายก็เป็นอารมณ์ชั่ววูบล่ะ นายจะว่าไง" ฉันเดินจากไปทั้งน้ำตาที่ไหลพร่างพรู จากวันนี้เป็นต้นไป ความรู้สึกดีๆ ได้หมดไปแล้ว ++ "นี่นี่! ฮัลโหล" มินวูโบกไม้โบกมืออยู่หน้าฉันขณะที่ฉันส่ายหัว เราอยู่ที่ไหนกันเนี่ย ฉันมองไปทั่ว ตระหนักว่าเราอยู่ในโรงอาหาร มินวูว่า "ถ้าเป็นแฟนกันแล้วเป็นยังงี้ งั้นฉันก็ " จู่ๆ ลีนาก็พูดโพล่งออกมา "อ๊า! หุบปากซะ! เธอพูดมากไปแล้วนะ คนขี้แพ้!" ฉันหันกลับไปมอง สังเกตเห็นว่าลีนาอยู่ตรงนั้นแล้วถอนหายใจ ฉันดันแขนลงกับโต๊ะ  ลุกยืนขึ้นจะไปซื้อข้าว มือก็ไปโดนขวดซอสมะเขือเทศที่อยู่ใต้แขน จนน้ำซอสฯ พวยพุ่งโดนเสื้อของมินวู "อ๊าย เสื้อฉัน! เสื้อตัวใหม่ของฉัน! TOT" มินวูร้องไห้โหวกเหวก ลีนาอุดหู "ขอบใจมากเลยนะจินฮี! เธอทำให้เขาแหกปากตะโกนได้อีกครั้ง!" นี่ไม่ใช่ฝันร้าย นี่คือความจริง และฉันก็จะทำให้เขาหยุดชอบฉัน ตางี่เง่าไม่มีดีนั่น ฉันถอนหายใจแล้วยิ้มกว้าง "เอาล่ะ! ซูวูน ตาบ้านั่น! ฉันจะเอาคืน!!" ฉันยิ้ม มินวูโยนถาดอาหารของเขาใส่ฉันแล้วทำปากยื่นไม่พอใจ "เธอก็เลยทำซอสมะเขือเทศหกใส่ฉัน" ลีนากระโดดลุกขึ้น "ทุกคน สงครามอาหารเกิดขึ้นแล้ว!" ~~ หลังจากสงครามอาหาร อาจารย์ใหญ่บีบนิ้วท่าทางซีเรียส แล้วคุยกับพวกเราสามคน เขาอ้าปากพูด "พวกเธอสามคนคงรู้ว่าทำไมพวกเธอถึงมาอยู่ที่นี่ และบทลงโทษพวกเธอก็คือ " แก้ไขเมื่อ 07 พ.ย. 47 14:09:07 จากคุณ : envy_econ - [ 11 ต.ค. 47 17:26:54 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ตอนที่ ๖ หวาย! ฉันคิดว่าตัวเองชอบเกย์เข้าแล้วสิ! “ฉันเกลียดเธอ คิมลีนา!” ฉันตะโกนด่าขณะเอาไม้แหลมจิ้มเศษกระดาษที่เกลื่อนอยู่ทั่วพื้นใส่ลงถุงขยะ ฉันพึมพำกับตัวเอง มินวูหัวเราะร่า “นี่! อย่างน้อยเราก็ได้ใช้เวลาอย่างมีค่าด้วยกันนะ” ฉันกลอกตาพลางผลักมินวู เขาปากยื่นยิ้มให้ฉัน อ้า ลีมินวู ทำไมตอนนี้นายดูฮอตจังนะ ไม่มีเค้าว่ามินวูจะดูเป็น ‘เกย์’ อีกต่อไปแล้ว ฉันว่าเขาทำท่าทางเหมือนผู้ชายมากขึ้นนะ มินวูหยิบกระป๋องแล้วหัวเราะ “นี่! ฉันเจอขวดที่ขว้างไปเมื่อวาน” ลีนากลอกตา “อ๊าก! ฉันทนไม่ไหวแล้ว! ฉันจะไปเก็บขยะอีกด้าน บางทีพวกสร้างปัญหาอาจจะอยู่ที่นั่น ^ ฉันเกลียดปากหมาๆ ของนาย ลีมินวู!” พูดเสร็จเธอก็เดินจากไป ความเงียบล่องลอยไปทั่วอากาศ และมันก็น่าเหน็ดเหนื่อย ฉันหมายถึง ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่าทำไมภารโรงถึงได้หน้าตาบูดบึ้งตลอดเวลา ทำไมถึงได้ทิ้งขยะเรี่ยราดมากมายอย่างนี้กันนะ?!?!  -______-^ ฉันคว้าไม้เสียบขยะแล้วหันกลับไป  ไม้นั่นจิ้มเข้าที่ก้นมินวูโดยบังเอิญ มินวูหันกลับมา “O_O เฮ้ย!  เจ็บนะโว้ย!” ฉันหัวเราะ มองดูเส้นผมของเขา เยลที่เขาใส่หมดฤทธิ์ไปแล้ว ตอนนี้ผมเผ้าของเขาก็เลยยุ่ง “ผู้หญิงร้ายกาจกันทุกคน!” เขาตะโกน ฉันหัวเราะท้องคัดท้องแข็งจนร่วงไปกับพื้น ทันทีที่ฉันหัวเราะเสร็จ ก็ลุกยืนขึ้นทำงานต่อ เมื่อมินวูเดินเข้ามาใกล้ฉันเรื่อยๆ เราอยู่ห่างกันไม่ถึงนิ้ว เขาก็ปัดเศษดินจากใบหน้าของฉัน ฉันโน้มตัวเข้าใกล้เขาขึ้นเรื่อยๆ กำลังจะจูบกับหนุ่มเกย์สุดฮอต.. แต่เขาฮอตนี่หน่า! วาฮู้! เมื่อเราใกล้ชิดกัน ใบหน้าของเราก็สัมผัสกัน ฉันโน้มตัวใกล้ขึ้น . .. .. . . .. “นี่! เธอคือลีมินวูใช่มั้ย” เสียงผู้หญิงตะโกนแทรกขึ้นมา เสียงที่คุ้นเคย เสียงใครกัน มินวูกับฉันหันหน้าไปหาผู้หญิงคนนั้น ผู้หญิงคนนั้นเป็นใครไม่ได้ นอกจาก ปาร์คฮันนา! หวาย TOT ทำไมนะ มินวูยิ้มให้ฉันสีหน้างงงวย แล้วเอ่ยเบาๆ “ให้ตายสิ ไม่เคยจูบกับใครใกล้ชิดแบบนี้มาก่อนเลย ^___^ คิดดูสิ ถ้าจูบกับผู้ชายแบบนี้!” ไม่เป็นไรน่า ยังไงเขาก็ไม่ได้ทำท่าแบบเกย์ ฮันนามองฉันชิงชัง ฉันไม่แน่ใจว่าเธอทำหน้าแบบไหนใส่ฉัน แต่เธอก็วิ่งไปหามินวู ดึงแขนเขา แล้วก็เริ่มยิ้มแบบ ‘น่ารัก’  ฿ น่าชังซะมากกว่า “ลีมินวู! ฉันไม่เคยรู้เลยว่ามีผู้ชายในโรงเรียนที่ฮอตเท่ากับเธอ!” เธอยังคงพล่ามต่อ ขณะที่มินวูเริ่มรำคาญมาตะหงิดๆที่มีผู้หญิงมาเกาะแขนเขาอย่างนั้น ดูราวกับว่าเวลาได้เคลื่อนไปอย่างช้าๆ  แต่ละคนมองกันอย่างมีความหมาย ยกตัวอย่าง สายตาที่ฉันมองฮันนามีแต่ความเกลียดชัง ขณะที่เธอมองมินวูด้วยความชื่นชม และเขาก็มองฉันด้วยความสับสน “ปาร์คฮันนา! เธอกำลังทำอะไร” ฉันเงยหน้ามองจากตรงที่ฉันอยู่ ฉันมีอาการตกใจอย่างแรง ว้าว . นั่นมัน . รุ่นพี่ที่จบไปแล้ว รุ่นพี่สุดฮอตที่จบการศึกษาไปแล้ว สีหน้าของฮันนาเปลี่ยนเป็นเศร้า เธอหรี่ตาลง “พี่! พี่มาทำอะไรที่นี่! กลับบ้านไปซะ!” ฮันนาบ่นอู้อี้ ผู้ชายคนนั้นหันมายิ้มกว้างให้ฉัน ฉันจำเขาได้ เขาคือปาร์คจอนจิน! เดือนโรงเรียน ปีที่แล้ว! ^____^” เขามาทำอะไรที่นี่เนี่ย เดี๋ยวนะ ปาร์คจอนจิน . กับ ปาร์คฮันนา เกี่ยวข้องกันยังไง เรื่องต่างๆ คงไม่แปลกประหลาดไปกว่านี้ ลีนากลับมาพร้อมสีหน้ารำคาญใจ และตามติดด้วยซูวูน ทุกคนยืนแข็งทื่ออยู่ตรงนั้น ลีนามองจอนจิน เธอน้ำลายไหลด้วยความประหลาดใจ ซูวูนยิ้มแล้ววิ่งมาหาฉัน “จินฮี! เธออยู่นี่ นี่เอง^___^” เขาหันไปหามินวู แล้วก็หันไปหาฮันนา “ปาร์คฮันนา?” ซูวูนถาม ขณะมองดูแขนฮันนากับแขนมินวูเกี่ยวคล้องกันอยู่  >_> เขายิ้มราวกับพึงใจ แล้วหันไปหาจอนจิน จอนจินมองฉันด้วยเหตุผลบางประการ “รุ่นพี่จอนจิน! ^__^” มาทำอะไรที่นี่ครับ” ซูวูนถาม จอนจินยักไหล่แล้วยิ้ม “ฉันมาที่นี่เพื่อดูแลรุ่นน้อง” ซูวูนกว้าแขนฉันแล้วลากไปหาจอนจิน “แนะนำให้รู้จักภรรยาผมครับ! เธอน่ารักมั้ยครับรุ่นพี่” ฉันสะบัดมือออก คว้าแขนมินวูจากแขนฮันนา “ลีมินวู เธอเป็นสามีฉัน ทำอะไรบ้างสิ” ลีมินวู ฉันคิดว่าฉันชอบเธอแล้วนะตอนนี้ แล้วเธอจะทำอะไรต่อล่ะ แก้ไขเมื่อ 07 พ.ย. 47 14:18:52 จากคุณ : envy_econ - [ 13 ต.ค. 47 14:53:59 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ตอนที่ ๗ คำสารภาพของจอนจิน ความผิดหวังของฮันนา ฮันนายืนอยู่ตรงนั้น หน้าหุบลงอย่างรวดเร็ว ฉันยิ้มอย่างมั่นใจ หันไปหามินวู ส่งสีหน้าที่ว่า ทำอะไรสักอย่างที่ทำให้ฉันพอใจหน่อยสิคนดี มินวูเขยิบถอยหน้าถอยหลัง ขณะที่ฮันนากระโดดลุกขึ้น “ลีมินวู! เธอจะตามผู้หญิงคนนี้ไปไม่ได้นะ!” ฮันนามองมาที่ฉัน ในที่สุดลีนาก็ละสายตาที่มองจอนจิน “เธอกำลังพูดว่า ผู้หญิงคนนี้ กับใครยะ ผู้หญิงที่เธอว่าเป็นเพื่อนซี้ฉันนะยะ นังตัวดี >0< คอยดูนะ ฉันจะฆ่าเธอ!” จอนจินคว้าลีนาไว้ “นั่นเธอกำลังขู่น้องสาวฉันใช่มั้ย ผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่แฟนนายเหรอ ซูวูน” เขาหันไปถามซูวูน ทุกคนรอดูปฏิกิริยาของซูวูน เมื่อเขาเริ่มยิ้ม “^0^ ชอยจินฮี ฉันรู้นะว่าเธอกำลังทำอะไร คนโง่ก็ดูออก! นี่คือละครง่ายๆ เธอตกหลุมรักเกย์ แต่เธอขอให้เขาแกล้งทำเป็นแฟนเธอ ฉันจะได้ทิ้งเธอ แต่ท้ายสุดเธอก็จะกลับมาหาฉัน ฟังนะ ถ้าเขาเป็นแฟนเธอจริงๆ เธอสองคนคงจูบกันแล้ว ^-----^ จริงๆ แล้วเธอก็ไม่ได้ ” จอนจินเกาหัว “หาว ” ขณะที่ฉันตาแทบถลน เขารู้ได้ยังไงเนี่ย หวาย TOT  บ้าเอ๊ย! ทันใดนั้นฉันก็รู้สึกได้ว่ามีอะไรบางอย่างประทับเข้ากับริมฝีปาก ฉันลืมตาโพลง ข้างหน้าฉันคือลีมินวูซึ่งกำลังบดริมฝีปากเขากับฉันอยู่ ว้าว อ้า! จูบแรกของฉัน! กับเกย์??? หวาย! =’( มือของเขาสัมผัสใบหน้า และริมฝีปากบดประทับหนักหน่วงขึ้น ครั้งแรกของเขาประหนึ่งผู้เชี่ยวชาญ O_O ฉันรู้สึกได้ว่าเขากำลังทำให้ปากฉันแตกเป็นเสี่ยงๆ ว้าว เรากำลังแสดงความรักต่อหน้าทุกคน ฮันนามีทีท่าเหมือนจะทำลายร้างอะไรบางอย่าง ซูวูนน้ำตาแทบเล็ด ลีนาไม่สนใจอะไรทั้งนั้น (>_> ยังคงมองจอนจินอยู่) และจอนจินก็ไม่ได้แสดงทีท่าอะไรเลย ฉันรู้สึกว่ามีคนดึงฉันออกจากมินวู และเมื่อมองดูคนนั้น ฉันก็ตระหนักว่าเป็นจอนจิน ดูเหมือนทุกคนค่อนข้างตกใจกับสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้น ใครล่ะจะไปอยากเชื่อ หนุ่มเกย์กำลังจูบกันแฟนสาวหลอกๆของเขา แล้วก็มีหนุ่มฮอตของโรงเรียนไฮสคูลดึงเธอออกมา และเขาก็เป็นพี่ชายของผู้หญิงงี่เง่าและอวดดี ว้าว . ฉันไม่อยากเชื่อเลย! พอเราอยู่ห่างจากทุกคน จอนจินก็มองฉันด้วยแววตาแข็งกร้าว “เอิ่ม ทำไมพี่ถึงได้ดึงฉันออกมาล่ะ” ฉันเชิดหน้าไปด้านข้าง จอนจินถอนหายใจแล้วเงยหน้ามองฟ้า เหมือนเขากำลังคิดว่าจะพูดอะไรต่อดี ในที่สุดเขาก็มองตรงเข้าไปในดวงตาของฉัน น่ากลัวจัง O_O “ฉันจะพูดยังไงดีนะ แต่ฉันเห็นเธอตั้งแต่ปีที่แล้ว ฉันเจอเธอที่ ภาพอดีต ลีนากับฉันนั่งอยู่ที่โต๊ะหัวเราะกิ๊กกั๊กหลุดโลก  ดองวอน แกงก์สเตอร์หนุ่มอยู่บนเวที เขากำลังจะจบการศึกษา! ดองวอนเป็นลูกพี่ลูกน้องกับฉัน เขาจะไปเรียนต่อที่อเมริกาหลังจบการศึกษาปีนี้ >0< ฉันคงจะคิดถึงเขามาก จริงๆ แล้วเขาเป็นคนหน้าตาโง่ที่ฉลาด   เขาติดยา สูบบุหรี่ . O_O . และเป็นหัวหน้าแกงก์ ฉันถ่ายรูปดองวอนคนหน้าตาพิลึก  เขาสะดุดล้มลง คนทั้งห้องประชุมต่างพากันหัวเราะ ดองวอนยืนหันหลังอายอยู่ตรงนั้น ฉันยิ่งหัวเราะเมื่อเขาเดินลงมาขยิบตาให้ฉัน “พี่คะ! พี่ดูเกย์มากๆ เลยค่ะ!” ลีนาหัวเราะไปพร้อมกับฉัน ความจริงลีนาชอบดองวอน แต่เธอก็ชอบผู้ชายอีกหลายคน ดองวอนวิ่งมาทักทายเรา จอนจิน เพื่อนซี้ของเขาวิ่งตามมา ฉันก็วิ่งไปหาดองวอนเหมือนกัน ลีนาตามติดฉันและอ้าปากที่เห็นความหล่ออย่างไม่น่าเชื่อของจอนจิน จอนจินยิ้มให้เรา ขณะที่ฉันยิ้มหวานตอบเขา ดองวอนเริ่มหัวเราะ “จอนจิน! นี่ลูกพี่ลูกน้องที่ฉันพูดถึงและอยากให้นายรู้จักน่ะ!” หลังจากที่เขาพูดจบ ก็ได้ยินเสียงปืนดังลั่น ปัง ปัง ทุกคนพากันกรีดร้อง ดองวอนพึมพำคำสบถ เขาผลักจอนจินกับฉันออก เมื่อกระสุนยิงตรงกลางหัวใจเขา หลังจากนั้น ฉันก็ไม่ได้เจอจอนจินอีกเลย . จบภาพอดีต เมื่อฉันได้ยินสิ่งที่จอนจินเพิ่งเล่าไป หัวใจฉันก็หยุดเต้นไปชั่วขณะ ดองวอน . ดองวอน ทำไมเขาถึงผลักเรา ไม่งั้น พี่ ก็อาจจะยังมีชีวิตอยู่ ฉันพยายามกลั้นน้ำตาเอาไว้ แล้วมองจอนจิน เขาไม่ได้ทำอะไรให้ดีขึ้นมาเลย แต่สำรอกสิ่งที่เขาจะพูดต่อออกมา “ฉัน . ฉันมองเธออยู่ไกลๆ และคิดว่าฉันรักเธอ ชอยจินฮี ถ้าไม่ใช่เพราะดองวอน ฉันก็คงจะเข้าใกล้เธอเร็วกว่านี้ ให้ฉันว่ายังไงดีล่ะ ซูวูน รุ่นน้องฉันก็ชอบเธอ! น้องสาวฉันไม่ชอบเธอ จริงๆ แล้วน้องฉันชอบซูวูน นั่นคงมีเหตุผลพอที่จะไม่ชอบเธอ แต่ฉันทนไม่ได้เมื่อเธอจูบกับไอ้หมอนั่น ฉันตัวแข็งทื่อและคิดอะไรไม่ออก . ชอยจินฮี ” เขามองฉันอย่างมีหวัง ฉันเงยหน้ามองเขา (เขาสูงกว่าฉันน่ะ!) และเอ่ยออกไปว่า “ฉัน . ฉันต้องขอเวลาคิดซักหน่อย...” จอนจิน . ถ้าพี่บอกฉันก่อนเจอมินวู . ฉันจะทำอย่างไรดีเนี่ย ฉันรักผู้ชายที่เป็นเกย์จริงๆ หรือนี่ . แล้วซูวูนล่ะ จากคุณ : envy_econ - [ 7 พ.ย. 47 14:30:39 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ตอนที่ ๘ แผนของซูวูน และฝันของฮันนาที่กลายเป็นจริง ฉันเดินเลยมุมเมื่อได้ยินเสียงที่ขาดๆ หายๆ ซูวูนกับฮันนากำลังคุยกันอยู่ ฉันเอนตัวชิดกำแพง ตัดสินใจเงี่ยหูแอบฟัง คงไม่ใช่เรื่องแย่หรอกใช่ไหม ซูวูน  “ฮันนา ฉันอยากให้เธอช่วย ” ฮันนา “สำหรับพี่ ให้ฉันทำอะไรก็ได้ พี่ก็รู้นี่ พี่ซูวูน ” ซูวูน  “ฉันรู้ จินฮีกำลังคบกับไอ้แต๋วมินวูนั่น เพื่อที่ฉันจะได้เลิกชอบเค้า” ฮันนา  “ยี้ ทุกอย่างเป็นเพราะยัยเบ๊อะน่าทุเรศนั่น” ซูวูน “ฉันอยากทำให้เค้าอิจฉา ฮันนา ฉันจะทำเป็นไม่ได้ยินที่เธอว่าจินฮีนะ” โอเค ตอนนี้ฉันชอบซูวูนมาหน่อยแล้ว ซูวูน “ฉันอยากให้จินฮีอิจฉา ฉันจะได้เค้ากลับคืนมา ฉันว่าเธอพูดถูกนะ เค้าดูเหมือนยัยเบ๊อะใช่ไหมล่ะ” หวาย ซูวูน! นายมันก็นักหักอกดีๆ นี่เอง! ฮันนา  “แล้วพี่อยากให้ฉันทำอะไรล่ะ ยัยนั่นน่ะดูเฉิ่มเบ๊อะ แต่ทำไมพี่ยังชอบอยู่ได้ล่ะ” ซูวูน  “เพราะเค้าไม่โสมมเหมือนเธอ เพราะเค้าจิตใจดีน่ะสิ” ฮันนา “พี่ทำไปเพื่ออะไรเนี่ย” ซูวูน “ฉันอยากให้เธอแกล้งทำเป็นแฟนฉัน ” ฮันนา  “ได้!” ซูวูน  “ดีมาก ” เขาเดินออกไป ฉันหลบเขา และฮันนาก็เดินจากไป เธอชูกำปั้นขึ้น “เยส! ฝันที่เป็นจริง! ซูวูน พี่จะเป็นของฉัน . หัวใจพี่จะเป็นของฉันในที่สุด ^O^” ฉันยกขาขึ้นขวางเธอไว้ ฮันนาสะดุดล้ม ร่วงล้มหน้าคะมำ น่าขันนัก เธอเงยหน้ามองฉัน จ้องมองอย่างเอาเป็นเอาตาย “เธอ! เธอมาทำอะไรที่นี่” ฉันก้มตัวลงแล้วยิ้ม “ฮันนา ฉันได้ยินทุกอย่างแล้ว และถ้าเธออยากได้ซูวูนขนาดหนัก ก็เอาเขาไปสิ! ฉันไม่ได้ต้องการเขาเลย ” ฮันนาหัวเราะแล้วลุกขึ้นยืน “เพราะเธอไม่กล้าเอาซูวูนไป แต่ฉันกล้า ” ฉันหัวเราะดังขึ้น “ขอโทษนะ ใช่ ฉันไม่กล้า เพราะซูวูนน่ะบ้าบอคอแตก” ฉันเดินจากไปพลางหัวเราะกับตัวเอง มินวูวิ่งมาหาฉัน “จินฮี! จอนจินทำอะไรเธอรึเปล่า” เขาหอบแฮ่ก ฉันยักไหล่ จำได้ว่าจอนจินบอกอะไรฉันมา “เขาไม่ได้ทำอะไรซักหน่อย แค่อยากคุยนิดๆ หน่อยๆ มินวู ฉันไม่อยากให้เธอแกล้งทำเป็นแฟนฉันอีกต่อไปแล้วล่ะ เธอกลับไปเป็นเกย์หรือไม่ก็เป็นอย่างที่เป็นอยู่ตอนนี้ก็ได้นะ เรามาเป็นเพื่อนกันเถอะ ฉันหมายถึง . ข้อตกลงของเราไม่จำเป็นต่อไปแล้ว ” ฉันกล่าวช้าๆ มินวูมองฉันด้วยนัยน์ตาเบิกกว้าง ฉันเดินผ่านคนหนึ่ง ปล่อยให้เขาคิดในสิ่งที่ฉันเพิ่งพูดไป ฉันพยายามยิ้ม เดินเข้าห้องเรียนแล้วนั่งลง ฉันได้ยินเสียงข้างๆ ตัวเอง * ตุ๊บ * ฉันหันหน้าไปดู ลีนากองอยู่บนพื้น ลีนาลุกขึ้นพลางปัดตัวเธอเอง “ขอโทษนะ ฉันตื่นเต้นมากเลยที่เจอเธอ ฉันตกเก้าอี้น่ะ” เธอตั้งเก้าอี้ขึ้น แต่แล้วมันก็ร่วงล้มอีกครั้ง จนเธอหล่นโครม พอได้ยินเสียง * ตุ๊บ * อีกครั้ง มินวูก็เดินเข้ามาในห้อง ทั้งห้องมองเขาตาโต ขณะที่ฉันยังปิดปากเงียบ ‘ลีมินวูสุดฮอต’ไม่มีอีกแล้ว กลายเป็นมินวูที่ดูเหนื่อยล้า มินวูในด้ายที่เป็นเกย์กลับมาแล้ว เสื้อเชิ้ตที่ไม่ติดกระดุมถูกมัดเป็นโบว์ ผมของเขาก็เหมือนผมผู้หญิง เว้นแต่ว่าเหมือนผู้หญิงที่ฝ่าพายุเฮอริเคนมา มินวูเปลี่ยนแปลงตัวเองกระทันหันจากเมื่อ ๑๐ นาทีก่อนเหรอ? น่ากลัวจริง . ฉันรู้สึกว่าหัวใจตัวเองไม่ได้เต้น ราวกับว่ามันล่องลอยอยู่ในอากาศ ฉันไม่สนว่ามินวูเป็นเกย์หรือไม่ ฉันไม่สนว่าจอนจินฮอตกว่า น่ารักกว่า สมาร์ตกว่า ?? และฮอตกว่ามากๆ หรือเปล่า ฿ ฉันบอกไปหรือยังนะ แต่ฉันก็รักมินวู เพราะเขาคือเขา ที่จริง ฉันไม่สนหรอกว่าจอนจินเป็นชายในฝัน แต่เขาก็ไม่ใช่สเปคฉัน มินวูนั่งลงอย่างเหนื่อยล้า พวกผู้ชายหลังห้องเริ่มหัวเราะลั่น คนแรกตะโกนออกมาว่า “จินฮี! ปลอบแฟนเธอสิ! ไม่งั้นเขาจะกลับไปเป็นเกย์อีกนะ! ฮ่าๆ!” พวกผู้ชายเริ่มแผดเสียงหัวเราะ ด้านหน้าพวกนั้นคือซูวูนซึ่งกำลังสนุกสนานกับฉากนี้ ฉันหันหน้าไปหาพวกเขา “เขาไม่ใช่แฟนฉันอีกต่อไปแล้ว ฉะนั้นอย่าไปยุ่งกับเขา ” ลีนาอ้าปากค้างขณะที่ใบหน้าของซูวูนเริ่มมีความสุข มินวูซบหน้าลงกับโต๊ะ อาจารย์เดินเข้ามา “นักเรียน หยุดคุยได้แล้ว ตั้งใจฟังนะ มินวู ไปพบอาจารย์ใหญ่ที่ห้องพักครู” อาจารย์พูดเร็วปร๋อ ฉันไม่รู้ว่าอะไรถึงทำให้พูดกับเขาไปอย่างนั้น และก็ไม่รู้ว่าทำไมถึงได้รู้สึกผิด ฉันอดสงสัยไม่ได้ว่า ทำไมมินวูถึงต้องไปห้องพักครู เขาทำอะไรลงไปหรือ จากคุณ : envy_econ - [ 7 พ.ย. 47 14:32:57 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ตอนที่ ๙ ไม่เป็นไปตามแผน ฉันนั่งอยู่ตรงนั้น สังเกตุการณ์ว่าจะเกิดอะไรขึ้นหลังจากนั้น ตอนนี้จิตใจฉันว้าวุ่นสับสน ฉันว่าตัวเองคงวิตกกับการรอคอยมินวู อาจารย์ใหญ่กำลังพูดอะไรกับเขาอยู่นะ แล้วจอนจินอยู่ที่ไหน เสียงออดดัง มินวูอยู่ที่ไหนก็ไม่รู้ ลีนาโบกไม้โบกมืออยู่ตรงหน้า “จินฮีเป็นอะไรไป!” ฉันเดินออกไป ไม่สนใจคำคัดค้านของลีนา ให้ตายสิ มันเหมือนกับละครน้ำเน่าโบราณเลยนะเนี่ย ฉันหมายถึงคนที่มีสติคนไหนจะตกหลุมรักคนที่เป็นเกย์กันล่ะ ฉันใจลอย มีคนมาเคาะหัวฉัน ก็เลยหันกลับไปดู ฉันได้เผชิญหน้ากับ จอนจิน ทุกคนในโถงทางเดินหยุดดูว่าเกิดอะไรขึ้น ก็ไม่ใช่ทุกวันที่เด็กที่จบไปแล้วและเป็นหนุ่มฮอตด้วยจะแวะมา “ฉันอยากฟังคำตอบจากเธอ จินฮี” เขาพึมพำอยู่เงียบๆ ฉันไม่รู้จะว่าอะไร ปากของฉันปิดสนิทและพยามยามจะอ้าปากอีกครั้งหนึ่ง จอนจินอดทนรอคำตอบ “ฉันรอเธอมานาน และเรื่องของดองวอน ” ความรู้สึกที่อยู่ภายในมันสั่นสะท้าน บางทีนี่คือสิ่งที่ทำฉันเกือบเป็นอัมพาตตอนอยู่ในห้องเรียน “เอ่อ ไม่กี่ชั่วโมง พี่ก็กลับมาแล้ว มันเร็วเกินไปที่จะคิด” ฉันรีบบอก จองจินส่ายหน้าอย่างผิดหวัง “ฉันคอยเธอมานานเหลือเกิน ฉันต้องการคำตอบจากเธอตอนนี้ จินฮี . ฉันต้องการเธอ เธออาจจะคิดว่ามันบ้าแต่ฉันต้องการเธอนะ ” เขาตะโกนออกมาอย่างสิ้นหวัง ฮันนาโผล่มาจากไหนก็ไม่รู้ “พี่คะ! พี่มาทำอะไรที่นี่” ข้างหลังเธอคือซูวูน เขาทำหน้าตาบูดบึ้งและทำหน้านิ่วกับสิ่งที่เพิ่งรู้เห็นเป็นพยาน “จินฮี เธอเป็นของฉัน ไม่ว่าเธอจะชอบรึไม่ก็ตาม ฉันทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว!” ซูวูนดึงฉันมาเคียงข้าง จอนจินทำหน้าผิดหวังและดึงแขนฉันไว้แน่น ฮันนามีสีหน้าตระหนกไปทั้งใบหน้า “พี่ซูวูน ฉันรักพี่ พี่ไม่เข้าใจเรอะไง! แค่เลิกกับจินฮีซะ!” ใบหน้าของซูวูนถ:-)ทึง เขาหัวเราะ “ฮันนา ฉันก็แค่เล่นๆ กับเธอ ฉันไม่ได้ชอบเธอ เข้าใจมั้ย เธอมันก็ผู้หญิงส่ำส่อน เธอชอบผู้ชายทุกคนที่นี่!” สิ่งต่างๆ ถึงจุดเลวร้ายที่สุด เสียงดังลั่นไปทั่ว ไม่ ไม่ใช่มินวู แม้ฉันปรารถนาให้เป็นเขา เป็นอาจารย์ใหญ่ กับมินวูที่กำลังเดินตามอยู่เคียงข้าง “พวกเธอกำลังทำอะไรกัน แล้วเธอมาทำอะไรที่นี่ (มองไปที่จอนจิน)” สีหน้าของอาจารย์ใหญ่โกรธขึ้ง จอนจินปล่อยแขนจากฉันแล้วโค้งคำนับอาจารย์ใหญ่ น่ากลัวจัง ซูวูนปล่อยมือฉัน ทว่าขืนรั้นไว้ ขณะที่ใบหน้าของฮันนาเริ่มแดง ปฏิเสธที่จะมองไปทางอื่น งั้นตอนนี้ แผนการของพวกเราก็ถูกทำลายไปหมด แผนของซูวูนกับฮันนาก็ไม่เป็นไปอย่างที่วางไว้เพราะฉันแอบได้ยิน มินวูกับข้อตกลงของฉันก็ยกเลิกอย่างเป็นทางการแล้ว ทว่า หัวใจของพวกเราล่ะ แผนการในใจก็ยังไม่ล้มเหลว ฉันมองมินวูด้วยประกายความหวังในแววตา ขณะที่คนอื่นๆ ฟังอาจารย์ใหญ่พูดเรื่อยเปื่อยเรื่องพฤติกรรมนักเรียน หรืออะไรนี่แหละ มินวูก้มหน้า เกือบเหมือนว่าใจลอย เขาไม่กล้าแม้แต่มองฉัน เขาโกรธฉันใช่ไหม หรือเขามีความสุขเกินไปที่จะพูดอะไร เกิดอะไรขึ้นกับเขา อาจารย์ใหญ่บอกอะไรเขา นั่นคงยิ่งทำให้เขาเหม่อลอยเข้าไปใหญ่ หลากหลายคำถามบังเกิดขึ้นในใจฉัน อาการปวดหัวของฉันยิ่งเลวร้ายขึ้น อย่างไรเสีย เกิดอะไรขึ้นที่นี่ จากคุณ : envy_econ - [ 16 พ.ย. 47 09:55:26 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ตอนที่ ๑๐ ลาก่อนจอนจิน ลาก่อนซูวูน ลาก่อนมินวู! ตอนนี้ ดูเหมือนว่าโลกของฉันได้พังทลายลงมา ฉันขาดเรียน อ้างกับแม่ว่าไม่สบาย แม่ของฉันเข้ามาในห้องและวางถาดอาหารลง ฉันควรจะป่วยให้บ่อยขึ้นนะ “ลูกรักจ๊ะ! แม่ต้องไปบ้านเพื่อนแป๊บนึง..” แม่บอก เฮ้อ ฉันน่าจะรู้นะ “ไม่เป็นไรค่ะ .” แม่ปิดประตูจากไป ทิ้งคนป่วยและสิ้นหวังอย่างฉันนอนอยู่บนเตียง ไม่เป็นไรน่า เดี๋ยวลงไปดูโทรทัศน์ข้างล่างดีกว่า ^____^” ไม่ต้องตัดสินใจ ไม่ต้องกังวล นี่แหละชีวิต! * กริ๊ง * กริ๊ง * ฿ เสียงกริ่งที่ประตู O_O ต้องเป็นแม่อีกแน่ แม่คงลืมกุญแจ ช่างเป็นหญิงชราที่งุ่มง่ามซะจริง ฉันเปิดประตู และคนที่ยืนอยู่ข้างหน้าฉันก็คือจอนจิน “ฉันต้องการคำตอบจากเธอ จินฮี . หยุดเล่นบ้าๆ ซะที! ฉันต้องการเธอนะ ” จอนจินกล่าวอย่างสิ้นหวัง จริงๆ แล้วนั่นเป็นวิธีทักทายผู้คนที่ดีวิธีหนึ่ง “พี่จอนจิน พี่หาบ้านฉันเจอได้ยังไง O_O” ฉันถามเขา จอนจินมองฉันอายๆ “ฉันรู้มานานแล้ว แต่กลัวที่จะมากดกริ่ง จนแม่เธอออกไปน่ะ . เธอหลบฉันอยู่ใช่มั้ย” ตอบว่าใช่ก็คงทำให้ฉันดูเป็นคนโหดร้ายใช่ไหม ก็คงดีถ้าจะโกหก ก็อาจจะดีมั้ง “พี่จอนจิน ฉันไม่ได้หลบนะ ฉันไม่สบาย” ฉันพูดช้าๆ จอนจินมองฉันพลางพยักหน้า “บอกได้เลยว่า ตอนนี้เธอดูโทรมจริงๆ” อ้า พลังแห่งการแต่งหน้า เขาเพิ่งบอกว่าฉันดูโทรมใช่ไหม อ๊าก ฉันไม่ได้ป่วยนี่หน่า! “พี่จอนจิน คำตอบคือ . ฉันไม่คิดว่า ฉันจะรักพี่ได้” ฉันพูดเบาๆ จู่ๆ สายตาของเขาก็แปรเปลี่ยนอย่างฉับพลัน “งั้นใครล่ะ ไอ้เด็กเกย์นั่นเรอะ หรือเป็นซูวูน ตอบฉันมานะ!” เขาเกือบจะตะโกน ฉันก้มหน้า กลัวที่จะสบตาเขา “ฉันขอโทษ . ฉันเองก็ยังไม่รู้เลย . O_O พี่จอนจิน ฉันเสียใจ ” จอนจินมองฉันอย่างสงบ “งั้น เวลาที่เธอไปไหนมาไหนกับสองคนนั้น คนไหนที่ทำให้หัวใจเธอเต้นเร็ว คนไหนที่ทำให้รู้สึกพิเศษเมื่อสัมผัสกันเล็กๆ น้อยๆ คนไหนทำให้เธอซาบซ่าน แค่บอกฉัน . แล้วฉันจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับเธออีก และจะไม่กลับมากวนใจเธออีกเลย ” ฉันมองเขานัยน์ตาเบิกกว้าง “พี่จอนจิน พี่ยังเป็นพี่ชายฉันได้นะ .” เขาเบือนหน้าหันไปมองท้องฟ้า “ฉันเป็นแค่พี่ชายเธอคงไม่ได้ ฉันรักเธอมากเหลือเกิน ถ้าเป็นไปได้ฉันอยากหนีไปให้ไกลจากเธอ จินฮี ” ฉันยืนอยู่ตรงนั้น จอนจินหันหลังกลับ ก่อนที่เขาจะก้าวจากไป เขายื่นการ์ดให้ฉัน มันมีตัวเลขเขียนหวัดๆ ไว้ “ถ้าเธอต้องการความช่วยเหลือโทรหาฉันนะ ถ้าใครรังแกเธอโทรหาฉัน ถ้าเธออกหักและต้องการคนเยียวยาโทรหาฉัน ถ้า . ถ้าเธอต้องการพี่ชายคนนี้แค่โทรหาฉัน แต่ที่สำคัญที่สุด ถ้าเธอรู้ว่าใครที่ทำให้หัวใจเธอเต้นเร็ว ใครที่ทำให้เธอซาบซ่าน ใครคือคนที่เธอรัก โทรหาฉันนะ . ฉันจะอยู่กับเธอเสมอ .” แค่พูดเช่นนั้น เขาก็จากไป ลีนา ฉันรู้สึกผิดกับเธอ . จอนจิน รักของพี่จบลงแล้ว ลีนา เธออยู่ที่ไหนกันเนี่ย หลังจากได้ไตร่ตรองอย่างถ้วนถี่ ฉันก็ตัดสินใจไปเรียนและเผชิญหน้ากับซูวูน และเป็นไปตามคาด ซูวูนไล่ตามฉันขณะที่ฉันมองหาลีนาไปทั่วโรงเรียน เธอไปทำบ้าอยู่ไหนเนี่ย ในที่สุดซูวูนก็ไล่ฉันทัน “จินฮี . มินวูกำลังจะไป!” ฉันมองเขาแปลกๆ “ซูวูน .” ฉันฟังเสียงหัวใจตัวเอง . มันไม่ได้เต้นเร็ว มันปกติ ฉันรู้มาตลอดเลยใช่ไหมเนี่ย ข่าวมินวูกำลังจะไปทำให้ฉันปวดศีรษะแทบคลั่ง นี่คือความรักจริงๆ หรือ “ซูวูน ทำไมนายถึงเอาเรื่องนี้มาบอกฉัน . นายไม่ดีใจเหรอที่เขาจะไป” ซูวูนมองฉันแล้วยิ้ม “ฉันมาคิดดูแล้ว เธอคงเคยได้ยินคำกล่าวที่ว่า แค่ปล่อยให้รักมันเป็นไป ถ้าคนนั้นจะไม่กลับมาหาเธอ และคนนั้นไม่ได้มีความหมายกับเธอตั้งแต่แรก . จินฮี . รีบไปสนามบินตอนนี้เถอะ! มินวูกำลังจะไป!” “มินวูกำลังจะไปไหน” เขาลากตัวฉันออกจากสนามโรงเรียน ฉันกำลังจะโดดเรียนอีกแล้ว อย่างไรก็ดี มินวูรอฉันอยู่! ฉันไม่เคยคิดเลยว่าจะมีวันที่ซูวูนยอมจำนนต่อหนุ่มเกย์! จากคุณ : envy_econ - [ 16 พ.ย. 47 16:37:25 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ตอนที่ ๑๑ จบแบบมีความสุข (??) ซูวูนผลักฉันขึ้นรถแท็กซี่ แล้วตะโกนใส่ชายผู้น่าสงสาร “ไปสนามบินเดี๋ยวนี้เลย !” คนขับรถแท็กซี่มองเราอย่างขบขัน “สนามบินไหนครับ ^” “โซลครับ! ไปเลยครับ โก โก โก ! รีบๆ หน่อยคร้าบ !” ซูวูนตะโกน ก่อนที่ซูวูนจะพูดจบประโยค คนขับรถแท็กซี่ก็เร่งความเร็วจี๋ จนทำให้เราทั้งคู่หงายเก๋ง อ้า พลังแห่งแรงดึงดูด ^ ไม่กี่นาทีต่อมา “ถึงแล้วครับ !” คนขับแท็กซี่ตะคอก ปกติแล้วคนที่รีบเร่งมักวิ่งและจ่ายเงินไปจำนวนมากแล้วบอกว่า ‘เก็บตังค์ทอนเอาไว้’ แต่ไม่ใช่กับซูวูน ! ฉันวิ่งปรี่ไปขณะที่ได้ยินเสียงซูวูนโต้เถียงกับคนขับแท็กซี่เรื่องราคาอยู่ข้างหลัง อ๋าย! ซูวูน! ถ้านายไม่มีเงิน ก็บอกมาสิ! อย่าไปเถียงเลย . ฉันขอโทษนะที่ทิ้งนายไว้ตรงนั้น ซูวูน ฉันวิ่งเร็วขึ้น มองไปรอบๆ ค้นหามินวู แล้วรีบแจ้นไปหาผู้หญิงที่อยู่ตรงเคาน์เตอร์เช็คเอาท์ “คุณคะ ! เห็นผู้ชายที่เหมือนเกย์ไหมคะ คนที่สูงประมาณนี้ ทำหน้าตาอย่างงี้น่ะค่ะ และ และ .” ฉันพูดพลางทำไม้ทำมือ และทำสีหน้าให้เหมือนมินวู ผู้หญิงคนนั้นมองฉันอย่างขบขันแล้วยิ้ม “อ๋อ คุณหมายถึงนักเรียนทุนที่ได้ทุนไปอังกฤษนั่นเอง!” ฉันพยักหน้า “ค่ะ ค่ะ! อะไรก็ช่างเถอะค่ะ! เขาอยู่ไหนคะ” “เครื่องบินที่เขาบินไป ” เธอกล่าวพร้อมกับพิมพ์คอมพิวเตอร์ไปด้วย “ออกไปแล้วค่ะ เสียใจด้วยนะคะ” เธอพูดจบ ขากรรไกรฉันก็หุบลงไปหนึ่งเมตร ทว่ามีคนมาเคาะไหล่ฉัน “มินวู !?!?” ฉันหันกลับไป แต่ข้างหลังฉันคือซูวูนซึ่งกำลังเหงื่อตก “ซูวูน ” ฉันพูดช้าๆ เขามองฉันด้วยดวงตาเบิกโพลงพลางตะโกน  “เธอเจอเขามั้ย” ฉันมองซูวูน ฝืนยิ้ม “ซูวูน ฉันมาช้าเกินไป . เขาไปแล้ว . เขาไปอังกฤษแล้ว .” พูดจบ น้ำตาก็แทบทะลัก “แน่ใจเหรอ ให้ฉันเช็คก่อนนะ ” เขายิ้มสร้างความมั่นใจให้ฉันอีกครั้ง ซูวูนหันไปหาผู้หญิงที่เคาน์เตอร์ เหมือนที่ฉันทำ “คุณครับ ! เห็นผู้ชายที่เหมือนเกย์ไหมครับ คนที่สูงประมาณนี้ ทำหน้าทำตาตลกๆ อย่างงี้น่ะครับ”  เขาพูดพร้อมกับทำสีหน้าอย่างที่ฉันได้ทำมาก่อนหน้านี้ ฉันหัวเราะกับตัวเอง น้ำตาก็ไหลออกมา “ซูวูน ! เขาไปแล้ว เขาทิ้งฉันไปแล้ว :’(“ ซูวูนลูบหลับฉัน เราทั้งคู่ยืนอยู่ตรงนั้นพักหนึ่ง ฉันร้องไห้น้ำตาไหล ขณะที่ซูวูนมองฉันด้วยความสงสาร ฉันหัวเราะกับตัวเองอีกครั้งขณะที่รู้สึกได้ว่าหัวใจตัวเองเต้นร่ำ มันทำให้ฉันซาบซ่านเมื่อคิดถึงใครที่ใจเต้นถึง ปาร์คจอนจิน . ฉันเจอคนที่หัวใจเพรียกหาแล้ว . ฉันเจอใครคนนั้นที่ทำให้ใจเต้นอย่างนั้นแล้ว และใครคนนั้นที่ทำให้ฉันรู้สึกซาบซ่าน ใช่แล้ว! จอนจิน ฉันไม่คิดว่าจะรักษาสัญญาที่มีไว้กับพี่ได้ . ฉันไม่คิดว่าจะโทรหาพี่ได้ . เพราะเรื่องนี้ไม่ได้จบแบบมีความสุขอย่างที่ฉันหวังไว้ ตอนนี้ดูเหมือนว่ามันจะผิดพลาด . ฉันชอบเกย์ . แน่นอนว่าเขาไม่ชอบฉันตอบหรอก เขาทิ้งฉันไว้อยู่ตรงนี้ “ซูวูน ทำไมเขาถึงทิ้งฉันไป . ทำไม” ฉันคร่ำครวญถามซูวูน ซูวูนดูเจ็บปวด แทบจะเหนื่อยหน่ายที่เห็นฉันร่ำไห้ ขณะผู้คนโดยรอบมองดูพวกเรา ซูวูนโน้มตัวลงมาทางฉันแล้วกอดฉันแน่น ทุกคนปรบมือ พวกเขา ไม่เข้าใจ นี่ไม่ใช่ตอนจบแบบมีความสุข . ซูวูนกระซิบข้างหูฉัน “อย่ากังวลเลย จินฮี . อย่าร้องไห้ ฉันไม่อยากบอกเธอ . บางทีฉันคงอิจฉามินวู แต่เขาได้ทุนไปเรียนต่อแฟชั่นดีไซน์ที่อังกฤษ ซึ่งเขาสมัครก่อนได้พบเธอ ฉันรู้เพราะฉัน ได้ยินจากอาจารย์ใหญ่ ก่อนวันที่อาจารย์ใหญ่บอกมินวู .” ฉันมองซูวูน ร้องไห้ดังขึ้นกว่าเดิม “มินวู เธอจะเป็นเกย์ไปทำไม เธอรู้มั้ย . ฮือๆ TOT ว่าแฟชั่นดีไซน์เนอร์มีแต่เกย์เท่านั้น TOT มินวูของฉัน!” ฉันตะโกนเสียงดังลั่น เราทั้งคู่ได้แต่นั่งร้องไห้อยู่กลางสนามบิน ๔ ปีต่อมา พวกเราทั้งห้าคนกำลังนั่งอยู่ที่ม้านั่งมองดูโรงเรียนเก่าของพวกเรา ฮันนากอดกับซูวูน และลีนากอดกับจอนจิน และฉัน อยู่ตัวคนเดียว ใช่แล้ว . ๔ ปีได้ผ่านไป และมินวูยังไม่กลับมาหาฉัน แน่นอน ฉันคบกับผู้ชายมากหน้าหลายตา ทว่าฉันก็ไม่ได้รู้สึกซาบซ่านอีกเลย มินวู . ฉันเริ่มหมดหวังกับเธอแล้วนะ “มันก็พักนึงแล้วใช่มั้ย” ลีนาพึมพำ ใช่แล้วล่ะ ลีนา เพื่อนซี้ฉันเอง . O_O “อยู่ที่นี่อีกซักพัก . จดจำเรื่องบ้าบอที่เกิดขึ้นกับเราที่นี่ .” ซูวูนยิ้ม จอนจินหัวเราะ “ฉันจำเรื่องราวมากมายที่เกิดขึ้นที่นี่ได้ ^O^” ฮันนาพยักหน้าเงียบๆ พลางเอนศีรษะซบอกซูวูน เราทุกคนนั่งอยู่ตรงนั้นหัวเราะกับสิ่งต่างๆ ที่เคยเกิดขึ้น ฮันนาแสบร้ายแค่ไหน จอนจินฮอตแค่ไหนจนทุกคนยอมรับ ซูวูนผิดหวังแค่ไหน ตรงมุมของดวงตา ฉันเห็นคนที่คุ้นเคย ขณะที่ทุกคนกำลังคุยกัน นั่นใช่มินวูหรือเปล่า ฉันกระโดดลุกออกจากที่นั่งวิ่งไปหาคนนั้น ขณะที่ได้ยินเสียงคนอื่นๆ กรี๊ดไล่หลัง “มินวู !” ฉันตะโกนกับคนนั้น คนนั้นยืนอยู่พลางพึมพำ “ขอโทษนะครับ ผมคิดว่าคุณจำคนผิด” จากคุณ : envy_econ - [ 16 พ.ย. 47 16:40:48 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ตอนที่ ๑๒ “ฉัน-ฉันขอโทษ ฉันทักผิด.. ขอโทษจริงๆ นะคะ” น้ำตาเริ่มไหลออกมาจากดวงตา “ใคร-ใคร กันครับที่คุณทักผิดเป็นผม บางที . ผมอาจจะช่วยคุณหาคนนั้นได้นะครับ .” ผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าตอบ เขายังไม่หันกลับมา แต่น้ำเสียงของเขาก็ยังคุ้นเคย “ฉันกำลังตามหารักที่หายไปน่ะค่ะ แต่ เขาจากไปไกล และฉันก็หาเขาไม่เจอ ฉันไปอังกฤษและทุกที่ในเกาหลี แต่ก็ยังไม่เจอเขา ” ผู้ชายคนนั้นพยักหน้าและหันกลับมา ตรงหน้าฉัน คนที่ยืนอยู่ คือเขา ลีมินวู ฉันวิ่งไปหาเขา กอดเขาแน่น “ลีมินวู! เป็นเธอ! ฉันค้นหาเธอไปทุกหนทุกแห่ง หลายปีมานี่เธอไปอยู่ไหนมา” ฉันร้องไห้ซบไหล่เขาขณะที่เขาปลอบโยนฉัน “คุณครับ ผมเสียใจนะครับ . ผมไม่รู้จักคุณ... และก็ไม่มีใครชื่อมินวู แต่อย่าร้องไห้ไปเลยครับ .” เขาเอ่ยเบาๆ “เธอโกหก ! เธอคือลีมินวู ฉันรู้ว่าเธอรู้จักฉัน . มินวู ขอร้องล่ะ ยอมรับมาเถอะว่าเป็นเธอ ” ฉันตะโกน มินวูมองฉันแปลกๆ “ผม-ผม ไม่รู้จักคุณนะ . คุณกำลังพูดเรื่องอะไร . เราเคยเจอกันมาก่อนเหรอครับ ” ฉันจ้องมองเขา “แน่นอนสิ! เธอเป็นหนุ่มเกย์ที่ช่วยฉันกำจัดความรู้สึกของซูวูนที่มีต่อฉันไง แล้วฉันก็รู้ว่าฉันรักเธอ แต่มันก็สายเกินไป ” ฉันกอดเขาแน่นขึ้น ขณะที่มินวูส่ายศีรษะ “ผมเสียใจนะ แต่ ผมไม่รู้จักคุณ ผมจำไม่ได้ มันเจ็บนะครับ ” เขาผละฉันออก ผู้หญิงอายุรุ่นราวคราวเดียวกับฉันวิ่งมาหามินวู “แฮ่ก เรียว ! เธอไม่เป็นไรใช่มั้ย เรียว ! ตอบฉันมาสิ .” เธอเงยมองดูฉัน มินวูสงบลง สาวน้อยคนนั้นถามฉัน “เราเคยเจอกันมาก่อนไหมคะ” ฉันมองดูเธอ “เอิ่ม . ฉันชื่อชอยจินฮีค่ะ ฉันไม่คิดว่าเราเคยเจอกันมาก่อน แต่ ผู้ชายคนนี้ เขาชื่อมินวู ” ผู้หญิงคนนั้นมองดูฉันแปลกๆ “ไม่นะคะ เขาชื่อเรียว . เขาเป็นคู่หมั้นฉันเองค่ะ .” . มินวู บอกฉันสิว่านี่คือเรื่องโกหก . แค่บอกมาว่า มันคือเรื่องโกหก ฉันรอเธอมานานแสนนาน และ  ตอนนี้เธอก็ไม่ได้เป็นของฉัน บางที เธออาจจะไม่ได้ชอบฉันแต่ทีแรก . “ขอบคุณนะคะ ”  ฉันพูดกับผู้หญิงคนนั้นแล้วเดินจากไป ลีมินวู ฉันว่า มันถึงเวลาที่ฉันจะปล่อยเธอไปแล้ว จากคุณ : envy_econ - [ 16 พ.ย. 47 16:42:57 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ตอนที่ ๑๓ ภาพอดีตของลีมินวู เธออาจไม่ต้องการหนุ่มเกย์ ยังไงเสีย ผมก็รู้เรื่องนั้นดี แต่ทำไมผมถึงยอมรับมันไม่ได้ ทว่า . ความรักก็มีอีกหนึ่งโอกาสใช่ไหม ผมหันกลับไปและรอคอย เธอจะรู้ไหมว่าผมกำลังจะไป เธอรักผมไหม . เธออาจจะชอบคนที่ชื่อจอนจินนั่น หรือไม่ก็ซูวูนนั่น ^ อะฮ้า ! แต่อย่างไรก็ดี ผมรู้ว่า ตัวเองไม่ใช่เกย์ . แต่ จินฮี . ผมมองเธอมาแสนนาน นานกว่าจอนจินหรือซูวูนซะอีก แต่เธอไม่ต้องการผมอย่างที่ผมเป็นใช่ไหม -____-^   ผมก็แค่คนขี้แพ้ เหมือนผู้ชายคนอื่น ผมจึงทดสอบตัวเอง ใช่แล้วล่ะ ทำตัวให้เหมือนเกย์ . ^O^ ผมคิดว่าแผนของตัวเองได้ผลนะ ผมคิดว่าตัวเองเข้าใจเธอ . แต่มันก็ไม่ได้ผลใช่ไหม เธอก็โยนทิ้งผมไปหลังจากซูวูนไม่ชอบเธออีกแล้ว ผมหันกลับมาแล้วทอดถอนหายใจ ค่อยๆ เดินไปยังเทอร์มินอล เมื่อฝูงชนเริ่มพากันปรบมือ ผมมองดูฝูงชนกับพวกเขาที่อยู่ตรงนั้น ซูวูนกับจอนจิน กำลังกอดกันอยู่ ^ ไม่เป็นไร ผมกำลังจะไป . ยังไงซะ เธอก็สมควรที่จะได้คนที่ดีกว่าผม ถ้าผมอยู่ที่นี่นานกว่านี้ ผมคิดว่าตัวเองคงกลายเป็นเกย์จริงๆ ณ ประเทศอังกฤษ “มินวู ระวัง!” มายาตะโกน ขณะที่หนังสือร่วงหล่นใส่ตัวผม ผมเงยมองดูผู้หญิงรุ่นราวคราวเดียวกับตัวเอง . “ผมคือใคร ” ผมถามผู้หญิงคนนั้น เธอมองดูผม น้ำตาไหลอาบใบหน้าเธอ “ฉันชื่อมายา . เธอจำฉันได้ไหม ฉันอยู่ห้องเดียวกับเธอไง ” ผมมองเธออย่างฉงน “ ไม่ . ผมจำอะไรไม่ได้เลย ” “เธอชื่อลีมินวู เธอจำไม่ได้เหรอ” มายาเร่งเร้า ผมส่ายศีรษะอย่างไร้วี่แวว “ไม่ ผมไม่ชอบชื่อนั้น ผมอยากชื่อชอยเรียว O_O ฟังดูเพราะกว่า เหมือนชื่อหนัง ที่มีแดนเซอร์ชื่อเรียว !” “เธอกำลังเรียนออกแบบเสื้อผ้านะเรียว เธอไม่ภูมิใจในตัวเองเลยเหรอ . เอาล่ะ . ตอนนี้เธอจำได้รึยัง” มายาว่า “ไม่ ผมไม่อยากออกแบบเสื้อผ้า!” ผมตะโกน “ผมไม่ใช่เกย์ ผมไม่ใช่เกย์ ! :’( “ “เธอไม่เคยเป็นเกย์นะ . มิน – เอ่อ เรียว! ฟังฉันนะ!” มายาตะโกน จบภาพอดีต บทส่งท้าย สาว ขอร้องล่ะอย่าเอ่ยลาเลย ! หนุ่ม ลาก่อน สาว ฉันจะอยู่ใต้เงาของเธอ และมองดูเธอตลอดไป หนุ่ม ฉันไม่ใช่ฉันอีกต่อไปแล้ว ฉันเป็นคนอื่น สาว ฉันยังรักเธอ หนุ่ม ฉันขอโทษ . แต่ฉันต้องจากเธอไปไกลเท่าที่จะทำได้ . สาว ทำไม หนุ่ม เพราะนั่นคือสิ่งที่โชคชะตาได้บอกให้ฉันทำ สาว งั้น . เราก็ไม่เคยมีความหมายต่อกัน .?? หนุ่ม  เราเคย . แต่ตอนนี้ ฉันเป็นคนอื่นไปแล้ว . สาว ฉันเข้าใจแล้วล่ะตอนนี้ . ฉันจะรอเธอ . จนถึงชาติหน้าของเรา หนุ่ม งั้นก็ได้ ! ลาก่อน ! เขาเดินจากความฝันฉันไป ลีมินวู . ลาก่อน . ฉันจะรอเธอ . ตลอดไป จนกว่าจะถึงชาติภพที่เธอกับฉันจะเป็นเหมือนคู่รักปกติ ฉันจะรอ เมื่อเธอไม่ใช่เรียว เธอก็จะเป็นของฉัน ตกลงไหม มินวู เธอสัญญาสิ ! จากคุณ : envy_econ - [ 16 พ.ย. 47 16:44:08 ]

ความคิดเห็นที่ 18 จบงงๆแบบหักมุมจังง่ะ จากคุณ : aon - [ 29 ธ.ค. 47 17:57:01 A:10.66.1.29 X:202.12.97.20 ]

ความคิดเห็นที่ 19 สนุกมากเลยคะ เป็นfanfix อยู่พอดี ได้อ่านแล้วชอบมั่กๆ  อยากให้แปลออกมาเยอะๆนะคะ จะรอคะ จากคุณ : reinanoot - [ 16 ก.ย. 48 21:48:58 ]