ความคิดเห็นที่ 1 ในเนื้อหาของกระทู้น้ำตาไหลนั้น ฉันเขียนถึงความตาย และความเศร้า เดี๋ยวดึงมาให้อ่าน "พักหลังเราเศร้าๆว่ะ ไงมะรุ  มันเศร้าลึกๆ อธิบายไม่ถูก คิดเวียนวนว่าเราเกิดมาเพื่ออะไรกันแน่ แล้วคำตอบก็คือ เกิดมาเพื่อทำหน้าที่อันควร แต่ในเวลาที่เราเศร้า เราก็นั่งคิดว่า หากเราตายลงในวันนี้ มันก็เท่านั้นเอง ก็เท่านั้นเอง... แล้วไงต่อง่ะ หากเราเกิดสะดุดขี้หมา ก้อนที่ ห้าสิบเก้า ที่บ้านอื่นมันปล่อยให้หมามาขี้ หน้ารั้วบ้านเรา ขี้หมาก้อนที่ ห้าสิบเก้า อาจปลิดชีวิตเราได้ เมื่อชีวิตถูกปลิดโดยก้อนขี้หมาเบอร์ ห้าสิบเก้า ต่อจากนั้น... แล้วไง!!!" จากความเศร้า มานึกถึงความตาย แบบตายปัจจุบันทันด่วน ตอนเขียน ฉันรู้สึกสับสน และรู้สึก เศร้า และนึกถึงการตาย! จากคุณ : Darha - [ 8 ต.ค. 47 17:09:23 ]

ความคิดเห็นที่ 2 มาตามอ่านแล้วค่ะ ว่าแต่ กฎหมาย ใช้ ฎ.ชฎา สะกดน่ะค่ะ จากคุณ : รสา รสา - [ 8 ต.ค. 47 17:26:01 ]

ความคิดเห็นที่ 3 เมื่อสักครู่นี้ โทรฯมือถือดังขึ้น พร้อมกับโทรฯบ้าน เพื่อนโทรมาพร้อมกันสองคน แจ้งข่าวด้วยน้ำเสียงตระหนกว่า... "ฟังดีดีนะ มีข่าวร้ายว่ะ" ฉัน ..!!  กริ๊งๆๆๆ โทรฯบ้านดัง ฉันต้องวิ่งไปรับ "มีข่าวร้ายว่ะ..."   เพื่อนอีกรายกล่าว ฉันบอกว่า กำลังคุยอยู่กับลี่ เพรียบ "อ๋อ.... เออ ๆๆๆ" "แอมตายแล้วนะ" ฉัน ........ ลี่......... หลังจากนั้น ก็เกิดการขอเบอร์ที่ทำงานแอม เพื่อโทรถามว่า จริงหรือ อยู่วัดไหน ฉันหาเบอร์โทรได้ จึงโทรไปที่ทำงาน ทำงาน ไม่ยินดีนักที่จะพูด แต่ก็บอกว่า พี่แอมเขาปิดข่าว ฉันซึ่งเป็นเพื่อนสนิท และเพื่อนที่เรียนกันมาตั้งแต่สมัยมัธยม ไม่มีใครรู้เรื่อง แอมตายแล้ว ... วันนี้เอง   เพราะมะเร็ง! คนที่ดูละครช่องสาม คงเคยเห็นแอมแดะๆหน้าจออย่างน่าหมั่นไส้ เบื้องหลัง... ใครจะรู้ว่า เธอเจ็บปวดเพียงใด แอมทำงานเบื้องหลัง และโผล่มาเบื้องหน้าบ้าง วันนี้ไม่รู้ข่าวจะออกหรือไม่... ตอนที่แอมออกหนังสือ    "แอมเม้าท์เอง"  ฉันและคณะเพื่อน ต้องไปเนหน้าม้าให้เธอ แอมเขียนในหนังสือให้ฉันว่า ของให้แกได้เป็นนักเขียนดั่งที่หวังนะ ฉันกำลังทำอยู่เลยแก     แอม...   หนังสือฉันออก แล้วใครจะมาเป็นหน้าม้าให้ฉันเล่า?? ตอนนี้ฉันนึกถึงความตายแบบปุปปับ แล้วนึกย้อนชีวิตแอม ย้อนไป   ย้อนไป...   แค่นี้   แค่นี้เอง ชีวิต... มีสองข้อของเหตุผลที่เขียนเรื่องนี้คือ หนึ่ง   มักจะบังเอิญเสมอ ที่ฉันจะได้รับสาร์นล่วงหน้า  มันบังเอิญน่ะ แค่บังเอิญ สอง   ฉันรู้แล้วว่า เมื่อวาน ทำไม ฉันนึกถึงการตายอย่างปัจุบันทันด่วน! แอม... ตลอดเกือบสามสิบปีที่เป็นเพื่อนกัน แกมีแต่สร้างความสุขให้เหล่าประชา และบรรดาเพื่อพ้อง ฉันไม่รู้จะทำอะไรได้มากไปกว่าการ ขอให้แกไปในที่ที่สูง สุข สงบเย็น ชาติหน้าแกมาเป็นเพื่อนฉันอีกนะแอม แกเป็นเพื่อนที่ทำให้ฉันหัวเราะจนขี้แทบแตกทุกๆครั้ง ฉันไม่เคยคิดว่า วันนี้มันจะมาเร็ว และแรงอย่างนี้ ฉันจะเป็นนักเขียนให้ได้ ฉันสัญญา  ฉันสัญญา   ฉันผลัดผ่อนมานานโขกับการเขียน แกคงเอือม เลยมากระตุกไส้ฉันด้วยวิธีนี้ ฉันจะเป็นนักเขียนให้ได้ แกคอยดู  แล้วเมื่อถึงวันที่หนังสือเปิดตัว  แกก็อย่าลืมมาเป็นหน้าม้าให้ฉันด้วยเล่า  แอบสิงคน ให้มาซื้อหนังสือของฉันมากๆ ดลจิตสะกิดใจให้คนหลงเข้ามาซื้อหนังสือของฉันให้เยอะๆ ลาก่อน.....แอม จากคุณ : Darha - [ 8 ต.ค. 47 17:30:32 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ตามอ่านต่อค่ะ ขอร่วมไว้อาลัยให้เพื่อนน้าสือ จงไปสู่สุคติในสัมปรายภพเทอญ และขอแสดงความเสียใจด้วยค่ะ จากคุณ : รสา รสา - [ 8 ต.ค. 47 17:38:29 ]

ความคิดเห็นที่ 5 รสา  เธอนกรู้เร็วมาก น้านึกขึ้นได้อีกแล้วว่า เมื่อวาน น้าขียนเมลถึงหนุ่มคนหนึ่งที่คุยเรื่องพระไรปิฏกกัน น้าดันถามเขาว่า คนที่อยู่ในภาวะใกล้ตาย เขารู้สึกอะไร เห็นอะไร คิดอะไร ฯลฯ หรือทั้งหมดนี่คือ  "สาร์น" จากคุณ : Darha - [ 8 ต.ค. 47 17:46:22 ]

ความคิดเห็นที่ 6 สวัสดี ขอรับ น้าสือฯ แวะเข้ามาอ่าน และแสดงความรู้สึกเสียใจ พร้อมกันนั้น ก็มองถึงความเป็นไปในวัฎฏะสงสาร ความตายผู้ถ่ายเทการกำเนิด เช่นนั้นเอง ขอรับ แหะ แหะ ขอรับ สวัสดี ขอรับ จากคุณ : นายทิวา - [ 8 ต.ค. 47 19:27:09 ]

ความคิดเห็นที่ 7 เสียใจด้วยนะคะน้าสือ เรื่องเพื่อนสนิท และขอเป็นกำลังใจให้น้าสือเป็นนักเขียนให้ได้คะ ไม่ต้องกลัวนะคะ ถึงเพื่อนน้าสือไม่สิง หนูก็จะไปเป็นหน้าม้าให้คะ สู้ๆ จากคุณ : โอเลี้ยงแก่ๆ - [ 8 ต.ค. 47 19:46:34 A:158.108.101.25 X:158.108.2.2 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ขอบคุณมาก่ะ นายทิวา และหนูโอเลี้ยง เอ่อ ... น้าจะบอกเพื่อนว่า  สำหรับหนู  ไม่ต้องสิง  เขาซื้อเองได้! แปลกนะ   พรุ่งนี้ต้องทำให้พ่อมความสุข เพราะเป็นวันเกิดพ่อ และวันต่อไปคือวัน อาทิตย์ ต่อเนื่องกัน ต้องใส่ชุดดำ ไปงานเผาเพื่อน โลก... จากคุณ : Darha - [ 8 ต.ค. 47 20:27:11 ]

ความคิดเห็นที่ 9 เออ บอกกันมาตรงๆ อย่างงี้ค่อยรู้หน่อยว่าเศร้าเรื่องอะไร? น้าสืออาจจะมีสัมผัสที หก หรือว่าลางสังหรณ์ ก็ได้นะ อืม เรื่องเพื่อนสนิท ที่อยู่ดี ๆ วันหนึ่งเราคิดว่าเขาอยู่ดีมีสุขแล้ว ทีไหนได้มาได้ข่าวอีกทีกลายเป็นคนตายไปแล้ว เออ นัทตี้ถึงอยู่ไกลเนี่ย เมื่อสักสองปีมาแล้ว เพื่อนมันไปงานศพอาจารย์ฝ่ายปกครองมา และในงานนั้น เพื่อน ๆ มันโทรศัพท์ทางไกลมาหานัทตี้ เพราะพวกมันรู้ว่ากับอาจารย์คนนี้นั้นเป็นไม้เบื่อไม้เมากับนัทตี้ขนาดไหน พวกเพื่อนที่นัทตี้ไม่เคยได้ยินข่าวกันมานาน และได้รับทราบข่าวอาจารย์นี้และไปงาน ได้พูดถึงนัทตี้โดยอัตโนมัติ เขาโทรทางไกลมาบอกให้รู้ นัทตี้เนี่ย ถึงจะเกเรและถูกลงโทษต่างๆ นา ๆ จากอาจารย์คนนี้ แต่ยังไง สุดท้ายแกก็รู้ว่า นัทตี้มันไม่มีอะไร มันซนและทะลึ่ง คิดอะไรแผลง ๆ บ้า ๆ ไปตามเรื่องของวัยรุ่นที่กวนเมืองเท่านั้นเอง มันไม่ได้เป็นเด็กสาวอย่างที่ร่างกายมันฟ้องเลย มันก็ไอ้เด็กผู้ชายดี ๆ ที่เอากระโปรงมานุ่งเท่านั้นเอง นัทตี้เนี่ย ใจหายวาบ เมื่อได้ยินข่าว อาจารย์ผูกคอตายลาโลกเพราะความเครียด บอกเพือนว่า ช่วยเอาเงินใส่ซองให้ด้วย ตัวเองนั้นอยู่ทางนี้ได้สวดมนต์ และ กรวดน้ำขอขมาลาโทษอาจารย์กลางแจ้ง ในสิ่งที่เราเคยทำลงไป ภาพที่อาจารย์มาดักตรงบันไดลากคอเสื้อ ตอนที่เราวิ่งข้ามตึกมาวิ่งลงบันไดตึกนี้ หรือว่า อาจารย์วิ่งมาลากเราขึ้นจากสระน้ำ หรือว่า ตอนที่เราโดดชกกับเด็กห้องอื่น หรือว่า แม้แต่เรื่องของการแต่งตัว  หรือแม้แต่ปีนรั้วโรงเรียน ภาพต่างๆ มันย้อนมาให้เราได้สำนึก ภาพตอนนั้นของเรามันไม่งาม ไม่ดีเลยในสายตาใคร ๆ เขารู้กันทั้งวิทยาลัย แต่ก็แปลกที่ตอนนั้นเรายิ่งทำ เราทำลงไปเพราะความสนุกเหมือนแมวจับหนู เมื่อก่อนเราเคยคิดว่า มันเรื่องของเรา เราจะเรียนไม่เรียน มันเกี่ยวอะไรได้ เราสอบผ่านได้แล้วกัน เรื่องแรด ๆ เราไม่มี มีแต่เรื่องหนีเรียน ตีกัน จะเรียกได้ว่าเราก็โตแล้วนะ อยู่ปวช เนี่ยเป็นเรื่องที่มันรบกวนใจเราอยู่ตลอดหลังจากอาจารย์ตายไป ถึงเราขออโหสิกรรมแล้ว ก็ไม่วายคิดถึงในบางครั้ง เฮ้อ มันเศร้าว่ะ จากคุณ : NATTI นัทตี้ - [ 8 ต.ค. 47 21:02:06 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ขอร่วมไว้อาลัยด้วยนะค่ะ เมื่อกี้เพิ่งดูข่าวจากรายการสะกิดดาวทางช่อง 9 ยังไงก็ขอเป็นกำลังใจให้กับคุณDarhaได้เป็น นักเขียนอย่างใจหวัง ชีวิตคนเรามันสั้น เพราะฉะนั้นควรทำวันนี้ให้ดีที่สุด จากคุณ : oreocream (oreocream) - [ 8 ต.ค. 47 21:18:38 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ยัยนัทตี้ เออ บอกกันมาตรงๆ อย่างงี้ค่อยรู้หน่อยว่าเศร้าเรื่องอะไร? ตอนนี้บอกได้ เพราะเหตุเกิดแล้ว แต่ตอนเศร้าอย่างอธิบายไม่ได้ จะบอกครงๆได้ไง ก็มันยังไม่ชัด เอ๊ะ ยัยนี่... น้าสืออาจจะมีสัมผัสที หก หรือว่าลางสังหรณ์ ก็ได้นะ คนเขารับทราบกัยโดยทั่วไปตั้งนานแล้ว  ยัยนี่ เพิ่งนึกออก ==" เฮ้อ มันเศร้าว่ะ ชีวิต เกิดมา ถึงแม้ตายไปแล้วก็เท่านั้น ก็อย่าละเลยการทำดีเด็ดขาด! จากคุณ : Darha - [ 8 ต.ค. 47 22:38:04 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ขอขอบพระคุณค่ะ คุณoreocream ยังไงก็ขอเป็นกำลังใจให้กับคุณDarhaได้เป็น นักเขียนอย่างใจหวัง รับพรอย่างแรง นี่คงถึงเวลาแล้วที่ Darha ต้องเริ่มจริงจังกับงานเขียนที่ผลัดผ่อนมานานเสียที ว่าแต่ คุณจะอุดหนุนไหมคะ // ชีวิตคนเรามันสั้น เพราะฉะนั้นควรทำวันนี้ให้ดีที่สุด เมื่อสักครู่นี้ เดี๊ยนลงไปคุยกับสามีว่า ช่วยทำความฝันของเดี๊ยนให้เป็นจริงที เดี๊ยนจะตายเมือไรไม่รู้ สามีถามว่า อยากทำอะไรล่ะ พร้อมคิดในใจว่า แล้วตรูจะช่วยมันได้อย่างไร เดี๊ยนตอบว่า ตัวเองรู้อยู่แล้วว่าเค้าอยากทำอะไร! เดี๊ยนกำลังบอก(นัย)สามีว่า เขามีโอกาสมากมายที่จะโชว์ภรรยาที่มีความสามารถมากหลาย เขาควรสลัดความเขิน หรือความระมัดระวังในหน้าที่การงานจนเกินเหตุออกไป และคว้าโอกาสหลายโอกาส นำเสนอภรรยา เพื่อให้ภรรยาได้ถึงฝั่งฝัน เพราะในเมื่อหากวันนี้ เดี๊ยนสะดุดก้อนขี้หมาก้อนที่ ห้าสิบเก้าตายไป สามีต้องเสียใจแน่ว่า รู้งี้ ยอมสลัดและทะลายกำแพงแห่ง "หน้าตา" ลง หากวันนี้เดี๊ยนเกิดสิ้นชีพลง "หน้าตา" หรืออะไรที่เขาแคร์ๆอยู่ จะสิ้นความหมายในทันที สิ้นไปพร้อมกับการหมดโอกาสทำความฝันให้เป็นจริงของเดี๊ยน เรื่องแค่นี้ แลก และสละกันไม่ได้เชียวหรือ การตายของพื่อน ทำให้เดี๊ยนต้องรีบทำในสิ่งที่ต้องทำ ดังกระทู้ที่ได้ลบไปแล้วนั้นเขียนไว้ ในกระทู้นั้น เดี๊ยนเขียนถึงเงื่อนเวลาที่จำกัด กับหลายสิ่งที่ต้องทำ มันมหาศาล จึงเครียด กระทู้นั้น มันโยงเข้ากับเรื่องการตายแบบปัจจุบันทันด่วน และตายด้วยวัยที่ยังไม่สมควรตาย การตายของแอม คงทำให้ดาราหลายคนเคว้งล่ะ น่าสงสาร รู้สึกสงสาร แต่บอกตามตรง ไม่รู้ว่าสงสารใคร หรือสงสารอะไร (คือเดี๊ยนมักอยู่ดีดี จะรู้สึกขึ้นลอยๆเสมอ ต่อมาจึงมีเรื่องเกิด แล้วจึงรู้ว่า อ๋อ รู้สึกอย่างนี้ เพราะเรื่องนี้เอง!) ปล.   กรุณาอย่ามาขอเลขเด็ด เพราะหากทราบ ดี๊ยนจะเก็บไว้แทงเอง จากคุณ : Darha - [ 8 ต.ค. 47 22:59:13 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ขอร่วมเสียใจกับเพื่อนของคุณน้าด้วยนะคะ สำหรับหนังสือของคุณน้า หนูยินดีเป็นหน้าม้าให้ค่ะ จากคุณ : O-HO - [ 8 ต.ค. 47 23:26:44 ]

ความคิดเห็นที่ 14 เย่ หน้าม้าเพรียบ ขอบคุณมากค่ะ หนูโอ้... จากคุณ : Darha - [ 8 ต.ค. 47 23:45:35 ]

ความคิดเห็นที่ 15 เป็นหน้าม้า ? หน้าม้าหนังสือ ? อะไรอ่ะน้าสือ แปลว่าให้ฟรีเหรอ ? เออ งั้นส่งมาให้เล่มสิ ให้บก.นัทตี้ตรวจทานก่อนนะ ได้กุศลเยอะนะจะบอกให้ ตายไปแล้วเกิดมาใหม่ชาติหน้านี่จะได้เป็นอัจฉริยะ ออกจากท้องแม่มาปุ๊บ ท่องสูตรคูณได้ปั๊บเลยนะตัวเอง ส่งมา ส่งมา จะเป็นหน้าหมาให้ จากคุณ : NATTI นัทตี้ - [ 9 ต.ค. 47 03:15:42 ]

ความคิดเห็นที่ 16 พักหลังๆงานคุณน้าสือ(ในถนน)ออกในทางเศร้าๆ แต่ก็นี่ล่ะชีวิต มีทั้งรอยยิ้ม และน้ำตา เกิด ดับ เวียนเปลี่ยนไปตามเวลา เสียดายไม่ได้อ่านกระทู้ที่น้าสือลบไปแล้วนั่น ยังเก็บไว้ในเครื่องไหมครับ ถ้ามีขออ่านนะครับ นะ นะ น้าสือคนใจดี ส่งทางเมล์ก็ได้ครับ wolfen@thaimail.com จากคุณ : GTW - [ 9 ต.ค. 47 06:57:57 ]

ความคิดเห็นที่ 17 จารจี อยากอ่าน เพราะอะไรหรือคะ บอกเหตุผลก่อน บอกก่อน ชอบฟังเหตุ และผล ของคน นะคะ กรุณา บอกเหตุผล  จารก็ทราบว่า น้าสือ เป็นคนชอบศึกษาความคิดคน ขอความกรุณาด้วยค่ะ จากคุณ : Darha - [ 9 ต.ค. 47 08:34:11 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ยังไงจะตามไปเป็นหน้าม้าให้นะค่ะ จากคุณ : oreocream (oreocream) - [ 9 ต.ค. 47 11:17:52 ]

ความคิดเห็นที่ 19 มาตอบน้าสือครับ ที่อยากอ่าน เพราะอ่านจากกระทู้ที่ 1 ของน้าสือ ++++++ พักหลังเราเศร้าๆว่ะ ไงมะรุ  มันเศร้าลึกๆ อธิบายไม่ถูก คิดเวียนวนว่าเราเกิดมาเพื่ออะไรกันแน่ แล้วคำตอบก็คือ เกิดมาเพื่อทำหน้าที่อันควร แต่ในเวลาที่เราเศร้า เราก็นั่งคิดว่า หากเราตายลงในวันนี้ มันก็เท่านั้นเอง ก็เท่านั้นเอง... แล้วไงต่อง่ะ หากเราเกิดสะดุดขี้หมา ก้อนที่ ห้าสิบเก้า ที่บ้านอื่นมันปล่อยให้หมามาขี้ หน้ารั้วบ้านเรา ขี้หมาก้อนที่ ห้าสิบเก้า อาจปลิดชีวิตเราได้ เมื่อชีวิตถูกปลิดโดยก้อนขี้หมาเบอร์ ห้าสิบเก้า ต่อจากนั้น... แล้วไง!!!" ++++++++++ อ่านแล้วรู้สึกว่ามันน่าจะมีข้อความมากกว่านี้ และที่สำคัญเรื่องแบบนี้ ทำนองนี้ หรือคำถามที่น้าสือถาม หลายๆอย่าง ผมเองก็เคยคิดแบบนี้เหมือนกัน และก็ยังหาคำตอบที่ไม่แน่ใจเหมือนกัน แต่ที่ผมแน่ใจในตัวเองอย่างหนึ่ง คือ การที่ผมทำ หรือไม่ทำ อะไรในทุกวันนี้ ไม่ใช่เพราะกลัวบาปกรรม ไม่ใช่กลัวว่าตายไปจะเกิดเป็นอะไร แต่มันเกิดจากสามัญสำนึกแบบธรรมดาๆของผมนี่เอง เช่น จะให้ผมไปฆ่าแมวสักตัว(แบบมีคนจ้าง) ผมก็จะทำไม่ได้ ไม่ใช่กลัวบาป แต่เพราะสงสารมัน เป็นต้น ถ้าน้าสือจำได้ ผมเคยบอกน้าสือว่า เมื่อเข้ามาอ่านกระทู้ของน้าสือ รู้สึกเหมือนว่ากำลังพบเพื่อนเก่าๆที่คุ้นเคย.. มันเป็นความรู้สึกรักสนิทใจทั้งๆที่ไม่เคยเจอตัวเป็นๆ แต่ก็มีความรู้สึกที่ดีๆ รู้สึกถึงมิตรภาพและความเป็นเพื่อนเต็มเปี่ยม นี่กระมังที่เป็นเหตุผลที่อยากอ่านกระทู้ฉบับเต็ม อย่างน้อยๆ ก็รู้ว่า "เพื่อน" คนหนึ่ง คิดอย่างไร และอย่างไร กับเรื่องนี้และเรื่องนั้น เพื่อนเราเสียใจเศร้าใจขนาดไหน อย่างน้อยก็ได้แบ่งบันความรู้สึกนั้นให้รับรู้ แม้จะช่วยอะไรไม่ได้ก็ตาม แต่ความรู้สึกละเอียดแบบนี้อยู่ที่ใจ บรรยายเป็นตัวอักษรออกมาให้เกิดถาพยาก เหตุผลแค่นี้พอรับได้ไหมครับ ^__^..... จากคุณ : GTW - [ 9 ต.ค. 47 13:08:19 ]

ความคิดเห็นที่ 20 จากคุณ : oreocream ขอบคุณมากค่ะ แล้วจะได้เห็นงานน้าสือค่ะ แต่อย่างไรที่ไหนไม่แน่ใจ แต่เมื่อไร น้าสือกำหนดแล้ว มีนา เมษา ต้องสำเร็จ! (ขืนไม่กำหนดก็ยาวอีก) จารจี      เหตุและผล ดีมากค่ะ และรู้สึกดีใจ ยินดีมากที่ จารจี รู้สึกว่า น้าสือ เป็น "เพื่อน" น้าสือก็เช่นกัน ยังจำได้ที่จารจี เข้ามาอ่าน เกาะต่าเร้าใจ และลุ้นระทึก ตลอด ซีรี่ ยิ่งเห้นชื่อจารจีบ่อย ก้รูสึกสนิท   เหมือนกับ หนูวอก  สวากห้ากระสอบ วึ่งเขาหายไปไหนเนี่ย  หวังว่าเขาคงสบายดีนะ เป็นห่วงจริงๆ จารจี   จารจี   จราจี   เคยอ่านงานเขียนที่ไช่ชื่อน้าสือบ้างป่าว เช่น lift and float  เห็บที่ปลายเท้า และอื่นๆ ห้าๆๆๆ จารจีคงสงสัยสาเหตุของการลบทู้ คือ... เอื๊อก   เมื่อเขียนไปแล้วมีคนตอบ เช้าวันที่เพื่อนเสีย (มาทราบที่หลัง ว่าเขาเสีย เก้าโมงเช้า) เป็นเวลาเดียวกะน้าสือเปิดทู้อ่าน อ่าน คคห ของเพื่อนคนหนึ่งแล้วเกิด จี๊ดดดดดดดดด ไม่ใช่ปวดท้อง แต่โมโห   โมโห ตรงที่ คำพุดมันซ้ำซาก (ตำหนิ ซ้ำซาก คือเราอธิบายเท่าไร เหมือนเธอไม่คยได้ยิน) พอจี๊ด  น้าสือ จึงกดหมดแม๊ก   เปรี๊ยงๆๆๆๆๆๆๆ ไม่พอ น้าสือ ใส่กระสุนเพิ่ม และกดต่อเนื่อง คราวนี้ไม่หมดแม็ก แล้วไปดูห้น หลังจากนั้นอารมณ์เย็นขึ้น รีบกลับเข้ามาแล้วรีบลบ โดยมองซ้ายขวาหน้าหลัง กลัวคนแอบดู คือน้าสือจะถนอมคน ต่อให้เขาเป็นอย่างไรก้ตาม แต่บางที มันก็จี๊ดดดดดดดดดด เอางี้... เดี๋ยวน้าสือได้เวลาต้องไปอาบน้ำแต่งตัวไปวันเกิดคุณพ่อ หากมีเวลา จะเกลาแล้วส่งให้อ่าน ไม่ใช่เกลาสิ  เลือก หรืออาจส่งให้อ่านทั้งลำก็ได้ แต่ขอดูก่อน เพราะ อารมณ์คนเรา มีแปร น้าสือก้อยากให้ทุกคนจดจำภาพน้าสือในด้านไม่น่าเกลียดมาก คือลหังจากแต่งตัว กะว่าจะนั่งมาธิ ให้เพื่อนสักหน่อยด้วยอ่ะค่ะ เงื่อนเวลาจึงอาจจำกัด อาจส่งให้คืนนี้ หรือพรุ่งนี้ หนืออีกไม่ช้า ขอดูเวลาก่อน จารจี จารจี จารจี หากไม่รังเกียจ เดี๊ยนขอุยถามตอบสัมพาด จาได้เปล่า แบบว่า ตอนนี้ กำลังหาข้อมูลเกี่ยวกับความหลากหลายของคน เพ่อเอาข้อมูลแน่นๆ มาเขียนนิยายเล่มแรกในชีวิตน่ะคะ อยากทำให้แอมมัน ได้ไหมคะ เล่มแรกอยากให้ออกมาดีที่สุด มันเลยเครียดและช้าอืดอาดยืดยาดอ่ะค้ะ ไปอาบน้ำก่อนนะคะ บ๋าบาย จากคุณ : Darha - [ 9 ต.ค. 47 16:04:36 ]

ความคิดเห็นที่ 21 มาแปลข้างบน จารจีๆๆๆๆ อยากขออนุญาตคุยสัมภาษณ์ได้เปล่า  ทางเมลอ่ะ จารยินดีตอบไหมคะ  คืออยากรู้เรื่องเกี่ยวกับคน ห้าๆๆ ข้างบนเขียนว่างั้นค่ะ จากคุณ : Darha - [ 9 ต.ค. 47 16:09:21 ]

ความคิดเห็นที่ 22 อุ๊ย โมโหเค้าหรือตัวเอง เย็นไว้โยม เราไม่รู้ถึงได้ถามไง อย่าโมโห มันไม่ดีกับร่างกาย เวลาโมโหร่างกายจะหลั่งสารพิษออกมาทำร้ายร่างกายนะ เออ แล้วเค้าก็ไม่ได้ตั้งใจด้วยสิ โทษทีจ้ะ จากคุณ : NATTI นัทตี้ - [ 9 ต.ค. 47 17:27:23 ]

ความคิดเห็นที่ 23 เสียใจด้วยนะคะ หลังๆ นี่ มักจะได้เจอเพื่อนเก่าตามงานเศร้ามากกว่างานมงคลแล้วล่ะ จากคุณ : scottie - [ 9 ต.ค. 47 17:43:39 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ได้สิครับ ด้วยความยินดีและเต็มใจที่สุดครับ คำว่าเพื่อนนีผมว่ามันมีคุณค่า ระยะทาง เวลา เพศ อายุ อะไรๆไม่สำคัญหรอกครับ ผมเองรู้สึกอย่างนี้หลายคนในถนน คุณแทน คุณนัทตี้ นี่รู้สึกถูกนิสัยมากเลย ส่วนหลายๆคนก็รู้สึกนับถือรักใคร่งานของเขา และแน่นอน เพื่อนย่อมสามารถรับได้ทั้งข้อดีข้อเสียของเพื่อน ไม่เป้นปัญหาครับ งานในชื่ออื่นของน้าสือ ผมคิดว่าไม่ค่อยได้อ่านแฮะ แฮ่ะๆๆ เพราะปกติจะอ่านต้องดูชื่อคนเขียนก่อน อิอิ ขอบคุณครับคุณน้าสือสาว ยินดีให้ความร่วมมือครับ เพียงอาทิตย์หน้าจะหายไปหลายวัน ไปพักร้อนครับ ตะรอนๆไปหลายจังหวัด หาเพื่อน และสุกท้ายหาพ่อแม่ เย...ดีใจ อ้อ ตรงนี้ทำให้ผมอมยิ้มเลย รู้สึกว่าน้าสืออารมณ์น่ารักนะครับ ^__^...... ไม่พอ น้าสือ ใส่กระสุนเพิ่ม และกดต่อเนื่อง คราวนี้ไม่หมดแม็ก แล้วไปดูห้น หลังจากนั้นอารมณ์เย็นขึ้น รีบกลับเข้ามาแล้วรีบลบ โดยมองซ้ายขวาหน้าหลัง กลัวคนแอบดู ++++ ^___^......... ^_______^..... ^__________________^............... แก้ไขเมื่อ 09 ต.ค. 47 18:43:36 แก้ไขเมื่อ 09 ต.ค. 47 18:40:29 จากคุณ : GTW - [ 9 ต.ค. 47 18:34:28 ]

ความคิดเห็นที่ 25 ห้าๆๆๆ ยัยนัทตี้ รู้ตัวก็ดีแล้ว ที่ฉันตอบเธอ ฉันรัวๆๆๆๆ มันน่ากลัวหรือเปล่า ฉันยังไม่ได้กลับไปอ่านเลยว่ะ ฮ่ะๆๆ แต่หากอยู่ต่อหน้ากัน และฉันมีปืนจริงๆ เธอจะไม่มีโอกาสกินลูกพรุน พราะเธอจะพรุนเสียเอง เธอนี่กวนประสาทเหมือนรสา แต่คนละสไตล์ รสาจะออกแนวเด็กๆ กวนโอ๊ย แหย่ผู้ใหญ่ แล้ววิ่งหนี ฉันเลยไม่ถือสามัน แต่เธอจะเป็นแบบ พูดไม่รู้เรื่องว่ะ และเชื่อในสิ่งที่เห็นเท่านั้น คือข้างนอก กับข้างใน เธอเหมือนกันเด๊ะเลย ฉันไม่เคยเจอคนแบบนี้เลยนะ หากจัดประเภทของเพื่อน คือฉันมีเพื่อนหลายแบบ เธอจะเป็นเพื่อนที่ คุยกันทีไร ฟาดแข้งปากเจ่อกันทุกที แต่พอถามหาความช่วยเหลือ ได้เลย เธอช่วยไม่คิดชีวิต แต่พื่อนบางคน คอยให้คำปรึกษาปลอบใจ แต่หากเกิดฉันเดินตกท่อ มันก็บอกว่า ให้ตะโกนขอความช่วเหลือเอา แนะนำวิธีการตะโกน แต่ไม่มาช่วย   ...   อะไรทำนองนี้  นี่คือการยกตัวอย่าง ที่ฉันรีบแอบลบทู้ เพราะฉันต้องการถนอมเธอ ฉันไม่อยากให้จี๊ด ปรี๊ด ชั่ววูบของฉันทำร้ายเธอ เพราะฉันรู้ว่า เธอไม่ได้เจตนา เข้าใจบ๊อ?? มีเพือ่นหลายแบบ ฉันถือเป็นกำไรชีวิต วันนี้ฉันก็จี๊ดเพราะเพื่อนอีกคน ที่โทรมานัดเรื่องานศพ ทั้งที่ฉันอธิบายว่า วันนี้วันเกิดพ่อ งานก็เวลาตรงกับที่ต้องไปวัดเป๊ะ เรียกว่า ถ้าฉันโผล่ได้ทั้งสองที่ เท่ากับว่า ฉันแบ่งภาคได้ มันก็ยังขนฃยั้นขยอ... ใจหนึ่งดีใจที่เพ่อนมันอยากเจอเรามาก ใจหนึ่งเราต้องทำหน้าที่ลูกและแยกสถานการณ์ให้ออก เราจึงเสียงแข็ง ถามหาละเอียด เพื่อเมื่อทราบรายละเอียดทั้งหมด ฉันจะได้ตัดสินใจได้ว่าควรทำอะไรอย่างไรเมื่อไร ในช่วงเวลาเดียวกัน ปรากฏมันด่าสวนมา หาว่าฉันโมโหทำไม แล้วถามอะไรมัน มันก็บอกไม่รู้ ไม่รู้ พูดอยูอย่างเดียวว่า วันนี้เพื่อนมาเยอะนาโว๊ย บลาๆๆ โดยไม่สนใจว่า ฉันต้องอยู่วันเกิดพ่อ มันบอกให้เจียดเวลามา ฉันเลยจัดสรรเวลา โดยโทรบอกพ่อว่าอยู่ได้แป๊บเดียว เสียงพ่ออ่อย แต่สักพักซักถามคุยกัน ฉันก็คิดว่า ยืดเวลาได้ ก็โทรบอกพ่ออีกว่า จะอยู่ยาวขึ้น แต่ต้องไปงานศพอยู่ดี (ทั้งนี้ ฉันคิไว้แล้วนะว่า วัน ส. อยู่กับพ่อ  วัน อ. ไปงานศพ) แต่ด้วยที่เพื่อนโทรมา แย๊กๆๆๆๆ  และก็รักเพื่อน ประกอบกับเพื่อนที่ตาย ทำให้สติฉันเขว! ฉันโทรบอกเพื่อนคนที่เรียนกันมาตั้งแช้นประถม และตามมาเรียนที่มัธยม ว่า ฉันไปวันนี้นะ แกไปไหม มันบอกมันไป มันมาบอกทีหลังว่า ไม่กล้าท้วง เพราะเห็นฉันตัดสินใจแล้ว (มันรู้ว่าฉันต้องอยู่วะนเกิดพ่อ) หลังจากนั้น ฉันโทรบอกสามี สามีงง และกลับมาบ้าน พร้อมด่าแหลก ฉันโทรหาเพื่อนคนที่คะยั้นคะยอให้ไปงานศพ เพื่อถามทางไปวัด เพื่อจอมคะยั้ยคะยอ ด่าฉันใส่หูสามี ฉันนั่งนิ่ง และตัดสินใจ สติกลับเข้าร่าง วันนี้ไม่ไปงานศพ วันนี้ต้องอยู่กับพ่อ พอสามีวางสาย ฉันบอกสามีว่า ฉันไม่ไปงานศพแล้ว สามียกนิ้วโป้งให้สองนิ้ว แล้วบอกว่า "เยี่ยม!" หลังจากนั้นฉันต้องโทรหาเพื่อนที่เรียนตั้งประถมบอกว่า ฉันจะไปวัน อ. นะ มันบอก ถูกต้องแล้ว แต่ตอนแรกไม่กล้าท้วง เธอเห็นไหมว่า เพื่อนฉันหลากหลาย แต่ฉันอภิเชษ ในส่วนความดีของเขาทุกคน และจะเคารพในส่วนดีของคนทุกคนเสมอ ทุกคน รวมทั้งคนในพันทิพ จึงเห็นภาพฉันสดใสและมองโลกในแง่ดีไง หลังจากสติเข้าร่าง ฉันก็เดินลงไปห้องทีวี สามีนั่ง่วนเชียงกับคอม อยู่ ฉันเดินเข้าไปจูบที่หน้าผากเขา นิ่ง นาน จูบขอบคุณที่ด่าฉันไง ขอบคุณที่ทำให้ฉันได้รู้ว่า ฉันมี อีคิวปกติ ตัดสินใจถูก แต่แรกแล้วนี่หว่า แยกแยะได้ตั้งแต่แรกแล้วนี่หว่า แต่มารวน ตอนพื่อนโทรมาจิก สามีรับรู้ได้ถึงการขอบคุณ  ... เขาน้ำตาคลอ ... สามีของฉันก็เป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของฉันคนหนึ่ง ในรูปแบบที่เขาเป็น นัทตี้ ... ฉันโชคดีจริงๆว่ะ ที่มีคนรักมาก และหลากหลายไสตล์ ปล.  แต่หล่อน ลดการกวนส์ทีนลงบ้างก็จะดีไม่น้อยเลย จากคุณ : Darha - [ 10 ต.ค. 47 01:11:00 ]

ความคิดเห็นที่ 26 หนู ก๊อตตี้   .... นี่เรา ย่างเข้า ใบไม้ร่วงกันแล้วหรือนี่  โอ.. เวลาช่างไม่คอยใครจริงๆ จารจี จารจ จารจี ขอบคุณมากค่ะ ให้ส่งคำถาม ไปที่ไหดีละคะ คำถาม สำพาดน่ะค่ะ ตอนนีดึกมาแล้ว จะไปฟังรายการผี เดอะป๋อง พรุ่งนี้ค่อยว่ากันใหม่ เรื่อง ส่งทู้ลึกลับให้อ่านนั่นน่ะ อ้อ... ช่วง  วันที่   สิบห้า ถึงประมาณ ยิบห้า   เดี๊ยนก็พักเหมือนกันค่ะ แล้วจะนำรูปมาโชว์ค่ะ แต่แย่จัง  พุงไม่ลดเลย  กลัวใส่กงเกงหลายชั้นไมได้ ไปโน่นที ต้องใส่กางเกงหลายชั้นกันหนาวค่ะ นัทตี้ ที่ฉันเขียน คคห ยาวเหยียดนั่น ฉันจะไม่อ่านทวนละนะเพราะปวดตา และเพลียแล้ว หากอ่านแล้ว ปรี๊ดดด อยากโดดแตะก้านคอฉันก็ โดดเตะ คนข้างบ้านไปพลางๆก่อนแล้วกัน ตือไม่ได้อ่านทวน กลัวเขียนอะไรไม่ดีไป แต่ไม่อ่านทวน ใครจะทำไม ฉันเป็นคนแปลกๆอย่างนี้แหละ ไปก่อนละ บ๋ายบาย จากคุณ : Darha - [ 10 ต.ค. 47 01:19:01 ]

ความคิดเห็นที่ 27 โห ยังอุตส่าห์มีพาดพิงถึงหนูด้วย ควรจะดีใจไหมเนี่ย สุขสันต์วันเกิดคุณพ่อน้าสือด้วยค่ะ ขอให้มีอายุยืนนาน หมื่นปี หมื่น ๆ ปีเจ้าค่ะ จากคุณ : รสา รสา - [ 10 ต.ค. 47 01:55:14 ]

ความคิดเห็นที่ 28 เอ๊ย เราจริงๆ เหรอเนี่ย ? ยังไม่รู้ตัวจริงๆ นะ  แหย่เล่น ๆ เท่านั้นเอง อ้าว กลับกลายเป็นเราไปได้ฉิบ จริงอ่ะ ? จนเดี๋ยวนี้ยังไม่รู้เลยเนี่ย ง๊ง งง เราบอกน้าสือแต่แรกที่เขียนไว้ไง ว่าเราไม่รู้เรื่อง อย่างเราถ้าใครพูดหรือเขียนอะไรเฉียด ๆ ไม่บอกเราตรง ๆ เราเดาไม่ออก แต่ถ้าจะเล่าจะบอกเราต้องบอกเราให้ตรง ๆ กันไปเลย โอเค เราอาจจะขาดความละเอียดอ่อนในเรื่องของอารมณ์และความเข้าใจที่ครึ่ง ๆ กลาง ๆ ถ้าเราพูดอะไรคือ ตรงเป๊ะ ลดเลี้ยวไม่เป็น สามีเรายังเคยพูดว่า เราเป็นนักการฑูตไม่ได้ เออนะ งั้นเราขอโทษ เราเขียนอะไรไปว่ะ ไม่ได้รุนแรงนี่หว่า แค่แหย่เล่น ๆ แต่เรื่องกวนประสาทชาวบ้านนี่เราเป็นจริง ๆ ยอมรับ และเราเป็นคนติดเล่น ขี้เล่นมาก ๆ ที่บ้านเราถึงมีเสียงหัวเราะกันบ่อยๆ อารมณ์ดีกันทั้งบ้าน แมวที่บ้านเรายังยิ้มเป็นเลย ไว้ป้าเอมมาแล้วจะให้ถ่ายรูปไปให้ดูนะ ว่ามันยิ้มได้จริงๆ เราสอนมันเองแหละ //ผู้หญิง จากคุณ : NATTI นัทตี้ - [ 10 ต.ค. 47 01:58:41 ]

ความคิดเห็นที่ 29 มาแอบอ่าน "คู่กรณี" ที่ผมรักใคร่สนิทใจทั้งสองคน อิอิ ที่ฉันรีบแอบลบทู้ เพราะฉันต้องการถนอมเธอ ฉันไม่อยากให้จี๊ด ปรี๊ด ชั่ววูบของฉันทำร้ายเธอ เพราะฉันรู้ว่า เธอไม่ได้เจตนา น้าสือก็น่ารักตรงนี้ล่ะ ส่วนคุณนัทตี้ของผมก็น่ารักตรงสามารถกวนประสาทน้าสือได้นี่ล่ะ อิอิอิ (โอย...คุณน้าสือ อย่าเขวี้ยง..ผมผิดไปแล้ว) ^__^... คุณน้าจะส่งเมล์ไปหาผม หรือจะให้ผมส่งมาหาก่อนก็ได้ เมล์ผมที่จะถึงเร็วก็ witit@rittiya.com ส่วน wolfen@thaimail.com นี่อาจช้าหน่อยเพราะส่งทางเรือ อิอิ จากคุณ : GTW - [ 10 ต.ค. 47 06:57:08 ]

ความคิดเห็นที่ 30 ยังไม่ตอบนัทตี้ กะยัยรสา เพราะต้องเข้าไปอ่าน ทู้ที่ลบ เพื่อพิจารณณาส่งให้จารจีตามสัญญาก่อน ไปอ่านก่อน แว๊บ.. จารจี เดี๊ยนส่งให้ทั้งลำเลยและกันค่ะ เพราะเดียนปวดจาอีแล้ว ช่วงหลังตนพร่ามาก สงสัยต้องพบแพร่ด ส่งละนะ แต่อธิบายเพิ่มเติม ในทู้นั้น ตอนต้น เห็นเหือนว่าเศร้าเรื่องสามี แต่มันเศร้ามากไป จริงๆวันนั้น ไม่มีอะไรเลย ตื่นมาตอนเช้า สามีเอามือถืออันใหม่ของน้าสือ ไปที่ทำงาน บอกว่าจะเอาไปโหลดเกมส์ แล้วก็ต่อว่าว่า มีมาก็ไม่ใช้สักที คือน้าสือโง่เรื่องเทคโนไง ต้องนั่งคลำ มันเลบช้า เขาไม่เห้นใช้ เขาก็เลยบอกจะเอาไปโหลดกมส์ น้าสือก็น้อยใจยามารศรีเขา แต่มันดันเศร้ามากกกกกกกกก แลร้องไห้ตั้งแต่เช้า จดมืดดึกตื่น พอรุ่งเช้า จึงรู้ว่าเพื่อนตาย คือกำลังจะบอกว่า เรื่องน้อยใจสามี ไม่ใช่เรื่องที่ทำเดี๊ยนร้องไห้โดยปกติ ปกติน้อยใจก็จะงอน เฉยๆ แต่วันนั้นโอเวอร์ จึงคิดว่า ร้องเพราะรู้ว่า "ต้องร้อง" ในวันรุ่งงึ้น นั่นเอง จากคุณ : Darha - [ 10 ต.ค. 47 11:56:04 ]

ความคิดเห็นที่ 31 ยิ้มได้แล้วนะ ไปเที่ยวให้สบายใจซะ ไอ้เดินไปร้องไห้ไปเนี่ย คนไทยเขาเข้าใจ แต่ว่าที่เมืองนอกเขาอาจจะแนะนำให้ตัวเองไปหาหมอรักษาตา นะ นะ นี่เค้าหวังดีด้วยหรอก เออ แล้วตัวเองกลัวเค้าโกรธเหรอ ไม่หรอก ยังอยากเป็นสาวสองพันปีอยู่ ปีนี้สังเกตุดูตัวเองว่า นมเริ่มย้อยลงมาสักครึ่งเซ็นได้ หนังตาก็ตกลงมาสักหนึ่งมิลได้ เฮ้อ เรา  ปลอบใจเราว่าสังขารหนอ สังขารหนอ เวลาที่ใคร ๆ ท่องเขาจะพูดว่า พุทโธ  หรือว่า ยุบหนอพองหนอ ไอ้เราไม่หรอก เราท่อง ตึงหนอ หย่อนหนอ คืนนั้น เราพยายามเอาสก็อตเทปมาบรรจงตัด เพื่อเอามาวางไว้บนหนังตาบน เผื่อมันจะดีขึ้นบ้าง ทนนอนหลับด้วยความไม่สงบเล้ย  พอตื่นเช้ามา แม่งตึงจริงๆ   ไอ้ทีมันตึงเพราะว่า มันบวมนะสิตัว แดงเถือก ตาเกือบปิด ไม่กล้าออกจากบ้านไปไหน รีบเอาน้ำเย็นประคบ เอาครีมทานี่ค่อยยังชั่วเป็นปกติแล้ว จะเอาวิธีเค้าไปใช้ก็ได้นะ ไม่หวงจ้ะ จากคุณ : NATTI นัทตี้ - [ 10 ต.ค. 47 15:39:55 ]

ความคิดเห็นที่ 32 ???!!! oym9uh,yor^fwi-v,yo;t แปลว่า !!???? นัทตี้ มันปู๊ด ไร ของมันวะ?? จากคุณ : โสมรัศมี - [ 11 ต.ค. 47 00:09:30 ]

ความคิดเห็นที่ 33 วันอาทิตย์ผมไปทำบุญมาทั้งวัน เป็นวันที่นั่งสมาธิได้ดีมากที่สุดในรอบปีเลยทีเดียว ใจมีกำลังอย่างไม่เคยรู้สึกมาก่อน เมื่อเช้าก็ไปตักบาตรมา ผมขออุทิศบุญกุศลที่ได้ทำมาทุก ๆ บุญนี้ให้แก่คุณแอมผู้ล่วงลับแม้ผมจะไม่เคยรู้จักมาก่อน ความตายไม่มีนิมิตหมาย ไม่มีใครรู้ล่วงหน้าได้ว่าตัวเองจะตายเมื่อใด ผู้ที่ยังมีชีวิตอยู่ก็สมควรดูผู้ตายเป็นตัวอย่าง ใช้ชีวิตที่เหลืออยู่ให้คุ้มค่าเผื่อทุกคนที่ตายไป วันคืนล่วงไป ๆ ไม่ควรปล่อยให้เปล่าประโยชน์ เมื่อถึงเวลาหลับตาลาโลกก็จะได้ไม่มีอะไรค้างคาใจ ด้วยบุญกุศลที่ข้าพเจ้าได้ทำไว้ดีแล้ว ขอให้ผู้ตายและผู้ที่ยังอยู่ทุกท่านจงอย่าเจ็บอย่าป่วยอย่าไข้ อย่าคิดเบียดเบียนทำร้ายกัน อย่าได้มีความทุกข์กายทุกข์ใจ จงมีแต่ความสุขกายสุขใจ รักษาตนให้พ้นจากทุกข์ภัยและมีสุคติเป็นที่ไปกันทั้งหมดทั้งสิ้นเทอญ จากคุณ : พักผ่อน - [ 11 ต.ค. 47 11:21:31 ]

ความคิดเห็นที่ 34 เข้ามาบอกว่า วันนี้ป้าเอมป้าต๋าวเดินทางมาหาเค้า (11) ยัยป้าเอมขี้วิตกกังวลมาก ขนาดเดินทางมากับบอดี้การ์ดด้วย ยังห่วงขนาดหนัก กลัวเค้าจะทิ้ง ไม่เคยทิ้งเพื่อนนะ นอกจากหมกเลย  ดีไหม? คงไม่ได้เจอกันประมาณสองอาทิตย์นะ ถึงปลายเดือนนั่นแหละมั้ง เพราะตัวเองก็ไปเที่ยวด้วยนี่ ไว้เจอกันนะ แล้วผลัดกันเอารูปสวย ๆ มาลงให้เพื่อน ๆ ในนี้ดูกัน  บายชั่วคราวจ้ะ  //CRY จากคุณ : NATTI นัทตี้ - [ 11 ต.ค. 47 15:17:50 ]

ความคิดเห็นที่ 35 โอ้ยอดสองเพื่อนรัก เข้ามาต่อทู้ แต่เดี๊ยนเหนื่อยมากเพิ่งกลับจากงานเผาเพื่อน จึงยังไม่ได้อ่าน เดี๋ยวพรุ่งนี้มาอาน แจ่ตอบ โอย แห่ๆๆ กๆๆกกก  ๆๆ ตาลาย ยังไมได้อาบน้ำเลย ไปอาบน้ำก่อน จากคุณ : Darha - [ 11 ต.ค. 47 22:11:36 ]

ความคิดเห็นที่ 36 น้าสือ นี่นัทตี้ยังไม่ได้นอนเลยทั้งคืน ตีสี่แล้ว นัทตี้ว่าป้าเอมว่า ขี้วิตกกังวล ว่าเขาอิเหนาเป็นเองจริงๆ ด้วย เราก็นอนไม่หลับเพราะห่วงสาว ๆ นี่ใกล้ถึงเวลาที่จะออกจากบ้านไปสนามบินแล้ว อีกสองชั่วโมงกว่า ๆ ป้าเอมป้าต๋าวและองครักษ์ก็จะมาถึง ต้องไปดักรอก่อน กลัวหนุ่มหัวแดงมาโฉบสองป้าเราไปซะก่อนนะสิ นะ ไว้เจอกัน ตั้งกระทู้ใหม่สิ เราสามสาวอยู่นี่ เราจะเข้าไปในกระทู้ตัวเองด้วย ตั้งใหม่ อะไรก็ได้ กระทู้เก่านี่มันตกลงมาอยู่ล่าง ๆ แล้วเห็นไหม จากคุณ : NATTI นัทตี้ - [ 12 ต.ค. 47 09:07:41 ]

ความคิดเห็นที่ 37 อ่านของคุรพักผ่อนแล้วขอบคุณมาก อ่านแล้วปลงดี ช่วงหลัอย่างที่รู้ เราเศร้าต่อเนื่อง งั้นขอให้คุณช่วยส่งพลังใจมาใส่ใจเดี๊ยนด้วย พลีส ตอนนี้จิตใจเดี๊ยนปั่นป่วนและอ่อนแอ จิตตกบ่อย ไม่ใช่เรื่องเพื่อนตายนะ เรื่องคนใกล้ตัวเดี๊ยน ที่จิกเดี๊ยน จนเดี๊ยนรู้สึกตัวเองต่ำต้อย คือช่วงนี้ ไม่รู้เป็นไง มีแต่ลมแสลงพัดใจ ไม่เว้นแต่ละวัน เรื่องนั้น นู้น นี้ มันทำให้จิตตก และทำใจให้สดใสและนิ่งได้ยาก เพราะการถูกจิกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เพาะเดี๊ยน ไม่ชอบเรื่องจุกจิก แต่โดนจิก เดี๊ยนก็เซ็ง และการจิกของคนใกล้ตัวของเดี๊ยน เขาจิกทีไร เขาจิกจนเดี๊ยน สะบักสะบอมทุกที (สะบักสะบอมใจ) ช่วยส่งพลังใจที ขอร้อง ห่อเหี่ยวแทบทุกวัน และไม่มีเหตุผลอันควรด้วย เลยรู้สึกแย่ๆ นัทตี้ บอกจะไม่เจอกันสองอาทิตย์ แต่ดันให้เราตั้งู้ใหม่ เอาไงแน่ เดี๋ยวเราตั้งให้ใหม่แล้วกัน ตื่นแต้ลกันสิท่า  ยัยรสา ก็ด้วยใช่ไหม จากคุณ : Darha - [ 12 ต.ค. 47 10:05:55 ]

ความคิดเห็นที่ 38 ตามไปป่วนแล้วค่ะ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3062162/W3062162.html หนูไม่ตื่นเต้นเลยค่ะ นอนหลับสนิท ตื่นสายทุกวัน งานเยอะค่ะ ทั้งงานราษฎร์งานหลวงค่ะ จากคุณ : รสา รสา - [ 12 ต.ค. 47 15:34:42 ]