อ่ะนะ คราวนี้มาแนวมิวสิควีดีโอ สั้นๆบ้างดีกว่า เคยดูกันใช่มั้ยคะ ที่ฟังแต่เพลงแล้วก็มีภาพประกอบ
ไม่มีคำพูดบรรยาย ให้การกระทำบอกแทน ต้นข้าวเบื่อๆก็เลยคิดหาอะไรเขียนเล่น (จริงๆคือจะดองนิยายที่เขียนไว้ใช่มะบอกมาตรงๆ)
นี่ไม่ใช่เรื่องจริงนะคะ
เป็นเรื่องที่สมมุตินะคะ สมมุติ สมมุติว่าเคยมีแฟน แต่แฟนไม่สนใจ พอเลิกกับอีตานี่แล้ว ไปเจอคนใหม่ที่ดีกว่า ความรู้สึกจะเปลี่ยนไปอย่างไร
มาเข้าเรื่องกันดีกว่าค่ะ พล่ามมามาก
สายฝนที่พรำลงมาในวันนี้เหมือนกันกับเมื่อ 4 ปีก่อนไม่มีผิด แต่ต่างกันตรงความรู้สึกที่ฉันได้รับจากคนสำคัญในหัวใจทั้งสองคน หนึ่งนั้นเป็นอดีตคนรักเก่า กับอีกหนึ่งเป็นคนรักปัจจุบัน
ถึงวันเกิดทีไร ฉันมักจะเป็นฝ่ายขับรถไปหาเขาที่ทำงาน เพื่อไปเซอร์ไพร์ส์คนรัก ปีนี้เป็นปีที่สองแล้ว แต่มันก็คุ้มเมื่อได้สิ่งที่ตอบแทนกลับมาเป็นรอยยิ้มและอาการดีใจของคนที่ฉันไปหา เราสองคนมักจะหาเวลาไปทานข้าวนอกบ้านด้วยกันบ่อยๆ แม้ว่างานของเขาจะยุ่งมาก แต่ก็ไม่เคยทำให้ฉันรู้สึกเหมือนถูกทอดทิ้งเลย ต่างกับผู้ชายเมื่อ 4 ปีก่อน ที่เป็นอดีตคนรักของฉัน ทำให้ความรู้สึกของฉันเกิดความเหงา อ้างว้าง และ ว้าเหว่
ฉันยังจำได้จนถึงวันนี้เมื่อนำมาเปรียบเทียบกัน วันนั้นเป็นวันเกิดของเขา ฉันตื่นเช้าเตรียมทำขนมเค๊กเพื่อนำไปมอบเซอร์ไพร์ส์ให้เขาหลังเลิกงาน และชวนไปฉลองกันเพียงสองต่อสอง แค่เขาเห็นหน้าของฉันก็ทำท่าบึ้งตึงเหมือนไม่พอใจ ทำคล้ายว่าฉันไปสร้างความวุ่นวายให้ แต่เวลานั้นฉันไม่ได้นึกถึงอะไรมาก ยังคงเข้าใจว่า
เขาอาจกำลังเครียด ฉันอาจเข้าไปผิดจังหวะ ก็เลยได้แต่เพียงส่งยิ้มให้แทนเพื่อปลอบใจให้เขา แต่แล้วรอยยิ้มของฉันก็ต้องหุบลงเมื่อเจอเสียงดังใส่ เขาหาว่าฉันทำตัวเหมือนเด็กๆ ไม่จำเป็นต้องมาหาถึงที่นี่ก็ได้ เพราะเขาอายคนอื่น ฉันก็เพิ่งรู้ว่า การที่คนเราซึ่งมีความรู้สึกดีๆต่อกัน มอบความรักให้กับคนที่มีใจด้วยนั้น คือการทำให้เขาอายเพื่อนร่วมงานในบริษัท ฉันได้แต่เดินออกมาจากที่ทำงานของเขาด้วยความรู้สึกผิดหวังและเศร้าเมื่อไม่ได้เห็นรอยยิ้มที่อยากเจอ
กล่องขนมเค๊กที่อุตส่าห์ตั้งใจทำด้วยความรัก กลับไม่เป็นที่ชื่นชอบของคนรับเลย นั่นคือวันเกิดของเขา ซึ่งก็ไม่ต่างจากวันเกิดของฉัน ความรู้สึกที่ได้รับจากผู้ชายทั้งสองคนมันต่างกันมากเหลือเกิน
ในวันเกิดฉันกลับได้รับความรักและความจริงใจที่คนอื่นเป็นคนมอบให้มากกว่า แต่สำหรับฉันเมื่อ 4 ปีก่อน กลับไม่ได้รับสิ่งนั้นเลย เขาแทบจะจำวันเกิดของฉันไม่ได้ด้วยซ้ำ ในขณะที่ฉันกลับจำทุกสิ่งที่เกี่ยวกับตัวเขาได้หมด มันน่าน้อยใจนัก แม้กระทั่งโทรศัพท์ที่จะโทรมาอวยพรสักคำก็ยังไม่มี หรือว่าเขาไม่เคยคิดจะจำเบอร์และเรื่องที่เกี่ยวกับตัวฉันเลย ความเหงา และความอ้างว้างในการรอใครบางคนเพื่อจะบอกถ้อยคำหวานๆให้ฟัง ฉันขอแค่นี้เองมันมากไปอย่างนั้นหรือ เขาถึงไม่เคยใส่ใจกับความรู้สึกของฉันเลย
ผิดกับผู้ชายอีกคนซึ่งเป็นคนรักในปัจจุบันของฉัน เขาดุแลและใส่ใจทุกอย่าง จดจำเรื่องราวที่สำคัญระหว่างฉันและเขาได้หมด ไม่ว่าจะเป็นวันเกิด วันครบรอบที่ฉันกับเขาคบกัน เขาก็ไม่เคยลืม ในวันเกิดของฉัน มักจะมีดอกไม้แทนใจมามอบให้ แต่ถ้าหากวันนั้นเขาไม่ว่างก็จะมีคำพูดซึ้งๆ หวานๆ แทน ผ่านทางโทรศัพท์เครื่องเล็ก เท่านี้เองที่ผู้หญิงทุกคนต้องการ แต่ทำไมผู้ชายบางคนถึงไม่เข้าใจ ผู้หญิงต้องการเป็นคนสำคัญของคนรัก มีคนคอยให้กำลังใจ รวมถึงเป็นที่ปรึกษาได้ยามเมื่อมีทุกข์
และได้เข้าใกล้หัวใจของคนรัก ไม่ใช่เป็นเพียงคนนอกที่เขาไม่เคยเอ่ยหรือบอกอะไรเลย ในการใช้ชีวิตร่วมกันถ้าเพียงแต่ต่างฝ่ายช่วยกันดูแลหัวใจและความรู้สึกของกันและกัน คำว่าร้างลาก็คงจะไม่เกิดขึ้น
ฉันดีใจและภูมิใจที่ได้เป็นเจ้าของเขา เหมือนดั่งได้สิ่งมีค่ามาครอบครอง หลังจากที่เมื่อก่อนฉันเป็นฝ่ายถูกครอบครอง แต่คนเป็นเจ้าของกลับไม่ใส่ใจและมองไม่เห็นค่า คำว่าเลิกราจึงเกิดขึ้น
คิดแล้วก็อยากจะขำในความโง่เขลาของตนเองเมื่อ 4 ปีก่อนเสียจริง ที่ทุ่มเทเวลาทั้งหมดเพื่อเขาคนเดียว แต่สิ่งตอบแทนที่ได้รับจากเขาก็คือคำว่า
เราเลิกกันเถอะ เราคงไปด้วยกันไม่ได้ เพราะตลอดเวลาที่ผ่านมาเขาไม่มีความสุข
ฉันได้แต่มองแผ่นหลังที่เคยมั่นใจว่าจะสามารถเดินไปด้วยกันได้ หากเวลานี้ทั้งหมดเป็นเพียงความทรงจำ ตอนนั้นฉันเสียใจเมื่อเขาตีจาก แต่เวลานี้เปลี่ยนไปแล้ว ฉันกลับรู้สึกอยากขอบคุณเขาที่ทิ้งฉันไปในเวลานั้นเพื่อให้พบกับคนรักใหม่ที่ดีกว่าเขามาก ขอบคุณจริงๆ
ฉันก้าวเข้าไปหาคนรักในที่ทำงาน และก็รู้ได้เลยว่าจะมีสิ่งใดรอคอยฉันอยู่ อ้อมกอดและรอยยิ้มที่อบอุ่นนั่นเองที่ฉันจะได้รับจากเขา
^ ^
จากคุณ :
ต้นข้าว
- [
10 ต.ค. 47 14:12:39
A:203.113.81.165 X:203.150.217.112
]
ความรู้สึกที่เปลี่ยนไป
