ความคิดเห็นที่ 1 อิงกริดลืมตาขึ้น   สิ่งที่เห็นเป็นอันดับแรกก็คือ  ‘ทราย’   มองไปไกลอีกนิดก็เป็น  ‘ทราย’  ยันตัวลุกขึ้นแล้วทอดตามองไปข้างหน้าก็ยังเห็น ‘ทราย’ หมุนตัวกวาดตามองไปทางไหนก็เห็นแต่  ‘ทราย’ ที่แผ่ขยายไปไกลสุดลูกหูลูกตา  ราวกับว่าถัดจากตัวเธอออกไป   โลกทั้งโลกถูกปกคลุมด้วยผืนทรายกับแผ่นฟ้าเพียงสองอย่างเท่านั้น ท่ามกลางความมึนงงสงสัย  สมองของเธอเริ่มทำงาน   ก่อนหมดสติไปนั้นจำได้ว่า    เธออยู่ในสถานที่หนึ่ง  มีเทวดามาชุมนุมกันอย่างคับคั่ง   พวกนั้นกำลังพิจารณาตัดสินอะไรบางอย่างกับพวกเทวดาเด็ก  พวกเด็กๆ ร้องไห้แล้วถูกพาตัวออกไปทีละตนๆ  ต่อจากนั้นพวกเขาก็หันมาพูดถึงเรื่องของเธอ   บอนริเอลพยายามโต้เถียงกับพวกผู้ใหญ่   พวกนั้นโมโหมาก    แล้วก็สั่งให้ลากตัวเธอออกไป    เธอร้องและกอดบอนริเอลไว้แน่น  แต่ก็สู้แรงพวกเขาไม่ได้   มือหลุดจากการเกี่ยวรั้ง  ได้แต่มองดูภาพน้องสาวในอดีตภพห่างไกลออกไปเรื่อยๆ   ต่อจากนั้นไม่ทันไรก็เริ่มรู้สึกง่วงนอน   ไม่อยากหลับแต่ก็ไม่อาจฝืนได้     แต่สุดท้ายแล้วเธอก็คอพับหลับไปในที่สุด ที่นี่คือที่ไหนกัน  ในหัวมีแต่คำถามวนเวียนเป็นปลาแหวกว่ายในวังวน “บอนริเอล” อิงกรดร้องตะโกนหลายๆ ครั้ง  แต่เสียงกลับถูกสายลมที่ดังหวีดหวิวกลบหาย   พยายามมองหาแต่ก็ไม่พบผู้ใด  เธอนั่งลงแล้วเผ้ารอเผื่อว่ามีใครสักคนมาช่วย   อากาศรอบข้างทวีความร้อนระอุจนทำให้ภาพสั่นพร่า     ผืนทรายที่รองรับก้นร้อนจนแสบผิวไปหมด   อิงกริดถอดเสื้อคลุมขนสัตว์ผืนหนาออก   เสื้อผ้าด้านในเปียกชื้นไปด้วยเหงื่อ   แต่สักพักก็แห้งเมื่อมาเจอกับแสงแดดที่แรงกล้า   ที่แห่งนี้ไม่มีต้นไม้ขึ้นเลยสักต้น  เป็นทะเลทรายอย่างแท้จริง   เปล่าเปลี่ยวและเวิ้งว้าง    มีเธอยู่คนเดียวบนโลกใบนี้งั้นหรือ   กระเพาะบิดเป็นเกลียว  เมื่อความคิดนั้นแวบขึ้นมาในหัวสมอง   อิงกริดซบหน้าสะอื้นไห้กับหัวเข่า  ไหล่ทั้งสองข้างสั่นไหว  ในใจคาดเดาได้เลยว่าเทวดาพวกนั้นพาเธอมาปล่อยไว้ให้ตายอยางทรมานที่ทะเลทรายอันแห้งแล้งแห่งนี้   นี่หรือเทวดา  โหดร้าย  ป่าเถื่อน  กระทำกับเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ ได้ลงคอ!    ยิ่งคิดความหวาดกลัวยิ่งครอบงำ  ความร้อนเล่นงานเธอจนสุดทานทน  สำหรับเด็กที่เกิดและโตเหนือธารน้ำแข็งและทุ่งหิมะแล้ว   มันหนักหนายิ่งกว่าคนทั่วไปเป็นเท่าทวี   เวลาไหลผ่านไปอย่างไร้ประโยชน์เหมือนกับเทน้ำทิ้งลงบนพื้นทราย  ต่อให้ร้องไห้คร่ำครวญเพียงใดก็ไม่มีใครมาช่วย  อิงกริดกัดฟันแล้วลุกยืนขึ้นด้วยหัวใจอันทระนงไม่ยอมแพ้   ไม่ยอมแพ้ต่อโชคชะตาทั้งมวลที่กำลังเล่นตลกกับเธอ   หรือต่อสายลมที่หอบเอาทรายให้ลอยขึ้นมา  เข้าหู  ตา  และจมูกให้แสบๆ คันๆ และร้อนผ่าวที่ใบหน้า  ก่อนจะหมุนเคว้งไปมาและสลายตัวไปในทะเลทรายอีกครั้งราวกับมีชีวิต   เด็กหญิงฉีกชายกระโปรงมาส่วนหนึ่ง  นำแถบผ้ายาวที่ได้มาผูกปิดตั้งแต่จมูกลงไป  แล้วย่างเท้าเริ่มออกเดินไปบนพื้นทราย   บางแห่งมันนุ่มและร่วนละเอียดจนเท้าจมลึกลงไป   เธอเดินข้ามเนินทรายลูกแล้วลูกเล่า   เดินร่วมชั่วโมงก็มาพบกับสันทรายสูงตระหง่านไม่ต่ำกว่า 100 เมตรอยู่เบื้องหน้า   อิงกริดอดใจฝ่อไม่ได้   เมื่อต้องข้ามภูเขาทรายมหึมาซึ่งต้องใช้ความพยายามอย่างหนัก  เธอเดินคดเคี้ยวลัดเลาะสูงขึ้นไปเรื่อยๆ  บางช่วงสูงชันจนต้องลงคลานแล้วปีนขึ้นไป  เศษฝุ่นและเม็ดกรวดเล็กๆ ถูกพัดลงมาจากยอดสันทราย   อิงกริดปิดเปลือกตาป้องกันไม่ให้ทรายเข้า  หลับหูหลับตาคลานขึ้นไปจนกระทั้งถึงปลายยอด   ทัศนียภาพเลยสันทรายสูงยังคงเป็นเช่นเดิม  ผืนทรายอันรกร้างไม่มีที่สิ้นสุด  ยกเว้นที่แปลกตาไปก็คงเป็นแนวหินทรายผลุบโผล่  บางก้อนเล็กรูปร่างคล้ายดอกเห็ด  บางก้อนมีขนาดใหญ่เป็นแท่นหินแหลมคม    ทั้งหมดกองระเกะระกะอยู่บนลานเบื้องล่าง  แล้วโอบล้อมด้วยสันทรายน้อยใหญ่ยกเชิงชั้นหลั่นเลื่อม  เด็กหญิงหายใจหอบถี่ๆ  อุณหภูมิในร่างร้อนจนเลือดแทบเดือด   สมองมึนงง  นัยน์ตาพร่ามัว   แล้วทันใดนั้นที่ปรายสายตา  อิงกริดเห็นภาพทะเลสาบพราวระยิบ  น้ำ!  เธอดีใจสุดชีวิต  ลืมตัววิ่งห้อลงมาตามสันทรายที่ลาดชัน  ทรายใต้รองเท้าอ่อนยวบจนเธอถลาเสียการทรงตัว  ล้มหน้าคะมำกลิ้งโค่โร่  โลกพลิกคว่ำพลิกหงาย  แล้วม้วนไปกระแทกกับพื้นทรายแข็งตรงสุดทางลาด  ให้แก้มนาบกับพื้นร้อนๆ ปวดเคล็ดขัดยอกไปหมด  แต่เธอไม่สนใจ  รีบยันตัวลุกขึ้น   และวิ่งตะบึงสุดฝีเท้าไปในทิศที่ตั้งของทะเลสาบ    แต่ทว่าเด็กหญิงวิ่งมากว่าครึ่งชั่วโมงแล้วก็ยังไม่พบดั่งที่คาดหวัง   จำได้ว่าทะเลสาบที่เห็นตั้งอยู่ตรงนี้นี่...  สอดส่ายสายตาหาอย่างไรก็ไม่เห็นแม้แต่เงา   เธอทรุดตัวด้วยความกระปลดกระเปลี้ย  อ่อนล้าทั้งกายและใจ  ความร้อนที่รุมเร้าทำให้เห็นภาพหลอนไปเอง  เธอหายใจเหนื่อยหอบ  ลำคอแห้งผากและแสบร้อน  นอกจากนี้หูยังได้ยินเสียงหึ่งเบาๆ ดังมาแต่ไกล  แล้วค่อยๆ กลายเป็นเสียงคำรามอย่างรวดเร็ว  พออิงกริดเงยหน้าก็พบกับพายุทรายลูกใหญ่  กระจายตัวม้วนเข้าหาราวกับกำแพงคลื่นซัดเข้าหาชายฝั่ง   ขาสั่นระริกอย่างหยุดไม่ได้  ทดท้อจนไม่อยากขยับเขยื้อนส่วนหนึ่งส่วนใดของร่างกาย   แต่เมื่อเหลือบเห็นโครงกระดูกสัตว์ไม่ใกล้ไม่ไกลก็พาลเสียวสันหลังวาบ   เธอไม่อยากจบชีวิตลงแบบนั้น   แรงผลักดันของการเอาชีวิตรอดทำให้เธอจำใจขืนตัวยืนขึ้น  เดินก้มหน้าก้มตาเข้าไปสู่ม่านฝุ่นอันหนาทึบ  ทิ้งไว้แต่เพียงรอยเท้าที่ย่ำไปเป็นทางยาว   . จากคุณ : ณัฐกร - [ 14 ต.ค. 47 15:39:49 ]

ความคิดเห็นที่ 2 “พับผ่าสิ..  อย่าบอกนะว่านักโทษหลบหนีก็คือนาย!!” “ชี่..! เงียบๆ หน่อย  เดี๋ยวใครในปราสาทก็ได้ยินเข้าร้อก” ราเฟลรีบปรามไม่ให้บอนริเอลส่งเสียงดังเกินไป       “งั้นก็รีบๆ เล่ามาซี่  ตกลงว่านายเป็นนักโทษหลบหนีงั้นเหรอ  แล้วนายหนีมาได้ไงอ่ะ  พวกนั้นเก่งออกจะตาย  ไม่น่าปล่อยให้เด็กอย่างพวกเราหนีออกมาได้” “ก็ไม่ได้หรอกนายเข้าใจถูกแล้วละ  คืองี้นะ  นายจำเจ้าหน้าที่สภาสูงที่จับฉันไปขังได้เปล่า  เทวดาตนที่สวมฮูทสีดำหนาๆ น่ะ  ที่จริงแล้วเขาไม่ได้เป็นเจ้าหน้าที่ที่นั่นจริงๆ หรอก  เขาเป็นพวกกบฎสวรรค์ปลอมตัวมา!” “ห๊ะ!!” เด็กชายร้องเสียงหลง  ราเฟลรีบใช้มือปิดปาก  กบฎสวรรค์  ไม่มีเทวดาตนไหนไม่รู้จัก  บอนริเอลจำได้ดี  ท่านพ่อเคยเล่าให้ฟังมาก่อน  ที่โรงเรียนก็เคยสอน   มันเป็นเรื่องที่ดังมากๆ เมื่อสมัยเด็กชายเกิด  กล่าวถึง   ราฟาเอลเจ้าชายสวรรค์  บุตรชายของท่านมิคาเอล  ซึ่งในอดีตเขาเป็นถึงผู้นำแห่งคณะชีรัม     ว่ากันว่าราฟาเอลเป็นเทวดาหัวรุนแรง  ก้าวร้าว  มีแนวความคิดไม่เหมือนใคร  เขาทรงอำนาจมากและฉลาดหลักแหลมยิ่งกว่าศาสตราจารย์ฮาชมาลเสียอีก  ราฟาเอลนั้นไม่ใคร่พอใจในระบอบการปกครอง   และความคิดอันโบราณคร่ำครึของบรรดาเฒ่าชราในสภาสูงมานาน   และแล้วจากความไม่พอใจกลายเป็นความเกลียดชัง  ราฟาเอลมีความคิดที่จะเปลี่ยนแปลงจัดระเบียบสวรรค์เสียใหม่  เขาค่อยๆ ดำเนินการวางแผนอย่างลับๆ อยู่หลายปี  นอกจากนี้เขายังสามารถโน้มน้าวเทวดาให้เข้ามาร่วมอุดมการณ์ได้ถึง 133 ล้านตน    เมื่อสะสมความพร้อมจนอิ่มตัวแล้ว  ในที่สุดเจ้าชายสวรรค์ก็ลุกฮือก่อการกบฎขึ้น  ซึ่งก่อนหน้าที่บอนริเอลเกิด 1 ปีนี่เอง   ท่านพ่อเล่าให้ฟังว่าสงครามครั้งนั้นใช้เวลา 10 ปีสวรรค์ถึงยุติได้  กบฎแตกพ่าย  กองกำลังส่วนใหญ่ถูกฆ่าตายที่ฐานดาวเสาร์   แต่ทว่าด้วยเล่ห์เหลี่ยมและความฉลาด  ทำให้ราฟาเอลและเทวดาอีกบางส่วนเล็ดลอดหลบหนีไปได้    และจวบจนบัดนี้ทางการสวรรค์ก็ยังไม่สามารถจับกุมนำตัวมาลงโทษได้เลย “เทวดาที่สวมฮูทยื่นข้อเสนอฉัน  จะไปนอนอยู่ในคุกสวรรค์ 50 ปี  หรือว่าจะไปร่วมขบวนการปลดปล่อยของท่านราฟาเอล  ไอ้ฉันก็มันประเภทง่ายๆ อะไรก็ได้อยู่แล้ว   ก็เลยตอบตกลงไป”  ราเฟลยักไหล่ ทำปากพอง บอนริเอลตกตะลึง “นายจะบ้าเรอะ!  นั่นมันมีแต่พวกเทวดาเลวๆ นะ  ถอนตัวออกมาเถอะ!” ราเฟลมีสีหน้ามึนตึง “นายรู้ได้ไงว่าพวกเขาเลว   พวกเขาไม่ได้เลวอย่างที่พวกเทวดาผู้ใหญ่เป่าหูเราอยู่ทุกวี่ทุกวันหรอก  ชาวข.ป.ส.13 เพียงแค่มีแนวทางไม่เหมือนพวกสภาสูงเท่านั้น  พวกนั้นน่ะดีแต่ออกกฎระเบียบเข้าข้างพวกชั้นสูง  และเอาแต่กดขี่พวกชั้นต่ำ  ข.ป.ส. 13 มีความคิดต่างออกไป    พวกเราอยากเห็นการปกครองอย่างเท่าเทียมกัน    อ้อโทษทีลืมบอกไป..   ข.ป.ส.13 ก็คือชื่อย่อของ  ขบวนการปลดปล่อยสวรรค์ให้เป็นไทที่ 13 ไงละ” เทวดาน้อยอ้าปากค้าง  เพื่อนรักของเขาเปลี่ยนไป   นี่ราเฟลถูกพวกนั้นเปลี่ยนสมองใหม่หรือไรกัน   ท่ามกลางแสงจันทร์สาดส่อง  บอนริเอลรู้สึกเหมือนกับว่าเด็กชายตรงหน้าดูเป็นผู้ใหญ่ขึ้นยังไงยังงั้น     “เอาล่ะ” ราเฟลตบเข่าตัวเอง  ทำสีหน้าจริงจัง “ที่นี้ก็มาเข้าเรื่องสักที  ที่ฉันมาหาในครั้งนี้ก็เพื่อมาชวนนายเข้าร่วม ข.ป.ส.13   พวกเราต้องการกำลังสำคัญอย่างนาย  นายควรจะดีใจนะ  ท่านราฟาเอลเป็นผู้พูดเอง  ท่านยังบอกอีกว่า  นายคือชิ้นส่วนสำคัญชิ้นสุดท้าย  ซึ่งทำให้แผนการใหม่ที่วางไว้สำเร็จ” “เด็กอย่างฉันอ่ะนะคือชิ้นส่วนสำคัญ” เทวดาน้อยหัวเราะพรืด “อย่ามาอำกันดีกว่า  ฉันไม่เอาด้วยหรอก” ใบหน้าราเฟลดูเคร่งเครียด  แต่เขายังคงพูดด้วยน้ำเสียงปรกติ “อยู่ที่นี่ต่อไปนายก็เป็นได้แค่แอนเจิลต่ำชั้น  คอยแต่ให้พวกเขาใช้งานอย่างกับทาส  ไม่มีวันได้โงหัวเหมือนตอนที่นายเป็นโดมิเนียนหรอก” “ไม่จริง! ถึงตอนนี้ฉันจะถูกลดชั้นเป็นแอนเจิล  พวกเขาก็ยังรักฉันเหมือนเดิม” บอนริเอลลุกพรวด   ราเฟลหัวเราะหึๆ  เหยียดยิ้มมุมปาก  แล้วกล่าวด้วยน้ำเสียงดูแคลน “แล้วพวกที่รักนายอยู่ไหนกันล่ะ  ตั้งแต่นายเป็นแอนเจิล  พ่อของนายไม่เคยมาดูแล  ไม่ให้เข้าพบ  ทำอย่างกับว่านายไม่มีตัวตน  เพื่อนๆ ก็มีแต่หนีห่าง  พี่เลี้ยงคนสวยของนายก็ไม่แวะมาหา  ปล่อยให้นายอยู่ตามลำพัง” ราเฟลเดินเข้ามาจับไหล่ พูดต่อด้วยเสียงทุ้มต่ำ “ยอมรับความจริงเถอะ เมื่อก่อนที่ทุกตนรักนายก็เพราะว่านายคือโดมิเนียน   นายมากับฉันดีกว่า  มาร่วมขบวนการกับพวกเรา  แล้วเปลี่ยนแปลงสวรรค์เน่าๆ แห่งนี้ให้ดีขึ้น” “แต่..  แต่..” บอนริเอลกรอกตาไปมา  มือเริ่มสั่นระริก “ถ้านายยังตัดสินใจไม่ได้นะ  งั้นเอาอย่างนี้ดีกว่า  นายลองไปพบกับท่านราฟาเอลดูก่อน   ลองไปทำความรู้จักกับท่าน  แล้วนายจะได้รู้ว่าท่านเป็นเทพที่ดีจริงๆ” “ฉันไม่ ” “แค่ไปพูดคุยกับท่าน  ถ้านายไม่ชอบก็กลับ   ไม่เข้าร่วมกับพวกเราก็ได้” ราเฟลหว่านล้อม       เทวดาน้อยมีสีหน้าหนักใจ “เอ่อ.. ถ้าหากท่านพ่อรู้เข้าละก็” “พ่อนายไม่รู้หรอก” ราเฟลพูดตัดบท “เพราะตอนนี้เขาไม่ใส่ใจในตัวนายแล้ว  และอีกอย่างนะ” ราเฟลทำท่าป้องปาก  บอนริเอลเลยต้องขยับเอียงคอมาฟัง “ท่านราฟาเอลมีขอเสนอที่นายยากจะปฏิเสธ!  ท่านสามารถตามหาพี่สาวในอดีตชาติของนายได้นะ  ไม่ว่าเธอจะไปอยู่ที่มุมไหนของจักรวาลก็ตาม  โดยไม่ต้องพึ่งอุปกรณ์ของสวรรค์  แล้วพวกนายก็จะได้อยู่ด้วยกันตลอดไป!” .. แก้ไขเมื่อ 14 ต.ค. 47 16:12:21 จากคุณ : ณัฐกร - [ 14 ต.ค. 47 15:40:56 ]

ความคิดเห็นที่ 3 แสงรุ่งโรจน์จับขอบฟ้าเลือนรางลงเป็นลำดับ  พอพลบค่ำ  ความมืดแผ่มาเยือนผืนทรายอันเวิ้งว้าง   พร้อมกับอุณหภูมิที่ลดต่ำลงอย่างฮวบฮาบ  ทุกสิ่งสรรพเงียบสงัด ท่ามกลางความยิ่งใหญ่ของธรรมชาติแสนทารุณ  ปรากฏร่างบางของสิ่งมีชีวิตอ่อนเยาว์  กำลังสั่นระริกด้วยความหนาวเหน็บเฉียดจุดเยือกแข็ง   นอนอยู่ภายใต้หมู่ดาวในอ้อมกอดฟ้า   ที่ทอประกายระยิบระยับตระการตา  แต่ร่างนั้นกลับไม่มีแก่ใจจะชื่นชมกับความงามประดับนภาดำมืด  ได้แต่นอนตัวสั่นสะท้านเพียงอย่างเดียว   แม้จะรอดชีวิตมาได้จากพายุทะเลทรายอันหฤโหด    แต่ทว่าอิงกริดกลับต้องมาเผชิญหน้ากับนรกแห่งความหนาวเย็นแทน   รองเท้าหนังกวางมีสภาพยับเยิน  เดินข้ามทะเลทรายเพียงแค่วันเดียวก็ถูกหินที่คมราวกับมีดโกนบาดจนขาดกะรุ่งกะริ่ง  เท้าด้านในแตกและบวมเป่ง  ไม่กล้าถอดออกมาดูเพราะอากาศที่หนาวยะเยือก  เด็กหญิงนอนขดตัวกลมและสั่นเทา  ฟันกระทบกันตลอดเวลา  ทำให้เกิดรอยแผลเล็กๆ บนริมฝีปากที่แตกระแหงเหมือนเกล็ดปลา  อยากได้ไฟสักกองหนึ่ง  แล้วเธอก็คิดถึงเสื้อคลุมผืนหนาตัวเก่งที่ถอดทิ้งไว้เมื่อกลางวัน  หากรู้สักนิดว่าทิวากับราตรีจะต่างกันสุดขั้วถึงขนาดนี้    จะผ่านคืนนี้ไปได้อย่างไรกัน  เด็กหญิงได้แต่นึกประหวั่นพรั่นพรึง     ยิ่งดึกก็ยิ่งวังเวง  ทันใดนั้นก็บังเกิดเสียงหนึ่งดังขึ้น   เป็นเสียงฮึมฮัมต่ำประหลาดดังไปทั่วทะเลทรายเป็นเวลายาวนาน    ชวนให้กระตุกขวัญสั่นประสาทสติกระเจิดกระเจิง   แต่เสียงนั่นทำให้เด็กหญิงปรือตาลง  หนังตาหนักขึ้นเรื่อยๆ   เสียงที่ได้ยินทำให้ความง่วงงุนเข้ามาครอบงำ   กอปรกับตอนนี้ร่างกายเธออ่อนล้าอย่างถึงที่สุดแล้ว ..คิดถึงเตาผิงในกระท่อม   ..คิดถึงเทวดาน้อยผมดำกับรอยยิ้มอันสดใส    ..คิดถึงความรักที่เขามีให้   ..เธออยากเจอเขาอีกครั้ง ..บรรดาชีวิตที่เกิดมาบนโลกนี้ จะมีสักกี่คนที่เป็นคู่แท้ของเธอ จำวันฟ้าสดใสใต้เมฆขาวได้ไหม เรารวบรวมเสี้ยวเวลาแห่งความสุข ถักทอร้อยเป็นมาลัยข้างในฝัน ยามเธอหัวเราะช่างเหมือนฟ้าสีคราม ฉันยังพลอยอดยิ้มไปด้วยไม่ได้ ขอเพียงมีกันและกันก็พอแล้ว.. เมื่อหมอกยามใกล้รุ่งโรยตัวลงปกคลุม    ดูสลัวรางราวแผ่นฟ้าและผืนทรายบรรจบกัน  พอฟ้าสาง    แสงนวลก็เข้ามาแทนที่สายหมอกและแสงดาว   ลำแสงทาทาบร่างเล็กบางที่ปราศจากลมหายใจ   ซึ่งบัดนี้ถูกผืนทรายกลบจนเกือบมิด จากคุณ : ณัฐกร - [ 14 ต.ค. 47 15:41:54 ]

ความคิดเห็นที่ 4 จบแล้ว  อ่านต่อคราวหน้านะ อธิบายท้ายเรื่อง เรียนให้เพื่อนนานุเพื่อนทราบว่า เสียงที่อิงกริดได้ยินในยามค่ำคืนก่อนที่เธอ ...ไปนั้น มันคือเสียงร้องของหินทรายขอรับ ในทะเลทรายซาฮาร่า ในช่วงเดือนมิถุนายน-กรกฎาคมนั้น  อุณหภูมิทั่วๆ ไปก็ 50 องศาเซลเซียส! (วัดในที่ร่มนะ) ส่วนกลางคืนนั้นกลับหนาวเย็นจัด ดังนั้น ความร้อนมหาโหดยามทิวาวารและความเย็นในตอนกลางคืน ทำให้ก้อนหินทรายในซาฮาร่าหดและขยายตัวอย่างต่อเนื่อง และผลของมันคือทำให้ก้อนปริมาตรขนาดมหึมาของทรายเคลื่อนตัวเกิดเป็นแนวสันหิน และก่อให้เกิดเสียงดังประหลาดเป็นเสียงก้อนหินลั่นคล้ายแตก ชาวอาหรับเมื่อได้ยินเสียงลั่นของแนวหินทราย พวกเขาจะเกิดความกลัว  เพราะคิดว่าเป็นเสียงของ รา-อูล ผู้ตีกลองแห่งความตาย ............................................ และก็เช่นเคยครับ (พูดอีกแระ) อยากชมหรือวิจารณ์ก็ตามสบายครับ ทีนี้ก็มาตอบเม้นท์เพื่อนานุเพื่อนที่คั้งค้างแต่หนหลัง หุหุ ก็มีพี่โรคจิต Psycho man หนอยๆ หาว่าเหมือนผู้หญิงเขียน  อ๊ายๆ เค้าไม่ยอมนะตัวเอง!! งอนแระ.. คราวนี้ถ้าไม่เม้นท์ให้เยอะๆ ไม่หายงอนจริงๆ ด้วย ฮึ! น้องp_จัง อิอิ เมื่อคืนก็เพิ่งคุยกัน ^_________^๑ คุณ Final Fantasy ว้าวๆ มีหน้าใหม่มาอ่าน ขอบคุณครับ ติดตามต่อไปเรื่อยๆ นะ ปล.ชอบเล่นเกมไฟนอลเหมือนกัน โดยเฉพาะภาค 8 คุณต้นอ้อ สวรรค์โหดร้ายเนอะ ขอโทษนะ ถ้าต่อไปราเฟล เปลี๊ยนไป๋.. แก้ไขเมื่อ 14 ต.ค. 47 16:08:54 จากคุณ : ณัฐกร - [ 14 ต.ค. 47 15:52:04 ]

ความคิดเห็นที่ 5 กว่าจะมาได้นะคะคุณพี่... ขอแปะไว้ก่อนแล้วกันค่ะ ตอนนี้ต้องทำงานก่อน... ชะแว๊บบ @^_______________^@ จากคุณ : p_jung - [ 14 ต.ค. 47 17:05:08 A:210.246.66.204 X: ]

ความคิดเห็นที่ 6 เป็น ราฟาเอลเจ้าชายสวรรค์  ไม่ใช่ลูซิเฟอร์หรือคับ ที่ก่อกบฎ ราเฟล คือราฟาเอลปลอมตัวมาป่าวอ่ะค ตอนราเฟลชวนบอน นึกถึงงู ที่ชวนอีฟกินแอปเปิ้ลเลยแฮะ ไม่ค่อยได้คุยกันเลยแฮะ ช่วงนี้อ่ะ เหมือนขาดอะไรไปอย่าง จากคุณ : กริช - [ 14 ต.ค. 47 17:15:36 A:10.11.20.73 X:202.28.6.18 ]

ความคิดเห็นที่ 7 อิงกริดเก่งเนอะ จากดินแดนหนาวสุดๆ ไปทะเลทรายก็ยังรอด เอ๊ะ หรือเพราะชาติก่อนมาจากทะเลทราย รู้สึกเหมือนกันว่าราเฟลตอนนี้ไม่จริงใจยังไงไม่รู้ หรือว่าปลอมตัวมาอย่างคุณกริชว่า จากคุณ : scottie - [ 15 ต.ค. 47 00:10:51 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ตอบเม้นท์ เพื่อนานุเพื่อน ทุกท่าน (สำนวนคุ้นๆ นะ อิอิ) น้อง p_jung ไม่เป็นไรจ้าหมูพี  แค่แวะมาทักก็เป็นปลื้มแล้ว   พักผ่อนเยอะๆ น้า  อย่าโหมงานให้มากล่ะ พี่กริช อืม อ่านแล้วเข้าใจในสิ่งที่ผมต้องการสื่อด้วย  ดีใจๆ ราเฟล ก็คือ ราเฟล   มันเป็นความเหมือนที่แตกต่าง งงป่ะ (ผมยังงงเลย) ลูซิเฟอร์น่ะถูกแล้วครับ แต่ผมอยากให้เป็น ราฟาเอลแทน ชื่อมันเพราะกว่า พี่ scottie อ่ะนะ อิงกริดเป็นเพียงแค่เด็ก  ต่อให้เก่งอย่างไรก็ต้องพ่ายต่อสภาพแวดล้อมอันหฤโหด --ลำแสงทาทาบร่างเล็กบางที่ปราศจากลมหายใจ  ซึ่งบัดนี้ถูกผืนทรายกลบจนเกือบมิด ผมว่าไม่น่ารอดนะ  ^ ^~ ปล.งวดนี้เม้นท์สั้นจังอ่ะ จากคุณ : ณัฐกร - [ 15 ต.ค. 47 13:04:55 ]

ความคิดเห็นที่ 9 มาลงชื่ออ่านค่ะ จากคุณ : ศรีสุรางค์ - [ 15 ต.ค. 47 19:45:40 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ก๊อก ๆ มาแปะโป้ง ไว้ก่อนน้า....... ^ _ ^ จากคุณ : ริเศรษฐ์ - [ 15 ต.ค. 47 21:01:37 ]

ความคิดเห็นที่ 11 อ่า......... แปลก ตอนนี้ไม่มีใครตายแฮะ   อิอิอิอิอิ    แซวอีกทีนะครับ จากคุณ : คนเดินดินกินข้าวแกง - [ 15 ต.ค. 47 23:39:11 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ตอบเพื่อนานุเพื่อนอีกรอบ คุณศรีสุรางค์ ขอบคุณมากๆ ครับ   หากอ่านแล้วรู้สึกไม่ถูกใจอย่างไรก็บอกได้นะครับ ดีใจที่คุณมาอ่าน คุณริเศรษฐ์ ได้เลยครับ อ่านจบแล้วต้องมาเม้นท์อีกรอบน้า คนเดินดินกินเข้าแกง อะไรของนายน่ะ อ่านบรรทัดสุดท้ายให้ดีๆ แล้วจะรู้ว่ามีใครตาย อิอิ จากคุณ : ณัฐกร - [ 16 ต.ค. 47 00:43:25 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ราเฟลเปลี่ยนไปขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย จากคุณ : ต้นอ้อ (ต้นอ้อสีม่วง) - [ 16 ต.ค. 47 09:33:51 ]

ความคิดเห็นที่ 14 พักนี้เรื่องของนายบอลต้องมีคนตายแฮะ จากคุณ : กริช - [ 16 ต.ค. 47 13:47:30 A:10.11.13.115 X:202.44.14.194 ]

ความคิดเห็นที่ 15 แปะไว้ก่อนนะ วันจันทร์จะอ่านแบบละเอียดยิบเลยเชียว จากคุณ : อันโตนิโอ - [ 16 ต.ค. 47 23:14:37 A:61.90.41.102 X: ]

ความคิดเห็นที่ 16 มาอ่านแล้วๆ..หลังจากผ่านมรสุมมีทติ้งติดๆกัน4วัน เฮ้อ.. ตอนนี้เฉียบครับ โดยเฉพาะเรื่องของการบรรยายฉาก ผมชอบตั้งแต่ประโยคแรกที่ขึ้นต้นมา เห็นภาพดวงจันทร์หลากสี(ซึ่งในเรื่องคืนนั้นไม่ปรากฏ)แล้วอลังการงานสร้างมาก ฉากอีกฉากที่ชอบและขอยื่นผลยอให้เป็นพิเศษคือฉากทะเลทรายขอรับ เขียนได้แห้งแล้งร้อนระอุดีแท้ แถมในยามราตรีก็ประเคนความเหน็บหนาวเสียดจนร้าวกายไปได้เหมือนกัน อ้อ การตัดภาพไปมาระหว่างบอนในสรวงสวรรค์(อันเต็มไปด้วยชั้นวรรณะ)กับอิงกริดในทะเลทรายนั้นชัดเจนหนักแน่นดี มีคำผิดอยู่บ้างเล็กน้อย(น้อยกว่าทุกตอนที่ผ่านมานะผมว่า) เช่น ปราย(ปลาย)สายตา, กระปลดกระเปลี้ย(กะปลกกะเปลี้ย) นอกนั้นจะมีอีกไหม ต้องรอน้องเอ๋มาดูอีกที เนื้อเรื่องในตอนนี้มีการสร้างสถานการณ์ขึ้นใหม่ กลุ่มขบวนการแบ่งแยกดินแดนเอ้ย ขบวนการปลดปล่อยสวรรค์ให้เป็นไทที่13 สงสัยนิดนึงฮะ ว่าเรื่องนี้ทำท่าจะยาวไปอีกหลายตอนเสียกระมัง(ยาวไม่ว่าหรอก แต่อย่านาน) บอนกับอิงกริดน่าสงสาร บอนตกชั้นกลายเป็นลูกจ๊อกสวรรค์ ส่วนอิงกริดต้องลงไปคลานตากแดดกลางทะเลทรายจนต้องแข็งตายในตอนจบ อ่านบรรทัดสุดท้ายแล้วเศร้าจัง จริงอย่างที่อิงกริดคิดไว้ ทำไมชาวสวรรค์โหดร้ายทารุณจัง จะเอามาปล่อยทั้งทีก็น่าจะดูทำเลเสียหน่อย ไม่น่าเล้ย.. ส่วนเจ้าราเฟลตอนนี้ทำท่าทางเจ้าเล่ห์นิดๆเหมือนอย่างที่กริชว่า บอนจะหลงตามไปด้วยหรือเปล่าหนอ? อยากรู้จัง แล้วโอเรียของผมล่ะ? ตอนนี้ไม่โผล่เลย ฮึ่ม! กำลังเศร้าๆอยู่ก็ดันจบซะแล้ว ไรกัน ไหนบอกว่ายาวไง รีบมาต่อเร็วๆเน้อ วันนี้แวบไปที่เสรีหน่อยเดียวเลยไม่ทันทัก พรุ่งนี้จะลากไปกินกาแฟด้วยนะ จากคุณ : อันโตนิโอ - [ 18 ต.ค. 47 23:54:45 A:61.90.41.254 X: ]

ความคิดเห็นที่ 17 มีผิดอยู่จุดหนึ่งค่ะ ตรงประโยคนี้ “ท่านราฟาเอลมีขอเสนอที่นายยากจะปฏิเสธ!  ท่านสามารถตามหาพี่สาวในอดีตชาติของนายได้นะ..." ข้อเสนอ (ตกไม้โทไปค่ะ) แล้วตกลงอังกริดนี่เป็นพี่ชายในอดีตชาติของบอนริเอลไม่ใช่หรือค่ะ ถ้าพูดถึงพี่สาวในชาตินี้ ก็ไม่น่าต้องใส่อดีตชาติแล้วมั่งค่ะ ฮั่นแน่...ข้างบนเขามีนัดกันด้วย เอ๋ยังอ่านไม่จบน่ะคะ เดี๋ยวค่อยมาเขียนต่ออีกที   จากคุณ : คนชื่นชอบนิยาย ^^ - [ 19 ต.ค. 47 03:07:35 A:203.113.33.8 X:203.150.217.111 ]

ความคิดเห็นที่ 18 มาเอาโป้งคืนแล้วจ้า.... อืม....ตอนนี้ยังไม่มีความเห็นอ่ะนะ  ต้องรอดูตอนต่อไปก่อน   แต่ว่า  เนื้อหาค่อนข้างละเอียดและยาวนะ จากคุณ : ริเศรษฐ์ - [ 20 ต.ค. 47 00:31:31 ]