ชีวิตนะชีวิตคิดเหวยฟ้า
จับมารดาพลัดหลงพะวงหาย
สิบสามปีหนีหน้าฤๅว่าตาย
บัญชีรายแทงสูญคูณแผ่บุญ
บัดนี้นั้นพบแม่แลตะลึง
เขาบอกถึงหญิงคนแก่แลหัวหมุน
ภาพขยะกองนั้นวันแม่คุณ
รื้อค้นวุ่นหากินถิ่นอำเภอ
บนสองมือปิดหน้าท่าคงเศร้า
ทุกค่ำเช้าฤๅสงสัยไข้เสมอ
บนทางเปลี่ยวแม่คืบคลานผ่านมิเจอ
คงพร่ำเพ้อบ่นบ้าคราเดียวดาย
ช่วยปลดทุกข์บำรุงสุขแก่สตรี
ซึ่งมากมีแกว่งเกร่เร่ร่อนสาย
ในดวงตาบอบช้ำซ้ำซ่อนลาย
อาจละม้ายแม่คุณบุญปลีกทาง
เห็นสตรีบ้าใบ้แม้วัยสาว
เนื้อนมราวเต่งตึงถึงหัวหาง
สวมเสื้อผ้าแปลกประหลาดพาดกายพราง
เมื่อยามสางจิ๊กโก๋จิกพลิกกายรุม
อนาถนักกรุงเทพเมืองสวรรค์
คนเร่ร่อนอนาถนั้นยังนอนสุม
เหล่าคนจรหมอนหมิ่นดิ้นแดชุม
รัฐมิกลุ้มมิหาถิ่นให้กินนอน
เป็นสิบสามปีแม่ลูกพลัดกระจัดหาย
ต่างอำเภอจังหวัดได้พบคล้ายหลอน
ลูกร่ำไห้เคยพึ่งแม่แท้อุทร
อุทธาหรณ์ระวังแม่จะแก่งอม
ขอฝากความยามแก่เฒ่าเจ้าต้องแก่
ฝากดูแม่ไทยทั้งชาติปราชญ์แห่ห้อม
อย่าลืมหลงพะวงหวั่นหันยลยอม
เฝ้าถนอมใจแม่แต่นี้เทอญ
ทิกิ_tiki
เมื่อพบแม่บนกองขยะ
สามวันนี้มีข่าว ญาติพบแม่ต่างอำเภอคุ้ยขยะหากิน
มาบอกให้ลูกๆตามไปดู..ลูกเห็นว่าใช่แม่จริงแท้
ลูกเห็นอยากกอดแม่แม่ก็คอยหลบหาย
จับตัวมากันได้ แม่ก็จะหนีจะต่อสู้ พาไปโรงพยาบาล
บัตรทองก็ไม่มี..ต้องแจ้งอำเภอเพื่อให้พบจิตเวชบำบัด
น่าสงสารเหลือกระไร เพื่อนไทยเอ๋ย แม่ตนจงช่วย
กันดูแลท่านนะhttp://www.thaipoem.com/web/poemdata/poemdata_63623.php
แก้ไขเมื่อ 15 ต.ค. 47 23:08:53