ความคิดเห็นที่ 1 . . . การสื่อสาร...คนอ่านกับคนเขียน . . . [ 2 ] สำหรับคนเขียนที่เขียนเพราะอยากเขียน ไม่ใช่เพราะอยากเป็นนักเขียน... อย่างฉัน แม้จะได้สิ่งตอบแทนจากงานเขียนอยู่บ้าง แต่ฉันก็ยังอยากเป็นมือสมัครเล่นเรื่อยไป ฉันยังไม่อยากเป็นมืออาชีพตอนนี้... เพราะฉันว่าการเป็นมือสมัครเล่นน่ะ มันสนุกกว่ากันเยอะ ไม่ต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยวเชิดคอบนหอคอย ไม่ต้องกังวลว่างานเขียนของตัวเองจะต้องถูกใจตลาด ชื่อก็บอกแล้วว่าสมัครเล่น สมัครใจมาเล่นเอง แถมสนุกอีกต่างหาก ไม่ต้องกังวลเสียงวิพากษ์วิจารณ์ ไม่ต้องมีการตลาดพาดหน้าจั่วหัว และคนอ่าน... ก็สมัครมาด้วยใจเช่นกัน "สวัสดีครับ" เขาเข้ามา และกล่าวทักทายอย่างเคย "นอนดึกอีกแล้วหรือ" น้ำเสียงนั้นจับได้ว่าถามขึ้นด้วยความเป็นห่วงปนทึ่ง ฉันอาจจะใช้เวลานอน น้อยเกินกว่ามนุษย์คนอื่นๆ ใช้กัน "ไม่กลัวเป็นหมีแพนด้าหรือครับ" คำหยอกล้อ ก็ไม่ต่างอะไรกับการยิ้มให้ ที่ทำให้ฉันต้องยิ้มตอบทุกครั้ง ฉันหันไปตอบด้วยรอยยิ้มนั้น "ดีแฮะ ไม่ต้องนอนนี่ประหยัดเวลาไปได้เยอะ" "นับเป็นบุญอย่างหนึ่งของคนต้องทำงานนะ" "อืม แล้วคุณคนเขียนทำงานอะไรล่ะครับ เห็นแต่เขียนนิยาย" อ้าว... แล้วนี่ไม่ใช่งานหรือ "อ๋อ... ดีจังครับ เป็นงานที่สนุกด้วย มีความสุขด้วย" ********************************************************** จากคุณ : ninaM - [ 16 ต.ค. 47 16:58:34 ]

ความคิดเห็นที่ 2 บางครั้ง คนอ่านก็มักจะอยากรู้ ในสิ่งที่คนเขียนไม่อยากให้รู้ "คุณคนเขียนชื่อจริงว่าอะไรน่ะครับ" "รู้แต่นามปากกาก็พอแล้วนี่" คนอ่านทำหน้าเบื่อๆ เล็กน้อย กับคำตอบที่ไม่เคยเป็นคำตอบ "ไม่คิดจะให้รู้จริงๆ เลยหรือ" "ไม่ชอบนามปากกาฉันหรือ" "ก็ชื่อนี้ไม่มีนี่ครับ คนอะไรชื่อ 'ไม่มีชื่อ' " "อืม" ฉันอมยิ้มพยักหน้าเห็นด้วย "ใช่ไหม" เขาแสดงหน้าตาว่ามั่นใจในเหตุผลที่ดีของการได้ถาม "หรือว่าในชีวิตจริงก็ใช้ชื่อนี้ล่ะครับ" "แหม ใครจะมาเรียก" "ก็นั่นน่ะสิ... แล้วตกลง ชื่ออะไรล่ะครับ เวลาเจอตัวจริงจะได้เชื่อมโยงถูก" "กลัวเชื่อมโยงถูกนะสิ" "เอ้า... ก็ได้ ยังไงๆ มันก็เรื่องของคนเขียน" คนอ่านทำท่าปลง ********************************************************** และบางครั้ง คนเขียนก็มีเรื่องอยากรู้ ในสิ่งที่คนอ่านไม่เคยบอกให้รู้ "ส่วนใหญ่ คนอ่านนิยายของฉันจะเป็นผู้หญิงล่ะ" ฉันพยายามทำให้เป็นประโยคบอกเล่า ไม่อยากให้เขารู้สึกว่านั่นเป็นข้อสังเกต ที่ฉันกำลังสงสัย "มันก็น่าอยู่นี่ครับ เพราะเรื่องของคุณมักจะเเอบหวานอยู่เรื่อย" แหม ไม่ได้แอบสักหน่อย หวานกันเห็นๆ "เรื่องโจรกรรม จารชน สายลับ... ใครจะไปนึกว่าจะมีบทหวานขนาดนั้น" เอ นั่นเป็นคำต่อว่าเหมือนคนเขียนหลอกให้เขามาอ่านหรือเปล่าหนอ อิอิ "แต่คนอ่านที่เป็นผู้ชายก็มีอีกนี่" เขาพยายามหาพรรคพวก "ไม่ได้มีแต่ผมคนเดียวสักหน่อย" คนเขียนอย่างฉัน ชอบดูปฏิกิริยาของคนอ่านที่สุด เพราะความคิดเห็นของคนอ่านนี่ล่ะ ที่เป็นแรงผลักดันให้กับงานเขียนของฉัน "ตลกหรือ" ฉันถามเมื่อเห็นเขาอ่านไปยิ้มไป "เปล่านี่ครับ อมยิ้มเฉยๆ" แน้ บทนี้ตลกออก ทำไมไม่ตลก... (เริ่มขาดความมั่นใจอีกแล้ว) "แต่น่ารักดี" แหม... เขินนะ "ชมจริงๆ ใช่เปล่า" "จริงสิ" "ขอบคุณ" "แต่สำหรับคนที่เข้าใจว่าคุณเป็นผู้ชาย คงงงนะครับ" ฮึ แปลว่าไง ฉันทำหน้าสงสัยถามกลับ "ไม่ต้องคิดมาก เอาเวลาไปแต่งนิยายดีกว่า" ได้ไง พูดจาให้เราติดใจสงสัยแล้วจะบอกปัดๆ ให้พ้นไปแบบนี้ "แต่วันนี้อยากคุยนี่ ไม่อยากแต่งนิยาย" ก็... หลังจากพยายามมาตั้งนานแล้ว ก็ยังเขียนอะไรไม่ออกสักตัวนี่นา ขอพักใจเดี๋ยวหนึ่งเถอะ... นะ "ทำไมล่ะ" "ยังไม่ได้เตรียมใจมั้ง" ฉันตอบเลี่ยงๆ ไม่อยากบ่นให้ฟังในสิ่งที่อาจไม่มีใครช่วยได้ "แด่งนิยายนี่ต้องทำใจด้วยหรือ" เขาเป็นคนอ่านช่างสงสัย และสงสัยเมื่อไรเป็นต้องถาม "ต้องสิ" "อืม.. น่าเสียดายที่ผมเขียนนิยายไม่เป็น ก็เลยไม่รู้ว่าคนเขียนต้องเตรียมใจยังไง" "ยังไม่ได้ทำมากกว่า" "ไม่ได้เป็นนักเขียนนี่ครับ เป็นแต่นักอ่าน" "แต่ภาษาสนทนาของคุณดีนะ" "ดียังไงครับ ผมก็พูดตามปกตินี่นะ" "ไม่เชื่อสายตาอันยาวไกลของคนชอบเขียนรึ" "ไม่ใช่ไม่เชื่อ แต่ไม่เห็นจะรู้สึก..." เขาทำท่านึก "กรุณาขยายความหน่อยก็จะดี" "ก็รู้สึกจากการสนทนาน่ะ ฉันเหมือนพวกที่ต้องหาวัตถุดิบ ฉันจึงชอบสนทนากับใครๆ ซึ่งก็จะดีมากหากใครคนนั้นเขาจะเป็นคนชอบอ่าน ฉันชอบบทสนทนา เวลาคุยกับใครก็ดูวิธีการพูด อย่างที่คุยกับคุณ... คุณเป็นคนที่มีสำนวนดี เอาไปเป็นวัตถุดิบได้" พยายามอธิบายอย่างเต็มที่ ไม่แน่ใจว่าเข้าจะเข้าใจไหมหนอ "อ่า... เข้าใจล่ะครับ" ฟังเขาตอบว่าเข้าใจก็โล่งอก "ดี... เดี๋ยวให้เป็นพระเอก" "อืม... ขอต่อรองเป็นเพื่อนพระเอกที่หน้าตาดีกว่าพระเอกได้ไหมครับ" "ได้ๆ พระเอกดังๆ ต้องไต่เต้ามาจากการเป็นตัวประกอบดีๆ" "จริงๆ แล้วผมชอบบทตัวรองนะ... รู้สึกมันเป็นอะไรที่คนชอบมองข้าม" อ้าว ไหงอยู่ดีๆ อยากให้ใครๆ มองข้าม "อย่าหวังเลยว่าตัวรองของฉันจะโดนมองข้าม" "นั่นสิ บางทีเนื้อหอมกว่าพระเอกอีกนะ" เขาแอบยิ้ม เพราะคุยเรื่องก่อนหน้ามาต่อเนื่องหรือเปล่าก็พูดยาก อยู่ดีๆ คนเขียน ก็ถามคนอ่านแบบนี้เฉยเลย "มีแฟนหรือยัง" "ยังครับ" ชัดถ้อยชัดคำ แล้วก็ย้อนเราในทันทีอีกต่างหาก "คำถามต่อไป" "แหม ตอบอย่างนี้ก็ไม่มีอะไรจะถามแล้วนะสิ ว่าจะหาข้อมูลซะหน่อย" "จะหาข้อมูลอะไรล่ะครับ" "ไม่ได้ตั้งใจหาอะไรเป็นพิเศษหรอก" จริงหรือ... "แค่ชวนคุยไปเรื่อยๆ เท่านั้นเอง" "เท่าที่เห็นก็มีข้อมูลเขียนได้เยอะแยะแล้วนี่นา" เขากำลังหมายถึงว่าเรื่องที่ฉันแต่งนี้คือเรื่องของฉันอย่างนั้นหรือ ไม่ใช่นา "ไม่ใช่ฉันหรอก เอามาจากคนแถวนี้แหละ" เขาหันซ้ายหันขวาเหมือนจะมองหาว่าคนไหน "แสดงว่าคนแถวนี้มีประสบการณ์เยอะล่ะซิ ไม่กล้าถามว่าใคร เกรงใจ... ใครหรือครับ" แหม... ไหนว่าเกรงใจ ไม่กล้าถาม "สงสัยว่าต้องเปลี่ยนเรื่องคุยแล้วล่ะ" ฉันไม่ตอบเขาหรอก "ก็ได้ ขึ้นบัญชีไว้ถามต่อคราวหน้าก็ได้ครับ" ********************************************************** จากคุณ : ninaM - [ 16 ต.ค. 47 16:58:51 ]

ความคิดเห็นที่ 3 หลายครั้งที่คนเขียน ซึ่งไม่เคยเลยที่จะมีวันใดไม่ต้องการคนอ่าน แต่คนเขียนเองกลับหนีหน้าหายไป และหายไปทีละนานๆ ด้วย สาเหตุ... คงเป็นเพราะอารมณ์แบบศิลปินของคนเขียนกระมัง "หายไปไหนมานานจัง" คนอ่านถามขึ้นในวันหนึ่งที่ได้พบกันอีกครั้ง "คิดถึงหรือ" ช่างเป็นคำถามกลับที่กล้าหาญจริง เพราะถามไปแล้วก็อดใจหายไม่ได้... หวังว่าจะไม่มีใครคิดมาก เขาเงียบไปนานกับคำถามของฉัน "ก็ประมาณนั้น" นึกว่าพูดจาไม่ดี จนรับไม่ได้... แต่คนอ่านก็ดูเหมือนจะรับได้อยู่เสมอ "เผอิญวันนี้อารมณ์ดีน่ะ" คนเขียนแก้ตัว "ดีแล้วครับ ผมก็กำลังนึกเป็นห่วงอยู่" ซึ้งจัง... เกือบตัดใจหนีไปไหนไกลๆ แล้ว ยังดีนะ ที่ได้กลับมาฟังประโยคเมื่อกี๊ "ทำไมถึงต้องหายไปทีละนานๆ ด้วยละครับ" "ไม่อยากบ่นนะ" "ตามใจ" "แหมอ้อนหน่อย ก็ใจอ่อนเล่าแล้วน้า" ไหงมาตัดบทง่ายดายกันอย่างนั้นเล่า "อ้อนไม่เก่งนี่ครับ" ฉันพยายามนึกคำอธิบาย "คือ คนเขียนอย่างฉันน่ะเหมือนเด็กน้อยที่คนอ่านประคบประหงมมาตลอด ฉันรู้ เคยเจอแต่คนอ่านน่ารักๆ... พอเจอของจริง เป็นแข็งเข้า ก็เลยจ๋อยไง นี่ละ ที่ต้องหายไปทีละนานๆ" "ของจริงของแข็งที่ว่านั่นอะไรหรือครับ" คนอ่านชักสงสัย "ก็... คำวิจารณ์..." ไม่อยากจะบอกเลย ยิ่งพูดก็ยิ่งแห้งแล้ง "พอถูกวิจารณ์ ก็บอกไม่ถูกกับสิ่งที่ตัวเองเขียน ความมั่นใจไม่ค่อยมี ก็เลยอยากหนีไปสงบใจคนเดียว" "คราวหลังถ้าจะหนีไปไหน ก็บอกกันก่อนนะครับ" รู้ดีว่าคราวนี้หายไป ไม่ได้บอกกล่าวใครล่วงหน้า "อื้ม ขอโทษด้วยที่คราวที่แล้วไม่บอกก่อน คราวหน้าถ้าจะหายไปอีกจะบอกก่อนแน่ๆ" "ดี... จะได้หนีไปไหนไม่รอด" อ้าว... "ก็ไม่อยากให้หายไปทีละนานๆ นี่นา" "ถ้าอยู่ ก็เขียนไม่ออก แล้วก็ไม่รู้จะคุยอะไรกับใครดีนี่นา" "อืม เข้าใจ... ผมเองก็ไม่อยากคุยกับใครเวลาตัวเองอารมณ์ไม่ดีเหมือนกัน" ใช่ไหมล่า... "เป็นศิลปินเหมือนกันนี่" "เปล่า" เขาปฏิเสธ "ศิลปินไม่รำคาญอารมณ์ตัวเองนี่ครับ" "ไม่หรอก" ฉันก็ปฏิเสธเหมือนกัน "ศิลปินน่ะรู้สึกง่ายไปทุกเรื่อง แล้วก็อาจจะขี้รำคาญด้วย" "ถามอะไรนิดหนึ่งสิ" ฉันอยากถาม เพราะอยากหายข้องใจตัวเอง "ไม่ต้องนิดก็ได้ครับ" แหม... มีน้ำใจจัง "เรื่องของฉันทำให้ผิดหวังขณะอ่านไหม เช่นทำไมไม่แต่งเรื่องนั้นต่อ หรือทำไมถึงมาแทรกด้วยเรื่องนี้" "ไม่กับไม่ครับ" เขาส่ายหน้าสองที "ว่าแต่..." เขามีเรื่องสงสัยและอยากถามฉันกลับ แต่ดูเหมือนเขาจะนึกนาน ฉันจึงได้แต่รอคำถามอย่างใจเย็น "นึกยังไง ถึงโดดลงมาเป็นตัวละครเองล่ะครับ" "ตอบยากจัง" "ผมถามยากไปหรือ" "ส่วนใหญ่เรื่องที่แต่งจะเป็นประเภทอยู่ดีๆ ก็แต่งน่ะ" นี่คือคำสารภาพ "แล้วเรื่องนี้คุณตั้งใจให้ "คนเขียน" เป็น representative ของคุณเองหรือเปล่าครับ" "ใช่... มั้ง" "ประหยัดค่าตัวหรือครับ ถึงได้แต่งเอง เล่นเอง" "เป็นการหาเรื่องบ่นอย่างแนบเนียนต่างหาก เพราะคนเขียนคนนี้ขี้บ่น" "อ้อ... ไม่เป็นไรครับ ผมพร้อมฟังคุณบ่น" "ฉันเป็นยายแก่" "แก่กี่ปีแล้วล่ะครับ" (หมายเหตุ* เป็นการหลอกถามอายุแบบตื้นๆ) "คนที่อ่านเรื่องของฉัน เคยบอกว่าฉันอายุห้าสิบแล้วละพ่อหนุ่ม" "ผมกำลังหลอกถาม และรอที่คุณตอบครับ ไม่เอาที่คนอื่นบอก" "ไม่เห็นเป็นการหลอกถามตรงไหนเลย นี่เรียกว่าถามตรงๆ... แต่ถ้าตอบ ก็อาจจะแปลว่าโดนหลอกก็ได้ ไม่อยากถูกหลอกนะ" "งั้นไม่หลอกครับ... คนตอบจะได้ไม่ถูกหลอก" "อยากให้กี่ปีก็ได้" อิอิ นี่เรียกว่าคำตอบไหมหนอ "50" เขาแกล้งพูดขึ้น "ยังไงก็ได้ ยังงั้นก็ได้" "แหม ไม่มีความแน่นอนเลย" "คำตอบที่ดี ต้องมีเหตุผลอันดีของคำถามนะ" ฉันย้อนเขา "ความอยากรู้เนี่ย นับเป็นเหตุผลอันดีได้รึเปล่าครับ" "ฉันว่านะ...ยังไม่ดีพอหรอก เพราะยังไม่น่าตอบดีๆ เลยนี่นา" "ผมว่าดีแล้วนา" คนอ่านเกาหัวแกรกๆ ทั้งที่โดนคนเขียนโยกโย้อยู่เสมอทุกครั้งที่ได้คุยกัน แต่คนอ่านก็ยังยอมคุยด้วยอยู่ทุกวันนี้... ฉันไม่รู้ว่าเพราะสาเหตุอะไรแน่ ที่เขายังยอมคุยด้วย แต่ฉันก็รู้สึกดีที่เราได้สื่อสารกัน... และฉันไม่มีอะไรตอบแทนเขาได้ นอกจากสิ่งที่กำลังเขียนนี่ ขอบคุณคนอ่าน ที่ยังสื่อสารกับคนเขียนคนนี้อยู่เสมอ... ขอบคุณ ********************************************************** จากคุณ : ninaM - [ 16 ต.ค. 47 16:59:17 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ขอบคุณคนอ่าน ที่ยังสื่อสารกับคนเขียนคนนี้อยู่เสมอ... ขอบคุณ จากคุณ : ninaM - [ 16 ต.ค. 47 17:00:12 ]

ความคิดเห็นที่ 5 พี่นินามขยันจัง ยังงี้คนอ่านรักแย่เลย ไปอ่านก่อน เดี๋ยวมาใหม่ จากคุณ : OrangeSky - [ 16 ต.ค. 47 17:20:05 ]

ความคิดเห็นที่ 6 อยากสื่อสารกับพี่นินามบ้างจังเลยค่ะ แต่พักนี้ไม่ค่อยได้เล่นเน็ตหรือเข้ามาในถนนเท่าไหร่ จากคุณ : เม-ดา - [ 16 ต.ค. 47 17:58:01 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ขอบคุณคนเขียนค่ะ ที่ทำให้คนชอบอ่านมีเรื่องดีๆ น่ารักๆอ่านอยู่เสมอ (ขอดัดแปลงประโยคนิดนะคะ อิอิ) ขอบคุณค่ะ ^^ จากคุณ : Viva Tam - [ 16 ต.ค. 47 18:20:30 ]

ความคิดเห็นที่ 8 อ่านจบ ยังไม่ทันพิมพ์อะไร แม่เรียกให้ไปกินข้าว แซงซ้าย มารยาทไม่ดี!!! ระวังโดนคุณตำรวจเรียกน้า แซงขวาจะปลอดภัยกว่านิ (รึเปล่า) ขอบคุณคนเขียน ที่ทำให้คนอ่านเมื่อยแก้มได้ทุกครั้งที่อ่านงานเขียนของคนเขียนคนนี้ ชอบจังเวลาอ่านแล้วแก้มยืดเนี้ย ขอบคุณค้าบ "แด่งนิยายนี่ต้องทำใจด้วยหรือ" เด็กหัวแตก จากคุณ : OrangeSky - [ 16 ต.ค. 47 19:40:20 ]

ความคิดเห็นที่ 9 แต่บางครั้งคนอ่านก็มีช่วงเวลาขี้เกียจเม้นท์เหมือนกัน คนเขียนก็อย่าเพิ่งน้อยใจนะค่ะ แต่ถ้าหัวล้านก็ไม่ว่ากัน จากคุณ : bubu - [ 16 ต.ค. 47 19:59:01 A:61.116.144.251 X: ]

ความคิดเห็นที่ 10 "ขอบคุณคนอ่าน" คนอ่านก็ต้องขอบคุณคนเขียนเช่นกันค่ะ ขอบคุณพี่นินามที่เขียนเรื่องที่ทำให้อมยิ้มได้ทุกเรื่อง และทุกประโยคสนทนาของตัวละคร โดยเฉพาะบทอ้อนๆ ^^ อยากรู้จังเอาแบบมาจากใครน้า ตัวละครของพี่นินามแต่ตัว น่ารักกันทั้งนั้น หลงรักเลยล่ะค่ะ ^^ จากคุณ : oriole - [ 16 ต.ค. 47 22:18:54 ]

ความคิดเห็นที่ 11 รอยยิ้ม..และความรู้สึกดีๆ ที่คนอ่านได้รับ... เมื่ออ่านเรื่องของคนเขียน.... แค่นี้.. ก็เป็นสิ่งตอบแทน.. ที่มีค่ามากมายในตัวของมันเองอยู่แล้วล่ะครับ จากคุณ : petfy (petfy) - [ 17 ต.ค. 47 00:00:42 ]

ความคิดเห็นที่ 12 บางครั้ง "คนชื่นชอบนิยาย ^^" ก็ไม่ได้เขียนคอมเมนต์ให้นักเขียนเหมือนกันค่ะ แฮะ แฮะ (สำนึกผิด m(>_<)m) เพราะส่วนหนึ่งกลัวว่าจะวิพากษ์วิจารณ์ไม่ดีออกไป และทำให้เขาเสียกำลังใจได้ อีกอย่างไม่รู้จะเขียนอะไรออกไปดี ทุกอย่างว่างเปล่า รับรู้สาร แต่ไม่เกิด thinking process ในตัวเอง ส่วนหนึ่งขึ้นอยู่กับอารมณ์ด้วยน่ะคะ   ที่จริงเรามาสื่อสารกันสองทางก็ดีนะคะ อย่างน้อยได้รู้แง่มุมในความคิดกับทัศนะคติมากขึ้น แถมยังทราบว่า feedback คนอ่านคิดอย่างไรต่อเรื่องนี้ (แต่ห้ามเอาคำวิจารณ์พวกนี้ไปคิดในเชิงท้อถอยเด็ดขาดนะคะ ควรคิดว่าเป็นน้ำมันหล่อลื่นให้รถวิ่งอย่างไม่สะดุดดีกว่า อิอิ ไม่เชิงถึงกับเป็นน้ำมันที่พอหมดถังก็วิ่งรถต่อไม่ได้) เอ๋เชื่ออยู่อย่างว่า ในนวนิยายมักแฝงตัวตนของผู้เขียน ไม่จำเป็นต้องมาจากชีวิตจริง อาจเป็นสิ่งแวดล้อมรอบข้างๆ ตัว หรือบางทีอาจเป็นความฝัน ความอยากจะเป็นเมื่อวัยเด็ก หรือแม้แต่ชีวิตบางส่วนของตัวเอง ทำไมเอ๋ถึงคิดอย่างนั้น เพราะงานเขียนต้องมีการสร้างสรรค์ ส่วนหนึ่งมาจากจินตนาการ แรงบันดาลใจ หรือการที่ได้เข้าไปสัมผัส รับรู้ รู้สึกร่วมกับมันน่ะคะ... ดังนั้นเอ๋จึงคิดว่านวนิยายก็คือรูปแบบการสื่อสารหนึ่งระหว่างผู้แต่งกับคนอ่านโดยที่เราไม่รู้ตัวหรืออาจจะรู้ก็ได้ ฮี่ๆๆ   เอ...เอ๋ชักสงสัยว่าผู้ชายในเรื่องนี้มีจริงหรือเปล่าค่ะ เผื่อถ้ามีจริงจะได้ขอยืมตัวไปช่วยอ่านเรื่องที่เอ๋แต่งไว้บ้างจะได้ไหมค่ะ     "เรื่องของฉันทำให้ผิดหวังขณะอ่านไหม เช่นทำไมไม่แต่งเรื่องนั้นต่อ" สำหรับเอ๋...ไม่คิดอย่างนั้นนะคะ เราเคารพสิทธิ์รวมทั้งความคิดของผู้แต่ง ^^ (ไม่แต่งต่อ เดี๋ยวเราจินตนาการเองได้ อิอิ) สุดท้ายนี้ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆ ที่พี่แต่งให้พวกเราอ่านกันค่ะ (แอบยิ้มอยู่หลังจอคอมพิวเตอร์ @^--^@ พี่นินามนึกตามแล้วกันค่ะ) ป.ล ใช่ไหมล่า... น่าจะเป็นเล่า เดี๋ยว "ใช่ไหม" จะกลัว เพราะถูกไล่ "ล่า" น่ะคะ   จากคุณ : คนชื่นชอบนิยาย ^^ - [ 17 ต.ค. 47 05:16:35 A:203.145.22.176 X: ]

ความคิดเห็นที่ 13 เอ๋เขียนงงไปไหมค่ะ พี่นินาม แบบมานั่งอ่านใหม่ รู้สึกตัวเองเขียนไม่กระจ่าง อย่างที่บอกน่ะคะ ว่าช่วงนี้รู้สึกไม่ค่อยดีในการเขียน comment ... เฮ้อ   จากคุณ : คนชื่นชอบนิยาย ^^ - [ 17 ต.ค. 47 05:27:16 A:203.145.22.176 X: ]

ความคิดเห็นที่ 14 งานนี้น่ารักทั้งคนเขียน  และคนอ่านเลยค่ะ เหมี๊ยว ๆ ๆ จากคุณ : หิ่งห้อยน้อยใจ - [ 17 ต.ค. 47 10:03:58 ]

ความคิดเห็นที่ 15 บางครั้ง คนอ่านก็มักจะอยากรู้ ในสิ่งที่คนเขียนไม่อยากให้รู้ และบางครั้ง คนเขียนก็มีเรื่องอยากรู้ ในสิ่งที่คนอ่านไม่เคยบอกให้รู้ แล้วจะถามอะไรดีล่ะเนี่ย.. ในเมื่อเค้าถาม-ตอบ..ถามแล้วก็ตอบกันเองหมดแล้ว (แอบซุกตัวอยู่ตรงมุมห้องด้วยความน้อยใจ..กระซิกๆๆ) คนอ่าน : "แต่สำหรับคนที่เข้าใจว่าคุณเป็นผู้ชาย คงงงนะครับ" (นั่นจิฮับ..คงงงกันใหญ่) คนเขียน : ฮึ แปลว่าไง ฉันทำหน้าสงสัยถามกลับ (อ้าว..งงก็แปลว่างงอ่ะจิฮับ งง..) คนอ่าน : "ไม่ต้องคิดมาก เอาเวลาไปแต่งนิยายดีกว่า" (อิอิอิ เห็นด้วยกะคนอ่านนี้จัง..ตอนต่อไปขอหวานๆนะฮับคนเขียน) คนเขียน : ได้ไง พูดจาให้เราติดใจสงสัยแล้วจะบอกปัดๆ ให้พ้นไปแบบนี้ (เอ..ฉากนี้คล้ายๆคุ้นๆนะฮับ..คนอ่านคนนี้นิสัยเหมือนคนเขียนเป๊ะเลย..แหะ แหะ) ถนนสายนี้คนเยอะแฮะ..กลับบ้านดีก่า จากคุณ : NoT - [ 17 ต.ค. 47 15:34:15 A:203.113.77.4 X:203.150.217.113 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ฮิฮิ ชอบอ่านแบบนี้จริงๆเลยค่ะ   คนเขียนอ้อนได้น่ารักมากๆๆ เลยละ ^_____^ จากคุณ : หนูยี - [ 17 ต.ค. 47 16:40:39 ]

ความคิดเห็นที่ 17 คนอ่านแบบในเรื่องไม่มีตัวตนจริงๆ อะ? (ขมวดคิ้ว สงสัย) จากคุณ : scottie - [ 17 ต.ค. 47 17:23:00 ]

ความคิดเห็นที่ 18 บางครั้งเขียนนิยาย...เพื่อสนองความต้องการของตัวเองมากกว่าอ่ะนะ เลยเขียนแบบตามใจฉันซะจนคนช่วยอ่านบ่นอยู่เสมอ ก็อารมณ์มันขึ้นๆ ลงๆ มิวส์ไม่มาก็เขียนไม่ออกนี่นา ...อิ อิ จากคุณ : Licht (Miran) - [ 17 ต.ค. 47 19:47:48 ]

ความคิดเห็นที่ 19 การสื่อสาร...คนอ่านกับคนเขียน สำหรับนินาม... นินามถือว่าเรื่องนี้จบบริบูรณ์แล้วเมื่อคนอ่านได้เข้ามาแสดงความคิดเห็นจบท้าย แม้โดยทั่วไป เรื่องที่แบ่งเป็นตอนๆ อย่างนี้ มักทำเป็นไตรภาคก็ตาม ขอบคุณนะคับ... คนอ่าน OrangeSky รักจริงก็ดีสิคับ เม-ดา ไม่เข้ามาเล่นเน็ต ไม่เข้ามาที่ถนน แต่ก็ยังสื่อสารกับพี่ได้เสมอนะ เราสื่อสารกันด้วยใจ แทม ยินดีให้ดัดแปลงได้ตามสะดวกคับ และยินดี ที่จะบอกว่าคนเขียนคนนี้ ยินดีที่ได้เขียนให้แทมอ่านคับ (มีตั้งสามยินดีแน่ะ อิอิ) OrangeSky พี่ก็ว่านะ ว่าอ่านนานจัง หายไปไหม ที่แท้ก็กินข้าวไม่ชวนนี่เอง หึๆ แซงขวาปลอดภัยกว่า แต่ถ้าถูกกฏจราจร พี่จะขออนุญาตทำไมละ นิ แด่งนิยายต้องทำใจด้วยสิ... bubu ไม่น้อยใจ ไม่หัวล้าน ... แต่ถ้า คนอ่าน ไม่ขี้เกียจ บ้าง เป็นบางคราว คนเขียนก็ดีใจแย่แล้วนะคับ oriole ชอบประโยคอ้อนๆ... พี่นินามก็ต้องยกประโยชน์ให้เจ้าของประโยคอ้อนๆ นั้นนะคับ หวังว่าวันหนึ่งเมื่อเขาได้ทราบ ว่ามีคนชอบคำพูดของเขาแบบนี้ เขาจะรู้สึกดีและมีรอยยิ้ม นะคับ petfy แหม... คราวนี้มาไม่มีแซว แสดงความคิดเห็นแบบซึ้งๆ เป็นด้วยนะคับ อ่านแล้วซึ้ง... ขอนึกหน้าคนพิมพ์หน่อย... อืม นึกไม่ออก คนชื่นชอบนิยาย ^^ คำวิจารณ์ ดีไม่ดีอย่างไร พี่ถือเอาที่เจตนานะ บอกไม่สนุก ก็ขอคำอธิบายด้วยไม่สนุกตรงไหน ถ้าบอกมาได้ เราก็จะแก้ได้ และทำให้เรื่องหน้าสนุกได้เป็นต้น และเท่าที่พี่เห็นการวิจารณ์ของเอ๋ พี่ไม่เคยเห็นเจตนาร้าย ที่จะตัดทอนกำลังใจในนั้นเลย ตรงไหนผิด ตรงไหนน่าสงสัยก็บอกมาหมด อย่างนี้ไม่ใช่หรือ ที่ช่วยคนเขียนอ่อนๆ อย่างพี่ให้แก้ไขได้ถูกที่ ให่พี่ได้พัฒนา ไม่มากก็น้อย... จริงไหม พี่เห็นรอยยิ้มของเอ๋ ด้านหลังคอมฯ ของพี่เสมอละคับ สบายใจได้ และขอบคุณนะคับ หิ่งห้อยน้อยใจ คนอ่านคนไหนไม่น่ารักคับ ไม่เคยเจอเลยอะ อิอิ NoT ออกมาจากมุมห้องเร็วคับ เลิกน้อยใจแล้วน่า นะ คนพิเศษของนินาม มีไม่เยอะนา อุตส่าห์ให้เป็นพิเศษแล้วน้อยใจเก่ง คนเขียนคนนี้คงทำตัวไม่ถูกแล้วล่ะ... ง อ น (ประมาณว่า 'คนอ่านคนนี้นิสัยเหมือนคนเขียนเป๊ะเลย') แต่... คนเขียนกับคนอ่าน จะสื่อสารกันเข้าใจได้ ก็ต้องมีอะไรสักอย่างเหมือนกันแหละคับ ... เช่น มีตา เป็นต้น อิอิ (ไม่งั้นจะเอาอะไรอ่านละ) หนูยี คนเขียนอ้อนได้ ก็เพราะคนอ่านน่าอ้อนนะคับหนูยี คุณ scottie อ่ะ เป็นความลับนะคับ ขมวดคิ้วทำไมคับ เดี๋ยวหน้าแก่เร็วน้า Licht (Miran) แปลว่าคนช่วยอ่านคนนั้นน่ารักมากๆๆๆๆ เลยสิคับ เพราะขนาดไม่ตามใจคนอ่าน คนอ่านยังช่วยอ่าน สงสัยว่าคนอ่านของ Miran จะน่ารักไม่แพ้คนอ่านของนินามเลยนะคับ ดีจัง จากคุณ : ninaM - [ 18 ต.ค. 47 10:39:49 ]

ความคิดเห็นที่ 20 อืม ตามมาอ่านกั๊บ จากคุณ : oreocream - [ 18 ต.ค. 47 11:36:17 ]

ความคิดเห็นที่ 21 มีคนเขียนให้อ่านก็มีความสุขค่ะ ชอบรูปที่คุณนินามเอามาแปะไว้ข้างบนจัง จากคุณ : Anata - [ 18 ต.ค. 47 14:01:27 A:172.17.20.146 X:61.19.199.143 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ตอนนี้กำลังจะกินอาหารเช้า กินไหม แต่ไม่น่ากินแบบของนัทธ์กับพัทธ์อ่ะ มีแต่ขนมปังปิ้ง พี่นินามมาทำอย่างอื่นให้กินหน่อยสิ อิอิ "แด่งนิยายนี่ต้องทำใจด้วยหรือ" เด็กหัวแตก แด่งนิยายต้องทำใจด้วยสิ... เด็กหัวแตก = ต เต่า อ่ะ... แต่ง   จากคุณ : OrangeSky - [ 18 ต.ค. 47 15:06:52 ]

ความคิดเห็นที่ 23 อ่านไม่ค่อยละเอียดหรอกค่ะ คร่าวๆเท่านั้น แต่รู้สึกว่าทำไมถึงคาดคั้น กับคนอ่านจังเลย สำหรับตัวเองแล้ว ถ้ามองในมุมของการเป็นคนเขียน ก็จะเขียนในสิ่งที่เรารู้และสามารถ ที่จะปล่อยออกมาได้ ส่วนคนอ่านจะชอบหรือไม่นั้น ไม่มีผลในการสร้างงาน เพราะคงไม่สามารถเขียน ตามความชอบของใครได้ จากคุณ : nana - [ 19 ต.ค. 47 14:10:59 A:202.176.130.46 X: ]

ความคิดเห็นที่ 24 oreocream ขอบคุณคับ ขอบคุณที่ตามมา Anata ถ้ามีความสุขกันได้ทั้งสองฝ่าย ก็แปลว่าเราสื่อสารได้ตรงกัน แล้วจะมีอะไรสำคัญไปกว่า จริงไหมคับ รูปของใครไม่ทราบที่มานะคับ แต่ความหมายดีจังเนาะ OrangeSky จึ๋ย ยังนึกเลยว่าเด็กที่หัวแตกคนนั้นใช่เด็กหญิงท้องฟ้าหรือเปล่า แหะๆ ประมาณว่าพี่เองที่หัวแตกนะคับ ปล.อาหารที่พี่ทำแค่พอกินได้เองนะคับ nana สบายใจได้คับ หากนินามคาดคั้นกับคนอ่านคนนั้นจริงๆ ก็แปลว่าเป็นคนอ่านคนนั้นคนเดียว ที่ยอมให้นินามคาดคั้นคับ ไม่สามารถทำตามความชอบของทุกคนได้ แต่ทำให้คนอ่านบางคนได้แน่ นินามเชื่อตัวเองคับ เพราะคนอ่านคนนั้น บางครั้ง เขาก็คือคนเขียนนั่นเอง จากคุณ : ninaM - [ 19 ต.ค. 47 15:45:30 ]

ความคิดเห็นที่ 25 มาตอบคุณ nana อีกรอบ แหะๆ คือ รู้สึกว่าเมื่อเย็นนี้รีบตอบไปหน่อยคับ (ไม่รู้จะรีบไปไหน) สาเหตุที่มาอีกรอบส่วนหนึ่งเพราะ งง คับ คำว่า 'คาดคั้น' ในความหมายของ nana หมายถึงอะไรเอ่ย นินามยังไม่แน่ใจในความหมาย แต่อยากบอกอีกเรื่องคับว่า ในมุมของนินาม นินามคิดว่าตัวเอง ไม่ได้ 'เขียนในสิ่งที่เรารู้และสามารถ ที่จะปล่อยออกมาได้' เหมือน nana คนเราแตกต่างกัน คนเขียนแต่ละคนก็คิดและเขียนต่างกัน และสำหรับนินาม การที่คนอ่านจะชอบหรือไม่นั้น มีผลกับงานของนินาม และมีผลมากด้วยคับ นี่นินามดูจากเหตุการณ์ที่เกิดในอดีตที่ผ่านมานะคับ เพียงแต่ คำว่า 'คนอ่าน' นั้น นินามก็มิได้หมายถึง 'คนอ่านทุกคน' เช่นกัน ขอบคุณที่แสดงความคิดเห็นนะคับ นินามรู้สึกได้คิดอะไรบางอย่าง จากความคิดเห็นของคุณ ภาพ : katsushika hokusai แก้ไขเมื่อ 19 ต.ค. 47 22:42:16 จากคุณ : ninaM - [ 19 ต.ค. 47 22:24:09 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ทำไมรู้สึกเหมือนเคยอ่านตอนนี้แล้วนะคะ หรือว่ามันคล้าย ๆ กับชีวิตจริง นึกถึงเรื่องแชท ตอนนี้ก็เริ่มเบื่อ ๆ แล้ว ทั้ง ๆ ที่ออนไลน์ได้ไม่ถึงเดือน หาอะไรทำใหม่ ๆ ดีกว่า อืม เป็นนักข่าวสัมภาษณ์คนเขียนบ้างดีไหมคะ จากคุณ : รสา รสา - [ 20 ต.ค. 47 03:15:27 ]

ความคิดเห็นที่ 27 อยากเชียร์ให้พี่นินามเขียนนิทานน่ะคะ อิอิ อยากเห็นพี่เขียนแนวนี้บ้างจัง จากคุณ : คนชื่นชอบนิยาย ^^ - [ 20 ต.ค. 47 11:40:41 A:203.113.32.10 X:203.150.217.119 ]

ความคิดเห็นที่ 28 อยากจะเขียน อยากจะอ่าน แต่หาเวลาเขียน  หาเวลาอ่านไม่ได้เลย บางที กำลังบอกตัวเองว่าจะทำอะไร เฮ้ออออออออออออออออออออ เบื่อต้องตัดสินใจอะไรใหญ่ ๆ ยักษ์ ๆ  ทุกที คิดถึงจังนะคะ แบบส่วนตั้ว ส่วนตัว จากคุณ : Tethys - [ 20 ต.ค. 47 17:45:48 ]

ความคิดเห็นที่ 29 อาจเพราะ... คนเขียนเวียนวนสื่อสารกับคนอ่าน เนื้อเรื่องจึงอาจวนเวียน ไม่เคยเห็นอาจรู้สึกคุ้นเคย ไม่เคยอ่านแต่กลับรู้เรื่องราว ตอนใหม่ไม่ต่างอะไรกับตอนเก่า เรื่องเล่าไม่ต่างอะไรกับเรื่องจริง ชีวิต บางคนว่าเป็นของปลอม แล้วคำว่าชีวิตจริงจะมีจริงๆ หรือ ก็เพราะของปลอมนั้นน่าเบื่อ แต่ของจริงๆ นั้นเป็นอย่างไร หากสิ่งใหม่ๆ ไม่เคยเกิดใต้ดวงตะวันดวงเดิม เราจะเติมเต็มชีวิตเก่าๆ ปลอมๆ นี้ด้วยอะไรดี พักนี้มึนจังเลยคับ คุณรสา รสา เขียนนิยายไม่ได้ ทำอะไก็ไม่เสร็จสักอย่าง ปิดเทอมทั้งที น่าเบื่อจัง น้องเอ๋ ที่ผ่านมา พี่เคยวางโครงเรื่องนิทานไว้หลายเรื่องมาก แต่ไม่เคยเขียนจบสักเรื่อง ไม่รู้ว่าเพราะหาคำตอบให้เรื่องราวเหล่านั้นไม่ได้ หรือหาคำตอบให้ตัวเองไม่ได้กันแน่ หรือไม่แน่ พี่คงหาเด็กน้อยในใจพี่ไม่เจอ พี่จึงยังเขียนนิทานไม่ได้สักที พี่จันทร์จ๋า อ่านความคิดเห็นของพี่ทั้งที่นี่และหลายกระทู้ ดูพี่เหน็ดเหนื่อยนะคับ อยากบอกให้พี่ยิ้ม แต่ในขณะที่ตัวเองยังไม่รู้สึกยิ้มได้ คำขอให้พี่ยิ้ม จะมีพลังเพียงพอไหมคับ เถอะคับ...ยิ้มหน่อยนะคับ จากคุณ : ninaM - [ 21 ต.ค. 47 14:51:40 ]

ความคิดเห็นที่ 30 ไปเรียนดำน้ำดีไหม อาคุงนินาม หรือจะรอเราก่อนก็ได้นะ สุกี้ ซูชิ ผัดตับ ฯลฯ จากคุณ : รสา รสา - [ 21 ต.ค. 47 17:21:58 ]

ความคิดเห็นที่ 31 แวะมาอ่านแล้วสะดุดข้อความ ตรงใจ ตรงนี้มากเลย ++++++++++ สำหรับคนเขียนที่เขียนเพราะอยากเขียน ไม่ใช่เพราะอยากเป็นนักเขียน... อย่างฉัน แม้จะได้สิ่งตอบแทนจากงานเขียนอยู่บ้าง แต่ฉันก็ยังอยากเป็นมือสมัครเล่นเรื่อยไป ฉันยังไม่อยากเป็นมืออาชีพตอนนี้... เพราะฉันว่าการเป็นมือสมัครเล่นน่ะ มันสนุกกว่ากันเยอะ ไม่ต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยวเชิดคอบนหอคอย ไม่ต้องกังวลว่างานเขียนของตัวเองจะต้องถูกใจตลาด +++++ ถูกใจต้องขอคุยนิดหนึ่งครับ คุณนินามเชื่อไหมครับว่า ก่อนหน้าที่ผมจะอ่านนิยายจากเน็ต ผมไม่เคยคิดเลยว่าจะมีงานดีๆอ่านในเน็ต จนผมรู้จักเจเจ(เว็บคุณจูน kjbX และต่อมาถนนนักเรียน 2 ที่นี เหมือนเปิดโลกทัศน์ใหม่ให้ผม ทุกวันนี้ผมกลายเป็นคนติดนิยาย จากมือสมัครเล่น ในเว็บ และอ่านมากกว่างานนักเขียนดัง เสียอีก เพราะอะไรรู้ไหมครับ 1.  เพราะความคาดหวังไงครับ นักเขียนดังๆ เราทายผลที่คาดหวังได้อยู่แล้ว คนนี้ต้องเขียนแนวนี้ ต้องดี (แน่นอนว่าส่วนหนึ่งมาจากการตลาด แต่ก็ไม่ว่ากัน เพราะเหตุผลใครเหตุผลมัน) 2.  ความสด และมีพลัง ความสดและพลัง ที่มาจากแรงกายแรงใจ ของนักเขียน ที่ไม่ใช่มืออาชีพ น่าตื่นเต้น เร้าใจ มาก เพราะเราคาดหวังไม่ค่อยได้ เลยกลายเป้นความน่าติดตาม แต่ละคนเขียนมาจาดกำลังใจกำลังกาย มากกว่าการนึกถึงการตลาดหรือเทคนิคชั้นครู นั่นกลับกลายเป็นงานที่น่าสนใจ(สำหรับผม) เหมือน เคิร์ก โคเบิน นักร้องวงเนวาดา (มั้ง หากจำไม่ผิด) พี่แกเล่นกีตาร์โดยที่ไม่ต้องใช้เทคนิค หรือความรู้ทางสเกล โนต รูปแบบ เหมือนมือกีตาร์ดังๆคนอื่น แต่ใช้การเล่นง่ายไร้เทคนิคจากพลังใจพลังกาย นั้นก้สามารถทำให้ดังทะลุโลกได้เหมือนกัน ฮา วงดนตรี E$P เล่นเพลงโปรเกรสซีส โดยเอาโครงสร้างของเพลงคลาสสิกเข้ามาใช้ ในขณะที่มือกลอง ไม่เคยศึกษาแนวเพลงคลาสิกมาก่อนเลย แต่เสียงกลองแบบมีพลังดิบๆของเขา ผสมผสานกับดนตรีอื่นจนกลายเป็นบทเพลงก้องโลกไปได้ ฮา งานเขียนของแวนโก๊ะ แรกๆถูกมองข้าม เพราะหาว่าใช้สีจัดจ้านขาดเทคนิค ไปๆมาๆ(เขาตายก่อน) งานมีคนชื่นชอบยอมรับเพียบ ฮา นี่คือเสน่ห๋ของ "นักเขียนสมัครเล่น"  ครับ แน่นอน ผมชิ่นชอบ และชื่นชม ไม่ต่างจากงานนักเขียนดังๆเลย เผลอๆ ได้ความสด ความดิบ และพลังสร้างสรรค์เต็มเปี่ยม ว่าไหมครับ ^__^.............. ไม่รู้ล่ะ ที่แน่ๆผมมีความสุขกับงานของนักเขียนที่ ไม่ มืออาชีพ หลายคนครับ แถมอ่านฟรีอีกต่างหาก อิอิ อยากขอบคุณนักเขียนทุกคนในถนนเลย อ้อ ยกเว้นบ้างครับ (กฏทุกข้อมีข้อยกเว้น มีบางคนเขียน อ่านแล้วปวดหัวก็มีเหมือนกัน แฮ่ะๆ แบบรับไม่ได้เลย แต่ก็ส่วนน้อยๆๆครับ) แก้ไขเมื่อ 21 ต.ค. 47 22:19:23 จากคุณ : GTW - [ 21 ต.ค. 47 22:13:34 ]

ความคิดเห็นที่ 32 เอ.. ผมว่าอาจารย์น่าจะรู้จัก "ถนนนักเรียน" ก่อนถนนอื่นๆเลยนะ .. ฮา (แซวเล่นนะครับ) ^__^   (มาส่งยิ้มให้เจ้าของกระทู้คับ... อย่าลืมส่งต่อให้คนอื่นน้า) จากคุณ : petfy - [ 21 ต.ค. 47 23:15:50 A:203.155.94.142 X: ]

ความคิดเห็นที่ 33 ถนนนักเรียน ฮา...คิดได้ไงนี่ แหม คุณ petfy นี่ น่าจับไปตีจริงๆ มาแซวเรา แต่เอ้ะ เขาห้ามตีแล้วนี้นา งั้นไปยืนขาเดียวหน้าชั้นแทนก็แล้วกัน (ฮา....) หรือไม่ก็ไปหาการ์ตูน นิยายมาให้อ่านซะดีๆ(วิธีนี้ใช้บ่อยครับ บางทีก็ลืมคืน) ^___^........... จากคุณ : GTW - [ 22 ต.ค. 47 06:13:12 ]

ความคิดเห็นที่ 34 คุณรสา รสา เรียนดำน้ำ... เอ ไหง ชวนไปเรียนดำน้ำ มีมุขอะไรแอบแฝงไหม นินามนึกไม่ออกนะ เพราะพักนี้รู้สึกสมองไม่ทำงาน มีแต่หัวใจที่ยังทำงานอยู่ ตอนนี้เลยได้แต่ทำใจ แหะ คุณรสา รสา ใกล้กลับไทยแล้วใช่ไหม นินามรอรับโทรศัพท์นะคับ โทรมานะคับ อาจารย์จีทีที่ (น่า) รัก นานๆ นินามจะมีข้อความถูกใจอาจารย์สักที ดีใจจังคับ แต่ ขอสารภาพ นินามเป็นพวกปากไม่ค่อยตรงกับใจ มองกระจกทีไร ห่างกันหลายคืบทุกที ฉะนั้น ตัวอักษรของนินาม อาจสื่อถึงความคิดได้ แต่ก็อาจไม่ตรงกับสิ่งที่นินามคิดทั้งหมด ความคิดของคนซับซ้อนคับ บอกไม่อยาก ใจจริงก็โหยหา บอกไม่ต้องการ ใจจริงก็วอนขอ บอกไม่คิด แต่ในใจก็มีแต่เขาทุกที... เอ คนละเรื่องนิ อิอิ แต่ก็รับทราบและเข้าใจในสิ่งที่อาจารย์สื่อสารนะคับ ขอขอบคุณอาจารย์ในความคิดเห็นเหล่านี้ แม้จะไม่ได้กล่าวถึงใครโดยเฉพาะ และไม่ใช่สำหรับคนเขียนคนนี้เป็นพิเศษ แต่นินามก็รู้สึกพิเศษ ที่อาจารย์นำข้อความเหล่านี้ มาระบายเป็นภาพสวยงามไว้ที่นี่ ในความรู้สึกของนินาม ซึ่งอาจไม่ตรงกับความจริงนัก...คือ... บนถนนสายนี้ล้วนเต็มไปด้วยคนเขียน อาจมีทั้งมืออาชีพและไม่อาชีพ แต่คนอ่านกลับมีน้อยกว่า และเป็นทรัพยากรที่มีคุณค่าที่สุดในถนนสายนี้ ขอบคุณคับ petfy ส่งยิ้มมาให้เห็นชัดๆ กว่านี้หน่อยได้ไหม ขอความละเอียดสูงๆ ภาพใหญ่ๆ และไม่เน้นวิวน่ะ...นะๆ พอได้แล้ว จะได้ไปส่งต่อให้คนอื่นไไง ปล. ถ้าไม่ส่งมาเดี๋ยวจะเอาตัวประกันทั้ง 17 ไปส่งต่อซะเลย อิอิ จากคุณ : ninaM - [ 22 ต.ค. 47 09:50:45 ]

ความคิดเห็นที่ 35 เมื่อวันโน้นได้แต่อ่านแบบแสกน สารภาพว่ารีบปะจองพื้นที่ เดี๋ยวจะหาว่ารักกันไม่จริง นิ นิ สำหรับหนูจันทร์ในฐานะคนอ่าน ทุกครั้งที่ได้อ่านงานของคนเขียนคนนี้ ก็ชื่นใจและมีความสุข ยิ้มได้เสมอ แม้แต่ตอนนี้ เหนื่อยแสนเหนื่อย ท้อแสนท้อ (เอ เหมือนใครหรือเปล่าหนอ) ข้อสำคัญ............... ทุกครั้งที่เป็น "คนอ่านตัวหนังสือ" หัวใจของหนูจันทร์พองฟู และเรียกร้องเต้นเร่าบอกตัวเองอยู่เสมอว่า ตัวเอง เป็น "คนเขียนหนังสือ" ไม่ใช่ "คนทำหนังสือ" ขอบคุณการสื่อสารจากคนเขียนคนนี้ที่เติมไฟให้กับคนแก่อย่างหนูจันทร์ลุกโชติช่วงทุกครั้งไป จะมือสมัครเล่น หรือ มืออาชีพ สำหรับหนูจันทร์แล้ว  คนเขียนที่รักคนนี้ เป็น "น้องสาว"   ของ หนูจันทร์เสมอ เป็นกำลังใจให้เสมอ ๆ นะคะ ลูกท้อจับมาดอง ๆ อร่อยดีนะคับบบบ อ๋อ... หนูจันทร์จะบอกว่ายิ้มแล้วคับ <<ยิ้มหวานแก้มปริ>> จากคุณ : จันทร์จ๋า อิ่มกระเพราหมูกรอบ (Tethys) - [ 22 ต.ค. 47 09:55:45 ]

ความคิดเห็นที่ 36 แวะมาขอบคุณอีกรอบคับ ที่ทำให้หัวใจหนูจันทร์พองฟูทุกทีไป จากคุณ : จันทร์จ๋า เริ่มง่วงแย้ว (Tethys) - [ 22 ต.ค. 47 13:34:57 ]

ความคิดเห็นที่ 37 พี่จันทร์จ๋า อ่าา ไม่รู้จะตอบอะไรดี เจอคนชมเข้าที มือสั่น แหะ ดีใจที่พี่ยิ้มได้ ดีใจที่ไฟของพี่กำลังลุก นินามไม่ได้ท้อ แต่ อ่าา ไม่รู้จะเขียนนิยายต่อยังไงดี สบายดีทั้งตัวและหัวใจ แต่ทำไมเขียนไม่ได้ แม้แต่ตัวเองยังไม่รู้ รู้สึกเหมือนไม่เคยเป็นคนที่เขียนอะไรได้มาก่อนด้วยซ้ำไป อ่านงานเก่าๆ ของตัวเอง ใครสิงเราเขียนเนี่ย งง แหะๆ จากคุณ : ninaM - [ 22 ต.ค. 47 15:35:11 ]

ความคิดเห็นที่ 38 หมายถึงดำน้ำจริง ๆ ครับ คืออยากเรียนดำน้ำน่ะค่ะ จะได้ไปชมโลกของปลา เราว่าถ้าคุณนินามได้ออกไปสัมผัสกับธรรมชาติบ้าง อาการเบื่อ เซ็ง อาจหายก็ได้ค่ะ หรือแค่เดินถอดรองเท้าบนพื้นหญ้าในสวนสาธารณะ ที่เป็นไปด้วยต้นไม้ใบเขียว (แต่ต้องไม่มีอุจจาระสุนัขนะคะ) เพียงแค่นี้สูดลมหายใจลึก ๆ เข้าปอดสัก ๓ ครั้ง ก็สดชื่นแล้วค่ะ จากคุณ : รสา รสา - [ 22 ต.ค. 47 16:11:03 ]

ความคิดเห็นที่ 39 ว่ายน้ำยังไม่เป็น ถ้าไปดำก็คงจมนะคับ พักนี้ไม่เชิงเบื่อหรือเซ็งนะคับ อะไรๆ ก็ดูดี มีแต่นิยายที่เขียนไม่ได้ เท่านั้นเองคับคุณรสา เอ่อ... แต่ตอนนี้กำลังเห่อปลูกต้นไม้เองที่บ้านอยู่ มีความสุขกับต้นไม้ที่แตกกิ่ง และดอกไม้ที่บานเพราะเรา ทุกเช้ามากๆ คับ จากคุณ : ninaM - [ 22 ต.ค. 47 16:20:11 ]

ความคิดเห็นที่ 40 ว่ายน้ำยังไม่เป็น ถ้าไปดำก็คงจมนะคับ <--- ก็ถูกแล้วนี่คับ .. ไปดำน้ำนี่ ไม่ได้ไปลอยน้ำ ดีซะอีกไม่ต้องฝึก .. แหะๆ (มาป่วนกระทู้เขาอีกแล้วเรา ว่าแล้วก็เผ่นดีกั่ว) จากคุณ : petfy - [ 22 ต.ค. 47 21:48:01 A:203.155.94.142 X: ]

ความคิดเห็นที่ 41 หากคนเขียนอายุ 50 อ้อนได้น่ารักขนาดนี้ คนอ่านอายุประมาณนี้ก็อ้อนได้โดยไม่มีเขินล่ะนะ "บนถนนสายนี้ล้วนเต็มไปด้วยคนเขียน อาจมีทั้งมืออาชีพและไม่อาชีพ แต่คนอ่านกลับมีน้อยกว่า"(จากตรงที่ตอบกระทู้อาจารย์จ้ะ) ใช่เลยนินามที่รัก ที่นี่ส่วนมากมีแต่นักเขียนทั้งนั้น คุณหญิงมาคิดๆดูแล้วว่า (คิดหลายรอบเหมือนกันเกือบเท่าอายุแน่ะ) ตัวเรานี้เข้ามาที่นี่ทำไม? และทำไมต้องมาเขียนคอมเม้นท์ให้กับนักเขียน เราไม่ใช่นักเขียนเราแค่นักอ่าน เราอ่านแล้วก็เลยผ่านไปไม่ดีหรอกหรือ การที่นักอ่านมาวิจารณ์งานเขียนไม่ว่าจะทางไหนก็แล้วแต่ ไฉนเลยจะสู้นักเขียนด้วยกันวิจารณ์กันเล่า นักเขียนด้วยกันเข้ามาเป็นนักอ่านตรงไหนผิดเขาก็ย่อมดูกันออกและบอกกล่าวกันได้ เรานักอ่านบางทีวิจารณ์อะไรก็กลัวจะพูดผิด บางคนก็ว่า น่ารักดีค่ะ สนุกดีครับ มาต่อเสียไวไว มาม่า อะไรทำนองนี้ คุณหญิงเข้าใจดีเมื่ออ่านคอมเม้นท์แบบนี้ เพราะที่นี่ส่วนมากจะเป็นมือใหม่หัดเขียน พอตินิดติหน่อยก็โกรธ หรืองอน หายจ้อยไปเลย แล้วทีนี้นักอ่านเลยไม่กล้าติหรือวิจารณ์เลย นานเข้าก็อ่านอยู่ในมุมมืด ไม่มีปัญหาดี ที่พูดมาเสียยาวเป็นวานี่ก็เพียงอยากจะบอกแค่ว่า เรานักอ่านก็งอนเป็นนะจ้ะ คุณนักเขียนมาง้อทีซิคะ อิอิ (ขอแซวๆ) เพิ่งรู้ว่านินามว่ายน้ำไม่เป็นเหมือนกัลลล คุณหญิงได้ยินเขาว่ามานะ คนที่ว่ายน้ำไม่เป็นจะจมน้ำได้ดี(หรือเปล่า?) คงฝึกดำน้ำได้ง่ายขึ้น แบบกระโดดลงไปคนอยู่ข้างบนต้องทำใจอะไรทำนองนี้ คุณหญิงก็อยากไปลองด้วยนะ คุณรสาหัดดำน้ำดูปลาว่ายอยู่ใต้น้ำ เราสองคนอยู่บนเรือรอก็ดูปลาต้มยำแทนก็ได้เนอะ แต่ สุกี้ ซูชิ ผัดตับ นี่มันเกี่ยวอะไรกับหัดดำน้ำล่ะเนี่ย... จากคุณ : คุณหญิง - [ วันปิยมหาราช 01:26:14 A:213.101.43.46 X: ]

ความคิดเห็นที่ 42 แล้วถ้าคนอ่านที่หายไปนานๆ  คนเขียนจะน้อยใจไหม อย่าน้อยใจไปเลยนะ  จะพยายามเข้ามาอ่านงานเขียน ของคนเขียนที่น่ารักคนนี้ทุกครั้งที่พอจะมีเวลาว่างบ้าง เวลาก็ 24 ชั่วโมงเท่ากับคนอื่นแต่รู้สึกจะทำไรได้น้อย ก่าคนอื่นเขานะ !เฮ้อกลุ้ม มีแอบบ่นด้วยง่ะ จากคุณ : บัวสีน้ำเงิน - [ 24 ต.ค. 47 10:55:32 ]

ความคิดเห็นที่ 43 คาดคั้นในนิยามของเราจะหมายถึงอะไรก็ช่างเถอะนะ ขี้เกียจถกแล้วล่ะ ตอนนี้เขียนนิยายไม่ออกมาหลายพักแล้ว ก็เลยไปทำอะไรที่ยากกว่า (วาดการ์ตูน) นินามมีฝีมือในการวาดรูปมากเลยนะคะ รูปที่แปะมาก็คมชัดดีวาดเองรึเปล่าคะ ขอยืมวิธีการวาดรั้วแบบนี้ไปใช้บ้างได้มั้ยคะ ได้เรียนศิลปะมาหรือว่าฝึกด้วยตัวเองคะ จากคุณ : NaNa - [ 25 ต.ค. 47 14:25:41 A:202.176.130.30 X: ]

ความคิดเห็นที่ 44 มาส่งยิ้มให้พี่นินามค่ะ ^_______________^ จากคุณ : กั๊ดจัง - [ 25 ต.ค. 47 14:49:47 ]

ความคิดเห็นที่ 45 น่ารักครับ อ่านทั้งเรื่อง ทั้งตอบกระทู้ ผมอ่านเรื่องคุณนินามก็ชอบทุกทีที่อ่าน แม้เวลาหายไป จะไม่ได้ตามครบทุกเรื่อง แต่ทุกครั้งที่ได้เห็น ก็มีความสุข คำวิจารณ์ไม่มี แต่เห็นคนเขียนอยากรู้ ว่าคนอ่าน (หลายคน) รู้สึกยังไง ก็เลยเล่าให้ฟังครับ จากคุณ : คุณพีท (PeterPuck) - [ 26 ต.ค. 47 12:25:17 ]

ความคิดเห็นที่ 46 petfy จริงๆ ตอนพิมพ์ ก็นึกแล้วล่ะ ว่าดำน้ำ มันต้องพยายามให้ตัวจม ซึ่งจริงๆ แล้วไม่ง่ายเท่าไรนัก เท่าที่เคยได้ยินมา แต่ไม่ทันนึกคับ ว่าจะโดนป่วน...อืม ไม่เป็นไรป่วนแล้วหนี นินามจะส่งตำรวจไปตามจับ ปล. แบตเตอรี่สำรองใช้งานได้ดีจังคับ นี่ขนาดชาร์ตแบบรีโมทนะ :) คุณหญิง เรื่องอ้อนมีจำกัดอายุด้วยหรือคับ แหมๆ เรื่องที่คนอ่านบ่นมานั้น นินามเคยได้ยิน คนเขียนบางคน ซึ่งต้องบอกว่าน้อยคนนะคับ ที่คนอ่านบอกแค่ว่า น่ารักดีค่ะ สนุกดีครับ แล้วจะไม่พอใจ (บอกตามตรงว่าเดินเล่นแถวนี้มาสามปี เจอ 1 คนเองคับ) ฉะนั้น นินามขอสรุปว่าคนอ่าน อ่านแล้วอยากบอกอะไรก็บอกเถิดคับ คนเขียนได้ความคิดเห็นมาอันหนึ่ง ไม่ว่าอะไรก็ตามที่กรุณา ก็ดีใจจนแก้มอาจจะแตกได้แล้วคับ (นึกภาพแล้วหวาดเสียว อิอิ) ส่วนที่ตินิดก็โกรธ หรืองอน หรือหายจ้อยไป คาดว่าน่าจะเสียความมั่นใจไปน่ะคับ ถึงได้หายไป ไม่น่าโกรธและงอน ก็แหม ขนาดนักเขียนโนเบลยังว่า ผมจะเขียนทำไม ถ้าไม่มีใครวิจารณ์นิ จริงไหมคับ แต่...ไอ้เรื่องเสียความมั่นใจน่ะ ช่วยไม่ได้จริงๆ นะคับ (เป็นบ่อย เข้าใจ แหะๆ) แต่ คุฯหญิงคับ คนเขียน แต่ละคน มักจะมีแรงขับดันบางอย่างในตัว ซึ่งถ้าไม่มีแรงที่ว่านั้นเตะเรากลับมา เราจะเป็นคนเขียนอยู่ได้อย่างไร ปล่อยเขาเสียความมั่นใจไปสักเดือนหรือปีเถอะคับ ถ้าเขาได้คิด ว่าเขาคือใคร เขาจะกลับมาเองละคับ อ่า ตอบยาว เป็นเรื่องเป็นราวไหมเนี่ย เขียนสดๆ อาจจะอ่านแล้วงงได้ การอ่านมีความเสี่ยง ผู้อ่านควรพิจารณาก่อนงงนะคับ อิอิ บัวสีน้ำเงิน ไม่น้อยใจ เพราะเข้าใจคับ คนทุกคนมีภาระ และหน้าที่ของตัวเองทั้งนั้น นินามก็มี เรามาตรงนี้ที่ถนนเดียวกันเพื่อพักผ่อนหัวใจ ไม่ใช่เพื่อแบกรับนี่คับ จริงไหม สู้ๆ ไปด้วยกันคับ NaNa ดีคับ นินามก็ถกประเด็นอะไรไม่ค่อยเก่งด้วยล่ะ แหะๆ แต่ขออธิบายนิดหนึ่งนะคับ ภาพข้างบนนั้น นินามไม่ได้วาดเอง แม้แต่ภาพเดียวนะคับ ตอนแรกก็งงอยู่วาด รั้ว อาไรหนอ เราไปวาดรั้วเมื่อไหร่ พอเข้าใจ (เพราะมีคนบอก) ตกใจเลย ใครวาดนินามก็ไม่ทราบนะคับ ได้เขียนตอบคนอ่านไปครั้งหนึ่งแล้ว แต่คงหลงหูหลงตา เพราะนินามไม่ได้กำกับข้างๆ รูป คราวหน้าจะเขียนกำกับทุกครั้งคับ ขออภัยที่ทำให้เข้าใจผิด นะคับ กั๊ดจัง มายึดอมยิ้มคับ เอ๋ เราทำไม่ได้นิ เรามิใช่ทีมงานพันทิป อิอิ คุณพีท คุณแค่เห็นกระทู้ก็มีความสุขแล้ว แหม เข้ากะ event concept ของเวบนินามเลยคับ หัวข้อคือ 'ความสุขหาได้ง่ายจัง' ขอบคุณนะคับ แค่ได้เห็นความคิดเห็นของคุณพีท นินามก็มีความสุขแล้วเช่นกันคับ แก้ไขเมื่อ 30 ต.ค. 47 11:21:03 จากคุณ : ninaM - [ 30 ต.ค. 47 02:52:40 ]

ความคิดเห็นที่ 47 แวะมาทักทายค่ะ :D พี่นินามได้ไปงานหนังสือรึยังคะ เค้าไปมาแล้ววันที่ 23 อ่ะค่ะ ไม่รู้พี่นินามไปวันไหน เลยไม่ได้เจอเลย...แต่ไม่เป็นไรค่ะ ไว้คราวหน้าก็ได้เนอะ อิอิ แวะมาบอกว่าคิดถึงพี่นินามจังค่ะ..รักษาสุขภาพด้วยน้า... ปล.อิอิ ขอแจมหน่อยนึงค่ะ อยากไปดำน้ำบ้างเหมือนกัน จะปิดเทอมแล้วอยากไปเที่ยวทะเลสุดๆเยย จากคุณ : bambam - [ 31 ต.ค. 47 11:14:52 A:61.90.84.235 X: ]

ความคิดเห็นที่ 48 ^___________^ อ่านแล้วนะคับ... คนอ่านคนนี้ไม่น่ารัก มาช้าสุดๆ T-T แต่รักคนเขียนค่ะ จากคุณ : จริง - [ วันอาสาฬหบูชา 21:55:43 ]